ตายแล้วฟื้น

ตายแลว้ ฟื้ น
โดย พนั เอกเสนาะ
(๑) อารัมภบท
เรอ่ื งราวท่ีผมจะพดู ในวนั นถี้ า้ คิด ๆ ดมู นั ไมน่ า่ จะเป็นไป
ได้ แตว่ า่ เร่อื งตา่ ง ๆ เหลา่ นมี้ นั เกิดขนึ้ แลว้ กบั ผม และมนั เกิดขนึ้
สาํ หรบั ผทู้ ่ีตายไปแลว้ นะครบั คนท่ีตายไปแลว้ ไม่สามารถฟื้น
ขนึ้ มาและพดู หรอื บรรยาย ความรูส้ กึ ในสง่ิ ท่ีเขาไปพบเหน็ มาให้
ฟังได้ เพราะเขาไมม่ ีโอกาสหรอื บางทา่ นอาจจะมีโอกาส แตเ่ ป็น
คนท่ีไม่คอ่ ยจะมีเกียรติ เม่ือพดู จาไปแลว้ ก็ดวู า่ เช่ือถือไมไ่ ด้
เพราะฉะนนั้ เหตกุ ารณท์ ่เี กิดขนึ้ ก็เลยเป็นสิ่งท่ีเรน้ ลบั ไมม่ ีใคร
สามารถจะพสิ จู นไ์ ด้ แตใ่ นฐานะท่ีผมประสบมา เหตกุ ารณต์ า่ ง
ๆ ท่ีเกิดขนึ้ ในชีวติ ผม ผมกลา้ ยืนยนั วา่ เร่อื งเหลา่ นมี้ ีจรงิ เร่อื ง
ของผมท่ีจะเลา่ จะเรม่ิ ณ บดั นี้

(๒) ประวัตพิ นั เอกเสนาะ

1

ชวี ติ ผมเกดิ มาเป็นลกู สบิ เอก คณุ พอ่ เป็นทหารรกั ษาวงั
ชีวติ ความเป็นอยแู่ รน้ แคน้ เพราะวา่ คณุ พอ่ มีลกู เยอะถงึ ๑๐ คน
ผมเป็นคนท่ี ๓ เม่ืออายไุ ด้ ๘-๙ ขวบ ชว่ งนนั้ คณุ พอ่ มีลกู ถงึ ๖-
๗ คน แลว้ นะครบั เพราะฉะนนั้ ความเป็นอยลู่ าํ บากมาก เม่ือ
เวลาฝนตกทกุ คนนอน แตผ่ มตอ้ งออกไปหาปลา นอ้ งอกี คนไป
หากบหาเขียด อีกคนหาผกั บงุ้ เพ่ือมาเป็นอาหารมือ้ เชา้
เงินเดือนสิบเอกแค่ ๒๒ บาท เทา่ นนั้ ผมโตขนึ้ ผมตอ้ งไปรบ
เวยี ดนาม ไม่ใช่เพราะผมอโี กท้ ่ีไปเพราะผมตอ้ งการเงนิ มาให้
ญาติพ่ีนอ้ งผมเรยี นหนงั สือ เพราะคณุ พอ่ ผมเสยี ตงั้ แตป่ ี ๒๕๑๓
พดู ถึงเร่อื งความตายทกุ คนก็ไม่อยากจะพบ ไม่อยากประสบ แต่
ทกุ คนก็อยากรูว้ า่ เม่ือเวลาตายแลว้ ไปไหน จรงิ หรอื ไมเ่ ม่ือตาย
แลว้ เราตอ้ งไปนรกหรอื ไปสวรรค์ เราทาํ บญุ เราจะไดบ้ ญุ เราทาํ
บาปเราจะไดบ้ าป เรอ่ื งนที้ า่ นทกุ คนก็สงสยั ทกุ คนมีกรรมแตว่ า่
กรรมของเรานี้ อาจจะเป็นมนษุ ย์ อาจจะเป็นสตั ว์ เราไดส้ รา้ ง
กรรมสรา้ งเวรไวก้ บั ใคร อนั นีเ้ ราไม่ทราบได้ แตเ่ ม่ือเกิดมาใน
ชาตินี้ กรรมนนั้ มนั ก็ตามมา บางทา่ นอาจจะไม่เช่ือวา่ กรรมนนั้

2

เป็นมาอยา่ งไร แตก่ รรมนนั้ มี แตเ่ ราไมร่ ูท้ กุ คนเกิดมาก็จะตอ้ งมี
การตายแนน่ อน พระพทุ ธเจา้ ทา่ นตรสั วา่ สตั วโ์ ลกยอ่ มเป็นไป
ตามกรรม หมายความวา่ กรรมท่ีวา่ นนั้ คือกศุ ลกรรมและ
อกศุ ลกรรม ซง่ึ เราเรยี กวา่ กรรมดีและกรรมช่วั ท่านอาจจะอยาก
ทราบวา่ เวลาจะตายนนั้ มนั เป็นอย่างไรเพราะเม่ือมีการตายนนั้
จะตอ้ งมีการตงั้ ศพสวด นิมนตพ์ ระมาสวดศพ เป็นการแผบ่ ญุ
กศุ ลใหแ้ กผ่ ทู้ ่ีตายไปแลว้ และกอ่ นท่ีเราจะบรรจศุ พคนตายลงไป
ในโลง เรามกี ารรดนา้ํ ศพท่ีมือขวา เวลาท่เี รารดนา้ํ ศพ เรามกั พดู
กนั อยา่ งนี้ คือขออโหสิกรรมผตู้ ายเม่ือสมยั ท่ีทา่ นยงั มีชีวิตอยู่
กรรมใดท่ีเราเคยผิดพอ้ งหมองใจก็ขออโหสิกรรมเสยี ในชาตนิ ี้
อีกคนหน่งึ ก็อาจจะพดู วา่ ขอใหท้ า่ นไปสสู่ คุ ติ อีกท่านก็อาจจะ
พดู วา่ ขอใหท้ ่านจงไปสสู่ มั ปรายภพเทอญ บางท่านก็บอกวา่
ชีวติ ของคนเราเกิดมาแลว้ กต็ อ้ งตายเหมือนกนั ขอใหท้ า่ น
อย่าไดห้ ว่ งรา่ งและหว่ งวญิ ญาณในชาตนิ ีเ้ ลยขอจงไปสสู่ คุ ตเิ ถิด
บางคนก็รดนา้ํ ศพไปอย่างนนั้ น่ะแตก่ ็ไม่ไดพ้ ดู อะไร การท่ีเราทาํ
อยา่ งนนั้ เราก็ตอ้ งการใหค้ นท่ีตายไปอย่ภู พหนา้ ทงั้ ๆท่ีเราก็ไม่รู้

3

วา่ มีจรงิ มยั้ จรงิ ใหเ้ ขาไปอยใู่ นภพหนา้ ดว้ ยความสขุ กวา่ ท่ีเขาอยู่
ในชาตนิ ี้ ถงึ แมว้ า่ เขาจะมีความลาํ บากในชาตินีอ้ ยา่ งไรเพียงใด
ก็ตามเม่ือเวลาเขาตาย เราก็ขอใหเ้ ขาไปดี แลว้ ก็ไปอยดู่ กี วา่ ท่ี
เขาเป็นอย่ใู นชาตนิ ี้

(๓) ตายครั้งท่ี ๑
แตค่ วามจรงิ แลว้ การท่ีเราพดู อยา่ งนนั้ มนั ก็มีสว่ นถกู บา้ ง

แตก่ ็ไมใ่ ชจ่ ะถกู ทงั้ หมดรอ้ ยเปอรเ์ ซน็ ตก์ ารท่ีเรารดนา้ํ ศพ เราควร
จะพดู อย่างนคี้ รบั " ชีวิตของคนเกิดมาท่านกบั เราตายเหมือนกนั
แตว่ า่ ใครจะตายชา้ ตายเรว็ ขอใหก้ รรมดที ่ที า่ นไดส้ รา้ งไวใ้ นชาติ
นีใ้ นภพนีจ้ งชว่ ยนาํ ท่านไปสสู่ คุ ติอยา่ งนคี้ รบั จงึ จะถกู "และตอ้ ง
พดู อีกอยา่ งหน่งึ ซง่ึ คนตายตอ้ งการมากท่สี ดุ คือ อยา่ ไดห้ ว่ ง
ญาติมติ ร อยา่ ไดห้ ว่ งทรพั ยส์ มบตั ซิ ง่ึ มนั ไมม่ ีแกน่ สารอะไร ขอให้
ทา่ นตดั สงิ่ เหลา่ นีใ้ หไ้ ด้ และขอใหก้ รรมดีท่ีทา่ นทาํ ในชาตนิ ีพ้ า
ทา่ นไปสสู่ คุ ติ อย่างนีน้ า่ จะถกู ตอ้ งมากกวา่ ซง่ึ ผมจะมีเหตผุ ลใน
การท่ีจะพดู ตอ่ ไปในเรอ่ื งการตายครงั้ ท่ีหนง่ึ ท่ีกองทพั หนง่ึ มี

4

สโมสรของ พนั สห.มทบ.๑ ผมไดม้ าเลน่ รมั ม่ีท่ีน่ีติตตอ่ กนั เป็น
เวลา ๖ เดอื น ๖ เดือนนีผ้ มจะเลกิ ในราวเท่ยี งคนื ตลอด วนั นนั้
ประมาณวนั ท่ี ๘ มีนาคม ๒๕๑๓ ก็ปรากฏวา่ ผมเลน่ ไพ ๓ วนั
ศกุ ร์ เสาร์ อาทติ ย์ วนั แรกทานขา้ วได้ วนั ท่ีสองทานกว๋ ยเต๋ียว
วนั ท่ี ๓ ทานนา้ํ อดั ลม พอคนื วนั อาทิตยผ์ มก็หมดแรง ผมจะลกุ
ขนึ้ ไปหอ้ งนา้ํ ปรากฏวา่ หนา้ มืดลม้ ตงึ เพ่ือน ๆ ถามวา่ จะไปตาย
ท่ีบา้ นหรอื จะไปโรงพยาบาล ผมบอกไปตายโรงพยาบาล ญาติ
พ่ีนอ้ งไม่เหน็ ใจ เขาก็พาผมไปบา้ นในสภาพของคนท่ีเรยี กวา่
หมดสภาพเหมือนนกปีกหกั ไมม่ ีแรง โซซดั โซเซนะฮะ หนา้ ดาํ
ดาํ ป๋ีเลย ผมกบ็ อกคณุ แม่วา่ ผมไปเลน่ ไพม่ า แลว้ ก็ไมไ่ ดท้ านนา้ํ
ไม่ไดน้ อนเลย คณุ แมม่ องดลู กั ษณะทา่ ทางการพดู ของผมแลว้
มนั เหน็ดเหน่ือยมาก ทา่ นก็บอกวา่ ไปนอนพกั ผ่อนซะในระหวา่ ง
นนั้ ผมก็มีอาการหนาวส่นั เทา้ เรม่ิ ชา แลว้ ตาก็มองไมเ่ หน็ คณุ
แม่ก็คดิ วา่ ผมคงจะตอ้ งตายแน่ท่านกเ็ ลยใหน้ อ้ งชายไปซอึ้ ดอก
ไมม้ า แลว้ ก็ใหผ้ มสวดมนต์ ทา่ นใหผ้ มนกึ ถึงพระท่ีผมนบั ถือ ให้
นกึ ถงึ หลวงพอ่ ท่ีเราเคารพเพ่ือวิญญาณเราจะไดไ้ ปสสู่ คุ ติตาม

