วรรณกรรมท้องถิ่นจังหวัดกระบี่

อยากฟังครบั !!

มี ใ ค ร อ ย า ก ฟั ง ตา น า น แ ล ะ
นิทานพ้ืนบา้ นบา้ ง?

ผมดว้ ยครบั !!

ตานานเรอื่ งนางเบญจา

กาลครงั้ หน่ึงนานมาแลว้ มีหมู่บา้ นชาวประมงหมู่บา้ นหนึ่งตงั้ อยู่ท่ี
ริมหาดนพรตั นธ์ ารา มีชาวประมงครอบครวั หน่ึงมีบุตรสาวสวยช่ือวา่
เบญจา มีกิตติศพั ทข์ อง ความงามเป็นท่ีเลื่องลือไปไกลและเป็นท่ีหมาย
ปองของหนุ่มๆ ทง้ั หลายท่ีไดพ้ บเห็น แต่สาวเบญจาเธอมีคู่รกั อยู่แลว้
เป็นหนุม่ นอ้ ยอาศยั อยใู่ นเกาะกลางทะเลไม่ไกลนกั หนุ่มนอ้ ยคนนนั้ ความ
จริงเป็ นพญานาคท่ีแปลงตวั มา อยู่มาวนั หนึ่งเม่ือความรกั สุกงอมเจา้
หนุ่มนอ้ ยก็แอบพาสาวเบญจา ซงึ่ เป็นครู่ กั หนีไปดว้ ยกนั ยงั เกาะกลางทะเล
กลางวนั หนุ่มสาวทง้ั สองใชช้ ีวิตกนั บนบกที่เกาะพีพีดอน ส่วนกลางคืน
นาคนอ้ ยก็กลายร่าง เป็ นพญานาคพาคนรกั ท่องทะเลไปยงั เกาะพีพีเล
เที่ยวชมความงามของฝูงมจั ฉา และปะการงั บุปผาชาติใตท้ ะเลลึกเป็นท่ี
สาราญใจ กล่าวถึงเศรษฐีเฒ่า ซ่ึงเป็ นยกั ษ์ใหญ่ท่ีปลอมตวั มา ไดข้ ่าว
ความงามของสาว เบญจากเกิดความรกั นาง จึงพยายามเขา้ หาทางฝ่ าย
พอ่ แม่ของนาง ปรนเปรอเงินทองใหไ้ มเ่ คยขาดจนพ่อแมข่ องนางพอใจ

ยกลูกสาวให้ เศรษฐีเฒ่าจึงสรา้ งปราสาททองคาข้ึนที่ริมหาดเจ็ดหลงั เสร็จ
แลว้ ก็ยกขบวนขนั หมากมายงั หมู่บา้ นของพ่อแม่ของนาง ฝ่ ายนาคน้อยทราบ
ข่าวเช่นนนั้ ก็พานางไปซ่อนไวใ้ นถา้ เล็ก ๆ แห่งหน่ึงสงั่ ให้ เต่าเฝ้ าปากถา้ ไว้
สว่ นตวั เองถอื กระบีค่ ใู่ จออกมายนื ขวางทางไวอ้ กี ชนั้ หน่ึง เม่ือขบวน ขนั หมาก
เศรษฐีเฒ่าไปถึงบา้ นนางก็ทราบข่าววา่ นางถูกลกั พาตวั ไป ก็มีความโกรธ
แคน้ เป็ นอนั มาก ยกั ษเ์ ฒ่าควา้ ขวานเล่มโตออกติดตามทนั ที ก็มาพบกบั
มาณพนาคหนุม่ นอ้ ย อนั เป็นครู่ กั ของนาง ทง้ั สองเขา้ ตะลุมบอนตอ่ สูก้ นั นาค
นอ้ ยสูไ้ ม่ไดถ้ กู ฟันจนกระบีห่ ายไป ทง้ั สองเล่ม เลยกลายร่างเป็นพญานาคตวั
ใหญม่ หึมา สาแดงฤทธ์ิใหน้ า้ ท่ีหนา้ เมืองทเี่ คย ไหลเอือ่ ย กลบั กลายเป็นคล่ืน
ใหญ่ ไหลทะลกั เขา้ ทว่ มของขนั หมากยกั ษเ์ ผ่าตกทะเลไปหมด ตวั เองก็พ่นนา้
ใสป่ ราสาททองคาของยกั ษจ์ นปรกั หกั พงั ลงทะเล ส่วนยกั ษเ์ ผา่ เห็นดงั นนั้ เกิด
ความเดือดดาลควงขวานกระหนา่ ถูกหางนาค ขาดเป็ นสองท่อน ตัว
พญานาคด้นิ รนกระเสอื กกระสนไปจนถึงหนา้ ท่ีซอ่ นนางไว้ ฝ่ ายยกั ษ์ เม่ือเห็น
พญานาคหนีไปไดก้ ็จดั แจงเอาภูเขาสองลูกมาปักขนาบนา้ ไวไ้ ม่ให้ไหลออก
นอกลู่ นอกทางไดอ้ กี

