Raddraaier Augustus 2017

DE RADDRAAIER

CLUBBLAD VAN RECREATIE EN TOUR FIETS CLUB DELFT‘73

Nummer 4 Augustus 2017

NTFU 108059 1

ALGEMENE INFORMATIE RTFC DELFT ‘73

Bestuur Naam Contact

Functie Thijs Strobos 06-23297140
Fred Eswilder [email protected]
Voorzitter René Theunissen
Vice voorzitter Peter Venema 06-25638234
Secretaris Sander Steenweg [email protected]
Penningmeester
Bestuurslid 06-21272952
[email protected]

06-19662544
[email protected]

06-21930032
[email protected]

Commissies

Functie Naam Contact

Advertenties en Philip Nieuwenhuyse 06-49749945
distributie [email protected]
Automaterialen Ronald Morien
Sponsors Karlas Fietsen www.ronald-morien.nl
Van Beek kappers Delft www.karlasfietsen.nl
www.vanbeekkappers.nl

Clubhuis Contact

Adres 015-2563322

HSV “Blue Birds” Mekelweg 20 (TU-wijk)

Lidmaatschap

Contributie hoofdleden € 55,00 per kalenderjaar. Gezinsleden € 52,00 per kalenderjaar, M-leden
€ 20,00 per kalenderjaar. Opzegging Schriftelijk, voor 1 december van elk jaar. Na 1 december wordt
het lidmaatschap automatisch verlengd. RABO bank Rekeningnummer NL70RABO0158528417 tnv.
Penningmeester RTFC Delft ‘73

Clubblad Sander Steenweg 06-21930032
[email protected]
Redactie Raddraaier 2

Van uw voorzitter

Voor jullie ligt de nieuwe raddraaier, weer
fraai in elkaar gezet door Sander.
Het betreft hier een extra dik nummer met,
behoudens nieuws van onze sponsoren,
veel verhalen van de RTFC-ers vanuit alle
windstreken.
De meesten van onze hebben de
welverdiende vakantie achter de rug, zijn
nu nog (of weer) weg of hebben het nog
tegoed. Kortom, bijna iedereen is goed uitgerust en klaar voor de
laatste maandjes van dit jaar.
De verhalen zijn uit het leven gegrepen, met een lach en een traan
geschreven.
Mochten jullie nu zelf ook iets hebben meegemaakt en wil je dat
delen dan is de mailbox van Sander een uitgelezen mogelijkheid
om daar je verhalen en avonturen kwijt te raken. Jullie doen er
veel leden een groot plezier mee.

RABO sponsortocht
Op zondag 17 september vindt de RABO sponsortocht plaats.
Uiteraard kan deze in teamverband worden gefietst maar schroom
ook niet om deze dag met familie en/of vrienden door te brengen.
Uiteraard bedoel ik dan op de fiets. Laat de familie eens van
dichtbij zien waar de passie en obsessie van ons vandaan komt
en trommel iedereen op om een korte of langere afstand te fietsen.
Hoe meer zielen hoe meer vreugde.
Starten kan bij de vv Schipluiden aan de Tiendweg, bij sportpark
De Viergang aan de Sportlaan 1 te Pijnacker of in Bleiswijk bij de
hockeyvereniging aan de Merenweg.

Komt allen en spek de clubkas.

3

C-groep
Ik hoor goede geluiden met betrekking tot de C-groep.
Bijna iedereen is tevreden over hoe alles geregeld is en in bijna
alle gevallen is de voorrijder aanwezig of heeft een vervanger
geregeld. Goed om te weten en dit biedt perspectieven voor het
komende fietsjaar.
Voor komend jaar zal echter op een ieder een beroep worden
gedaan zodat de leden maximaal 1x per jaar deze groep mogen
begeleiden.
Nogmaals, de voldoening is groot en dat is het belangrijkste.

Kleding
Wij zijn uiteraard heeft erg blij met de aanwas van nieuwe leden.
Nog niet iedereen is in het bezit van de juiste kleding.
Heb je de clubkleding nog niet stuur dan een mailtje naar: venema.
[email protected]

Bestuur
Aan het einde van dit jaar zit het huidige bestuur 3 jaar.
Waarschijnlijk gaat niet iedereen door en zal er een beroep moeten
worden gedaan aan leden die een klein gedeelte van hun privé-tijd
willen spenderen aan de club.
De aftredende leden zullen in de komende periode potentiele
vrijwilligers gaan benaderen.
Ook hier geldt weer: een kleine moeite maar de voldoening is
groot.

Marijke
Eindig ik weer met een berichtje over Marijke.
Zij is inmiddels geopereerd en mag heel voorzichtig beginnen met
wat lichte oefeningen.
Gelukkig heeft zij hulp voor de dagelijkse dingen zoals het doen
van boodschappen of een ritje naar de kroeg.
Marijke heeft de hoop gevestigd op begin 2018. Ergens in het begin
van dat jaar hoopt zij weer de eerste meters te kunnen maken. Zij
dingt dus in 2017 niet mee naar de prijs van berggeit maar wie

4

misgunt haar “postuum” de bollentrui niet??
Tot slot wens ik iedereen veel veilige, gezonde en gezellige
kilometers toe bij de leukste fietsclub van Delft.
Tot snel.
Thijs Strobos
Voorzitter RTFC

Zondag 17 september
Sponsorfietstocht 2017

Rabobank Zuid-Holland Midden

5

Zaterdag 6 mei werd de Classico Boretti verreden. Dit is een
mooie tocht die start in Rhenen en tijdens deze tocht worden de
Amerongse Berg, Postbank, Zijpenberg, de beruchte Italiaanseweg
en de Grebbeberg aangedaan.
Er kon bij deze tocht gekozen worden tussen de familietocht van
30km, of een tocht van 65, 115 en 165 km.
Namens de RTFC waren grote Rob, Hans Jansen en
ondergetekende aanwezig. Rob en ik reden de 165 km terwijl
Hans met 2 gastrijders voor de 115 gingen.

Om 6.45 uur stond Rob voor mijn deur en reden wij vol goede
moed richting Rhenen. De weersvoorspelling was veelbelovend
maar hoe dichter wij bij de startplaats aankwamen hoe frisser het
werd. Toch deed de zon haar best om door het wolkendek heen
te breken en dat deed mij besluiten om alleen als extra kleding de
armstukken aan te trekken en de benen te laten bruinen door de
te verwachten zon.
Nadat wij de auto hadden geparkeerd en naar de start toe fietsten
bleek dat de kabel van mijn versnelling er geen zin in had en
spontaan besloot te breken. Daar sta je dan om 8.00 uur, wat ga
je doen, sterker nog, wat kan je doen?
Gelukkig was er een materiaalwagen bij de start aanwezig en
tegen betaling van een kleine vergoeding werd dit euvel binnen
30 minuten keurig verholpen en konden wij rond 8.30 vertrekken.

De eerste kilometers werden gebruikt om warm te fietsen, een
groep te vinden die dezelfde snelheid reed en te kijken of het lijf
“in shape” was. Dat laatste was gelukkig het geval. Daarbij won
de zon het ook van de wolken en werd het zeer aangenaam om
te fietsen. Het was vrij druk met fietsers maar omdat iedereen
zich prima aan de regels hield en er op de gevaarlijke kruisingen

6

verkeersregelaars stonden ging alles naar wens.
Na bijna 60 km was de eerste verzorgingspost waar het overtollige
vocht kon worden gelost en de maag gevuld.
Hier namen Rob en ik afscheid van Hans en de gastrijders.

Op de lus van de 165 km was het heerlijk rustig. Zo op het oog
hadden de meeste renners gekozen voor de 115 km waardoor
Rob en ik de gehele weg voor onszelf hadden. Wij konden hier
genieten van de schitterende natuur, de prima wegen en de zon.
Aangekomen bij de Italiaanseweg was het alweer flink druk. Op
de familietocht van 30 km na kwamen alle afstanden hier weer
tezamen. Het weerhield Rob en mij er echter niet van om in een
flink tempo naar boven te rijden.

Na de 2e verzorgingspost konden wij, met de wind in de rug,
de laatste kilometers afleggen. Niet voordat wij de Grebbeberg
hadden “genomen”. Boven op de Grebbeberg hebben wij even
letterlijk en figuurlijk stilgestaan bij het militaire ereveld voor de
oorlogsslachtoffers. De kransen en bloemen lagen tot ver op de
weg en lieten maar weer eens zien dat wij hen, die voor onze
vrijheid hebben gestreden in de 2e wereldoorlog, nooit zullen
vergeten.

Na dit moment waren de laatste
25 kilometers een eitje.
Moe maar voldaan, zonder
lekke banden of valpartijen,
bereikten wij de eindstreep.
Daar wachtte de ultieme
beloning.

Het was een prima fietsdag en
in volle tevredenheid reden wij
weer terug naar huis.

