สมุดบันทกึ รักการอา่ น
ด.ช.กนั ต์ พงษพ์ านชิ ชนั้ ม.1/4 เลขท่ี 1
เสนอ
นายธีรวฒุ ิ เพญ็ บญุ
บนั ทกึ การอา่ นนีเ้ ป็นสว่ นหน่งึ ของวชิ าการใชห้ อ้ งสมดุ
ปีการศกึ ษา 2565
โรงเรยี นสารวิทยา
ข้อมูลส่วนตัว
ด.ช.กนั ต์ พงษพ์ านิช
เลขประจาตวั :37491
ม.1/4
แนวหนงั สือท่ีชอบ:บนั เทิงคดี สารคดี
เรื่องย่อ ผแู้ ต่ง: Macmillan Publishers
สานกั พมิ พ:์ Little Heart
บนั เทงิ คดี เรอื่ งลูกหมูสามตวั วนั ท่ีเรม่ิ อ่าน : 21/8/65
จานวนหนา้ ทงั้ หมดของหนงั สือ: 10 หนา้
กาลครงั้ หน่งึ .......แม่หมใู หล้ กู ๆ ออกไปเผชิญโลกภา
นอกดว้ ยตวั เองหมู 3 พ่นี อ้ งออกเดนิ ทางไดซ้ กั พกั หมผู พู้ ่ี
คนโตท่ีแซน้ นนจะขีเ้ กียจก็รา่ ลานอ้ งๆ หยดุ สรา้ งบา้ น
ดว้ ยฟาง เพราะวา่ มนั ง่ายแลว้ ก็เรว็ ท่ีสดุ จะไดพ้ กั
แตง่ หนา้ ซกั ที........แลว้ วนั นน้ั เอง หมาป่าก็ย่องเขา้ มา
หมายจะงาบบบ บา้ นท่ีสรา้ งดว้ ยฟาง ไม่อาจตา้ นแรงได้
หมหู นง่ึ ว่งิ หนีอยา่ งไม่คิดชีวติ ไปหาหมสู องผนู้ อ้ ง..........
ท่ีสรา้ งบา้ นดว้ ยไมห้ มสู อง ตอ้ นรบั หมหู น่ึงไดไ้ มน่ าน
เหตกุ ารณเ์ ดมิ ๆ ก็มาเยือน....เจา้ หมาป่าตามมาอีกจนได้
......แมแ้ ต่บา้ นไมท้ ่ีคงทนกว่าก็ยงั ตา้ นไมไ่ หว........สองพ่ี
นอ้ งจงึ ตอ้ งไปหาหมสู ามเป็นท่ีพง่ึ สดุ ทา้ ยหมสู ามยงั
สรา้ งบา้ นไม่เสรจ็ ....บา้ นอิฐอลงั การท่ีใชเ้ วลาสรา้ ง
นานม่กั มายกวา่ จะไดพ้ กั ก็ไดป้ ระเดิมดว้ ยการตอ้ นรบั ผู้
ลีภ้ ยั ทง้ั 2 พอดิบพอดี แบบปนู ท่ีฉาบยงั ไม่แหง้ .............
คราวนีห้ มาป่าชะล่าใจ ว่าตวั เองแขง็ แรง ยงั ไงก็ไดง้ าบ 3
หมแู นน่ แน่ เลยปล่อยให้ 3 หมฉู ลองบา้ นใหม่กนั ไปก่อน
.....แต่!! เหตกุ ารณพ์ ลิกโผ บา้ นอฐิ สรา้ งเสรจ็ ปนู แหง้
แขง็ กว่า แมแ้ ต่แรงหมาป่าก็ไม่สามารถทาลายบา้ นอฐิ ได้
ไม่ว่าจะขยม่ หลงั คา หรอื ตดใส่ บา้ นอิฐก็ไม่หว่นั ....จน
หมาป่าแก่หมดแรง เผลอหลบั ไป หมทู ง้ั สามก็เลยจบั
หมาป่ามาล่ามโซเ่ ฝา้ บา้ นซะเลย ครๆิ
เรื่องย่อ ผแู้ ตง่ :เอลีน โคลเวน
สานกั พมิ พ:์ เรจีนา
บันเทงิ คดี เรื่องเดก็ ชายทยี่ ังเลวไม่พอ จานวนหนา้ ทง้ั หมดของหนงั สือ: 25หนา้
วนั ท่ีอ่าน:26/8/65
มีเด็กชายคนหนง่ึ ช่ือคลาวด์ เขาเป็นเด็กซง่ึ เลวมากจนผคู้ นท่ีอย่ไู กลและใกลไ้ ดย้ นิ ถงึ ขอ้ คดิ ท่ีไดจ้ ากการอ่าน
ความซนของเขา ครงั้ หนง่ึ เม่ือมีคณุ ย่ามาอย่กู บั เขาดว้ ยคลาวดจ์ บั กบอว้ นมาไวบ้ นเตียง 1. รูจ้ กั ทาตวั มีระเบียบเพ่อื ท่ีจะไดอ้ ยรู่ ว่ มกนั กบั ผอู้ ่ืนในสงั คม