5

ความเช่ือของผใู้ หญ่ท่านใหผ้ มพดู คาํ วา่ พระอรหนั ต์ ผมก็ไม่รูว้ า่
พระอรหนั ตห์ มายความวา่ ยงั ไงผมก็นกึ วา่ คงเป็นพระพทุ ธเจา้
มากกวา่ ผมก็พดู ตามท่ีคณุ แม่วา่ " ตอนนีม้ นั ก็มีโลหิตออกทาง
ปากจมกู และท่ีหเู ทา้ ชาแลว้ ก็เรม่ิ ลมสวา้ นลมสวา้ นมนั จะตี
ขนึ้ มาเสยี งมนั จะอใู้ นหคู รบั ดงั งง้ งง้ งง้ ...ง ดงั วิว้ ววิ้ วิว้ ... ว ดงั
ตลอดเลย น่นั หมายความวา่ ชีวิตใกลจ้ ะสนิ้ แลว้ แลว้ ตวั น่ีเยน็ ชา
ตลอด เยน็ มาก คณุ แมก่ ็ไม่รูจ้ ะทาํ ยงั ไงฮะคณุ แมก่ ็รอ้ งไห้ ทา่ น
รอ้ งไหต้ ลอดเวลา ผมก็บอกวา่ คณุ แม่ครบั ผมไดย้ นิ เสยี งระฆงั
ดงั เพราะตอนนนั้ มนั เป็นเวลาใกลส้ ่ีท่มุ คณุ แมก่ ็บอกวา่ ระวงั ท่ีวา่
นีม้ นั เป็นระฆงั แบบท่ีแขวนไวต้ ามโบสถ์ มีใบโพธิ์เขามีเงนิ เขาก็
ซือ้ มาแขวนไวท้ ่ีบา้ น เราคนจนเราก็ไมม่ ีอย่าไปสนใจเลยลกู วา่
พระอรหนั ตต์ อ่ ดกี วา่ ผมก็วา่ พระอรหนั ตต์ อ่ เด๋ยี วเดยี วเทา่ นนั้
ผมไดย้ นิ เสยี งพระสวดพระทา่ นสวดมาแตไ่ กล ผมก็บอกคณุ แม่
ครบั ผมไดย้ ินเสยี งพระสวด คณุ แม่ก็บอกมีคนตายใกล้ ๆ บา้ น
เรา เขาเป็นเศรษฐี เขาเอาศพตงั้ ท่บี า้ นสามารถท่ีจะเลยี้ งแขกได้
๓ มือ้ ซง่ึ มนั เปลอื งกวา่ ไปเลยี้ งท่วี ดั เพราะเขาเป็นเศรษฐีลกู อย่า

6

ไปสนใจเลย วา่ พระอรหนั ต์ วา่ นะโมตามท่ีแม่บอกดกี วา่ ผมก็วา่
ตามคราวนีผ้ มเหน็ กอ้ นเนือ้ พงั ผืดท่ีมนั น่าเกลยี ดมากมนั ลอย
จากทอ้ งฟา้ ลอยมาลอยมา แลว้ ผมก็บอกคณุ แมว่ า่ ผมเห็นเนือ้
พงั ผืด ซง่ึ เป็นป่มุ ปมคลา้ ย ๆ กบั หนงั คางคกซง่ึ มนั นา่ เกลยี ดมาก
เม่ือมนั ลอยเขา้ มาหาผม ผมมีความขยะแขยง ความน่าเกลียด
ของมนั มากผมก็แลบลนิ้ ออกมาเต็มท่ีในชว่ งนีผ้ มปัสสาวะราด
และอจุ จาระก็ออกเลือดออกปาก ออกจมกู แลว้ คณุ แม่บอกวา่
ผมคอพบั ไปและหวั ใจไม่เตน้ "

(๔) ทอ่ งแดนนรกและสวรรค์
คณุ แม่ก็หวงั วา่ พรุง่ นีจ้ ะรดนา้ํ ศพกนั ท่ีวดั โสมฯ ก็ไดม้ ีการ
ติดตอ่ กบั ท่ีวดั จะเอาศพผมไปรดนา้ํ ศพท่ีศาลา ๓ และไดม้ ีการ
ติดตอ่ กบั ทางญาตทิ ่ีชลบรุ บี า้ งท่ีเพชรบรุ บี า้ งท่ีนครสวรรค์
นครปฐม และท่ีปากเกรด็ คอื บอกหมดทงั้ ญาตคิ ณุ พอ่ คณุ แม่
เพ่ือจะใหม้ ารดนา้ํ ศพ ช่วงนีก้ ็เป็นชว่ งท่ีผมไปแลว้ นะครบั ตอ่ ไป
ก็เป็นชว่ งท่ีผมจะไปพบอะไรขา้ งบนบา้ ง ผมไม่ทราบวา่ ผมใช้

7

เวลาเทา่ ไหรใ่ นการท่ีจะรูส้ กึ ตวั วา่ ผมไดม้ าเดินอย่ใู นท่ีแหง่ หน่งึ
ซง่ึ เป็นพืน้ ราบนา่ เดนิ มาก พืน้ ราบนนั้ เปรยี บเสมือนสนามบนิ
ดอนเมือง แตว่ า่ เทา้ ท่ีเราเดนิ ผมไมม่ ่นั ใจวา่ เป็นการเดนิ เอาฝ่า
เทา้ ลง ผมรูส้ กึ วา่ ผมเดนิ เอาฝาเทา้ หงายขนึ้ ซง่ึ มนั ผิดปรกติ
แลว้ พนึ้ ท่นี ่นั กม้ มองไม่เหน็ เพราะมนั เป็นพวกหมอกสีขาว และ
หมอกสีขาวนนั้ ทบึ มาก แตผ่ มมองเหน็ ตวั เองนงุ่ กางเกงสนี า้ํ เงนิ
เสือ้ ยืดสขี าว แตค่ นท่ีเขาเดนิ กบั ผมไม่เหมือนผม คอื เขาแตง่ ชดุ สี
ขาวลกั ษณะเป็นผา้ มดั ตราสงั แลว้ ตวั เขาไม่ไดม้ ีเนือ้ มีหนงั
เหมือนอย่างเรา คอื ตวั เป็นกระดกู ทงั้ สิน้ เพราะเราสงั เกตได้
เวลาเขาเดิน ตรงหวั เขา่ เขาท่ีหายไปกบั หมอกควนั ซง่ึ ทว่ มพืน้
อยนู่ นั้ ผมเหน็ เขาเดินหยง่ ๆเหมือนหนงั สโลวแ์ ลว้ ก็เหน็ เป็นกระ
ตกู มีเสียงดงั ของกระดกู กระทบกบั พืน้ แลว้ ทกุ คนท่ีเดนิ ไป
รอ้ งไห้ รอ้ งไหท้ กุ คน เขารอ้ งไหท้ าํ ไมครบั เขารอ้ งไห้ เพราะ
เสยี ดายเวลาเม่ือตอนท่ีเขาเป็นมนษุ ยเ์ ขาไมไ่ ดท้ าํ บญุ เลย หรอื
ทาํ ก็ทาํ นอ้ ย ไมเ่ พียงพอกบั ความตอ้ งการ เม่ือเขาเดนิ ทางไปเขา
หิว เม่ือหวิ เขาก็ไม่มีอาหารทาน. ในระหวา่ งท่ีเดนิ ไปนนั้ มนั จะมี

8

อาํ นาจอนั หนง่ึ ท่ีเราไมส่ ามารถท่ีจะบอกไดว้ า่ อาํ นาจนีม้ าจาก
ไหน เราจะไดย้ ินแตเ่ สียงดงั ขนึ้ จากทอ้ งฟา้ เสยี งนนั้ บอกวา่
บดั นีท้ า่ นตายแลว้ ขอใหท้ า่ นปฏบิ ตั ิตวั ดงั นี้ หนง่ึ อยา่ คดิ ถงึ
ญาตพิ ่ีนอ้ ง ลกู เมยี และรา่ งของตวั เองท่อี ยใู่ นเมืองมนษุ ย์ หา้ ม
คิดถึงเดด็ ขาด ใครคิดจะมีโทษ โทษนนั้ หนกั มาก เด๋ยี วจะเลา่ วา่
เป็นยงั ไง ตอ่ ไปประการท่ีสองในระหวา่ งเดนิ ไปหา้ มเหลยี วซา้ ย
หา้ มแลขวา หา้ มหนั หลงั ประการท่ีสาม หา้ มพดู จากนั ระหวา่ ง
ทางท่ีเดนิ กนั ไป เหลา่ นีเ้ ป็นบญั ญตั ิท่ีมีการส่งั หา้ มไวแ้ ลว้ ถา้ ไม่
ปฏบิ ตั ติ ามจะมีโทษมาก เม่อื เราฟังโทษแลว้ เราจะรูส้ กึ วา่ โทษ
นนั้ เป็นโทษท่นี ่ากลวั มาก เราเป็นทหารน่ีเจา้ นายผบู้ งั คบั บญั พา
บอกวา่ ถา้ ทาํ ผดิ อยา่ งนีจ้ ะตอ้ งถกู ขงั ๓ วนั เรามีระยะเวลาออก
และเราก็สามารถท่ีจะทนไดแ้ ตโ่ ทษของเขาขา้ งบนนนั้ ไม่
เหมือนกนั ยกตวั อยา่ งเชน่ คนท่ีถกู ตีถกู โบย เน่ืองจากกอ่ กรรมไว้
ในชาตนิ มี้ าก เวลาตายไ้ ปแลว้ จะมีคนมารบั แลว้ คนท่ีรบั นนั้ จะ
ทบุ ตีการตดี ว้ ยหวายของเขา เขาไม่ใช่เฆ่ยี นตีหลายที เขาตเี พียง
ทีเดยี วหี นเดยี ว แตก่ ารเจบ็ นนั้ เจ็บไปถึง ๓-๔ ช่วั โมง แลว้ คนท่ี