Thijs

7

8

Ketting en cassette

Vaak hoor ik zeggen: “Ik heb mijn fiets weggebracht voor een servicebeurt bij
de fietsenmaker”, en steevast wordt daarbij de ketting en de cassette vervan-
gen. Meestal is dat onnodig en ook nog eens flink aan de prijs. Daarom een
stukje over hoe je dat zelf kunt doen. Het is niet moeilijk en je bespaart je er
een hoop geld mee! Ten eerste moet je weten wanneer de onderdelen aan
vervanging toe zijn. Daarvoor bestaat een handig en goedkoop stukje gereed-
schap: de kettingchecker! Dit is een soort tussen de schakels vallend meetlat-
je waarmee de mate van slijtage van je ketting gemeten wordt. (zie verderop).
Hiermee bepaal je gemakkelijk of je ketting of je ketting én cassette vervangen
moet worden. Een ketting slijt op zijn draaipunten (vooral de pennen en de
gaten) en wordt daardoor in de loop van de tijd langer. De ketting past daar-
door niet meer perfect op de cassettekransjes, die hierdoor ook zullen gaan
slijten. Bij een nog beperkt verschil in verlenging hoeven de kettingwielen
nog niet vervangen te worden. In dat geval loont het om alleen de ketting te
vervangen; vooral voor wat duurdere en kwalitatief hoogwaardige fietsen loont
dit aanzienlijk, aangezien de vervanging van de kettingwielen voor én achter
een kostbare aangelegenheid is. De kettingbladen voor, aan de crank, slijten
nauwelijks en deze hoeven dan ook maar zelden vervangen te worden. Hoe
groter het kettingblad, hoe minder (relatieve) slijtage. Globaal kun je zeggen
dat een ketting ongeveer 5000 km meegaat (race) mits goed onderhouden.
Dus: schoonhouden en regelmatig smeren (met een geschikt smeermiddel!).
Een cassette kan zo 3 kettingen mee en zal bovendien meest slijten op de
meest gebruikte kransjes van de cassette. Gooi dus bij eventuele vervanging
niet je hele cassette weg, de grote kransjes (spider) kun je wellicht nog gebrui-
ken! (bv bergverzet).

Hoe vervang je nu eigenlijk een cassette? Daar is speciaal gereedschap voor
nodig: een zogenaamde ‘kettingzweep’ en een ‘kransafnemer’. Dit kost je
tezamen ongeveer 25 euro.
Op internet, youtube, zijn voldoende instructiefilmpjes te zien hoe dit in zijn
werk gaat: Super makkelijk!

Een ketting vervangen is iets lastiger. Vooral omdat je er vieze handen van
krijgt! Hiervoor heb je een kettingpons nodig. Gebruik er een met voldoende
hefboomwerking, zodat je eenvoudig een beetje gecontroleerde kracht kunt
zetten. De nieuwe ketting moet eerst op maat gemaakt worden. Tel hiervoor
het aantal schakels van de oude ketting. Verwijder vervolgens de overtolli-
ge schakels van de nieuwe ketting en monteer de ketting met een speciale
sluitschakel of met een bijgeleverd ‘afbreekpennetje’. Let wel even op hoe de
ketting door je fiets loopt. Kijk hiervoor ook eens op Youtube.

9

De Kettingchecker

Zelfs als een ketting nog prima functioneert, past hij vanaf een bepaalde
slijtage niet meer precies op de tandwielen.
Indien de ketting dan niet door een nieuwe vervangen wordt, verslijten
de tandwielen en kettingbladen voortijdig en moeten tegelijk met
de ketting vervangen worden. Met het kettingslijtagekaliber “Rohloff
Caliber 2” is het mogelijk snel en betrouwbaar precies het juiste tijdstip
voor het vervangen van de ketting te bepalen. De “Rohloff Caliber 2”
met de uitsparing 1 op een kettingrol steken en met de meetpunt 2 op
de ketting leggen.
Bij een nieuwe ketting past deze meetpunt net tussen de rollen (fig. 1).
Hoe dieper de meetpunt tussen de rollen komt te liggen, des te sterker
de ketting versleten is (fig. 2).
Indien de meetpunt A volledig tussen twee rollen wegzakt, dan is de
ketting per schakel minstens 0.075 mm versleten. Om bij aluminium /
titanium tandwielen voortijdige slijtage te voorkomen, dient de ketting
nu vervangen te worden.
Indien de meetpunt S volledig tussen twee rollen wegzakt, dan is de
ketting per schakel minstens 0.1 mm versleten. Om bij stalen tandwielen
voortijdige slijtage te voorkomen, dient de ketting nu vervangen te
worden.

10

Richtprijzen (internetshops):

Cassettes: Shimano 105 ± 35 euro

Shimano Ultegra ± 45 euro

Ketting: ± 20 a 25 euro

Kettingchecker: ± 10 euro

Internetshops: www.mantel.com

www.bike-components.de

www.bike24.com

www.wiggle.nl

kettingzweep

kransafnemer kettingpons

11

M&M
Kappers

Maroulla & Medewerkers

Koornmarkt 2 Openingstijden
2611EE Delft Ma 09.00-19.00 uur
Telefoon: 05 215 18 60 Di t/m Do 08.00-19.00 uur
ww.mm-kappers.nl Vr 08.00-20.00 uur
Lid ANKO Za 08.00-16.00 uur

Bel voor een afspraak
Heren ook zonder afspraak. Studenten 10% korting

Informeer naar onze speciale kortingskaart

Noordeindseweg 70
2645BC DNoordeiNdeslfegwauweg 70
wWwBWwTC:Wo.ed.dlDpuTOUe0eempMlNl1ei0nIfi5d1iNDng5-igI-gd2a2sD1tsue15iEjT7dlw5L4eifF6n7jg9:Gd24Aae66UuN4W9w.5N.LNl
ma TM/amt/mVVrr vVaan 1N0-2130-23
eNa eZn ooVvaanN 09-23
Hetehleele jjaaaragreogpeendopeNd
Za

HZ Z 09-23!HeT

12

“Tien vragen aan een RTFC lid”

Aan het woord Henri van der Reijken

1. Ben je al lang lid van RTFC en wat vind je van de fietsclub?

Ik ben nu net een jaar lid en het bevalt met prima. Het is een leuke
gemêleerde club waar ieder op zijn eigen niveau kan fietsen.

2. Wat doe je in het dagelijkse leven?

Ik ben ZZP-er in de financiële sector. Veelal detacheer ik mezelf
bij woningcorporaties.

3. Heb je van jongs af aan gesport?

Ik heb vanaf mijn 6e tot mijn 40e gekorfbald. Door blessures was
ik genoodzaakt te stoppen.

4. Heb je een favoriete sportman/vrouw? Zo ja… wie is dat?

Ik heb niet echte favorieten sporters, maar als ik dan toch moet
kiezen, zou Sven Kramer, Inge de Bruijn en Epke Zonderland wel
in aanmerking. Individuele sporters die alles opzij zetten voor hun
sport.

5. Let je op je voeding? Wat eet je het liefst?

☺Ik let zeker op mijn voeding. Vooral dat ik genoeg eet .

6. Hoeveel tijd besteed je per week aan je fietshobby?

Ik probeer elke zondagochtend te fietsen en als het kan nog één
keer in de week een avond. Een uur of 7, denk ik.

13

Biologisch café & restaurant

Proef de smaken van Midden-Delfland

Biologisch café en restaurant Indigo vind je in Schipluiden; de groene
achtertuin van Rotterdam, Delft en Den Haag.

Indigo staat voor gezellig, gezond en eerlijk uit eten en drinken.
We serveren koffie, lunch, borrel en diner en gebruiken biologische en lokale

producten. Proef de pure smaken van Midden-Delfland.
Wij zijn open vanaf 10.00 uur en op dinsdag gesloten.

Adres: Singel 6, 2636 CS Schipluiden – 015 380 57 87 Wil je meer weten over Indigo? Http://www.indigo-uiteten.nl

Fietsen - Snorfietsen
E - bikes

De grootste sortering vindt u bij:

Westlandseweg 17 2624 AA Delft
015 - 257 82 31

Floris de Vijdelaan 120 3121 HN Vlaardingen
010 - 434 81 10

www.wijtman.nl

14

7. Wat doe je als je in “ruste” bent? Film, TV, wandelen of….?
Ik geef trainen aan de selectie van korfbalvereniging DES. Daar
gaat een hoop tijd in zitten. Daarnaast ben ik graag op pad met
mijn kinderen.
8. Heb je een favoriete vakantiebestemming/waar zou je graag
nog eens heen gaan?
Niet een heel grote voorkeur. Als er bergen zijn om tegenop te
fietsen en het zonnetje schijnt regelmatig, ben ik tevreden.
9. Welke uitdaging, op de fiets of anderszins, hoop je nog
eens te kunnen verwezenlijken?
De Tour for Life fietsen. Ik kan helemaal niet klimmen, maar het
lijkt me machtig om dat een keer te doen. Eerst ga ik in juni voor
het goede doel de Mont Ventoux beklimmen.
10. Wil je verder nog iets mededelen aan de leden van RTFC?
Ik hoop dat de RTFC een sociale club blijft op de weg (en daarnaast
uiteraard). Er zijn genoeg fietsen die denken dat de hele weg van
hen is. Laten wij daar niet aan mee doen.