ของทา่ น และอีกครงั้ หนง่ึ เม่ือคณุ ครูไม่ทนั ไดม้ องเขาก็เล่ือนเขม็ นาฬกิ าของโรงเรยี นทา 2. รูจ้ กั การแบง่ ป่ันและชว่ ยเหลือผอู้ ่ืนท่ีเดือดรอ้ น
ใหเ้ ดก็ ๆไดก้ ลบั บา้ นก่อนเวลาถงึ 2ช่วั โมง และมีอีกท่ีเขาเลวมากคือเขาปีนขนึ้ ไปบนตน้ ไม้ 3. เช่ือฟังคาส่งั สอนของบดิ ามารดาและญาตผิ ใู้ หญ่
ท่ีสงู ท่ีสดุ ในสวนแลว้ ผกู เสือ้ เชติ้ ตวั ท่ีดีท่ีสดุ ของคณุ พอ่ ไวบ้ นก่ิงไมท้ ่ีสงู ท่ีสดุ มนั จงึ โบกตาม
ลมราวกบั ธง คณุ พอ่ คณุ แม่และพ่นี อ้ งของเขาไดใ้ ชท้ กุ วิธีทางท่ีจะหยดุ ความซกุ ซนของ
คลาวด์ และทาใหเ้ ขาเป็นเดก็ ดีขนึ้ พวกเขาใหเ้ ขาอดอาหารและไมใ่ หไ้ ปดลู ะครสตั วแ์ ต่
มนั ก็ไมเ่ ป็นผลและวนั หน่งึ ทกุ คนในเมืองตา่ งไดย้ ินถึงความซนของคลาวดแ์ ละไมน่ าน
ขา่ วก็แพรก่ ระจายไปถงึ หแู ม่มดซง่ึ แก่ท่ีสดุ นา่ เกลียดท่ีสดุ และช่วั รา้ ยท่ีสดุ ในอณาจกั รก็
ทราบขา่ ว จงึ มาหาเด็กชายคลาวดท์ ่ีบา้ นและก็จะมาพาตวั เด็กชายคลาวดไ์ ปท่ีโรงเรยี น
พอ่ มดท่ีมีแตเ่ ดก็ เลว
เร่ืองยอ่ ผแู้ ต่ง:happy day
สานกั พมิ พ:์ เรจีนา
บนั เทงิ คดี เรอ่ื งสายลมแหง่ การใหอ้ ภัยและก้อนหนิ แหง่ ความทรงจา จานวนหนา้ ของหนงั สือ:25 หนา้
วนั ท่ีเรม่ิ อ่าน:26/8/65
มีคน 2 คนเป็นเพ่อื นรกั กนั มาก รว่ มเดินทางไปในทะเลทราย… ระหวา่ ง ขอ้ คิดท่ีไดจ้ ากการอา่ น
ทาง เกิดมีปากเสียงกนั รุนแรงทะเลาะกนั เพ่อื นคนหน่งึ ระงบั อารมณไ์ ม่ บางทีท่ีเราทะเลาะกนั ทาใหม้ องขา้ มเร่อื งดีๆท่ีเคยทาใหก้ นั และกนั ไป เร่อื งรา้ ยไม่อาจสาคญั
อย่…ู ตบหนา้ อีกฝ่าย เพ่อื นท่ีถกู ทารา้ ย….เจบ็ ปวด…แต่ไมเ่ อ่ยวาจา… และมีอิทธิพลไดห้ ากเราจดจาและใหค้ วามสาคญั แก่เรอ่ื งดีๆ
กลบั เขียนขอ้ ความลงบนผืนทรายว่า “วนั นี…้ ฉนั ถกู เพ่อื นรกั ตบหนา้ ”
พวกเขายงั คงเดินทางต่อไป…จนกระท่งั ถงึ แหลง่ นา้ พวกเขาก็
อาบนา้ ….เพ่อื นคนท่ีเคยถกู ตบหนา้ ไดพ้ ลดั ตกแหล่งนา้ จมนา้ เพ่อื นอีก
คนไมร่ อชา้ รบี ลงไปชว่ ยทนั ที คนรอดตาย…ยงั คงไมเ่ อ่ยวาจา…กลบั
สลกั ขอ้ ความลงไปบนกอ้ นหินใหญ่…“วนั นี…้ เพ่อื นรกั ชว่ ยชีวติ ฉนั ไว”้
อีกคนไม่เขา้ ใจ…เลยถามว่า “เม่ือเธอถกู ฉนั ตบหนา้ เธอเขียนเร่ืองราว
ลงพนื้ ทราย แลว้ เร่อื งท่ีฉนั ไดช้ ่วยเธอจากการจมนา้ ทาไมจงึ ตอ้ งสลกั บน
กอ้ นหิน”
อีกคนยมิ้ พราย…กลา่ วตอบ
เม่ือถกู คนท่ีรกั ทารา้ ย…เราควรเขียนมนั ไวบ้ นพนื้ ทราย ซ่งึ “สายลมแห่ง
การใหอ้ ภยั ” จะทาหนา้ ท่ีพดั ผ่าน ลบลา้ งไม่เหลือ”
