10 ชีวิต 10 แรงบันดาลใจ

10ชีวิต 10แรงบนั ดาลใจ 199

นอกจากหนังแล้ว ส่ิงที่โปรดปรานอีกอย่างของคิงก็คือการอ่าน
หนงั สือ และไดพ้ ากเพียรเขียนหนงั สอื ตง้ั แตย่ งั เป็นเด็กชน้ั ประถม
เรมิ่ ตน้ งานประพันธ์
แม้แม่จะเรียนหนังสือมาน้อย และต้องท�ำงานหนักตรากตร�ำเป็น
กรรมกร รวมทงั้ สามยี งั ทงิ้ ไปใหต้ อ้ งเลย้ี งลกู เลก็ ๆ ถงึ 2 คน ดว้ ยตวั คนเดยี ว
แตแ่ มน่ แ้ี หละคอื ผชู้ ท้ี างและจดุ ประกายการเปน็ นกั ประพนั ธ์ใหแ้ กส่ ตเี ฟน คงิ

ตอนทค่ี งิ เพ่ิงเข้าเรยี นช้นั ป. 1 และปว่ ยดว้ ยโรคหดั กบั หูนำ้� หนวก
ต้องไปๆ มาๆ ใหห้ มอรักษา ปีน้นั คิงลาหยุดเรยี นแทบทั้งปี ต้องนอนแกรว่
บนเตยี งอยกู่ บั บา้ น ไมม่ อี ะไรทำ� นอกจากอา่ นหนงั สอื การต์ นู คงิ เขยี นแบบ
“เวอ่ รๆ์ ” วา่ ตอนน้ัน “ไม่มอี ะไรทำ� นอกจากอ่านหนังสอื การต์ นู ซักหกตัน
ไดก้ ระมงั ” อา่ นไปมากๆ เขา้ กจ็ ดั การคดั ลอกเรอ่ื งจากการต์ นู ไปอวดแม่ แม่
ดีใจและประหลาดใจ และถามวา่ เปน็ เรอ่ื งแตง่ เองหรอื ไม่ คงิ ตอ้ งสารภาพวา่
คัดลอกเนอ้ื หาส่วนใหญ่มาจากการ์ตูนคอมแบ็ต เคซยี ์ (Combat Casey)
แมฟ่ ังแล้วให้ “บทเรียนการประพนั ธ์” บทแรกแก่คิงวา่ “เขยี นเรอ่ื งของหนู
เอง สตีวี...... เนื้อหาจากคอมแบต็ เคซยี ์ ส่วนใหญ่เป็นเรื่องขยะทั้งเพ
พระเอกไม่ท�ำอะไรนอกจากจะหาเรื่องชกปากคนจนฟันกระเด็น แม่เช่ือว่า
หนทู ำ� ไดด้ ีกวา่ นั้น... เขียนเรื่องของหนูเอง”

200 10ชีวิต 10แรงบนั ดาลใจ

ในทสี่ ดุ คงิ กเ็ ขยี นเรอื่ งของตวั เองไปอวดแม่ แมอ่ า่ นจบถามและไดค้ ำ�
ตอบว่าไม่ได้ลอกใครมา แมก่ ็ให้บทเรยี นที่สอง คอื ใหค้ วามเหน็ ว่าเนือ้ หาดี
พอจะตพี มิ พ์ได้ ซงึ่ เปน็ คำ� ชมทคี่ งิ บอกวา่ “ตลอดชวี ติ ของผม ไมม่ คี ำ� ใดจาก
ปากใครจะท�ำให้ผมสุขใจได้มากไปกว่าความเห็นของแม่ในวันน้ัน” แม่ไม่
เพียงแคช่ มเทา่ นั้น ตอ่ มาเมือ่ คิงเขียนไปอวดแม่ แมค่ วกั เงนิ ใหเ้ ป็นคา่ เรอื่ ง
ตอนละ 25 เซน็ ต์ แล้วสง่ ไปใหน้ ้องสาวทัง้ สขี่ องแม่ได้อา่ นด้วย คงิ เขยี นไป
4 เรือ่ ง ได้เร่อื งละ 25 เซ็นต์ รวมเปน็ 1 ดอลลาร์ เป็นคา่ เขยี นเร่ืองครั้งแรก
ในชวี ติ ซ่ึงเปน็ เงินก้อนโตส�ำหรับเด็กวัยน้ัน และแน่นอนคอื พลงั ใจทที่ �ำให้
แววอัจฉริยะของความเปน็ นกั ประพนั ธ์ นอกจากไม่ถกู ปดิ กัน้ แลว้ ยงั ได้รับ
การกระตุ้นอยา่ งถูกจุดอยา่ งย่ิง

เมื่ออายุได้ 13 ปี ฟอร์เรสต์ แอ็กเคอร์แมน ออกนิตยสารช่ือ
“มนษุ ยอ์ วกาศ” (Spaceman) คงิ นำ� เรอ่ื งสน้ั เรอื่ งแรกในชวี ติ ไปเสนอนติ ยสาร
นัน้ ซึ่งถูกโยนท้ิง “ลงตระกร้า” ไป แตน่ ่าประหลาด เพราะฟอรเ์ รสต์ เกบ็
ต้นฉบับเร่ืองสั้นน้ันไว้ไม่ท้ิง ยี่สิบปีต่อมาเมื่อคิงมีชื่อเสียงโด่งดังมากแล้ว
ขณะเขาไปแจกลายเซน็ ทรี่ า้ นหนงั สอื ในลอสแอนเจลสิ ฟอรเ์ รสต์ นำ� ตน้ ฉบบั
เรอื่ งสน้ั ของคงิ ทพี่ มิ พด์ ว้ ยเครอ่ื งพมิ พด์ ดี กระเปา๋ หว้ิ ยหี่ อ้ รอยลั ไปใหด้ พู รอ้ ม
ขอลายเซ็น พิมพ์ดีดเคร่ืองนั้นแม่ซ้ือให้เป็นของขวัญวันคริสต์มาสเม่ือคิง
อายุได้ 11 ปี

10ชีวติ 10แรงบนั ดาลใจ 201

คิงยังเขยี นเรอื่ ง “สง่ ไปลงตระกรา้ ” อย่างไมห่ ยุด โดยทกุ เรื่อง “เงยี บ
หาย” แปดปเี ตม็ ๆ ท่ีไมม่ ีใครมแี ก่ใจตอบมา จนมเี รอื่ งหนงึ่ สง่ ไปลงนติ ยสาร
เรอ่ื งลกึ ลบั ของ อลั เฟรต ฮติ ชคอ็ ค (Alfred Hitchcoc’s Mystery Magazine)
คิง “โชคดี” กับเร่ืองส้ันเร่ืองน้ี เพราะมีแบบฟอร์มแจ้งปฏิเสธมาพร้อมค�ำ
แนะน�ำการส่งต้นฉบับ เขียนด้วยลายมือมาด้วยว่า “ห้ามเย็บด้วยลวดเย็บ
กระดาษ จัดเรียงหน้า เสียบด้วยลวดเสียบกระดาษ ถือเป็นวิธีท่ีถูกต้องใน
การส่งต้นฉบบั ”

