E-book

รายงาน

เรื่อง การพัฒนาทักษะการอ่านด้วยกระบวนการวิเคราะห์เรื่องสั้น







โดย




นายณัฐวุฒิ สุธัมมา เลขที่๔

นายศุภกร มูลชารี เลขที่๖

นางสาวธนาภรณ์ จันทวงษ์ เลขที่๙

นางสาวจิรนันท์ แก้วจิโน เลขที่๓๙

นางสาวปาริฉัตร แซ่เก้า เลขที่๔๐

นางสาวเพชรดา บุญยะพลานันท์ เลขที่๔๑




ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่๔/๑







รายงานนี้เป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาค้นคว้า วิชา ท๓๑๑๐๒ภาษาไทยพื้นฐาน๒

ภาคเรียนที่๒ ปีการศึกษา๒๕๖๔




โรงเรียนมัธยมสุวิทย์เสรีอนุสรณ์

สำนักงานเขตประเวศ สังกัดกรุงเทพมหานคร

รายงาน

เรื่อง การพัฒนาทักษะการอ่านด้วยกระบวนการวิเคราะห์เรื่องสั้น







โดย




นายณัฐวุฒิ สุธัมมา เลขที่๔

นายศุภกร มูลชารี เลขที่๖

นางสาวธนาภรณ์ จันทวงษ์ เลขที่๙

นางสาวจิรนันท์ แก้วจิโน เลขที่๓๙

นางสาวปาริฉัตร แซ่เก้า เลขที่๔๐

นางสาวเพชรดา บุญยะพลานันท์ เลขที่๔๑




ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่๔/๑




เสนอ
นางสาว พรทิพย์ เอมเจริญ

ก

คำนำ



รายงานฉบับนี้จัดทำขึ้นเพื่อเป็นส่วนหนึ่งของวิชา ภาษาไทยพื้นฐาน ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 เพื่อให้ได้
ศึกษาความรู้ในเรื่อง นิทานเรื่องสั้น และศึกษาอย่างเข้าใจเพื่อเป็นประโยชน์แก่การเรียน

คณะผู้จัดทำหวังว่ารายงานเล่มนี้จะเป็นประโยชน์กับผู้อ่านหรือนักเขียนที่กำลังจะหาข้อมูลเรื่องนี้อยู่
หากมีข้อแนะนำหรือข้อผิดพลาดประการใด คณะผู้จัดทำขอน้อมรับไว้และขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย

คณะผู้จัดทำ

หน้า

สารบัญ

เรื่อง
หน้า
คำนำ ก


สารบัญ
ข
เรื่องที่ ๑ ใครบางคนที่รออยู่ ๑
เรื่องที่ ๒ คนละระดับ
๒
๓

๔
๕
เรื่องที่ ๓ รักพอดี พอดี ๗

๘

เรื่องที่ ๔ ครอบครัวตึ๋งหนืด(ตอนสุขภาพดีจากสมุนไพร) ๙



เรื่องที่ ๕ สมุทรธาลัย



เรื่องที่ ๖ Are you werewolf



บรรณานุกรม

ภาคผนวก

๑
ชื่อเรื่อง: ใครบางคนที่รออยู่
ผู้แต่ง: ปริญ บุญภูพิพัฒน์
โครงเรื่ อง
แม่บังอรและน้ องน้ำอบ อาศัยอยู่ในสังคมเมือง มีการทำงานแข่งขันกับเวลา มีชีวิต
เร่งรีบ ในวันหยุดที่ท้องฟ้ าสดใสแม่บังอรพาน้ำอบมาจับจ่ายซื้อของที่ตลาด ในขณะ
ที่กำลังซื้ อหมูปิ้ งอยู่แม่บังอรก็เดินไปเซเว่นทิ้งน้ำอบอยู่กับลุงขายหมูปิ้ งตามลำพัง
ไม่นานลุงก็ทำหมูปิ้งเสร็จและยื่นให้น้ำอบ ขณะนั้นน้ำอบเหลือบไปเห็นตู้ไปรษณีย์
อยู่ใกล้ๆ จึงเดินเข้าไปแล้วพยายามเอื้อมเอาถุงหมูปิ้งใส่ลงไปในกล่องนั้น ซึ่งเป็น
จังหวะเดียวกับที่แม่บังอรมาเห็นพอดี จึงตะโกนเรียกน้ำอบเพื่อหยุดการกระทำของ
ลูก เมื่อเดินไปถึงแม่จึงถามน้ำอบว่า เอาหมูปิ้งไปใส่ในตู้ไปรษณีย์ทำไม น้ำอบตอบ
แม่ว่า “หนูจะส่งไปให้คุณยายกินค่ะ นานแล้วที่ไม่ได้เจอหน้ าคุณยาย หนูคิดถึงคุณ
ยาย คุณครูบอกว่าถ้าอยากส่งอะไรไปให้ใครให้ส่งผ่านตู้นี้” น้ำอบพูดด้วยความไร้
เดียงสาซึ่ งคำตอบของน้ำอบทำให้แม่นิ่งไปพักหนึ่ งก่อนจะบอกกับน้ำอบว่าจะพาไป
หาคุณยายวันนี้ น้ำอบแสดงอาการดีใจขึ้นมาทันทีที่ได้ยินอย่างนั้น แม่บังอรและ
น้ำอบจึงเดินกลับไปที่ร้านหมูปิ้งเพื่อจ่ายเงิน ทั้งหมดราคาเจ็ดสิบบาท แม่บังอรยื่น
แบงค์ร้อยให้ลุงและบอกว่าไม่ต้องทอน ระหว่างทางเดินกลับไปที่รถ บังอรนึกในใจ
ว่า “เรานี่มันแย่จริงๆมัวแต่เอาเวลาไปทำงาน จนลืมไปเยี่ยมท่าน หนูคิดถึงแม่นะ
คะ”
วิเคราะห์ตัวละคร
แม่: เป็นคนใจกว้าง ขยัน มุ่งมั่นในการทำงาน รักครอบครัว ใจดี สุภาพ
น้ำอบ : เป็นเด็กสี่ขวบเศษ รักครอบครัว กตัญญู สุภาพนอบน้ อม ว่านอนสอน
ง่าย
คุณค่า
ด้านวรรณศิลป์ : ใช้ภาษาระดับกันเองที่ ไพเราะ ถ่ายทอดความรู้สึกได้ชัดเจน
ด้านสังคม: อยู่ในสังคมเมือง มีการแข่งขันในการทำงาน และเวลา
ด้านอารมณ์ : มีหลากหลายอารมณ์ ทั้งคิดถึงคุณยายที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ละอายใจที่
ตนเองมัวแต่ทำงาน ดีใจที่จะได้เจอคุณยาย
ข้อคิดที่ได้รับ : พ่อแม่เราแก่ไปทุกวัน เราไม่รู้ว่าท่านจะอยู่กับเราได้นานแค่ไหน
บางครั้งท่านคงเหงา อยากให้ลูกหลานมาหาบ้าง อย่ามัวแต่ทำงานจนลืมนึกถึงคนที่
คอยเลี้ยงดูเรามา
การนำไปปรับใช้ : เราควรไปหาพ่อแม่ ไปพูดคุย ทุกๆครั้งที่มีโอกาส เพื่อไม่ให้
ท่านเหงา ได้มีเพื่อนคุย ได้รับความอบอุ่นจากลูกหลาน

๒
ชื่ อเรื่ อง:คนละระดับ
ผู้แต่ง: ภาสกร ศรีศุข
โครงเรื่ อง:

เด็กผู้ชายคนหนึ่งเขาชื่อกานต์ เขาเป็นลูกคนมีฐานะในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง พ่อและแม่ของเขาเป็นครู เขา
ถูกส่งไปเรียนมัธยมต้นในตัวจังหวัด พอตอนปิดภาคเรียนเขาได้กลับมาบ้าน บ้านของเขาเงียบมากแม่ไม่
ค่อยอยู่บ้าน พ่อก็ไปสังสรรค์ เขาเลยนั่งเล่นคนเดียว เขาเห็นเด็กรุ่นเดียวกันถือกระป๋ องเหยื่อและเบ็ดตก
ปลา เล่นกันน่าสนุก เขาเดินตามเพื่อนๆไปลงคันนา เล่นโคลนกันสนุกสนาน วันนั้นเขาเลยได้รู้จักกับ
เพื่อนใหม่หลายคนเลย ชื่อแคน โย่ง นนท์ เขียว โอย ตกเย็นเขากลับมาบ้านแต่พ่อและแม่ของเขายังไม่
กลับ กานต์รีบอาบน้ำล้างโคลนออก กานต์ชอบหลบแม่ออกไปเล่นกับเพื่อนๆ จนวันหนึ่งแม่เขาจับได้และ
เห็นสภาพของกานต์มอมแมม แม่ของกานต์เลยตวาดใส่แล้วบอกว่าไม่ให้คบกับเด็กข้างบ้านพวกนั้น
เพราะคนละระดับกับเรา แต่กานต์ก็โต้ตอบว่าพวกเขาก็เป็นคนเหมือนเรา และเขาก็เป็นคนดี แต่แม่ก็ไม่
ฟังและส่งกานต์ไปอยู่กรุงเทพแทน จนกระทั่งวันหนึ่งเกิดเหตุร้ายแม่ของกานต์โทรมาบอกว่าพ่อของ
กานต์เสียชีวิต กานต์ได้ขึ้นไปงานศพพ่อและกลับมาเรียนต่อที่กรุงเทพเหมือนเดิม เขาคิดว่าหากเขา
เรียนจบเขาจะกลับมาพัฒนาบ้าน และมาหาเพื่อนๆ จนกระทั่งเขาเรียนถึงมหาวิทยาลัยในขณะที่เขาอ่าน
หนังสืออยู่มีคนโทรมาบอกว่าแม่ของเขาป่วย เข้าโรงพยาบาล ให้เขากลับบ้านด่วน เขาเห็นแม่นอนไม่
ขยับ ด้วยเส้นเลือดตีบในสมอง ช่วยตัวเองไม่ได้ ข้างเตียงของแม่กานต์กลับไม่พบญาติพี่น้ อง มีเพียง
กลุ่มเพื่อนของกานต์ที่อยู่เฝ้ าแม่ของเขาและคอยช่วยเหลือ เวลาผ่านไปแม่เดินได้บ้างแล้ว มีเพื่อนของ
กานต์คอยผลัดกันมาดูแลแม่กานต์ เวลานี้คงไม่มีคำว่า คนละระดับ ในหัวของแม่กานต์อีกแล้ว
วิเคราะห์ตัวละคร:
กานต์:เป็นลูกคนมีฐานะแต่เป็นคนไม่ถือตัว มีความคิดที่ดี เป็นเด็กกตัญญูต่อผู้มีพระคุณ รักเพื่อน มีเป้ า
หมายที่มุ่งมั่นเพราะเขาบอกว่าถ้าเขาเรียนจบจะกลับไปพัฒนาหมู่บ้านของเขา
แม่ของกานต์:เป็ นคนถือตัวและปากร้ายเพราะไม่อยากให้ลูกของตนไปเล่นกับเด็กข้างบ้านซึ่งมีฐานะต่ำ
กว่า
เพื่ อนๆของกานต์:พวกเขาเป็ นเด็กที่ชอบเล่นสนุกและพวกเขาเป็ นเด็กดีเพราะช่วยดูแลแม่ของกานต์
ยามป่ วย
คุณค่า
ด้านวรรณศิลป์:ใช้ภาษาระดับกึ่งทางการ ที่ไพเราะและเข้าใจได้ง่าย ถ่ายทอดความรู้สึกและสื่อความ
หมายออกมาชัดเจน ทำให้เข้าใจสิ่งที่นักเขียนจะสื่อออกมา
ด้านสังคม:เป็ นการสะท้อนให้เห็นว่าในสังคมยังมีการแบ่งชนชั้นและฐานะ
ด้านอารมณ์:มีหลากหลายอารมณ์ ทั้งสนุกสนานเมื่อได้รู้จักกับเพื่อนใหม่ เศร้าใจที่เสียพ่อไป และละอาย
ใจจากการที่แต่ก่อนดูหมิ่นดูแคนผู้อื่น แต่ผู้อื่นกลับช่วยเหลือตน
ข้อคิดที่ได้รับ:
การไม่เปรียบเทียบฐานะตนเองกับผู้อื่น ไม่อคติกับผู้อื่น และไม่มองคนอื่นที่ภายนอก เป็นมิตรกับผู้อื่น
การนำไปปรับใช้:
อย่างเช่นการที่เราจะคบเพื่อนเราจะไม่อคติ มองโลกในแง่ดีมองให้ลึกถึงตัวตนที่แท้จริงของเขา ไม่ได้
มองเขาที่ภายนอก
ที่ฐานะ หน้ าตา และพยายามเป็นมิตรกับผู้อื่นให้มาก

๓
ชื่อเรื่อง: รักพอดี พอดี
ผู้แต่ง: อชิรญา ณ แจแปน
โครงเรื่ อง:

ปริมาณของความรักคงไม่สามารถวัดด้วยหน่วยวัดน้ำหนักได้ เพราะความรักเกิดขึ้นจากความ
รู้สึกของคนสองคนที่มีความรู้สึกที่ดีต่อกันและความรักเป็นเรื่องนามธรรมจับต้องไม่ได้ แต่สามารถ
สัมผัสและรับรู้ความรู้สึกได้ รักแค่ไหนถึงจะเรียกว่าพอดี ความรักจึงไม่สามารถกะเกณฑ์เป็นตัวเลขได้
แต่มีเพียงคนสองคนเท่านั้นที่จะรู้ดีว่ารักแค่ไหนถึงจะพอดี ไม่ส่งผลเสียต่อตนเองและคนรัก