แต่เม่ือมีส่ิงท่ีดีมากมายเกิดขนึ้ เราควรสลกั ไวบ้ น “กอ้ นหนิ แห่งความทรง
จาในหวั ใจ” ซง่ึ ต่อใหม้ ีสายลมพดั แรงเพียงใด ก็ไมอ่ าจ ลบลา้ ง ทาลาย
เรื่องยอ่ ผแู้ ต่ง:ปวรศิ า ศริ วิ ฒั นะกลู
สานกั พมิ พ:์ สานกั งานกิจกรรมสตรแี ละสถานบนั ครอบครวั
ยกตัวเองขึน้ โดยไม่ยกคนอ่ืนลง จานวนหนา้ ของหนงั สือ:150หนา้
อาจารยค์ นหนง่ึ ชวนลกู ศษิ ยไ์ ปเดนิ เลน่ ท่ีชายหาด วนั ท่ีเรม่ิ อ่าน:26/8/65
อาจารยไ์ ดเ้ รม่ิ สอนลกู ศษิ ย์ ดว้ ยการใชไ้ มข้ ีดเสน้ สองเสน้ ลงไปบนผืนทราย เป็นเสน้ คขู่ นาน ขอ้ คิดท่ีไดจ้ ากการอา่ น
ยาว 4 ฟตุ และ 2 ฟตุ ตามลาดบั อาจารยก์ ลา่ ววา่ “เธอสามารถทาใหเ้ สน้ 2 ฟตุ ยาวกวา่ เสน้ การอยากทาใหต้ วั เองดีขนึ้ แต่ตอ้ งไปเหยียบหวั คนอ่ืนหรอื ว่ารา้ ยคน
4 ฟตุ ไดห้ รอื เปลา่ ไหนลองทาใหอ้ าจารยด์ ซู ิ” อ่ืนนน้ั ไมใ่ ชเ่ รอ่ื งท่ีถกู ตอ้ ง เราเองอาจจะรูส้ กึ สบายใจช่วั ครา แตค่ น
ลกู ศษิ ยไ์ ดค้ ดิ หาทางซกั พกั หนง่ึ แลว้ ก็เอามือลบรอยเสน้ ท่ียาว 4 ฟตุ ใหส้ นั้ ลงเหลือเพียง 1 อ่ืนอาจจะทรมาณเพราะเราไปอีกนานซา้ ยงั เกลียดเราอีกดว้ ย
ฟตุ ทาใหเ้ สน้ 2 ฟตุ นนั้ ดยู าวกวา่ ทนั ที แลว้ ศษิ ยก์ ็ถามอาจารยว์ า่ “ทาแบบนีใ้ ชไ้ ดไ้ หมครบั ”
“เหยียบหวั คนอ่ืน เพ่ือใหต้ วั เองอยสู่ งู ขนึ้ ”
อาจารยเ์ ขกกบาลลกู ศษิ ยเ์ บาๆ แลว้ กลา่ ววา่ ” คนท่ีจะยกตนเองใหส้ งู ขนึ้ โดยการทารา้ ยคู่
คนอ่ืนนนั้ ไมใ่ ชว่ ิธีท่ีเหมาะสม ถา้ เลือกใชว้ ธิ ีนี้ ชีวิตเธอก็มีแตค่ นสาปแชง่ และในระยะยาว
ชีวิตมกั จะลม้ เหลว ทางท่ีดคี วรเลือกวิธีท่ีจะยกตวั เองขนึ้ โดยไมไ่ ปลดคนอ่ืนลง ” แลว้
อาจารยก์ ็ขีดเสน้ สองเสน้ ใหย้ าวเชน่ เดมิ คือ 2 ฟตุ และ 4 ฟตุ จากนนั้ อาจารยก์ ็ทาใหด้ ดู ว้ ย
การขีดเสน้ 2 ฟตุ ใหย้ าวขนึ้ เป็น 5 ฟตุ แลว้ พดู วา่ “จงอยา่ คดิ วา่ คแู่ ขง่ ของเจา้ คอื ศตั รู แตใ่ ห้
คดิ วา่ เป็นครูของเจา้ ” ท่ีเธอจะตอ้ งพฒั นาตวั เองใหเ้ ทียบเทา่ หรอื ดกี วา่ มนั จะทาใหเ้ ธอไดก้ า้ ว
ไปขา้ งหนา้ อยา่ งสงา่ งามและย่งั ยืน
ผทู้ ่ีเล่ือนตวั เองขนึ้ โดยการฆา่ นอ้ ง ฟอ้ งนาย และขายเพ่ือน ถงึ แมจ้ ะทาใหต้ นเองประสบ
ความสาเรจ็ แตน่ ่นั ก็เป็นความสาเรจ็ ท่ีปราศจากเกียรตคิ ณุ ไมอ่ าจพดู ไดอ้ ยา่ งเตม็ ภาคภมู ิ
การเล่ือนตวั เองขนึ้ โดยวธิ ีท่ีไมช่ อบธรรม กบั การเล่ือนตวั เองขนึ้ ไป โดยปล่อยใหผ้ อู้ ่ืนไดก้ า้ ว
ไปทางของเขาอยา่ งเสรีนนั้ ยอ่ มสง่ ผลลพั ธท์ ่ีตา่ งกนั
หากไรค้ แู่ ขง่ แลว้ เราจะรูไ้ ดอ้ ยา่ งไรวา่ ตวั เองมีศกั ยภาพในการทางานแคไ่ หน ไมม่ ีอปั ลกั ษณก์ ็