เรอื่ งสนั้ เรอื่ งแรกที่ไดต้ พี มิ พ์ คอื เรอื่ ง “ไอห้ นมุ่ วยั รนุ่ นกั ปลน้ หลมุ ศพ”
(I was a Teen-Age Grave-Robber) แต่บรรณาธกิ ารเปล่ยี นช่ือให้ใหม่เป็น
“สยองขวัญครงึ่ โลก” (In a Half -World of Terror) ตีพิมพ์ในนิตยสารสยอง
ขวญั ของไมก์ แกรเ์ ร็ตต์ เมอื งเบอร์มงิ แฮม มลรัฐแอละบามา

เดฟ พช่ี าย กช็ อบเขยี นและทำ� หนงั สอื ขาย โดยใช้เคร่อื งโรเนยี ว ให้
คงิ ชว่ ยทำ� และชว่ ยเขยี นดว้ ย โดยขายใหแ้ กญ่ าตพิ นี่ อ้ งในเมอื งเลก็ ๆ ทอี่ าศยั
อยู่ ขณะน้นั ประชากรเมืองน้นั ราว 900 คน หนังสือของเดฟเรมิ่ ขายได้ 5
ฉบบั ตอ่ มาขายได้ถึง 50-60 ฉบับ

คิงเอาอย่างพี่ชาย เขยี นเร่อื งแลว้ โรเนียวขายในชั้นเรยี น ทำ� ท่าจะได้

202 10ชีวติ 10แรงบันดาลใจ

กำ� ไรดี แตโ่ ดนครเู บรกจนหวั คะมำ� ไมย่ อมใหค้ งิ ใชโ้ รงเรยี นเปน็ ตลาดสด ซำ�้
ช้หี น้าตำ� หนิวา่ เรอ่ื งทเี่ ขยี นและพิมพ์ขายเพ่อื นน้ันเป็นเรือ่ งขยะ คงิ รูส้ กึ กบั
การกระทำ� ของครวู า่ “เหมอื นการมว้ นหนงั สอื พมิ พก์ ลา่ วโทษลกู หมาซง่ึ เพงิ่
จะขีร้ ดพรมปูพ้นื ” แต่คงิ ก็ไมเ่ ขด็

เมอ่ื เรยี นมัธยม คิงเขา้ ไปทำ� หนังสอื พิมพ์ของโรงเรยี น จนเมอ่ื เรยี น
ช้ัน ม. 4 ก็ถึงขน้ั ไดเ้ ป็นบรรณาธิการนิตยสารของโรงเรยี น จนเกดิ เรอ่ื งราว
ใหญ่โตถงึ ข้นั เกือบถูกไลอ่ อกจากโรงเรียน เมือ่ เขียนล้อเลียนครูอย่างแรงๆ
ซึง่ ครูสว่ นใหญ่ไม่ถือโทษ แม้จะโกรธเคือง แตค่ รผู ู้หญงิ คนหนงึ่ ซ่ึงเป็นครทู ่ี
ดุและเขม้ งวด “ไมย่ อม” เธอถกู เรยี กวา่ “หนอนเน่า” ในข้อเขียนล้อเลยี น
ของคงิ เธอย่ืนคำ� ขาดกบั ครูใหญ่ใหไ้ ลค่ ิง ออกจากโรงเรียน แต่ครูใหญ่ยัง
เมตตา สดุ ทา้ ยครูผ้หู ญงิ คนนนั้ ยอมรับคำ� ขอโทษอยา่ งเป็นทางการบวกกับ
ให้กักตัวคงิ อยู่ในโรงเรียนสองสปั ดาห์

ครูคนนน้ั เกลียดชงั และผูกพยาบาทคงิ ยาวนาน เมอื่ คงิ เรยี นหนังสือ
ได้ดีจนมีช่ือติดอยู่ในบัญชีนักเรียนผู้มีผลการเรียนดีเลิศในอีกสองปีต่อมา
เธอเปน็ หนงึ่ ในคณะกรรมการคดั เลอื กนกั เรยี นดเี ดน่ ประจำ� ชาตขิ องโรงเรยี น
และตดั ชอื่ คิงมิใหเ้ ข้าไปอยู่ใน “สมาคมนักเรยี นเกยี รติยศ”

10ชวี ติ 10แรงบนั ดาลใจ 203

เหตุการณค์ ร้งั นน้ั ท�ำใหค้ งิ “ไมเ่ ฉียดไปใกลง้ านล้อเลยี นถากถางอีก
เลย” แตส่ งิ่ ทน่ี า่ ชน่ื ชมกค็ อื ครทู ปี่ รกึ ษาไดน้ ำ� เรอื่ งของคงิ ไปถกเถยี งกนั อยา่ ง
เคร่งเครียด ได้ข้อยุติว่าควรส่งเสริมไฟในตัวของคิงให้ลุกลามไปอย่าง
สร้างสรรค์ และถกู ทศิ ทาง โดยครูได้ไปติดตอ่ จอหน์ โกลด์ บรรณาธกิ าร
นิตยสารรายสัปดาห์ของเมืองลิสบอน ตอนนั้นนิตยสารขาดผู้สื่อข่าวกีฬา
ครูจึงเรียกตัวไปพบ แนะน�ำให้ไปรับงานนั้น คิงฟังแล้วไม่รู้สึกดีใจ เพราะ
กำ� ลงั เบือ่ ท้ังหนงั สอื พมิ พข์ องเดฟพ่ีชาย และเบอ่ื หนงั สือพิมพข์ องโรงเรยี น
เรือ่ งกฬี าตัวเองก็ไม่ใคร่รูเ้ รือ่ งมากนกั แต่สายตาที่ครูจอ้ งมองขณะเรยี กไป
พบวันนั้น แม้สสี่ ิบปีให้หลังคิงก็ยังเช่อื วา่ ครูทีป่ รกึ ษาเอาจริง และต้องรับ
ทำ� ตามขอ้ แนะนำ� นน้ั ชนิดทวี่ ่า “ไมท่ ำ� เอ็งตาย”

คิง “จำ� ใจรบั ” แตก่ ลับกลายเป็นว่าการรับงานอยา่ งไมเ่ ตม็ ใจคร้ังนั้น
คือโอกาสทองใหเ้ ขาได้พบกบั “ครกู ารเขยี น” ท่เี ย่ียมยอดอยา่ งจอห์น โกลด์
เม่ือเขาบอกวา่ ไม่รเู้ รอื่ งกฬี ามากนกั จอห์น โกลด์ บอกว่า “มกี ฬี าแขง่ ขัน
ถา่ ยทอดทางทวี ี แมแ้ ตข่ เ้ี มานง่ั เกาะบารเ์ หลา้ ยงั เรยี นรกู้ ตกิ าจนดสู นกุ ทำ� ไม
เธอจะท�ำไม่ได”้ และสญั ญาจะใหค้ ่าจ้างเขียนข่าว “คำ� ละครึ่งเซ็นต”์

