สุดท้ายกรูก็รักมึงจนได้..ไอ้โรคจิต

ตอนที่1 เปิดเทอม เปิดเทอมได้สามอาทิตย์ “เฮ้ย..ไอ้ข้าว ดูนั่นดิ” เสียงเพื่อนผมครับไอ้ป๊อด ไอ้ป๊อดเพื่อนผมสมัยมัธยมต้น เรียนม.ต้นมาด้วยกันที่โรงเรียน.................(ของพ่อผมนั้นแหละครับ) มัน หน้าตาคมๆ ตอนนี้สูง 180 ซม. คนเหี้ยไร ม.4 สูง 180 ซม. มันไม่ได้ป๊อดสมชื่อมันหรอกครับ มันเป็น นักมวยสากลของโรงเรียนด้วย ไอ้ป๊อดรีบเข้าชมรมนี้ตั้งแต่เข้าโรงเรียนมาแล้วละครับ “โห..แม่ง...หน้ามึงโคตรหื่นเลยวะ ไอ้ป๊อด” ส่วนนี่ไอ้เป้ ไอ้เป้นี่เหมือนกันครับเรียนม.ต้นโรงเรียนเดียวกันมา มันเล่นดนตรีมาตั้งแต่ม.ต้น จนมันมาเข้าที่นี่มันก็เข้า ชมรมดนตรีอีก แล้วยังสมัครเป็นนักบาสโรงเรียนด้วยครับ มันสูงกว่าไอ้ห่าป๊อดอีกอะ เมิงจะสูงกันไปไหน เนี้ย ไอ้สองคนนี้ก็ยังอยู่ห้องเดียวกับผมอีกตอนม.ปลายที่โรงเรียนใหม่ของพวกผมนี้ สงสัยคงจะเป็นเพื่อน ไปจนตายเพราะเข้ากันได้ดีซ่ะเหลือเกิน “ฮ่าๆๆ ...” ทุกคนในกลุ่มต่างหัวเราะกันดังลั่น ในห้องผมได้เพื่อนใหม่เพิ่มอีกสามคน ขอแนะน า คนแรก ไอ้แมน เรียนชมรมดนตรีเหมือนกัน มันชอบวิชาเคมี เพื่อนเอาไหนมันเอากันครับ หน้าตามันดีครับ มัน เป็นอิสลามแขกปากี ม.ต้นได้ข่าวว่ามันเหี้ยโคตร แต่ว่ามันฉลาด พ่อมันจับเข้าโรงเรียนนี้จนได้ (อ่าว ตก ลงเข้าด้วยความสามารถหรือเส้นพ่อเมิงว่าไอ้แมน) คนที่สอง เข็ม(ชื่อจริงๆคือเข็มทิศ)แล้วชื่อจริงมันก็ชื่อนี้ด้วยอะครับ น่ารักดีเนอะ ไอ้นี่หน้ามันตี๋ฟีเวอร์ มากๆครับ กระเทยติดตรึม มันอยู่ชมรมบาสกับผมตัวมันก็สูงใช้ได้180 ซม.ผมกันมันแค่อยู่ชมรมอะครับ ไม่ได้เล่นจิงจังเหมือนไอ้เป้ สุดท้ายแล้ว ไอ้แสบ ไอ้นี่มันแสบสมชื่อมันครับ พ่อมันมีบริษัทห่าไรก็ไม่รู้บ้านมันรวยเลยท าเหี้ยรัยก็ได้ มันรักเพื่อนมากๆครับ ไอ้แสบอยู่ชมรมเทควันโด มันบอกพ่อมันส่งเรียนเทควันโดตั้งมันจ าความได้แระ มันเลยได้เป็นตัวของจังหวัดตั้งแต่ม.ต้น ที่มันเข้าโรงเรียนนี่ผมนับถือมันจริงๆ มันจะเหี้ยตะกวดยังไง ความสามารถทางเทควันโดท าให้มันเข้าโรงเรียนนี้ได้สบายๆ แถมยังสอบได้ห้องเก่งที่สุดด้วย เอาและครับ แนะน าเพื่อนเสร็จเรียบร้อยแล้ว ผมว่ามันเหมือนฝนตกขี้หมูไหลคนจังไรมาเจอกันยังไงไม่รู้เนอะ ส่วนผม.ข้าวปั้น นักเรียนชั้นม.สี่/หนึ่ง ผมถือว่าผมเรียนเก่งน่ะ ฮ่าๆๆ จะยังไงก็ช่างพ่อกับแม่ผมบอกว่า ขอให้เอาการเรียนไว้ก่อนเป็นพอ ผมก็เคยเรียนเทควันโดมาเหมือนกันน่ะครับ ตั้งแต่ป.หก ถึง ม.สาม

ตอนนี้เลิกเรียนละ ขี้เกียจมากกว่าขี้เกียจไปเรียน ผมชอบบาสมากกว่าตอนนี้ผมเข้าชมรมบาสเพราะ อยากสูงเท่าพี่ๆ ทั้งบ้านผมเตี้ยสุดแระไม่นับคุณแม่ พี่ผมสูง 185-186 ทั้งคู่ส่วนผมน่ะหรอ 175 ซม. กรู เตี้ย คือผมก็ยังถือว่าผมเตี้ยอะคับ มาตรฐาน ชายไทยของผมต้อง180 อัพ แต่ผมก็ดื่มนมทุกวันนะเช้าเย็น ตั้งแต่เด็ก ไม่รู้ว่าท าไมมันยังไม่สูงขึ้น แล้วห้าเดือนที่ผ่านมาผมยังไม่ขึ้นเลยสักเซ็น ฮ่าๆๆ แม่ผมเป็นลูก เซี้ยว แม่บอกว่า ยายเป็นลูกครึ่งชาวเดนมาร์ก ไทย คุณตาก็เหมือนเป็นคนจีนอพยพมาอะครับ ต่างคน ต่างอยู่ไทยไม่ได้พูดภาษาอื่นได้เลย(อย่าคิดไกล) แม่กับพ่อตั้งหลักปักฐานได้กันเองนะครับ แต่พ่อของผม เป็นคนไทยแท้หน้าผมออกมาเป็นเช่นนี้ต้องขอบพระคุณ ฮ่าๆๆ ที่ท าให้ลูกเกิดมาหน้าตาหล่อเยี่ยงนี้กรู ไม่ค่อยชมตัวเองเลย กลับสู่จุดเริ่มต้น กลุ่มเราหกคนก็ดังเหมือนกันครับ เพราะว่าได้เข้ามาอยู่ห้องเก่งสุดแต่กลับมีเพื่อนสนิทเหี้ยๆของห้อง สุดท้ายของทุกสายศิลป์และสายค านวณ ฮ่าๆๆ คบไว้ไม่เสียหายใช่รึเปล่าละครับ “เฮ้ย..เดินมาแล้วเว้ย มาทางเราด้วยวะ” เสียงไอ้ป๊อดพูดแต่ทุกคนยังท าท่าเก๊กเหมือนเดิม เนียนอะเนียน. เด็กผู้หญิงคนนึงเดินเข้ามาที่โต๊ะผม พร้อมกับเพื่อนๆอีกสี่ห้าคนยืนรอลุ้นอยู่ด้านหลังห่างๆ “สัด..เงียบวางฟอร์มหน่อยสิวะ” นี่ผมเองครับ ยังไม่วายกรูขอเก๊กหล่อหน่อย “มาดูกันว่าจะมาถามใคร”เสียงไอ้แมนมันท าหน้าเรียบๆ แกมหื่นๆ “เออ..ขอโทษนะค่ะ คือแกง..ผู้หญิงคนนั้นอะ”ผู้หญิงคนนี้ชี้ไปทางเพื่อนๆของเขาที่ยืนอยู่ด้านหลัง “ครับ”ไอ้เหี้ยป๊อดมันตอบ “แกงเค้าให้มาถามว่านายชื่ออะไรนะ”แล้วผู้หญิงคนนี้ก็หันหน้ามาทางผมครับ “โหยยยยย”แล้วทั้งกลุ่มก็เก็ดกันแบบเซ็งๆ ฮ่าๆ คราวนี้กรูกินสาด “เราชื่อข้าวนะ..ข้าวปั้น..เรียกข้าวเฉยๆก็ได้”ผมพูดบอกแล้วยิ้มให้ “เราชื่อเป้ยน่ะ..คือเพื่อนเราชอบนายนะมาแค่นี้แหละ..บอกไว้ให้รู้ตัว ไปละ”เป้ยพูดไปยิ้มไปแล้วเป้ยก็วิ่ง ไปเฉยซะอย่างนั้นนะครับ ผู้หญิงทั้งหลายก็วี๊ดว้าย แล้วแกงก็หันมาส่งยิ้มให้ผมนิดๆแบบอายๆแล้วเดินจากไป “ผู้หญิงสมัยนี้นี่ยังไง...เข้ามาถามชื่อผู้ชายก่อน”ไอ้แสบบ่นแล้วท าหน้าเอือมๆ “ท าไมวะ..มึงไม่ชอบหรอ”ไอ้เป้ถามกลับแบบหน้าสงสัย

“ป่าว...กรูชอบคราบบบบ..อยากได้..จัดให้คนได้ปะ ฮ่าๆๆ” ไอ้แสบมันพูดพร้อมหัวเราะทั้งกลุ่มก็พากันฮา อีกครั้ง “สัด..กรูนึกว่าจะไม่เอาแต่แม่งเสียดายวะเสือกมาชอบไอ้ห่าข้าว..กรูเลยอดแดกเลย..น่ารักด้วย”ไอ้ป๊อดบ่น พึมพ า กรี้งงงงงงงงงงงงงงงง อ๊อดโรงเรียนเรียกเตือนให้ขึ้นห้อง มันคล้ายๆกับอ๊อดนรกส าหรับพวกผมยังไงอย่างนั้นนะครับ “โหย ..เรียนอีกแล้ววะ ต่อไปเรียนเหี้ยไรวะ”ผมหันหน้าไปทางไอ้เข็ม “เคมีวะ..เจ๊โหดอีกแระ”ไอ้เข็มรู้หน้าที่แล้วบอกผม “เออๆ..พวกเมิงไปก่อนนะเดี๋ยวกรูไปห้องน้ าก่อนกรูปวดฉี่วะ..เดี๋ยวตามไป”ผมบอกพวกมันพร้อมกับวิ่งไป ทันที ต้องท าเวลาหน่อยครับ แค่ห้านาที แค่ควักน้องชายตัวเองก็ใช้เวลานานแล้วแหละครับ กร๊าก ใหญ่ยาว ..อะ คิดไรอะ เค้าหมายถึงซิบกางเกง

ตอนที่2 ฉี่ท าเรื่อง(กวนตีนนะมึงอะ) เมื่อผมมาถึงห้องน้ าท าการล่าสัตว์เรียบร้อย(ยิงกระต่าย)แฮะๆ แต่ก าลังจะออกจากห้องน้ า จะบอกให้ว่า ห้องน้ าเป็นแบบเดินเข้าสองประตูซ้ายขวาอะครับ มีแบบยืนด้านนอกกับข้างในแบบห้องน้ าส่วนตัว ส่วน ลึกเข้าไปในสุดเป็นห้องอาบน้ าอะครับ ขณะนั้นก็ไม่มีคนแล้วเพราะขึ้นเรียนกันหมด เอ๊ะ มีเสียงคนเดินมา “เฮ้ย.ไอ้ตาร์เจ็บมากมั้ยวะมึง”เสียงผู้ชายคนหนึ่งถาม “ไม่วะ..จิ๊บๆ..ไอ้เหี้ยกล้วยแม่งเล่นทีเผลอเอาไม้ตีกรูจากด้านหลัง..”เสียงผู้ชายอีกคนตอบรับ “เออ..พวกกรูก็ไม่ทันมองวะโทษที”แล้วก็มีผู้ชายอีกคนพูดขึ้น “เอาเหอะมึง..อย่าให้กรูเจออีกแล้วกัน คราวนี้เรื่องจบก็ให้มันจบ แต่ถ้ามันไม่จบ กรูไม่เอาไว้แน่กรูจะ กระทืบให้แล้วจับล่อตูดแม่งเลย”เฮ้ย ..เสียงผู้ชายอีกคนพูด ไอ้คนที่ชื่อตาร์แหละคับ แม่ง มึงโรคจิตป่าว วะ จะจับผู้ชายล่อตูด “ฮ่าๆๆ ..”พวกมันหัวเรากัน แต่กรูไม่ข า.. “โอ้ย..เชี้ยเอ้ย..”ไอ้คนเจ็บร้อง “เจ็บมากป่าวมึง..กลับบ้านไปท าแผลมั้ย..”เพื่อนมันถาม “ไม่ต้องมึง ไกลหัวใจ..เย็นนี้กรูจะอยู่ดูพวกมันสักหน่อย..แม่งห้องพยาบาลมีไว้ก็ไปไม่ได้..สัด..แล้วพ่อกรู เสียเงินค่าบ ารุงโรงเรียนให้ท ามัยวะเนี้ย”มันพูด พวกเพื่อนมันก็หัวเราะกัน ผมเหลือบดูนาฬิกา อ่าวเหี้ย สายแล้ว โดนอาจารย์ด่าแน่เลยมึง ไอ้ข้าว เมื่อผมนึกขึ้นได้ว่ามีเรียนผมก็รีบเปิดประตูออกไปไม่ได้ระวัง “โอ้ย..”เสียงหนึ่งร้องอุทาน ผมหันไปเจอหน้ามันพอดีโหแม่งคิ้วแตกเลือดซึมเลยครับ มันไม่ใช่ฝีมือผมนะ คับแต่ว่าคงจะเป็นไอ้โรคจิตที่เจ็บคนนั้น ผมหยุดมองหน้ามัน แล้วมันก็มองหน้าผม แล้วมันมองต่ าลงมาที่ หน้าอกตรงชุดนักเรียนของผม “อ่าว.น้องครับ..เปิดประตูมาชนพี่..ขอโทษสักค ามีมั้ยครับ”ไอ้โรคจิตมันพูดกับผม “อ่าว..แล้วพี่มายืนขวางประตูท าไมละผมจะรู้มั้ยว่ามีคนยืนอยู่”ผมพูดพร้อมกับท าหน้ากวนตีนใส่มัน “อ่าว.เปรี้ยวนิน้อง..หน้าตาก็น่ารักท าไมปากหมาจังละครับ”ไอ้โรคจิตมันพูดพร้อมกับท าตาหื่นแล้วยิ้มให้ ผม “ใครน่ารักวะ..ถอยไปผมจะไปเรียน”ผมบอกพร้อมกับจะเดินหลบมันเพราะมันยืนปิดทางเดินผมอยู่ พร้อมกับเพื่อนมันสองคนที่ยืนปิดสองข้างเลยครับ

“ไม่...ให้...ไป”มันท าหน้ากวนสุดๆพร้อมกับเอาแขนมากั้นไว้ “กรูบอกให้ถอยไป”ผมท าเสียงแข็งพร้อมกับมองหน้ามันที่ยิ้มอยู่กรูสู้มึงน่ะไอ้โรคจิต ผมคิดในใจ แม่งคน เหี้ยไรวะะตัวใหญ่ชิบหาย เท่าพี่ผมได้มั้งเนี้ย แถมตัวหนาอีกต่างหาก แล้วเพื่อนมันที่ยืนปิดสองข้างเนี้ยไม่ รู้คนหรือควาย “เฮ้ย..ไอ้ปอง ไอ้ไม้มึงกลับไปก่อนเดี๋ยวกรูตามไป”มันพูดบอกเพื่อนมันทั้งๆที่มันยังยืนจ้องหน้าผมอยู่ “เอางั้นหรอวะ”เพื่อนมันถามเพื่อความแน่ใจของไอ้โรคจิตอีกครั้ง “เออ...กรูเจอของน่าสนใจวะ..หึหึ”มันบอกเพื่อนมัน เย้ยยย มึงโรคจิตจริงๆด้วย หน้าหื่นชิบ มันหล่อนะ ครับผมยอมรับ ถ้าเป็นผู้หญิงคงละลายไปแระ แต่นี่ผมผู้ชายทั้งแท่งน้า.. “ยิ้มหน่อยสิครับ..หน้าบึ้งอยู่ได้เดี๋ยวไม่น่ารักนะ”มันบอกพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์ “เสือกละ..กรูมีเรียนมึงมีอะไรก็ว่ามา”ผมเหลืออดแล้วครับ “โหย..พูดไม่เพราะเลยอะครับ”มันพูดไปยิ้มไปพร้อมกับเอามือไปกอดอก “มึงเป็นใครกรูถึงจะมาพูดเพราะๆ”ผมพูดหน้านิ่งๆ เหอะๆ ปกติผมก็ไม่ใช่คนยอมคนอยู่แล้วแหละครับ แล้วดูมันสิครับ กวนสะหะบาทาผมมากๆ “น่ารักจังน้า”มันยังยิ้มอยู่ครับ ยิ้มๆๆๆ “โรคจิตป่าวมึงอะ”ผมด่ามันพร้อมกับผลักมันแล้วเดินออกมา มันไวมากครับ ดึงแขนผมแล้วกระชาก ผม เสียหลักเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดมันซะงั้นอะ ตาจ้องกันซักพัก เฮ้ย มันก าลังจะก้มมา ก้มมา ก้มมาจูบผม คราบ “เฮ้ย..ไอ้เหี้ย” ผมตั้งสติได้เอาแม่ไม้เทควันโด(มันต้องเป็นแม่ไม้มวยไทยไม่ใช่หรอ)ออกมาใช้ พอหลุดมา ได้เลยขอกลับไปเตะน้องน้อยมันเข้าจังๆหนึ่งที มือมันกุมที่น้องชายมัน หน้าตาบู้บี้มากครับ สม กรูบอก แล้วว่ากรูสู้คน แฮะๆ กรูไม่กลัวมึงหรอกไอ้โรคจิต “โอ้ยยยย..ที่รักท าไมท าแบบนี้ละครับ..เตะไปแล้วๆเราจะเอาอะไรไว้ใช้กันละเดี๋ยวไม่มีเสียบนะครับ”นั้นยัง ไม่วายลามกกวนตีนกรูอีก “ไอ้โรคจิต..มึงจ าไว้นะอย่ามายุ่งกับกรูอีก”ผมบอกชี้หน้ามัน แล้วจะอยู่ท าไมละครับวิ่งสิครับ เดี๋ยวมันหาย เจ็บขึ้นมาท าไรผมแล้วจะสู้ไหวมั้ย ตัวยังกะควาย วิ่งออกมาไม่เท่าไหร่ เสียงไอ้โรคจิตก็ตะโกนว่า

“แล้วเจอกันน่ะครับที่รัก...พรหมลิขิตท าให้เรามาเจอกันในห้องน้ า..กวนตีนแบบเนี้ยพี่ชอบ”ผมหันหลังอยู่ วิ่งไปหันหน้ามาหามันชูนิ้วกลางให้มัน แล้ววิ่งต่อครับ เดี๋ยวไม่ทันเช็คชื่อกันพอดี แม่งกรูไม่น่ามาฉี่เลย อั้นหน่อยไม่ได้ไงวะไอ้ข้าว แม่ง คนเหี้ยไรกวนตีน แถมยังลามกชิบหาย กรูว่ากรูก็ ลามกพอตัวแล้วนะ แค่ไม่แสดงออกแค่นั้นเอง เอิ้กก

ตอนที่3 ท าไมกรูเจอมันอีกแล้ว(แม่เจ้า) และแล้วหลังจากวันนั้นผมก็เล่าเรื่องทุกอย่างให้เพื่อนผมฟังหมดนั้นแหละครับ วันนี้ก็เป็นวันศุกร์สุด สัปดาห์แล้วครับ เย็นนี้พวกผมนัดกันไปกินน้ าเมาบ้านไอ้แสบกันครับ เพราะว่ากินบ้านมันสบายดีกินเสร็จ แล้วไม่ต้องเก็บเอง แม่บ้านมันเก็บให้หิหิแล้วอีกอย่างเป็นบ้านคนอื่นแถมเพื่อนสนิทอีก เราก็ชิวสิ ความเห็นแก่ตัวเป็นเลิศ แต่ว่าพวกมันไม่รอผมกันเลยครับ ผมก็ไม่มีรถซะด้วยเลยต้องไปกับไอ้ป๊อด ที่จริงรถผมก็มีแหละครับแต่ว่า ไม่เอาครับไม่ชอบขับ ชอบนั่งเป็นคุณชายมากกว่าฮาๆๆ ส่วนมากมาโรงเรียนผมจะให้พี่ชายหรือไม่ก็พ่อ ผมแล้วแต่คิวของพวกท่านมาส่งผมกัน วันนี้ผมเลยต้องไปรอไอ้ป๊อดที่ชมรมมวยสากลของมัน บางวัน ไอ้ป๊อดมันเอารถมอเตอร์ไซด์มาโรงเรียนวันดีคืนดีพ่อมันไม่อยู่มันก็ขอแม่มันเอารถยนต์ออกมาขับ แต่วันนี้ มันเอารถยนต์มาโรงเรียนครับ มันบอกว่าพ่อมันไม่อยู่แล้วเอามาเพื่อเมาขับมอไซด์ไม่ไหว แล้วมันเกี่ยว อะไรกันวะเมาเหล้ามึงจะขับรถแบบไหนมึงก็คว่ าเหมือนกันนั้นแหละ ผมด่ามันไป พอผมเดินไปถึงที่ชมรม เป็นโรงยิมนะครับ ส าหรับโรงยิมซ้อมมวยโดยเฉพาะ เพราะว่าโรงเรียนผมดังด้าน กีฬามากๆเลยครับ “นั้นไงไอ้ป๊อด”ผมมองไปรอบๆ พอเห็นไอ้ป๊อดก็พูดขึ้นคนเดียว คนเยอะมากครับ เตะกันตุ้บตับ พอผม เดินเข้าไปก าลังจะไปหาไอ้ป๊อด ทุกคนก็หันมามองกัน ประมาณว่า มึง เป็น ใคร งะ อย่ามามองเค้าแบบนั้นสิแฮะๆ กรูเขินเป็นนะโวย(แทนที่จะกลัวเสือกเขินแทน) “เฮ้ย...ไอ้ป๊อด” ผมเห็นทุกคนเงียบอีกครั้งเมื่อผมเรียกชื่อไอ้ป๊อด “อ่าว.มาแล้วหรอมึง”ไอ้ป๊อดหันมาแล้วพูดกับผม “เออ..คนในนี้เป็นห่าไรกันวะ...กรูเข้ามาแค่นี้มองกรูอย่างกับจะกินกรู”ผมกระซิบกับไอ้ป๊อดเมื่อมันเดิน มาถึงผม “เออน่า..ก็มึงแปลกหน้านี่หว่า อย่าคิดมากมันก็มองไปงั้นแหละ”มันบอก “อ่าว...ที่รัก..มาหาพี่หรอครับ..คิดถึงพี่ขนาดนั้นเชียว”เฮ้ย เสียงนี้คุ้นๆ แล้วผมก็หันไปมองโดยเร็ว “เฮ้ย..ไอ้โรคจิต”ผมตะโกนออกมาดังลั่น ทุกคนหันมาสนใจผมกันหมดเลยครับ แฮะๆ อีกแล้วเรา “อ่าวนี่มึงรู้จักพี่ตาร์ด้วยหรอวะ”ไอ้ป๊อดมันท าหน้าตกใจหันมาทางผมเป็นการสงสัย “เออ..ไม่เชิงวะ..ก็ไอ้คนที่กรูเล่าให้ฟังในห้องน้ าไง”ผมพูดไม่ทันจบ มันเดินรี่เข้ามาทางผมเลยครับ

