จัดทำ โดย นำ เสนอ คุณครู สุดา จันทอง นนาาฏฏศิศิศิ ลศิ ลป์ป์ป์พื้ป์พื้ พื้นพื้นเเมืมื มือมืองง ภภาาคคใใต้ต้ ต้ต้ เด็กหญิงธนัฐนันท์ จันธุรส
ลักษณะภูมิประเทศภาคใต้ พื้นที่ส่วนใหญ่เป็นที่ราบ มีทิวเขาที่สำ คัญ ได้แก่ ทิวเขาภูเก็ต ทิวเขา นครศรีธรรมราช โดยมีทิวเขาสันกาลาคีรี เป็นพรมแดนกั้นระหว่างประเทศไทย กับประเทศมาเลเซีย ทิวเขาในภาคใต้มีความยาวทั้งสิ้น 1,000 กิโลเมตร แม่น้ำ สายสำ คัญ ได้แก่ แม่น้ำ กระบุรี แม่น้ำ หลังสวน แม่น้ำ ตะกั่วป่า แม่น้ำ ท่าทอง แม่น้ำ พุมดวง แม่น้ำ ตาปี แม่น้ำ ปากพนัง แม่น้ำ กลาย แม่น้ำ ตรัง แม่น้ำ สายบุรี แม่น้ำ ปัตตานี และแม่น้ำ โกลก ภาคใต้มีลักษณะภูมิประเทศเป็นคาบสมุทรที่มีทะเลขนาบอยู่ 2 ด้าน คือ ตะวัน ออกด้านอ่าวไทย และตะวันตกด้านทะเลอันดามัน จังหวัดพัทลุงและจังหวัด ยะลาเป็นจังหวัดที่ไม่มีพื้นที่ติดต่อกับทะเลภายนอก ชายหาดฝั่งอ่าวไทยเกิดจาก การยกตัวสูง มีที่ราบชายฝั่งทะเลยาว เรียบ กว้าง และน้ำ ตื้น ทะเลอันดามันมี ชายฝั่งยุบต่ำ ลง มีที่ราบน้อย ชายหาดเว้าแหว่ง เป็นโขดหิน มีหน้าผาสูงชัน ภูมิประเทศของภาคใต้เต็มไปขุนเขาน้อยใหญ่ โดยเฉพาะบริเวณตอนกลางของ ภูมิภาค เช่น จังหวัดระนอง จังหวัดชุมพร จังหวัดสุราษฎร์ธานี จังหวัดพังงา จังหวัดนครศรีธรรมราช และจังหวัดกระบี่ โดยมีจุดสูงสุดของภาคใต้อยู่ที่ ยอดเขาหลวง 1,835 เมตร เหนือระดับน้ำ ทะเลปาน กลางตั้งอยู่ในอุทยานแห่งชาติเขาหลวง (จังหวัดนครศรีธรรมราช)
ความเชื่อหรือพิธีกรรม ความเชื่อ ความเชื่อเรื่องการนอนหันศีรษะไปทางทิศใต้ ความเชื่อเรื่องพิธีขอป่า ความเชื่อเรื่องสถานภาพ พิธีลอยเคราะห์ ความเชื่อเรื่องโจ พิธีกรรม งานบุญเดือนสิบ ประเพณีแห่ผ้าขึ้นธาตุ ประเพณีชักพระหรือลากพระ งานแข่งเรือ งานให้ทานไฟ ประเพณีกินเจ
ศาสนา ด้านศาสนาและความเชื่อประชากรส่วนใหญ่นับถือศาสนาพุทธ และยังมีศาสนา อื่นๆ เช่น ศาสนาอิสลาม ศาสนาคริสต์ เป็นต้น
กลุ่มเชื้อสายจีน – มาลายู เรียกชนกลุ่มนี้ว่ายะหยา หรือ ยอนย่า เป็นก ลุ่มชาวจีน เชื้อสายฮกเกี๊ยนที่มาสมรสกับชนพื้นเมืองเชื้อสายมาลายู ชาวยะหยาจึงมีการแต่งกายอันสวยงาม ที่ผสมผสาน รูปแบบของชาว จีนและมาลายูเข้าด้วยกันอย่างงดงาม ฝ่ายหญิงใส่เสื้อฉลุลายดอกไม้ รอบคอ,เอว และปลายแขนอย่างงดงาม นิยมนุ่งผ้าซิ่นปาเต๊ะ ฝ่ายชาย ยังคงแต่งกาย คล้ายรูปแบบจีนดั้งเดิมอยู่ กลุ่มชาวไทยมุสลิม