เม่ือนา้ ลดลงแลว้ ติดตามหานางตอ่ ไป ในที่สุดยกั ษเ์ ฒา่ ก็ตามจนถึงถา้
ที่นางซอ่ นตวั อยู่ เห็นเตา่ นอนอุดปากถา้ อยู่ ยกั ษใ์ ชข้ วานจามลงบนภูเขาขา้ ง
ถา้ แยกออกเป็นสองทอ่ นตรงเตยี งนอนของนางเบญจาพอดี ยกั ษค์ วา้ ตวั นาง
ไปไดท้ ้งิ ใหพ้ ญานาคนอนด้นิ ทุรนทุรายอยูต่ รงนนั้ อา่ วบริเวณน้ีตอ่ มาเรียกวา่
“อ่าวพรากนาง” ซ่ึงเพ้ียนมาเป็ น “อ่าวพระนาง” ในปัจจุบนั ส่วนนน้ั ก็
เรียกวา่ “ถา้ นาง” ฝ่ ายพญานาคเมื่อเห็นนางถูกพรากไปต่อหนา้ ต่อตา โดย
ที่ตวั เองไม่สามารถ ช่วยเหลืออะไรไดก้ ็ตรอมใจตายกลายเป็นภูเขาอยูท่ ี่หนา้
ถา้ เรียกวา่ “เขาพระ” หรือ “เขาพราก” ในปัจจบุ นั

ฝ่ ายยกั ษเ์ ฒ่าสาแดงฤทธ์ิพานางเหาะล่ิวมากลางป่ า ดว้ ยความดีใจ
ตรงกนั ขา้ ม กบั นางเบญจาท่ีรอ้ งไหค้ รา่ ครวญเมื่อถูกพรากจากคนรกั มา จึง
ตดั สินใจโดดออกจากยกั ษเ์ ฒา่ ตกลงไปในกลางป่ า กลายเป็นเขานางนอนช่ือ
“พนมเบญจา” มาจนทกุ วนั น้ี ยกั ษเ์ ฒา่ เม่ือเหน็ เหตกุ ารณท์ ่ีเกิดข้ึนโดยไมค่ ดิ
ฝันเชน่ นนั้ ก็มีความเสยี ใจเป็นทย่ี งิ่ จึงตดั สนิ ใจดง่ิ พสุธาลงมาชนภผู าตาย

กลายเป็น “เขาหนา้ ยกั ษ”์ ในปัจจบุ นั กาลเวลาล่วงเลยผ่านมานาน
แสนนาน ก็มีคนขุดพบกระบี่พญานาคได้ บา้ นท่ี ขุดพบกระบีช่ าวบา้ นเรยี กวา่
“บา้ นกระบ่ีใหญ่” และ “บา้ นกระบี่นอ้ ย” ภูเขาท่ียกั ษเ์ อามาปักกนั ไวก้ ็คือ
“เขาขนาบนา้ ” ในปัจจุบนั และไดม้ ีการคน้ พบร่องรอยตา่ ง ๆ ท่ีเกิดข้ึนใน
ครงั้ นนั้ เชน่ เกาะขนั หมาก หอยที่เศรษฐีเฒ่าเตรียมไวเ้ ล้ียงกนั ในงานก็ตก
อยูเ่ ป็นกองพะเนิน ซง่ึ กลายเป็นหินไปในที่สุด สว่ นหางนาคนอ้ ยก็กลายเป็น
เขา หางนาคทอดยาวอยทู่ ี่หนา้ อา่ วพระนางปัจจบุ นั และยงั มีเขาเลก็ ๆ ท่ีเกิด
จากพานหมาก ดอกไม้ ขนมเคล่อื นทะเล เตา่ ทอี่ ยปู่ ากถา้ ก็กลายเป็นหนิ เลย
ไปอกี หน่อยก็เป็นขวานยกั ษ์ ซึ่ง ตกอยูก่ ็กลายเป็นเกาะหวั ขวาน ใกลๆ้ กนั ก็
มีปราสาททองคาหลงเหลืออยู่หน่ึงหลงั เวลาน้ีก็ เป็นหินในเชน่ เดียวกนั ถา้
เขา้ ไปสงั เกตใกลๆ้ จะเห็นเหมือนกบั วา่ มีชน้ั หิน เหมือนอฐิ มาซอ้ น เรียงกนั
เป็นชนั้ ๆ สวยงามมาก

