ความรู้และพฤติกรรมในการจัดการขยะเศษอาหารของผู้ประกอบการร้านอาหาร ภายในมหาวิทยาลัยอุบลราชธานี

44 ตารางที่ 4-4 จำนวน และร้อยละจำแนกตามพฤติกรรมในการจัดการขยะเศษอาหารของ ผู้ประกอบการร้านอาหาร ภายในมหาวิทยาลัยอุบลราชธานี(N=26) (ต่อ) พฤติกรรมการจัดการขยะเศษอาหาร จำนวน (ร้อยละ) ปฏิบัติ ทุกครั้ง ปฏิบัติ บางครั้ง ไม่เคย ปฏิบัติเลย ด้านการจัดการขยะเศษอาหาร 10. ท่านนำขยะเศษอาหารไปเป็นอาหารสัตว์ 8 (30.80) 6 (23.10) 12 (46.20) 11. ท่านนำขยะเศษอาหารไปทำปุ๋ยหมัก - - 26 (100.00) 12. ท่านนำขยะเศษอาหารไปทำน้ำหมักชีวภาพ - - 26 (100.00) 13. ท่านนำขยะเศษอาหารไปทำก๊าซชีวภาพ - - 26 (100.00) 14. ท่านนำขยะเศษอาหารไปฝังกลบด้วยตนเอง - - 26 (100.00) 15. ท่านนำขยะเศษอาหารไปใช้บำรุงดินหรือบำรุง ต้นไม้- 2 (7.70) 24 (92.30) จากตารางที่ 4-4 ผลการศึกษาระดับพฤติกรรมในการจัดการขยะเศษอาหารของร้านอาหาร ภายในมหาวิทยาลัยอุบลราชธานี พบว่า มีค่าคะแนนเฉลี่ยด้านพฤติกรรมการจัดการขยะเศษอาหาร 17.23 คะแนน ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน 2.80 คะแนน โดยมีพฤติกรรมที่เหมาะสม ได้แก่ มีการวาง แผนการสั่งซื้อวัตถุดิบก่อนที่จะประกอบอาหาร มีการใช้วัตถุดิบตามลำดับก่อนหลัง อ่านฉลากวัน หมดอายุอย่างเข้าใจก่อนจัดเก็บวัตถุดิบ และจัดเก็บวัตถุดิบแต่ละชนิดอย่างเหมาะสม ร้อยละ 100.00 ส่วนพฤติกรรมที่ยังไม่เหมาะสม ได้แก่ ไม่มีการนำขยะเศษอาหารไปทำปุ๋ยหมัก น้ำหมักชีวภาพ และก๊าซชีวภาพ ร้อยละ 100.00 ผลการวิเคราะห์ระดับพฤติกรรมการจัดการขยะเศษอาหารของผู้ประกอบการร้านอาหาร แสดงดังตารางที่ 4-5 ตารางที่ 4-5 จำนวน และร้อยละจำแนกตามระดับพฤติกรรมในการจัดการขยะเศษอาหารของผู้ ประกอบกิจการร้านอาหาร ภายในมหาวิทยาลัยอุบลราชธานี(N=26) ระดับพฤติกรรมการจัดการขยะเศษอาหาร จำนวน (ร้อยละ) ระดับปานกลาง 24 (92.30) ระดับควรปรับปรุง 2 (7.70) Mean = 17.23 S.D.= 2.80 Min = 10.00 Max =20.00 จากตารางที่ 4-5 ผลการศึกษาระดับพฤติกรรมในการจัดการขยะเศษอาหารของผู้ประกอบ กิจการร้านอาหาร ภายในมหาวิทยาลัยอุบลราชธานีพบว่า ผู้ประกอบการร้านอาหารมีพฤติกรรมอยู่ ในระดับปานกลาง และระดับควรปรับปรุง ร้อยละ 92.30 และ 7.70 ตามลำดับ