รักแบบพอดีมันต้องอาศัยองค์ประกอบของความรักและเหตุผล รักแบบพอดีของคนๆหนึ่ง ไม่
จำเป็นต้องเท่ากับของอีกคนเสมอไปและไม่มีใครสามารถรกำหนดแทนกันได้ เพราะอย่างนี้คนที่รักในวัย
เรียนต้องเป็นผู้กำหนดเอง โดยดูจากปัจจัยต่างๆเช่น ความรับผิดชอบมากน้ อยแค่ไหน ผลการเรียนอยู่
ระดับไหน ความสัมพันธ์ของคนรอบข้างเป็นอย่างไร และอื่นๆ ถ้าปัจจัยเหล่านี้อยู่ในขั้นตอนพอใจ มี
ความรับผิดชอบอย่างเต็มที่ การเรียนอยู่ในขั้นดี ก็ไม่มีอะไรต้องน่าเป็นห่วง ความรักแบบพอดีของคน
เหล่านี้จึงสามารถเลยครึ่งแก้ว(น้ำ)มาได้ ความรักก็เป็นสิ่งที่สวยงามแต่เราควรที่จะรักให้ถูกคนและรักใน
แบบที่พอดีไม่รักมากเกินไปเพราะจะทำให้เกิดผลเสียต่อตนเองเป็นอย่างมาก ต้องรู้จักคำว่าพอประมาณ
ไม่ใช่รักแต่ผู้อื่น และควรรักตัวเองให้มากกว่ารักผู้อื่น ก่อนจะรักใครก็ควรศึกษาให้รอบคอบและศึกษา
เกี่ยวกับคนๆนั้นให้มากพอก่อนที่จะไปรักเขา หากเรามีความรักก็อย่าเสียการเสียงาน อย่าเสียการเรียน
คุณค่า
ด้านวรรณศิลป์ :
ใช้ภาษาระดับกึ่งทางการระหว่างผู้เขียนกับผู้อ่าน ใช้ภาษาที่สุภาพและสละสลวยชัดเจน เข้าใจถึงแก่น
เรื่องได้ง่ายผู้แต่งสื่อถึงความรักที่คนสองคนมีให้กัน โดยเขียนคำพูดผ่านตัวหนังสือ เพื่อให้ผู้อ่านได้คิด
ตามผู้เขียน
ด้านสังคม:
สะท้อนให้เห็นถึงความรักของคนสองคนที่มีต่อกัน ว่าควรรักกันขนาดไหนถึงจะไม่ส่งผลเสียต่อตนเอง
และคนรัก ถึงจะไม่ทำให้เสียการทำงาน เสียการเรียน ส่วนใหญ่จะอยู่ในสังคมของวัยรุ่นและวัยเรียน
ข้อคิดที่ได้รับ
ความรักมันเป็นสิ่งที่ห้ามกันไม่ได้เพราะความรักมันเกิดขึ้นจากคนสองคนที่มีความรู้สึกดีๆให้กัน ในการ
ที่เราจะรักใครคนหนึ่งนั้น เราควรรักแบบพอดี ไม่หักโหมจนเกินควรคำนึงถึงสิ่งรอบข้างด้วยว่า เมื่อเรามี
รักแล้วมันทำอะไรเสียหายหรือเปล่า อย่างเช่น ในเรื่องการเรียนของเราและอื่นๆ รวมถึงการที่เรารัก
อย่างมีเหตุผล ความรักเป็นสิ่งที่ไม่สามารถกะเกณฑ์ได้ ให้รู้จักความพอดีของความรัก เพื่อที่จะได้ไม่ผิด
หวัง

การนำไปปรับใช้:เราก็สามารถนำไปใช้ประโยชน์เมื่อตอนที่เรารู้สึกอยากจะรักใครสักคน ให้รู้จักพอดี
ของความรัก ไม่รักมากเกินไป เพื่อที่จะได้ไม่ผิดหวังกับความรักและนั่งเสียใจเป็นเหมือนวัยรุ่นงมงาย
ทั่วไป