ชนดั้งเดิม ของดินแดนนี้นับถือศาสนาอิสลาม และมี เชื้อสายมาลายู ยังคงแต่งกายตามประเพณี อันเก่าแก่ฝ่ายหญิงมีผ้า คลุมศีรษะ ใส่เสื้อผ้ามัสลิน หรือลูกไม้ตัวยาวแบบมลายูนุ่งซิ่นปาเต๊ะ หรือ ซิ่นทอแบบมาลายู ฝ่ายชายใส่เสื้อคอตั้ง สวมกางเกงขายาว และมี ผ้าโสร่งผืนสั้น ที่เรียกว่า ผ้าซองเก็ต พันรอบเอวถ้าอยู่ บ้านหรือ ลำ ลองจะใส่โสร่ง ลายตารางทอด้วยฝ้าย และสวมหมวกถักหรือ เย็บ ด้วยผ้ากำ มะหยี่ กลุ่มชาวไทยพุทธ ชนพื้นบ้าน แต่งกายคล้ายชาวไทยภาคกลาง ฝ่าย หญิงนิยมนุ่งโจงกระเบน หรือ ผ้าซิ่นด้วย ผ้ายกอันสวยงาม ใส่เสื้อสี อ่อนคอกลม แขนสามส่วน ส่วนฝ่ายชายนุ่งกางเกงชาวเล หรือ โจง กระเบนเช่นกัน สวมเสื้อผ้าฝ้ายและ มีผ้าขาวม้าผูกเอว หรือพาดบ่าเวลา ออกนอกบ้านหรือไปงานพิธี กลับหน้า การแต่งกาย
อาหาร อาหารพื้นบ้านภาคใต้ทั่วไปมีลักษณะผสมผสาน ระหว่างอาหารไทยพื้น บ้านกับอาหารอินเดียใต้ เช่น น้ำ บูดู ซึ่งได้มาจากการหมักปลาทะเลสด ผสมกับเม็ดเกลือ และมีความคล้ายคลึงกับอาหารมาเลเซีย อาหาร ของ ภาคใต้จึงมีรสเผ็ดมากกว่าภาคอื่น ๆ และด้วยสภาพภูมิศาสตร์อยู่ติดทะเล ทั้ง ๒ ด้าน ที่อุดมสมบูรณ์ไปด้วยอาหารทะเล กอปรกับสภาพภูมิอากาศที่ ร้อนชื้นและมีฝนตกตลอดทั้งปี อาหารประเภทแกงและเครื่องจิ้ม จึงมีรส จัด ซึ่งช่วยให้ร่างกายอบอุ่นและป้องกันการเจ็บป่วยได้อีกด้วย
ประเพณี ประเพณีภาคใต้ ได้แก่ ประเพณีชักพระ ประเพณีแห่ผ้าขึนธาตุ ประเพณีงาน สารทเดือนสิบ
อาชีพ อาชีพหลักที่ปรากฏในภาคใต้ได้แก่ การทำ นา การทำ เหมืองแร่ การทำ สวนยางพารา และการทำ สวนปาล์มน้ำ มัน การทำ นาในภาคใต้ แม้ว่า ลักษณะภูมิประเทศของภาคใต้จะมีลักษณะเป็นคาบสมุทรประกอบกับ แนวเทือกเขาที่ทอดตัวตามแนวทิศเหนือ-ใต้ จึงมีลักษณะพื้นที่เป็นที่ราบ แคบๆ แต่ก็เป็นพื้นที่อันอุดมสมบูรณ์ มีแม่น้ำ ไหลหล่อเลี้ยงพื้นที่ตลอดปี จึงเหมาะสำ หรับการเพาะปลูกข้าวเป็นอย่างยิ่ง เอกลักษณ์อันโดดเด่น ของการทำ นาในภาคใต้คือ การใช้วัวในการไถนา และการเก็บข้าวทีละรวง ด้วยเครื่องมือที่เรียกว่า "แกะ"
ตัวอย่างการแสดงของภาคใต้ 1.รองเง็ง ลักษณะการแสดง ลักษณะการแสดงรองรองเง็งที่เหมือนกันกับรำ วง คือ มีการแบ่งการ เต้นเป็นรอบๆ หรือเป็นเพลง นางรำ เมื่อรำ เสร็จจะกลับไปนั่งยังที่จัด เตรียมไว้ให้เมื่อเพลงใหม่ดังขึ้น นางรำ ก็แต้นรำ ต่อจนจบเพลงโอกาสที่ จะแสดง ในอดีตจะมีการแสดงรองเง็งหรือ ตันหยง จะแสดงตาม เทศกาลวันสำ คัญต่างๆ ปัจุจบันมักแสดงในงานรื่นเริงหรืองานที่เป็น มงคลต่างๆ เช่น งานแต่งงาน งานบวช งานเทศกาลของหมู่บ้าน เป็นต้น
