บทอาขยานหลัก ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๒ เรื่องบทเสภาสามัคคีเสวก ตอน วิศวกรรมา

บทอาขยานหลกั ชน้ั มธั ยมศกึ ษาปที ี่ ๒ เรอื่ งบทเสภาสามัคคเี สวก ตอน วศิ วกรรมา

หน่วยการเรยี นรทู้ ี่ ๑ เร่ือง ท่องจาบทอาขยาน
รายวชิ าภาษาไทยพื้นฐาน ท๒๒๑๐๑ ภาคเรียนที่ ๑ ชนั้ มธั ยมศึกษาปที ี่ ๒

บทเสภาสามคั คเี สวก ตอนวิศวกรรมาและสามัคคีเสวก

อันชาติใดไร้ศานตสิ ขุ สงบ ต้องมวั รบราญรอนหาผอ่ นไม่
ณ ชาตนิ ั้นนรชนไม่สนใจ ในกจิ ศลิ ปะวิไลละวาดงาม
แต่ชาตใิ ดรุ่งเรืองเมอื งสงบ วา่ งการรบอรพิ ลอันลน้ หลาม
ย่อมจานงศลิ ปาสงา่ งาม เพอ่ื อรา่ มเรอื งระยับประดบั ประดา
อนั ชาตใิ ดไร้ชา่ งชานาญศิลป์ เหมือนนารินไรโ้ ฉมบรรโลมสง่า
ใครใครเห็นไม่เป็นทจ่ี าเรญิ ตา เขาจะพากันเยย้ ให้อบั อาย
ศลิ ปกรรมนาใจให้สรา่ งโศก ชว่ ยบรรเทาทุกขใ์ นโลกใหเ้ หอื ดหาย
จาเริญตาพาใจใหส้ บาย อีกรา่ งกายกจ็ ะพลอยสขุ สราญ
แม้ผู้ใดไม่นยิ มชมส่ิงงาม เม่ือถงึ ยามเศร้าอุรานา่ สงสาร
เพราะขาดเครอ่ื งระงับดบั ราคาญ โอสถใดจะสมานซึ่งดวงใจ
เพราะการช่างนส้ี าคญั อนั วเิ ศษ ทกุ ประเทศนานาท้ังนอ้ ยใหญ่
จงึ ยกยอ่ งศลิ ปกรรมน์ ัน้ ทวั่ ไป ศรวี ไิ ลวลิ าศดีเปน็ ศรีเมอื ง

พระบาทสมเด็จพระมงกฎุ เกล้าเจา้ อยู่หวั