9

ถกู ตนี นั้ จะรอ้ งโหยหวนเจบ็ ปวดมาก ท่ีผมฟังดงั นนั้ เสียงมนั
โหยหวนมากจนกระท่งั เรยี กวา่ เรากนิ ขา้ วเสรจ็ เสียงนนั้ ก็ยงั ได้
ยินอย่เู ร่อื ยไป อนั นีท้ กุ คนเหน็ ภาพแลว้ นะครบั วา่ ผมเดินไปยงั ไง
และมีใครบา้ ง แตผ่ มจะไมพ่ ดู ถงึ การไปนรกนะครบั ผมจะพดู ถงึ
เรอ่ื งการไปสวรรคเ์ ท่านนั้ เพราะขา้ งบนเขาส่งั มาวา่ ถา้ ทา่ นจะ
พดู ถงึ เรอ่ื งการไปสวรรคน์ นั้ ท่านพดู ไดข้ า้ งบนไม่ขดั ขอ้ ง แตห่ า้ ม
พดู เร่อื งการไปนรก เพราะวา่ ในการท่ีเราพดู มนั จะมีผลเสียผลดี
ไม่เหมือนกนั อย่างเชน่ เราบอกเขาวา่ ทา่ นทาํ บญุ สิ ใสบ่ าตรพระ
วนั ละองคส์ ิ ถงึ แมไ้ ม่มีก็ใสไ่ ข่ตม้ หรอื ไข่ดาวก็ได้ ไม่มีก็ปาทอ่ งโก๋
หรอื ซาลาเปาถวายพระชนิ้ สองชิน้ ก็ได้ ถา้ หากทา่ นไมท่ าํ มนั ก็ไม่
มีผลเสียอะไรสงั คมก็อยไู่ ด้ ไมม่ ีปัญหาอะไรแตถ่ า้ หากเราบอก
วา่ ทา่ นอยา่ ไปผิดถกู ผดิ เมียเขาทา่ นอย่าไปปลน้ จีข้ ีโ้ กง อย่าไป
ฆา่ คนนะถา้ หากทา่ นทาํ อยา่ งนีท้ า่ นจะไดร้ บั โทษอยา่ งนี้ หนง่ึ
ท่านอาจจะตอ้ งลยุ กอบวั ท่มี ีหนามแหลมคม ซง่ึ หนามนเี้ ป็น
หนามเหลก็ ทา่ นจะตอ้ งปีนตน้ งวิ้ ซง่ึ มีอกี าปากเหลก็ และขา้ งลา่ ง
จะมีคนคอย

10

เฆ่ียนคอยโบยใหท้ า่ นตอ้ งปีนตน้ งวิ้ วนั หนง่ึ ไมร่ ูก้ ่ีเท่ยี ว ทา่ น
ตอ้ งน่งั ในท่ีแคบ ๆ โดยท่ีไม่มอี าหารกิน แลว้ ก็จะมีคนมาเฆ่ยี นตี
ท่านทกุ ช่วั โมง ถา้ หากเราพดู ไปอยา่ งนีไ้ มม่ ใี ครเช่ือ เม่ือไมม่ ีใคร
เช่ือคนตา่ ง ๆ เหลา่ นนั้ ก็ขดั ขืนเม่ือเขาเกิดการลองดขี นึ้ มา เขาก็
ไปกอ่ กรรมทาํ ช่วั ขนึ้ มา มนั ก็เกิดผลเสยี ขนึ้ ตอ่ มนษุ ยโลก
เพราะฉะนนั้ ไอเ้ หตผุ ลอนั นีน้ ะครบั ผมถงึ ไมพ่ ดู เรอ่ื งการไปนรก
ดงั ท่ีผมกเ็ หน็ วา่ นรกมีอะไรหลายตอ่ หลายอย่าง แตพ่ ดู ไม่ได้
เพราะรบั ปากไวแ้ ลว้ วา่ ไมพ่ ดู แลว้ ผมกลวั มากครบั ผมถงึ ไม่พดู

(๕) อานิสงคก์ ารใส่บาตร
ทีนีใ้ นระหวา่ งท่ีเดนิ ไปนะครบั ทางขวาก็เป็นพืน้ ท่ีวา่ งโลง่

ทางซา้ ยก็เป็นเหมือนคนใสบ่ าตรเต็มหมดเลยนะครบั แลว้ แตว่ า่
คนมีคนจน แตค่ นจนก็มพี วกโต๊ะไม้ ขนั ทองเหลือง ขนั
อะลมู ิเนียมใสข่ า้ วป่ินโตก็ใสก่ บั ขา้ วคนรวยก็มีเกา้ อมี้ กุ เกา้ อเี งนิ
และอาหารก็แตกตา่ งกนั ออกไปผมก็รูส้ กึ วา่ ผมหวิ ขา้ ว ผมก็มอง
ไปท่ีท่ีเขาตงั้ อาหารอย่กู ็มีผหู้ ญิงคนหน่งึ กวกั มือเรยี กผม บอกวา่

11

เอา้ ! รอ้ ยโท เสนาะอาหารคณุ อย่ทู างนี้ ตอนนะผมยงั เป็นรอ้ ย
โท เขาก็เรยี กผมเขา้ ไปเขากเ็ อาอาหารใหผ้ มทานตลอด ผมทาน
ไปผมก็คดิ นะครบั วา่ อาหารตา่ ง ๆ เหลา่ นีผ้ มเคยเหน็ ท่ไี หน ผม
นกึ ไดค้ รบั วา่ เม่ือตอนสมยั ผมอายุ ๗-๘ ขวบ คณุ พอ่ คณุ แม่ใชใ้ ห้
ผมเป็นผใู้ สบ่ าตรตอนเชา้ ตลอดเวลา เน่ืองจากครอบครวั เราจน
เพราะฉะนนั้ เราจงึ ทาํ บญุ ใสบ่ าตรทงั้ ขา้ วแดงขา้ วขาว สว่ น
กบั ขา้ วนนั้ คณุ แม่ก็ช่วยรายไดข้ องคณุ พอ่ ก็โดยท่ีคณุ แมก่ ็เป็น
แมค่ า้ ขายขา้ วแกงใหก้ บั ทหารเกณฑ์ เพราะงนั้ อาหารท่ีใสบ่ าตร
พระก็เป็นพวกแกงซะเป็นสว่ นใหญ่ พวกแกงปลาดกุ แกงปลา
ไหลแกงเนือ้ ปลาททู อดไขล่ กู เขย ไข่ตม้ ไข่ดาว ไข่พะโลม้ นั จะ
เป็นลกั ษณะนมี้ าก ขณะผมทานผมคดิ ไดว้ า่ ไอข้ นั เงนิ ใบนีม้ นั
เป็นขนั ลา้ งหนา้ ของคณุ แมผ่ ม และก็ไอข้ นั ทองเหลืองท่ีใสข่ า้ ว
แดงเป็นขนั ลา้ งหนา้ ของคณุ พอ่ ผมท่ีใหผ้ มใสข่ า้ วแลว้ ก็เอามาใส่
บาตรพระ ผมทานเสรจ็ ผมก็นกึ นะฮะนกึ ถงึ การทาํ บญุ เม่อื ตอน
สมยั ท่ีผมเป็นเดก็ อยู่ ผมก็คดิ วา่ เม่ือผมทาํ บญุ มาผมก็ไดก้ ินผม
ก็ถามบอกวา่ แลว้ คนอ่ืนเขาจะมาทานอาหารผมไดม้ ยั้ ผหู้ ญิง

12

คนท่ีเขามารบั ผมบอกวา่ ทานไม่ได้ เน่ืองจากวา่ ตอนเป็นมนษุ ย์
นนั้ ไมไ่ ดท้ าํ เอาไว้ เพราะงนั้ ก็ไมม่ ีกิน ผหู้ ญิงท่ีมารบั ผมเขานงุ่
ผา้ ถงุ สเี ขยี ว เสอื้ สีขาวแบบผา้ ดา้ ยดิบสะอาดและมีกลนิ่ หอม
ทรงผมปลอ่ ยแลว้ มีป่ินปักผมเป็นไมไ้ ผเ่ สยี บไวข้ า้ งหลงั มนั จะ
หอมชวนใหเ้ ราเดินตามไปลกั ษณะมนั คลา้ ย ๆ ตน้ ไมใ้ หญ่ลอย
บนอากาศ เป็นรากสีเขียว ๆ มนั ๆแผลบ็ เลย มนั จะลอยนาํ หนา้
ตลอดเวลา แลว้ มนั จะมีกลน่ิ หอมใหเ้ รานเี้ ดินตามกลนิ่ หอมนนั้
ไปคลา้ ย ๆ วา่ ไปแลว้ ไม่ตอ้ งกลบั ละใหไ้ ปตลอดทาง ผมได้
เหลอื บมาทางซา้ ยมือนะฮะก็เหน็ ตาแกค่ นหนง่ึ แกสงู ประมาณ
๑๘๐ ซม. ตดั ผมทรงลานบนิ นงุ่ กางเกงขาสนั้ ใสเ่ สือ้ ดา้ ยดบิ
แขนสนั้ แกชะโงกทางขวามือ แลว้ ก็ถามวา่ เห็นนายแกมยั้ ผม
บอกผมไมเ่ หน็ หรอก เพราะผมไมร่ ูจ้ กั วา่ นายทา่ นช่ืออะไรอยทู่ ่ี
ไหนผมไมร่ ู้ แกบอกวา่ แกมาคอยนายแกนานแลว้ ไมเ่ จอสกั ที
ผมสงั เกตวา่ อาหารของแกวางอยบู่ นเกา้ อมี้ กุ มีขนั เงนิ ใบใหญ่ มี
ขา้ วมีควนั ขนึ้ แลว้ ก็นอ้ ยหนา่ ลกู ใหญ่ มีทงั้ เงาะ ลางสาดหรอื
ผลไมล้ กู โต ๆ แกงก็ใสภ่ าชนะท่ีดีมากเลย แลว้ มีควนั ขนึ้ ตลอด

13

ผมก็ทานเงาะของผมท่ีมนั ดมี ่งั ใหญ่ม่งั เลก็ ม่งั และกนั ไปนะฮะ
ซง่ึ เทียบเขาไมไ่ ด้

(๖) ผลของกรรมช่ัว
ในขณะเดยี วกนั ผมก็มองไปทางขวามือ ผมก็เหน็ ผชู้ ายคน
หนง่ึ แตง่ สขี าวแบบท่ีผมวา่ แกกินขา้ วแลว้ แกก็รอ้ งไหน้ า้ํ ตาแก
ไหลพรากเลยแกกินขา้ วไมเ่ หมือนเรากนิ อย่างเรากนิ เราใช้ ชอ้ น
ตกั ทานปรกตแิ ตแ่ กกินแกตอ้ งใชม้ ือหยบิ ขา้ วทีละเมด็ เขา้ ปาก
เวลาแกกินทีแกตอ้ งรอ้ งทีรอ้ งโหยหวนผมกถ็ ามผหู้ ญิง ท่ีเขามา
รบั ผชู้ ายคนนวี้ า่ ทาํ ไมเขาถงึ เป็นอยา่ งนีน้ า่ สงสารนะ น่าเวทนา
เขาก็เลา่ ใหฟ้ ังวา่ เม่ือตอนท่ผี ชู้ ายคนนีย้ งั เป็นมนษุ ย์ เขาเป็น
พอ่ คา้ ก็มีพระองคห์ นง่ึ มาบณิ ฑบาตตอนเชา้ แกก็ไมอ่ ยากให้
พระมาบณิ ฑบาต เพราะแกไมอ่ ยากทาํ บญุ วนั แรกแก ก็ทาํ บญุ
ดว้ ยขา้ วดบิ พระก็กลบั ไปวดั ไปฉนั ขา้ วดบิ ก็ทอ้ งเสยี อีกวนั หนง่ึ
พอ่ คา้ คนนีก้ ็แกลง้ เอาขา้ วไหมใ้ สบ่ าตรเพ่ือจะไมใ่ ห้ พระองคน์ ี้

14

มาบิณฑบาตอกี อีกวนั ก็เอาขา้ วบดู สว่ นผลไมก้ ็เอาท่ีดบิ ม่งั สกุ ม่งั
เนา่ ม่งั เอามาใสบ่ าตร

