นิทานเรื่อง เด็กเลี้ยงแกะ
นายณัฐภัทร ม่วงศรี เลขที่ 8 6/3
ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่ง มีเด็กเลี้ยง
แ ก ะ ค น ห นึ่ ง ทำ ห น้ า ที่ ต้ อ น ฝู ง แ ก ะ อ อ ก
ไปกินหญ้าที่เนินเขาเป็ นประจำทุกวัน
และเขาก็ต้องนั่งเฝ้ าเหล่าฝูงแกะ
พร้ อมคอยปกป้ องดูแลไม่ให้หมาป่ า
เข้ามาทำร้ ายแกะของเขาได้
จนวันหนึ่งเด็กชายรู้ สึกเบื่อหน่ายที่
ต้องนั่งเฝ้ าฝูงแกะเป็ นเวลานาน ๆ จึง
ได้คิดหาเรื่ องสนุก ๆ ทำเพื่อคลาย
เครียด เขาจึงได้แกล้งร้ องตะโกนออก
ไปว่า "ช่วยด้วยจ้า ช่วยด้วยจ้า หมาป่ า
มากินแกะของผมแล้ว" พร้ อมกับวิ่งหนี
อ ย่ า ง ตื่ น ต ร ะ ห น ก เ ข้ า ไ ป ใ น ห มู่ บ้ า น
พวกชาวบ้านได้ยินว่ามีหมาป่ ามากินแกะ ก็
พากันละทิ้งงานการที่ทำอยู่ และรีบหยิบอาวุธ
ต่าง ๆ ทั้งจอบ มีด และขวานเพื่อออกมาช่วยไล่
หมาป่ า แต่เมื่อพวกเขาวิ่งไปที่เนินเขา ก็พบว่า
ฝูงแกะกำลังกินหญ้าอย่างสบายใจ และไม่เห็น
ว่าจะมีหมาป่ าออกมากินแกะสักตัว
เ จ้ า เ ด็ ก เ ลี้ ย ง แ ก ะ เ ห็ น เ ห ล่ า ช า ว บ้ า น วิ่ ง ก ร ะ
หืดกระหอบมาที่เนินเขา ก็หัวเราะเยาะและพูดว่า
"ฮ่า ๆ ๆ ได้แกล้งหลอกคนนี่มันสนุกจริง ๆ" แต่
พวกชาวบ้านที่โดนหลอกต่างรู้ สึกโมโหเป็ นอย่าง
มาก และด้วยความสนุกสนานคึกคะนอง เด็ก
เ ลี้ ย ง แ ก ะ จึ ง ยั ง แ ก ล้ ง ห ล อ ก แ บ บ เ ดิ ม อี ก ห ล า ย
ครั้ ง และพวกชาวบ้านก็วิ่งออกมาช่วยทุกครั้ ง
แต่ก็พบว่าเป็ นเพียงแผนของเด็กเลี้ยงแกะ
เ ท่ า นั้ น
จนมาวันหนึ่งได้มีหมาป่ าออกมาทำร้ ายและไล่
กินฝูงแกะของเขาจริง ๆ เด็กเลี้ยงแกะตกใจ
มาก รีบวิ่งออกไปตามชาวบ้านพร้ อมกับร้ อง
ตะโกนว่า "ช่วยด้วยจ้า ช่วยด้วยจ้า หมาป่ า
กำลังกินแกะของผม" เขาร้ องตะโกนให้คนมา
ช่วยจนเสียงแหบเสียงแห้ง แต่ก็ไม่มีชาวบ้านคน
ไหนยอมออกไปช่วยเด็กเลี้ยงแกะเลยสักคน ทั้ง
ยังตอบเขากลับไปว่า "คราวนี้เจ้าหลอกพวกข้า
ไม่ได้อีกแล้วล่ะ ไม่มีใครเชื่อเจ้าอีกต่อไปแล้ว"
เด็กเลี้ยงแกะรู้ สึกเสียใจมากที่ไม่มีใครเชื่อเขา
เลย ทำให้ฝูงแกะของเขาถูกหมาป่ ากินจนหมด
ฝูง เด็กชายร้ องไห้สะอึกสะอื้นพร้ อมกับพูดว่า
"เพราะข้าไม่ดีเอง ข้าชอบพูดโกหก แกล้งหลอก
คนอื่นเพราะเห็นว่าเป็ นเรื่ องสนุก แต่สุดท้ายการ
พูดโกหกของข้ากลับทำให้ข้าเดือดร้ อนเสียเอง"
นิทานเรื่อง เด็กเลี้ยงแกะ
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : คนที่ชอบพูดโกหกเป็น
ประจำ เมื่อถึงคราวที่พูดความจริงก็จะไม่มีใครเชื่อ ซึ่ง
มีความหมายตรงกับสุภาษิตไทยที่ว่า "เด็กเลี้ยงแกะ"
หมายถึงคนที่พูดโกหกจนเป็นนิสัย จนไม่มีใครเชื่อถือ
หรือให้ความสนใจกับคำพูดนั้น ๆ ซึ่งหากเด็ก ๆ อยาก
ให้ตัวเองเป็นคนน่าเชื่อถือก็ควรพูดแต่เรื่องจริง ไม่พูด
โกหก และไม่แต่งเรื่องที่ไม่ใช่ความจริงขึ้นมาเพื่อ
หลอกแกล้งผู้อื่น เพราะหากพูดโกหกเป็นประจำ เมื่อ
ถึงคราวที่เราพูดความจริงหรือต้องการความช่วยเหลือ
ก็จะไม่มีใครเชื่อเรา ดังเช่นเรื่องราวในนิทานอีสปเรื่อง
นี้ค่ะ