นิทาน_ฟาราโนเรี๊ยะ ยะระ

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วในดินแดนอันไกลแสนไหล มีป่าเล็ก ๆ
ที่อุดมสมบูรณ์อยู่แห่งหนึ่ง ในป่าแห่งนี้ เหล่าต้นไม้กระซิบเสียงเรียกหา
กัน และเหล่าดอกไม้ก็ผสมเกสร พืชพันธุ์ทั้งหมดล้วนมีความสุขที่ได้อยู่
ร่วมกันในป่าแห่งนี้ ในวันที่สวยงามวันหนึ่งในฤดูใบไม้ผลิ เมล็ดพันธุ์
ระหว่างต้นกระบองเพชรและดอกทานตะวันเริ่มเติบโตขึ้น ดอกไม้ที่กำลัง
เจริญเติบโตนี้คือดอกกุหลาบงดงามที่มีกลีบสีแดงเข้ม

สวัสดีจ้ะ ฉันชื่อโรซี่ กลีบของเธอสวยจริงๆเลยโรซี่!
ฉันอยากจะมีกลีบสวยๆแบบเธอบ้างจัง

สวัสดีจ้ะ ฉันชื่อกระบอกเพชร
ยินดีที่ได้รู้จักนะ!!

โรซี่ : ขอบใจนะ แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนหรอกที่จะฉลาด
สวย และส่งกลิ่นหอมได้ จริงไหม ฮิๆๆ

คำตอบอันหลงตัวเองของโรซี่ ทำให้ทุกคนประหลาดใจ
เธอชั่งเป็นดอกไม้ที่ยโสโอหัง ก่อนที่เธอจะผลิดอกบานด้วยซ้ำ

โรซี่ : เอ๊าะ!
แน่นอนเพราะฉันเป็นดอกไม้ที่สวยที่สุดที่นี่

ดูกลีบอันเปล่งประกายของฉันซิ ฮิๆๆ

ดอกทานตะวัน : ที่นี่มีดอกไม้งามมากมายนะโรซี่่่
เธอก็เป็นเพียงหนึ่งในนั้น

โรซี่ : อะไรนะ!
เธอกล้าดียังใงมาเปรียบฉันกับกระบองเพชรหนามตมนี่!
ฉันหน่ะสวยกว่าเขาเป็นไหนๆ

เจ้ากระบองเพชรรู้สึกหัวเสียมาก
เมื่อได้ยินดังนั้น แต่เขาก็พูดอะไรไม่ได้

เจ้าต้นไม้ : เธอพุดไม่ดีกับกระบองเพชรเลยหนาโรซ๊๋
เเล้วเธอเองก็มีหนามเหมือนกันนี่หน่า

โรซี่ : อ้าว! จะมาเปรียบต้นกระบองเพชรกับกุหลาบงามๆอย่างฉันได้ยังใงหล่ะ
เฮ้อะ! พวกเธอจะไปรู้อะไรเรื่องความงาม พวกเธอไม่ออกดอกด้วยซ้ำ

ทั้งกระบองเพชร ดอกทานตะวัน และต้นไม้ทั้งหลาย
ไม่มีใครรับทัศนคติของโรซี่ได้เลย

เพราะว่าเธอเป็นดอกไม้ที่ชื่นชมตัวเองอยู่เสมอ

หลายวันผ่านไป
ในที่สุดฤดูร้อนก็มาเยือน

ดอกทานตะวันมีความสุขมาก
เธอหันหน้าสีเหลืองสดตามหาแสงอาทิตย์ตลอดทั้งวัน

ในขณะที่ต้นกระบองเพชรดื่มน้ำที่เขาเก็บตุนมาตลอดฤดูหนาว
ซึ่งทำให้เขากระฉับกระเฉง และมีสุขภาพดีตลอดฤดูร้อน

แม้เเต่เหล่านกน้อยก็มาเยี่ยมเยืยนต้นกระบองเพชร
เพื่อมาดื่มน้ำ พืชพันธุ์อื่นๆ

ไม่สามารถเก็บน้ำได้ในอากาศร้อน
อย่างต้นกระบองเพชร

และแล้วโรซี่ ก็เริ่มเหี่ยวแห้งลง
ด้วยความกระหายน้ำ

โรซี่ : เฮ่ย! ฝนจะตกบ้างมั้ยเนี่ย

ต้นไม้ : ตอนหน้าหนาวถึงจะมีฝนโรซี่

โรซี่ : แต่ว่า! ฉันจะแห้งเหี่ยวตายอยู่แล้วเนี่ย!
ความงามของฉันหายหมดแล้ว

ต้นไม้ : เธอลองไปขอให้กระบองเพชรช่วยดูซิ

โรซี่เห็นว่ากระบองเพชรยินดีช่วยเหลือดอกไม้อื่นๆ
แต่เธอก็หยิ่งเกินกว่าที่จะไปขอความช่วยเหลือ
เพราะเธอมักพูดจาไม่ดีกับเขา

อย่างไรก็ตาม เมื่อกลีบของเธอเหี่ยวแห้งและร่วงหล่นลงไปจากหัว
เธอก็มองข้ามเรื่องศักดิ์ศรี และยอมเสียหน้า
เธอไปขอความช่วยเหลือจากกระบองเพชร

โรซี่ : นี่กระบองเพชร ฉันขอโทษนะที่พูดจาแย่ๆกับเธอ และต้นสน
พวกเธอทั้งคู่งดงาม และสร้างประโยชน์มากมายให้กับป่าแห่งนี้
เธอพอจะช่วยให้ฉันได้ไหม?

เมื่อกระบองเพชรเห็นว่าโรซี่เลือกที่จะทำตัวนอบน้อม
และละทิ้งความหยิ่งยโสของเธอไป เขาจึงแบ่งปันน้ำให้กับเธอ

โรซี่รู้สึกมีชีวิตชีวาขึ้นมาอีกครั้ง และกลีบดอกไม้สีสดของเธอก็ผลิบานขึ้นภายใต้แสงอาทิตย์

ตั้งแต่นั้นมา โรซี่ก็เรียนรู้ที่จะไม่ตัดสินเพื่อนๆจากรูปร่างหน้าตาของพวกเขา
ไม่ว่าพวกเราจะมีรูปลักษณ์ที่แตกต่างกันแค่ไหน

เราแต่ละคนก็งดงาม และสามารถสร้างประโยชน์ได้ในแบบของเรา

https://www.youtube.com/watch?v=Uu5F3eQFxpk&t=23s
https://honvietnam.com/%E0%B8%81%E0%B8%B8%E0%B8%AB%E0%B8%A5%E0%
B8%B2%E0%B8%9A%E0%B8%87%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%9C%E0%B8%B9%E
0%B9%89%E0%B8%A2%E0%B8%B4%E0%B9%88%E0%B8%87%E0%B8%A2%E0%B9%82
%E0%B8%AA-%E0%B8%81%E0%B8%B2-2/