ไมร่ ูจ้ กั สวยงาม
นกั สทู้ ่ีดมี กั ช่ืนชมคตู่ อ่ สทู้ ่ีเกง่ เพราะคตู่ อ่ สทู้ ่ีออ่ นแอ จะทาใหช้ ยั ชนะของเขาไมย่ ่งั ยืนและไม่
ภาคภมู ิใจ ดงั นนั้ …เม่ือไดพ้ บกบั คแู่ ขง่ ท่ีแขง็ แกรง่ และฉลาดลา้ ก็ย่ิงกระตนุ้ ใหเ้ รารูจ้ กั พฒั นา
ตนเองใหด้ ีย่งิ ขนึ้ การเล่ือนตวั เองขนึ้ พรอ้ มกบั ลดคนอ่ืนลง เจา้ อาจจะชนะ แตก่ ็มีศตั รูตามมา
ดว้ ย แตก่ ารเล่ือนตวั เองขนึ้ โดยไมล่ ดคนอ่ืนลง เธอจะเป็นผชู้ นะ พรอ้ มกบั ยงั มีเพ่ือนเพ่มิ ขนึ้
และหน่งึ ในนนั้ อาจเคยเป็นคแู่ ขง่ ของเธอเองดว้ ย
เร่ืองยอ่ ผแู้ ต่ง:happy day
สานกั พมิ พ:์ พีเอน็ เอน็ กรุป๊ , สนพ.
บนั เทงิ คดี เร่ือง นก วัว และแมว
จานวนหนา้ ทง้ั หมดของหนงั สือ:25 หนา้
เชา้ วนั นน้ั อากาศหนาวเยน็ จดั เสียงลมพดั แรงขา้ มทอ้ งทงุ่ โลง่ กวา้ ง พดั เอา วนั ท่ีเรม่ิ อา่ น:28/8/65
เปลือกและใบขา้ วโพด หมนุ เควง้ ควา้ งไปมา ในขณะท่ีลมพดั แรงกระแทกประตู
โรงนาดงั ..กงึ กงั ..กึงกงั ..นกนอ้ ยตวั หน่งึ กาลงั ตอ่ สอู้ ยา่ งสนิ้ หวงั ท่ีจะบินขา้ มทงุ่ ขอ้ คดิ ท่ีไดจ้ ากการอ่าน:ผทู้ ่ีนาความยากลาบากมาให้ อาจไม่ใชเ่ พ่อื ทารา้ ย
หญา้ เลีย้ งสตั ว์ และหมดแรงตกลงใกลๆ้ โรงนานนั้ เรา สว่ นผทู้ ่ีนาเราออกจากความยากลาบากก็อาจไม่ใช่ เพ่อื ท่ีจะช่วยเราและ
ตวั นกนอ้ ย..ตวั เปียกปอนสกปรก แตจ่ ดุ ม่งุ หมายสาคญั มนั จะตอ้ งขา้ มท่งุ หญา้ เม่ือไดล้ มิ้ รสความสขุ สมหวงั ก็อยา่ ด่วนดีใจจนเกินไป
ไปยงั รงั ของมนั ใหไ้ ด้ จงึ พยายามบนิ ขนึ้ และตกลงมาแลว้ หลายครา นกนอ้ ย
เหน็บหนาวและหมดแรง…รูส้ กึ เหมือนกาลงั จะขาดใจตาย
แมว่ วั ตวั หน่งึ อย่ใู กลๆ้ จอ้ งมองท่ีนกนอ้ ยและเคล่ือนตวั หนั กน้ ของมนั มาทางนก
ในขณะท่ีปากเคีย้ วเอือ้ งอยู่ ในขณะท่ีนกกาลงั หวาดกลวั อยา่ งมาก กลวั วา่ จะถกู
ววั เหยียบ แมว่ วั ก็ถ่ายมลู กองใหญ่ลงบนตวั นก
ในตอนแรก นกนอ้ ยสดุ จะ “เซง็ ” หดหแู่ ละสิน้ หวงั มนั โกรธแม่ววั อย่างมาก ท่ี
เหมือนซา้ เติมใหย้ ่งิ ทกุ ขย์ าก มนั พยายามดิน้ รนท่ีจะใหห้ ลดุ ออกมาจากกองขีว้ วั
แตส่ กั ครูเ่ ดียวมนั ก็เรม่ิ รูส้ กึ วา่ ไม่หนาวอีกตอ่ ไปแลว้
ขีท้ ่ีเพง่ิ ออกจากตวั แม่ววั มีความรอ้ นพอจะทาใหร้ า่ งกายของเจา้ นกนอ้ ยอบอ่นุ
ขนึ้ นกนอ้ ยท่ีคดิ ว่าตวั เองกาลงั จะตายไปแลว้ ดว้ ยสภาพอากาศอนั ย่าแย่ กาลงั
จะรอดชีวติ …ดว้ ยขีว้ วั โสโครก ท่ียงั ไม่อาจทราบเลยว่าตกลงบนตวั ของมนั ดว้ ย
ความตงั้ ใจของววั หรอื ไม่?