สนกุ จงั เลย!!
อยากฟังอกี ครบั !!

ตานานอ่าวพระนาง

กาลครง้ั หนึ่งยงั มีหมู่บา้ นใหญ่อยู่สองบา้ น ตงั้ อยู่ริมฝั่งทะเล บา้ น
หน่ึงมี หวั หนา้ ชอื่ ตายมดงึ กบั ยายราพึง และอกี บา้ นหน่ึง มีหวั หนา้ ช่ือ ตาวา
ปราบกบั ยายบาย มีลูกชายคนหน่ึงชื่อ บุญ แตท่ งั้ สองบา้ นเป็ นอริกนั ยาย
ราพึงนน้ั อยากจะไดล้ ูกสาวมาเชยชมสกั คนหนึ่ง จึงไปบนบานศาลกลา่ ว ทา
ใหร้ อ้ นถึงพญานาคผูเ้ ป็ นเจา้ แหง่ ทอ้ งทะเล จึงมาบนั ดาลใหย้ ายราพึงมีลูก
สาวตามที่ ปรารถนา แตม่ ีขอ้ แมว้ า่ เมื่อโตเป็นสาวแลว้ จะตอ้ งแตง่ งานกบั ลูก
ชายของตน ซ่ึงเป็ นผูท้ ี่มี อิทธิฤทธ์ิมากสามารถแปลงกายใหเ้ ป็ นมนุษยไ์ ด้
ตามท่ีใจปรารถนา และดว้ ยความอยากจะได้ ลูกทาใหต้ ายายรบั สญั ญาหลงั
จากนนั้ ไม่นานยายราพึงก็มีลูกสาวตง้ั ช่ือวา่ นาง ล่วงเลยมาหลายปี บุญ ซึ่ง
เป็นลูกชายของตาวาปราบและยายบามยั เกิดมาชอบพอรกั ใคร่กบั นาง จึง
ออ้ นวอนตาวาปราบใหไ้ ปสู่ขอให้ ดว้ ยความรกั ลูก ตาวาปราบยอมลดทิฐิ
ไปสูข่ อลกู สาวตายมดงึ สว่ นตายมดึงกบั ยายราพึงอยากใหล้ ูกสาวไดแ้ ตง่ งาน
เป็ นฝั่งเป็ นฝาไปก็ตอบตกลง

ทง้ั สองหมู่บา้ นก็ไดค้ ืนดีดว้ ยกนั และลืมสญั ญาที่ใหไ้ วก้ บั พญานาค เมื่อนดั
หมายวนั แตง่ งานกนั แลว้ ฝ่ ายเจา้ บา่ วก็ยกขบวนขนั หมากยาวเหยียดมาทาง
ทะเลนาโดยตาวาปราบสะพายดาบยาวไวบ้ นบ่าทง้ั ซา้ ยขวา เป็ นดาบใหญ่
เล่มหน่ึงและเล็กเล่มหน่ึง ในขณะที่งานดาเนินไปอย่างสนุกสนาน ข่าวน้ีก็
ลว่ งรูไ้ ปถงึ พญานาค จงึ ยกขบวนตามมาเพ่ือแย่งชิงเจา้ สาว จึงเกิดววิ าทฆ่า
ฟันกนั ข้ึน ตายมดงึ คดิ วา่ เหตุการณค์ งจะลุกลามไปกนั ใหญ่ก็พานางซึ่งเป็ น
ลูกสาวหลบไป ตาวาปราบเห็นเขา้ ก็โกรธนึกวา่ ตายมดงึ พาลกู สาวหนี จึงชกั
ดาบทงั้ สองขวา้ งไปหมายจะฆ่าตายมดึงแต่ไม่ถูก ดาบทงั้ สองได้ตกไปในที่
ตา่ ง ๆ ซง่ึ ตอ่ มากลายเป็นตาบลกระบ่ีนอ้ ยและกระบใ่ี หญใ่ นปัจจบุ นั

