น ิ ทานอ ี สปสอนใจ หมาปา ่ หมาจ ้ ิ งจอก และคนเล ี ้ ยงแกะ มีหมาปา่อาศัยอยู่ในถ ้า มีอาหารที่อุดมสมบูรณ์และมันก ็ เก ็ บรักษา อาหารไว้มากมาย และเม่ือหมาจ้ิงจอกตัวหน่ึงพยายามที่จะแกล้งและ พยายามทุกทางที่จะยึดและเอาเอาของหมาป่าใหได้ วัน ้หน่ึงขณะที่หมา ปา่ก าลังนอนหลับสบายอยู่หมาจ้ิงจอกก ็ ท าเป็ นไปเยี่ยมเพ่ือสืบความลับ ของหมาป่า เม่ือไปถึงวก ็ เรียกหมาป่าให้ออกมาพบหน่อย แต่หมาป่า ก าลังป่วยอยู่จึงออกมาไม่ได้ หมาจ้ิงจอกรู้ว่าหมาป่าพูดโกหก มันว่ิงเข้า ไปในหมู่บ้านและบอกคนเลี้ยงแกะให้เอาปืนไปฆ่าหมาป่าที่ก าลังนอน ปว่ยอยู่ในถ ้า เม่ือคนเลี้ยงแกะได้ฟังดังนั้นก ็ได้ใช้ปืนยิงหมาปา่ตาย และต่อมาหมาจ้ิงจอกก ็ได้ยึดที่อยู่ของหมาป่าไว้มันใช้ชีวิตอย่าง สุขสบายเพราะหมาป่าเก็บอาหารไว้มากมาย และต่อมาคนเลี้ยงแกะก ็ กลับมาที่ถ ้าของหมาปา่อีกครั้ง เม่ือพบหมาจ้ิงจอกอยู่ที่นั่นเขาก ็ใช้ปืนยิง และฆ่ามันทันทีเช่นกัน นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า คิดไม่ซื่อต่อผู้อื่นย่อมมีภัย เพจ ภาษาไทย ใจพองโต
น ิ ทานอ ี สปสอนใจ ส ิ งโตก ั บกระต ่ ายปา ่ นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า คนขี้ขลาดมักพยายามหาเหตุผล ให้ตนเองดูกล้าหาญอยู่เสมอ เพจ ภาษาไทย ใจพองโต ณ ป่าใหญ่แห่งหน่ึง มีสิงโตกับกระต่ายป่าจอมขี้ขลาดเป็ นเพ่ือน กัน วันหน่ึงกระต่ายปา่ ได้เอ่ยถามสิงโตว่า "ข้าได้ยินสัตว์ตัวอ่ืนพูดกันว่า ราชสีห์ผู้สูงศักด์ิอย่างเจ้ากลัวเสียงไก่ขันจนแทบว่ิงหนีไม่ทัน“ สิงโตตอบกลับไปว่า "ใช่แล้ว ส่ิงที่เข้าได้ยินมาเป็ นความจริง สัตว์ใหญ่ๆ ก็อาจจะมีจุดอ่อนเล็กๆ น้อยๆ เช่นกันดูอย่างข้างตัวใหญ่ยังตกใจกลัว เพียงแค่เสียงค ารามของลูกหมูป่าเลยนะ" เม่ือสิงโตพูดจบ กระต่ายปา่จึง กล่าวตอบข้ึนว่า "ฮ่า...ฮ่า...ฮ่า...ข้าเข้าใจแล้วล่ะว่าท าไมพวกสัตว์อ่ืนๆ ถึง กลัวเสียงเห่าของสุนัขล่าเน้ือมากมายเช่นนี้!"