เม่ือเขาส่งรายงานข่าวชิ้นแรกไปให้ จอห์น โกลด์ ท�ำหน้าท่ี
บรรณาธกิ าร แกภ้ าษาสำ� นวนใหอ้ ยา่ งยอดเยยี่ ม บอกเขาวา่ “ฉนั ตดั ออกแต่
เฉพาะสว่ นท่ีใช้ไมไ่ ด้ ..... ส่วนใหญ่ก็ไมเ่ ลวทีเดยี ว”

204 10ชวี ติ 10แรงบนั ดาลใจ

คิงรบั ว่า “ผมทราบครับ... ตอ่ ไปผมจะไม่ท�ำอกี ”

จอหน์ โกลด์ สอนเขาตอ่ ไปโดยหวั เราะและพูดว่า “หากเป็นเช่นนน้ั
จรงิ เธอคงไมต่ อ้ งเขียนเพ่อื เลย้ี งชีพอกี แล้ว เธอจะมานัง่ เก้าอตี้ วั นีแ้ ทน จะ
ใหฉ้ ันอธบิ ายเหตผุ ลไหมวา่ ทำ� ไมต้องแกไ้ ข”

คิงตอบวา่ ไม่ แต่จอห์น อธิบายตอ่ ว่า “ในยามท่เี ธอเขยี นเรอ่ื ง เธอ
เลา่ นิยายใหต้ วั เองฟงั ในยามที่เธอตรวจแก้ไข หนา้ ทห่ี ลักของเธอก็คอื ตดั
ทอนส่ิงทิ่ใช่นยิ ายเร่อื งนน้ั ท้งิ ไป”

คงิ บันทึกไว้ตอ่ มาว่า “จอห์น โกลดบ์ อกเล่าส่ิงทน่ี ่าสนใจที่สดุ ใหผ้ ม
ไดร้ บั ทราบในวนั ท่ผี มสง่ ขา่ วสองชนิ้ ขอ้ แรกท่สี ดุ เขียนด้วยประตปู ดิ และ
ขอ้ สอง ขดั เกลาดว้ ยประตเู ปดิ หรอื พดู ไดอ้ กี อยา่ งหนง่ึ วา่ นยิ ายทกุ เรอ่ื งเรม่ิ
ในใจของคณุ เขยี นเสรจ็ กต็ อ้ งผา่ นประตอู อกไปหลงั จากทค่ี ณุ ทราบเรอื่ งราว
เนือ้ หาทั้งหมดแล้ว ตรวจแก้ไขขดั เกลาให้ดีทสี่ ดุ เท่าทจ่ี ะทำ� ได.้ ... เร่อื งน้นั
กลายเปน็ สมบตั ขิ องผอู้ ่าน ทกุ คนทีป่ ระสงคจ์ ะอา่ น (หรอื วิจารณ์)”

ขณะนนั้ เขายงั เรยี นไมจ่ บชน้ั มธั ยมปลาย หนทางขา้ งหนา้ ยงั ยาวไกล
และยากล�ำบาก

10ชีวิต 10แรงบันดาลใจ 205

เรยี นไป ทำ� งานไป
นอกจากเรียนหนังสือ ท�ำกิจกรรมในโรงเรียน และเป็น “ผู้สื่อข่าว
กีฬา” ของนิตยสารรายสัปดาห์แล้ว คิงยังต้องท�ำงานอื่นเพื่อช่วยจุนเจือ
ครอบครัวดว้ ย เพราะรายไดข้ องแม่นับวา่ นอ้ ยนิด จากงานแม่บ้านสำ� หรบั
คนไขผ้ ดิ ปกตทิ างจติ รายไดข้ องเขาจากการเปน็ “ผสู้ อื่ ขา่ วกฬี า” ของหนงั สอื พมิ พ์
เอนเตอรไพรซ์ในทอ้ งถน่ิ ไดแ้ คเ่ ดอื นละ 5-6 เหรยี ญเทา่ นน้ั “ไมพ่ อยาไส”้

ช่วงน้ัน เป็นช่วงสงครามเวียดนามก�ำลัง “ร้อนแรง” คิงเคยคิดว่า
เมื่อเรียนจบชั้น ม.6 แล้ว สมัครไปเป็นทหารจะดีไหม เพราะถ้าได้ไปรบ
นอกจากจะมีเงินเดือนใช้แล้ว อาจได้ความรู้ประสบการณ์น่าสนใจมาเขียน
นวนยิ ายขายก็ได้ แตพ่ อไปปรกึ ษาเรอ่ื งนกี้ บั แม่ คำ� ตอบที่ไดส้ ามารถเปลยี่ น
ใจเขาไดช้ ะงัด เพราะแม่บอกว่า “อยา่ โงไ่ ปหนอ่ ยเลย สายตาสนั้ เกอื บบอด
แบบน้ี แกจะเปน็ คนแรกทโี่ ดนยงิ แกตายไปแลว้ กเ็ ขยี นหนงั สอื ไมไ่ ด้ จรงิ ไหม?”

ในที่สุด คิงก็ตัดสินใจย่ืนขอรับทุนการศึกษาและสมัครเข้าไปเป็น
กรรมกรโรงงานย้อมผ้าตอนท่ีเรียนหนังสอื อยูช่ ้ัน ม.6 เขาไมอ่ ยากทำ� งานท่ี
นนั่ เลยเพราะรทู้ งั้ รวู้ า่ โรงงานแหง่ นนั้ ท�ำผดิ กฎหมาย ท�ำลายสง่ิ แวดลอ้ มอยู่
ทุกวนั เพราะ “สร้างย่ืนเข้าไปในแม่น�้ำ ปลอ่ ยน�้ำเสียลงในแมน่ ้ำ� ....เหมือน
โรงงานนรกในนิยายของชาร์ลส์ ดิกเกนส์” ข้อส�ำคัญ งานท่ีนั่นหนักหนา

206 10ชวี ติ 10แรงบันดาลใจ

สาหสั มาก เขาจะตอ้ งตนื่ นอนตอนเจด็ โมงเชา้ ไปเรยี นหนงั สอื ตอน 7 โมงครงึ่
เลกิ เรยี นบา่ ยสอง ตอกบตั รเขา้ ทำ� งานทชี่ น้ั สามของโรงงานเวลา 14.55 น.
แบกถงุ ผ้า 8 ชั่วโมงเตม็ ๆ เลิกงาน 23.02 น. กลับถงึ บ้านราวเทยี่ งคืน กิน
อาหารประเภทธัญพืชส�ำเร็จรูปเทนมใส่ เข้านอน แล้วต่ืนเช้าไปโรงเรียน
วนเวียนอยเู่ ชน่ นี้ บางครั้งเขาท�ำงาน 2 กะ ต่อเวรดึกถึงเวรเชา้ งบี หลับใน
รถเกา่ ของพชี่ ายราวหน่งึ ชวั่ โมงกอ่ นระฆงั เขา้ เรยี น ตอนคาบเรยี นท่ี 5 และ
6 หนีไปนอนเอาแรงในห้องพยาบาล และไปเขา้ กะใหม่

