Kosmiczna

stosunkowo trudno zamienić oscylacje elektryczne na ruch jakiegoś obiektu który następnie mógłby zostać ujawniony błyskami
lampy stroboskopowej. Zamiana ta wymagałaby bowiem użycia skomplikowanych urządzeń dostępnych obecnie jedynie na
uczelniach wyższych. Przykładowo taki ruch elektroniczny może być ujawniony wzrokowo za pośrednictwem oscyloskopu
z podłączonym do niego zestawem rzutnikowym oświetlanym daną lampą stroboskopową a używającym elektronicznych ramek
obrazotwórczych jakie na uczelniach używa się do rzucania na ścianę obrazów ekranu komputerowego.

Charakterystyka migoczącego obiektu: W chwili pojawiania się obiekt który omawiane urządzenie ma wydobywać ze stanu
niewidzialności (t.j. UFOnauta lub jego wehikuł) wysyła impulsowy sygnał magnetyczny którego zmiana w czasie opisana jest
tzw. krzywą dudnienia. Krzywa taka pokazana została na rysunkach F7 i L4 monografii [3/2] oraz rysunkach F7, C29 i O18
monografii [1/2]. Składa się ona z pojedynczego stromego impulsu magnetycznego, o rozciągłości około 120¬∞ okresu krzywej
migotania, po którym następuje cisza o rozciągłości około 240¬∞ tego okresu. Aby więc wydobyć tak migoczący obiekt do stanu
widzialności musi on zostać oświetlony lampą stroboskopową tylko podczas zaistnienia owego impulsu magnetycznego i to
w ściśle wybranym przedziale tego impulsu nie szerszym niż około 10¬∞ okresu migotania. Owe impulsowe sygnały magne-
tyczne wysyłane przez obiekt mogą być przechwycone przez jakiś czujnik magnetyczny, np. przez cewkę indukcyjną, który może
sterować wyzwalaniem błysków lampy stroboskopowej.

Częstotliwość z jaką następuje migotanie rzeczywistego niewidzialnego obiektu nie jest stała i może się skokowo zmieniać
w zakresie od około 60 Hz do około 300 Hz. Ze względów bezpieczeństwa częstotliwość taka niestety nie może być osiągnięta
na mechanicznym urządzeniu symulującym w postaci wirującego śmigiełka (aczkolwiek łatwo może być uzyskana na elektro-
nicznym urządzeniu symulującym). Stąd też logikę budowanego urządzenia zaopatrzyć zapewne trzeba będzie w jakiś rodzaj
arytmetycznego dzielnika, którego wartość byłaby nastawialna, tak aby podczas ujawniania rzeczywistego obiektu urządzenie to
było w stanie pracować w w/w zakresie częstotliwości poprzez wytwarzanie błysku nie co każdy a tylko co nastawiony impuls
(np. co drugi czy co dziesiąty).

Moment ujawnienia się niewidzialnego obiektu (UFO) posiada określone przesunięcie fazowe w stosunku do chwili począt-
kowej pojawienia się sygnału magnetycznego. Wielkość tego przesunięcia obecnie nie jest jeszcze dokładnie znana. Wiadomo
jednak że musi się mieścić w obrębie magnetycznego impulsu, t.j. w zakresie od 0¬∞ do 120¬∞ okresu krzywej migotania obiek-
tu. Na mechanicznym układzie testującym w postaci wirującego śmigiełka z magnesem przesunięcie to możnaby więc symulo-
wać poprzez nadanie budowanemu urządzeniu zdolności do ukazywania śmigiełka w dowolnie wybranym położeniu w zakresie
kątowym od 0¬∞ do 120¬∞ począwszy od punktu minięcia przez nie czujnika.

Literatura: Podłoże naukowe dla niniejszego tematu opisane zostało w podrozdziałach K1 i A2 następującej monografii na-
ukowej [3/2] (wysłanej do każdej Politechniki w Polsce): Pająk J.: „Badania osób z nieuświadamianymi przeżyciami“ - wydanie
drugie poszerzone i uaktualizowane. Monografia, Dunedin, 1997, ISBN 0-9583380-1-9, objętość około 600 stron; jak również
w podrozdziałach L1 i U4 następującej monografii naukowej [1/2]: Pająk J.: „Zaawansowane napędy magnetyczne“, Dunedin,
New Zealand, 1998, ISBN 0-9583380-2-7, objętość około 1200 stron (w tym ok.120 rys.), 7 tomów. Odnośne opisy znajdują się
też w nowszej monografii [1/3].

Temat (#3): ‘Wypracowywanie i upowszechnienie „niezawodnej“ konstrukcji telekinetycznego urządzenia ujawniającego po-
darowanego nam przez anonimowych sprzymierzeńców z kosmosu’

Postawienie problemu: W naszych zmaganiach o wyzwolenie Ziemi spod okupacji eksploatujących nas UFOnautów posia-
damy anonimowych sprzymierzeńców którzy co jakiś czas podrzucają nam „dostawy broni“. Dostawy te przyjmują charakter
opisów sposobu zbudowania urządzeń naszej samoobrony jakie mogą być pomocne w naszych zmaganiach o wyzwolenie się
spod okupacji. Jednym z takich urządzeń przekazanych nam w ostatnim czasie jest niezwykle proste w budowie i zasadzie dzia-
łania urządzenie ujawniające jakie umożliwi nam zobaczenie naszych okupantów dotychczas ukrywających się przed naszym
wzrokiem w stanie migotania telekinetycznego. Dokładny opis tego urządzenia i żytej w nim zasady działania zaprezentowany
został w traktatach [7B] i monografii [1/3] wyszczególnionych przy końcu tego tematu. Gdyby jednak podsumować używaną
przez nie zasadę, to urządzenie to działa na zasadzie koncetrowania linii sił pola telekinetycznego wytwarzanego przez urządze-
nia napędowe niewidzialnych UFOnautów i następnego kierowania tego pola na jony płynu napięte polem elektrycznym. W re-
zultacie owe skoncentrowane pole telekinetyczne powoduje wymuszony ruch jonów co z kolei wyzwala u nich emisję jarzenia
pochłaniania. W rezultacie w urządzeniu pojawia się obraz świetlny wytworzony z jarzenia pochłaniania, jaki to obraz odzwier-
ciedla kształty niewidzialnego obiektu emitującego pole telekinetyczne.

Celem niniejszego tematu jest zbudowanie opisywanego urządzenia ujawniającego przekazanego nam w darze przez naszych
kosmicznych sprzymierzeńców, upewnienie się że urządzenie to działa zgodnie założeniami, a następnie takie rozpracowanie je-
go konstrukcji i niezawodnych opisów jego budowy, żę każdy kto dokładnie zrealizowałby owe opisy wszedłby w posiadanie nie-

101

zawodnie działającego egzemplarza tego urządzenia.
W przypadku sukcesu z realizowaniem tego tematu, zbudowane urządzenie posiadałoby duże znaczenie praktyczne i stoso-

waniowe, ponieważ stworzyłoby zaplecze techniczne dla naszej samoobrony i uniemożliwiania wymuszonych uprowadzeń ludzi
na pokłady UFO.