น ิ ทานอ ี สปสอนใจ ลิงกับแว่นตา นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ส่ิงของจะมีค่าก ็ ต่อเม่ืออยู่กับคนที่ รู้คุณประโยชน์ของมัน เพจ ภาษาไทย ใจพองโต ลิงตัวหน่ึงเม่ืออายุมากข้ึน สายตาของมันก ็ เร่ิมฝ้าฟางลงทุกวัน มันได้ยินมาว่าวิธีที่จะแก้ปัญหานี้ได้คือการสวมใส่แว่นตา วันต่อมามันจึงไปยังหมู่บ้านและขโมยแว่นตามาหลายอัน เม่ือ เจ้าลิงกลับไปยังบ้านของมัน มันก็ได้สวมแว่นตาทั้งหมดไว้ตามร่างกาย ทั้งสวมหัว ผูกกับหาง และเอามาคล้องคอ แต่ไม่มีแว่นอันไหนที่ท าให้มันมองเห ็ นชัดข้ึน มันจึงโมโหและพูด ข้ึนว่า "ข้านี่โง่จริงๆ ที่เช่ือค าพูดเหลวไหลของพวกมนุษย์" แล้วมันก็ ท าลายแว่นตาทั้งหมด
น ิ ทานอ ี สปสอนใจ ห่านกับนกกระสา นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ไม่เช่ือฟังค าผู้หวังดีอาจส้ินชีวีไม่รู้ตัว เพจ ภาษาไทย ใจพองโต ณ บึงใหญ่ในปา่แห่งหน่ึง ห่านและนกกระสาชวนกันเดินท่องน ้าหา ปลาเล ็ กปลานอ้ยกินเป็ นอาหาร สัตว์ทั้งสองไม่รู้ตัวเลยว่าเบ้ืองหลังพุ่มไม้ ที่อยู่ริมบึงนั้น พรานป่าคนหน่ึงยืนถือปืนคอยท่าจะยิงพวกมันอยู่ ในขณะที่นกกระสาค่อยๆ จับปลากินอย่างไม่รีบร้อนนั้น ห่านกลับก้มหนา้ ก้มตากินอย่างไม่ยั้ง เม่ือนกกระสาหันมาเห ็ น มันจึงพูดเดือนข้ึนว่า "นี่ท่าน ถ้ากินมากขนาดนี้ระวังบินไม่ไหวนะ" แต่ห่านไม่ได้สนใจค า เตือนนั้นเลย มันยังคงกินเอากินเอาอย่างไม่คิดถึงอะไรทั้งส้ิน ส่วน นายพร้านพอเห ็ นนกกระสาและห่านเผลอ ก ็ ยกปืนข้ึนตั้งท่าจะยิง พอดี นกกระสาหันไปเห ็ นเข้า จึงรีบบินหนีไปในทันทีในขณะที่ห่านซ่ึงหันมา เห ็ นนายพรานเหมือนกัน แต่เพราะท้องอันหนักอ้ึงของมัน ท าให้มัน ไม่สามารถจะบินข้ึนได้จึงต้องตกเป็ นอาหารของนายพรานไปในที่สุด
น ิ ทานอ ี สปสอนใจ ห่านกับไข่ทองค า ชายชราผู้หน่ึงมีฐานะยากจน สมบัติทั้งหมดที่เขามีก ็ คือบ้านเก่าๆ หลังหน่ึงกับแม่ห่านอีกตัวหน่ึงเท่านั้น แม่ห่านจะออกไข่วันละฟองเพ่ือให้ เขาน าไปขายที่ตลาดทุกวัน อยู่มาวันหน่ึงแม่ห่านนึกสงสารจึงออกไข่ ทองค าฟองหน่ึงให้แก่ชายชราชายชราดีใจมาก รีบน าไข่ทองค าไปขาย ได้เงินมามากมายและท าให้ฐานะดีข้ึน แต่ชายชรายังไม่พอใจ เกิดความ โลภอยากจะได้ไข่ทองค าหลายๆ ใบในคราวเดียวกัน ชายชราคิดว่าในท้องห่านต้องมีไข่ทองค าเหลืออยู่อีกมาก วันหน่ึง เขาจึงแอบย่องเข้าไปในเล้าห่าน แล้วเอามีดที่เตรียมไว้ผ่าท้องห่านทันที แต่อนิจจา นอกจากจะไม่พบไข่ทองค าเลยสักใบในท้องห่านแล้ว แม่ห่าน ก็ต้องมาตายลงอีกนับแต่นั้นเป็นตันมา ชายชราผู้โลภมากไม่มีทั้งห่าน หรือแม้แต่ไข่ห่านสักใบให้น าไปขายอีกต่อไป นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า โลภมาก ลาภหาย เพจ ภาษาไทย ใจพองโต
น ิ ทานอ ี สปสอนใจ หมาปา ่ หมาจ ้ ิ งจอก และคนเล ี ้ ยงแกะ สุนัขเฝ้าบ้านตัวหน่ึงมีนิสัยดุร้าย ชอบไล่กัดผู้คนที่เดินผ่านไปมา สร้างความร าคาญให้กับเพ่ือนบ้านในละแวกนั้น เม่ือเจ้าของสุนัขถูกต่อ ว่ามากๆ จึงเอาโซ่ล่ามสุนัขไว้กับท่อนไม้หน้าบ้าน แต่เจ้าสุนัขเกเรกลับ คิดว่า เจ้านายให้ท่อนไม้เป็ นรางวัลตอบแทนความดีที่มันท าตัวดุร้าย อย่างนั้น มันจึงชอบยืนชูคออยู่ข้างท่อนไม้ด้วยความภาคภูมิใจ และถ้ามี สุนัขตัวใดเดินผ่านมา มันก็จะพูดอวดเสียงดังว่า "สุนัขอย่างพวกเจ้า คงไม่มีวันได้รางวัลเป็ นท่อนไม้ที่แข ็ งแรง เหมือนอย่างที่ข้าได้จากเจ้านายของข้าหรอก ฮ่า ฮ่า ฮ่า" เหตุการณ์เป็ นอย่างนี้เร่ือยมา จนวันหน่ึง เจ้าสุนัขเกเรก ็ หัวเราะไม่ ออกเม่ือสุนัขชราตัวหน่ึงที่ผ่านมากล่าวแก่มันว่า "ถ้าเจ้าไม่คิดเข้าข้างตัวเองเกินไปเจ้าจะรู้นานแล้วว่า ทั้งท่อนไม้และ โซ่ที่ล่ามเจ้าไว้นี้มิได้เป็ นรางวัลแก่การท าดีของเจ้าหรอก แต่มันคือ เคร่ืองประจานความเกเรดุร้ายของเจ้าต่างหาก" นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ส่ิงที่เราหลงคิดว่ามีค่า อาจไม่มีราคาใด ๆ เพจ ภาษาไทย ใจพองโต ในสายตาคนอื่น
น ิ ทานอ ี สปสอนใจ พ่อไก่ แม่ไก่กับไข่มุก นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ส่ิงของที่ล้ าค่ามีไว้ส าหรับผู้ที่ มองเห็นคุณค่าของมัน เพจ ภาษาไทย ใจพองโต พ่อไก่ตัวหน่ึงก าลังเดินเล่นอยู่ในฟาร์มท่ามกลางแม่ไก่ทั้งหลาย ทันใดนั้นพ่อไก่ก็เหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างส่องแสงประกายวับวาวอยู่ พ้ืนดิน "โอ้ว!สวยจัง" พ่อไก่ร้องอุทาน "นั่นน่ะของข้า" แล้วมันก ็ รีบคุ้ยเขี่ยส่ิงนั้นออกมาจากพ้ืนดิน ทว่านั่นกลับเป็ น ไข่มุกเม ็ ดหน่ึงที่มีคนท าหล่นไว้ "มันอาจจะมีค่าส าหรับมนุษย์ที่เห ็ นคุณค่ามัน แต่ส าหรับข้าแล้ว เมล็ดข้าวเมล็ดเดียวยังมีค่าดีกว่าไข่มุกเป็นไหน ๆ " แม่ไก่ตอบ