(๗) ตายแล้วฟื้ นครั้งท่ี ๑
ผมหมดสติหรอื ผมตายไป ดงั ท่วี า่ น่ีก็เป็นเวลาตงั้ แต่ ๔

ทมุ่ ของคืนวนั อาทิตย์ แลว้ วนั จนั ทรต์ อน ๔ โมงผมฟื้น ตอนช่วง
ท่ีผมสนิ้ ชีวิตหรอื วา่ ตายไป คณุ แม่ผมจดุ ธปู ตลอดไมใ่ หข้ าดเลย
นะ โดยท่ีขอชวี ิตผมจากสง่ิ ศกั ดิส์ ิทธิ์ โดยคณุ แมก่ ็หวงั ลม ๆ แลง้
ๆ ไปอย่างนนั้ เอง คลา้ ย ๆ กบั วา่ คณุ พอ่ กม็ าเสยี ไป ถา้ มาเสียผม
อีกคน นอ้ ง ๆ อีก ๗ คน ก็ไมไ่ ดเ้ รยี นหนงั สอื กนั ก็อยากจะขอ
วญิ ญาณหรอื ขอชีวติ ผมคืนมา ซง่ึ มนั เป็นเร่อื งท่ีไม่นา่ จะเป็นไป
ได้ แตผ่ มก็กลบั ฟื้นขนึ้ มานะฮะ แลว้ ผมก็ไปรกั ษาตวั อยู่
โรงพยาบาลพระมงกฎุ ประมาณ ๓-๔ วนั หมอก็ใหอ้ อกซเิ จน
นา้ํ เกลอื ใหเ้ ลอื ด แลว้ ผมก็มีชีวติ อยรู่ อดมาจนกระท่งั มีการตาย
ครงั้ ท่ีสองขนึ้ มา คราวนีผ้ มตอ้ งเรยี นใหท้ ราบกอ่ นวา่ ผมเรม่ิ ป่วย
เป็นโรคไตวายเม่ือวนั ท่ี ๑ พฤศจกิ ายน พทุ ธศกั ราช ๒๕๒๗ ผม

15

ไดเ้ ขา้ รบั การรกั ษาท่ีตกึ แปดชนั้ โรงพยาบาลพระมงกฎุ ฯ หอ้ ง
๖๑๙ ผมป่วยอยปู่ ระมาณเกือบ ๗๐ วนั วนั นนั้ เป็นวนั ท่ี ๗ หรอื
ท่ี ๘ เดือนมกราคม ๒๕๒๘ ซง่ึ เป็นวนั ท่ีผมดีใจท่ีสดุ เพราะคณุ
หมอผรู้ กั ษาก็บอกวา่ ผกู้ ารกลบั บา้ นไดแ้ ลว้ นะ เพราะวา่ โรคไตท่ี
เป็นนนั้ ไดร้ บั การรกั ษาขนั้ ตน้ ไดม้ ีการเจาะหนา้ ทอ้ งแลว้ ก็ใช้
นา้ํ ยาลา้ งหนา้ ทอ้ ง คอื ถ่ายเอาของเสยี ออกทงั้ หมด ๕๔ ขวด ก็
หมายความวา่ พน้ ขนั้ อนั ตรายแลว้ กลบั บา้ นไดแ้ ลว้ ก็รอการ
ผ่าตดั เสน้ เลอื ดดาํ เสน้ เลอื ดแดง คอื รอใหเ้ สน้ มนั โตจะไดใ้ ชก้ าร
ลา้ งทางเครอ่ื งไตเทียมตอ่ ไป ผมก็ดีใจมากตอนนนั้ ผมกบั ภรรยา
ยงั คยุ กนั เรอ่ื งหนงั ที.วที ่ีดใู นหอ้ งผปู้ ่วยพเิ ศษท่ีผมนอนอย่นู นั้
พอหนงั เร่อื งนจี้ บตอน ๒ ยาม ๑๕ ผมก็นอน ก็ตา่ งคนตา่ งนอน
ลง พอลม้ ตวั ลงนอนผมรูส้ กึ วา่ มีคนมาปลกุ ผมนะครบั โดยคน
จาํ นวนมากไมต่ ่าํ กวา่ รอ้ ย ๆ คนผมก็ลืมตาขนึ้ มากปรากฏวา่
ทางซา้ ยมือของผมในลกั ษณะท่ีผมนอนอยบู่ นเตยี งนนี้ ะครบั ผม
เห็นมือของคนเป็นรอ้ ย ๆมือยบุ่ ย่บั เลย สว่ นหลงั มือเป็นสดี าํ
คลา้ ยๆแชน่ า้ํ คราํ แตฝ่ ามือน่ีเหลืองคลา้ ย ๆ สีทอ้ งจิง้ จก เหลือง

16

มากและซดี มาก เสยี งรอ้ งน่ไี ม่รูใ้ ครเป็นใครเลย ระงมไปหมด
ผมไม่ทราบวา่ หผู มฝาดไปหรอื เปลา่ ตอนแรกลืมตาดกู ็เห็นภาพ
ไหว ๆ ทางขวามือผมเหน็ ผหู้ ญิง ๒ คนนงุ่ ผา้ ถงุ สนี า้ํ ตาลไหมเ้ ก่า
ๆ ตวั แกผอมมากเหลือแตห่ นงั หมุ้ กระดกู มอื แก ก็มีแตก่ ระดกู
กาํ ลงั จบั แขนผมดงึ ขนึ้ เอาไวท้ ่ีแกม้ แก ๒ หนนะครบั แลว้ แกก็
รอ้ งไห้ ผมก็แอบชาํ เลืองดู เอะ๊ ! ผหู้ ญิงคนนีไ้ ม่ใช่คนน่ี มนั เป็นผี
น่ีเพราะวา่ ดวงตาของแกมนั ไมม่ ีดวงตาสดี าํ เลย มนั เป็นดวงตาสี
ขาวแตม่ ีเลือดสีแดงเต็มหมดเลย แลว้ ตาแกก็ลกึ โบ แกม้ ตอบ
แกหวิ โหย มาก ปากแกแหง้ แกรอ้ งไหแ้ บบผมไมร่ ูจ้ ะเรยี กยงั ไง
ไอค้ วาม เศรา้ โศกของแก แกรอ้ งไหเ้ หลอื เกิน โหยหวนมาก ใน
ระหวา่ งนีผ้ มกน็ กึ ถงึ พระนะครบั วา่ ตอนนผี้ มถกู ผีหลอกผมก็นกึ
ถงึ หลวงพอ่ ผา หลวงพอ่ โอภาศรี หลวงพอ่ วดั ปากนา้ํ ท่ีผมเคารพ
นบั ถือ พระแกว้ พระชนิ ราช ผมก็นิมนตม์ าหมดเลยผมกท็ อ่ ง
คาถาของหลวงพอ่ โอภาศรี ทอ่ งสามจบแลว้ ก็ยงั ไม่ไปทอ่ งคาถา
ของหลวงพอ่ วดั ปากนา้ํ ก็ไม่ไป ท่องนะโมตสั สะแลว้ ก็ไมไ่ ป เม่ือ
ไมไ่ ปแลว้ เขาทาํ ยงั ไงรูไ้ หมครบั ตอนนีเ้ ขาเรม่ิ ยกตวั ผมขนึ้ จาก

17

เตยี ง ยกขนึ้ ๆ ๆ ผมก็เรม่ิ กลวั ผมก็รอ้ งเรยี กแฟนผมวา่ แม!่
ผีหลอก!ผมอา้ ปากล่นั หอ้ งเลยแตว่ า่ แฟนผมไมไ่ ดย้ นิ แกก็หลบั
ไปเร่อื ยเลย เหน็ ทา่ ไม่ดีผมกบ็ อกวา่ เอายงั งนั้ ผมรูแ้ ลว้ วา่ ท่ีทา่ น
ๆ มาทา่ นตอ้ งการใหผ้ มชว่ ยเหลือ ผมจะทาํ บญุ ใสบ่ าตรแผส่ ว่ น
กศุ ลไปใหพ้ รุง่ นีน้ ะ เสยี งกย็ งั รอ้ งอยู่ และยกผมขนึ้ สงู ผมก็จะตก
เตยี ง ผมก็บอกงนั้ พรุง่ นี้ ผมจะนิมนตพ์ ระท่ีวดั มะกอก เพราะมนั
ใกลโ้ รงพยาบาลพระมงกฎุ ฯ มาทาํ สงั ฆทานใหใ้ นหอ้ งนีเ้ ลย
เสียงนนั้ ก็ยงั รอ้ งไหโ้ หยหวนตอ่ ไปอีก ผมกลวั มาก แลว้ หนา้ ตา
ของแตล่ ะคนก็เรม่ิ ปรากฏใหเ้ หน็ ในลกั ษณะของหนา้ กระดกู
ทงั้ นนั้ เลย แลว้ มือน่ีซดี และน่าเกลยี ดมากยบุ่ ย่บั เลย ผมมานกึ ดู
เป็นรอ้ ย ๆ มือเลยแลว้ มาอมุ้ ตวั คณุ อยู่ คณุ จะรูส้ กึ ยงั ไง ผมก็
รูส้ กึ วา่ ทา่ ไม่ดแี น่ เอาละพรุง่ นีผ้ มกลบั ไปบา้ นแลว้ น่ีผมจะนิมนต์
พระ ๙ องคม์ าทาํ บญุ และกบ็ งั สกุ ลุ ให้ เขาก็ไม่ยอมรบั จนกระท่งั
ผมบอกวา่ ปีนผี้ มยงั ไมไ่ ดบ้ วชเลยนะ ผมจะบวชและแผส่ ว่ นกศุ ล
ให้ เท่านนั้ ละครบั เสียงหายเลย ทาํ ไมเขายอมรบั ครบั เม่ือเรา
บอกวา่ จะบวชและแผส่ ว่ นกศุ ลให้ คืออยา่ งนีค้ รบั การทาํ บญุ น่ีมี

18

หลายอยา่ ง การทาํ บญุ ดว้ ยการใสบ่ าตรนนั้ สตั วท์ งั้ หลายท่ีตาย
ไปแลว้ สามารถจะไดร้ บั เพียงบางสว่ น เพราะวา่ ผทู้ ่กี ่อกรรมทาํ
เขญ็ ไวเ้ ช่น ฆา่ บพุ การี ฆา่ พระสงฆ์ แลว้ ก็ทรมานสตั ว์ ตวั อยา่ งนี้
นะครบั เวลาเราทาํ บญุ ใสบ่ าตร พวกนีไ้ มไ่ ดร้ บั ครบั เพราะวา่
พวกนีไ้ ม่ไดเ้ ป็นผี แตเ่ ขาเป็นเปรต เขาเป็นเปรต อยใู่ นนรก มนั มี
ขมุ อะไรตา่ ง ๆ อกี เขาตกนรก คราวนีถ้ า้ หากวา่ เขาอย่ลู กึ ไป ๓
เมตร เราเอาไมป้ ระมาณ ๑๐๐ เมตร แลว้ ก็ผกู อาหารไป เขารบั
ไมไ่ ด้ เพราะงนั้ เขาก็ไมย่ อมรบั ในส่ิงท่ีผมเสนอไปเราบอกเราจะ
ทาํ บญุ ดว้ ยการถวายสงั ฆทาน หมายความวา่ เราตอ้ งเสียเงนิ
มากขนึ้ มานิดหนง่ึ แตเ่ ขา มีบาปมากเขากร็ บั ไม่ได้ เพราะ งนั้ วธิ ี
สดุ ทา้ ยท่ีเขาจะรบั สว่ นบญุ จากเราไดค้ อื การบวชและการแผ่
สว่ นกศุ ลให้ เพราะงนั้ พอวนั ท่ี ๓๐ กรกฎาคม ๒๕๒๘ ผมถึงบวช
ครบั บวชท่ีนครราชสีมา วดั เบญจมบพติ รบวชอย่หู นง่ึ พรรษาใน
ระหวา่ งท่ีบวชผมก็ไดท้ าํ วตั รเชา้ ทาํ วตั รเยน็ กอ่ นนอนก็สวดมนต์
แลว้ ก็แผ่สว่ นกศุ ลไป หลงั จากฉนั เชา้ ฉนั เพล ผมก็สวดสพั พีให้
ตอนกลางคนื กอ่ นนอนผมก็สวดชนิ ะบญั ชร เพราะ ชินะบญั ชร

