ณัฐชา ณัฐนิชา สงวนนาม เป้าป้หมายเล็ก ๆ ที่สำ เร็จ จะนำ ไปสู่เป้าป้หมายที่ " ยิ่งใหญ่ "
ณัฐชา “ งานเขียนกวีนิพนธ์ไทย ” ณัฐนิชา สงวนนาม
คำ นำ บันบัทึกทึเล่มล่นี้ เป็นป็ส่วนหนึ่งของวิชากวีนิพนธ์ไธ์ทยที่ร ที่ วบรวมผลงานของ ภาคเรียรีนที่ ๒ ไว้ทั้งทั้หมดภายใต้นต้ามปากกา “ ณัฐชา ” ซึ่ง ซึ่ ตั้งตั้ ใจและสร้าร้งสรรค์ใค์ห้อห้อกมาดีที่ดีสุ ที่สุด งานบทประพันธ์ใธ์นเล่มล่นี้ ได้แด้ต่งต่ขึ้นขึ้ผ่านประสบการณ์ การเรียรีนรู้ ความคิดคิ จินจิตนาการ ที่เ ที่ ล่าล่ผ่านบทประพันธ์ปธ์ระเภทต่าต่ง ๆ อาทิ โคลง ฉันฉัท์ กาพย์ กลอน ร่าร่ย เพลงตันตัหยง และเพลงสอนน้องเป็นป็ต้นต้ บันบัทึกทึเล่มล่นี้จนี้ะไม่สามารถเกิดกิขึ้นขึ้ ได้หด้ากขาดผู้มีคมีวามรู้ ความสามารถ ด้าด้นรายวิชา กวีนิพนธ์ไธ์ทย คือคืดร.รุ่งรุ่ รัตรัน์ ทองสกุลกุและ อาจารย์สุย์สุริยริา ทองคำ ซึ่ง ซึ่ เป็นป็อาจารย์ ประจำ รายวิชาที่ค ที่ อยให้คำห้คำปรึกรึษาเรื่อ รื่ งการแต่งต่คำ ประพันธ์ และ ขอขอบคุณคุ นายอิสมัส ดาวเรือรืง ที่ค ที่ อยให้คำห้คำปรึกรึษาในขณะจัดจัทำ
สารบัญ เรื่อ รื่ ง คำ นำ สารบัญบั ณัฐนิชา กุหกุลาบสื่อรักรั น้ำ ส้มเชียชีงใหม่ บัวบับานงามตา เมล็ดล็แห่งห่การเติบติ โต ตันตัหยง บทครูใรูนดวงใจ กลุ่มลุ่ วันอาทิตทิย์ ร่าร่ยยาว , วสันตดิลดิกฉันฉัท์ ๑๔ ร่าร่ยสุภาพ มาณวกฉันฉัท์ ๘ เมล่อล่นสอนน้อง กลอนเปล่าล่ โคลงสี่สุภาพ นิราศ ทริปริยะนุ้ยสู่สะพานหินหิ หน้า ก ข ๗ ๘ ๙ ๑๐ ๑๑ ๑๒ ๑๓ ๑๕ ๑๖ ๑๗ ๑๘ ๑๙ ๒๐ ๒๑ ๒๒
สารบัญ เรื่อ รื่ ง กว่าจะมาเป็นป็เล่มล่ เรียรีบเรียรีง หน้า ๒๖ ๒๗
ณัฐนิชนิ า ณัฐนิชาชื่อนี้มีความหมาย มีความรู้มากกมายดั่งใจหวัง เพราะเป็นคนขยันและจริงจัง ครอบครัวนั้นต่างคาดหวังให้เป็นครู ณัฐนิชาเพียบพร้อมด้วยความฝัน ยึดมั่นในคุณค่าศึกษาหรู มีน้ำ ใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ผู้ ดั่งแสงสุรีย์ชูตรงขอบฟ้าไกล ณัฐชา ๑๕ พฤศจิกายน ๒๕๖๗
กุหลาบสื่อรัก กุหลาบส่งกลิ่นหอม และรายล้อมด้วยความรัก ต่างคนพากันทัก วันแห่งรักจะมาถึง เฝ้าคอยเสน่หา รอเวลาอย่างสุดซึ้ง เมื่อวันลาถึง หากุหลาบมอบแด่เธอ ณัฐชา ๑๕ พฤศจิกายน ๒๕๖๗
