บาปบุญ

ถนอมขวัญ หรือท่ใี ครๆ มกั จะเรียกเธอส้ันๆ ว่าขวญั เป็นเดก็ สาวทีเ่ กิดมาในครอบครวั ทด่ี ี ท้งั กิริยา
มารยาท และคาพูด ในเวลารุ่งสางแม่ของเธอมกั จะปลุกให้ลุกข้ึนมาตกั บาตรกวดน้าเสมอ ก่อนนอนก็สอน
ให้สวดมนต์ เขา้ วดั ทาบุญทุกวนั หยดุ สุดสัปดาห์

แตแ่ ปลกท่ีคนอย่างเธอไมม่ กั ฝักใฝ่ ในทางธรรมเสียเท่าไร เพราะเธอเป็นคนค่อนขา้ งข้ีเกยี จต่นื นอน
ในตอนเชา้ ส่วนเร่ืองมารยาทหากไม่ได้อยู่กบั ที่บ้านอย่าได้หวงั ท่ีจะเห็นมารยาทเรียบร้อยจากเธอเลย เธอ
เป็นเดก็ ดีเพราะไมอ่ ยากถูกแมต่ ีก็เท่าน้นั แหละ และอกี หน่ึงความแปลกก็คือแม่ของเธอเป็นคนธรรมะธรรโม
แตก่ ลบั เป็นผหู้ ญงิ ท่ีใจรอ้ นงา่ ยมาก

ในเช้าวนั หน่ึงเป็ นวนั หยุดสุดสัปดาห์เช่นเคย แม่ของถนอมขวญั ตะโกนเรียกลูกสาวหัวแกว้ หัว
แหวนคนเดียวของเธอให้ลงมาใส่บาตรด้วยกนั แต่ไม่ได้รบั เสียงตอบรับกลบั ไปทาให้แม่เธอถึงกบั ข้ึนมา
ลากจากบนหอ้ งให้ลงไป

ถนอมขวญั ยืนถือถาดขา้ วใส่บาตรรอพระที่หนา้ บา้ นขา้ งๆ แม่ของเธอท้งั ท่ียงั ไม่ทนั ลืมตาต่ืนดี แม่
ของเธอจงึ ตอ้ งดุไปหน่ึงที

‘ใส่ขา้ วใส่อาหาร ชาติหนา้ จะไดม้ ีกนิ มีใช้ ใส่น้า เราจะไดม้ นี ้าดื่มสะอาดดื่มและร่มเยน็ ใส่ซองเงิน
เราจะไดเ้ ป็นคนทามาคา้ ขายข้นึ มีเงินมีทองใช้ และใส่ดอกไม้ ชาติหนา้ จะไดเ้ กิดมาหนา้ ตาสะสวยเหมือนล
ลลิ เขา แลว้ กห็ ดั ตนื่ เชา้ ๆ กบั เขาบา้ ง นอนกินบา้ นกนิ เมือง’

นี่คอื ประโยคทผี่ ูเ้ ป็นแม่พูดกรอกหูเธออยูท่ ุกวนั ขณะที่ชวนเธอออกมาใส่บาตรหนา้ บา้ นในวนั หยุด
เธอสามารถจามนั ข้ึนใจจนท่องตามแม่พูดไดท้ ุกคา กจ็ บลงที่การถกู แม่ตีท่หี ัวไหล่ไปหน่ึงที ขอ้ หายอกยอ้ น
ผใู้ หญ่ ถนอมขวญั ไมเ่ ขา้ ใจสกั เทา่ ไรวา่ คนเราจะทาเพื่อชาติหนา้ ไปทาไม ในเมื่อเรายงั มีชีวติ อยู่ในชาตนิ ้ี แตก่ ็
น้นั แหละ มนั เป็นไดแ้ คก่ ารต้งั คาถาม หากอะไรที่ทาใหเ้ กดิ ความสบายใจไดก้ ็ทาๆ ไป

ลลิล ท่ีแม่ของถนอมขวัญเอ่ยถึงเมื่อสักครู่น่นั ก็คือเด็กสาวรุ่นเดียวกับเธอ อาศยั อยู่บ้านขา้ งๆ เธอ
นี่เอง ลลลิ เป็นคนสวย หนา้ ตาดี และโดดเด่นกว่าใคร ใครเหน็ เป็นก็ตอ้ งชมว่าน่ารักน่าเอ็นดู เธอไดร้ ับคาชม
ดีๆ แบบน้ีมาต้งั แต่จาความได้ ผดิ กบั ฉันท่ีข้รี ้ิวข้ีเหร่ บางทีถนอมขวญั เองก็แอบอิจฉาลลิลอยู่เหมือนกนั การ
ท่แี ม่เอย่ ชมเพอื่ นขา้ งบ้านของเธอบ่อยๆ และชอบที่จะนาเธอไปเปรียบเทียบกบั ลลลิ เสมอ มนั ทาให้เธอรูส้ ึก
ดอ้ ยค่า