15

Vakantie met de PI

door Aad de Graaf

Op zaterdag 24 juni met de caravan en de PINO naar de Saar
afgereisd om met hulp van internet op een mooie camping te
komen in het plaatsje Saarlouis de “dr Ernst Dadder camping”
Saarlouis is een plaatsje aan de Saar wat ontstaan is uit een
vestingstad en gebouwd in opdracht van de Zonnekoning
Louis de 14de door de toen beroemde architect Ravelin V. Een
gedeelte van deze vesting bestaat nog steeds en wordt zeer
goed onderhouden met ook nog een deel van de stads muur
waarin vele restaurantjes en barretjes zijn gevestigd.

Op zondag de 25ste onze eerste fietstocht langs de Saar, het
weer was fantastisch zonnig een lekker temperatuurtje en geen
wind, het fietspad langs de Saar heel goed en de bewegwijzering
duidelijk op weg naar Völklingen richting Saarbrucken.
Völklingen is een groot dorp dat rondom een enorm groot
complex van hoogovens is gebouwd. De oude hoogovens en
overige fabrieken waarin het staal verder bewerkt werden tot
halfproducten staat overigens op de lijst van werelderfgoed van
“UNESCO”. Een groot gedeelte van deze fabriek waaronder de
oude hoogovens zijn in 1986 uit bedrijf genomen en er wordt nu
alleen nog in een nieuwer gedeelte halffabrikaten gemaakt van
speciaal staal wat in een hoogoven in Dillingen ( ongeveer 5
km van Völklingen) wordt gemaakt vanwaar het vloeibare staal
per trein naar deze fabriek in Volklingen wordt vervoert. Nadat
we op een binnenplaats van het fabrieks terrein wat gegeten en
gedronken hebben zijn we weer langs de Saar naar de camping
terug gereden. Deze dag hebben we 33,5 km onder wielen
gehad.

Maandag de 26ste. Ook nu weer een mooie dag, iets warmer
+/- 27 C de andere richting op langs de Saar richting Merzig.

16

INO langs de Saar

Ook nu weer fantastische fietspaden en mooi uitkijkjes over een
sluis. Merzig is een leuk stadje met een hele mooi binnenstad.
De fiets gestald en na een koffie door de binnenstad gelopen
en gekeken. Voordat we weer de fiets zouden nemen was
het inmiddels tijd om wat te gaan eten. Toen we thuis (op de
camping) kwamen hadden we deze keer 44 km gereden.

Dinsdag 27 juni Het was in de ochtend een beetje minder
mooi , het regende een beetje dus hebben we eerst wat rustig
aangedaan en later op de dag zijn we het stadje Saarlouis te
voet gaan verkennen. Langs het fort lopend de stad in. Merzig
is een redelijk moderne stad met een heel leuke oude kern wat
heel sfeervol is . Bij een plaatselijk informatie bureau wat fiets
en wandelkaarten gehaald om fietsroutes uit te zoeken wat we
verder kunnen doen.
Woensdag 28 juni. Het was te warm om iets te doen 33 C dus de
schaduw opzoeken en rustig blijven.

Donderdag 29 juni. We hebben een fietsroute uitgezocht nl.
de NIEDTALrunde. Eerst langs de Saar richting Merzig +/- 10
km. Daar begon de “runde” eerst naar Emmersdorf, daarna
de route bordjes volgend. Het begon al goed, het eerste stuk
ging over een niet verhard smal bospad met enkele hellingen,
wel heel leuk. Even later over de weg achterlangs het plaatsje
Büren langs de NIED. De Nied is een beekje met enkele
stroomversnellingen. Bij Kerperich aangekomen werden we
weer over een niet verhard bospad gestuurd weer met enkele
uitdagingen omhoog en omlaag, we keken er niet van op dat er
heel wat mensen op de mountainbike de zelfde ronde reden, die
anderen keken er wel vanop dat wij het op een tandem deden.
Door naar Niedtaldorf hier ging het weer een stuk over een

17

smalle weg maar het stijgingspercentage loog er niet om, koste
wat moeite maar dan heb je ook wat gepresteerd. Na nog zo’n
stukje over een normale weg kwamen we op een hoogvlakte
waar we wat hebben gegeten en gedronken genietend van
een prachtig uitzicht (hier waren we ongemerkt de grens met
Frankrijk gepasseerd), op de PINO maar weer nu naar beneden
op een pad wat eigenlijk alleen geschikt is voor de mountainbike.
Wel leuk om te doen en een beetje spannend ook wel. Nu
aan de andere oever van de Nied terug naar Siersburg daar
aangekomen gegeten bij een Italiaans restaurant en weer later
via Emmersdorf terug naar de camping. Deze dag 50 km onder
de wielen.
Vrijdag 29 juni. deze keer de Wadgassen route. Eerst richting
Völklingen naar Höstenbach langs de Saar , daar aangekomen
de fietsborjes opgepakt en de route naar Wadgassen volgen .
Ook deze keer weer een onverhard pad maar erg makkelijk te
berijden , een prachtig mooi gebied eerst bos en later aan de
linker zijde een moerasachtig gebied en aan de rechterzijde een

18

heideachtigveld met mooie vergezichten, na een paar kilometer
en een beetje op en neer wat hoogte betreft weer een dicht en
mooi gevarieerd bos in. Maartoen, de route bordjes stuurde ons
langs een grote snelweg naar Überherrn dit was minder mooi
stukje route, langs een industriegebied en een rondje door een
woonwijk en de zelfde weg terug. Gelukkig wel weer door dat
mooie bos en al het andere beschreven gebied. Jammer van
het tweede gedeelte, maar ja …. Je kan niet alles hebben. Na
een lange stop weer terug naar de Camping. Toch nog 47,5 km
gereden.

Zaterdag 30 juni. De hele dag heeft het geregend dus was er niet
veel te doen ik heb mijn boek gepakt en in een keer uitgelezen.
Zondag 1 juli. Het weer was weer goed om te fietsen wat minder
warm maar dat is niet erg. In het toer boek een rondje uitgezocht
en we dachten de Schwalbacher runde te gaan doen. Aan de
overkant van de Saar het plaatsje Bous opgezocht en vandaar
uit de ronde rijden tot zover goed , Door eerst volgens de bordjes
kris-kras door Bous te zijn gestuurd kwamen we op een punt dat
echt heel erg omhoog ging en behoorlijk lang en alweer, je kan
het bijna raden, op een onverhard bospad en dat nu door de
regen erg blubberig was geworden. Niet erg, zo dapper als we
zijn door rijden maar , toen waren we de bordje kwijt en kwam
het op ouderwets kaartlezen aan. Na een doorsteek door het
bos kwamen we in Derlen aan om de route weer op te pakken,
daar werden de bospaden nog erger, de MKBers die uit het bos
kwamen zagen er niet uit, dus zijn we maar een alternatieve
route gaan rijden na eerst goed op de kaart te hebben gekeken.
We zagen nu ook dat het wegdek er niet beter op zou worden
en mede doordat het weer nu regenachtig begon te worden zijn
we maar een eigen verkorte versie gaan rijden. Welnu, eerst via
Elm, Swchalbach en Bous de Saar weer terug overgestoken.
En richting de Camping . Het weer werd beter en hebben de rest
van de dag toch lekker in de zon kunnen genieten. Ondanks alles
toch nog 36 km achter de kiezen met heel veel hoogte meters.

19

Maandag 2 juli. Vanochtend was het weer schitterend en hebben
de Saarlouis runde uitgekozen. Met goede moed gestart, eerst
dwars door de stad over wandelpromenades waar kennelijk ook
(langzaam) gefietst mag worden naar de buitenwijken tot zover
helemaal goed nu werd de bewegwijzering wat minder en waren
we aangewezene op het kaartenboek. Dat ging best wel goed
totdat er een omleiding was daarna waren we de weg een beetje
kwijt geeft ook niet want er was best genoeg te zien , we hebben
er een alternatieve ronde van gemaakt wat op zich natuurlijk
ook leuk is .Langs de Holzmühle en Picard (een villawijk)
Beaumarais, Wallerfangen weer langs de Saar terug hebben we
eigenlijk nog niet eens zoveel gemist van deze ronde. Deze keer
niet veel maar toch nog 21 km afgelegd.

