The words you are searching are inside this book. To get more targeted content, please make full-text search by clicking here.

รวมซีรี่ส์ทายาทมรณะ

Discover the best professional documents and content resources in AnyFlip Document Base.
Search
Published by ppmfic, 2018-08-29 06:27:43

ทายาทมรณะ

รวมซีรี่ส์ทายาทมรณะ


1

จุดเร่ิมต้น
The Begin of The Story

ท้องฟ้าในคืนเดือนมืด ยามพายุฝนกระหน่าส่งเสียงครั่นครืนจนผืนดิน
สะเทือน แล้วผา่ วาบลงบนหลงั คาปราสาททรงยโุ รปโบราณ ตงั้ อย่โู ดดเดี่ยวกลาง
ท้องทงุ่ เสียงเปรีย้ งแสบแก้วหปู ลกุ ร่างบอบบางให้ฟื น้ ตื่นจากการหลบั ใหล ดวงตา
กลมโตลมื ขนึ ้ อยา่ งช้า ๆ

ผมสีนา้ ตาลเข้มตดั สนั้ ระต้นคอขาวขบั เน้นใบหน้านวลให้ดูโดดเด่น แม้
ขอบตาจะดโู หลอยบู่ ้าง แตม่ นั ก็ถกู แต่งปกปิดด้วยเคร่ืองสาอางชนั้ ดีย่ีห้อดงั อยา่ ง
แนบเนยี น

มือเรียวยาวขยบั ยนั ร่างชนั ตวั ขนึ ้ จากเตียงคิงไซส์สดุ น่มุ เหม่อมองไปยงั
หน้าตา่ งกระจกสงู ทย่ี งั คงเห็นสายฝนตกกระหน่าไมม่ ีทีทา่ วา่ จะหยดุ ได้โดยงา่ ย

คนมองเร่ิมออกอาการเบอ่ื หนา่ ย “ฝนยงั ไมห่ ยดุ อีกรึ เซบาสเตียน”
ชายวยั กลางคนรูปร่างผอมสงู ใส่แว่นในชุดพ่อบ้านเต็มยศโค้งคานบั รับ
อย่างนอบน้อม ดวงตาเรียวยาวถูกซุกซ่อนไว้ภายใต้แว่นกลม จนทาให้ยากจะ
มองเหน็ สหี น้าทแ่ี ท้จริงได้
“ยงั ขอรับทา่ นซิลเวอร์” นา้ เสยี งราบเรียบตอบรับอยา่ งสภุ าพ
ใบหน้าได้รูปเปล่ียนเป็นขดั ใจ คิว้ เรียวขมวดม่นุ ครุ่นคิด “แล้วแบบนี ้ฉัน
จะลา่ เหย่ือได้ยงั ไง”
ร่างกายท่ีร่าร้องขาดอาหารเป็นเวลานาน ทาให้เขาหงุดหงิดไม่น้อย ทวา่
คนเกลยี ดฝนอย่างเขา ตอ่ ให้อดตายก็ไม่ยินยอมจะออกไปตากฝนอย่างไร้รสนิยม
เช่นนหี ้ รอก
“คงต้องรอให้หมดหน้าฝนแหละขอรับ” พ่อบ้านตอบต่อ ด้วยสีหน้าไร้
อารมณ์กวา่ เจ้านายเสยี อีก

ทายาทมรณะ ppm

“โธ่เอ๊ย ฉนั เกลียดเมืองไทย เกลียดท่ีน่ีที่สดุ ทาไมฉันต้องมาทนอยู่ในที่
บ้า ๆ แบบนีด้ ้วยนะ!” นา้ เสียงไพเราะเริ่มอาละวาดโวยวาย “กวา่ หน้าฝนจะหมด
อดตายกนั พอดี”

“นายน้อยก็ใช้ ‘สง่ิ นนั้ ’ บงั ฝนสขิ อรับ ขนาดมนั กาลงั ดี คงกนั ฝนได้ไม่เลว”
เซบาสเตียนเสนอแนะด้วยนา้ เสยี งทจี่ ริงจงั เชน่ เคย

ของส่งิ หนึ่งถกู ขว้างมาในทนั ที หากเซบาสเตียนไมไ่ ด้คิดจะขยบั หลบเลย
แม้แตน่ ้อย ด้วยเขารู้ดีวา่ เจ้านายน้อยคนงามของเขาถือคตวิ า่ ‘คนเป็นเจ้านายต้อง
ไมอ่ อกแรงมากเกินจาเป็น’ ดงั นนั้ มนั จึงกลงิ ้ ขลกุ ๆ อย่บู นพืน้ พรมหนานมุ่ อยา่ งไร้
เสยี งหา่ งไปเพยี งไมก่ ี่เมตรจากเจ้าตวั คนขว้าง

ถ้ามนั หล่นลงบนศีรษะคนพูด คงบาดเจ็บเอาการจากนา้ หนกั ท่ีไม่น้อย
ของมนั ท่าทขี องพอ่ บ้านยงั คงนิ่งสนทิ ขณะทห่ี ยิบของสง่ิ นนั้ กลบั ไปวางบนพานสงู
ข้างเตยี งอยา่ งระมดั ระวงั ดงั เดิม

“อย่าได้พดู ถึง ‘มนั ’ ให้ได้ยนิ อีกนะ ไมง่ นั้ คราวหน้า ฉนั จะขว้างให้โดนหวั
นายแน่ ๆ! ออกไปได้แล้ว ฉนั อยากอยคู่ นเดยี ว!”

ร่างสูงของพ่อบ้านค้อมรับอีกครัง้ ก่อนจะจากไปอย่างเงียบเชียบและ
รวดเร็วตามคาสงั่ เหมือนทุกครัง้ ดวงหน้าหวานมองของบนพานอย่างขดั ใจ ของ
พวกนีเ้ขาก็ไมไ่ ด้อยากได้สกั หนอ่ ย แตก่ ็จาใจต้องเก็บไว้ ถึงจะเป็นของสง่ั ทาอยา่ งดี
แตอ่ ยา่ งไรมนั ก็คือของท่สี ร้างความราคาญใจยามมองเห็นสาหรับเขาเสมอ

รวมถึงคาสาปมรณะทนี่ า่ รังเกียจนี่ด้วย!
เขาคงต้องอดทนตอ่ ไป...จนกวา่ จะหาทายาทมาสบื ทอดได้...
ใช.่ ..ต้องอดทนตอ่ ไป!

สายฝนยงั เทลงมาไมย่ งั้ ในตอนที่เสยี งเคาะประตใู หญ่หน้าปราสาทดงั ขนึ ้
หลายครัง้ ท่ีเคาะทรงกลมทาด้วยโลหะหนาสลกั ลายงดงาม ดแู ปลกตาสาหรับคน

2

ทายาทมรณะ ppm

เคาะเอาการ แต่มนั คงไม่แปลกตามากไปกวา่ ปราสาททรงยโุ รปทงั้ หลงั ที่มาตงั้ อยู่
ณ ทแี่ หง่ นอี ้ ยา่ งไมน่ า่ เป็นไปได้นกั หรอก

หลงั จากรอคอยอยชู่ ว่ั ครู่ หน้าประตสู งู ก็ยงั ตกอย่ใู นความเงียบ ร่างที่กาง
ร่มคนั ใหญ่เนอื ้ ตวั ช่มุ ฉ่าด้วยละอองฝนทีซ่ าดซดั อยา่ งรุนแรงจนหนาวเหน็บ เริ่มหนั รี
หนั ขวางทาตวั ไมถ่ กู แม้จะลงั เลเลก็ น้อยแตก่ ็ตดั สนิ ใจท่จี ะรอตอ่ ไป

บานประตหู นาหนกั เปิดออกช้า ๆ เสยี งดงั แอ๊ดยาวเสยี ดหู แทรกเข้ามาใน
ความเงียบสงดั เรียกความหนาวเย็นชวนสยองขวญั คล้ายบรรยากาศในบ้านผีสิง
เล่นเอาคนยืนรอที่คิดอะไรเพลิน ๆ แทบสะดุ้ง เม่ือได้เห็นใบหน้าของชายผู้หน่ึง
พร้อมเชิงเทียนสวา่ งวาบเบอื ้ งหน้า

ความสวา่ งของเปลวเทียนทาให้เหน็ สหี น้าไร้อารมณ์นนั้ ดรู าวภตู ิผีปีศาจท่ี
โผลม่ ายามคา่ คนื หากพอตงั้ สติชดั ๆ จงึ พบวา่ คนเปิดประตนู นั้ เป็นชายวยั กลางคน
ร่างผอมสงู ในชุดฟอร์มพ่อบ้านเต็มยศจากประเทศแถบยโุ รปห่างไกล การปรากฏ
ตวั อยา่ งคาดไมถ่ งึ นที ้ าเอากระทงั่ คนขวญั แขง็ อยา่ งเขาก็ยงั เผลอตกใจได้

“มีธุระอะไรท่ีนี่หรือครับ” คนผ้นู นั้ ถามอย่างนอบน้อมสมกบั เป็นพ่อบ้าน
ชนั้ ดี แถมจากที่เห็นคงเป็นชาวต่างชาติแน่นอน แม้ว่าภาษาไทยท่ีใช้จะถกู ต้อง
ชดั เป๊ ะราวคนไทยก็ไมป่ าน

วา่ แตว่ า่ ..หลดุ มาอยทู่ ่ีน่ีได้ยงั ไงกนั พอ่ บ้านรูปร่างหน้าตาและใสช่ ดุ แบบนี ้
มนั ควรมีอยแู่ ต่ในหนงั ฝร่ังไม่ใช่หรือ ที่น่ีมนั ...เมืองไทยนะ? เอ..หรือเขาเองที่หลง
มิติ ยิ่งคิดยิ่งสบั สน จนต้องรีบสลดั ความคิดชวนปวดหวั ออกไป

จะที่ไหนก็เถอะ ยงั ไงตอนนีก้ ็จงั หวะดีแล้ว ชายหน่มุ ผ้มู าเยือนรีบตอบรับ
ทนั ที “ฝนมนั ตกหนกั แล้วก็...รถของผมเสยี ขอพกั ทีน่ ่สี กั คืนได้มยั้ ครับ?”

แวน่ ตาของพอ่ บ้านสะท้อนแสงจากฟ้าแลบ เลน่ เอาคนมองเย็นยะเยือก
รู้สกึ เหมือนได้เห็นใบหน้ายมิ ้ อยา่ งมีเลศนยั ตอบกลบั มา แต.่ ..อาจจะตาฝาดไปก็ได้
เพราะวูบเดียว มันก็กลับคืนสู่สภาพปกติ ดูเป็นพ่อบ้านวัยกลางคนที่แสนจะ

3

ทายาทมรณะ ppm

ธรรมดาแทนที่
“เข้ามาสิขอรับ เจ้านายของผมยินดีต้อนรับ ‘แขกยามวิกาล’ เสมอ”

นา้ เสยี งนนั้ เน้นบางคาจนชวนสงสยั แตย่ งั ไม่ทนั ได้ถามอนั ใด ร่างสงู นนั้ ก็หนั หลงั
พาเดนิ เข้าไปในปราสาทแล้ว

แขกผ้มู าเยือนยกั ไหล่เล็กน้อย จะอย่างไร อยขู่ ้างในย่อมดีกว่าทนหนาว
อยดู่ ้านนอก แม้วา่ คนต้อนรับจะดไู มน่ า่ ไว้วางใจเทา่ ใดนกั

“แขวนร่มไว้ที่น่ีก็ได้ขอรับ แล้วเชิญไปนงั่ ข้างเตาผิง ผิงไฟให้หายหนาว
ก่อน ผมจะไปเรียนนายน้อยว่าคืนนีเ้ รามีแขก เด๋ียวนายน้อยคงจะลงมาต้อนรับ
ด้วยตวั ทา่ นเอง” พอ่ บ้านทงิ ้ ท้าย ก่อนหนั ตวั จากไปอยา่ งรวดเร็วและมีประสทิ ธิภาพ

เค้าหน้าหลอ่ เหลาคมเข้มกวาดดวงตาคมกริบสารวจภายในปราสาทอนั
แปลกตา ไม่น่าเช่ือว่าท่ามกลางท้องท่งุ นาและฝูงควาย จะมีปราสาทเช่นนีต้ งั้ อยู่
ด้วย

โถงกว้างปพู รมหนาอยา่ งดี จดั วางด้วยเคร่ืองเรือนโบราณหรูหราท่ีไมเ่ คย
เห็น น่าจะเป็นสมบตั ิลา้ คา่ จากต่างประเทศเสียมาก กลางห้องกว้างมีเก้าอีบ้ นุ วม
นมุ่ นา่ นงั่ วางเป็นวงโค้งรับกบั เตาผิง เหมาะแก่การผงิ ไฟยามอากาศหนาวย่งิ นกั

ชายหนุ่มจ้องมองไฟท่ีลกุ โชนภายใน แผ่ไอร้ อนอบอ่นุ ออกมาโดยรอบ
อย่างประหลาดใจ อากาศร้อนขนาดนี ้คงมีแค่ท่ีน่ีกระมงั ท่ีบ้าทา เจ้าของคงเพีย้ น
ไมน่ ้อย ถึงแม้มนั จะใช้ผิงให้ร่างกายและเสอื ้ ผ้าของเขาแห้งได้ดกี ็เถอะ แตก่ ็คงไมม่ ี
คนไทยทไี่ หนถึงกบั ลงทนุ ทาเตาผงิ มาเพ่อื การนี ้มนั ไมน่ า่ จะค้มุ

หรือว่า...เรื่องนัน้ จะเป็นเรื่องจริง เรื่องซ่ึงได้ยินชาวบ้านเล่าลืออย่าง
หวาดกลวั เกี่ยวกบั เจ้านายน้อยผ้แู สนเร้นลบั ที่พานกั ในปราสาทแหง่ น.ี ้..

ริมฝีปากเร่ิมผดุ รอยยิม้ พงึ ใจ เร่ืองนชี ้ กั นา่ สนใจเกินคาดเสยี แล้ว!

ร่างระหงท่ีกรีดกรายลงบนั ไดมาราวราชินีผ้สู งู ศกั ด์ิ ทาเอาหนมุ่ ผ้มู าเยือน

4

ทายาทมรณะ ppm

เผลอจ้องมองจนลมื ตวั เอวคอดรับเสอื ้ ผ้าแนวยโุ รปโบราณสขี าวแขนยาวมีระบาย
พลวิ ้ ดเู ข้ากนั ดีแบบแปลก ๆ ราวกบั หลดุ ออกมาจากภาพวาดสนี า้ มนั

ดวงตากลมโตเหลอื บแลลงต่าประสานสายตาคมด้านลา่ งท่ีจ้องกลับแน่ว
นิ่งอยา่ งลมื เลอื นมารยาทไปแล้ว

มนั เป็นปกติกบั คนแปลกหน้าเมื่อได้เห็นครัง้ แรก ก็คนมนั งามขนาดนี ้ใคร
จะอดใจไมจ่ ้องไหว เจ้าของบ้านคดิ เข้าข้างตวั เอง ใบหน้าใสเริ่มมีรอยยมิ ้

แขกแปลกหน้าท่าทางน่าสนใจมากเช่นกัน ผมสีดาตัดสนั้ ดวงตาสีดา
สนทิ มแี ววเข้มแข็งของชายเอเชีย รับกบั ใบหน้าได้รูปคมสนั ไหนจะร่างกายทด่ี เู พอร์
เฟคสดุ ลา่

สเปคอะไรอยา่ งน!ี ้
เหยือ่ คราวนคี ้ งทาให้อิ่มไปอีกนานแน่ ถึงฝนจะตกเขาก็คงไมเ่ ดอื ดร้อน
แต่ไม่แน่...ถ้าเหย่ือคราวนีม้ ีความสามารถเพียงพอ บางทีอาจจะเป็น
‘ทายาท’ สบื ตอ่ จากเขาได้อกี ด้วย
เร่ืองแบบนี ้มนั ต้องพสิ จู น์กนั ตอ่ ไป!

หลงั ตงั้ สติได้ แขกผ้มู าเยือนยามวกิ าลก็รีบผดุ ลกุ ขนึ ้ จากเก้าอแี ้ ล้วทกั ทาย
ตามมารยาทอยา่ งคลอ่ งแคลว่ ชายหนมุ่ เหมอ่ มองเจ้าบ้านก้าวฉบั ๆ ขนึ ้ ไปนง่ั เก้าอี ้
ท่ีสงู และหรูหรากวา่ ตรงกลางห้อง นกึ สงสยั อยหู่ รอกว่าทาไมต้องทาเก้าอีโ้ ดดเด่น
ราวบลั ลงั ก์ไว้ตรงนนั้ แตพ่ อเขาเหน็ ร่างบอบบางนง่ั ไขวห่ ้างราวราชินอี ยา่ งค้นุ เคย ก็
ไม่รู้สึกประหลาดใจมากนกั กระทง่ั รองเท้ายงั ส้นสงู ปร๊ิดเสียด้วย น่ีถ้ามีแส้ในมือ
เขาคงนกึ เห็นภาพราชินเี อสเอม็ ออกเลยทเี ดียว

ท่ีนี่ช่างมีปริศนามากมาย แต่ชายหน่มุ รู้ว่านน่ั ไม่ใช่สิ่งท่ีควรถาม เขามา
อย่างแขก คงต้องให้เกียรติเจ้าบ้านอยู่ โดยเฉพาะพอเห็นรอยยิม้ หวานส่งมาให้
คาถามใด ๆ ก็หายไปจากหวั โดยงา่ ยดายแล้ว

5

ทายาทมรณะ ppm

“ฉันชื่อซิลเวอร์ หรือจะเรียกให้น่ารักว่า ‘เวอร์ จัง’ ก็ได้ ตอนนีแ้ ฟชั่น
ญ่ีป่ นุ กบั เกาหลกี าลงั อินเทรนด์ เลยเตมิ ‘จงั ’ ให้มนั ดคู กิ ขหุ นอ่ ย” หนมุ่ น้อยเจ้าของ
บ้านแนะนาตวั อยา่ งคดิ วา่ มนั นา่ รักเสยี เตม็ ประดา ทงั้ ยงั คงตงั้ หน้าตงั้ ตาโปรยเสนห่ ์
อยเู่ ป็นระยะ แม้จะดเู พยี ้ น ๆ แตก่ ็ยงั งดงาม เรื่องนีก้ ็ปฏเิ สธไมล่ ง

“ผม...ชื่อ บุญรอด” แขกแปลกหน้าแนะนาบ้าง
“อ๊ะ ช่ือ...เอ้อ...น่ะ...น่ารักมาก” ซิลเวอร์แทบสาลกั นา้ ลายตวั เองเมื่อได้
ยินช่ือ เป็นนา้ ลายเจ้ากรรมที่เริ่มไหลย้อยมาแบบไมไ่ ด้รับเชิญ เนอื่ งจากเหลอื บเห็น
กล้ามเป็นมดั ๆ ซุกซ่อนภายใต้เสือ้ ยืดตวั บาง ท่ีตอนนีเ้ ปียกฝนนิดหน่อยจนล่ตู ิด
หน้าท้องแกร่ง ไมม่ ีพงุ แม้แต่น้อยนิด มอื บอบบางลอบซบั นา้ ลายออกอยา่ งรวดเร็ว
แนบเนียนด้วยความชานาญ
แตช่ ่ือมนั ชา่ ง..บ้านนอกเหลอื เกิน
“ทาไมถึงใช้ชื่อนลี ้ ะ่ ” ซลิ เวอร์อดถามไมไ่ ด้
คนถูกถามแอบนึกในใจ ว่าแล้วช่ือ ‘เวอร์จัง’ มันไม่ย่ิงกว่าหรือไง แต่
ทา่ ทางเวอร์ ๆ ของคนตรงหน้า ทาให้เขาไม่แปลกใจกบั ชื่อนีน้ กั เพราะทา่ ทางเจ้า
ตวั จะ ‘เวอร์’ สมชื่อจริง ๆ
“ช่ือของผม ได้มาจากเม่ือสมยั ตอนผมยงั เรียนมหาวิทยาลยั น่ะครับ เป็น
บญุ อย่างสงู ที่ ‘รอด’ มาได้ จากบรรดาคนท่ีหลงลีลาสดุ ยอดของผม จนแย่งกัน
เกือบตาย ทกุ คนเลยเรียกผมวา่ ‘บญุ รอด’“
“ลลี าสดุ ยอด!” คนฟังอทุ านเสยี งแผ่วเบาอยา่ งพยายามเก็บอาการเต็มท่ี
กอ่ นจะเอาพดั ขนเฟอร์ปิดหน้าอยา่ งทาทีเขนิ อาย
“เอ้อ ทา่ ทางคณุ จะชานาญเร่ืองพวกนีจ้ ริง ๆ สนิ ะ แหม ชกั อยากจะลอง
บ้างแล้วสิ” ซลิ เวอร์เย้าแบบทีเลน่ ทจี ริง “วา่ แตว่ า่ คณุ มาทาอะไรแถวนรี ้ ึ”
“ผมเป็นนกั วิจยั นะ่ ครับ มาวิจยั ‘ควาย’ แถวนี”้ เขาตอบต่ออย่างรวดเร็ว
ตามท่ีคิดได้สด ๆ ร้อน ๆ เมื่อมาถึงทแี่ ห่งนี ้ตามบรรยากาศท้องนาและฝงู ควายซึ่ง