ถนอมขวญั มนั ก็แค่เด็กหน้าตาบา้ นๆ เธอมีผิวสองสี มีสิวประปรายตามใบหนา้ ตาเฉ่ียว และริม
ฝีปากคว่า หากทาหนา้ ตาธรรมดาๆ ชาวบา้ นก็ชอบบ่นวา่ หนา้ ตาไม่รับแขก ขนาดตอนท่ีเธอยม้ิ จนเห็นซ่ีฟัน
เธอยงั เคยถกู ทกั วา่ ฝืนย้ิมเลย

พอพดู ถงึ ลลิล เชา้ น้ีถนอมขวญั ยงั ไมเ่ หน็ วแ่ี ววของเพ่อื นสาวขา้ งบา้ นเลย ปกติแลว้ ลลิลมกั จะออกมา
ใส่บาตรแทบทุกวนั แมแ้ ต่วนั ธรรมดาก่อนไปโรงเรียนเธอก็ยงั ตื่นแต่งตวั แต่เชา้ ยืนถือถาดใส่อาหารรอหน้า
บา้ นแลว้ มนั แปลกตาไปนิดหน่อย แต่ถนอมขวญั ไม่ไดค้ ิดอะไรมาก บางทีลลิลอาจจะไมส่ บายก็ได้ ดีซะอีก
ถา้ ขนื ลลลิ ยืนอย่ตู รงน้ีนะ เชื่อไหมวา่ แมข่ องเธอจะตอ้ งเปรียบเทียบเธอกบั ลูกสาวสุดสวยของคนขา้ งบา้ นไป
จนถึงเวลาท่ไี ก่เลิกขนั นูน้ แหละ แลว้ มนั จะจบลงตรงทถี่ นอมขวญั เดินปึ งปังเขา้ บา้ นไปจนโดนแม่เอ็ดอกี แน่

‘จะไปเรียนพิเศษแลว้ หรอลูก มากนิ ขา้ วกอ่ น’

แม่ของถนอมขวญั ทกั ข้ึนเมื่อเห็นเธอสะพายกระเป๋ าลงมาจากห้อง วนั น้ีเธอมีไปเรียนพิเศษที่ตึก
เรียนช่ือดัง เธอเลือกลงเรียนในช่วงบา่ ยแก่ๆ ได้เวลากลบั บ้านอีกทีก็ช่วงสองสามทุ่ม ถนอมขวญั เดินไปนง่ั
ลงบนโต๊ะอาหารตรงขา้ มกบั คนเป็นแม่ กอ่ นจะยกมือไหวค้ ณุ ป้าขา้ งบ้านซ่ึงเป็นแม่ของลลิล ท่กี าลงั คุยธุระ
สาคญั บางอยา่ งกบั แมอ่ ยู่

‘ขวญั นา้ จิตเขามาเลา่ ใหฟ้ ังวา่ เม่ือวนั กอ่ นลลิลเขากลบั เขา้ บา้ นดกึ แลว้ มนั มพี วกโรคจติ มนั เขา้ มาจะ
จบั ตวั ลลิลไปทามิดีมริ ้าย’

‘อา่ ว แลว้ ลลิลเป็นไรมากเปล่าคะ’ แมถ้ นอมขวญั จะไม่ค่อยชอบหน้าเพ่ือนขา้ งบา้ นคนน้ีสักเท่าไร
แต่เธอก็อดเป็นห่วงลลิลไม่ได้ เพราะเรื่องแบบน้ีมนั ไม่ใช่เร่ืองเล่นๆ เลย มนั มผี ลกระทบตอ่ จิตใจระยะยาว
สาหรบั เดก็ ผูห้ ญงิ คนหน่ึง มนั อาจจะเป็นแผลใจไปท้งั ชีวติ ของเธอเลยกไ็ ด้

‘ไมเ่ ป็นอะไรมาก โชคดีนะท่มี ีคนผา่ นไปเจอเขา้ เลยชว่ ยไวไ้ ดท้ นั จะ่ แต่ยงั ตกใจอยเู่ ลย’

ลลิลมีสีหน้าโล่งอกมากข้ึนหลงั จากที่ได้ยินคาตอบของป้าจิตที่นั่งอยู่ขา้ งแม่ ก่อนจะหน้าน่ิวค้ิว
ขมวดหลงั จากไดฟ้ ังประโยคถดั มา เพราะเธอรูส้ ึกไม่เหน็ ดว้ ยกบั แม่ของตวั เองสักเท่าไร

‘มนั คงเป็นเพราะผลบุญทีห่ นูลลิลเขาสะสมมา ทาให้คุณพระคุณเจา้ คุม้ ครองไม่ห่าง ลลิลถึงโชคดี
รอดมาได’้