บทที่ 5 สรุป อภิปรายผล และข้อเสนอแนะ การวิจัยนี้เป็นการศึกษาเชิงพรรณนาภาคตัดขวาง (Cross sectional descriptive study) เพื่อศึกษาความรู้และพฤติกรรมในการจัดการขยะเศษอาหารของผู้ประกอบการร้านอาหาร ภายในมหาวิทยาลัยอุบลราชธานี ผู้วิจัยได้ทำการเก็บรวบรวมข้อมูลจากตัวแทนของร้านอาหาร โดยใช้แบบสอบถามความรู้ในการจัดการขยะเศษอาหาร และพฤติกรรมการจัดการขยะเศษอาหาร ผลการศึกษาสรุปและอภิปรายผลได้ดังนี้ 5.1 สรุปผลการศึกษา 5.1.1 ความรู้การจัดการขยะเศษอาหารของผู้ประกอบการร้านอาหารภายใน มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี ผู้ประกอบการร้านอาหารมีความรู้ในการจัดการขยะเศษอาหารในภาพรวมอยู่ในระดับสูง ร้อยละ 92.30 โดยมีค่าคะแนนเฉลี่ยด้านความรู้ในการจัดการขยะเศษอาหาร 13.96 คะแนน ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน 1.15 คะแนน และผู้ประกอบการร้านอาหาร มีข้อคำถามที่ตอบถูกมากที่สุด จำนวน 7 ข้อ ได้แก่ เศษอาหารเป็นขยะมูลฝอยที่สามารถย่อยสลายได้ตามธรรมชาติสามารถเน่า เปื่อยและก่อให้เกิดกลิ่นเหม็นได้เป็นแหล่งเพาะพันธุ์ของแมลงและสัตว์พาหะนำโรคได้อาหารที่เลย “วันหมดอายุ” ที่ระบุไว้จะไม่สามารถนำมาบริโภคได้อีกจะกลายเป็นขยะอาหารทันทีอาหารที่ระบุ “วันที่ควรบริโภคก่อน” หากเลยกำหนดแล้วจะไม่สามารถนำมาบริโภคได้อีกต้องทิ้งทันทีขยะเศษ อาหาร เศษพืชผัก เปลือกผลไม้ตองนําไปทิ้งในถังขยะเปียก และขยะเศษอาหารสามารถนำไปเป็น อาหารสัตว์ได้ร้อยละ 100.00 ส่วนข้อคำถามที่ตอบถูกน้อยที่สุด ได้แก่ การกำจัดขยะเศษอาหาร โดยใช้วิธีการฝังกลบได้และขยะเศษอาหารมักเกิดขึ้นได้ในทุกขั้นตอนของเตรียม ปรุงประกอบ และจำหน่ายอาหารที่ร้าน ร้อยละ 26.90 และ 19.20 ตามลำดับ 5.1.2 พฤติกรรมในการจัดการขยะเศษอาหารของผู้ประกอบการร้านอาหาร ภายใน มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี ผู้ประกอบการร้านอาหารมีพฤติกรรมในการจัดการขยะเศษอาหารในภาพรวมอยู่ในระดับ ปานกลาง ร้อยละ 92.30 โดยมีค่าคะแนนเฉลี่ยด้านพฤติกรรมการจัดการขยะเศษอาหาร 17.23 คะแนน ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน 2.80 คะแนน และมีพฤติกรรมที่เหมาะสม ได้แก่ มีการวางแผนการ สั่งซื้อวัตถุดิบก่อนที่จะประกอบอาหาร มีการใช้วัตถุดิบตามลำดับก่อนหลัง อ่านฉลากวันหมดอายุ อย่างเข้าใจก่อนจัดเก็บวัตถุดิบ และจัดเก็บวัตถุดิบแต่ละชนิดอย่างเหมาะสม ร้อยละ 100.00 ส่วน พฤติกรรมที่ยังไม่เหมาะสม ได้แก่ ไม่มีการนำขยะเศษอาหารไปทำปุ๋ยหมัก น้ำหมักชีวภาพ และก๊าซชีวภาพ ร้อยละ 100.00

