Memory - 02 - 5

94

“ข้าพเจา้ จะจำ�ไดท้ ้ังหมดวา่ มันเกิดอะไรขน้ึ บา้ งและ น้ันเป็นส่งิ ท่แี ยท่ สี่ ุด”
น้�ำ เสียงของเธอเต็มไปด้วยอารมณ์ที่แปรปรวน ยากจะคาดเดา
เธอมองไปขา้ งหนา้ ราวกบั ก�ำ ลังคดิ ถงึ เรื่องราวในอนาคต
หากชว่ งเวลานั้นมาถึง
“ระบบพวกเรา Healthy มากๆ แปลว่าอะไร”
“เราเปน็ ระบบทที่ �ำ งานตรงน้ตี ลอดเวลา”
“เราพฒั นามันตลอด เราไมไ่ ดห้ ยุด”
“ถา้ มันพัฒนาก็ตอ้ งไปสู่จุดหน่งึ ”
“จดุ ทสี่ ดุ ทา้ ยพวกเราจ�ำ ได”้
“ท้ังหมด ทกุ อยา่ ง”
เธอพูดถึงจดุ สุดท้ายของพวกเขา

“แคข่ า้ พเจา้ จำ�ไดว้ ่าตวั เองเคยอยมู่ าก่อนหน้าน้ีตง้ั นานแลว้ ”
“คณุ รไู้ หมวา่ ขา้ พเจา้ ท�ำ ใจยากขนาดไหนทรี่ บั รวู้ า่ ตวั เองเคยใชช้ วี ติ รว่ มกบั เบลมากอ่ น”

“นน้ั แสดงวา่ ข้าพเจา้ ต้องเรยี กพอ่ แม่บา้ นน้ันเหมอื นเป็นพ่อแม่ตัวเองหรอ”
“ทำ�ใจไม่ได้ด้วยซ้�ำ ”
•
จดุ สดุ ท้าย
คณุ ลองนกึ ภาพ

หากตวั คุณจ�ำ รายละเอียดทแี่ ย่ทีส่ ุดในชีวิตได้
ความทรงจ�ำ ท่คี ุณทั้งกลบ ท้งั ฝังมนั ไวใ้ นดินทีล่ ึกลงไปเกอื บถงึ แกนโลก

ยังไมพ่ อคุณลอ็ คมันด้วยกญุ แจเปน็ สบิ เปน็ ร้อย เป็นพันดอก
เพอ่ื ท่ีจะปิดผนกึ ให้มันอยใู่ นทที่ ่คี วรจะอยู่

แตม่ ันกลบั มพี ลังวิเศษ ท�ำ ลายกุญแจทกุ ดอกท่ปี ดิ ไวอ้ ยา่ งง่ายดาย
และเดนิ เฉดิ ฉายออกมาทกั ทายคุณ ย้มิ ให้คุณ
ราวกบั ว่า การได้พบเจอกันอีกครงั้
เปน็ เรื่องที่ (ไม)่ นา่ ยนิ ดี
“ฉนั คอื ความทรงจำ�ทคี่ ุณไมอ่ ยากจดจ�ำ ”
“ยินดีทไ่ี ดพ้ บกันอีกคร้งั ”

ทา้ ยท่ีสดุ 93

“มันก็ขึน้ อยกู่ บั แต่ละคน”
“แต่ขา้ พเจา้ เชือ่ วา่ ระบบในระบบของพวกเรา”

“มันกลับมาแนน่ อน”

เธอเล่าถึงจดุ ท่พี วกเขาคาดเดาไวเ้ ก่ียวกบั ความทรงจำ�ของพวกเขา
หากร่างนีอ้ ายุถงึ ชว่ งเวลาหน่งึ ความทรงจำ�มนั จะกลบั มาท้งั หมด
นค้ี งเปน็ เร่ืองท่ที �ำ ใจไดย้ ากมากสำ�หรับพวกเขาทกุ คน และกบั ตวั เธอเอง
“ทงั้ หมดเลยหรอคะ” ฉนั ถาม

“ใช”่ เธอตอบฉันอย่างรวดเรว็ และนำ�้ เสยี งทีห่ นกั แนน่
“ถา้ ขา้ พเจ้ามีชวี ติ อยถู่ ึงตอนน้ันนะ”

“
ทกุ อยา่ งท่เี คยถกู ฝัง

ท่เี คยหายไป
มันจะกลบั มาทงั้ หมด

”

