Pijnacker Kwartiertje

HET PIJNACKERS KWARTIERTJE
een gratis uitgave van sneldrukkerij Kopie Plus oktober 2020 nr 2



23

Colofon voorwoord

Het Pijnackers Kwartiertje Voor u ligt de tweede uitgave van ‘Het Pijnackers
is een uitgave van: Kwartiertje’. Een gratis blad voor en door dorpsgenoten
sneldrukkerij Kopie Plus van de gemeente Pijnacker-Nootdorp, aangeboden door
Redactie: Kopie Plus Pijnacker.
Edwin Feenstra
Yvonne Madderom We zijn blij en ook een beetje trots dat we nu voor de
Marguerite de Ruijter tweede keer een uitgave kunnen maken die speciaal be-
Celine Verhoef doeld is om u een hart onder de riem te steken in deze
Vormgeving en drukwerk: vreemde tijden. Dat u dat waardeert, blijkt wel uit de vele
sneldrukkerij Kopie Plus positieve reacties die we op ons vorige nummer hebben
Meidoornlaan 18 ontvangen. Maar ook uit de vele ideeën voor artikelen die
2641 CB Pijnacker bij onze redactie binnenstroomden. Hierdoor is dit echt
015 3697884 een blad van en voor u geworden, met verhalen van vroe-
Aan dit nummer werkten ger en nu.
verder belangeloos mee:
Arthur Bouw Zo leest u hoe de Nootdorpse Paula Veger-Buters met
Stichting de Vrienden van… haar poppenkleertjes en hartenacties de wereld een stuk-
Irene Ekelmans je mooier wil maken. Ook laten we zien hoe u toch nog
Ingrid Lander kunt bewegen zonder het huis uit te gaan. We komen met
Adriana Madderom een speciaal recept en pagina’s vol geschiedenis in woord
Wim Madderom en beeld. Van verhalen over de vroegere Hofpleinlijn tot
anekdotes van de zeer ondernemende middenstands-
Het Pijnackers Kwartiertje is familie Hofman.
gemaakt zonder winstoogmerk. Wij vonden het erg leuk om de artikelen te schrijven en
Alle inkomsten zijn afkomstig hopen dat u ze met veel plezier zult lezen!
van onze sponsors of komen uit
giften. Deze inkomsten worden Edwin Feenstra Foto van links naar rechts:
volledig gebruikt ter dekking van Hoofdredacteur/KopiePlus Marguerite de Ruijter
de kosten van de productie van Celine Verhoef
het blad. Edwin Feenstra
Yvonne Madderom

Wilt u zelf een bijdrage leveren
aan ‘Het Pijnackers Kwartiertje’,
bijvoorbeeld in de vorm van een
leuk stukje met een historisch
tintje, een interessant artikel uit
de krant van vroeger of een foto
uit de oude doos?
Mail het gerust naar ons toe.
Foto : Thomas Feenstra

Lukt het niet te versturen?
Bel of mail dan naar Edwin Feenstra (06 53 41 94 06). E-mail: [email protected].

4

Nootdorper tekent al jaren ook in opdracht

Jan van der Sman maakte de illustraties in dit blad

Hij werd geboren op 25 augustus 1940 en heeft tien
broers en drie zussen. Op zijn veertiende kwam hij in
eigen dorp in dienst bij bakker Sliedregt.
Maak kennis met Jan van der Swan, de illustrator van
deze editie van Het Pijnackers Kwartiertje.

Meer informatie: Vanaf zijn 14e levensjaar
verzamelde Jan alles uit
06 25 40 88 82 of kranten en weekbladen
[email protected] dat te maken had met zijn
dorp. Hij plakte en verza-
melde dit in plakboeken.
Tot op dit moment heeft
hij 54 boeken gevuld met
informatie. Hobby’s had
Jan in overvloed en op zijn 50ste begon hij er nog één.
Het tekenen en schilderen bij Damastbloem onder
leiding van Frank Lips. Eerst probeerde hij van alles met
aquarell, pastel, olieverf en houtskool. Maar hij had een
voorliefde voor pentekenen.
Ongeveer vierhonderd tekeningen heeft hij gemaakt van
objecten in Nootdorp. Twee jaar geleden is er een boek
uitgegeven met de naam ‘Nootdorp in pennestreken’.
Dit boek is te koop bij de Bruna en Drogisterij Aad van
Leeuwen. Jan tekent ook graag in opdracht.

Het Pijnackers
Kwartiertje
feleciteert
Irene Ekelmans
van Studio 13
met haar nieu-
we bedrijfs-
ruimte aan de
Beppie Nooij-
straat 13 in
Pijnacker.
Op dinsdag-
ochtend gaat Irene ambulant knippen.
Voor meer informatie: 06 19 46 31 02

5

Interview met een oudere dorpsgenoot

‘Ik kom uit een echte middenstandsfamilie’

door Marguerite de Ruijter

foto’s: Marguerite de Ruijter en eigen archief

Ze is 86 jaar, rijdt nog auto en is actief verenigingslid
van Handige Handen van de PKN-wijkgemeente in
Delfgauw. Maar de meeste mensen kennen haar
vooral van de melkhandel van haar vader,
de SRV-wagens van broers Siem en Cor Hofman, of
het taxibedrijf Hofman van broer Wim. Haar vader
stond bovendien aan de wieg van voetbalvereniging
DSVP en manege Het Blauw-gele Vendel. Dus voor
een stuk geschiedenis van ons dorp, ben je bij me-
vrouw Marrie Hazeu-Hofman aan het goede adres.

Ze woont nog zelfstandig, maar komt door corona min- Mevrouw Hazeu-Hofman in haar tuin.
der vaak de deur uit. ‘Ik ben toch wat voorzichtig gewor-
den’, geeft ze aan als we voor een kop koffie en een flink aantal anekdotes bij haar thuis ko-
men. Daar liggen de foto’s en boeken vol familiegeschiedenis al klaar. Om de zoektocht naar
geschikte plaatjes iets te beperken, heeft mevrouw Hazeu-Hofman alvast een voorselectie
gedaan. Maar het verhaal wil ze graag vanaf het begin vertellen:
bij het huwelijk van haar ouders in 1925.

‘Na hun trouwen begon vader een tuinbouwbedrijf aan de Vlie-
landseweg. In de jaren dertig brak de crisis uit. Daardoor leverde
de tuinbouw niets meer op. Dus kocht hij een aantal koeien om
aan huis melkproducten te verkopen. Later verkocht hij die ook
huis-aan-huis in zijn eigen straat en de wijken in de buurt’, vertelt ze.

Nederlands-Indië
Er werden kinderen geboren. ‘Ik was het zesde kind uit een gezin
van negen. We hielpen uiteraard allemaal mee. Tijdens de oor-
Vader Hofman logsjaren verboden de Duitsers de melkverkoop en verzegelden ze

alles. Na de oorlog moesten mijn broers Wim en Leen in
militaire dienst en werd Leen naar Nederlands-Indië uit-
gezonden. 3,5 jaar later kwam hij pas terug. De melkzaak
stond op zijn naam. Mijn zussen werkten al op de boerderij
en Siem en ik werden van school gehaald om mee te hel-
pen de melk huis-aan-huis te verkopen. Dat gebeurde toen
nog met paard en wagen. Siem was nog maar vijftien, ik
dertien jaar, dus je begrijpt dat we dat niet leuk vonden. Marrie Hofman bij de melkkar met broer Wim.

‘Mijn broer kreeg na terugkomst uit Nederlands-Indië een fiets van de burgemeester.’

6
Toen Leen weer uit Azië thuiskwam, was ik al te oud
om nog naar school te gaan. Ik ben toen op naailes
gegaan en heb, omdat mijn vader ziek was, thuis
mijn moeder geholpen. Ja, dat ik niet meer naar
school kon heb ik wel altijd erg jammer gevonden.’

Haar broer Leen werd na zijn diensttijd als een held
ontvangen. ‘De hele buurt was uitgelopen om hem
Marrie en haar twee broers Siem en Cor (rechts). te ontvangen en hij kreeg van de burgemeester een

fiets. Zoiets zou nu niet meer mogelijk zijn’, vertelt ze met glimmende ogen. ‘Gelukkig heeft
Leen geen oorlogstrauma overgehouden en is
hij later nog een keer met zijn kinderen naar
Indonesië teruggegaan. Toen verbaasde hij zich
hoe weinig dat land was veranderd.’

DSVP en Blauw-gele Vendel
Haar vader had in de tussentijd ook niet stilge-
zeten. Hij richtte met een paar anderen voet-
balvereniging DSVP op en stond daarvoor een
deel van het grasland af waar zijn koeien graas-
den. ‘Overdag liepen de koeien daar, in het
weekeinde werden de lijnen gelegd en speelde
Het gezin Hofman.

men waarschijnlijk voetbal tussen de koeienvlaaien’, vertelt mevrouw Hazeu-Hofman met
pretlichtjes in haar ogen. ‘Toen de voetbalvereniging daar weg moest, stond de gemeente
grond af en kwam DSVP waar het nu nog is. Mijn vader was altijd trots dat het zo’n prachtige
vereniging was.’

Helaas kon Hofman senior die verhuizing zelf niet meemaken. Hij stierf op 55-jarige leeftijd
aan longkanker. ‘Het hele dorp liep voor zijn begrafenis in de Dorpskerk uit’, herinnert zijn
dochter zich. ‘Bijna iedereen kende hem wel of van de melkhandel, of van de boerderij of
van de twee verenigingen DSVP en Blauw-gele Vendel. Die is ooit begonnen met de drie
paarden van mijn vader. Wij hebben er allemaal paardgereden. Cor was achttien jaar toen
mijn vader stierf. Hij heeft de boerderij overgenomen, maar wij hielpen allemaal mee. Cor
kocht later nog paarden en een koets. Die is vaak voor de intochten van Sinterklaas gebruikt.’

Broer Jan bij de touringcar van het bedrijf, waarmee Taxibedrijf en sigarenhandel
Pijnackerse 55-plussers op wintersport gingen.
Meer kinderen Hofman werden ondernemer.
De broers Wim en Jan begonnen na de oorlog
een taxibedrijf aan de Noordweg in Pijnacker
en Maassluis. Het bedrijf in Maassluis had
ook rouwauto’s en bussen, tot Connexxion de
aanbesteding van de gemeente won. Jan nam
later het taxibedrijf in Pijnacker over. Broer Nic
kocht in 1958 sigarenhandel ’t Moortje van de
familie Bijsterveld. Nu is zijn zoon eigenaar. Zus
Marianne werkte jarenlang bij de firma Kardol.

Van het gezin Hofman leven nu alleen nog Siem, 7

Cor, Marianne, Wil en Marrie, die twee kinde-
ren en inmiddels acht kleinkinderen heeft over
wie ze trotse verhalen vertelt. Haar overleden
echtgenoot was tuinder in Delfgauw en reed
met zijn vrachtwagen naar de veiling. Later ver-
kocht hij zijn grond aan de gemeente, die er 51
huizen op liet bouwen. Dochter Marjan is in de
voetsporen van grootvader Hofman getreden
en heeft samen met haar man Martin Drop een
eigen dierenzaak: Discus. Neef Frans Hofman,
zoon van broer Cor, zwaaide jarenlang de scepter Marries echtgenoot bij zijn vrachtwagen met
twee van hun kleinkinderen.

over het Blokker-filiaal in Pijnacker. ‘Wat dat betreft zijn wij een echte middenstandsfamilie!’