โชคยงั ดี ที่เขาผ่านชวี ิตในโรงงานน้นั มาได้ โดยไม่พลาดหลดุ เขา้ ไป
ในเครอื่ งจักรหรอื ถกู จกั รอตุ สาหกรรมเยบ็ นิ้วให้ตดิ กัน

หลังจบ ม.6 เขากม็ าถงึ ทางสองแพร่ง เขาอยากออกไป “โบยบิน”
เปน็ นกั เขยี น แตแ่ มย่ นื ยนั หนกั แนน่ ใหเ้ ขาเขา้ เรยี นตอ่ ในมหาวทิ ยาลยั ใหจ้ บ
ปรญิ ญาเสยี กอ่ น “จะไดม้ ตี าขา่ ยนริ ภยั ไวร้ องรบั ” คงิ เชอ่ื แม่ เขา้ เรยี นในคณะ
ศกึ ษาศาสตรม์ หาวทิ ยาลัยเมน

ระหว่างเรียนมหาวิทยาลัย เขาตกหลุมรักเพื่อนนักศึกษาสาวชื่อ
ทาบิธา สปรซู ดูใจกนั ปีครึ่งก็แตง่ งานกนั ทาบธิ า หรอื แท็บบี เปน็ นกั ต่อสู้
เพื่อสทิ ธิสตรี มาจากครอบครัวกรรมกรเหมอื นคงิ คงิ บอกวา่ “ชีวติ ทางเพศ

10ชีวติ 10แรงบนั ดาลใจ 207

ของเราเขา้ กันได้ และมแี นวคิดผัวเดียวเมียเดียวตามธรรมชาติ แตส่ ิง่ ทร่ี ดั
รั้งใหเ้ ราสนทิ แนบแน่นกันมากทส่ี ดุ จะเปน็ ถอ้ ยคำ� ภาษาและงานทเี่ ราท�ำ”
แทบ็ บเี ปน็ นักเขียนเหมอื นคิง ทง้ั คู่แตง่ งานกันสามปกี ็มีลูก 2 คน

ช่วงฤดรู อ้ นปี พ.ศ. 2512 คิงอายุ 22 ปี ยังเรยี นหนังสอื เขาได้งาน
ท�ำในหอสมดุ มหาวิทยาลยั เมน และตอนปลายภาคหลงั สอบเสรจ็ เขาเขียน
เรือ่ งสั้น Graveyard Shifl ได้ลงตีพิมพ์ในนติ ยสาร คาวาเลียร์ (Cavalier)
ไดค้ ่าเร่ืองมาถึง 200 เหรยี ญ นับว่าสงู เพราะสองเรือ่ งกอ่ นหน้าน้ันไดค้ ่า
เรื่องมารวมแล้วแค่ 60 เหรยี ญ

หลังจบมหาวิทยาลยั เขายังหางานดีๆ ทำ� ไม่ได้ จึงตอ้ งสมัครเขา้ ไป
ท�ำงานเป็นกรรมกรในโรงงานซักเส้ือผ้า ซึ่งสภาพแวดล้อมหนักหนาสาหัส
ย่ิงกวา่ ในโรงงานยอ้ มผา้ เสียอกี ผ้าทส่ี ง่ มาซักที่โรงงานแห่งนัน้ จะเป็นผ้าปู
เตียงจากโมเต็ลในเมืองชายทะเลมลรัฐเมน และผ้าปูโต๊ะจากภัตตาคาร
ชายทะเล ผ้าเหล่านั้นมักสกปรกและมีกลิ่นเหม็นมาก โดยเฉพาะผ้าปูโต๊ะ
จากภัตตาคารซึ่งกว่าจะส่งมาถึงโรงซักก็หลายวัน นอกจากเหม็นร้ายกาจ
จากเศษอาหารแล้วมักมีหนอนยุบ่ ยับ่ ไปหมด หนอนจะคลานกระดุบกระดิบ
มาตามทอ้ งแขนของเขาเมอื่ ตอ้ งหอบผา้ เหลา่ นน้ั ไปเขา้ เครอื่ งซกั เขาคดิ วา่
ทำ� ๆ ไปก็จะชนิ สภาพเหลา่ น้ันไปเอง แตก่ ็ไม่เคยท�ำใจได้เลย

208 10ชวี ิต 10แรงบนั ดาลใจ

ทเี่ ลวรา้ ยกวา่ ผา้ ปูโตะ๊ อาหาร กค็ อื ผา้ จากโรงพยาบาลซง่ึ จะมหี นอนที่
กนิ เลอื ดทต่ี ดิ มากบั ผา้ ยบุ่ ยบ่ั เหมอื นกนั ในชว่ งฤดรู อ้ นอณุ หภมู ิในโรงงานจะ
ท�ำให้เหงื่อออกมาโชกตัว หัวหน้าคนงานต้องเอาเกลือเม็ดมาแจกทดแทน
เกลอื ทเ่ี สยี ไปกบั เหงอ่ื ชวี ติ ชว่ งนน้ั ของเขาจงึ ซำ�้ รอยกบั ทแี่ มเ่ คยประสบ ทงั้ ๆ
ทเ่ี ขาเรยี นจบปรญิ ญาแลว้ สว่ นภรรยาไปทำ� งานเปน็ พนกั งานในรา้ นดงั กนิ ’ส
โดนัท ขณะนนั้ เขามลี กู แลว้ 2 คน รายไดจ้ ากงานหนักในสภาพอนั เลวรา้ ย
ตอ้ งเหนอื่ ยสายตวั แทบขาด แตบ่ างชว่ งเงนิ ก็ไมพ่ อแมแ้ ตจ่ ะจา่ ยคา่ เชา่ บา้ น
คา่ น�้ำคา่ ไฟ สว่ นแม่กก็ �ำลงั ปว่ ยดว้ ยมะเร็งปากมดลกู ระยะสุดทา้ ย ไปอาศัย
อยูก่ ับเดฟพี่ชายของเขา
นวนิยายขายดีเร่ืองแรก
แมจ้ ะตกอบั สุดๆ เขาไมเ่ คยหยดุ เขยี นหนงั สอื โดยมกั เขยี นตอนหลงั
เลิกงาน แมจ้ ะเหนือ่ ยหนกั หนาสาหสั มาแล้ว บางครั้งก็ใชช้ ่วงพักงานตอน
เท่ยี งเขียนหนงั สือ ขายไดบ้ ้างไม่ไดบ้ ้าง ทข่ี ายได้ก็ไมไ่ ด้เงินซกั เทา่ ไหร่