น ิ ทานอ ี สปสอนใจ นกนางแอ ่ นและนกต ั วอ ่ ื น ๆ นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า จงท าลายเมล็ดพันธุ์แห่งความชั่วร้าย มิฉะนั้นมันจะท าให้เราพินาศย่อยยับ เพจ ภาษาไทย ใจพองโต ชาวนาคนหน่ึงก าลังหว่านเมล ็ ดพืชลงในทุ่ง ซ่ึงเป็ นที่ที่นกนางแอน และนกตัวอ่ืนๆ ก าลังกระโดดไปมา เพ่ือจิกกินอาหาร นกนางแอนจึง กล่าวเตือนนกอ่ืนๆ ว่า "นี่พวกเจ้าจงระวังชายคนนั้นไว้ให้ดี" "ท าไมล่ะ! เขาก าลังท าอะไรอยู่หรือ" นกตัวอ่ืนๆ ถาม "เขาก าลังหว่านเมล็ดป่าน พวกเจ้าจงจิกกินเมล็ดนั่นเสีย ไม่เช่นนั้น แล้วพวกเจ้าจะเสียใจ" นกนางแอ่นเอ่ยเตือน แต่พวกนกอ่ืนๆ หาสนใจฟังไม่ "เชอะ ! พวกเราอย่าไปสนใจ" ในที่สุดเม่ือเมล ็ ดป่านได้งอกเงยข้ึนเป็ นต้นและถูกน ามาถักเป็ น เชือก และเชือกก ็ ถูกน ามาท าเป็ นตาข่ายนกหลายตัวที่เคยดูถูกค าเตือน ของนกนางแอ่นก ็ ถูกจับด้วยตาข่ายที่ท าจากเชือกปา่น
น ิ ทานอ ี สปสอนใจ ส ิ งโตแบ ่ งเน ้ ื อ นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่าคาดหวังความยุติธรรมจาก ผู้ปกครอง เพจ ภาษาไทย ใจพองโต สิงโตตัวหน่ึงได้ออกไปล่าเหย่ือพร้อมกับสุนัขจ้ิงจอก และหมาป่า พวกมันได้ออกตระเวนล่าเหย่ือจนกระทั่งไปพบกวางตัวหน่ึง และได้ปลิด ชีวิตมันเสีย จากนั้นก ็ มาถึงค าถามว่าจะแบ่งซากกวางนี้อย่างไรดี "แล่เน้ือกวางหน่ึงในสี่ส่วนนั้นให้ข้า" เจ้าสิงโตค ารามเลียงดัง สัตว์ตัวอ่ืนๆ จึงท าการถลกหนัง และแบ่งเน้ือกวางออกเป็ นสี่ส่วน สิงโตยืนอยู่หน้าซากกวางนั้นและประกาศตัดสินต่อว่า "เน้ือส่วนแรกนั้นเป็ นของข้าในฐานะเจ้าป่า ส่วนที่สองเป็ นของข้า ในฐานะผู้ตัดสิน และส่วนที่สามก ็ ต้องเป็ นของข้าเพราะข้าเข้าร่วมล่า เหย่ือด้วย และส าหรับส่วนที่สี่เอาล่ะ... ข้าก็อยากรู้เหมือนกันว่าพวกเจ้า กล้าจะเข้ามาเอาไหม"