6

ทายาทมรณะ ppm

ยงั มีอยเู่ ป็นระยะตลอดสองข้างทางทีผ่ า่ นมา
นอกจากนนั้ ท่ีน่ีเองก็มีผืนนารอบปราสาทอยู่ไม่น้อย คงต้องใช้ควาย

จานวนมากเช่นกัน แต่ที่ไม่เห็นเดินไปมา เพราะพวกมนั น่าจะหลบั พกั ผ่อนอย่ใู น
คอก เนื่องด้วยยามนนี ้ นั้ ดกึ มากแล้ว และฝนก็ตกหนกั เสยี ด้วย

“วิจยั ควาย!” คนอทุ านเร่ิมแปลกใจ เขาลืมเลือนไปสนิท ว่าตนเองไมไ่ ด้
อยใู่ นยโุ รปเสยี หนอ่ ย แตเ่ ป็น ‘ต่างจงั หวดั ’ ของ ‘ประเทศไทย’ ตา่ งหาก

“ครับ ควายเร่ิมหายากแล้ว และผมเห็นวา่ ปราสาท...เอ้อ บ้านของคณุ มี
ท่ีนามากทีเดียว แถมละแวกนีก้ ็ยงั นิยมใช้ควายทานาด้วย ดังนนั้ ที่นี่เลยน่าจะมี
ควายเลยี ้ งไว้เยอะพอที่ผมจะขอใช้ทาการศกึ ษาได้ใชไ่ หมครับ”

“อ้อ” เจ้าบ้านหน่มุ รับคาขา ๆ “ที่นี่มีเยอะเลย มนั เป็นสตั ว์ที่มี ‘เขา’ เป็น
ของตวั เอง ไมต่ ้องรอให้ใครสวมให้ คนแถวนีใ้ ช้มนั ทานาน่ีนะ ฉนั เห็นวา่ มนั น่ารักดี
เลยเลยี ้ งเอาไว้ดเู ลน่ นะ่ ”

“รสนิยมคณุ เวอร์จงั นีส่ ดุ ยอดมากครับ” เขาเอย่ ชม พยายามยอเข้าไว้เพื่อ
สร้างความนยิ มในอนาคต

...เวอร์สดุ ยอดสมชื่อจริง ๆ ...เขาคิดตอ่ ในใจ แตไ่ มไ่ ด้พดู ออกมา
“งานของคณุ บญุ รอดก็น่าสนใจเหมือนกนั วิจยั ควายงนั้ เหรอ ถ้าสนใจจะ
อยวู่ จิ ยั ทนี่ ่สี กั หลายวนั ก็ได้นะ” เจ้าของบ้านเชิญชวน
“ด้วยความยินดีมากครับ คุณช่างน่ารักและใจดีมากจริง ๆ” ชายหนุ่ม
ตอบรับอยา่ งรวดเร็ว พร้อมไมล่ มื ท่จี ะหยอดคาหวานอกี รอบปิดท้าย
ซิลเวอร์ยิม้ หวาน “ชมกนั อยา่ งนกี ้ ็เขนิ แยส่ ิ เอาเป็นวา่ พกั ผ่อนตามสบาย
นะ เซบาสเตียนคงเตรียมห้องไว้ให้แล้ว”
“ขอบคณุ ครับ”
บุญรอดค้อมศีรษะให้ ทว่ายงั ไม่ทันได้ลกุ ออกไป ร่างผอมบางท่ียืนขึน้
ก่อนเพ่ือสง่ แขกไปพกั กลบั เริ่มซวนเซยืนไมอ่ ยเู่ สยี อยา่ งนนั้

7

ทายาทมรณะ ppm

“อ๊ะ” ซลิ เวอร์รู้สกึ ได้ว่าร่างกายกาลงั ร่าร้องจะเปลี่ยนแปลงอยลู่ กึ ๆ คืนนี ้
คงไมส่ ะดวกจะจดั การเหย่ือ เพราะการมาอยา่ งกะทนั หนั ทาให้เขาเตรียมตวั ไมท่ นั
ยงั ไงคงต้องเป็นคืนพรุ่งนีเ้ สียก่อน เพื่อจะได้เตรียมทงั้ ร่างกายและจิตใจให้พร้ อม
กว่านี ้มิเช่นนนั้ เขาจะควบคมุ การกลายร่างไมไ่ ด้...โดยเฉพาะในยามวิกาลที่ขาด
แคลนอาหารเช่นนี ้

มือมนั่ คงประคองร่างนนั้ ไว้อยา่ งรวดเร็ว “คณุ ไมส่ บายรึเปลา่ ครับ”
“เอ้อ แค่หน้ามืดนดิ หนอ่ ย เป็นโรคความดนั ต่านะ่ เลอื ดไม่คอ่ ยพอ แต่ไม่
เป็นอะไรมากหรอก” ว่าพลางหนั ไปหาพ่อบ้านคนสนิท “เซบาสเตียน ต้อนรับแขก
แทนที ฉนั คงต้องขนึ ้ ไปพกั แล้ว”
“เดนิ ไหวมยั้ ครับ ให้ผมช่วยนะ” บญุ รอดวา่ อยา่ งใจดี
“ไม.่ ..ไมเ่ ป็นไร ไปพกั ผอ่ นเถอะ พรุ่งนคี ้ า่ ๆ เราคอ่ ยคยุ กนั ” ใบหน้าซดี ขาว
พยายามเก็บอาการ ก่อนจะยืนหยดั อีกครัง้ ด้วยตวั เอง ให้เห็นวา่ ไมเ่ ป็นอะไรจริง ๆ
“ก็ได้ครับ ยนิ ดที ไ่ี ด้รู้จกั นะครับ คณุ เวอร์จงั ”
ซิลเวอร์พยักหน้ารับ แล้วรีบสาวเท้าขึน้ บันไดไปยังห้องส่วนตัวอย่าง
รวดเร็ว เลน่ เอาชายหนมุ่ ผ้มู าเยือนมองอยา่ งประหลาดใจแตไ่ มไ่ ด้ถาม เพราะความ
เงียบกับบรรยากาศบางอย่าง มนั ทาให้เขาตดั สินใจว่าจะค้นหาความลบั นีต้ อ่ ไป
ด้วยตนเองคงดีกวา่

กลางดึกคืนนนั้ แขกแปลกหน้าคงจะหลบั ไปแล้ว แต่เวลากลางคืนเป็น
เวลาของเขา ซิลเวอร์นง่ั กึ่งเอนกายบนเตยี งนมุ่ พลางครุ่นคดิ

เหยื่อคราวนีช้ ่างน่าสนใจเสียจริง เล่นเอาร่างกายของเขามีปฏิกิริยาไว
กวา่ ท่เี คย ทงั้ ๆ ท่ีแคไ่ ด้สมั ผสั เพยี งนดิ เดียวเทา่ นนั้

มือเรียวยาวเอือ้ มไปหยิบวตั ถแุ ท่งยาวบนพานอนั นนั้ ขนึ ้ มา เป็นอนั ที่จับ
ขว้างใสเ่ ซบาสเตยี นเมื่อหวั คา่ แตข่ ว้างไปไมถ่ ึงนนั่ เอง

8

ทายาทมรณะ ppm

ร่างสดุ เซ็กซ่ีขยบั ตวั ไม่ถนดั นกั เพราะติดของบางอยา่ งท่ีแขน น่าราคาญ
เสยี จริง แตเ่ ขาก็ทาอะไรไม่ได้ เพราะมนั เป็นผลจากการกลายร่างของคาสาปท่รี ้าย
กาจนน่ั

โชคดีวา่ เขาขนึ ้ มายงั ห้องได้ทนั ทว่ งที ไม่งนั้ หากแขกคนนนั้ เหน็ เข้า คงจะ
รีบหนีไปกอ่ นจะได้หมา่ เป็นแนแ่ ท้

นิว้ เรียวกดสวิตช์ท่ีซ่อนไว้ด้านข้างให้ทางาน วตั ถแุ ทง่ ยาวนนั้ เร่ิมสน่ั ไหว
น้อย ๆ โดยอตั โนมตั ิ เรียวขายาวได้รูปอ้ากว้าง คอ่ ยขยบั ตวั เสยี ดสเี ร่งเร้า ร่างแปลง
ต่นื ตวั ง่ายกวา่ ปกติ มนั ทาให้เขาต้องปรับตวั หลายอยา่ งเลยทเี ดียว

รวมถึงเจ้าของสงิ่ น.ี ้..ที่ดดั แปลงมนั จนใช้งานได้เป็นอยา่ งดี
ไหน ๆ ก็จาเป็นต้องพกพามนั เสมอแล้วน่นี ะ เลยทาให้มนั ใช้งานอยา่ งอื่น
ได้ไปในตวั ด้วย เรียกวา่ ใช้ได้แบบทอู ินวนั สมกับเป็นผลิตผลที่คิดค้นและผลิตขึน้
เองท่นี ่ี
ใช้เจ้านีแ่ ก้ขดั ไปก่อนคืนนลี ้ ะกนั ไว้คืนพรุ่งนี ้คอ่ ยลองของจริง!
ร่างบอบบางยิม้ กบั ตวั เองอยา่ งกระหยิ่มยมิ ้ ย่อง เสยี งหวานเร่ิมครางแผว่
เบา เมื่อเจ้าของสง่ิ นนั้ ทาหน้าท่ไี ด้ดเี หมอื นทกุ ครัง้
เอาเถอะ ถงึ จะเกลยี ดแสนเกลยี ดมนั อยา่ งไร อยา่ งน้อยมนั ก็ช่วยให้ค่าคืน
นผี ้ อ่ นคลายลงได้เยอะ ย่ิงนกึ ถงึ แผน่ อกแข็งแกร่ง ร่างกายกายานา่ รับประทานของ
เขาคนนนั้ ความรู้สกึ ลีล้ บั ภายในยิ่งพ่งุ สงู ดวงตาคู่สวยพริม้ หลบั เคลิบเคลิม้ มือ
ขาวกระชบั เจ้าแท่งแนบแน่น พลางขยบั ไล้ไปตามร่างน่มุ ล่ืน แรงสน่ั สะเทือนถูก
ปรับเพิ่มทีละน้อย เพลดิ เพลนิ จนยากจะหยดุ ได้
“อา...ดจี งั ...” เสยี งพมึ พาในลาคอบง่ บอกถงึ ความผอ่ นคลายสดุ ยอด ของ
ชนั้ เลศิ มนั ดีแบบนเี ้อง เหมาะกบั คนไฮโซอยา่ งเขาเป็นที่สดุ
แตใ่ นห้วงคานงึ ยงั คงเป็นใบหน้าของคนผ้นู นั้ ..
บญุ รอดท่รี ัก พรุ่งนรี ้ ับรอง...ไมร่ อดมอื แน!่

9

ทายาทมรณะ ppm

“หึ ๆ ๆ” เสยี งใสหวั เราะให้กบั ตวั เองอยา่ งร่ืนเริงบนั เทงิ ใจ
หวงั วา่ คงทาให้เตม็ อม่ิ ได้อกี หลายวนั ละนะ...

สว่างแล้วในตอนนี ้บุญรอดต่ืนแต่เช้า พลางเดินสารวจปราสาทอย่าง
สบายอารมณ์ เขาเข้ามาที่นี่สาเร็จจนได้ อาจจะดเู สี่ยงสกั หน่อย แต่เขาก็อยาก
พิสจู น์วา่ ความคิดของเขาเป็นจริง

รอบปราสาทแวดล้อมด้วยผืนนา และบรรดาควายที่เจ้าของบ้านบอกวา่
‘น่ารัก’ จนนามาเลีย้ งไว้ดเู ลน่ เต็มไปหมด มีชาวบ้านเช่าพืน้ ท่ีมาทานาอย่ไู ม่น้อย
และเขาคิดวา่ คงจะได้ข้อมลู อะไรบ้างจากชาวบ้านแถวนี ้

ร่างสงู แข็งแรงสาวเท้าไปตามคนั นา แล้วไปหยดุ ใกล้ ๆ หญิงผ้หู น่ึงในชุด
รัดกมุ ซง่ึ กาลงั ดานาอยา่ งขะมกั เขม้น

“สวสั ดคี รับ” เขาโปรยยมิ ้ หวานทกั ทาย หน้าตาหลอ่ เหลาบวกรูปร่างเพอร์
เฟค เลน่ เอาอกี ฝ่ายเผลอมองเคลมิ ้ ๆ อยา่ งแปลกใจหนอ่ ย ๆ

“คณุ ...มาจากปราสาทน่ันหรือคะ” ในแววตาอยากรู้อยากเห็นกลบั แฝง
ความหวาดกลวั ไว้อยา่ งปิดไมม่ ิด

“ใช่ครับ ผมมาขออาศยั อยชู่ ว่ั คราว เพราะจะมาวจิ ยั ควายแถวนีน้ ะ่ ครับ”
เขาตอบอยา่ งคลอ่ งแคลว่

“โถคุณ ควายน่ะมีมากมาย อย่าไปท่ีน่ันเลย มันอันตรายนะ ท่ีสาคัญ
ตอนกลางคืน...ยิ่งอนั ตรายมาก ๆ”

“ยงั ไงหรือครับ คณุ ก็ยงั มาทานาแถวนไี ้ ด้เลยนี่” เขาถามอยา่ งงง ๆ
“ก็ตอนนี.้ ..ยังสว่าง...‘มัน’ จะไม่ออกมาตอนกลางวันหรอกค่ะ แต่
กลางคืนน่ีสคิ ะ” นา้ เสยี งเร่ิมหวาดหวนั่ มากขนึ ้
เสยี งกระแอมไอดงั ขนึ ้ เลน่ เอาหญิงสาวสะด้งุ
“มาลี มีอะไรก็รีบไปทา เด๋ียวไม่เสร็จจะไม่มีเงินจ่ายค่าเช่านะ” เสียงดุ ๆ

10

ทายาทมรณะ ppm

จากคนด้านหลงั ทาให้หญิงสาวผ้มู นี ามวา่ มาลหี น้าซดี เผอื ด
“เอ้อ จะรีบไปเดี๋ยวนแี ้ หละจ้ะ ฉนั ..เออ่ ฉนั ...ไม่ได้พดู อะไรนะ...ไปแล้วนะ

คะคุณ” ว่าแล้วเธอก็รีบลาชายหน่มุ แล้วผละจากไปอย่างลกุ ลีล้ กุ ลน สร้างความ
แปลกใจให้บญุ รอดเป็นอนั มาก

ชายหนมุ่ หนั ไปสบตาผ้มู าใหม่ ซงึ่ ก็คือเซบาสเตียนนนั่ เอง ทา่ ทางพอ่ บ้าน
คนนีจ้ ะเป็นคนดูแลชาวบ้านที่มาทางานแถบนีด้ ้วย เซบาสเตียนโค้งให้เล็กน้อย
ตามมารยาทที่ดี ด้วยตอนนีบ้ ุญรอดเป็นแขกคนสาคญั ของเจ้านาย ดงั นนั้ หน้าท่ี
ดแู ลแขกที่มาเยอื น ยอ่ มเป็นหน้าท่ีของเขาด้วย

ร่างผอมสงู นนั้ ขยบั เข้ามาใกล้พร้อมทกั ทาย “หลบั สบายมยั้ ครับเมื่อคนื น”ี ้
“สบายมากครับ” บญุ รอดตอบงา่ ย ๆ ไมไ่ ด้แสดงทา่ ทีสงสยั ใด ๆ ให้เหน็
“ดแี ล้วครับ ทา่ นซิลเวอร์ขอเชิญคณุ ไปรับประทานอาหารคา่ มือ้ ใหญ่คนื นี ้
เวลาหนงึ่ ทมุ่ ตรงนะครับ หวงั วา่ คณุ คงจะวา่ ง”
“ยินดีมากครับ แล้ว...ตอนนีล้ ่ะ ท่าน...เอ่อ ซิลเวอร์ ของคุณ ไปไหนเสีย
ละ่ ผมยงั ไมเ่ หน็ เลย”
“ท่านซิลเวอร์ ไมช่ อบแสงแดดนะ่ ครับ ทา่ นจะนอนตอนกลางวนั และจะ
ต่นื มาชว่ งคา่ ๆ ระหวา่ งนคี ้ ณุ สามารถวจิ ยั ‘ควาย’ ได้ตามสะดวกครับ ทา่ นสงั่ ผมไว้
เชน่ นนั้ ” เซบาสเตียนกลา่ วตอ่ อยา่ งนอบน้อม
ชายหน่มุ ทาหน้าเก้อเลก็ น้อย ไอเดีย ‘วิจยั ควาย’ ที่คิดได้ปุบปับตอนเห็น
ท้องนาและฝงู ควาย ช่างได้ผลดเี สยี จริง
“เอ้อ ครับ ผมคงสารวจท่ีแถวนีไ้ ปเร่ือย ๆ ด้ วย เพราะต้ องศึกษาทัง้
‘ควาย’ และสถานที่ท่ี ‘ควาย’ อาศยั ครับ” เขาเน้นกลบั อยา่ งจงใจนิด ๆ พลางสง่ ยิม้
ตอบราวเป็นเรื่องปกตธิ รรมดา
ดวงตาใต้แว่นที่ไม่รู้วา่ ซุกซ่อนความนยั ใดไว้ จ้องมองเขาอย่างพยายาม
หาคาตอบ แตช่ ายหนมุ่ ก็ไมย่ อมแพ้เช่นกนั เขายงั คงแสดงทา่ ทีเป็นธรรมชาติอยา่ ง

11

ทายาทมรณะ ppm

ที่สดุ “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอไปสารวจตรงโน้นก่อนนะครับ” เขาว่าพลางชีไ้ ปอีก
ด้าน

ชายวยั กลางคนนนั้ ค้อมตวั ให้ “ตามสบายครับ แตผ่ มขอเตอื น คณุ อยา่ ได้
พดู คยุ กบั ชาวบ้านแถวนีม้ ากนกั คนพวกนีบ้ างครัง้ ก็ไว้ใจไมไ่ ด้ คณุ เป็นคนมาใหม่
ท่ีน่ี ระวงั จะถูกหลอกได้ครับ” คาพูดเน้น ๆ ราวข่กู ลาย ๆ เลน่ เอาคนฟังสะดุดใจ
พลิ กึ แตม่ นั ก็ไมไ่ ด้ทาให้บญุ รอดสะด้งุ สะเทือนนกั หรอก เขายงั คงยมิ ้ อยา่ งปกตเิ ม่ือ
ตอบกลบั ไป

“ขอบคณุ มากสาหรับคาเตือน ผมจะระวงั ครับ”
“งนั้ ผมไปทางานต่อก่อน ดู ‘ควาย’ ให้สนุกนะครับ” พ่อบ้านตอบกลบั
ดวงตาใต้แว่นดูสังเกตสังกาจนคนถูกจ้องชักรู้สึกได้ ดีที่คุยเพียงเท่านัน้ เซบา
สเตียนก็ผละจากไป ทงิ ้ ให้ชายหนมุ่ มองตามอยา่ งสงสยั
ทา่ ทางจะไมธ่ รรมดาจริง ๆ เสยี แล้ว
เขาจะต้องค้นหาความลบั ของคนที่นใี่ ห้ได้!