แม่เธอว่า และดูทา่ ทางป้าจิตเองแกกพ็ ยกั หนา้ เออออไปกบั แม่ของเธอดว้ ย แมม่ กั จะพดู ถึงเรื่องบุญ
บาปก่อนเสมอ ท้งั ท่ีเรื่องน้ีสิ่งท่ีควรโทษก็คือโรคจิตคนน้นั และการแต่งตวั ของลลิลต่างหากล่ะ และน่ีเป็น
คร้งั แรกเลยทถ่ี นอมขวญั รูส้ ึกดที ่ตี วั เองเกิดมาข้ีเหร่ ถงึ ไมเ่ จออะไรแบบน้ี

หลงั เลิกเรียนถนอมขวญั กลบั มาถึงซอยบา้ นในชว่ งเวลาเกือบๆ สามทมุ่ ซอยบา้ นทเี่ ธออยู่น้นั ความ
จริงมนั ไม่ไดเ้ ปล่ียวมาก เพราะมนั พอจะมคี นพลุกพล่านอยู่บา้ ง คนจะเขา้ ออกซอยจนสี่ทมุ่ นูน้ แหละ แตอ่ าจ
เป็นเพราะวนั น้ีคอื วนั เหยุดทาให้ซอยคอ่ นขา้ งเงียบ เพราะไม่มใี ครกลบั มาจากทที่ างานเหมือนวนั ธรรมดา

ขณะท่ีเธอกาลงั เดินอยู่น้นั เธอก็รู้สึกว่ามีใครบางคนกาลงั ตามเธอมา ถนอมขวญั ไม่กลา้ หันกลบั ไป
มอง ไดแ้ ตก่ าสายกระเป๋ าแลว้ รีบกา้ วเดิน เรื่องของลลิลทแี่ ม่เล่าใหฟ้ ังเมื่อเชา้ มนั เขา้ มาในหัวของเธอ เธอคิด
ไมต่ กว่าจะทายงั ไงกบั เหตุการณ์น้ีดี เธอรีบกา้ วเร็วข้ึนๆ เร่ือยๆ กอ่ นจะเปล่ยี นเป็นว่งิ ทนั ที ว่ิงแบบไมค่ ดิ ชีวิต
ส่วนคนแปลกหนา้ คนน้นั มนั วิง่ ตามเธอมาจริงๆ

เธอร้องกรี๊ดสุดเสียงเม่ือไอโรคจิตมาจับตวั เธอได้ เธอดีดด้ินไปมาสุดแรง ส่วนมันก็พยายาม
ลวนลามเธอ ดีท่ีเธอเลือกใส่เส้ือผา้ มิดชิด ทาให้มนั ถอดออกจากตวั ของเธอยาก ตอนแรกถนอมขวญั คิดว่า
เป็ นเพราะการแต่งตวั ของลลิลท่ีทาให้ไอโรคจิตมนั หมายตา แต่เปล่าเลย มนั ดกั รอทุกคนท่ีเป็นผูห้ ญิง ท่ี
ไม่ใช่แค่คนสวย หรือคนแต่งตัวโป๊ เท่าน้ัน นี่แหละคือปัญหาว่าทาไมผู้หญิงถึงอยู่ยากและต้องคอย
ระแวดระวงั ตวั เองอย่ตู ลอดเวลา

ถนอมขวญั ใชแ้ รงท้งั หมดถีบโรคจติ แลว้ สะบดั ตวั เองออกมาแลว้ วิ่งกลบั บา้ นโดยเร็ว จงั หวะน้นั มี
รถคนั หน่ึงขบั ผ่านมาพอดีทาให้โรคจิตน้ันไม่ตามเธอเขา้ ซอยบ้านไปด้วย เม่ือถึงบา้ นถนอมขวญั เล่าเร่ือง
ท้งั หมดใหแ้ ม่ของเธอฟังท้งั น้าตา แลว้ บอกให้แจง้ ความเอาไว้ แต่กวา่ ตารวจจะเขา้ มาจบั มนั มนั กไ็ มอ่ ยใู่ ห้จบั
เสียแลว้ ไมร่ ูว้ า่ เดก็ สาวในซอยน้ีตอ้ งหวาดระแวงไปจนถงึ เมื่อไร

‘ถือวา่ ฟาดเคราะห์ไป เด๋ียวแม่จะพาไปทาบญุ ลา้ งซวย เพราะปี น้ีเป็นปี ชงของขวญั กบั ลลิลแน่เลย’

ถนอมขวญั อยากจะกรีดรอ้ งออกมาว่า แม่! กอ่ นจะพาไปลา้ งซวยทว่ี ดั แม่ควรจะให้ทุกคนเป็นหูเป็น
ตาจบั โจรนนั่ ถงึ จะเป็นการลา้ งซวย และไม่ตอ้ งทนอยู่ดว้ ยความหวาดกลวั ต่างหาก

แต่กน็ นั่ แหละ ถนอมขวญั จะไปขดั อะไรแมไ่ ดล้ ่ะ

นุ่มน่ิม