Budowa telekinetycznego urządzenia ujawniającego: Aby zrealizować podaną powyżej zasadę działania, zbudowane musi zo-
stać relatywnie proste urządzenie opisane szczegółowo w traktacie [7B]. Urządzenie to składa się tylko z trzech podzespołów:
tuby, magnesów i elektrod. Tuba wypełniona jest jakimś łatwo jonizowalnym płynem lub gazem. Dwa pierścieniowe magnesy
zwrócone do siebie biegunami N przymocowane są do obu płaskich ścianek czołowych tej tuby. Półpierścieniowe elektrody opi-
nają tubę w środku jej długości. Cała więc sztuka zbudowania i zadziałania urządzenia polega na właściwym dobraniu parame-
trów tych trzech zespołów.

Testowanie urządzenia ujawniającego: Poprawność zadziałania proponowanego tutaj do zbudowania urządzenia ujawniają-
cego wstępnie może być przetestowana na zestawie symulacyjnym wytwarzającym impulsy pola telekinetycznego, t.j. w podobny
sposób jak to opisano dla urządzenia ujawniającego z tematu #2. Przykładowo można w tym celu doczepić magnes do szybko
wirującego śmigiełka ustawionego za jakąś nieprzenikalną dla pola osłoną (np. z odpowiednio namagnesowanej blachy ferroma-
gnetycznej). W osłonie tej powinien znajdować się jednak otwór przez który impulsowo wydobywać się będą wiązki linii sił po-
la telekinetycznego. Przy poziomym umieszczeniu osi wirującego magnesu, podczas szybkiego jego wirowania, jego linie sił mu-
szą wszakże wytworzyć efekt telekinetyczny - będą bowiem silnie przyspieszane tzw. „przyspieszeniem dośrodkowym“. Jeśli więc
na drodze linii sił tego wirującego magnesu, na wylocie otworu w osłonie owego magnesu, przystawione zostanie czoło urządze-
nia ujawniającego, wówczas w momentach przemieszczania się magnesu przed urządzeniem ujawniającym, we wzierniku urzą-
dzenia pojawić się muszą błyski. Błyski te będą dowodem, że urządzenie ujawniające poprawnie zamienia impuls linii sił pola te-
lekinetycznego na impuls światła pochłaniania wydzielanego przez zawarte w urządzeniu jony. Oczywiście po wstępnym wyte-
stowaniu i dopracowaniu urządzenia na opisywanym tutaj zestawie symulacyjnym, dokładnego jego sprawdzenia i doszlifowania
dokonać będzie już można w rzeczywistym działaniu poprzez obserwowanie za jego pomocą okupujących nas UFOnautów.
W tym celu wykorzystać będzie można którąś z licznych metod wyszukiwania i znajdowania tych niewidzialnych UFOnautów
oraz ich statków opisanych w tomie 2 traktatu [7B].

Udokumentowanie urządzenia ujawniającego: Po zbudowaniu poprawnie działającego urządzenie ujawniającego, opracować
trzeba będzie i szeroko upowszechnić jakiś podręcznik ze szczegółowymi instrukcjami, jaki poinformuje każdego zainteresowa-
nego laika jak powtórzyć budowę tego urządzenia i samemu, kuchennym sposobem, też zbudować sobie podobnie niezawodne
urządzenie ujawniające. W sprawie opracowania takiego podręcznika proponowałbym aby się skontaktować bezpośrednio ze
mną (Prof. J. Pająkiem) ponieważ w pisaniu i wydawaniu podręczników w warunkach konspiracyjnych mam dosyć duże do-
świadczenie i chętnie w takiej pracy dopomogę. Z drugiej zaś strony jestem pewien, że osoba która pierwsza zbuduje omawiane
tutaj urządzenie ujawniające, napotka w tym zakresie wiele dziwnych przeszkód i utrudnień jakie piętrzone będą przed nią przez
okupujących nas UFOnautów.

Literatura: Podłoże naukowe oraz dodatkowe dane i opisy wymagane dla niniejszego tematu opisane zostały w następującym
traktacie [7B] (szukaj go w niemal każdej Politechnice w Polsce) o danych: Prof. dr inż. Jan Pająk i mgr Wiesław Szewczyk,
„Urządzenie do ujawniania niewidzialnych obiektów ukrytych w stanie migotania telekinetycznego“, Tomy 1 i 2, Traktat, Dune-
din, Nowa Zelandia, 1998 rok, ISBN 0-9583727-8-0; jak również w podrozdziałach L1 i U4 następującej monografii naukowej
[1/2]: Pająk J.: „Zaawansowane napędy magnetyczne“, Dunedin, New Zealand, 1998, ISBN 0-9583380-2-7, objętość około
1200 stron (w tym ok.120 rys.), 7 tomów.

Temat (#4): ‘Synteza konstrukcji urządzeń ujawniających dla podanych zasad ich działania’

Postawienie problemu: Wyżej od nas zaawansowani UFOnauci, a także ich wehikuły, ukrywają się przed zostaniem przez nas
zaobserwowanymi poprzez wprawienie się w bardzo szybki ruch migoczący. W podrozdziale L1 monografii [1/3] i [1/2] ruch
ten nazywany jest „stanem telekinetycznego migotania“. Mechanicznym przykładem obiektu ukrywającego się przed naszym
wzrokiem na podobnej co oni zasadzie, jest bardzo szybko obracające się śmigło. Kiedy śmigło to stoi nieruchome jest ono dla
nas doskonale widoczne. Jednak po osiągnięciu określonej szybkości wirowania przestaje być zauważalne wzrokowo, aczkolwiek
równocześnie staje się bardzo niebezpieczne. Podobnie czynią okupujący nas UFOnauci. Jeśli zechcą, stają się jak my nierucho-
mi, i wówczas widzimy ich doskonale. Jeśli jednak nie chcą być widziani, wówczas swe ciała wprawiają oni w owo szybkie migo-
tanie. Migotanie to pozwala też przenikać im przez nasze ściany oraz uniemożliwia zaszkodzenie im naszymi rodzajami broni.

Celem niniejszego tematu jest zaprojektowanie i chałupnicze wykonanie urządzenia ujawnającego, które byłoby w stanie wy-

102

dobyć owych migoczących UFOnautów ze stanu niewidzialności w stan wyraźnej widzialności wzrokowej. Urządzenie te wyko-
rzystywałyby jedną lub kilka podanych w tym projekcie zasad działania.

Praca ta jest typu projektowego i wykonawczego. Składa się z trzech następujących etapów: (1) zaprojektowania konstrukcji
urządzenia ujawniającego, (2) zbudowania tego urządzenia, oraz (3) wykazania że urządzenie to działa zgodnie z założeniami.

W przypadku sukcesu z realizowaniem tego tematu, zbudowane urządzenie posiadałoby duże znaczenie praktyczne i stoso-
waniowe, umożliwiałoby bowiem rozpoczęcie wzrokowego ujawniania niewidzialnych dotychczas UFOnautów i ich wehikułów,
jak również stworzyłoby fundamenty eksperymentalne do budowy bardziej zaawansowanych urządzeń tego samego typu.