เย็นย่าใกล้สนธยา ร่างบอบบางเอนกายในห้องส่วนตัวเหมือนทุกครัง้
และกาลงั เลือกเฟ้นบรรดาเครื่องประดับลา้ ค่าสุดอลังการท่ีพ่อบ้านจัดหาวาง
เตรียมไว้ให้อยา่ งตงั้ ใจ

“เซบาสเตยี น!” เสยี งขนุ่ นดิ ๆ ของเจ้านายน้อยดงั ขนึ ้ อยา่ งหงดุ หงิด
“ชดุ ทส่ี งั่ ยงั ไมม่ าอกี เรอะ”
“คงใกล้มาแล้วขอรับ เดยี๋ วผมจะโทรไปเร่งให้” เซบาสเตียนรีบตอบ ก่อน
จะทาให้อีกฝ่ ายไม่สบอารมณ์มากไปกวา่ นี ้เขารู้ดี ยิ่งใกล้มืดเจ้านายของเขาจะยิ่ง
อารมณ์เสียง่ายเป็ นพิเศษ มันเป็ นเช่นนีท้ ุกค่าคืนก่อนการกลายร่างน่ันเอง
โดยเฉพาะคนื ใดที่ต้องพยายามระงบั อาการก่อนเหยือ่ จะตื่นหนีไป ยิง่ ทาให้ควบคมุ
ตวั ยากเป็นพเิ ศษด้วย

12

ทายาทมรณะ ppm

นวิ ้ เรียวเลอื กหยบิ สร้อยคริสตลั พวงโตทเี่ จียระไนอยา่ งงามมาทาบแนบอก
พลางสอบถามตอ่

“แล้วของที่สง่ั ให้เตรียมละ่ จดั การเรียบร้อยรึยงั ”
พอ่ บ้านค้อมตวั รับ “เรียบร้อยทกุ อยา่ งแล้วขอรับ เหย่ือคืนนีข้ องนายน้อย
รับรองหนไี มพ่ ้นแน่ ๆ”
ใบหน้าบึง้ ตึงเร่ิมมีรอยยิม้ แทนที่ “งนั้ รึ ดีมาก รีบเร่งให้ชดุ มาสง่ ไว ๆ ละ่
ฉนั จะไปเตรียมตวั ก่อน คืนนีต้ ้องพิเศษหนอ่ ย” เขาว่าพลางสารวจเรือนร่างงดงาม
ของตนผ่านกระจกใส ในยามกลางวนั เขายงั คงเป็นมนษุ ย์ธรรมดาและสอ่ งกระจก
ได้ตามปกติ
แต่เพราะร่างกายแบบนี ้จะไมช่ อบแสงสกั เท่าไหร่ ภายในห้องจึงปิดม่าน
เสยี มดิ ชิด แล้วใช้แสงเทยี นทาหน้าทแ่ี ทนราวค่าคืนก็ไมป่ าน
“คืนนีท้ มุ่ ตรงนะ จดั การให้เรียบร้อย อย่าให้ความลบั แตกจน ‘เขา’ หนีไป
ก่อนละ่ ”
“ไมพ่ ลาดแนข่ อรับ ยาทีเ่ ตรียมไว้แรงมาก ตอ่ ให้เป็นคนแข็งแรงขนาดไหน
ก็ล้มได้ทงั้ ยืนแหละขอรับ”
“ดี...สญั ชาตญาณของฉนั บอกว่า เขาคนนีไ้ ม่ธรรมดาเลย ไม่แน่นะ เขา
อาจจะเหมาะเป็น ‘ทายาท’ ของฉนั ก็ได้”
“ท่าทางของเขาน่าสงสยั อยู่นะขอรับ นายน้อยต้องระวงั ให้ดี เขาดูไม่
ธรรมดาจริง ๆ” เซบาสเตยี นเตือน
ใบหน้างามเริ่มคิว้ ขมวด “ก็แค่จัดการเหมือน ‘ทุกครัง้ ’ ก็พอแล้วน่ี จับ
วางยาแล้วขึงบนเตียงซะ เทา่ นีเ้หย่ือจะหนีไปไหนพ้น” เสยี งใสว่าตอ่ พลางหวั เราะ
หึ ๆ อย่างนา่ กลวั ชนิดใครได้ยินคงเสียวสนั หลงั วาบ หากคนฟังในยามนีค้ ้นุ เคยอยู่
แล้ว
“คนื นแี ้ หละ จะหมา่ ให้เต็มคราบเลย!”

13

ทายาทมรณะ ppm

พ่อบ้านได้แต่ก้มหน้ารับฟังโดยไม่โต้แย้งอีก เขารู้ดีว่าการขัดความคิด
แสนสาราญของนายน้อยในยามนี ้ไมใ่ ช่ความคดิ ท่ฉี ลาดอยา่ งแนน่ อน

เลบ็ ยาวเรียวสดี าสนิทกรีดกรายบนแผน่ อกกว้างเปลอื ยเปลา่ ร่างซิกแพ็ค
บึกบึนสมกับท่ีแอบมองจนนา้ ลายหกมาหลายต่อหลายครัง้ แผ่นอกมีกล้ามเรียง
เป็นลอนสวยยิง่ ลบู ยิ่งจก๊ั จี ้คนกาลงั หลบั ขมวดควิ ้ เริ่มขยบั ตวั อยา่ งอดึ อดั หากแขน
และขาทีถ่ กู ตรึงรัง้ ไว้ ทาให้เคลอ่ื นไหวได้ไมส่ ะดวกนกั ร่างกายทอี่ อ่ นแรงทาให้ขยบั
ได้ลาบากเข้าไปอีก

“อา...ช่างลา่ บกึ ้ อะไรเช่นนี”้
เสยี งหวานหยาดเยิม้ ที่พมึ พาอย่ขู ้างหู เรียกสติของเขากลบั คืนมาได้ทีละ
น้อย
เมื่อตอนค่าเกิดอะไรขึน้ นะ? ในความทรงจาพร่าเลือน เขาจาได้แค่ว่า
กาลงั รับประทานอาหารชนั้ เลศิ อย่างออกรส และสนทนากบั เจ้าบ้านสดุ เวอร์ผ้แู สน
งาม ทวา่ อยดู่ ี ๆ เขาก็รู้สกึ มนึ ศีรษะและหมดสตไิ ปตงั้ แตเ่ ม่อื ใดก็ไม่รู้
มือใครบางคนยงั คงลบู ไล้แผ่วเบาไปตามร่างแข็งแกร่งของเขา ซุกซนจน
ทาให้เขารู้สกึ ต่ืนตวั อย่างประหลาด นยั น์ตาคมลมื ขนึ ้ ทนั ควนั และสบกบั ดวงหน้า
หวานท่ีกาลงั ยิม้ พราย ด้วยรอยยิม้ ทรงเสน่ห์ซง่ึ ไมอ่ าจคาดเดาความหมายได้ ร่าง
บอบบางคร่อมอยบู่ นตวั เขา เสยี ดสเี ลก็ น้อยกบั ด้านหน้าทอี่ อ่ นไหวผา่ นกางเกงหนา
นน่ั ละ..ท่ที าให้เขาตื่น
“อะ...คณุ ทา...อะไร..?” บญุ รอดพยายามถาม แต่เพราะถกู ขงึ อยบู่ นเตยี ง
ทงั้ สด่ี ้านจนขยบั ไมไ่ ด้ เลยมองรอบตวั ได้ลาบาก
“หึ...ก็กาลงั จะหม่านายน่ะสิ” คนด้านบนตอบง่าย ๆ รอยยิม้ หวานเห็น
เขยี ้ วยาวสองข้างท่รี ิมฝีปากบวกนา้ ลายสอนิด ๆ เลน่ เอาคนด้านลา่ งสะด้งุ
พอกวาดตามองร่างคนผู้นนั้ ชดั ๆ ชายหน่มุ ก็ชะงกั ค้าง ตาเบิกกว้าง ร่าง

14

ทายาทมรณะ ppm

บอบบางสวยสง่าราวราชินีบนลาตวั เขาอย่ใู นสภาพเกือบเปลอื ยเปลา่ แผ่นอกขาว
สะอาดนวลตาชวนหลงใหลนา่ ลบู ไล้ เอวคอดกิ่วรับสะโพกมนสวมใสก่ างเกงตวั สนั้
จ๋สู ดุ ฟิตเพียงตวั เดยี ว แขนเรียวยาวบอบบางไว้เลบ็ แหลมทค่ี ล้ายตงั้ ทา่ จะขยา้ เหยอ่ื
ได้ตลอดเวลา

หากกลบั มสี ง่ิ แปลกปลอมเหนอื ความคาดหมายบนร่างบอบบางนนั้ เสยี น่ี
ชายหน่มุ อยากขยีต้ าซา้ แต่มือของเขาถกู ขงึ ไว้ จึงได้แต่กระพริบตาปริบ ๆ ปรับให้
ชวั ร์วา่ ตาไมไ่ ด้ฝาด

ทีแ่ ขนเรียวของคนเบอื ้ งหน้า มีวตั ถทุ รงกลมคล้ายเคร่ืองหตั ถกรรมจกั สาน
ท่ีทาขนึ ้ อย่างประณีต ของส่ิงนนั้ ..หรือที่เรียกแบบบ้าน ๆ วา่ .. ‘กระด้ง’ คล้องอย่ทู ี่
แขนทงั้ สองข้างนนั้ ไหนจะยงั ...มีวตั ถแุ ท่งยาวคล้ายสากกระเบือคล้องอย่ตู รงโคน
ขาเสยี ด้วย เจ้าน่สี นิ ะ ทีม่ นั เสยี ดสจี นเสยี ววบู เม่อื กีน้ !ี ้

“กระ...”
“กระหัง!”
ใบหน้างามหบุ ยิม้ ทนั ควนั ตวาดเสียงขุ่นอย่างขดั ใจ “อย่าเรียกแบบนนั้
นะ! ช่างเป็นช่ือที่ไร้รสนยิ มเหลอื เกิน!”
“ดูซิ กระด้งแสนงาม สัง่ ทาพิเศษ จากไม้ไผ่ชัน้ เย่ียมสานเนือ้ ละเอียด
เคลือบเงาอยา่ งดี หน่งึ ตาบลหนึง่ ผลติ ภณั ฑ์ สง่ เสริมสินค้าไทยโกอินเตอร์ขนาดนี ้
กระหงั บ้านไหนมีบ้าง”
“สากเวอร์ชน่ั ลา่ สดุ สนั่ ได้ใช้นวดร่างกายยามปวดเมอื่ ย แถมฝังโคตรเพชร
ที่หวั สดุ หรูขนาดนี ้คดิ วา่ มกี ระหงั ตวั ไหนมปี ัญญาสงั่ ทา!”
ร่างบอบบางร่ายสรรพคุณสนิ ค้า เอ๊ย ชดุ ประจาตวั ของตนอยา่ งน้อยอก
น้อยใจ
“ฉนั ไม่ได้เป็นกระหงั สกั หน่อย รสนิยม (เวอร์) สดุ ยอด แถมราชินีขนาด
ฉนั นะ่ มนั ต้องแวมไพร์ส!ิ ” หน้าใสค้อนควบั ก่อนจะหนั มาสบตาอยา่ งจริงจงั

15

ทายาทมรณะ ppm

“ดงั นนั้ ...มาให้ดดู เลอื ดซะดี ๆ..” วา่ พลางเผยอริมฝีปากอิ่ม โชว์เขยี ้ วยาว
ทแ่ี สนจะภมู ิอกภมู ิใจ ดวงตางามคนู่ นั้ วาวเป็นประกายลกึ ลบั ทรงอานาจ แม้มนั จะ
ดนู ้อยไปนดิ เพราะชดุ นน่ั ขม่ ซะแทบหมดอารมณ์ไปเสยี ก่อน

คนฟังองึ ้ ไปแล้ว เพราะดยู งั ไง มนั ก็กระหงั นนั่ แหละ แวมไพร์บ้านไหนพก
กระด้งถือสากกนั บ้างเลา่ ที่น่ีมนั ประเทศไทยนะ แถมกระหงั ดดู เลือดด้วยเรอะ อะ
มีเขีย้ วซะด้วย ท่าทางจะเป็นเขีย้ วสงั่ ทาพิเศษอีกเช่นเคย เพราะเขาเห็นประกายสี
ทองฝังเพชรจาง ๆ ยามแย้มยมิ ้ ดนู า่ รักไมห่ ยอก

“ปลอ่ ยผมเถอะนา่ คณุ กระ..เอ้อ แวมไพร์ (ก็ได้) ทแี่ สนงาม”
ร่างเพรียวชะงกั เพราะคาพดู โดนใจ “แหม มีนายคนแรกนี่แหละ ทตี่ าถงึ ”
“ขะ..ขอบคุณท่ีชมครับ คุณรู้ไหม แวมไพร์ท่ีดีน่ะ เขาไมจ่ บั ขึงเหยื่อก่อน
ดดู เลอื ดหรอกนะครับ” ชายหนมุ่ พยายามทาใจดีส้กู ระหงั ชกั จงู ตอ่ ไป
“ทาไมล่ะ?” ซิลเวอร์ถามอย่างงุนงง พึ่งเคยเจอเหย่ือทกั แบบนีเ้ ป็นครัง้
แรก เลน่ เอาเสยี ความมน่ั ใจไปเล็กน้อย ก็วิธีการนีม้ นั ...ง่ายแล้วก็สะดวกสดุ แล้วนี่
นา
“วิธีการแบบนี ้ไมร่ าชินเี ลยสกั นิด แล้วจะใช่แวมไพร์ท่ีดีได้ยงั ไง” บญุ รอด
ยา้ หน้าตาย
ใบหน้างามยื่นเข้ามาใกล้อย่างสงสยั หน้าหวานน่ากดชะมดั ไม่น่าเป็น
กระหังเล้ย ร่างแกร่งลอบคิดในใจ แต่ตอนนีต้ ้องหาทางทาให้ตัวเองเป็นอิสระ
เสยี ก่อน ไมง่ นั้ จะเผน่ ลาบาก
“แล้วปกติ ‘แวมไพร์ท่ีดี’ เขาทายงั ไงกนั ?” ร่างเล็กบนตวั ถามกลบั อย่าง
ค้างคาใจ
คนถูกถามแสร้ งทาเป็นครุ่นคิด ก่อนจะตอบว่า “แวมไพร์ที่ดีก็ต้องจับ
เหย่ือท่ีเป็นอิสระกดลงบนเตียง โดยใช้เสน่ห์น่าเย้ายวนใจตรึงเหย่ือไว้สิ คุณเล่น
วางยาจบั ขงึ กนั อยา่ งนี ้มนั ไมใ่ ชว่ ธิ ีสดุ คลาสสกิ เลยสกั นิด”

16

ทายาทมรณะ ppm

ซลิ เวอร์องึ ้ ไปเล็กน้อย คาพดู แทงใจดานกั จริงสิ แวมไพร์ในหนงั ทาอยา่ ง
ทบ่ี ญุ รอดวา่ จริง ๆ เสยี ด้วย ไมน่ ะ จะบอกวา่ เสนห่ ์ของเขามีไม่พองนั้ เรอะ!

“ฮึ ใครว่าฉนั ไม่มีเสนห่ ์ ก็ได้ ๆ นอนน่ิง ๆ ให้กดั ละกนั แล้วจะปลอ่ ยนายที
หลงั ”

ร่างบนเตยี งท่ียงั คงถกู ขงึ ไว้สา่ ยหน้าเบา ๆ อยา่ งระอา แล้วแกล้งยมิ ้ ยียวน
“ยวั่ แบบนใี ้ ช้ได้ทไี่ หนกนั แบบนผี ้ มไมเ่ คลมิ ้ หรอกนะ”

คนฟังทิง้ ตัวลงข้างเตียงอย่างขัดใจ อากาศอบอ้าวถ่ายเทไม่สะดวก
เพราะปิดหน้าต่างประตูเสียจนมิดชิด จนนึกอยากกระพือกระด้งแก้เซ็งอย่หู รอก
แตป่ กตแิ ล้วถ้าไมจ่ าเป็นเขาจะไมบ่ ินต่อหน้าคนอื่น เพราะมนั โชว์ขนจกั๊ แร้ นา่ อาย
จะตาย

ยิ่งบินไปข้างนอก บางวันต้องฝ่ าอากาศเย็นยามค่าคืน เสือ้ ผ้าก็มีแค่
กางเกงในตวั เดียว คนบอบบางอยา่ งเขาใครจะไปทนได้ ปกติเขาก็หาเหยื่อแถวนี ้
กับล่อลวงคนที่หลงเข้ามาเท่านนั้ โลกของเขาจึงแคบพอสมควร เลยกลายเป็น
กระหงั ไร้เดยี งสาเกินคาด แม้จะดรู าชินอี ยมู่ ากก็ตาม

“แล้วจะให้ทายงั ไง?” นา้ เสยี งก่ึงหงดุ หงิดถามกลบั
“ปล่อยผมก่อน แล้วอยากจะกัดกี่รอย ผมยอมให้กัด อ้อ ผมว่า สาธิต
วธิ ีใช้สากให้ดหู นอ่ ยก็ดี คณุ บอกวา่ มนั สน่ั ได้ไมใ่ ช่เหรอครับ?”
เขยี ้ วยาวขบลงริมฝีปากแดงสด ด้วยความเขิน “โอ๊ย เจ็บ!” ลมื ตวั อีกแล้ว
เขยี ้ วทองคาฝังเพชรสงั่ ทาพเิ ศษมนั คมไมน่ ้อย
“ของแบบนี ้ใครเขาทาให้คนอื่นดกู นั เวลาใช้สากนน่ั ...แล้วมนั ...น่าอาย
นะ” ราชินีหนมุ่ พึมพาเสียงแผว่ ใบหน้าเร่ิมแดงเร่ือ เขาเบือนสายตาหวานหลบไป
ด้านข้างไมย่ อมสบตาด้วย
ขอี ้ ายกวา่ ทค่ี ิดจนคนมองบนเตียงแอบประหลาดใจ วา่ ทาไม ‘กระหงั ’ ตวั
นี ้ช่างนา่ รักนา่ กดเสยี เหลอื เกิน

17

ทายาทมรณะ ppm

“ไม่ทาก็ตามใจ แต่ผมไม่ให้ดูดเลือดหรอกนะ คุณยว่ั ไม่สมกับเป็นแวม
ไพร์เลย”

“...บ้าจริง ต้องยว่ั เหยือ่ ขนาดนดี ้ ้วยเหรอ”
“เฮ้อ...ก็เป็นแค่กระหงั ธรรมดาแหละ โกหกชดั ๆ แวมไพร์ท่ีไหนกนั ” เสยี ง
ถอนหายใจผดิ หวงั อยา่ งจงใจ เลน่ เอากระหงั หนมุ่ น้อยหน้านว่ิ
“ฉนั ไม่ใช่กระหงั นะ! ทาไมต้องยอมเหย่ือขนาดนีด้ ้วยละ่ ยอมกันง่าย ๆ
แบบนี ้ไมส่ มกบั เป็นราชินสี กั นิด!”
ใบหน้าหล่อเหลามีรอยยิม้ จาง ๆ “ทาไมจะไม่ราชินี คุณยั่วขนาดนัน้
ราชินสี ดุ ยอดเลยแหละ”
นาน ๆ จะมีคนชมวา่ ‘ราชินสี ดุ ยอด’ คนฟังเริ่มลงั เล
“จริงเหรอ...แตว่ า่ มนั ...”
“ถ้างัน้ แก้มัดผมก่อน ถ้าผมถูกขึง คุณจะกัดถนัดได้ยังไงจริงมยั้ ” ชาย
หนมุ่ กลอ่ มตอ่ อยา่ งเหมอื นจะมีเหตผุ ล
“...ก็ได้ ๆ” หน่มุ น้อยว่าก่อนจะค่อย ๆ แก้มดั ออก แอบเสียดายเลก็ น้อย
วา่ โดนมดั อยแู่ บบนนี ้ ่ากดั กวา่ เป็นกอง อตุ สา่ ห์เตรียมรองเท้าส้นสงู กะไว้ขยแี ้ ผน่ อก
ลา่ ๆ นน่ั ซะด้วย แบบนกี ้ ็อดพอดี
ร่างสงู บนเตียงขยบั ตวั อยา่ งเม่ือยขบ ฤทธ์ิยาสลายไปหมดแล้ว ตอนนีเ้ขา
สามารถหนีเม่อื ไหร่ก็ได้ แตค่ วามคดิ ที่จะหนีหมดไปเสยี แล้ว ก็แหม มีกระหงั จะยวั่
ให้ดู แถมยงั นา่ รักขนาดนี ้ไมอ่ ยดู่ กู ็บ้าแล้ว เขาคดิ ตอ่ ด้วยความหืน่
“...ทาอะไรน่ะ?” ร่างบอบบางสะด้งุ เม่ือโดนฉดุ ลงมาแนบอกแข็งแรงโดย
ไมท่ นั ได้ตงั้ ตวั
“ก็...มายวั่ ให้ผมเหน็ ชดั ๆ มนั ต้องยว่ั ตรงนสี ้ ิ”
“ตรงนี.้ ..อึก้ ” หน้าใสแดงหนักกว่าเก่า ริมฝีปากเผลอขบฟันคมสั่งทา
พิเศษอกี รอบ เลน่ เอาแทบนา้ ตาเลด็

18

ทายาทมรณะ ppm

“อ้าว...คณุ ได้เลือดซะแล้วนะ มามะ ผมรักษาแผลให้” วา่ แล้วเขาก็พลิก
ตวั จบั กระหงั น้อยกดกบั เตียงแทนท่ีอย่างรวดเร็ว ปลายลิน้ น่มุ ไล้เลยี ปากแผล ลิม้
รสชาติเลอื ดหวานอร่อยนนั้ ก่อนจะแทรกสารวจภายในโพรงปากนมุ่ ชาญชานาญ
สมกบั ทเี่ จ้าตวั เคยบอกที่มาช่ือ ‘บญุ รอด’ เอาไว้ไมข่ าดตกบกพร่อง

“อา...” ร่างบอบบางหอบเล็กน้อย เมื่อคนตรงหน้าเลน่ ทาซะไม่มีเวลาให้
หายใจหายคอ แม้เขยี ้ วจะเกะกะอยบู่ ้าง แตม่ นั ก็ไมเ่ ป็นอปุ สรรคสาหรับบญุ รอดผ้มู ี
ลลี าดสี ดุ ยอดนกั หรอก

“นาย...คนกินเลือดน่ะมันฉัน ไม่ใช่นายนะ!” คนถูกจูบพึ่งตัง้ สติได้
หลงั จากเผลอเคลมิ ้ ไปชว่ั ขณะ เขาบน่ อบุ อิบแก้เขิน “เลอื ดย่งิ หายาก ๆ อย่”ู

“เอาน่า เดย๋ี วผมยอมให้สบู หมดตวั เลย แตว่ า่ นะ...ตอนนี ้ เรามาทาอยา่ ง
อ่ืนแทนดีกวา่ ” ใบหน้าเจ้าเล่ห์นดิ ๆ ยิม้ พลางขยบั ตวั คร่อมคนด้านลา่ งไว้จนดนิ ้ ไม่
หลดุ

“อะ...อย่าทบั สิ! ราชินีอย่างฉันต้องอย่บู นเท่านนั้ เข้าใจมยั้ !” หน่มุ น้อย
เริ่มขนึ ้ เสยี ง พยายามเรียกมาดราชินีของตนกลบั คืนมา

“ใครบอกคณุ วา่ ราชินีต้องอยบู่ น?” ดวงตาคมจบั จ้องจริงจงั จนคนโวยเริ่ม
โวยไมอ่ อก

“กะ...ก็...แวมไพร์เวลาดูดเลือด จะอย่ขู ้างบนเหยื่อเสมอน่ี!” ซิลเวอร์โต้
อยา่ งมนั่ ใจวา่ ศกึ ษามาดี

ชายหน่มุ อมยิม้ ท่าทางเชี่ยวชาญตอนแรกของกระหงั น้อยตวั นี ้ คงจะแค่
เลียนแบบตามหนงั แวมไพร์ที่ดซู า้ แล้วซา้ อีก หาได้ช่าชองจริงดงั วา่ ไม่ และนน่ั ละ
นา่ รักทีส่ ดุ

“ตอนดดู เลอื ดผมจะให้คณุ อยบู่ นเอง ไมต่ ้องหว่ ง แตว่ า่ ตอนนี ้ใช้สากนใ่ี ห้
ผมดกู ่อนดีกวา่ อยา่ ลมื สิ คณุ ยงั ไมไ่ ด้ยว่ั ให้สมกบั เป็นแวมไพร์เลยนะ”

“ทาไม..ต้องสากด้วย?”