19

สามารถจะใหไ้ ดท้ งั้ การแตง่ งาน การทาํ บญุ ขนึ้ บา้ นใหมก่ ารให้
ศีลใหพ้ รเป็นสริ มิ งคล หรอื แมแ้ ตก่ ารทาํ นา้ํ มนต์ เป็นบท
ครอบจกั รวาล

(๘) ทอ่ งแดนสวรรค์
ผมไดพ้ ดู ถงึ เรอ่ื งการทาํ บญุ และผทู้ ่ีไดร้ บั นนั้ ถา้ หากวา่

ไมม่ ีเวร ไมม่ ีกรรมแลว้ น่ี ก็จะสามารถไดร้ บั สว่ นบญุ นี้ คราวนี้
กลบั มาอีกนิดเร่อื งการทาํ บญุ คือตอนเชา้ ไมว่ า่ จะทาํ บญุ ท่ีไหนก็
ตามแตต่ ามประเพณีเขาตอ้ งมีการกรวดนา้ํ บางคนบอกวา่ ผม
ไมก่ รวดนา้ํ จะไดไ้ หมบอกได้ ทา่ นไม่กรวดนา้ํ อาหารท่ีทา่ นทาํ ไป
มนั ก็เป็นอาหารของทา่ น คนอ่ืนกนิ ไมไ่ ด้ ญาติพ่ีนอ้ งทา่ น
บพุ การที ่าน ป่ยู า่ ตาทวดท่ีเสยี ชีวติ ไปแลว้ กนิ ไมไ่ ด้ แกจะมาน่งั
พบั เพียบและมาน่งั คอยดอู าหารอนั นี้ แตแ่ กไม่ไดก้ ินเพราะกิน
ไมไ่ ด้ วิธีท่ีเราจะแผก่ ศุ ลไปใหค้ นตาย เราไม่จาํ เป็นตอ้ งไปท่อง
บาลสี นั สกฤตหรอื ภาษาพระเขาสวด เพราะเราไมใ่ ชพ่ ระ
เพียงแตเ่ ราพดู วา่ ขา้ พเจา้ พนั เอก เสนาะ จินตรตั น์ ขออทุ ศิ สว่ น

20

กศุ ลอนั มีขา้ วแกง ปลาดกุ เป็ปซ่ีกระป๋ อง แลว้ ก็ลอดช่องนาํ กะทิ
หรอื ไข่ดาวขอใหก้ บั ใคร ใหค้ ณุ พอ่ สิบเอก เลือน จินตรตั น์ อะไร
อยา่ งนี้ แลว้ ก่ค็ ณุ ยาย เอย่ ช่อื และนามสกลุ ถา้ เราพดู อย่างนี้
ท่านทงั้ หลายท่ีเราเอย่ ไปนีก้ ็ไดร้ บั อาหารและเราไม่ตอ้ งคาํ นงึ ถึง
เลยวา่ เขาจะไม่ไดร้ บั เขาจะไดร้ บั และมีอาหารทาน สว่ นการ
ตายครงั้ ท่ีสองของผม เม่ือพทุ ธศกั ราช ๒๕๒๘ ผมยงั ป่วยเป็น
โรคไตวายนะครบั นายแพทยผ์ รู้ กั ษาบอกวา่ ภายใน ๖ เดือน ผม
จะตอ้ งเสียชวี ติ นายแพทยผ์ นู้ นั้ ก็คอื พนั เอก สทุ ธชาติพืชผล
เป็นหวั หนา้ กองหนว่ ยไต แลว้ ก็มีนายแพทยล์ กู มืออกี หลายคนมี
แพทยห์ ญิง อษุ ณา แพทยห์ ญิง พนั ธุบ์ ปุ ผา ทงั้ ๓ ทา่ น บอกวา่
ผมจะตายภายใน ๖ เดือน หรอื นอ้ ยกวา่ นนั้ เพราะฉะนนั้ ใหผ้ ม
เตรยี มตวั เตรยี มใจใหป้ ลงซะวา่ จะตอ้ งตาย เพราะฉะนนั้ ภายใน
เดือนมกราคม - มถิ นุ ายน ๒๕๒๘ ผมจะตอ้ งตายในระหวา่ ง
ป่วยทา่ นจะบอกตลอดเวลา เพราะดจู ากผลเลอื ดของผม ทา่ น
บอกวา่ คนท่ีมผี ลเลอื ด บี.ย.ู เอน็ . เสียถงึ ๒๓๐๐ ซี.ซ.ี มนั อยู่
ไม่ได้ ผมก็บอกกบั ภรรยาและคณุ แมผ่ มใหเ้ ตรยี มจดั การศพผม

21

ได้ แลว้ วนั ท่ี ๘ มีนาคม ๒๕๒๘ ผมตายจรงิ ๆ ครบั วนั นนั้ ผมทาํ
การผา่ เสน้ เลือดเป็นครงั้ ท่ีสาม แลว้ ก็ครงั้ ท่ี ๔ ในวนั เดยี วกนั
เพ่ือช่วยชีวติ ฉกุ เฉิน ๔๐๐๐ ซี.ซ.ี ปรากฏวา่ เคร่อื งมนั ดดู เลอื ดได้
แค่ ๒๐๐๐ ซ.ี ซ.ี เพราะฉะนนั้ ตวั เรม่ิ บวมครบั ปากเหมน็ และมี
การคล่นื ไสอ้ าเจียน กท็ าํ ท่าจะตายตอนนนั้ ผมเขา้ มาอยหู่ อ้ ง
๖๐๙ หอ้ งพดั ลมคู่ อยกู่ บั ผปู้ ่วยเป็นทหาร พนั เอกพเิ ศษอีกคน
แตค่ นนนั้ ตายไปกอ่ นผม เป็นโรคหวั ใจ แกดีใจฮะ หวั เราะแลว้ ก็
ตายไปเลย ก็เหลือผมคนเดยี ว วนั นนั้ ผมก็มีอาการแน่นท่ี
หนา้ อก คณุ หมอก็บอกวา่ วนั นีผ้ กู้ ารอาการไมค่ อ่ ยดี คณุ หมอก็
ถามวา่ แนน่ ท่ีไหน พอผมบอกวา่ แน่นท่ีหนา้ อกในชว่ งนีผ้ มก็วืด
ไปเลย ขณะนนั้ เป็นเวลา ๘ นาฬิกา ๓๐ นาที วดื ไปไหนใช่ไหม
ครบั ท่านคงนกึ วา่ วญิ ญาณคงเป็นจดุ เลก็ ๆ วิญญาณอาจจะ
เป็นดวงไฟกลม ๆ เหมือนอยา่ งท่ีชาวบา้ นเขาพดู กนั ความจรงิ
ไม่ใช่นะครบั วญิ ญาณก็คือตวั เราเอง คอื ตวั ผมเองก็ยงั เป็นคน
เหมือนอยา่ งเราเช่นนนั้ ท่ีเขาเรยี กวญิ ญาณหมายความวา่ มนั ไม่
มีไส้ ไม่มีกระดกู มนั สมองกไ็ มม่ ี มนั เป็นตวั โปรง่ แสง หลบั ตาดู

22

นะฮะ ตอนนีผ้ มก็เรม่ิ ไปแลว้ คราวนีไ้ ปสวรรค์ ครบั ผมเป็นตวั
โปรง่ แสงนะครบั ทงั้ นีม้ ีเสยี งมาเรยี กผมบอกวา่ พนั เอก เสนาะ
จินตรตั น์ มาทางนีเ้ สียงนีม้ ีอาํ นาจมาก ผมก็เหลียวมาทาง
ขวามือ ก็ลกุ ขนึ้ เลยนะครบั ลกุ ขนึ้ ไป ก็เหน็ รางไมล่ กุ ตามเราแลว้
เราก็มองตวั เราเอง เราก็เหน็ วา่ ตวั เราเน่ยี เป็นตวั โปรง่ แสงแลว้
เราก็เหน็ หมอ ๓-๔ คน กาํ ลงั สาละวนป๊ัมหวั ใจในการให้
ออกซิเจนเรา เราเหน็ เรารู้ เขาว่ิงกนั พลา่ นเลย หมอผหู้ ญิง ๒
คนหมอผชู้ ายคนหน่งึ เขาก็ใหผ้ มนอน ใหเ้ อาเทา้ ชดิ กนั แลว้
เวลาแผ่นแกว้ ลอยขนึ้ สงู แลว้ ใหม้ องท่ีเทา้ อย่างเดยี ว หา้ มมอง
ทางซา้ ย ทางขวาเหมือนกบั การตายครงั้ แรก แลว้ ก็หา้ มแหงนไป
ขา้ งหลงั ประการสดุ ทา้ ยท่ีผมจาํ ไดแ้ มน่ ท่ีสดุ หา้ มคิดถึง บตุ ร
ภรรยา พอ่ แม่ พ่ีนอ้ งหา้ มทงั้ สิน้ บดั นีท้ า่ นจะตอ้ งไปกบั เราในภพ
อีกภพหน่งึ แผน่ แกว้ ก็ลอยขนึ้ ไปสงู มากเลยครบั ผมรูส้ กึ หนาว
ในขณะนีท้ ่ีเขาหา้ มเรา มองซา้ ยมองขวา ผมก็ยงั อตุ สา่ หม์ อง ผม
มองทางซา้ ยไป ผมก็เห็นเตเ่ มฆขาว ๆ ลอยเหมือน คนเราขนึ้
เครอ่ื งจมั โบเ้ จท็ อะไรอย่างนี้ แลว้ เรามองเมฆลอยเขา้ หาตวั เรา