น้ำ ส้ม ส้ เชียงใหม่ โอทอปเลิศล้ำ สวยงามเย็นฉ่ำ อาหารน่าลอง น้ำ ส้มเชียงใหม่ วางเรียงชวนมอง เห็นแล้วหมายปอง อยากจะลองชิม ลองจ่ายเงินซื้อ ได้ยินเลื่องลือ สีสวยน่ากิน อร่อยสมชื่อ เมื่อได้ลองลิ้ม กินหมดจนอิ่ม หวานเย็นชื่นใจ ณัฐชา ๑๕ พฤศจิกายน ๒๕๖๗
บัวบานงามตา ดอกบัวบานระงามตา ความศรัทธาบริสุทธิ์ สวยงามไม่มีที่หยุด ดุจดั่งดวงแก้วมณี มีความหมายว่า สะอาดผ่องผุด ณัฐชา ๑๕ พฤศจิกายน ๒๕๖๗
เมล็ดแห่ง ห่ การเติบ ติโต จากเมล็ดบ่มเพาะจนเติบใหญ่ ผ่านคืนวันฟ้าครื้มและแสงจันทร์ รากหยั่งลึกฝังดินเป็นฐานมั่น กิ่งใบแผ่ปกคลุมสร้างเขตคาม เติมใจด้วยรักและความฝัน กลายเป็นต้นชีวันออันงดงาม ลำ ต้นนั้นแข็งแรงดังคำ ถาม ให้ร่มเงาและความหวังสู้ผองชน ณัฐชา ๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๘
ตัน ตั หยง ตันหยงตันหยง ตัวน้องนี้ชื่อณัฐนิชา พังงาบ้านน้อง อบู่สวยหน้าตาแถมน่ารัดี หยงไรละน้องหยงดอกจำ ปา อยู่สวยหน้าตาแถมน่ารักดี ที่เที่ยวมากมีมาเยือนสักที ตัวของน้องนี้ขอรับประกัน ผู้ประพันธ์ : ณัฐนิชา สงวนนาม
บทครูในดวงใจ พระเสด็จด็โดยแดนชล กิ่งกิ่แก้วก้แพร้วร้พรรณราย นาวาแน่นเป็นป็ขนัด เรือรืริ้วริ้ ทิวธงสลอน ทรงเรือรืต้นงามเฉิดฉิฉาย พายอ่อนหยับจับจังามงอน ล้วนรูปรูสัตว์แสนยากร สาครลั่นลั่ครั่นรั่ครื้นรื้ ฟอง (กาพย์เย์ห่เห่รือรื: เจ้าจ้ฟ้าฟ้ธรรมธิเธิบศไชยเชษฐ์สุริยริวงศ์) กาพย์ยานี ๑๑ โคลงสี่สุภาพ เสียงลือลืเสียงเล่าล่อ้าง เสียงย่อย่มยอยศใคร สองเขือพี่ห พี่ ลับลั ใหล สองพี่คิ พี่ ดคิเองอ้า อันใด พี่เ พี่ อย ทั่วทั่หล้าล้ ลืมลืตื่น ตื่ ฤาพี่ อย่าย่ ได้ถด้ามเผือ (ลิลิลิตลิพระลอ : ไม่ปม่รากฏนามผู้แต่งต่ )
