คุณหนูนิด

คุณหนูนิด

คำนำ

การนำเอานิทานไปเล่าเรื่องประกอบคำสอนให้เด็ก ๆ ได้ฟังย่อมจะเป็นเครื่อง
ทำให้เพลิดเพลินและเสริมความรู้ แบ่งเบาภาระที่จะต้องสอนเนื้อหาอย่างเดียว โดย
อาศัยบุคลาธิษฐานเป็นตัวอย่างประกอบ นอกจากนี้นิทานแต่ละเรื่องยังให้ข้อเท็จ
จริงและช่วยในด้านการอ่าน การเขียน การใช้ภาษาที่ถูกต้อง เป็นการเพิ่มทักษะใน
ด้านการเห็น การฟัง และการทำตามเยี่ยงอย่างอันดีนั้นด้วยการศึกษาเรื่องนิทานจึง
เป็นปัจจัยให้ เกิดความรู้ทั้งทางทฤษฎีและแนวปฎิบัติด้วยทั้งสองทาง หากเกิดความ
ผิดพลาดประการใดก็ขอมา ณ โอกาสนี้ด้วย

ผู้จัดทำ
นางสาว เกศรินทร์ เดชภักดี 6306810006
นางสาว สายธาร เทศนอก 6306810012

ณ คฤหาสน์หลังหนึ่ง มีเด็กสาวคนหนึ่งเธอมีชื่อว่า คุณหนูนิด เธอเป็นเด็กสาวที่หลงรักในการ
ช็อปปิ้ งเป็นอย่างมาก คุณหนูนิดมักจะชอบใช้จ่ายเงินเกินความจำเป็น ซึ่งทำให้พ่อแม่เครียด
เป็นอย่างมาก ทั้งคู่จะคิดหาวิธีว่าจะทำอย่างไรให้คุณหนูนิดปรับเปลี่ยนวิธีการใช้เงินใหม่

" เราลองส่งหนูนิดไปอยู่กับตายายที่บ้าน
นอกดีมั้ย " คุณแม่พูด

"เป็นความคิดที่ดีมาก ให้หนูนิดได้ไปดู
ความเป็นอยู่ของเด็กที่นั้น " คุณพ่อพูด

" เช้าวันปิดเทอมที่แสนจะสดใส่ของคุณหนูนิด ซึ่งเธอกำลังคิดว่า เธอจะไปเที่ยวที่ไหนดี จะไป
ซื้ออะไรดี “ เย้ ในที่สุดวันนี้ก็ไม่ต้องไปโรงเรียนแล้ว " คุณหนูนิดพูดด้วยความดีใจ

" ได้ค่ะคุณแม่ อย่าลืมพาหนูนิดไปช๊อปปิ้ ง
นะคะ " หนูนิดพูดด้วยความดีใจ

ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตู
" หนูนิดลูก วันนี้เราจะไปเที่ยวกัน รีบเก็บ
กระเป๋าให้เรียบร้อยนะคะ " คุณแม่พูด

ขณะนั่งรถออกเดินทาง ไปบ้านคุณตาคุณยาย คุณหนูนิดก็ไม่รู้มาก่อนเลยว่าพ่อกับแม่จะพา
ไปไหน และระหว่างทางที่นั่งรถมาคุณหนูนิดก็ได้หลับมาตลอดทาง

" หนูนิด หนูนิด ตื่นได้แล้วลูกถึงแล้ว " คุณแม่ปลุกหนูนิด
" ถึงแล้วหรอคะ " หนูนิดพูด " ห๊ะ ! ที่นี่ที่ไหนคะคุณแม่ ทำไมมีแต่ทุ่งนา " หนูนิดพูด พร้อมกับสีหน้า
ที่ตกใจ
" บ้านคุณตาคุณยายไงจ๊ะลูก " คุณแม่บอก

" อ้าว อ้าว ถึงกันแล้วหรอ เข้ามา เข้ามานั่ง
ก่อนลูก " คุณตาพูดด้วยความดีใจ ที่ได้เจอ
หนูนิด

" หือ หือ หือ " เสียงร้องไห้ของหนูนิด
" หนูนิดไม่อยากอยู่ที่นี่ " หนูนิดพูดพร้อม
กันร้องไห้

เช้าวันต่อมา คุณตาและคุณยายก็ได้พาหนูนิดไปเที่ยวเล่น เพื่อให้หนูนิดได้สังเกตความเป็นอยู่ของ
เด็กที่นี่ ระหว่างทางที่เดินเที่ยว หนูนิดก็ได้สังเกตเห็นว่าเด็กที่นี่ทุกคนต้องทำงาน จึงทำให้เกินความ
สงสัยว่าทำไมปิดเทอมเด็กต้องทำงาน ทำไมถึงไม่เล่น ไม่ไปเที่ยว

ขณะที่เดินเล่นฝนตกลงมา คุณตาจึงพาหนูนิดไปหลบฝนที่กระท่อมกลางนา หนู
นิดก็กำลังนั่งนั่งคิดด้วยความสงสัยและอยากรู้ หนูนิดจึงถามคุณตาว่า
" คุณตาคะ ทำไมเด็กที่นี่เขาต้องทำนาคะ " หนูนิดถามด้วยความสงสัย
" เด็กที่นี่เขาต้องทำงานหาเงิน เพื่อช่วยเเบ่งเบาภาระของพ่อแม่ บางคนต้องทำงาน
เพื่อส่งตัวเองเรียน เด็กที่นี่ทุกคนต้องประหยัด " คุณตาพูด
" ปิดเทอมเข้าไม่ไปเที่ยวหรอคะคุณตา " หนูนิดถาม
" เงินทุกบาทที่เขาหาได้มันมีค่ามากนะลูก เขาไม่ใช้จ่ายฟุ่มเฟือยกันหรอก " คุณตา
พูด

เช้าวันต่อมา คุณยตาและคุณยายก็ได้พาหนูนิดไปทำงานด้วยกัน โดยจะพาหนูนิดไปช่วยกันปลูกผัก
สวนครัวไว้กินและขาย

" หนูนิดรู้มั้ยว่า หนูต้องรู้จัก
ประหยัดอดออมเงินบ้าง ดู
อย่างเด็กพวกนั้นสิ เขาไม่มี
แม้แต่เสื้อผ้าแพงๆใส่ อยากได้
อะไรเขาก็ต้องเก็บเงินซื้อเอง "
คุณยายอธิบายให้หนูนิดฟัง

" เข้าใจแล้วค่ะคุณยาย ต่อไปนี้หนูนิดจะ
ประหยัดอดออมและจะช่วยคุณตาและคุณยาย
ทำงานค่ะ " หนูนิดพูด

เมื่อคุณตาและคุณยายได้ยินหนูนิดพูด ทั้งคู่ก็ดีใจ จากนั้นทั้ง คุณตา
คุณยายและหนูนิด ก็ได้ไปทำนา ปลูกผัก ด้วยกันอย่างมีความสุข

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : เราควรเห็นคุณค่าของเงิน เราต้องรู้จัก
ประหยัดอดออม ไม่ใช้จ่ายฟุ่มเฟือย เพราะบางคนที่เขาลำบาก เขา
ไม่มีแม้แต่เงินจะใช้จ่าย