Neo's business

ณ คฤหาสนส์ ดุ หรหู ลงั ใหญส่ ไตลย์ โุ รปภายในประดบั ดว้ ยเงนิ ทองระยบิ ระยบั ตระการตาอกี ทงั้ ยงั มี
ประตมิ ากรรมนูนต่าบนผนัง
ทกุ รายละเอยี ดลว้ นออกแบบโดยจติ รกรชาวฝรง่ั เศสอยา่ งประณีตประนอมจนไดอ้ อกมาเป็ นคฤหาสนห์ ลงั ให
ญท่ ม่ี คี วามวจิ ติ รบรรจงอยา่ งสง่างาม นีโอ(พอ.)ลมื ตาตนื่ ขนึ้ พบกบั หญงิ สาว วยั กลางคน

ผมสดี ามดั รวบเป็ นหางมา้ ดวงตาคมสดี าขลบั เพยี งแคไ่ ดจ้ อ้ งมองก็ราวกบั ตกอยใู่ นภวงั ค ์ รปู รา่ งสงู โปรง่
ใบหนา้ รปู ไขน่ วลเนียน หญงิ สาวไดร้ บั มอบหมายหนา้ ทใี่ หม้ าประจาตวั คอยจดั แจงดแู ลการใชช้ วี ติ ของนีโอ
แตว่ นั นีพ้ เิ ศษกวา่ ปกตเิ พราะหญงิ สาวไม่นาอาหารมาใหน้ ีโอบนหอ้ งนอน
แตก่ ลบั เชญิ ใหน้ ีโอไปน่ังรบั ประทานอาหารทดี่ า้ นลา่ ง

นีโอไดแ้ ตค่ ดิ สงสยั วา่ เหตใุ ดทาไมเธอถงึ ไมท่ าเหมอื นเชน่ เคย ชายหนุ่มจงึ ถามหญงิ สาววา่ ‘’
ทาไมวนั นีเ้ ธอถงึ ไม่นาอาหารมาใหฉ้ ันบนหอ้ ง ‘’ หญงิ สาวยมิ้ ตอบแลว้ พดู วา่
วนั นีค้ ณุ หญงิ แม่มเี รอื่ งอยากจะคยุ กบั คณุ หนูนีโอเป็ นการพเิ ศษคะ่
จงึ ตอ้ งเชญิ ใหไ้ ปรบั ประทานอาหารดา้ นลา่ ง นีโอไดแ้ ตโ่ มโหในใจและตะคอกกลบั ไปวา่ ‘’
แลว้ ทาไมตอ้ งเป็ นตอนนีว้ ะ! ตอนอนื่ ไมไ่ ดร้ ไึ ง ‘’ ขณะน้ันคณุ หญงิ แม่ก็เดนิ ขนึ้ มาพอดี แลว้ จงึ ถามไถว่ า่ ‘’
เสยี งดงั อะไรกนั แตเ่ ชา้ ‘’ หญงิ สาวไดแ้ ตก่ ม้ หนา้ รูส้ กึ ผดิ คณุ หญงิ แม่จงึ เรยี กนีโอไปคยุ ดว้ ย ‘’

นีโอแมม่ อี ะไรจะคยุ ดว้ ย ‘’ คุณหญงิ แม่กลา่ ว พรอ้ มกบั แสดงสหี นา้ ทา่ ทางดเู ครง่ ขรมึ
ราวกบั วา่ มเี รอื่ งสาคญั รา้ ยแรงจะเกดิ ขนึ้ ‘’ ครบั ‘’ นีโอกลา่ วตอบรบั ‘’ ลกู ไมใ่ ชเ่ ด็กๆแลว้

แม่จะสง่ ลกู ไปประเทศไทย ไปสานตอ่ ธรุ กจิ ของคณุ พ่อ คณุ พ่อตอ้ งการใหล้ กู ใชช้ วี ติ แบบผใู้ หญ่
ไม่ใชว่ นั ๆมวั แตเ่ ทย่ี วเลน่ ใชเ้ งนิ สรุ ยุ่ สรุ า่ ย ‘’ ‘’ แม่แตผ่ มพอใจกบั ชวี ติ ผมตอนนีอ้ ยแู่ ลว้
ทาไมแตต่ อ้ งมายงุ่ วนุ่ วายกบั ชวี ติ ผมดว้ ย ผมจะใชช้ วี ติ ยงั ไงมนั ก็เรอื่ งของผมแม่ไม่ตอ้ งมายงุ่ ‘’

นีโอกลา่ วจบก็เดนิ เขา้ หอ้ งตวั เองปิ ดประตเู สยี งดงั ตงึ ตงั
คณุ หญงิ แม่ไดแ้ ตค่ รนุ่ คดิ วา่ จะปรบั เปลย่ี นนิสยั ของลกู ชายไดอ้ ยา่ งไรบา้ ง จงึ ไดต้ ดิ ต่อไปปรกึ ษากบั คณุ ชาย
น่ันก็คอื พอ่ ของนีโอน่ันเอง

‘’ วา่ ไงคณุ ‘’ เสยี งอนั อบอนุ่ ของคณุ ชายทดี่ งั มาจากปลายสายโทรศพั ท ์ ทาใหค้ ณุ หญงิ แม่ รสู ้ กึ อนุ่ ใจมากขนึ้
‘’ คณุ คะเราจะทายงั ไงใหล้ กู เชอื่ ฟังเราดคี ะ ‘’ คณุ หญงิ ถาม ‘’ ผมจองตว๋ั เครอื่ งบนิ ใหเ้ จา้ นีโอแลว้
ยงั ไงคณุ กบ็ อกลกู ดว้ ย ไมว่ า่ ยงั ไงลกู ก็ตอ้ งมาทเี่ มอื งไทย ไม่งนั้ บตั รเครดติ และทรพั ยส์ นิ ทงั้ หมดจะถกู ยดึ
แคน่ ีล้ กู ก็ยอมแลว้ คณุ เชอื่ ผมสิ ชว่ งนีผ้ มงานยงุ่ ไมค่ อ่ ยมเี วลา ผมตอ้ งไปกอ่ นนะครบั ‘’ …ตดื้ ๆ
เสยี งวางสายโทรศพั ท ์ โดยทที่ ง้ั สองยงั ไม่ทนั ไดร้ า่ ลากนั ‘’ ฉันไม่น่าเลยี้ งลกู ตามใจตง้ั แตเ่ ด็กเลยจรงิ ๆ ‘’
คณุ หญงิ กลา่ ว ‘’ แตถ่ า้ แกน้ ิสยั คณุ ชายไดต้ อนนีก้ ย็ งั ไม่สายนะคะ ‘’ หญงิ สาวผูด้ แู ลสว่ นตวั ของนีโอกลา่ ว ‘’
ยงั ไงฝากเธอไปบอกนีโอ วา่ เตรยี มเกบ็ ของสาหรบั เดนิ ทางในวนั พรงุ่ นีด้ ว้ ย ถา้ หากนีโอปฏเิ สธ
ใหบ้ อกวา่ คณุ ชายจะยดึ บตั รเครดติ และทรพั ยส์ นิ ทง้ั หมดคนื ‘’ หญงิ สาวพยกั หนา้ ตอบรบั
จากน้ันสาวแลว้ เดนิ ตรงไปทห่ี อ้ งนอนของนีโอเพอ่ื แจง้ ใหน้ ีโอรเู ้ กยี่ วกบั การกลบั ประเทศไทยของเขา กอ๊ กๆ !
เสยี งเคาะประตหู อ้ งนอนของนีโอ จากสาวใช ้ อยา่ เพง่ิ มากวนใจฉัน นีโอกลา่ ว
มเี รอ่ื งตอ้ งแจง้ ใหค้ ณุ หนูทราบคะ่ เรอื่ งนีส้ าคญั กบั คณุ หนูนีโอจรงิ ๆนะคะ สาวใชก้ ลา่ ว งน้ั เธอกพ็ ูดมาตอนนี้
อยา่ ทาใหฉ้ ันเสยี เวลา ฉันไมช่ อบอะไรทมี่ นั อดื อาด นีโอกลา่ ว
วนั นีค้ ณุ หนูตอ้ งเกบ็ ของเตรยี มตวั กลบั ไทยพรงุ่ นีน้ ะคะ
หากคณุ หนูปฏเิ สธคณุ ชายจะยดึ บตั รเครดติ และทรพั ยส์ นิ ทงั้ หมดของคณุ ชาย สาวใชก้ ลา่ ว โถ่ เวย้ !
อะไรนักหนากบั ชวี ติ วะ เธอไปเก็บของใหฉ้ ันดว้ ย ฉันจะไปตามทพี่ อ่ บอกกไ็ ด ้
แตม่ ขี อ้ แมว้ า่ เงนิ ของบรษิ ทั ตอ้ งใหฉ้ ันดแู ลเองทง้ั หมด นีโอกลา่ ว ไดค้ ะ่ คณุ หนู
สาวใชก้ ลา่ วตอบแลว้ ไปเก็บขา้ วของเครอื่ งใชท้ จี่ าเป็ นของนีโอ