บทครูในดวงใจ แล้วล้สอนว่าอย่าย่ ไว้ใจมนุษย์ ถึงถึเถาวัลย์พัย์ พันเกี่ย กี่ วที่เ ที่ ลี้ยลี้วลด มนุษย์นี้ย์ นี้ที่นี้รั ที่ กรัอยู่สยู่ องสถาน ที่พึ่ ที่ ง พึ่ หนึ่งพึ่ง พึ่ ได้แด้ต่กต่ายตน มันมัแสนสุดลึกลึล้ำ เหลือลืกำ หนด ก็ไก็ม่คม่ดเหมือมืนหนึ่งในน้ำ ใจคน บิดบิามารดารักรัมักมัเป็นป็ผล เกิดกิเป็นป็คนคิดคิเห็นห็จึงจึเจรจา (พระอภัยภัมณี : สุนทรภู่)ภู่ กลอนสุภาพ อินทรวิเชียชีรฉันฉัท์ ๑๑ ดูก่ดูอก่นสุชาตา ยามองค์สุค์สุเทษณ์มี นางจงทำ นูลตอบ เข้าใจมิเมิข้าใจ มะทะนาวิไลศรี วรพจน์ประการใด มะธุรธุส ธ ตรัสรั ไซร์ ฤ ก็ตก็อบพะจีพจีลันลั (มัทมันะพาธา : พระบาทสมเด็จด็พระมงกุฎกุเกล้าล้เจ้าจ้อยู่หัยู่ วหั )
กลุ่มวัน วั อาทิตย์ ฉันฉันั่งนั่เหม่อมองฟ้าฟ้คราใจเหงา รักรัที่ห ที่ วานนั้นนั้กลับลัเป็นป็จืดจืจาง แสงดาวพร่าร่งกระจายยังยัคลายเศร้าร้ โอ๋รักรัเอ๋ยเคยสุขทุกทุนาทีไทีป คิดคิถึงถึเขาที่เ ที่ คยอยู่เยู่ คียคีงข้าง เหลือลืแค่เค่พียพีงความขืนขมทำ ทุกทุข์ใจ เงาจันจัทร์เร์จ้าจ้เหมือนปลอบยามหวั่นวั่ไหว กลับลักลายเป็นป็น้ำ ตาที่ไที่ หลรินริ ๑๖ ธันธัวาคม ๒๕๖๗
ร่า ร่ ยยาว จุลจุจอมเกล้าเจ้าจ้อยู่หัวหั ไทย ประกาศสุขใสนบน้อมเปลี่ยนแปรผัน ถึงถึวันทาสเจ้าจ้พ้นสู่เสรี สดุดีมหาราช พระทรงศรีชรีาติสยามเมือง เจริญริรุ่งรุ่ เรือรืงสืบนานมา แล้วแล ณัฐชา ๒๘ กุมกุภาพันธ์ ๒๕๖๘ วสันตดิล ดิ กฉัน ฉั ท์๑๔ รักรัชนนีและปิตุปิ ท่ตุาน ผูกมันมัเสมอรตะผจง เติบติวัยเจริญริเพราะฤดิยิ่ดิงยิ่ โอบอ้อมถนอมมฤทุกาย เห็นห็ลูกลูเจริญริก็รุก็หรุะแท้ พ่อแม่ปม่ระสงค์เค์ฉพาะฉะนี้ รุจิรุปจิานสวรรค์ส่ค์ ส่ง ฐิติไติว้มิเมิสื่อมคลาย ภระพิงพิ บ่ห่าห่งหาย สละตนเสมอมี สิริแริน่หทัยดี ระยะเจ้าจ้ตระการไกล ณัฐชา ๒๘ กุมกุภาพันธ์ ๒๕๖๘
ร่า ร่ ยสุภาพ เพิศพิพริ้งริ้พรางแลตา พฤกษาช่อช่ ไสว ลมโบกพริ้วริ้มา สุริยริาสาดส่อง ผ่องอำ ไพพงพี นทีเคียงรินริหลาก มากมัจฉาอาศัย เพลินหทัยอุดม ณัฐชา ๒๘ กุมกุภาพันธ์ ๒๕๖๘ ชมปักปัษากู่ก้กู่ อก้ง อบกลิ่นบุปผาพ้อง แห่งห่นี้ดันี้ดังมนต์
มาณวกฉัน ฉั ท์๘ อันรติคติวาม เปรียรีบกวะสิ่ง ด้วด้ยปิยปิะแท้ เลิศลิภคไซร้ ทุกขณะล้วล้น ฝากนภถึงถึ แสนปิติปินัติ นัก มั่นมั่วจิมีจิ มี งามชุติชุยิ่ติงยิ่ ล้ำ อดิศัดิ ศัย แน่หฤทัย ผูกจิตจิดี ชวนจะคะนึง คนชุติชุศติรี รักรัอุระนี้ ว่าบ่มิคมิลาย ณัฐชา ๒๘ กุมกุภาพันธ์ ๒๕๖๘
