นิทานพื้นบ้านภาคเหนือ เมืองลับแล

้
้
ื
นทานพนบานภาคเหนอ
ิ
ื
ั
ื
เมองลบแล

ั
ื
ื

ื้
ิ
นทานพนบานภาคเหนอ เรองเมองลบแล
ื่







ู

ี
ู
ุ
เสนอ คณครอรณ มลปอม









จดทําโดย -ด.ช.จกรธเนศ พาคํา
ั
ั
ิ
ิ
-ด.ญ.ประทนทพย เสนา

-ด.ญ.วนชพร ใจธรรม
ั










โรงเรียนสีชมพูศึกษาองคการบริหารสวนจังหวัดขอนแกน




ี
ภาคเรยนท 2 ปการศกษา 2564
ี่
ึ


แนะนําตวละคร
ั





































ุ
ชายหนม
หญงสาว
ิ


































ู
แมยา ลกชาย



ั
ั
ุ

ิ
ึ่
็
เมองลบแลเปนอําเภอเลก ๆ แหงหนงในจงหวดอตรดตถ 

ื
ั

ี่
ื
ิ


ิ

แตเดมคงเปนเมองทการเดนทางไปมาไมสะดวก เสนทาง


คดเคยว ทําใหคนทไมชํานาญทางพลดหลงไดงาย จนได 


ั
ี่
ี้
็
ื่
ี

ื


ชอวาเมองลบแล ซงแปลวา มองไมเหน มเรองเลากนวาคน
ื่
ึ่


ั
ั
ั

ั้
ุ
มบญเทานนจงจะไดเขาไปถงเมองลบแล
ี
ึ
ื

ึ



ึ่

็
ิ

ี
ิ
ั้
ี
มตํานานเลาวา ครงหนงมชายคนหนงเขาไปในปา ไดเหนหญงสาวสวยหลายคนเดน
ึ่





ั้

็
ึ
ั้


ี่
ื
ี่
ออกมา ครนมาถงชายปา นางเหลานนกเอาใบไมทถอมาไปซอนไวในทตาง ๆ
็


ึ
ิ
ุ

ึ่
ื

็

แลวกเขาไปในเมองดวยความสงสย ชายหนมจงแอบหยบใบไมมาเกบไวใบหนง
ั
็
ตกบายหญงสาวเหลานนกลบมา ตางกหาใบไมทตนซอนไว 


ี่


ั
ั้
ิ


ึ่
ั้
ครนไดแลวกถอใบไมนนเดนหายลบไป มหญงสาวคนหนงหาใบไมไมพบ

ี
ั้
ั
ิ



็
ิ
ื
ิ
ุ
เพราะชายหนมแอบหยบมา นางวตกเดอดรอนมาก

ื
ิ

ุ
ี่


ึ
ั
ี


ื
็
ชายหนมจงปรากฏตวใหเหนและคนใบไมให โดยมขอแลกเปลยนคอขอตดตาม
ื
ิ
็
ึ

ั
ิ
็
ิ
ื
นางไปดวยเพราะปรารถนาจะไดเหนเมองลบแล หญงสาวกยนยอม นางจงพา

ื
ุ

ั
็
ึ่


ุ
ิ
ู
ี
ิ
ั้
ชายหนมเขาไปยงเมองซงชายหนมสงเกตเหนวาทงเมองมแตผหญง นางอธบาย
ื
ั

็
ั

ิ
ื
ิ

ี
ู

ี้
ี

วา คนในหมบานน ลวนมศลธรรม ถอวาจาสตย ใครประพฤตผดกตองออกจาก

ึ

ั

หมบานไป ผชายสวนมากมกไมรกษาวาจาสตยจงตองออกจากหมบานกนไป

ู
ู

ู
ั
ั

ั
ิ

็
ุ
ุ
หมด แลวนางกพาชายหนมไปพบมารดาของนาง ชายหนมเกดความรกใครใน

ั

ึ
ั
ตวนางจงขออาศยอยดวย มารดาของหญงสาวกยนยอมแตใหชายหนมสญญา
ุ

ั
ิ
็
ั
ิ
ู

ุ
็
วาจะตองอยในศลธรรม ไมพดเทจ ชายหนมไดแตงงานกบหญงสาวชาวลบแล
ั

ี

ู
ั

ิ

ู

ั
ุ
จนมบตรชายดวยกน 1 คน
ี



ี่
ู

ึ่


ุ
ู
ิ
ู
ี้
ุ
ั
ุ

วนหนงขณะทภรรยาไมอยบาน ชายหนมผเลยงบตรอย บตรนอยเกดรองไหหา




ึ

ุ

ิ



แมไมยอมหยด ผเปนพอจงปลอบวา "แมมาแลว ๆ" มารดาของภรรยาไดยนเขา
ู
ื่
็
กโกรธมากทบตรเขยพดเทจ เมอบตรสาวกลบมากบอกใหรเรอง ฝายภรรยา
ั
ุ
ุ