“เฮ้ย..จะท าเหี้ยอะไรของมึง”ผมครับตื่นตัวไว้ก่อนดิ มันจะมาท าไรก็ไม่รู้ “โหย พูดเพราะๆหน่อยสิครับพี่ไม่ท าไรหรอก”ไอ้โรคจิตมันพูดยิ้มๆ “เออ..มึงพูดกับพี่เค้าเพราะๆหน่อยสิวะ..เค้ารุ่นพี่มึงนะ”น้านนน.. ไอ้ห่าป๊อดมันหันมาสอนผมอีก “เสือกละมึง..ตกลงมึงเป็นเพื่อนกรูมั้ย .เข้าข้างมันอยู่นั้นแหละ” ผมบอกมันหน้าดุแบบว่าวางฟอร์มอะ “ที่รักครับ”ดูดูมันเรียกผม “กรูมีชื่อ... เรียกกรูอยู่นั้นแหละที่รักๆ.. ไม่กระดากปากบ้างรึไง “ผมบอกมันอย่างสงบศึกไว้ก่อน แต่มันยัง ท าหน้ากวนตีน “แล้วชื่ออะไรละครับ น้องไม่บอกพี่แล้วพี่จะตรัสรู้มั้ยละครับ”นั้นยอกย้อน ไอ้สัด “ข้าว..ข้าวปั้น.. เรียกข้าวเฉยๆพอ”ผมบอกปัดๆ ส่งๆ ไม่มองหน้ามัน “รู้แล้วครับแต่อยากเรียกที่รักเหมือนเดิม”อ่าวไอ้เหี้ยมึงรู้ชื่อกรูแล้ว แล้วมึงจะถามหาพ่อมึงเรอะ กวนตีน “มึงจะบ้ารึไง กรูไปเป็นที่รักมึงตอนไหน ไอ้โรคจิต จิตเสื่อม” ผมหันไปด่ามัน ไอ้ป๊อดที่ดูการสนทนาอยู่ก็ หัวเราะ “เป็นในฝันพี่ทุกคืนตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอแล้วละครับ” แหวะ ไอ้บ้า มึงเอากรูไปฝันแบบไหนเนี้ย มึงเป็น พระเอกลิเกรึเปล่าวะ ไอ้ห่า “โรคจิต”ผมด่ามันขี้เกียจด่ามากแล้วครับ เหมือนมันจะไม่เดือดร้อนอะไรเลย “ไอ้ป๊อดจะไปกันได้รึยัง..กรูหิวข้าว”ผมหันไปบอกไอ้ป๊อด คิ้วนี่ผูกโบเลยครับ “เออ..กรูเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะ..มึงนั่งรอก่อนละกัน”ไอ้ป๊อดพูด “จะไปไหนกันหรอครับ”เสือกอีกแล้ว “เสือก..นี่มึงไม่เสือกสักเรื่องมึงนอนไม่หลับใช่มั้ย”ผมหันไปด่ามัน “อ๋อ..ไปกินเหล้าบ้านไอ้แสบกันนะครับ”นั้นไอ้เหี้ยป๊อดเสือกไปบอกมันอีก “งั้นพี่ไปด้วยได้มั้ยครับ”ไม่ได้ชวนเสือกอีก มันพูดแต่สายตาก็ยิ้มให้ผมตลอดเวลา “ไม่ได้ชวน”ผมตอบสั้นๆได้ใจความไม่มองหน้ามัน

“ได้ครับ..พี่ไปดิไปเยอะๆสนุกดี..ไงพี่ใสก็อยู่ด้วยอยู่แล้วพี่ พี่เค้าคงอยากเจอพี่เหมือนกันนั้นแหละ เห็นไอ้ แสบมันบอกผม”นั่นมึงไปชวนมันท ามายยยย เออแล้วมันรู้จักพี่ใสได้ไงวะ พี่ใสอยู่เทคนิคปี3 แล้วรู้จักไอ้ ห่าโรคจิตด้วยหรอ “มึงไปชวนมันท าไม เปลืองเหล้า”ผมหันไปด่าไอ้ป๊อด “เอาน่ามึง พี่เค้าเป็นเพื่อนสนิทพี่ใสนะเว้ย..มึงนิ”ไอ้ป๊อดหันมาว่าผมอีก อ่าวนี่ตกลงกรูผิดอีกใช่มัย ท าไง ได้ละครับผมเลยเดินไปที่เก้าอี้แล้วไอ้ป๊อดก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ส่วยไอ้โรคจิตก็เสือกเดินตามผมมาอีก มานั่ง ข้างๆผม ผมก็ไม่มองหน้ามันหรอกครับ แล้วอยู่ดีๆมันก็พูดขึ้น “พี่ชื่อตาร์นะครับ..น้องน่ารัก..เอ้ย..น้องข้าว”บอกกรูท าไมกรูไม่อยากรู้ “อยู่ชั้นม.6/3 ชอบเล่นดนตรีเป็นนักมวยสากลของโรงเรียน แล้วยัง....”ก่อนที่มันก าลังจะพูดต่อผมพูด แทรกขึ้นว่า “กูไม่ได้ถามมึง บอกกรูท าไม”ผมหันไปว่ามัน ตาขวาง “งะ....ก็อยากบอกนิครับ..อยากบอกทุกอย่างกับคนที่เราชอบ และก าลังจะจีบ เอ้ยไม่ใช่สิจีบอยู่”หะนี่มึง จีบกรูหรอ นี่มึงบ้ารึป่าว มาบอกว่าชอบกรูกรูเป็นผู้ชายนะไอ้บ้า ไอ้โรคจิต คือหน้ามันทะเล้นไม่สะทก สะท้านเลยครับ เห็นแล้วคันตีนยิบๆ “กรูไม่ได้ชอบผู้ชาย กรูชอบผู้หญิง”ผมบอกมัน “หึหึ” “หัวเราะหาพ่อมึงหรอ”ผมด่ามัน “อ่าว เล่นพ่อพี่อีก..ป่าวหรอกครับหัวเราะเพราะน้องน่ารักไง”มันยังหยอดไม่เลิกครับ พร้อมกับเอามือมา จับแก้มผม ผมก็ปัดออกท าหน้าโมโหมาก “โอ๋..อย่าพึ่งโกรธนะครับ...บอกก็ได้...พี่เป็นไบท์นะ..ฮ่าๆๆๆ”โอโห นี่มึงภูมิใจมากเลยใช่มัยพูดมาซะเต็ม ปากเต็มค า แถมหัวเราะอีกนับถือความหน้าด้านของมันเลยครับ “โรคจิต”ผมบ่นพึมพ า “จีบได้มั้ยครับ”อยู่ดีๆก็ถามขึ้นมาครับ ดูมันถามครับ แล้วจะให้ตอบไงนิผมหันไปมองหน้ามัน “ส้นตีนนิ”ผมลุกขึ้นแล้วยกตีนให้มัน เพราะว่าตอนนั้นไอ้ป๊อดก าลังเดินมาพอดีครับ ผมเลยเดินไปหาไอ้ป๊ อดทันทีมันก็ยังหัวเราะไม่เลิกครับ “พี่ตาร์ครับ พี่ไปยังไงครับ ไปกับผมมั้ยครับ”ไอ้ป๊อดมึงจะมีน้ าใจไปไหน

“ไม่ดีกว่าครับ ถ้าพี่ไปด้วยแล้วไม่วาย ได้จับคนบางคนปล้ า”มันพูดไปยิ้มท าตาเจ้าเลหใส่ผมครับ ผมได้แต่ ท าหน้าตาประมาณว่า มึงเป็นอะไรมากปะวะ “ไอ้หื่น”ผมด่ามัน แต่มันกลับหัวเราะกลับมาให้ผม ตอนนี้เริ่มปวดหัวหน่อยๆแล้วครับ มันจี๊ดขึ้น จี๊ดขึ้น เลยอะครับ “พอดีพี่เอารถมานะครับ เดี๋ยวต้องไปรับน้องสาวด้วย ป๊อดไปก่อนเถอะ”มันบอกไอ้ป๊อด แต่ไม่ได้มองหน้า ไอ้ป๊อดเลยครับ หนังสือมารยาทอะเคยอ่านมั้ย คุยกับใครเค้าให้มองหน้าคู่สนทนา “งั้นไปกันเร็วๆ ไอ้ป๊อด อยู่นานเดี๋ยวกรูได้กระทืบคน”ผมบอกพร้อมกับดึงแขนไอ้ป๊อด ส่วนไอ้ห่านั้นหรอ ครับ ยิ้มๆๆๆ อยู่นั้นแหละ ผมรีบเดินหนีเลยครับ แล้วมันยังไม่วายเลิกรา ตะโกนมาว่า “แล้วเจอกันนะครับที่รัก จุ๊บๆ”ดู.. นี่มึงอายคนอื่นเค้าบ้านมั้ย สาดเอ้ย แดกเหล้าไม่อร่อยแล้ววันนี้ ...

ตอนที่4 รุมตีน เมื่อมาถึงบ้านไอ้แสบ มันเริ่มเป็นวงกันตั้งนานแล้วนะครับ ไม่รอกรูกันเลย รักกรูมาก “อ่าว..มาแล้วหรอมึง”ไอ้แสบมันทักผม “เออ..หิวข้าววะ หาข้าวให้กินหน่อยดิ”ผมบอกไอ้แสบครับ มันก็รู้ว่าต้องท าไร มันเป็นเพื่อนที่ดีครับ มันจะ ฟังผมทุกอย่าง อันนี้ก็ไม่รู้ว่าท าไม “เออแป๊บ”แล้วมันก็ลุกไป สักพักก็ได้กินแล้วครับ พวกมันก็นั่งพื้นแดกห่าเหล้ากันไป ส่วนผมนั่งอยู่ตรง โซฟานั่งกินข้าวคนเดียว ไม่กินข้าวก่อนไม่ได้ครับ เดี๋ยวเมาไม่รู้เรื่อง บรึ่นนนนนน เสียงรถใครอีกวะ ผมนึกในใจ กรูว่ากรูมาช้าแล้วนะ “สงสัยไอ้ตาร์จะมาแล้ว”พี่ใสพูดขึ้น เฮ้ยกรูลืมไปได้ไงว่ามันจะมา “มาๆไอ้ตาร์เรื่องแดกนี่เร็วเชียวนะมึง”พี่ใสเดินไปรับมัน แล้วพูดกับมัน “แดกเหล้าไม่เร็วหรอก แต่แดกอย่างอื่นเร็วกว่าวะ ฮ่าๆๆ”นั่นไงมาถึงก็เอาเลยครับ ผมถึงกับจะหยุดกิน ข้าวแต่ไม่ได้ครับ กองทัพต้องเดินด้วยท้อง “มาๆ นั่งเลยมึง”พี่ใสจัดแจงให้ไอ้ตาร์มัน มันเอาเพื่อนมาด้วยสามคนครับ มีไอ้สองคนในห้องน้ า ส่วนอีก คนหนึ่งนี่ไม่รู้ว่าใคร ผมก็ไม่มองหน้ามันหรอกครับ กินๆอย่างเดียว “ว่าไงครับ..หิวมากเลยหรอ”มาจากไหนไม่รู้ครับ แต่ไม่สนใจกินต่อไป “หึหึ”หัวเราะ กรูเกลียดตอนมึงหัวเราะชิบหาย แต่มันก็นั่งเงียบนั่งมองผมอยู่นั้นแหละครับ แต่ผมก็ยังไม่สนใจ กินต่อไป “เฮ้ย ไอ้เหี้ยตาร์ไปท าเหี้ยไรตรงนั้นวะ ไม่แดกเหล้ารึไง”พี่ต่อเพื่อนพี่ใสพูดขึ้น “เหล้าไม่น่าสน แต่คนข้างๆกรูน่าสนกว่าเยอะ”อ่าวไอ้เหี้ย อายเค้าบ้างมั้ยมึงอะ แล้วทั้งวงก็ฮาตรึม เหมือนรู้ใจมัน

พอผมอิ่มแล้วก็สะบัดตูด ไปวงเหล้าทันทีเลยครับ “แหม ไอ้เหี้ย แดกเสร็จก็ต่อเลยนะมึง คุณชายซะไม่มีแดกก็ไม่เก็บ”ไอ้แสบมันว่าผมทีเล่นทีจริง “น่านะ ขี้เกียจเดี๋ยวไงมึงก็ต้องเก็บอยู่ดีนี่น่า”ผมอ้อนๆมันครับแล้วนั่งลงข้างๆมัน “เฮ้ย..”ผมต้องตกใจเมื่อมองมาอีกด้านนึงที่ไม่ใช่ไอ้แสบ ก็ตอนแรกเป็นไอ้เป้นั่งไม่ใช่หรอวะ แล้วมึงมาได้ ไงเนี้ย “มึงเป็นหมารึไง เดินตามกรูอยู่นั่นแหละ”ผมท าสีหน้าไม่พอใจ “เป็นหมาก็ยอมครับถ้าได้ตามน้องข้าว”นั่นไม่วายหยอดอีก บ้านมึงขายขนมหวานรึไงวะ ทั้งวงเหล้าก็นั่ง มองเหมือนไอ้คู่นี้นี่จะยังไงกัน ยิ้มๆๆๆๆๆ นั่งมองหน้าผม แล้วมันก็ยิ้มๆๆๆๆๆ ไม่รู้มันยิ้มหาอะไร นั่งไปได้สักพัก แดกไปได้สักหน่อย ก็มึนๆนิดหน่อยนะครับ “เฮ้ย เบียร์หมดวะไอ้ปองไปซื้อให้หน่อยดิ”ไอ้พี่ใสมันหันมาบอกคนชื่อพี่ปอง “โหกรูไม่ได้แดกเบียร์กรูแดกเหล้า แต่พอเบียร์หมดเสือกให้กรูไปซื้อเบียร์สัด”ไอ้คนชื่อพี่ปองมันบ่น “เออ..ไปซื้อให้กรูหน่อยไม่ได้ไงวะ..กรูขี้เกียจ..เห็นเมียกรูมั้ยนอนหลับบนตักกรูเนี้ย แล้วกรูจะลุกไปยังไง” ไอ้พี่ใสมันบ่น ก็พี่แก้วนะสินอนหลับอยู่บนตักพี่ใส แบบผัวกรูนะ เลยอะครับ “เออ..เอามานี่..เดี๋ยวกรูไปซื้อเอง..เถียงกันอยู่ได้”แล้วอยู่ๆไอ้โรคจิตมันก็พูดขึ้น ท าเป็นมีน้ าใจขึ้นมาเชียว “อะ..นี่เงิน”ไอ้พี่ใสมันรีบหยิบเงินให้เมื่อไอ้โรคจิตมันลุกขึ้น “ไม่ต้องเดี๋ยวกรูจ่ายเอง.. เอาอะไรเพิ่มอีกมั้ย”แหมท าเป็นอวดรวย สาด “แล้วแต่มึงดิกับแกล้มก็ได้น้ าแข็งเพิ่มก็ดี”พี่ใสมันพูดเป็นชุด “เออ..ไปน้องข้าวลุกสิครับ”อยู่ดีๆมันก็หันหน้ามันที่ผม “อ่าว..เกี่ยวอะไรกับกรูวะ”ผมท าหน้างงๆ มองหน้ามัน “เกี่ยวดิ..แฟนไปไหน..น้องข้าวก็ต้องไปด้วย”พูดหน้าตาย “พ่อมึงสิ..กรูไม่ได้เป็นแฟนมึง..”ผมท าตาขวางใส่มัน “ลุกสิครับ..เร็วๆ..”มันยังไม่วายพูดอยู่นั่น “กรูไม่ลุก”ผมเน้นเสียง

“จะลุกดีๆหรือจะไปแบบไม่ต้องเดินครับ”อะไรวะไปแบบไม่ต้องเดิน ตอนที่ผมก าลังงงๆอยู่นั้น ตัวผมก็ ลอยขึ้นเลยครับ “เฮ้ยยย”ผมได้แต่ร้อง “ฮ่าๆๆ.ส่งตัวเข้าเรือนหอเลย”ไอ้ทั้งวงก็ฮือฮา แซวกันยกใหญ่แต่ไอ้เหี้ยนี่หรอ เหมือนไม่รู้สึกอะไร อุ้มผม แล้วเดินไปที่รถ ผมก็ดิ้นครับ แต่มันไม่หลุด “ไอ้เหี้ยปล่อยกรูลงสิวะ”ผมร้องบอก “เดี๋ยวสิครับ จะถึงรถแล้ว ใจเย็นสิแหมใจร้อนไปได้ฮ่าๆๆ”นั่นครับมันยังแซวผมอีก “นั่งนะครับ ห้ามออกมา อย่าหาว่าไม่เตือน”นั่นไงครับเมื่อถึงรถมันก็เอาผมเข้าในรถ แถมยังขู่ผมอีก “นึกว่ากรูกลัวมึงหรอ”ผมหันไปบอกมัน “ไม่รู้สิครับ...แต่ว่าจะลองดูมั้ยละครับ”มันยังไม่วายขู่ผมอีกครั้ง แล้วนี่มึงจะยิ้มเหี้ยอะไรนักหนาวะ แล้วมันก็ก้ม ก้มมาใกล้ๆหน้าผม “เออๆ..มึงจะไปมั้ย ไปขับรถสิวะ เหี้ยนิ”ผมก็ตัดบท แล้วมันก็หัวเราะร่าทันทีเมื่อมันคงเห็นหน้าที่ท าให้ เป็นหน้าปกติไม่ถูกนะครับ แล้วมันก็เดินไปข้างคนขับ พอถึงเซเว่น มันกับผมก็ลงไปซื้อๆๆ ผมก็หยิบๆๆ พอถึงตอนคิดเงิน ผมก็วางทับกับของมัน แล้วเดิน ออกมาเลยครับ มันก็ยืนหัวเราะอีก นี่มึงบ้าป่าวเนี้ย ไม่หัวเราะก็ยิ้ม ไอ้เวร เพล้งงงงงง “เฮ้ย..”ผมอุทานกับตัวเอง ก็นักเรียนเทคนิคนะสิครับแม่งตีกันกลางแจ้งเลย ใส่ชุดเทคนิคเต็มชุดด้วย กับ อีกโรงเรียนเป็นโรงเรียนอาชีวะ เทคนิคสองคน อาชีวะนี่ ห้าคนเลยครับ ไอ้เทคนิคมันโดนรุมๆๆกระทืบ เอาไงดีวะกรูยืนดูเฉยๆอย่าไปยุ่งเรื่องชาวบ้าน หรือว่าช่วยมันดีวะ ไม่รู้จะตัดสินใจยังไง เลยวิ่งเข้าไปหา ไอ้โรคจิตในเซเว่น “เฮ้ย..ไอ้ตาร์ข้างนอกเด็กเทคนิคสองคนโดนอาชีวะรุมตีนวะ”ผมพูดบอกมัน มันรีบควักเงินจ่ายแล้วบอก ทางร้านฝากไว้ก่อนแล้ววิ่งตามผมออกมา “เฮ้ย...ไอ้ต๊อบ”แล้วไอ้โรคจิตก็อุทานเสียงดัง มันวิ่งเข้าไปในกลุ่มนั้นแล้วถีบเด็กอาชีวะเลยครับ ผมงงอยู่ อ่าวมึงรู้จักกันด้วยหรอวะ เฮ้ย ไม่ใช่สิเข้าไปช่วยสิมึงไอ้ข้าว ฮ่าๆๆๆ มันตีนอีกแล้วกรูขาดมานาน ผมกับไอ้อาชีวะ แล้วเทคนิคอีกสองรุมกันอยู่นานสองนาน “เฮ้ย...ไอ้ตาร์..มันเล่นมีดวะ”ผมร้องบอกไอ้ห่าตาร์เมื่อเห็นไอ้อาชีวะควักมีดออกมา

