โครงเรื่องสั้น อย่า นางสาวจิตธนา อินทกุล รหัส 6340335103 ศ 6306

โครงเรื่องส้ัน

การเล่าเร่ือง : ตวั ละครเป็นคนเล่าเร่ือง

“อย่า…..”

คุณเคยเกลียดตวั เอง เพราะคาพดู ของคนอ่ืนไหม เกลียด โกรธ เศร้า สิ้นหวงั เพราะเพียงตวั อกั ษรแค่ไม่ก่ี
ตวั ม้ยั แมจ้ ะไมท่ ราบดว้ ยซ้าวา่ พวกเขาเหล่าน้นั คือใคร? แต่กลบั ทาใหค้ นๆหน่ึง ตอ้ งทุกขท์ รมานมาจนอยากตาย
ดว้ ยซ้า

ถา้ เปิ งยงั อยเู่ ราอยากบอกเปิ งวา่ “เราขอโทษ เรื่องราวในอดีตที่ไมส่ ามารถยอ้ นวนั เวลากลบั คืนมาได”้
เมื่อ 2 เดือนก่อนผมไดร้ ู้จกั กบั คาวา่ “การจากลาท้งั ที่ยงั ไมม่ ีโอกาสที่จะไดเ้ จอกนั อีก แมจ้ ะพยายามมากเพยี งใด”
เปิ งคือคนที่ ผมรัก และผมก็ไดท้ าร้ายเขาดว้ ยคาพูดที่ผมไดพ้ มิ พผ์ า่ นทางโลกโซลเชี่ยล เปิ งเป็นผชู้ ายที่ร่าเริงคน
หน่ึง และเขามีงานอดิเรกเป็น Beauty Blogger ถา้ ถามวา่ ผมรู้จกั เขาไดอ้ ยา่ งไร กต็ อ้ งยอ้ นกลบั ไปตอนเปิ ดเทอม
วนั แรกของโรงเรียนสหพทิ ยาคม วนั น้นั เป็นวนั ที่อากาศแจ่มใส่ ผคู้ นต่างพากนั มาที่โรงเรียน เพ่ือท่ีจะมาเจอ
เพื่อนหลงั จากที่ไม่ไดเ้ จอกนั มาหลายเดือน ผมอยชู่ ้นั ม.6/5 ในหอ้ งของผมจะมีนกั เรียนอยทู่ ้งั หมด 37 คน หอ้ งผม
เป็นหอ้ งสายศิลป์ วนั น้นั ไดม้ ีนกั เรียนเขา้ มาใหม่ เขามีช่ือวา่ “เปิ ง” เขาเป็นผชู้ ายที่ค่อนขา้ งมีน้าหนกั หนา้ ตาก็
ไม่ไดถ้ ึงกบั ไม่ดี เปิ งเป็นเดก็ ใหม่ที่คอ่ นขา้ งร่าเริง และนิสัยดี เขาชอบยกมือถามครู และค่อยช่วยเหลือคุณครูอยู่
บอ่ ยคร้ัง จนทาใหเ้ พ่ือนๆในหอ้ งเร่ิมรู้สึกไม่ค่อยชอบเปิ งสกั เท่าไหร่ พอนานวนั เขา้ กเ็ ริ่มทาใหเ้ ปิ งไมค่ ่อยท่ีจะมี
เพอื่ นสนิทในหอ้ ง และไม่สามารถเขา้ กบั ใครได้ และโดนเพอื่ นๆกลน่ั แกลง้ อยบู่ ่อยคร้ัง ทาใหเ้ ปิ งไมก่ ลา้ ท่ีจะ
แสดงออกอยา่ งเช่นเคย และเริ่มท่ีจะพูดคุยนอ้ ยลง เมื่อเขาก็ไดเ้ ร่ิมตน้ การไลฟ์ สดและรีววิ สิ้นคา้ ท่ีมีสปอนซ์เซอร์
ใหม้ า ทุกคนกบั ไม่ไดส้ นใจส่ิงที่เขารีววิ แต่กลบั ด่าถ่อ ลอ้ เลียนเขา “ไอ้กะเทย” “ไปตายซะ” “หน้าตาอย่างนยี้ งั
จะมาทา Beauty Blogger อย่อู ีกหรอ 5555” “55+” และอีกหลายๆขอ้ ความ เปิ งกท็ าไดแ้ คฝ่ ืนยมิ้ และทาการรีววิ
ต่อไปจนจบไลฟ์ สด และชีวติ ของเปิ งกไ็ ดว้ นลูปอยอู่ ยา่ งน้นั ณ ตอนน้นั ผมก็ไมไ่ ดค้ ิดอะไรก็คอมเมนทต์ าม
เพอ่ื นๆไปดว้ ยความสนุก แลว้ ทุกคร้ังที่เปิ งอพั คลิปและไลฟ์ สดก็จะโดนคอมเมนทแ์ ยๆ่ เสมอ นานวนั เขา้ เปิ งก็
เริ่มที่จะไมพ่ ูดคุยกบั ใคร แมก้ ระทงั่ ครูทีเขาพูดคุยดว้ ยบ่อยๆอยา่ งสนุกสนาน นิสยั ของเร่ิมเป็ นคนค่อนขา้ งเกบ็ ตวั
ไม่กลา้ สบตา และไมก่ ลา้ มาโรงเรียนและโดดเรียนอยบู่ ่อยคร้ัง จนกระทง่ั มาถึงวนั จบการศึกษาของนกั เรียนช้นั
ม.6 แทนที่จะเป็นวนั ท่ีที่หลายๆคนมีความสุขแต่ทุกคนตอ้ งตกตะลึกเมื่อพบเห็นร่างอนั ไร้วญิ ญาณของเปิ งท่ีสระ
น้าหลงั โรงเรียน “เราขอโทษนะเปิ ง” ผมไดพ้ ดู คาน้นั ดว้ ยน้าเสียงท่ีสั่นเคลือพร้อมหยดน้าตาที่ไหลอาบแกม้