ู
ื่
ู

็
็
ี่


ั
ี่

ุ
ี
ั
ของชายหนมเสยใจมากทสามไมรกษาวาจาสตย นางบอกใหเขาออกจาก
ี


ี่

ู
หมบานไปเสย แลวนางกจดหายามใสเสบยงอาหารและของใชทจําเปนใหสาม ี

ี


ั
็

ี
ิ้


ุ

ั้

ั
พรอมทงขดหวขมนใสลงไปดวยเปนจํานวนมาก

ั
ี
ื
ั
็
็

ี
้
ั
้
ั
ุ่
จากนนกพาสามไปยงชายปา ช ทางใหแลวนางกกลบไปเมองลบแล ชายหนม
ไมรจะทําอยางไรกจําตองเดน ทางกลบบานตามท ภรรยาช ทางให ระหว่าง
็
้
้
ิ
้
ั
่
ู
ี
้
ี
่
ิ
ทางท เดนไปนน เขารสกวาถงยามท ถอมาหนกข น เร อย ๆ และหนทางกไกล
่
ึ
ี
ี
ื
ุ
่
็
ั
ึ
้
ั
ู
่
ิ
ื
ั
ิ
้
ั
ี
ึ
ี
ิ
ิ
มาก จงหยบเอาขม นท ภรรยาใสมาใหท งเสยจนเกอบหมด ครนเดนทางกลบ
ั
ู่
ิ
ิ
ู่
็
้
ิ
่

ไปถงหมบานเดมบรรดาญาตมตรตางก ซกถามว่าหายไปอยท ไหนมาเปน
ี
ึ
ั
่
่
เวลานาน ชายหนมจงเลาใหฟงโดยละเอยดรวมทงเร องขม นท ภรรยาใสยาม
ิ
ี
ี
ึ
่

้
ุ่
มาใหแตเขาท งไปเกอบหมด เหลออยเพยงแงงเดยว พรอมทงหยบขม นท ี
ู่
ื
ั
ิ
ิ
ิ
่
ื
ี
้
่
ี
้
เหลออยออกมาจงเหนว่ามนกลายเปนทอง
ึ
ั

ื
็
ู่

ุ
สรป









มชายคนหนงเดนเขาไปในปาเจอเขากบสาวหลายคน หญง

ี

ิ
ิ
ึ่

ั
ิ
ิ




็
สาวไดเอาใบไมไปซอนและชายหนมไดไปเกบมาหญงสาววตก
ุ
ึ
ั
ั

ุ
ี

ี่
กงวลมากชายหนมจงปรากฏตวโดยมขอแลกเปลยนวาเขา
จะคนใบไมใหถาพาเขาเขาไปในเมองลบแล ชายหนมได 


ั
ุ


ื
ื
ั


ิ
ื
ั
ั
ั
ตกหลมรกกบหญงสาวในเมองลบแลและไดแตงงานกนโดยม ี
ุ
ู
ู


ั
็
ู
ิ
กฎการอยรวมอาศยโดยหามพดเทจรกษาคําสตย เขาอยกน

ั
ั
ู
ิ
ู
กบหญงสาวจนมบตรชาย 1 คนวนหนงเขาเลยงลกอยลก
ึ่
ู
ั
ั
ี
ี้
ุ

ื่
ิ


รองไหหาแมเขาจงพดวาแมมาแลวเมอแมยาไดยนแมยาโกรธ

ู




ึ




ิ
มากและไลเขาใหออกไป หญงสาวเสยใจมากทสามของตนไม 
ี
ี

ี่
ิ

็


ิ้
ั
รกษาคําสตยนางไดเกบขมนใสในยามและใหเขาเดนออกไป

ั


ั
ิ้
ิ่
ี้
โดยชทางใหยงเขาเดนออกมาเรอยๆรสกวาถงขมนมนหนก
ึ
ั
ู
ุ
ื่

ิ
เขาจงเกบขมนออกจนออกมาไดเหลออยขมนแคอนเดยวถา
็
ี
ึ

ิ้

ู
ื
ิ้

ั

ึ
ั้

ไมนนไดกลายเปนทองเขาจงเสยใจมาก
ี


ี่

ิ

ขอคดทไดรบ
ั












ิ
ื
ื่
ิ
ั
ขอคดจากนทานเมองลบแล นทานเรองน ี้
ิ

ั
ึ



เปนการบอกใหเราคนหลง ๆ ไดทราบถง
ี่
ี่
ั้
ความเปนมาของสถานททมชอในถนนนและ
ิ่
ี
ื่

็
ึ
แสดงใหเหนถงความ กลาหาญ เดดเดยว
ี่
็


และความพยายามเปนอยางมากจนพบกบ
ั


็
ั
็
ี
ความสําเรจแตกมความเชอเกยวกบทาง
ื่
ี่



ไสยศาสตรเชนกน
ั

ิ
ิ
์
ด.ญ.วนชพร ใจธรรม ด.ญ.ประทนทพย เสนา
ั

















































ด.ช.จกรธเนศ พาคํา
ั