Zasady i zjawiska mogące znaleźć zastosowanie do w konstruckji tych urządzeń: W trakcie dotychczasowych badań UFO
zdołałem zidentyfikować i opisać cały szereg zjawisk jakie mogą znaleźć zastosowanie w budowie urządzeń ujawniających. Oto
ich wykaz:

1. Promieniowanie podczerwone. UFOnauci i ich wehikuły po wejściu w stan niewidzialności na drodze migotania telekine-
tycznego ciągle wytwarzają silne promieniowanie podczerwone. Aczkolwiek z braku funduszy na badania i konieczności działa-
nia w konspiracji jak dotąd nie udało mi się pomierzyć charakterystyki tego promieniowania, dotychczas zdołałem zaobserwo-
wać, że musi ono mieć charakter zbliżony do promieniowania wytwarzanego przez piloty do zdalnego sterowania telewizorami
i wideami, oraz przez urządzenia alarmowe działające na promieniowanie podczerwone. Wlot UFO do mieszkań (lub np. ban-
ków) często bowiem powoduje samoczynne włączanie się urządzeń sterowanych tego typu pilotami, a więc telewizorów, wideo,
sterowanych pilotem świateł, air conditioners, itp., lub wywolenie alarmów na podczerwień. Zasada działania ewentualnego
urządzenia ujawniającego bazującego na owym zjawisku polegałaby więc na ogniskowaniu owego wytwarzanego przez UFO
promieniowania podczerwonego na jakimś ekranie, gdzie zamieniane ono byłoby na widzialny obraz.

Oczywiście fabrycznie wykonanym i już gotowym urządzeniem ujawniającym opartym na wykorzystaniu tego promieniowa-
nia jest każda kamera termowizyjna. Kamera taka umożliwia też zmierzenie parametrów tego promieniowania. Niestety jej uży-
cie narazie leży poza moim dostępem i możliwościami.

2. Promieniowanie telepatyczne. Z uwagi na mechanizm formowania stanu migotania telekinetycznego, każdy obiekt znaj-
dujący się w tym stanie musi być źródłem intensywnego promieniowania telepatycznego. Z kolei promieniowanie to mogłoby
zostać zamienione na widzialny obraz poprzez wykorzystanie zasady teleskopu telepatycznego opisanego w podrozdziałach
C1.9 i N5.1 monografii [1/3] i [1/2].

3. Jarzenie pochłaniania napiętych elektrostatycznie jonów. Linie sił pola telekinetycznego formowanego przez napęd UFO-
nautów dla wprowadzenia ich w ów „stan telekinetycznego migotania“ nadający im niewidzialność, mogą być łatwo ogniskowa-
ne cewkami magnetycznymi na napiętych polem elektrostatycznym jonach, gdzie uzyskują zdolność do wyzwalania z jonów tzw.
„jarzenia pochłaniania“. Z kolei owo jarzenie pochłaniania użyte może zostać do formowania wzrokowo odnotowalnego obrazu
niewidzialnych UFO i UFOnautów. Poprzez ogniskowanie więc linii sił pola telekinetycznego rozchodzącego się od niewidzial-
nych UFO i UFOnautów i zamienianie go na konturowe jarzenie pochłaniania możliwe jest budowanie niezwykle prostych
urządzeń ujawniających jakich jeden z przykładów opisany został w traktacie [7B].

4. Interferencja z migoczącym promieniowaniem świetlnym. Udało mi się zaobserwować, że niekiedy po wlocie do pomiesz-
czeń oświetlonych szybko migoczącym światłem jarzeniowym, UFOnauci lub wehikuły UFO powodują niezamierzone jakby
konturowe wibrowanie tego obszaru przestrzeni owego pomieszczenia w którym właśnie się znajdują. Wibrowanie owej części
przestrzeni jest na tyle wydatne że daje się ono zauważyć gołym okiem (t.j. odnotować się tam daje gołym okiem mgliste zarysy
UFOnauty lub wehikułu UFO uformowane jakby z fal na wodzie). Powstaje ono poprzez zjawisko przypadkowego pokrycia się
częstości migotania jarzeniowego światła w danym pomieszczeniu z częstością migotania telekinetyczngo UFOnautów (t.j. czę-
stości obu migotań stają się do siebie harmoniczne). Niestety jeśli tylko UFOnauci się zorientują o formowaniu tego efektu, na-
tychmiast przestawiają częstość swojego migotania telekinetycznego i zjawisko owo zanika. Urządzenie jakie więc wykorzysty-
wałoby ową zasadę działania powodowałoby że oświetlenie danego pomieszczenia migotałoby z częstościami jakie przez cały
czas zmieniałyby się w sposób przypadkowy i nieprzewidywalny dla UFOnautów. Stąd w określonych chwilach obie częstości
(t.j. światła i migotania UFOnautów) by się pokrywały i UFOnauci okresowo zostawaliby wydobywani z ukrycia.

Warto zwrócić uwagę, że zasada tego urządzenia jest nieco podobna jak urządzenia z poprzedniego tematu #2, jednak urzą-
dzenie z tamtego tematu #2 jest bardziej skomplikowane i stąd trudniejsze do zbudowania podczas gdy niniejsze urządzenie po-
lega tylko na zmodyfikowaniu zwyklego oświetlenia pomieszczeń. Ponadto niniejsze urządzenie umożliwia zabezpieczenie się
przed niepostrzeżonym podejściem UFOnauty, działałoby ono bowiem przez cały czas gdy oświetlenie danego pomieszczenia
pozostaje włączone.

5. Ultradźwięki. Aczkolwiek UFOnauci i wehikuły UFO nie są widzialni dla promieniowania świetlnego, powinni jednak
powodować odbijanie się od nich mieszanych fal ultradźwiękowych. Można więc starać się zbudować kamerę ultradźwiękową
która formowałaby ich obraz na podstawie mieszaniny fal akustycznych odbijanej od ich powierzchni.

Oczywiście lista zjawisk i zasad działania które wykorzystać możnaby do budowy urządzeń ujawniających niewidzialnych

103

UFOnautów, na tym się nie kończy. Jednak to co tu podano powinno wystarczyć dla zapoczątkowania ewentualnych przemyśleń
i badań w tym kierunku. Ci zaś z czytelników którzy zechcą zgłębić jeszcze dalej tą problematykę, powinni zapoznać się z opisa-
mi w moich monografiach [1/3] i [1/2] prezentujących stan migotania telekinetycznego.

Literatura: Podłoże naukowe dla niniejszego tematu opisane zostało w podrozdziałach K1 i A2 następującej monografii na-
ukowej [3/2] (wysłanej do każdej Politechniki w Polsce): Pająk J.: „Badania osób z nieuświadamianymi przeżyciami“ - wydanie
drugie poszerzone i uaktualizowane. Monografia, Dunedin, 1997, ISBN 0-9583380-1-9, objętość około 600 stron; jak również
w podrozdziałach L1 i U4 następującej monografii naukowej [1/2]: Pająk J.: „Zaawansowane napędy magnetyczne“, Dunedin,
New Zealand, 1998, ISBN 0-9583380-2-7, objętość około 1200 stron (w tym ok.120 rys.), 7 tomów. Odnośne opisy znajdują się
też w nowszej monografii [1/3].