Dinsdag 3 juli. Het weer was weer erg goed vroeg op want we
zouden naar Saarbrucken gaan. Deze keer geen kaart nodig
want de hele weg loopt langs de Saar. Richting Völklingen en
dan verder, het zou warm worden dus rustig aan was het motto.
Na een paar keer stoppen tegenover de staalfabriek waar op
een gegeven ogenblik metershoge vlammen boven het dak (ze
waren achteraf na navragen staal aan het gieten) kwamen we
in Saarbrucken. De fiets bij een bushalten neergezet en door
de stad gelopen. Saarbrucken is een moderne grote stad met
een hele mooi oude stadskern, best het bezichtigen waard. Een
heerlijke grote ijscoupe gegeten, nog een tijd rond gewandeld en
gekeken en voordat we weer terug zouden rijden nog even bij
een terras op een wandelpromenade gaan eten. Daarna de weg
terug gefietst en dan merk je dat je toch stroomafwaarts rijdt zo
gemakkelijk als dat ging. Terug op de camping was het genieten
van een welverdiende koud biertje voor mij en een wit gekoeld
wijntje voor Ineke. Deze keer 58 km weggetrapt.

Woensdag 4 juli. Het word wel eentonig het was weer schitterend
weer en het zou erg warm worden maar om nu weer voor de
caravan te gaan zitten is ook zo wat, dus de PINO van stal en
we zouden maar een klein stukje gaan om de 300 km vol te

20

maken zeg maar. Dus eerst naar de Saar richting Merzig toen bij
de sluis aangekomen over de sluis lang een biergarten richting
Dillingen. Op naar Rehlingen daar dachten we terug te kunnen
naar de ander oever, dat ging niet en zijn we toch weer in Merzig
aangekomen. Na een tijdje daar te zijn geweest de terugweg
aanvaard en na vele keren stoppen weer aangekomen bij de
Biergarten aan de sluis (eerder genoemd). Ze hadden een
toch echt wel lekker biertje en een wijntje en met een broodje
braadworst waren we aangenaam verkwikt om de reis terug naar
de Camping te aanvaarden. Toch nog weer 44 kilometer en nu
staat de teller op 330km, het mooie totaal van de vakantie.

Donderdag 5 juli. Het was echt te heet om jezelf in te spannen
dus rustig aan gedaan en af en toe wat spullen opruimen van
de caravan, de dag erop zouden we toch terug gaan en het zou
voor de eerst sinds 5 jaar zijn dat we de tent en andere spullen
droog konden inpakken Daar hebben we dankbaar gebruik

21

22

van gemaakt in de wetenschap dat het laat op de avond zou
kunnen onweren met de nodige neerslag uiteraard. Zogezegd
en zo gedaan, de spullen ingepakt en om de vakantie goed af te
sluiten zijn we in de oude binnenstad gaan eten (het werd een
overheerlijke chinese gerecht) wat heel gezellig was. Inderdaad
nadat we net “thuis” waren begon het te regenen en onweren en
best wel heftig.
Vrijdag de 6de. Einde vakantie. De zomer? De zomer was niet
“weggespoeld”, hij kwam in volle hevigheid terug. Mooi zonnig en
warm weer dus een prachtige dag om huiswaarts te gaan.
Zo, dit was een klein verslag van onze vakantie. Veel leesplezier
Aad de beer van Krimpen.

23

Nooit meer weg

Eruit. Ik en mijn oude fiets, die “witte”, en de rest van mijn gezin,
u weet wel, de drie dames, voor een tweetal weken naar het
rimpelige Frankrijk. De weersverwachtingen waren ronduit slecht,
veel regen, wind en te lage temperaturen. Vandaar de keuze
voor de witte fiets. Deze heeft ruime ervaring en is voorzien van
extra’s zoals een achterspatbordje, extra dikke banden, een triple
in combinatie met een 12-27 cassette, een deuk in het frame en
een dijk van een fietsbel. Ik had mijn zinnen gezet op de vulkanen
van de Cantal, een Alpien gedeelte van de Auvergne. Daar staat
onder andere de Puy Mary. Deze Mary kijkt met haar Puy van 1783
meter over de wijde omgeving heen. Als basiskamp hadden we
een gelijknamige camping uitgekozen, op ongeveer 1000 meter
hoogte. Dat maakt dat er niet zo ontzaglijk veel meer overblijft
om de Puy Mary te bedwingen. Overigens rijd je niet over de Puy

24

Mary zelf. Je rijdt namelijk over een bergpas langs de feitelijke
Puy, de Pas de Peyrol op 1589 meter. Op de dag van aankomst
was het nog lekker weer, een graad of 32. De dag daarna was
nog iets warmer, namelijk 35º en dat was erg warm. Er hingen
echter wel schapenwolkjes in de lucht en deze kondigden de
weersverslechtering aan. Het was dus zaak zo snel mogelijk op
de fiets te klimmen en het hoger op te zoeken. Mijn eerste ritje
in de bergen dit jaar en direct naar de Pas de Peyrol van de Puy
Mary. Dat viel nog niet mee, je vergist je er toch altijd weer in:
omhoog rijden is toch best lastig en het was nu toch wel heeeeel
erg warm. Toch kwam ik zonder al teveel vertraging aan op de Pas
de Peyrol daar bij die Puy Mary. Daarna linea recta terug naar het
basiskamp, er stond daar een lekker biertje op mij te wachten. Niet
veel later was het biertje opgedronken en al snel sloeg met een
klap het weer om…

Enkele dagen later werd het weer weer wat droger en stapte
ik nogmaals op de fiets voor een rondje door het bergland van
de Cantal. De temperatuur bleef bij een aangename 15 graden
steken, aangenaam om te fietsen in ieder geval. Na een kleine 50
kilometer begon het weer spontaan keihard te regen en koelde het
wat verder af. Hoewel de hoeveelheid water erg overvloedig was,
was de bui van korte duur. Vlak voor het basiskamp passeerde
ik een afslag naar de Col du Pertus. Ik kon de verleiding niet
weerstaan en besloot alsnog deze helling op te rijden. 15% gaf
mijn Garmin aan, en dit gedurende de eerste vijf kilometer, een
erg steile HEL-ling dus. Waarom doe ik dit in godesnaam? Ik weet
het wel, het is hier geweldig fietsen en als je eenmaal aan een klim
begint dan maak je het af. Deze helling is slechts vier kilometer
lang maar dat lang niet kort is dat is hier wel duidelijk. Na enkele
fikse trappen kwam ik boven. Ik keerde om voor de zes kilometer
korte afdaling naar het basiskamp. Daar was het droog gebleven,
men had er geen regen gehad. De volgende dag braken we op. Op
naar de Sundgau….naar Seppois, een dorpje aan de grens met
Zwitserland. Waar het land golft en de Jura en de Vogezen voetje
vrijen. Mijn eerste ronde van Zwitserland. Niks bijzonders maar

25

wel erg relaxed. Af en toe een klimmetje. Bossen, akkers, heuvels
en dorpjes vormen het decors. Hier en daar een rotspartijtje en
een beekje. Geen regen dit keer, een gefilterd zonnetje en een
licht briesje. 50 aangename kilometers.

Verder door de Elzas, richting Obernai. Daar staat de
Kronenbourgbrouwerij, aan de oostkant van de Vogezen. De
bergen klimmen hier 1000 meter omhoog vanuit het Rijndal. Aan
de overkant, in Duitsland is het Zwarte woud, dit staat als een
spiegel tgenover de Vogezen. Het is een fietsparadijs voor wie
van bossen houdt. Voor wie van wijn houdt. Kastelen, burchten
en ruïnes, en van Kronenbourg. Dat ben ik dus! Fietsend door
de wijnvelden om vervolgens jezelf tegen te komen op de steile
wanden van de abrupt opdoemende granieten puisten. Jammer
dat het er ook zoveel regent. Jammer? Daardoor is het er zo
weelderig! De beken kabbelen er zo mooi van. Reeën, herten,
zwijnen en ander gespuis doen het er goed. De bomen zijn met
mos bekleed en baden er in zeeën van varens. Hun takken steken
juichend omhoog. Vogels zingen uit volle borst. De zon steekt zijn
stralen zachtjes door de donkere wouden en aait mijn gelaat. Alles
geniet. Tintelingen van geluk. Zo dichtbij. Ik wil hier nooit meer
weg!

Sander

26

27

Adliteijdbijeejne pfaiestt.s..

