ประมวลความรู้ ม.3

Õ
â´Â ¹Ò§ÊÒÇÍó ÁÙÅ»‡ÍÁ

ÍÒ¹ÇÔ¹¨ÊÒÃ
‹
Ô













¡ÒÃ͋ҹ ¤×Í ¡Ãкǹ¡ÒÃÃѺÃٌáÅÐࢌÒã¨ÊÒ÷Õè໚¹ÅÒÂÅѡɳÍÑ¡ÉÃ












Ñ
¨Ø´»ÃÐʧ¤¢Í§¡ÒÃ͋ҹ ¡ÒÃ͋ҹ¨Ñºã¨¤ÇÒÁÊíÒ¤­







¡ÒÃ͋ҹà¾×èͨѺ㨤ÇÒÁËÃ×Í¢ŒÍ¤Ô´ ¤ÇÒÁ¤Ô´

͋ҹà¾×èÍËÒ¤ÇÒÁÃٌ



ÊíҤѭËÅÑ¡¢Í§ ¢ŒÍ¤ÇÒÁ ËÃ×ÍàÃ×èͧ·Õè͋ҹ ໚¹

͋ҹà¾×èͤÇÒÁºÑ¹à·Ô§



¢ŒÍ¤ÇÒÁ·Õè¤ÅØÁ¢ŒÍ¤ÇÒÁÍ×è¹ æ ã¹Â‹Í˹ŒÒ˹Öè§ æ änj

͋ҹà¾×èÍËÒ¤íҵͺ



·Ñé§ËÁ´
͋ҹà¾×èÍ·ÃÒº¢‹ÒÇÊÒà á¹Ç·Ò§¡ÒÃ͋ҹ¨Ñºã¨¤ÇÒÁÊíҤѭ






͋ҹà¾×èÍ»¯ÔºÑµÔµÒÁ • ͋ҹͧ¤»ÃСͺ¢Í§àÃ×èͧ






• ͋ҹà¹×éÍËÒµÑé§áµ‹µŒ¹¨¹¨º





¡ÒÃ͋ҹÇÔà¤ÃÒÐˏ¤ÇÒÁËÁÒ¢ͧ¤íÒ • ¾Ô¨ÒóÒà¹×éÍËÒᵋÅЋÍ˹ŒÒ







• µÑ駵íÒ¶ÒÁ

¤ÇÒÁËÁÒÂâ´ÂµÃ§/¹Ñµç


• àÃÕºàÃÕ§


¾Ù´¶Ö§ÊÔ觹Ñé¹ËÁÒ¶֧ÊÔ觹Ñé¹





×è
‹
¤ÇÒÁËÁÒÂâ´Â¹ÑÂ/¹Ñ»ÃÐËÇÑ´ ¡ÒÃ͋ҹà¾Í»ÃÐàÁÔ¹¤Ò




¾Ù´¶Ö§ÊÔ觹Ñé¹ËÁÒ¶֧ÍÕ¡ÊÔè§

¡ÒÃ͋ҹà¾×èÍ͸ԺÒÂÅѡɳТͧ§Ò¹






à¢Õ¹NjÒÁÕ¢ŒÍ´Õ Áդس¤‹Ò ËÃ×ÍÁÕ¢ŒÍ





º¡¾Ã‹Í§Í‹ҧäúŒÒ§

Ô
×è
¡ÒÃ͋ҹà¾Íà¢Õ¹¡Ãͺá¹Ç¤´






¡ÒÃ͋ҹµÕ¤ÇÒÁ


¡ÒÃÊÃØ»¤ÇÒÁ¤Ô´ÃǺÂÍ´¨Ò¡¡ÒÃ͋ҹ¢ŒÍ¤ÇÒÁ





ËÃ×ͺ·¤ÇÒÁãˌ໚¹¡Ãͺ¤ÇÒÁ¤Ô´â´Â㪌àʌ¹â§ ¡ÒÃ͋ҹà¾×è;ÂÒÂÒÁࢌÒ㨤ÇÒÁËÁÒÂ






à¾×èÍàª×èÍÁ¢ŒÍ¤ÇÒÁãˌÁÕ¤ÇÒÁÊÑÁ¾Ñ¹¸¡Ñ¹à¾×èͪ‹ÇÂãˌ áÅжʹ¤ÇÒÁÃٌÊÖ¡ÍÒÃÁ³ÊÐà·×͹ã¨






¨´¨íÒ§‹ÒÂáÅнƒ¡·Ñ¡ÉСÒäԴ ¨Ò¡¢ŒÍ¤ÇÒÁ·Õè¼ÙŒà¢Õ¹












»ÃÐÁÇŤÇÒÁÃٌÀÒÉÒä·Â¾¹°Ò¹ ÃдºªÑé¹ Á.3 ¤ÃÙÍÃ³Õ ÁÙÅ»‡ÍÁ
×é
Ñ

àŋҢҹ¾ÃÐÍÀÑÂÁ³ Õ













µÍ¹ ¾ÃÐÍÀÑÂÁ³Ë¹¹Ò§¼ÕàÊ×éÍÊÁ·Ã
Õ
Ø
Õ

















¡Å͹¹Ô·Ò¹·ÕèÁÕ¤ÇÒÁá»Å¡ãËÁ‹ â¤Ã§àÃ×èͧ¹‹ÒµÔ´µÒÁ





㪌¤íÒä¾àÃÒÐ ÊзŒÍ¹Êѧ¤Á ÁÕ¢ŒÍ¤Ô´ 䴌ÃѺ¡‹ͧ¨Ò¡ "ÂÍ´¢Í§¡Å͹¹Ô·Ò¹"






ÇÃó¤´ÕÊâÁÊÃãˌ໚¹











Ñ
¼áµè§ šɳФíÒ»Ãоѹ¸ ì
Ùé








¾ÃÐÊع·ÃâÇËÒÃ(ÀÙè)






¡ÇÕÊÕèá¼è¹´Ô¹ (Ã.1 –Ã.4)






ÂÙà¹Ê⡠¡ÂèͧãËéà»ç¹ºØ¤¤Å·ÕèÁռŧҹ






´Õà´è¹ÃдѺâÅ¡ ( 26 ÁÔ.Â.2529)