19

ทายาทมรณะ ppm

“อ้าว ก็คณุ โฆษณาสรรพคณุ ซะดิบดี ผมก็อยากเหน็ สคิ รับ เอานา่ หรือจะ
ให้ผมลองใช้กบั คณุ แทนดี อมื ความคดิ ไมเ่ ลว” วา่ พลางฉวยสากที่แขวนไว้ข้างเอว
ของอีกฝ่ายมาถือไว้ วอ่ งไวจนเจ้าของเองยงั ห้ามไมท่ นั

“เอ.. เปิดสวิตช์ตรงนสี ้ นิ ะ” นวิ ้ คลอ่ งแคลว่ เจอป่ มุ ทซ่ี อ่ นไว้แนบเนยี นอยา่ ง
รวดเร็ว ก่อนจะกดป่ มุ ลงไป สากฝังเพชรท่าจะแข็งแรงไม่เบา สนั่ แรงเสยี ด้วย...น่า
เลน่ จริง ๆ

มือแกร่งขยบั ปลายสนั่ ได้ไล้ไปบนแผ่นอกบอบบางขาวผอ่ งแผว่ เบา หยดุ
วนรอบยอดอกสชี มพอู อ่ นจนมนั สน่ั ไหวและต่ืนตวั

“อะ...อา...ตรงนนั้ อยา่ นะ!” เสียงครางจากคนด้านลา่ งพยายามร้องห้าม
หากสหี น้าอินไปเต็ม ๆ

“ตรงนนั้ ไมด่ ี งนั้ ตรงนดี ้ กี วา่ สนิ ะครับ” วา่ พลางขยบั เลอื่ นลงต่า จรดปลาย
สากฝังเพชรลงตรงสว่ นท่ีเร่ิมตืน่ ตวั ตามด้านลา่ งแทนที่

“ฮะ...ฮ้า…ตรงนนั้ ออื ้ ...” เสียงร่าร้องทงั้ นา้ ตาอยา่ งสดุ เสียว ทาไมคนคน
นี ้ใช้ ‘สาก’ ของเขา ได้เกง่ กวา่ ตวั เขาเองอีกละ่

“ไม่พอหรอกมงั้ แล้วตรงนีล้ ะครับ” วา่ แล้วก็ดึงกางเกงอีกฝ่ ายออกอยา่ ง
รวดเร็ว พลางจอ่ มนั ตรงสว่ นปลายทเี่ ริ่มปริ่มนา้ แทนท่ี

“อ๊า!” เสียงหวานร้ องขึน้ อย่างไม่อาจข่มกลนั้ พ่ึงรู้ว่า ‘สาก’ ของเขา ใช้
การได้ดขี นาดนี ้แหม รู้งีล้ องแบบนนี ้ านแล้ว...หลงใช้นวดแตต่ วั มาตงั้ นาน

ร่างแข็งแรงขยบั เสยี ดสแี ก่นกายกบั สะโพกเล็ก ย่ิงเห็นกระด้งท่ีแขนแล้ว
ย่งิ อดขาไมไ่ ด้ เลน่ เอาคนด้านลา่ งค้อนให้อีกอยา่ งเคือง ๆ

“แหม อย่าทาตาดุงนั้ สิ ผมกาลงั คิดว่า กระด้งงาม ๆ ของคุณช่างสาน
ละเอียดสวยมากจริง ๆ กลมกลงึ รับกบั สะโพกนีด่ ีแท้”

ใบหน้างามก้มงดุ อย่างเขนิ อาย เป็นครัง้ แรกท่ีเจอเหยื่อช่ืนชมกระด้งของ
เขา ทงั้ ๆ ท่ีพยายามปรับปรุงให้มนั งดงามแทบแย่ แต่มนั ไม่เคยได้รับความสนใจ

20

ทายาทมรณะ ppm

มากอ่ น นา่ น้อยใจมาก
“สากน่ีก็สดุ ยอด คณุ ชอบมนั ใช่มยั้ ” ว่าแล้วก็ขยบั เล่ือนขึน้ ลงช้า ๆ อยา่ ง

ต่อเน่ือง จ่อเร่งเร้าท่ีสว่ นอ่อนไหวจนร่างบอบบางสะด้งุ เฮือกเป็นพกั ๆ เอวเพรียว
แอน่ สงู เสยี วสะท้าน ย่ิงเป็นการยวั่ ยวนคนมองมากขนึ ้ โดยปริยาย

“ผมไมเ่ คยเจอกระหงั ทีน่ า่ รักขนาดนมี ้ าก่อนเลย” เขาพมึ พาอยา่ งลมื ตวั
“ใครบอกกระหงั ฉนั เป็นแวมไพร์ต่างหาก!” เสยี งคนด้านลา่ งข่ฟู ่ ออีกครัง้
ดพู ยศจนนา่ จบั กดเสยี เหลอื เกิน
“แหม เป็นคนไทยควรภูมิใจในความเป็นไทยนะคุณ เป็นกระหังไม่ดี
ตรงไหน นา่ รักจะตาย”
วา่ แล้วเขาก็ก้มตวั ลงไซ้ทซี่ อกคอผ่อง เลน่ เอาอีกฝ่ายเผลอหลดุ เสยี งคราง
แผว่ ออกมา “ดสู ิ ชุดนีก้ ็น่ารัก โชว์สดั สว่ นทกุ ซอกทุกมมุ ขนาดนี ้ใครว่าของไทยไม่
ดี”
ผวิ ออ่ นนมุ่ นา่ ฟัดเชิญชวนนกั จนเขาอดไมไ่ ด้ต้องฝากรอยจบู หนกั ๆ แถม
ขยา้ ซา้ อกี รอบอยา่ งหยดุ ไมอ่ ยู่ กระด้งอนั ใหญ่ดนั หน้าคมแทบหนั กอ่ นดเุ สยี งดงั ขม่
“เอ๊ะ นายน่ี กดั ฉนั ทาไม!” คนถกู กดั ทาหน้านิ่ว รอยฟันจาง ๆ กบั รอยจา้
แดงเรื่อจากการดดู ยา้ โดดเดน่ ขนึ ้ มาจากผิวขาวราวหิมะ จนคนฝากรอยไว้เริ่มอม
ยิม้
“ก็คุณน่ากัดนี่นา เอาน่า เด๋ียวผมให้คุณกดั ด้วยเหมือนกนั จะได้เสมอ
ภาคไง” เขาตอบยวั่ เย้า เลน่ เอาอีกฝ่ายเถียงไมอ่ อก
“ให้กดั แนน่ ะ อยา่ ลมื ให้อยบู่ นด้วย แบบนเี ้สยี ชื่อราชินหี มด”
“ครับ ๆ ผมไมล่ มื หรอก” วา่ แล้วก็จบั ร่างเบาหวิวพลกิ ตวั ขนึ ้ กระด้งเกะกะ
เลก็ น้อย แตช่ ายหนมุ่ ไมไ่ ด้ใสใ่ จ ก็อยา่ งท่ีบอก มนั เป็นสว่ นหนงึ่ ของคนนา่ รัก ดยู งั ไง
มนั ก็นา่ รัก ทาจากไม้ไผอ่ ยา่ งดีซะด้วย อนรุ ักษ์ของไทยไมเ่ ลว
ร่างระหงถกู จับนั่งคร่อมบนลาตัวแกร่งอีกครัง้ ซิลเวอร์มองคนด้านล่าง

21

ทายาทมรณะ ppm

อยา่ งงง ๆ ทาตวั ไมถ่ กู ไปชวั่ ขณะ พอบอกให้อยบู่ น ก็ยอมจบั ให้อยบู่ นง่าย ๆ ซะงนั้
เลน่ เอาเขารุกไมอ่ อกเลย เหย่อื คนนปี ้ ระหลาดกวา่ ทกุ คนจริง ๆ

“เอ้า คุณอยู่บนแล้วนา จะทาอะไรก็ทาสิครับ” บุญรอดเร่งซา้ กระหัง
น้อยหน้าแดง กดแผงอกล่าสนั นนั้ ลงกับเตียงสดุ แรงอย่างเขิน ๆ “ฉนั จะดูดเลือด
นายแล้วนะ”

“จะดูดตรงไหนดี ตรงนีโ้ อเคมยั้ ครับ” นิว้ นนั้ ชีไ้ ปด้านล่าง ท่ียังคงสวม
กางเกงอยคู่ รบ

“หา? ไปดดู อะไรตรงนนั้ ?”
“อ้าว ไม่รู้หรอกเหรอ แสดงว่าไม่ใช่แวมไพร์แท้แล้ว เรื่องแค่นีไ้ ม่รู้เน่ีย”
ชายหนมุ่ พดู หน้าตาย
“ใครบอกฉันไม่รู้ กะอีแค่เร่ืองแค่นี”้ ว่าพลางปลดตะขอ ดึงกางเกงคน
ด้านลา่ งเลอื่ นออกไปอยา่ งรวดเร็ว แล้วก็นง่ั องึ ้ เพราะเจ้าสว่ นนนั้ ตืน่ ตวั ซะเตม็ ท่ีจน
คนมองทาหน้าไมถ่ กู ไปแล้ว
“นายจะให้กดั ...เจ้านนั่ เหรอ?”
ชายหนมุ่ อดขาไม่ได้ กระหงั น้อยผ้นู ีช้ ่างไร้เดียงสาเสียจริง “ก็คณุ บอกจะ
ดดู ไม่ใช่เหรอ ลองดดู ดสู ิ แวมไพร์ท่ีไหนเขาก็ทาทงั้ นนั้ แหละ ถ้าไม่ทาก็ไม่ใช่แวม
ไพร์แล้ว อ้อ เขาไมก่ ดั กนั นะ ถ้าจะกดั ไว้หาที่เหมาะ ๆ ที่อื่น เด๋ียวผมจะบอกทีหลงั
เอง”
“ก็ได้ ๆ แค่ดูดใช่มัย้ ” คนฟังตอบรับอย่างเสียไม่ได้ เขินก็เขิน อยากก็
อยาก เอ๊ะ เขาเริ่มสบั สนในตวั เอง หรือแวมไพร์ต้องทางีจ้ ริง ๆ เอาก็เอา ลองดกู ็ได้!
วา่ พลางจบั ส่งิ นนั้ ขนึ ้ มา ใช้ริมฝีปากคอ่ ย ๆ ดดู รัง้ คนโดนทาสะด้งุ เพราะ
เขยี ้ วแหลมในปากของอีกฝ่ายครูดไป รีบจบั ร่างด้านบนให้หยดุ ยงั้ ลงอยา่ งรวดเร็ว
“...ผมวา่ ผมทาให้ดดู ีกวา่ ทา่ ทางคณุ จะไมเ่ คยสนิ ะ”
“...ใครว่าไม่เคย...แต่...ก็ได้ ลองทามา จะได้รู้ว่าที่ฉนั ทาเหนือกว่าที่นาย

22

ทายาทมรณะ ppm

ทาแคไ่ หน” ซิลเวอร์แกล้งพูด ทงั้ ๆ ท่ีจริง ๆ แล้ว เขาก็ไม่รู้หรอกวา่ ต้องทาอย่างไร
เลยถือโอกาสให้อกี ฝ่ายทาให้ดซู ะเลย

“ได้สคิ รับ แตถ่ ้าคณุ อย่ขู ้างบน ผมทาไมถ่ นดั นา”
“ก็ได้ ๆ อย่ขู ้างลา่ งก่อนก็ได้ เอ้า ต้องทาอะไรบ้างละ่ ” เสยี งใสตอบสะบดั
งอนเลก็ น้อยทไ่ี ด้อยบู่ นแป๊ บเดียว ต้องลงมาอยลู่ า่ งอีกแล้ว
“เอาน่า ผมจะทาให้ดู แล้วถ้าอยากอยบู่ นอีกจะให้อยนู่ ะครับ” ชายหน่มุ
ตอบยมิ ้ ๆ
ร่างบอบบางขยบั ตวั ลงมา คนนอนด้านลา่ งจงึ ลกุ ขนึ ้ ยืนแทนที่
“ถอดกางเกงออกก่อน แล้วยกขาพบั ขนึ ้ นนั่ ละ่ จบั ไว้นะครับ” เขาเอามือ
ติดกระด้งจบั ขาทงั้ สองฝั่งไว้ให้แยกออกจากกัน บนั้ ท้ายกลมกลงึ โชว์ชดั นา่ รักจน
ยากจะอดใจไหว สายตาคมที่จบั จ้องเลน่ เอาคนนอนรอหน้าร้อนผา่ ว
“...จะทาอะไรก็รีบทาสิ จ้องอยไู่ ด้” เสยี งใสเรียกสติ
“ครับ ๆ ทาเดี๋ยวนแี ้ หละ แหม ก็มนั นา่ รัก ผมก็เผลอนะ่ สิ” มือแข็งแรงโอบ
อ้มุ แก่นกายจากร่างบอบบาง พลางรูดขนึ ้ ลงปลกุ ปลอบให้ตื่นตวั ช้า ๆ ใช้ริมฝีปาก
จูบเบา ๆ แล้วใช้ปลายลิน้ น่มุ ลากไล้ส่วนปลายแทรกซอนส่วนอ่อนไหว สมั ผสั ชุ่ม
ชืน้ ชวนจก๊ั จีเ้ลน่ เอาสะโพกบางเผลอเกร็งเสยี วซา่ นอยา่ งลืมตวั
“อ๊ะ” เสียงหวานใสอทุ านตกใจ เม่ือพบวา่ นอกจากริมฝีปากที่กาลงั สาธิต
‘วิธีการดดู ’ จนเคลบิ เคลมิ ้ อยนู่ นั้ ปลายนวิ ้ อวบหนาของอีกฝ่าย ยงั ซุกซนยิ่งกวา่ มนั
เริ่มวนไล้รอบช่องทางด้านหลงั แล้วกดแผว่ เบาสลบั หยอกซา้ เลน่ เอาเจ้าตวั ขยบั หนี
อยา่ งงนุ งงแกมวาบหวาม
“อยา่ หนสี คิ รับ หายใจเข้าลกึ ๆ แล้วผอ่ นคลาย ผมกาลงั สาธิตอยนู่ ะ หรือ
คณุ ไมอ่ ยากดแู ล้ว?”
“ก็ทาไปสิ” เสียงตอบกลบั ห้วน ๆ ร่างกายที่แปลกไปกว่าเดิมเร่ิมยากจะ
ควบคุมเสียแล้ว นิว้ ของคนด้านบนเร่ิมรุกรานเข้าด้านใน ไล้ช่องทางคบั แคบอัน

23

ทายาทมรณะ ppm

ออ่ นนมุ่ เช่ืองช้า หากกระต้นุ ให้รู้สกึ จนยากจะผ่อนคลายได้โดยง่าย
“...ไม่เอาแล้ว...อา...อย่านะ...” เสียงใสเร่ิมสนั่ เครือ ดวงตาหวานฉ่ามี

นา้ ตาคลอ นิว้ ที่แทรกลกึ เลน่ เอาคนโดนทาอยไู่ ม่สขุ ร่างทส่ี น่ั ระริกดเู ชิญชวนย่งิ นกั
ย่ิงส่ันแรงดูดดึงด้านหน้ายิ่งหนักหน่วง เล่นเอาร่างบอบบางเกร็งแน่น มือที่จับ
ประคองแก่นกายกดสว่ นโคนบีบไว้ ไมย่ อมให้ปลดปลอ่ ยโดยง่าย คนถกู ทาเริ่มอึด
อดั กระสบั กระสา่ ยอยา่ งบอกไมถ่ กู

“อกึ ้ ..ปลอ่ ยนะ อยา่ จบั มนั ...อ๊า...” เสยี งร้องชกั กระเสา่ ยากห้ามใจ
“เป็นเดก็ ดีทาตามที่ผมบอก แล้วผมจะปลอ่ ย”
“อา...ก็ได้...จะให้ทาอะไรละ่ ...ออื ้ เร็วส”ิ
ใบหน้าคมมีรอยยิม้ คอ่ ย ๆ ปลอ่ ยมือออก รวมถึงดงึ นวิ ้ ออกด้วย แตม่ นั ก็
ทาให้ซิลเวอร์อารมณ์ค้างไปเรียบร้ อยแล้ว ตอนนีจ้ ะให้ทาอะไร คนดือ้ แสนงามก็
ยนิ ดีทาตามทกุ อยา่ งแล้ว
“ก็จะให้คณุ อย่บู นอยา่ งท่ีอยากได้ไงครับ เอาละ ค่อย ๆ ขนึ ้ มาบนตกั ผม
ส”ิ
ร่างบอบบางปีนขนึ ้ มาอยา่ งวา่ ง่าย ชายหนุ่มเอนกายลงเลก็ น้อย ขยบั ยก
สะโพกบางขนึ ้ เหนือแก่นกายทตี่ ื่นตวั เต็มทข่ี องตนเอง
“คอ่ ย ๆ นะครับ ขยบั ลงมาช้า ๆ”
กระหงั น้อยทาตาม หากเมื่อสมั ผสั กบั ด้านลา่ งที่รออยู่ สะโพกนนั้ ก็แทบ
ขยบั ยกหนี มือแกร่งจึงชว่ ยจบั กดลงทลี ะน้อยอยา่ งตงั้ ใจ
“อ๊า” เสียงใสอุทานสงู สมั ผสั จากส่ิงแปลกปลอมท่ีล่วงลา้ เล่นเอาเจ็บ
แปลบและอดึ อดั จนขยบั แทบไม่ได้ ร่างเล็กตะกุยตะกายกอดคนตรงหน้าไว้อย่าง
ทรมาน แตม่ อื แขง็ แรงนนั้ ยงั ยดึ จบั ไมใ่ ห้ลกุ หนไี ด้
“อีกนดิ นา่ ถ้าทรมานก็กดั ไหลผ่ มไว้ จะดดู เลอื ดก็ได้นะ ผมไมว่ า่ ”
“บ้าสิ ใคร..อา..จะไปมีแรงดดู ” เสยี งสนั่ ตดั พ้อ หากไมม่ แี รงบน่ มากกวา่ นี ้

24

ทายาทมรณะ ppm

เพราะมือนนั้ ยงั คงกดร่างบอบบางลงต่าอยา่ งตอ่ เน่อื ง
“อือ้ ...” เสียงหอบหายใจเหน็ดเหนื่อย ในที่สดุ ก็เข้ามาได้ทงั้ หมด หยาด

เหงื่อซมึ ผิวหน้าจนช่มุ ชืน้ อยบู่ นอะไร ทรมานจริง ซิลเวอร์คดิ ในใจอยา่ งงนุ งง รู้งีเ้ขา
อยลู่ า่ งทา่ จะดีกวา่ เป็นแวมไพร์น่ีมนั ลาบากจงั

“ผมจะขยบั บ้างละนะ” บญุ รอดว่าพลางสวนสะโพกขนึ ้ ช้า ๆ คนด้านบน
สะด้งุ เฮือกร่าร้องอีก ฟันคมกริบกดั ไปท่ีซอกคอแกร่งโดยแรง เล่นเอาชายหน่มุ น่ิว
หน้า หากยงั คงประคองร่างออ่ นแรงนนั้ ไว้อยา่ งมนั่ คง