‘Het Blauw-gele Vendel is ooit begonnen met de drie paarden van mijn vader.’

Ook minder huwelijken in Pijnacker-Nootdorp

‘Trouwbranche in zwaar weer door corona’

In de gemeente Pijnacker-Nootdorp wordt veel minder
getrouwd dan anders, laat een woordvoerder ons we-
ten. Opvallend, want normaal gesproken is het in de zo-
mer altijd veel ‘drukker’ dan in de winter wat huwelijks-
voltrekkingen betreft. Er zijn vooral minder huwelijken,
omdat mensen door de coronacrisis geen feest kunnen
vieren.
Twintig jaar geleden trouwden er in Nederland nog vijfentachtigduizend paren. De laatste jaren
schommelt dit aantal rond de vijfenzestigduizend. Het aantal geregistreerde partnerschappen
nam de laatste jaren wel toe.
Onze redactie ontving een aantal foto’s van trouwambtenaar

Dirk Middeldorp, voor velen van u
geen onbekende. Dirk sloot in de
periode 1953-1985 namens de
gemeente Pijnacker meer dan
zeshonderd huwelijken.

Huwelijksvoltrekking op 19 mei 1971.



‘Beautyshoot’ 9
door Edwin Feenstra

foto: Leven Liefde Geluk Fotografie

Het is maandagochtend en we zijn te gast bij Studio 13. Deze ochtend wordt
Irene van Meurs in de watten gelegd door Irene Ekelmans van Studio 13 en
Ingrid Lander van Schoonheidssalon Aloë Vera. Irene verzorgt het haar en Ingrid de
make-up van mevrouw van Meurs. Op 1 oktober gaat zij met pensioen na de laat-
ste veertien jaar bij Bruna te hebben gewerkt. Op de grote foto ziet u het prachtige
eindresultaat.

foto boven: voor de make-over.

Wilt u zich ook een keer in de watten laten leggen?

Bel Irene (06 19 46 31 02) en Ingrid (06 41 35 85 14) voor een afspraak.

Rouwen in coronatijd 10
door Marguerite de Ruijter

foto: Jeroen den Harder

Een jaar geleden overleed zijn schoonzus op 41-jarige leeftijd. Voor Jeroen den Harder (44)
aanleiding om in een dagboek bij te houden wat dat overlijden met hem deed. Tot auteur
Arie van Driel (Oostland Literair) hem vroeg of hij het niet
wilde uitgeven. Dat gebeurt nu ook bij Uitgeverij
Ambilicious in een gezamenlijke bundel met acht andere
rouwverhalen. Persoonlijke verhalen uit een lang, of veel
recenter verleden. Van het verliezen van een jong kind tot
en met het overlijden van een vader in coronatijd.

De meeste mensen uit onze gemeente kennen Jeroen van de
dichtersavonden die hij regelmatig organiseert. Of als redacteur van Pijnacker-Nootdorp tv/
Feel Good Radio. Een bezig baasje dat eigenlijk altijd lacht en in touw is om zaken te regelen of
te netwerken. Zo hield hij in 9 augustus nog een dichtersmiddag in Cultura&Zo, Nootdorp. En
staat hij in oktober op diverse podia in de omgeving. Met de rouwbundel toont hij een andere
kant van zichzelf en laat hij anderen zien hoe het is om te rouwen en wat het met je doet. Ook
is het de eerste keer dat Jeroen zelf een verhaal voor een boek heeft geschreven.

Verlies van een kind

De rouwbundel is volgens Jeroen uitermate geschikt voor ouderen. Maar ook jonge mensen
die met rouw te maken hebben, zullen zich in de verhalen herkennen. ‘Of je nu jong of oud
bent, leren omgaan met verlies is helaas iets waarmee we allemaal te maken krijgen. In elk
verhaal zit wel iets wat je in je eigen leven kunt meenemen of waarmee je zelf verder kunt
gaan. Er staat een verhaal in van iemand die een kindje heeft verloren. Een andere auteur
vertelt over haar zus die zelfmoord heeft gepleegd. Nee, het zijn geen verhaaltjes voor het sla-
pengaan, maar ze gaan wel heel eerlijk over verlies en wat dat met je doet. En dat is natuurlijk
voor iedereen verschillend.
Een van de auteurs vertelt over haar vader die dit jaar met Hemelvaart is overleden. De begra-
fenis kon daardoor maar door dertig mensen worden bijgewoond. Dat is heftig en voor veel
personen helaas heel actueel. Een ander verhaal gaat over iemand die nog steeds naar de be-
graafplaats gaat om met de overleden dierbaren te kunnen praten. Ook dat is een manier van
verwerken.’

Overlevingsstand

Voor Jeroen was schrijven een goede manier om zijn eigen verdriet te verwerken. ‘Mijn
schoonzusje zat vroeger bij mij op school, dus ik kende haar al voordat ik met haar zus een
relatie kreeg. Het overlijden was ook heel onverwacht en ik was de boodschapper van het
slechte nieuws. Ik moest de familie op een vakantiepark bij het ziekenhuis in Zwolle vertellen
dat hun moeder, dochter en zus was overleden. Ik moest ook zorgen dat ze snel naar het zie-
kenhuis konden komen, omdat ik de enige met een auto was.
Het schrijven heeft me erg geholpen in het rouwproces. Vooral omdat ik op het moment zelf
min of meer in een soort overlevingsstand ben gegaan en veel dingen ben vergeten. Nu ik het
teruglees, weet ik weer wat ik toen voelde en deed. Dat helpt bij het verwerken.’

11

Troost en herkenning

Jeroen hoopt dat het boek ook gebruikt kan worden bij gespreksgroepen over rouw en ver-
driet. ‘Ik hoop van harte dat de verhalen voor veel mensen herkenning en een beetje troost
kunnen bieden. Dat ze weten dat ze niet de enigen zijn die rouw zo ervaren. En dat ze verder
kunnen met hun leven, hoe moeilijk dat soms ook is.’
‘Het schrijven heeft me erg geholpen in het rouwproces. Vooral omdat ik op het moment zelf
min of meer in een soort overlevingsstand ben gegaan en veel dingen ben vergeten.’

Corona, griep, vaccineren fabels en feiten

door Hans van den Bossche
Het coronavirus gaat ons ook de komende maanden nog bezighouden. Het is niet
anders. Optimistisch gedacht kunnen wij het eerste kwartaal van 2021 met vaccineren
starten tegen dit nieuwe en verraderlijke virus. Ook nu zijn
wij in staat met gerichte medicatie de na een corona-infectie
optredende symptomen effectief te bestrijden.
Het virus zélf verjagen kunnen wij niet.
Een virus jaag je niet weg, en dat is iets wat wij eigenlijk al heel lang weten. Vandaar dat wij in
Europa al jarenlang vaccinatieprogramma’s kennen, voor hele jonge kinderen én voor oude-
ren. Tetanus, kinkhoest, bof en polio om er maar een paar vervelende te noemen, zijn ook niet
weg. Met tijdig vaccineren, voorkomen wij dat wij door een besmetting (ernstig) ziek worden.
Het staat onomstotelijk vast dat deze vaccinaties effectief zijn en niet of nauwelijks gepaard
gaan met (vervelende) bijwerkingen.

Griepvaccinatie

De komende weken start de huisarts met de jaarlijkse griepvaccinatie. Elk jaar wordt op basis
van data uit de hele wereld een nieuwe ‘cocktail’ samenge-
steld, die uiteraard uitvoerig getest is.
Dit jaar komt iedereen die is geboren vóór 1 mei 1961 voor
deze vaccinatie in aanmerking.
Ook wordt zorgmedewerkers geadviseerd zich te laten
vaccineren.

illustratie: www.nu.nl

12

Pneumokokkenvaccinatie

Nieuw in het programma is dit jaar de pneumokokkenvaccinatie. De pneumokok is een
bacterie, die bij mensen - met een verminderde weerstand - nare ziektes kan veroorzaken.
Patiënten die dit jaar 73 tot en met 79 jaar worden (geboren tussen 1941 t/m 1947) komen
op basis van hun leeftijd óók in aanmerking voor de pneumokokkenvaccinatie.

Duidelijkheid

Voor alle duidelijkheid: er is géén bewijs dat een griepvaccin tegen het coronavirus beschermt,
maar ook niet dat dit juist corona kan veroorzaken. Er doen op internet echter de meest wilde
verhalen de ronde. Dat kunnen wij hier gerust en overtuigend af doen als ‘nepnieuws’.
Het is wél zo dat vooral het griepvaccin indirecte voordelen kan hebben tijdens deze coro-
na-pandemie, aangezien het ervoor zorgt dat het aantal gewone griepgevallen beperkt blijft.
En hierdoor neemt het aantal complicaties, zoals longontsteking vermoedelijk af en belanden
er dus mogelijk minder mensen in het ziekenhuis.
Dan blijft de druk op de ziekenhuizen ook werkbaar en blijven er ziekenhuisbedden vrij voor
mensen die een opname nodig hebben. Dit laatste sluit ook aan bij het doel van ‘flatten the
curve’, waarmee wij samen ervoor zorgen dat de gezondheidszorg niet overbelast raakt.

 Het grote misverstand

Bij veel mensen leeft het idee, dat het onmogelijk, of niet gewenst, of ‘gevaarlijk’ is de huisarts
te bezoeken.
Maar niets is minder waar! U kunt als vanouds bij klachten uw huisarts bezoeken.
Maar zolang wij nog geen grip op het coronavirus hebben, gelden er wel andere regels.
• U kunt uitsluitend op afspraak terecht, nadat u met de assistente een afspraak heeft
gemaakt.
• De assistente stelt u telefonisch altijd een
aantal extra (corona-gerelateerde) vragen.
• Als we vermoeden dat u een corona-infectie
heeft opgelopen, krijgt u direct van ons advies
hoe u moet handelen.
Wij hebben in huisartsenpraktijken in Nederland
in de periode van 9 maart tot 24 mei ongeveer 25
procent minder patiënten gezien (bron: Nivel opdr.
NZa). Dat geeft te denken.
Kennelijk heeft corona een extra drempel opge-
worpen, óf gaan mensen nu ineens anders met hun
klachten om…
Er is geen extra drempel opgeworpen, er is alleen
wat veranderd in de afsprakenprocedure. Zomaar
even de praktijk binnenlopen, is er niet meer bij.
Maar heus, dat komt wel weer. Verder neemt de
huisarts altijd tijd voor u als u dat nodig denkt te heben. En het spreekt voor zich dat de huis-
arts bij het vaccineren tegen griep en pneumokokken alle regels die bij corona horen in acht
neemt.
Hans van den Bossche
(POH-GGZ)
Huisartsenpraktijk Acacialaan Pijnacker