“อ่าว..เล่นหมาๆหรอพวกมึงอะ..ได้หมามากรูหมาไป”มันพูดเสร็จแล้ววิ่งไปเลยครับ อ่าวนี่มึงทิ้งกรูเลย หรอไอ้เปรต ผมกับไอ้คนถือมีดนั่นก็ปล้ ากันอยู่ จนผมได้มีดมาแต่ดันไปโดนแขนไอ้อาชีวะพอดี “โอ้ยย”มันร้อง “เฮ้ย...ไอ้วิทย์เป็นไงบ้างวะ”เพื่อนมันอีกคนที่ก าลังชกกับไอ้เทคนิคอยู่ได้ยินเสียงไอ้เหี้ยนี่ร้องก็ตะโกนถาม ขึ้น “มึง..”ไอ้ห่าที่โดนมีดก็มองหน้าผมอาฆาตมาก แล้วก าลังจะสู้กันต่อครับ “เฮ้ย..”ผมได้แต่ตกใจ ก็ปืนมันมาจากไปมาจ่อหัวไอ้เหี้ยที่ก าลังชกกับผมอยู่ อ่าว ไอ้โรคจิตนี่หว่า ทั้งหมดหยุดชะงักครับ “ท าอะไรเมียกรูอยู่”โหมึงยังมีอารมณ์เล่น มันยิ้มน่ากลัวมากเลยครับคราวนี้ “เออกรู”ไอ้นั้นอึ้งแดกพูดไม่ออก แต่ว่าพวกเพื่อนมันวิ่งหนีกันไปหมดแล้วครับเหลือไอ้เหี้ยนี่คนเดียวที่ไอ้ตาร์เอาปืนจ่อหัวมันอยู่ “จะไปดีๆหรือจะเป็นวิญญาณไป”ไอ้โรคจิตมันขู่ตามันน่ากลัวมากอะครับ “เออ ..คือกรู”มันยังพูดไม่ทันจบ แล้วมันก็วิ่งหายลู่ไปเลยครับ “เฮ้ย...ไอ้ต๊อบ ไอ้เจ๋งเป็นไงบ้างวะ”มันหันไปถามเพื่อนเทคนิคมันสอง “เออ..สบายดีวะ”มันบอก สบายดีพอมึงสินั่นเลือดหรือน้ าแดงเต็มหน้ามึงเลย ถ้าพวกกรูไม่มาช่วยมึงก็ไป สบายแล้ว สาด ปากดี “แล้วที่รักเจ็บตรงไหนมั้ยครับ”มันหันมาถามผม “ไม่..ขอบใจ”ผมบอกมัน อ่าวนี่ตกลงกรูยอมเป็นที่รักมันแล้วเรอะ เลิกสนใจเรื่องนี้สักประเดี๋ยว ผมหันไป มองที่ปืนมัน นี่มึงพกปืนเลยหรอวะ “มึงไปเอาปืนมาจากไหน”ผมถามมัน มันยิ้ม “ไปขโมยต ารวจมาเมื่อกี้”มันยิ้มตอบ “กรูไม่ตลก”ผมบอกไปหน้าผมก็นิ่งสุด “อ่า..บอกก็ได้เนี้ย ปืนปลอมไม่มีอะไรหรอกครับ”มันชูปืนให้ผม

“ห๊ะ...”ผมยังท าหน้างง “ปืนปลอมครับ...”แล้วมันก็ยิ้มส่งปืนมาให้ผม แล้วผมก็ดูแล้วเอาแมคออกมาดูอ่าวปลอมจริงๆนี่หว่า “ท าไมเหมือนจริงจังวะ”ผมถามมัน “ก็นะ....”มันได้แต่ยิ้มอีก “เฮ้ย..ไอ้ตาร์ขอบใจมึงมากนะ”ไอ้คนนึงมันพูดขึ้นแล้วหันมามองหน้าผม “ขอบใจนายด้วยนะ นาย..” “เราข้าวนะ..ไม่เป็นไร”ผมก็ยิ้มตอบให้มัน “โหย..ทีพี่ไม่เคยยิ้มให้ไอ้เหี้ยต๊อบรู้จักไม่ถึงนาทียิ้มให้ซะงั้นอะ”มันพูดคิ้วผูกโบ “กรูจะยิ้มให้เฉพาะคนที่กรูอยากยิ้มเท่านั้นแหละ”ผมตอบมัน แล้วก็ขอบคุณกันเรียบร้อยก็ต่างคนต่างแยก ย้ายกันไป พอขึ้นรถได้มันก็ขับๆๆ ขับไป จนมันเลี้ยวมาอีกทาง เฮ้ยมันไม่ใช่ทางกลับบ้านพี่ใสนี่หว่า “มันไม่ใช่ทางกลับบ้านพี่ใสนี่หว่า..นี่มึงจะไปไหน”ผมหันไปถามมัน “ไปสวรรค์”มันตอบแล้วยิ้ม “เฮ้ย”ผมอุทาน “นี่มึงจะไปไหน...”ผมเริ่มระแวงมันแล้วครับตอนแรกก็ไว้ใจมันอยู่หรอกไม่ได้คิดอะไร “ฮ่าๆๆๆ..หน้าน้องตอนตกใจหน้าตลกเป็นบ้าเลยวะ”แล้วมันก็หัวเราะครับ หัวเราะอยู่นั่นแหละ “สัด กวนตีน”ผมด่ามัน แล้วมันก็เลี้ยวมาที่คอนโดหนึ่ง “รออยู่นี่นะครับ เดี๋ยวพี่มา”มันบอกผมแล้วมันก็ลงไปเลยครับ ผมก็รอแต่โดยดี ไปประมาณครึ่งชั่วโมง นานจังวะ จนไอ้พี่ใสโทรมาตามแต่ผมได้อธิบายไปจนหมดแหละครับว่าเกิดอะไร ขึ้นบ้างระหว่างมาซื้อของ กรูว่าน้ าแข็งละลายหมดแล้ว สัด ไปท าเหี้ยไรวะ นานชิบ แล้วนั่นไงมาแล้ว แต่เอ๊ะ ท าไมหน้ามันงออย่างนั้นอะ แล้วก็มีผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งตามลงมาด้วย ขาวสวย เชียวครับ มันหันไปทะเลาะกับผู้หญิงคนนั้น แล้วผู้หญิงคนนั้นก็ตบหน้ามัน แต่มันก็ยืนให้ตบแต่โดยดีแล้ว

อยู่ๆผู้หญิงคนนั้นก็กอดมันอีก อ่าวตกลงมึงจะเอาไงกันแน่วะ แต่ว่าไอ้ตาร์ดันผลักออก แล้วพูดอะไรไม่รู้ แล้วเดินมาที่รถเลยครับ ผู้หญิงคนนั้นได้แต่ยืนร้องไห้ ปั้ง มันปิดประตูแรงมาก ในรถเงียบสงบ ผมไม่ถามอะไรทั้งสิ้น จนขับมาไกล มันพูดขึ้นท าลายความเงียบ โดยการเปิดประเด็นเรื่องของมันเอง “ไม่สงสัยหรืออยากถามอะไรหน่อยหรอครับ”มันถามผม “ไม่อะ นั่นมันเรื่องส่วนตัวของมึง”ผมผู้มีมารยาทตอบไป หลังจากนั้นก็นั่งเงียบอยู่นาน จนมันพูดขึ้นอีกครั้ง “ผู้หญิงคนนั้นเป็นรุ่นพี่ปีสอง มหาวิทยาลัยเดียวกับพี่ชายของพี่ เรารู้จักกันเพราะพี่ชายของพี่แนะน าให้ รู้จัก พี่เค้าชื่อน้ า ยอมรับตามตรงตอนแรกที่พี่คบกับน้ านั้นไม่รู้ว่าเป็นรักหรือหลงกันแน่ พี่เริ่มตามจีบน้ า แล้วเราขอคบกัน แต่พี่ก็ยังคบกับรุ่นน้องหรือเพื่อนในโรงเรียนเดียวกัน จนน้ าจับได้ พี่ก็ยอมรับแต่โดยดี แล้วขอเลิกกับน้ า แต่ว่าน้ าไม่ยอมเลิก จนตอนนี้พี่ไม่ได้คบกับใครเรายังพูดคุยกันอยู่แต่ว่าน้ าเหมือนคิด เองไปคนเดียวว่าพี่ยังชอบเค้าอยู่แล้วที่พี่ไม่จีบใครต่อเพราะพี่รักเค้า พี่พยายามอธิบายให้น้ าเข้าใจ จน วันนี้พี่มาที่นี่เพราะน้ าโทรมาบอกว่าไม่สบาย แต่ที่จริงไม่ใช่ น้ าแค่โกหกเพื่อที่จะให้พี่มาหา แล้วเมื่อกี้พี่ได้ บอกน้ าไปว่าพี่มีคนที่ชอบแล้ว และคนนี้พี่แน่ใจว่าไม่เหมือนคนอื่นๆพี่จะท าให้ตัวเองแน่ใจว่าเป็นรักหรือ ว่าหลงกันแน่ ขอให้น้ าไปเริ่มต้นชีวิตใหม่กับคนอื่นซะ” เมื่อมันพูดยังไม่ทันจบ “เห็นแก่ตัว”ผมพูดบอกมันแต่ไม่ได้มองหน้ามัน “ครับพี่ยอมรับว่าเห็นแก่ตัว. แต่ว่าพี่ไม่ได้รักน้ าแล้วพี่ก็ไม่อยากท าร้ายจิตใจน้ าอีก”มันยังบอกต่อ แล้วจะ มาเล่าให้กรูฟังท าไมวะ สงสัยอยากระบายความในใจมั้ง “ถ้าไม่ได้รักเค้าแล้วไปให้ความหวังเค้าตั้งแต่แรกท าไม”ผมหันไปถามมัน “ไม่รู้สิ... ตอนนั้นแค่คิดว่าอยากได้ไม่คิดอะไรมาก แล้วก็ไม่คิดว่าน้ าจะจริงจังขนาดนั้น ตอนพี่มีคนอื่นน้ า ไปท าตัวเหมือนไม่ใช่น้ า จนพี่ไม่ไหว เลยต้องบอกเลิกจริงๆ พี่คงหลงน้ าจริงๆตอนแรก พี่คบคนอื่นจนไม่ สนว่าน้ าจะรู้สึกยังไง” แล้วมันก็เงียบ “ที่หลังท าอะไรก็คิดก่อนท าแล้วกัน” ผมพูดได้แค่นั้น ต่างคนต่างเงียบไปจนถึงบ้านพี่ใส แล้วก็โดนพวก เพื่อนพี่ใสแซวว่าไปท าอะไรกันรึป่าว นานมากมาย แฮะๆ ดีมาก ผลคือ ไอ้ห่าตาร์ไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรเลย ครับ แถมยังท าลับลมคมในให้พวกพี่ๆเพื่อนมันสงสัยกันอีกครับ ผมละหน่าย

ตอนที่5 เกือบแล้วมั้ยละไอ้ข้าว และแล้วเราก็แดกห่าเหล้ากันต่อครับ กินไปกินมา ปาไปตีหนึ่ง ไอ้ข้าวก็ไม่ไหวแล้วครับ ตาเยิ้มเลยครับ “เฮ้ย..ไอ้ข้าวเป็นไงบ้างวะ..”เสียงไอ้แมนนี่หว่า “เออ บายยยเด”ผมครับปัดไม้ปัดมือให้มัน ประมาณว่ากรูไม่เป็นไร “น้องข้าวครับ ไหวมั้ยครับ”เสียงไอ้โรคจิตนี่หว่าแล้วมันก็เขย่าตัวผม ตื้ดดๆๆๆๆ โทรศัพท์ๆในกางเอง โทรศัพท์มาไอ้ข้าว บอกตัวเองครับแล้วผมก็ควักโทรศัพท์ออกมา “อืม”ผมอืมเป็นเสียงว่ากรูรับแล้วนะ “นี่เมาแล้วหรอข้าว”เสียงพี่เจ้านี่หว่า “คราบบบ”ผมตอบรับไปยิ้มไป “ไปนอนได้แล้วนะครับ.. นี่พี่คิดว่านอนไปแล้วนะเนี้ย”พี่ผมมันบอกเสียงเอือมๆ “ยางง..คิดถึงจางเลย”ผมครับเมาแล้วเพ้อเจ้อ “อืมครับ.. ท าไมน้องพี่เมาแบบนี้ละครับ ไอ้แสบดูแลไม่ดีแน่เลย”พี่ผมบ่นๆ “อืม”ก็ได้แต่อืมนั่นแหละครับ “ให้พี่ไปรับกลับบ้านมั้ยครับ”พี่ผมเป็นพี่ชายที่ดีเสมอ “ม่ายต้องหรอคราบบ.. ข้าวจะนอนที่นี่อะ”ผมบอกไป ผมจะชอบอ้อนพี่ชายคนโตผมมากมาย “ไหวแน่หรอ.. พี่ว่าเราไปนอนดีกว่านะ”พี่ผมยังมีเสียงเป็นห่วงผมอยู่ “หวายย “ผมตอบไป “นอนหลับฝันดีนะครับ แล้วมีอะไรโทรมาหาพี่นะ”พี่ผมบอก “คราบ ฝานดีคราบ หึหึ”ผมครับ บอกไปตาก็หลับ หัวเราะไปด้วย สนุกดี

เมื่อผมหรี่ตาลืมขึ้นแค่นั้นเองครับ ลืมตาแค่นิดเดียวก็เห็นรังสีอัมหิตอยู่ข้างหน้า ก็หน้าไอ้ตาร์ตอนนี้สิครับ อย่างกับจะฆ่าผมอะ กรูไปท าอะไรให้มึง ผมเลยหลับตาต่อครับ แล้วก็หลับไป ตื่นมาอีกทีจักจี้จังวะ “อืม”ผมอึดอัดอะครับ เอามือปัดๆแถวท้องน้อย “หึหึ”เอ๊ะ เสียงใครหัวเราะวะ ผมหรี่ตาลืมดูแบบปวดหัวมากมายครับ ตัวก็ไม่มีแรง “เฮ้ย”ผมอุทานเสียงดัง จะไม่ให้ตกใจได้ไงครับ ก็ไอ้ที่ท าอะไรอยู่ตรงท้องผมมันคือไอ้โรคจิต “มึง ท าเหี้ยไรวะ”ผมเสียงก็ไม่มีจะด่าอยู่แล้วครับ “อ่าว... ท าให้ที่รักมีความสุขไงครับ”มันพูดแล้วยิ้ม ผมส ารวจตัวเอง ได้แต่มองตัวเองนะครับ ตัวไม่มีแรง เสื้อกรูหายไปไหนวะ เหลือกแต่กางเกงนักเรียน แล้วไอ้เหี้ยตาร์มันก็เอาหน้ามันมาอยู่ตรงหน้าผมครับ “เมื่อกี้..ใครโทรมาหรอครับ”มันถาม “เสือกอะไร..มันเรื่องของกรู”ผมบอกมันแบบเสียงเบาๆ หลบสายตามันครับ ก็ตามันอะเจ้าชู้เจ้าเล่ห์เป็น บ้าเลย “พี่ถามว่าใครครับ”มันยังถามอีกคราวนี้เสียงมันแข็งเลยครับ “กรู...ไม่..บอก”นั่นไงครับ แรงก็จะไม่มียังปากดีต่อได้อีก “ได้ครับ”มันพูดค าเดียวครับ เอามือบีบหน้าผมแล้วจูบเลยครับ โอ้ยกรูเจ็บนะตอนแรกผมไม่ยอมเผยบอก ออกครับแต่อีตอนที่มันบีบแก้มผมนะมันเลยต้องเผยปากออกบ้างแล้วมันจูบแบบตายอดตายอยากมากเลย ครับ พอมันเผยปากออกผมจะบอกให้มันหยุด ก็พูดไม่ทันแล้วละครับ ก็มันเล่นประกบต่อเลย กรูหายใจไม่ทัน โว้ย ไอ้สัดนี่ “ฮาๆๆ”ผมได้แต่หอมเมื่อไอ้เหี้ยตาร์มันหยุดจูบแล้วมันก็ไซร์ไปที่คอ ไปที่หูผม “จะบอกพี่ได้รึยังครับว่าใครโทรมา”มันยังถามต่ออีกคับ มาถามตรงหูกรูท าไม กรูเสียวโว้ย “มึงบ้าไปแล้วรึไง”ผมถามมันพร้อมกับผลักตัวมันออก แขนก็ไม่มีแรง มือก็ไม่มีแรง “ก็น้องท าให้พี่บ้าท าไมละครับ”มันยังกดทับตัวมันมาที่ผมแล้วเอาหน้าผากมาชนกับหน้าผากผม “ใครโทรมาครับ”มันยังถามอีก แล้วจูบๆๆ ไปทั่วหน้าผมเลยครับ

“พี่..พี่กรู....ทะโทรมา”ผมบอกมันพร้อมกับดันหน้ามันออก “พี่แท้ๆเลยหรอครับ”มันยังถามต่ออีก “เออสิ..หยุดได้รึยังแม่ง”ผมบอกมันคิ้วผมก็ขมวดกัน “ไม่ครับ..แฮะๆ..น้องพี่มันอยากอะ”ดูครับไม่วาย ดูมัน ท าหน้าท าตาใส่ผมอีก “ขอเถอะนะ”มันพูดเสร็จปุ๊บมือมันไว ปากมันไวปั๊บเลยครับ มันจับหน้าผมมาจูบ ท าไมมึงจูบเก่งอย่างนี้วะ ไอ้โรคจิต ผมก็ตอบสนองมันแล้วครับไม่รู้เพราะเมาหรืออะไร หรือว่าขาดมานาน แฮะๆ แล้วมันก็ไซร์มาที่ คอ มันดูดที่คอผมจนเจ็บไปหมด ไล่ลงมาที่หน้าอก มันดูดหน้าอกผม แล้วขบ จนผมสะดุ้งเลยครับ “อืม...พอๆ...พอก่อน ไอ้บ้านี่..กรูบอกให้”ผมตะโกนใส่มันเมื่อมันก าลังจะเลื่อนต่ าลงไป แต่มันกลับไล่ลิ้นขึ้นมาถึงคางผมแล้วจูบปากผมต่อเลยครับ “อืมมม”ผมก็ตามมันไม่ทันเลยครับ มึงจะไวไปไหนวะ สาด ผมผลักมันออก สุดแรงที่มีตอนนั้นเลยครับ หน้ามันหื่นมากเลยครับตอนนี้ “พอ..กรูบอกว่าพอมึงไม่ได้ยินรึไง”ผมหน้างอด่ามัน มันก็หยุดมองหน้าผม แล้วมันก็เอามือผมไปจับน้อง มันทันทีเลยครับ “เฮ้ย”ผมร้องดัง ก็อยู่ดีๆเอามือกรูไปจับไอ้นั้นมึงอะกรูก็ตกใจดิสาด แข็งมากเลยครับ แล้วพ่อมึงจะให้มา เยอะไปหนายไอ้โรคจิต ใหญ่ชิบหาย อวบด้วย มันมองผมด้วยสายตาหื่นๆ แล้วมันก็เอามือมันจับมือผมให้ รูดขึ้นภายใต้กางเกงนักเรียนมันนั่นแหละครับ “มะ..มึง ท าบ้าอะไรเนี้ย”อ่าวไอ้ข้าว มึงพูดแล้วท าไมมึงไม่เอามือมึงออกวะ “กรูบอกให้หยุด”ผมพูดซ้ าพร้อมกับจะเอามือออก มันกลับกดลงให้มากกว่าเดิม เฮ้ย มึงบ้าไปแล้วรึไง ปาก มันก็ไซร์คอผม กรูคนนะไม่ใช่เสาไฟฟ้า กรูเสียวโว้ย ไอ้เหี้ย ไม่ไอ้ข้าวมึงจะยอมเสียเชิงชายให้มันหรอ เหอะๆ ไม่มีทางโว้ย ทันใดที่คิดได้ผมก็ผลักมันขั้นรุนแรงจนตัวมันล้มไปข้างๆผม ผมก าลังจะลุก แต่มัน กลับคว้าเอวผมไว้ “เฮ้ย...ปล่อยกรู”ผมร้องบอก “หึหึ”อ่าวไอ้เหี้ยหัวเราะห่าเหี้ยไรละ กรูเกลียดตอนมึงหัวเราะ กรูเกลียดตอนมึงยิ้ม กรูเกลียดตอนมึงมอง ตากรูเกลียดโว้ยคนเหี้ยไรเจ้าเล่ห์ชิบเลย “จะไปไหน”มีหน้ามาถามกรูอีกแล้วตัวผมก็ล้มไปทับตัวมันเลยครับ