เจา้ นกนอ้ ยรูส้ กึ เหมือนตายแลว้ เกิดใหม่ เม่ือกระแสลมสงบลง มนั จึงโผลห่ วั
ออกมาจากกองขีว้ วั และรอ้ งเพลงดว้ ยความลิงโลดใจ แต่…โชครา้ ยท่ีแมวซา่ ใน
โรงนานนั้ ไดย้ ินเสียงเพลง จงึ คาบเอานกจากกองขีว้ วั และกินเสีย
เร่ืองยอ่ ผแู้ ตง่ :happy day
สานกั พมิ พ:์ สานกั งานกิจกรรมสตรแี ละสถานบนั ครอบครวั
บันเทงิ คดี เรือ่ งคิดแบบผึง้ หรือแมลงวัน จานวนหนา้ ของหนงั สือ:26 หนา้
วนั ท่ีเรม่ิ อา่ น:28/8/65
สมมตุ ิวา่ เราจบั ผงึ้ จานวน 6 ตวั ใส่ในขวด และจบั ขอ้ คดิ ท่ีไดจ้ ากการอ่าน
แมลงวนั 6 ตวั ใสใ่ นอีกขวด จากนนั้ วางขวดนอน คนฉลาดก็สามารถท่ีจะพลาดพลง้ั ลม้ เหลวได้ หากมีความรูแ้ ตย่ ดึ ติดกรอบเดิมๆ
ลง โดยหนั กน้ ขวดไปยงั หนา้ ต่างท่ีมีแสงสว่างกว่า ในขณะท่ีผไู้ ม่รู้ หากทาในส่ิงท่ีแตกต่าง ก็อาจประสบความสาเรจ็ ไดเ้ ชน่ กนั
เราจะพบวา่ …กล่มุ ผงึ้ จะพยายามบนิ ออกทางกน้
ขวด จนกระท่งั มนั ตายจากการขาดอาหารหรอื ว่า
หมดแรง ในขณะท่ีแมลงวนั จะบินวนอย่ใู นขวดชน
ไปชนมา แตก่ ็จะค่อยๆทยอยบนิ หาทางออกมา
จากขวดได้ จากฝ่ังคอขวด ท่ีอยตู่ รงกนั ขา้ มกบั กน้
ขวดซง่ึ หนั ไปทางหนา้ ตา่ ง ทาไมผลการทดลองจงึ
ออกมาแบบนี…้ .
นกั วิทยาศาสตรเ์ ช่ือวา่ ผงึ้ เป็นสตั วท์ ่ีฉลาด มีองค์
ความรู้ พวกมนั รูว้ ่าหากบินไปในทศิ ทางท่ีมีแสง
สวา่ งจะเป็นทางออกจากรงั แต่เม่ือมนั ตอ้ งมาอยู่
ในขวด ซง่ึ เป็นสถานการณท์ ่ีผงึ้ ไม่เคยประสบมา
ก่อน มนั ก็ยงั คงเช่ือในความคิดแบบเดมิ ๆไม่
เปล่ียนแปลง คือ ตอ้ งบนิ ออกทางแสงสว่างเท่านนั้
แต่สาหรบั แมลงวนั เป็นสตั วท์ ่ีไม่มีความคดิ เป็น
ตรรกะอะไร ดงั นนั้ เม่ือมนั ถกู จบั ไวใ้ นขวด มนั จงึ
บินชนผนงั ขวดแกะทางไปเร่อื ยๆ จนในท่ีสดุ ก็พบ
กบั ทางออก
เร่ืองยอ่ ผแู้ ตง่ :พระบาทสมเด็จพระพทุ ธเลศิ หลา้ นภาลยั
สานกั พมิ พ:์ สานกั พมิ พแ์ สงดาว
วรรรคดี เรือ่ งสังขท์ อง จานวนหนา้ ทง้ั หมดของหนงั สือ: 176 หนา้
วนั ท่ีเรม่ิ อา่ น:21/8/65
ณ เมืองยศวิมลนคร อนั มีทา้ วยศวมิ ลเป็นเจา้ เมือง พระมเหสีจนั เทวีไดค้ ลอดลกู ขอ้ คิด:คนเราเลือกเกิดไม่ไดแ้ ต่เลือกท่ีจะทาดี และเป็นคนดีได้
ออกมาเป็นหอยสงั ข์ จงึ ถกู พระนางจนั ทา มเหสีรอง ใสร่ า้ ยวา่ เป็นกาลีบา้ นเมือง จนถกู
ขบั ออกจากเมืองไปอยกู่ ระทอ่ มตายายท่ีชายป่า จนกระท่งั พระสงั ขท์ ่ีซอ่ นอยใู่ นหอย ได้
ออกมาพบแม่ สรา้ งความยนิ ดีกบั พระนางจนั เทวีมากขา่ วลว่ งรูไ้ ปถงึ นางจนั ทา จงึ ไดส้ ง่