46 5.2 อภิปรายผล 5.2.1 ความรู้การจัดการขยะเศษอาหารของผู้ประกอบการร้านอาหาร ภายใน มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี จากการศึกษา พบว่า ผู้ประกอบการร้านอาหารมีความรู้ในการจัดการขยะเศษอาหาร ในภาพรวมอยู่ในระดับสูง ร้อยละ 92.30 เมื่อพิจารณาความรู้ในการจัดการขยะเศษอาหารเป็น รายด้านพบว่า ด้านที่ผู้ประกอบการร้านอาหารมีความรู้มากที่สุด คือ ด้านการป้องกันการเกิด ขยะเศษอาหาร รองลงมา คือ ด้านการคัดแยกขยะเศษอาหาร และด้านการกําจัดขยะเศษอาหาร ทั้งนี้อาจเป็นเพราะ ผู้ประกอบการได้รับการอบรมความรู้ในเรื่องของการจัดการขยะเศษอาหาร ร้อยละ 80.80 เพื่อให้ผู้ประกอบการได้รับความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับหลักการผลิต การบริการ การ ตระหนัก เห็นคุณค่า เป็นแนวทางการจัดการขยะเศษอาหารให้เกิดความร่วมมือในการคัดแยก และลดปริมาณขยะที่เกิดขึ้นในมหาวิทยาลัยฯ (ทวี อิ่มพูลทรัพย์, 2565) ซึ่งสอดคล้องกับงานวิจัยของ นงนุช ภูพวก (2562) ได้ศึกษาเรื่อง การจัดการขยะมูลฝอยของร้านอาหารในเขตกรุงเทพมหานคร พบว่า พนักงานในร้านอาหารส่วนใหญ่มีความรู้เรื่องการคัดแยกขยะในภาพรวมอยู่ในระดับสูง โดยการจัดการขยะมูลฝอยของร้านอาหารมีการทิ้งขยะเปียก ขยะแห้งจะต้องมีถังขยะมารองรับเสมอ เนื่องจากพนักงานได้รับการอบรมหลักสูตรสุขาภิบาลอาหาร สำหรับผู้สัมผัสอาหาร 5.2.2 พฤติกรรมในการจัดการขยะเศษอาหารของผู้ประกอบการร้านอาหาร ภายใน มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี จากผลการศึกษา พบว่า ผู้ประกอบการร้านอาหารมีพฤติกรรมในการจัดการขยะเศษอาหาร ในภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง ร้อยละ 92.30 และมีพฤติกรรมที่เหมาะสม ได้แก่ มีการวางแผนการ สั่งซื้อวัตถุดิบก่อนที่จะประกอบอาหาร มีการใช้วัตถุดิบตามลำดับก่อนหลัง อ่านฉลากวันหมดอายุ อย่างเข้าใจก่อนจัดเก็บวัตถุดิบ และจัดเก็บวัตถุดิบแต่ละชนิดอย่างเหมาะสม ร้อยละ 100.00 ส่วน พฤติกรรมที่ยังไม่เหมาะสม ได้แก่ ไม่มีการนำขยะเศษอาหารไปทำปุ๋ยหมัก น้ำหมักชีวภาพ และก๊าซ ชีวภาพ ร้อยละ 100.00 ทั้งนี้อาจเป็นเพราะผู้ประกอบการร้านอาหาร ไม่มีเวลาที่มากพอ เพราะการ ทำปุ๋ยหมัก น้ำหมักชีวภาพ และก๊าซชีวภาพนั้นค่อนข้างต้องใช้เวลาพอสมควร รวมทั้งไม่มีสถานที่ที สามารถทำได้ เนื่องจากกลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่อาศัยอยู่ หอพัก และบ้านเช่า จึงไม่เหมาะสมที่จะนำ ขยะเศษอาหารไปทำปุ๋ยหมัก น้ำหมักชีวภาพ และก๊าซชีวภาพ ดังนั้นผู้ประกอบการร้านอาหารจึง เลือกที่จะจัดการด้วยวิธีที่สะดวกและง่ายกว่า เช่นการคัดแยกขยะเศษอาหารแล้วนำไปทิ้งในถังขยะ เปียก ซึ่งในกลุ่มตัวอย่าง พบว่า มีพฤติกรรมการคัดแยกขยะเศษอาหารออกจากขยะทั่วไป คิดเป็น ร้อยละ 88.50 ซึ่งไม่สอดคล้องกับการศึกษาของ ปฐมพงศ์ วิภาตะพันธุ์และคณะ (2563) ได้ทำการศึกษาเรื่องการจัดการขยะโรงอาหารของจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย โดยการสำรวจขยะที่ เกิดขึ้นในมหาวิทยาลัย และวางระบบการจัดการเศษอาหาร พบว่ามีขยะอาหารเป็นจำนวนมากจึง จัดระบบให้มีการแยกขยะอาหารออกมาจากประเภทอื่น ๆ เพื่อให้นำไปจัดการและใช้ประโยชน์ต่อได้ ทั้งนี้การนำไปใช้ประโยชน์ของขยะเศษอาหารนั้นขึ้นอยู่กับหลายปัจจัย เช่น สถานที่ ระยะเวลา