ขณะที่วุ่นวายอยู่น้ันก็รอ้ นถึงพระฤาษีซึ่งบาเพ็ญตบะอยู่ในถา้ จึง
ออกมาหา้ ม ปรามเพ่ือใหส้ งบศึกกนั แตก่ ็ไมม่ ีใครเชื่อฟัง พระฤาษีโกรธมาก
จึงออกปากสาปใหท้ ุกอย่าง กลายเป็ นหินไปหมดไม่วา่ จะเป็ นผู้คนหรือ
เคร่ืองใช้ บา้ นเรือนก็กลายเป็ นภูเขา เป็ นถา้ เป็ นเกาะแก่งในทะเล บา้ น
เจา้ สาวกลายเป็ นภูเขา เรือนหอกลายเป็ นถา้ พระนาง ขา้ วเหนียวกวนท่ี
นามาเล้ียงกนั กลายเป็ นสุสานหอย ส่วนพญานาคหนีกระเสือกกระสนไป
กลายเป็ นหินอยู่อีกดา้ นหนึ่ง ซึ่งเรียกกนั วา่ หงอนนาคที่บริเวณพญานาค
กล้งิ เกลอื กไปกลายเป็นหนองทะเล

ดจี งั เลย!!
ลนุ้ ไปตามๆกนั !!

ตานานเรอ่ื งชา้ งแม่ลกู อ่อน

สมยั กอ่ นมีนายพรานลา่ เน้ือคนหน่ึงไปตง้ั ขนาทาไร่ปลูกพืชและลา่
สตั วป์ ่ าเป็ นอาชีพอยู่กลางดง วนั หน่ึงมีชา้ งแม่ลูกออ่ นเขา้ มาหากินและ
เหยียบยา่ พืชพผกั ของนายพรานจนเสียหายวอดวาย นายพรานมีความ
โกรธเป็ นอนั มาก จึงรีบวงิ่ ไปบา้ นเอาปื น มาซุม่ ยิงชา้ ง แม่ลูกอ่อนลม้ ลง
รอ้ งเสียงคราญครางดว้ ยความเจ็บปวดสุดประมาณ นายพรานเขา้ ยิงซา้
จนแม่ชา้ งส้ินใจลง ณ ที่นน้ั เหลือแต่ลูกชา้ งยงั วนเวยี นอยูแ่ ตข่ า้ งศพแม่ไป
ไหน เน่ืองจาก ลูกชา้ งเล็กมากยงั หาอาหารกินเองมิได้ นอกจากนมแม่
ของมนั ลกู ชา้ งยงั คงใชง้ วงไขวค่ วา้ ที่จะดื่มนมจากซากของแม่ชา้ ง โดยมิรู้
วา่ แม่ของมนั ไดต้ ายจากโลกน้ีไปแลว้ นายพรานพยายามกีดกนั ลูกชา้ ง
ออกไป มนั ก็หาไปไม่ ด้ินรนเรียกรอ้ งอยู่ใกลศ้ พแม่ตลอดเวลา เป็นท่ีน่า
เวทนา เวลาลว่ งเลยไปหลายวนั จนกระทง่ั ศพของแม่ข้ึนอดื ลูกชา้ งก็ยงั ใช้

