หมู่เฮา(1)

นฤมิต


สุนทรียะแห่งกวี...



" ก า ริ น "

นางสาวมุกขริน เหลืองแดง

ห ล อ ม ร ว ม เ รื่ อ ง ร า ว
บ อ ก ก ล่ า ว ผ่ า น บ ท ก วี . . .

ก

คำนำ

หนั งสือ “นฤมิต สุนทรียะแห่งกวี” เล่มนี้ จัดทำขึ้นเพื่อเป็ น
ส่วนหนึ่ งของรายวิชากวีนิ พนธ์ไทย โดยมีจุดประสงค์เพื่อรวบรวมผล
งานการประพันธ์ทั้งหมดภายใต้นามปากกาที่มีชื่อว่า “การิน” ของ
นางสาวมุกขริน เหลืองแดง นั กศึ กษาชั้นปี ที่ ๑ สาขาวิชาภาษาไทย
คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต

หวังเป็ นอย่างยิ่งว่าบทประพันธ์ทั้งหมดที่ได้สร้างสรรค์ขึ้น
จะให้ความรู้ ความเข้าใจ และแง่คิดให้แก่ผู้ที่สนใจจะฝึ กทักษะการ
ประพันธ์ในรู ปแบบต่าง ๆ อาทิ กลอน โคลง กาพย์ ฉันท์ ฯลฯ

การจัดทำหนั งสือเล่มนี้ สำเร็จลุล่วงตามจุดประสงค์ไปได้
ด้วยดี ดิฉันขอขอบพระคุณ ผศ.ดร. รุ่งรัตน์ ทองสกุล และ อ. สุริยา
ทองคำ ที่ถ่ายทอดวิชาความรู้ ให้คำแนะนำ พร้อมทั้งตรวจสอบความ
ถูกต้องของงานประพันธ์ จนกระทั่งจัดทำหนั งสือเล่มขึ้นมาได้อย่าง
เสร็จสมบูรณ์

ก า ริ น
นางสาวมุ กขริน เหลืองแดง

๒ มีนาคม ๒๕๖๕

สารบัญ ข

เรื่อง หน้ า
คำนำ ก
สารบัญ ข
มุกดา (กลอนสุภาพ) ๑
คิ้วนางงามงอนเด่นประกาย (กลอนสุภาพ) ๒
ข้างเดียว (กลอนเปล่า) ๓
นิ ราศดิถีวันปี ใหม่ ๔ -๗
รู้ไว้ใช่ว่าใส่บ่าแบกหาม (โคลงสี่ สุภาพ) ๙
วิถีชาวประมงสู้ชีวิต (กาพย์ยานี ๑๑) ๑๐
กระสาไฉไล (กาพย์ฉบัง ๑๖) ๑๑
เหล็กขูดพร้าวพราวประโยชน์ (กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘) ๑๒
รักของฉัน (ร่ายสุภาพ) ๑๓
รำลึกพระคุณบ​ิดรมารดา (วสันตดิลกฉันท์ ๑๔) ๑๔
ตันหยงเฟื่ องฟ้ า ๑๕
เพลงน้ องสอนภาษาไทย ๑๖
บทครู ในดวงใจ ๑๗-๒๐

๑

มุกดา

( ก ล อ น สุ ภ า พ )

ตัวของฉั นมีนามว่ามุกขริน มีทรัพย์สินเงินทองนี้ เหลือหลาย
มิหนำซ้ำฉันยังเป็ นคนขี้อาย แต่ไม่คลายถามไถ่เหล่าผู้คน

-การิน-
๑๕ พฤศจิกายน ๒๕๖๔

๒

คิ้วนางงามงอนเด่นประกาย

( ก ล อ น สุ ภ า พ )

แป้ งกรุ บกรอบโค้งเว้าชวนค้นหา งามหนั กหนาระบือไกลไฉไลหลาย

คือขนมคิ้วนางเด่นประกาย กรุ บกรอบหลายรู ปลักษณ์ดั่งคิ้วโสภา

ในวันอีดผู้คนเริ่มทำนั้ น วันสำคัญของอิสลามหนา

เป็ นขนมทานง่ายและงามตา จึงชวนมาให้ชิมลิ้มลองกัน



-การิน-

๒๕ ธันวาคม ๒๕๖๔

๓

ข้างเดียว

( ก ล อ น เ ป ล่ า )