รู้จัรู้ กจักันกั ไหม กลอนสุภาพหรือรืกลอนแปด เรามาเรียรีนรู้ เรียรีนรวมรู้ไรู้ปด้วยกันกั จริงริจริงริไม่ยม่าก แค่ตั้งตั้ใจ ก็แก็ต่งได้แล้วล้ เฮ้ย! นี่มันมัเป็นป็ ไปได้ไง ง่ายง่าย เฮ้ย นี่มันมัเป็นป็ ไปได้ไง หนึ่งบทสี่วรรค (ซ้ำ ) วรรคแรกเรียรีกสดับนะทุกคน (เฮ้ย เฮ้ย เฮ้ย) วรรคสองเรียรีกวรรครับรันะทุกคน (สู้เขา สู้เขา สู้เขา) วรรคสามเรียรีกวรรครองนะทุกคน (เฮะ เฮะ เฮะ เฮะ) วรรคสี่เรียรีกวรรคส่งนะทุกคน (มันต้องอย่างนี้สินี้สิวะ) โอ้ย ง่ายง่ายก็เก็พิ่งพิ่บอก ห้าห้บทสิบบทก็ใก็ห้บห้อก ทำ ไมไม่สม่อนตั้งตั้นานอะ รู้แรู้ ล้วล้เพื่อพื่นเพื่อพื่น ก็ช่ก็วช่ยเตือน มามะมาจำ ให้ขึ้ห้ ขึ้นขึ้ ใจ แล้วล้เรามาเริ่มริ่ท่องกลอน เมล่อนสอนน้อง (ทำ นองเพลงจาก เพลงเมล่อน) คณะหาแสง
กลอนเปล่า ล่ ดอกไม้เบ่งบานในยามเช้าช้ อาบแสงแดดอ่อนแรกของวัน ลมพัดผ่าน กลีบไหวเอน กระซิบซิเสียงเบาให้โห้ลกได้ยิน บางดอกผลิบานอย่างสง่างาม บางดอกโรยราไปตามกาลเวลา ไม่มีเสียงโอดครวญ ไม่มีความเศร้าร้ เพราะรู้ว่รู้ว่าทุกสิ่งมีจังจัหวะของมัน ณัฐชา ๑๐ มีนมีาคม ๒๕๖๘
โคลงสี่สุภาพ สายลมพรมแผ่วต้อง จันจัทร์ส่ร์ ส่องกลางนภาขัด เสียงคลื่นกล่อมใจรัดรั เพียพีงหนึ่งใจเฝ้าฝ้หวั่นวั่ ณัฐชา ๑๐ มีนมีาคม ๒๕๖๘ คลื่นซัดซั เคลิ้มลิ้ ฝันฝั รินริ โศก ห่วห่งแม้นนิรันรัดร์
เจ็ดจ็ดวงใจออกเดินดิทางไปพร้อร้มเพื่อพื่น ทริปริทะเลเก็บก็ ไว้มิลางเลือลืน เอาไว้เตือตืนให้เห้ป็นป็ความทรงจำ เจ็ดจ็คนนี้มีนี้นิสัยที่ต่ที่าต่งกันกั ไม่เปลี่ยลี่นผันมิตรภาพยิ่งยิ่สุขล้ำ มีทะเลาะกันกับ้าบ้งแต่คต่อยย้ำ ให้จห้ดจำ ว่ายังยั มีที่พัที่ พักพิงพิ คนที่หที่นึ่งชื่อชื่ ฟาดานิ่งสงบ เหมือนสายลมพัดหลบให้ทุห้กทุสิ่ง เปี่ยปี่มสติยติามหลงทางวางเรื่อรื่งจริงริเป็นป็ผู้คุมคุกลุ่มลุ่ วิ่งไม่หลงทาง คนที่สที่องชื่อชื่ ฟาแสนสดใส คอยปล่อล่ยมุกเรื่อรื่ยไปสู่โลกกว้าง แม้เหนื่อยล้าล้ขึ้นขึ้ดอยคอยปล่อล่ยวาง รอยยิ้มยิ้สร้าร้งกำ ลังลั ใจให้ก้ห้าก้วเดินดิ คนที่สที่ามโอปอสายแฟชั่นชั่ ไม่หวาดหวั่นวั่สายตาแต่ก็ต่เก็ขิน