น ิ ทานอ ี สปสอนใจ แกะเจ ้ าปั ญญา ลูกแกะตัวหน่ึงหลงฝูงจึงว่ิงเตลิดไปพบกับหมาป่า ขณะก าลังจะถูก จับกิน ลูกแกะเห็นจวนตัวไม่มีทางหนีพ้นจึงแข็งใจยืนเผชิญหน้า พร้อม ออกอุบายว่า "ไหน ๆ ข้าก็จะต้องกลายเป็นอาหารของท่านอย่างไม่มีทาง หลีกเลี่ยงได้แล้ว ก่อนตายข้าอยากฟังเสียงปีและเต้นร าเป็ นครั้งสุดท้าย ขอท่านช่วยอนุเคราะห์ด้วยเถิด" หมาป่านึกสนุกจึงเป่าปีด้วยท านองเร้าใจ...หมาเฝา้ฝูงแกะตัวหน่ึงว่ิงมา ตามเสียง ครั้นเห็นลูกแกะก าลังตกอยู่ในอันตรายจึงเห่าเรียกพรรคพวก ของมัน ท าให้หมาปา่ต้องรีบท้ิงป่ีว่ิงหนีไปด้วยความเสียดาย นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า เมื่อพบลาภหรือมีโอกาสได้แสดงความสามารถ หากมัว หลงระเริงมัวแต่เห็นแก่ความสนุกสนานลาภและโอกาส นั้นก็จะหลุดลอยไปอย่างน่าเสียดาย เพจ ภาษาไทย ใจพองโต
น ิ ทานอ ี สปสอนใจ สุนัขรับเชิญ สุนัขเฝา้บ้านเศรษฐีเอ่ยชวนเพ่ือนที่เป็ นสุนัขจรจัดว่า "ค ่านี้ที่บ้าน เจ้านายข้ามีงานเลี้ยง ข้าขอเชิญเจ้าไปร่วมงานด้วยนะรับรองว่ามีอาหาร ดีๆ กินมากมายทั้งคืนเชียวล่ะ“ สุนัขจรจัดรับค าเชิญแล้วก ็ รีบไปที่บ้านเศรษฐีตั้งแต่หัวค ่า แต่ แทนที่สุนัขจรจัดจะเข้าทางหนา้บ้าน มันกลับตรงไปที่ครัวหลังบ้าน เม่ือ เห็นว่ามีอาหารมากมายมันก็ดีใจกระดิกหางไปมา พ่อครัวบังเอิญมาเห ็ นเข้าจึงคิดว่าเป็ นสุนัขที่จะมาขโมยกินอาหาร จึงจับตัวสุนัขจรจัดเหวี่ยงออกไปทางหนา้ต่างทันทีเม่ือสุนัขตัวอ่ืน ๆ เห ็ นสุนัขจรจัดว่ิงพลางร้องโอดโอยเช่นนั้น จึงถามว่าไปงานเลี้ยงเป็ น อย่างไรบ้าง สุนัขจรจัดจึงแกล้งตอบแก้เก้อว่าตนเมาไปหน่อยจึงเข้าบ้าน เศรษฐีไม่ถูก นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า แขกที่ดีควรเข้าทางประตูหน้าบ้านเสมอ เพจ ภาษาไทย ใจพองโต
น ิ ทานอ ี สปสอนใจ ส ุ น ั ขผ ู ้ ซ ่ ื อส ั ตย ์ นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า บางครั้งอามิสสินบนนั้นก็ไม่ สามารถซื้อความซื่อสัตย์ภักดีได้ เพจ ภาษาไทย ใจพองโต บ้านหลังหน่ึงเลี้ยงสุนัขเอาไว้เฝ้าบ้าน สุนัขตัวนั้นซ่ือสัตย์มากใน ยามกลางคืนขณะที่มันนอนหลับ หากได้ยินเสียงผิดปกติมันก ็ จะลุก ข้ึนมาเห่าเสมอเพ่ือเตือนภัยแก่เจ้าของบ้าน คืนหน่ึงมันได้ยินเสียงฝีเท้าคนย ่าใบไม้ดังกรอบแกรบ แผ่วเบาที่ ใกล้รั้วบ้าน แม้จะได้เห็นว่าเป็นใครมันก็ส่งเสียงเห่าค ารามขู่ไว้ก่อน เจ้าหัวขโมยจึงโยนเน้ือชุบยาเบ่ือช้ินหน่ึงเข้ามาในรั้ว สุนัขเฝา้บ้านเดิน เข้าไปดมๆ ใกล้ๆ แต่ก็ไม่กิน มันยังคงเห่าต่อไปจนกระทั่งเจ้าของบ้าน ออกมาดูแล้วก ็ ช่วยกันจับขโมยได้ในที่สุด