คนมาจบั พระสงั ขไ์ ปถ่วงนา้ แตท่ า้ วภชุ งคพ์ ญานาคราชชว่ ยเอาไว้ และสง่ ใหไ้ ปอยกู่ บั
นางพนั ธุรตั พระสงั ขร์ ูว้ า่ นางพนั ธรุ ตั เป็นยกั ษจ์ งึ ขโมยรูปเงาะ ไมเ้ ทา้ เกือกแกว้ เหาะหนี
มาอยบู่ นเขา นางพนั ธุรตั ตามมาทนั แต่ ไมส่ ามารถขนึ้ ไปหาพระสงั ขไ์ ด้ จงึ ไดม้ อบมนต์
มหาจนิ ดา เรียกเนือ้ เรยี กปลาใหแ้ กพ่ ระสงั ขก์ อ่ นท่ีจะอกแตกสนิ้ ใจตายท่ีเชงิ เขา น่นั เอง
พระสงั ขเ์ หาะมาจนถึงเมืองสามล ทา้ วสามลและนางมณฑากาลงั จดั พธิ ีเลือกค่ใู หธ้ ิดาทงั้
เจด็ แตร่ จนาพระธิดาองคส์ ดุ ทอ้ ง ไมย่ อมเลือกใครเป็นคู่ ทา้ วสามลจงึ ใหค้ นไปตามเจา้
เงาะมาใหเ้ ลือก รจนาเห็นรูปทองท่ีซอ่ นอยใู่ นรูปเงาะจงึ เส่ียงมาลยั ไปให้ สรา้ งความพโิ รธ
ใหท้ า้ วสามาลจงึ ถึงกบั ขบั ไลร่ จนาใหไ้ ปอยกู่ ระทอ่ มปลายนากบั เจา้ เงาะทา้ วสามล
หาทางแกลง้ เจา้ เงาะ โดยการใหไ้ ปหาเนือ้ หาปลาแขง่ กบั เขยทงั้ หก เจา้ เงาะใหม้ นตท์ ่ีนาง
พนั ธุรตั ใหไ้ วเ้ รยี กเนือ้ เรยี กปลามารวมกนั ทาใหห้ กเขยหาปลาไมไ่ ด้ จงึ ตอ้ งยอมตดั ปลาย
หแู ละปลายจมกู แลกกบั เนือ้ และปลาทา้ วสามลพโิ รธมากจนถึงกบั คดิ หาทางประหารเจา้
เงาะ รอ้ นถึงพระอินทรต์ อ้ งหาทางชว่ ยโดยการลงมาทา้ ตคี ลีชิงเมือง กบั ทา้ วสามล ทา้ ว
สามลสง่ หกเขยไปสกู้ ็สไู้ มไ่ ด้ จงึ ตอ้ งยอมใหเ้ จา้ เงาะไปสแู้ ทน เจา้ เงาะถอดรูปเป็นพระ
สงั ขแ์ ละสกู้ บั พระอนิ ทร์ จนชนะ ทา้ วสามลจงึ ยอมรบั พระสงั ขก์ ลบั เขา้ เมืองและจดั พธิ ี
อภิเษกให้ พระอินทรไ์ ปเขา้ ฝันทา้ วยศวมิ ล เพ่ือบอกเร่อื งราวทงั้ หมด ทา้ วยศวมิ ลจงึ ออก
ตามหาพระนางจนั เทวีจนพบ และไดเ้ ดนิ ทาน ไปเมืองสามลนครเพ่ือพบพระสงั ข์ โดย
พระนางจนั เทวีไดป้ ลอมเป็นแมค่ รวั ในวงั และไดแ้ กะสลกั เร่อื งราวทงั้ หมดบนชิน้ ฟัก ให้
พระสงั ขเ์ สวย ทาใหพ้ ระสงั ขร์ ูว้ า่ แมค่ รวั คือพระมารดาน่นั เอง พระสงั ขแ์ ละรจนาจงึ ได้
เสดจ็ ตามทา้ วยศวมิ ลและพระนาง จนั เทวีกลบั ไปครองเมืองยศวมิ ลสืบไป
เรื่องย่อ ผแู้ ตง่ : พระบาทสมเดจ็ พระมงกฎุ เกลา้ เจา้ อยหู่ วั
สานกั พมิ พ:์ หอ้ งสมดุ ดิจทิ ลั วชริ ฯ
วรรณคดี เรอ่ื งมัทธนะพาทา จานวนหนา้ ทงั้ หมดของหนงั สือ: 150 หนา้
วนั ท่ีเรม่ิ อ่าน:21/8/65
สเุ ทษณเ์ ทพบตุ รหลงรกั นางฟา้ ช่ือมทั นา แต่นางไมไ่ ดร้ กั ขอ้ คดิ : ท่ีใดมีรกั ท่ีน่นั มีทกุ ข์ จะเห็นไดว้ า่ ตวั ละครในเร่อื งนีล้ ว้ นไดร้ บั ความทกุ ข์