รงุ่ เชา้ ของตะวนั ออ่ นจางทอประกายสาดสอ่ งเขา้ มาผา่ นผา้ มา่ นสขี าวทพี่ ลวิ้ บาง
สอ่ งประกายตกกระทบลงไปทใ่ี บหนา้ ของชายหนุ่มวยั กลางคน ทท่ี าตวั เสแพลไปวนั ๆน่ันก็คอื นีโอน่ันเอง
นีโอลมื ตาตนื่ ขนึ้ พรอ้ มกบั เสยี งเคาะประตทู ด่ี งั ขนึ้ เรอ่ื ม สนิ้ เสยี งเคาะประตกู ม็ เี สยี งตะโกนเอะอะโวยวาย
คณุ หนู! ตนื่ รยึ งั คะ ระวงั จะไมท่ นั เครอ่ื งนะคะ สาวใชก้ ลา่ ว นีโอไดแ้ ตค่ วิ้ ขมวดใหก้ บั เชา้ อนั แสนวนุ่ วายของตน
ตน่ื แลว้ ๆ เดย๋ี วรบี ลงไป นีโอกลา่ ว ณ หนา้ คฤหาสนห์ ลงั ใหญโ่ ต
สองแมล่ กู ยนื กลา่ วคารา่ ลาตอ่ กนั และกอดกนั อยา่ งแน่นแฟ้ น ไปถงึ ทนี่ ่ันกด็ ูแลตวั เองดๆี นะลูก
อยา่ ลมื โทรมาหาแม่ดว้ ย คณุ หญงิ แม่กลา่ ว ครบั แม่ แต่อยา่ ลมื ขอ้ เสนอทผี่ มเคยบอกไปนะครบั ผมลาแลว้ ครบั
นีโอกลา่ ว จากนั้นนีโอกเ็ กบ็ ขา้ วของเครอ่ื งใชข้ นึ้ รถและมุง่ หนา้ ตรงไปยงั สนามบนิ

ณ สนามบนิ เหลา่ พนักงานตอ้ นรบั นับยส่ี บิ คนไดย้ นื รอเพอื่ เป็ นการตอ้ นรบั นีโอ
อกี ทงั้ ยงั มพี รมแดงปูตอ้ นรบั การมาเยอื นสนามบนิ ทนั ใดนั้นเองทรี่ ถสแี ดงเปิ ดประทนุ ไดช้ ะลอเพอื่ จอด
ก็มพี นักงานชายหนุ่มรบี วง่ิ มาเปิ ดประตรู ถ สนามบนิ ของเรายนิ ดตี อ้ นรบั ครบั คณุ หนูนีโอ
พนักงานชายกลา่ วพรอ้ มกบั ทา่ ทางทน่ี อบนอ้ มและสารวม รอยยมิ้ บนใบหนา้ ยมิ้ อยา่ งเบกิ บาน
นีโอลงจากรถมาและไม่ไดโ้ ตต้ อบกลบั ไป แลว้ เรง่ ฝี เทา้ เดนิ ตรงไปเชค็ อนิ ทดี่ า้ นในสนามบนิ อยา่ งไม่รอชา้
แตจ่ ๆู่ ก็มหี ญงิ สาวปรศิ นาวง่ิ มาชนกบั นีโอ เพยี งไดส้ บตาครง้ั แรกก็ทาใหน้ ีโอหลงรกั ความมเี สน่หข์ องเธอ
ไมว่ า่ จะเป็ นใบหนา้ ทเ่ี รยี วเล็ก ดวงตาทเ่ี ปรง่ ประกายราวกบั ดวงดาวบนทอ้ งฟ้ ายามคา่ คนื
ผมยาวสบี ลอนทช่ี วนดงึ ดดู ใหห้ ลงใหล รา่ งกายผอมบอบบางน่าทะนุถนอม ขอโทษค่ะพอดฉี ันรบี
ฉันไม่ไดต้ งั้ ใจชนคณุ นะคะ ขอโทษจรงิ ๆคะ่ เสยี งอนั หวานนุ่มนวลของหญงิ สาวปรศิ นา

นีโอไดแ้ ต่ยนื จอ้ งเขม่งมองใบหนา้ อนั งดงามของเธอ
ยงั ไม่ทนั ไดถ้ ามไถช่ อ่ื ของหญงิ สาวผูน้ ั้นเธอกร็ บี วงิ่ ไปเสยี แลว้ คณุ นีโอครบั ！ทางนีค้ รบั
เราตอ้ งรบี ขนึ้ เครอื่ งแลว้ นะครบั พนักงานหนุ่มกลา่ ว ระหวา่ งการเดนิ ทางไปขนึ้ เครอื่ งบนิ
นีโอกอ็ ดนึกถงึ หญงิ สาวทวี่ งิ่ ชนเขาไมไ่ ด ้ คณุ นีโอครบั น่ีทนี่ ่ังของคณุ นีโอครบั สว่ นสมั ภาระทง้ั หมด

ผมจะนาไปเกบ็ ให้ หากตอ้ งการความชว่ ยเหลอื อะไรจากผมเรยี กใชไ้ ดไ้ ดเ้ ลยนะครบั
พนักงานหนุ่มกลา่ วเสรจ็ จากน้ันก็เดนิ ตรงไปทา้ ยเครอ่ื งบนิ เพอ่ื บอกกบั พนักงานคนอน่ื ๆ

วา่ ใหด้ แู ลใสใ่ จคณุ นีโอเป็ นกรณีพเิ ศษ เพราะวา่ ตระกลู ของคณุ นีโอเป็ นตระกลู คนใหญค่ นโต
ไม่มใี ครมาเทยี บได ้ หากคณุ นีโอเรยี กตอ้ งรบี ใหค้ วามชว่ ยเหลอื ทนั ที เขา้ ใจใชม่ ย้ั ！ เขา้ ใจครบั /คะ่
พนักงานคนอน่ื ๆขานตอบรบั

ระหวา่ งการเดนิ ทางไปขนึ้ เครอ่ื งบนิ นีโอกอ็ ดนึกถงึ หญงิ สาวทว่ี ง่ิ ชนเขาไม่ได ้ คณุ นีโอครบั
นี่ทน่ี ่ังของคณุ นีโอครบั สว่ นสมั ภาระทงั้ หมด ผมจะนาไปเกบ็ ให ้

หากตอ้ งการความชว่ ยเหลอื อะไรจากผมเรยี กใชไ้ ดไ้ ดเ้ ลยนะครบั
พนักงานหนุ่มกลา่ วเสรจ็ จากน้ันก็เดนิ ตรงไปทา้ ยเครอ่ื งบนิ เพอ่ื บอกกบั พนักงานคนอนื่ ๆ

วา่ ใหด้ แู ลใสใ่ จคณุ นีโอเป็ นกรณีพเิ ศษ เพราะวา่ ตระกลู ของคณุ นีโอเป็ นตระกลู คนใหญค่ นโต
ไม่มใี ครมาเทยี บได ้ หากคณุ นีโอเรยี กตอ้ งรบี ใหค้ วามชว่ ยเหลอื ทนั ที เขา้ ใจใชม่ ย้ั ！ เขา้ ใจครบั /คะ่
พนักงานคนอนื่ ๆขานตอบรบั
ระหวา่ งอยบู่ นเครอ่ื งบนิ นีโอไดเ้ หลอื บมองบรรยากาศขา้ งนอกหนา้ ตา่ งเครอื่ งบนิ ทเี่ ต็มไปดว้ ยกอ้ นเมฆสขี าวปุ
กปยุ และวนั นีซ้ ง่ึ เป็ นวนั พเิ ศษทนี่ ีโอจะไดบ้ รหิ ารธรุ กจิ ของบรษิ ทั พ่อ เมอื่ ลงจอดถงึ ประเทศไทยแลว้
ก็มคี นมาตอ้ นรบั ปูพรมแดงอกี เชน่ เคยเพอ่ื รบั นีโอไปบรษิ ทั
ระหวา่ งทนี่ ่ังอยบู่ นรถนีโอก็ถามไถเ่ รอ่ื งทพ่ี กั วา่ มคี นใชไ้ หม

แตก่ ลบั ไม่มใี ครตอบนีโอเพราะวา่ คณุ ชายสง่ั หา้ มไมใ่ หค้ ยุ กบั นีโอ
หากนีโอสงสยั อะไรใหม้ าถามพ่อทบ่ี รษิ ทั ทเี ดยี ว

เมอ่ื ถงึ บรษิ ทั กม็ พี นักงานตอ้ นรบั อกี เชน่ เคย แต่ครงั้ นีไ้ ม่มกี ารปพู รมแดงตอ้ นรบั อลงั การใดๆทง้ั สนิ้
เพราะวา่ คณุ ชายสง่ั ไวว้ า่ ใหต้ อ้ นรบั นีโออยา่ งคนปกตทิ ว่ั ไปไม่ตอ้ งอลงั การมากนัก
จากน้ันนีโอไดล้ งมาพบพ่อทหี่ นา้ บรษิ ทั ตา่ งฝ่ ายตา่ งทกั ทายกนั ตามประสาพ่อลกู