“ฤทธิ์มากจังเลยนะครับที่รัก”มันพูดไปยิ้มไปอีกครับ ไอ้ผมก็ดิ้นๆๆๆๆ “รู้อะไรมั้ยครับยิ่งดิ้น ยิ่งขัดขืน ยิ่งเพิ่มอารมณ์นะครับ”แงๆๆๆกรูอยากร้องไห้ “มึงบ้ารึป่าว..โรคจิต ..ไอ้เหี้ยปล่อยกรูนะ”ผมด่ามันหลุดมาได้ก็ถีบมันเลยครับ แต่มันเสือกจับข้อเท้าผมอีกครับ แล้วดึงขาผม ทั้งที่ผมถีบอยู่นั่นแหละครับ ท าไมแรงมึงเยอะจังวะ “มานี่”มันพูดพร้อมกับกอดเอาผมเลยครับ หมด กรูจะหมดแรงแล้วนะ “กรูขอร้อง ปล่อยกรูเหอะ” ผมอ้อนวอน เมาอะครับ อยากอ้วกด้วย ไม่ไหวไม่มีแรง “ยอมแพ้แล้วหรอครับ”นั่นยังไม่วายแดกดันกรู ตอนนี้หลังผมพิงกลับหน้าอกมันแล้วครับ มันจูบที่ต้นคอผมเอามือมันมาลูบทีท้องผม ไล่ขึ้นมาบีบหัวนมผม โว้ยกรูเสียวนะเดี๋ยวกรูก็ยอมจริงๆหรอก สัดเอ้ย “พอเถอะนะ”ผมขอมันเสียงแหบแล้วครับ “ขอเถอะนะครับ”นั่นครับมันยังไม่วายพูดซ้ าประโยคผมแต่เปลี่ยนค า “มึงจะบ้ารึไงกรูผู้ชายนะ”ผมเตือนสติมันเพื่อมันลืมตัว “รู้แล้วครับ..”มันพูดแต่ว่าปากยังป้วนเปี้ยนคอผม แล้วมันก็จับหน้าผม แล้วจูบอีกแล้ว มือมันล้วงไปในกางเกงผมแล้วครับ “ท่านี้ก็ท าง่ายดีนะ”นั่นไง กวนตีนซะ “อะ..อย่า”ผมต้องร้องเพราะมือมันรูดขึ้นรูดลงน้องชายสุดที่รักผมแล้วละครับ “อย่าหยุดหรอครับ”ดูมันพูดครับ มีการหัวเราะอีก “อึก...อืม”ผมกลั้นเสียงครับมันเล่นชักๆๆ แล้วอีกมือก็บีบหัวนมผม ปากก็จูบอย่างเร่าร้อน โอ้ยๆไม่ไหว แล้วโว้ย ไหนๆก็แข็งแล้วดีกว่าชักตัวเอง ท ากรูให้เสร็จนะมึงไอ้ตาร์ “อืม..อืม...อา อาๆๆ”ผมร้องเป็นครั้งสุดท้ายเมื่อมันชักมือเร็วขึ้นเหมือนรู้งาน ผมได้แต่หอบเอาหลังพิง หน้าอกมัน มันแสยะยิ้ม “งั้นถึงตาพี่บ้างแล้วนะครับ”มันบอกพร้อมกับพลิกตัวมาด้านบน “มึงจะท าอะไร”ผมถามมันแรงก็ไม่มีท าไมคืนนี้กรูเสียงแรงเยอะจังวะ ท าไปตีกับเค้า ทั้งสู้กับไอ้เหี้ยนี่แถม โดนปล่อยน้ าอีก

“ตีแป้งมั่งครับ ถามได้” โห จะเอากรูยังกวนตีนกรูอีก ไอ้สัด “หยุดเลยมึง”ผมบอกมันตาขวาง “ไม่เห็นหรอว่าพี่ก็อยาก”มันพูดไม่พอควักของมันออกมาเลยครับ เฮ้ย นี่มึงอายกรูบ้างมั้ยไอ้โรคจิต ใหญ่ ชิบหายคิดในใจ หน้าผมก็อึ้งมองไปที่ของมัน “หึหึ..ถึงกับอึ้งเลยหรอ”มันหัวเราะผมไม่มองหน้ามัน หลบสายตา มันก้มลงมาไซร์คอผมอีก “อย่าเลยนะ..กรูไม่ใช่เกย์นะ”ผมบอกมันพร้อมกับผลักมันออก มันมองหน้าผม “ไหนมึงบอกชอบกรูไง กรูไม่เต็มใจ มึงเข้าใจรึป่าว”ผมเตือนสติมันอีกเอาน้ าเย็นเข้าลูบถ้าไม่ลูบแบบนี้กรู ได้เสียงเชิงชายกรูแน่นอน มันท าหน้าคิดอยู่สักพัก “ก็ได้ครับ”อ่าวยอมแล้ว ง่ายดีแฮะ “งั้นพี่ขอชักเฉยได้มั้ยครับ”มันยังมีหน้ามาถามอีก นี่กรูคิดว่ามึงจะเลิกซะอีกนะเนี้ย “เออ..มึงก็ชักไปสิงั้นกรูออกไปข้างนอกนะ”ผมบอกมันก าลังจะลุก หนีไง แฮะๆ “ไม่ได้ครับ น้องต้องอยู่ตรงนี้ดูพี่”เฮ้ย นี่มึงบ้า มึงหื่น หรือมึงเป็นอะไรเนี้ย ไปตรวจหายางอายมึงหน่อย ดีมั้ย “มึงจะบ้ารึไง”ผมด่ามันพร้อมกับจะลุกขึ้น “เลือกเอาแล้วกันครับ.. จะดูพี่หรือว่าจะให้พี่ดูน้อง.. คิดว่าสู้แรงพี่ไหวก็เลือกเอาลองดูสภาพตัวเองตอนนี้ ก่อน”ดูมันพูดครับ รัดกรูเต็มๆ แถมยิ้มแบบกรูมีชัยไปกว่าครึ่งอีก ผมคิดสักพัก เอาก็เอาวะ ยอมๆมันไป เดี๋ยวถึงทีกรูบ้างเหอะ ไอ้โรคจิต “เออ..แม่ง..จะท าเหี้ยไรก็ท าเร็วๆ”ผมบอกมันปัดๆไม่มองหน้ามันครับ “ดีมากครับ”แงๆๆไอ้หื่นกาม พ่อคาบแม่คาบช่วยด้วย แล้วมันก็ก้มลงจูบผม ผมก็ยอมโดยดีครับ ปล่อยมัน ไป ไซร์จนผมเสียวไปหมด เผลอครางออกมา “อา...อา”แม่งเอ้ยเสียงเชิงกรูหมด สัด ครางให้ผู้ชายฟัง เอ๊ะหรือว่าเสียงตั้งกะตอนมันชักให้กรูแล้ววะ แฮะๆมันก็เอามือมันชักของมันไปครับ ตัวมันก็อยู่บนตัวผม ปากมันก็จูบไซร์ทั่วตัวผมเลยครับ หน้าตามัน เซ็กสุดๆ แบบตามันหื่นมากอะครับ มึงอดอยากมาจากไหนเนี้ย คิดนะครับไม่ได้พูดไป

“อา อืม อึก”ไม่ใช่เสียงผมนะครับ เสียงมันอะ เสือกมาครางข้างหูกรูอีก มึงนิแล้วมันก็เลียที่หูผมครับ ผม ถึงกับต้องเอามือไปจับคอมันเลยครับ กรูเสียวโว้ย และแล้วก็มีเสียงมันหลุดมาเป็นครั้งสุดท้าย “อา..อืม..ๆๆอืม ซี๊ดดด.อา”สงสัยมันคงสุดแล้วแหละครับ หน้ามันก็มุดอยู่ตรงคอผมจูบคอผมอยู่นั่น ไอ้น้ า รักของมันก็เลอะเต็มหน้าท้องผมเลยครับ มันหอบอยู่ตรงคอผมครับ “เสร็จแล้วก็ลุกสิวะ”ผมบอกพร้อมผลักตัวมันเบาๆ “อืม..เดี๋ยวสิครับ ยังไม่อยากลุกนิ”มันท าเสียงอ้อนๆ “ลุกเลยสัด..กรูหนัก”ผมบอกมัน แล้วมันก็ลุก แล้วก็หอมแก้มผม แล้วยิ้มอีกแล้วอ่า “ไปล้างตัวกันครับ..ปะเดี๋ยวพี่ล้างให้”มันพูดพร้อมกับจะจับตัวผม “ไม่ต้องกรูไปเองได้ มึงอยู่นี่แหละ”ผมพูดพร้อมกับเดินไปเลยครับ หน้ากรูแดงป่าวหว่า อายเฟ้ย แล้วผม ก็เข้าไปจัดการท าความสะอาดตัวเองในห้องน้ า เสร็จมันก็เข้าไปต่อ นอนกันมันก็กอดผมถึงเช้าเลยครับ ที่ จริงผมไม่ได้ยอมมันหรอกครับ แต่มันไม่ยอม ตื้อและขู่ผมอยู่นั่นแหละ เลยเอาวะแรงกรูก็หมด อยากท าไรก็ ท า ตื่นเช้ามา เพื่อนผมก็นอนกันกระจายเลยครับไอ้พวกวงเหล้านั่นแหละ ผมแอบลงมาแล้วให้พี่ชายผมมารับ กลับบ้าน ส่วนไอ้ห่าโรคจิตนะหรอ หลับเป็นตายบนห้องนู้

ตอนที่6 ข้อความไอ้โรคจิต พอกลับมาถึงบ้านพอดีวันนี้เป็นวันเสาร์เพราะวันที่ไปกินเหล้าบ้านไอ้แสบนะวันศุกร์ผมก็นอนแผ่หลาเลย ครับ ก๊อกๆๆ “เปิดเลยคราบ”ผมบอกเพราะว่าบ้านผมใครเข้าห้องใครต้องเคาะประตูก่อนทุกครั้ง “เป็นไงละเรา..เมาค้างรึไง”พี่เจ้าสุดที่รักของผมเองแหละครับ “ป่าวสักหน่อย..ข้าวแค่นอนคิดอะไรเรื่อยเปื่อย”ผมบอกพี่ผมนั่งลงบนเตียงข้างผม ผมก็เลยเอาหัวไปหนุน ตักพี่สุดที่รักซะเลย อ้อนมันหน่อย “อ้อนอีกแล้วนะเรา”พี่ผมพูดไปหัวเราะนิดๆ แล้วเอามือมาลูบหัวผม “อย่าไปกินเหล้าบ่อยๆรู้มั้ยครับ แค่ตอนม.ต้นพ่อก็บ่นจะแย่แล้วเรื่องเที่ยวเรื่องไปตีกับคนอื่นนะ เดี๋ยวม. ปลายมีอีกมีหวังพ่อเครียดตาย”พี่ผมก็พูดไปหัวเราะไป “อ่านะ..พี่ก็ช่วยข้าวแก้ตัวกับพ่อสิ..ข้าวแค่ไปนอนบ้านเพื่อนเอง ส่วนเรื่องตีข้าวไม่เคยหาเรื่องใครก่อนเลย น้า”ผมยังอ้อนไม่เลิก “เรานะตัวดีเลย”พี่ผมดันรู้นิสัยผม “เดี๋ยวอาบน้ าอาบท่าแล้วลงไปกินข้าวนะครับ”พี่ผมบอกพร้อมกับจะลุกขึ้น “คราบบบ”ผมรับค าแล้วพี่ผมก็เดินออกไป แล้วเมื่อมีสติก็ท าให้จิตสงบก็คิดอะไรไปเรื่องของไอ้โรคจิตว่า ท าไมมันต้องท าอย่างนั้นด้วยทั้งๆที่เราเป็นผู้ชาย ถามตัวเองต่างๆนาๆแต่ว่าก็ไม่สามารถได้ค าตอบได้ นอกจากตัวเจ้าของเรื่องเอง ตื้ดๆ ๆๆ(สั่นและเสียง)หิหิ เสียงร้องที่เธอได้ยินกลั่นออกมาจากใจจริงๆ และเสียงเปียโนที่เธอได้ยินก็ออกมาจากใจจริงๆ เพื่อระบาย ทุกอย่างข้างใน ให้ได้ไหลรินออกจากหัวใจ .....ผมชอบครับถ้ามีคนโทรเข้ามาจะปล่อยให้มันร้องเพลงให้ฟัง สักพักก่อนแล้วค่อยรับ อ่าวเบอร์ใครวะ “ข้าวพูดครับ”ผมจะรับโทรศัพท์แบบนี้ทุกรอบถ้าไม่รูว่าเป็นเบอร์ใคร

“รู้แล้วครับ.”งะ ตัวเหี้ย “นี่มึง..ได้เบอร์กรูมาได้ไงวะ”ผมถามมันอย่างตกใจ “อ่าว..ก็ตอนน้องข้าวเมาพี่ก็เอาเบอร์น้องข้าวโทรเข้าเบอร์พี่ไงครับ”งะ เลว “มึงมีอะไร”ผมถามเสียงห้วนๆ “คิดถึงครับ”มันตอบ สัด กรูไม่มีอารมณ์กวนตีนกับมึงนะ “แค่นี้ใช่มั้ย”ผมถามไปแต่ไม่รอค าตอบ ผมก็รีบวางเลยครับ แล้วก็ตั้งสั่นอย่างเดียวบัดนาว เสียงไม่ฟังแม่ง มันละ ตื้ดๆๆๆ..........มันยังไม่วายตื้อโทรมาอีกครับ จนห้าสายไม่ได้รับ ผมเลยรีบเมมเบอร์มันเลยครับว่าไอ้โรค จิต ผ่านไปประมาณห้านาที ตื้ดๆๆๆ..ข้อความของไอ้โรคจิตนั้นแหละครับ “รับโทรศัพท์นะครับ..คนดี..อย่าให้พี่มีน้ าโห”นั่นมันส่งมาขู่ผมอีกครับ กรูไม่รับมึงจะท าไม มันก็โทรมาอีกครับ ประมาณสามสาย ตื้ดๆๆๆ..ข้อความมาอีกแล้วครับ “ไม่รับก็ช่างครับ..วันจันทร์พี่ไปรับไปโรงเรียนด้วยกันนะครับ”มันพิมพ์มาแค่นี้ครับ เฮ้ยผมงงครับมึงรู้จัก บ้านกรูด้วยหรอวะ “กรูไม่ไป..กับคนอย่างมึงหรอก”ผมส่งข้อความกลับไปครับ สักห้านาทีมาใหม่อีกครับ “รักนะครับ..วันจันทร์เจอกันครับ”งะ อะไรของมึงเนี้ย อาบน้ าเสร็จพี่ผมก็เรียกให้ลงไปกินข้าว ทั้งเสาร์ทั้งอาทิตย์ผมก็นอนคิดเรื่องไอ้เหี้ยโรคจิตนั่นแหละครับคิด ไปเรื่อยเปื่อย ไม่เข้าใจมัน จนวันจันทร์ผมก็ไม่ได้คิดว่ามันจะมาลืมไปแล้วนะครับ วันนี้ตื่นสายด้วยเมื่อคืนเล่นเกมส์ทั้งคืน ลงมาข้างล่างก็เจ็ดโมงสิบห้า..เมื่อผมก าลังเดินลงบันไดมานั้น ก็ได้ ยินเสียงพี่ชายผม ไอ้พี่ตังมันคุยกับใครอยู่วะ “น่า..พี่นะ..”เอ๊ะเสียงนี้เสียงคุ้นๆวะ

“เออๆ..กรูรู้แล้ว..สัด”แล้วพี่ผมด่ามัน “ไป..แดกข้าวกัน”พี่ผมมันบอกไอ้นั้นแล้วเดินไป ผมเดินตามไปห้องครัวติดๆ แล้วพบว่าเฮ้ย มึง ไอ้โรคจิต “ไอ้เหี้ยตาร์”ผมเรียกมัน “คราบผม..”ดูมันหันมายิ้มระรื่นให้ผม “นี่...นี่มึง...มาได้ยังไง”ผมไม่รู้จะถามมันยังไงครับอึ้งแดก “ขับรถมาครับ” “กวนตีน”ผมด่ามัน “นี่พี่ตังรู้จักมันด้วยหรอ”ผมหันไปถามพี่ผมครับ “เออ..คือ..ไอ้ตาร์มันเป็นน้องไอ้เลขเพื่อนพี่นะเรียนมหาลัยเดียวกัน”พี่ผมอั้มอึ้งตอบ ผมก็ไม่รู้จะพูดอะไรต่อครับก็มันทั้งงง ทั้งอะไรหลายๆอย่างนิ “มากินข้าวเช้าสิข้าว”พี่ผมมันเรียก “ไม่..ข้าวไม่กิน..ข้าวจะไปโรงเรียนแล้ว”ผมบอกพร้อมกับเรียกพี่เจ้าให้ลงมา พี่เจ้ามันก็วิ่งลงมาอย่างเร็ว ครับ “พี่เจ้าไปส่งข้าวที่โรงเรียนหน่อยดิ”ผมบอกพี่ผม ไอ้ตาร์มันก็ยืนมองอยู่ครับ “อ่าวข้าวก็ไอ้ตาร์มันมารับนี่ไงจะให้พี่เจ้าไปส่งท าไมละ”พี่ตังขัดคอเลยครับ “ไม่ข้าวไม่ไปกับมันข้าวจะให้พี่ตังไปส่ง”ผมบอก ไอ้พี่เจ้ามันก็มองประมาณว่าไอ้นี่ใคร “นี่ชื่อตาร์นะพี่น้องไอ้เลขไงที่เรียนเศรษฐศาสตร์”พี่ตังแนะน าไอ้ห่าตาร์ “หวัดดีครับพี่”ไอ้ตาร์มันยกมือไหว้ “อ่าวน้องไอ้เลขเองหรอก..คนกันเอง มีอะไรรึป่าววะมาถึงนี่”พี่เจ้าถาม “อ่อ..คือผมจะมารับน้องข้าวไปโรงเรียนด้วยกันนะครับ ผมนัดไว้แต่พอมาถึงน้องข้าวจะเบี้ยวนัดผมซะ งั้นอะครับ”เฮ้ยไอ้โรคจิตกรูไปนัดกะมึงตอนไหนวะ “ใครบอกกรูนัดกับมึงห๊ะ”ผมขึ้นเสียงใส่มัน

“เอาน่าไอ้ข้าว ไอ้ตาร์อุตส่าห์มารับไปกับมันเหอะ”พี่ตังยังไม่วายเข้าข้างมันอีกครับ “แต่ว่า...ข้าวอยากให้พี่เจ้าไปส่ง”ผมยังไม่วายงอแง แล้วไอ้พี่เจ้ามันหายไปครับประมาณห้านาทีมันก็วิ่งกลับมา “ข้าวพี่ไปส่งข้าวไม่ได้แล้วนะ..พอดีไอ้คิมโทรมาบอกพี่มีโปรเจคมีปัญหานิดหน่อยนะให้พี่รีบไปมหาลัย ด่วน”พี่เจ้ามันพูดเป็นชุด “แต่ว่า...”ผมยังพูดไม่ทันจบ “ให้ตาร์ไปส่งละกันนะ ขอโทษนะคราบ นะคราบ”มันอ้อนท าหน้าเป็นลูกหมาแล้วมันก็วิ่งหนีผมไปเลยครับ “หึหึ”เอาอีกแล้วครับจะใครละ ก็ไอ้เหี้ยตาร์ไงยืนหัวเราะผมอีกแล้ว “ข้าวให้พ่อไปส่งก็ได้”ผมยังไม่วายครับกรูมีอีกโว้ย “พ่อออกบ้านไปตั้งแต่เช้ามืดแล้ว”พี่ตังมันพูด อ่าวเฮ้ย หมดคนแล้ว “งั้นพี่ก็ไปส่งข้าวสิ”ผมก็ยังหาทางออก “ไม่เอาโว้ย..ทางไปโรงเรียนแกกับมหาลัยพี่คนละทางกัน แล้วพี่มีเรียนสาย กินข้าวเสร็จค่อยไป”นั่นไง พี่ชายที่แสนดีมันปฏิเสธผมอะครับ ท าไมอยากให้น้องไปอยู่ในถ้ าเสือนักห๊ะ ไอ้พี่เวร “เออ..จ าไว้เลย”ผมงอนมันคับงอนโว้ย “เอาน่า..ไปกับไอ้ตาร์นั่นแหละ”พี่ผมยังพูดซ้ า ผมหันไปมองหน้าไอ้ตาร์มันยืนยิ้มกรูจะไม่ไปก็เพราะมึงยิ้ม เนี้ยแหละไอ้เหี้ย ผมคิดอยู่นานเอาไงดีวะไอ้ข้าว ไม่ไปกับมัน หรือว่าโทให้ไอ้ป๊อดมารับดีหรือว่าไปกับมันดีวะ โว้ย จะเจ็ด โมงครึ่งแล้วด้วย เอาไงดีวะ ผมคิดอยู่นานหันไปมองหน้าไอ้ตาร์อีกครั้ง เอาวะ ไปก็ไป แม่ง กรูไม่มี ทางเลือกหรอนะ ผมไม่เคยไปโรงเรียนสายซะด้วยตั้งแต่เกิดมา “เออๆ จะไปรึยังไง”ผมพูดแล้วเดินหันหลังออกมา “คราบบ”มันท าเสียงใสเลยครับ มันเอารถฟีโน่มาครับ สีแดงเลือดหมูมันแต่งซะดิบดีเหมือนในโทรทัศน์เลยครับ ควายคิดเองไม่เป็นรึไงวะ มันจัดแจงขึ้นรถเสร็จก็ยื่นหมวกกันน๊อกให้ผมครับ สีแดงทั้งของมันแล้วก็ของผม “ใส่สิครับ”มันยื่นให้ ผมก็ใส่แต่โดยดีหมวกมันน่ารักดีอะครับ ชอบ หมวกนะ ไม่ใช่มัน