Bij Karlas fietsen heeft u de keuze uit OPENINGSTIJDEN
verschillende merken fietsen waaronder
Batavus, Gazelle, Giant en Sparta. Voor dinsdag t/m vrijdag
de kids hebben wij de merken Puky en 09.00 - 18.00 uur
Loekie. Maar ook voor een elektrische
fiets bent u bij ons aan het juiste adres. vrijdagavond
tot 20.00 uur
Wij hebben ook een ruime keuze aan (april tot oktober)
tweedehands fietsen die helemaal zijn
nagezien en in topconditie verkeren. zaterdag
09.00 - 17.00 uur
Ziet u een leuke fiets bij ons in de winkel
staan? Schroom dan niet en kom een
proefrit maken.

www.karlasfietsen.nl Bartokpad 4
2625 AB Delft
28 Tel. 015 257 25 45

ALPENWEEK

Het moet ergens op een zondag zijn geweest dat 6 volwassen
mannen het plan hadden opgevat om eens echt de benen te testen
en gezamenlijk een week in de Alpen door te brengen.
Deze 6, Rob K, Rob R, Peter, Marcel, Michiel en ondergetekende
hadden er wel zin an.
Na eerdere ervaringen in Oz was nu de keuze gevallen op een
sporthotel in Venosc, “Hotel au bon Accueil”. Een prima fietshotel
op 5 kilometer van de voet van de Berarde met een schitterend
uitzicht. Het hotel op zich was oud, de bedden lagen heerlijk en
het eten was echter prima, wat wil een fietser nog meer.
Het hotel wordt gerund door een Nederlands “stel”, Chantal en Jelle
en een bataljon aan hulpkrachten. Een aanrader voor diegene die
wil fietsen, wandelen en genieten voor een zeer betaalbare prijs.

Vol goede moed vertrokken wij op zondagmorgen met 3 auto’s
richten het zuiden.

Zoals al eerder vermeld bestond de groep uit:

- Michiel Jansen. De man van de kommetjes, strava en alles
was met Ipads etc te maken heeft. Zonder Ipad geen leven……..
- Marcel Janssens. Onderwijzer en de reden waarom wij pas
in de schoolvakantie op pad konden gaan. Voor Marcel was het,
na jaren, weer een hernieuwde kennismaking met de Alpen.
- Rob Koks, psycholoog. Een man die hier met nog een reden
was dan alleen om te fietsen. Rob heeft de jongens van Jans(s)
en(s), Peter en grote Rob eens goed kunnen beoordelen op hun
geestelijke gemoedstoestand. Zijn, uitgebreide, rapport volgt later.
- Peter Venema. Pedant, hele gesprekken voerend
(voornamelijk met zichzelf), klimmer en kenner van de natuur.
Daarbuiten zeer sociaal.

29

- Rob Ranshuijsen. Bijnaam: Grote Rob, maat 50. Een kraak
in zijn fiets en mijn slapie voor een week. Een week die ik niet snel
zal vergeten. Om maar een voorbeeld te noemen; het is midden
in de nacht en ik droomde dat ik voor Peter aan het klimmen was.
Plots word ik ruw wakker als Rob aan mij vraagt “Thijs, weet jij
waar mijn schoenen zijn”? Ik; “Rob waarom wil jij dat nu weten”?
Rob; “ik heb maat 50 en zonder schoenen kan ik niet fietsen”. Na
wat heen en weer gepraat gaat het licht aan in de slaapkamer
en gaat Rob zijn schoenen zoeken. Deze stonden netjes in zijn
kast…… Voor de rest een prima kerel.
- Ikzelf. Grote mond maar een klein hartje. Baal ervan als
Peter weer sneller klimt, trap met een te zwaar verzet en houd
ervan om grote Rob weer eens in de maling te nemen.

De volgende 6 verhalen zijn geschreven vanuit het oogpunt van
de fietsers, hier kunnen echter geen rechten aan worden ontleend.
Of alles waar is weet alleen de betreffende schrijver.
Feit is dat jullie wat leesvoer hebben en net zo zullen genieten van
de verhalen zoals wij dat ook beleefd hebben. Wellicht zullen jullie
komend jaar ook de reis naar het zuiden zullen maken, wanneer
en met moeten jullie maar zelf bedenken.

Veel leesplezier.

30

Dag 1 (door grote Rob)

Op zondag avond werden de plannen gemaakt voor de eerste dag
in de Alpen (met Thijs, Rob K, Peter, Marcel, Michiel en Rob R).
Er werd besloten om als eerste de Col de Ornon 12 km te
beklimmen en daarna de Col de Le Berarde ongeveer 30 km. We
reden die maandagochtend rustig richting Col de Ornon waar we
van start gingen voor onze eerste hoogtemeters. Onze lichte Peter
V. ging gelijk voluit en kwam ruim voor de rest als eerste boven.
Met de andere 5 reden we ook wel een strak tempo naar boven,
zo ongeveer 12 km per uur gemiddeld. Rob R kwam als tweede
boven gevolgd door Michiel, Thijs, Rob K en Marcel.
De verschillen waren niet groot. Boven op de Ornon genoten we
van een lekkere kop koffie en stortten ons daarna in de afdaling,
de een wat sneller dan de ander. Nadat we alle beneden waren
zetten we koers richting Le Berarde, een lange klim van ongeveer
30 km. Een klim die in de loop van de dag zijn tol ging eisen (wat
later bleek), de eerste 13 km gingen nog best redelijk. Op ongeveer
een km of 17 komt er een steil gedeelte langs een rotswand met
haarspeldbochten. Daarbij hadden verschillende onder ons het
behoorlijk zwaar, ik in ieder geval (Rob R). Enige tijd later bij het
dorpje ging bij mij het licht echter langzaam uit ,gelukkig volgde
daarna een redelijke vlakke weg met vals plat zodat het weer wat
beter ging . Peter V kwam natuurlijk als eerste en redelijk fit boven
voor Thijs gevolgd door Michiel ( die een behoorlijk 2e gedeelte
reed), Rob R, Rob K en Marcel. Eenmaal boven dachten we dat
een kop koffie dik verdiend was, maar donkere wolken boven de
Alpen zorgde ervoor dat dit genot niet door ging. Dus reden we
direct weer naar beneden naar het Pension voor een heerlijk glas
bier. En konden we onze eerste topdag evalueren.

31

Dag 2 (door Marcel J)

Waarom sta ik de laatste tijd toch altijd apart in Strava? De hele
rest staat als een gezamenlijke groep maar ik lijk alles solo te
rijden!? Deze opmerking van mij op de eerste dag is de reden
dat de wekkers van Peter en mij precies tegelijk afgaan op de
tweede alpendag. Michiel tipte me dat ik waarschijnlijk apart stond
in Strava, omdat mijn telefoontijd niet goed gesynct was. De
gezamenlijk riedel van de twee telefoons was het bewijs dat dat
weer gefixt is. Ik kijk gauw naar buiten. De bergen zijn onzichtbaar
door dichte grijze bewolking. Hm. Geen mooi weer dus. Wetend
dat onze Patron Jelle onze kleren zal wassen, hoef ik me niet af te
vragen of het zweetpak van gisteren ‘’nog wel een dagje meekan’’
en hijs me in een fris fietspak. Aan de ontbijttafel begint de twijfel,
zullen we de Lautaret of niet? Hoe laat gaat het regenen? De
gezamenlijke wijsheid van 5 telefoons en een stuk of 7 weer apps
leert ons: rond een uur of elf. Beter niet zo ver dan. “Mij maakt het
niet uit”, zegt grote Rob.

32

Geïnspireerd door het stokbrood met hagelslag, appelstroop en
pindakaas komen we op een kort ritje naar Les Deux Alpes. De
klim is 9 km met zo’n 600 hoogtemeters volgens het boekje. Er
zit een flink steile kilometer tussen (13%). Maar dat weerhield
Santiago Botero in 2002 niet om boven op deze klim de etappe te
winnen. En daarbij, deze klim is een goede voorbereiding voor de
dag van morgen. Immers, Michael Boogerd won ook zijn Alpenrit
in die toer de dag ná Les Deux Alpes! Dan drinken we daar koffie
en zien we wel verder. “Mij maakt het niet uit”, zegt grote Rob.
Nou dacht ik eerst een stuk of 10 ,in of meer vlakke km’s
als opwarming te kunnen rijden maar dat viel tegen: de klim
begint eigenlijk al een stuk eerder met de eerste km’s van de
Lautaret voordat de afslag naar Les Alpes er is. Met wat kleine
tijdverschilletjes komen we aan de voet van Les Alpes. Een slok
uit de bidon en zullen we dan maar? “Mij maakt het niet uit”, zegt
grote Rob.
Het is gelukkig nog steeds droog en de klim gaat valt me eigenlijk
best mee, voor zover een klim mee kan vallen. Ik heb goed mijn
tempo te pakken. De laatste kilometer is niet meer zo steil dus een
tandje erbij. Ook om die hele donkere wolken voor te blijven. Peter
is allang boven. En de rest en ikzelf komen met kleine verschillen
aan. Ikzelf laatst. Maar ja, ik moet ook de drie essen in ‘’Janssens’’
mee naar boven fietsen, terwijl Michiel Jansen er maar één hoeft.
Dus relatief gezien….
De wolken hebben ons ingehaald en het begint te regenen. Waar
zullen we ergens koffie pakken? In het nu nogal troosteloze ski-
oort is er keus genoeg. “Mij maakt het niet uit”, zegt grote Rob.
Dan houdt het op met zachtjes regenen en we spoeden ons ergens
naar binnen. Na wat frans-nederlandse spraakverwarring over
‘espresso’ en ‘café noir’ heeft op een gegeven moment iedereen
een bakkie. Hoe lang blijft het regenen? Weer de apps erbij. Nou
dat gaat nog wel even duren. Zullen dan nog maar een bakkie?
“Mij maakt het niet uit”, zegt grote Rob.
Buiten spoelt het, je kan amper de overkant van de weg zien. Wat
gaan we doen? Wachten? We zouden ook met de kabelbaan terug
kunnen gaan, oppert Thijs. Mij lijkt dat wel wat. Michiel wil wel

