Theatraal Essay

Want als je dat wel doet
Dan val ik door een wolk
Zacht als de gedachte in mijn zij
Maar zo voorbij
Je gaat me loslaten
Duwen met één hand
Je gaat me loslaten
En op dat moment wordt die dons
Een stekende pijn
Die niet snel verdwijnt
En voor altijd in mijn gedachte blijft

Je hebt me geduwd
Liet me vallen naar
hemHoud precies

beneden daar
En keek toe
Waar we waren voor de
hoe val
De wind
Toen ik op mijn tenen stond
mijn lichaam streelde En ik op

jou

balanceerde

Laat me nooit meer los
Vang me met één hand
En laat me nooit meer los

Laat me niet los
Houd me vast met één hand
En laat me niet los

Dan kan ik namelijk nog even

verlangen
Naar een langere seconde
Waarin de afdruk van je
handpalm
dieper

in mijn huid Want als JE dat wel

kruipt doet

Dan val ik door een wolk

Zacht als de gedachte in mijn

zij

Maar zo voorbij

Laat je me dan niet los? Je gaat me loslaten
Grijp me met één hand Duwen met één hand
En laat je me dan niet los? Je gaat me loslaten

En op dat moment wordt die

dons

Een stekende pijn

Die niet snel verdwijnt
En voor altijd in mijn

gedachte
blijft

Ik ben niet snel bang in het donker
Soms leef ik er liever in dan in het lich
Kan me makkelijker verstoppen met m’n oge
Maar afgelopen zonnige dagen heb ik nog n
Ik schrok van de leegte in m’n hoofd
En de stekende pijn in m’n buik
Wetende dit is het dan: dit is hoe de zom
Snikheet en benauwend hoe het felle licht
Zwarte vlekken gaan creëren in mijn kijke
meer kan zien
Augustus van toen, dat gaat hem niet word
Misschien kan ik hopen
Me beter focussen
Op de kleur van jouw ogen die het helders
Tijdens de donkere zomermaanden
De gedachte eraan is eng
Maar ik zal mijn angsten proberen te bewa
En me niet te laten raken door al wat pij
Ik verstop me in het donker
Daar houden we moed

ZOMER

ht
en dicht
nooit zo duister mogen ervaren
mer zich gaat vormen
t van de stralen
en, waardoor ik de maanden niet
den
st gaan stralen
aken
jn doet

IN HET VIZIER

ZOMER IN HET VIZIER

ben bangIk niet snel in het donker

Soms leef ik er liever in dan in het licht

Kan me makkelijker verstoppen

Met m’n ogen dicht

Maar afgelopen zonnige dagen

Heb ik nog nooit zo duister mogen ervaren

Ik schrok van de leegte in m’n hoofd

En de stekende pijn in m’n buik
Wetende dit is het dan

Dit is hoe de zomer zich gaat vormen

Snikheet en benauwend

Hoe het felle licht van de stralen

Zwarte vlekken gaan creëren in mijn kijken

Waardoor ik de maanden niet meer kan zien
Augustus van toen

Dat gaat hem niet worden

Misschien kan ik hopen

Me beter focussen
Op de kleur van jouw ogen

Die het helderst gaan stralen

Tijdens de donkere zomermaanden

De gedachte eraan is eng

Maar ik zal mijn angsten proberen te bewaken

En me niet te laten raken

Door al wat pijn doet

Ik verstop me

In het donker

Daar houden we moed



Theatraal Essay Fleur Ummels
Scenografie en kostuumontwerp
Toneelacademie Maastricht

Met dank aan Ludo Costongs,
Anna Luyten, Valentijn de Jonge,
David Roos, Isha Ferdinandus en

Ezra Koppejan