๔
ชื่อเรื่อง: ครอบครัวตึ๋งหนืด ตึ๋งสุดหนืด ตืดสไตล์(ตอน สุขภาพดีจากสมุนไพร)
ผู้แต่ง: Lee, Seung-Hee
โครงเรื่อง: คุณปู่ได้เกิดขาดสารอาหาร คุณหมอจึงถามว่า‘ไม่ทราบว่าปกติแล้วคนไข้กินอะไรบ้าง
หรือครับ’ ลูกฮารุจึงตอบไปว่า‘ตั้งแต่ได้เงินรางวัลตอนแข่งเกมซ่าท้าตึ๋งหนืด พวกเราก็กินแต่ข้าว
เปล่าแล้วดูสมุดบัญชีไปด้วยน่ะค่ะ’ ไม่ได้นะครับคนไข้ต้องได้รับสารอาหารที่มีประโยชน์ ทุกคนเองก็
ต้องดูแลสุขภาพด้วยนะ อย่างนี้คนไข้ต้องนอนโรงพยาบาล 1 สัปดาห์ ยังไงก็ปล่อยไปแบบนี้ไม่ได้
ไม่มีวิธีดีๆบ้างเลยหรือ แม่โรสก็มองไปเห็น การแข่งขันวิ่งมาราธอน ยอดมนุษย์สุดอึด นั่นไง พวก
เราจะไปแข่งวิ่งมาราธอนกัน แต่ก่อนจะไปแข่งพวกเราต้องเตรียมตัวกันซะก่อน แม่โรสจึงพา ลูกฮา
รุ กับ ลูกโทรุ ไปเก็บสมุนไพรในป่า จนมาถึงป่า ลูกโทรุจึงบนว่าอีกไกลมั้ย ขาจะขาดอยู่แล้วนะ รีบๆ
ตามมาอีกนิดก็ถึงแล้ว นั่นไง ตรงนี้มีฟ้ าทะลายโจรด้วย เป็นสุดยอดสมุนไพรรักษาไข้หวัดเลย
นอกจากแก้หวัดแล้วยังแก้ท้องเสียด้วย เอาใบมาต้มน้ำชงดื่ม มีรางจืดที่นำใบมาเป็นยาถอนพิษไข้
และแก้พิษไข้อีกด้วย ใบบัวบกก็มี กินแก้ช้ำใน ลดความดัน เหมาะกับคุณปู่มาก แถมใช้พอกหน้ า
ลดริ้วรอยได้ งั้นแม่ก็ต้องใช้เยอะสิ เก็บไปเยอะๆเลยครับ ทำไม ก็จะได้ลดรอยตีนกาอันอุดม
สมบูรณ์บนหน้ าไงล่ะครับ ถ้าอยากมีลมหายใจต่อก็เก็บสมุนไพรให้หมดทั้งป่า ทุกคนทำมาให้ปู่งั้น
หรอ ว่าแต่สภาพแต่ละคน เราเก็บสมุนไพรอยู่ในป่าทั้งคืนครับ เพื่อคุณพ่อแล้ว เราตั้งใจทำอาหาร
จากสมุนไพรที่เก็บเอง กินให้อร่อยหายไวไวนะคุณปู่ ขอบใจมากๆนะมากินด้วยกันสิ คุณปู่ป่วยแบบ
นี้กินหมดไหมครับ ถ้าไม่หมดผมช่วยได้นะ นายยังจะไปแย่งคนป่วยกินอีก
วิเคราะห์ตัวละคร:
ลูกโทรุ:เป็นคนที่รักการกินและชอบกินจุ ชอบสร้างปัญหา
แม่โรส:ชอบความเป็นระเบียบ ประหยัด มีความอดทน
คุณค่า
ด้านวรรณศิลป์:ใช้ภาษาระดับกันเองในครอบครัว ถ่ายทอดความรู้สึกและสื่อความหมายออกมา
ชัดเจน
ด้านสังคม:เป็ นการสะท้อนให้เห็นการดูแลสุขภาพร่างกายของตนเอง
ด้านอารมณ์:มีหลากหลายอารมณ์ ทั้งสนุกสนานและเฮฮา
ข้อคิดที่ได้รับ:
การดูแลสุขภาพของตนเองนั้นจะทำให้ไม่มีโรคตามมา ถ้ารู้จักดูแลตังเองตลอด
การนำไปปรับใช้:
เราจะไม่ทำให้ตัวเองมีสุขภาพร่างกายที่แย่ จะต้องหาความรู้เรื่องสมุนไพรใกล้ตัว ที่จะช่วยเราได้
เมื่ อเจ็บป่ วย

