หนังสือส่งเสริมการอ่าน ชุดนิทานพื้นบ้านจังหวัดสตูล เล่มที่ 2 เรื่องขอนคลอน

คํานํ า

หนังสือส่งเสริมการอ่าน ชุด นิทานพ้ืนบ้านจังหวัดสตูล
เล่มท่ี ๒ เร่ือง ขอนคลาน เป็นหนังสือท่ีจัดทําข้ึน เพ่ือใช้
ประกอบการจัดการเรียนรู้ กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย
ช้ันประถมศึกษาปี ท่ี ๓ เพ่ือฝึ กทักษะการอ่านจับใจความ
นอกจากนี้ยังปลกู ฝังให้นักเรียน มีนิสัยรักการอ่าน รู้จักใช้เวลาว่าง
ให้เกิดประโยชน์ และได้ทราบถึงตํานาน เรื่องราว และที่มา
ของสถานที่ต่างๆ ในจังหวัดสตูล เน้ือเร่ืองแต่งเป็นลักษณะ
บทรอ้ ยกรอง ประเภทกลอนส่ี มภี าพสปี ระกอบสวยงาม

หนังสือส่งเสริมการอ่านเล่มน้ี คงอํานวยประโยชน์ในการ
จัดกิจกรรมการเรียนรู้ และส่งเสรมิ ใหม้ ีผลสมั ฤทธ์ิทางการเรียนดีข้ึน
ขอขอบพระคุณผู้ท่ีให้คําปรึกษา แนะนํ า ในการจัดทําหนังสือ
จนสําเร็จเรียบรอ้ ยดี

ศมนวรรณ สุจรติ ธรุ ะการ

คาํ แนะนํา
จดุ ประสงค์ในการเรยี นรู้

หนังสือส่งเสริมการอ่าน ชุดนิทานพ้ืนบ้านจังหวัดสตูล
เล่ มท่ี ๒ เร่ื อง ขอนคลาน กลุ่ มสาระการเรี ยนรู้ ภาษาไทย
ช้ันประถมศึกษาปีท่ี ๓ แต่งเป็นบทร้อยกรอง ประเภทกลอนส่ี
เพ่ือฝึกทักษะการอ่านจับใจความสาํ คญั ของเร่ือง และเพ่อื ใหเ้ รียนรู้
เร่ืองคําคล้องจอง การแต่งกลอน และให้เกิดความสนุกสนาน
เพลดิ เพลนิ ในการอ่าน ให้นกั เรียนปฏบิ ัตติ ามลําดับดงั น้ี

๑. อ่านจุดประสงคก์ ารเรยี นรู้ เพ่ือให้ทราบว่าเม่ืออา่ น
หนงั สอื นิทานแลว้ นกั เรยี นได้เรียนร้อู ะไรบ้าง

๒. นักเรยี นอ่านนิทานอยา่ งสนกุ สนาน เพลดิ เพลนิ
๓. เลือกประโยคทขี่ าดหายไปมาเตมิ ให้เป็นขอ้ ความ

ที่สมบูรณ์
๔. บอกความหมายของคาํ ศพั ทจ์ ากนิทานได้
๕. เลา่ นิทานใหเ้ พ่ือนๆ ฟังได้
๖. ทาํ แบบฝึกเสริมทกั ษะ
๗.ทาํ แบบทดสอบหลงั เรียน
๘. บอกขอ้ คดิ ทไ่ี ดจ้ ากการอา่ นนิทาน
๙. เรยี นรู้เร่ืองคําคล้องจองและการแตง่ กลอนสี่

ข้อความท่ีหายไป

คาํ ชี้แจง ในเน้ือเร่อื งจะมขี อ้ ความทีห่ ายไป ใหน้ กั เรียน
จดจาํ ข้อความทีก่ าํ หนดให้ เพ่อื นําไปเตมิ ลงใน
ช่องว่างของเน้ือเร่อื งทข่ี าดหายไปให้ถูกต้อง