ต่อมาเขาไดง้ านสอนภาษาองั กฤษ ได้ค่าจ้างดีขึ้น คอื 6,400 เหรยี ญ
ตอ่ ปี เทยี บกบั คา่ จา้ งชว่ั โมงละ 1.6 เหรยี ญ ในโรงงานซกั ผา้ นบั วา่ ดกี วา่ มาก
และงานกเ็ บากวา่ ในชว่ งนน้ั เอง เขาเรมิ่ เขยี นนวนยิ ายซงึ่ ตอ่ มาเปน็ นวนยิ าย
ขายดีเรื่องแรกของเขา คือเร่อื ง แครร์ ี (Carrie)

10ชวี ิต 10แรงบันดาลใจ 209

ผทู้ เ่ี ปน็ กำ� ลงั ใจสำ� คญั ทที่ ำ� ใหเ้ ขาไมท่ ง้ิ
งานเขยี น คือ ภรรยาของเขาเอง คิงบอกว่า
ถ้าเธอหลุดปากออกมาว่าเขาไม่ควรเสียเวลา
ไปกับงานเขียนหนังสือ เขาก็คงถอดใจเลิก
เขยี นไปแลว้ นอกจากไมเ่ คยบน่ั ทอนกำ� ลงั ใจกนั
แลว้ คราวหนงึ่ เขาเขยี นเรอื่ งสนั้ ไมท่ นั จบ แตไ่ ม่
ชอบใจจึงขย�ำแล้วโยนท้ิงถังขยะ ภรรยาไปพบ เข้าเอามา
คลี่อ่านแล้วบอกให้เขยี นตอ่ ใหจ้ บ เพราะ “ฉนั อยากอ่านตอนจบ” ซึ่งมัน
เปน็ กำ� ลังใจใหแ้ ก่เขาอยา่ งยิ่ง เขาสรุปชดั เจนว่า “งานเขียนหนงั สอื เปน็ งาน
เหงาเปลา่ เปลอื ง ขอเพียงมใี ครสกั คนที่เชอื่ มนั่ เตม็ เปี่ยมในตวั คณุ ” โชคดที ี่
เขามี “ใครคนน้ัน” อยเู่ คยี งข้างตลอดเวลา

ในที่สดุ สำ� นกั พมิ พ์ใหญแ่ ห่งหนง่ึ คอื สำ� นกั พมิ พ์ดบั เบลิ เดย์ (Dou-
bleday) กต็ กลงรบั ซอื้ นวนยิ ายเรอ่ื งแครร์ ซี ง่ึ เขาสง่ ไปเสนอขายทางไปรษณยี ์
เขาไดร้ บั แจง้ ทางโทรเลขแสดงความยนิ ดจี ากสำ� นกั พมิ พ์ พรอ้ มแจง้ จา่ ยเงนิ
ล่วงหน้า 2,500 เหรียญ ทางส�ำนักพิมพ์พยายามจะแจ้งข่าวดีแก่เขาทาง
โทรศพั ท์ แตต่ ดิ ตอ่ ไมไ่ ด้ เพราะทบ่ี า้ นเขาเวลานนั้ ไมม่ โี ทรศพั ท์ จงึ แจง้ ทาง
โทรเลข ผู้แจ้งข่าวคือ “บิล ทอมป์สัน” ซง่ึ ต่อมาเปน็ นักประพันธ์นามอโุ ฆษ
คือ “จอหน์ กริแชม”

210 10ชีวิต 10แรงบันดาลใจ

““งานเขียนหนงั สอื

เป็นงานเหงาเปล่าเปลอื ง
ขอเพียงมีใครสักคนท่ีเชอ่ื ม่ันเต็ม

เปยี่ มในตวั คุณ”
โชคดที ี่เขามี “ใครคนนน้ั ”
อยเู่ คียงขา้ งตลอดเวลา

”

10ชีวิต 10แรงบนั ดาลใจ 211

เปน็ ธรรมเนยี มของสำ� นกั พมิ พท์ จ่ี ะพมิ พน์ วนยิ ายครงั้ แรกเปน็ หนงั สอื
ปกแข็ง หากขายดีจงึ จะพิมพ์ตอ่ มาเปน็ พ็อคเกตบุ๊คปกอ่อน เขาฝนั ว่าหาก
แคร์รขี ายดี เขาคงจะไดเ้ งนิ ค่าลิขสิทธ์ิแบง่ ครงึ่ กับส�ำนกั พิมพ์เป็นเงนิ สกั 3
หม่ืนเหรียญ ซ่ึงภรรยาเขาไม่คิดว่าจะได้ “มากขนาดนั้น” แต่ภายหลังบิล
โทรศัพท์มาแจ้งว่า แครร์ ีขายลิขสทิ ธ์ิปกออ่ นได้ถงึ สแ่ี สนเหรยี ญ!

เมอื่ ตอนนวนิยายเรื่องแครร์ เี ขา้ โรงพมิ พ์ ตอ้ งผา่ นกระบวนการพมิ พ์
อย่างเชื่องช้า เขาไม่ “หลงระเริง” กับความส�ำเร็จคร้ังแรก ไฟการเป็น
นักประพันธ์ในตัวเขาลุกโชนอยู่ตลอดเวลา เขาเร่ิมนวนิยายเล่มใหม่ทันที
ชีวิตอันรุ่งโรจน์ของเขาเปิดฉากแล้ว ขณะท่ีแม่ของเขาป่วยหนักลงเรื่อยๆ
นวนยิ ายเรอ่ื งแครร์ ตี พี มิ พอ์ อกมาเมอ่ื ปี พ.ศ. 2516 พอถงึ เดอื นกมุ ภาพนั ธ์
ปตี อ่ มา แมก่ จ็ ากไป รายไดจ้ ากนวนยิ ายขายดเี รอ่ื งแรกของเขามโี อกาสชว่ ย
เหลอื คา่ ยาแมไ่ ด้บ้าง

สุรา และยาเสพตดิ
คิง เริ่มดื่มเหล้าจนเมามายครั้งแรก เม่ืออายุได้ 19 ปี ตอนไป
ทศั นศึกษากับทางโรงเรียน เมอ่ื เรยี นจบมัธยมปีสดุ ท้าย และเริม่ ตดิ สุราจน
เร้อื รงั มาตงั้ แตป่ ี พ.ศ. 2518 เมอื่ อายไุ ด้ 28 ปี ท่จี ริงตอนนัน้ ชวี ิตเขาเรม่ิ จะ
รงุ่ โรจนแ์ ลว้ เพราะเพงิ่ ประสบความสำ� เรจ็ กบั นวนยิ ายขายดเี รอื่ งแรก ไดร้ าว

