ณ ป่าใหญ่แห่งหนึ่งมีสิงโตตัวหนึ่งอาศัยอยู่ในป่าเขาใช้ชีวิตในทุก ๆ วันอย่างมีความสุข แต่อยู่มาวันหนึ่งคุณสิงโตรู้สึกกระสับกระส่าย บางวันก็รู้สึกหนาวจนตัวสั่น (2)

" คุณสิงโตกับภารกิจรักอันยิ่งใหญ่ "

ณ ป่าใหญ่แห่งหนึ่งมีสิงโตตัวหนึ่งอาศัยอยู่ในป่าเขาใช้ชีวิตในทุก ๆ วันอย่างมีความสุข
แต่อยู่มาวันหนึ่งคุณสิงโตรู้สึกกระสับกระส่าย บางวันก็รู้สึกหนาวจนตัวสั่น

บางวันก็ร้อนจนเหงื่อตก

บางเวลาเขาก็รู้สึกเหงาหงอยแทบขาดใจ

และบางเวลาเขาก็กอดโลกทั้งใบเอาไว้อย่างมีความสุข
แน่นอนเลยว่าคุณสิงโตกำลังมีความรัก

แต่สิ่งที่เราพบเสมอคือ เมื่อใครก็ตามที่ตกหลุมรัก
เขามักจะมีปัญหาเล็ก ๆ น้อย ๆ

ครั้งนี้ก็เช่นกัน
คุณสิงโตตกหลุมรักคุณยีราฟเข้าแล้ว

แต่ทว่าคุณยีราฟตัวสูงมาก เรื่องนี้ไม่น่าจะทำให้คุณ
สิงโตลำบากใจอะไรนัก หากไม่นานมานี้

คุณสิงโตอยากส่งยิ้มหวานหยาดเยิ้มให้คุณยีราฟ
แต่เธอกลับมองไม่เห็นรอยยิ้มของเขาเลย

“ฉันจะต้องสูงขึ้น สูงขึ้นกว่านี้”
คุณสิงโตคิด

“ถ้าฉันเดินด้วยไม้ยาวต่อขา เธอต้องเห็นฉันแน่ ๆ”

แต่วันนั้ นคุณยีราฟเดินลอดผ่านไม้สูงไป
เธอจึงมองไม่เห็นยิ้มหวานหยาดเยิ้มของคุณสิงโต

“ถ้าฉันขึ้นไปส่งยิ้มบนสะพานสูง ๆ นั่ น” คุณสิงโตคิด
“เธอจะต้องเห็นฉันแน่ ๆ”

แต่ที่สะพาน เพื่อนสาวของคุณยีราฟกำลังเล่าเรื่องสำคัญให้ฟังพอดี
คุณยีราฟเลยสนใจเรื่องเล่า จนลืมสังเกตเห็นรอยยิ้มของคุณสิงโต

“ถ้าฉันปืนขึ้นไปบนต้นไม้ต้นโปรดของเธอ
แล้วยื่นใบไม้ให้เธอกินล่ะ”

คุณสิงโตคิด และเพื่อให้ทุกอย่างเป็นไปตาม
ความคาดหมาย เขาจึงซื้อใบไม้งาม ๆ มาด้วย

แต่วันนั้ นคุณยีราฟเจ็บคอมาก จนต้องขมวดคอเป็นปมไว้
และไม่นึกอยากกินอะไร เธอก้มหน้าก้มตาเดิน

ไม่ได้มองต้นไม้ต้นโปรดเลย จึงไม่เห็นคุณสิงโตสักนิด

ไม่ว่าจะทำอย่างไร คุณยีราฟก็มองไม่เห็นรอยยิ้มของเราสักที จะดีกว่านี้หากมีเพื่อนช่วยคิดหาวิธี
ระหว่างทางเดินกลับบ้าน คุณสิงโตหันไปเห็นสวนต้นไม้แห่งหนึ่ง ชื่อสวนว่า “มหัศจรรย์คำสุภาพ”
คุณสิงโตคิดว่าน่าสนใจ จึงเดินเข้าไปดู “แต่เอ๊ะ ! ทำไมเราเหมือนไม่คุ้นกับชื่อต้นไม้พวกนี้เลย ทั้ง ๆ