Column MARS 13

Met verbijstering heb ik de plannen gevolgd om in de
toekomst mensen op Mars te laten wonen. Ik moet eer-
lijk bekennen dat ik totaal niet technisch ben. Ik kan mij
bijvoorbeeld al verbazen over de werking van mijn voor-
deurbel. Ik ben wel redelijk goed in de zaken nuchter te
bekijken. Dus zet ik graag even alles op een rij.
Na een vlucht van ongeveer zeven maanden komen de
reizigers aan op een planeet waar de gemiddelde tem-
peratuur -/- 63 Celsius en tijdens de Martiaanse winter
zelfs -/- 140 Celsius is. Er zijn geen levensvatbare omstan-
digheden aanwezig, want water en zuurstof ontbreken.
Bovendien is de dampkring zo dun dat schadelijke stra-
ling van de zon niet wordt tegengehouden. Ook moeten
door Adriana Madderom er insecten meereizen, want die zijn voor de bestuiving
nodig als men daar iets gaat verbouwen. Pluimvee is
ook wenselijk, want een eitje op z’n tijd is best wel lekker. De bezoekers komen, gezien de
afstand, met een enorme jetlag aan en kunnen daar niet rondlopen zonder ruimtepak. Hoe
doen ze dat dan met de kippen? Krijgen die ook een ruimtepakje aan? Lijkt mij moeilijk eie-
ren leggen. En de insecten? Dat wordt precisiewerk!
Om de grond landbouw klaar te maken, moeten eerst de giftige stoffen die daarin aanwe-
zig zijn eruit worden gewassen. Helaas is er geen water voorhanden. Mars blijkt namelijk
vele malen droger te zijn dan de droogste plek op aarde. Een ruimte of kas moet gebouwd
en luchtdicht worden gemaakt. Misschien dat IKEA hier een gat in de markt ontdekt en zelf
raketten stuurt met de benodigde spullen.
Maar… waarom zo moeilijk doen terwijl onze aarde volmaakt is? Geen schadelijke straling.
En een magnetisch veld zorgt ervoor dat wij met beide benen stevig op de grond blijven
staan. In de Bijbel staat na iedere scheppingsdag: ‘En God zag dat het goed was’. Die zin
moet tegenwoordig helaas wel gelezen worden met de nadruk op wás. Want dat wij er een
puinhoop van maken, is duidelijk. Maar als geleerde hoofden karretjes op Mars kunnen
zetten, moet het voor hen toch een fluitje van een cent zijn om een irrigatiesysteem aan te
leggen in de Sahara, zodat bijna tien miljoen vierkante kilometer kan veranderen in een hof
van Eden! Als zoiets eenmaal op gang komt, zullen er nog meer woestijnen volgen en gaan
bloeien. Minder hongersnood, minder armoede en minder oorlogen, want: meer tevreden
mensen. Bovendien is het prijskaartje dat aan deze onderneming hangt, beduidend lager
dan een reis naar Mars.
Wij zijn duidelijk het spoor bijster en arrogant bovendien. Wordt de aarde te klein en te ver-
vuild? Geen probleem. Wij zoeken gewoon een andere planeet en beginnen daar voor ons-
zelf. Marskolonisten moeten helaas onder de grond gaan wonen om te overleven.
Dan worden we weer holbewoners…met of zonder voordeurbel.

Leeftijdbestendige aanpassingen nodig?
Ook daarvoor bent u bij ons aan het juiste adres!

15

Dubbele fotoshoot op dinsdagmiddag bij de Soete Suikerbol

‘Vier generaties op één foto’ door Edwin Feenstra

foto’s: Edwin Feenstra

Het is stilte voor de storm bij pannenkoekenboerderij De Soete Suikerbol. En dus alle gelegen-
heid voor een vier generatiesfoto met de familie van Marlène van Buuren-van Linschoten.

Op onderstaande foto staan Bart, opa, Roos en Marlène.

Op bovenstaande foto staan Marlène, Bart, Sam en oma.

Marlène van Buuren-van Linschoten komt uit een echte ondernemersfamilie, dus we kunnen
wel spreken van vier generaties ondernemers. Al moeten we nog gaan zien wat de jongste
telgen later gaan doen. Opa en oma komen beiden uit een bakkersgezin, hun vaders waren
ook bakkerondernemers en hebben het stokje doorgegeven aan hun kinderen en kleinkinde-
ren. Het zit hun dus in het bloed. Ook al zijn opa en oma inmiddels minder jong, ze denken
nog graag mee en bieden een helpende hand. Dit houdt ze betrokken en ‘jong’. Zelfs de ach-
terkleinkinderen doen al mee en proeven graag de nieuwe gerechten of staan model, zoals op
deze foto’s. ‘Het is zo fijn om met je familie te kunnen werken en op elkaar te kunnen bouwen.
Voor mijn familie is het heel normaal, maar eigenlijk is het best bijzonder’, aldus Marlène.

16

Lekker en gezond

Recept van Astrid: FRITTATE

door Yvonne Madderom

foto’s: Wim Madderom

Astrid is dol op koken. Bijna dagelijks probeert ze in haar keuken aan
de Duikersloot de lekkerste recepten uit.
Speciaal voor deze tweede editie van Pijnackers Kwartiertje maakte ze
voor ons een heerlijke FRITTATA. Een van origine Italiaans recept, dat in
Nederland als stevig gevulde omelet bekendstaat. Gezond en lekker en in
een handomdraai gemaakt! Wilt u meer weten over haar kookkunsten?
Volg haar blog op Instagram of de facebookpagina ‘De keuken van Astrid’.

FRITTATA (stevige omelet met onder meer diverse groente)

Ingrediënten: • 4 eieren
• 2 eetlepels kruidenroomkaas
• 1 theelepel zwarte peper
• 2 lente-uitjes (in kleine stukjes gesneden)
• Een halve rode paprika (in reepjes gesneden)
• 50 gram kastanjechampignons (in plakjes gesneden)
• Olijfolie
Eventueel naar smaak toevoegen: stukjes tonijn, stukjes zalm en andere groentes.

Garnering: • 4 snoeptomaatjes (in plakjes gesneden)
• 1 eetlepel geraspte kaas (naar eigen smaak)
• Peterselie

Materialen: • Groentenmes
• Glazen kom
• Garde
• Koekenpan met deksel (20 cm doorsnede)

Bereiding:
Klop de eieren los, met de zwarte peper en de roomkaas in de
glazen kom. Bak de voorgesneden groenten op hoog vuur in een
scheutje olijfolie. Zet de warmtebron lager, voeg het ei-mengsel toe
en doe het deksel op de koekenpan. Voeg na een paar minuten, als
het mengsel iets is gestold, de tomaatjes, geraspte kaas en peterse-
lie toe. Houd het vuur laag en de deksel op de pan tot de bovenkant
is gestold.
EET SMAKELIJK!

Taalmaatje: samen Nederlands verbeteren 17

door Marguerite de Ruijter

In Nederland hebben 2,5 miljoen volwassenen moeite met lezen, schrijven en/of rekenen.
Daardoor hebben ze ook vaak moeite met een computer of een smartphone. Ook in onze
gemeente Pijnacker-Nootdorp zijn er veel mensen die laaggeletterd zijn, met alle gevol-
gen van dien. Vaak kunnen ze niet goed meekomen in de maatschappij, of zijn ze door de
taalachterstand minder zelfredzaam. Wie daar iets aan wil doen, kan zich inschrijven als
gratis taalmaatje bij bibliotheek Oostland.

Taalmaatjes zijn er voor mensen die hun Nederlands willen verbeteren. Dat zijn volwassenen
in alle leeftijdscategorieën. Als Nederlands sprekende vrijwilliger ga je voor een bepaalde
periode wekelijks aan de slag met het oefenen van de Nederlandse taal. Hoe lang dat is, hangt
af van de vraag van de deelnemer. Die kan namelijk heel specifiek gericht zijn op het aanleren
van een bepaalde vaardigheid of doel. Bijvoorbeeld beter kunnen meedoen aan de samenle-
ving of het vinden van een passende baan.

Samen spreek je af aan welke doelen jullie willen werken en hoe je dit gaat doen. Word je Taal-
maatje, dan krijg je uiteraard ondersteuning. Taalmaatjes volgen de basistraining van Stichting
Lezen & Schrijven. Daarnaast organiseert Bibliotheek Oostland regelmatig interessante bijeen-
komsten, trainingen en workshops. Het is dus niet alleen leuk om te doen, je steekt er ook veel
van op.

Meer weten? Kijk op www.bibliotheekoostland.nl. Of vraag een kennismakingsgesprek aan bij
Kimberley Steenbergen (06 45 68 45 90) of Ilse van der Bilt (06 49 26 95 89).

18

Kunt u alle verborgen woorden vinden in de woordzoekers?

Woordzoeker BEWEGEN en GEZOND

 BADMINTON

 DANSEN

 GOLF

 JEUDEBOULES

 SKIËN

 VOETBAL

 BILJARTEN

 DARTEN

 GYMNASTIEK

 LANGLAUFEN

 TENNIS

 ZEILEN

 BOWLEN

11-9-2020  FIETSEN
HOCKEYwoordzoekermaken.nl



Gezond SCHAATSEN
TURNEN


Naam ______________________ DaZtWumEM__M___E_N_______________

 ANANAS Kun jij alle verborgen woorden vinden in deze woordzoeker?
 BESSEN
 BRAMEN I BCB FNPKKMBR I SK J G I
 COURGETTE ME V J EWK B I N K I V I J GE N
 RODEKOOL I CBROCCO L I FQOE I A AM
 TOMATEN F CP B E S S ENS L S SONOQV
 WORTEL L H EMY V L E P AOD A I EWX X
 ASPERGES V AWK RWB I I L N A NMN B L O
 BIETJES YMUDEMNROHSOA TOAOV
 BROCCOLI PPUDOAAOAPESNZ BNOR
 GEMBER R I I P Z T K N E MWE A H E A K E
 MANGO PGB I AMQRGOE E HN I A E B
 SPERZIEBONEN QNE L E PGQROT NOT Z NDM
 TUINBOON HOHOKERTOT SOFORZOE
 BANAAN J N L I SWE I E L B I CME V RG
 BLOEMKOOL T BWP I L QG K N L N S A P J WQ
 CHAMPIGNON S I T SSPRO I ABXMT SGA T
 KIWI H I D U H U V U T C N R Y E L TWH
 PAPRIKA I J L EOD TWKMKQV N L ME S
 SPINAZIE P EWC B I E T J E S D L K N HO F
 VIJGEN

ANANAS ASPERGES BANAAN
BESSEN BIETJES BLOEMKOOL

19

Win een bundel met oorlogsverhalen

Oostland Literair schrijft over 75 jaar vrijheid

Je zou het door de wereldwijde pandemie bijna
vergeten, maar dit jaar is het 75 jaar geleden dat
ons land door de geallieerden van Nazi-Duitsland
werd bevrijd. Maar wat weten jongeren nog
over de Tweede Wereldoorlog? En hoe is het om
75 jaar in vrijheid te leven?
In maart verscheen er een verhalenbundel over
van Oostland Literair. En Pijnackers Kwartiertje
mag een exemplaar gratis weggeven.

In 2020, 75 jaar vrijheid bundelen auteurs en dichters uit
onze omgeving verhalen en gedichten over vrijheid in de
ruimste zin van het woord. Over soldaten, verzetshelden,
over gewone mensen van toen en nu. Wat ze dachten,
denken, hoe ze handelden en handelen. Verhalen die je
bijblijven, ontroeren en aan het denken zetten.
De eerste bundels werden op 11 maart uitgereikt aan de
burgemeesters van Pijnacker-Nootdorp en Lansingerland.
Dat was nog net voor corona roet in het eten gooide en bij-
eenkomsten niet meer doorgingen. De toen nog driejarige
Phoenix Sie die op de cover van het boek staat, reikte hen de eerste exemplaren uit.
Ook Libanon-veteraan Jos Thewessen kreeg een eerste exemplaar.

