งานชิ้นที่ 2 ภาษาถิ่นในประเทศไทย

ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4

ภาษาถิ่นใน
ประเทศไทย

จัดทำโดย
ชาคริต กล้าดี
623080528-8

ภาษาถิ่น

ภาษาถิ่น เป็นภาษาย่อยที่ใช้พูดจากันในท้องถิ่นต่าง ๆ ซึ่งเกิดจาก
การใช้ภาษาเพื่อการสื่อความหมาย ความเข้าใจกันระหว่างผู้คนที่
อาศัยอยู่ตามท้องถิ่นนั้น ๆ ซึ่งอาจจะแตกต่างไปจากมาตรฐาน หรือ
ภาษาที่คนส่วนใหญ่ของแต่ละประเทศใช้กัน และอาจจะแตกต่าง
จากภาษาในท้องถิ่นอื่นทั้งทางด้านเสียง คำและ การใช้คำ ภาษา
ถิ่น เป็นภาษาที่มีลักษณะเฉพาะ ทั้งถ้อยคำ และสำเนียง ภาษาถิ่น
จะแสดงถึงเอกลักษณ์ ลักษณะความเป็นอยู่ และวิถีชีวิตของผู้คน
ในท้องถิ่นของแต่ละภาค ของประเทศไทย บางทีเรียกว่า ภาษาท้อง
ถิ่น และหากพื้นที่ของผู้ใช้ภาษานั้นกว้างก็จะมีภาษาถิ่นหลาก
หลาย และมีภาษาถิ่นย่อย ๆ ลงไปอีก เช่นภาษาถิ่นใต้ ก็มีภาษา
สงฃลา ภาษานคร ภาษาตากใบ ภาษาสุราษฎร์ เป็นต้น

ภาษาถิ่นทุกภาษาเป็นภาษาที่สำคัญในสังคมไทย เป็นภาษาที่
บันทึกเรื่องราว ประสบการณ์ และวัฒนธรรมทุกแขนงของท้องถิ่น
เราจึงควรรักษาภาษาถิ่นทุกถิ่นไว้ใช้ให้ถูกต้อง เพื่อเป็นสมบัติมรดก
ของชาติต่อไป ซึ่งภาษาถิ่นจะเป็นภาษาพูด หรือภาษาท่าทาง
มากกว่าภาษาเขียนภาษาถิ่นของไทยจะแบ่งตาม ภูมิศาสตร์หรือ
ท้องถิ่นที่ผู้พูดภาษา นั้นอาศัยอยู่ในภาค ต่าง ๆ แบ่งได้เป็น 4 ถิ่น
ใหญ่ ๆ คือ ภาษาถิ่นกลาง ภาษาถิ่นเหนือ ภาษาถิ่นอีสานและภาษา
ถิ่นใต้

ภาษาถิ่นกลาง

ภาษาถิ่นที่ใช้สื่อสารอยู่ในบางจังหวัดของภาคกลาง
เช่น เพชรบุรี กาญจนบุรี สุพรรณบุรี ราชบุรี
นครปฐม อ่างทอง และพระนครศรีอยุธยา เป็นต้น
ภาษาถิ่นที่ใช้สื่อสารอยู่ในจังหวัดเหล่านี้ มีสำเนียง
พูดที่แตกต่างกันออกไป จะมีลักษณะเพี้ยนเสียงไป
จากภาษากลางที่เป็นภาษามาตรฐาน

ภาษาถิ่นเหนือ

ภาษาถิ่นเหนือ หรือภาษาถิ่นพายัพ (คำเมือง) ได้แก่
ภาษาถิ่นที่ใช้สื่อสารอยู่ในบางจังหวัดของภาคเหนือ
ตอนบน หรือภาษาในอาณาจักรล้านนาเดิม มักจะพูด
กันมากในจังหวัดเชียงใหม่ แม่ฮ่องสอน เชียงราย
พะเยา ลำปาง น่าน ลำพูน ตาก แพร่ เป็นต้น