พ่อของนีโอไดก้ ลา่ วเตอื นวา่ เงนิ ของบรษิ ทั อยา่ ใชถ้ า้ ไม่จาเป็ นและไดต้ บไหลน่ ีโอเบาๆแลว้ พูดตอ่ วา่ ลกู ตอ้ งบริ
หารเวลาใหด้ อี ะไรสาคญั อยา่ ไดล้ ะเลยมนั เด็ดขาด ซงึ่ นีโอกไ็ มไ่ ดส้ นใจมากเทา่ ไหรแ่ ละพอ่ กเ็ ดนิ ออกไป
เมอ่ื พ่อเดนิ ออกไปนีโอกไ็ ดพ้ บกบั ความยงุ่ เหยงิ เพราะวนั นีพ้ อ่ ใหน้ ีโอบรหิ ารบรษิ ทั วนั แรกการตรวจงานจงึ ตอ้ ง
ตกไปอยใู่ นมอื ของนีโอซงึ่ เดมิ ทพี อ่ ของนีโอเป็ นคนตรวจ
แตน่ ีโอก็ไม่ไดส้ นใจมนั อกี เชน่ เคยและพรงุ่ นีต้ อนเชา้ ตอ้ งมปี ระชมุ สาคญั
นีโอจงึ คดิ วา่ มเี วลาเหลอื เฟื อจงึ ไดข้ บั รถออกเทย่ี วไปไปแหลง่ บนั เทงิ อยกู่ บั สาวไมเ่ วน้ หนา้
ดมื่ สรุ ากบั เพอ่ื นอยา่ งมคี วามสขุ จนเมาอยา่ งหนักจนตอ้ งเรยี กคนขบั รถมารบั
เมอื่ นีโอถงึ บา้ นเขาน้ันไดฟ้ ุบลงไปกบั เตยี งสดี าเขม้ แตก่ อ่ นหลบั น้ันนีโอจาไดล้ างๆวา่ เขาตอ้ งประชมุ พรงุ่ นีเ้ ชา้
แลว้ กผ็ ลอยหลบั ไป เมอ่ื ถงึ ตอนรงุ่ เชา้ คนขบั รถของนีโอไดม้ าปลกุ นีโอ
แตน่ ีโอไมย่ อมตน่ื เนื่องจากเมอ่ื คนื ดมื่ หนักจนเพลยี และปวดหวั
เมอ่ื เวลาผา่ นไปถงึ ตอนเทย่ี งการประชมุ ไดผ้ า่ นไปแลว้ และนีโอพง่ึ ตน่ื พอดเี ขาตอ้ งพบกบั ขอ้ ความของพ่อและ
สายทไี่ มไ่ ดร้ บั จานวนสบิ กวา่ สาย เขาไดต้ นื่ ตระหนกแลว้ คดิ วา่ เขาน้ันไมไ่ ดป้ ระชมุ
เขาจงึ ขบั รถไปหาพอ่ ทบี่ รษิ ทั ทนั ที
เมอ่ื ไปถงึ พอ่ ก็ตอ่ วา่ นีโออยา่ งหนักเนื่องจากนีโอแบ่งเวลาไมเ่ ป็ นและไม่สนใจกบั บรษิ ทั
และแน่นอนพ่อเห็นวา่ น่ีคอื ครง้ั แรกในการทางานของนีโอพ่อจงึ ใหโ้ อกาส
และแน่นอนนีโอทถี่ กู เลยี้ งอยา่ งคณุ หนูมาโดยตลอดตงั้ แตเ่ ล็กไดจ้ า้ งวานใหค้ นอนื่ มาน่ังทาหนา้ ทตี่ รงนีแ้ ทน
เพอื่ ทวี่ า่ ตนเองจะไดเ้ ทยี่ วเลน่ ตามประสาวยั รนุ่ นีโอไดจ้ า้ งดวิ เพอ่ื นสนิทสมยั มธั ยมมาทาหนา้ ทแ่ี ทนตนเอง
แตห่ ารไู ้ มว่ า่ ดวิ นั้นเป็ นบรษิ ทั คแู่ ขง่ ดวิ ไดพ้ ยายามทาดกี บั นีโอเพอื่ ทว่ี า่ นีโอจะไดเ้ ชอ่ื ใจดวิ
ไม่วา่ จะหวา่ นลอ้ มนีโอไปในทางทผ่ี ดิ ทาใหง้ บบรษิ ทั คอ่ ยๆลดลงเพราะการลงทนุ กบั หุน้ อยา่ งผดิ ๆ
อกี ทง้ั ยงั หลอกเอาขอ้ มลู ของบรษิ ทั ไปเผยแพร่ รวมถงึ การกอ็ ปปี้สนิ คา้ ทร่ี า่ งไวข้ องบรษิ ทั นีโอ

หลงั จากทน่ี ีโอวา่ จา้ งใหด้ วิ น้ันมาทางานแทนตนเองเขาน้ันกไ็ ดใ้ ชเ้ วลาทมี่ ใี ชเ้ งนิ บรษิ ทั อยา่ งไมค่ ดิ หนา้ คดิ หลงั
เพยี งแคอ่ ยากทจี่ ะสนุกไปกบั มนั อกี ครงั้ และเขาก็นามนั ไปใชใ้ นการเทย่ี วกนิ เหลา้ ปารต์ สี้ งั สรรคก์ บั เพอื่ นๆสนุก
กบั ผหู ้ ญงิ ไมซ่ า้ หนา้ ไปวนั ๆแบบเดมิ หลงระเรงิ ในความสนุกในกามและสง่ิ มนึ เมา
โดยไม่สนวา่ จะเกดิ อะไรขนึ้ กบั บรษิ ทั
เพยี งแคอ่ ยากทจ่ี ะหาความสขุ กบั การใชเ้ งนิ ทตี่ นนั้นไม่ไดเ้ ป็ นคนหามาเอง
ในระหวา่ งทก่ี าลงั สนุกกบั ปารต์ สี้ งั สรรคอ์ ยนู่ ้ันเขากไ็ ดพ้ บกบั ผหู้ ญงิ คนนึงทน่ี ่ังอยใู่ นกลมุ่ ของผูห้ ญงิ ขา้ งโตะ๊ ข
องเขาเธอนั้นมหี นา้ ตาทส่ี วยสดงดงามจมกู โดง่ ควิ้ โกง่ ตากลมผมสนั้ รปู รา่ ง
งามจนน่าแปลกใจเป็ นผูห้ ญงิ ทนี่ ีโอ พบเห็นในครง้ั แรกก็ตดิ อกตดิ ใจโดยทนั ที
เขานั้นไดเ้ ดนิ เขา้ ไปถามถงึ ชอื่ ของเธอและไดร้ วู ้ า่ เธอนั้นมชี อ่ื วา่ จสั มนิ
จากน้ันทง้ั คกู่ ไ็ ดพ้ ูดคยุ กนั อยา่ งสนุกสนาน นีโอ นั้นรสู ้ กึ ชอบผหู ้ ญงิ คนนีม้ าก
แบบทไี่ มเ่ คยเป็ นมากอ่ นและทงั้ คกู่ ไ็ ดแ้ ลก ชอ่ งทางตดิ ตอ่ ของกนั และกนั เพอ่ื ใชใ้ นการตดิ ตอ่ สอ่ื สารกนั
นีโอรสู ้ กึ วา่ วนั นีเ้ ป็ นวนั ทดี่ มี ากๆ
ในวนั ตอ่ มาเขาน้ันก็ยงั คงคดิ ถงึ แตจ่ สั มนิ เขารสู ้ กึ หลงผหู้ ญงิ คนนีม้ ากๆอยากจะเจอแตเ่ ธอคนน้ัน

เขานั้นไดต้ ดิ ตอ่ กบั เธอและนัดเจอเธอ
จากน้ันนีโอก็ไดพ้ บกบั เธออกี ครงั้ ทง้ั คไู่ ดอ้ อกไปเทยี่ วกนั อยา่ งสนุกสนาน

พอตกเย็นทง้ั คกู่ ็ไดพ้ ากนั เปลย่ี นโรงแรมแหง่ หนึ่ง
ไดม้ คี วามสมั พนั ธล์ กึ ซงึ้ กนั โดยทน่ี ีโอน้ันไมร่ เู ้ ลยวา่ จสั มนิ น้ันเพยี งแคอ่ ยากจะไดท้ รพั ยส์ นิ จากนีโอเทา่ น้ันไมไ่
ดอ้ ยากทจี่ ะมคี วามสมั พนั ธท์ ด่ี กี บั นีโอ จรงิ ๆ พอรงุ่ เชา้ นีโอตน่ื มาเห็นหญงิ สาวคนเมอ่ื คนื น้ันหายไป

จงึ รบี ตดิ ตอ่ หาเธอ แตไ่ ม่วา่ จะตดิ ตอ่ ยงั ไงกไ็ ม่สามารถตดิ ตอ่ ได ้
นีโอจงึ ออกไปหา้ งสรรพสนิ คา้ ซอื้ ของแบรนดเ์ นมมากมายทตี่ วั เองอยากได ้
ระหวา่ งน้ันก็เจอจสั มนิ น่ังกนิ ขา้ วกบั ดวิ ในรา้ นอาหารหรพู รอ้ มดอกไม้
นีโอเห็นแลว้ รสู ้ กึ โกรธและหงุดหงดิ ในเวลาเดยี วกนั นีโอจงึ วงิ่ เขา้ ไปกระชากคอเสอื้ ดวิ แลว้ กลา่ ววา่
แกกลา้ ทรยศฉันหรอหะ้ น่ีมนั ผูห้ ญงิ ของฉันแกจะมายงุ่ ทาไม ไปแอบรจู ้ กั กนั ตอนไหน แลว้ ดอกไมน้ ี่คอื อะไร
ดวิ ไดแ้ ต่ยมิ้ แลว้ พดู วา่ แกจะไปรอู ้ ะไร ผูห้ ญงิ คนนีไ้ ม่ไดร้ กั แกจรงิ ๆหรอก ถา้ เธอรกั แกจรงิ เธอจะมาหาฉันมย้ั
นีโอไดแ้ ตโ่ มโหซงึ่ กไ็ ม่สามารถทาอะไรไดเ้ พราะคนนึงกเ็ พอื่ นสนิท คนนึงก็คนทต่ี วั เองรกั ไดแ้ ตจ่ กุ อยใู่ นใจ
รสู ้ กึ เหมอื นโดนแทงขา้ งหลงั เป็ นคาอธบิ ายทไี่ มส่ ามารถอธบิ ายได ้