23

แตท่ ่ีเราไปน่ีมนั หนาว อณุ หภมู กิ ็คิดวา่ คงราว ๆ ๑๘ องศา
เซลเซียส เยน็ มากมนั ก็ลอยไป ผมไม่รูล้ อยไปไหนนะฮะ แตว่ า่ มี
กลน่ิ หอมตลอดทางเลยแลว้ เราก็มองท่ีปลายเทา้ อยา่ งเดยี ว การ
เคล่ือนท่ีเขาเคล่ือนท่ีอยา่ งเอาเทา้ นาํ ไปนะครบั มนั นานเทา่ ไหร่
ผมไม่ทราบเหมือนกนั นะครบั ตอนท่ีผมชอ็ คไปหรอื วา่ ตายไปนนั้
มนั ประมาณ ๐๘.๓๐ น. ท่ีหมอเขาเรยี กวา่ unconcious หรอื
อะไรไมร่ ู้ BP มนั under zero เขาวา่ อยา่ งนนั้ ผมก็จาํ ไมไ่ ด้ เขา
พดู วา่ BP มนั วบู หายไปเฉย ๆ แลว้ ความจรงิ คือ ตาย ผมมารูจ้ กั
ตวั อีกทีเม่ือแผน่ แกว้ ท่ีพาผมไปมนั หยดุ เหน็ คน ๓ คน มารบั ผม
แตง่ ตวั เหมือนชาวบา้ นธรรมดานะครบั แตว่ า่ เสอื้ สะอาดสะอา้ น
ใบหนา้ ยมิ้ แยม้ แจ่มใส รา่ งกายสมบรู ณ์ เขาก็ยนิ ดีมากนะครบั ท่ี
ผมไป ผมถามวา่ ท่ีน่ีท่ีไหนเขาบอกสวรรคชนั้ ๗ ผมบอกเอ!๊ ผม
ตายแลว้ เหรอ เขาบอกผมตายแลว้ ผมก็ถามวา่ บา้ นหลงั นีเ้ ป็น
ของใคร เขาบอกวา่ บา้ นหลงั เป็นบา้ นของทา่ น ผมบอกบา้ นผม
ไมม่ ีดีอยา่ งนีห้ รอกครบั คือมนั เป็นบา้ นสามมขุ แลว้ ก็เป็นพนื้ ไม้
สกั หนา้ บา้ นมีตน้ ไมอ้ ย่ตู น้ ผมจาํ ไดท้ ่ีน่นั ไมม่ ีฝ่นุ ละอองครบั

24

เวลาเราเดนิ สมั ผสั ดว้ ยฝ่าเทา้ เรารูส้ กึ วา่ มนั นมุ่ สบายเหมือน
พรม แลว้ ประตบู า้ นผมมนั เป็นไมใ้ หญ่สีแดงเหมือนบา้ นโบราณ
นา่ อยมู่ ากครบั

(๙) วมิ านในสวรรค์
ผมก็บอกวา่ ผมไมเ่ คยมีบา้ นใหญ่อยา่ งนี้ ชวี ติ ท่ีผมอยใู่ น

เมืองมนษุ ยน์ นั้ ผมมบี า้ นเลก็ ๆ เทา่ นนั้ เอง ดว้ ยเงนิ กู้ อทบ.แปด
หม่ืน แลว้ ก็มีเงนิ ติดกระเป๋ าอย่สู ่หี ม่นื กลบั จากลาวกม็ ีเงนิ แสน
สอง ก็ปลกู บา้ นหลงั เลก็ ๆ อยู่ แตบ่ า้ นหลงั ท่ีผมเห็นใหมม่ าก
ครบั นา่ อยมู่ าก เราก็อยากจะเขา้ ไปอยู่ เขาบอกวา่ เม่ือตอนสมยั
ท่ีผมเป็นมนษุ ยอ์ ย่นู นั้ ผมไดท้ าํ บญุ ไวเ้ ยอะ ผมก็มานกึ เอะ๊ !
บญุ อะไร ผมทาํ บญุ อย่างนีค้ รบั ผมทอดผา้ ปา ผมทอดกฐิน
สรา้ งกฎุ สิ งฆ์ สรา้ งโบสถ์ สรา้ งศาลาการเปรยี ญ สรา้ งหอฉนั
สรา้ งหอระฆงั สรา้ งบอ่ นา้ํ ผมทาํ ทงั้ กฐินและผา้ ป่าเยอะมากเลย
เสียงนนั้ ไดร้ ะบวุ า่ บา้ นนีเ้ ป็นของผม ใหผ้ ม เพราะวา่ ผมเป็นผทู้ ่ี
ทาํ บญุ ไวม้ าก แลว้ ผมก็ถามวา่ แลว้ ทา่ นทงั้ ๓ นีล้ ะ่ ทาํ ไมตอ้ งมา

25

รบั ใชผ้ ม เขาบอกวา่ ตอนท่ีผมเป็นมนษุ ยอ์ ย่นู นั้ เขาไดร้ บั การ
ช่วยเหลอื จากผม ผมก็สงสยั วา่ ผมไปช่วยเหลอื ใครเขาไว้ มนั ก็มี
อยคู่ รงั้ หน่งึ ท่ีไฟไหมส้ ลมั พวกนีไ้ มม่ ีขา้ ว ไมม่ ีอาหารไม่มี
เครอ่ื งนงุ่ หม่ ผมเคยซือ้ ผา้ หม่ ทหารเกา่ ๆ ไปใหเ้ ขา ผมเคยซือ้
ขา้ วถงุ ของนกั การเมืองท่ีมาขายเอาไปใหเ้ ขา ผมเคยซือ้ ปลาทู
เค็มเป็นเขง่ ๆ เอาไปใหเ้ ขา สมยั กอ่ นปลาทมู นั ถกู น่ี ผลบญุ ท่ีผม
ทาํ อนั นี้ ทาํ ใหเ้ ขาทงั้ ๓ คนตอ้ งมารบั ใชผ้ ม เขาวา่ อยา่ งนนั้ นะ
ครบั ทีนีผ้ มก็บอกวา่ ผมจะเขา้ อย่บู า้ นแลว้ เพราะวา่ เดนิ ทางมา
เหน่ือย แลว้ ก็ไกลมาก เขาก็บอกวา่ ยงั เขา้ ไมไ่ ด้ กญุ แจไม่มีผม
ทาํ ท่าจะเขา้ เขาแปลงรา่ งเลยครบั จากลกั ษณะของคนท่อี อ่ น
นอ้ มเป็นคนท่ีสงู ใหญ่ น่ากลวั มาก เสือ้ ผา้ ท่ีเขาใสห่ ายไปไหน
หมดก็ไมร่ ูม้ ีเตผ่ า้ แดงคาดเหมือนอย่างลิเก แลว้ ตวั เขาก็สงู ใหญ่
พอ ๆ กบั ยกั ษว์ ดั แจง้ บงั พระอาทติ ยซ์ ะมดิ เลย ผมก็ตกใจกลวั
มากรบี ว่งิ หนีไปทางแผ่นแกว้ ใส พอลม้ ตวั ลงนอนเสรจ็ แทนท่ีจะ
เดนิ ทางอยา่ งเม่ือกี้ ก็เดนิ ทางต่าํ ลงมา ต่าํ ลงมาในลกั ษณะของ
การท่ีเอาทางศรี ษะเคล่อื นท่ไี ป เคล่ือนท่ีมานานรูส้ กึ วา่ กลวั มาก

26

แลว้ แผ่นแกว้ นีก้ ็มาหยดุ น่ิงอยทู่ ่ีสวรรคช์ นั้ ๒ ท่ีสวรรคช์ นั้ สองนี้
ผมเจอะเพ่ือนผมทงั้ ๑๐ คนท่ีตายไปแลว้ มี พนั โท ธวชั ชยั เพยี ง
เพียร มี พนั ตรี เจรญิ จอ้ ยทรพั ย์ มี รอ้ ยเอกธงชยั ท่ีเป็นพลรม่
แลว้ ก็เพ่ือน ๆ อีกหลายคนรวมแลว้ สิบคนรอ้ ยโท ธวชั ชยั รตั น
วภิ าค ดว้ ยท่ีไปตายท่ีเวียดนาม แลว้ ก็ รอ้ ยเอกสมสงิ ห์ เปาว์
อนิ ทร์ ท่ีไปปราบ ผกค. แถว ๆ ภาคเหนือแลว้ ตาย ทงั้ หมดเขา
มารบั ผมนะครบั เขาดใี จมาก บางคนเขาก็เอารถนา้ํ มารบั ผม
บางคนก็เอาเกวียนมารบั ผม บางคนกเ็ อารถเกง๋ แบบโบราณมา
รบั ผม แลว้ กพ็ าผมไปท่ีอกี แหง่ หนง่ึ ในท่ีแหง่ นีผ้ มก็เจอ พนั โท
วชั ระ ท่ีเขาตายเพราะรถคว่าํ ท่ีโคราซ เขาก็คอยเสิรฟ์ อาหารและ
นา้ํ ใหก้ บั เพ่ือนอกี สิบคน ผมเสยี ใจนะฮะท่ีไม่สามารถจะเอย่ ช่ือ
เพ่ือนทงั้ อกี สบิ คนท่ีเหน็ ตอนหลงั นีไ้ ด้ เพราะวา่ ไดร้ บั การขอรอ้ ง
มาไม่ใหพ้ ดู ครบั เน่ืองจากวา่ เม่ือเวลาพวกเราฟังแลว้ ก็ไป
สอบถามเขา ทาํ ใหเ้ ขาประสาทเสยี เพราะเขายงั มีชีวติ อยู่ และ
ผมไปเหน็ เขาลว่ งหนา้ วา่ เขาตาย และทงั้ ๑๐คนนนี้ อนเรยี งเป็น
แถวเลย ผมจาํ ไดห้ มดเลยวา่ มีใครบา้ ง ขณะนี้ (ปัจจบุ นั นี)้ เป็น

27

พนั เอกพเิ ศษ แลว้ ก็ไดต้ ายไปแลว้ ๓ คน ตามท่ีผมบอก ซง่ึ
บคุ คลทงั้ ๑๐คนนี้ ผมไดเ้ ขียนหนงั สอื บอกทงั้ สนิ้ วา่ ทา่ นอายุ
หมดแลว้ ขอใหเ้ รง่ ทาํ บญุ วธิ ีท่ีจะเรง่ ทาํ บญุ น่นั ก็คือตอ่ อายุ โดย
ท่ีไปหาพระใหพ้ ระทา่ นเอาผา้ มาบงั สกุ ลุ และมีการสวดอนิจจงั
วตั ตะสงั ขารคลา้ ย ๆ วา่ เราตายไปแลว้ และใหท้ า่ นทาํ พิธีปลง ก็
มีบางคนเช่ือบางคนไม่เช่ือนะครบั ไวเ้ ลา่ ตอนหลงั อกี ที ทีนีย้ อ้ น
มาท่ีเพ่ือนสบิ คนแรกเขาบอกวา่ บคุ คลเหลา่ นีเ้ ม่ือตอนสมยั ท่ีเขา
ยงั มีชีวิตอย่นู นั้ เขามีบญุ คณุ กบั ผม เขาบอกอยา่ งนนั้ นะครบั ตวั
เขาเอง ผมบอกวา่ บญุ คณุ นนั้ เป็นยงั ไงละ่ เขาบอกวา่ ปีหน่งึ เขา
เอาอาหารมาใหผ้ มกนิ ทีหน่งึ ผมก็นกึ วา่ เอเ๊ ขามาทาํ อะไรใหท้ าง
นนั้ เขาถงึ มีอาหารกนิ ก็มานกึ วา่ ปีหนง่ึ เราจะมีงานเลยี้ งรุน่ ที
แลว้ ตอนเชา้ เราจะตอ้ งไปทาํ บญุ ท่ีโรงพยาบาลสงฆห์ ลงั จากท่ี
พระทา่ นฉนั เสรจ็ เรยี บรอ้ ยแลว้ เราก็มีการเขียนช่ือเพ่ือนท่ีตาย
แลว้ เราก็บงั สกุ ลุ ให้ อนั นีล้ ะฮะปรากฎวา่ ถงึ เขาตอบอยา่ ง
ฉาดฉานเลยวา่ ปีหนง่ึ เขาไดก้ ินอ่มิ มือ้ หนง่ึ หนง่ึ วนั เพราะงนั้
เพ่ือนพวกนีม้ ีบญุ คณุ ตอ่ เขามาก เขาเม่ือตายลงมาเขาจะตอ้ ง