“ขึ้นรถสิครับ..”มันก็สั่งอีกครับ “เออ..”ผมก็ขึ้นรถแต่โดยดีแล้วมันก็ขับออกไปครับ ตลอดทางมันถามอะไรผมๆก็ไม่ตอบสักค า มันก็ร้อง เพลงอะไรของมันไปเรื่อย อากาศก็เย็น พอถึงโรงเรียนปุ๊บมันจอดเท่านั้นแหละครับ ผมลงจากรถทันที “อ่าว ที่รักครับไม่คิดจะรอพี่เลยหรอครับ”มันเรียกผมเรื่องไรผมจะหันไปละครับเดินต่อไป จนตอนเย็นผมก็ออกอีกประตูที่ไม่ใช่ประตูทางที่จอดรถ ให้พี่เจ้ามารับ หลังจากวันนั้นมันโทรหาผมทุกวันเลยครับแต่ผมไม่รับสักวัน พอผมไม่รับมันก็ส่งข้อความหยอดมาต่างๆ นาๆ แล้วมันก็มาบ้านผมทุกวันจนเป็นกิจวัตรไปแล้วด้วย แล้วไอ้พี่ชายตัวดีไอ้พี่ตังมันก็เข้าข้างไอ้ห่าตาร์ ดีซะเหลือเกินครับ บางวันผมก็ออกก่อนเวลาที่มันจะมา บางวันให้พี่เจ้าไปส่ง บางวันให้พ่อไปส่ง หนีมัน ครับแต่ถ้าวันไหนสวรรค์ไม่เข้าข้างก็ต้องไปกับมันครับ บางทีมันก็เอาฟีโน่สีแดงมันมา บางทีมันก็เอารถซี (รถเก่านะครับนึกออกมั้ย)มีชมพูเชียวครับ บางทีก็เอาเวสป้ามาสีเขียวใบตองอีกต่างหาก อีสามคันนี้แหละ ครับบางวันเจอซีบางวันเจอเวสป้านะได้อายคนกลางสี่แยก แม่งนึกจะดับก็ดับ มึงจะขับรถดีๆเหมือน ชาวบ้านเค้าได้บ้างมั้ยวะ พอผมด่ามันๆก็บอกว่ารู้มั้ยครับพี่หมดกับคันนี้ไปกี่หมื่น แหมหลายหมื่นกรูรู้เดี๋ยว ซ่อมเดี๋ยวแต่งบ่อยๆ ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าไอ้พวกชอบรถเก่ามันคงเอาความเท่อะครับ มันจะมีชมรม ของมัน แล้วมันก็จะซ่อมกันเป็นซะด้วย ไอ้พวกนี้เนี้ยหมดเงินไปเยอะมากกับการแต่ง เพราะผมมีเพื่อน คนนึงมันบอกตอนซื้อรถอะแค่หมื่นกว่า แต่ตอนแต่งตอนซ่อมรายวันเนี้ยหลายตังเลยครับ ไอ้ผมก็ไม่เข้าใจ ถ้าพวกมึงซื้อรถใหม่ขับไปเลยมึงจะเสียงเงินเยอะแบบนี้มั้ยวะ แดกความเท่กันเข้าไป ตอนผมนั่งไอ้รถเก่าๆ ของมันนะยิ่งไอ้รถซีนะ นั่งก็ล าบากพอออกตัวก็กระชาก ผมต้องคอยเกาะเอวมันไว้แล้วมันได้ใจหัวเราะ ใหญ่เลยครับ ผมละเกลียดมันจริงๆ

ตอนที่7 มีเรื่องอีกแล้วไอ้ข้าว(ข้อตกลงระหว่างเรา) เวลาก็ผ่านมาเป็นเดือนแล้ว เวลาเดินเร็วเป็นบ้าเลยแฮะ ไอ้ตาร์ก็วนเวียนอยู่บ้านผมเช้าถึงเย็นถึง ผมก็ ไม่ได้สนใจหรอกครับ ก็คนมันไม่ได้ชอบจะให้ชอบได้ยังไง ส่วนมากมันมาก็ไปขลุกอยู่กับพี่ตังมันบอกให้พี่ ตังสอนเรื่องกฎหมายให้มันครับ ณ โรงเรียน แล้ววันนี้ก็เกิดเรื่องอีกมากมายอีกแล้วครับ “มึงกล้ามากนะแค่ม.4เด็กใหม่มึงคิดจะมาปีกเกลียวกรูหรอ”ไอ้รุ่นพี่ม.5มันพูดหลังจากที่เรามีเรื่องใน สาเหตุที่ว่าไอ้แมนครับ มันเอาเหล้ามากินที่โรงเรียนแล้วเสือกเมา ไปหาเรื่องไอ้รุ่นพี่พวกนี้เพราะเกลียด ขี้หน้ามานานแล้ว แล้วตอนแรกพวกผมได้ขอโทษแทนไปเรียบร้อยแล้วแต่ว่าไอ้แมนมันไม่วายปากหมาไป ท้าพวกพี่พวกนี้อีก คราวนี้เลยมีเรื่องกันจริงๆเลยครับ “กรูก็ขอโทษมึงแล้วไงวะมึงจะเอาอะไรอีก”ไอ้เป้มันพูด แต่ตอนนี้พวกผมมีกันอยู่แค่หกคนในกลุ่มเท่านั้น เพื่อนตัวเหี้ยทั้งหลายไม่ได้ไปตามมันมาไปตามไม่ทันมันขึ้นเรียนกันหมดแล้วอะครับ แต่ไอ้พวกรุ่นพี่นี่สิบ กว่าคนเลยครับ “ไม่..กรูต้องการให้เพื่อนปากหมาของพวกมึงนะมากราบตีนกรูงามๆ”นั่นครับไอ้รุ่นพี่ที่ดูเป็นหัวโจกพูด “ถุ้ย”ไอ้เหี้ยแมนท าเสียงถุยซะดังเชียวครับพี่น้อง มึงเมามึงท าอะไรมึงไม่รู้ตัวแต่คนที่จะไม่รู้สึกตัวนะมัน พวกกรูนะไอ้แมน ไอ้พวกรุ่นพี่มันมองหน้ากันเลยครับ “พี่จะเอายังไงว่ามาเลยดีกว่า”ผมพูดให้ประนีประนอมที่สุดครับเพื่อจะได้ไม่มีเรื่องไปมากกว่านี้ “ฮ่าๆๆ...จับเอาน้องเป็นเมียพี่ดีมั้ยครับ”น้าน ดูมันพูดครับ กรูของขึ้นเลยไงให้กรูเป็นผัวกรูจะไม่ว่ามึง หรอกนะ ตื่นๆ ตื่นลูกตื่น พ่อมีเรื่องแล้ว ปลุกเรียกขวัญและก าลังใจอยู่ในอก เพราะพวกมันเยอะกว่า “ฮ่าๆๆๆ.......”ผมหัวเราะเสียงดัง พวกมันเงียบกันหมดเลยครับ คงสงสัยว่าผมเป็นอะไร “แต่กรูอยากเอาหน้ามึงมาซบที่ใต้ตีนกรูมากกว่าวะ”ผมพูดไม่ทันขาดค า กระโดดถีบมันเลยครับ และ ตอนนั้นเองตะรุมบอลกันเลยครับ มั่วไปหมดจ าได้อย่างเดียวตอนนั้นคือ อย่าต่อยเพื่อนตัวเองเป็นพอ ตอนนั้นผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรแต่หันไปเห็น เอ๊ะท าไมคนมันเยอะขึ้นวะ หรือเพื่อนพวกมันมาช่วยเพิ่ม แต่เอ๊ะ ไม่ใช่พวกเพื่อนมันนี่หว่าถ้าเป็นพวกเพื่อนมันแล้วท าไมมันมาช่วยเพื่อนกรูวะ หันไปหันมา งงไปงงมา ผลัว เข้าหน้าผมจังๆเลยคราบพี่น้อง อ่า มึงต่อยกรูไอ้เหี้ย ในขณะที่ไอ้ควายข้าวก าลังงงอยู่นั่นเอง ผลัว เข้าที่หน้าจังๆ คราวนี้ไม่ใช่หน้าผมนะครับ หน้าไอ้รุ่นพี่คนนั้นแหละครับ ก็ไอ้โรคจิตนะสิครับมันมา จากไหนไม่รู้ต่อไอ้เหี้ยนั่นเอา จนไอ้นั่นตั้งตัวไม่ติด มันต่อยไปมันก็พูดไปด้วยครับ

“มึงต่อยเมียกรูหรอ” ผลัว แล้วมันก็หัวเราะครับ “จะเอาเมียกรูท าเมียมึงหรอ...ข้ามศพกรูไปก่อนเหอะ”ผลัว แล้วมันก็หัวเราะอีกครับ ผมได้แต่ยืนงง ง่า ไอ้ โรคจิตมึงจะเอาอารมณ์ไหนกรูชักกลัวมึงแล้วน้า “ถ้าเกิดหน้าเมียกรูเสียโฉมขึ้นมา..มึงรับผิดชอบไหวมั้ย”ผลัว คราวนี้ครับ มันถีบไอ้เหี้ยนั้นกระเดนเลยครับ มันลุกไม่ไหว เพื่อนมันหยุดตีกับพวกผมไปช่วยไอ้เหี้ยนั่นเลยครับ แล้วไอ้โรคจิตมันก าลังจะเข้าไปซ้ ามั้ง ครับ “อย่าพี่....”เสียงหนึ่งจากไอ้พวกรุ่นพี่ม.5พูดขึ้น “ผมขอ”มันพูดซ้ า “หึหึ.....ฮ่าๆๆๆๆ....”ง่า ไอ้โรคจิตมึงบ้าไปแล้ว มึงบ้าไปแล้วจริงๆ มันเหมือนคนบ้าเลยอ่าครับ ผมไม่รู้ว่า มันแกล้งท าเล่นๆหรือว่ามันเป็นจริงๆ แต่ตามันครับน่ากลัวมากเลยครับ “ไอ้เนย์..มันไม่ได้ตั้งใจนะพี่ตาร์”เสียงเพื่อนไอ้รุ่นพี่พูดขึ้น นี่ขนาดเพื่อนมึงไม่ได้ตั้งใจนะยังจะจับกรูท าเมีย ถ้าเพื่อนมึงตั้งใจกรูคงไปอ าเภอจดทะเบียนสมรสกับมันเลยมั่ง สาด แต่ไอ้โรคจิตมันเงียบครับ ไม่มีเสียง ตอนรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก ใช่เวลาเล่นมั้ยไอ้ข้าว งะ “ไอ้เนย์...”มันเรียกชื่อไอ้คนที่จะเอาผมท าเมียนั้นแหละครับ อ่าวมึงรู้จักกันด้วยหรอวะ “มึงจะเล่นใครกรูไม่ว่านะ แต่ให้เช็คคนด้วยว่าคนของใคร นี่น้องในชมรมกรูนี่น้องเพื่อนสนิทกรูถ้าพี่มันรู้ มึงไม่ตายก็เลี้ยงไม่โต(มันชี้ไปที่ตัวไอ้แสบครับ) นี่เมียกรู”อ่าวเกี่ยวไรกับกรูนิแล้วกรูไปเป็นเมียมึงตอน หนายวะ “เฮ้ย..ไอ้ตาร์กรูไปเป็นเมียมึงตอนไหนวะ”ผมด่ามัน “น่า...เดี๋ยวก็เป็นครับอีกไม่นานหรอก”ดูมันพูด แล้วมันก็เดินไปที่ไอ้เนย์ที่นอนอยู่ “แน่นักนะมึง..”มันจับปลายคางไอ้เนย์บีบ “ถุ้ย”แหวะ ไอ้ตาร์ครับถุยน้ าลายใส่หน้าไอ้เนย์เต็มๆเลยอ่าครับ แล้วมันก็เดินมาที่ผม “ไอ้สัด”เฮ้ยเสียงนี่มัน “ไอ้ตาร์ระวัง”ผมตะโกนใส่มัน ไอ้โรคจิตหันหลังไป ผลัก ชกไอ้เหี้ยนั่นครั้งเดียวล้มตึงเลยครับ วงสวิงสวย มาก สงสัยไอ้นั่นมันแค้นแทนเพื่อนมันครับ แล้วไอ้โรคจิตมันไม่ยอมหยุดอีกแล้วอ่าครับ ผมว่ามันเป็นคน โหดนิ่งๆไม่แสดงออกแน่เลย โรคจิตหลบใน กรูว่ามันน่ากลัวว่าโรคจิตเปิดเผยอีกอ่า

“เฮ้ย...ตาร์พอเหอะมึงเดี๋ยวมันตายหรอก”ไอ้พี่ปองมันพูดครับ เพราะตอนนี้ไอ้ตาร์มันบีบคอไอ้นั่นมือเดียว แบบหน้าไอ้ห่านั้นเหยเกเลยครับ สงสัยขาดลมหายใจ เออดีตายห่าไปเลยมึง กวนตีนดีนัก แต่ไอ้ตาร์มัน ไม่ปล่อยอะครับ เฮ้ยไอ้ตาร์มึงเอาจริงหรอวะ ฆ่าคนเลยนะนั่นนะ “พี่ตาร์ครับ..ผมไหว้หละครับ ปล่อยเพื่อนผมเถอะนะครับ”เพื่อนไอ้นี่มันคุกเข่าไหว้ไอ้ตาร์ แต่มันไม่ยอม ปล่อยครับ บีบแน่กว่าเดิมเห็นได้จากการเกร็งข้อมือเลยครับ ไอ้นั่นดิ้นใหญ่เลยครับ ผมเห็นไม่ได้การ พวก พี่ๆเพื่อนไอ้ตาร์ก็ไม่กล้าห้าม จะท าไงดีวะถ้าไอ้เหี้ยนั่นตายได้เป็นเรื่องใหญ่แน่ มันจะซวยกันหมดนี่แหละ ถ้าเป็นผมมันคงไม่ท าอะไรหรอกมั่ง อย่าฆ่ากรูนะไอ้ตาร์กรูกลัว แล้วผมก็เดินเข้าไป “ไอ้ตาร์....มึงปล่อยมันเหอะ..เดี๋ยวมันก็ตายหรอกมึง”ผมพูดมองหน้ามัน แล้วมันก็หันมามองหน้าผมแล้ว ยิ้มครับ แล้วก็ปล่อยมือง่ายๆ ซะงั้นอะ กรูละงง อารมณ์มึงจริงๆ “จุ๊บ”งะ มันหันมาจุ๊บปากผมครับ “เฮ้ย”ความรู้สึกช้าอีกนะมึงไอ้ข้าว ตกใจอ่า “ฮ่าๆๆๆ...”ดูมันยังมีหน้ามาหัวเราะอีกครับ มึงอารมณ์ไหนเนี้ยไอ้โรคจิต แล้วมันก็กลับหันไปมองไอ้พวก นั้น มันลุกขึ้นยืนอย่างกับเจ้าพ่อ นี่มึงจะเก๊กเพื่อ.... “พวกมึงจะใส่กระบานพวกมึงไว้อย่ามายุ่งกับพวกกรูอีก ถ้าพวกมึงมายุ่งอีกกรูจะท าให้พวกมึงตายทั้ง เป็น”มันตะโกนเลยครับ ง่า....กรูเริ่มกลัวมึงละนะไอ้โรคจิต “แต่ถ้าพวกมึงคิดจะไม่หยุด อยากแก้แค้นกรูก็ได้กรูพร้อมเสมอ คนเท่ากันกรูก็ไม่ว่า หรือว่าจะเดี่ยวๆกรูก็ ไม่เกี่ยง” มันพูดต่อ “แต่ถ้า...”มันเน้นเสียงหนักแน่นขึ้นครับ “มึงคิดจะลอบกัดกรูด้านหลังละก็มึงเตรียมใจได้เลย” มันพูดแล้วก็ลงนั่งข้างล่าง แล้วบีบคอไอ้คนนั้น แหละครับ “ถ้าพวกมึงท าให้กรูเจ็บมากเท่าไหร่ กรูจะท าให้พวกมึงเจ็บมากกว่ากรูร้อยเท่า หึหึ..ไม่ใช่สิถ้ามึงเอากรูไม่ ตาย กรูนี่แหละจะท าให้พวกมึงเป็นผีรุ่นพี่กรูก่อนเอง....ฮ่าๆๆๆ...”งะ พอมันพูดเสร็จมันก็ปล่อมมือจากไอ้ คนนั้น ทุกคนอึ้งแดกเลยครับ “ครับพี่...ผมจะไม่มายุ่งแล้วครับ”เพื่อนไอ้นั่นมันพูดแล้วช่วยกันพยุงเพื่อนที่เจ็บวิ่งออกไปเลยครับ เมื่อต่างก็แยกย้ายไปพวกเพื่อนๆผมก็บ่นนู้บ่นนี่กันใหญ่

“มึงมาตอนไหนวะไอ้ตาร์”ผมหันไปถามมันเมื่อสถานการณ์เป็นปกติดี “มาตั้งนานแล้วครับ... ยืนดูอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ”ดูมันพูดไปยิ้มไป “กูจะอ้วก”พี่คนหนึ่งเพื่อนไอ้ตาร์มันพูดขึ้นครับ แล้วทั้งหมดก็พากันหัวเราะกระจายกับความเน่าของไอ้ ตาร์ “ส้นตีนไปไกลๆเลยพวกมึงกรูจะจู๋จี๋กับแฟนกรู”แล้วทุกคนก็หัวเราะแล้วเดินออกไปนั่งม้านั่งข้างนอก ผม ท าท่าจะเดินไปครับ “จะไปไหนครับ”มันรีบถาม “อ่าว...ก็มึงจะจู๋จี๋กับแฟนมึงไม่ใช่ไงกรูก็ก าลังจะไปให้นี่ไง”ผมบอกมัน แกล้งมันหน่อยครับ “ง่า...แฟนพี่ก็น้องข้าวไงครับที่รัก”มันยังเล่นต่อครับแล้วเข้ามากอดเอวผม “ปล่อยเลยมึง...เดี๋ยวกรูถีบให้”ผมบอกมัน มันก็เอามือออกโดยดีแล้วยิ้มอยู่นั่นแหละ “คนตั้งใจมาช่วยยังโดนหมางเมินอีกอะ”มันพูดแกมน้อยใจ “กรูไม่ได้ขอสักหน่อย เสือกมาเองท าไมละ”ผมบอกมันแล้วหันหน้าหนีตามันครับ “อานะ...งั้นให้รางวัลหน่อยดิ..อย่างน้อยก็เข้ามาช่วยละน้า..เดี๋ยวก็ได้เป็นเมียไอ้เนย์หรอกเป็นเมียพี่สนุก กว่าเยอะ”นี่มึงจะเลิกกวนตีนกรูสักห้านาทีได้มั้ยวะ สาด ผมลุกขึ้นไปนั่งบนโต๊ะที่วางอยู่ข้างเวทีครับ ตรง นี้เป็นหอประชุมเล็กๆนะครับติดกับสนามบอล มีเวทีอยู่ด้วยครับ แล้วมันก็นั่งตาม.. ต่างคนต่างเงียบ ตา ผมก็มองออกไปที่สนามข้างหน้าต้นไม้เยอะแยะเลยครับ โรงเรียนผมต้นไม้เยอะมากผมชอบมากเลยครับ เย็นเป็นธรรมชาติดีครับ ผมเห็นด้วยหางตามันก็มองหน้าผมครับ แต่ผมไม่สนใจ มันก็ไม่ได้พูดอะไร ต่าง คนต่างเงียบนะครับนั่งอยู่อย่างนั้นไม่รู้นานเท่าไหร่จนอยู่ดีๆมันก็พูดขึ้น “พี่มีความรู้สึกดีๆให้กับข้าวนะครับ”มันพูดขึ้นครับ แต่ผมก็ยังไม่มองหน้ามันอยู่ดีเงียบดีที่สุดครับ “ตอนนี้พี่รู้ว่าพี่ชอบข้าว ชอบมาก ทั้งชอบ ทั้งหลง ทั้งห่วง ทั้งหวง”เฮ้ย กรูเขินนะโว้ย ไอ้บ้าแต่ยังเงียบ อยู่ครับ “ข้าวอาจจะไม่แน่ใจในตัวพี่ว่าพี่จะชอบข้าวจริงรึป่าว แต่พี่รู้สึกแบบนั้นจริงๆ อีกไม่นานพี่เชื่อว่ามันคงจะ พัฒนาเป็นความรัก”เมื่อไหร่มึงจะหยุดพูดเน่าๆห๊ะ ผมคิดในใจ และนั่งเงียบต่อไป ต่างคนต่างเงียบอีกครับ ผมคิดทบทวนค าพูดเมื่อกี้ของมันซ้ าแล้วซ้ าอีก “ถ้าข้าวเกลียดพี่ หรือว่าไม่ชอบพี่ หรือไม่อยากให้พี่ยุ่งอีกก็บอกมาตรงๆได้นะครับพี่รับได้บอกตอนนี้ ดีกว่าที่มันจะสายไปแล้วท าให้ทั้งสองฝ่ายต้องเสียใจ”มันพูดแล้วยิ้มครับ อีประโยคนี้เองผมต้องหันไปจ้อง