งวงไขวค่ วา้ หา นมแม่อยู่ตลอดเวลาเป็นอยู่เชน่ น้ีจนกระทงั่ ออ่ นแรงลงและ
ลม้ ตายตามแมไ่ ป นายพรานซง่ึ เฝ้ าดเู หตกุ ารณอ์ ยูก่ ็รูส้ กึ สงั เวชและเสียใจใน
การกระทาของตนเป็นอย่างยิ่ง กลบั มาบา้ นกินไม่ไดน้ อนไม่หลบั เห็นภาพ
แม่ชา้ งและลูกชา้ งมาหลอกหลอนอยู่ตลอดแกไปเก็บเอาเคร่ืองมือจบั สตั ว์
ทงั้ หลายท่ีมีอยูม่ าทุบทาลายเผาส้ิน พรอ้ มทงั้ ปฏิญาณวา่ จะไม่ฆ่าสตั วต์ ดั
ชวี ติ อกี ต่อไป นายพรานจึงปรึกษากบั ภรรยาวา่ จะทาประการใดจึงลบลา้ ง
ความผิดท่ีกระทา ลงไปใหเ้ บาบางได้ หลงั จากท่ีหารือกนั แลว้ ก็อยากท่ีจะ
สรา้ งวดั เพื่อลบลา้ งความผดิ ดงั กลา่ ว ทงั้ สองตายายจงึ ชว่ ยกนั ถากถางพ้ืนท่ี
บนเนินแห่งหนึ่งซึง่ เป็ นป่ ายาง เมื่อเรียบรอ้ ยแลว้ ก็สรา้ งที่พกั สงฆข์ ้ึนหลงั
หนึ่ง นิมนตพ์ ระสงฆเ์ ขา้ มาอยู่จาพรรษา พรอ้ มทงั้ ชาวบา้ นแถบนนั้ จะใช้
ประกอบศาสนกิจทางศาสนาไดด้ ว้ ย

จากบริเวณท่ีนายพรานจดั ทาที่พกั สงฆ์ข้ึนในครง้ั นนั้ ไดพ้ ฒั นา
เร่ือยมาจนเป็น วดั โคกยางในปัจจบุ นั นายพรานมีช่ือวา่ ตาสมและภรรยา
มีชื่อวา่ ยายถิ่น ซึ่งเป็นตน้ ตระกูล “ทองทิพย”์ ในปัจจุบนั นน่ั เอง ปื นที่ใช้
ยิงชา้ งนนั้ ปัจจบุ นั ใสไ่ วท้ ี่พระพุทธรูปองคใ์ หญท่ ี่วดั โคกยาง (พระปูนที่ใส่
ปืนนนั้ นายชา่ งศรีเพชร จากนครศรีธรรมราชเป็นคนปั้น)

มีอกี ไหมครบั ?

ตานานเรอ่ื งขุนสาแหระ

ในกาลครงั้ หน่ึงที่เมืองเมืองหนึ่งชื่อ ทศั ถิ่นธารา มีเจา้ เมืองชื่อขุนสา
แหระ บา้ นเมืองอุดมสมบูรณ์ไปดว้ ยทรพั ยส์ ินแกว้ แหวนเงินทองมหาศาล
ทกุ คืนวนั ตา่ งครึกคร้นื ไปดว้ ยเสียงของผูค้ นดนตรี สนุกสนานกนั ถว้ นหนา้
ภรรยาของเจา้ เมืองชือ่ นางศรีทบั ทมิ และมีธิดาสาวสวยชื่อ เกตุมุกดา เป็น
ท่ีรกั ใคร่หวงแหนของพ่อแม่ดงั ดวงใจตง้ั แต่เล็ก จนโต เป็ นสาวไม่เคยได้
ออกไปไหนนอกจากในวงั เน่ืองจากความรกั ของพ่อแม่น่นั เอง ชีวิตจึง
เปรยี บเหมือนนกนอ้ ยท่ีอยใู่ นกรงทอง

เป็ นธรรมดาสาหรบั มนุษยเ์ มื่อย่างเขา้ สู่วยั หนุ่มสาว ท่ีไม่สามารถ
หนีไปจาก ความรกั ไดพ้ น้ ธิดาของเจา้ เมืองไปรกั ชอบพอกบั มหาดเล็กเจา้
เมือง ซึ่งเปรียบเสมือนคนที่ ตา่ ตอ้ ยไม่สมฐานะท่ีท่านเจา้ เมืองจะรบั เป็ น
เขยได้ นาความเสยี ใจมาสูพ่ อ่ แม่เป็นอยา่ งยิ่ง จะหา้ มปรามอยา่ งไรลูกสาว
ก็ไม่เชื่อฟัง ท่านเจา้ เมืองโกรธมากเป็ นทวคี ูณ ที่นางทาใหเ้ ป็น ที่อบั อาย
ขายหนา้ จึงสง่ั ใหจ้ บั หนุ่มสาวทง้ั สองมาขงั ไวอ้ ุโมงคใ์ ตด้ ิน ก็ไม่สามารถ
เปลีย่ นใจลูกสาวได้ ดว้ ยความโกรธสุดขีดเจา้ เมืองเกิดอารมณค์ ลมุ้ คลงั่ สงั่
ทุบทาลายทรพั ยส์ ิน ทง้ั หลาย ท่ีหมายจะยกใหเ้ ป็นของลูกสาวในอนาคต
เสียทง้ั ส้นิ พรอ้ มทง้ั สง่ั จดุ ไฟเผาเมืองให้ วอดวายไปกบั หนุ่มสาวทงั้ สองน้ี
ดว้ ย เม่ือทาลายเมืองแลว้ อพยพผูค้ นตอ่ ไปทางทิศตะวนั ออก เพื่อหาท่ีตงั้
เมืองใหม่

