นิทาน
เด็กเลี้ยงแกะ
ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่ง มีเด็กเลี้ยงแกะคนหนึ่งทำหน้าที่ต้อน
ฝูงแกะออกไปกินหญ้าที่เนินเขาเป็นประจำทุกวัน และเขาก็
ต้องนั่งเฝ้าเหล่าฝูงแกะ พร้อมคอยปกป้องดูแลไม่ให้หมาป่า
เข้ามาทำร้ายแกะของเขาได้
จนวันหนึ่งเด็กชายรู้สึกเบื่อหน่ายที่ต้องนั่งเฝ้าฝูง
แกะเป็นเวลานาน ๆ จึงได้คิดหาเรื่องสนุก ๆ ทำเพื่อคลาย
เครียด เขาจึงได้แกล้งร้องตะโกนออกไปว่า "ช่วยด้วยจ้า
ช่วยด้วยจ้า หมาป่ามากินแกะของผมแล้ว" พร้อมกับวิ่งหนี
อย่างตื่นตระหนกเข้าไปในหมู่บ้าน
พวกชาวบ้านได้ยินว่ามีหมาป่ามากินแกะ ก็พากันละทิ้งงานการ
ที่ทำอยู่ และรีบหยิบอาวุธต่าง ๆ ทั้งจอบ มีด และขวานเพื่อ
ออกมาช่วยไล่หมาป่า แต่เมื่อพวกเขาวิ่งไปที่เนินเขา ก็พบว่าฝูง
แกะกำลังกินหญ้าอย่างสบายใจ และไม่เห็นว่าจะมีหมาป่าออก
มากินแกะสักตัว
เจ้าเด็กเลี้ยงแกะเห็นเหล่าชาวบ้านวิ่งกระหืดกระหอบ
มาที่เนินเขา ก็หัวเราะเยาะและพูดว่า "ฮ่า ๆ ๆ ได้แกล้งหลอก
คนนี่มันสนุกจริง ๆ" แต่พวกชาวบ้านที่โดนหลอกต่างรู้สึกโมโห
เป็นอย่างมาก และด้วยความสนุกสนานคึกคะนอง เด็กเลี้ยง
แกะจึงยังแกล้งหลอกแบบเดิมอีกหลายครั้ง และพวกชาวบ้าน
ก็วิ่งออกมาช่วยทุกครั้ง แต่ก็พบว่าเป็นเพียงแผนของเด็ก
เลี้ยงแกะเท่านั้น
จนมาวันหนึ่งได้มีหมาป่าออกมาทำร้ายและไล่กินฝูง
แกะของเขาจริง ๆ เด็กเลี้ยงแกะตกใจมาก รีบวิ่งออก
ไปตามชาวบ้านพร้อมกับร้องตะโกนว่า "ช่วยด้วยจ้า
ช่วยด้วยจ้า หมาป่ากำลังกินแกะของผม" เขาร้อง
ตะโกนให้คนมาช่วยจนเสียงแหบเสียงแห้ง แต่ก็ไม่มี
ชาวบ้านคนไหนยอมออกไปช่วยเด็กเลี้ยงแกะเลยสัก
คน ทั้งยังตอบเขากลับไปว่า "คราวนี้เจ้าหลอกพวกข้า
ไม่ได้อีกแล้วล่ะ ไม่มีใครเชื่อเจ้าอีกต่อไปแล้ว"
เด็กเลี้ยงแกะรู้สึกเสียใจมากที่ไม่มีใครเชื่อเขา
เลย ทำให้ฝูงแกะของเขาถูกหมาป่ากินจนหมด
ฝูง เด็กชายร้องไห้สะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า
"เพราะข้าไม่ดีเอง ข้าชอบพูดโกหก แกล้ง
หลอกคนอื่นเพราะเห็นว่าเป็นเรื่องสนุก แต่
สุดท้ายการพูดโกหกของข้ากลับทำให้ข้าเดือด
ร้อนเสียเอง"
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า :
คนที่ชอบพูดโกหกเป็นประจำ เมื่อถึงคราวที่พูด
ความจริงก็จะไม่มีใครเชื่อ ซึ่งมีความหมายตรงกับสุภาษิต
ไทยที่ว่า "เด็กเลี้ยงแกะ" หมายถึงคนที่พูดโกหกจนเป็น
นิสัย จนไม่มีใครเชื่อถือหรือให้ความสนใจกับคำพูดนั้น ๆ
ซึ่งหากเด็ก ๆ อยากให้ตัวเองเป็นคนน่าเชื่อถือก็ควรพูด
แต่เรื่องจริง ไม่พูดโกหก และไม่แต่งเรื่องที่ไม่ใช่ความจริง
ขึ้นมาเพื่อหลอกแกล้งผู้อื่น เพราะหากพูดโกหกเป็นประจำ
เมื่อถึงคราวที่เราพูดความจริงหรือต้องการความช่วย
เหลือ ก็จะไม่มีใครเชื่อเรา ดังเช่นเรื่องราวในนิทานอีสป
เรื่องนี้ค่ะ