Auteurs en dichters

Veertien auteurs werkten aan de bundel mee en
schreven zowel verhalen als gedichten voor de uitgave,
onder hen twee gastschrijvers. De auteurs zijn: Theo
Akse, Kim Bengtsen, Femmy ten Cate, Hans Cieremans,
Jeroen den Harder, Dirk Langstraat, Adriana Madderom,
Gerard van de Schootbrugge, Rianne Sie-van Dijk,
Marguerite de Ruijter, Nick Steenkamp, Ineke Verkade,
Willem de Vreede en Arno Weijgertse.

Gratis boek

Het boek is (online) bij elke boekhandel te bestellen.
Maar we geven er ook graag een weg aan iemand die in
deze tijd wel iets extra’s verdient. Kent u iemand die daar-
voor in aanmerking komt? Stuur ons een mail met uw
motivatie en wie weet, is dit gratis exemplaar voor u.

20

Perronmedewerker bij de Hofpleinlijn

door Yvonne Madderom

foto: Wim Madderom & Wim Calsijn/Archief

Dorpsgenoot Wim Calsijn startte
1 augustus 1956 als zeventienjarige
perronmedewerker. Later kwam hij
bij de nieuwe Hofpleinlijn werken.
Na veertig dienstjaren ging hij in april
1997 met de toenmalige VUT
(Vervroegde Uitdiensttreding).

De nu 81-jarige man heeft een actief le- Het echtpaar Calsijn
ven gehad. Hij vertelt aan de Parklaan vol
enthousiasme over zijn leven als NS-medewerker. Zijn ouders kwamen oorspronkelijk uit
Krabbendijke. Later woonde hij in Leiden, waar hij na de mulo op het station zijn carrière bij
de Nederlandsche Spoorwegen begon. Hij was toen nog maar zeventien jaar.

Het werk bestond voor een perronmedewerker vaak uit het in- en uitladen van pakjes en
speelgoed. Het toenmalige vervoersbedrijf Van Gent en Loos zorgde voor de verdere distri-
butie in de regio. Tussendoor moest Wim in dienst om voor de periode van 21 maanden bij
de Marine te dienen. Zijn training was in Voorschoten en de opleiding in Hilversum. Na zijn
diensttijd vervolgde hij zijn werkzaamheden bij de NS.

Dure liefde

Naast zijn werk als ambtenaar bij het spoor speelde Wim
klarinet en saxofoon bij Muziekkorps Concordia. Hij heeft
nog steeds mooie herinneringen aan de verschillende
taptoes waaraan hij heeft meegewerkt. In die tijd was er
een uitvoering in Warmond. Een heel spektakel waarbij er
Majorettes vooropliepen. Eén van hen viel Wim bijzonder
op… Het heeft hem aardig wat centjes gekost om zijn aan-
staande te bezoeken, want in die tijd werd er iedere keer
10 cent tol gevraagd als hij over de brug naar zijn meissie
ging. In 1963 zijn ze getrouwd.
Voor pasgetrouwde stellen was het moeilijk om aan een
eigen behuizing te komen en daarom trok het stel in bij
de ouders van Wim. Op de zolder werd een eigen, zij het
bescheiden, plekje gecreëerd. Het was zo klein, dat de
wieg van de pas geboren oudste dochter tussen de deur en
het bed stond. Mevrouw Calsijn vertelt dat zij pas kon gaan
slapen als haar man ’s avonds na het musiceren was thuisgekomen.
‘In die tijd werd er iedere keer 10 cent tol gevraagd als Wim over de brug naar zijn meissie ging.’

21

Kaartjes verkopen

De functie van perronopzichter werd afgeschaft en na
tien jaar Leiden kreeg de heer Calsijn een baan bij de nieuwe
Hofpleinlijn in Pijnacker aangeboden. Met twaalf man sterk
werd het vervoer en transport per trein geregeld.
Pijnacker had een eigen groenteveiling en in die tijd werden
komkommers en tomaten richting Duitsland vervoerd. Ook
kolen werden voor lange tijd per trein getransporteerd.
Het reizen per trein kwam ook op gang, er moesten kaartjes
worden verkocht en seinen bediend.
Vanwege de nieuwe functie verhuisde het gezin vanuit Leiden naar de Kastanjelaan in
Pijnacker. Het gezin was compleet toen er later nog een zoon en een dochter bijkwamen.
Wim zat intussen niet stil en studeerde naast zijn werk in de avonduren. Eerst havo in
Pijnacker en later vwo in Delft.

Handmatig koppelen

Na vijf jaar Pijnacker kwam de overplaatsing
naar Rotterdam-Zuid op het kantoor aan de
2e Rozenstraat, vlakbij de Wilhelminakade.
Als assistent-personeelschef zorgde hij voor het
indelen van diensten. Een hele klus, want er was
een tekort aan rangeerpersoneel.
In die tijd moesten alle wagons nog handmatig
worden gekoppeld. Gedurende veertig jaar heeft
hij zichzelf uitgedaagd, studies gevolgd en steeds
hogere functies binnen de Nederlandsche spoorwegen vervuld, tot hij uiteindelijk als perso-
neelschef in 1997 met de VUT ging.

Vrijwilligerswerk

Achter de geraniums zitten was er niet bij, want als vrijwilliger was er ook genoeg te doen.
Als pensionaris reisde hij eens in de drie maanden per trein naar Utrecht om te vergaderen
als afgevaardigde bij pensioenfondsoverleg voor
het spoorwegpersoneel. Het echtpaar Calsijn zette
zich verder zo’n 35 jaar in voor voetbalvereniging
DSVP. Wim is vrij sportief. Hij toerde regelmatig
op zondag op de racefiets als lid van de fietsclub
Pijnacker. En hij was als jeugdleider actief betrok-
ken bij de Notelaer aan de Nieuwkoopseweg in
Pijnacker.

Zeven jaar geleden kreeg hij gezondheidsklachten.
Operaties volgden en alle werkzaamheden werden
stopgezet. Gelukkig gaat het door de voorgeschre-
ven medicatie goed, het leverde echter wel beper-
kingen op. Autorijden en fietsen is er niet meer bij
en Wim werd afhankelijk van zijn familie. Ook zijn
woning aan de Parklaan is te ver van het centrum

22
en winkels om er lopend naartoe te gaan. En overal de kinderen voor inschakelen, wil het echt-
paar niet. Gelukkig is hun bakker bereid op vrijdag voor brood en iets lekkers bij de koffie te
zorgen. Zo was er tijdens ons interview toch nog tompouce bij de koffie!

Buurtbus rijdt niet

Het echtpaar ging ook vaak met de
buurtbus, tot die een paar weken
terug opeens niet meer reed. Ge-
lukkig had de krantenbezorger, vrij-
williger op de buurtbus, een briefje
in de bus gedaan. Anders had het
echtpaar van niets geweten. Zon-
der buurtbus zitten ze erg onthand.
Dat betekent geen bezoekjes naar
de markt meer om groente en
fruit in te kopen. Gelukkig rijdt de
Buurtbus sinds 21 september weer.

De gemeente Pijnacker ligt aan het eerste in Nederland gecertificeerde baanvak, te weten
Rotterdam Hofplein - Den Haag. Op 26 september 1908 vond de eerste officiële treinrit plaats.
Die ging niet over één nacht ijs: het was een tijdrovende klus en de aanleg van deze lijn van-
uit Rotterdam leverde veel problemen op. Na de stations van Laan van Nieuw Oost-Indië en
Leidschendam-Voorburg koos men bij aanleg van het baanvak in zuidelijke richting voor een
‘rechte baan’. Hierdoor kwam er een stationsgebouw dichtbij de bebouwde kom.

BEWEGEN IS GEZOND! 23
door Yvonne Madderom

Hoe ouder iemand wordt, hoe minder hij sport, blijkt uit onderzoek van het Rijksinstituut
voor Volksgezondheid (RIVM). Hoe komt het dat ouderen minder bewegen dan (jong)
volwassenen? Wat belemmert en wat motiveert ouderen? En hoe kunnen we drempels
wegnemen om toch iets aan sport te doen? Is Covid-19 echt de boosdoener dat we nu zo
weinig actief zijn? Of speelt er meer?

Nederlandse ouderen van 65 tot 80 jaar en ouder voldoen nog maar voor 77 procent aan de
beweegrichtlijnen. Van de ouderen boven de 80 jaar is dat slechts 49 procent. Het RIVM komt
met verschillende redenen. Allereerst zijn deze ouderen opgegroeid in een tijd dat sport en
beweging in je vrije tijd niet zo gewoon was als nu. Verder zijn gezondheids- of mobiliteitspro-
blemen of gewoon bang zijn om te vallen voor ouderen redenen om niet te sporten.
Daarnaast lukt het niet iedereen om actief te kunnen blijven met een spelletje golf, partijtje
tennis, zwemmen of wandelen. Ook liggen veel activiteiten van Stichting Welzijn & Ondersteu-
ning Pijnacker-Nootdorp (SWOP) door Covid-19 nog stil. Al zijn er plannen om langzamerhand
weer met wandelingen en kerkdiensten voor ouderen te beginnen.

Hometrainer en wandelen
Mijn opa van bijna negentig had een
hometrainer in de gang staan waarop hij
oefeningen kon doen. Hij hoefde dus niet de
deur uit naar een sportzaal of organisatie,
want dagelijks tien minuten ‘fietsen’ hield
hem fit. Voor ons als kleinkinderen was
deze hometrainer ook geweldig om de tijd
afbeelding bron: www.kennisbanksportenbewegen.nl.
mee te verdrijven als we met onze ouders op bezoek kwamen. Trouwens, opa kwam hoe dan
ook aan ‘goed bewegen’ toe door dagelijks de boodschappen te doen. Als het brood zelfs maar
een dubbeltje elders goedkoper was, liep hij graag nog een blokje verder om het goedkopere
brood bij een andere bakker te halen. Een goed voorbeeld van een hoogbejaarde, doch nog
fitte en ondernemende man.

Fit via televisie

Zo zijn er meer wegen die naar Rome leiden. Ze kosten weinig tot niets en kunnen ondanks
Covid-19 zorgen voor de zo noodzakelijke beweging. Iedere morgen rond negen uur op NPO2
worden onder leiding van Olga Commandeur oefeningen gedaan om fit en energiek te blijven.
Erica Terpstra, voormalig zwemkampioen, is fan en doet iedere ochtend trouw mee. Het kost
haar weinig moeite nu ze ouder is om zo fit te blijven, vertelde ze onlangs lachend tijdens een
interview.

Voorkom veel stilzitten!

Volgens het RIVM is bewegen goed, maar meer bewegen beter. Daarom adviseert het RIVM
om minstens 150 minuten per week (is plm. 20 minuten per dag) aan matig intensieve inspan-
ning, verspreid over diverse dagen te doen. En minstens twee keer per week spier- en botver-
sterkende activiteiten. De grootste tip: voorkom veel stilzitten.
Het is heel belangrijk om blijvend te bewegen en met name voor ouderen aangevuld met
balansoefeningen. Die zorgen ervoor dat je beter in evenwicht blijft en minder snel valt.
We geven drie eenvoudige oefeningen die u makkelijk thuis kunt doen.

1. De touw-wandeling 24

De touw-wandeling is precies wat de naam doet vermoeden, u loopt over een touw.
Leg een touw, draad of lint in een rechte lijn van de ene kant naar de andere kant op de vloer.
Probeer er vervolgens overheen te lopen. Spreid uw armen wijd open, terwijl u loopt en zorg
dat u uw voeten steeds op de lijn neerzet. Probeer tenminste vijftien tot twintig stappen op
het touw te zetten. Op een touw lopen, draagt bij aan een goede coördinatie en balans.