เรื่องราวของขุนสาแหระดงั กลา่ วผูกพนั กบั ชุมชนควนลูกปัด (ชุมชน
คลองทอมโบราณ) ซึ่งมีรอ่ งรอยของการเดินทางในสมยั โบราณระหวา่ งฝงั่
ตะวนั ตกกบั ฝ่ังตะวนั ออก โดยจากคลองท่อมสามารถขนถ่ายสินคา้ ไปลง
คลองสินปุนท่ีท่าเทียบเรือลาทบั ออกจาก แม่นา้ หลวง (ตาปี ) ไปเวยี งสระ
ออกอ่าวบ้านดอน แล้วเลียบทะเลลงไปถึงฝั่งนครศรีธรรมราช ได้
โดยเฉพาะหลกั ฐานดงั กล่าวมีการขุดพบซากเรือ หวั เรือที่หลงั วดั ลาทบั
สมอเรือ และ เครอ่ื งใชต้ า่ ง ๆ ที่เป็นเครื่องป้ันดินเผาจากฝ่ังตะวนั ออก อายุ
นบั พนั ปี (จากคาบอกเล่าของ ย่าฮ่องเกษียม ปัจจุบนั ยงั มีชีวติ อยู่ แต่ชรา
ภาพมากแลว้ )





นานมาแลว้ ครง้ั พุทธประวตั มิ ีคนใจบุญอยูค่ นหนึ่งชื่อวา่ จลุ ทะ แก
เล้ยี งแพะไวแ้ ตก่ ็ไมม่ ากนกั และแกก็ไมข่ ายกลวั เขาจะเอาไปฆ่า แกก็เล้ียงไว้
แลว้ คิดวา่ ถา้ ไม่ขายจนอายุแกเขา้ ชรา แพะก็เป็นพนั ตวั และในฝูงแพะนนั้ มี
แพะฉลาดอยสู่ องตวั ผแู้ ละเหมีย (เมีย) นายจลุ ทะ พรรณนากบั แพะวา่ แกสู้
ไม่ไหวแลว้ เล้ียงพวกท่านไปไม่ไดแ้ ลว้ เพราะแกแก่ชราเกิน แกต้อง ขาย
แลว้ พาไปเทย่ี วหาอาหารก็ไม่ทนั กบั พวกหมาป่ า พอแกแหลงเร่ืองขายแพะ
ทงั้ ฝูงก็เศรา้ กนั แลว้ พรรณนากนั วา่ ถา้ นายจลุ เอาไปขายแลว้ นายใหม่เอา
ไปขายเราถูกแหนะถูกแกงแน่ ถา้ จะคดั คา้ นก็สูไ้ ม่ไหว เพราะแกแก่แลว้ แต่
ไม่รูท้ าปรือเท่าแต่เศรา้ แต่แพะสองตวั ผูเ้ หมีย นนั้ ตัวเหมียปัญญาวา่ ไม่
ปรือแหละเราไม่ไปไม่ยอมไป ทอเชา้ เราหนีเขา้ ป่ าเวลาเจา้ นายพา ไปขาย
และพอรุง่ เชา้ นายจลุ ก็ไปตดิ ตอ่ ราคาเสร็จก็ตอ้ นฝูงแพะไปขาย ตัวที่ปัญญา
ทอ้ งแก่ มนั ทาชกั มนั บอกกบั ตวั ผูว้ า่ ถา้ มนั ชกั ก็ใหช้ ักกนั แลว้ ตวั ผูท้ าตาม
นายจลุ เหน็ ก็เขา้ ไปซกั มือ ชกั ตนี ของแพะท่ีชกั แพะบอกวา่ นายจลุ เหอทา่ น