Temat (#5): ‘Projekt i wykonanie wysokonapięciowego urządzenia porażającego UFOnautów’

Postawienie problemu: Okupujący Ziemię UFOnauci dokonują uprowadzeń eksploatowanych przez siebie ludzi poprzez
wykorzystywanie zdolności swego napędu telekinetycznego do wchodzenia w tzw. „stan migotania telekinetycznego“. W stanie
tym ciała UFOnautów, a także cały używany przez nich sprzęt i wehikuły, niezwykle szybko przełączają się (migoczą) pomiędzy
dwoma formami istnienia, w jednym momencie istniejąc w formie materialnej podobnie jak to jest z nami i otaczającymi nas
przedmiotami, w innym zaś momencie istniejąc w formie energetycznego wzoru telekinetycznego w której są niematerialni, cał-
kowicie przeźroczyści i mogą być penetrowani przez dowolne obiekty. Poprzez przełączanie się pomiędzy tymi dwoma formami
z częstotliwością kilkuset Hertzów, UFOnauci oraz używany przez nich sprzęt przestają być widoczni gołym okiem, mogą prze-
chodzić przez mury, zaś nasza dotychczasowa broń nie jest w stanie uczynić im najmniejszej krzywdy. Mogą więc bezkarnie
uprowadzać Ziemian na pokłady swych statków, zaś my jak narazie nie posiadamy żadnych środków aby przed uprowadzaniem
tym się bronić.

Na szczęście dotychczasowy poziom naszego poznania mechanizmów za pośrednictwem których ów stan migotania teleki-
netycznego jest osiągany pozwala nam na wypracowanie działania i budowy pierwszych urządzeń samoobrony przed uprowa-
dzeniami. Jedna z kilku możliwych zasad działania takich urządzeń używałyby silnej pulsującej iskry elektrycznej która pojawia-
łaby się, a stąd i porażała UFOnautów, w momentach czasowych kiedy w swoim migotaniu telekinetycznym chwilowo istnieliby
oni w formie materialnej. W rezultacie więc użycia tych urządzeń UFOnauci jacy nieproszeni wtargnęliby do czyjegoś mieszka-
nia zostaliby porażeni ogłuszającą ich iskrą elektryczną, traciliby przytomność, ich systemy bezpieczeństwa wyłączałyby stan mi-
gotania telekinetycznego tak że nagle pojawialiby się w naszej widoczności, waliliby się na ziemię, poczym mogliby zostać obez-
władnieni, wzięci do niewoli, pozbawieni swego ekwipunku, poddani przesłuchaniom, itp.

Niniejsza praca jest typu projektowego i wykonawczego. Składa się z trzech następujących etapów: (1) zaprojektowania kon-
strukcji urządzenia porażającego, (2) zbudowania tego urządzenia, oraz (3) wytestowania czy działanie tego urządzenia następu-
je zgodnie z założeniami.

W przypadku sukcesu z realizowaniem tego tematu, zbudowane urządzenie posiadałoby duże znaczenie praktyczne i stoso-
waniowe, ponieważ stworzyłoby zaplecze techniczne dla naszej samoobrony i uniemożliwiania wymuszonych uprowadzeń ludzi
na pokłady UFO.

Zasada działania wysokonapięciowego urządzenia porażającego: Zasada działania proponowanego tutaj do zbudowania
urządzenia porażającego jest skrzyżowaniem omówionego w temacie #2 stroboskopowego urządzenia ujawniającego, z upo-
wszechnionymi już dzisiaj w Stanach Zjednoczonych porażaczami elektrycznymi. Jak wiadomo porażacze takie wytwarzają od-
powiednio dobraną iskrę elektryczną jaka jest wystarczająco silna aby ogłuszyć i powalić na ziemię dorosłą osobę, jednak celowo
zbyt niska aby osobę tą zabić. Iskra tych porażaczy zwykle formowana jest z prądu zmiennego. Jedynym więc mankamentem cią-
gle wymagającym rozwiązania aby móc je używać do porażania UFOnautów jest aby przeskoki tej iskry zsynchronizowane zo-
stały z pojawianiem się stadium materialnego w ich migotaniu telekinetycznym. Jak zaś to uzyskać wskazuje rozpracowana już
obecnie zasada stroboskopowego urządzenia ujawniającego - patrz jej opis w temacie #2 tego załącznika Z. Jeśli więc zbudować
urządzenie które wytworzy potężną pulsującą iskrę elektryczną jakiej momenty pojawiania się będą ściśle zsynchronizowane
z chwilami kiedy dany UFOnauta używający napędu telekinetycznego znajduje się właśnie w materialnym stadium swego migo-
tania telekinetycznego, wówczas iskra ta uderzy w jego ciało fizyczne i spowoduje jego porażenie. Z kolei porażony UFOnauta
straci przytomność zaś jego mózg i sprzężony z nim system sterowania napędem telekinetycznym przestanie wysyłać właściwy
sygnał sterujący. W rezultacie układ bezpieczeństwa wbudowany w system sterowania tego napędu automatycznie przełączy się
na tryb materialny, powodując że UFOnauta ten nagle wyłoni się ze stanu niewidzialności i upadnie nam pod nogi zupełnie
nieprzytomny. Będzie więc go można wziąść do niewoli, ponownie poddać działaniu ogłuszającej go iskry elektrycznej, szybko
usunąć z niego chirurgicznie jego pędniki telekinetyczne tak aby nie był już w stanie od nas uciec, itp. Omawiane tutaj

104

urządzenie porażające będzie więc w stanie dostarczyć nam tak potrzebnej broni jaka pozwoli aby utrzymywać naszych okupan-
tów w bezpiecznej od nas odległości i jaka nauczy ich respektu dla naszych życzeń. W ten sposób zbudowanie takich urządzeń,
w połączeniu z rozpacowaniem innych urządzeń naszej samoobrony omówionych w podrozdziale U4 monografii [1/3] i [1/2],
będzie w stanie m.in. uniemożliwiać UFOnatom uprowadzanie dysponujących tymi urządzeniami samoobrony Ziemian.

Warto tutaj dodać, że po sukcesie ze zbudowaniem opisywanych tutaj aktywnych urządzeń porażających (t.j. rodzaju broni
porażającej UFOnautów), w przyszłości możliwe też będzie budowanie na tej samej zasadzie rodzaju pasywnych płotów poraża-
jących. Po włączeniu płoty te uniemożliwią UFOnautom dostanie się do ogrodzonego nimi pomieszczenia, bowiem porażą każ-
dego UFOnautę który będzie przez nie usiłował się przedostać.

Podzespoły składowe: Jak to wiadomo z porażaczy elektrycznych budowanych i użytkowanych już obecnie w USA, w celu
ich zbudowania stosowane mogą być podzespoły które nabyć się daje w dowolnym sklepie radiowym lub elektrotechnicznym.
Przykładowo zasilane są one ze zwykłej baterii lub akumulatora, ich napięcie podwyższane może być odpowiednim transforma-
torem, czy nawet układem zwykłych cewek zapłonowych, zaś generacja ich impulsów odbywać się może za pomocą jednego
z wielu znanych obecnie półprzewodnikowych obwodów oscylacyjnych sprzężonych z odpowiednim sterownikiem wyzwalają-
cym porażającą iskrę zawsze po otrzymaniu sygnału z czujnika indukcyjnego. Jeśli więc ktoś ściśle przestrzegał będzie wymaga-
nych środków BHP aby przypadkiem nie porazić siebie czy kogoś ze swego otoczenia, oraz jeśli tak uprzednio przeliczy moc bu-
dowanego przez siebie urządzenia aby porażało ale przypadkiem nie zabijało, wówczas owo urządzenie samoobrony wypracowa-
ne i zbudowane może zostać systemem chałupniczym przesz uzdolnionego elektrotechnicznie hobbystę.