“ดดู เลอื ดสคิ รับ จะได้มีแรง” เขากระซิบข้างหู ไมต่ ้องบอกจริง ๆ อีกฝ่ายก็
ทาอยู่ เน่ืองจากขาดอาหารมานาน พอได้ลิม้ รสเลือดที่ริมฝีปากนุ่ม ก็ด่ืมอย่าง
กระหาย เลน่ เอาคนโดนดดู ชาวาบไปทงั้ แถบ

“อา...” เสยี งร้องผอ่ นคลายลงอยา่ งเห็นได้ชดั สะโพกได้รูปขยบั สวนขนึ ้ ลง
ด้วยตวั เอง พอตงั้ หลกั ได้ในทส่ี ดุ

“ออื ้ ...ช้าหน่อยก็ได้ครับ คณุ จะสบู ผมหมดตวั แล้วนา” ชายหน่มุ ด้านลา่ ง
เริ่มอทุ ธรณ์ เขาเริ่มต้นรุกกลบั เนิบนาบ ก่อนจะคอ่ ยสวนสะโพกถี่ มือที่ว่างจบั แก่น
กายคนตรงหน้ากระชบั พลางสลบั รูดขนึ ้ ลงกระต้นุ อีกทาง อารมณ์พ่งุ สงู ของทงั้ คู่
เริ่มใกล้ถึงจดุ สะโพกบางบบี รัดเกร็งแนน่ เลน่ เอาหายใจหายคอแทบไมท่ นั

“ดจี งั ...แรงอกี หนอ่ ย” เสียงใสร่าร้องขอ คนด้านลา่ งขยบั ตามทนั อกทนั ใจ
ไม่มีลงั เล สมั ผสั แนบสนิทเสยี ดสีถึงเบือ้ งลกึ สร้างความหวน่ั ไหววาบหวามไมร่ ู้จบ
แขนเพรียวโอบรัดเรียกร้องซา้ แล้วซา้ เลา่ ซง่ึ อีกฝ่ายก็ตอบรับให้อยา่ งถึงใจ

ราตรีกาลผา่ นรวดเร็วนกั จวบจนใกล้รุ่งสาง ร่างทงั้ สองท่ีกอดก่ายกนั หมด
สภาพไร้ซงึ่ เร่ียวแรง ช่างเป็นค่าคืนการลา่ เหยื่อท่ีสขุ สมอยา่ งไม่เคยพบเจอมาก่อน
จริง ๆ

วงแขนแกร่งไขว่คว้าร่างบางมากอดแนบอก พึมพาแผ่วเบาหยอกล้อ
“ตอนแรกน่ะ ผมแค่อยากเห็นเท่านนั้ เอง ว่ากระหังหน้าตาเป็นยงั ไง มีจริงหรือ

25

ทายาทมรณะ ppm

เปลา่ ”
“แตม่ าตอนนี ้ผมก็ค้นพบแล้ววา่ คณุ เป็นกระหงั ที่นา่ รักทสี่ ดุ ในโลกเลยนะ

ครับ”
“ฉันเป็นแวมไพร์ไม่ใช่กระหังซักหน่อย!” คนในอ้อมกอดยังคงสวนคา

อยา่ งไมย่ นิ ยอม
“ว่าแต่ว่า คุณซือ้ กระด้งที่ไหนน่ะครับ” คนด้านล่างเปล่ียนเร่ืองปุบปับ

เลน่ เอาคนฟังงง
“ทาไมเหรอ?”
“ผมวา่ ...จะฝากคณุ ซือ้ สกั หนอ่ ย” เขาตอบลอย ๆ
“ได้ยินมาว่า การถ่ายทอดทายาทของกระหงั มนั ผ่านทางนา้ ลายใช่มยั้

ครับ น่ีผมยอมลงทนุ เป็นกระหงั กบั คณุ แล้ว คณุ ยงั จะเป็นแวมไพร์อีกเหรอ”
จริงสิ การถ่ายทอดทายาท...ใบหน้าใสแดงวาบ คาพดู จากชายหนมุ่ ราว

คาสารภาพรักก็ไม่ปาน แก้มเนียนซุกไซ้อกกว้าง พึมพาแผ่วเบาให้ได้ยินกนั เพียง
สองคนว่า “ถ้านายยอมเป็นกระหัง ฉนั จะเป็นกบั นายก็ได้ แวมไพร์น่ะ ไม่สาคญั
เทา่ นายหรอก”

“แหม ผมดีใจจงั แต่ว่านะ คณุ อย่าลืมเอาเขีย้ วนนั่ ออกด้วย ผมกลวั เจ้า
หนขู องผมจะโดนเขยี ้ วนนั่ กดั ขาดซะก่อน”

“เอาออกก็ได้ คนบ้า พดู อะไรก็ไม่รู้!” ร่างบอบบางว่าอย่างเอียงอาย มือ
เลก็ ทบุ แผน่ อกหนาแก้เขิน ก่อนจะซบใบหน้าลงบนอกอนุ่ ตอนนีต้ อ่ ให้เป็นผีอะไรท่ี
แยไ่ ปกวา่ นี ้เขาก็ยนิ ดี ไมต่ ้องไฮโซเทา่ แวมไพร์ก็ได้ ถ้ามเี ขาคนนคี ้ อยเคียงข้าง

“ไว้เราออกไปลา่ เหย่ือด้วยกนั นะท่ีรัก ผมมเี ทคนิคดี ๆ สอนคณุ เยอะเลย”
ชายหนมุ่ กระซบิ ตอ่ แตค่ นฟังหน้าแดงฉานไปเรียบร้อย...

และแล้ว ตานานกระหงั อนั นา่ สะพรึงกลวั ในปราสาทแห่งนี ้ก็เริ่มต้นอีก
ครัง้ เป็นตานานท่ีเลา่ สบื ตอ่ กนั มาวา่ ...

26

ทายาทมรณะ ppm

ตกดกึ อยา่ ได้ยา่ งกรายออกจากบ้านอยา่ งเด็ดขาด ถ้าไมอ่ ยากโดนกระหงั
ลกั พาตวั ไป...

นอกเสยี จากวา่ คนโดนลกั พา อยากจะเลน่ สามพี
เพราะวา่ กนั วา่ ...
กระหงั สุดห่ืนค่นู ัน้ ลีลาสุดยอด โดยเฉพาะเร่ืองบนเตียง!

27

ทายาทมรณะ ppm

2

ปาร์ตวี้ นั ฮาโลวนี
Halloween Party

ปราสาทหลงั ใหญ่ท่ีเนินสงู แวดล้อมด้วยผืนนาหลงั นนั้ ยงั คงตงั้ ตระหงา่ น
อยทู่ ีเ่ ดมิ พร้อมกบั เจ้าบ้านแสนงาม ผ้กู าลงั เอนอิงกายหลบั ใหลอยบู่ นร่างแกร่งของ
ชายหน่มุ บนเตียงน่มุ ยามนีค้ ่าแล้ว เสียงนกแสกท่ีบินผา่ นหลงั คาในระยะประชิด
แหวกอากาศดงั ลนั่ เลน่ เอาคนกาลงั เคลมิ ้ สะด้งุ ตื่น ดวงตากลมโตคอ่ ยลมื ตาตื่นขนึ ้
อยา่ งช้า ๆ ร่างบอบบางนนั้ บิดกายเลก็ น้อยอยา่ งเมอื่ ยขบ

ราตรีกาลก่อนคงหนกั เกินไปหน่อย สะโพกบางปวดหนบึ จนเจ้าตวั เริ่มขี ้
เกียจลกุ จากเตยี งเสยี อยา่ งนนั้

คนด้านบนก้มลงจมุ พิตนมุ่ นวล พลางสง่ สายตาออ่ นโยนไปให้
“เมื่อคืนคณุ ร้อนแรงดีจริง ๆ” เขาพดู แผว่ เบาข้างหขู าวผอ่ ง กอ่ นจะขบกดั
เลก็ น้อยพอได้เลือด เรียวลนิ ้ ชานาญการตวดั ไล้ชิมรส เพียงได้กลืนลงคอ ก็ทาเขา
กระฉบั กระเฉงขึน้ อีกมากโข เลือดของใครก็ไม่อร่อยเท่าจริง ๆ กระทงั่ เหย่ือที่ทงั้ คู่
จบั มาเม่ือคนื นี ้ซงึ่ ยงั คงนอนหมดสภาพฟา้ เหลอื งอยขู่ ้างเตยี ง เพราะโดนราชินีของ
เขาถีบลงไป จากสาเหตทุ ี่เลน่ สามพีได้ไมถ่ ึงใจเพียงพอ
“อือ้ …อย่าสิบุญรอด กลิ่นเลือดมนั ทาให้ ฉัน…อา…” เขีย้ วฝังเพชรส่อง
ประกายจาง ๆ เมอื่ ริมฝีปากอม่ิ เผยอออก ท่าทางยวั่ ยวนเสียจนคนมองเร่ิมต่ืนเต็ม
ตา
เขยี ้ วนนั้ งามก็จริง แต่…เม่ือคืนคงลืมถอดสนิ ะ มินา่ ละ่ หลงั ของเขาถึงได้
มีแตร่ อยฟัน ดวี า่ เขามาโซพอ เจ็บนิดหนอ่ ยเลยไมม่ ีปัญหา บญุ รอดอมยมิ ้ พลางดีด
หน้าผากนวลเบา ๆ “ลืมตามาก็จะยว่ั อีกแล้วนะครับ เดี๋ยวผมก็หม่ารอบสองเสีย

28

ทายาทมรณะ ppm

หรอก”
“ก็หม่าสิ ฉันยงั ไม่เต็มอิ่มเลยนะ…แต่…เอ…วนั นี…้ เซบาสเตียน?” เขา

พมึ พาเรียกหาพอ่ บ้านคนสนิท ผ้มู าปรากฏตวั ได้รวดเร็ววอ่ งไว ดจุ ถา้ มองอยตู่ งั้ แต่
เมือ่ คนื ก็ไมป่ าน

“ขอรับ ทา่ นซลิ เวอร์?”
คนบนเตียงกลบั ไม่ใส่ใจนกั เพราะถือว่าผ้รู ับใช้ท่ีดีจะต้องพร้ อมทกุ เม่ือ
ยามเขาเรียกหา
“วนั นวี ้ นั ทเี่ ทา่ ไหร่แล้ว?” เขาถามทนั ที
“วนั ท่ี 30 ตุลาคม ขอรับ” เซบาสเตียนตอบโดยไม่จาเป็นต้องเหลือบดู
ปฏทิ ินด้วยซา้
“วนั ที่ 30! ตายละ่ พรุ่งนีก้ ็ 31 แล้วสิ นี่มนั คืนท่ี 30 แล้วเสียด้วย” คนพดู
ชกั กระวนกระวายจนเห็นได้ชดั
“มีอะไรหรือครับที่รัก” บญุ รอดสอบถาม สีหน้าว้าวนุ่ ใจของซิลเวอร์ทาให้
ชายหนมุ่ นกึ ฉงนไมน่ ้อย
“วนั ที่ 31 เป็นวนั ฮาโลวีนไง!”
ชายหนมุ่ หวั เราะอยา่ งขบขนั “วนั ฮาโลวีนท่ปี ระเทศไทย เขาไมป่ ลอ่ ยผีกนั
หรอกนะครับ เวอร์จงั ทร่ี ัก”
“ไมน่ ะ” ใบหน้าใสขมวดม่นุ อย่างขดั ใจ “วนั ฮาโลวีน…มนั คือวนั ท่ีบรรดา
ผีไฮคลาส…จะมาออกงานสงั คมกนั ต่างหาก!” คนงามเริ่มกรีดกราย แม้จะยงั นง่ั
อ้อยอ่ิงบนเตยี งไมย่ อมลกุ เพราะสะโพกคราก เนอ่ื งจากเม่อื คืนหนกั ไปหนอ่ ย
“หา?” ชายหนมุ่ ทวนคา “ออกงานสงั คมเหรอครับ?”
“ก็ใชน่ ะ่ สิ งานแบบนี ้ถ้าที่ยโุ รป ทงั้ ทา่ นเคานต์ ทงั้ วลู ฟ์ น้อย ไหนจะแฟรง
กี ้แล้วก็เพ่ือน ๆ ท่ีน่ารักทกุ คน จะมาร่วมวงจดั งานราตรีปีศาจสโมสรประจาปีอยู่
ทกุ ปี แตเ่ สยี ดาย…”

29

ทายาทมรณะ ppm

หน้างามนนั้ เร่ิมเศร้าลง “เพราะฉนั ต้องมาแกร่วอยทู่ ่ีไร้รสนิยมอย่างที่นี่ ก็
เลยไมเ่ คยได้ไปร่วมเลย” ซิลเวอร์พดู ต่อไป “พวกเค้าน่ะ เป็นเพื่อนทางไกลของฉัน
ทงั้ นนั้ แหละ ฉนั อยากไปบ้างจงั แตน่ ายก็รู้…วา่ พวกเรา…ออกจากทน่ี ไ่ี มไ่ ด้”

คาสาปนนั้ ยงั คงอยู่ และเขา..ก็ต้องจมปลกั …อยทู่ ่ีนตี่ อ่ ไป
มอื แขง็ แรงลบู ผมนมุ่ เบา ๆ อยา่ งปลอบโยน “คณุ ก็ชวนพวกเขามาฉลองท่ี
บ้านเราแทนสคิ รับ”
“บ้านเรางนั้ เหรอ จะให้ฉลองกบั ฝงู ควายหรือไง” ซิลเวอร์กระเง้ากระงอด
“ใครจะยอมมากัน แถมน่ีก็…กระชัน้ เกินไปแล้ว จะเชิญตอนนี ้ คงมาไม่ได้อยู่ดี
ฮาโลวีนทีน่ นู่ เป็นงานใหญ่จริง ๆ คงปลกี ตวั มาฉลองกบั เราไมไ่ ด้แหง ๆ”
คนฟังขบคดิ อยคู่ รู่หนงึ่ ก่อนจะเสนอไอเดยี ใหม่ “ถ้าอยา่ งนนั้ เราก็เชิญ…
ผแี ถวนีม้ าแทนดไี หมครับ”
“ผแี ถวน!ี ้ ” เสยี งใสร้องอทุ านสงู
“ฮึ…ผีเชย ๆ แถวนนี ้ ่ะเหรอ ไมเ่ อาด้วยหรอก” กระหงั น้อยสดุ แสนจะไฮโซ
บน่ พมึ พาอยา่ งขดั ใจ
“แตผ่ มวา่ …เราควรจะสนิทกบั ผเี พือ่ นบ้านกนั ไว้นะครับ เวลามีปัญหา จะ
ได้ชว่ ยเหลอื กนั ไง”
ร่างบอบบางมองชายหนุ่มอย่างครุ่นคิด ก่อนจะป๊ิงไอเดียดี ๆ ขึน้ มา
“เอางีด้ ีกวา่ ฉนั จะทาให้บรรดาผีบ้านนอกพวกนนั้ กลายเป็นผีไฮคลาสแบบฉนั เอง
ทา่ จะดี แล้วถึงตอนนนั้ พวกเราก็จะโกอินเตอร์ ดงั ถึงเมืองนอกได้บ้าง!”
บญุ รอดอึง้ ไปเล็กน้อยกบั ความคิดนนั้ แต่ท่าทางกระตือรือร้นสดุ ๆ ของ
อกี ฝ่ าย ก็ทาให้เขาไม่อยากจะขดั ใจ จะอย่างไร การขดั ใจคนท่ีรัก มนั ก็ไม่ได้อย่ใู น
นสิ ยั ของเขาอยแู่ ล้ว
เพียงแตว่ า่ …
ช่างเถอะ เขาคิดต่อในใจ แม้ จะไม่ชอบอยู่บ้ าง แต่เขาก็คงทาได้ แค่

30

ทายาทมรณะ ppm

ตามใจราชินขี องเขาไปก่อนเทา่ นนั้
และเพราะไอเดียบรรเจิดของซิลเวอร์ จดหมายเชิญจึงถกู สง่ ไปหาบรรดา

ผีทงั้ หลายทวั่ พืน้ ที่ใกล้เคียง ให้มาร่วมงานฮาโลวีนปาร์ตีท้ ่ีปราสาทของเขา โดยเซ
บาสเตียนเป็นคนจดั การสง่ จดหมายและรับรองแขกทงั้ หมด ในขณะทตี่ วั ซิลเวอร์ก็
มวั แตเ่ ลอื กชดุ ลองเขีย้ วฝังเพชรชดุ ใหม่ และลองลปิ สติกของนอกราคาแพงระยบั ท่ี
จะช่วยให้ริมฝีปากอวบอ่ิม ดแู ดงฉานสะกดตาสะกดใจผ้คู นได้มากกวา่ เดิม ไหนจะ
ยงั เคร่ืองสาอางชนั้ ดี ทจ่ี ะบดบงั รอยคลา้ ใต้ดวงตา ท่บี รรดาผี ๆ มกั จะมกี นั จนหมด
สวยนน่ั อีกด้วย

“จะเป็นผที งั้ ที มนั ต้องมีระดบั หนอ่ ยสิ” เขาพมึ พาหน้ากระจกอยา่ งร่ืนเริง
งานเลยี ้ ง…ท่ีไม่เคยมีมานานมาก นบั ตงั้ แต่จาความได้ วนั นีค้ งครึกครืน้
เป็นแน่ ราชินีหน่มุ ยิม้ น้อยยิม้ ใหญ่ มีความสขุ อย่ใู นโลกส่วนตัวนนั้ โดยไม่สนใจ
อยา่ งอื่นอีก

คืนวนั ท่ี 31…วันฮาโลวีนมาเยือน ซิลเวอร์ในชุดแวมไพร์สดุ หรู ดูเซ็กซี่
และเร้าใจเป็นพเิ ศษ ยมิ ้ แย้มต้อนรับแขกผี ๆ ท่ที ยอยกนั เข้ามาอยา่ งต่ืนเต้น

ห้องโถงกลางปราสาท แปรสภาพเป็นห้องจดั เลยี ้ งอยา่ งวจิ ิตรบรรจง พรม
แดงปลู าดที่พืน้ ยาวไปถึงบลั ลงั ก์แสนสง่าส่วนตวั ของราชินี ซึง่ ในตอนนี ้มีโต๊ะหรู
ทรงยาวรองรับแขกจานวนมาก วางไว้ด้านหน้าเตรียมพร้อมสาหรับวางอาหารใน
งานเลยี ้ งค่าคนื นอี ้ ยา่ งพร้อมสรรพ

แขกยามวิกาลคอ่ ย ๆ ทยอยกนั มาตอนยา่ ค่า นบั ตงั้ แตน่ างตานี ทมี่ าด้วย
ชุดไทยสีใบตอง ที่เชยแสนเชยในสายตาของซิลเวอร์ ไหนจะยงั ผีหวั ขาด ที่สวม
กางเกงขาดปปุ ะ ถึงจะลา่ สกั แคไ่ หน แตเ่ ทคนคิ บนเตียงแบบบ้าน ๆ คงไมไ่ ด้ถึงคร่ึง
บญุ รอดทีร่ ักของเขาหรอก

ผีไทยหลากหลายรูปแบบเดินเข้างานกนั มาทีละตนสองตน ร่างบอบบาง

31

ทายาทมรณะ ppm

บนบัลลงั ก์สงู ชายตามองบรรดาแขก แล้วลอบถอนหายใจ หลงั จากท่ีวางท่าสดุ
ราชินีต้อนรับแล้ว ผีไร้รสนิยมพวกนนั้ ก็พดู คยุ เร่ืองพืน้ ๆ บ้าน ๆ ช่างดธู รรมดาเสีย
จนนา่ ราคาญจริง ๆ

ซิลเวอร์ผ้มู ีความอดทนต่า ได้แต่นง่ั มองอยา่ งกลา้ กลืน พยายามเปลยี่ น
บรรยากาศด้วยการสง่ั เซบาสเตียนให้เลอื กชดุ ท่เี ตรียมไว้มากมาย สบั เปลย่ี นใสใ่ ห้
ผที กุ ตน เผ่อื จะดไู ฮโซขนึ ้ บ้าง

ภายหลังเปลี่ยนเสือ้ ผ้ากันเป็นการใหญ่ เหล่าบรรดาผีทัง้ หลายท่ีส่อง
กระจกติดบ้างไม่ติดบ้าง ก็ช่วยกนั สารวจสารรูปตวั เอง พลางวิพากย์วิจารณ์แกม
นินทากนั อยา่ งสนกุ ปาก

“ชดุ นีม้ นั อึดอดั นะ” ผีหวั ขาดในชุดสทู หรูบ่น พลางขยบั ลาตวั ไร้ศีรษะไป
มา หกู ระต่ายที่รัดคอจนแน่น ทาให้เขาแทบหายใจไมอ่ อก ทงั้ ๆ ท่หี วั นนั้ ยงั วางไว้
ให้อากาศถ่ายเทได้ดบี นโต๊ะแล้วก็ตามที

หวั ท่ีวา่ งงานจึงแอบกระซิบกระซาบกบั บญุ รอด ท่ีตอนนีโ้ ดนจบั แต่งด้วย
ชดุ สดุ เทไ่ มต่ า่ งกนั ราวหาผ้รู ่วมชะตากรรมชนั้ ดี