อุตส่าห์เดินทาง มาไกล ถึงทะเล

แต่หัวใจ ยังเกเร ไปชอบเขา

รักข้างเดียว มันแสนเปลี่ยว ใจไม่เบา
ไปชอบเขา เขาไม่ชอบ เขลาสิ้นดี

เราเป็ นได้ แค่คนเหงา แอบเฝ้ ามอง

ไม่มีสิทธิ์ เรียกร้อง ต้องทำใจ -การิน-
๒๕ ธันวาคม ๒๕๖๔

๔

นิราศ

ดิ ถี วั น ปี ใ ห ม่

จำใจนิ ราศร้างย่านบางเขน

ดั่งเทวาส่งฟ้ ามาแกล้งเกณฑ์ ต้องตระเวนจากบ้านช่วงโควิด

สามวันใจจดจ่อรอระทึก มานั่ งนึ กกังวลใคร่ครวญคิด

ห่างน้ องภวังค์แท้เต็มจิต พี่นั้ นติดใจนางเกินห่างไกล

รถแล่นผ่านมาถึงสนามบิน หาของกินใกล้เคียงเริ่มสดใส

มีอาหารมากมายจับจ่ายไป ก่อนแวะไหว้วัดดอนเมืองให้คุ้มครอง

เข้าสนามบินดอนเมืองคนเริ่มน้ อย ตะวันคล้อยนกคู่อยู่เพียงสอง

เศร้าอุราใจเจ็บคิดถึงน้ อง มิอยากต้องนั่ งข้างคนมากมาย

ถึงภูเก็ตคนเริ่มเดินคึกคัก ช่างแปลกนั กต่างชาติดูหลากหลาย

เดินชนกันเนื องแน่ นแลวุ่นวาย บ้างทักทายเดินทั่วมิกลัวใคร

๕

ลงเครื่องมาแวะเวียนหาดกะตะ ทรายนิ่ มละมุนแท้น้ำสวยใส
เริ่มสนุกคลายเครียดกังวลใจ เสี ยงคลื่นไล่ขจัดทุกข์ที่ ขลาดกลัว
เดินทางกลับที่พักเพื่อเก็บของ ก่อนจะลองเดินชมหาดแสงสลัว
มันสุขจิตเต็มเปี่ ยมมิหมองมัว อยากพาตัวน้ องมาสราญรมย์
วันต่อมาพี่ไปแหลมพรหมเทพ ควรค่าเสพความสุ ขอย่างสุ ดสม
บรรยากาศดียิ่งแต่อกตรม ฝรั่งชมมิขาดปากเพราะงามจริง
ตามด้วยหาดราไวย์และเมืองเก่า ดั่งได้เล่ากลับย้อนอดีตยิ่ง
ตึกแปลกตาถ่ายรู ปมือระวิง ได้ภาพนิ่ งฝากน้ องแม่ทรามเชย

๖

และไปต่อที่ย่านโซนกระทู้ จึงไปดูสวนสั ตว์แสดงเผย

มีทั้งช้ างเสื องูมิคุ้นเคย อยากจะเอ่ยว่าดีสมราคาคุย

วันสุ ดท้ายลงเรือสามเกาะไข่ ทั้งเกาะในเกาะนอกและเกาะนุ้ ย

ไร้ก้อนเมฆบังแดดหลากหลายปุย จึงลงลุยเล่นน้ำให้ร้อนคลาย

ปะการังเด่นดีอยู่หน้ าหาด ลูกปลาหวาดระแวงซ่ อนหลบหาย

บางพันธุ์มุดตัวฝั งลงบนทราย พรางร่างกายนิ่ งกริบสนิ ทเนี ยน

ไข่นอกนั้ นไม่เหมือนกับเกาะใน ชายหาดใสขาวแท้แมวป้ วนเปี้ ยน

ร้องหง่าวเมี้ยวคลอเคลียมาแวะเวียน มาสับเปลี่ยนออดอ้อนขอของกิน

จะว่าไปดูแล้วก็น่ ารัก ได้แวะพักมาอยู่กับสั ตว์สิ้ น
ท่ามกลางเสี ยงคลื่นซั ดให้ ได้ยิน ทะเลกลิ่นหอมคล้ายสง่าศรี

๗

เกาะที่สามสุดท้ายคือเกาะนุ้ ย มิอาจลุยข้ามไปขึ้นหาดนี้
เพราะเล็กมากแต่ก็ดูสวยดี ใต้น้ำมีปะการังมากพันธุ์ปลา
กลับที่พักมายามแสงอาทิตย์ลาง ท้องที่ว่างเริ่มร้องจะเรียกหา
จึงไปกินเมนูข้าวต้มปล่า ถูกชิวหาของชอบน้ องประทับใจ
เดินทางกลับสนามบินภูเก็ต ลาแดนเด็ดทะเลสวยน้ำสดใส
สู่กรุ งเทพฯเมืองฟ้ าสิวิไล หวังจะได้กลับมาเที่ยวอีกไม่นาน