Testowanie urządzenia porażającego: Poprawność zadziałania proponowanego tutaj do zbudowania urządzenia porażającego
wstępnie może być testowana w dokładnie taki sam sposób jak to opisano dla urządzenia ujawniającego z tematu #2. Przykłado-
wo można w tym celu doczepić magnes do szybko wirującego śmigiełka i następnie zmierzyć czy urządzenie to wytworzy iskrę
jaka uderzała będzie owo śmigiełko w ściśle wybranym punkcie jego ruchu obrotowego. Z kolei po wstępnym dopracowaniu na
śmigiełku, wypróbować je następnie będzie już można w rzeczywistym działaniu na UFOnautach przybyłych aby kogoś uprowa-
dzić!

Literatura: Dalsze informacje na temat omawianego tutaj urządzenia, jak również jego podłoże naukowe, opisane zostały
w podrozdziałach L1, N4 i U4 następującej monografii [1/2] (dostępnej w Bibliotekach Głównych większości Politechnik
w Polsce): Pająk J.: „Zaawansowane napędy magnetyczne“, Dunedin, New Zealand, 1998, ISBN 0-9583380-2-7, objętość około
1200 stron (w tym ok.120 rys.), w 7 tomach; a także w monografii [1/3].

Temat (#6): ‘Synteza konstrukcji urządzeń porażających dla podanych zasad ich działania’

Postawienie problemu: Mieszkańcy naszej planety nie będą w stanie zastopować uprowadzania ludzi na pokłady UFO przez
tak długi okres czasu, aż zbudują na Ziemi jakieś urządzenie które będzie w stanie wyrządzić trudną do zniesienia przykrość każ-
dej istocie która przybyła aby dokonywać tych uprowadzeń. Tylko w przypadku, kiedy za każdym przybyciem na Ziemię upro-
wadzające istoty doznają takiej ochładzającej ich zapały niespodzianki, zaczną się one bać dokonywania dalszych uprowadzeń,
zaś ich strach zaowocuje w stopniowym zarzuceniu ich brzydkiego przyzwyczajenia. Stąd jednym z najpilniejszych zadań zapo-
czątkowania naszej samoobrony przed kosmicznymi pasożytami, jest zbudowanie efektywnych urządzeń które dostarczałyby
uprowadzicielom przykrych i długo potem pamiętanych doświadczeń. Urządzenia te nazywać tu będziemy „urządzeniami pora-
żającymi“, ponieważ muszą one powodować jakąś formę bolesnego porażania UFOnautów. Powinny one zostać tak zaprojekto-
wane, aby być w stanie zadziałać automatycznie po każdym pojawieniu się UFOnauty w zasięgu ich rażenia, a także aby nie za-
działać jeśli w ich zasięg wejdzie przypadkowo człowiek.

Celem niniejszego tematu jest zaprojektowanie i wykonanie urządzenia porażającego, które UFOnaucie ukrytemu przed na-
mi w stanie migotania telekinetycznego byłoby w stanie dostarczyć bardzo bolesnego, aczkolwiek niefatalnego, doznania szoko-
wego jakie wyperswadowywałoby mu wstrzymywanie się od udziału w uprowadzaniu ludzi.

Temat ten jest typu projektowego i wykonawczego. Składa się z trzech następujących etapów: (1) zaprojektowania konstruk-
cji urządzenia porażającego, (2) zbudowania tego urządzenia, oraz (3) wykazania że urządzenie to działa zgodnie z założeniami.

W przypadku sukcesu z jego zrealizowaniem, zbudowane urządzenie posiadałoby duże znaczenie samoobronne, umożliwiło-
by bowiem zakończenie wymuszonych uprowadzeń ludzi na pokłady UFO. Temat ten ilustruje też praktycznie, że wcale nie je-
steśmy zupełnie bezbronni wobec pasożytujących na nas UFOnautów, tyle tylko że decydenci i badacze którzy z racji sprawowa-
nych obowiązków ponoszą odpowiedzialność za zajęcie się rozwojem środków naszej obrony, pochowali głowy w piasek i pre-
tendują że problem uprowadzeń do UFO wogóle nie istnieje.

105

Zasady i zjawiska mogące znaleźć zastosowanie w konstruckji tych urządzeń: W trakcie dotychczasowych badań UFO zdo-
łałem zidentyfikować i opisać kilka odmiennych zjawisk jakie mogą znaleźć zastosowanie w budowie urządzeń porażających.
Oto ich wykaz:

1. Pulsująca iskra wysokonapięciowa. UFOnauci i ich wehikuły po wejściu w stan niewidzialności na drodze migotania tele-
kinetycznego przez krótkie momenty czasu pojawiają się w stanie fizycznym. Urządzenie porażające bazujące na pulsującej
iskrze wysokonapięciowej wytwarzałoby silną iskrę elektryczną zsynchronizowaną z owymi okresami istnienia UFOnautów
w stanie fizycznym. Iskra ta porażałaby więc UFOnautów. Opis urządzenia działającego na tej zasadzie podany już został w te-
macie #5.

2. Promień laserowy. Urządzenie porażające bazujące na wykorzystanoiu promienia laserowego działałoby na podobnej zasa-
dzie co urządzenie wykorzystujące pulsującą iskrę, tyle tylko że zamiast porażenia elektrycznego obezwładniałoby albo poprzez
czasowe oślepienie promieniem laserowym, albo poprzez laserowe uszkodzenie ekwipunku UFOnauty (uszkodzenie to byłoby
jednak trudne do uzyskania z uwagi na możliwość przypadkowego uszkodzenia ciała UFOnauty).

3. Rezonans dźwiękowy. Jak to wiadomo z dynamiki, wszystkie obiekty poddane jakimkolwiek formom szybkiego pulsowa-
nia, migotania, cyklicznej przemiany, itp., są jednocześnie niezwykle podatne na wpadanie na rezonans wibracji mechanicznych
które w przypadku dłuższej kontynuacji i wystarczającej mocy spowodować mogą ich fizyczną dezintegrację i rozpad. Praktycz-
nie aby obiekty te wprowadzić w taki rezonans mechaniczny, wystarczy poddać je działaniu fali dźwiękowej o ściśle dobranej
mocy i częstotliwości. Możliwe jest więc zbudowanie urządzenia porażającego w formie potężnego głośnika wytwarzającego fa-
lę dźwiękową o odpowiednio dobranej częstości i mocy, jaki po skierowaniu na niewidzialnego UFOnautę powodowałoby bole-
sne pękanie i rozpadanie się jego ciała.

4. Interferencja z migoczącym polem UFOnauty. Teoretycznie rzecz biorąc, istnieje też sposób aby zniweczyć telekinetyczne
działanie napędu osobistego UFOnauty, a w ten sposób wydobyć go ze stanu migotania telekinetycznego na wymagany okres
czasu i następnie zwyczajnie fizycznie obezwładnić, obić, czy wziąść na stałe do niewoli. Sposób ten polega na wypaczaniu defor-
macji w pulsowaniach pola magnetycznego wytwarzanego przez napęd UFOnautów za pomocą innego źródła silnego pola.