“นายทนได้ยงั ไง ที่ต้องอย่กู บั นายคณุ หนกู ระหงั ไฮโซนน่ั ตลอดเวลาแบบ
น”ี ้ มอื หนาเร่ิมกระพือปกเสอื ้ เรียกลม เพราะห้องนนั้ คอ่ นข้างอดึ อดั คบั แคบ อากาศ
ถ่ายเทไม่สะดวก ทาให้ชุดสูทนนั้ เก็บความร้อนเกินความจาเป็น ผีท่ีปกติเคยอยู่
แบบกางเกงตวั เดียวลมผา่ นตลอด ทาอยา่ งไรก็คงไมช่ ิน

บุญรอดได้แต่ยิม้ แล้วไม่ตอบโต้ “ผมรักเขา…ที่เป็นเขา” ชายหน่มุ ตอบ
สนั้ ๆ ดวงตาคมยงั คงมองทกุ อิริยาบถของคนรัก ซงึ่ ในตอนนีเ้ร่ิมหงดุ หงิดอยา่ งเหน็
ได้ชดั ท่ีผลจากการแตง่ ตวั ให้ผี ๆ ทงั้ หลายใหม่ ออกมาไมไ่ ด้ดีดงั คาด และนน่ั ทาให้
ชายหนมุ่ แทบนง่ั ไมต่ ิดพอกนั เขาไมร่ ู้วา่ ระเบิดนนั้ จะลงเมอ่ื ไหร่ แตก่ ็คงไมน่ านแล้ว

“งนั้ เหรอ เป็นฉนั คงทนไมไ่ ด้หรอก” ผีหวั ขาดวา่ เสริม “หย่งิ เชิด ไฮโซอะไร
จะปานนนั้ ดแู ววตานนั่ สิ ดแู คลนพวกเราจะตายไป ผบี ้าน ๆ แบบเรา ๆ จะเอาอะไร

32

ทายาทมรณะ ppm

กนั นกั หนา เฮ้อ…ฉนั วา่ นะ นายหาผีตวั ใหมเ่ ป็นคู่ นา่ จะสบายใจกวา่ เป็นกองนะ”
“นน่ั สิ…หล่อล่าขนาดนี ้ไม่สนใจสาวโสดอย่างฉนั บ้างเหรอ” ผีนางตานี

เจ้าเสน่ห์ก้าวเข้าหาพลางฉีกยิม้ หวานสง่ ให้ “ชุดใหมข่ องฝรั่งเน่ีย ท่าจะยวั่ ได้ดีนะ
เธอ มิน่าละ่ …” ว่าแล้วก็ปรายตามองคนบนบลั ลงั ก์ ที่สวมชุดและเครื่องประดับ
อยา่ งเวอร์สมช่ือ อยา่ งต้องการสอื่ ความหมายบางอยา่ ง

“น่ันสินะ แต่แต่งยังไง ก็งามสู้พวกเราผีสาวหญิ งแท้ ไม่ได้ หรอก
โดยเฉพาะ …แม่ม่ายอย่างฉันสิ เร้ าใจกว่านะ” แม่หม้ายดากระแซะเข้ามาใกล้
พลางเชิดไหลเ่ ปลอื ยจากชดุ ราตรีหรูเข้าอวดบ้าง

ดวงตากลมโตท่ีมองมาเริ่มขมวดคิว้ ออกอาการหมน่ั ไส้ กอ่ นจะเสมองไป
ด้านข้างอย่างไม่ใส่ใจอีก บุญรอดเห็นดงั นนั้ ก็อมยิม้ ร่างสงู ของเขาขยับมาใกล้
บรรดาผสี าวในกลมุ่ ทงั้ ท่ียงั มกี ระด้งทแ่ี ขน พลางกระซิบ

“ไมว่ ่าเขาจะใสอ่ ะไร มนั ก็ดดู ีกว่าพวกคณุ ที่ชอบนินทาคนอนื่ อย่ดู ลี ะครับ
จะบอกอะไรอีกอยา่ งนะครับ เขา…ท่ีไม่ได้สวมอะไรเลยนอกจากกระด้ง เร้าใจจน
ผมทาได้ทงั้ วนั ทงั้ คืนเลยด้วยซา้ ” คาพูดนั่นเล่นเอาผีสาว ๆ ท่ีได้ฟังหน้าแดงเรื่อ
เผลอจินตนาการลา้ ลกึ ไปเสยี แล้ว

บุญรอดกลบั ไม่ได้ใส่ใจนัก ชายหนุ่มเดินเลี่ยงออกมา แล้วตรงไปยัง
บลั ลงั ก์ราชินีท่รี ่างบอบบางนง่ั อยแู่ ทน

ดวงตาคมเข้มสบตาหวานตรง ๆ “ผมว่า…คณุ อยา่ บงั คบั พวกแขกให้ทา
นู่นทานี่นักจะดีกว่ามัย้ ครับ พวกเขา… ก็มีวิถีทางของพวกเขาอยู่” บุญรอด
พยายามเตือน หากเจ้าตวั ทกี่ าลงั มงุ่ มนั่ กบั เรื่องโกอินเตอร์กลบั ไมไ่ ด้ใสใ่ จ

“มนั ต้องให้ฉนั คนนีจ้ ดั การสิ แล้วพวกเขาจะต้องมาขอบคณุ ฉนั ” ซิลเวอร์
พดู ตอ่ อยา่ งภาคภมู ใิ จ แม้ในตอนนี…้ จะไมค่ อ่ ยมน่ั ใจนกั

ตอ่ จากการแต่งตวั ก็เป็นรายการเดินแฟชน่ั โชว์ ร่างบอบบางเร่ิมหงดุ หงิด
เม่ือเห็นชดุ สดุ สวยที่สรรหามา เปือ้ นทงั้ นา้ เลอื ดนา้ หนอง จนเลอะเทอะไม่น่ามอง

33

ทายาทมรณะ ppm

จากผหี ลาย ๆ ตน
“ระวงั ๆ กนั หนอ่ ยสิ เสอื ้ ผ้านี่มนั แพงนะ” เขาชีน้ ิว้ สง่ั พลางบอกให้เซบาส

เตยี นคอยสง่ ผ้าเช็ดหน้าซบั ของพวกนนั้ ให้วนุ่ วายไปหมด
“ชดุ บ้านม่ี นั จะแพงซกั แคไ่ หนกนั เชียว” ผีโดนรถทบั ตายตนหนงึ่ บน่ อบุ อิบ

ช่วยไม่ได้ท่ีสมองของเขาจะหลดุ เยิม้ กระจายออกมาบ้าง ถึงจะพยายามเช็ดแล้ว
เช็ดอกี มนั ก็ห้ามไมไ่ ด้อยดู่ ี

“เอานา่ อดทนไปก่อนเถอะฮะ ผมเองก็อยากจะรู้ ว่างานฮาโลวงฮาโลวีน
เน่ีย พวกไฮโซเขาทาอะไรกนั ” ผีกมุ ารทองพมึ พาอยา่ งนึกสนกุ พลางกระโดดไปมา
เล่นกับผีกองกอย ท่ีสวมชุดกระโปรงยาวของเจ้าสาว จนสะดุดชายล้มกลิง้ ไป
ด้วยกนั เป็นท่สี นกุ สนาน

“แต่ฉนั ว่านะ ชดุ เก่าของเรา ถึงจะไมส่ วย แต่มนั ก็ใสส่ บายกวา่ เป็นกอง”
ผีตายท้องกลมกระซิบบ้าง เพราะชุดงดงามที่สวมใส่ จะแทบปริขาดแล้ว ด้วยหน้า
ท้องอนั ใหญ่โตมโหฬารของเธอ “กะอีแค่ชุดคลมุ ท้องยงั ไม่มี พวกไฮโซนน่ั ไม่เคย
ท้องกนั รึไงนะ”

“ก็เรามนั บ้านนอกนี่ จะไปไฮโซเหมือนกระหงั โกอินเตอร์อยา่ งเขาได้ยงั ไง
กัน” ผีตากผ้าอ้อมพึมพาปรับทุกข์ มือไม้ยังเกายุกยิก หลงั จากต้องเปล่ียนชุด
ผ้าอ้อมหนาน่มุ ท่ีสวมใสอ่ ยู่ เป็นชดุ เฟอร์หรูท่ีแสนจะคนั คะเยอ ผ้าอ้อมเนือ้ บางรับ
ผิวออ่ น ๆ ของเขาได้ดกี วา่ เป็นไหน ๆ

จากไม่กี่เสียงที่นินทา ก็เร่ิมมีคนสนบั สนนุ มากขึน้ ไปอีก บรรยากาศของ
งานเริ่มกร่อยเสยี แล้ว เมื่อพวกผี ๆ เร่ิมจบั กลมุ่ นินทาเจ้าของงานกนั อย่างนกึ สนุก
โดยไมไ่ ด้ใสใ่ จเลยวา่ เจ้าตวั นนั้ จะได้ยินหรือไม่

“เอ้อ เชิญทกุ คนมาทานอาหารกนั ดีกวา่ นะ” ซิลเวอร์พยายามเปลย่ี นเร่ือง
แสร้งมองไมเ่ หน็ ไมไ่ ด้ยนิ วา่ มีใครพดู อะไรถึงตวั เขาบ้าง

พอพดู ถึงอาหาร ความกระตือรือร้นก็บงั เกิดขึน้ อีกครัง้ กระสือสาวท่ีบิน

34

ทายาทมรณะ ppm

หอบไส้มาเป็นพรวน ก็รีบบินมาพร้อมไส้ แล้วเหม่อมองโต๊ะยาวหรูท่ีจดั อาหารไว้
แต่ละท่ี มีป้ายชื่อติดอย่เู สร็จสรรพ และมีจานชามพร้ อมช้อนส้อมมากมายหลาย
คนั จดั วางเรียงรายถกู วธิ ีเป๊ ะเหมือนโต๊ะอาหารฝร่ังท่ีมีระดบั คณุ เธอซึ่งมาแต่ไส้ไร้
แขน ก็ได้แต่บ่นพึมพาใส่ปอบหยิบด้านข้าง “นี่เหรอ อาหารไฮโซสดุ อินเตอร์ แล้ว
ฉนั จะกินยงั ไงกนั ”

ว่าแล้วก็แลบลนิ ้ ยาวออกลองเลียชิมดู “ยี ้อาหารอะไร รสชาติไม่ได้เร่ือง
หมาเนา่ เม่ือวาน ยงั อร่อยกวา่ เป็นกอง”

“เอาน่า เขาเลีย้ งน่ีนา” ปอบหยิบวา่ ร่างผอมเกร็งในชดุ หลดุ ลยุ่ ไม่พอตวั
นั่งยอง ๆ บนเก้าอีส้ ูง มือเหี่ยว ๆ เร่ิมกวาดอาหารใกล้ตัวใส่ปาก ไม่เหลียวแล
ช้อนส้อมชนั้ ดีบนโต๊ะตรงหน้าเลยสกั นิด “แตน่ ่าเสยี ดาย ไมม่ ีอะไรเป็น ๆ สกั อย่าง
เลย ฉนั อยากกินตบั สด ๆ…” เธอวา่ พลางแลบลนิ ้ เลยี ริมฝีปากด้วยทา่ ทสี ดุ สยอง

มารยาทบนโต๊ะอาหารจัดได้ว่าเลวร้ าย จนคนมองอย่างซิลเวอร์แทบ
จะต้องลกุ ออกไปอ้วกเลยด้วยซา้

หากกระสือสาวยงั ไม่หมดเรื่องคยุ เธอยงั วา่ ต่อไป “เออนี่…ฉันได้ขา่ วว่า
แม่ลาดวนบ้านชายป่ า พงึ่ จะไปซือ้ ไกอ่ ้วน ๆ มาเลยี ้ งใหม่ไว้หลายตวั วนั นีห้ ลงั งาน
เราไปแอบเปิบพิศดารแก้เล่ยี นกนั ดีกว่ามยั้ ถ้าหลอ่ นจับไก่หกั คอได้ ฉนั ขอไส้นะ”
เธอตอ่ รองอีก

ปอบหยิบรับคาอยา่ งยินดี “ฉนั ก็เจอแหลง่ ท่ีชาวบ้านแถวนี ้ขดุ เอาไว้ปลด
ทกุ ข์เหมือนกนั แมก่ ระสอื คงสนใจใชม่ ยั้ ละ่ ”

ทงั้ สองสนทนากนั อยา่ งเพลดิ เพลนิ จนคนฟังแทบจะคายของเก่าออกมา
หมดไส้หมดพุงแล้ว ดีท่ีแม่นากตัดบท แล้วบ่นถึงราคามะนาวที่ขึน้ จนแพงหูฉ่ี
ทดแทน

“พวกหล่อนยังดีนะ หากินง่าย ดูฉันสิ แค่จะทาอาหารให้พี่มากกิน…
มะนาวก็แพงแสนแพง ลกู ละตงั้ ห้าบาทเชียวนะยะ…คิดดสู ิ! พอเผลอทาตก ฉนั ก็

35

ทายาทมรณะ ppm

รีบยืดมือไปเก็บ แค่นีน้ ะ ผัวฉัน…เอ๊ย พี่มากสามีฉัน ก็หนีไปเลย ฉันอุตส่าห์
ประหยดั แล้ว ทาไมเขาไม่เห็นใจกนั บ้าง…ก็ของมันแพงนี่นา” เธอว่าพลางสะอึก
สะอืน้ แล้วโอบกอดลกู น้อยแกว่งไกวแนบอก ทาท่าจะร้ องเพลงกล่อมลกู บทใหม่
ยาวเหยยี ด

ในตอนนนั้ เอง ก็มเี สยี งแหลมสงู ร้องดงั โหยหวนทขี่ ้างตวั ปราสาท เมอื่ คณุ
เปรตตวั สงู ใหญ่ เดินพลา่ นไปทว่ั สวนด้านนอก แถมยงั สง่ สายตาเคอื ง ๆ มาให้ผา่ น
ทางหน้าต่าง ท่ีไม่สามารถเข้ามากินอาหารได้เช่นเดียวกับผีตนอื่น ๆ และยงั ไม่
สามารถใสเ่ สอื ้ ผ้าชดุ ใหมไ่ ด้ด้วย

และแล้ว…ตามธรรมเนียมไทยแท้แตโ่ บราณ เม่ือผีมา หมาก็เร่ิมหอน ยิ่ง
เหน็ ผเี ปรตตวั โต เดินวนแล้ววนอกี ฝงู หมาจรตวั แสบก็ก่อคอนเสริ ์ตทนั ที เริ่มจากตวั
หนง่ี …สองตวั ..และสามตวั และบรรเลงหนกั เข้าราววงออเคสตร้า

บรรยากาศผีไทย ๆ มันก็แบบนีแ้ หละ แต่ซิลเวอร์ผ้แู สนจะไฮโซ กลบั ไม่
เคยทนทานตอ่ เร่ืองเช่นนไี ้ ด้เลย

“ฉันเกลียดเสียงหมาหอน…!” มือบอบบางทุบโต๊ ะดังปั้ง เล่นเอาผี
ทงั้ หลายหยดุ กิน หนั ไปมองตาม ๆ กนั ยิ่งมองมาบนโต๊ะที่สภาพเลอะเทอะเพราะ
พวกผใี ช้มือกินอาหารกนั ตะกละตะกลาม เขาย่งิ อดรนทนไมไ่ ด้

“พอกันที ฉันเบื่อพวกนายแล้วนะ เลิกทาตวั ชวนคลื่นไส้แบบนีก้ นั ซะที
เถอะ! คนเขาอตุ สา่ ห์จะปัน้ ให้โกอนิ เตอร์ แทนท่ีจะปรับปรุงตวั ซะใหม่ กลบั สนใจแต่
ของเน่าเสียชวนอ้วกอย่ไู ด้ ถึงจะใส่ชุดหรู ๆ พวกนายก็ยงั เชยวนั ยังค่า ผีไทยงัน้
เรอะ ไร้รสนิยมสนิ ้ ด!ี ”

งานเลยี ้ งเงียบกริบราวป่ าช้าไปในทนั ทีที่เขาพูดจบ บรรดาผีจ้องมองเขา
เป็นตาเดียว อย่างอยากจะกินเลือดกินเนือ้ เสียด้วย ชุดเสอื ้ ผ้าท่ีเดินยากถอดยาก
ทาให้อดึ อดั จะแยอ่ ยแู่ ล้ว พอโดนวา่ ตอ่ หน้าเช่นนนั้ ทกุ อยา่ งก็ขาดผงึ ลง

“นายมนั ก็แค่กระหงั ธรรมดา ๆ เหมือนกันน่ันแหละ วนั ๆ ก็หอบกระด้ง

36

ทายาทมรณะ ppm

บินไปบินมา กินแต่ของโสมม ต่างกับพวกเราตรงไหนกัน พอกันที พวกเราไม่
อยากจะเสวนากบั พวกววั ลมื ตีน ผีลมื กาพืดหรอก” กระสอื สาวผ้วู า่ กนั ว่า เชือ้ สาย
ใกล้เคียงกระหงั ทีส่ ดุ อดรนทนไม่ได้กอ่ นเพ่ือน หลงั จากว่ายาวเหยียดแล้ว คณุ เธอ
ก็สะบดั ไส้ดงั พรืด กอ่ นจะลอยตวั ออกไปทางหน้าตา่ งกลบั บ้านไป

“งานฮาโลวีนบ้ าบออะไรกัน พวกเราน่ะ เป็นผีไทยแท้ ๆ คิดเหรอว่า
อยากจะร่วมนกั น่ะ” ผีตนอ่ืน ๆ เร่ิมบ่นพึมพาบ้าง ต่างตนต่างเร่ิมเปล่ียนกลบั ชุด
เก่า ทิง้ ชดุ สดุ ไฮโซไว้โดยไม่แยแส แล้วพากนั จากไปอย่างหงุดหงิด ด้วยรับคาพูด
แรง ๆ เมอ่ื ครู่ไมไ่ ด้

ซลิ เวอร์มองขบวนผี ๆ จากไปอยา่ งงนุ งงแกมเสยี ใจ สภาพห้องเลอะเทอะ
ชดุ เปรอะเปือ้ น ถกู โยนทิง้ ขว้างไว้เกล่ือนกลาด งานเลีย้ งของเขาที่รอคอยมานาน
สดุ ท้ายก็ลม่ ลงเสยี แล้ว

เจ้าของงานก้มหน้านิ่ง มือเรียวยาวกาแน่น อย่างพยายามสะกดกลนั้
อารมณ์เต็มท่ี

“ทาไมละ่ …ฉนั …ก็แคอ่ ยากให้ทกุ คนมีระดบั ไมเ่ ป็นผเี ชย ๆ ไปตลอดชาติ
แท้ ๆ” ร่างทไ่ี ร้เรี่ยวแรงทรุดลงกบั พนื ้ โดยไร้ซง่ึ ผตี นใดมาสนใจใยดี

ค่าคืนฮาโลวีนแสนสขุ ที่เขารอคอยกลายเป็นคืนอนั เลวร้ ายท่ีโดนทุกคน
ปฏเิ สธไปแล้ว

ไมม่ ีใคร…เข้าใจเขาจริง ๆ งนั้ เหรอ?
“ก็ได้ อยากจมปลกั อยกู่ บั กลิน่ โคลนสาบควายตอ่ ไปก็เชิญ ฉนั ขีเ้กียจจะ
ใสใ่ จแล้ว!”
ร่างระหงเชิดหน้าขึน้ ไม่เหลียวมองต่อสิ่งใดอีก เขาก้าวฉับ ๆ ขนึ ้ ชนั้ สอง
พลางออกคาสง่ั “เซบาสเตียน เตรียมนา้ อนุ่ ไว้ด้วย ฉนั จะอาบนา้ แก้เซ็ง” วา่ แล้วเขา
ก็หายเข้าห้องไป มบี ญุ รอดมองตามอยหู่ า่ ง ๆ โดยไมไ่ ด้พดู อะไรอกี

37

ทายาทมรณะ ppm

ภายในห้องนอน หลงั จากร่างบอบบางเข้าไปแล้ว ท่าทางสดุ เก็กเม่ือครู่ก็
พังทลายลงโดยสิน้ เชิง ซิลเวอร์ทิง้ ตัวลงกับเตียงแล้วร่าไห้ งานท่ีสู้อุตส่าห์
เตรียมการมาอยา่ งดี อาหารท่ีสงั่ เชฟจากภตั ตาคารสดุ หรู ไหนจะยงั เสอื ้ ผ้าสงั่ ทา
พเิ ศษ เพอ่ื การนโี ้ ดยเฉพาะ