28

มาคอยเทคแครต์ อ้ นรบั ทงั้ ๑๐ คนหลงั ท่ีวา่ นี้ ครบั ตอนนีต้ ายไป
๓ คนแลว้ เวน้ คนท่ื ๑ ยงั อยู่ เพราะคนท่ี ๑ น่ีเช่ือผมมากนะครบั
รุน่ เดยี วกนั คนนีต้ อ่ อายุ ปลอ่ ยนกปลอ่ ยปลา แลว้ กม็ ีการทาํ บญุ
ใสบ่ าตรตลอดเวลาเลย อทุ ิศสว่ นกศุ ลใหเ้ จา้ กรรมนายเวรแลว้ ก็
ขอใหม้ ีชีวิตอย่ตู อ่ เพ่ือจะเลยี้ งบตุ รท่ียงั เลก็ อยู่ ก็ปรากฏวา่ คนท่ี
๑ นีไ้ ม่ตาย คนท่ี ๒,๓,๔ ตาย คนท่ี ๕ หรอื คนตอ่ ๆ มาผมก็บอก
แลว้ วา่ ขนึ้ ช่ือแรกวา่ ศ.ศาลา หลงั จากศ.ศาลา แลว้ จะมคี นท่ีมี
อ.อา่ งนาํ หนา้ ตายตามไป ฯลฯ อนั นีผ้ มบอกหมด ผมไม่แครว์ า่
จะไม่ถกู ตอ้ ง แตว่ า่ จะตอ้ งตายกอ่ นปี ๓๑

(๑๐) คาํ ส่ังเสยี
คราวนีผ้ มก็ถามวา่ เตียงนอนผมอย่ไู หน ผมอยากนอน

เขาบอกวา่ เตยี งผมยงั ไมม่ ี ยงั ทาํ ไม่เสรจ็ แลว้ เพ่ือนจะตอ้ งกลบั
เมืองมนษุ ย์ เพ่ือนตอ้ งรบี กลบั ผมกพ็ ยายามเซา้ ซี้ เขาก็ไมย่ อม
ใหด้ ู จนกระท่งั เขาออ่ นใจมาก เขาเลยพาผมไปดเู ศษไมก้ อง ๆ
อยไู่ มก่ ่ีชนิ้ ผมก็บอกผมจะกลบั แลว้ ตอนท่ีผมจะกลบั นนั้ ก็

29

ปรากฏวา่ ไอเ้ พ่ือน ๑๐ คนหลงั ท่ีผมเห็นท่ียงั ไมต่ ายในโลกนะ
ครบั แตผ่ มไปเหน็ ท่ีบนสวรรคซ์ นั้ ๒ วา่ เขาตายแลว้ นนั้ ผมก็
เถียงบอกวา่ เขาทงั้ หมดน่ียงั ไมต่ าย ยงั มีวติ อยแู่ ตป่ รากฏวา่
เพ่ือนท่ีอยทู่ ีน่นั บอกวา่ พวกนีต้ ายแลว้ ผมก็เถียงอยพู่ กั หนง่ึ ฮะ
เม่ือถงึ เวลาจะกลบั ทางนนู้ ก็ไลผ่ ม จะตอ้ งรบี กลบั แลว้ อย่ชู า้
ไมไ่ ด้ ปรากฏวา่ เพ่ือนคนท่ี ๑ ท่ีอยทู่ ่นี ่นั แลว้ บอกวา่ อยา่ ลมื นะ
กลบั ไปเมืองมนษุ ยแ์ ลว้ ทาํ บญุ ใหเ้ ราบา้ ง เพราะวา่ เรามอี าหาร
กินนอ้ ยเหลือเกิน เราอยากกนิ ไอน้ ่นั เราอยากกนิ ไอน้ ่ี ผมก็บอก
เออแลว้ จะทาํ มาให้ ไอเ้ พ่ือนคนท่ีสองก็ยกมือ แลว้ บอกวา่ เรา
ดว้ ยนะ คนท่ีสามก็บอก คนท่ีส่กี ็บอก ยกมือกนั หวอย ๆ ๆ ใน
ลกั ษณะของคนท่ีรอความหวงั วา่ เราจะทาํ บญุ ใหเ้ ขา เพราะเขา
หวิ โหย เขาอด ผมรบั ปาก ผมจาํ หนา้ ไดห้ มดเลยนะท่ียกมือให้
ผมทาํ บญุ ให้ ลกั ษณะของหนา้ บางคนเป็นอย่างนีค้ รบั อยา่ งคน
ท่ีหน่งึ ผมเหน็ แตง่ ชดุ ฟาตคิ แลว้ ใบหนา้ มีรอ้ ยชา้ํ ๆ เสือ้ ผา้ ขาด
คนท่ี ๒ท่ีผมเห็นลกั ษณะคลา้ ย ๆ กนั คือใบหนา้ มีแผลเยอะแยะ
เตม็ ไปหมดเลย คนท่ี ๓ คนท่ี ๔ หนา้ ซีดขาว ลกั ษณะพวกนี้

30

หมายความวา่ ถา้ เขาจะตาย เขาจะตายแบบอปุ ัทวเหตุ แลว้
หนา้ ขาว ๆ จะเป็นพวกป่วยตาย ผมฟื้นมาแลว้ ผมบอกทกุ คน
ครบั การบอกครงั้ แรกนนั้ ผมไดร้ บั การโทรศพั ทม์ าแลว้ กด็ า่ วา่ ผม
บา้ เขาวา่ ผมบา้ นะครบั ผมก็บอกผมไมบ่ า้ ผมประสาทดที กุ
อย่าง หมอก็ลงความเหน็ วา่ ผมไม่บา้ ไอเ้ หตกุ ารณต์ า่ ง ๆ มนั ก็
ผา่ นไปในชว่ งนนั้ จนกระทงั้ มาฮือฮาตอนท่ีเพ่ือนผมมาตาย
กะทนั หนั ทงั้ สนิ้ แลว้ ทกุ คนก็เรม่ิ มาไหวตวั ทาํ บญุ ผมก็ดใี จดว้ ย
วกกลบั มาตอนผมท่ีผมจาํ ไดห้ มดวา่ มีใครบา้ ง แลว้ ผมก็ลอยลง
มา พอลอยมาถึงสวรรคช์ นั้ หน่งึ ผมก็เจอนายทหารอีกคนซง่ึ เป็น
คนท่ี ๑๑ คนนีก้ ็รบั ราชการอย่ทู ่ี ขส.ทบ.เป็นหวั หนา้ กองฝึกท่ี
เกียกกาย หา้ มเอย่ ช่ือครบั เขาขอรอ้ งมา คนนีจ้ ะตายเป็นคนท่ี
๑๑ ฮะ เขาบอกวา่ เขาอยบู่ นสวรรคช์ นั้ ๑ ความสะดวกตา่ ง ๆกนั
ไมม่ ี มนั เป็นหอ้ งท่ีมืดมาก แลว้ เกา้ อกี้ ็ไม่มนี ่งั อาหารก็ไมม่ ีกิน
เขาอดอยาก เขาบอกวา่ เพ่ือนท่ีอยสู่ วรรคช์ นั้ สองใจดาํ ไม่ยอม
เอาบนั ไดทอดมาใหเ้ ขาขนึ้ ไปเลย เป็นการทรมานเขานะครบั
เขาก็ถามวา่ ผมจะไปไหน ผมก็บอกวา่ จะกลบั เมืองมนยุ เ์ ขาบอก

31

เขากลบั ไม่ได้ แตข่ ณะเดียวกนั เขาบอกวา่ ใหผ้ มทาํ บญุ ใหเ้ ขา
ดว้ ย ก็บอกทาํ ไมตอ้ งทาํ บญุ ใหเ้ ขาดว้ ย เขาบอกเขาไมไ่ ดท้ าํ บญุ
ตอนท่ีเป็นมนษุ ย์ เพราะฉะนนั้ เม่ือตายมาแลว้ เขาไม่มีกิน เขาหิว
พดู เหมือนกนั หมดครบั ผมก็รบั ปาก แลว้ เขาก็โวยวายวา่ เพ่ือนท่ี
อยบู่ นสวรรคช์ นั้ ๒ อกี เม่ือพรมแกว้ พาผมลงมาจากสวรรคช์ นั้
๑ ผมเหน็ หมอกาํ ลงั สาละวนอย่กู บั รา่ งของผม กระจกแกว้ ก็มา
อย่ใู กลผ้ ม คนอาํ นาจในการส่งั การตลอดเวลานนั้ บอกวา่ ใหผ้ ม
เขา้ รา่ งเด่ยี วนชี้ า้ ไมไ้ ด้ ผมก็ดีใจจะไดเ้ ขา้ รา่ ง เพราะความกลวั
ดว้ ยก็กระโดดเขา้ รา่ ง พอกระโดดเขา้ รา่ งก็เขา้ ไม่ได้ เพราะศีรษะ
ผมมนั อย่อู กี ทาง แลว้ ผมมากระโดดเขา้ อีกทาง เม่ือเขา้ ไม่ไดค้ น
ท่ีพาผมมาสง่ ก็บอกวา่ เม่ือเวลาทา่ นออกจากรา่ งอย่างไรก็เขา้
อยา่ งนนั้ ผมก็มานกึ ดเู วลาผมออก ผมก็ลกุ น่งั ก่อนแลว้ ยืนแลว้
เดนิ ออกมาทางขวามือ ผมตอ้ งไปน่งั ครบั โดยเอาขาซา้ ยทาบขา
ซา้ ย ขาขวาทาบขาขวา แขนซา้ ยทาบแขนซา้ ย แขนขวาทาบ
แขนขวา แลว้ เอาตวั คอ่ ย ๆ นอนทบั ตวั เอง แลว้ พอศรี ษะกบั คอ
เขา้ กนั ได้ ผมก็ยมิ้ แฉ่งเลย ในชว่ งนนั้ เป็นชว่ งท่ีหมอเขาเอา