Oczywiście lista zjawisk i zasad działania które wykorzystać możnaby do budowy urządzeń porażających na tym się nie koń-
czy. Jednak to co tutaj podano powinno wystarczyć dla zapoczątkowania i ukierunkowania ewentualnych przemyśleń i badań
w tym zakresie. Ci zaś z czytelników którzy zechcą zgłębić jeszcze dalej tą problematykę, powinni zapoznać się z opisami w mo-
nografiach [1/3] i [1/2] prezentującymi stan migotania telekinetycznego.

Do powyższego należy też dodać, że zgodnie z tym co wyjaśniono w podrozdziale W1 monografii [1/3] i [1/2], naszym ce-
lem jest przekonywujące wyperswadowanie UFOnautom aby zostawili nas w spokoju, nie zaś rozpoczęcie ich zabijania czy spo-
wodowanie międzycywilizacyjnej konfrontacji zbrojnej. Stąd wszystkie proponowane tutaj urządzenia są tak pomyślane aby od-
straszały i porażały, jednak nie uśmiercały. Oczywiście już obecnie daje się również wypracować zasady działania broni ofensyw-
nych przeciwko UFO i UFOnautom, niemniej autor uważa że nie jest wskazane aby o nich pisać.

Literatura: Podłoże naukowe dla niniejszego tematu opisane zostało w podrozdziałach L1 i U4 następującej monografii na-
ukowej [1/2]: Pająk J.: „Zaawansowane napędy magnetyczne“, Dunedin, New Zealand, 1998, ISBN 0-9583380-2-7, objętość
około 1200 stron (w tym ok.120 rys.), 7 tomów. Odnośne opisy znajdują się też w nowszej monografii [1/3].

Załącznik Z 2.
Katalog tematów monografii [1/3] (ISBN 0-9583727-5-6)

Wybrane aspekty i fragmenty znacznej liczby tematów zawartych w monografii [1/3] do których czytelnik odsyłany jest
z treści niniejszego traktatu, omawiane też są w nieco starszej jej wersji - w rozdziale E oznaczonej pozycją [1/2], a także w wie-
lu innych moich polskojęzycznych monografiach. Stąd też czytelnicy albo pragnący poznać jakiś temat dogłębniej jednak nie
mający dostępu do egzemplarza monografii [1/3] lub [1/2], albo chcący zapoznać się z tym tematem w jego naświetlonej pod in-
nym kątem prezentacji z odmiennej monografii, lub życzący sobie prześledzić w moich starszych monografiach jak dany temat
rozwijał się historycznie, czy też chcący tylko przestudiować przyporządkowane mu ilustracje, mogą temat ten poznać z innych
wskazanych poniżej źródeł (numeracja tych źródeł pokrywa się z ich numeracją w rozdziale E). Aby umożliwić takie przekrojo-
we przeglądnięcie dowolnego tematu, w poniższym katalogu w pierwszej kolumnie wyszczególnione zostały poszczególne te-
maty zawarte w mongrafii [1/3] (a ściślej oznaczenia rozdziałów lub podrozdziałów z monografii [1/3] które zawierają prezen-
tację tych tematów) oraz przytoczone dla nich inne monografie i ich podrozdziały które również zawierają jakąś prezentację tych
tematów. Tytuły i dane bibliograficzne poszczególnych monografii zestawionych w poniższym katalogu można znaleźć w wyka-
zie literatury z rozdziału E, a także na początku zestawienia członków tzw. „Honorowego Klubu Promotorów Magnokraftu“
(HKPM). Na wykazie HKPM znaleźć też można wykaz instytucji i osób prywatnych w Polsce które dysponują egzemplarzami
poszczególnych monografii.

106

Temat z [1/3] Gdzie jeszcze temat ten jest zaprezentowany (monografie i ich rozdziały/podrozdziały):

A [1/2] A;

B [1]; [1/2] B; [2] B; [3] B; [3/2] B;

C [1]; [1/2] F; [2] D; [3] H; [3/2] H; [5/2] 6; [5/3] F1; [6/2] 3;

D [1]; [1/2] D; [2] E; [3] I; [3/2] I;

E [1]; [1/2] E; [2] F; [3] J; [3/2] J;

F [1]; [1/2] C; [2] C; [3] F; [3/2] F;

G [1a] C; [1/2] G;

H [1] X; [1/2] H; [3] D; [3/2] D; [8];

H6.2, H8.2.2.1 [1/2] H6.2, H8.2.2;

I [1/2] I; [3] E; [3/2] E;

I3.1, I4, I9 [1/2] I3.1, I4, I9; [3/2] E;

I3.2+, I5, I6 [1/2] I3.2+, I5, I6;

I3.2.1 [1/2] I3.2;

J [1/2] J; [3] D9-D15; [3/2] D9-D15, C2; [5/3] F2; [5/4] G2;

J3, J4 [1/2] J3, J4; [2] G1; [3] C; [3/2] C; [6]; [6/2] 2; [5/2] 6.5.1; [5/3] F2-3; [5/4] G2-3;

J5 [1/2] J5; [3] D13; [3/2] D13; [5/3] F2.1.2;

K [1/2] K; [3] C; [3/2] C; [6]; [6/2] 4;

L [1/2] L; [2] G2; [3] K1; [3/2] K1; [5/2] 6.5.2; [5/3] F2; [6/2] 7.1;

M [1/2] M; [2] G3; [3] K2; [3/2] K2; [5/2] 6.5.3; [5/3] F3; [6/2] 7.2;

M3 [1/2] M3; [2] G4; [3] K3; [3/2] K3; [5/2] 6.5.4; [5/3] F4; [6/2] 7.3;

N [1/2] N; [3] G; [3/2] G;

N2.1 [1/2] N2.1; [3] G2.1; [3/2] G2.1; [7] B;

N4-N5 [1/2] N4-N5;

O-O1 [1/2] O-O1; [2] H; [3] L; [3/2] L; [5/2] 7-7.1; [5/3] G-G1; [6/2] 6.5.1;

O2 [1a] J2; [1/2] O2;

O3 Temat całkowicie nowy

O4 [1/2] V4.1 i U1.2.2

O5 [1/2] U2; [3] L2.1; [3/2] L2.1;

O6 [1/2] O3.1;

O7 [1/2] U3;

O8 [1/2] U1.2.1;

P1 [1/2] O3; [3] L2; [3/2] L2;

P2 [1/2] O4; [6/2] 6.5.2; [5/2] 7.2; [5/3] G2; [5/4] H2;

P3 Temat całkowicie nowy

Q [1/2] P; [2] J; [3] N; [3/2] N;

R [1/2] R; [2] K; [3] O; [3/2] O;

S [1/2] S; [2] I; [3] M; [3/2] M;

T [1/2] T; [2] L; [3] P; [3/2] P; [5/3] G3; [5/4] H3;

U-U4 [1/2] U-U1.3; [3] A1-A2; [3/2] A1-A2.1;

V [1/2] V; [3] R; [3/2] R;

V2.1, V4.1 [1/2] V2.1, V4.1; [3/2] R2.1, R4.1, R4.1.1.

V5 [1/2] V5; [3] S; [3/2] S, [2] Z;

W-W1 [1/2] W1;

W2 Temat całkowicie nowy

W3 [1/2] U4;

W4 [1/2] U4.1;

W5 Temat całkowicie nowy

W6 [1/2] U5;

X [1/2] W;

Y [1/2] X;

Z [1/2] Z; [3] Z; [3/2] Z.