212 10ชวี ิต 10แรงบนั ดาลใจ

2 ปี คงิ ตดิ สรุ าอยนู่ านถึง 12 ปี สิบปีหลังตดิ สรุ า ถงึ ปี พ.ศ. 2528 เขาเรม่ิ
ใช้ยาเสพติดคือโคเคน ปีต่อมาขณะเขาก�ำลังเขียนนวนิยายเรื่องหน่ึงตอน
เลยเทย่ี งคนื ไปแลว้ ฤทธิ์โคเคนทำ� ใหห้ วั ใจเขาเตน้ ระรวั ถงึ 130 ครง้ั ตอ่ นาที
เลอื ดก�ำเดาไหลจากจมกู เพราะเสน้ เลือดฝอยแตกจากการสูดโคเคน
พษิ ภยั จากยาเสพติดน้ัน หนักหนาสาหสั คิงเล่าว่า “ผมซอ่ นโคเคน
ไวม้ ดิ ชดิ หนง่ึ มนั เปน็ เพราะความหวาดหวนั่ เกรงวา่ หากไมม่ ยี าเสพตดิ ชวี ติ
กค็ งรอดสืบไปไม่ได้ ผมลมื ชีวติ สามญั ไปโดยส้นิ เชิงแลว้ อกี ครึ่งหนง่ึ ซอ่ น
ยาเสพติดเพราะอบั อายใจ...” คงิ เปรียบชีวิตทเ่ี ป็นทาสยาเสพติดวา่ เหมือน
เมอ่ื คร้งั เชด็ ก้นดว้ ยหมามุ่ย ซ่ึงครัง้ นัน้ เช็ดหนเดียวแตต่ อ้ งทนทุกข์ทรมาน
ไปถึงหกอาทติ ย์ แต่ชวี ิตช่วงติดยาเปรยี บเสมือนเชด็ ก้นด้วยหมามยุ่ ทุกวัน
และไมอ่ าจเปดิ ปากรอ้ งขอความชว่ ยเหลอื จากใครได้ “เพราะนน่ั ไม่ใชว่ ถิ กี าร
ดำ� เนินชวี ติ ในครอบครวั ของผม” ทต่ี อ้ ง “เกบ็ ปญั หาไวก้ บั ตนเอง”

ทจี่ รงิ เม่ือคิงเร่ิมตดิ เหล้าใน ปี พ.ศ. 2518 เขาเรม่ิ จะประสบความ
ส�ำเร็จในชีวิตแล้ว เพราะนวนิยายเล่มแรกขายดีท�ำรายได้ให้มากมายแล้ว
ตามมาด้วยเรอื่ งท่สี องในเวลาไมช่ า้ แต่ท�ำไมเขาจงึ ต้องหันเขา้ หาเหลา้ และ
ตอ่ มาถงึ ขนั้ เสพยาเสพตดิ เรอ่ื งนคี้ งิ ไมไ่ ดเ้ ขยี นออกมาตรงๆ แตม่ ขี อ้ ความ
เป็นนัยว่า สุรายาเสพติดท�ำให้เขามีจินตนาการและมีพลังในการสร้างงาน
โดยสามารถสรา้ งงานในสภาพทยี่ งั ควบคมุ ตวั เองได้ แตส่ ดุ ทา้ ยกม็ าถงึ จดุ ท่ี
เขาไม่อาจควบคุมตนเองไดอ้ กี ตอ่ ไป

10ชวี ิต 10แรงบนั ดาลใจ 213

ไมน่ านหลังจากนนั้ ภรรยาเขาก็ร้ชู ัดว่าเขากลายเป็นทาสสุราและยา
เสพตดิ จนไมอ่ าจปลอ่ ยไวเ้ ชน่ นน้ั ไดแ้ ลว้ จงึ ตดั สนิ ใจยน่ื คำ� ขาดกบั เขา แทบ็ บี
ภรรยาของเขาเปน็ ยอดหญงิ ทร่ี วู้ า่ จะพดู กบั สามใี นภาวะเชน่ นนั้ อยา่ งไร เธอ
ยืนยันกับเขาว่าเธอกับลูกๆ รักเขาที่สุด จึงไม่อยากเห็นเขาฆ่าตัวตายต่อ
หนา้ ต่อตา และเสนอทางเลือกใหเ้ ขา “หากไม่เขา้ สถานบำ� บดั กต็ อ้ งไสหัว
ออกจากบ้าน”

เขาพยายามต่อรอง แต่ในท่ีสุดก็ยอมเม่ือคิดว่า “......ถึงจะเขียน
หนงั สือไม่ได้เลยกต็ ามทีขอใหเ้ หลือครอบครวั ไว้เปน็ พอ” ในทีส่ ดุ เขาก็ยอม
เขา้ สถานบ�ำบัดและสามารถหลดุ พน้ จากขุมนรกข้ึนมาได้
อบุ ตั ิโหด
คิงถูกรถตูช้ นขณะออกไปเดนิ เล่นออกก�ำลังกายเป็นประจำ� ขณะไป
พกั ในบา้ นพกั ตากอากาศทางตะวันตกของมลรัฐเมน รถชนเขาขณะเดินอยู่
บนไหลท่ างตามถนนในชนบท สาเหตเุ พราะสนุ ขั พนั ธร์ุ อตต์ไวเลอรท์ อ่ี ยตู่ อน
หลังรถตู้คันนั้น กระโดดขา้ มมาตะกุยกระตกิ แชเ่ ย็นที่ใชเ้ กบ็ เนอ้ื สด คนขับ
รถหันไปผลักหมาไม่ให้เปิดกระติกท�ำให้รถเสียหลักออกนอกทางไปชนเขา
คนขับรถช่อื ไบรอนั สมธิ อายุ 42 ปี เคยก่ออุบัตเิ หตทุ างรถยนต์มาแล้ว
กวา่ สบิ ครงั้ ตอนทช่ี นเขา สมธิ เลา่ ใหเ้ พอื่ นฟงั ภายหลงั วา่ นกึ วา่ ชนกวาง จน
กระท่งั เหน็ แว่นตาเป้อื นเลือดตกบนเบาะนงั่ ข้างหนา้ กรอบแวน่ บิดงอ

214 10ชีวติ 10แรงบันดาลใจ

ไบรอัน สมธิ ถกู ศาลตดั สนิ ลงโทษจำ� คกุ หกเดอื นฐานขบั รถประมาท
ทำ� ใหผ้ ูอ้ น่ื บาดเจบ็ โทษจ�ำคุกศาลรอลงอาญา และให้ถอนใบอนญุ าตขับรถ
หน่ึงปี ปีต่อมามีผู้พบเขาตายในบ้านรถเทรลเลอร์ของเขา สาเหตุการเสีย
ชีวิตไม่ทราบแน่ชัด