ตากับมันเลยครับ จ้องนานมากในใจผมก็ถามตัวเองว่าผมเกลียดมันรึป่าว ก็ป่าวนิ ประทับใจในการ กระท าที่มันคอยช่วยเหลือตลอดรึป่าว ก็รู้สึกดีนะไม่ได้รังเกลียดอะไรมากมาย ชอบมันมั้ย อันนี้กรูไม่รู้วะ กรูรู้อย่างเดียวคือตอนที่กรูอยู่กับมันแล้วกรูปวดหัว รักมันมั้ย อันนี้กรูตอบได้เลยว่า ไม่ได้รัก “กรูไม่ได้เกลียดมึงนะ”ผมบอกมัน มันยิ้มหน้าบานเลยครับ “แต่กรูก็ไม่ได้รักมึงเหมือนกัน”แล้วมันกรูหุบยิ้มทันทีเลยครับ เอาไงดีวะไอข้าว ท าไมมึงไม่ปฏิเสธมันไป เลยละมันจะได้ไม่ต้องมายุ่งกับชีวิตมึงไง แต่ว่ากรู...(มึงลังเลเหี้ยอะไรอีก) กรูกลัวมันเสียใจอะ...(อ่าว..มึง ไม่ได้ชอบมันแล้วมึงจะกลัวมันเสียใจเพื่อ) อ่าวมารยาทอะการรักษาน้ าใจอะรู้จักมั้ย สาด เอาแล้วครับ ข้าวดีกับข้าวเลวก าลังจะตีกันแล้วครับ “คือ...มึงเข้าใจกรูมั้ยว่ากรูไม่ใช่เกย์”มันก้มหน้าตีหน้าเศร้า อย่าท าหน้าแบบนั้นสิวะ “มึงยังเป็นพี่กรูได้นะ”ผมบอกมัน “แต่ว่าพี่ไม่อยากเป็นแค่พี่”มันหันหน้ามามองหน้าผม นี่มึงจะมักมากไปไหนเนี้ย ต่างคนต่างเงียบอีกเหมือนเข้าโหมดเครียดอ่าครับ “ให้โอกาสพี่ได้มั้ยครับ”มันถามขึ้น ต่างคนต่างมองหน้ากันอีกแล้วครับ ผมก็เงียบ เงียบเพราะต้องใช้ ความคิดต่างๆมากมายครับ ผมเป็นผู้ชายคบกับผู้หญิงมาหลายคน ได้ก็หลายคน หิหิรักบ้างไม่ได้รักบ้าง เคล้ากันไป แต่ไม่เคยรู้สึกถึงการเสียใจอย่างหนัก แต่ถ้าผมมาคบกับมันลองมองในมุมที่กลับกัน ถ้าเกิดผม รักมันขึ้นมาจริงๆละ(อ่าวตกลงมึงจะเอายังไงวะไอ้ข้าว) กรูจะท ายังไง แต่เอ๊ะ ไม่มีทางหรอก กรูจะไปรัก มันได้ยังไง กรูเป็นใคร ไอ้ข้าวนะโว้ย ไอ้ข้าวเสือผู้หญิง แต่เอาไงดีวะ แล้วท าไมกรูต้องไม่มั่นใจในตัวกรู เองด้วยเนี้ย.....แม่ง....งงโว้ยยยย “ให้โอกาสพี่ได้มั้ยครับ...ยังไม่เป็นแฟนก็ได้...ยังไม่ต้องชอบพี่ตอนนี้ก็ได้ครับ..แค่เปิดใจให้พี่”มันพูดอย่าง กับหลุดมาในละคร ผมมองหน้ามัน หน้าตาจริงจังของมัน สายตาที่ดูแล้วจริงใจของมัน ที่มันแสดง ออกมา หรือว่ามันจะชอบกรูจริงๆวะ คิดอยู่นาน...............................................................เอาก็เอาวะ “ก็ได้...”มันยิ้มหน้าบานเลยครับ “กรูจะให้โอกาสมึง....แต่กรูไม่รับปากนะว่าจะชอบมึงรึป่าว....ถ้าสักวันกรูท าให้มึงต้องเสียใจกรูก็ขอโทษ” ผมพูดต่อมันก็ยังไม่หุบยิ้ม นี่มึงจะดีใจไปไหนวะ “กรูไม่รู้ว่าตอนนี้มึงคิดอะไรอยู่ มึงอาจโกหกว่าชอบกรูก็ได้”ผมพูดแล้วมันก็แย่งซีนผมเลยครับ มันลุกขึ้น ยืนข้างหน้าผม

“พี่ไม่ได้โกหกนะ..พี่พูดจริงๆ ..พี่ไม่เคยเป็นแบบนี้พี่ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน”มันพูดบอก “แต่มึงต้องฟังกรูทุกอย่าง ห้ามแตะเนื้อต้องตัวกรูถ้ากรูไม่ได้อนุญาต เข้าใจ๋”ผมบอกมัน “ครับ”มันตอบรับ “พี่ไม่รู้ว่าพี่จะท าได้แค่ไหน..พี่ไม่รู้ว่าพี่จะท าให้ข้าวหันมารักพี่และคบกับพี่ได้รึป่าว เพราะมันเป็นเรื่องของ อนาคต... แต่พี่จะพยายามท าทุกอย่าง และทุกๆวันให้เป็นวันที่ท าให้ข้าวมีความสุขนะครับ”โห มึงไปเป็น พระเอกริเกมารึไงไอ้ตาร์ เน่าชิบหาย แต่กรูก็ซึ้งวะ “อีกอย่าง....เรายังไม่ได้คบกันเรายังไม่ได้เป็นแฟนกัน...แค่กรูเปิดใจให้มึงเฉยๆ..ดังนั้นถ้ากรูมีใคร มึงก็ห้าม ยุ่ง”ผมบอกมันเด็ดขาด “แต่..........”มันอั้มอึ้งครับ “ไม่มีแต่”ผมยื่นค าขาด “ครับ”มันก้มหน้าตอบรับ มันหันมายิ้มแล้วมองตาผม นี่มึงมองเหี้ยอะไรนักหนา แล้วผมก็เดินหนีมันเลย ครับ มันก็มาต้อนหน้าต้อนหลัง พาผมไปหาพวกเพื่อนๆที่นั่งท าแผลกันอยู่ แล้วเดินไปส่งผมที่ห้องเรียน

ตอนที่8 กรูน้อยใจโว้ย หลังจากที่ตกลงกันวันนั้น มันก็มารับผมที่บ้านทุกเช้า ไอ้กระผมก็ต้องไปสิครับ ก็ในเมื่อพูดแล้วว่าจะเปิด ใจก็ต้องเปิดจริงๆ มันชอบถามเรื่องที่บ้านผม บางทีผมก็ด่าว่าเสือกบ้าง บางทีผมก็เล่าให้มันฟังบ้าง อย่าง ผมชอบอะไร ไม่ชอบอะไร ชอบกินอะไร ไม่ชอบกินอะไร แต่ผมไม่ถามมันกลับหรอกครับ จนมันบอกว่าไม่ คิดจะถามพี่กลับบ้านหรอ บอกไม่กรูไม่อยากรู้เรื่องของมึง แฮะๆ เดี๋ยวนี้ผมยอมไปไหนกับมันแต่พี่ตังก็ไม่ ยักจะถามนะครับว่าท าไมผมสนิทกับมัน แต่ผมก็ยังไม่อนุญาตให้มันเข้าห้องผมหรอกนะครับ มันมาก็มาให้ พี่ตังสอนหนังสือแล้วก็กินข้าวบ้านผม ส่วนไอ้พี่เจ้า ก็ไม่ได้ถามอะไรมากมาย ส่วนมากก็คลุกอยู่กับโปรเจค แล้วก็อยู่ให้ผมอ้อนนะครับ วันนี้ก็เป็นอีกวันผมซ้อมบาสอยู่ที่สนามคนเดียวหลังจากที่ทุกคนเลิกแล้วกลับไปเกือบหมดแล้ว เหลือไม่กี่ คนเองครับ “ข้าว.....ข้าวปั้น”เสียงแจ้วมาแต่ไกลครับ “อ่าว...โน มีอะไร” ผมหันไปตามเสียงเรียกก็พบว่าเจ้าของเสียงคือเปียโน นักเรียนที่เป็นหัวหน้าห้องและ เรียนเก่งที่สุดของห้องผม เห็นว่าแม่ของเธอเป็นครูสอนร้องเพลงและเธอก็ชอบเล่นเปียโนและร้องเพลง ด้วย เธอจึงอยู่ชมรมดนตรีคราสสิกของโรงเรียน จะว่าเธอเป็นเพื่อนสนิทผมก็ได้ครับเพราะผู้หญิงที่ผม สนิทที่สุดในห้องก็คือเธอ และคนที่คอยช่วยเหลือผมและเพื่อนๆในกลุ่มก็คือเธอครับ “วันนี้มีคัดเลือกนักเปียโนไปแข่งอะ...ไปดูกูมั้ยวะ”ศัพท์พ่อขุน ไม่ต้องตกใจครับเพราะตอนแรกผมก็ตกใจ เหมือนกันเพราะคุณเธอเล่นบอกว่ากรูมึงนี่แหละเหมาะแล้วจะได้สนิทๆกัน ทั้งๆที่เธอเป็นคนเรียนเก่งที่สุด และก็ฐานะดีแต่ท าไมเธอไม่เรียบร้อยเหมือนนักเรียนที่ชอบเรียนเหมือนคนอื่นๆ โนค่อนข้างเฮ้วๆ นึกจะพูด อะไรก็พูด แล้วเป็นคนที่มีน้ าใจกับเพื่อนทุกคน “ไปดิ...เพื่อนกรูแข่งทั้งคน..กี่โมงวะ”ผมถามกลับ ตะโกนกันไปตะโกนกันมานั้นแหละครับเพราะคุณเธออยู่ ตรงอัศจรรย์ส่วนผมอยู่ในสนามบาสด้านล่าง “สี่โมงเย็น...เลิกเรียนอะ”โนตอบ “อืมได้...แล้วเจอกัน..เออแล้วชวนพวกไอ้แสบแล้วใช่มั้ย”ผมถามถึงเพื่อนๆในกลุ่ม “ชวนแล้ว...ไปก่อนนะมึงกรูไปซ้อมก่อน”มันตอบแล้วรีบวิ่งไป จะม้าดีดีกะโหลกไปไหนเนี้ย ผมซ้อม บาสไปต่อจนเกือบบ่ายสี่โมง เข้าไปอาบน้ าเปลี่ยนชุดนักเรียน ผมไม่ชอบหมักหมมไว้นะครับเพราะมันจะ รู้สึกเหนียวๆตัว ผมไม่ชอบ แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยหล่อดีแล้วก็เดินดิ่งไปห้องดนตรีเลยครับเพราะไอ้ห่า แสบโทรมาตามผมใหญ่

พอมาถึงห้องดนตรีเค้าก าลังเริ่มแข่งกันแล้วละครับเห็นว่าแข่งคนที่หกแล้ว อ่าวเร็วจังวะผมถามน้องๆหน้า ห้องดนตรีนะครับ แล้วนางหล่อเปียโนนี่นั่งเป็นคนสุดท้ายเลยครับ สงสัยจะแข่งเป็นคนสุดท้าย ผมก็ มองๆๆมองหาไอ้แสบไอ้ป๊อดนะครับ เฮ้ยเจอแล้ว ผมก็เบียดฝูงชนเดินเข้าไปนั่งข้างๆมัน มันมีเก้าอี้เหลือ กรูก็ไม่เข้าใจว่ามึงจะยืนออหน้าประตูกันท าไม “อ่าวมาแล้วหรอมึง”ไอ้ป๊อดถาม “เออ...นั่งตรงนี้ก็ไม่คิดจะออกไปรับกรูเลยนะ”ผมพูดประชดแกมน้อยใจครับ “เออน่า..นั่งๆ มึงก็ดูสิน้องคนที่ก าลังแข่งเปียโนคนนี้น่ารักชิบหาย”ดูหื่นอีกแล้วมึงไอ้แสบ ผมส่งซิกให้ไอ้โนมันว่ากรูมาแล้วนะ มันก็โบกมือให้ผมยกใหญ่แหม เห็นกรูอย่างกับเห็นเรน สาด นั่งไป จนถึงคนแข่งเกือบคนสุดท้ายแล้วครับผมก็นั่งฟังไปไม่รู้เรื่องหรอกครับว่าเล่นอะไร แต่ที่รู้คือเปรียบเทียบ เอานะครับ ว่าใครเล่นดีกว่าใครแค่นั้นเอง นั่งวิจารไปเรื่อยเปื่อยกับไอ้ป๊อดแล้วก็ไอ้แสบน้ าครับ ส่วนไอ้เป้ ไอ้แมน ไอ้เข็มนั่นมันนั่งอยู่ข้างหน้า สงสัยดูสาว “เฮ้ย..เดี๋ยวกรูมานะ..ไอ้ก้องมันเรียกวะไปนั่งกับมันก่อน”อยู่ดีๆไอ้ป๊อดมันก็ลุกไปครับ นั่งเพลินๆไปสักพัก “เฮ้ย....”ผมตาโต ตกใจอ่าครับ เมื่อหันมาด้านที่ไอ้ป๊อดเคยนั่งแบบไม่ได้ตั้งใจ จะใครละครับทุกๆคนก็คง ทายถูกว่าใคร “ดีครับ”มันทักพร้อมกับยิ้มสยามของมันครับ “มึงมาได้ไงวะ”ผมถามมันคิ้วผูกโบอีก “หัวใจมันเรียกร้องอะครับ”อืม เน่าเหี้ย “กูจะอ้วก”ผมตอบมันพร้อมกับท าหน้าเบะปากใส่มัน มันก็ยิ้มๆๆๆๆ ยิ้มอะไรนักหนาวะ “นี่กรูถามจริงๆเหอะ...มึงจะยิ้มห่าไรนักหนาวะ”ผมถามมันด้วยความสงสัย “ก็มีความสุขนี่ครับ”มันตอบไปยิ้มไป “เออ...โรคจินนะมึงอะอยากยิ้มๆไปหุบปากไม่ลงกรูไม่ช่วยมึงนะ”ผมด่ามันแล้วหันไปดูต่อครับ ไม่สนใจมัน มันเหมือนมองผมตลอดเวลา สาด กรูเขินเป็นนะถึงกรูจะไม่ชอบมึงก็เหอะ คนสุดท้ายแล้วครับ ก่อนเล่นมีการโบกมือบ้ายบายมาที่พวกผมแล้วมันก็ยิ้มหันมาทางไอ้โรคจิต ไอ้โรคจิต มันโบกมือตอบ เอ๊ะมึงรู้จักกันด้วยหรอ เหอะๆ ที่แท้ก็มาจีบหญิง ไหนบอกชอบกรูไง ไอ้สัด อ่าว แล้วกรู จะโมโหท าไมเนี้ย

เมื่อไอ้โนมันเริ่มเล่น ท่วงท านองมันหนักแน่นมากครับ เหมือนเป็นตัวมันเลย แต่ลึกๆแล้วเหมือนมีความ อ่อนไหว มันเหมือนกับอยู่ในนิทานยังไงอย่างนั้น เมื่อมันเล่นเสร็จพวกผมกับเพื่อนๆก็หน้าม้ากันสุดๆครับ โฮฮิ้วกันใหญ่ นี่มึงดูดนตรีคราสสิกหรือว่ามึงมาเชียร์ตะกร้อเนี้ย สาด พอเสร็จแล้วประมาณสิบห้ายี่สิบนาที เมื่อคณะกรรมการอาจารย์ทั้งหลายรวมคะแนนกันเสร็จก็ประกาศชื่อคืนที่จะได้ทั้งสามคนเพื่อเข้าฝึกกับ อาจารย์อย่างหนัก เพื่อที่จะแข่งระดับจังหวัด และชื่อสุดท้ายก็มีโนเข้ามาด้วย “เย้ๆๆๆ....”โฮฮิ้วกันเกรียวกราวเลยครับ มารยาทการดูดนตรีคราสสิกต้องปรบมือโว้ยไม่ใช่โฮฮิ้ว สาด “ยินดีด้วยนะ”ผมบอกมันพร้อมกับกอดโนเมื่อโนเดินมา “โหย..อยากกอดบ้างอะ”เสียงนรกส่งมาเกิดครับ ผมหันไปมองมันตาขวางครับ แล้วผมก็หันหน้าไปหาโน โนยิ้มให้ไอ้โรคจิต โนยิ้มให้มันท าไมวะ มันหื่นนะโน แล้วอยู่ดีๆ โนก็เดินเข้าไปกอดกับไอ้โรคจิตเลยครับ ไอ้ กระผมได้แต่ยืนอึ้งแดก มองว่าข้างหน้ากรูเนี้ยมันหมายความว่ายังไงกัน “ยินดีด้วยนะน้องเวร”มันพูดครับ เฮ้ยๆๆๆๆ อะไร กรูงง น่ะโว้ย “อานะ...แม่ต้องดีใจมากๆแน่เลยนี่ถ้าโมซ้อมหนักๆนะ แล้วโนได้เป็นตัวจังหวัดนะแม่ต้องภูมิใจมากๆแน่ เลยอะพี่ตาร์”โนพูดแล้วยิ้มอย่างสนิทสนม นี่มึงอย่าบอกกรูนะว่ามึงเป็นพี่น้องกับโนอะ “อืม..พยายามเข้าละกัน..เดี๋ยวเย็นนี้พาไปเลี้ยงข้าวอย่างที่สัญญาไว้”มันพูดพร้อมกับเอามือลูบหัวไอ้โน “อืมดี..ท าตัวเป็นพี่ที่ดีหน่อย”ไอ้โนมันล่อ แล้วทั้งสองก็หยุดโลกของตัวเองมามองที่ผม “มองไรวะข้าว”โนมันเตือนสติผม “นี่มึงกับไอ้ตาร์เป็นพี่น้องกันหรอ”ผมถามพร้อมกับชี้หน้ามันสองคน “อืม..พี่น้องแท้ๆ เลยแหละ กรูเป็นลูกคนเล็กพี่ตาร์คนกลาง ส่วนคนโตชื่อพี่เลข ไมหรอ”มันถามยิ้มๆ คน เหี้ยไรวะชื่อเลข “อย่างเนี้ยแหละพี่น้องหน้าตาดีเหมือนกัน”ไอ้โนมันพูดผมหันหน้าไปมองเพื่อนๆผมครับ “อ่าว..มึงไม่รู้หรอว่าไอ้โนเป็นน้องพี่ตาร์อะ”ไอ้ป๊อดมันพูดขึ้น ทุกคนยิ้มเหมือนเป็นผมคนเดียวที่ไม่รู้ “เออ..กรูไม่รู้...แล้วก็ไม่อยากรู้ด้วย...ไม่ชอบเสือกเรื่องชาวบ้านวะ”ผมตอบปัดๆ ตกลงมีกรูคนเดียวใช่มั้ยที่ ไม่รู้เรื่องเหี้ยอะไรเลย ผมนึกในใจ แอบน้อยใจอะครับเหมือนเป็นตัวตลก “งั้นกรูกลับบ้านก่อนนะ เหนื่อยวะ”ผมพูดบอกท าตัวให้ปกติที่สุดครับ ที่จริงกรูน้อยใจโว้ยย “อ่าว..กลับแล้วหรอครับ”เสียงตัวเหี้ยครับ “เสือก”ผมตอบค าเดียวสั้นๆ หยิบประเป๋าแล้วเดินออกมาเลยครับ

“เดี๋ยวสิครับ ข้าว...ข้าวครับ...”จะใครละครับก็ไอ้โรคจิตนั่นแหละมันวิ่งตามผมออกมาครับ แต่ผมไม่หยุด เดินต่อไปครับ “โอ้ย”ผมร้องออกมาเพราะมันกระชากแขนผมแรงมาก “ท าบ้าไรของมึงเนี้ย”ผมหันไปด่ามัน มันยังคงจับแขนผมอยู่ “ขอโทษครับ..จะรีบกลับไปท าไมละครับ ไปกินข้าวกับพวกพี่ก่อนสิครับ เลี้ยงฉลองไอ้โนไง”มันท าหน้า อ้อนวอน “ไม่....เหนื่อย..อยากกลับบ้าน”ผมบอกไม่มองหน้ามัน “นะครับ..นะนะ..ถ้าข้าวไม่ไปพี่ก็ไม่ไป”มันเอาแต่ใจครับ “เรื่องของมึง...กรูจะกลับบ้าน”ผมบอกมันแล้วจะเดินหนีครับ แต่มันกลับมากระชากแขนผมอย่างแรง ผมไม่ได้ตั้งตัวล้มไปติดตัวมันเลยครับ แล้วมันก็ฉวยโอกาสกอดผม เอาไว้ “ไปนะครับ”มันพูดเสียงนุ่ม “ไม่...แล้วก็ปล่อยกรูได้แล้ว มึงไม่อายคนเค้ารึไง”ผมบอกมันไม่มองหน้ามันครับ “ไม่ครับ..ไม่ปล่อยจนกว่าข้าวจะยอมไปกับพี่”มันเอามาขู่ผมครับ “มึง..จะ..ปล่อย..หรือ..ไม่..ปล่อย”ผมเน้นค าเตือนมัน “ไม่ครับ”มันพูดแล้วยิ้ม ดีงั้นกรูไม่เกรงใจละนะ เมื่อมันเผลอ ผมงอเข่าแล้วกระทุ้งไปที่น้องชายมันเลย ครับ แล้วชกหน้ามันทีนึงไม่แรงมากหรอกครับ “โอ้ย..ข้าว”มันกุมน้องชายมันแล้วคุกเข่าลงกับพื้นครับ “ไร..ก็กรูถามมึงแล้วน้าว่าจะปล่อยหรือไม่ปล่อย”ผมพูดบอกมันแล้วยิ้มเยาะ “พี่เคยบอกแล้วใช่มั้ยครับ...ท าแบบนี้เดี๋ยวพ่อพี่ก็เสียใจหรอก ท่านให้มาเยอะนะครับ ถ้ามันเล็กลงเดี๋ยว น้องข้าวไม่มันส์นะครับที่รัก”งะ ไอ้บ้า ไอ้เวร ไอ้โรคจิต พูดมาได้ไม่อายปาก “ไอ้บ้า”แล้วผมก็เดินไป ด้วยความซะใจอยู่ดี “กูไปนะ ฮ่าๆๆๆ”ผมหัวเราะแล้วเดินหันหลังกลับ เดินไปประมาณ เจ็ดแปดเก้าครับ “หึหึ..”งะจ าเสียงมันได้อะครับ