47 วัสดุอุปกรณ์ เป็นต้น ซึ่งอาจจะเป็นสาเหตุให้ผู้ประกอบการร้านค้าเลือกที่ใช้ใช้วิธีการจัดการแทนการ นำไปใช้ประโยชน์ เช่น การทำปุ๋ยหมัก น้ำหมักชีวภาพ และก๊าซชีวภาพ นั้นเอง 5.3 ข้อเสนอแนะและการนำไปใช้ประโยชน์ 1. มหาลัยอุบลราชธานีควรจัดให้มีถัง หรือจุดรวบรวมขยะเฉพาะสำหรับการทิ้งขยะเศษ อาหาร เช่น จัดถังสำหรับทิ้งขยะเศษอาหารให้กับผู้ประกอบการร้านอาหารทุกร้าน ร้านละ 1 ถัง เพื่อให้สถานประกอบการร้านอาหารได้จัดการขยะเศษอาหารอย่างถูกวิธีและควรมีการ ประชาสัมพันธ์รณรงค์สนับสนุนการการจัดการขยะเศษอาหารให้ถูกต้อง 2. ขยะมูลฝอยที่พบมากในร้านอาหารส่วนใหญ่เป็นจําพวกขยะเศษอาหารที่สามารถนำไป เลี้ยงสัตว์ส่วนการนําไปใช้ประโยชน์อย่างอื่นมีน้อยมาก จึงควรจะมีการส่งเสริมให้ทำปุ๋ยหมักชีวภาพ หรือน้ำหมักชีวภาพ เพื่อนำไปใช้ประโยชน์ 5.4 ข้อเสนอแนะในการทำวิจัยครั้งต่อไป 1. ควรมีการศึกษาความรู้ และสร้างความตระหนักรู้ของผู้ประกอบการร้านอาหารในการ จัดการขยะเพื่อใช้เป็นแนวทางสำหรับการบริหารจัดการ เช่น การจัดอบรมให้ความรู้แก่ผู้ประกอบการ ร้านอาหารในเรื่องการจัดการขยะเศษอาหารภายในร้านอาหาร และรณรงค์สร้างจิตสำนึกอย่าง ต่อเนื่อง 2. ควรมีการศึกษาเกี่ยวกับความรู้ความตระหนัก และพฤติกรรมของผู้ที่มาใช้บริการใน สถาประกอบการร้านอาหาร หรือโรงอาหารของมหาวิทยาลัย 3. ควรมีการศึกษาปริมาณ และองค์ประกอบของขยะเศษอาหารในร้านอาหารแต่ละร้าน

บรรณานุกรม กรมควบคุมมลพิษ 2563. การจัดการกากของเสียและสารอันตราย. กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อม : กรุงเทพฯ. กรมส่งเสริมคุณภาพสิ่งแวดล้อม. 2563. Hate Waste ขยะใครใครก็ไม่รัก (“เรื่องของขยะกับ พลเมือง”). กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม : กรุงเทพฯ. กองบริการการศึกษา มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี. 2565. สถิติจำนวนนักศึกษา. [เข้าถึงเมื่อวันที่ 28 สิงหาคม 2565]. เข้าถึงจาก : https://www.ubu.ac.th/web/academic/content/%E0%B8%AA%E0%B8%96%E0 %B8%B4%E0%B8%95%E0%B8%B4%E0%B8%B3%E0202561-2565/ กันธิกา ทวีรอด และตรีทิพย์ อนงค์ทอง. (2550). ความรู้และการปฏิบัติตนของผู้ป่วยโรคเบาหวาน ที่มารับบริการที่คลินิกโรคเบาหวาน ศูนย์สุขภาพชุมชน สถานีอนามัยหัวโพ ตำบลหัวโพ อำเภอบางแพ จังหวัดราชบุรี. นครปฐม: มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม คณะกรรมการจัดการความรู้ สถาบันวิจัยพฤติกรรมศาสตร์มศว. การจัดการความรู้ เรื่อง “How to Think (ทิ้ง) ขยะ” [อินเตอร์เน็ต]. 2565. [เข้าถึงเมื่อวันที่ 24 ธันวาคม 2565]. เข้าถึงจาก : https://ir.swu.ac.th/jspui/bitstream/123456789/25047/1/%E0% %20Think.pdf ขวัญคณิศร์ อินทรตระกูล และณัฐฐา เพ็ญสุภา, การสูญเสียอาหารและขยะอาหารในประเทศไทย และแนวทางการแก้ปัญหา. วารสารเกษตรนเรศวร 2563. ตวงรัก จิรวัฒนรังสี. ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความรู้ ทัศนคติ และพฤติกรรมของผู้ชม ที่มีต่อ ภาพความรุนแรงในสื่อ ศึกษาผ่านภาพยนตร์เรื่อง Funny Games U.S. (2007) [อินเตอร์เน็ต]. 2558. [เข้าถึงเมื่อ 22 ตุลาคม 2565]. เข้าถึงได้จาก: http://ethesisarchive.library.tu.ac.th/thesis/2015/TU_2015_577010152_4325_3 296.pdf ทวี อิ่มพูลทรัพย์. การจัดการขยะอาหารและอาหารส่วนเกินภายใต้วิถีใหม่ [อินเตอร์เน็ต]. 2565. [เข้าถึงเมื่อวันที่ 24 ธันวาคม 2565]. เข้าถึงจาก : https://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:sut1qJ5pr5QJ:https ://datacenter.deqp.go.th/media/images/9/85/% &gl=th ธนกร ณรงค์วานิช และณัฎฐมน เผ่าพันธ์ุ, การบริหารจัดการปัญหาขยะอาหารของครัวการบิน [อินเตอร์เน็ต] 2564. [เข้าถึงเมื่อวันที่ 10 พฤษภาคม 2565]. เข้าถึงจาก : http://www.dspace.spu.ac.th/bitstream/123456789/7973/1/%E0%B8%9A%E0 %B8%97%E0%B8%84%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%A1%20%E0%B8%81 %E0%B8%B2%E0%.pdf