ขณะนั้นเสยี งแจง้ เตอื นมากมายก็ดงั ขนึ้ นีโอกม้ ลงมองดูขอ้ ความเหลา่ นั้นกอ่ นทจ่ี ะตดั สนิ ใจตอบกลบั
ขอ้ ความทแี่ จง้ เตอื นนั้นเป็ นขอ้ ความทเี่ หลา่ เพอื่ นๆของนีโอชวนนีโอไปดมื่ เหลา้
นีโอตดั สนิ ใจพมิ พต์ อบกลบั ขอ้ ความเหลา่ นั้นไปวา่ เออ เดย๋ี วไปมเี รอื่ งเครยี ดๆอยพู่ อดี
วนั นีน้ ่าจะดม่ื หนักเลยหวะเจอกนั เวลาเดมิ จากน้ันนีโอก็ขบั รถเหยยี บคนั เรง่ จนสดุ เพอื่ ใหถ้ งึ รา้ นเหลา้ เรว็ ทสี่ ดุ
พอถงึ รา้ นเหลา้ เพอื่ นๆก็ตา่ งโบกไมโ้ บกมอื เรยี กนีโอ และแน่นอนทนี่ ่ังของกลมุ่ เพอ่ื นนีโอตอ้ งเป็ นทน่ี ่ังท่ี vip
ทสี่ ดุ เป็ นคนอยา่ งนีโฮไม่มวี นั ทจี่ ะน่ังทน่ี ่ังธรรมดา จๆู่ หน่ึงในกลมุ่ เพอ่ื นก็ชไี้ ปทห่ี ญงิ สาวเสริ ฟ์ แลว้ พดู วา่ เหย้
พนักงานผูห้ ญงิ คนนีไ้ มเ่ คยเห็นเลยหวะ เออจรงิ ดว้ ย เหลา่ เพอื่ นๆของนีโอคยุ กนั แลว้ จๆู่ ก็มเี งาของชายรา่ งสงู
หุ่นนายแบบผลกั ประตรู า้ นเขา้ มา และแน่นอนชายคนนั้นเป็ นทรี่ จู ้ กั ของกลมุ่ นีโอ ไม่เจอกนั นานเลยนะนีโอ
เสยี งชายดงั กลา่ วพูดขนึ้ เอา้ พโ่ี ซ่ ไมเ่ จอกนั นานเลยนะครบั นีโอกลา่ ว
พโ่ี ซเ่ ป็ นรนุ่ พท่ี เ่ี คยชว่ ยนีโอตอนมหาลยั จากการโดนรมุ ทารา้ ย พโ่ี ซม่ าน่ังดมื่ ดว้ ยกนั กอ่ นสคิ รบั
นีโอกลา่ วชวน ไม่เป็ นไรหรอกพตี่ อ้ งไปดแู ลรา้ น โซก่ ลา่ ว นีโอมสี หี นา้ ทต่ี กใจ แลว้ ถามพโี่ ซไ่ ปวา่ เอา้
น่ีรา้ นพโ่ี ซห่ รอครบั ผมเพง่ิ รนู ้ ะครบั เนี่ย แตม่ าทกุ ครงั้ ก็ไม่เคยเห็นพเี่ ลย พโ่ี ซข่ าแลว้ บอกวา่
จะเห็นไดไ้ งหละก็พไี่ ปเรยี นตอ่ ทอ่ี อสเตรเลยี ถา้ แกเห็นก็แปลกแลว้ พอดมี งี านดว่ นทไ่ี ทยพเ่ี ลยตอ้ งรบี กลบั มา
ยงั ไงกน็ ่ังกนั ตามสบายเลย มอื้ นีพ้ เี่ ลยี้ งดม่ื ฟรไี ปเลย จากน้ันพโ่ี ซก่ เ็ ดนิ เขา้ ไปหลงั รา้ น
กลมุ่ เพอื่ นของนีโอจงึ กลา่ วถงึ หญงิ สาวพนักงานตอ่ โห คนอะไรโคตรน่ารกั เลยหวะ
นีโอไดแ้ ตฟ่ ังเพราะน่ีเป็ นเรอ่ื งปกตขิ องกลมุ่ นีโอทจี่ ะแซวสาวๆเป็ นธรรมดา

แชะ เสยี งกลอ้ งและแฟลชจากกลอ้ งมอื ถอื ทส่ี าดสอ่ งมาทนี่ ีโอ ทาใหน้ ีโอรตู ้ วั วา่ มคี นกาลงั แอบถา่ ย

แตน่ ีโอก็ไม่ไดค้ ดิ อะไรมากเลยไมส่ นใจ มอื นึงถอื แกว้ เหลา้ สว่ นอกี มอื ก็ควงสาว
ทนั ใดน้ันเองนีโอเห็นหญงิ สาวทค่ี นุ้ เคยเหมอื นเคยเจอทไ่ี หนสกั ที่
แตจ่ าไม่คอ่ ยไดเ้ พราะฤทธขิ ์ องแอลกอฮอลท์ ค่ี อ่ ยๆออกฤทธทิ์ ลี ะนอ้ ยจนทาใหต้ อนนีน้ ีโอมองอะไรกเ็ บลอๆ
แตย่ งั คงคนุ้ เคยกบั พนักงานหญงิ คนนั้น นีโอไดแ้ ตม่ องทกุ การกระทาของเธอ ไม่ทราบวา่ รบั เครอ่ื งดม่ื อะไรดคี ะ
เอมมา่ สาวพนักงานใหมท่ เี่ รมิ่ ตน้ ทางานทรี่ า้ นนีว้ นั แรกกลา่ ว พไ่ี มร่ บั ครบั นอ้ ง
วา่ แตส่ วยๆแบบนีเ้ นี่ยมแี ฟนรยึ งั เอย่ ลกู คา้ ทา่ นนึงกลา่ ว
เอมมา่ ไดแ้ ตย่ มิ้ แหง้ และไม่รวู ้ ่าตนเองตอ้ งทาตวั อยา่ งไรจงึ พยายามจะเดนิ หนี

แตล่ กู คา้ โตะ๊ น้ันกด็ งึ ตวั เอมมาไปน่ังดว้ ย เมอ่ื นีโอเห็นวา่ เหตกุ ารณม์ นั เรมิ่ แย่
จงึ เดนิ อยา่ งโซซดั โซเซไปดงึ ตวั เอมม่าออกจากลกู คา้ โตะ๊ น้ัน ทาใหล้ กู คา้ ไมพ่ อใจอยา่ งมาก
จงึ ตอ่ ยหนา้ นีโอไปหน่ึงหมดั เลอื ดไหลออกจมกู
นีโอโกรธทม่ี คี นมาตอ่ ยตนเองจงึ จบั ชายคนนั้นทมุ่ แลว้ ซอ้ มลกู คา้ คนน้ันอยา่ งหนัก
น่ีแทนการทแี่ กบงั คบั ผหู้ ญงิ คนนี้ สว่ นน่ีแทนการทแี่ กมาตอ่ ยหนา้ ฉันเมอ่ื กี๊ หดั รสู ้ ะบา้ งวา่ กาลงั เลน่ อยกู่ บั ใคร
รปภ. ลากตวั ผชู้ ายคนนีอ้ อกไป นีโอกลา่ ว จากน้ันกห็ นั มาถามผหู้ ญงิ ตวั เล็กรา่ งบางตรงหนา้ วา่
คณุ ไม่เป็ นอะไรใชไ่ หมครบั เธอไม่ตอ้ งอะไรรบี สะบดั แขนนีโอออก พรอ้ มทงั้ วง่ิ ไปหลงั รา้ น นีโอกว็ งิ่ ตามเธอไป
แตไ่ ดย้ นิ เสยี งรอ้ งไหแ้ ละเสยี งบ่นพมึ พาทด่ี งั มาจากฟากฝ่ังของประตู เรมิ่ งานวนั แรกก็มเี รอ่ื งบา้ อะไรก็ไมร่ .ู ้..ฮอื
สาวพนักงานกลา่ ว นี่เธอมาน่ังรอ้ งไหอ้ ะไรตรงนี้ แลว้ น่ีชอ่ื อะไรทาไมฉันคนุ้ หนา้ เธอจงั เลย
เราเคยเจอกนั ทไ่ี หนมากอ่ นไหม นีโอถาม หญงิ สาวไมต่ อบอะไรไดแ้ ตน่ ่ังรอ้ งไหต้ อ่ นีโอบอกวา่
เธอทาตวั น่าราคาญจรงิ ๆเลยรอ้ งไหอ้ ยนู่ ่ันแหละ ฉันถามอะไรกไ็ ม่ตอบ เธออยากโดนไลอ่ อกหรอื ไง
หญงิ สาวเงยหนา้ ขนึ้ มาพรอ้ มกบั พดู วา่ พวกคณุ มนั คนรวยหนิ

คณุ มอี านาจเป็ นคนใหญ่คนโตคณุ จะทาอะไรกไ็ ดอ้ ยแู่ ลว้ คณุ ไมเ่ ขา้ ใจคนอยา่ งฉันหรอก
นีโอเห็นใบหนา้ ทส่ี วยงามน่าทะนุถนอมของพนักงานสาวทเี่ ปรอะเปื้อนไปดว้ ยคราบนา้ ตา

จงึ ดงึ เธอมากอดปลอบใจเธอ แลว้ พูดวา่
ฉันไมร่ วู ้ า่ ทาแบบนีจ้ ะทาใหเ้ ธอรสู ้ กึ ดขี นึ้ ไหนแตฉ่ ันไม่ค่อยชอบเห็นผหู้ ญงิ รอ้ งไหห้ รอกนะ