33

graag de afdaling doen. “Mij maakt het niet uit”, zegt grote Rob.
Na nog even besluiteloos rond te keuvelen rekenen we af en gaan
naar buiten. Maar goed dat het onder een afdak is want na 10 m
door deze regen ben je doorweekt. Ook al is de kabelbaan maar
500 m verder lijkt dit ineens niet zo’n interessante optie meer. “Mij
maakt het niet uit”, zegt grote Rob.
Dan gaan we maar hiernaast lunchen en wachten nog een uurtje
af op droogte. De lunchkaart belooft allerlei lekkers. Ik denk, ik hou
het maar bij iets lichts: een tosti, ‘’Croque Monsieur’’ in het frans.
Nou dan blijkt een hele pan eten te zijn! Vier geroosterde plakken
brood met een heel pak ham drijvend in een kom gesmolten kaas!
Het is heerlijk. Na deze copieuze maaltijd is het weer droog! Zullen
we dan toch maar voorzichtig gaan afdalen? “Mij maakt het niet
uit”, zegt grote Rob.
Voorzichtig over de natte weg naar beneden en weer richting
de herberg. Nou dat is eigenlijk alleen maar afdalen, hoewel die
laatste paar kilometers wel wat omhoog gaan. Daar blijkt die
Croque Monsieur me flink in de weg te zitten: jemig wat valt dat
stomme klimmetje tegen zeg! Grote Rob lijkt het niet uit te maken,
met zijn bekende trage ijzeren pedaalslag dieselt hij naar boven
terug naar de herberg.

34

Dag 3 woensdag 12 juli 2017 (door Thijs)

Vandaag staat een zware bergetappe op het programma, Col du
Lautaret en vervolgens Col du Galibier.
Vol goede moed vertrekken wij met de volledige ploeg richting Les
deux Alpes. De zon schijnt en de hemel kleurt felblauw. Rob K had
besloten niet de gehele tocht mee te rijden maar zette ons af bij
het stuwmeer aan de voet van Les Deux Alpes. Daar ging hij solo
verder.

De vijf overige renners, de jongens van Jans(s)en(s), grote
Rob, Peter V en ondergetekende beginnen aan de 1e klim.
Deze beklimming is ruim 32 kilometer lang, met een gemiddeld
stijgingspercentage van 4% en een hoogteverschil van bijna 1300
meter. Goed te doen is voor de gemiddelde amateur.
Aan de voet vertrekt Peter al mompelend naar boven, genietend
van al het gevogelte, bloemetjes, bijtjes en onwetend waar de rest
zich bevond. De klim wordt door de overige renners in eigen tempo
gereden waarbij uiteindelijk de tijdverschillen aan de top nihil zijn.
Vlak onder de top staat Peter te wachten op de rest, verbaasd
kijkend waarom iedereen er zo lang over deed.

Aangekomen op de top genoten wij gezamenlijk van een bak koffie
(zonder appelpuntje Robbie!!!) maar wel met een stokbroodje.
Genietend van het uitzicht maar bevreesd voor datgene wat nog
komen ging: de beklimming van de Galibier.

De Galibier is een berg van de buitencatagorie. Een lengte van
ruim 8 kilometer, een gemiddeld stijgingspercentage van 6,6%
waarbij de laatste kilometer de 12% aantikt en een hoogteverschil
van 563 meter.
Gezamenlijk vertrekken wij naar boven en dan wordt het verhaal
weer eentonig.
Met het “sapperdeflap”, “hopla” of “dussss” als motivatie vertrekt
Peter weer in een strak schema naar boven. Zat de duivel hem
wellicht achterna of maakte hij gebruik van elektrische hulpmiddelen

35

op zijn fiets? Wie het weet mag het zeggen.
De rest ging al zuchtend, zwetend en in zichzelf mopperend naar
boven. Het gekraak van de fietsen bij het schakelen was het enige
geluid wat de stilte verbrak.

Het belangrijkste is dat iedereen bovenkwam en een overwinning
behaalde op zichzelf. Vol trots poseerden wij op de top. Op de
top stond het vol met collega-helden uit alle landen die dezelfde
prestatie hadden behaald. Na een kort moment van glorie en
zelfverheerlijking konden wij beginnen aan de afdaling.

De afdaling van de Galibier is er één voor diegene zonder vrees of,
zoals anderen het ook wel een noemen, diegene waarbij een steekje
los zit. Een afdaling zonder vangrail, scherpe haarspeldbochten
en een weg waarbij her en der wat los grind lag.
Iedereen kwam veilig aan bij de voet en daar moest grote Rob
eerst de innerlijke mens verzorgen.
Daarna de afdaling van de Lautaret. Een heerlijke afdaling met
een iets andere volgorde.

Zingend en in mijzelf pratend “viel” ik naar beneden, mijn
snelheidsmeter viel uit maar de lol was er niet minder om.
Aan de voet van de Lautaret had ik tijd genoeg voor een plas en
een drankje en nadat iedereen beneden was gingen wij samen
voor de laatste kilometers.

Moe maar zeer voldaan bereikten wij, wederom in een andere
volgorde, ons verblijf in Venosc. De remblokjes waren versleten,
de pap zat in de benen, de spieren waren stijf, de kramp zat in de
benen maar de beloning was er niet minder om.
Een heerlijk bord pasta en een koele versnapering in een glas.

36

Dag 4

Donderdag: de Ronde van La Morte en Ornon
Door Rob Koks

Vandaag rijden we op mijn verzoek de Tour de La Morte et Ornon.
Voor de anderen betekende dat herstellen van de Koninginnerit
van de vorige dag: de beklimming van de Galibier. Om 09.30 uur
stonden we klaar voor de start. Rob R was traditiegetrouw weer wat
vergeten, wat hem op de zoveelste reprimande van Thijs kwam te
staan. Niet dat dat hielp, maar dit patroon van kinderlijke onschuld
versus volwassen ergernis leverde hen beiden de bijnaam ‘Ernie
en Bert’ op.

In het smalle dal tussen twee bergketens was het nog fris, dus
sommigen van ons begonnen de afdaling van 4 kilometer met
mouwstukken en windstopper aan. Na de afdaling ging Thijs voorop
op het lange tussenstuk richting Allemont (13 km.). Het zonnetje
warmde ons lekker op. Daar aangekomen monsterden we eerst
de medische toestand van Rob R die zich niet lekker voelde bij
de start: hij gaf groen licht, want hij had ‘het eruit gefietst’! Zullen
wel de zenuwen zijn geweest door de inspanningen van gisteren.
Met Thijs en ik voorop (en de anderen uit de wind) vervolgden
we onze weg naar Séchilienne, een lange lekker lopende daling
van 16 km. Aldaar begon de klim naar de Alpe du Grand Serre
(bijgenaamd La Morte: de klim des doods). Onze twee sociale
voorrijders zetten even de voet aan de grond om alle deelnemers
‘Bon Courage’ te wensen. Maar wie schetst onze verbazing toen
Peter er zonder te stoppen direct als een haas vandoor ging,
gevolgd door Michiel, Marcel en Rob R. Daar stonden we dan met
ons goeie gedrag ! Bovenop de top kwam dat de heren opnieuw
op een reprimande te staan van onze strenge maar rechtvaardige
voorzitter.