µÑÇÅФÃഹ㹵͹
è








‚›
¨Ø´»ÃÐʧ¤ã¹¡ÒÃáµè§ ¾ÃÐÍÀÑÂÁ³Õ àÃÕ¹ໆһ ÇÒ¨Òä¾àÃÒÐ ¨Ôµã¨Í‹Í¹äËÇ
ì





¹Ò§¼ÕàÊ×éÍÊÁØ·Ã ÂÍÁ·íÒ·Ø¡Í‹ҧà¾×èÍãˌ䴌ÍÂً¡Ñº¾ÃÐÍÀÑÂÁ³Õ



ãˌ͋ҹà¾×èͤÇÒÁʹء



ÊÍ´á·Ã¡¢ŒÍ¤Ô´ ÊÔ¹ÊÁØ·Ã ÃÑ¡áÁ‹ã¹ÀÒ¾·ÕèÊǧÒÁ àÅ×Í¡µÑ´ÊÔ¹ã¨ä»¡Ñº¾‹Í



¢Ò¹íÒÁÒàÅÕ駪վ


à§×Í¡à²‹Ò ¼ÙŒàÊÕÂÊÅЪÕÇÔµµÑÇàͧà¾×èÍãˌ¾ÃÐÍÀÑÂÁ³Õ˹ÕÃÍ´







¢ŒÍ¤Ô´ âÂ¤Õ ¨Ôµã¨àÁµÒ ª‹ÇÂàËÅ×;ÃÐÍÀÑÂÁ³Õ












¤ÇÒÁÁÕ¹íéÒã¨áÅÐàÊÕÂÊÅÐãˌ¼ÙŒÍ×è¹à»š¹ÊÔ觷Õè¤Ç÷íÒ






ªÕÇÔµ¤Ù‹·ÕèäÁ‹ä´Œà¡Ô´¨Ò¡¤ÇÒÁÃÑ¡áÅФÇÒÁàµçÁã¨Â‹ÍÁäÁ‹ÂÑè§Â×¹






ºÔ´ÒÁÒôÒ໚¹µÑÇÍ‹ҧ·Õè´ÕÊíÒËÃѺºØµÃ








×é
»ÃÐÁÇŤÇÒÁÃٌÀÒÉÒä·Â¾¹°Ò¹ ÃдºªÑé¹ Á.3 ¤ÃÙÍÃ³Õ ÁÙÅ»‡ÍÁ
Ñ

ี
ี
กลวธการเขยน
ิ


















การเขยน การถายทอดความรสกนกคดและความตองการของ
ี

ู
ึ
ึ
ิ

ั
ุ

บคคลออกมาเปนลายลกษณอกษร
ั




ี
การเขยนอวยพร








ึ
ี
เขยนถงโอกาสในการอวยพร




ั
ั
ุ

ใชถอยคําใหเหมาะสมกบระดบบคคลและโอกาส

ี
ใชถอยคําทไพเราะ สภาพ ความหมายด ประทบใจ
ุ

ั

ี่

ิ
ู
ุ
ิ่
ั

ิ์

ถาอวยพรใหกบผอาวโสกวาควรอางสงศกดสทธ 
ั

การเขยนคําขวญ
ี
ั

ุ
ุ
กําหนดจดมงหมายและกลมเปาหมาย
ุ
เขยนเลา เขยนรางขอความในลกษณะรอยแกว

ี



ี

ั
ื่
เรองคนอน
ื่
ั

ปรบเปลยนถอยคําใหมลกษณะสมผสคลองจอง

ั

ี
ี่
ั
ั
ั้
ี
ั
ึ

ั

ใชถอยคําสน กะทดรด มความหมายลกซง(นอยแตมาก)

ึ้

ั
ี
การเขยนชวประวตและอตชวประวต ิ เขยนเลา
ี
ั
ี
ิ
ั
ี

ั
เรองตวเอง
ื่
ิ
ู

ี่
ุ
ี
ื
เลอกบคคลทนาสนใจ มอยจรง


ี่
ศกษาคนควาเรองราวทตองการ

ื่
ึ
ี
ื
นําเสนอเกยวกบบคคลทเลอก การเขยนโฆษณา
ี่
ุ
ั
ี่
ี