๘

เครื่องบินจอดดอนเมืองเป็ นตามคาด ผู้คนหวาดไร้ความสนุกสนาน

แต่ยังดีมีน้ องรออยู่บ้าน เร่งประสานเท้าเดินเพื่อพบเจอ

ผ่านวิภาวดีพี่เหนื่ อยนั ก ยามเอนพักลงเบาะก็แอบเผลอ

นึ กว่าไหล่น้ องนางละเมอเพ้อ เหล่าเพื่อนเกลอหัวเราะล้อพี่เลย

รถจอดศูนย์ไอที่แสควร์แล้ว ก็มิแคล้วต้องเดินสง่าเผย

ทั้งที่ใจอยากกลับหาทรามเชย พี่มิเคยอยากแวะนอกลู่ทาง

ม.เกษตรศาสตร์บางเขนน้ องเคยอยู่ เดินเคียงคู่งานแฟร์มิเหินห่าง

ยังคงเห็นภาพเราดูเลือนลาง มิเคยจางจากใจพี่ยังจำ

รถเลี้ยวเช้าถนนงามวงศ์ วาน รถติดนานจนเกือบจะตกค่ำ

ความเมื่อยกายเริ่มเข้ามาตอกย้ำ ให้เจ็บช้ำซอกร่างระทมทน

โอ้อกเอ้ยไฉนหวนคำนึ งหา รามอินทราทำใจพี่องน

ร้านเรียงรายรวมตัวมากผู้คน อึดอัดจนต้องหันเมินมิแลมอง
สิบหน้ าที่รถจอดถึงหน้ าบ้าน ได้พบพานแก้วตาช่วยถือของ
คิดถึงมากจนที่น้ำตานอง โผกอดน้ องแน่ นแนบแทบรวมกาย

-ภานุมาศ-
๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๕

๙

รู้ไว้ใช่ว่าใส่บ่าแบกหาม

( โ ค ล ง สี่ สุ ภ า พ )

ความขยันบากบั่นนี้ นำพา
ให้เก่งขึ้นทุกครา หากค้น
จึงควรอ่านเขียนหนา มากเพิ่ม
จะเก่งรู้มากล้น อย่าได้ถอดใจ
งามตา
ในการเรียนนี่ แท้ เช่นนั้ น
จงใฝ่ รู้วิชา ไม่เลี่ยง หนี เฮย
คณิตวิทย์ศึ กษา อ่านรู้สิ่ งดี
สุ ดแจ่มทำตามขั้น
-การิน-
๓๐ มกราคม ๒๕๖๕

๑๐

วิถีชาวประมงสู้ชีวิต

( ก า พ ย์ ย า นี ๑ ๑ )

ชีวิตชาวประมง ไม่มั่นคงเรื่องเงินตรา
กว่าจะได้เงินมา เสียเวลาเป็ นแรมคืน
ออกเรือแล่นหาปลา ใช้กายาต้องเฝ้ ายืน
แม้ดึกดื่นทนทำไป
อดนอนสุ ดขมขื่น เพราะขัดสนและยากไร้
เหตุที่ยังยังดิ้นรน ด้้วยฤทัยรักผูกพัน
จึงทำประมงไซร้
-การิน-

๐๖ มกราคม ๒๕๖๕

๑๑

กระสาไฉไล

( ก า พ ย์ ฉ บั ง ๑ ๖ )

กระสานกนางปากห่าง บินตามเส้ นทาง

สู งลิ่วลงล่างทางลง

จะงอยปากหนาเเหลมตรง งามทรวดงามทรง

เมื่อปากจะต้องสบกัน หอยเปลือกเดี่ยวนั้ น
คาบเหยื่อได้รวดเร็วพลัน

เป็ นที่โปรดปรานนั กแล -การิน-
๐๗ มกราคม ๒๕๖๕

๑๒

เหล็กขูดพร้าวพราวประโยชน์

( ก า พ ย์ สุ ร า ง ค์ น า ง ๒ ๘ )

