ยุคสมัยดนตรี

ประวัตดิ นตรีสากล

ดนตรีตะวันตกแบ่งเป็ น 7 สมัยใหญ่ ๆ ดงั นี้
1. สมัยกลาง ( The Middle Ages ค.ศ. 850 – 1450 )
2. สมัยฟื้ นฟูศิลปวิทยา ( The Renaissance Period ค.ศ. 1450 – 1600 )
3. สมยั บาโรค ( Baroque ค.ศ. 1650 – 1750 )
4. สมัยคลาสสิค ( Classical Period ค.ศ. 1750 – 1825 )
5. สมยั โรแมนตกิ ( Romantic Period ค.ศ. 1825 – 1900 )
6. สมัยอมิ เพรสช่ันนิสซมึ ( Impressionism ค.ศ. 1850 – 1930 )
7. สมัยคอนเทมพอลารี ( Contempolary ค.ศ. 1930 – ปัจจุบนั )

สมัยกลาง

( The Middle Ages ค.ศ. 850 – 1450 )

สมัยกลาง ค.ศ.850-1450
ก่อนสมัยนีร้ าวศตวรรษท่ี 6 ดนตรีขึน้ อยู่กับศาสนา Pope Gregorian

เป็ นผู้รวบรวมบทสวด เป็ นทานองเดยี ว โดยไดต้ น้ ฉบับจากกรก เป็ น
ภาษาลาตนิ ต่อมาจงึ มี 2 ทานอง ศตวรรษที่ 11 การศึกษาเริ่มใน
โบสถใ์ นสมัยกลางนีเ้ องไดเ้ ริ่มบนั ทกึ ตวั โน้ต โดยมีพระองคห์ น่ึงเป็ น
ชาวอติ าเลียนชอ่ื Guido D. Arezzo ไดส้ ังเกตเพลงสวดเก่าแกเ่ ป็ น
ภาษาลาตนิ เพลงหนึ่งแตล่ ะประโยคจะมเี สียงคอ่ ยๆ สูงขนึ้ จงึ นาเอา
เฉพาะตวั แรกของบทสวดมาเรียงกัน จงึ ออกเป็ น Do Re Mi Fa Sol
La Te Do ต่อมา ค.ศ. 1300 คนตรีกเ็ ริ่มเก่ยี วกับศาสนาอย่างแน่นแฟ้
นยง่ิ ขนึ้

สมัยฟื้ นฟูศลิ ปวทิ ยา

( The Renaissance Period ค.ศ. 1450 – 1600 )

สมัยฟื้ นฟูศิลปวิทยา ค.ศ. 1450-1600
ยุคนีเ้ ร่ิมตงั้ แต่ พ.ศ. 1993-2143 ตรงกับสมยั โคลัมบสั และเชค
เปี ยร์ ดนตรีในยุคนีม้ ักจะเป็ นการร้องหมู่เล็กๆ ส่วนใหญ่จะ
เกี่ยวกับการร้องเพอื่ สรรเสริญพระเจา้ ร้องกันในโบสถม์ ี 4 แนว

คอื โซปราโน อัลโต เทเนอร์ และเบส การร้องจะมอี อรแ์ กนหรือ
ขลุ่ยคลอ ดนตรีในสมัยนีย้ ังไม่มีโน้ตอา่ น และมักเล่นตามเสียง

ร้อง

สมัยบาโรค

( Baroque ค.ศ. 1650 – 1750 )

สมยั บาโรค ค.ศ. 1650-1750
ยุคนีเ้ ร่ิมตงั้ แต่ พ.ศ. 2143-2293 และนักดนตรีทม่ี ชี ื่อเสียงในยคุ นี้
ไดแ้ ก่ บาค ไฮเดนิ ในยุคตน้ ของสมัยบาโรคมเี ครื่องดนตรี
ประมาณ 20-30 ชนิ้ สลับกันเล่น เพอื่ ใหม้ รี สชาตใิ นการฟังเคร่ือง
ดนตรีในคลอเสียงร้อง เช่น ลิว้ ท์ ขลุ่ย ตอ่ มาไดว้ ิวัฒนาการใช้
เครื่องสายมากขนึ้ เพอื่ ประกอบการเตน้ รา รวมทงั้ เครื่องลมไม้
ดว้ ย ในสมัยนีผ้ ู้อานวยเพลงจะเล่นฮารพ์ ซคิ อรด์

สมยั คลาสสิค

( Classical Period ค.ศ. 1750 – 1825 )