บรรณานุกรม (ต่อ) ธนพงศ์ วงศ์ชินศรี. สาเหตุของการเกิด Food waste ในร้านอาหาร [อินเตอร์เน็ต] 2563. [เข้าถึงเมื่อวันที่ 20 กันยายน 2565]. เข้าถึงจาก : https://makrohorecaacademy.com/th/articles/food-. ธนิดา หรินทรานนท์. ขยะอาหาร (Food waste) [อินเตอร์เน็ต]. 2564. [เข้าถึงเมื่อ วันที่ 1 ธันวาคม 2565]. เข้าถึงได้จาก : https://certify.dld.go.th/certify/images/article/2564/640312/2FoodWaste_U.pdf นงนุช ภูพวก. การจัดการขยะมูลฝอยของร้านอาหารในเขตกรุงเทพมหานคร [อินเตอร์เน็ต]. 2562 [เข้าถึงเมื่อวันที่ 24 ธันวาคม 2565]. เข้าถึงจาก : http://www.baabstract.ru.ac.th/AbstractPdf/2562-2-1_1584416791.pdf ปฐมพงศ์ วิภาตะพันธุ์, รมณพร ปิยะปานันท์, ฐาปนีแสงเพชร, นุตา ศุภคต, กอปร ลิ้มสุวรรณ และสุจิตรา วาสนาดำรงดี. CU Zero Waste กรณีศึกษา “การจัดการขยะโรงอาหาร ของ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย”. วารสารสิ่งแวดล้อม. 2563. พิรภพ จันทร์แสนตอ, สนธิญาสุวรรณราช และเกศณีย์ สัตตรัตนขจร. รูปแบบการกำจัดขยะอินทรีย์ ในครัวเรือนอย่างมีส่วนร่วมของชุมชน ตำบลร่องเคาะ อำเภอวังเหนือ จังหวัดลำปาง. วารสารราชภัฏเพชรบูรณ์สาร. 2563. ภัทรานิษฐ์ ศรีจันทราพันธ. การลดขยะอาหารในครัวเรือนแบบครบวงจร. วารสารมหาวิทยาลัย ศิลปากร ฉบับภาษาไทย. 2559; 36(3) : 19-36, มุกระวี ธุระสกุล และศิริพงศ รักใหม่. การจัดการขยะประเภทเศษอาหารเหลือทิ้งของธุรกิจ ร้านอาหารในเกาะเต่า จังหวัดสุราษฎรธานี. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี. 2565; 16(1). ยศพิชา คชาชีวะ, ศึิริเดชิ คําสุพรหม และจิราพร ชิมสวัน. แนวปฏิบัติด้านการจัดการขยะและมลพิษ ของการประกอบธุรกิจร้านอาหารสีเขียวในประเทศไทย. วารสารวิชาการบัณฑิตวิทยาลัย สวนดุสิต. 2565. ลลิตา ทองบุราณ และมนัสนันท์ ลิมปวิทยากุล. พฤติกรรมการคัดแยกขยะมูลฝอยในครัวเรือนของ ประชาชน ในเขตเทศบาลเมืองวารินชำราบ อำเภอวารินชำราบ จังหวัดอุบลราชธานี. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ. 2565; 2(1). วายุ คงธนจรัส. ระดับความรู้ของประชาชนในการจัดการขยะมูลฝอยในเขตเทศบาลตำบล ห้วยใหญ่ อำเภอบางละมุง จังหวัดชลบุรี[อินเตอร์เน็ต]. 2552. [เข้าถึงเมื่อวันที่ 30 กันยายน 2565]. เข้าถึงจาก : http://www.graduate.cmru.ac.th/core/km_file/402.pdf วัฒนณรงค์ มากพันธ์และสมพงศ์ โอทอง. ปริมาณการปล่อยก๊าซเรือนกระจกจากการจัดการขยะ มูลฝอย กรณีศึกษา : พื้นที่ฝังกลบเทศบาลนครนครศรีธรรมราช. วารสารวิทยาศาสตร์ และเทคโนโลยี. 2563; 28(11).