เขยนดวยใจเปนกลาง



กําหนดจดมงหมายและกลมเปาหมาย
ุ
ุ
ุ
ิ
ิ

ื้
ึ

ิ
เนอหาบงบอกถงสนคาและบรการตามความเปนจรง


ึ
ู
ั
ั
ั
ใชถอยคํากะทดรด ชดเจน และดงดดความสนใจ

ไมใชศพทวชาการหรอศพทเทคนคเกนความจําเปน
ิ


ิ
ื
ั


ิ
ั
»ÃÐÁÇŤÇÒÁÃٌÀÒÉÒä·Â¾¹°Ò¹ ÃдºªÑé¹ Á.3 ¤ÃÙÍÃ³Õ ÁÙÅ»‡ÍÁ
×é
Ñ

ิ
ู้
เรยนรอศรญาณภาษต
ิ
ี













อศรญาณภาษต เกดข นจากความน้อยอกน้อยใจของผแตง
ึ
ิ
ิ
ิ
ู้
่
ิ
่
ั
่
ู
หลงถกตําหนิวาสตไมด ี


่
ผแตง ลกษณะคําประพนธ ์
ู้
ั
ั




้
ิ
้
หมอมเจาอศรญาณ โอรสของพระเจา-
่

ิ
ิ
์
บรมวงศเธอกรมหลวงมหศวรนทรามเรศ


ี
ู่
ี
มพระชนมชพอยในชวง ร.4
์
่
ั
่
(สนนิษฐานวาแตงถงวรรค
ึ
่

ั
ื
ั
ั
่
“ปุถชนรกกบชงไมยงยน”)
ั
ุ






เร องยอ
ื
่






ิ
ื
ิ
ั
ิ
อศรญาณภาษตมเนื อหาเชงสงสอนแบบเตอนสตและแนะนําเก ยวกบ
ี
ั
ี
ิ
ิ
ี
การประพฤตตนใหเป นท พอใจของผอ น โดยเฉพาะผท อํานาจมากกวาสอนวา
่
่
ี
ู้
ื
ู้
้
่
ู่
ึ
ิ
้
ั
่
ุ
ควรจะปฏบตตนอยางไร จงจะอยในสงคมไดอยางสงบสข ทําอยางไรจงจะ
่
ึ
ั
ิ
็
ุ
ั
็
่
ประสบความสําเรจสมหวงบางตอนเน้นเร องการเหนคณคาและความสําคญ
ั
ื
ื
ู้
ั
ื
ของผอ นโดยไมสบประมาทหรอดแคลนผอ น โดยทงนี การสอนบางครงอาจ
่
ู้
ั
ู
ื
เป นการกลาวตรง ๆ หรอใชถอยคําเชงประชดประชน
ั
้
ื
่
้
ิ
"ชายข้าวเปลือก
้
ิ
ขอคด หญิงข้าวสาร"
มาจากเรื องนี
๑. การพ งพาอาศยกน ๖. การคบมตร
ั
ึ
ิ
ั
้
ั
ั
๒. การวางตวใหเหมาะสม ๗. ความสามคค ี
้
ั
้
ุ
๓. การใหความเคารพผอาวโส ๘. ทําดไดด ทําชวไดชว
ี
ี
ู้
้
ั
ี
๔. การมสต ิ ๙. ใหรจกตนเอง
้
ั
ู้
ู้
้
ั
๕. การรจกใชจาย
่






