กระต่ายกับเต่า อิอิ

ณ ป่าใหญ่แห่งหนึ่ง มีกระต่ายตวั หนง่ึ ม่นั ใจในความเร็วของฝเี ทา้ ตวั เองมาก และมักพูดโม้โออ้ วดว่าไม่มใี ครเทยี บเทยี ม
ได้ จนวันหนึง่ เจ้ากระตา่ ยไดพ้ บกับเตา่ ที่กำลงั เดินต้วมเตย้ี มผา่ นมา เมอื่ เห็นดงั นั้น เจา้ กระต่ายก็หัวเราะเยาะและพดู ลอ้ เลียน
วา่ "น่เี จ้าเต่า มวั แตเ่ ดนิ อืดอาดอยา่ งนี้ แลว้ เมือ่ ไรจะถงึ บา้ นกันล่ะเนย่ี ตอ่ ใหเ้ จา้ เดนิ นำหนา้ ไปกอ่ นครึง่ วัน ขา้ ยังตามเจา้
ทนั เลย"

เจา้ เต่าได้ยนิ ดงั นนั้ ก็เกดิ อาการไมพ่ อใจ เลยพูดตอบกลบั ไปวา่ "ถึงข้าจะเดนิ ช้า แตข่ ้าก็กลับถึงบ้านทกุ วนั ถ้าอยา่ งง้ัน
เรามาลองว่ิงแขง่ กนั มย้ั ละ่ แล้วข้าจะเอาชนะเจา้ ให้ดู"

กระต่ายเหน็ วา่ เจ้าเต่าทา้ แข่งอยา่ งนนั้ ก็ตอบตกลง พรอ้ มกบั พดู ไปอยา่ งขำ ๆ ว่า "ฮา่ ฮา่ ฮ่า โถ... เจ้าเต่า เชอื่ งช้า
อยา่ งเจ้านะ่ เหรอ จะมาชนะกระต่ายท่รี วดเรว็ อยา่ งขา้ ได้ ไมม่ ีทางหรอก"

เมื่อถงึ วันแข่งขัน เจา้ กระต่ายได้วง่ิ ออกจากจดุ เริ่มต้นไปดว้ ยความเร็วเต็มฝเี ทา้ แซงหน้าเจา้ เตา่ ไปไกล และเมอ่ื หนั หลงั
กลับไปดูกไ็ มเ่ หน็ แมแ้ ตเ่ งาของเจ้าเต่า เลยคดิ วา่ คงอกี นานกวา่ เจ้าเตา่ จะเดินมาถึง จึงนึกในใจว่า "ง้นั ขา้ ของีบเอาแรงสักหน่อย
ดกี ว่า ยังไงก็ชนะอยู่แลว้ " แล้วไม่นานเจา้ กระต่ายก็เผลอหลับไป

ส่วนเจา้ เต่ากย็ งั คงเดนิ ตว้ มเต้ียม ๆ อยา่ งไมเ่ หนด็ เหนื่อยยอ่ ทอ้ เดนิ มาเรอื่ ย ๆ จนเกือบจะถงึ เสน้ ชัย ดา้ นกระตา่ ยทน่ี อน
อยูแ่ ถวน้ันกส็ ะดงุ้ ต่ืนขึ้น เหน็ รอยเทา้ เต่าท่พี ื้นกร็ ีบวิง่ ตามไป แต่กไ็ ม่ทนั เสยี แลว้ เพราะเมอื่ เจ้ากระต่ายวิ่งมาถึงเส้นชยั ก็พบวา่
เจา้ เตา่ ท่ีตวั เองเคยสบประมาทไว้น้ันได้เดนิ เข้าเส้นชยั เปน็ ผชู้ นะในการแขง่ ขันครงั้ น้ี

เหตกุ ารณน์ ้ที ำใหเ้ จา้ กระตา่ ยรสู้ ึกเสยี ใจมากท่ตี อ้ งมาพ่ายแพใ้ หก้ ับเจา้ เต่าเพยี งเพราะความประมาทของตวั เองน่นั เอง......

นิทานเรอื่ งน้สี อนให้รู้วา่

หากเราใช้ชวี ติ อยา่ งประมาทกอ็ าจเป็นหนทางทน่ี ำมาสคู่ วามพา่ ยแพไ้ ด้ ดังเช่นเจ้ากระต่ายตวั น้ที ี่ประมาทเลนิ เลอ่ คดิ ว่า
ตวั เองวิ่งได้เรว็ กวา่ จงึ ชะลา่ ใจ ไม่คดิ ทีจ่ ะพยายามหรอื วงิ่ แขง่ ใหส้ ำเรจ็ จนสุดทา้ ยกโ็ ดนเจา้ เต่าวิ่งแซงเขา้ เส้นชยั ไปในทสี่ ดุ
เชน่ เดยี วกนั กบั การเรียน หากเดก็ ๆ หลงคดิ ว่าตวั เองเก่งแล้ว จึงไมข่ ยนั ตง้ั ใจอา่ นหนังสอื เพอื่ นท่เี ขามคี วามขยันและมคี วาม
พยายามมากกว่ากอ็ าจมีผลการเรยี นท่ีดกี ว่าเราได้

สว่ นกรณีของเจา้ เตา่ นนั้ ตอ้ งใช้ความเพยี รพยายามอยา่ งมากจึงจะประสบความสำเรจ็ ถงึ แมว้ ่าเขาจะเดินชา้ แต่ก็ไม่
ท้อถอย และยังคงก้าวเดินต่อไป แมต้ ้องเหน็ดเหน่อื ยหรอื ใช้เวลานานแค่ไหน แตส่ ุดท้ายเขากส็ ามารถเดินเขา้ เส้นชยั ไดส้ ำเรจ็ ซึ่ง
หากเดก็ ๆ อยากประสบความสำเรจ็ ในชวี ิต กค็ วรขยันหม่ันเพยี ร ตั้งใจเรยี น มคี วามอดทนและไม่ยอ่ ท้อตอ่ อปุ สรรค ดงั ข้อคิด
ทวี่ า่ ความพยายามอยู่ท่ไี หน ความสำเร็จอยทู่ ี่น่นั

บรรณานุกรม

KAPOOK. (2564). นทิ านอีสป กระต่ายกบั เตา่ นิทานกอ่ นนอนสำหรบั เล่าให้ลกู นอ้ ยฟงั . สบื คน้ เมื่อ 21 กนั ยายน 2564,
จาก https://baby.kapook.com/view196963.html