ที่เราเคยเห็น” คุณสิงโตพูดขึ้นพลางครุ่นคิด

“มหัศจรรย์คำสุภาพ”

สวัสดี คุณสิงโต ทันใดนั้ นเอง ก็มีเสียงของต้นไม้ต้นหนึ่งพูดว่า “สวัสดีคุณสิงโต”

ยินดีต้อนรับสู่สวนต้นไม้ของพวกเรานะ ชื่อต้นไม้ทุกต้นเป็นต้น
ไม้ที่คุณรู้จักดี เพียงแค่พวกเรามีชื่อที่คนทั่วไปไม่คุ้นชิน ชื่อที่ติด

อยู่นี้เป็นคำสุภาพ ส่วนชื่อที่คนทั่วไปเรียกคือคำสามัญยังไงล่ะ
“อ๋อ แล้วคำสุภาพคืออะไรหรอ” คุณสิงโตถามต่อ

เหล่าคุณต้นไม้ตอบว่า “คำสุภาพคือ คำที่สุภาพ

ชนใช้อยู่เป็นประจำ เป็นถ้อยคำที่สุภาพไพเราะ
เมื่อใช้แล้วผู้ฟังเกิดความรู้สึกชื่นชมนั่ นเอง”
“อ๋อ เราเข้าใจแล้ว” คุณสิ่งโตพูดขึ้นด้วยน้ำ
เสียงที่คลายข้อสงสัย

ผักบุ้ง = ผักทอดยอด “อย่างฉัน คนทั่วไปมักเรียกฉันว่า ผักบุ้ง แต่
หากเป็นคำสุภาพต้องเรียกฉันว่า ผักทอดยอด”

เสียงคุณผักบุ้งแนะนำตัวเองให้คุณ สิงโตฟัง

“ ฉันอยากแนะนำตัวด้วย” เสียงของคุณแตงโม
เจื้อยแจ้วมาแต่ไกล “คนทั่วไปมักเรียกฉันว่า

แตงโม และฉันมีคำสุภาพเรียกว่า ผลอุลิด” หลัง
จากนั้ นเหล่าต้นไม้และสัตว์ต่าง ๆ ที่อาศัยอยู่
ภายในสวนต่างก็แนะนำตัว

ทั้งคำสามัญที่คนทั่วไป

เรียกและคำสุภาพ

คุณสิงโตตั้งใจฟัง และ

มีความสุขกับการได้
รู้จักเพื่อนใหม่และคำ
สุภาพเป็นอย่างมาก

ดอกสลิด = ดอกขจร



ฟักทอง = ฟักเหลือง






ลูกมะม่วง = ผลอัมพวา

ดอกซ่อนชู้ = ดอกซ่อนกลิ่น



ดอกนมแมว = ดอกถันวิฬาร์



ดอกยี่หุบ = ดอกมณฑาขาว



ดอกขี้เหล็ก = ดอกเหล็ก



ดอกมะลิ = ดอกมัลลิกา

ปลาสลิด =ปลาใบไม้
ควาย = กระบือ
วัว = โค

ปลาช่อน = ปลาหาง
ไส้เดือน = รากดิน

หมู = สุกร
หมา = สุนัข
แมว = วิฬาร์
ลิง = วานร
ปลาไหล = ปลายาว
เต่า = จิตรจุล

เมื่อการแนะนำชื่อของต้นไม้ทุกต้นจบลง คุณสิงโตขอความช่วยเหลือกับคุณเหล่า
ต้นไม้ว่า จะทำอย่างไรดีให้คุณยีราฟเห็นรอยยิ้มอันหยาดเยิ้มนี้ของเรา

เหล่าคุณต้นไม้บอกเป็นเสียงเดียวกันว่า “เราไม่รู้หรอกว่าจะต้องใช้วิธีอะไรในการทำให้คุณยีราฟมองเห็นรอยยิ้ม
อันหยาดเยิ้มของคุณสิงโต เพราะการตกหลุมรักใครเป็นเรื่องของหัวใจ รักในสิ่งที่เขาเป็นและไม่จำเป็นต้อง

พยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองมากไปจนทำให้สูญเสียความเป็นตัวเอง ส่วนสิ่งที่ต้องมีเสมอคือความปรารถนาดีต่อ
คนที่เรารักโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน และบางครั้งก็ต้องรอเวลาที่เหมาะสม”