ทา่ นเอาฝูงไปขายตะ ถา้ ทา่ นปลา้ กบั เราสองตวั ถา้ เราตายท่านก็จะขาดทุน
ถา้ ตวั อ่ืนเป็ นข้ึนลา่ ว นายจุลก็เช่ือ แลว้ ก็เอาฝูงแพะไปขาย มนั อยู่ทางน้ีก็
เย่ียวๆ ข้ี ก็หนีเขา้ ป่ าไปถึงก็หาโพรงไมพ้ ออาศยั ได้ ก็อยู่ในโพรงไมน้ น้ั ทง้ั
สองตวั ตวั เมีย พอนายจุลกลบั มาก็ไม่เห็นแพะสองตวั นน้ั แลว้ คิดวา่ เสือ
คาบไปกินเสียแลว้ ก็ไม่สนใจเขา้ บา้ นไป และสองตวั ตวั เมียอยู่ในป่ าก็เกิด
ลกู ออกมา พอเกิดลูกออกมาก็อพยพไปไหนไม่ไดเ้ พราะมนั ฉาวลูกมันรอ้ ง
มีเสือตวั หน่ึงมนั อยากอาหารอยา่ งแรงเดินผ่านโพรงไมพ้ อไดย้ ินเสียงลูก
แพะรอ้ งก็เขา้ จะกินแตแ่ ม่แพะเห็น แม่แพะคิดวา่ เราไม่มีเข้ียวไม่มีงาแต่ก็
เอาวิชาลองแลจะสูเ้ สือไดห้ มา้ ย ก็ทาเสียงใหญ่กอ้ งโพรงวา่ ลูกรอ้ งหนกั
หนาใหก้ ินไม่โรไหรต่อไหรแลว้ ใหก้ ินชา้ ง ววั ป่ า กินไหรๆ ก็ไม่โรูจ้ กั อิ่ม
น่ิงเสีย ตะลกู เสียงเสือมาแมจ่ ะจบั ใหก้ ิน

เสือเขา้ ใจผิดหลวดเลย ไปพบกบั หมาป่ า หมาป่ าเห็นว่า เสือว่ิงผิดท่า
(ผดิ ปกติ) ก็หลกั ถามวา่ เสือวงิ่ ทาไหร เสือบอกวา่ ไม่ไรไ้ อไหรอยู่ในโพรงเล็ก
ๆ สตั วใ์ หญจ่ ะเขา้ ไปอยูป่ รือก็ชวนเสือมา เช่ือวา่ ถึงตวั เล็กมึงตกใจวงิ่ ทนั กวงิ่
ไม่ทนั วนั น้ีตะคนั ใหแ้ น่ใจก็พว่ งหางกนั แลว้ สตั วท์ งั้ สองก็พ่วงหางกนั หย็อบ
มาทโี่ พรงไมล้ า่ ว แพะโวแ้ ลว้ วา่ เสือ ตวั นนั้ มิจหิ วนหลอ็ บมาลา่ ว มนั สงั เกตอยู่
พอดี พอหมาป่ ามามนั ก็ตอ้ งเอาปัญญาแกล้ า่ ว พอดีลูกหลบั แม่แพะก็เขี่ยๆ
ใหล้ ูกรอ้ ง พอลูกรอ้ งเสือบอกวา่ งนั้ แหละทง้ั นนั้ แหละมึงระวงั สกั นิด แม่แพะ
ก็ฉาวข้ึนวา่ ตายจรงิ โหมน้ีไม่รูจ้ กั อ่ิม เสือตวั ชา้ งก่ีตวั สตั วใ์ นป่ าน้ีใหถ้ ึง กิน
หมดแลว้ ก็ไม่รูจ้ กั อมิ่ ใหห้ มานนั้ ไปลวงเสือมาสกั ตวั ล่าวกะไม่เห็นเหลือบมา
เสอื ก็เลย ตกใจใหญพ่ าหมาป่ าวงิ่ ทงั้ เสอื และหมาป่ าก็ตายพรอ้ มกนั

เราอ่านมากเท่าไหร่ เรากย็ ง่ิ รู้
เยอะมากข้นึ เท่านนั้ ...

นางสาวปฏมิ ากร จนั ทรค์ ง ๖๑๑๐๑๑๕๐๓
ศศ.บ.ภาษาไทย มหาวิทยาลยั ทกั ษณิ