บรรณานุกรม (ต่อ) ศูนย์วิทยาศาสตร์เพื่อการศึกษา. ขยะอาหาร (Food waste) กองขยะที่ถูกซ่อนไว้[อินเตอร์เน็ต]. 2564 . [เข้าถึงเมื่อวันที่ 24 ธันวาคม 2565]. เข้าถึงจาก : https://sciplanet.org/content/8436 สถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย. 2562. การศึกษาแนวทางการบริหารจัดการอาหารส่วนเกิน เพื่อลดปัญหาขยะอาหารที่เหมาะสมกับประเทศไทย. กรุงเทพฯ : สถาบันวิจัยเพื่อการ พัฒนาประเทศไทย. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. 2563. ขยะอาหารส่วนเกินจะจัดการอย่างไร ใต้ วิถีแบบไทย ๆ . [เข้าถึงเมื่อวันที่ 30 กันยายน 2565]. เข้าถึงจาก : https://resourcecenter.thaihealth.or.th/files/66/thaihealth%20watch_%E0%B8 %82%E0%B8% สมหญิง นุชปาน. 2553. พฤติกรรมการจัดการขยะมูลฝอยของประชาชนในเขตเทศบาล ตำบลบาง ทราย อำเภอเมือง จังหวัดชลบุรี. สาขาการบริหารทั่วไป, วิทยาลัยหารบริหารรัฐกิจ, มหาวิทยาลัยบูรพา. เอกสารการสอน. สุมาลี มณีวงศ์. 2552. ความรู้และพฤติกรรมด้านการสุขาภิบาลสิ่งแวดล้อมกับการเกิดอุจจาระร่วง ของประชาชนบ้านขะยูง หมู่ที่ 1 ตำบลขะยูง อำเภออุทุมพรพิสัย จังหวัดศรีสะเกษ .ปัญหาพิเศษทางด้านสาธารณสุข วิทยาลัยแพทยศาสตร์และการสาธารณสุขมหาวิทยาลัย อุบลราชธานี. สมัชญา หนูทอง. ความรู้และพฤติกรรมการจัดการขยะมูลฝอยของผู้นำท้องถิ่น กรณีศึกษาองค์กร ปกครองส่วนท้องถิ่นในเขตอำเภอสอยดาว จังหวัดจันทบุรี[อินเตอร์เน็ต]. 2556. [เข้าถึง เมื่อวันที่ 15 สิงหาคม2565]. เข้าถึงได้จาก : http://digital_collect.lib.buu.ac.th/dcms/files/54930190.pdf สาคร ศรีมุข. ปัญหาและการจัดการขยะอาหาร [อินเตอร์เน็ต]. 2564. [เข้าถึงเมื่อวันที่ 15 สิงหาคม 2565]. เข้าถึงได้จาก : https://www.senate.go.th/assets/portals/1/news/6588/2_%E0%B9%80%E0%B 8%A5%E0%B9%88%E0%B8%.pdf

ภาคผนวก

ภาคผนวก ก

แบบสอบถามเพื่องานวิจัย เรื่อง ความรู้และพฤติกรรมในจัดการขยะเศษอาหารจากร้านอาหาร ภายในมหาวิทยาลัยอุบลราชธานี คำชี้แจง แบบสอบถามฉบับนี้มีจุดมุ่งหมาย เพื่อศึกษาความรู้และพฤติกรรมในการจัดการ ขยะเศษอาหารของผู้ประกอบการร้านอาหารภายในมหาวิทยาลัยอุบลราชธานี แบบสอบถามแบ่งออกเป็น 3 ส่วนดังนี้ ส่วนที่ 1 ข้อมูลทั่วไปของผู้ตอบแบบสอบถาม ส่วนที่ 2 ข้อมูลเกี่ยวกับความรู้การจัดการขยะเศษอาหาร ส่วนที่3 ข้อมูลเกี่ยวกับพฤติกรรมการจัดการขยะเศษอาหาร ผู้วิจัยขอขอบคุณผู้ตอบแบบสอบถามทุกท่านที่ได้ให้ความร่วมมือ ข้อมูลที่ได้จาก แบบสอบถามนี้จะถูกจัดเก็บเป็นความลับ และนำผลของข้อมูลมาวิเคราะห์ในภาพรวมไม่มีผลกระทบ ใด ๆ ต่อผู้ตอบแบบสอบถาม และข้อมูลที่ได้เหล่านี้จะใช้ประโยชน์ทางการศึกษาเท่านั้น นักศึกษาปริญญาตรี สาขาวิชาอนามัยสิ่งแวดล้อม วิทยาลัยแพทยศาสตร์และการสาธารณสุข มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี

ตอนที่ 1 ข้อมูลทั่วไปของผู้ตอบแบบสอบถาม คำชี้แจง โปรดทำเครื่องหมาย √ ลงใน หรือเติมข้อความลงในช่องว่างที่ตรงกับความเป็นจริง โดยข้อมูลที่ได้จะถือเป็นความลับ และจะนำเสนอผลการวิจัยในลักษณะรวม ๆ สำหรับใช้ในการศึกษา ครั้งนี้เท่านั้น 1. สถานที่ขาย……………………………………………………………………......................................................... 2. เพศ ชาย หญิง 3. อายุ…………………………..ปี 4. ระดับการศึกษา ประถมศึกษา มัธยมศึกษาตอนต้น มัธยมศึกษาตอนปลาย / ปวช. อนุปริญญา / ปวส. ปริญญาตรี สูงกว่าปริญญาตรี 5. ระยะเวลาในการจำหน่ายอาหารภายในมหาวิทยาลัยอุบลราชธานี…………………………….ปี 6. ระยะเวลาในการจำหน่ายอาหารในแต่ละวัน……………………………………..ชั่วโมง/วัน 7. ประเภทอาหารที่จำหน่ายในร้าน ก๋วยเตี๋ยว, ก๋วยจั๊บ ข้าวราดแกง อาหารตามสั่ง ข้าวมันไก่,ข้าวขาหมู,ข้าวหมูแดง อื่น ๆ โปรดระบุ…………………………………………………………………………..…………. 8. รายได้โดยประมาณ……………………….……………บาท/วัน 9. ปริมาณการขายเฉลี่ย/วัน………………………………………………… 10. อาหารที่ทางร้านขายไม่หมดท่านจัดการอย่างไร ทิ้งรวมกับยะทั่วไป แยกแล้วนำไปทิ้งถังขยะเปียก แยกแล้วนำไปให้อาหารสัตว์ แยกแล้วนำไปทำปุ๋ยหมัก อื่น ๆ โปรดระบุ…………………………………………………………………………..…………. 11. ท่านได้รับข้อมูลข่าวสารเกี่ยวกับการจัดการขยะเศษอาหารจากสื่อใดบ้าง (เลือกตอบได้ มากกว่า 1 ข้อ) สื่ออิเล็กทรอนิกส์ ป้ายโปสเตอร์ วิทยุ อินเตอร์เน็ต โทรทัศน์ อื่น ๆ โปรดระบุ…………………………………………………………………………..…………. 12. ท่านมีการแยกขยะเศษอาหารที่ร้านหรือไม่ ไม่แยก แยก (ทำต่อข้อที่ 13) 13. ภาชนะที่ใช้แยกขยะเศษอาหารที่ร้านเป็นแบบใด (เลือกตอบได้มากกว่า 1 ข้อ) ถุงพลาสติกดำ/ใส ถังพลาสติก มีฝาปิดมิดชิด ตะกร้าพลาสติกมีถุงรองรับ อื่น ๆ โปรดระบุ……………………………………..

ตอนที่ 2 แบบสอบถามเกี่ยวกับความรู้ในการจัดการขยะเศษอาหาร คำชี้แจง ให้ผู้ตอบแบบสอบถามทำเครื่องหมาย √ ลงท้ายข้อความที่ตรงกับความเป็นจริงของท่าน มากที่สุดเพียงข้อเดียว ความรู้ในการจัดการขยะเศษอาหาร ถูก ผิด ด้านการป้องกันการเกิดขยะเศษอาหาร 1. ขยะเศษอาหาร คือ อาหารที่เหลือจากการบริโภค อาหารที่เหลือจาก การจำหน่าย และอาหารที่ใช้เพื่อปรุงแต่งจานในร้านอาหาร 2. การซื้อวัตถุดิบที่มากเกินความจำเป็นจะทำให้เกิดขยะเศษอาหารได้ 3. ขยะเศษอาหารมักเกิดขึ้นได้ในทุกขั้นตอนของเตรียม ปรุง ประกอบ และจำหน่ายอาหารที่ร้าน 4. เศษอาหารเป็นขยะมูลฝอยที่สามารถย่อยสลายได้ตามธรรมชาติ 5. ขยะเศษอาหาร สามารถเน่าเปื่อยและก่อให้เกิดกลิ่นเหม็นได้ 6.ขยะเศษอาหารเป็นแหล่งเพาะพันธุ์ของแมลงและสัตว์พาหะนำโรคได้ 7.อาหารที่เลย “วันหมดอายุ” ที่ระบุไว้จะไม่สามารถนำมาบริโภคได้อีก และ จะกลายเป็นขยะอาหารทันที 8. .อาหารที่ระบุ“วันที่ควรบริโภคก่อน” หากเลยกำหนดแล้วจะไม่ สามารถนำมาบริโภคได้อีกต้องทิ้งทันที ด้านการคัดแยกขยะเศษอาหาร 9. การคัดแยกขยะเศษอาหารกอนทิ้งจะช่วยลดปริมาณขยะที่ต้องนำไป กำจัด 10.การแยกเศษอาหารออกก่อนทิ้ง ทำให้การจัดการขยะเศษอาหารได้ ง่ายมากขึ้น 11. ขยะเศษอาหาร เศษพืชผัก เปลือกผลไม้ตองนําไปทิ้งในถัง ขยะเปียก ด้านการกำจัดขยะเศษอาหาร 12. ขยะเศษอาหารสามารถนำไปเป็นอาหารสัตว์ได้ 13. ขยะเศษอาหารสามารถนำไปทำปุ๋ยหมักได้ 14. ขยะเศษอาหารสามารถนำไปหมักทำก๊าซชีวภาพเพื่อเป็นพลังงานได้ 15. การกำจัดขยะเศษอาหารโดยใช้วิธีการฝังกลบได้