2. Flamingo

Flamingo is een eenvoudige oefening die niet alleen de balans verbetert, maar u ook helpt aan
uw houding te werken. Het gaat als volgt: ga op één voet staan en houd de andere omhoog.
Plaats ter ondersteuning uw hand op een stoel of een ander voorwerp en strek het andere
been naar voren. Zorg ervoor dat uw rug, schouders en hoofd recht blijven.

25afbeelding bron: www.kennisbanksportenbewegen.nl

3. Stoel-squats (kniebuigingen)

Ga voor een stoel staan en zorg ervoor dat uw benen op heupbreedte van elkaar staan. Til uw
borst iets op, terwijl u uw rug recht houdt en naar voren buigt alsof u gaat zitten. Zorg ervoor
dat u ook uw knieën buigt. Op dit punt moet uw hele lichaam naar voren leunen, beginnen bij
de heupen. Als het lukt, zweeft u een paar seconden boven de stoel. Anders pauzeert u
even voordat u gaat zitten. Probeer ongeveer 10 - 15 seconden in positie te blijven, voordat u
uw voeten omhoogtrekt om de oorspronkelijke staande positie
te hervatten.
Lukt het niet zelfstandig deze oefeningen te doen?
Vraag dan een mantelzorger, kind of kleinkind om hulp. Veel succes!

Dankbaar werk voor vrijwilligers 26
door Edwin Feenstra
Even samen een eindje om
foto: Wim Madderom
Gelukkig zie je weer regelmatig
mensen die even een wandeling
maken met kennissen in de wijk.
Dankbaar werk, vooral in deze
tijd, waarin het sociale isolement
nog steeds groot is.

Toch zijn er nog heel veel mensen
die bijna niet buiten komen.
Dit omdat ze alleen zijn of omdat
hun familie ver weg woont.
Gelukkig zijn er voor deze mensen
genoeg vrijwilligers die samen met
hen willen wandelen. Dankbaar
werk dat zeker wordt gewaardeerd.
Deze foto is een ode aan al deze
vrijwilligers. Dank jullie wel. Op de foto staat mevrouw De Weger die het prachtig vindt dat ze
op de gevoelige plaat is vastgelegd.

Pijnacker-Nootdorp Fair Trade? 27

Ongeveer zeven jaar geleden ging de werkgroep Fair2PN van start met als doelstelling
van Pijnacker-Nootdorp een Fair Trade-gemeente te maken. Het idee is om dit voor het
einde van het jaar voor elkaar te hebben.

Fair Trade staat voor eerlijke handel.
Producten met het keurmerk Fair Trade zijn
tot stand gekomen met respect voor mens en
milieu. De producenten, waar ook ter wereld,
krijgen een reële prijs en hebben tijdens de
productie en verwerking ervoor gezorgd dat
ze zo duurzaam mogelijk produceren. Tegelijk
hebben hun medewerkers onder goede en
gezonde omstandigheden kunnen werken, Foto herstart Fair Trade.

tegen een reële vergoeding. Om dat keurmerk te voeren en bij de entree van de gemeente een
bord neer te zetten met ‘deze gemeente is Fair Trade’ moet aan een aantal eisen worden vol-
daan. Een minimum aantal restaurants en winkels moet aan de Fair Trade-eisen voldoen: mi-
nimaal één Wereldwinkel, minimaal acht supermarkten, minimaal drie giftshops/cadeau-win-
kels, minimaal twee zaken op het gebied van vrije tijd en recreatie en tot slot minimaal zes
restaurants. Verder moeten minimaal vijftien bedrijven en maatschappelijke organisaties een
minimaal aantal Fair Trade-artikelen gebruiken. Het gaat daarbij om eigen gebruik van koffie,
thee, cacao en eventuele bijkomende pro-
ducten.
De werkgroep begon enthousiast, maar
bleef toch halverwege steken. Opgeven is
geen optie en dus maken een paar leden
van de werkgroep een doorstart. Ze gaan
diverse restaurants en horecagelegenhe-
den in de gemeente benaderen en
vragen na te denken over meedoen
aan Fair Trade.

Voor verdere informatie:
Heily van der Jagt (06 44 99 45 23)
en Sjaak Oudshoorn (06 37 12 22 22),
Werkgroep Fair2PN.

Mail naar: [email protected].
Wie zich wil aansluiten bij de iets
uitgedunde werkgroep is eveneens
van harte welkom.

De werkgroep organiseerde onder
meer fietstochten met onderweg
‘faire’ consumpties.

Na 75 jaar nog steeds hand in hand 28

Zijn jullie nou nog altijd verliefd op elkaar? Die vraag stellen mensen wel eens als ze
Jan en Corry Tak hand in hand door Pijnacker zien lopen. Corry antwoordt dan:
‘Welnee man, maar als we elkaar niet
vasthouden, dan rollen we om.’
In werkelijkheid zijn de twee 91-jarigen
na 75 jaar nog steeds niet op elkaar
uitgekeken.

Ze leerden elkaar kennen op 14 juli 1945,
kort na de oorlog dus. Dat ging via een broer
van Corry, Coenraad Versteeg, die vriend
was met Jan Tak. Het was meteen raak en
het bleef raak. Eind oktober zijn
ze 67 jaar getrouwd. Bovendien wonen ze Jan en Corry Tak.

vijftig jaar in Pijnacker. Ze vinden het een zegen dat ze samen zo gezellig met elkaar oud mogen
worden en ze genieten nog volop van het leven.
Corry en Jan komen beiden uit Dordrecht. Daar woonden ze ook de eerste jaren van hun hu-
welijk. Ze ging allebei naar de mulo. Corry kon goed leren, maar moest na anderhalf jaar studie
als oudste van zeven kinderen in het huishouden gaan helpen, omdat haar moeder het niet
meer aankon. Daar ging de opleiding van Corry.
Ze was later blij dat ze Jan Tak tegen het lijf liep. Jan maakte de mulo wel af, maar moest van
vader Kees wel meteen gaan werken. Door allerlei extra opleidingen te volgen, kon hij op een
zeker moment docent worden in het techniekonderwijs. Hij werkte eerst nog even bij het
Dordts Dagblad, toen een jaar bij de Raad van de Arbeid en vervolgens een jaar bij bruggen-
bouwer Penn & Bauduin. Daarna werd hij docent bij een lts. Na ongeveer tien jaar ging hij les-
geven bij een mts in Den Haag Zuid: de Marinus A. Potterschool. Daar werkte hij tot zijn pensi-
oen. Het werk was de reden dat het gezin in Voorburg ging wonen. Toen de flat aan de Allard
Piersonkade daar te klein werd, konden ze in Pijnacker een huis kopen. Dat was in 1970.
Ze gingen wonen aan de Kamerlingh Onneslaan in Pijnacker-Noord. Later verkasten ze naar
een seniorenwoning aan de Louise de Colignystraat langs de spoorlijn. Daar wonen ze nog
steeds gezellig en zelfstandig, met alle voorzieningen op de begane grond.
Corry en Jan hebben drie kinderen, Lynde, Mieke en Coen, en vier kleinkinderen. Ze zijn heel
blij met de kinderen en de kleinkinderen, van wie er eind januari een promoveerde op een in-
gewikkeld onderwerp uit de celbiologie. Gelukkig konden ze toen - nog net voor de coronatijd -
de promotie meemaken in Utrecht. Opa en oma zaten op de eerste rij.
Jan Tak heeft dus een groot deel van zijn arbeidzame leven op de al gememoreerde mts in Den
Haag gewerkt. Eerst als docent Constructieleer en nog een paar technische vakken en de laat-
ste drie jaar van zijn loopbaan als directeur van de school. Jan doet daar heel bescheiden over
en zegt dat hij ‘omhoog gevallen was’.
Heel toevallig is tijdens ons bezoek aan de familie Tak ook een oud-leerling en tevens oud-col-
lega met zijn partner aanwezig. Dat zijn Ken Lautenslager en echtgenote Marlice. Zij wonen
aan de Katwijkerlaan en komen even langs bij Jan en Corry omdat Ken zijn bril een beetje on-
gelukkig heeft gerepareerd. Terwijl de opticien de boel herstelt, komen ze even op de koffie.
Ken is zowel oud-leerling als voormalig collega van Jan Tak, die bij de leerlingen zo geliefd was
dat ze op zijn verjaardag zelfs een mooi cadeau voor hem in petto hadden. ‘Meneer Tak was
een geweldige docent die heel goed met ons als leerlingen omging. Hij was mild in zijn oordeel

29

en hij zei nooit dat iets slecht was of dat je iets slecht had gedaan. Hij verpakte het altijd posi-
tief en zei dan: heb je er wel eens aan gedacht om het zo of zo te doen?’
Jan Tak is blij dat Ken het zegt en laat de complimenten rustig over zich heenkomen. Toen hij
op zijn zestigste met pensioen ging, was het groot feest op school en ontving hij van zijn colle-
ga’s een ‘eigengemaakte’ zonnewijzer, die nog steeds in de achtertuin staat te schitteren.
Jan Tak kan heel goed relativeren en beschikt over het nodige gevoel voor humor. Heel lang
was hij verbonden aan het
Pijnackers Mannenkoor en
maakte hij de verslagen van
de jaarvergadering zodanig,
dat de notulen in de goede zin
van het woord ‘lachwekkend’
waren. Het ondeugende en
het speelse heeft ook Corry
altijd erg aangesproken. Zoals
gezegd: ze is na 75 jaar nog
heel blij met hem!
Als er iets te vieren valt, is
het echtpaar Tak veelvuldig
van de partij. Hun ‘stamkroeg’
is Brasserie en Restaurant
JJaann hTaekb beennoguedm- caoallektgatoK eennhLijaaufts ecnhselaidgenra .mZevsatnaad ne bscijhdoeo zl.onnew ijzer die ze voor Brocante.

In de coronatijd zei Jan tegen Aad Scholtes van Brocante:
‘Ga maar weer gauw open, want ik hou veel te veel geld in mijn zak.’
Toen Brocante weer openging, ging Jan Tak tegen de vlakte in zijn eigen voortuin. Hij wilde een
stevig verankerd stuk onkruid wegtrekken. Dat lukte met krachtzetten, maar toen het onkruid
losschoot, viel Jan op zijn rug. Spieren en andere onderdelen waren zodanig gekneusd, dat hij
weken aan huis was gekluisterd.
De pijn werd bestreden met een zwaar middel dat vervolgens zijn eetlust onderuithaalde. Jan
viel wat kilo’s af en daarom komt het goed van pas dat de verslaggever tompoucen heeft mee-
gebracht. Jan komt gelukkig weer aan en hoopt binnenkort met Corry hand en hand door het
dorp te kunnen lopen.

‘Ga maar weer gauw open, want ik hou veel te veel geld in mijn zak.’

Borrelen in
coronatijd!

Deze foto kreeg de redactie
van Peter de Vreede. Samen
met zijn fietsvriendenclub
Delfgauw nuttigt hij op humo-
ristische wijze een drankje.

Op foto van links naar rechts: Jaap, Thijs,
Peter, Nico, Jeanne, Thea, Hilda en Tiny.