หญงิ สาวไดย้ นิ ดงั น้ันกจ็ งึ รสู ้ กึ ดขี นึ้ กอ่ นทน่ี ีโอจะบอกใหเ้ อมม่ารออยตู่ รงนีแ้ ลว้ เขากเ็ ดนิ ออกไป
เอมมา่ ก็รออยา่ งทน่ี ีโอบอกและคดิ ในใจดว้ ยความสงสยั วา่ นีโอเดนิ ไปไหน
สกั พกั นีโอเดนิ กลบั มาพรอ้ มกบั กาแฟสองแกว้ ซง่ึ เป็ นของนีโอแกว้ นึงของเอมม่าแกว้ นึง
เอมมา่ หลดุ ยมิ้ ดว้ ยความเอาใจใสข่ องนีโอและนีโอไดพ้ ดู กบั เอมม่าวา่ ฉันตอ้ งไปตรวจเอกสารแลว้ นะ
และเอมม่าก็ไดพ้ ยกั หนา้ ตอบรบั แตก่ อ่ นทเี่ ขาจะไปเขาก็พดู อกี วา่ หวงั วา่ เราจะไดค้ ยุ เป็ นการสว่ นตวั นะครบั
กอ่ นทจ่ี ะเดนิ ออกไปและเอ็มม่ากก็ ลนั้ ยมิ้ ไวไ้ ม่ไหว
เนื่องจากความดแู ลเอาใจใสข่ องเขาและความสดุ เทห่ ส์ มงิ โก ้ วนั ตอ่ มานีโอไดเ้ ดนิ ทางไอบรษิ ทั ของตน
แตผ่ ดิ คลาดทว่ี นั นีพ้ อ่ ของนีโอไม่ไดอ้ ยทู่ บี่ รษิ ทั นีโอจงึ ถามพนักงานในบรษิ ทั วา่
ทาไมวนั นีพ้ ่อฉันไม่อยบู่ รษิ ทั พอ่ ฉันไปไหน พนักงานคนหน่ึงจงึ กลา่ ววา่
คณุ ชายไปขา้ งนอกไปรบั ประทานอาหารคะ่ พอนีโอรดู ้ งั น้ันจงึ ไมไ่ ดส้ นใจอะไร เดนิ ไปทห่ี อ้ งทางานของตวั เอง
เพอ่ื ทาการเซน็ เอกสารทเ่ี หลอื ทนั ใดน้ันเองก็มหี ญงิ สาวผมสดี า เสอื้ รดั รปู และรองเทา้ สน้ สงู สแี ดง
เดนิ เขา้ มาโดยไม่ไดเ้ คาะประตู นีโอกม้ เขยี นเอกสารจงึ เอย่ ขนึ้ มาวา่
ทบ่ี า้ นไม่ไดส้ อนมารยาทหรอื ไงวา่ กอ่ นจะเขา้ หอ้ งใครใหเ้ คาะประตกู อ่ น เสยี งของหญงิ สาวตอบกลบั มาวา่
ฉันตอ้ งเคาะประตดู ว้ ยหรอคะ นีโอนีคนุ้ ๆกบั เสยี งของหญงิ สาวจงึ เงยหนา้ ขนึ้ มามอง อา้ ว อลสิ
เธอกลบั มาจากอเมรกิ าไม่เห็นบอกกนั กอ่ นเลย กฉ็ ันอยากเซอรไ์ พรคณุ น่ีคะนีโอ อลสิ กลา่ ว
แตค่ ณุ กค็ วรจะบอกฉันกอ่ น ฉันจะไดซ้ อื้ ของมาใหค้ ณุ ตอนกลบั นีโอกลา่ ว ไมเ่ ห็นเป็ นอะไรเลยนี่คะ
เรากอ็ อกไปหา้ งซอื้ ดว้ ยกนั ก็ไดห้ นิ อลสิ กลา่ ว งน้ั ก็ไดเ้ ราไปกนั ตอนนีเ้ ลยดไี หม
ซอื้ ของเสรจ็ แลว้ เราก็ไปลอ่ งเรอื พอตกดกึ ก็ไปดดู าวดว้ ยกนั ดไี หม นีโอถาม ไดส้ คิ ะ
แตฉ่ ันขอกนิ ขา้ วกอ่ นไดไ้ หม ฉันลงเครอ่ื งมาหวิ มากเลย อลสิ กลา่ ว งน้ั เราไปกนั ตอนนีเ้ ลย
จากน้ันทงั้ คกู่ ็ลงไปขนึ้ รถเพอ่ื ทจี่ ะขบั ออกไปยงั หา้ งสรรพสนิ คา้ ระหวา่ งอยใู่ นรถทง้ั คู่ก็ถามไถส่ ารทกุ ขส์ กุ ดบิ
คยุ เรอ่ื งงาน เรอื่ งชวี ติ อกี ฝ่ังพ่อของนีโอไดเ้ ดนิ ทางไปทรี่ า้ นอาหารเพอื่ ไปรบั ประทานอาหาร
แตเ่ ล็งเห็นการทางานทแ่ี สนจะกระตอื ลอื ลน้ ของเอมมา่ พ่อของนีโอจงึ เดนิ ไปหาผูจ้ ดั การรา้ น
ถามวา่ พนักงานคนนีช้ อื่ อะไร จะขอมาทางานทบ่ี รษิ ทั เจา้ ของรา้ นจงึ ตอบวา่ เธอชอ่ื เอมมา่

หากวา่ คณุ ชายอยากไดเ้ อมมา่ ไปทางานทบี่ รษิ ทั ทางรา้ นเรากไ็ มไ่ ดต้ ดิ ขดั อะไร
แตค่ ณุ ชายคงตอ้ งถามเจา้ ตวั วา่ ยนิ ดที จ่ี ะไปทางานไหม เจา้ ของรา้ นกลา่ ว จากนั้นคณุ ชายก็เดนิ ไปหาเอมมา่

แลว้ กลา่ ววา่
นี่หนูสนใจมาทางานกบั ลงุ ไหมบรษิ ทั ลงุ เป็ นบรษิ ทั ธรรมดาทกี่ าลงั ตอ้ งการคนกระตอื รอื รน้ อยา่ งหนูมาชว่ ย
เอมมา่ ยนื คดิ อยสู่ กั พกั จากน้ันก็ตอบคุณลงุ ตรงหนา้ วา่ หนูขอกลบั ไปคดิ กอ่ นไดไ้ หมคะ
คณุ ลงุ พยกั หนา้ แลว้ ยนื่ นามบตั รใหเ้ อมมา่ จากน้ันก็เดนิ ออกจากรา้ นไป พอตกดกึ
เอมมา่ ไดน้ อนคดิ เรอ่ื งจะไปทางานทบ่ี รษิ ทั คณุ ลงุ ดไี หมจงึ หยบิ นามบตั รขนึ้ มา แลว้ เปิดหาเกยี่ วกบั บรษิ ทั

เอมมา่ ตกใจมากทเ่ี ห็นวา่ บรษิ ทั ของลงุ เมอื่ เชา้ นีเ้ ป็ นบรษิ ทั มหาเศรษฐชี อื่ ดงั ทส่ี ดุ ระดบั โลก
จงึ ตดั สนิ ใจวา่ จะไปทางานทน่ี ่ัน วนั รงุ่ ขนึ้ เอมม่ารบี อาบนา้ แตง่ ตวั ไปบรษิ ทั แตห่ ลงทางนิดหน่อยจงึ ทาใหไ้ ปสาย
เมอ่ื ถงึ หนา้ บรษิ ทั เอมม่ากร็ บี มงุ่ ตรงไปทหี่ อ้ งสมคั ร แตผ่ ูร้ บั สมคั รกลบั บอกวา่ ตอนนีไ้ มม่ ตี าแหน่งไหนวา่ งเลย
ทนั ใดนั้นคณุ ลงุ ทเ่ี ดอนมาใหน้ ามบตั รก็เดนิ เขา้ มาแลว้ บอกวา่ มสี ิ ตาแหน่งเลขาของนีโอ
พนักงานรบั สมคั รจงึ บอกวา่ แตค่ ณุ นีโอไม่มเี ลขาตง้ั แตแ่ รกหนิคะคณุ ชาย
คณุ ชานยจงึ ตอบกลบั ไปวา่ ก็ตอนนีฉ้ ันบอกวา่ มแี ลว้ ไง หนูรบั ตาแหน่งนีเ้ ลยไหม

คณุ ชายพูดกบี พนักงานเสรจ็ แลว้ หนั ไปหาเอมมา่ ตอ่ เอมม่าพยกั หนา้ แลว้ บอกวา่ ไดค้ ะ่
งนั้ เรมิ่ งานวนั นีเ้ ลยแลว้ กนั นะหนู คณุ ชายกลา่ ว แลว้ หนูตอ้ งทไงบา้ งคะ คณุ ลงุ เอย้ คุณชาย
คณุ ชายขาแลว้ ตอบกลบั วา่ เรยี กคณุ ลงุ ก็ได ้ งานทหี่ นูตอ้ งทาคอื ตามนีโอมาทางาน

แลว้ กท็ าใหน้ ีโอพฒั นามคี วามรบั ผดิ ชอบตอ่ บรษิ ทั

เอมม่าคดิ ในใจวา่ ใครคอื นีโอหนา้ กไ็ มเ่ คยเห็น แลว้ จะทางานไดย้ งั ไง
พอตกเย็นคณุ ชายไดร้ บั โทรศพั ทจ์ ากเพอ่ื นสนิท เสยี งทสี่ นิทคนุ้ เคยกลา่ วทกั ทายวา่
อา้ ววา่ ไงเพอื่ นชว่ งนีเ้ ป็ นไงบา้ งไมเ่ จอกนั นานสบายดมี ย้ั คณุ ชายตอบกลบั สายในโทรศพั ทว์ า่ สบายดๆี
วา่ แตล่ กู สาวโตแลว้ หนิ เป็ นไงบา้ งลกู แกชอื่ อะไรนะพงศ ์ ฉันจาไมไ่ ดแ้ ลว้ ลกู ฉันชว่ งนีไ้ ม่คอ่ ยวา่ งเลย