ข้อคิดทไี่ ด้จากเร่อื ง
“ช่วยกนั ทาํ มาหากนิ จะไม่ยากจน มีเงนิ เหลือใช”้

แผนที่จังหวัดสตลู

เร่อื งขอนคลาน
เป็นเร่อื งเล่าจากบา้ นขอนคลาน ในอาํ เภอทุ่งหว้า

คําศัพท์น่ารู้

คาํ ศัพท์ คําอา่ น ความหมาย
ฉลาด ฉะ - หลาด เฉียบแหลม , ไหวพริบดี ,
ปัญญาดี
ปรองดอง ปรอง - ดอง ยอมกนั , ไมแ่ กง่ แย่งกนั
ขอนคลาน ขอน - คลาน ช่ือหมู่บา้ น ในอาํ เภอทงุ่ หว้า
เคล่ือน เคล่ือน ออกจากท่ี , ทาํ ใหอ้ อกจากท่ี
ทงุ่ หวา้ ท่งุ - หว้า ช่ือของอําเภอ ในจังหวดั สตลู
พลนั พลัน เร็ว , ด่วน
ตาํ นาน ตาํ - นาน เร่อื งราวท่เี ล่าสบื ต่อกันมานาน

แบบฝึกทกั ษะทางภาษา
เรยี นรคู้ ํา จําความหมาย

คําชี้แจง ให้นกั เรยี นเขียนคาํ ศัพท์จากความหมาย
ทก่ี าํ หนดให้ถูกต้อง

๑. ไหวพรบิ ดี , ปัญญาดี
คาํ ว่า

๒. ช่อื ของหมบู่ ้าน
คําว่า

๓. ออกจากที่ , ทําให้ออกจากท่ี
คําวา่

๔. ช่อื อําเภอ
คําวา่

๕. ยอมกัน , ไม่แก่งแย่งกนั
คําว่า

แบบฝึกทักษะทางภาษา
ถกู หรอื ผดิ

คาํ ชีแ้ จง ให้นกั เรยี นทําเคร่ืองหมายถูก () หนา้ ขอ้ ที่ถูก
และทําเคร่อื งหมายผดิ (X) หนา้ ขอ้ ที่ผิด

๑. ปูก่ ับหลานชายมาพกั ที่ใกล้ต้นสาคู
๒. ปูพ่ าหลานชายออกไปหาปลา
๓. ปูก่ ลบั ไปเล่าเร่ืองงูใหช้ าวบ้านฟัง
๔. ขอนไมเ้ คล่อื นท่ี นัน่ คืองู
๕. ปูแ่ ละหลานชายนง่ั กินขา้ วห่อ

ช่ือ - สกลุ เดอื น เลขท่ี
วนั ที่ พ.ศ.

คาํ ช้แี จง ให้นักเรยี นทาํ เคร่อื งหมาย X ทับอกั ษร
หนา้ คําตอบที่ถกู ตอ้ ง
อา่ นข้อความแลว้ ตอบคําถาม ขอ้ ๑
ปูเ่ ตรียมออกเรอื พาเก้ือกับก้อง
รักใคร่ปรองดอง อยากลองหาปลา

๑. จากขอ้ ความนี้ ปูอ่ อกหาปลากับใคร
ก. ก้อง , สอง
ข. เก้อื , ก้อง
ค. เก้อื , ปอง

อา่ นขอ้ ความแลว้ ตอบคําถาม ขอ้ ๒ - ๓

ปูเ่ ห็นขอนเคล่อื น เล่อื นอยู่ข้างกาย
คิดว่าตาลาย ส่ายหนา้ ไปมา
มองเหน็ เลอื ดไหล งใู หญ่หลานจ๋า
กลับบ้านดีกว่า พูดจาเร็วพลนั

๒.จากขอ้ ความ ขอนไม้ คอื อะไร
ก. งู
ข. ท่อนไม้
ค. ปลา

๓.จากขอ้ ความ มีอะไรออกจากขอนไม้
ก. น้ํา
ข. ตะไคร่น้ํา
ค. เลอื ด

อ่านข้อความแลว้ ตอบคําถาม ขอ้ ๔

หมู่บ้านขอนคลาน ตํานานคนแก่
เล่ากันดีแท้ มอบแด่ชุมชน
อย่ทู ่ที ่งุ หว้า ปูย่ ่าทุกคน
เล่ามาหลายหน จนจาํ ไดด้ ี