อายทุ จ่ี ะถงึ คอื แลว้ แตร่ ะบบของแตล่ ะคนวา่ ระบบใครเสถยี รไดไ้ วแคไ่ หน
บางทีพวกเขาอาจจะจ�ำ ทกุ อย่างไดต้ อนอายุ 30 ปี หรือบางทีอาจ 50 ปี
พวกเขากไ็ มอ่ าจทราบได้
ฮิวเล่าว่าตอนน้ีเขาไม่อาจคำ�นวณเวลาได้ แต่พวกเขาในระบบทำ�การ
ศึกษาประเด็นนีก้ นั อยตู่ ลอดเวลา ซ่งึ เขาคิดวา่ ถา้ มันถงึ จดุ หนง่ึ จุดทพี่ วก
เขาสามารถคาดเดาได้ ตอนน้ันมนั คงพอท่จี ะเปน็ แนวทางบอกเลา่ ให้แก่
ระบบของคนอน่ื ได้

92

ประเภททสี่ ่ี
ความทรงจ�ำ รว่ ม

ทแี่ ต่ละอตั ลักษณส์ ามารถมี
ร่วมกนั กับอตั ลกั ษณ์คนอน่ื ๆ

สาเหตุมาจากเรอื่ งของการ
โคคอน (Co-con)

โคคอน คอื การใชร้ า่ งรว่ มกนั
หรือพร้อมกันกับอัตลักษณ์
อน่ื ทง้ั แบบทรี่ ตู้ วั และในแบบ
ท่ีไม่ร้ตู ัว

และ ประเภทสุดทา้ ย
ค ว า ม ท ร ง จำ � แ ย ก

ส่ ว น น้ี เ ป็ น เ ห มื อ น ป ร ะ วั ติ ข อ ง แ ต่ ล ะ

อัตลักษณ์ของใครของมัน ซึ่งจะไม่มี
ความเกี่ยวข้องใดๆ กับชีวิตของร่างเลย
ตัวอย่างเช่น วิลเคยเป็นลูกบุญธรรมของ
ใครสกั คนหน่ึง

91

ต่อมาคือ ความทรงจำ�ในรปู แบบ

ออโตไพลอท (Autopilot)

ท่ีมีไว้เพื่ออะไรสักอย่างหนึ่ง ประมาณ
ว่าเพ่ือให้ใครที่ใช้ร่างสามารถใช้ชีวิตไป
ไดก้ ่อนตามที่ระบบเหน็ วา่ เหมาะสม เชน่
“กรณีเบลกับข้าพเจ้า ข้าพเจ้าถูกป้อน
ความทรงจ�ำ เข้ามาแบบ... อะไรเอ่ย?”
“เพ่ือใหข้ า้ พเจา้ เข้าใจว่าเราเป็นอน่ื ”

ระบบออโตไพลอท (Autopilot) ในสมองของ
มนุษย์มีชื่อเป็นทางการเหมือนกันซึ่งจะเรียก
ว่า Default Mode Network เป็นฟงั ก์ช่ันการ
ท�ำ งานอยา่ งหนึง่ ของสมอง มนั เหมอื นกับเวลา
ทนี่ กั บนิ ปลอ่ ยใหเ้ ครอื่ งบนิ บงั คบั ตวั เองไปจนถงึ
จุดหมาย โดยนักบินไม่ได้เข้าไปควบคุมอะไร
ภายในระบบเลย

90

ความทรงจำ�กลาง

เป็นส่วนรวบรวมข้อมูลท่ีจำ�เป็น ส่วนคนท่ีเคยเป็นโฮสต์หรือโฮสต์
และสำ�คัญไว้ หากเปรียบเทียบก็ คนก่อนๆ ในระบบก็สามารถเช็ค
เป็นเหมือนสมุดไดอาร่ี (Diary) ที่ ความทรงจ�ำ ไดเ้ หมอื นกนั แตใ่ ครจะ
ช่วยบันทึกความทรงจำ� เพื่อให้ เข้าถึงได้มากน้อยแค่ไหนนั้นข้ึนอยู่
อัตลักษณ์ที่เป็นโฮสต์คนปัจจุบัน กบั ความสามารถ และความจ�ำ เปน็
หรือโฮสต์ในอนาคต สามารถเช็ค ของข้อมูลท่ีจะใช้ดว้ ย
ขอ้ มูลของรา่ งได้

ประเภทท่สี อง

ความทรงจำ�ส่วนตัว
สว่ นนจ้ี ะเปน็ ความทรงจ�ำ ใน
ช่วงระยะเวลาที่อัตลักษณ์

นนั้ ๆ ออกมาใชร้ ่าง

89

ความทรงจำ�ใน DID
เหมือนเปน็ อะไรท่ีวางอยูบ่ นเส้นด้าย
จะเกดิ อะไรขนึ้ กบั มันตอนไหน เมือ่ ไหร่ ที่ใดกไ็ ด้
พวกเขาไม่สามารถคาดเดาอะไรไดเ้ ลย

แต่ความทรงจ�ำ ในระบบก็สามารถ
แบ่งแยกประเภทได้เหมือนกัน
คณุ ฮิวไดอ้ ธิบายไว้ว่า
ในระบบท่ีพวกเขาพบเจอนน้ั
มีประมาณ 5 ประเภท คือ

88

Memory 87
กลับจำ