30

‘Mensen blij maken is het leukste wat er is’

Vriendenclub zet ouderen en zorgprofessionals in het zonnetje

Stichting de Vrienden van… Een groep van vijftien vrien-
den uit de regio Krimpen met het hart op de goede plek,
ondersteunt verschillende goede doelen. Dat doen ze
zowel financieel, maar zeker ook met de hand, want de
vrienden zijn niet te beroerd om zelf de handen flink uit
de mouwen te steken. De groep heeft het ook mogelijk
gemaakt dat u deze krant gratis in de bus krijgt. ‘Mensen
blij maken, is het leukste wat er is’, aldus Arthur Bouw
(een van de initiatiefnemers).

richt zich op iedereen die wel wat extra
hulp kan gebruiken. Zo loopt er nu een boodschappengeldactie
voor zzp’ers die zwaar door de coronacrisis zijn getroffen. Ook
hebben de vrienden samen met twee andere stichtingen Blije
Gift-tassen gevuld met eten en speelgoed voor gezinnen met
kinderen die wel een extraatje kunnen gebruiken. Verder houden
ze ieder jaar een winterkledingactie voor gezinnen en alleen-
staanden die in structurele armoede opgroeien. En verzamelt
de vriendengroep regelmatig met ludieke acties geld in voor het
Sophia Kinderziekenhuis.
Stuk voor stuk mensen met het hart op de juiste plek dus.

Kera Bijoux: een begrip in Pijnacker 31

De sieraden-, kralen- en hobbywinkel is al ruim achtien
jaar een begrip in Pijnacker. De winkel werd opgericht
door Cock Hoekstra. Sinds januari zijn Margriet en Sabina
de trotse eigenaren en ze hebben het interieur van het
monumentale pand aan de Kerkweg 21 flink verbouwd.
Binnen staan nu antieke meubels, zoals originele letter-
kasten.

Wij spraken in de winkel met eigenaar Sabina en zij vertelde:
‘Naast ons grote assortiment kralen kan men bij ons terecht
voor leuke originele hobby-artikelen. Zoals de mooie lijn van
Atelier Pippilotta. Dit zijn ‘doe-het-zelf’-viltpakketjes die eenvoudig te maken zijn en daarom
kan iedereen eraan beginnen. En als het poppetje klaar is, kan dit natuurlijk een prachtig
cadeau zijn om bijvoorbeeld aan de kleinkinderen te geven.’

Sabina vervolgt: ‘Wij ontwerpen ook onze eigen knutselpakketjes, bijpassend aan het seizoen.
Deze periode is dat het ‘vosje, zonnebloem en paddestoel’.
Zeer geschikt om samen met de kleinkinderen te maken.’

Deze gezellige winkel is geopend op
woensdag t/m vrijdag van 10.00 - 12.30 en 13.30 - 17.00 uur
en zaterdag van 10.00 tot 17.00 uur

Wist u dat u bij Kera Bijoux terecht kunt voor het
repareren van sieraden, zoals kettingen opnieuw rij-
gen of om bijvoorbeeld een handige magneetsluiting
aan uw bestaande ketting te zetten?

Alex Car Service

APK & Onderhoud

RDW

erkend

Ambachtsweg 14b Pijnacker www.alexcarservice.nl
015-3695995 [email protected]
06-49734742

33

Beemdgras Pijnacker

Deurportret van Hanny en Bram Nowé

Gekke tijden zorgen voor creatieve oplossingen. Zo ontstonden er stoep- en
balkongesprekken, werden digitale kerkdiensten populair en kwam er ook
binnen de fotografie een nieuwe trend: deurportretten!

door Edwin Feenstra

foto: Edwin Feenstra

Het is donderdagmiddag
en ik bel aan bij een, voor
mij, heel bekend echtpaar.
Natuurlijk willen de twee
meewerken en de foto is
binnen enkele seconden
gemaakt. Twee hele lieve
mensen stralen vanaf hun
deurmat in de lens.
Mevrouw Nowé vertelt dat ze ‘s morgens heel vroeg boodschappen doet. Dan zijn er niet meer
dan tien tot vijftien mensen in de winkel. ‘En ik bewaak het huis ondertussen’, zegt haar man
met pretoogjes. Het was fijn ze weer even te spreken. ‘Kom je snel eens een bakje koffie doen?
Dan kletsen we bij’, zeggen ze nog als ik afscheid neem.

Oproep

Kent u iemand voor deze rubriek of wilt u zelf graag een keer in het zonnetje worden gezet?
Mail onze redactie en wie weet staat u volgende keer model.

34

Cultura’s make-over:

Van theatergebouw tot ‘Story House’

In de dorpsstraat van Nootdorp staat CulturA & Zo. Een
leuk kleinschalig theatergebouw waarin je theatervoor-
stellingen en cabaret kunt bijwonen. Tenminste, zo kennen
we het van vroeger… En zo was het voor de verbouwing.
Tegenwoordig is het veel meer dan dat, want Cultura
kreeg een make-over. Een soort ’Story House’, zoals ook
het Engelse Chester kent met een gevarieerd en verrassend
aanbod. Maar bovenal een plek van en voor de inwoners
van Nootdorp.

door Yvonne Madderom

foto’s: Wim Madderom

Wie nu Cultura binnenkomt, proeft meteen de gezellige,
intieme sfeer die er is gecreëerd. Er zijn steeds theatervoor-
stellingen, maar het originele theaterconcept is bij de verbouwing volledig op z’n kop gezet.
CulturA & Zo is nu een plek waar jong en oud gemakkelijk binnenlopen, zich welkom voelen en
van alles kunnen doen en beleven. Een soort gemeenschapshuis dus met een gevarieerd en
verrassend aanbod aan uiteenlopende activiteiten.
De inwoners van Nootdorp zijn destijds bij de programmering betrokken en kwamen met ruim
vijftig ideetjes. Plannen die belangeloos konden worden uitgevoerd met de insteek om ’iets’
voor een ander te betekenen.

Kunst en sport

Opvallend is de inrichting met prachtige ontworpen vloer-
kleed, die de trap en ruimtes daarachter vullen. Een ode
aan de in 1671 in Nootdorp geboren Maria van Oosterwijck,
een van de eerste vrouwen die in de kunstwereld doorbrak.
Daarnaast de ‘Jan Janssen Lounge’ ter herinnering aan deze
oud-wielrenner en vroegere dorpsgenoot. Een leuke knusse
kamer aangevuld met enkele persoonlijke attributen, waar
Jan zijn familie en vrienden al uitnodigde om bij gelegenheid

zijn eigen verjaardag te vie-
ren. Op de muren staan veel
geschreven gedichten en poëzie van dorpsgenoten als Gerard
van de Schootbrugge (Sinterklaas), Willem de Vreede (net als
Gerard van Oostland Literair) en Anne Bosboom.

Kinderhoekje

De bibliotheek heeft een voorname plek. Door het hele ge-
bouw heen staan boekenkasten met een variatie aan boeken
uitgestald. Ook aan de kleinste inwoners is gedacht. Zij kun-
nen achterin het gebouw op geheel eigen wijze in hun eigen
ruimte boeken lezen. Voor Corona werd er zelfs op eigen initia-
tief door een lieve oude oma regelmatig voorgelezen.

Naast een klein theater zijn er enkele ruimtes 35
waar vaste huurders als de muziekschool en
het danstheater hun activiteiten houden. Wie
even moet wachten, kan aan de bar een kopje
koffie, thee of iets anders bestellen. Je kunt
er ook zomaar binnenlopen om in een van de
gezellige hoekjes een boek te lezen. De horeca
is in handen van Jessica en Jules. Het gebouw
is zeven dagen per week van 9.00 tot 21.00 uur
geopend.

Opstarten na corona

Door de corona-maatregelen lagen alle
activiteiten in CulturA & Zo een tijd lang stil, maar nu begint alles langzamerhand weer. Mu-
ziek- en danslessen zijn weer opgestart, boeken worden weer uitgeleend en er zijn weer voor-
stellingen. Alles natuurlijk corona-proof.

In de theaterzaal zijn zitjes gemaakt, waar
plek is voor twintig tweepersoons bankjes en
waar iedereen in een knusse, veilige samen-
stelling cabaret en/of lezingen kunnen beluis-
teren.
Voor de ouderen organiseert de Stichting
Welzijn & Ondersteuning Pijnacker-Nootdorp
(SWOP) weer yoga, gymnastiek, tekenen,
schilderen, textiel bewerken en handwerken.
Daarnaast zijn er in de bovenruimte koffie- en
theemiddagen, waar per keer vijf tot zes
ouderen zich voor kunnen inschrijven.

Geïnteresseerd in het programma?
Kijk op de website www.culturaenzo.nl.
Het programma voor Cultura is nog lang niet
vol. Vindt u het leuk om mee te denken over
de filmprogrammering voor ouderen met bij-
voorbeeld films van vroeger? Meldt u zich dan
aan bij Jacqueline van Veen, coördinator Sociale
Programmering CulturA & Zo/SBJ Samen Sterk
[[email protected]]. Ook pianisten
of andere muzikanten die, ook op latere leeftijd, nog graag hun instrument bespelen, zijn van
harte welkom om hun muziek in voorprogramma’s te laten beluisteren.

36

Ds. Jelke de Jong over kerk zijn in coronatijd

‘Wij hebben nooit een dienst geschrapt’

door Marguerite de Ruijter

foto’s: Marja de Jong & Wiep Koehoorn

In Pijnacker-Noord staat
De Acker. Hier wordt elke zon-
dag een kerkdienst gehouden,
ook in coronatijd. Maximaal
veertig mensen wonen de
dienst op anderhalve meter
afstand van elkaar in de grote
zaal bij. Anderen kijken thuis Dominee Jelke de Jong
op de bank via een livestream
mee of doen dat in een klein groepje bij andere gemeenteleden thuis. Volgens domi-
nee Jelke de Jong toont dit de veerkracht van de kerk. ‘We hebben geen gebouwen of
kathedralen nodig. Samen vieren kan ook in een huiskamer.’

De gemeente is één van de vier wijkgemeenten van de Protestantse Kerk Nederland (PKN) in
Pijnacker en Delfgauw en heeft veel oudere leden. Voor hen was de komst van corona extra
zwaar, omdat ze opeens gedwongen thuis moesten blijven. ‘Wij hebben een belpastoraat
opgezet, belden mensen op en moedigden hen aan ons te bellen als ze zich eenzaam voel-
den. Ook hebben we ouderen aan de tablet gekregen, zodat ze met kinderen en kleinkinde-
ren kunnen videobellen en diensten volgen’, vertelt dominee De Jong over de eerste periode.
‘We hebben nooit een dienst geschrapt, alleen konden de eerste maand gemeenteleden
slechts digitaal de diensten volgen. Nu zijn er maximaal veertig personen aanwezig en mag er
ook weer worden gezongen.’
Het live meekijken beviel oudere en jongere gemeenteleden goed. ‘We horen dat ze zich veel
meer bij de dienst betrokken voelen, nu er een livestream is. We hadden al de radio-uitzen-
dingen via de kerkomroep, maar live beelden zien maakt dat ze zich veel meer gemeente
voelen. Zo is de kerk ook ooit begonnen, niet in kathedralen, maar in huiskamers. Het is dus
niet heel dramatisch dat we tijdelijk niet met z’n allen in één gebouw bij elkaar komen.’