107

Załącznik Z3.
Gdzie znaleźć dalsze monografie o tej samej lub pokrewnej tematyce

Z historycznych przykładów wiadomo, że państwo, przedsiębiorstwo, czy osoba które jako jedne z pierwszych włączą się do
współuczestniczenia w dopiero co rodzących się dyscyplinach lub do wytwarzania zupełnie nowych technologii, z reguły potem
utrzymują swój dystans przed innymi i wiodącą rolę przez cały okres dominowania tej dyscypliny lub technologii (np. patrz IBM
w komputerach, MICROSOFT w oprogramowaniu, INTEL w mikroprocesorach, czy MERCEDES dominujący przemysł sa-
mochodowy od czasów Gottlieb’a Daimler i Carl’a Benz). Ze względów sentymentalnych i patriotycznych wolałbym aby zupeł-
nie nowe technologie, urządzenia, idee i teorie w których wypracowywaniu osobiście uczestniczę, przechwycone zostały, zreali-
zowane i ugruntowane właśnie przez któreś z przedsiębiorstw, instytucji, czy osób w Polsce, tak aby ogromne przyszłe korzyści
płynące z tego tytułu skierowane mogły zostać na budowanie dobrobytu, znaczenia, i międzynarodowego autorytetu naszego
pracowitego i zdolnego narodu.

Zajmując się badaniami które wytyczają kierunki przyszłego rozwoju nauki i techniki na naszej planecie, a jednocześnie zda-
jąc sobie sprawę z ujawnionego powyżej znaczenia jakie podążanie w tych kierunkach posiadało będzie dla dalszego dobrobytu
i rozwoju dowolnego kraju, popieram więc jak tylko mogę (w miarę pozostających w mojej dyspozycji środków) już obecne włą-
czanie się hobbystów, poszukiwaczy, wynalazców, majsterkowiczów, inżynierów i naukowców z Polski do tej właśnie rodzącej się
problematyki. W ramach tego popierania, na początku 1994 roku podjąłem bardzo ambitny plan wysłania pocztą z drugiego
końca świata co najmniej jednego nieodpłatnego egzemplarza swoich polskojęzycznych monografii do wszystkich bibliotek klu-
czowych w Polsce. Moim celem było aby rodacy nie pozbawieni zostali szansy na możliwe najwcześniejsze zapoznawanie się
z aktualnym postępem badań i rozwojem sytuacji w tej awangardowej dyscyplinie. Do chwili pisania niniejszego traktatu plan
ten zdołałem już całkowicie zrealizować, co prawdopodobnie podnosi mnie do rzędu jednego z wiodących indywidualnych fi-
lantropów naszego kraju. Biblioteki kluczowe, którym już wysłałem owe egzemplarze swoich opracowań (a faktycznie to więk-
szość z których do dzisiaj otrzymała już po kilka różnych moich monografii), i stąd w których od dawna powinny one być do-
stępne, to: (a) Biblioteka Narodowa, (b) Wszystkie biblioteki wojewódzkie w Polsce, (c) Biblioteki główne wszystkich uczelni
wyższych z terenu Polski (szczególnie dobrze pozaopatrywałem biblioteki tych uczelni, których specjalizacja pokrywa się z urzą-
dzeniami i ideami jakie badam, t.j. Politechnik, Uniwersytetów, Akademii Rolniczych i Akademii Medycznych), (d) biblioteki
lub prowadzące osoby u wszystkich znanych mi organizacji UFOlogicznych w Polsce, (e) Biblioteki miejskie miast niewoje-
wódzkich powyżej 100 tysięcy mieszkańców, (f ) Biblioteki wszystkich znanych mi instytutów badawczych zajmujących się za-
awansowanymi urządzeniami magnetycznymi, (g) Biblioteki zakładowe znanych mi zakładów w Polsce budujących magnetycz-
ne urządzenia napędowe, energetyczne lub radio/tele/komunikacyjne.

Na dodatek do powyższego, w nieodpłatne egzemplarze wybranych monografii zaopatrzyłem też wszystkie biblioteki pu-
bliczne i kluby które zwróciły się do mnie w tej sprawie. Również posiadaczom komputerów staram się je udostępniać poprzez
Internet - zainteresowani mogą ich szukać pod adresami: http://ufo.zakopane.top.pl/ oraz http://www.ispid.com.pl/~hkpm/ lub
http://www.hkpm.org.pl/.

Czytelnicy zainteresowani w przedmiocie moich badań, w powyższych zbiorach powinni więc szukać dalszych publikacji
związanych tematycznie z treścią niniejszego traktatu. Oczywiście wiadomo, że chociaż niemal wszystkie opracowania wysyłam
całkowicie nieodpłatnie, nikogo jednak nie jestem w stanie zmusić do zaakceptowania darów i wystawienia ich do użytku czytel-
ników. Stąd może się zdarzyć, że pomimo wszystkich tych starań i kosztów, w niektórych bibliotekach ciągle nie będą dostępne
wysłane tam monografie.

Ci z czytelników, którzy zechcieliby dokładnie sprawdzić którym bibliotekom wysłałem jakie opracowania, klucz do ich zlo-
kalizowania znajdą oni na wykazie członków tzw. „Honorowego Klubu Promotorów Magnokraftu“ - HKPM (t.j. zestawieniu
instytucji i indywidualnych osób, które przyczyniają się do popularyzowania idei magnokraftu oraz konceptów z tym statkiem
związanych). Wykaz członków tego klubu zwykle wysyłany jest wraz z moimi monografiami a także udostępniany na życzenie.

Ponieważ nieustannie udoskonalam i aktualizuję swoje monografie, w przypadku dostępności kilku ich egzemplarzy zalecam
aby zapoznawać się z opracowaniem wydrukowanym najpóźniej (data wydruku zawsze podana jest na ich stronie tytułowej).

W uzupełnieniu powyższych informacji warto też tu dodać, że aczkolwiek wszystkie moje publikacje dotyczą zaawansowa-
nych urządzeń komunikacyjnych (napędowych i łącznościowych), w ich tematyce wyróżnić się jednak daje kilka oddzielnych
specjalizacji którym poświęcone zostały odrębne serie monografii. Serie te są jak następuje (porównaj poniższy wykaz z listą ty-
tułów monografii zawartą w rozdziale E):

[1] Teoria Magnokraftu (monografie z tej serii są najważniejszymi publikacjami opisującymi: szczegóły techniczne magno-
kraftu, urządzenia pokrewne temu statkowi, oraz teorie u podstaw zasady działania tego statku i indukowanych przez niego zja-
wisk).

[2] Komora Oscylacyjna (opisuje głównie urządzenie napędowe użyte jako pędnik magnokraftu i UFO).
[3] Uprowadzenia na pokład UFO: przedmioty, cele, następstwa, technika, identyfikowanie, badania, przeciwdziałanie.

108

[4] Trwałe dowody działalności UFO na Ziemi, włączając w to lądowiska UFO, szkliste tunele wypalone w skale przez
UFO, substancje porzucane lub gubione przez UFO, zdjęcia wehikułów UFO, itp.