๕
ชื่อเรื่อง: สมุทรธาลัย
ผู้แต่ง: LuxiVnus
โครงเรื่ อง:วังสมุทรธาลัยเป็ นวังสมัยรัชกาลที่6และเป็ นสถานที่ที่หนึ่ งเพชรได้มาทำการถ่ายละคร
แแต่เพชรกลับมีความรู้สึกคุ้นเคยและ คิดถึง ในขณะถ่ายละครนั้น ดุสิตาได้ทำแจกันแตก หน้ าต่าง
จึงปิดเปิดเองอย่างดัง กลับมีเสียงแปลกๆดังขึ้นพูดให้ไปขอขมา ดุสิตาจึงทำตามเสียงนั้น ทุกอย่าง
ก็กลับมาเป็นปกติ วันถัดมาวรวิทย์ที่เป็นพระเอกหนังอยากนอนพัก เลยไปนอนในวัง ซึ่งห้องนั้น
เป็นห้องที่เขาล็อคไว้ไม่อนุญาตให้ใครเข้ามา เพชรเห็นจึงเข้าไป เตือนแต่วรวิทย์ก็ยังจะเข้าไปให้ได้
และเหวี่ยงมือเกือบโดนหน้ าเพชร ต่อมาเกิดเสียงดังทุกคนจึงรีบไปดู ปรากฏว่า วรวิทย์ตกบันไดดุสิ
ตาที่น้ องนางเอกจึงมาขอขมาให้เพชรช่วยจุดธูปขอพวกเขาที่อยู่ในวังให้หยุดได้เพราะไม่งั้นวรวิทย์
ตาย แน่ๆ จากนั้นเหตุการณ์ก็กลับมาเป็นปกติ และพาวรวิทย์ไปส่งโรงพยาบาล หลังจากนั้นหมอ
ก็ได้บอกอาการของวรวิทย์ว่ากล้ามคอหักแต่ไม่ถึงตาย บรรจบที่ เป็นผู้กำกับหนังจึงได้เปลี่ยน
ตัวพระเอกใหม่บรรจบจึงได้เริ่มการถ่ายบทพระเอกใหม่ทั้งหมด จากนั้นเพชรได้ให้ ศรันย์ กวินท์
และเขมิกาสืบประวัติวังและให้พี่สาว หนึ่งพลอยสืบหาคนที่เป็นเจ้าของคนปัจจุบัน วันต่อมาได้ทราบ
ว่า เพทายคือเจ้าของคนล่าสุด เพรชสอบถามถึงการขายวัง นายเพทายได้ว่าเมื่อไหร่ที่มีคนมาขอซื้อ
จะมีชายหนุ่มหน้ าตาดี มีเชือกผูก ที่คอและโซ่ตรวนล่ามที่ข้อเท้ามาเข้าฝันแล้ว มาเข้าฝันแล้วบอก
กับเพทายว่าไม่ขาย ผ่านจากคืนนั้นเขาก็เข้าฝันแล้วอนุญาติให้ขาย เพชรจึงรีบซื้อและย้ายเข้าไปอยู่
เมื่อเข้านอนกลับมีชายหนุ่มคนเดิมมา คอยร้องเพลงไทยเดิมกล่อมให้นอนหลับทุกคืน นอนกอด แต่
เพชรสงสัยว่าเขาเป็นใครทำไมตายจึงได้ถาม และได้รู้ว่าเขาชื่อ สมุทร เชือกที่คอคือโดนฆ่าตาย
ส่วนโซ่ตรวนที่ล่ามไว้คืออดีตชาติของเพชรที่เป็นคนรักเก่าของสมุทรมีนามว่า หม่อมเจ้าเพชรพรรณ
รายแล้วเพชรก็ได้รับรู้เรื่องราวเกี่ยวกับอดีตทั้งหมดแต่เพชรต้องชดใช้กรรมของตัวเองที่ได้กักขังคน
รัก และสลักชื่อพื้นดินเปรียบเช่นการสะกดวิญญาณ เพชรเป็นโรคที่หมอสามารถระบุอาการได้หลัง
จากมีอาการนี้ได้ไม่นาน เพชรก็ตายเมื่อถึงเวลาในภพชาติใหม่ เพชได้เกิดลูกสาวของเพทาย และ
มีชื่อว่าเพชรกุล ส่วนสมุทรได้กลับมาเกิดเป็นลูก สาวของหนึ่งพลอยและมีชื่อว่า สายสมุทรทั้งสอง
ได้กลับมาเจอกันที่วังสมุทรธาลัยทั้งสองจำเรื่องในอดีตได้ทุกอย่างและกลับมารักกันในชาตินี้ ตราบ
นิจนิรันด์
วิเคราะห์ตัวละคร:
หนึ่งพลอย (หม่อมเจ้าหญิงพลอยไพลิน): หญิงสาว หน้ าตาสะสวย มีฐานะแต่ไม่ถือตัว มีทัศนคติที่ดี
รักครอบครัว ยศถาบรรดาศักดิ์ในชาติที่แล้ว
หนึ่ งพัชระ(เพชร,หม่อมเจ้าเพชรพรรณราย,เพชรากุล):ชายหนุ่มรูปร่างสวยงามเอวคอดเหมือนผู้
หญิง หน้ าตาสวยงามคล้ายผู้หญิง มียศถาบรรดาศักดิ์ในชาติที่แล้ว มีความสามารถ เป็นนักแสดง
สมุทร (สายสมุทร): ชายหนุ่มหน้ าหล่อ กำยำ แข็งแรง มีความอดทน รอคอย ชอบช่วยเหลือคน
บรรจบ: ชายหนุ่มรูปร่างดี เป็นผู้กำกับ มีฐานะ เป็นคนดี มีมารยาท ไม่ดูถูกคนอื่น พร้อมช่วยเหลือ
คนอื่น
ศรันย์: ชายหนุ่มหน้ าตาออกหวานอ่อน มีฐานะ เป็นคนดี ไม่ถือตัว เป็นเพื่อนที่ดี ไม่ดูถูกคนอื่น
กวินทร์: ชายหนุ่มหน้ าหล่อ ตัวเล็ก มีฐานะ คอยช่วยเหลือเพื่อนอยู่ตลอด ไม่ดูถูกคนอื่น
เขมิกา: หญิงสาวจิตใจดี อ่อนหวานและกล้าหาญ คอยช่วยเหลือเพื่อนๆอยู่ตลอด มีฐานะไม่ถือตัว
ดุสิตา: น้ องสาวนักแสดง ตัวเล็ก ใจเย็น เป็นห่วงคนอื่นก่อนเสมอ มีฐานะ ไม่ดูถูกคนอื่น
วรวิทย์: พระเอกหนัง รางใหญ่ นิสัยไม่ดี พูดจาแย่ ดูถูกคนอื่น ไม่เคารพคนอื่น ไม่มีมารยาท
หม่อมหลวงเพทาย: ชายหนุ่มมีฐานะ เป็นลูกหลานคนใหญ่โต ไม่ถือตัว เป็นคนดี ไม่ดูถูกคนอื่น