ตอนถ่าถ่ยรูปรูน่าตาน่ารักรัเกินกิยืนยืเผชิญชิสายตาช่าช่งกล้าล้หาญ คนที่สี่ที่ สี่นิตาเหล็กล็จัดจั ฟันฟัคงประพันรอยยิ้มยิ้แสนอ่อนหวาน ถึงถึจะบ่นบ่พึมพึพำ ก้อก้งกังกัวาน พูดไม่นานเพราะลึกลึลึกลึจิตจิ ใจดี คนที่ห้ที่าห้ชื่อชื่นูรีนรีางตัวตัเล็กล็นางอาจเด็กด็แต่ใต่จนั้นนั้เป็นป็พี่ ชวนเพื่อพื่นพ้องหัวหัเราะไปทุกทุที อารมณ์ดีขดีบขันน่าคบหา คนที่หที่กชื่อชื่ โดนัทแลพูดน้อย แต่เต่ต็มต็ร้อร้ยพร้อร้มเดินดิทางไปทั่วทั่หล่าล่ แม้เงียบขรึมรึแต่จิต่ตจิ ใจมีเมตตา ช่วช่ยนำ พาเพื่อพื่นยิ้มยิ้ ในทุกทุอย่าย่ง คนที่เที่จ็ดจ็คนสุดท้าท้ยชื่อชื่ว่าไอซ์ ชวนครั้งรั้ ไหนก็พก็ร้อร้มจะเดินดิย่าย่ง เธอพร้อร้มสุขขับรถไม่เคยวาง แต่มี ต่บ้าบ้งที่อที่าจจะคล้าล้นไป ออกเดินดิทางจากหอในยามเช้าช้เพื่อพื่ มุ่งเป้าป้เส้นทางที่วที่าดไว้ นิราศ ทริปริยะนุ้ยสู่สะพานหินหิ
ระหว่างทางนั้นนั้อาจจะหวั่นวั่ไหว แต่ปต่ลอดภัยภัสัญญาณมั่นมั่ปลอดภัยภัดี ขับตามกันกัเว้นระยะด้วด้ยวิธี สี่คันคันี้มินี้ตรสัมพันธ์นั้ธ์ นั้นั้คงที่ ถึงถึจุดจุพักเติมติน้ำ มัน ณ ที่นี้ที่ นี้น้ำ ลิ้นลิ้จี่เจี่ย็นย็ชื่นชื่คอแก้กก้ระหาย ขนมกรอบหวานละมุนไว้ข้างกาย มีมากมายจนงงว่าใครจ่าจ่ย ถึงถึจุดจุหมายปลายทางที่หที่าดทราย จอดเรียรีงรายพร้อร้มใจริมริแสงอิ่ม นั่งนั่มองคลื่นลื่ซัดซัซ้าซ้ยด้วด้ยรอยยิ้มยิ้รถไอติมติเจ้าจ้ของร้าร้นหน้าจิ้มจิ้ลิ้มลิ้ โอ้ทะเลสีครามหาดทรายนิ่ม มองแล้วล้ยิ้มยิ้ทิวทิทัศทัน์ช่าช่งงามตา หาดยะนุ้ยเปรียรีบดั่งดั่ท้อท้งนภา ยกกล้อล้งมาถ่าถ่ยรูปรูวิวตรงหน้า คลื่นลื่ซัดซัสาดขึ้นขึ้ ฝั่งฝั่เสียงดังดัมา เมื่อถึงถึคราหัวหัเราะลั่นลั่กันกัสนุก ลมพัดไกวต้นต้มะพร้าร้วราวปลอบทุกทุข์ ล้วล้นมีสุขชื่นชื่ ใจจนต้อต้งลุกลุ พวกเราเดินดิ ไปนั่งนั่ตรงหินหิผุด ชวนเล่นล่มุกตลกที่คิที่ดคิ ไว้ พูดคุยคุกันกัหยอกล้อล้ผ่านลมไหว มองฟ้าฟ้ใสเมฆเคลื่อลื่นที่เที่ข้ามาใกล้ น้ำ กระเด็นด็คลื่นลื่ซัดซัริมริหาดใส ปลดปล่อล่ยใจหายทุกทุข์ตามสายลม นั่งนั่มองเพื่อพื่นพวกพ้องน่าชื่นชื่ชม