»ÃÐÁÇŤÇÒÁÃٌÀÒÉÒä·Â¾¹°Ò¹ ÃдºªÑé¹ Á.3 ¤ÃÙÍÃ³Õ ÁÙÅ»‡ÍÁ
Ñ
×é

พนจพระบรมราโชวาท
ิ
ิ






















ความเปนมา







ผแตง
ู

พระบรมราโชวาท : คําสอนของพอ





“ร.5 ทรงใหพระบรมราโชวาทแกพระเจาลกยาทง 4


ู
ั้
็
ุ
ั
ู


พระบาทสมเดจพระจลจอมเกลาเจาอยหว พระองค ครนเมอจะเสดจไปศกษาตอตางประเทศ”

ึ

ั้

็
ื่

ี่
ั
ี

ทรงเปนรชกาลท 5 แหงพระบรมราชจกรวงศ 
ั
ื่

ั
ั


ไดรบการถวายสมญญานามวา "สมเดจพระปยมหาราช" เรองยอ

็
ื้
ี
ั
พระบรมราโชวาท มเนอความทแสดงถงความรกและ
ี่
ึ
ู
ความผกพนของพระบาทสมเดจพระจลจอมเกลาเจาอยหวท ี่
ุ
ู
็
ั
ั


ั

ั
ลกษณะคําประพนธ
ั้
ทรงมตอพระเจาลกยาเธอทง 4 พระองค ในฐานะ “บดา” ท ี่
ู

ิ
ี



ู

รอยแกว (ในรปแบบจดหมาย) ตองการเหน “บตร” ไดเตบโตเปนคนด พรอมดวยสตปญญา
ี

ิ
ุ

ิ




็

ใชเทศนาโวหารดวยภาษาทสอ ความร คณธรรม และนําประโยชนจากการศกษาเลาเรยนมา
ี่
ื่


ึ
ู

ุ
ี


ั
ความชดเจนและเขาใจงาย พฒนาประเทศชาต ิ
ั
สรปพระบรมราโชวาท ม 7 ขอ
ี

ุ

ิ
ิ

ั

ื
1. ใหปฏบตตนเหมอนสามญชน ไมอวดอาง
ั
ี่
ี่
ิ

ิ
ิ


ิ



ึ
ั

2. เงนทใชเปนคาใชจายในการศกษาเปนเงนพระคลงขางทไมใชเงนแผนดน(เงนสวนตว)


ิ


ั
3. ใหตงใจเรยนเพอกลบมาพฒนาประเทศชาต ิ
ื่
ั
ั

ั้
ี
ิ
ี่

ิ
4. ใหประพฤตตนไปในทางทเหมาะสม ถาทรงทําความผดจะไดรบการลงโทษ


ั
ุ

ั




5. ใหใชจายอยางประหยด ไมฟมเฟอย



ู
ื้
ี

6. ใหเรยนภาษาตางประเทศและวชาเลขใหเปนความรพนฐาน และไมควรละเลยการใชภาษาไทย

ิ


7. แจงใหทราบวากรมหมนเทวะวงศวโรปการจะเปนคนดแล

ู
ื่




Ñ
×é
»ÃÐÁÇŤÇÒÁÃٌÀÒÉÒä·Â¾¹°Ò¹ ÃдºªÑé¹ Á.3 ¤ÃÙÍÃ³Õ ÁÙÅ»‡ÍÁ

ฉลาดรหลกภาษา










คาไทยแท ้ "โดดเดยว สะกดตรง ้ ู ั คายมภาษาจน
ํ
ี
Ë
ี
ํ
ื
ู
่
่
ไมลงฆาต ไมเปลยนรป" มกมรปและเสยงตรหรอจตวา
ี
Ë
ั
ี
ี
ั
ู
ื
ี
ั
ี
มกมพยัญชนะต้นเปÂนอกษรกลาง
ั
คายมภาษาบาล-สนสกฤต
ี
ํ
ื
ั
ี
ประสมสระเสยงสนสวนใหญ ่
่
Ì
ั
Ë
ี
ี
มเสยงวรรณยุกต์ทกําหนดความหมาย
ี
Î
๊
(เจ ก๋วยเตียว เกีÍยะ แปะก๊วย)
คายมภาษาญปน
ํ
Æ
Ë
ื
ี
ุ
ั
ี
มกไมมวรรณยุกต์
่