๖
คุณค่า:
ด้านวรรณศิลป์: ใช้ภาษาระดับกันเองระหว่างเพื่อน และ ใช้ภาษา
ระดับกึ่งทางการกับ
บุคคลที่ไม่รู้จัก ถ่ายทอดความรู้สึกและบทบาทที่ได้รับอย่างชัดเจน
ด้านสังคม: เป็นการสะท้อนให้เห็นถึงสังคมในสมัยก่อนและปัจจุบัน
ว่าความรักในสมัยก่อนมีการแบ่งชนชั้น แต่ปัจจุบันไม่มีการแบ่ง
ชนชั้นสำหรับบางคน
ด้านอารมณ์: มีหลากหลายอารมณ์และความรู้สึกที่รับได้จากบทบาท
ของตัวละคร ทั้งเจ็บปวดหัวใจ คิดถึงบ้านเก่า หรือแม้กระทั้ง ความ
กลัว
ข้อคิดที่ได้รับ:
การไม่ดูถูกเหยียดหยามฐานะคนอื่น การรู้จักมีมารยาทไม่ว่าจะที่
ใดก็ตาม การใช้คำพูดให้ถูกสถานที่ คิดก่อนพูด การข่วยเหลือผู้อื่น
โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน มิตรภาพของคำว่าเพื่อน
การนำไปปรับใช้:
เราควรมีมารยาทไม่ว่าจะไปสถานที่ไหน หรือกับใคร ก็ควรเคารพ
และให้เกียรติ อะไรที่มีคนห้ามก็อย่าเข้าไปยุ่งเกี่ยว ฟังคำเตือนของ
คนอื่น ไม่ยึดตัวเองเป็นศูนย์กลาง คิดก่อนพูด ไม่ควรใช้คำพูด
ทำร้ายคนอื่น