Mediacursus

Voor de predikant (63) zelf betekende het live streamen ook een omslag, want hij staat nu ie-
dere preekbeurt voor de camera in de kerk. Iets wat hij een jaar geleden nooit voor mogelijk
had gehouden. ‘Ik ben geen echte mediaman,’ bekent hij, ‘maar ik vond het wel belangrijk
om meteen aan het begin van de coronacrisis een mediacursus te volgen. Ik preek nu ook via
een tablet, maar ik ben nog niet zo ver dat ik tijdens de dienst ook gebedsintenties via twitter
laat komen. Dat doet bijvoorbeeld mijn collega Robert Stigter uit Delfgauw weer wel. En ik
gebruik een groepsapp voor de jongeren in de kerk die bij mij catechisatie volgen.’

37

‘Ik ben niet echt een mediaman.’

Minder modern is het printen van een samenvatting van de preek. Maar dat heeft een re-
den. ‘Dat deed ik al voor coronatijd voor ouderen die de dienst via de kerkomroep wilden
volgen, maar dat doe ik nu ook voor onze nieuwe gemeenteleden. We hebben in onze wijk-
gemeente nogal wat nieuwe Nederlanders. Vaak jonge gezinnen van heel verschillende ach-
tergronden. Zij vertalen de preek thuis in hun eigen taal, zodat ook die gezinnen de dienst
kunnen begrijpen. Ze kennen De Acker vaak al door de Voedselbank die in dit gebouw is
gevestigd. Er komen verschillende buitenlandse vrouwen naar de vrouwen-koffieochtenden
die we hier houden. Binnenkort start deze activiteit weer.’

Aandacht voor jongeren

De coronacrisis heeft volgens De Jong zowel negatieve als positieve kanten. ‘Negatief is na-
tuurlijk de impact die dit virus op ons dagelijks leven heeft. In het begin van de crisis hadden
we alleen oog voor de kwetsbare groepen in onze samenleving en dachten veel mensen dat
jongeren zichzelf wel zouden redden. Ze waren digitaal vaardig en minder kwetsbaar voor
corona. Nu blijkt dat ook jongeren corona kunnen krijgen, door het stilleggen van activiteiten
erg eenzaam zijn en behoefte hebben aan fysiek contact.

Daarom pleit ik ervoor om het jeugdwerk van de kerk niet
meer stil te zetten, maar anders in te richten door bijvoor-
beeld in meer groepen samen te komen. En tegen jongeren
zou ik willen zeggen: blijf verjaardagen en belangrijke
momenten vieren! Nodig vrienden in groepjes van zes
met een tijdslot uit. Dan is er meer mogelijk dan je denkt.’

Cultuurswitch
‘Er zijn ook positieve kanten. Het virus helpt ons anders te
gaan leven, want het bracht in één keer alle dagelijkse din-
gen tot stilstand. Geen politiek, geen systeem, geen persoon is dat gelukt, maar Covid-19
wel. Door corona zijn we meer in verbinding met elkaar en door verbinding ontstaat
creativiteit. Dat zie je aan alle activiteiten die in onze gemeente Pijnacker-Nootdorp en in
onze wijkgemeente De Acker ontstaan. Er ontstaat een cultuurswitch, een nieuwe samenle-
ving met elkaar. We zoeken naar nieuwe omgangsvormen en andere manieren van vieren en
kerk zijn, omdat we dat ook missen. In die zin hoop ik dat het even aanhoudt, anders gaan
we weer snel over tot de orde van de dag.’
‘Blijf verjaardagen vieren!’

Wij zijn een zelfstandig opererend administratie- en belastingadvieskantoor,
werkzaam in het midden- en kleinbedrijf, de non pro t- en particuliere sector.
Bij ons kantoor kunt u terecht voor al uw zaken op administratief en scaal gebied.
Klantgerichtheid, betrokkenheid, deskundigheid en exibiliteit zijn voor ons kantoor
sleutelbegrippen. Wij staan voor vakkennis, betrouwbaarheid, goede contacten met
de scus en een juiste prijs-kwaliteitverhouding. Wij staan garant voor een kwalitatief

hoogwaardige dienstverlening, waarbij de cliënt nog altijd centraal staat.

MJ Administraties & Belastingen
Delftsestraatweg 62
2645 CB Delfgauw
tel 015-3694910
email [email protected]

39

Paula Veger-Buters van de Poppenparade:

‘Ik wil de wereld graag een stukje mooier maken’

door Yvonne Madderom

Iedere dag brengt Paula Veger-Buters een aantal uren in foto’s: Wim Madderom
haar naaikamer door om poppenkleertjes te maken. In
de tien jaar dat ze nu samen met haar man in Nootdorp
woont, heeft ze al heel veel creaties gemaakt. Dat bracht
haar op het idee iets liefs te doen voor anderen in deze
lastige, nieuwe coronawereld. Zestig mensen reageerden
op haar Facebookadvertentie om bij haar drie setjes
poppenkleren uit te zoeken. Poppenmoeders blij en
Paula heeft weer ruimte voor nieuwe creaties.

Na de Pabo studeerde Paula Textiele Werkvormen, behaalde haar akte in 1981 en werkte als
juf in groep 3 van een basisschool. Toen haar echtgenoot met pensioen ging, nam ze ontslag
om hun droom waar te maken en samen te reizen om meer van de wereld te kunnen zien. Het
echtpaar is lid van de Nederlandse Kamperautoclub waar ze allebei als reisbegeleider zo’n vier
keer per jaar een reis met de eigen campers verzorgen. Dat doen ze voor een groep van veer-
tig belangstellenden, vaak tussen de zestig en zeventig jaar. ‘Helaas is er dit jaar door Covid-19
weinig van gekomen en moesten plannen worden gecanceld. Ik hoop uiteraard op betere
tijden’, vertelt ze.

De voormalige juf staat positief in het leven en probeert zoveel mogelijk samen met haar man
van het leven te genieten. ‘Het is mijn levensdoel dat de wereld wat mooier wordt en iedereen
iets liever’, vertelt ze tijdens het interview bij haar in de tuin, waar al haar creaties ordelijk zijn
uitgestald. Dat levensdoel uitte ze ook in haar creatieve bijdragen in coronatijd.
Zo maakte Paula tijdens de lockdown op verzoek speciale vlaggen met een groot hart om zorg-
personeel te bemoedigen. Ook reageerde ze op een oproep van stichting heel Pijnacker-Noot-
dorp helpt om biaisband te doneren voor het maken van mondkapjes voor het zorgpersoneel
in de verschillende instellingen van Pijnacker/Nootdorp.

Kleding voor (klein)kinderen

In haar huis heeft Paula een eigen ruimte waar ze lekker creatief
bezig kan zijn. Ze heeft er een naai-, lock- en borduurmachine
staan en maakt leuke, geheel eigentijdse poppenkleding. ‘De stof
is bepalend’. Hoewel het aanlokkelijk is om een stofje voor een
habbekrats van de markt te halen en daarvan iets te creëren, kiest
zij ervoor om iets uit de collectie bij een echte stoffenzaak aan te
schaffen. Van Schie Interieurstoffen in Pijnacker is dan ook een van
haar favoriete plekjes om het een en ander uit te zoeken.

Rek vol met Paula’s creaties. Toen haar vier jongens nog klein waren, maakte ze al hun kleding.
Nu brengt ze vele uurtjes door in haar hobbykamer om leuke, ei-
gentijdse kleding voor haar kleinkinderen te maken. Tijdens ons ge-
sprek staat de mand met leuke eigengemaakte spulletjes al klaar in
afwachting van de geboorte van een kleinzoon. Inmiddels is klein-
zoon Jelte geboren en appt ze trots hoe goed het met hem gaat.

40

Poppenkleertjes met accessoires

Naast kleren voor de kleinkinderen is Paula begonnen
met het maken van poppenkleertjes. Niet alleen maar
een jurkje, pyjama of jasje, maar ook betekenisvolle
kleertjes. ‘Toen mijn oudste kleindochter haar zwem-
diploma A behaalde, kreeg haar pop ook een badjasje
met een zwemdiploma A erop geborduurd.
Dat inspireerde mij om verder te gaan.’ En voor een
onbekende familie maakte ze in opdracht een mond-
kapje voor groot, klein en de knuffelbeer. Van het
overhemd van en overleden opa maakte ze voor het kleinkind berenkleren.

Op gepaste afstand toont Paula alle mooie creaties die ze heeft gemaakt. De poppenkleertjes
hangen, netjes geordend, aan een rek. Alle poppenkleertjes zijn perfect gemaakt en uitge-
voerd, tot aan het kledinghaakje toe. ‘Als mensen mij benaderen om poppenkleren te maken,
vraag ik eerst om een foto van de blote pop waar een centimeter naast ligt als basis voor de
maat.’

Lesgeven in drama en spel
Tijdens haar opleiding kreeg Paula les in drama en het belang van spel. Haar oudste kleindoch-
ter van acht speelt nog steeds als ze bij opa en oma op bezoek is graag in het winkeltje in de
woonkamer. Daar wordt de ‘echte wereld’ nagebootst door verschillende spelelementen met
poppen te creëren. Paula merkt dat het haar kleindochter helpt om dingen die ze niet begrijpt
en waarmee ze worstelt door middel van spel op
een ontspannen manier te kunnen verwerken. Spel
is belangrijk voor de sociaal–emotionele ontwik-
keling van een kind en hoe leuk is het om situaties
uit de echte wereld na te bootsen met behulp van
poppen? Om daarmee iets meer te kunnen doen,
bedacht ze samen met haar schoondochter een
idee en schreef ze een businessplan. Zo werd de
‘POPPENPARADE’ in het leven geroepen.
Zeg het met poppen
Het idee was om scholen te bezoeken en met leerlingen in gesprek te gaan. Ze mochten hun
poppen meenemen, plus een zelfgekozen stofje van thuis. Paula zorgde er dan voor dat de
poppen/beren een nieuwe outfit kregen. Helaas is dit idee niet helemaal uit de verf gekomen.
Intussen kreeg Paula wel steeds meer vraag om poppenkleertjes te maken.

Een van haar vaste klanten is een kinderdagverblijf in
Linnen in de provincie Limburg. Op het kinderdagver-
blijf is spel een belangrijk element. Zo maakte Paula
in opdracht kerst-, pieten- en carnavalpakjes voor de
poppen en voor Pasen kuikenpakjes van geel fleece.
Er zijn opdrachten geweest om dierenoutfits voor de
pop te maken. Ze heeft zelfs voor een pop op verzoek
een ‘Biker jack’ bedacht en uitgevoerd. En Paula zelf?
Die ziet nog creatieve mogelijkheden genoeg.
‘Ik blijf mezelf uitdagen en zie overal mogelijkheden voor het spel met de poppen. Van een
aankleedkussen en slaapzak tot een zitzak of Tipi-tent voor een pop!’

41

‘Mijn kleindochter inspireerde mij om poppenkleertjes te maken.’

Meer weten over de Poppenparade? Kijk op de website www.poppenparade.nl.