…ทาไมผพี วกนนั้ ไมเ่ หน็ ถึงความดีของเขาบ้าง
นีล่ ะ่ สาเหตทุ เี่ ขาไมเ่ คยคดิ จะคบค้าสมาคมกบั พวกผีเหลา่ นเี ้ลย!
เขาเบ่ือทุกส่ิงทกุ อย่างท่ีนี่ สภาพแวดล้อมบ้า ๆ ท่ีเขาต้องทนอยู่กับมัน
นบั ตงั้ แตเ่ ป็นผเี ช่นนี ้
ไมเ่ คยชอบมนั เลย…แม้แตน่ ดิ เดียว
“ฉนั เกลยี ดพวกผีบ้านนอก เกลยี ดท่ีสดุ !”
ไหล่บอบบางสนั่ สะท้านสะอึกสะอืน้ อย่างโดดเดี่ยว ไม่ได้รับรู้ถึงการเข้า
มาของชายหนุ่มที่หน้าประตู ร่างสูงถอนใจยาว ก่อนตัดสินใจเดินเข้าไปหา มือ
ออ่ นโยนลบู ผมนมุ่ สลวยนนั้ เบา ๆ
“เวอร์จงั ครับ” บญุ รอดเรียกหา หากกระหงั น้อยหลบสายตาไป และยงั คง
สะอนื ้ เบา ๆ อยา่ งน้อยใจ
“ไม่ต้องมาเข้าข้างผีเชย ๆ พวกนนั้ เลย ฉนั ไม่อยากฟังแล้ว” เขาว่ากลบั
อยา่ งหงดุ หงิด
หากบญุ รอดยงั คงใจเย็น เขากอดแผ่นหลงั ผอมบางท่ีสนั่ เทานนั้ ไว้ อ้อม
กอดทอ่ี บอนุ่ ทาให้ซิลเวอร์สงบลงอยา่ งเหน็ ได้ชดั
จนเวลาผา่ นไปเป็นครู่ บญุ รอดจึงตดั สนิ ใจพดู ตอ่ ไป นา้ เสยี งของเขายงั คง
ออ่ นโยนและนมุ่ นวล นน่ั ทาให้กระหงั น้อยละพยศลงไปเยอะ
“คณุ ก็รู้วา่ ผมไมเ่ คยเข้าข้างใคร นอกจากคณุ …แตฟ่ ังผมกอ่ นได้ไหมครับ”
ใบหน้าหวานที่นา้ ตาพ่ึงเริ่มแห้งหันมายังชายหน่มุ และยินยอมที่จะฟัง
เป็นครัง้ แรก

38

ทายาทมรณะ ppm

“ผมไมส่ นใจหรอกครับวา่ ใครจะพดู ยงั ไง แต่ผมก็อยากให้คณุ ไมล่ มื ความ
จริงที่ว่า…จะยังไงเราก็ยังเป็นผีไทยเหมือนกัน คุณคงจาได้นะ ว่าคุณยอมเป็น
‘กระหงั ’ กบั ผมแล้ว ตงั้ แตค่ ืนแรก…ท่เี ราเจอกนั ”

“แต…่ แตว่ า่ ” อกี ฝ่ายพยายามจะค้าน
ชายหนมุ่ ขยบั เข้าไปใกล้ขนึ ้ อกี “คณุ รักผมรึเปลา่ ครับ… รัก… ในร่างนี…้
ทเ่ี ป็นผบี ้านนอก แบบนรี ้ ึเปลา่ ?”
ตาคมเข้มแบบหนุ่มไทยร้ อยเปอร์เซ็นต์จับจ้องมา ร่างสมบูรณ์ด้วยมัด
กล้ามบกึ บนึ แข็งแรง ทแ่ี ม้ปัจจบุ นั จะมกี ระด้งแขวนทแี่ ขนเป็นครัง้ คราวอยบู่ ้าง ก็ยงั
นา่ หม่าไม่ต่างจากตอนเป็นมนษุ ย์ท่ีพบกนั หนแรกอย่ดู ี ซิลเวอร์กดั ปากอยา่ งเขิน ๆ
กบั แผน่ อกซิกแพ็คอนั เย้ายวนนนั้ ก่อนจะร้องโอ๊ย
“อ้าว คณุ ได้เลอื ดอีกแล้วนะครับ”
“บ้าจงั เขยี ้ วฝังเพชรอนั นีน้ ่ี” คนเจ็บนา้ ตาเล็ด พมึ พาโทษมนั เสยี อยา่ งนนั้
ปากเขาจะพรุนก็เพราะเจ้าเขีย้ วบ้าน่ีละ่ แตไ่ ม่ว่าใครจะว่ายงั ไง เขาก็ไม่คิดจะเลิก
ใส่มัน…เพราะเขีย้ ว…เป็นสัญลกั ษณ์อย่างหน่ึงของแวมไพร์ที่แสนมีเสน่ห์ใน
ความคิดของเขา
แวมไพร์ ทีเ่ ย้ายวนและลกึ ลบั
แวมไพร์ ท่ีมองครัง้ ใด ก็คล้ายโดนสะกดตรึงตาตรึงใจไว้
แวมไพร์ ที่ไม่ว่าเมื่อไหร่ ก็สามารถสบู เลือดสบู วิญญาณเหย่ือผ้หู ลงใหล
ในความงามจนไมอ่ าจขดั ขนื ได้ แม้ยามวาระสดุ ท้ายของชีวิตมาเยือน!
แล้วนี่มันอะไรกัน จะให้มานัง่ คิดถึงความเป็นจริง ท่ีว่าเขาเป็นกระหัง
ไมใ่ ชแ่ วมไพร์อกี งนั้ เหรอ!
มอื แกร่งจบั คางได้รูปเงยขึน้ น้อย ๆ กอ่ นใช้ปลายลนิ ้ ตวดั เชด็ เลอื ดนนั้ “ผม
ก็บอกแล้วไง ว่าอย่าใสม่ นั เลย” วา่ แล้วเขาก็แกะมนั ออกทงั้ แผง เขยี ้ วฝังเพชรสงั่ ทา
พิเศษอนั ลา่ สดุ จึงมีอนั ต้องไปนอนแอ้งแม้งอย่กู ้นแก้วราวฟันปลอมของคุณยาย

39

ทายาทมรณะ ppm

ตอ่ ไป
ชายหนมุ่ ยงั คงไมห่ ยดุ เขาโน้มร่างบอบบางลงมาบนตกั กอ่ นจะเร่ิมจบู ซา้

อยา่ งแนบแนน่ คนงอนกะจะอาละวาด แตก่ ลบั โดนรสจบู ชนั้ เยีย่ มดงึ ความสนใจไป
จนหมดสนิ ้

“อา…นายน่ี จะทาฉนั เป็นผีรอบสองแล้วไง” เขาพึมพาด้วยนา้ เสยี งหอบ
ขาดห้วงหลงั ผละออก คาโต้แย้งที่คิดเอาไว้ สลายหายไปจากความคิดแล้วในตอน
นนั ้

ชายหนมุ่ หวั เราะแล้วพูดตอ่ จริงจงั “คณุ คงไม่รังเกียจ ท่ีผมเป็นกระหงั ใช่
ไหม ผมเองก็ไมม่ เี ขยี ้ ว แถมมีกระด้งกบั สากอีก”

ร่างบอบบางนิ่งอึง้ ไป “เอ้อ…ก็นาย…เป็นกระหังเพราะฉนั น่ีนะ ใครจะ
ไป…คิดแบบนนั้ ได้ละ่ แถมของพวกนนั้ …ฉนั ก็สงั่ ทาพิเศษเพ่ือนายด้วย” จะว่าไป
ตวั เขาเองนน่ั ละ่ ท่ีเป็นคนแพร่เชือ้ นน่ั แต่หนมุ่ น้อยราชินี ก็ยงั ไมอ่ ยากจะยอมรับอยู่
ดี วา่ ตวั เองก็เป็นกระหงั เช่นกนั

“แล้วคณุ เอง ก็เป็นกระหงั เหมือนกบั ผม… ใช่มยั้ ครับ” ชายหนมุ่ พดู ตอ่ ไป
อยา่ งจงใจยา้

ร่างบางเบือนหน้าหนีอย่างชา้ ใจ “แต่..แต่ว่าฉัน…ไม่อยากเป็นกระหงั น่ี
นา”

ดวงตานนั้ มีนา้ ตาคลออกี ครัง้ มนั เป็นสิง่ ทีเ่ ขาเก็บกดมานานแสนนาน ไม่
วา่ จะเปลย่ี นแปลงตวั เองอยา่ งไร ตกค่า เขาก็ยงั ต้องพกสาก หอบกระด้ง บินไปบิน
มา (ในห้อง) เหมือนแม่กระสือนน่ั ว่าอย่ดู ี ถึงจะไม่ต้องออกไปล่าเหย่ือบ่อยนกั ก็
เถอะ

“ผีไร้รสนิยม…ผีนา่ เกลยี ดอยา่ งนนั้ …” หยาดนา้ ตาใส ๆ เร่ิมพรั่งพรูลงมา
อกี รอบ รับไม่ได้จริง ๆ กบั คาพดู ของกระสอื สาวเมื่อครู่ เขาไมไ่ ด้เป็นแบบนนั้ …เขา
แตกตา่ ง…จากพวกนนั้ จริง ๆ นะ

40

ทายาทมรณะ ppm

ทกุ สง่ิ ทกุ อยา่ งทพ่ี ยายามแทบตาย ทาไมไมม่ ีใครเข้าใจบ้าง
เอวบอบบางถูกรัง้ มากอดแนบอก “ไม่ว่าคุณจะเป็นแวมไพร์ หรือเป็น
กระหงั ผมก็รักคณุ นะ…คณุ จะยอมรับ…ในสง่ิ ทีค่ ณุ เป็น เพื่อผมจะได้ไหม”
“เช่ือผมสคิ รับ ไมม่ ีกระหงั ตนไหน จะนา่ รักขนาดนแี ้ ล้ว จะเอาแวมไพร์มา
แลก ผมก็ไมย่ อมนะครับ”
คาพดู ท่ีจริงจงั นนั้ ทาให้คนฟังนิ่งองึ ้ ไป
ไมเ่ คยมใี คร…พดู แบบนกี ้ บั เขามาก่อน
ใช่…ตงั้ แตโ่ ดนคาสาปนมี ้ า มนั ไมเ่ คยมี
จนคนผ้นู ี…้ เข้ามาในชีวิตของเขา
“อืม…” ซิลเวอร์เร่ิมก้มหน้างุด ทงั้ ๆ ที่ยงั อย่ใู นอ้ อมกอดนนั้ นา้ ตาแห่ง
ความตืน้ ตนั ที่ยบั ยงั้ ไว้ไม่อยู่ เริ่มพร่ังพรูออกมา มือเรียวรีบปาดเช็ดอย่างกลวั เสีย
ฟอร์ม กอ่ นพดู ตะกกุ ตะกกั ตอบ
“กะ… ก็ฉนั … เป็นกระหงั ท่ีงามที่สดุ ในโลกนี่! …มนั …มนั เร่ืองปกติอยู่
แล้วใช่มยั้ ละ่ ”
มอื ออ่ นโยนช่วยเช็ดคราบนา้ ตานนั้ ออกอยา่ งนมุ่ นวล แก้มเนียนใสท่ีแดง
เร่ือ ทาให้เขาแทบอดใจไมไ่ หวอยากจบู รอบสองเสยี แล้ว
“แนน่ อนครับ คณุ เป็นกระหงั ท่ที งั้ นา่ รัก ทงั้ งามที่สดุ ในโลกเลย”
“แตว่ า่ นะ” คนพดู จงใจหยดุ ชะงกั เสยี อยา่ งนนั้ เลน่ เอาคนฟังหผู ง่ึ
“หมื ? อะไร หรือนายจะบอกวา่ ผีตนอนื่ ตนไหนงามกว่า?” แววตางามเริ่ม
ดดุ นั ขนึ ้ ทนั ควนั
ชายหน่มุ หวั เราะเบา ๆ “เปลา่ ครับ ผมแคจ่ ะบอกวา่ …คณุ จะเซ็กซี่ขนึ ้ อีก
เวลาผม…ใช้สากสนั่ ได้นน่ั กบั คณุ ”
“อ๊ะ…คนลามก!” ราชินีกระหงั ค้อนให้
“ไมเ่ ช่ือหรือครับ ผมจะพิสจู น์ให้ดอู กี ทีเอามยั้ ” วา่ แล้วก็อ้มุ คนในอ้อมกอด

41

ทายาทมรณะ ppm

ขนึ ้ มา “เซบาสเตียน กระด้งล่ะ?” พ่อบ้านคนสนิทเข้าใจท่ีสงั่ ทนั ที ก่อนจะจัดการ
แต่งตวั ให้ราชินีของเขาอย่างรวดเร็ว พร้อมกบั สง่ สากให้อีกด้วย แล้วจึงหลบไปถา้
มองอยา่ งสงบ ตามวิสยั คนรับใช้ที่แสนดี

“อา…มันสั่นนะ” เสียงหวานครางกระเส่า เม่ือของชิน้ นัน้ ทางานได้ดี
เหมือนเช่นเคย “สากพร้อมกระด้งเมดอินไทยแลนด์ ใช้งานดีกว่าของชาติไหน ๆ
แนน่ อน คณุ เห็นด้วยมยั้ ครับ” คนพดู ยมิ ้ หวานกอ่ นจะเริ่มจดั การสาธิตวธิ ีการใช้งาน
อยา่ งตอ่ เนอ่ื ง

“อกึ ้ คนบ้า…ไมพ่ ดู ด้วยแล้ว..อ๊า!”
และแล้วคนื นนั้ …ทงั้ ค่กู ็พิสจู น์คณุ ภาพสนิ ค้าทาพิเศษ เป็นผไี ทยใช้สินค้า
ไทย ยนั รุ่งสาง

ราตรีกาลที่มาเยือนในค่าคืนของอาทิตย์ถัดมา ร่างบอบบางในตอนนี ้
กาลงั แตง่ องค์ทรงเครื่องในชดุ กระหงั เตม็ ยศ โดยมบี ญุ รอดคอยช่วย มือคลอ่ งแคลว่
ของเขา จดั การผกู สากอนั น้อยไว้ข้างเอวได้รูปนนั้ ด้วยทา่ ทเี อาอกเอาใจ

หากราชินีของเขายงั คงลงั เลไม่มนั่ ใจ “บญุ รอด…ฉนั ต้องทาแบบนีจ้ ริง ๆ
นะ่ เหรอ” ดวงตาคงู่ ามมองอกี ฝ่ายอยา่ งออดอ้อน

“ไมไ่ ป…ไมไ่ ด้เหรอ” เขาสง่ เสยี งหวานแกมขอร้องไปให้ชายหนมุ่
“ไม่ได้หรอก คุณสัญญากับผมไว้แล้วนะครับ” บุญรอดตอบด้วยท่าที
เข้มงวดน้อย ๆ นยั น์ตาสดี าสนิทจบั จ้องร่างบางอย่างตงั้ ใจจะให้อีกฝ่ ายยืนยนั คา
สญั ญาทไ่ี ด้บอกเอาไว้
ร่างบอบบางเร่ิมอกึ อกั หากรู้ดีวา่ คงปฏิเสธไมไ่ ด้แล้ว “กะ…ก็ได้ เร่ืองแคน่ ี ้
เอง…แค่ไปขอโทษทกุ คนในงานเลยี ้ งผีพืน้ บ้าน …ในชุดนี…้ ทาไมฉนั จะทาไมไ่ ด้”
เขาพดู ต่อ ก้มหน้าก้มตาเดินออกมานอกประตู ก่อนจะกระพือกระด้งโอท็อปอนั
งามขนึ ้ ลงน้อย ๆ ดีนะว่าโกนขนจก๊ั แร้เรียบร้อย ไมง่ นั้ เขาคงอายกว่านีอ้ ีกเป็นร้อย

42

ทายาทมรณะ ppm

เทา่ ที่จะต้องบิน…ตอ่ หน้าสาธารณะชนผี ๆ ในวนั นี ้
บญุ รอดแอบขา ก่อนจะบนิ ตามไป ด้วยกระด้งชนั้ ดีทอ่ี ีกฝ่ายหามาให้
“ขอบคณุ นะครับ ทคี่ ณุ รักษาสญั ญา”
“ฮึ เร่ืองเลก็ น้อยแคน่ ี…้ กระหงั อยา่ งฉนั ทาได้อยแู่ ล้ว” เขาตอบโดยไมห่ นั

หน้าไปมองอีก คาพดู นนั้ …ช่างนา่ รักเสียจนชายหน่มุ แทบอดใจไม่ไหว ร่างสงู บิน
เข้าไปใกล้พลางกระซบิ

“เวอร์จงั ทร่ี ัก…คณุ แตง่ ชดุ นแี ้ ล้ว…เร้าอารมณ์ผมเป็นบ้าเลยรู้มยั้ ”
“คนลามก ถ้านายพดู อีกคาเดยี ว ฉนั จะกดนายทขี่ ้างทางนี่ซะเลยนะ” คน
งามขฟู่ ่ อเบีย่ งประเดน็ ใบหน้าใสแดงฉาน เขินแทบตายท่ีโดนชม ชดุ ของเขา…ทน่ี กึ
รังเกียจมาตลอดนน่ั
“ผมไม่กล้าหรอก” บุญรอดพูดยิม้ ๆ “เพราะว่าผมกลัว… ว่าคุณจะ
อารมณ์ค้าง ไว้เสร็จงานแล้ว เราจะได้ทาต่อกนั สามวนั สามคืนรวดเดียวไปเลย น่า
นะถงึ ใจกวา่ … จริงมยั้ ละ่ ครับ” เสยี งชวนคิดลกึ เลน่ เอาคนฟังแทบจะบนิ ชนต้นตาล
ด้วยความเขนิ
“บินระวงั หนอ่ ยสิครับ กระหงั น้อยสดุ ท่ีรักของผม เด๋ียวคืนนี…้ คณุ ก็ไม่มี
แรงออนท็อปผมพอดี”
“บ้า…” เสยี งใสพึมพา “ถ้านายไม่เลิกแซวฉนั ละ่ ก็นะ คืนนีน้ ายไม่ได้อยู่
บนแน่” เขาขกู่ ลบั ก่อนจะบินไปยงั งานเลยี ้ งผพี ืน้ บ้าน โดยไมห่ นั มามองอีกฝ่ ายอีก
เลย ปล่อยให้ชายหนุ่มขาอยู่คนเดียวแล้วรีบบินตามร่างบอบบางนนั้ ไปอย่างมี
ความสขุ

43

ทายาทมรณะ ppm

3

คนื พระจนั ทร์เต็มดวง
Full Moon Night

แสงจันทร์สาดส่องต้องแผ่นหลงั เนียนสวยได้รูปบนเตียงนุ่ม ผู้คร่อมอยู่
เหนือชายทา่ ทางเหม่อลอย เรือนร่างเย้ายวนให้ความรู้สกึ ยากแยกแยะเพศ เพียง
แค่ได้มองสติก็พร่าเลือนแล้ว ด้วยหลงมวั เมากบั ร่างกายทรงเสน่ห์เบือ้ งหน้า ราว
โดนอานาจลลี ้ บั ดดู กลนื กระทง่ั วญิ ญาณ

เล็บยาวปลายแหลมคมกรีดไล้อกแกร่งเป็ นรอยแดง รู้สึกพึงใจกับ
ร่างกายกายาแขง็ แรง เลอื ดฝาดสมบรู ณ์ รู้สกึ ได้กระทงั่ กลนิ่ โลหิตไหลเวียนภายใน
จนอยากขบกดั ลมิ ้ ลอง

เขีย้ วสขี าวสะอาดงอกจากริมฝีปากอิ่มสแี ดงสดทีละน้อย ยามโน้มตวั ลง
ไปกัดซอกคอแกร่ง กล่ินเลือดหอมหวานยามดูดด่ืมลิม้ รส คนด้านล่างยังคง
เคลิบเคลิม้ หลงใหลตามมนต์สะกด หาได้ดิน้ รนต่อต้านแม้เพียงน้อยนิด ราวกับ
ยินยอมเป็นข้าทาสบริวาร พลกี ายและโลหติ ให้แตโ่ ดยดี

ทนั ใดนนั้ สายตางามคนู่ นั้ กลบั พึ่งสงั เกตเห็น...ดวงสเี หลืองนวลกลมโต
ลอยโดดเดน่ อยนู่ อกหน้าตา่ ง บอกได้ชดั วา่ เป็นเดือนเพ็ญ

ร่างปราดเปรียวราวผ้ลู า่ ชะงกั งนั ดวงตาคสู่ วยเบิกกว้างอยา่ งตกใจ
วันนี.้ ..พระจนั ทร์เตม็ ดวง!
พระจนั ทร์เตม็ ดวง...ท่ีเดือนหนงึ่ มีเพยี งครัง้ เดียว...ชว่ งเวลาอนั ตราย!
เขาผละออกจากคนบนเตียงแทบจะในทนั ที เลอื ดสีแดงสดยงั คงติดอย่ทู ่ี
ริมฝีปาก มือเรียวยาวปาดเช็ด ก่อนจะตงั้ หลกั รวบรวมความคิด
เพลดิ เพลนิ กบั เหย่ือมากเกินไปแล้ว...จนลมื เลอื นถึงชว่ งเวลานไี ้ ปเสยี ได้