เครื่องข​ูดมะพร้าว ฟั นแหลมเฉียบยาว ราวกระต่ายห​ นา

ประกอบโครงไม้​ เพื่อใช้นั่ งมา ลงมือขูดพา​ สะดวกสบาย

คนประดิษฐ์​นี้ เหมาะใช้งานดี เร็วรี่เคลื่อนย้าย

ขนาดเล็กด​้วย เก็บช่วยมิหาย ผ่อนแรงในกาย​ ไม่ต้องเหนื่ อย​กัน

ด้วยตีแผ่นเหล็ก ฟั นซี่แหลมเล็ก ตะไบถูนั้ น

เป็ นภูมิปั ญญา ม​ ากค่าสำคัญ สืบทอดแบ่งปั น​ ยาวนานไม่เลือน




-การิน-
๐๗ มกราคม ๒๕๖๕

๑๓

รักของฉัน

( ร่ า ย สุ ภ า พ )

อันความรักชวนฉงน เปิ ดให้คนเข้ามา ต้องโศกาทุกที ปิ ดใจหนี เจ็บปวด
รวดร้าวสะอื้นไห้ อยากได้พบเจอรัก ที่สุขนั กเปรมปรีด์ เจอะโชคดีสุขล้น
และไม่ทุกข์เลือนพ้น พบผู้จริงใจ

-การิน-
๐๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๕

๑๔

รำลึกพระคุณ​บิดรมารดา

( ว สั น ต ดิ ล ก ฉั น ท์ ๑ ๔ )

ขอขอบพระคุณ ธ ปิ ตุรงค์ และประสงค์ชเนตตี
ด้วยรักกมลจะ ณ สุขี ก็ประดุจละสุ ขใจ
ท่านให้ ณ รักก็มหึมา สุอุรา ณ กว้างไกล
ดูแลและห่วงก็บ่มิไซร้ ก็ ฤ นาน ธ รักจริง
บุญคุณบ่เปรียบ จะ มิได้ ก็ละไซร้จะทุกสิ่ ง
เชิดชู ณ บุตร ฤ ก็ จะยิ่ง หฤทัย ณ เติบโต


-การิน-
๑๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๕

๑๕

ตันหยงเฟื่องฟ้า




ตันหยง ตันหยง หยงไหรละน้ อง หยงดอกเฟื่ องฟ้ า
ตัวของน้ องเองไม่เคโศกา น้ องไร้เงินตราแต่น้ องรักจริง
มานั่ งตรงนี้ ในใจน้ องหญิง
น้ องอยากชวนพี่ น้ องไม่เคยทิ้งให้ใครเสียใจ
น้ องไร้เงินตราแต่น้ องรักจริง
-การิน-
๑๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๕

๑๖

เพลงน้องสอนภาษาไทย




เสียง เสียง เสียง น้ องรู้จักเสียงหรือปล่าว
เสียงนั้ น ไม่ยาก หรอกเรา เสียงแท้ เสียงแปร เสียงดนตรี
เสียงแท้ นั้ นสระ เยอะมากมี สระเดี่ยวนั้ นสั้นและยาว

(อะ อึ อิ อุ เอะ! แกะ โกะ เอาะลืมเออะ)

(กา มี มือ ดูแล เลโอ้ ออ เออ)
ประสม นั้ นมี หก ตัว.....

เสียง เสียง เสียง น้ องรู้จักเสียงหรือเปล่า
เสียงแปร พยัญชนะ ยี่สิบเอ็ดเสียง
เสียงแปร นั้ นซ้ำ กันเล่าไง

เสียง เสียง เสียง น้ องรู้จักเสียงหรือเปล่า
ดนตรี คือวรรณยุกต์

ในภาษาไทย มีห้าเสียง

สามัญ เอกโท ตรีจัตวา....
นี่ นั้ นยากไหมเล่าเธอ.....

-หัสดิน-

๑๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๕

๑๗

บทครูในดวงใจ





โ ค ล ง สี่ สุ ภ า พ

พระยาไชยนุภาพล้ำ เลิศเหลือ
ชาญชำนิ เศิ กเสือ ปราบแผ้ว
งามสรรพลักษณเจือ ใจราช สงวนนา
ข่ายพู่รัตคนแพร้ว เพริศพร้อมดาวทอง ฯ

จากเรื่อง :ลิลิตพระลอ
ผู้แต่ง : ไม่ปรากฏชื่อผู้แต่งชัดเจน สันนิ ษฐานว่า ผู้แต่งน่ าจะเป็ น
สมเด็จพระรามาธิบดีที่ ๒ (พระเชษฐา)
แต่งปี : ไม่ปรากฏปี ที่แต่ง แต่มีหลักฐานน่ าเชื่อว่าแต่งในสมัยกรุ งศรีอยุธยา
ตอนต้น ในระหว่างพ.ศ. ๑๙๙๑ จนถึง พ.ศ. ๒๐๒๖
จากหนั งสือ :อ่านลิลิตพระลอ ฉบับวิเคราะห์และถอดความ
หน้ า : ๒๖๘