[5] Miejsca eksplozji UFO (Tapanui, Tunguska, Atlantyda, itp.).
[6] Telekineza, siłownie telekinetyczne, napęd telekinetyczny, wehikuły teleportacyjne.
[7] Telepatia, telepatyczne stacje nadawczo-odbiorcze, telepatyczne teleskopy, mikroskopy i rzutniki, telepatyczne „dostawy
broni“.
[8] Koncept Dipolarnej Grawitacji i wywodząca się z niego filozofia zwana „totalizm“, oraz ich implikacje.
[9] Mądrość ludowa (przysłowia, legendy, wierzenia, przesądy itp.) oraz jej pokrewieństwa z zasadami totalizmu i Koncep-
tem Dipolarnej Grawitacji.
W rozdziale E przytoczono wykaz tytułów monografii przynależnych do każdej z powyższych serii. W każdej z tych serii
w określonym czasie upowszechniana jest jedynie najaktualniejsza (ostatnio-wydana) monografia.

Załącznik Z4

Ci z czytelników którzy po przeczytaniu niniejszego traktatu posiedli wewnętrzne przekonanie iż zaprezentowane w nim
idee są poprawne i realizowalne, niniejszym zapraszani są do dania wyrazu swojemu przekonaniu i zgłoszenia udziału w Klubie
Badań i Promocji Magnokraftu. W tym celu wystarczy skopiować, przepisać, lub zredagować od nowa (używając wyrażeń zgod-
nych z własnymi przekonaniami) dolną część niniejszej karty zgłoszenia, zaś po jej wypełnieniu odesłać ją listem poleconym na
jeden z moich adresów, np. do września 1998 roku: Profesor Madya Dr. Jan Pająk, Faculty of Engineering, Universiti Malaysia
Sarawak, 94300 Kota Samarahan, Sarawak (Borneo), MALAYSIA (po wrześniu 1998 roku: P.O. Box 33250, Petone 6340,
NEW ZEALAND).

Klub Badań i Promocji Magnokraftu zrzesza wszystkie osoby jakie pragną dać wyraz swemu poparciu dla urzeczywistnienie
idei tego statku oraz konceptów z nim związanych (np. zbudowania urządzenia ujawniającego). Ich wkład ogranicza się wyłącz-
nie do poparcia moralnego i intelektualnego, t.j. członkowie klubu nie są zobowiązani ani nawet proszeni o wnoszenie jakichkol-
wiek dotacji finasowych czy materialnych na rzecz klubu. Jedyne co się od nich spodziewa, to iż przy każdej nadarzającej się spo-
sobności będą obstawali przy swoich przekonaniach, promując ideę magnokraftu i konceptów z nim związanych, rozprzestrze-
niając pozytywne i obiektywne informacje na temat tego statku, oraz moralnie wspierając każdą inicjatywę jaka może prowadzić
do jego urzeczywistnienia.

Wypełnienie i wysłanie niniejszej karty zgłoszenia, niezależnie od udzielenia mi odczuwalnego wsparcia moralnego w moich
wysiłkach badawczych, umożliwi także sporządzenie komputerowej listy osob akceptujących i popierających ideę magnokraftu.
Lista ta, po jej udostępnieniu zainteresowanym, stworzy bazę adresową dla korespondencji, wymiany doświadczeń i opracowań,
współpracy badawczej, itp.

Karta zgłoszenia członkowstwa

109

Klubu Badań i Promocji Magnokraftu

Informacja dla wypełniającego: wpisywać tylko te dane które mogą zostać udostępnione do wglądu pozostałym członkom klubu.
1. Imię i nazwisko zgłaszającego ............................................................................................................................................................
2. Adres dla korespondencji
................................................................................................................................................................................................................................................
Rok urodzenia 19 .. .. Traktat: [3B]; kopia: V1 data wydruku: wtorek styczeÒ 10, 2006

4. Aktualny zawód lub źródło utrzymania ...................................................................................................................................................

5. Przedmiot osobistych zainteresowań
................................................................................................................................................................................................................................................

Deklaracja: Niniejszym deklaruję iż idea magnokraftu oraz konceptów z niej wynikających trafiła do mojego przekonania i pragnę tu wyrazić swoje
moralne poparcie dla intensyfikacji jej dalszych badań i szybkiej realizacji technicznej.

Jednocześnie deklaruję iż zaakceptowałem też różnorodne pozatechniczne następstwa rozpracowania idei magnokraftu, takie jak przykładowo for-
malny dowód że „UFO to już zbudowane przez kogoś magnokrafty“, Tablicę Cykliczności z jej analogiami sugerującymi budowę magnokraftów drugiej
i trzeciej generacji, efekt telekinetyczny jako odpowiednik inercji odniesionej do pól magnetycznych, falę telepatyczną jako wibracje przeciw-materii, na-
telekinetyzowanie jako wibracje telekinetyczne materii, itp.

Naturalną konsekwencją mojego wewnętrznego przekonania jest iż poczuwam się moralnie zobowiązany do pozytywnego promowania magnokraftu
oraz idei z niego wynikających przy każdej nadarzającej się sposobności, argumentując na rzecz tego statku i owych idei, stwarzając wokół nich intelektu-
alną atmosferę zainteresowania, sympatii i moralnego poparcia, oraz wspierając postępy badań i prac rozwojowych nad magnokraftem i ideami z nim
związanymi za pośrednictwem siły pozytywnego myślenia.

....................................., dnia ... ... ........ Podpisano: .......................................................

Ewentualne dodatkowe uwagi, życzenia, sugestie, itp. (przy braku miejsca kontynuować na odwrocie):

..........................................................................................................................................................................................
Andrzej Domała i Jan Pająk
„Kosmiczna układanka“
ISBN 0-9583727-6-4

Rysunek 1: Szkicowa mapka miejsca uprowadzenia. … … … … … … 89
90
Rysunek 2: Wygląd uprowadzającej humanoidki. ……………… 91
92
Rysunek 3: Rysunki humanoidki wykonane na ścieżce. … … … … … … 93
93
Rysunek 4: „Laboratorium“ z wnętrza UFO Neatańczyków. … … … … … … 93
94
Rysunek 5: Urządzenie do wprowadzania implantów. … … … … … … 93
96
Rysunek 6: Wygląd „obręczy“ zakładanej na głowę. … … … … … … 97
98
Rysunek 7: Tabliczka z hieroglifami. … … … … … … … … … … … …

Rysunek 8: Układy gwiezdne pokazane na UFO. … … … … … …

Rysunek 9: Układ planetarny gwiazdy Neatańczyków. … … … … … …

Rysunek 10: Układ planetarny „Syriusza D“.… … … … … …

Rysunek 11: Szkic budynku Neatańczyków. … … … … … …

Rysunek 12: Wygląd wehikułu Neatańczyków. … … … … … …

Copyright © 1998 by Andrzej Domała i Jan Pająk.
łów posiadających wartośńá dowodową lub dokumentacyjną dokonana została według standardów przyjętych dla publikacji
dania autorów był w stanie dotrzeć do ich źródeł (jeśli nie noszą one anonimowego charakteru), powtórzyć ich przebieg, oraz
dojść do tych samych lub podobnych wyników.
Wszelka korespondencja przeznaczona dla autorów niniejszego traktatu powinna być kierowana na adres:
Andrzej Domała, ul. Kolejowa 3 m. 29, 05-120 Legionowo, POLAND,
albo też na adres (ważny do września 1998 roku):
Profesor Madya Dr Jan Pająk Faculty of Engineering, Universiti Malaysia Sarawak (UNIMAS)
94300 Kota Samarahan, Sarawak (Borneo), MALAYSIA
[email protected]> lub <[email protected]>).

110