๔. จากขอ้ ความ หมูบ่ า้ นนี้มีช่อื ว่าอะไร
ก. ทุ่งหว้า
ข. ขอนคลาน
ค. ตํานาน

๕. หมูบ่ ้านขอนคลาน อยทู่ ่ไี หน
ก. ริมคลอง
ข. ชายปา่
ค. รมิ หาด

เฉลยแบบฝึก / แบบทดสอบ

ขอ้ ความที่หายไป
๑. เหน่ือยกายพกั หน่อย
๒. อกี ทั้งผงิ ไฟ
๓. คดิ วา่ ตาลาย

เรยี นรู้คาํ จาํ ความหมาย
๑. ฉลาด
๒. ขอนคลาน
๓.เคล่อื น
๔. ทุ่งหว้า
๕. ปรองดอง

ถกู หรอื ผดิ

๑. ๒. ๓. ๔. ๕.
๕.
แบบทดสอบ การอา่ นจับใจความ

๑. ๒. ๓. ๔.

ตน้ ฉบับนิทาน
ขอนคลาน

บ้านขอนคลาน เป็นตาํ บลหน่ึงในอาํ เภอทุ่งหว้าของจังหวัดสตูล
เป็นอาํ เภอที่ตงั้ อย่ตู ดิ เขตของจังหวดั ตรัง อาชพี ของคนในหมบู่ า้ น
มีอาชีพการประมง ค้าขายและทาํ หลุมถา่ นโกงกาง

บ้านขอนคลานมตี าํ นานเลา่ ต่อๆ กันมาว่า มชี าวบ้านกลมุ่ หน่ึง
จับปลาในทะเล หลังจากจบั ปลาได้มากพอสมควรแล้วคนกลุ่มนั้นก็
ได้น่ังพักทช่ี ายหาด ซ่ึงมีขอนไม้ขนาดใหญ่อย่บู นหาด คนกลมุ่ น้นั
ต่างก็น่ังและนอนบนขอนไม้น้ัน บางคนก็ไปหามะพร้าวอ่อนมาสับ
กินบนขอนไม้พร้อมท้ังผิงไฟกันหนาวขณะท่ีปอกมะพร้าวมีดก็ได้
สับไปถูกขอนไม้ ชายคนหน่ึงได้เห็นขอนไม้เคล่ือนท่ีไปข้างหนา้
เพราะถกู ความร้อนและถกู มดี สับขอนไมจ้ งึ เคล่ือนท่ไี ด้ ชายคนนั้น
คิดว่าถ้าหากเป็นขอนไม้จริงก็เคล่ือนท่ีไม่ได้ชายคนน้ันแปลกใจ
จึงว่ิงตามไปดู เขาร้องตะโกนว่า “ขอนไม้เคล่ือนท่ีได้และมี
เลือดออกมาด้วย” คนกลุ่มน้ันว่ิงมาหาเพ่ือนและร้องพร้อมกันว่า
ขอนน้ีมีหัวเป็นงู ท่ีจริงแล้วขอนน้ันไม่ใช่ขอนไม้ตามท่ีเข้าใจกัน
แต่เป็นงูใหญ่ซ่ึงอายุมากแล้ว จึงไม่มีเรี่ยวแรงเคล่ือนไปไหนได้
นอนนานจนตะไคร้น้ํ าจับ มิหนํ าซ้ํายังมีหญ้าข้ึนท่ีลําตัวด้วย
เม่ือได้รับความร้อนและถูกมีดสับก็เคล่ือนท่ีไปด้วยความเจ็บปวด
บ้านขอนคลาน จึงเป็นช่ือของตําบลตามตํานานท่ีเล่าขานกัน
ตราบเท่าทกุ วนั น้ี

บันทึกชว่ ยจํา

...................................................................................
...................................................................................
...................................................................................
...................................................................................
...................................................................................
...................................................................................
...................................................................................
...................................................................................
...................................................................................
...................................................................................
...................................................................................
...................................................................................
...................................................................................
...................................................................................
...................................................................................
...................................................................................
...................................................................................
...................................................................................
...................................................................................
...................................................................................
...................................................................................
...................................................................................
...................................................................................
...................................................................................

บันทึกชว่ ยจํา

...................................................................................
...................................................................................
...................................................................................
...................................................................................
...................................................................................
...................................................................................
...................................................................................
...................................................................................
...................................................................................
...................................................................................
...................................................................................
...................................................................................
...................................................................................
...................................................................................
...................................................................................
...................................................................................
...................................................................................
...................................................................................
...................................................................................
...................................................................................
...................................................................................
...................................................................................
...................................................................................
...................................................................................