น ิ ทานอ ี สปสอนใจ นกนางแอ ่ นและนกต ั วอ ่ ื น ๆ นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า คนที่ไม่เคยคิดสู้ย่อมมีแต่ความกลัว ตลอดไป เพจ ภาษาไทย ใจพองโต แม่กวางพาลูกนอ้ยออกไปหาอาหารที่ชายป่าแห่งหน่ึง ครั้นพอได้ ยินเสียงหมาล่าเน้ือ แม่กวางก ็ รีบชวนลูกว่ิงหนีเตลิดเข้าปา่ทันที ลูกกวางจึงถามแม่ว่า “ท าไม! แม่ต้องกลัวมันด้วยล่ะจ๊ะ... ในเม่ือแม่ ตัวโต กว่า ว่องไวกว่า แล้วก็ยังมีเขาแหลม ๆ เจ้าหมาไม่มีอีกด้วย” แม่กวางฟังแล้วก ็ ถอนใจเฮือกหน่ึงก่อนจะบอกลูกตามตรงว่า “แม่ก็ ไม่รู้ว่าท าไมต้องกลัวมัน... แต่เห ็ นสัตว์อ่ืน ๆ ก ็ กลัวมันนะลูก แค่ได้ยิน เสียงมันเห่ามาแต่ไกลก ็ ต้องว่ิงทุกทีเลยล่ะจ้ะ”
น ิ ทานอ ี สปสอนใจ แม ่ เหย ี ่ ยวก ั บล ู ก นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า เมื่อส านึกความผิดได้ บางครั้งก็สายเกินไป เพจ ภาษาไทย ใจพองโต แม่เหยี่ยวเป็ นทุกข์ใจนักที่เห ็ นลูกของตนนอนป่วยมาหลายวัน เม่ือลูกนกมีอาการทรุดหนักลงทุกวัน แม่เหยี่ยวก ็ ร ่าไห้สะอึกสะอ้ืนปานจะ ขาดใจ ลูกนกจึงเอ่ยข้ึนว่า “อย่ามัวร้องไห้เลย.... แม่จ๋า..... แม่ลองไปไหว้ บนบานเทพยดาที่ศาลสิจ๊ะ ท่านจะได้ช่วยชีวิตลูก...ท่านจะได้...... ช่วยให้ ลูกหายเจ็บไข้” แม่เหยี่ยวฟังแล้วก ็ ย่ิงร้องหนักข้ึนแล้วว่า “แม่ก็อยากท าเช่นนั้น เหมือนกัน แต่แม่ไปขโมยอาหาร ที่คนน ามาถวายท่านทุก ๆ วัน แล้ว เทพยดาท่านไหนจะช่วยเราล่ะ” “โธ่เอ๊ย! แม่ไม่น่าท าเช่นนั้นเลย ไม่ควรไปขโมยของท่านเลย”
น ิ ทานอ ี สปสอนใจ ม ้ าก ั บหมาปา ่ หมาป่าเดินมาพบม้าที่กลางทางระหว่างทุ่งมันไม่อาจเอาชนะแล้ว กัดกินม้าตัวโตได้โดยล าพัง จึงคิดหลอกลวงจะพาไปให้ฝูงของตน ช่วยกันรุมจับหญ้าและป่าใหญ่ หมาป่าเอ่ยข้ึนว่า “พี่ม้าเอ๋ย..... ข้าเพ่ิงผ่านไร่ข้าวโพดมาเม่ือครู่นี้ เห ็ นข้าวโพดออกฝักเหลืองงามน่ากินเป็ นย่ิงนัก แต่ข้าไม่ได้กินมันสักค า เพราะคิดจะเก็บไว้ให้ท่านกิน...ท่านมากินข้าสิ ข้าจะพาไป” ม้าได้ฟังดังนั้นก ็ หัวเราะเบาๆ แล้วพูดข้ึนว่า “ข้าขอบใจนะ ที่เจ้า บอกเร่ืองไร่ข้าวโพด แต่ข้าไม่ได้ขอบใจที่เจ้าไม่กินข้าวโพด เพราะข้ารู้ดี ว่าข้าวโพดไม่ใช่อาหารของหมาป่าเจ้าเล่ห์อย่างเจ้า” นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า น้ าใจของอันธพาลไม่เกิดความซาบซ้ึงแก่ใคร เพจ ภาษาไทย ใจพองโต