44

ทายาทมรณะ ppm

กอ่ นทค่ี นผ้นู นั้ จะหาเขาเจอ...จะต้องรีบ...หนไี ปให้ไกลเสยี กอ่ น
จะยอมถกู จบั ไมไ่ ด้...ต้องหนี

พริบตาเดียวร่างนนั้ แปรเปลย่ี นเป็นค้างคาวตวั ใหญ่ ตงั้ ทา่ จะโบยบินผา่ น
ชอ่ งหน้าตา่ งกว้างเบือ้ งหน้าออกไป หากยงั ไมท่ นั ได้ทาเช่นนนั้ กลบั ถกู บางอย่างตี
ตวดั จนร่วงหลน่ กลบั มากระแทกกบั เตียงเตม็ แรง

“จะหนีไปไหนล่ะ ราตรีนีย้ ังอีกยาวไกลไม่ใช่รึ เกรย์” เสียงทุ้มมีพลัง
ทกั ทายขนึ ้ ร่างแปลงค้างคาวเปล่ยี นกลบั เป็นคนอีกครัง้ บนเตียงน่มุ ที่มีเหย่ือซงึ่ ถกู
สบู โลหติ จนซดี สลบเหมือดนอนอยดู่ ้านข้าง

“เควิน!” เสียงใสพึมพา มีแววหวาดหวน่ั อย่ใู นสหี น้าซีดขาวอย่างเห็นได้
ชดั

“ยงั จากนั ได้สินะ คิดวา่ นายจะหลงระเริงกบั เหย่ือจนลืมฉนั คนนีเ้ สยี แล้ว
ถึงเราจะได้เจอกนั แคช่ ว่ งพระจนั ทร์เต็มดวงเทา่ นนั้ ก็เถอะ”

ใบหน้างามเบยี่ งหลบ “ใครบอกวา่ ฉนั อยากจะเจอนายกนั ”
ร่างสงู ใหญ่ก้าวเข้ามาจากหน้าต่างเป็นร่างท่ีคล้ายมนุษย์ หากผิวกาย
สว่ นใหญ่กลบั มีขนสีเข้มปกคลมุ จนหนา ใบหน้าแกร่งมีหสู ีนา้ ตาลเข้มตงั้ ตรงแบบ
เดยี วกบั สนุ ขั ป่ า ดวงตาวาวโรจน์แบบสตั ว์ร้ายจบั จ้องมาคล้ายพบเจอเหย่อื ท่ีถกู ใจ
ร่างกายท่อนบนท่ีแข็งแกร่งเต็มไปด้วยมดั กล้าม รับกบั ด้านลา่ งที่สมส่วนและดูดี
รวมถึงหางสวยที่เป็นพวงยาว
ใบหน้าของผู้มาเยือนขมวดมุ่น เมื่อเห็นร่างของชายอีกคนบนเตียงนนั้
สายตาท่ีมองมาแสดงถึงความไมพ่ อใจอยา่ งชดั เจน
“ถึงกบั พาเหย่ือมาที่เตยี งของเราเชียวรึ”
“ใครบอกวา่ เป็นเตยี งของเรา มนั เตยี งของฉนั ตา่ งหาก...และฉนั จะพาใคร
มา มนั ก็เร่ืองของฉนั ”
ดวงตาสวยจ้องกลบั อยา่ งไมก่ ลวั เกรง

45

ทายาทมรณะ ppm

เควินก้ าวเข้ามาอีกก้ าว ในขณะที่เกรย์กลับถดถอยไปเบือ้ งหลังอีก
เลก็ น้อย ดวงตาประสงค์ร้ายจ้องมาอยา่ งโกรธเคือง

“นายจะไปทาอะไรกับใครท่ีไหน ฉันไม่เคยว่า...แต่ท่ีน่ี...ฉันขอห้าม..
ไม่อย่างนนั้ ...” ริมฝีปากหนาแสยะยิม้ น่าสะพรึง ก่อนจะก้าวขึน้ ไปบนเตียง ร่าง
บอบบางขยบั ถอยไปอีก หากตดิ สว่ นหวั เตียงแล้ว

มอื แข็งแกร่งตวดั เพยี งเบา ๆ ก็ทาให้ชายแปลกหน้าทีห่ มดสติอย่บู นเตียง
กระเด็นหลน่ ไปไกลเกือบถงึ อกี มมุ ห้อง ดวงตาราวสตั ว์ป่ ากระหายหิว ยงั คงมองมา
เพียงร่างบนเตยี งนนั้ ไมย่ อมปลอ่ ยให้คลาดสายตาแม้เพียงเสยี ้ ววนิ าที

หมดหนทางหนีแล้ ว เกรย์จึงได้ แต่หันมาเผชิญหน้ าอีกฝ่ ายอย่าง
เตรียมพร้อมจะตอ่ สู้ ขนาดตวั ทีแ่ ตกตา่ ง ทาให้เขาเป็นรองจนยากจะขดั ขนื เสยี งดงั
แคว้กเมื่อกรงเล็บแหลมตะกุยเสือ้ ตัวบางของเขาขาดเป็นแนวยาว ร่างบอบบาง
ขยบั หลบ แตไ่ ปได้ไมไ่ กลก็จนมมุ แล้ว

“วา่ ง่าย ๆ ดีกวา่ นา่ ฉนั รู้นะวา่ นายเองก็ต้องการ”
คนฟังชะงัก ริมฝีปากบางขบกันก่อนจะพึมพาขึน้ ว่า “ใครบอกว่าฉัน
ต้องการนายกนั ...คนอ่ืนนะ่ จะเป็นใครก็ได้...แตต่ ้อง...” นยั น์ตาคสู่ วยเหลอื บมอง
มาอยา่ งเหยียด ๆ “...ต้องไมใ่ ชห่ มาสกปรกอยา่ งนาย!”
“หึ...หนีไม่ได้ยงั จะทาปากดีอีกนะ...เป็นหมาแล้วยงั ไง...อย่างน้อยก็ทา
แบบนไี ้ ด้”
วา่ แล้วก็ฉีกกระชากเสือ้ ผ้าของอีกฝ่ ายจนขาดกระจุยได้ในพริบตาด้วย
กรงเล็บอนั แหลมคม ร่างบนเตียงสนั่ สะท้านด้วยความหนาวเหน็บ ไม่ใช่ความ
หนาวจากอากาศโดยรอบ แต่เป็นความหนาวเย็นจากการถกู ดวงตาจาบจ้วงจ้อง
มองมาไมก่ ระพริบ
“ไมไ่ ด้เจอตงั้ เดอื นนงึ ...แตน่ ายก็ยงั งดงามเหมือนเดมิ นะ” เควนิ พมึ พาราว
ตกในห้วงมนต์สะกด...มนตราแหง่ ความเย้ายวน ซงึ่ แวมไพร์เทา่ นนั้ จะมีได้ และนน่ั

46

ทายาทมรณะ ppm

...ก็เป็นอาวธุ ของเกรย์เสมอมา
ใบหน้ามน่ั ใจมีรอยยิม้ เชิญชวน เสียงหวานพึมพา เปล่ียนจากหน้าเป็น

หลงั มือได้ในพริบตา “จะงามเหมือนเดิมรึเปลา่ ก็ลองเข้ามาพสิ จู น์สิ”
“ไมต่ ้องบอกก็ทาอย่แู ล้ว” เควินโน้มกายใหญ่โตนนั้ ลงมา มือเรียวที่เต็ม

ไปด้วยเลบ็ แหลมโอบกอดรอบคอมนษุ ย์หมาป่ า ดงึ รัง้ อีกฝ่ายเข้ามาใกล้ก่อนจะฝัง
เขยี ้ วลงทลี่ าคอนนั้ เตม็ แรง

รสชาติเลือดเข้มข้นแตกต่างจากเลือดมนุษย์ เต็มไปด้ วยพลงั แฝงอัน
แข็งแกร่ง ย่ิงดดู ดื่มยิ่งเคลิบเคลิม้ ...ย่ิงปลกุ เร้ าร่างกายนนั้ มากกว่าเดิม เสียงลม
หายใจขาดห้วงเลก็ น้อย เม่อื เขีย้ วทฝ่ี ังลกึ คอ่ ยผละออก

ใบหน้าชายหน่มุ ด้านบนมีรอยยิม้ เยือกเย็น โดยไม่ได้รู้สึกอนั ใดกับการ
สญู เสยี เลอื ดไปแม้แตน่ ้อย

“อร่อยใช่มยั้ ละ่ กินอีกส”ิ
โดยไมม่ กี ารรีรอ ริมฝีปากสสี ดนนั้ อ้าออกอกี ครัง้ และฝังเขยี ้ วลงไปใหม่จน
มิดไมไ่ กลจากรอยเดิม มอื หยาบเต็มไปด้วยขนพะรุงพะรังเริ่มดงึ เศษผ้าทห่ี ลงเหลือ
จากการถกู ฉีกกระชากบนร่างของอีกฝ่ ายออกไป ก่อนจะลบู ไล้บนั้ ท้ายบางเนิบช้า
แกมกระตุ้นบีบเค้น เสียงครางอือดงั เล็ดลอด แม้จะยังดดู กินเลือดสด ๆ ไม่ยอม
ปลอ่ ย
ดวงตาคมมองมาพลางพมึ พา “ระหว่างรอพระจนั ทร์เต็มดวง นายจะไป
ดื่มเลือดใคร...ฉันไม่ว่า...แต่วันสาคัญนี.้ ..อย่าให้ฉัน เห็นนายอยู่กับใครอีกล่ะ
ไมอ่ ยา่ งนนั้ ...”
มือแข็งแรงบีบกระชับบนั้ ท้ายสวยจนอีกฝ่ ายน่ิวหน้า ร่างบอบบางโอบ
อ้อมแขนรอบคอแขง็ แรงนนั้ แนบแนน่ กวา่ เดิม เสยี งลมหายใจหอบเบา ๆ เมื่อพึมพา
วา่ “นนั่ มนั ...เร่ืองของฉนั นายอยากมาช้าเองน่ี”
“อกื ้ !” เกรย์เกร็งตวั แนน่ เมอื่ รู้สกึ ได้ถงึ การกระต้นุ ท่จี ดุ ออ่ นไหว นวิ ้ หยาบท่ี

47

ทายาทมรณะ ppm

พยายามดงึ ดนั เข้าไปแม้ชอ่ งทางจะยงั คงปิด ทาให้รู้สกึ เจ็บจนห้ามเสยี งร้องไว้ไมไ่ ด้
อีกฝ่ ายขมวดคิว้ ขดั ใจ จบั ร่างท่ีปีนอย่บู นตวั กดลงกับเตียงเต็มแรงในท่านอนคว่า
มือแกร่งรัง้ บนั้ ท้ายสวยให้ยกสงู ก่อนจะสอดแทรกปลายลนิ ้ ยาวของสตั ว์ป่ าอนั หิว
กระหายแกมบงั คบั เปิดช่องทางนนั้ ทลี ะน้อย

“อ๊า...ฮึก...อยา่ นะ...” ร่างด้านลา่ งพยายามดิน้ รน หากแขนที่แข็งแรงราว
คมี เหลก็ กลบั ยดึ ตวั ไว้จนไมอ่ าจขยบั เขยอื ้ นไปไหนได้

ลนิ ้ ยาวเริ่มแทรกเข้ากวา่ เดิม บนั้ ท้ายสวยพยายามขยบั หนี ย่ิงถกู สารวจ
ลกึ ยิ่งคล้ายไมเ่ ป็นตวั ของตวั เอง

“ไม.่ ..อ๊า...มนั ลกึ ...อยา่ สิ ออกไปนะ!”
ลนิ ้ ยาวถอนออกไปตามคาสง่ั ใบหน้าแกร่งยงั คงยิม้ ยียวน หากอีกฝ่ ายท่ี
หอบเบา ๆ กลบั เริ่มอารมณ์ค้าง ดวงตางามมองค้อนแอบขดั ใจ ริมฝีปากบางขบกนั
อีกรอบ พยายามจะไมแ่ สดงความต้องการในเบอื ้ งลกึ นนั้ ออกไป
ทวา่ ยงั ไมท่ นั ได้อทุ ธรณ์อนั ใด ร่างนนั้ ก็สะด้งุ เฮือกอกี ครัง้ เม่ือรู้สกึ ได้ถงึ สง่ิ
ท่ีใหญ่กวา่ เดมิ แทรกเข้ามาแทนที่ นวิ ้ ใหญ่อวบหนาขยบั แทรกเข้ารวดเดยี ว เลน่ เอา
แทบร้องไมอ่ อก
“อึก...มัน...เจ็บนะ” เสียงร้ องเริ่มกระเส่า ในความเจ็บยังสอดแทรก
ความรู้สึกแปลก ๆ เข้ามาด้วย คงเป็นเพราะเลือดท่ีได้ดื่มไปเม่ือครู่นัน้ ...ปลุก
สญั ชาตญาณความต้องการขนึ ้ มาเสยี แล้ว...และมนั ยงั ยากจะดบั ลงได้โดยง่ายอีก
ด้วย แม้วา่ เจ้าตวั จะไมป่ รารถนามนั สกั เทา่ ใดก็ตาม
นิว้ นัน้ ขยับกวาดไล้ภายในชานาญนัก ล่วงรู้กระท่ังจุดอ่อนท่ีไวต่อ
ความรู้สกึ ยามเคลอ่ื นไหวยง่ิ รู้สกึ ได้ถงึ ภายในท่ีบบี รัดและชมุ่ ชืน้ ยง่ิ ขยบั อีกฝ่ายยิ่ง
ต้องการ สะโพกบางไมด่ ิน้ รนต่อต้านแล้ว ในยามท่ีอีกฝ่ ายเพ่ิมจานวนนิว้ คอยเบิก
ทางขนึ ้ เป็นสอง
ร่างแขง็ แรงเบอื ้ งหลงั ชกั นวิ ้ ออก ขยบั ปรับเปลย่ี นเป็นแก่นกายแทนที่ ก่อน

48

ทายาทมรณะ ppm

คอ่ ย ๆ ขยบั สวนเข้าหา ส่ิงรุกรานขนาดใหญ่กวา่ เก่าทาให้อีกฝ่ ายแทบร้องไมอ่ อก
อีกครัง้ เสยี งครางผะแผว่ ปะปนลมหายใจทขี่ าดห้วง บง่ บอกได้เป็นอยา่ งดี

มือแกร่งคว้าที่คอขาวบอบบางนนั้ เพียงข้างเดียวก็กาได้รอบ ลนิ ้ ซุกซนไล้
เลียแผ่นหลงั เรียบลื่นทีละน้อย ไล่ขนึ ้ ไปยงั ซอกคอขาวน่าขบกัด เขารู้ดีว่าสาหรับ
แวมไพร์แล้ว ซอกคอเหยือ่ ขาว ๆ นา่ ลมิ ้ ลองนนั้ มีเสนห่ ์เพยี งใด แตเ่ กรย์คงจะไมร่ ู้วา่
ลาคอขาวและไหลเ่ นยี นนมุ่ ของตนเองนนั้ เชิญชวนจนนา่ กดั กว่าเหยือ่ อืน่ ใดเสยี อีก

ฟันคมกริบของมนุษย์หมาป่ ากัดฝังลงไปท่ีเนินไหลน่ ุ่ม ร่างเล็กกระตุก
เฮือกดิน้ รน รู้สึกได้ถึงบาดแผลท่ีฉีกขาด ฉีกกระชากจากกรามแข็งแรงจนดิน้ ไม่
หลดุ บนั้ ท้ายหนายงั คงโหมเข้าหาแทรกเข้าลกึ เร่ียวแรงทมี่ ียงิ่ คล้ายจะลดลง

“อึก..” ร่างนนั้ หอบหนกั ๆ อย่างทรมาน มือบอบบางตะกุยตะกายผ้าปู
เตียงจนยบั ย่น ดวงตางดงามท่ีพร่าจาง เริ่มช่มุ ชืน้ ไปด้วยเหงื่อท่ีระจากใบหน้าจน
ยากจะเพ่งมองได้ถนดั ชดั เจน ลนิ ้ ยาวตวดั ไล้ กินเลือดสด ๆ ปะปนเศษเนือ้ ท่ีหลดุ
ติดมาด้วยอย่างอร่อย เพลิดเพลินกับการเสพสมจนคนด้านล่างหมดเรี่ยวแรงจะ
ตอ่ ต้าน

หากเวลาผ่านไปไม่นาน บาดแผลที่เนินไหลก่ ็คล้ายคอ่ ยสมานเข้าหาจน
ติดสนิท ร่างกายที่เป็นอมตะ...ไมว่ า่ จะถกู พงั ทลายสกั ก่ีครัง้ ก็ยอ่ มสามารถสมาน
คืน

เบอื ้ งลา่ งที่อดึ อดั ไม่ยอมถอนออกแม้เห็นการฟื น้ คืนสภาพอีกครัง้ ดวงตา
สตั ว์ป่ ามองมาอยา่ งชอบใจ กรงเลบ็ แหลมคว้าเอวบางไว้ก่อนสวนร่างเข้าหาอยา่ ง
ตอ่ เนอ่ื ง เลบ็ ยาวนนั้ จิกลงกบั เนอื ้ บางอยา่ งจงใจโดยไมแ่ ยแสว่าอีกฝ่ายจะดนิ ้ รนสกั
เพยี งใด ยิ่งร่าร้องขอความเหน็ ใจ ย่ิงคล้ายกระต้นุ ให้กระทารุนแรงกวา่ เดมิ

มนั ทาให้ความอดทนของคนเบือ้ งล่างเร่ิมขาดผึง “เจ้าหมาบ้า...พอได้
แล้วนะ นายให้เลอื ดฉนั นิดเดียว แตก่ ดั เนอื ้ ฉนั ไปซะค้มุ เกินไปแล้ว!” เสยี งดจุ ากร่าง
ท่ีเริ่มสญู เสยี เลอื ดมากจนหมดแรงพยายามบอก คนด้านบนหวั เราะพึงใจ ก่อนจะ

49

ทายาทมรณะ ppm

ตอบวา่
“ถ้านายอยากกินอีก ก็กินสิ”
“จะกินได้ไงเลา่ เล่นจับไว้ซะแน่นอย่างนี”้ อีกฝ่ ายบ่นพึมพา แก่นกายท่ี

แทรกลกึ จนเขาไมอ่ าจขยบั อะไรได้
“เอาน่า” มือแข็งแรงรัง้ ร่างอีกฝ่ ายขึน้ ในท่าน่ัง จับพลิกตัวเข้าหาช้า ๆ

ก่อนจะดงึ แขนนนั้ กอดรอบคอตนเองไว้อีกรอบพลางบอก “เอ้า แบบนใี ้ ช้ได้ไหมละ่ ”
วา่ แล้วก็กดั ไหลบ่ างอีกข้างเตม็ แรง
“อกึ ้ ! เจ้าหมาขเี ้รือ้ น เดย๋ี วเหอะ ไหนวา่ จะให้กดั ไง!”
ฟันคมกริบฝังลงไปลกึ กวา่ เดมิ เลอื ดสด ๆ เริ่มไหลรินจากบาดแผลอีกครงั้

แผลฝั่งขวาพ่ึงจะสมานดี ก็เริ่มกดั ฝ่ังซ้ายอกี แล้ว แวมไพร์หนมุ่ ค้อนให้อยา่ งเคือง ๆ
น่ีเขาจะเอาพลงั ฟืน้ ตวั มาจากไหนให้เพยี งพอตอ่ ความกระหายเลอื ดของอีกฝ่ายกนั

คนมองมาอมยิม้ สวนสะโพกขนึ ้ อยา่ งจงใจ เลน่ เอาคนด้านบนหลดุ เสียง
ร้ องสงู

“อ๊า..อยา่ !”
“ไหนว่าจะกัดไง” เควินพึมพาอยา่ งขา ๆ ย่ิงเห็นร่างบอบบางที่ชะโลมไป
ด้วยเลอื ด เขาก็ยิ่งนึกอยากกดั ซา้ แตย่ งั อดกลนั้ เอาไว้ เพราะกลวั อีกฝ่ ายจะฟื น้ คืน
ไมท่ นั
ร่างแกร่งรัง้ ใบหน้าสวยกดชิดที่ไหลก่ ว้าง “เอ้า เสริ ์ฟถงึ ทแี่ บบนี ้โอเครึยงั ”
ไมท่ นั ได้บอกอะไร คมเขยี ้ วยาวก็ฝังลง ก่อนจะดดู เลอื ดอย่างดเุ ดือด เพื่อ
ชดเชยเลือดที่สูญเสียไปจนแทบจะฟื ้นคืนสภาพได้ไม่ทันนัน้ พริบตาท่ีได้เลือด
บาดแผลก็เริ่มประสาน แตก่ ็ไมย่ อมหยดุ สบู เลอื ดจากอกี ฝ่ายเสยี อยา่ งนนั้
“น่.ี .กินมากไปแล้วนะเกรย์” เสยี งเควนิ ร้องบอกเบา ๆ
ตาวาวจ้องกลบั อย่างแอบเคือง “ก็ใครเล่า ทาฉนั ขาดเลือดมากขนาดนี ้
นง่ั น่ิง ๆ ให้ฉนั กินซะดี ๆ!”

50


Click to View FlipBook Version