ตอบ เพราะอดีตชาตสิ เุ ทษณไ์ ดเ้ คยยกกองทพั ไปทาลาย อนั เน่ืองมาจากความรกั ทง้ั สิน้ ไม่ว่าจะเป็นความรกั ระหวา่ งชายหน่มุ กบั หญิงสาว
บา้ นเมืองของนางมทั นา และจบั พระบิดาประหาร เม่ือ
นางมทั นาปฏิเสธความรกั สเุ ทษณจ์ งึ สาปใหเ้ กิด เป็น พอ่ กบั ลกู หรอื นายกบั บ่าว คา่ นยิ ม
ดอกกพุ ชะกะ (ดอกกหุ ลาบ) ในคืนวนั เพญ็ จงึ จะเป็นคน
ได้ และเม่ือเกิด ความรกั ในบรุ ุษใดจงึ จะไมก่ ลายเป็นดอก
กพุ ชะกะอีกแตจ่ ะไดร้ บั ความทกุ ข ์์ จากรกั นางมทั นา
จงึ มาเกิดเป็นตน้ กพุ ชะกะ ฤาษีกาละทรรศนิ มาพบจงึ
นาไป ไวใ้ นอาศรม นางมทั นาจะอยปู่ รนนบิ ตั พิ ระฤาษี
เย่ียงบิดาทกุ คืนวนั เพญ็ ต่อมา ทา้ วชยั เสนเสด็จประพาส
ป่ามาพบนางมทั นาจงึ เกิดความรกั ไดข้ อนางมทั นา ต่อ
พระฤาษี ทง้ั สองไดอ้ ภิเษกสมรส นางจณั ฑีมเหสีเอกเกิด
ความหงึ หวง จงึ ใหพ้ ระบดิ ายกทพั มาชงิ เมือง ทา้ วชยั
เสนออกรบ ระหวา่ งนน้ั นางจณั ฑีทา อบุ ายใหท้ า้ วชยั เสน
เขา้ พระทยั ผิดว่านางมทั นารกั กบั ศภุ างคท์ หารเอก จงึ รบั
ส่งั ใหน้ าไปประหารชีวิต แต่พราหมณโ์ สมทตั ไดป้ ลอ่ ย
นางมทั นาไป นางมทั นามีความทกุ ขจ์ ากความรกั จงึ ทา
พธิ ีขอพรต่อสเุ ทษณจ์ อมเทพ สเุ ทษณข์ อความรกั นางไม่
ยอมจงึ สาปใหน้ างเป็นตน้ กหุ ลาบตลอดไป ตอ่ มา ทา้ ว
ชนั เสนทราบความจรงิ จงึ ออกติดตามพบแต่ตน้ กพุ ชะกะ
จงึ นามาไวใ้ น พระราชวงั
เรื่องยอ่ ผแู้ ตง่ : กวติ า ถนอมงาม
สานกั พมิ พ:์ สกายบ๊กุ ส์
วรรณคดี เร่อื งอุทยั เทวี จานวนหนา้ ทงั้ หมดของหนงั สือ:150 หนา้
วนั ท่ีเรม่ิ อา่ น:21/8/65
ณ เมืองบาดาล ธิดาพญานาคหนีมาเท่ียวเมืองมนษุ ยแ์ ละพบรกั กบั รุกขเทวดาท่ีสงิ สถิตอยู่ ขอ้ คิด: ความอาฆาตแคน้ พยาบาททาใหจ้ ิตใจเป็นทกุ ข์ ใชส้ ติ
ในตน้ ไมร้ มิ สระนา้ ธิดาพญานาคตงั้ ครรภร์ อจนคลอดเป็นไขฟ่ องหน่งึ จงึ ใชส้ ไบหอ่ ไขแ่ ละ คดิ ใหร้ อบคอบก่อนตดั สนิ ใจลงมือทา คดิ ดี ทาดี ย่อมเป็นท่ีรกั
พน่ พิษคมุ้ ครองไวก้ ่อนแลว้ ลงกลบั ไปเมืองบาดาล บงั เอญิ มีนางคางคกผา่ นมาเห็นจงึ กินไข่
และตายดว้ ยพษิ พญานาค พอดกี บั ไขฟ่ ักเป็นเดก็ หญิงซ่งึ คดิ วา่ นางคางคกเป็นแมข่ องตน ของคนรอบขา้ ง
จงึ อาศยั อยใู่ นซากคางคกเนา่ ๆ
ตายายสองผวั เมียมาตกปลาพายเรือผา่ นมาเหน็ เขา้ ก็ชว่ ยเลีย้ งดจู นโต ตงั้ ช่ือใหว้ า่ อทุ ยั เทวี
และอทุ ยั เทวีไดแ้ ตง่ งานกบั เจา้ ชายสทุ ธราช ซง่ึ กอ่ นแตง่ ตากบั ยาก็ไดม้ ีขอ้ กาหนดวา่ ตอ้ ง
สรา้ งสะพานทองตงั้ แตว่ งั จนถึงบา้ นตายยายแตก่ ็ผา่ นไปไดด้ ว้ ยดี อทุ ยั เทวีจงึ เป็นสะใภแ้ หง่