Operatiejasje voor pop

In het HagaZiekenhuis in Den Haag vinden ze het belangrijk om een kind goed op een
operatie voor te bereiden met een poppenspel. Zo is het kind minder angstig en weet
het wat er gaat gebeuren. Paula heeft in opdracht van gedoneerde stof operatiejasjes
voor deze poppen gemaakt. De patronen tekent ze zelf. Zo werkt ze met wat dikker
karton een bepaald patroon uit. Voor een Baby born-pop gaat ze uit van een maat 56
uit het blad Knippie dat ze op maat aanpast.

wijn & whisky specialist

Het Pijnackers Kwartiertje is onder meer
af te halen bij:  Van Atten kantoorboekhandel

 Sabine Zondag Plus
 Woudwijk Mode
 Bibliotheek Pijnacker
 Soete Suikerbol
 Bruna
 Studio 13
 Slijterij de Helm
 CulturA & Zo
 Kopie Plus sneldrukkerij



43

Uit het archief van het Historisch Genootschap Oud-Pijnacker (HGOP):

‘De Beatrixschool door de laatste jaren heen’

Een onderdeel van het Historische Genootschap
Oud-Pijnacker is het Historisch Informatie Punt
(HIP), gevestigd in de bibliotheek van Pijnacker,
Julianalaan 47. In het HIP weet men veel over
de geschiedenis van Pijnacker. Er is een tentoon-
stellingsruimte en archief. De tentoonstelling
is te bezoeken tijdens de openingstijden van
de bibliotheek. Bovendien zijn er iedere zater-
dagochtend twee Hippers van 11.00-13.00 uur
aanwezig om vragen te beantwoorden, voor-
werpen, foto’s en documenten in ontvangst te nemen of om met u van gedachten te
wisselen over de geschiedenis van Pijnacker. Kom gerust langs!
Bent u in de geschiedenis van Pijnacker
geïnteresseerd? Op www.hgop-pijnacker.nl
vindt u een overzicht van alle lezingen,
tentoonstellingen en excursies die worden
gehouden.

Mogelijkheid tot lidmaatschap !

De foto’s zijn beschikbaar gesteld door het
Historisch Genootschap Oud-Pijnacker (HGOP).

Beatrixschool 1934

Mogelijkheid tot lidmaatschap!

Wilt u lid worden van het HGOP? Stuur dan

een e-mail naar [email protected]

Kosten: slechts € 14,00 per kalenderjaar.

School Hervormde Gemeente 1932-1933.

Gesprek tussen generaties 44
door Celine Verhoef
Iris Jongejan (17) en haar opa Joop van den Bulk (84) gaan
samen met ons in gesprek. We praten over het verleden, de foto: Leven Liefde Geluk Fotografie
toekomst en de lockdown. Het is een gesprek
vol liefde, passie en mooie herinneringen.

Wie zijn jullie?
Iris: Ik ben Iris, zeventien jaar en volg de mbo-
opleiding Dierverzorging aan het Wellantcollege
in Rijswijk.
Opa: Mijn naam is Joop van den Bulk, 84 jaar.
Ik ben getrouwd, heb twee dochters en vier
kleinkinderen; drie kleinzoons en een klein-
dochter die dus naast me zit!
Iris: Ik ben het enige meisje van allemaal!
Opa: Zelf heb ik vijf broers en een zus.
Iris: Oma heeft er nog meer!
Opa [lachend]: Mijn schoonmoeder had vijftien
kinderen!
Opa vertelt verder: Ik kom uit de tuinbouw, de
groente- en bloementeelt. Mijn eerste baan was
in de komkommer- en tomatenteelt. Maar die
was van korte duur, want ik moest in militaire
dienst.

Hoe was het om in militaire dienst te gaan? Iris en haar opa Joop van den Bulk.

Opa: Ik wilde eigenlijk liever niet, maar ik moest. Achteraf ben ik heel blij dat ik het heb
mogen meemaken. Ik heb 21 maanden moeten dienen, begon in Vught en kwam daarna in
‘s-Hertogenbosch. Snel doorgegroeid en verschillende taken vervuld. Ik heb daar ook lesge-
geven. Toen een beroepsmilitair mijn taken overnam, werd ik overcompleet en kwam voor
mij de weg vrij om veel aan sport te doen. Veel veldlopen met andere groepen militairen.
Zo begon mijn sportleven, schitterend!

Iris, ken jij deze verhalen van je opa?
Iris: Van zijn militaire diensttijd niet, maar ik weet wel dat opa bij het Delftse Hout heeft ge-
werkt. Daarvoor stond je nog in de krant, opa.
Opa: Na militaire dienst werkte ik overal en nergens als een soort zzp’er. Toen heette dat niet
zo, maar eigenlijk was ik wel voorloper van het huidige zzp’er-schap. Na dertien jaar stuurde
ik een open sollicitatie naar de gemeente Delft, waar ik als tuin-/vakman werd aangenomen.
Daar heb ik nog een opleiding, maar ook EHBO-cursussen gevolgd. En zo kwam ik bij het
Delftse Hout. Ik heb daar de opbouw meegemaakt en tientallen duizenden bomen geplant.
Daarna was ik dertien jaar voorman en op mijn 57e mocht ik met de pre-vut.
Iris: En nu werkt hij nog steeds bij ons in de tuin.
Opa [lachend]: Jullie tuinen en huizen verbouwen.

45
Iris: Opa, vertel ook over je sport en het biljarten…
Opa: Ik werd op zesjarige leeftijd lid van een voetbalvereniging en ben dat tot mijn 56e
gebleven. M’n dochters zijn gaan handballen. Via hen ben ik uiteindelijk trainer geworden
bij de handbal. Dat was ook schitterend! Ik trainde m’n oudste dochter in aspiranten 4. We
werden toen uit nood gevraagd met het toernooi van aspiranten 1 mee te doen. Tja, pas een
paar maanden getraind, maar wat denk je dat er gebeurde… [breed glimlachend]: We won-
nen dat toernooi!
Hoe heeft u dat gedaan?
Opa: Ik heb altijd gezegd: alles doen, samenwerken en luisteren. Elkaar vrijspelen. Die hou-
ding komt misschien wel uit mijn militaire diensttijd. Dat is echt tweehonderd procent kame-
raadschap, anders ben je nergens.
En hoe zit het met de andere sporten?
Opa: Mijn vrouw en ik zijn al 35 jaar lid van de Pijnackerse jeu-de-boules-vereniging Club de
Pentangue Folâtre. We hebben nog aan het Nederlands kampioenschap meegedaan. Net
voor de kwartfinale lagen we eruit, maar bijna zaten we bij de laatste vier van Nederland.
En inderdaad ook biljarten. Nu ik met pensioen ben, fiets ik veel en wandel ik graag.
Oma zit zo’n drie tot vier keer per week op de hometrainer.
Iris: Wat leuk dat ze dat doet!
U staat volgens mij heel positief in het leven!
Opa: Ik heb het al heel m’n leven erg naar m’n zin. Natuurlijk was er ook wel eens tegenslag.
Maar je zult niet zo snel ruzie met mij krijgen.
Iris: Niemand van onze familie. Oma en mama ook niet. Mama is een schat en geeft echt om
iedereen. Ze is mega behulpzaam. Dat heb ik ook van haar meegekregen.
Opa: Elkaar helpen, dat doen we gewoon.
Opa: Iris, je hebt eigenlijk jouw sport nog niet genoemd.
Iris: Ik heb heel lang gehockeyd. Uiteindelijk gevoetbald en in m’n eerste jaar op drie plaat-
sen mijn been gebroken. [lachend] Dat zit waarschijnlijk in de familie, want papa brak ook
zijn been met voetbal! Opa was er toen altijd bij. Dat is die behulpzaamheid waarover ik het
had.
Opa: We hebben een hele goede band samen. Die begon al toen je klein was.
Iris: Oma paste elke week op en we zagen elkaar ook veel.
Terug naar de lockdown, wat betekende dat voor jullie?
Iris: Mijn verjaardag ging niet door, maar die halen we volgend jaar wel in. Opa bleef thuis.
Mijn broer en ik hebben voor opa en oma boodschappen gedaan.
Opa: Dat deden ze een week of zes, zeven.
Iris: En ik deed geen eindexamen, dat was ook gek! Ook in mijn nieuwe opleiding heb ik digi-
taal les. Gelukkig kon ik voor de coronacrisis nog een opleiding kiezen en langs scholen gaan.
Ik voelde toen gelijk dat het Wellantcollege de juiste school voor mij is en wist meteen dat ik
dierverzorging wilde doen. Later hoop ik een dierenopvang te runnen. Wie weet zelfs in het
buitenland.

46
Heb je die liefde voor dieren van een familielid?
Iris: Mmm, nee, volgens mij niet. Opa en ik houden wel allebei van foto’s maken.
Opa: Als er een mooie zonsondergang is, kan ik het niet laten met mijn mobiel een foto
te maken.
Iris [met ogen vol passie]: Ik doe dat ook. Ben ik ergens aan het fietsen en zie ik iets moois en
dan moet ik gewoon voor een foto stoppen!

Hebben jullie nog een tip voor elkaar?
Opa: Altijd jezelf blijven. Niet buiten je bol, maar ook niet altijd in je bubbel blijven, want dat
schiet niet op. Altijd door blijven leren en ontwikkelen.
Ik wens jou, Iris in ieder geval alle succes!
Iris: Gewoon gezond blijven opa! En goed op oma passen.euk om de herinneringen van Oma
Sjaan in gesprek met kleinzoon Tom met u als lezer van dit blad te mogen delen.

Schoonheidssalon
Aloe vera

beauty center pijnacker

Stationsstraat 16, 2641 GL Pijnacker

06 41 35 85 14

Sportief wandelen in Pijnacker en Nootdorp

Voor iedereen die in deze coronatijd even wil ontspannen door een paar uur in de
natuur te wandelen en lekker sportief bezig te zijn; dit is je kans! Sportief wandelen
is anders dan gewoon een stukje wandelen. Het is voor iedereen die aan fitheid wil
werken de ideale activiteit. Sportief wandelen is wandelen met oefeningen in ver-
schillende tempo’s waarbij altijd nog adem overblijft om een gesprekje te voeren.
Want wandelen blijft een sociaal gebeuren.
Het enige wat je nodig hebt is wat motivatie en tijd, een paar goede (wandel)schoe-
nen en lekker zittende kleding, waarin je je goed kunt bewegen.
Startlocaties en tijden:

Pijnacker

Dinsdagochtend van 10.30 - 12.00 uur (vanaf 3 november 2020)
De Soete Suikerbol, Ade 23 te Pijnacker. (wijkpark Tolhek).

Nootdorp

Dinsdagavond van 19.30 - 21.00 uur
Woensdagochtend van 10.00 - 11.30 uur (vanaf 4 november 2020)
Vrijdagochtend van 10.00 - 11.30 uur
Parkeerplaats Nootdorpse ijsclub, Oudeweg 74 te Nootdorp.
Wilt u meer weten of wilt u zich aanmelden voor een gratis proefles?
Ga dan naar: https://www.stichtingsportiefwandelennootdorp.nl.

47

Familie Van Buuren verbouwt boerderijen tot restaurants

‘Verbouwing De Soete Suikerbol in 2005’

Eind 2004 begon de familie Van Buuren aan een enorme opgaaf om een oude boerderij naar
een restaurant om te bouwen. Na een verbouwing van een jaar stond er een horecagele-
genheid om trots op te zijn. Vijftien jaar later is de familie een nieuw avontuur begonnen in
Vlaardingen. De Soete Suikerbol Vlaardingen opent daar volgende maand haar deuren.

De familie Van Buuren droomde al jaren van een
eigen horecagelegenheid en begon in 2006 met
de uitwerking daarvan. Ze verbouwden een oude
kaasboerderij in Tolhek om tot pannenkoekenboer-
derij. Bovenstaande foto’s geven een indruk van de
verbouwing die een jaar duurde.
Dat smaakte naar meer, want anno 2020 volgde
een tweede verbouwing. Dit keer in Vlaardingen,
waar de voormalige boerderij van dokter Moerman
getransformeerd is tot pannenkoekenboerderij.