2. ระบำ ร่อนแร่ ระบำ ร่อนแร่เป็นการแสดงประกอบท่าทางขั้นตอนการประกอบอาชีพ ของชนชาวภาคใต้ที่ออกจากบ้านไปหาแร่ ร่อนแร่ และ ตากแร่ แล้วพากัน กลับบ้าน ผู้แสดง จะเป็นผู้หญิงล้วน การแต่งกาย ชุดยาหยา ซึ่งเป็นเครื่องแต่งกายเฉพาะของหญิงชาวพื้นเมืองภาคใต้ อุปกรณ์ที่ใช้ในการประกอบการแสดง เลียง ทำ จากไม้ ลักษณะคล้ายกระทะแต่ไม่มีหู เครื่องดนตรีประกอบการแสดง ได้แก่ ตะโพน รำ มะนา ระนาดเอก ฉิ่ง กลองตุ๊ก บทเพลงที่ใช้ประกอบการแสดง ได้แก่ ตะลุงชาตรี ลักษณะการแสดง ตัวอย่างการแสดงของภาคใต้
3.รำ บำ ตารีกีปัส ตัวอย่างการแสดงของภาคใต้ ลักษณะการแสดง การแสดงตารีกีปัส มีรูปแบบการแสดงเป็นหมู่ระบำ ซึ่งรูปแบบการ แสดงมีอยู่2 ลักษณะคือการแสดงเป็นคู่ ระหว่างผู้ชายและผู้หญิง การ แสดงเป็นหมู่ระบำ โดยใช้ผู้หญิงแสดงล้วนใช้พัดประกอบการแสดง ประกอบกับเพลงที่มีความไพเราะน่าฟัง ลีลาท่ารำ จึงอ่อนช้อย การแต่งกาย มี ๒ ลักษณะ คือ ๑. การแต่งกายแบบแสดงคู่ชายหญิง นิยมแต่งตามลักษณะของชนชั้นสูง ของชาวไทยมุสลิมเต็มยศ ๒. การแต่งกายแบบผู้หญิงล้วน เป็นการแต่งกายที่ประดิษฐ์ขึ้นมาเพื่อใช้ ในการแสดงชุดพิธีเปิดสนาม
ตัวอย่างการแสดงของภาคใต้ 4.ระบำ ปาเต๊ะ ลักษณะการแสดง “ ระบำ ปาเต๊ะ ” ได้นำ เอาขั้นตอนการทำ ผ้าปาเต๊ะมาประยุกต์ ดัดแปลง เพื่อประกอบเข้ากับท่าเต้นรำ ของการแสดงพื้นเมืองภาคใต้ โดยจะเริ่ม จากการแบกภาชนะใส่เทียนไปเคี่ยวบนไฟร้อนละลาย การถือกรอบไม้ ออกมาขึงผ้าเพื่อเขียนลวดลาย ขั้นตอนการย้อมผ้า การนำ ผ้าที่ย้อม มาตากและจบลงด้วยทุกกลุ่มออกมาร่วมเริงระบำ อย่างสนุกสนาน แสดงความชื่นชมพอใจในชุดผ้าปาเต๊ะที่สวยงาม เครื่องดนตรีประกอบ ใช้วงดนตรีพื้นเมือง ภาคใต้
ตัวอย่างการแสดงของภาคใต้ 5.ระบำ กรีดยาง ลักษณะการแสดง เป็นการแสดงของชาวภาคใต้ ดัดแปลงมาจากการทำ สวนยาง ซึ่งเป็น อาชีพหลักของชาวปักษ์ใต้ ท่ารำ เริ่มจากากรออกไปกรีดยาง ฝ่ายชาย จะมีไฟฉายติดอยู่บนศีรษะ และถือมีดสำ หรับกรีดยาง การที่ต้องมี ไฟฉายเพราะออกไปกรีดยางตอนดึก พอรุ่งเช้าก็ออกไปเก็บยาง ต่อจาก นั้นก็นำ น้ำ ยางไปผสมกับน้ำ ยา แล้วกวนจนน้ำ ยางแข็งตัว จึงนำ ไปนวด และรีดเป็นแผ่น แล้วนำ ออกตากแดด จนถึงการเก็บแผ่นยาง