เห็นไดข้ า่ ววา่ ไดง้ านใหมไ่ ม่รไู ้ ปไดง้ านอะไรมา แลว้ เจา้ นีโอเป็ นไงบา้ ง พงศถ์ าม คณุ ชายตอบกลบั ไปวา่
ไอนีโอมนั กเ็ หมอื นเดมิ เลย ไมท่ างานทาการลา่ สดุ ใหก้ ลบั มาบรหิ ารหรษิ ทั ก็ไปเทยี่ วไหนตอ่ ไหน
ฉันวา่ จะฝากลกู สาวไวก้ บั แกไวส้ กั เดอื นสองเดอื นพอดฉี ันมธี รุ ะตา่ งจงั หวดั แกสะดวกมย้ั คณุ ชายกลา่ ว
ไดส้ เิ พอ่ื น เดย๋ี ววนั นีฉ้ ันใหค้ นขบั รถไปรบั แลว้ กนั พงศต์ อบไดเ้ ลยขอบคณุ แกมากเพอ่ื นรกั
จากน้ันคณุ ชายกส็ ง่ คนไปรบั ลกู สาวพงศ ์ เมอ่ื ถงึ หนา้ บา้ นพงศก์ ็บอกใหเ้ อมม่ามายนื รอหนา้ บา้ น
เอมม่าจงึ ถามวา่ พอ่ จะใหห้ นูไปไหน พงศจ์ งึ ตอบวา่ ไปอยกู่ บั เพอื่ นสนิทพ่อไงลกู ชว่ งนีพ้ อ่ ไมอ่ ยบู่ า้ นหนึ่งเดอื น
น่ีไงรถมาแลว้ รบี ไปไดแ้ ลว้ แต.่ ..พอ่ คะ เอมมา่ ยงั ไม่ทนั ไดล้ าพ่อกโ็ ดลเชญิ ขนึ้ รถ พอถงึ คฤหาสนห์ ลงั ใหญ่
เอมม่าไดแ้ ตย่ นื องึ้ ในความใหญข่ องบา้ น และความหรหู รา ขณะนั้นคณุ ชายเดนิ เขา้ มา
เอา้ หนูทที่ ล่ี งุ เจอเมอื่ วานหนิ เป็ นลกู ไอพงศใ์ ชม่ ย้ั เน่ีย มาๆ ไมเ่ จอนานลงุ จาไมไ่ ดเ้ ลย มากนิ ขา้ วกอ่ น
จากน้ันทงั้ คกู่ ็น่ังกนิ ขา้ วดว้ ยกนั ถาไถก่ นั ไปมา จากน้ันก็มเี สยี งเปิ ดประตเู ขา้ มา กบั รา่ งสงู ทค่ี นุ้ เคย
เอมม่าจอ้ งมองชายหนุ่มเหมอื นเคยเจอทไี่ หน คณุ ชายกลา่ วขนึ้ มาวา่ เอา้ นีโอทาไมวนั นีก้ ลบั เรว็ หละ
ปกตแิ กกลบั ซะมดื ค่า วนั นีผ้ มเหนื่อยอะพ่อนีโอกลา่ ว เอา้ น่ีหนูอนั นีน้ ีโอ คนทหี่ นูตอ้ งดแู ล

นีโอหนั มาพรอ้ มถามพ่อวา่ ดแู ลอะไรกนั พอ่ คณุ ชายจงึ ตอบ
กต็ อ่ ไปนีห้ นูเอมม่าจะเป็ นคนจดั การดแู ลตารางงานของแกไง จะไดไ้ ม่ทาใหบ้ รษิ ทั เสยี ชอ่ื อกี นีโอกลา่ ว
เสยี ชอ่ื อะไรกนั พอ่ คณุ ชายตอบกลบั ไปวา่ กไ็ อรปู ทแี่ กน่ังกอดสาวทผ่ี บั ไงไม่เชค็ บา้ งหรอทเี่ ป็ นขา่ วอยตู่ อนนี้
นีโอไดแ้ ตเ่ งยี บ แลว้ เดนิ ขนึ้ หอ้ งไป คณุ ชายจงึ หนั กลบั ไปหาเอมมา่ วา่ นีโอมนั ก็เป็ นแบบนีแ้ หละ

เจา้ อารมณต์ อนเด็กๆนะตอ้ งใหค้ นตามใจตลอด น่ีกด็ กึ มากแลว้ ไปนอนเถอะหนู
เอมมา่ พยกั หนา้ รบั จากนั้นคนรบั ใชใ้ นบา้ นก็พาไปเขา้ หอ้ งนอน

วนั รงุ่ ขนึ้ เอมมา่ ตนื่ มาเตรยี มของเพอ่ื ทจ่ี ะได ้ ไปทางานจงึ รบี ลงไปดา้ นลา่ ง คณุ ชายจงึ บอกวา่
เอา้ ไปพรอ้ มนีโอสิ แตม่ นั ยงั ไม่ตนื่ หรอก ลงุ ฝากหนูลากคอมนั ไปทางานดว้ ยละกนั เอมม่าตอบ ไดค้ ะ่
จากน้ันเอมม่าก็รบี วงิ่ ขนึ้ ไปปลกุ นีโอ คณุ นีโอคะตน่ื ไดแ้ ลว้ คะ่ จะสายแลว้ นะคะ
เสยี งโหวกเหวกโวยวายของเอมมา่ ทาใหน้ ีโอตนื่ เออๆฉันรแู ้ ลว้ ๆ เสยี งดงั อยไู่ ดเ้ ธอน่ีมนั น่าราคาญจรงิ ๆเลย
จากน้ันทง้ั คกู่ ็ขนึ้ รถปางานดว้ ยกนั พอถงึ หนา้ บรษิ ทั
พนักงานก็ตา่ งซบุ ซบิ โวยวายทเ่ี ห็นพนักงานใหมม่ ากบั คุณนีโอ
คณุ นีโอคะตอนเชา้ คณุ ตอ้ งเซน็ เอกสารตรงโตะ๊ ใหเ้ สรจ็ กอ่ นเทย่ี งนะคะสว่ นตอนบ่ายเนี่ยคณุ จะตอ้ งไปประชมุ เ
กยี่ วกบั การนาเสนอสนิ คา้ ใหต้ า่ งประเทศสนใจ
ตอนเย็นคณุ ก็ตอ้ งไปคยุ แลกเปลย่ี นเกย่ี วกบั ธรุ กจิ ยอ่ ยๆของชาวบา้ นทม่ี าชว่ ยเตมิ เต็มธรุ กจิ เรานะคะ
นีโอกลา่ ววา่ น่ีเธอกาลงั สง่ั ฉนั อยนู่ ะ
เอมม่ากลา่ วฉันไมไ่ ดส้ ง่ั ฉันกาลงั ทางานทาหนา้ ทค่ี ะ่ จากนั้นเอมม่ากเ็ ดนิ เขา้ หอ้ งทางาน พอถงึ เทยี่ ง
เอมม่าเดนิ ออกมาเรยี กคณุ นีโอเพอื่ ทจี่ ะไดเ้ ขา้ ประชมุ ตอ่ โดยทเี่ อมม่าเคาะประตแู ลว้ แตไ่ ม่ไดย้ นิ เสยี งตอบรบั
จงึ เปิ ดประตเู ขา้ ไป เห็นนีโอกาลงั พลอดรกั กบั หญงิ สาวคนหน่ึง อลสิ เธอออกไปกอ่ น นีโอกลา่ ว จากนั้น
เอมมา่ กย็ นื่ เอกสารการประชมุ ใหน้ ีโอ พรอ้ มกบั พดู วา่ คณุ ตอ้ งเขา้ ประชมุ กอ่ นบา่ ยโมงครง่ึ นะคะ เอมมา่ กลา่ ว

นีโอบอก รแู ้ ลว้ พูดมากอยไู่ ด ้ เลกิ ยงุ่ กบั ฉันสกั ทไี ดไ้ หม เอมม่าตอบกลบั ไปวา่
ฉันก็ไมไ่ ดอ้ ยากยงุ่ กบั ชวี ติ คุณมากนักหรอกถา้ มนั ไมใ่ ชง่ านทฉ่ี ันตอ้ งทา จากน้ันเอมม่าก็เดนิ ออกจากหอ้ ง
ในระหวา่ งทเ่ี อมม่าเดนิ ออกจากหอ้ งก็เห็นอลสิ กาลงั ยนื คยุ โทรศพั ท ์ จงึ แอบฟังและไดย้ นิ อลสิ พูดวา่
พ่อคะตอนนีบ้ รษิ ทั นีโอมเี ลขาสว่ นตวั หนูก็ทางานยากแลว้ สคิ ะ เสยี งในสายตอบกลบั มาวา่

ไมร่ แู ้ หละแกตอ้ งทายงั ไงก็ไดใ้ หบ้ รษิ ทั มนั ลม่ แลว้ เอาเงนิ ของบรษิ ทั มนั มาใหฉ้ ัน

อลสิ รสู ้ กึ เหมอื นมใี ครกาลงั จบั ตามองจงึ บอกพอ่ ไปวา่ หนูวางกอ่ นนะคะพ่อ
เมอื่ ถงึ เวลาประชมุ เอมม่าจงึ เปิ ดประเด็นเรอื่ งการเก็บความลบั ของบรษิ ทั ไมว่ า่ บรษิ ทั จะมโี ปรเจคอะไรก็ขอใหพ้

นักงานทกุ คนเกบ็ เป็ นความลบั แลว้ นีโอ

ก็ใหพ้ นักงานแตล่ ะคนนาเสนอวธิ ขี ายยงั ไงใหต้ า่ งชาตเิ ขาสนในในสนิ คา้
หลงั จากทปี่ ระชมุ เสรจ็ ผา่ นไปครง่ึ ชว่ั โมง เอมม่าเห็นนีโอกาลงั จะขบั รถไปขา้ งนอกกบั เอมมา่
จงึ เขา้ ไปควา้ กญุ แจรถ แลว้ ถามวา่ นี่คณุ กาลงั จะไปไหนกนั คะ
ตอนเย็นคณุ นีโอตอ้ งเขา้ ไปในหม่บู า้ นเพอ่ื ทจ่ี ะแลกเปลยี่ นขอ้ มูล