32

ออกซิเจนออกครบั เพราะเป็นช่วงตอนท่มุ ๕ นาทีทางหมอบอก
วา่ ใหท้ างคณุ แม่และญาติพ่ีนอ้ งมาดใู จผมครงั้ สดุ ทา้ ย เพราะวา่
ไมม่ ีหวงั แลว้ จะตอ้ งตายแนห่ มอบอกวา่ จะไม่มีการรกั ษาแลว้
เพราะฉะนนั้ ตอ่ ไปนีจ้ ะไมม่ ีการรกั ษาหวั ใจ ไมม่ ีการใหเ้ ลอื ด จะ
ไม่มีการใหอ้ อกซเิ จนแลว้ แลว้ ก็ชกั ออกซเิ จนออก จงั หวะท่ีชกั
ออกซเิ จนออก ผมก็สะดงุ้ ต่นื ขนึ้ มา ตน่ื ขนึ้ มาหนนีญ้ าตพิ ่ีนอ้ งผม
ก็มาเต็มหมดเลย รอ้ งไหก้ นั ระงมเลย หมอบอกวา่ ถา้ ท่มุ ครง่ึ ไม่
ฟื้นก็จะเขา้ หอ้ งดบั จติ เขา้ ลนิ้ พกั แช่ตแู้ ขง็ น่นั หมายความวา่ ผมก็
ไมม่ ีทางฟื้น ถา้ ฟื้นมาก็ตายในหอ้ งแขง็ หอ้ งดบั จติ ผมตน่ื ขนึ้ มา
หมอก็ถามวา่ คณุ เป็นยงั ไงบา้ ง ผมบอกผมเจบ็ หนา้ อกขา้ งซา้ ย
ครบั แลว้ แกก็มาแหกตาผมเอาไฟฉาย แลว้ ก็ถามวา่ แลว้ เจบ็ ท่ี
ไหนอกี ผมก็บอกวา่ เจบ็ หนา้ อกขา้ งซา้ ยขา้ งเดยี วก็ปรากฏวา่
ระหวา่ งท่ีผมหมดลมไปนนั้ หมอก็บอกวา่ คอื แกเป็นหมอใหม่
แกไมอ่ ยากใหผ้ มตายตอ่ หนา้ แก แกก็ป๊ัมหวั ใจตลอดน่ีภรรยา
เลา่ ใหผ้ มฟัง แกก็ป๊ัมหวั ใจตลอด แลว้ แกก็ใหอ้ อกซิเจน ใหเ้ ลอื ด
ภรรยาก็ถามผมวา่ รูม้ ยั้ หมอใหเ้ ลือด ๒ ขวด ไมร่ ู้ รูม้ ยั้ วา่ ให้

33

ออกซิเจนผมบอกไมร่ ู้ รูม้ ยั้ หมอไม่ไดท้ านขา้ วเลย ไม่รูอ้ ะไรเลย
แลว้ ผมก็เลา่ เร่อื งนีใ้ หฟ้ ัง เขาก็แปลกใจมาก แตช่ ว่ งนนั้ เม่ือเลา่
เสรจ็ แลว้ มนั ไมม่ ีอะไร มนั ก็เป็นเร่อื งเลา่ ลกั ษณะคนเพอ้ ฝัน
มากกวา่ นะครบั ทกุ คนก็ดใี จผมไมต่ าย แลว้ ผมก็กลบั บา้ นได้
แตว่ า่ เม่ือตอนท่ีผมไปและจะกลบั บา้ น ขา้ งบนส่งั มาอยา่ งนีค้ รบั
เขาส่งั ผมมาบอกวา่ ใหผ้ มมาถา่ ยทอดไอเ้ รอ่ื งท่ีไปเจออะไรตา่ ง ๆ
บนสวรรคโ์ ดยท่ีไม่ตอ้ งคาํ นงึ ถึงวา่ เขาจะเช่อื หรอื ไม่เช่ือ แต่
ปัจจยั ท่ีไดใ้ นการบรรยายนนั้ เขาบอกวา่ หา้ มรบั มาเป็นสมบตั ิ
สว่ นตวั เป็นอนั ขาดอนั นีผ้ มจาํ แม่นเลย ผมยงั กม้ ลงกราบรบั ปาก
แลว้ เขาบอกวา่ สงั เกตทา่ ทางผมอยากจะอย่บู า้ นบนสวรรค์
เต็มท่ีเขาก็บอกวา่ ถา้ อยากจะอยหู่ ลงั ๑๖ มถิ นุ ายน ๑๕๓๑ แลว้
มาอย่ไู ด้ กลบั ไปน่ีแลว้ รา่ งกายจะแขง็ แรง ทาํ งานไดป้ รกติไม่
เหมือนคนอ่ืนท่ีเป็นโรคเดียวกนั คนอ่นื เป็นโรคเดยี วกบั ผมไปดู
ไดค้ รบั ลา้ งไตเสรจ็ แลว้ กลบั ไปก็นอนผวาแบบคนไมม่ ีแรง ไม่
เหมือนผมครบั ทกุ คนทาํ งานไม่ไดเ้ ลย แตผ่ มแข็งแรง แลว้ ผม
บอกหมอวา่ ผมไม่ตายภายในปีนี้ แตถ่ า้ หลงั ๑ ม.ิ ย. ๓๑ ผม

34

อาจจะตอ้ งตายแนน่ อน แลว้ ในชว่ งนีผ้ มก็ตอ้ งพยายามทาํ บญุ
ครบั แลว้ ก็พยายามมาชีแ้ จงชกั นาํ ทา่ นวา่ การทาํ บญุ นนั้ มนั
ไดผ้ ลจรงิ ๆ ไม่ใช่วา่ ทาํ บญุ แลว้ ไดบ้ าป น่เี ป็นเรอ่ื งท่ีมนั แปลก
ประหลาดใช่ไหมครบั แลว้ ถา้ ผมไมไ่ ปใน ๑๖ มิ.ย. ๓๑ ผมก็จะ
ไปหลงั จากนายทหารคนท่ี ๑๑ ท่ีอย่ขู ส.ทบ. คนนีต้ ายเม่ือไหร่
ผมก็จะเป็นคนท่ี ๑๒ ท่ีตายตาม ตอนเขาใหผ้ มกลบั มาใชก้ รรม
ก่อน มาน่ีไม่ไดท้ าํ บญุ อยา่ งเดียวนะ ใหก้ ลบั มาใชก้ รรม เพราะ
ผมยงั มีกรรมอยู่ และไดม้ าเผยแพร่ เรอ่ื งนีใ้ หท้ า่ นไดฟ้ ัง

(๑๑) ไปสู่นรกอเวจี
เรอ่ื งตา่ ง ๆ เหลา่ นีผ้ มไม่ไดห้ ลอกลวงทา่ น เป็นการ

เผยแพรป่ ระสบการณท์ ่ีไปพบมาดว้ ยตวั เอง ซง่ึ นอ้ ยคนนกั ฟื้น
มาแลว้ จะมาเลา่ ใหค้ นอ่นื ฟัง มีบางทา่ นถามวา่ อาจจะฝันไป ผม
บอกไอก้ ารฝัน ทาํ ไมถึงตอ้ งมาใหเ้ ลอื ด ใหอ้ อกซิเจนกนั ดว้ ย การ
ผนั ตอ้ งนอน ธรรมดาแตน่ ่ีมีการใหเ้ ลือด ใหอ้ อกซเิ จน มีการป๊ัม
หวั ใจ ไมใ่ ช่ ความฝัน มนั เป็นการตาย ทางแพทยเ์ ขาวา่ อยา่ งนนั้

35

มีบางคนถามวา่ การท่ีผมไปพบคนเยอะแยะ ไมพ่ บพวกฝร่งั
พวกแขกม่งั หรอื ผมบอกวา่ ผมไมพ่ บหรอกครบั เพราะวา่
ลกั ษณะของคนท่ีผมเหน็ นนั้ เป็นกระดกู ซง่ึ คลา้ ยถกู ไฟไหม้ ไฟ
เผามนั ดไู มอ่ อก ผมเผา้ มนั ไม่มี เพราะมีผา้ ขาวคมุ ตวั หมดเลย
แลว้ มือซา้ ยแกก็จบั คางไว้ มือขวาแกก็แกวง่ เดิน แลว้ แกก็รอ้ งไห้
ตลอดเวลา รอ้ งไหต้ ลอดทาง เพราะเสียใจวา่ ในยามท่ีเป็น
มนษุ ยน์ นั้ ไม่ไดส้ รา้ งกศุ ลเลย เพราะฉะนนั้ การเดนิ ไปขา้ งหนา้
น่นั คอื การไปนรก ไปรบั กรรม ทกุ คนรูต้ วั ครบั วา่ ตอ้ งไปรบั กรรม
เพราะงนั้ การรอ้ งไหก้ ็เป็นการปลอบใจ ผมไม่ตอ้ งการเหน็ ทา่ น
รอ้ งไหเ้ ป็นท่ีเวทนาก็เลยมาบรรยายใหท้ า่ นฟัง ถา้ หากทา่ นเช่ือก็
ทาํ บญุ นะครบั ถา้ ท่านไมเ่ ช่ือ ทา่ นก็เฉย ๆ นะครบั ผมคิดวา่ ส่ิง
ละอนั พนั ละนอ้ ยท่ีผมใหท้ า่ นนา่ จะเป็นประโยชนใ์ นการท่ีทา่ น
จะมีชีวติ อย่ตู อ่ ไป อนั ไหนท่เี ป็นเวรเป็นกรรม เป็นบาปขอให้
หลกี เล่ยี งซะ เพราะวา่ เวลาเราเกิดเราก็ไมม่ ีอะไร เม่ือเวลาตาย
เราก็ไม่มีอะไร ถา้ เราทาํ บญุ ดี เราเกิดใหมเ่ ราอาจรา่ํ รวยก็ไดเ้ รา
หวงั เอาชาตหิ นา้ เพราะ คตนิ ีถ้ า้ เราทาํ บญุ มาก ๆ เราไมผ่ ดิ หวงั

36

ใครก่อกรรมไวม้ าก ๆ นะครบั ตกนรกนะครบั ตกนรกครบั แลว้
นรกน่นั ทรมานมากเหลอื เกินครบั ทรมานมาก ทา่ นจะรอ้ งไห้
นา้ํ ตาเป็นสายเลอื ด โดยท่ีไมม่ ีใครช่วยเหลอื ทา่ น ได้ จะหวิ ชนิด
ท่ีเรยี กวา่ คอเป็นผยุ ผงทา่ นก็ไมไ่ ดก้ ินนา้ํ ท่านจะถกู จองจาํ ใน
พืน้ ท่ีแหง่ หนง่ึ ท่ีมนั แคบมากนะครบั แลว้ ก็ถกู การเฆ่ียนตที ่ีเจ็บ
มากชนิดท่ีโหยหวนไปเป็นหลายช่วั โมง อนั นีม้ นั นา่ กลวั มาก
สาํ หรบั นรกนะครบั ผมไมอ่ ยากใหท้ า่ นไปนรกครบั อยากใหท้ า่ น
ไปสวรรค์ สวรรคย์ งั วา่ งอีกเยอะ ยงั วา่ งครบั ท่ีผมเหน็ สวรรคช์ นั้
๓ ชนั้ ๔ ชนั้ ๕ ยงั ไมค่ อ่ ยมีคนอย่เู ลย ผมอยากใหท้ า่ นไปครบั
ไม่อยากเห็นทา่ นรอ้ งไหแ้ ลว้ เดนิ ลงดนิ เดินลงไปมนั ลงต่าํ ๆ แต่
ขนึ้ สวรรคเ์ ดินแลว้ มนั เดนิ ขนึ้ ไป เรารูส้ กึ ตวั เองครบั เวลาไป

เมื่อนึกถงึ ความตาย สบายนัก มันหักรัก หักหลง ในสงสาร
ถงึ โลภโกรธ ลดลงได้ ไม่นาน จงฆ่ามาร กิเลส เมือ่ ก่อนตาย
ท่มี า http://www.watsomanas.com/thai/dhammastory/sanoe.php

37