๗
ชื่อเรื่อง: Are you werewolf ? / kookv
ผู้แต่ง: yourmoonlight:)
โครงเรื่ อง:
กลุ่มเพื่อนหลายๆกลุ่มเข้าไปเล่นเกมที่มีชื่อว่า werewofl และได้เข้าไปรอในห้องเกมเพื่อรอ
ให้คนครบ และจู่ๆได้ถูกดูดเข้าไปในเกมแบบสมจริง ที่เล่นจริง ตายจริง ซึ่งกติกาในเกมจะ
ต้องหาหมาป่าให้เจอและให้ชาวบ้านโหวตฆ่าหมาป่า ส่วนหมาป่าต้องฆ่าทีมชาวบ้านให้หมด มี
ระยะเวลากำหนดภายใน7วัน นายเอก พระเอก และกลุ่มเพื่อนของทั้งคู่ได้ร่วมมือกันสืบหา
หมาป่าและวิธีรอด แต่ในสุดท้ายมีความพลาดเกิดขึ้นมีการสลับบทบาทในเกม ทำให้กลุ่ม
เพื่อนของทั้งคู่และกลุ่มเพื่อนในเกมเริ่มตายทีละคน สุดท้ายเหลือพระเอก นายเอก และกลุ่ม
หมาป่า พระเอกเมื่อถูกสลับบทได้อยู่ในกลุ่มหมาป่าและหักหลังนายเอก นายเอกทำทุกวิถีทาง
เพื่อให้ตนเองรอด ก่อนที่นางเอกจะยอมแพ้และกำลังยิงตัวตายพระเอกมาช่วยไว้ได้ทัน
พระเอกได้หักหลังกลุ่มหมาป่าของตัวเองเพื่อช่วยให้นายเอกรอด และพระเอกได้ใช้ปืนฆ่า
ตนเองตาย ในกติกาของเกมนี้ถ้าใครชนะหรือกลุ่มใดที่เหลือรอดอยู่ชนะจะขออะไรก็ได้ นาย
เอกกลับกลายเป็นผู้ชนะ ได้ขอให้พระเอกฟื้ นและติดอยู่ในเกมกับนายเอกตลอดไป และนาย
เอกก็ได้สลบไป แต่เมื่อฟื้ นกลับกลายเป็นอยู่ที่โรงพยาบาลกับกลุ่มเพื่อนที่เข้าไปอยู่ในเกมด้วย
กันทั้งหมด และได้หลุดออกมาจากเกม ซึ่งกลุ่มที่เข้าไปเล่นเกมรวมถึงนายเอกและพระเอก
ยังคงคบหาและสนิทกันมากขึ้น ไม่มีการโกรธมีแต่เข้าใจสัจจาธรรมการเอาตัวรอดของมนุษย์
มากขึ้น ส่วนนายเอกพระเอกตกลงคบหาดูใจกัน
วิเคราะห์ตัวละคร:
พระเอก (จันทร์เจ้า): เป็นคนนิ่งเงียบ ชอบวางแผน พูดน้ อยค่อนข้างปากแข็ง ถ้าได้พูดปากจะ
ค่อนข้างร้ายมาก แต่จะชอบแอบช่วยหลือ มีน้ำใจ รักเพื่อนมากๆ
นายเอก (หวาน): เป็นคนค่อนข้างขี้เขินง่ายแต่จะเก็บอาการ ยิ้มแย้มสดใส อารมณ์ดี ขี้เถียง
และขี้โวยวาย ร้องไห้ง่ายเมื่อเจอสถานการณ์บีบบังคับ รักเพื่อนมากๆ
คุณค่า:
ด้านวรรณศิลป์: บทพูดเป็นภาษาระดับกันเองระหว่างเพื่อน สื่อสารกันค่อนข้างเข้าใจและ
ถ่ายทอดความรู้สึกผ่านบทพูดได้ดี และมีบทพูดที่เป็นศัพท์เฉพาะในเกม
ด้านสังคม: เป็นสังคมในเกมและสังคมระหว่างเพื่อน ที่สะท้อนให้เห็นความเอาตัวรอดและ
ความเห็นแก่ตัวของแต่ละบุคคล
ข้อคิดที่ได้รับ:
การที่ไม่ควรเชื่อใจใครมากเกินไปแม้กระทั่งคนใกล้ตัวหรือคนรอบข้าง รักกันในทางที่ถูกต้อง
การตัดสินด้วยเหตุผลไม่ใช้ความรุนแรง การวางแผนทุกสิ่งที่จะทำให้รอบคอบ และการให้
อภัยซึ่งกันและกัน
การนำไปปรับใช้: การที่เราจะเชื่อใจคนรอบข้าง เราควรวางแผนให้ถี่ถ้วนและรอบคอบ การ
ปฏิบัติตัว ปรับตัวตามสถานการณ์ มีไหวพริบในการเอาตัวรอดที่ดี

๘

บรรณานุกรม

ปริญ บุญภูพิพัฒน์.(2557).ใครบางคนที่รออยู่.สืบค้น04 มกราคม
2565,จาก
http://oknation.nationtv.tv/blog/tktonkla/2014/06/26/entry-1

ภาสกร ศรีศุข.(2564).คนละระดับ.สืบค้น 03 มกราคม 2565,
จาก https://anowl.co/anowlrod/shortstory/28758-2/

อชิรญา ณ แจแปน.(2553).รักพอดี พอดี.สืบค้น31 ธันวาคม 2564,
จาก http://th4.ilovetranslation.com

빈대가족Lee seung hee.(2558).ครอบครัวตึ๋งหนืด[ ] (วลี จิตจำรัส

รัตน์,ผู้แปล).กรุงเทพฯ : บริษัท นานมีบุ๊คส์ จำกัด

Luxivnus.(2564).สมุทรธาลัย.สืบค้น 07 มกราคม 2565,จาก
https://www.joylada.com/story/5e80607f61b28f00014ac5ce

Yourmoonlight:).(2021).Are you werewolf.สืบค้น 04 มกราคม
2565,จาก
https://www.joylada.com/story/5d3ee59b9cbf1600010f3dd0

๙

ภาคผนวก