พระอาณาจักรพระเจ้า

พ ระอาณาจักรพระเ จ้า

ศลิษา คุณากรบดินทร์ ม.3/2 เลขที่7
ธัญนิชา ชินวสุสิน ม.3/2 เลขที่ 42

อุปมาเรื่องแกะที่หายไป (ลก. 15:4-7)

ข้อคิด
คนเลี้ยงแกะมีความสุขมากเมื่อได้พบแกะที่หายไป


พระเยซูก็ทรงมีความสุขมากฉันนั้นเมื่อเรากลับใจ

เหมือนกับคนที่กระทำความผิด แล้วกลับตัวกลับใจ

พระเยซูทรงให้โอกาสคนเหล่านี้

อุปมาเรื่องเงินเหรียญที่หายไป
(ลก. 15:8-10)

ข้อคิด
ผู้นำและสมาชิกศาสนจักรเปรียบเหมือนหญิงใน


เรื่องนี้ เหรียญที่หายไปเปรียบเหมือนสมาชิกของ

ศาสนจักรที่ไม่ได้ไปโบสถ์หรือไม่พยายามดำเนินชีวิต

ตามพระบัญญัติอีกต่อไป ราวกับว่าพวกเขาหายไปจาก
ศาสนจักร เมื่อมีคนบาปคนหนึ่งกลับใจ พระเยซูก็ทรงมี
ความสุขมากฉันนั้น

ผู้ยิ่งใหญ่ที่สุด (มธ. 18:1-4)

ข้อคิด
ผู้ที่มีความสุภาพ อ่อนน้อมถ่อมตน เหมือนเด็ก


เล็กๆ คือผู้ยิ่งใหญ่ในอาณาจักรสวรรค์ ศิษย์พระ

คริสต์ต้องเลียนแบบและมีท่าทีเหมือนเด็กเล็กๆ ไม่ดูถูก

เหยียดหยามใคร

อุปมาเรื่องเศรษฐีกับลาซารัส
(ลก. 16:19-31)

ข้อคิด
ความสามารถในการเห็นความทุกข์ใจของผู้อื่น


เป็นสัญลักษณ์ของสาวกพระเยซูคริสต์ ดังพระ

บัญญัติของพระเยซูที่ว่า “จงรักพระเจ้าสิ้นสุดจิตใจ

และจงรักเพื่อนมนุษย์เหมือนรักตัวเอง”

อุปมาเรื่องข้าวละมานท่ามกลางต้นข้าวสาลี
(มธ. 13:24-30) หรือ (มธ. 13:36-43)

ข้อคิด
เปรียบเทียบ ทุ่งนาเปรียบเป็นโลก เจ้าของไร่


เปรียบเป็นบุตรของมนุษย์/พระเจ้า ข้าวดีเปรียบเป็น

คนดี วัชพืชเปรียบเป็นคนชั่ว คนมาหว่านวัชพืชเปรียบ

เป็นปีศาจ วันเก็บเกี่ยวเปรียบเป็นวันสิ้นโลก ยุ้งฉาง

เปรียบเป็นสวรรค์ กองไฟเปรียบเป็นนรก

อุปมาเรื่องเมล็ดมัสตาร์ด
(มธ. 13:31-32)

ข้อคิด
เสมือนกำลังใจสำหรับสาวกของพระเยซูทั้งใน


อดีตและปัจจุบันได้เป็นอย่างดี โดยมัสตาร์ดเริ่มจากต้น
เล็กๆ ต่อมาจำเริญโตใหญ่กว่าผักทั้งปวง และท้ายที่สุด
แตกกิ่งก้านใหญ่พอให้นกในอากาศมาทำรังอาศัยอยู่ใน

ร่มนั้นได้

ขุมทรัพย์และไข่มุก
(มธ. 13:44-46)

ข้อคิด
เราทุกคนถูกเชื้อเชิญให้เอาเยี่ยงอย่างของผู้ฉลาดทั้ง

สอง คือ เราจะต้องยอมเสียสละทุกอย่าง เพื่อเราจะได้ความ
บรมสุขตลอดนิรันดร เป็นกรรมสิทธิ์ในพระอาณาจักร ก้าว
แรกที่เราทุกคนจะต้องตัดสินใจทำก็คือ เราจะต้องเป็นสมาชิก
ของพระศาสนจักรที่พระองค์ทรงสถาปนาขึ้น และในพระ
ศาสนจักรเท่านั้นที่เราจะพบหนทางหรือวิถีทางที่จะนำเราไปสู่
การยึดครองขุมทรัพย์อันประเสริฐนั้น

อวน
(มธ. 13:47-50)

ข้อคิด
อาณาจักรสวรรค์ยังเปรียบได้กับอวนซึ่งทอดลง

ในทะเลและจับปลาได้สารพัดชนิด พอเต็มแล้วชาว
ประมงก็ลากอวนขึ้นฝั่งแล้วคัดเอาแต่ปลาที่ดีใส่ตะกร้า
ส่วนที่ไม่ดีก็ทิ้งไป เมื่อสิ้นยุคก็จะเป็นเช่นนี้ คือทูต
สวรรค์จะมาแยกคนชั่วช้าออกจากคนชอบธรรม และนำ
ไปทิ้งลงในเตาไฟอันลุกโชนที่ซึ่งจะมีการร่ำไห้และการขบ
เขี้ยวเคี้ยวฟัน