เมืองหลวง มารดาของเจา้ ชายไมค่ อ่ ยชอบอทุ ยั เทวีนกั จงึ หาทางใหล้ กู ของตนเป็นของคน
อ่ืนไป ซ่งึ น่นั คือ เจา้ ชายตอ้ งไปแตง่ งานกบั เจา้ หญิงฉนั ทนา ซ่งึ อทุ ยั เทวีก็ตามไปดว้ ยตาม
สญั ญา เจา้ หญิงฉนั ทนาคดิ กาจดั อทุ ยั เทวีโดยฆา่ นางอทุ ยั เทวี แตพ่ อ่ ของอทุ ยั เทวี ชว่ ยไว้
จงึ บอกวา่ ใหร้ อแกแ้ คน้ นางฉนั ทนาอยวู่ งั
ตอ่ มาไมน่ านนางฉนั ทนากลมุ้ ใจเร่ืองผีนางอทุ ยั เทวีจะมาหลอก หวั จงึ หงอก ผมท่ีเคนดา
กลบั ขาวไปทกุ เสน้ จงึ เอาผา้ พนั ศรี ษะไวต้ ลอดเวลา ตอ่ มานางอทุ ยั เทวีแปลงกายเป็นแมค่ า้
ขายขนมแกๆ่ ผา่ นมา ซง่ึ ผมดายาวสลวยผิดกบั นางฉนั ทนา นางฉนั ทนาเหน็ เขา้ จงึ คดิ วา่
ยายแกค่ นนีก้ ็มีเครด็ ลบั ในการบารุงรกั ษาผมอยา่ งแนน่ อน จงึ ใหย้ ายแกเ่ ขา้ ไปในวงั และให้
รกั ษาผมของตนเองให้ แตน่ างอทุ ยั เทวีก็จะรกั ษาให้ แตต่ อ้ งยอมใหท้ าทกุ อย่างหา้ มถาม
อะไรทงั้ สนิ้ นางฉนั ทนาตกลง จงึ นอนลงแลว้ นางอทุ ยั เทวี ก็เอามีดโกนโกนผมนางฉนั ทนา
ออกจนหมด แลว้ กรีดศีรษะนางฉนั ทนาแลว้ เอาปลารา้ ใหห้ มอ้ ครอบหวั นางฉนั ทนาไว้ และ
หา้ มเอาหมอ้ ออกก่อนวนั ท่ี 7 แตไ่ มถ่ งึ คืนนางฉนั ทนาทนพษิ บาดแผลไมไ่ หว จึงสนิ้ ใจ
ตาย เจา้ ชายสิทธิราช รูด้ งั นนั้ จงึ กลบั ไปเมืองของตน ซ่งึ ก็ยงั เห็นอทุ ยั เทวีอยทู่ ่ีเมืองอยกู่ ็ทรง
โลง่ ใจ อทุ ยั เทวี ไดค้ รองรกั กบั เจา้ ชายอยา่ งมีความสขุ ตราบนานเทา่ นาน
เรื่องย่อ
วรรณคดี เรือ่ งรามเกยี รติ์
นนทกเป็นเทวดาท่ีทาหนา้ ท่ีลา้ งเทา้ ใหแ้ ก่บรรดาเทวดาท่ีอยบู่ นั สรวงสวรรคเ์ ม่ือมา
เขา้ เฝา้ พระอศิ วร เทวดาท่ีมาเขา้ เฝา้ ต่างแกลง้ นนทกจนนนทกทนไมไ่ ด้ จึงไปขอ
พระราชทานอาวธุ กบั พระอิศวร คือ นวิ้ เพชร และไลท่ ารา้ ยเทวดาจนไดร้ บั
อนั ตราย พระอินทรเ์ ห็นดงั นน้ั จงึ ไปกราบทลู ใหพ้ ระอิศวรทราบ พระอิศวรจงึ
บญั ชาใหพ้ ระนารายณไ์ ปปราบ โดยแปลงกายเป็นนางผหู้ ญิงท่ีมีความสวย หลอก
ลอ่ จนนนทกทาทา่ ชีน้ วิ้ ตวั เอง ทาใหข้ านนทกหกั พบั ลง พระนารายณท์ าใหน้ นทก
ไปอบุ ตั ิในชาติใหมเ่ ป็นทศกนั ฐ์ และพระนารายณก์ ็อวตารลงมาเป็นพระราม
ผแู้ ตง่ :พระบาทสมเด็จพระพทุ ธยอดฟา้ จฬุ าโลก
สานกั พมิ พ:์ หอ้ งเรยี น, บจก.สนพ.
จานวนหนา้ ทงั้ หมดของหนงั สือ:180 หนา้
วนั ท่ีเรม่ิ อา่ น:26/8/65
ขอ้ คิด: การจะมอบอานาจใหแ้ ก่ใครนนั้ จะตอ้ งคิดพจิ ารณาใหร้ อบคอบเสียก่อนว่าคนๆ
นนั้ เป็นคนอยา่ งไร