สนิ คา้ คณุ จะยงั ไปไหนไมไ่ ดท้ งั้ นั้น อลสิ จงึ กลา่ วตดั ขนึ้ มาวา่ ทาไมจะไปไมไ่ ดค้ ยุ กค็ ยุ วนั อน่ื ไดห้ นิ
เอมมา่ จงึ บอกวา่ ฉันไดย้ นิ นะวนั นี+้ ทคี่ ณุ คยุ โทรศพั ท ์ คณุ จะทาใหบ้ รษิ ทั ของเราลม่
โดยหลอกลวงคนของบรษิ ทั ใชไ่ หมหละ อลสิ ตอบ เธอจะบา้ รไึ ง ใครเคา้ จะไปทาแบบน้ัน
อลสิ หนั ไปหานีโอพรอ้ มบอกวา่ ไมใ่ ชแ่ บบน้ันนะคะ เอมม่าใสร่ า้ ยฉัน นีโอเลยตอบกลบั วา่ ผมเชอื่ คณุ ครบั อลสิ
เอมมา่ จงึ บอกวา่ ไมร่ แุ ้ หละยงั ไงวนั นีค้ ณุ ก็ตอ้ งไปคุยงาน ไมง่ นั้ ฉันจะบอกคณุ ลงุ ใหย้ ดึ บตั รเครดติ ของคณุ

นีโอไม่รจู ้ ะทายงั ไง จงึ บอกอลสิ วา่ คณุ กลบั ไปกอ่ นละกนั ครบั อลสิ ไวผ้ มจะไปกบั คณุ วนั หลงั
อลสิ ชกั สหี นา้ ไมพ่ อใจ จงึ เดนิ ชนไหลเ่ อมม่า แลว้ พูดวา่ เธออยา่ คดิ ทจี่ ะมาขดั ขวางการทางานของฉัน
พงึ่ มาใหม่ก็อยอู่ ยา่ งสงบๆไป จากน้ันอลสิ ก็เดนิ ขนึ้ รถ นีโอไมพ่ อใจกบั การทเ่ี อมมา่ มายงุ่ จงึ บอกวา่
เอาเทา่ ไหรฉ่ ันจา่ ยไมอ่ นั้ ใหเ้ ธอเลกิ ยงุ่ กบั ชวี ติ ฉัน เอมมา่ จงึ บอกวา่
ฉันไมไ่ ดเ้ ป็ นคนเห็นแกเ่ งนิ หรอกนะอกี อยา่ งนี่มนั หนา้ ทข่ี องฉัน อกี อยา่ งบรษิ ทั ก็เป็ นของพ่อคณุ

จะลม่ หรอื จะรอดมนั ก็อยทู่ ค่ี ุณ นีโอไดย้ นิ ดงั น้ันจงึ เดนิ ขนึ้ รถแลว้ บอกวา่ เอา้ กร็ บี ขนึ้ รถมาสิ

จะไดร้ บี คยุ รบี กลบั นีโอชกั สหี นา้ ไม่พอใจกบั เอมมา่ เป็ นอยา่ งมาก ทาไมเธอตอ้ งมายงุ่ กบั ชวี ติ ของฉันนักหนา
ฉันใหเ้ งนิ เธอยงั ไม่พออกี หรอนีโอกลา่ วอกี ครงั้ แลว้ จะคยุ อะไรอกี นีโอถามดว้ ยนา้ เสยี งทห่ี งุดหงดิ
เอมม่าไดย้ นิ ดงั นั้นกร็ สู ้ กึ เสยี ใจเป็ นอยา่ งมากเพราะนีโอพดู ทารา้ ยจติ ใจและเอมม่าก็ไดถ้ ามยอ้ นกลบั นีโอวา่
ทค่ี ณุ ถกู สง่ มาจากตา่ งประเทศมาทน่ี ่ีโดยทคี่ ณุ ขอบรหิ ารบรษิ ทั มนั ทงั้ ๆทมี่ นั เป็ นความรบั ผดิ ชอบของคณุ แต่คุ
ณกลบั ไมส่ นใจกบั สง่ิ ทคี่ ณุ ตอ้ งรบั ผดิ ชอบ
คณุ ชอบเอาตวั เองเป็ นใหญโ่ ดยทคี่ ณุ ไม่สนทงั้ ความรสู ้ กึ คนรอบขา้ ง และบรษิ ทั
เมอ่ื พูดจบนีโอก็ชะงกั ทนั ทเี พราะเนื่องจากเอมมา่ ไมเ่ คยพดู ตรงๆกบั นีโอขนาดนี้ กอ่ นทจ่ี ะถงึ บา้ นเอมม่า

เอมม่ากไ็ ดก้ ลา่ วกบั คนขบั รถวา่ ชว่ ยจอดตรงบา้ นหนูดว้ ยนะคะ

ในระหวา่ งทางนีโอคดิ ตลอดวา่ ตวั เองชอบเอาตวั เองเป็ นศนู ยก์ ลางและเอาแตใ่ จมาโดยตลอด
เมอ่ื ถงึ บา้ นเอมม่า เอมม่าไดเ้ ดนิ ลงจากรถไปทนั ทโี ดยทไี่ มห่ นั มามองนีโอหรอื พูดคยุ

นีโอรสู ้ กึ ผดิ กบั ตวั เองเป็ นอยา่ งมากจนเขาไม่สามารถทางานตอ่ ไดเ้ ลยบอกกบั คนขบั รถว่า
พาผมไปสง่ ทบี่ า้ นหน่อยครบั วนั นีผ้ มคงทางานไม่ไหว คนขบั รถพยกั หนา้ ขานรบั
เมอื่ ถงึ บา้ นนีโอไดล้ ม้ ลงบนเตยี งของเขาและก็เอามอื กมุ ขมบั กบั ตวั เองวา่ ทผ่ี า่ นมา
เขาทาผดิ พลาดมาโดยตลอด โดยทเ่ี ขาไมไ่ ดส้ นใจความรสู ้ กึ เอมมา่ เลย

เขารสู ้ กึ วา่ เขาเป็ นคนเห็นแกต่ วั เป็ นอยา่ งมากและนีโอกผ็ ลอยหลบั ไป
เมอ่ื ตนื่ มานีโอกเ็ หลอื บไปคดิ ถงึ เมอื่ วานทเี่ อ็มมา่ พดู เขายงั คงรสู ้ กึ ผดิ อยแู่ ละไดน้ ่ังทบทวนอยใู่ นหอ้ งของตวั เอง
เมอ่ื เขาคดิ ทบทวนทผี่ า่ นมาเอ็มมา่ ดกี บั เขามาโดยตลอด

เมอื่ เขานึกได ้ เขาก็รบี อาบนา้ แตง่ ตวั ไปทางานกบั วนั ใหมอ่ กี ทเี มอ่ื ไปถงึ ทที่ างานเขาแตเ่ ขากลบั พบวา่

เอ็มมา่ ไม่มาทางานดว้ ย
เขารสู ้ กึ แปลกใจและยงั รสู ้ กึ ผดิ และเขาก็รอเวลาจนถงึ พกั เทยี่ งเอ็มม่าก็ยงั ไม่มาจนกระทง่ั ถงึ เย็นเลกิ งานเอ็มมา่

กไ็ มม่ าทางานเขาคดิ ไดแ้ ลว้ วา่ เขาตอ้ งไปขอโทษเอ็มม่า
เมอื่ เขานึกไดเ้ ขาจงึ รบี ไปทร่ี า้ นดอกไมท้ วิ ลปิ เพราะนีโอคดิ วา่ ดอกไมท้ วิ ลปิ เป็ นดอกไมต้ วั แทนแห่งการขอโทษ
และซอื้ ของโปรดทเี่ อ็มมา่ ชอบกนิ เมอื่ เขาซอื้ ของเสรจ็ เขาจงึ รบี ไปยงั บา้ นเอ็มมา่
เมอ่ื ถงึ บา้ นเขาไดก้ ดกรง่ิ เรยี กเอ็มมา่ แตไ่ มม่ กี ารตอบกลบั ใดๆทงั้ สนิ้
นีโอรสู ้ กึ ผดิ อกี ครง้ั นึงเพราะเขาทาไมด่ กี บั เอ็มมา่ มาเยอะ เอ็มม่าไดม้ องอยตู่ รงหนา้ ตา่ งจนกระทง่ั ฝนตก
แตเ่ ขากต็ อ้ งตกใจเนื่องจากนีโอรอเอ็มม่าอยหู่ นา้ บา้ นโดยทไ่ี มไ่ ปไหน
เอ็มมา่ เห็นความตง้ั ใจของนีโอและความสงสารจงึ เปิ ดประตใู หน้ ีโอ
เมอื่ นีโอเห็นเอ็มมา่ เปิ ดประตใู หก้ ็ดใี จเป็ นอยา่ งมากพรอ้ มกบั พดู วา่
ฉันขอโทษทผี่ ่านมาฉันไม่เคยสนใจความรสู ้ กึ เธอ สนใจแตต่ วั เอง
ฉันเลยซอื้ ของมาขอโทษแตม่ นั เปี ยกไปหมดแลว้ ฉันขอโทษดว้ ยนะ นีโอกลา่ วดว้ ยแววตาทโี่ ศกเศรา้

เอ็มมา่ เห็นกไ็ ดเ้ ขา้ ไปกอดนีโอ และพดู กบั นีโอวา่ ฉันกข็ อโทษเหมอื นกนั ถา้ ฉันพดู อะไรๆแรงๆกระทบจติ ใจนาย

และเอ็มม่าเองกไ็ ดร้ อ้ งไหอ้ อกมา
สดุ ทา้ ยนีโอกต็ อ้ งมาน่ังปลอบในระหวา่ งปลอบน้ันแววตาของนีโอเอ็นดเู อ็มมา่
เขาไดน้ ่ังมองเอ็มมา่ อยา่ งใกลช้ ดิ แลว้ ไดร้ สู ้ กึ วา่ เธอน้ันชา่ งเป็ นผหู้ ญงิ ทสี่ วยงามเป็ นอยา่ งมาก
เขาไดม้ คี วามรสู ้ กึ แปลกๆเกดิ ขนึ้ ภายในใจมคี วามรสู ้ กึ มากมายทม่ี นั อธบิ ายไมไ่ ด ้