๑๘

บทครูในดวงใจ







ก ล อ น สุ ภ า พ


หัวไถลล้มคว่ำตำขี้หมา

ขุนช้างสะดุดอิฐตีนขวิดไป

ลุกขึ้นไม่เช็ดระเห็จมา แมลงวันฉ่ าตอมฉู่ เหม็นอู้ไป

อ้ายบ่าวร้องว้ายคุณนายขา เช็ ดขี้หมาเสี ยก่อนเถิดข้าไหว้

ขุนช้างเหลียวหลังอ้ายจังไร ขี้หมาที่ไหนมาติดกู

อ้าวบ่าวมันชี้ว่าขี้หมา ตั้งแต่หน้ าตลอดขวัญแมลงวันฉู่

ขุนช้างไม่ฟั งว่าช่างกู ผู้คนตามพรู ร้องเหม็นจริง ฯ

จากเรื่อง : ขุนช้างขุนแผน
ผู้แต่ง : พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย รัชกาลที่ ๒ ทรงพระราชนิ พนธ์ร่วม
กับกวีแห่ง ราชสำนั ก , พระบาทสมเด็จพระนั่ งเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๓ , สุนทรภู่ ,
ครู แจ้งในรัชกาลที่ ๔
แต่งปี : ราว พ.ศ. ๒๑๔๓ ในสมัยอยุธยาตอนปลาย จนถึงสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น
จากหนั งสือ : เสภาเรื่องขุนช้างขุนแผน
หน้ า : ๒๓๕

๑๙

บทครูในดวงใจ

ก า พ ย์ ฉ
บั ง ๑ ๖

อินทรชิตบิดเบือนกายิน เหมือนองค์อมรินทร์
ทรงคชเอราวัณ

ช้างนิ มิตฤทธิแรงแข็งขัน เผือกผ่องผิวพรรณ
สี สั งข์สะอาดโอฬาร

จากเรื่อง : บทพากย์รามเกียรติ์ตอน เอราวัณ
ผู้แต่ง : พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย รัชกาลที่ ๒
แต่งปี : ไม่ปรากฏปี ที่แต่งไว้ชัดเจน ราว ๒,๔๐๐ ปี เศษ
ที่มา : https://sites.google.com/site/banjarathkongloed/bth-phaky-xerawan-1

อิ น ท ร วิเ ชี ย ร ฉั น ท์

บงเนื้ อก็เนื้ อเต้น พิศเส้ นสรีร์รัว

ทั่วร่างและทั้งตัว ก็ระริกระริวไหว

แลหลังละลามโล หิตโอ้เลอะหลั่งไป

เพ่งผาดอนาถใจ ระกะร่อยเพราะรอยหวาย

จากเรื่อง : สามัคคีเภทคำฉันท์
ผู้แต่ง : นาย ชิต บุรทัต
แต่งปี : พ.ศ. ๒๔๕๗
ที่มา : https://web.facebook.com/suslibrary/posts/1679186835501596/

๒๐

บทครูในดวงใจ




ร่ า ย สุ ภ า พ

แล้วตรัสสั่ งขุนพล พวกพหลเหี้ยมหาญ เร่งเตรียมการพยุหบาตร จัตุรงคราชเรืองรบ
ครบทุกหมู่ทุกหมวด ตรวจให้สรรพโดยเขบ็จ จัดให้เสร็จโดยขบวน กูจักยวนยาตรเต้า
ในวันพรุ่งนี้ เช้า แต่งตั้งเตรียมพลัน ฯ

จากเรื่อง : ลิลิตพระลอ
ผู้แต่ง : ไม่ปรากฏชื่อผู้แต่งชัดเจน สันนิ ษฐานว่าผู้แต่งน่ าจะเป็ น
สมเด็จพระรามาธิบดีที่ ๒(พระเชษฐา)
แต่งปี : ไม่ปรากฏปี ที่แต่ง แต่มีหลักฐานน่ าเชื่อว่าแต่งในสมัยกรุ ง
ศรีอยุธยาตอนต้น ในระหว่างพ.ศ. ๑๙๙๑ จนถึง พ.ศ. ๒๐๒๖
จากหนั งสือ : อ่านลิลิตพระลอ ฉบับวิเคราะห์และถอดความ
หน้ า : ๒๕๖

ก า ริ น

ค ว า ม ง า ม แ ห่ ง บ ท ก วี มิ มี วั น เ ลื อ น ห า ย . . .