ตัวอย่างคำในภาษาถิ่นเหนือ



ภาษาถิ่นอีสาน

ภาษาถิ่นอีสานของประเทศไทยมีลักษณะใกล้เคียง
กับภาษาที่พูดที่ใช้กันในประเทศลาว แต่ภาษาอีสาน
ก็ยังถือว่าเป็นภาษาถิ่นของภาษาไทย ภาษาถิ่นอีสาน
มีภาษาถิ่นย่อยหลายภาษา ได้แก่ ภาษาที่ชนกลุ่ม
ใหญ่ในภาคอีสานใช้พูดจากัน ซึ่งใช้สื่อสารอยู่ใน
จังหวัดต่าง ๆ ของภาคอีสาน หรือภาคตะวันออก
เฉียงเหนือ เช่น สกลนคร หนองคาย นครพนม
ขอนแก่น อุดรธานี อุบลราชธานี ร้อยเอ็ด เลย ชัยภูมิ
มหาสารคาม กาฬสินธุ์ เป็นต้น

ตัวอย่างคำในภาษาถิ่นอีสาน



ภาษาถิ่นใต้

ภาษาถิ่นใต้ ได้แก่ ภาษาถิ่นที่ใช้สื่อสารอยู่ในจังหวัดต่าง ๆ ของ
ภาคใต้ของประเทศไทย ลงไปถึงชายแดนประเทศมาเลเซีย
รวม 14 จังหวัด เช่น ชุมพร ระนอง สุราษฎร์ธานี ภูเก็ต พัทลุง
สงขลา นครศรีธรรมราช เป็นต้น และบางส่วนของจังหวัด
ประจวบคีรีขันธ์ ภาษาถิ่นใต้ ยังมีภาษาถิ่นย่อยลงไปอีก เป็น
ภาษาถิ่นใต้ ภาคตะวันออก เช่น ภาษาถิ่นที่ใช้ใน จังหวัด
นครศรีธรรมราช พัทลุง สงขลา ปัตตานี ตรัง สตูล ภาษาถิ่นใต้
ตะวันตก เช่น ภาษาถิ่นที่ใช้ในจังหวัดกระบี่ พังงา ระนอง
สุราษฎร์ธานีและชุมพร และภาษาถิ่นใต้สำเนียงเจ๊ะเห เช่น
ภาษาถิ่นที่ใช้ในจังหวัดนราธิวาส และ ปัตตานี ในแต่ละภาคก็
จะมีภาษาถิ่นใต้ เป็นภาษาถิ่นย่อยลงไปอีก เช่น ภาษาถิ่น
ระนอง ภาษาถิ่นภูเก็ต ภาษาถิ่นพัทลุง ภาษาถิ่นสงขลา
เป็นต้น ภาษาถิ่น

ตัวอย่างคำในภาษาถิ่นใต้



แบบฝึกหัด เรื่อง ภาษาถิ่น

ภาษาถิ่นเหนือ

คำ ความหมาย

กิ๋น ....................
ขี้จุ๊ ....................
ขี้ลัก ....................
ขนาด ....................
ปิ๊ก ....................
ละอ่อน ....................
จั๊ดนัก ....................
ป้อ ....................

แบบฝึกหัด เรื่อง ภาษาถิ่น

ภาษาถิ่นอีสาน

คำ ความหมาย

เกิบ ....................

เบิ่ง ....................

แม่น ....................

อ้าย ....................

บักสีดา ....................

เซา ....................

โดน ....................

ข่อย ....................

แบบฝึกหัด เรื่อง ภาษาถิ่น

ภาษาถิ่นใต้

คำ ความหมาย

หรอย ....................
ย่านัด ....................
ส้มนาว ....................
ขี้หมิ้น ....................
โกปี้ ....................
แตงจีน ....................
ไคร้ ....................
หลาว ....................