มกใชคาทบศัพท ์
ั
ํ
้
ั
(ยูโด คาราเต้ คาราโอเกะ)






ื
ํ
ั
ํ
คายมภาษาเขมร คายมภาษาองกฤษ
ื
สวนมากเปÂนคาราชาศัพท ์
่
ํ
้
์
ํ
Ì
ั
ี
มการตัดพยางคคาใหสนลง
ั
มกใชพยัญชนะ จ ร ล ญ เปÂนตัวสะกด
้
ี
ี
ํ
ี
ู
มการเขยนรปคาตรงตามเสยงภาษาเดิม
ํ
Ì
คาพยางคเดียวทต้องแปลความหมายอกชน
ี
ั
Ë
ี
์
ี
Ë
้
ิ
ํ
เปลียนคาและเสยงใหผดไปจากเดิม
คา 2 พยางค พยางคต้นจะขนต้นด้วย
์
Ì
ึ
ํ
์
ชนดและหนาทของคําเปลียนไปจากเดิม
้
ิ
ี
Ë
Ë
“บัง บํา บัน บรร ประ”
ี
ี
ั
ั
ปรบระบบเสยงภาษาองกฤษตามระบบเสยงไทย
ิ
ู
(บรรทม เสด็จ เสวย บันเทง จมก)
Ë
ใชเครองหมายทณฑฆาต
ั
้
ื
Ë
ี
ี
่
กํากับพยัญชนะทไมต้องการออกเสยง
ํ
ื
คายมภาษาชวา-มลาย ู (เบอร ดรมเมเยอร เซ็น การด ชอปป¾ง)
็
์
์
ั
์
์
ั
ํ
ั
ั
่
สวนใหญเปÂนคา 2 พยางค ์ คาศพทบญญต ิ
ํ
่
Ì
ี
่
ี
ไมมเสยงควบกลํา
ี
้
่
้
ํ
ถ้ามคาไทยอยูแล้ว ใหใชคําไทย
่
ี
้
ไมใชเสยงวรรณยุกต์ (non-tonal language)

้
ั
ใชคําภาษาบาลี-สนสกฤตทมใชในภาษาไทย
้
ี
ี
Ë
ั
ั
(มงคุด โลมา มสยิด น้อยหนา ทเรยน กระดังงา)
ุ
่
ี
ใชคําภาษาเดิมทบศัพท ์
้
ั
ั
คาทบศพท ์ (ฺ Bank - ธนาคาร)
ํ
ั

ั
์
ํ
ิ
ี
ั
์
ิ
ี
สระ/พยัญชนะ -> เทยบเสยงกับภาษาไทย คาศพทวชาการ/ศพทวชาชพ
ี
่
ั
Ë
ี
ั
ทณฑฆาต -> กํากับอกษรทไมออกเสยง
ี
ํ
Ë
Ë
ื
์
ื
้
็
้
ไมไต่ค/วรรณยุกต์ -> ใหเหนความต่างจากคาไทย คาศัพททีกล่าวถึงหรออธิบายเรองราว
ํ
ู
้
Ë
ี
ู
ิ
้
ิ
์
ั
พยางคหน้าเปÂนเสยงสระอะ -> เปลียนเปÂนไมหนอากาศ ทเปÂนความรทางวชาการ/วชาชีพ
้
ี
Ë
ี
์
ยัติภังค/เวนวรรค ->นําออก แล้วเขยนติดกัน แขนงต่างๆ
้
่
่
ํ
ุ
้
คาย่อ -> ไมใสจด และไมเวนวรรค
่
(strawberry - สตรอวเบอรร Bank - แบงก์)
์
ี
์
»ÃÐÁÇŤÇÒÁÃٌÀÒÉÒä·Â¾¹°Ò¹ ÃдºªÑé¹ Á.3 ¤ÃÙÍÃ³Õ ÁÙÅ»‡ÍÁ
×é
Ñ