สมัยคลาสสกิ ค.ศ. 1750-1825
ตงั้ แต่ พ.ศ. 2273-2368 สมัยนีต้ รงกับการปฎวิ ัตแิ ละการปฏริ ูปใน
อเมริกา ไฮเดนิ เป็ นผู้เริ่มในการแตง่ เพลงแบบคลาสสกิ การแตง่ เพลง
ในยุคนีเ้ กดิ จากความคดิ สร้างสรรค์ และจนิ ตนาการของคตี กวที จ่ี ะ
เลอื กใช้เคร่ืองมอื ใหเ้ หมาะสมกับลลี า และโอกาสตามอารมณข์ อง

ดนตรี เช่น ดนตรีลักษณะหวานกใ็ ช้ไวโอลิน ถ้าแสดงความองอาจกล้า
หาญ กใ็ ช้แตรทรัมเป็ ต มกี ารเดยี่ วเคร่ืองดนตรี นักดนตรีต้องศกึ ษา
และเล่นใหถ้ ูกต้องตามแบบแผน เพราะดนตรีในยุคนีเ้ ริม่
เข้าร่องเข้ารอย คตี กวใี นยุคนีม้ ี ไฮเดนิ โมสารท์ กลุ๊ก บโี ธเฟน

โดยเฉพาะบโี ธเฟนเป็ นคตี กวสี มัยโรแมนตกิ ดว้ ย

สมัยโรแมนตกิ

( Romantic Period ค.ศ. 1825 – 1900 )

สมัยโรแมนตกิ ค.ศ. 1825-1900
พ.ศ. 2368-2443 สมัยนีต้ รงกับสมัยนโปเลยี นแห่งฝร่ังเศส เพลงในสมัยนี้
ผดิ ไปจากเพลงในสมัยเก่าก่อน คอื เมอ่ื ก่อนเร่ิมแรกเกยี่ วกับศาสนา ตอ่ มา
มกี ารเลอื กใช้เคร่ืองดนตรีและสมัยนี้ จะแต่งตามจุดประสงคต์ ามความคดิ

ฝัน ของกวี เน้นอารมณเ์ ป็ นสาคัญ
นักแต่งเพลงทมี่ ชี อื่ เสยี งในสมัยนั้นมี ชูเบริ ต์ เสตร้ าส์ เมนโดโซน โชแปง ชุ
มานน์ บราหมส์ ไชคอฟสกี้ โดยเฉพาะเพลงในยุคนี้ แตล่ ะประเทศในยุโรป

จะมคี วามนิยมไม่เหมอื นกนั เชน่ ลักษณะของเพลงร้อง เพลงประกอบ

ละคร เพลงเต้นราแบบวอลท์ เป็ นไปตามคตี กวแี ละความนิยมส่วนใหญ่

สมัยอมิ เพรสช่ันนิสซมึ

( Impressionism ค.ศ. 1850 – 1930 )

สมัยอมิ เพรสช่ันนิสซมึ ค.ศ. 1850-1930
ประมาณ พ.ศ. 2393-2473 เป็ นสมัยแห่งการใช้ความคดิ สร้างสรรค์
ดดั แปลงดงั้ เดมิ จากสมัยโรแมนตกิ ให้แปลกออกไปตามจนิ ตนาการ

ของผู้แตง่ เปรียบเทยี บได้กับการใช้สสี ันการเขยี นรูปใหฉ็ ูดฉาด ใน
ดา้ นดนตรีผู้ประพันธม์ ักสรรหาเคร่ืองดนตรีแปลกๆ จากตา่ งประเทศ
เช่นจากอนิ เดยี มาผสมให้มรี สชาตดิ ขี นึ้ การประสานเสยี งบางครั้ง
แปร่งๆ ไม่รื่นหเู หมอื นสมัยก่อน ทานองเพลงอาจนามาจากทางเอเชยี

หรือประเทศใกล้เคยี ง แล้วมาดัดแปลงให้เหมาะกับดุรยิ างค์ นักดนตรี
ทมี่ ชี อ่ื เสยี งในสมัยนั้นมี คลาวดอ์ บุชชี อกิ อร์ สตราวนิ สกี อารโ์ นลด์

โชนเบริ ล์

สมยั คอนเทมพอลารี

( Contempolary ค.ศ. 1930 – ปัจจุบนั )

สมัยคอนเทคอนเทมพอลารี ( Contempolary ค.ศ. 1930 – ปัจจุบนั )
หรือ Modern Music – Eletronics
ตงั้ แต่ พ.ศ. 2473 จนถงึ ปัจจุบนั ชีวติ ของคนในปัจจบุ ันอยกู่ ับ
ความก้าวหน้า ทางวทิ ยาศาสตรไ์ ดร้ ู้ไดเ้ หน็ สิ่งแปลก ๆ ใหม่
ๆ เช่น ไอพน่ ยานอวกาศโทรทศั น์ นักแตง่ เพลงปัจจุบัน จึงเปลี่ยน

วธิ ีการของการประพันธเ์ พลงใหเ้ ป็ นไปในแบบปัจจุบนั