น ิ ทานอ ี สปสอนใจ ส ุ น ั ขจ ้ ิ งจอกก ั บคนต ั ดไม ้ สุนัขจ้ิงจอกตัวหน่ึงว่ิงหนีนายพรานล่าเน้ือมาและได้พบกับคนตัด ไม้จึงเอ่ยปากขอความช่วยเหลือ “ช่วยข้าด้วย ๆ ได้โปรด” คนตัดไม้จึงพาสุนัขจ้ิงจอกเข้าไปซ่อนที่ ข้างกระท่อม เม่ือพวกล่าสัตว์มาถึงก ็ ถามคนตัดไม้ว่า “เจ้าอยู่แถวนี้ได้เห ็ นสุนัข จ้ิงจอกว่ิงมาบ้างหรือไม”่ “ไม่เห ็ นเลยๆ เพ่ือนเอ๋ย” คนตัดไม้ปฏิเสธแต่ก ็ ชี้น้ิวไปทางข้าง กระท่อม พวกล่าสัตว์ไม่เข้าใจสัญญาณบอกใบ้นั้นจึงพากันกลับไป สุนัข จ้ิงจอกรออยู่อีกสักครู่ก ็ ออกมาจากที่ซ่อนแล้ว ว่ิงผ่านหนา้คนตัดไม้ไป คนตัดไม้จึงร้องข้ึนว่า “ข้าช่วยชีวิตเจ้าไว้ เจ้าไม่ขอบคุณเข้าเลย หรือ” “ก็...ล้ินของเจ้าไม่ตรงเหมือนน้ิวของเจ้าเลยนะสิแล้วจะให้ข้า ขอบใจได้อย่างไร” สุนัขจ้ิงจอกกล่าวแล้วก ็ ว่ิงเข้าปา่ ไป นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า คนไม่ซื่อ ย่อมไม่มีผู้ใดนับถือ เพจ ภาษาไทย ใจพองโต
น ิ ทานอ ี สปสอนใจ ส ุ น ั ขผ ู ้ ซ ่ ื อส ั ตย ์ นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า คนเรามักถูกตัดสินจากเพื่อนพ้อง ที่คบหาอยู่เสมอ เพจ ภาษาไทย ใจพองโต นกกระสาเป็ นนกซ่ือ ๆ และเช่ือถือได้โดยธรรมชาติมันได้รับ ค าเชิญไปให้ร่วมงานร่ืนเริงกับพวกนกกระเรียนในทุ่งแห่งหน่ึงซ่ึงมี ต้นไม้เพ่ิงปลูกใหม่ๆ ทว่างานเลี้ยงจบลงด้วยหายนะ เม่ือนกทุกตัวติดตา ข่ายชาวนา นกกระสาขอร้องให้ชาวนาปล่อยมัน "ได้โปรดปล่อยข้าไปเถิด" มันอ้อนวอน "ข้าเป็ นตระกูลนกกระสาที่ ท่านก ็ รู้ดีว่าเป็ นนกที่ซ่ือสัตย์และนิสัยดีอีกทั้งข้ายังไม่รู้ว่าพวกนก กระเรียนจะเป็ นพวกนกขี้ขโมย" "เจ้าอาจจะเป็ นนกที่ดีมาก" ชาวนาตอบ "แต่ข้าจับเจ้าได้ะพร้อมกับ พวกนกกระเรียนขี้ขโมย และเจ้าจะต้องได้รับโทษเช่นเดียวกับพวกมัน"