เมื่อคุณสิงโตได้ฟังคำแนะนำจากเหล่าคุณต้นไม้แล้ว ก็รู้สึกได้ถึงกำลังใจและความหวังดีที่มีให้
คุณสิงโตเดินออกจากสวนต้นไม้

ระหว่างทางคุณสิงโตยังคงคิดวิธีต่าง ๆ เพื่อให้คุณยีราฟ
มองเห็นรอยยิ้มของตน

“ นึกออกแล้ว” คุณสิงโตคิด
“ฉันจะเหวี่ยงเชือกขึ้นไปคล้องคอเธอ”
แล้วก็จะกระตุกลงมา เธอต้องเห็นฉันแน่ ๆ

แต่เมื่อคุณสิงโตกระตุกเชือก คุณยีราฟก็ตกใจสุดขีด
ผลก็คือ คุณสิงโตต้องไปนอนโรงพยาบาล

เมื่อคุณสิงโตเกือบจะหายดีและได้ออกจากโรงพยาบาล คุณสิงโตก็คิดถึงคำพูดของเหล่าคุณต้นไม้ว่า
“ ไม่จำเป็นต้องพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองจนสูญเสียความเป็นตัวตน

สิ่งที่ต้องมีเสมอคือความปรารถนาดีต่อคนที่เรารัก และในบางครั้งก็ต้องรอเวลาที่เหมาะสม"
ซึ่งที่ผ่านมาคุณสิงโตทำตรงกันข้ามเสมอเขาเลิกคิดเลิกหวังทุกอย่าง คุณยีราฟไม่เคยมองเห็นรอยยิ้ม

หวานหยาดเยิ้มของเขาเลย

คุณสิงโตเดินกลับบ้านอย่างเศร้าสร้อย

แต่ทันใดนั้ นก็เกิดเสียง โครม ! ตุ้บ !
คุณสิงโตล้มลง

พอเขารู้สึกตัวก็เห็นคุณยีราฟอยู่ตรงหน้า
“ขอ…ขอ…ขอโทษค่ะ!” คุณยีราฟพูด
“ฉันไม่เห็นคุณจริง ๆ “

ทั้งคู่ลุกขึ้นมานั่ งนิ่งอยู่บนพื้น มีดาวระยิบระยับรอบหัว
พอมองหน้ากัน คุณยีราฟและคุณสิงโตก็หัวเราะกันยกใหญ่

รู้สึกอบอุ่นอยู่ในหัวใจ

แล้วคุณสิงโตก็พูดขึ้นว่า
“โชคดีจังที่เธอมองไม่เห็นฉัน!”

“ค่ะ” คุณยีราฟบอก
“ไม่อย่างนั้ นฉันคงจะไม่ได้เห็นยิ้ม
หวานหยาดเยิ้มของคุณอย่างนี้”
อย่างนี้สินะที่เรียกว่า “เวลาที่เหมาะ
สม” แบบที่เหล่าคุณต้นไม้บอก ใช้
มันเหมาะสมจริง ๆ ด้วย คุณสิงโต
คิดอยู่ในใจ พร้อมยิ้มหวานหยาด

เยิ้มออกมา

ข้อคิดสอนใจ

ความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม แม้นในบางครั้งจะมีอุปสรรคต่าง ๆ มากมาย แต่สิ่งที่
ต้องพึงมีเสมอคือความปรารถนากับคนที่เรารัก และในบางครั้งก็ต้องรอเวลา

และจังหวะที่เหมาะสม

คำสุภาพน่ารู้

ดอกสลิด = ดอกขจร วัว = โค
ปลาช่อน = ปลาหาง
ฟักทอง = ฟักเหลือง ไส้เดือน = รากดิน
หมู = สุกร
ลูกมะม่วง = ผลอัมพวา สุนัข
หมา = วิฬาร์
ดอกซ่อนชู้ = ดอกซ่อนกลิ่น วานร
แมว = ปลายาว
ดอกนมแมว = ดอกถันวิฬาร์ จิตรจุล
ลิง =
ดอกยี่หุบ = ดอกมณฑาขาว ปลาไหล =

ดอกขี้เหล็ก = ดอกเหล็ก เต่า =

ดอกมะลิ = ดอกมัลลิกา

ปลาสลิด = ปลาใบไม้

ควาย = กระบือ