“ เล่นจับกระต่ายดื้อดีกว่ามั้ยครับ....”เฮ้ยเสียง ไอ้ห่าโรคจิต นี่หว่า “เฮ้ย”ผมหันหลังกลับไปได้ก็ตกใจเพราะไอ้โรคจิตก าลังท าท่าจะวิ่งมาเลยครับ แล้วจะอยู่ท าไมละครับวิ่งสิ ครับ โกยนะรู้จักมั้ยครับ “แบรรรร...แน่จริงก็จับให้ได้สิวะ”ผมยังมีหน้าไปล้อเล่นกับมันแล้ววิ่งต่อ “ฮ่าๆๆ..หนีให้พ้นนะครับที่รัก”มันพูดยิ้มๆแต่หน้ากลัวอะครับมันเหมือนแฝงด้วยความหื่นอะ “ว้าก...ไอ้บ้า...ไอ้โรคจิต”ผมร้องครับเพราะมันก าลังจะถึงตัวผมครับ แต่ผมก็เร่งฝีเท่าให้เร็วกว่าเดิม มึงกรู เคยฝึกมานะโว้ย เทควันโดเก่ารู้จักมั้ย สาด ผมวิ่งจนจะถึงประตูโรงเรียนด้านหลังแล้วครับ เป็นที่จอดรถ พอดีแล้วผมก็ไม่ได้ยินเสียงมันแล้วครับ “อ่าว..หายไปไหนแล้ววะ”ผมบ่นกับตัวเอง ผมไม่ได้เข้าข้างตัวเองนะครับว่าวิ่งเร็ว เพราะว่าอย่างน้อยมัน ก็ต้องฟิตกว่าผม มันนักมวยนะครับ ต้องซ้อมทุกวัน เจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์มันไม่น่าวิ่งไม่ทันผม ผมเสียวสัน หลังเลยครับ มันจะมาไม้ไหนอีกวะ ผมก็หันหน้าหันหลังครับ ระแวงอ่า “จ๊ะเอ๋” “เฮ้ย”ผมก็ตกใจสิครับอยู่ดีๆมันมาจ๊ะเอ๋เงียบๆ ผมนึกขึ้นได้จะวิ่งอีกรอบแต่ไม่ทันแล้วครับ มันคว้าเอวผม ไว้ก่อน ผมก็หงายหลังไปชนมัน มันก็กอดไว้พอดิบพอดีกับตัวมันเลยครับ “จับได้แล้วนะครับ”มันพูดเสียงอ่อนโยน แล้วกระชับกอด “ปล่อยกรู”ผมพูด “ไม่ปล่อย..ไม่เถอะนะครับ”มันยังพูดซ้ า “แล้วท าไมกรูต้องเชื่อมึงด้วยวะ”ผมบอกมันก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรยืนให้เค้ากอดซ่ะงั้นอะ ป่าวหรอกวิ่งมา เหนื่อยเฟ้ย อย่างเข้าใจผิดน้า “ก็พี่อยากให้ไปนิครับ..อยากเห็นหน้าบ่อยๆ.อยากได้ยินเสียง...อยา....”มันก าลังจะพูดต่อ “พอแล้ว”ผมพูดเสียงดัง “เขินหรอ”นั่นเสือกรู้ดีอีก “ใครเขิน..สัด”ผมพูดแต่ก้มหน้า มันเอาหน้ามาเกยไหล่ผมไว้ครับ “ไปนะครับ”เสียงมันครับ เสียงมันพูดอยู่ข้างหูผม ผมเกลียดเสียงมันครับ ก็เสียงมันอะมีความเป็นผู้ชาย นุ่มนวล มีพลัง ฟังแล้วถ้าเป็นผู้หญิงนี่ใจละลายเลยครับ แต่กรูเป็นผู้ชายโว้ย

เงียบครับไม่ตอบมัน “นะครับ....พี่ขอโทษเรื่องที่ไม่ได้บอกว่าโนเป็นน้องสาวพี่ก็ข่าวไม่ถามพี่แล้วข่าวยังบอกอีกว่าไม่อยากรู้ เรื่องของพี่นิครับ”ดูมันแก้ตัวครับกลายเป็นผมผิดไปซะงั้นอะ เงียบตอบครับ “นะครับ..ไปเถอะน้า..นะนะ”มึงอย่าอ้อนมากได้มั้ยเดี๋ยวกรูใจอ่อน “พี่ขอร้องนะ” “เออ..ก็ได้แต่ขอไปอาบน้ าก่อนนะ”ผมพูด และแล้วกรูก็ยอมมัน “เย้...ไปจนได้น่ารักจัง”มันกอดแน่นกว่าเดิมครับ “แต่ถ้ามึงไม่ปล่อยกรูตอนนี้กรูจะไม่ไปกับมึงแล้วนะ”ผมพูดขู่มันครับ “จร้า...ปล่อยๆๆ”มันรีบปล่อยโดยเร็ว แล้วมันก็ไปเอารถออกมา ที่จริงผมบอกจะกลับบ้านเองแต่ว่ามัน เอาไม่ยอม บอกจะไปส่งให้ได้ผมเลยแพ้ลูกตื้อมันอีกครับ วันนี้มันเอารถซีมันมาครับ แล้วมันก็ยื่นหมวก กันน๊อกจะใส่ให้ผม “ไม่ต้องกรูใส่เองได้”ผมบอกพร้อมกับดึงหมวกกันน๊อกจากมือมัน แล้วมันก็หัวเราะครับ เอ๊ะไอ้นี่เดี๋ยวกรูเปลี่ยนใจไม่ไปด้วยเลยนิ “รถสีชมพูด หมวกกันน๊อกสีชมพูมึงตุ๊ดป่าววะ”ผมถามมันครับ พร้อมท าหน้ากวนตีนใส่ก็มันจริงนิ “งะ ...รถสีชมพู...จะให้หมวกกันน๊อกสีน้ าเงินรึไงครับ”แล้วมันก็หัวเราะครับ นั่นไงย้อนๆ “กวนตีน”ผมตอบมันค าเดียวพร้อมกับขึ้นรถแล้วกระแทกแรงๆ แล้วมันก็เซนิดหน่อยอะครับ “ท าไมครับอยากโดนกระแทกมากเลยหรอครับ..ฮ่าๆ กระแทกแบบนี้ไม่มันหรอกครับเดี๋ยวพี่ช่วยมั้ย”แล้ว มันก็หัวเราะอีก นี่มึงจะวกเข้าเรื่องใต้สะดือไปไหนวะ สาดนี่ พอมันสตาร์รถครับ รถมันก็กระชากอีก ผมรีบคว้าเอวมันไว้เลยครับก็กลัวมันยกหน้านิครับ “ฮ่าๆๆๆ”มันหัวเราะร่าเหมือนมีชัย “หัวเราะหาพี่สะใภ้พ่อมึงหรอ”ผมก าลังจะตบหัวมันครับแต่นึกขึ้นได้ว่ามันใส่หมวกกันน๊อกอยู่ก็เลย เปลี่ยนที่หยิกที่ท้องมันแทนครับ “โอ้ยๆๆๆ อย่าสิครับเจ็บ”มันร้องดังมากเลยครับ

“เออ..ถ้ารู้ว่าเจ็บที่หลังอย่ากวนตีน..เข้าใจมั้ย”ผมหยิกแรงกว่าเดิมอีกครับ “จ้า..ไม่ท าแล้ว..สงสัยแฟนพี่จะชอบซาดิส”นั่นครับมันยังไม่วายกวนตีนผมอีก “จะเอาอีกใช่มั้ย”ผมบอก “ไม่แล้วคาบ พอแล้วคราบ”มันพูด ผมกับมันเถียงกันไปตลอดทาง แล้วอย่างนี้กรูกับมึงจะรักกันได้มั้ยวะ จนถึงบ้านมันก็ขอจะเข้าห้องผมนะครับ แต่ผมไม่ให้เข้าบอกให้มันรอข้างล่าง จนผมแต่งตัวเสร็จก็ออก เดินทางกันไปร้านอาหารกันต่อครับ ...

ตอนที่9 วุ่นวายจริงโว้ย ชีวิตกรู(1) หลังจากที่ไอ้ตาร์มาร่วมเป็นมารพจญในชีวิตผมแล้ว ชีวิตผมก็วุ่นวายมากมากเลยครับ เวลาไม่นานก็ ตั้งแต่เปิดเทอมจนนี่จะสอบปลายภาคของเทอมแรกแล้ว มันก็ยังเสมอต้นเสมอปลายกับอะไรหลายๆอย่าง ที่เป็นตัวมัน เรื่องวุ่นวายมากมากทั้งเรื่องมีคนมาจีบมันผู้หญิงทั้งน้านแหละครับ นอกนั้นก็กระเทย ส่วนผม เรื่องของน้องแกงที่เข้ามามีส่วนร่วมในชีวิตผมสักพัก ก็ท าให้ไอ้ตาร์มันโมโหมากมาย แต่ว่าผมก็เอา ข้อตกลงที่เคยตกลงกันไว้มาอ้างว่ายังไม่ได้คบกัน ห้ามยุ่ง และยังมีผู้ชาย จะเรียกว่าผู้ชายก็ไม่ใช่เกย์ มากมายหลายหน้ามาชอบผม แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร และแล้วชีวิตวุ่นวายก็เริ่มขึ้นกับเรื่องที่ว่า ผมดันไป ขอเบอร์และจีบพี่ม.6 คนหนี่ง ชื่อพี่ก้อย พี่ก้อยดังมาก เพราะเธอสวยและน่ารักเป็นที่หมายปองหลายๆคน แค่ผมเห็นพี่ก้อยในห้องสมุดผมก็ด าเนินการต่อ โดยที่ไม่ได้บอกเพื่อนตัวดีของผมเลยครับ วันแรกผมได้ โทรไปหาพี่ก้อยแล้วคุยเรื่องไร้สาระเรื่อยเปื่อย เช้าวันต่อมากลายเป็นว่าเรื่องดังไปทั่วโรงเรียนว่าผมกับพี่ ก้อยเป็นแฟนกันทั้งๆที่ตัวผมเองยังไม่รู้เรื่องอะไรเลยคราบพี่น้องคราบ จนวันนี้เป็นวันเสาร์ผมพาพี่ก้อยมา ดูหนัง แต่ว่าพวกเพื่อนผมมันก็รู้นะครับ เพราะพวกมันก็จะมาดูเหมือนกันแต่ผมก็ไม่ได้ถามมันหรอกนะ ครับว่าดูที่ไหน และแล้ว “เฮ้ย...ไอ้ข้าว”เสียงคุ้นๆแฮะ ผมหันไปตามเสียงเรียก อ่าวไอ้แสบนี่หว่า แล้วเพื่อนผมอีกครับ ผมมองทุกคนไล่ไปจนไปถึง เฮ้ย ไอ้ตาร์ไอ้ โน แล้วเพื่อนไอ้ตาร์พี่ปองกับพี่ไม้มาได้ไงวะ แล้วไอ้ข้าวได้แต่อึ้งแดกครับ “อ่าว..มาดูรอบนี้เหมือนกันหรอวะ”ผมหันไปถามพวกมัน “เออ”ไอ้แสบมันตอบปัดๆ อ่าว มึงเป็นเหี้ยอะไรวะแม่ง “แล้วมึงดูเรื่องอะไร”ผมก็ถามครับ “ดูเรื่อง......................”ไอ้เข็มมันตอบผม “เออกรูก็ดูเรื่องนี้เหมือนกัน”ผมบอกมัน แล้วหันไปมองหน้าไอ้ตาร์แต่ไอ้ตาร์มันไม่มองหน้าผมเลยครับ “มึงจะดูกับพวกกรูมั้ย”ไอ้ป๊อดมันถามครับ “เออ....คือกรู”ผมอั้มอึ้งครับ แล้วหันไปมองหน้าพี่ก้อยอีกครั้ง พี่แกก็ประมาณว่ายังไงก็ได้ค่ะ “เอาสิวะ...แล้วมึงซื้อตั๋วรึยังเดี๋ยวกรูไปซื้อให้”ผมก็ถาม แล้วพวกมันก็ยังไม่ได้ซื้อครับเราก็ออกๆเงินกัน มาแล้วผมก็เดินไปกับพี่ก้อย ผมเลือกบัตรที่นั่งพี่ก้อยติดกับผม คือพี่ก้อยให้นั่งริมสุดแต่ว่ามันไม่ได้สุดที่นั่ง

นะครับ แล้วผมนั่งกั้นไว้คือนั่งด้านซ้ายมือของพี่ก้อย แล้วไอ้คนที่จะนั่งด้านซ้ายมือของผมๆก็จัดแจงยื่นใบ นั้นให้ไอ้แสบครับ “ไปกันรึยังมึง”ไอ้เป้มันถามครับ แล้วพวกเราก็เข้าไปในโรงกัน นั่งกันเรียบร้อย พอจัดแจงนั่งเสร็จ อ่าว เฮ้ย อ่าว ไหงงี้วะก็ไอ้ตาร์นะสิครับ มาจากไหนมานั่งข้างผมซะงั้นอะ งงแดกอีกรอบ ผมก็มองหน้ามันครับ แต่มันก็ยังไม่มองหน้าผมอยู่ดีแล้วมึงจะโกรธอะไรกรูเนี้ย ก็ตกลงกันเรียบร้อยแล้วนี่ หว่า กรูไม่ผิดนะ ดูหนังไปเรื่อยๆผมกับพี่ก้อยก็ไม่ได้อะไรมากหรอกครับ ก็หัวเราะกันไปซุบซิบอะไรกันไป เรื่อยเปื่อยนะครับ พี่ก้อยเค้าเป็นคนน่ารักดีคุยสนุก แล้วเป็นคนยังไงก็ได้ไม่เรื่องมาก นั่งดูไปประมาณครึ่ง เรื่อง ผมก็ปวดฉี่เลยขอตัวจากพี่ก้อยไปเข้าห้องน้ าครับ พอท าภารกิจเสร็จเรียบร้อยแล้ว ผมก็ก าลังจะออก จากห้องน้ า ซึ้งมันอยู่ด้านในอีกทีนึง “เฮ้ย”ผมตกใจเมื่อเห็นหน้าไอ้ตาร์อยู่ข้างหน้า หน้ามันเหมือนโกรธผมมาเป็นสิบชาติอะครับ กลัวมึงนะ “มีอะไรวะ”ผมถามมัน แบบกรูก็ไม่พอใจเหมือนกันนะจะมาโกรธกรูท าไม “เงียบครับ”มันไม่ตอบ ยืนนิ่งเท้าประตูอยู่นั่น “กรูถามว่ามึงมีอะไร”ผมถามมันอีก คราวนี้มันผลักผมเข้ามาในประตูเลยครับ ผมก็ถอยหลังมาสิครับ ตั้ง ตัวไม่ทันแล้ว “ไอ้ตาร์มึงเป็นเหี้ยอะไร”ผมถามมัน มันไม่ตอบอีก จับผมไปจูบเลยครับ อุ๊บ ผมก็เอามือทุบมันให้มันปล่อยแต่มันเพิ่มแรงมากขึ้นครับ “ไอ้ตาร์กรู”ผมก าลังจะพูดเมื่อมันถอนปากออก แต่ว่ามันไม่ยอมครับ ประกบปากผมอีก มึงเป็นเหี้ยไร มากมั้ย เมื่อมันถอนปากออกคราวนี้ผมชกมันแรงมากเลยครับ เลือกมันไหลออกมานิดๆ ผมก็ตกใจนะ แต่ว่าวางฟอร์มอยู่ “หึหึ”มันหัวเราะแล้วจับปากตัวเองครับ “ควบคุมสติหน่อยได้มั้ย..มึงเป็นอะไรของมึง”ผมด่ามันเสียงดัง ดีนะครับตอนนั้นไม่มีคนในห้องน้ า แล้วหน้ามันก็ยังดุเหมือนเดิม แล้วดันตัวมาใกล้ผมจนผมติดกับข้างฝาเลยครับ “ท าไมครับ...พี่มันไม่ดีตรงไหน....”มันมองหน้าแล้วถามผมเสียงแข็ง ผมมองหน้ามันไม่ตอบ “แค่วันเดียวก็ยอมเป็นแฟนกับเค้าแล้ว...ใจง่ายจังเลยนะครับ”มันพูดแล้วแสยะยิ้มครับ “ตาร์แต่ว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วไม่ใช่หรอวะ”ผมถามมันหน้าผมก็จริงจังครับ เครียดนิดหน่อยนะ

แต่มันเงียบไม่ตอบครับ แล้วจูบผมอีกรอบ ผมก็ผลักตัวมันให้มันออกครับ แต่กลายเป็นว่ามันจับข้อมือผม ทั้งสองข้างติดกับก าแพง มันไซร์ไปทั่วตัวคอผม เลียติ่งหูแล้วกัดเบาๆ ไล่มาที่คอ มันดูดเม้นเหมือนจะ เอาเนื้อผมไปด้วยอย่างนั้นแหละครับ “ตาร์หยุดนะมึง กรูบอกให้หยุด”ผมร้องบอกมัน มันเอามือสองข้างเลื่อนลงมาจับเอวผม แล้วถลกเสื้อ ผมขึ้นจนถึงหัวนมเลยครับ “ตาร์ กรูขอร้อง หยุด”ผมร้องบอก มันไม่สนใจอะไรเลยครับ ผมก็ทุบตีมัน ใช่ครับแรงมันเยอะกว่าแต่ว่า ถ้าผมสู้จริงมันก็อาจจะสู้ได้อาจจะนะครับ เพราะมันตัวใหญ่จริงๆ แต่ผมก็ไม่อยากท า เกิดมันบ้าจับผม ล่อตูดขึ้นมาละซวยเลย มันไล่ลิ้มตรงสะดือมาจนถึงเนินอก แล้วมันขบเบาๆ แล้วอยู่ดีๆมันก็กัดเลยครับ “อะ เจ็บ”ผมร้องได้ครับเดียว ร้องอย่างอื่นไม่ได้แล้วละครับ น้ าตาไหลเลยครับ มันไล่ปากขึ้นมาแล้วจูบ ปากผม ถึงตอนนั้นเอง ผมกัดปากมันเลยครับ “โอ้ย”มันร้อง เลือดมันไหลเลยครับ “หึหึ”ผมหัวเราะ หมดแรงครับ แล้วมองหน้ามันแบบกรูโกรธมึงนะ มันก็มองหน้าผมเศร้าๆ แล้วมันก็เดิน ออกจากห้องน้ าไปเลยครับ ผมยืนอยู่อย่างนั้น ได้ยินเสียงก๊อกน้ า แล้วสักพักมันก็เดินออกไป ผมส ารวจตัวเองเรียบร้อย แล้วรอยดูดที่คอมันก็เห็นเด่นชัด ตรงหน้าอกนี่สองสามรอยเลยครับ ผมก็เดิน ออกไปจากห้องน้ า พอถึงในโรงหนัง ผมก็เห็นไอ้ตาร์มันนั่งอยู่แล้วครับ ผมก็เข้าไปนั่งท าตัวให้ปกติทีสุด แต่ พี่ก้อยเค้าก็ไม่ได้ถามหรอกนะครับว่าผมไปท าไมนาน ก็ดีครับ ผมก็หาค าตอบให้พี่ก้อยไม่ได้เหมือนกัน จน หนังเลิกเสร็จ พวกผมก็ดันลากกันไปกินข้าวอีก ผมก็จ าใจต้องไป ขณะที่ไปนั้นไอ้ตาร์มันก็ไม่มองหน้าผม เลยครับ แม้แต่นิดเดียว ผมก็ช่างหัวมึงสิท ากรูเจ็บท ากรูร้องไห้ยังมาโกรธกรูเองอีก กรูไม่ง้อมึงหรอกสัด หลังจากนั้นผมก็ไปส่งพี่ก้อยที่บ้านครับ ก็ปกติไม่มีอะไรมากครับ กลับมาบ้านก็คิดถึงเรื่องวันนี้ท าไมไอ้ ตาร์มันไม่เหมือนทุกทีวะ เรื่องน้องแกงมันไม่เห็นเป็นอย่างนี้เลย แต่เรื่องมันยังไม่จบครับ วันอาทิตย์พี่ก้อย โทรมาให้ผมไปหาที่บ้านบอกว่ามีจัดปาร์ตี้วันเกิดพี่ก้อยครับ ผมก็เลยต้องไป ก่อนไปก็ไปหาซื้อของขวัญ ให้พี่แก ก็พี่แกไม่เคยบอกก่อนเลยครับว่าเป็นวันเกิด ผมให้พี่เจ้าไปส่ง แล้วบอกพี่เจ้าเรียบร้อยว่าให้มารับ ด้วยเดี๋ยวจะโทรไปตาม ผมมาถึงบ้านพี่ก้อยก็ประมาณสามทุ่มครับ บ้านหลังใหญ่พอดีๆ สวยดีครับ ผม เห็นรถจอดอยู่เต็ม สงสัยคนจะเยอะแฮะ คิดในใจ เดินเข้าไปครับ “สวัสดีครับ”ผมยกมือไหว้ผู้ใหญ่ท่านหนึ่งก็ไม่ทราบว่าท่านเป็นใครหรอกนะครับ “สวัสดีลูก” แล้วเสียงผู้ใหญ่ท่านนี้ก็ตอบรับอย่างเป็นมิตร “เออมาหาพี่ก้อยนะครับ”ผมบอกอย่างสุภาพ “ก้อยลูก .. เพื่อนมาหาลูก”สงสัยจะเป็นคุณแม่แล้วละครับ