ผ่านสายลมโชยมาใจสุขสม หาดยะนุ้ยบรรยากาศน่ารื่นรื่รม นั่งนั่รับรัลมดูวิดูวิชวนสุขขี เพื่อพื่นร่วร่มทางหัวหัเราะกันกัยินยิดี เสียงคลื่นลื่นี้กนี้ล่อล่มใจ ณ ทุกทุที่ แสงตะวันใกล้ทล้ะเลลับลัขอบหนี ลมพัดจี่เจี่ย็นย็เยียยีบทั่วทั่ผืนดินดิ เรานั่งนั่ชมฟองคลื่นลื่คืนคืธารา ต่าต่งกันกัพาจับจั มือเจอครั้งรั้หน้า นิราศ ทริปริยะนุ้ยสู่สะพานหินหิ (ต่อ)
ลายะนุ้ยมุ่งตรงสู่พานหินหิแหล่งล่ของกินกิจัดจัสรรน่าชวนทาน แสงสีเสียงดังดัสนั่นนั่คนแน่นหนา เหล่าล่เพื่อพื่นจ๋าจ๋พากันกัเดินดิชวนชมร้าร้น น่าสนุกเพราะเสียงเพลงดังดักังกัวาน คนพลุกลุพล่าล่นต่าต่งเดินดิเล่นล่ชุลชุ มุน เห็นห็ ไวกิ้งกิ้แกว่งไหวใจลอยลิ่วลิ่เรือรืแกว่งพลิ้วลิ้เห็นห็แล้วล้จนต้อต้งลุ้นลุ้ เสียงกรีดรีร้อร้งกังกัวานที่เที่คยคุ้นคุ้ จนว้าวุ่นจิตจิหลุดลุล่อล่งลอยไป ลงมาแล้วล้ก็พก็าเดินดิต่อต่ ไป เห็นห็ลำ ไยเราอยากกินกิเพื่อพื่นซื้อซื้ ให้ สะพานหินหิงานนี้สุนี้สุขเกินกิ ใคร ก้าก้วต่อต่ ไปเริ่มริ่หิวหิแล้วล้ขอบอก เดินดิหน้าตั้งตั้ ไปหาเกี้ยกี้วทอดกรอบ กลิ่นลิ่ ฟุ้งฟุ้รอบกระจายมาข้างนอก จะไปซื้อซื้แต่เต่พื่อพื่นดึงดึ มือออก เลยตะคอกเสียงดังดัเพื่อพื่นตกใจ มีของกินกิหลากหลายให้ลห้องชิมชิทั้งทั้ร้อร้นอิ่มเย็นย็หวานและสายไหม แกงเขียวหวานหอมกรุ่นรุ่ อุ่นฤทัยทัข้าวเหนียวไก่ย่ก่าย่งนั้นนั้แสนถูกถูปาก ต้มต้ยำ กุ้งกุ้ เผ็ดเปรี้ยรี้วเคี่ยคี่วรสกลม น้ำ พริกริผสมผักสดเป็นป็ของฝาก ผลไม้หวานหอมพอลิ้มลิ้ลาก อิ่มล้นล้หลากสุขล้ำ ในทุกทุคำ บัวบัลอยน้ำ กะทิลทิะมุนลิ้นลิ้กลิ่นลิ่หอมรินริชวนกินกิทุกทุคืนคืค่ำ แป้งป้เหนียวนุ่มเคี้ยคี้วเพลินลิเติมติ ใจจำ หวานชุ่มชุ่ ฉ่ำ อร่อร่ยล้ำ เกินกิบรรยาย พากันกันั่งนั่ล้อล้มวงแสนสุขล้ำ แบ่งบ่ ปันปัคำ หัวหัเราะลั่นลั่จนเสียงหาย ความทุกทุข์นี้จนี้ากหัวหั ใจค่อค่ยค่อค่ยคาย อยู่ข้ยู่ ข้างกายในวันที่อ่ที่ อ่นแอ ความในใจที่คที่อยเก็บก็เอาไว้ เปิดปิเผยให้เห้พื่อพื่นรู้ถึรู้ งถึเรื่อรื่งแย่ นิราศ ทริปริยะนุ้ยสู่สะพานหินหิ (ต่อ)