ตอนที่ 3 แบบสอบถามเกี่ยวกับพฤติกรรมในการจัดการขยะเศษอาหาร คําชี้แจง ให้ผู้ตอบแบบสอบถามทำเครื่องหมาย √ ลงท้ายข้อความที่ตรงกับความรู้สึก ความคิดเห็น ความเชื่อ การกระทำตามความเป็นจริงของท่านมากที่สุดเพียงข้อเดียว โดยแบ่งเป็นระดับการปฏิบัติ เป็น 3 ระดับ ดังนี้ ปฏิบัติทุกครั้ง หมายถึง ท่านได้มีการปฏิบัติที่ตรงกับข้อความนั้นเป็นประจำทุกครั้ง ปฏิบัติบางครั้ง หมายถึง ท่านได้มีการปฏิบัติที่ตรงกับข้อความนั้นบ้างไม่ปฏิบัติบ้างเป็น บางครั้ง ไม่เคยปฏิบัติเลย หมายถึง ท่านไม่มีการปฏิบัติที่ตรงกับข้อความนั้นเลย พฤติกรรมการจัดการขยะเศษอาหาร ระดับพฤติกรรมการจัดการขยะเศษอาหาร ปฏิบัติ ทุกครั้ง ปฏิบัติ บางครั้ง ไม่เคย ปฏิบัติเลย ด้านการป้องกันการเกิดขยะเศษอาหาร 1. ท่านมีการวางแผนการสั่งซื้อวัตถุดิบก่อนที่จะ ประกอบอาหาร 2. ท่านมีการวางแผนการใช้วัตถุดิบตามลำดับก่อนหลัง 3. ท่านมีการวางแผน หรือเรียงลำดับการใช้วัตถุดิบ ตามวันหมดอายุ 4. ท่านมีการอ่านฉลากวันหมดอายุอย่างเข้าใจก่อน จัดเก็บวัตถุดิบ 5. ท่านมีวิธีการจัดเก็บวัตถุดิบแต่ละชนิดอย่าง เหมาะสม 6. ท่านมีการเตรียม หรือปรุงวัตถุดิบมากเกินความ ต้องการของผู้บริโภค ด้านการคัดแยกขยะเศษอาหาร 7. ท่านมีการแยกขยะเศษอาหารออกจากขยะทั่วไป 8. ท่านมีภาชนะรองรับขยะเศษอาหารแยกออกจาก ขยะประเภทอื่น ๆ 9. ท่านไม่นำขยะเศษอาหารไปทิ้งรวมกับขยะทั่วไป ด้านการกำจัดขยะเศษอาหาร 10. ท่านนำขยะเศษอาหารไปเป็นอาหารสัตว์ 11. ท่านนำขยะเศษอาหารไปทำปุ๋ยหมัก 12. ท่านนำขยะเศษอาหารไปทำน้ำหมักชีวภาพ 13. ท่านนำขยะเศษอาหารไปทำก๊าซชีวภาพ 14. ท่านนำขยะเศษอาหารไปฝังกลบด้วยตนเอง 15. ท่านนำขยะเศษอาหารไปใช้บำรุงดินที่ปลูกต้นไม้

ภาคผนวก ข

ภาพการสัมภาษณ์ผู้ประกอบกิจการร้านอาหาร สัมภาษณ์ผู้ประกอบการร้านอาหาร ณ โรงอาหารกลาง 1 สัมภาษณ์ผู้ประกอบการร้านอาหาร ณ โรงอาหารกลาง 2 สัมภาษณ์ผู้ประกอบการร้านอาหาร ณ ศูนย์อาหาร

จุดทิ้งขยะเศษอาหารของร้านอาหาร จุดทิ้งขยะเศษอาหารตามคณะต่าง ๆ จุดทิ้งขยะเศษอาหารตามโรงอาหารกลาง