“จ้าแม่”พี่ก้อยวิ่งเสียงแหลมมาแต่ไกล “อ่าว..มาแล้วหรอข้าว “พี่ก้อยทักเมื่อเห็นหน้าผม “นี่แม่พี่นะข้าว”พี่ก้อยแนะน า “ครับ...สวัสดีอีกครั้งครับแม่”ผมบอกแม่อีกแม่ก็จับมือรับไหว้อีกรอบ “ไหว้พระเถอะลูก”งะท าไมคนแก่ชอบพูดว่าให้ไหว้พระอะ “เข้าไปข้างในกันข้าว..เพื่อนพี่เต็มเลยนะ”พี่ก้อยจับมือผม “นี่ครับ..ของขวัญ..ไม่รู้จะถูกใจรึป่าว”ผมยื่นให้พี่ก้อย พี่ก้อยยิ้มหวานเชียวครับ “ถูกใจสิอะไรที่ข้าวซื้อให้ก็ถูกใจหมดนั้นแหละ”พี่ก้อยพูดซะหวาน “ข้าวมาแล้ว”พี่ก้อยพูดซะดังเชียวครับ ผมก็ยิ้มสิครับ เป็นไมตรีทุกคนก็แซวกันใหญ่ เรื่องนู้บ้างนี้บ้าง คนประมาณยี่สิบกว่าได้นะครับ กินไปกิน มาก็สี่ทุ่มจะได้ครับ “เออ..แล้วไอ้ตาร์ท าไมยังไม่มาวะ กรูโทรไปเห็นบอกออกจากบ้านแล้วนี่หว่า”เสียงพี่คนหนึ่งพูดขึ้น ห๊ะ ตาร์ไหนวะ คงไม่ใช่มั้ง วันนั้นก็ยังไม่เห็นทักพี่ก้อยเลยนิคงคนละคนกัน นั่งได้สักพัก “เฮ้ยไอ้ตาร์มาแล้ว”เสียงพี่คนหนึ่งพูด ผมหันไปมองทันทีเลยครับ ไอ้แต่อ้าปากค้างครับพี่น้อง “ไอ้ตาร์”ผมพูดได้ค าเดียว

ตอนที่10 วุ่นวายจริงโว้ยชีวิตกรู(2) เมื่อผมก าลังอึ้งแดกอยู่นั้น พี่ก้อยก็ได้เตือนสติให้กลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง “ข้าว..ข้าวจ๊ะ...กินนี่สิพี่ท าเองเลยนะ”พี่ก้อยครับ ยื่นอาหารจะป้อนให้ผม แล้วไอ้ตาร์ก็หันมามองหน้าผม เลยครับ ผมก็ไม่รู้จะท ายังไงก็ยื่นปากให้พี่เค้าป้อนแต่โดยดีอ่า อย่าว่าเค้าผิดน้า “อร่อยมั้ย”พี่ก้อยถาม แล้วยิ้ม “อร่อยครับ”ผมตอบรับ แล้วก็คุยกับพี่คนอื่นไปเรื่อยแหละครับ “เฮ้ยไอ้ห่าตาร์....ไปเมาที่ไหนมาก่อนวะ “พี่คนนึงพูดขึ้น “เออ.... กรูก็แดกของกรูไม่เรื่อยแหละ ใครมันจะมาสนใจวะ”ผมได้ยินมันตอบครับ แต่ว่าท าเหมือนไม่ได้ ยินครับ ก็ไม่ได้มองมันด้วย ไม่กล้ามองครับ ไม่รู้ว่าท าไมเหมือนกัน “อ่าวไอ้เหี้ย...อกหักมารึไง”พี่อีกคนพูดขึ้น “ป่าวโว้ยไม่ได้อกหัก.. แต่ว่าไม่เคยอกหักต่างหาก เพราะว่าคนนั้นเค้าไม่ได้รักกรูนี่หว่า แล้วกรูจะสนใจ ท าไม ใช้ค าว่าอกหักกับกรูได้หรอวะ คนอย่างกรูไม่เคยอกหักโว้ย มีแต่หักอกคนอื่น ฮ่าๆๆ”ดูมันพูดครับ แล้วมันก็หัวเราะ พวกพี่พวกนั้นก็หัวเราะกันใหญ่เลยครับ ข าตายละ สัด เชื่อมั่นในตัวเองมากเลยนะมึง หล่อตายละ ในเมื่อมึงไม่สนใจกรูก็ไม่สนใจเหมือนกัน อย่ามาง้อกรูก่อนละกัน ผมนะไม่เมาหรอกนะครับ เพราะว่าไม่อยากเมานะครับ ประมาณห้าทุ่มได้พี่เจ้าก็โทรมาครับว่าจะให้ไปรับ ได้รึยังผมก็บอกว่าอีกแป๊บ “ข้าวมานี่สิ”พี่ก้อยเรียกผมครับ “ครับ”ผมก็ตามไปอย่างว่าง่ายครับ และแล้วทุกคนก็แซวกันยกใหญ่ครับ “เฮ้ย..ก้อย มีถุงยางรึยังมึง”เสียงพี่ผู้ชายคนนึงพูดขึ้นครับ “เสือกละมึงอะ”พี่ก้อยพูดกลับแล้วหัวเราะ “อีก้อย..มันจะไม่เร็วไปหน่อยหรอวะ..เพิ่งคบกันไม่ได้ไม่กี่วันเองนะโว้ย”พี่ผู้หญิงคนนึงพูดแล้วทุกคนก็พา กันหัวเราะยกใหญ่แต่ว่าไอ้ตาร์สิครับมันเอาแต่ก้มหน้า สงสัยเมากู่ไม่กลับแล้วมั้งครับ “เข้ามาสิ”พี่ก้อยเรียกผมหลังจากทีพี่ก้อยเปิดห้อง

“ครับ”ผมเดินเข้าไปอย่างว่าง่ายครับ ผมนั่งลงที่เก้าอี้หน้าโต๊ะคอมครับ แล้วพี่ก้อยก็เดินไปหยิบถุง ของขวัญที่ผมซื้อให้แล้วแกะออกครับ “น่ารักจัง..ช่างเลือกเหมือนกันนะเนี้ย”พี่ก้อยพูด “อะครับ”ที่จริงผมไปซื้อกับพี่เจ้านะครับ เป็นสร้อย เหมาะส าหรับผู้หญิงมันเลือกง่ายสุดแล้วอะครับ เป็น รูปนิ้วก้อยเกี่ยวกันครับ “ใส่ให้พี่หน่อยสิ”พี่ก้อยบอก “ได้ครับ”ผมลุกไปที่เตียงที่พี่ก้อยนั่งอยู่แล้วหยิบสร้อยใส่ให้พี่ก้อย พอใส่เสร็จผมก็จับผมให้พี่ก้อย เรียบร้อยเลยครับ แล้วผมก็นั่งหันหน้าเข้ากับหน้าพี่ก้อย เรามองหน้ากันอยู่สักพัก “จูบพี่หน่อยสิ”งะ ท าไมพี่พูดตรงจังอะครับ ผมมองหน้าพี่ก้อยงง แต่ก้อเก็บอาการอะครับ ผมกับพี่ก้อย จ้องตากันอยู่สักพัก พี่ก้อยก็ท าหน้าแบบจูบสิ ผมเลยลงมือ จูบพี่ก้อยเลยครับ จูบอ่อนโยน นุ่มนวลที่สุด จนขยับเป็นรุนแรงขึ้น อีกมือผมก็จับเอวพี่ก้อย อีกมือผมก็จับที่คอของพี่ก้อย พี่ก้อยก็ครางเล็กๆครับ จน ผมจับเสื้อเสื้อพี่ก้อยให้เลิกขึ้น ผมไล่มือไปจับที่หน้าอกแก พี่ก้อยร้องครางเล็กน้อย ผมดันตัวพี่ก้อยให้นอน ลง แล้วผมก็ไซร์คอ พี่ก้อยดูด จนพี่ก้อยเรียกชื่อผมเลยครับ ผมไล่ลิ้นไปจูบพี่ก้อยอีกครั้ง แล้วถอนจูบออก แล้วเราก็มองหน้ากัน แล้วอยู่ดีๆไม่รู้เป็นเหี้ยอะไรผมก็หยุดซะงั้นอะครับ ผมลุกขึ้นนั่ง งงกับตัวเอง อ่าวไอ้ข้าวมึงหยุดท าไมวะ มึง ขาดมานานไม่ใช่รึไง แล้วมึงหยุดท ามาย ผมนั่งถามตัวเอง ตอนผมมีอะไรกับผู้หญิงแต่ก่อนผมก็จะท าไม่ เคยมีขัดกลางคันเลยครับ “หยุดท าไมละข้าว”พี่ก้อยลุกขึ้นแล้วถามผมครับ “เออ..ไม่รู้เหมือนกันครับ”ผมตอบ “หึหึ..”พี่ก้อยหัวเราะนิดๆครับ ผมหันไปมองหน้าพี่ก้อยแบบงงๆ “แต่พี่รู้”พี่ก้อยพูด ผมยิ่งงงไปใหญ่เลยครับ “รู้อะไรครับ”ผมถามกลับอีก “ป่าวหรอก”พี่ก้อยพูดปัดๆ “เรื่องอะไรครับ”ผมยังไม่วายถามต่อแบบหน้าตาจริงจัง “ก็เรื่องที่ข้าวกับไอ้ตาร์ชอบกันไง”พี่ก้อยพูดแล้วยิ้ม เฮ้ย พี่ก้อยรู้หรอ

“พี่..รู้”ผมอั้มอึ้ง งงครับ “อืม..พี่รู้”พี่ก้อยตอบสั้นๆ “พี่รู้ตั้งนานแล้วแหละ ก็ไอ้ห่าตาร์เล่นพูดเรื่องน้องข้าวบ่อยจะตาย แต่ก่อนมันเคยเป็นอย่างนี้ซะที่ไหนละ ตอนแรกพี่ก็ไม่แน่ใจหรอกนะ แต่ว่าวันที่ไปดูหนังกันนะ ไอ้ตาร์มันไม่ทักพี่สักค า พี่ก็เข้าใจอะไรบ้างแล้ว แหละ ก็ทุกทีไอ้ตาร์กับพี่ก็ถือว่าสนิทกันเลยนะ ด่าเล่นหัวกันจะตายไป จนวันเนี้ยพี่ชวนให้มันมางานวัน เกิดมันยังไม่อยากจะมาเลย”พี่ก้อยอธิบายซะยาว “ข้าวไม่ได้ชอบมันนะครับ”ผมบอก “แต่ไอ้ตาร์มันชอบข้าวนิ”พี่ก้อยพูด “แต่ผม..”ผมก าลังจะพูดครับ “เอาน่าข้าว..ที่พี่ตกลงคบกับข้าวพี่รู้ว่าข้าวไม่ได้จริงจังกับพี่หรอก ที่พี่คบก็เพราะพี่ชอบในตัวข้าวก็ข้าว เล่นน่ารักหล่อซะขนาดนี้แต่อีกเหตุผลนึงคือ พี่จะแกล้งไอ้ตาร์มันนะ เห็นมันหึงก็ตลกดีมันเคยหึงใครซะที่ ไหนละ ฮ่าๆๆๆ”แล้วพี่ก้อยก็หัวเราะร่า “แล้วพี่ก้อยไม่รังเกียจหรอครับ”ผมถามกลับ “รังเกียจไรละ ชอบละสิไม่ว่า สมัยนี้มันสมัยอะไรกันแล้วข้าว พี่ไม่ใช่คนหัวโบราณนะ “พี่ก้อยพูด “เอานะ .. ข้าวยังไม่รู้ใจตัวเองว่าต้องการอะไรก็ไม่เป็นไร เป็นน้องชายพี่ดีกว่าเยอะ หล่อๆแบบเนี้ยจะมี ใครจะรักใครต้องบอกพี่ก่อนคนแรกเลยรู้มั้ย”พี่ก้อยพูดแล้วจับแก้มผม “เอางั้นหรอพี่”ผมถามเพื่อความแน่ใจ ที่จริงผมก็ไม่ได้อะไรกับพี่ก้อยมากหรอกครับ ก็พี่เค้าน่ารกแล้วก็ สวย ยังไม่ได้รักอะไรมากมายขนาดนั้น แล้วผมก็งงๆด้วยว่าที่ผมไม่ท าอะไรพี่เค้าเพราะอะไร แต่ว่าก็นะ พี่ เค้าก็ยอมพลีกายเพื่อผมเลยเนี้ยก็นับถือพี่แกจริงๆ “อืมจ๊ะ”พี่ก้อยยิ้มๆ “ไม่เอา..ก็ข้าวชอบพี่นิ”ผมแกล้งอ้อนแล้วซบลงบนตักพี่ก้อยครับ “ฮ่าๆๆ..ขี้อ้อนนะเราเนี้ย..ถึงว่าไอ้ตาร์ถึงชอบ”พี่ก้อยพูดแล้วหัวเราะครับ “โหพี่เลิกพูดถึงมันได้มั้ยอะ”ผมท าคิ้วขมวดเข้าด้วยกัน แล้วผมกับพี่ก้อยก็คุยอะไรกันไปเรื่อยเปื่อยนั่นแหละครับ จนจะตีหนึ่งแล้วผมก็โทรให้พี่เจ้ามารับแต่ว่าเรา ยังไม่ได้ลงไปหรอกนะครับ จนพี่เจ้าโทรมาว่ารออยู่หน้าบ้านแล้ว ผมถึงลงไป พอลงไปถึง ผมก็มองหาไอ้ ตาร์ครับ แค่มองเฉยๆนะ แต่ว่าไม่มีมันแล้วละครับ

“เฮ้ยไอ้กี้ไอ้ตาร์ละ”พี่ก้อยถามเหมือนรู้ใจผมครับ “มันออกไปเมื่อกี้วะ แม่งเมาชิบหาย ไม่คุยกับใครเลย มองตาขวางทุกคนเลย แม่ง ไอ้เหี้ยนี่ เออแล้วมันเอา ของขวัญฝากไว้ให้มึงด้วย วางไว้บนโต๊ะนะ”พอพี่กี้อธิบายอะไรเสร็จ พี่ก้อยก็มองหน้าผม ผมเลย ลากลับ ก่อนเป็นการรู้กันครับ ไม่รู้มันเป็นห่าอะไรของมันอีก แต่ช่างมันเหอะ มันไม่ใช่กงการอะไรที่ผมต้องไปง้อมันนิเนอะ

ตอนที่11 วุ่นวายจริงโว้ยชีวิตกรู(3) หลังจากวันนั้นไอ้ตาร์ก็ไม่ติดต่อมาอีกเลยครับ ไอ้ผมก็ไม่ได้โทรไปหรอกนะครับ ไม่ได้ติดต่อมันเหมือนกัน ตามเวรตามกรรมครับ ไม่ได้ไม่สนใจเลยนะครับ แต่จะให้ท ายังไงอะ จนวันนี้กลางของสัปดาห์ หลายวันที่ ผ่านมาไอ้เพื่อนรักทั้งหลายมันรุ่มด่าผมกันใหญ่เรื่องไอ้โรคจิตนั้นแหละครับ ก็จะอะไรซะอีกละ มันหาว่าผม ผิดต่างนาๆ อย่างนู้อย่างนี้แล้วผมผิดตรงไหนอะครับ ก็ตกลงกันเรียบร้อยแล้วนี่นา เนอะ หิหิ วันนี้เลิกเรียนแล้วผมก าลังจะกลับบ้านแล้วว่าดันมาเจอพี่ก้อยซะก่อนเลยพากันไปกินไอศกรีม หน้าตึก มี ขายตลอดเย็นนะครับ “เป็นไงบ้างละ”พี่ก้อยพูดขึ้นหลังจากที่เราได้ไอ้ศกรีมกันเรียบร้อยแล้ว “ก็ดีครับ”ผมตอบไป “ป่าว..ไม่ใช่หมายถึงเรื่องข้าว พี่หมายถึง ไอ้ตาร์นะเป็นยังไงกันบ้าง”พี่ก้อยพูดแล้วยิ้ม “ไม่รู้สิ..ก็ตั้งแต่งานวันเกิดก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลยนะ”ผมบอกไป “ห่า”พี่ก้อยตกใจตาโต “ครับ..”ผมตอบหน้างงๆ พี่ก้อยจะเวอร์ไปไหน “จริงอะ”พี่ก้อยยังถามซ้ าเพื่อความแน่ใจ “จริงครับ”ผมตอบ “โหย..นี่พี่เล่นแรงไปรึป่าวเนี้ย..ไอ้ตาร์มันเป็นจริงแฮะ”พี่ก้อยบ่นงึมง า นั่งกินกันไปได้สักพัก ก็คุยอะไรกัน ไปเรื่อยเปื่อยแหละครับ ไอ้ผมก็ถ้วยที่สามแล้ว ก็คนมันชอบกินนี่นา ถ้วยแรงนี่วนิลาที่สองสตอร์เบอร์รี่ สามก็พาวเวอร์ช๊อค ครับ ต้องกินแยกกันอะครับ กินรวมกันไม่ได้ไม่อร่อย มันผสมกัน หิหิ “เฮ้ย...ไอ้ข้าวแม่งอยู่นี่เอง”ไอ้ป๊อดกับไอ้เข็มนะสิครับ วิ่งฮอบแดกกันมา “มีไรวะ “ผมหันไปถาม “มึงไปกับกรูเลย”ไอ้ป๊อดมันลากแขนผมท าท่าจะลุกครับ “ไปไหนวะ”ผมยังถามต่อแต่ไม่ได้ลุกตาม “ไปเหอะน่า”ไอ้เข็มมันเซ้าซี้ครับ “เฮ้ย..ก็กรูอยากรู้นี่หว่า”ผมถามกลับท าหน้าหงุดหงิด

“เออ..กรูบอกให้ก็ได้..ตอนนี้ไอ้พี่ตาร์แม่งเมาชิบหายเลย..แล้วก็ไม่มาโรงเรียนหลายวัน..อยู่ดีๆวันนี้เป็นห่า ไรขึ้นมาไม่รู้บอกให้รุ่นน้องในชมรมมาขึ้นชกด้วย แล้วไอ้รุ่นน้องมันขี้ๆที่ไหนละ ลงแข่งมาหลายนัดแล้ว ด้วย มึงรีบไปเลย นี่ถ้าพี่ตาร์ไม่เมากรูจะไม่ห่วงเลย นี่เมาเป็นหมา “ไอ้ป๊อดพูดเป็นชุดๆ “อ่าว..แล้วท าไมมึงไม่บอกให้ไอ้รุ่นน้องนั้นมันไม่ต้องชกกับไอ้ตาร์ละวะ”ผมยังมีอารมณ์เล่นตัวต่อครับ “โหย..มันคงกล้าขัดพี่ตาร์หรอกมั้งมึง ..คิดสิมีหัวนะ..ไม่ใช่เอาไว้กั้นหูสัด”นั้นได้ทีไอ้เหี้ยเข็มด่าผมเลยครับ “ไปเลยไป”มันลากผมแรงมากเลยครับคราวนี้ไอ้ด้วยที่ความตกใจแล้วก็ยังไม่ได้ล่ าลาพี่ก้อย เลยคว้า ข้อมือพี่ก้อยแล้ววิ่งตามๆกันมาเลยครับ พอมาถึงที่โรงฝึก ก็พบว่าไอ้ตาร์ได้ขึ้นชกเรียบร้อยแล้ว ที่ไม่มีใคร กล้าห้ามเพราะอาจารย์ไม่อยู่ด้วยครับ ถ้าอาจารย์ไม่อยู่ไอ้ตาร์มันเป็นคนคุมทั้งหมด มันได้ชกกันเรียบร้อย โรงเรียนตาร์ไปแล้วละครับ ตอนนี้ไอ้รุ่นน้องก็กล้าๆกลัวๆยังไงชอบกล ประมาณว่ากรูจะต่อยดีมั้ยวะ แต่ว่า ไอ้ตาร์มันก็ด่าใหญ่เลยครับ เมาแล้วยังปากดีอีก สาด “มึงจะชกไม่ชก..ท าไม.. เห็นกรูเมาคิดว่ากรูไม่มีน้ ายารึไง”มันพูดไปยานคางไป ท าหน้ากวนส้นตีนสุดครับ ตอนนั้นไอ้ตาร์มันไม่เห็นผมหรอกนะครับ ยืนหลบๆมุมอยู่ “เออคือพี่ตาร์”ไอ้น้องนั้นพูด แล้วมันก็ชกกันต่อเลยครับ ต่อยกันไปต่อยกันมามีแต่ไอ้ตาร์เป็นฝ่ายเสีย โดนไอ้รุ่นน้องนั่นต่อยเอาๆ จนมันตั้งหลักไม่ได้ไอ้รุ่นน้องคนนั้นก็หยุด เหมือนกรูห่วงมึงนะไอ้พี่ตาร์อะไร ประมาณนั้นอะครับ ผมเห็นไม่ได้การเลยเดินเข้าไปข้างเวทีครับ “ไอ้ตาร์”ผมเรียกมันเบาๆครับ มันหันมามองทางผม แล้วมองตาขวางเลยอ่าครับ งะ น่ากลัวง่า แล้วมันก็ ท าเป็นไม่สนใจ ลุกขึ้นแล้วไปต่อยต่อ จนมันโดนรุ่นน้องมันย าซะ อย่าให้บรรยาย “ตาร์มึงหยุดเหอะมึงเมามากแล้วนะ”ผมตะโกนบอกมัน มันก็ไม่สนใจผมเลยครับ จนมีอยู่จังหวะนึง อยู่ดีดี ครับ มันสวนไอ้รุ่นน้องคนนั้นกลับเร็วมาก ไอ้คนนั้นร่วงเลยครับ งะ ห่าไรร่วงง่ายแท้วะ แต่ไม่ถึงกับน๊อกนะครับ แล้วมันก็ถอดนวม แล้วเดินลงเวทีอย่างทุลักทุเล ใครเข้า ไปช่วยมันๆก็สะบัดออกหมดเลยครับ มันเดินไปข้างหลังยิมเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้ามั้ง ผมก็เดินตามมันไปครับ “ไอ้ตาร์”ผมเรียกชื่อมัน “ไอ้ตาร์”ผมเรียกมันซ้ าอีก “ไอ้เหี้ยตาร์..มึงเป็นเหี้ยไรของมึงเนี้ย เมาเป็นหมาเลย”ผมถามมันอารมณ์ขึ้นแล้วอะครับ กรูมาหาถึงที่เลย นะไม่ส าเนียดตัวเอง สาด “เสือก”นั่นครับ มันหันมาด่าผม ท าตาขวางอีก ของขึ้นเลยครับ ดีจะเอาอย่างนี้ใช่มั้ย