เมื่อยามทุกทุข์คอยช่วช่ยปลอบมิตรเพื่อพื่นแท้ ไม่ผันแปรช่วช่ยรับรั ฟังฟัและเข้าใจ คราตกดึกดึต้อต้งกลับลัหอแลแยกย้าย้ย ล้วล้นเสียดายเวลาที่อที่ยู่ใยู่ กล้ ยิ้มยิ้ร่ำ ลาใจยังยั ไม่อยากไป ยามต้อต้งไกลใจยังยัคงคิดคิถึงถึหา รถออกแล่นล่ท่าท่มกลางใต้แต้สงจันจัทร์ ขับตามกันกัเป็นป็แถวแม้เหนื่อยล้าล้ สายลมพัดโชยไปบนนภา ทริปริรอบหน้าเจอกันกั ใหม่หนาเพื่อพื่นเอย นิราศ ทริปริยะนุ้ยสู่สะพานหินหิ (ต่อ)
กว่าจะมาเป็นเล่ม กว่าจะมาเป็นบันทึกเล่มนี้ ณัฐชาทำ ด้วยความมุ่งมั่นตั้งใจ ผ่านการค้นคว้า การเรียนรู้มากมาย ทั้งในชั้นเรียนและนอก ชั้นเรียน เกิดการแต่งดำ ประพันธ์ขึ้นด้วยตนเอง ในแต่ละบท ประพันธ์ มีความหมายซ่อนอยู่ภายในบททุกหน้า คิดวิเคราะห์ และเรียบเรียงเป็นอย่างดี เพื่อให้ผลงานนั้นออกมาสมบูรณ์ รวมถึงบทดรูในดวงใจที่ไที่ด้คัดสรรมาตามที่ตที่นเองชอบ และรู้สึกว่า เป็นบทประพันธ์ในดวงใจ ที่สที่ามารถนำ ไปเป็นแบบอย่างในการ แต่งคำ ประพันธ์ในอนาคต บันทึกเล่มนี้ผ่นี้ผ่านการตรวจสอบความถูกต้องในเรื่องของ ฉันทลักษณ์ คำ ผิดคำ ถูก ใช้เวลาในการทำ พอสมควร เป็นความพยายามที่ณัที่ณัฐชาเองมองว่าคุ้มค่า เพราะบันทึกเล่มนี้ จะบันทึกผลงานของตนเองว่าครั้งหนึ่งเคยได้ เขียนงานและ ณัฐชาเองยังคิดว่างานชิ้นชิ้นี้อนี้าจจะเป็นแนวทางใน การเรียนรู้เป็น แบบอย่างให้กับคนเขียนงานรุ่นต่อ ๆ กันไป ทั้งนี้ หวังว่าคนที่เที่ ปิดอ่านบันทึกเล่มนี้จนี้ะได้รับความรู้ ความ เพลิดเพลินจากการอ่าน และอยากที่จที่ะกลับมาอ่านมันอีกครั้ง ณัฐชา
เรียบเรียง คณะหาแสง นางสาวณัฐนิชา สงวนนาม นางสาวสุภาวรรณ จาวิสูตร นางสาววิชิตา โสหัศ นายธีรเมธ ช่างคิด คณะนิราศทริปยะนุ้ยสู่สะพานหิน นางสาวชุติมา หมาดสา นางสาวณัฐนิชา สงวนนาม นางสาวนิตา สาเม๊าะเดวี นางสาวฟารีดาร์ เตบเส็น นางสาวลลิตรภัทร คล้ายสวัสดิ์กุล นางสาววรรณวิภา อุดมธรรมากุล นางสาวสลิลทิพย์ ลักลำ ที่ปที่รึกษางาน ผศ.ดร.รุ่งรัตน์ ทองสกุล อาจารย์สุริยา ทองคำ ณัฐชา ณัฐนิชา สงวนนาม
ความสำ เร็จมันอยู่ไม่ไม่ กล อยู่ที่จะก้าก้วต่อต่ ไปหรือ หยุดอยู่ที่เดิม