De eerste klim van de dag was begonnen. Snel liep het
stijgingspercentage op naar 7 tot 7,5%. Dat bleef zo gedurende de
lange 14 km. De klim liep goed en gelijkmatig, maar het was wel

37

hard werken, vooral doordat er geen eind aan leek te komen. Marcel
was verstandig en ging op zijn mountainbike-verzetje omhoog. Hij
genoot volop. Thijs had het zwaarder; zwoegend en trekkend, maar
met een enorm doorzettingsvermogen ging hij op zijn te zware
verzet omhoog. Michiel had het zwaar, zelfs op zijn lichte verzet,
en bleef bij Thijs in de buurt. Daarvòòr leverden Rob R en ik een
heroïsch gevecht. Ik ging voorop, en telkens als Rob R dichterbij
kwam versnelde ik eventjes. Steeds luider werden de krakende
protesten van Rob R’s versnellingsapparaat, een teken dat bij
hem langzaam het licht uitging. Ver voor deze schermutselingen
uit danste Peter omhoog, en ging met succes de strijd aan met
een flitsende Fransoos. Moe maar voldaan bereikte ieder in eigen
tempo de top. In tegenstelling tot andere dagen wilden de heren
nu gelukkig wel een koffiestop, waar we flink van genoten. De
sfeer werd helemaal top toen de eigenaar voor ons de TV aanzette
voor een live verslag
van de Pyreneëen
-etappe in de Tour. Na
een hartelijk afscheid
nam Thijs, gevolgd door
Michiel, de benen op de
lange heerlijke afdaling
richting Valbonnais. Via
een werkelijk schitterend
tussenstuk (fotostop!)
bereikten we Entraigues,
aan de voet van de klim
naar de Col d’Ornon. Het
was inmiddels erg warm
geworden, maar Peter
en Michiel stoomden
door. De rest wilde nog
wel even een colaatje.
Alleen in Le Perier
was nog een onooglijk
restaurantje (en dito

38

eigenaar !) te vinden. Uiteraard vergat Rob R als enige daarbij wat
te eten, wat hem later nog duur te staan kwam. De klim van 19
km. begon met een stuk vals plat (2-4%) van 14 km. gevolgd door
een pittige laatste 5 km. van 7-8%. Drie jaar geleden kwam ik door
een hongerklop op het eerste deel niet meer vooruit. Geduldig
op enige reserve rijdend behield ik deze keer snelheid en ritme;
de kilometers gleden gestaag onder mijn wielen vandaan. Het
stijgingspercentage ging omhoog, en daar begonnen de laatste 5
kilometers. Dat was na zoveel klimwerk toch wel behoorlijk zwaar.
In de Tour gold deze klim niet voor niets als een van 2e categorie !
Hier zakte Rob R door het ijs; hongerklop ! Meer dood dan levend
kwam toch ook deze A-jongen boven. Hij was blij dat Peter en
Michiel op het terras ons vrolijk uitnodigden voor een hapje en een
drankje. Als laatste kwam de met zijn zware verzet worstelende
Thijs boven. Gefocust als hij was hoorde hij ons niet roepen, en nu
stoomde hij door, gretig om nog de finish van de mooie touretappe
te zien.

Na de verfrissing vloog Michiel op hoge snelheid naar beneden,
gevolgd door Marcel en ik, en tenslotte door de meer voorzichtige
Peter en Rob R. Tenslotte lieten de heren, aangevoerd door
Michiel, even aan mij zien dat zij tot de A-groep behoren. Met
37 km. p.u. vlogen zij richting de ‘huisklim’. Ondanks een toch
respectabele snelheid van 33 moest ik er toch af. Manmoedig
schikte ik me in mijn lot. In de verte zag ik echter dat op de klim
de groep weer uit elkaar viel. Met een ultieme krachtsinspanning
wist ik de leeggereden Rob R vlak voor de laatste jump (de Col
de la Nostalgie) terug te pakken. Van schrik maakte Rob R op
het terras nog een ‘freaky val’, doordat hij vergat zijn schoen los
te klikken!

Daar zagen we Thijs terug, die inmiddels aan het bier zat. Met 115
kilometers op de teller lieten we ons de pasta en het bier goed
smaken, en zagen we Fabio Aru aanvallen en Romain Bardet de
etappe winnen. Het was een fantastische dag!

39

DAG 5
Vendredi quatorze juillet, ‘de relatieve rustdag’
door Michiel Jansen

Na de pittige rit naar de Galibier op woensdag en het fraaie rondje
over de Col de v en de Ornon, was het tijd om even gas terug te
nemen. Afgesproken werd dat ieder zijn eigen plan zou trekken.
Het weer die vrijdag was prachtig, geen wind, zonnig maar niet te
warm met een graad of 16 in de vroege ochtend, oplopend tot 28
graden midden op de dag.

Thijs en Grote Rob hebben die dag de Alpe d’Huez tot aan bocht
6 beklommen. De route voerde vanuit Villard Reculas langs de
Pas de la Confession, vanwaar je een geweldig uitzicht hebt over
de vallei van Bourg d’Oisans. Een rondje van iets meer dan 50
kilometer en circa 900 hoogtemeters. Lekker was, dat door het
vroegere vertrek, de beklimming in de schaduw gedaan kon

40

worden en de temperatuur niet te hoog was. Misschien dat Thijs
daarom zo relaxed overkomt op de foto?
Rob K. ging te voet naar de Cascade de la Muzelle, een waterval
in de richting van Les Deux Alpes. Een wandeling van drie uur,
waarna als beloning, de voeten even tot rust konden komen in het
ijskoude water van de rivier. Voor de volledigheid wordt vermeld dat
vanuit Venosc, drie kilometer van de wielerherberg, een kabelbaan
is die je naar Les Deux Alpes kan brengen (of omgekeerd). Rob K.
was een dag eerder aanbeland dan de rest van het gezelschap, in
Les Ogiers waar de wielerherberg is, en had met zijn echtgenote
al de omgeving verkend, waaronder de kabelbaan naar Les Deux
Alpes.
Marcel en Peter waren van hun aluminium en carbon paard
gescheiden om ook als voetganger te genieten van de omgeving.
Ze begonnen aan een wandeling naar het Lac la Lauvitel, dat
na de nodige hoogtemeters overwonnen te hebben, bereikt
werd en de bijgaande prachtige foto opleverde. Onderweg
naar de wielerherberg werd nog gestopt voor Marcels favoriete
ontspanning, een schommelstoel. Geen haast!
En ik? Als voorbereiding op de ongetwijfeld Epische (jawel met
hoofdletter!) en nu al traditionele afsluitende beklimming van de
Alpe d’Huez in het vooruitzicht, wilde ik de benen testen, maar ook
weer niet te intensief. Vorig jaar verbleven we in Oz en Oisans, het
ski dorp op 1350 meter hoogte van waaruit je een kabelbaan kan
volgen naar de hoger gelegen bergen zoals de Alpe d’Huez of de
hoogste berg in de omgeving, de Pic Blanc met de top op 3330
meter. Een echt wintersport dorpje waar behalve de chalets, wat
winkels, een restaurant en twee cafés, niet heel veel te beleven
is. Tenzij je een fietser bent uiteraard. De klim vanaf de stuwdam
aan het meer van Allemont naar het ski dorpje is niet heel lang,
circa 7 kilometer, maar wel met 528 hoogtemeters tot aan de
parkeerplaats in Oz. Een gemiddelde stijging van 7,5%.
Nu is dat gemiddelde maar het halve verhaal, eigenlijk bestaat
deze klim uit drie delen. Een steil eerste deel (1,1 kilometer tegen
9,4%), een wat gematigd stijgend tweede deel (6,6%) en een steil
slotstuk (1,5 km tegen 9,0%). Vooral het laatste steile stuk is pittig

41

omdat je het ski dorp al ziet liggen en het in de volle zon ligt.
Bovendien heb je al wat gedaan en voel je dat in de benen. Zeker
vorig jaar toen dit elke keer de afsluitende huisklim was nadat we
al de nodige kilometers en hoogtemeters gemaakt hadden. Deze
herinnering wilde ik vandaag herbeleven, maar dan vroeg op de
dag en als enige beklimming.
Moet zeggen dat dat een stuk beter beviel. Hoewel ik redelijk
heb doorgefietst en drie minuten sneller was dan mijn snelste
beklimming van vorig jaar, voelde de klim een stuk minder zwaar.
Ook doordat de lengte van de beklimming minder lang is dan
diverse klimmen die we eerder deze week gedaan hadden, zou
ik welhaast zeggen dat het een plezierige beklimming was! Het
ski dorpje zag er nog net zo sereen uit als ik me herinnerde en na
een koffie en cola genuttigd te hebben met uitzicht op de chalets,
ging ik in rap tempo terug naar Bourg d’Oisans. Het was vandaag
de nationale Franse feestdag, quatorze juillet, en wie weet wat er
georganiseerd was aan festiviteiten?
Dat viel tegen, in de ochtend en begin van de middag waren er
televisiebeelden van een parade die afgenomen werd door de
Franse President Macron in bijzijn van de Amerikaanse President
Trump. Verder leek het in alles een gewone vrijdag te zijn in Bourg.
Dus na wederom een koffie en een cola, toch maar teruggefietst
naar de wielerherberg. En na een heerlijke douche, samen met
de andere RTFC-ers en de overige gasten van de wielerherberg,
relaxed genoten van de korte maar spectaculaire bergetappe uit
de Tour de France, gewonnen door Warren Barguil die op de hielen
werd gezeten door Quintana, Contador en Landa. Op 1minuut 48
gevolgd door o.a. Chris Froome.

En de gebruikelijke festiviteiten rondom quatorze juillet? Vuurwerk?
Alleen ’s avonds laat aan de top van de Berarde, maar dat was
niet te zien vanaf de wielerherberg. Muziek en dans? In Venosc
zou iets te doen zijn, maar met de Alpe d’Huez in het vooruitzicht
de volgende dag, zijn we daar niet heen geweest, en op tijd gaan
slapen.

