คำอุทาน

สื่ อ ก า ร เ รี ย น รู้

คำอุทาน

โดย
ค รู สุ น า รี ม า นุ ส น ธิ์

คำอุทาน

คำอุทาน คือ คำที่
เปล่งออกมาเพื่อ
แสดงอารมณ์หรือ
ความรู้สึกของผู้พูด
เช่น ดีใจ เสียใจ
ตกใจ แปลกใจ สงสัย
สงสาร เจ็บปวด
โกรธ เป็นต้น คำ
อุทานมักจะอยู่หน้ า
ประโยค และมี
เครื่องหมายอัศเจรีย์
(!) กำกับหลังคำ
อุทานนั้ นเสมอ

คำอุทาน
แบ่งออกเป็น

๒ ชนิด

1. อุทานบอกอาการ คือ
คำที่บอกอารมณ์หรือ
ความรู้สึกต่าง ๆ มี

เครื่องหมายอัศเจรีย์ ( ! )
กำกับอยู่ท้ายคำอุทาน

2. อุทานเสริมบท คือ
คำที่นำมาเสริมเพื่อให้
เกิดความสละสลวยขึ้น

1. คำอุทาน เฮ้ย!
บอกอาการ

อาการร้องเรียก เฮ้!



หรือบอกให้รู้ตัว

นี่แน่! นี่!

1. คำอุทาน ชิ!
บอกอาการ

อาการ เชอะ!



โกรธเคือง

แหม!

หนอยแน่!

1. คำอุทาน อุ๊ย!
บอกอาการ ว้าย!

อาการ



ประหลาดใจ
หรือต
กใจ

เอ๊ะ! หือ!

1. คำอุทาน โถ!
บอกอาการ

อาการสงสาร โธ่!



หรือปลอบโยน

พุทโธ่!

อนิจจา!

1. คำอุทาน อ๋อ!
บอกอาการ

อาการเข้าใจ อ้อ!



หรือรับรู้

เออ! อือ!

1. คำอุทาน โอ๊ย!
บอกอาการ

อาการ โอย!



เจ็บปวด

อุ๊ย! ฮือ!

2. คำอุทาน หนังสือหนังหา
เสริมบท หัวหลักหัวตอ

คือคำที่นำมาเสริมเพื่อให้ มือไม้
เกิดความสละสลวยขึ้น กอ เอ๋ย กอไก่
คำสร้อยในบท
ร้อยกรอง ก็จัดเป็นคำ
อุทานเสริมบท

ลูกองลูกอม ปืนผาหน้าไม้
เวลงเวลา แฮ

เอย