ผลการตรวจร่างกายในเวลาต่อมา กระดกู ขาขวาของเขาหัก 9 ท่อน
เบ้ากระดูกต้นขาที่สะโพกขวาแตกท�ำให้หัวกระดูกต้นขาหลุดออกจากเบ้า
เงย่ี งกระดกู สันหลังหกั ไป 8 แห่ง ซี่โครงหกั 4 ซ่ี ทิม่ ปอดจนฉกี ขาด หนัง
ศรี ษะฉกี ขาดตอ้ งเย็บ 20-30 เข็ม

เขารอดมาได้ เพราะระบบการแพทย์ฉุกเฉินท่ีมีประสิทธิภาพมาถึง
ในเวลาไมน่ านนกั ใหก้ ารปฐมพยาบาลอยา่ งถกู ตอ้ ง แลว้ รบี สง่ ไปโรงพยาบาล
ดว้ ยความเรว็ ถงึ 110 ไมลต์ ่อชว่ั โมงตามถนนลาดยางปุปะในชนบท ไปถึง
โรงพยาบาลที่ใกล้ท่ีสุด ทางโรงพยาบาลตรวจแล้ว ไม่สามารถรับรักษาได้
จงึ ตอ้ งใชเ้ ฮลคิ อปเตอรพ์ าไปสง่ ทศ่ี นู ยก์ ารแพทยข์ องมลรฐั เมนในเมอื งลอู สิ ตนั

เขาเขา้ โรงพยาบาลเมอ่ื วันที่ 19 มถิ ุนายน พ.ศ. 2542 ลุกจากเตียง
ได้ครงั้ แรก เมื่อวนั ที่ 25 ไดก้ ลับบ้านเมื่อวันท่ี 9 กรกฎาคม นำ�้ หนักตวั เคย
ช่ังได้ 216 ปอนด์ ลดลงเหลือ 165 ปอนด์ วันที่ 4 สิงหาคม กลับเข้า

10ชีวิต 10แรงบันดาลใจ 215

โรงพยาบาลรบั การผา่ ตดั อกี ครง้ั และตอ้ งทำ� กายภายบำ� บดั ตอ่ เนอ่ื งกายภาพ
บ�ำบดั แปลตรงตัวจากภาษาองั กฤษ Physical Therapy ตัวย่อคือ PT คิง
บอกว่าคนท่ีเคยผ่านการท�ำกายภาพบ�ำบัดลงความเห็นว่า PT มิได้ย่อมา
จากPyhsicalTherapy แตย่ อ่ มาจากPainandTorture คอื “ปวดและทรมาน”
หนงั สืออัตชีวประวัติ “ว่าด้วยการเขียน”
คิงเขยี นหนังสอื อัตชีวประวัติ “วา่ ดว้ ยการเขียน” ตง้ั แต่ปลายปี พ.ศ.
2540 ใชเ้ วลา 18 เดอื น เขยี นไปได้แค่ครงึ่ เล่ม ผดิ จากการเขยี นนวนยิ าย
ซ่งึ เขามักจะเขียนจบสำ� เนาแรกภายใน 3 เดอื น เพราะสำ� หรับคงิ การเขยี น
นวนยิ ายเปน็ เรอ่ื งสนกุ สนาน แตก่ ารเขยี นสารคดี กวา่ จะเขยี นไดแ้ ตล่ ะคำ� เปน็
เรื่องยาก บางคร้งั ถงึ ขนึ้ “ทรมานสน้ิ ด”ี จนต้องพบั เก็บเข้าลน้ิ ชกั

ถงึ เดอื นมถิ นุ ายน พ.ศ. 2542 เขาตงั้ ใจจะเขยี นตอ่ ใหจ้ บ คนื กอ่ นเกดิ
อุบัติเหตุเขาเขยี นหัวขอ้ ออกมาได้ 4 หน้ากระดาษ จนกระทัง่ กลับออกจาก
โรงพยาบาลเขาต้งั ใจจะนำ� กลบั มาเขียนต่อให้จบ

แตค่ วามเจบ็ ปวดทรมานในรา่ งกาย ทำ� ใหเ้ ขาไมอ่ ยากกลบั มาทำ� งาน
เขยี นอกี เขา่ ขวาเขายงั งอไมไ่ ด้ เวลาเดนิ ตอ้ งใชว้ อลค์ เกอร์ เวลานงั่ กท็ รงตวั
ไดล้ ำ� บาก เอวบิดแทบจะขาด นั่งได้นานทีส่ ุดไม่เกนิ สส่ี บิ นาที และนงั่ ตอ่ ไป

216 10ชวี ิต 10แรงบันดาลใจ

ไม่ได้เลยหลังจากช่ัวโมงสิบห้านาทีผ่านไป ข้อส�ำคัญจะหาสมาธิได้ท่ีไหน
เพราะพะวงคิดแต่ว่าเม่ือไรจะถึงเวลากินยาแก้ปวด เขาเดินมาถึงทางสอง
แพร่ง จะเขยี นหรือไม่เขียน

และแลว้ ภรรยาเขานนั่ เองทเี่ ปน็ ผเู้ ลอื กทางเดนิ ใหเ้ ขา ปกตแิ ทบ็ บจี ะ
คอยเตอื นใหเ้ ขาวางมอื จากการเขยี น เมอื่ เหน็ เขาหกั โหมทำ� งานหนกั เกนิ ไป
คราวนี้เม่ือต้ังต้นจะกลับมาเขียน เขาคิดว่าเธอจะเทศนาเสียกัณฑ์ใหญ่ว่า
อยา่ เพงิ่ ฝนื สงั ขาร ตรงกนั ขา้ ม เธอกลบั สนบั สนนุ และชว่ ยตงั้ เครอื่ งพมิ พใ์ ห้

ชัดเจนว่า แทบ็ บี ร้ดู ีเสมอว่า เมื่อใดเขาทำ� งานหนกั เกินไป และเธอ
กท็ ราบดีว่า ครงั้ นี้ งานเขยี นจะชว่ ยชบุ ชวี ิตเขาใหฟ้ ื้นคนื ดขี ้นึ มาได้

ครง้ั น้ัน เขากลับมาเขียนหนังสือได้ 1 ชว่ั โมง 40 นาที แมอ้ ากาศ
ไมร่ อ้ น แตเ่ หงอื่ เขาชมุ่ โชก ปวดรา้ วไปทวั่ ทง้ั ตวั ปวดทบี่ น้ั เอวเหมอื นจะขาด
หนงั สอื แตล่ ะตวั เหมอื นชายชราเดนิ ขา้ มลำ� ธารนำ�้ ขนุ่ ตอ้ งคอยมองหาทหี่ ยงั่
เท้าบนก้อนหินทีเ่ ปียกลน่ื “ไม่มแี รงบนั ดาลใจผดุ โผล่มาในบ่ายวนั นน้ั มีแต่
เพียงความต้ังใจมุ่งม่ันกัดฟันลากเท้าเดินต่อไป ดว้ ยความหวงั วา่ ถ้าลองสู้
ตอ่ ไปไมห่ ยดุ ผลทตี่ ามมา กน็ ่าจะมีแตด่ ขี ึน้ กว่าเดิม”

