คำซ้ำ

เป็นการสรา้ งคาโดยการนาคาเดยี วกนั มากลา่ วซ้า
โดยใชเ้ คร่ืองหมายไมย้ มก (ๆ) เตมิ หลงั คา
คาซ้าอาจจะมคี วามหมายคงเดิมหรือแตกตา่ งไปจากเดมิ
ข้นึ อยกู่ ับความหมายของคาและบรบิ ทท่ีประกอบ





ประเภทของคำซ้ำ

ตำมควำมหมำยของคำที่เปล่ยี นไปหลงั กำรซ้ำคำ

ควำมหมำย ควำมหมำย
แสดงพหูพจน์ เบำลง

ควำมหมำย ควำมหมำย
แยกเป็นสว่ น ๆ ไม่เจำะจง

ควำมหมำย ควำมหมำย
เนน้ ใหช้ ดั เจน โดยนยั /ตำ่ งไปจำกเดมิ

เดก็ ๆ กินไอศกรมี ถว้ ยใหญ่
หน่มุ ๆ ต้ังใจอ่ำนหนังสือ
หลำน ๆ เล่นชงิ ชำ้ อยใู่ นสวน

แม่แบง่ เค้กออกเป็นช้นิ ๆ
ครจู ดั หนังสือไว้เป็นกอง ๆ
นอ้ งป้ ันดนิ น้ำมันเป็นกอ้ น ๆ

อาจเปลยี่ นเสียงวรรณยกุ ตพ์ ยางคห์ นา้ ของคาเพ่อื เนน้ ความหมาย
ให้มีน้าหนกั มากย่งิ ข้ึน

ผหู้ ญงิ คนนน้ั หนุ่ ดดี๊ ี

หนังสอื เล่มนี่เก๊ำเกำ่

อำหำรจำนนี้หวำ๊ นหวำน

ลกู สำวหนำ้ ตำคลำ้ ย ๆ พอ่

เพ่อื นยังเคือง ๆ เธออย่นู ะ
คนทีใ่ ส่เส้อื สดี ำ ๆ หลอ่ มำก

บำ้ นของฉนั อย่แู ถว ๆ วัด
เธอมำหำฉันเชำ้ ๆ หน่อยก็ดี

สนำมเด็กเลน่ อยู่ใกล้ ๆ บำ้ นฉัน

ไป ๆ มำ ๆ สองคนน้ีกแ็ ตง่ งำนกนั (ในท่สี ดุ )

เร่ืองนี้ฉนั กร็ ้แู คง่ ู ๆ ปลำ ๆ (รูเ้ ล็กนอ้ ย)

ผหู้ ญิงคนน้ันนอ้ ง ๆ นำงเอกเลยนะ (สวยมำก)

หลักกำรใช้คำซ้ำ

๑. ใชเ้ ขยี นหลังคำ วลี หรอื ประโยค เพ่ือให้อำ่ นซ้ำอีกครั้งหน่ึง

เด็กเล็ก ๆ เด็ก เลก็ เล็ก

ในวนั หน่ึง ๆ ใน วันหน่ึง วันหน่ึง

๒. คำทีเ่ ป็นคำซ้ำ ใชไ้ มย้ มกเสมอ

เชน่ สีแดง ๆ อ่ำนว่ำ สี – แดง – แดง
ตัวใหญ่ ๆ อำ่ นวำ่ ตัว – ใหญ่ - ใหญ่

๓. คำทนี่ ำมำซ้ำกันต้องเป็นคำชนิดเดียวกนั
คำทม่ี คี วำมหมำยและหนำ้ ทใี่ นประโยคตำ่ งกัน ไมใ่ ชค่ ำซ้ำ

ตัวอย่ำง แม่ใชแ้ ปรงแปรงผม
แปรง คำแรกเป็น คำนำม
แปรง คำหลังเป็น คำกรยิ ำ

ไม่ควรใช้ไม้ยมก ( ๆ ) ในกรณีตอ่ ไปน้ี
๑. เม่อื เป็นคำคนละบทควำม

เขำเคยมำทกุ วัน ๆ นี้ไม่มำ เขียนผิด
เขำเคยมำทุกวัน วนั น้ีไมม่ ำ เขยี นถูก

๒. เม่ือรปู คำเดมิ เป็นคำ ๒ พยำงค์ ท่มี เี สียงซ้ำกัน

๒.๑ นำนำ เช่น นำนำชำติ นำนำประกำร
นำ ๆ ชำติ นำ ๆ ประกำร

๒.๒ จะจะ เชน่ เขยี นจะจะ ดำนำจะจะ
เขยี นจะ ๆ ดำนำจะ ๆ
ระวัง
คำวำ่ นำนำ จะจะ ไมใ่ ชค่ ำซ้ำ

ข้อสังเกตเก่ียวกับคำซ้ำ

คำซ้ำคำเดียวกนั อยใู่ นบริบทต่ำงกัน ควำมหมำยอำจต่ำงกนั

ละครกำลังสนกุ ตดั เข้ำขำ่ วดว่ นซะเฉย ๆ ( ตดั เข้าข่าวทนั ที )

เขำปล่อยทที่ ้ิงไว้เฉย ๆ ไมท่ ำอะไรเลย ( ท้งิ ไวอ้ ยา่ งนนั้ )

ขอ้ สังเกตเก่ียวกบั คำซ้ำ

คาซ้าที่เป็นคาสรรพนามและวเิ ศษณ์ เชน่ ใคร อะไร ไหน เป็นต้น
จะมใี จความท่ีไมเ่ จาะจง เม่อื ใช้ตอ้ งประกอบข้อความด้วยเสมอ เช่น

ใคร ๆ กช็ อบฟังเพลง

ท่ไี หน ๆ กไ็ มส่ ขุ ใจเท่ำบ้ำนเรำ

ไม่วำ่ ดอกไมอ้ ะไร ๆ ถ้ำเธอให้ก็สวยหมด