น ิ ทานอ ี สปสอนใจ ชายหน ่ ม ุ ก ั บม ้ าพยศ นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ท าการส่ิงใดต้องคิดให้รอบคอบ ถึงผลเสียที่จะตามมา เพจ ภาษาไทย ใจพองโต ชายหนุ่มคนหน่ึงคิดว่าตนเองเป็ นคนขี่ม้าที่เก่งที่สุด เม่ือเห ็ นม้า กินหญ้าอยู่ริมคอกจึงกระโดดข้ึนไปบนหลังม้า แต่หารู้ไม่ว่าม้านั้นยังไม่ พร้อมที่จะให้ขี่มันรู้สึกหนักเหมือนอะไรอยู่บนหลัง มันตกใจและยากที่ จะควบคุมตนเอง มันจึงว่ิงเตลิดเปิดเปิงไปข้างหนา้อย่างไร้ทิศทาง ชาย หนุ่มคนนั้นไม่รู้จะท าเช่นไร เขาได้แต่ตกใจ ม้ามุ่งหนา้ด้วยความรวดเร ็ วปานจรวด ทันใดนั้นเพ่ือนของคนขี่ ม้าเห็นจึงร้องถามว่า “นี่! เจ้าจะรีบไปไหนกัน ม้าของเจ้านี่มันช่างรวดเร ็ วจัง" “ข้าก็ไม่รู้ว่ามันจะรีบร้อนไปไหน เพราะตัวข้าไม่ได้บอกให้มันออก ว่ิงเลย มันพาข้าไปเองต่างหาก"
น ิ ทานอ ี สปสอนใจ หมากับหนังสัตว์ นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า จงอย่าพยายามท าในส่ิงที่เป็ นไปไม่ได้ เพจ ภาษาไทย ใจพองโต หมาหิวโซฝูงหน่ึงเห ็ นหนังสัตว์จ านวนหน่ึงจมอยู่ณ ก้นแม่น ้าซ่ึง คนฟอกหนังน ามาแช่ท้ิงไว้หนังสัตว์ดีๆ นับเป็ นอาหารชั้นเลิศส าหรับ หมาหิวโซ ทว่าน ้าบริเวณนั้นลึกเสียจนพวกหมาไม่อาจเอ้ือมลงไปถึงหนัง สัตว์จากริมตล่ิงได้พวกมันจึงปรึกษาหารือกัน และตัดสินใจว่าวิธีที่ดี ที่สุดคือด่ืมน ้าในแม่น ้าให้หมด ว่าแล้วทั้งหมดก ็ รีบก้มลงไปเลียน ้าอย่างรวดเร ็ วเท่าที่จะท าได้แต่ไม่ ว่าจะด่ืมแล้วด่ืมเล่าสักเพียงใด จนพวกมันทยอยท้องแตกตายไปทีละ ตัวๆ น ้าในแม่น ้าก็ยังคงสูงเท่าเดิมอยู่ดี
น ิ ทานอ ี สปสอนใจ หมาปา ่ ก ั บเด ็ กซ ุ กซน เม่ือปืนข้ึนไปนั่งเล่นบนหลังคาบ้านได้เด ็ กนอ้ยผู้แสนชุกซนก ็ ดี อกดีใจเป็ นย่ิงนัก เที่ยวเอาก้อนหินขว้างแมว ขว้างไก่เล่นเป็ นที่ส าราญใจ ครั้นเห็นหมาป่าเดินผ่านมา เด็กซุกซนก็ร้องตะโกนท้าทายเป็น การใหญ่ "เจ้าหมาป่าหน้าโง่ ใคร ๆ ก็กลัวเจ้านักหนา...แต่ข้าไม่กลัว... แน่จริง ก ็ มาจับข้าสิฮ่า ฮ่า ข้าเป็ นเด ็ กตัวเล ็ กๆ แค่นี้เจ้ากลัวรึไง เจ้าหนา้โง่เอ๊ย ข้าน่ะเก่งกว่าเจ้า หลายเท่านัก ถึงได้ล้อเจ้าได้" หมาป่าส่ายหน้าอย่างระอาพลางว่า "เจ้าล้อข้าได้เพราะหลังคาสูงนั่น ต่างหากไม่ใช่ เพราะว่าเจ้าเก่งหรอก" นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า แม้จะอยู่ในสถานการณ์ที่ได้เปรียบ ก็ควรประเมินดูความสามารถ เพจ ภาษาไทย ใจพองโต