42

Alpenreis zaterdag 15 juli - door Peter Venema

Vandaag staat de Alpe d´Huez op het programma, we splitsen en
gaan via drie verschillende routes naar boven:
• De klassieke route met 21 bochten.
• Via de weg door Villard Reculas die rond bocht vijf op de

klassieke route uitkomt.
• Via de col de la Sarenne.
Eigenlijk is er nog een route, die vanaf le Freney d’Oisans
onderlangs de Sarenne loopt en dan bij la Garde op de klassieke
route uitkomt, maar die houden we te goed voor volgende keer.
De rolverdeling van deze heldensage is als volgt:
Marcel en Michiel rijden samen de klassieke route, Rob R, Rob K.
en Thijs rijden de route door Villard Reculas en Peter wil graag de
Sarenne beklimmen.
De klassieke route
Marcel en Michiel blijken aan elkaar gewaagd, gezellig fietsen de
twee helden samen op. Zoals Chris Froome en Mikel Landa in
de Tour de France (maar wel iets langzamer vermoedelijk). Maar
dan… Aan het eind van de klim is het voorbij met de vriendschap:
in het dorp plaatst Marcel een splijtende demarrage. Michiel is
verrast, is dit dezelfde vriend waar hij zojuist nog gezellig mee
bergop fietste? Het lied ‘vriendschap is een illusie’ flitst door zijn
hoofd. Hij probeert de aanval nog te pareren, tevergeefs… Marcel
is 11 seconden eerder bij de finish.
Het lijkt weinig, 11 seconden. Maar in 11 seconden kan veel
gebeuren:
• Er is een film over gemaakt zag ik op internet
• Een hockeyspeler’s leven is zelfs veranderd in 11 seconden

volgens cnn.
• Ook kun je in die tijd een filmpje van de 11 second club bekijken

(www.11secondclub.com).
Maar eh… nee eigenlijk gaat het nergens over, het is gewoon best
leuk om even te jennen. Michiel en Marcel hebben gewoon allebei
een prima prestatie geleverd in ongeveer 1h 18m naar de top van
de Alpe gereden.

43

De klim via Villard Reculas

Thijs en de twee Robben nemen de lange route via Villard Reculas.
Het is een heel mooie klim met bovenaan een fantastisch uitzicht
over het dal van de Oisans. Daar hebben ze dan ook prachtige
foto’s gemaakt. Thijs probeerde Rob R nog over te halen om over
de rand te gaan hangen om dan zijn vingers op de foto te zetten
met dat mooie uitzicht, maar Rob voelde daar toch niet veel voor
(hij had wat kramp in zijn vingers).

La Sarenne

Dan deze einzelgänger is natuurlijk weer iets aparts van plan, de
Sarenne. Waarom? Nou, die had ik alleen nog maar afgedaald en
nooit beklommen. Dus dat werd eens tijd vond ik. De klim begint
bij het Lac du Chambon, van daaruit de weg naar Mizoën volgen
en klaar ben je. Het gaat meteen lekker steil omhoog, maar dat is
niet heel lang (maar mijn geheugen is met klimmen niet zo goed).
Feit is dat er een heel lang stuk vals plat is door liefelijke dorpjes
en bloemrijke weilanden waar milka koeien dromerig staan te
herkauwen. Af en toe hoor je oerkreten van britten die op een
camping staan waar je langsrijdt. Maar over het algemeen is het
een heel mooie landelijke klim. Het eind is wel weer wat pittiger. Op
de top is het gezellig druk met andere fietsers en ook motorrijders.
De afdaling naar Huez is inderdaad helemaal afdaling, ik dacht dat
er nog een klim in zat. Maar voor ik het weet zit in in het dorp Huez
en heb ik geen idee waar ik naartoe moet. We hebben afgesproken
op een terras in het dorp. Maar gelukkig vind ik de andere snel
dankzij mijn geweldige richtingsgevoel (en een beetje geluk).
We drinken met zijn allen wat bij Bar L’Indiana in Huez (goede
koffie en bediening). Dan gaan we gezamenlijk afdalen. Thijs
(altijd verantwoordelijk als voorzitter) wijst ons erop dat we echt de
eerste afslag naar rechts moeten hebben in de afdaling. Want we
gaan gezamenlijk afdalen via Villard Reculas. Wat schetst onze
verbazing als Thijs de afslag met een gangetje van 90 à 100 km/u
voorbij suist (misschien overschat ik de snelheid wat, maar is wel

44

leuk voor het verhaal toch?). We roepen nog en rijden nog even
tot bocht 6 om te kijken of hij daar wacht maar nee hoor, hij is
doorgereden. Dus gaan we zonder Thijs de afslag in. Het is een
prachtige afdaling, goed asfalt en mooi uitzicht. Helemaal beneden
zijn we Rob Ranshuizen kwijt. We hebben al rampenscenario’s in
ons hoofd: Traumahelicopters etc. Maar Rob had een lekke band
en is gelukkig een voorzichtige daler dus alleen wat vertraging.
Het was voor iedereen een prachtige afsluiting van een mooie
vakantie, helemaal als we. Thijs bij het hotel alweer achter een
biertje zien zitten. Ook hij is heelhuids beneden gekomen wat een
hele prestatie is voor iemand die zo slecht oplet tijdens het dalen
:-D.

Hotel “Au bon accueil”
45

46

Vuelta 2017

De 72e editie van de Ronde van Spanje zal van start gaan
op zaterdag 19 augustus 2017 in de Franse stad Nîmes. De
Vuelta eindigt op zondag 10 september in Madrid. Er zullen 22
ploegen starten, de achttien UCI World Tour-ploegen en vier
procontinentale ploegen via wildcards. De Colombiaan Nairo
Quintana is de titelverdediger.

Het is nog maar de 3e keer dat de Vuelta buiten Spanje
vertrekt, na Lissabon in 1997 en Assen in 2009. De Vuelta zal
zoals voorgaande jaren starten met een korte ploegentijdrit van
14km, ook de 2e en 3e dag blijven de renners buiten Spanje in
respectievelijk Frankrijk en Andorra. Opvallend is dat op de 3e
dag al een bergrit op het programma staat in Andorra la Vella.
Verder wordt dit jaar ook het zuiden van Spanje aangedaan in
wat een zware ronde kan genoemd worden met 9 aankomsten
bergop.

Wat schuift het winnen van de Vuelta?
1e – €150,000
2e – €57,000
3e – €30,000
4e – €15,000
5e – €12,500
6e – €9,000
7e – €9,000
8e – €6,000
9e – €6,000
10e t/m 20e – €3,800

Sporza en Eurosport zijn er dagelijks live bij vanaf ±15:00 uur.
Op NOS.nl is een livestream te zien.

47

48

Nr Datum Start en finish Lengte Omschrijving
1 za 19-8 ploegentijdrit
2 zo 20-8 Nîmes (Fra) – Nîmes 13,8 km vlak
3 ma 21-8 Nîmes (Fra) – Gruissan (F) 201,0 km bergen
4 di 22-8 Prades – Andorra la Vella 158,5 km vlak
5 wo 23-8 Escaldes – Tarragona 193,0 km heuvelop
6 do 24-8 Benicassim – Ermita S L 173,4 km heuvels
7 vr 25-8 Villareal – Sagunto 198,0 km vlak
8 za 26-8 Llíria – Cuenca 205,2 km bergen
9 zo 27-8 Hellín – Xorret del Catí 184,0 km bergop
ma 28-8 Orihuela – Cumbre d Sol 176,3 km bergen
10 di 29-8 rustdag vlakke
11 wo 30-8 CaravacadlCruz–AlhamadeMurcía 171,0 km heuvels
12 do 31-8 Lorca – Calar Alto 188,0 km vlak
13 vr 1-9 Motríl – Antequera 161,4 km bergen
14 za 2-9 Coín – Tomares 197,0 km tijdrit
15 zo 3-9 Écija – La Pandera 185,5 km bergen
ma 4-9 rustdag Alcalá la Real – Sierra Nevada 127,0 km heuvelop
16 di 5-9 heuvels
17 wo 6-9 Los Arcos – Logroño 42,0 km bergen
18 do 7-9 Villadiego – Los Machucos 180,0 km vlak
19 vr 8-9 Suances–SantoToribiodeLiébana 168,5 km
20 za 9-9 Parque de Redes – Gijón 153,0 km
21 zo 10-9 Corvera – Angliru 119,2 km
Arroyomolinos – Madrid 101,9 km

49

Activiteitenkalender 2017

7 januari 15:00 – 17:00 Nieuwjaarsreceptie

27 februari 20:00 Algemene ledenvergadering

5 maart 9:00 Ontbijt + openingsrit

maart en okt. Alle zondagen starten om 9.00 uur in het
clubhuis aan de Mekelweg

april t/m sept. Alle zondagen starten om 8.30 uur in het
clubhuis aan de Mekelweg

29 oktober Afsluiting seizoen; gezamenlijke rit
wielrenners

50