หวั ใจของเขาเตน้ รวั ราวกบั วา่ ไดต้ อบสนองกบั บางอยา่ งกบั เอ็มมา่
นีโอไดเ้ อามอื เชด็ นา้ ตาใหเ้ อ็มม่าและกลา่ ววา่ "เรามาเรมิ่ ตน้ กนั ใหมน่ ะ" และทงั้ คกู่ ็ไดก้ อดลากนั
เชา้ วนั ตอ่ มาเป็ นวนั ทน่ี ีโอรสู ้ กึ วา่ มนั จะตอ้ งเป็ นวนั ทดี่ กี วา่ ทเ่ี คยผา่ นๆมา

ในระหวา่ งทเี่ ขานั้นกาลงั เดนิ ทางไปยงั บรษิ ทั อลสิ ก็ไดโ้ ทรหาเขาและไดช้ วนเขานั้นไปรบั ประทานอาหารดว้ ย
นีโอลงั เลใจทจี่ ะตอบตกลงเพราะกลวั วา่ ถา้ เอมมา่ นั้นรเู ้ ขา้ อาจจะโกรธเขาได ้ แตเ่ ขาก็ไมไ่ ดป้ ฏเิ สธ
นีโอไดพ้ บกบั อลสิ ทรี่ า้ นอาหารทงั้ คกู่ ็พดู คยุ สนทนากนั ปกตจิ นกระทง่ั อลสิ ไดถ้ ามกบั นีโอวา่

ธรุ กจิ ของคณุ เป็ นยงั ไงบา้ ง บรษิ ทั ของคณุ กาลงั จะทาโปรเจคอะไรรเึ ปลา่
นีโอไดย้ นิ แบบน้ันเขาจงึ เรม่ิ เอะใจขนึ้ มานิดหน่อยวา่ ทาไมอลสิ ถงึ ถามเขาแบบนีเ้ ขาจงึ เลยี่ งทจี่ ะตอบและพยาย
ามเบย่ี งเบนประเด็นในวงสนทนานั้นทนั ที อลสิ ไม่ไดถ้ ามอะไรตอ่ พรอ้ มกบั ยมิ้ ใหน้ ีโอ
นีโอรสู ้ กึ ถงึ บางอยา่ งทส่ี อ่ื ออกมาผ่านรอยยมิ้ ของอลสิ งนั้ ผมขอตวั ไปบรษิ ทั กอ่ นนะ นีโอกลา่ ว
ขณะทเี่ ขากาลงั เดนิ ทางไปบรษิ ทั เขาไดน้ ่ังครนุ่ คดิ สงสยั ในตวั อลสิ ขนึ้ มา

แตเ่ ขาก็ยงั คดิ วา่ ตวั เองอาจจะคดิ มากเกนิ ไป พอถงึ บรษิ ทั เขาไดเ้ จอกบั เอมมา่ ทนั ที คณุ ไปไหนมาคะ

เอมม่ากลา่ ว

นีโอเลกิ่ ลก่ั และตอบไปวา่ ผมไปทานอาหารขา้ งนอกมาน่ะ
เอมม่าสหี นา้ เย็นชาเหมอื นกบั วา่ รวู ้ า่ นีโอน้ันไดไ้ ปพบกบั อลสิ
วนั นีน้ ีโอนั้นตงั้ ใจทาหนา้ ทขี่ องตวั เองมากจนทาใหเ้ อมมา่ รสู ้ กึ อนุ่ ใจขนึ้ มาบา้ ง
นีโอเรม่ิ พดู คยุ กบั ทกุ คนดมี ากขนึ้ และบรษิ ทั ของเขากาลงั จะทาโปรเจคงานใหญแ่ ละสาคญั ทส่ี ดุ เทา่ ทเ่ี คยมมี า
และเอมมา่ กไ็ ดเ้ นน้ ยา้ ใหท้ กุ คนเก็บความลบั ของบรษิ ทั ไวด้ ๆี
เมอ่ื ถงึ วนั ทโ่ี ปรเจคตอ้ งถกู นาเสนอทกุ คนตา่ งก็ทาหนา้ ทข่ี องตวั เองไดเ้ ป็ นอยา่ งดี
สามารถกชู ้ อื่ เสยี งของบรษิ ทั กลบั มาได ้ อกี ทง้ั ยงั ไดร้ บั คาชมจากนักธรุ กจิ ตา่ งชาติ พอตกเย็นเป็ นเวลาเลกิ งาน
เอมม่าเดนิ มาหานีโอ แลว้ พดู วา่ วนั นีค้ ณุ ทาไดด้ มี ากเลยนะคะทาใหบ้ รษิ ทั เราไดร้ บั คาชมอกี ดว้ ย
นีโอตอบกลบั ถา้ ไมม่ คี ณุ ผมกค็ งไมม่ วี นั นี้ งนั้ ผมขอเลยี้ งขา้ วเป็ นการขอบคณุ แลว้ กนั นะเอมมา่
เอมมา่ พยกั หนา้ จากนั้นทง้ั คกู่ ข็ นึ้ รถไปรบั ประทานอาหาร
ทางคณุ ชายไดเ้ ดนิ ทางมาเชค็ ความเรยี บรอ้ งของบรษิ ทั จงึ เอะใจอะไรนิดหน่อยเกยี่ วกบั เรอ่ื งขอ้ มลู ทร่ี ว่ั ไหล

จงึ เดนิ ไปเชค็ กลอ้ งวงจรปิ ด แลว้ พบวา่
อลสิ ไดเ้ ขา้ มาคน้ เอกสารของบรษิ ทั แลว้ นาออกไปเมอื่ หลายอาทติ ยก์ อ่ น
แตด่ ที เี่ อกสารขอ้ มลู พวกน้ันเป็ นของปลอมซง่ึ ของจรงิ ถกู เก็บไวท้ บ่ี า้ นของนีโอ
ไม่เพยี งแตแ่ คเ่ ห็นอลสิ ทคี่ น้ เอกสารแลว้ นาออกไป
แตก่ ็ยงั เห็นดวิ เพอื่ นสนิทนีโอทชี่ ว่ ยอลสิ ดตู น้ ทางในการขโมยเอกสารขอ้ มูลบรษิ ทั
คณุ ชายจงึ เกบ็ หลกั ฐานทง้ั หมด
แลว้ โทรเรยี กนีโอใหห้ ลอกลา่ อลสิ และดวิ มาบรษิ ทั เพอ่ื ทจี่ ะใหต้ ารวจจบั กมุ ไดง้ ่าย ในดา้ นนีโอ
เอมม่าผมวา่ ตอนนีเ้ ราตอ้ งรบี ไปบรษิ ทั แลว้ มเี รอื่ งใหญเ่ กดิ ขนึ้ แลว้ แตเ่ ดย๋ี วผมตอ้ งโทรหาแลสิ กบั ดวิ กอ่ น
เอมมา่ ตอบไดค้ ะ่ ใหฉ้ ันไปดว้ ยนะคะ จาน้ันทง้ั คไู่ ดม้ ุง่ หนา้ ขบั รถไปยงั บรษิ ทั
และเห็นรถตารวจมากมายจอดเต็มไปหมด นีโอถามตารวจทยี่ นื อยู่ มเี รอ่ื งอะไรเกดิ ขนึ้ หรอครบั ตารวจตอบ

มแี จง้ เหตวุ า่ มกี ารขโมยขอ้ มูลเอกสารของบรษิ ทั ระดบั โลกพวกผมเลยตอ้ งรบี มาจบั กมุ ครบั
จากน้ันก็มเี สยี งโวยวายของอลสิ กบั ดวิ ปลอ่ ยดิ กบ็ อกวา่ ไม่ไดท้ าไง หลงั จากทอี่ ลสิ เห็นนีโอจงึ บอกวา่
นีโอคะอลสิ ไม่ไดท้ าจรงิ ๆนะคะ คนพวกนีม้ นั ใสร่ า้ ยอลสิ นีโอจงึ ขอดหู ลกั ฐานตา่ งๆ
จากน้ันนีโอจงึ บอกตารวจวา่ ลากพวกเคา้ เขา้ คกุ ไดเ้ ลยครบั ตารวจ ผมผดิ ทไี่ วใ้ จพวกเคา้ มาโดยตลอด
จากนั้นตารวจก็พาทง้ั สองคน อลสิ และดวิ ไปโรงพกั คณุ ชายจงึ เรยี กนีโอมาคยุ ดว้ ย
นีโอแกรปู ้ ระวตั ขิ องสองคนนีม้ ย้ั คณุ ชายถาม ไมค่ รบั นีโอตอบ คนนึงหนะเป็ นพ่อคา้ ขายยา
อกี คนกเ็ คยหลอกเงนิ ผชู้ ายเป็ นคดตี ดิ ตวั อยู่ คณุ ชายกล่าว ผมไม่เคยรมู ้ ากอ่ นเลยวา่ พวกเขาจะเป็ นคนแบบนี้

นีโอตอบ

งนั้ ตอ่ ไปนี้ ผมจะไม่ไวใ้ จใครใหม้ าทางานในบรษิ ทั ของเราง่ายๆแลว้ ครบั
ผมจะตง้ั ใจพฒั นาบรษิ ทั ของเราใหเ้ ตบิ โตไปเรอื่ ย
ๆจากนั้นนีโอกบั เอมม่ากช็ ว่ ยกนั พฒั นาบรษิ ทั จนโดง่ ดงั ไปทท่ั กุ มุมโลกและไดข้ นึ้ ชอื่ วา่ เป็ นบรษิ ทั ทม่ี ปี ระสทิ ธภิ
าพทสี่ ดุ และบรกิ ารดที ส่ี ดุ