10ชีวติ 10แรงบันดาลใจ 217

หลงั จากน้นั เขากลบั เขา้ โรงพยาบาลไปรบั การผ่าตัดอีก 2 ครัง้ แผล
ติดเชือ้ รนุ แรงหลายคร้งั เขาต้องกินยามากมาย “วนั ละนบั ร้อยเมด็ กระมงั ”

แมจ้ ะตอ้ งทรมานสงั ขารเชน่ นนั้ เขากลบั ไปเขยี นหนงั สอื ไดอ้ กี “บาง
วันพิมพ์ไดต้ ะกกุ ตะกกั ไมก่ ่ีคำ� บางวันไหลร่อี อกมาเปน็ สาย เมอ่ื ขาเรม่ิ หาย
ปวด ห้วงความคิดจบั จงั หวะเดิมไดอ้ กี ครง้ั ”
บทสรปุ
สตเี ฟน คิง มชี ีวติ เยาว์วัยที่ทกุ ข์ยากลำ� บาก แต่กฟ็ ันฝา่ มาได้ และ
ประสบความสำ� เรจ็ ในงานอาชพี อยา่ งยง่ิ นอกจากพน้ื ฐานดา้ นพรสวรรค์ และ
มีใจรักอยา่ งมุ่งมั่นแลว้ ยังเพราะเขาเปน็ นกั สู้ชวี ติ โดยแท้ แนน่ อนบางครั้ง
เขาซวนเซหรือหลงทาง แต่เขาโชคดีท่ีมีทั้งแม่และเมียที่รักและดีต่อเขา
อยา่ งแทจ้ รงิ ขอ้ สำ� คญั ทงั้ แมแ่ ละเมยี รจู้ กั เขาอยา่ งลกึ ซง้ึ และรดู้ วี า่ จะพดู กบั
เขาอย่างไร

218 10ชวี ติ 10แรงบันดาลใจ

10ชวี ติ 10แรงบนั ดาลใจ 219

ดา้ นอื่นของชีวิต ซดิ นยี ์ เชลดอน

บทนำ�
ซดิ นยี ์ เชลดอน เปน็ นกั ประพนั ธเ์ รอื งนามอกี คนหนง่ึ ของสหรฐั เปน็
นกั เขยี นหนงั สอื ขายดอี นั ดบั เจด็ ของโลกในชว่ งเวลายาวนาน คนไทยสว่ นใหญ่
รจู้ กั เขาในฐานะนกั เขยี นนวนยิ ายระทกึ ขวญั แตแ่ ทจ้ รงิ แลว้ เขามผี ลงานโดง่ ดงั
ทง้ั ในฐานะนกั เขยี นบทโทรทศั น์ นกั เขยี นบทภาพยนตร์ และผกู้ ำ� กบั ภาพยนตร์
กอ่ นจะเรมิ่ มามชี อื่ เสยี งในฐานะนกั เขยี นนวนยิ าย เมอื่ อายยุ า่ งสวู่ ยั เกนิ 50 แลว้

220 10ชีวิต 10แรงบนั ดาลใจ

เขาเคยเป็นนักเขียนบทละครเพลงท่ีประสบความส�ำเร็จ เช่นในช่วง
หนงึ่ มบี ทละครเพลงจากฝมี อื การประพนั ธข์ องเขาแสดงในโรงละครบรอดเวย์
ในนครนิวยอร์กถงึ 3 เรอื่ ง พร้อมกนั คือเรอ่ื ง “แม่หม้ายอารมณด์ ี” (The
Merry Widow) “แจค็ พ็อต” (Jackpot) และ “ฝันไปกับดนตร”ี (Dream with
Music) ความสำ� เร็จบนเวทลี ะครบรอดเวย์ ทำ� ให้เขาไดง้ านใน “โลกมายา”
ของฮอลลีวูด คือโลกภาพยนตร์ เขาเขียนบทภาพยนตร์ให้ทั้งเครือเมโทร
โกลด์วนิ เมเยอร์ (MGM) และพาราเมาทพ์ ิคเจอร์ส์ (Paramouth Pictures)
จนประสบความส�ำเรจ็ อย่างสงู ในภาพยนตรเ์ รื่อง The Bachelor and the
Bobby-Soxer ซึ่งเขาไดร้ บั รางวลั ตกุ๊ ตาทอง (Academy Award) ในฐานะ
ผเู้ ขยี นบทภาพยนตรย์ อดเยย่ี ม เมอ่ื พ.ศ. 2490 ขณะนนั้ เขาอายไุ ดเ้ พยี ง 30 ปี
เมื่อโทรทัศน์เริ่มเข้ามามีบทบาทในโลก เขาก็เข้าสู่วงการโทรทัศน์
และประสบความส�ำเร็จอย่างสูงในฐานะผู้เขียนบทซีรีส์ทางโทรทัศน์ที่ครอง
ใจคนท่ัวโลกยาวนานถึง 7 ปี คือ “แพต็ ตีดคุ๊ โชว”์ (The Patty Duke Show)
เขากลายเป็นนกั เขียนบทโทรทศั น์ “มอื ทอง” ในเวลาอันรวดเรว็ โดยเป็นผู้
สรา้ งซรี สี ช์ ดุ “ฉนั ฝนั ถงึ จนี น”ี (I DreamofJeannie) ซง่ึ ครองใจคนดยู าวนาน
ถงึ 5 ปี ขณะที่เขียนบทแพต็ ตีดุค๊ โชว์และเรอ่ื งอนื่ ดว้ ย จนทำ� ให้เขาตอ้ งใช้
“ชือ่ ปลอม” (Psuedomyms) คือ มาร์ค โรเวน (Mark Rowane) แอลเลน
เดวอน (Allen Devon) และครสิ โตเฟอร์ โกแลโต (Christopher Golato)
เพราะไมอ่ ยากให้ผู้ชม เหน็ ช่ือเขาซำ้� ๆ บนจอโทรทัศน์

10ชีวิต 10แรงบันดาลใจ 221

ซีรสี ช์ ุด “ฉันฝนั ถึงจนี น”่ี ยุติเมือ่ พ.ศ. 2513 ช่วงปลายของซีรีส์ชดุ
น้ี ซดิ นยี เ์ รมิ่ หนั ไปเขยี นนวนิยาย เมอ่ื ปี พ.ศ. 2512 นวนิยายเรื่องแรกของ
เขา คือ The Naked Face ตีพิมพ์ออกจำ� หนา่ ย และประสบความส�ำเร็จใน
ทันทีด้วยการได้รับเสนอเข้ารับ “รางวัลเอดการ์ แอลแลน โป” ในฐานะ
“นักเขียนเร่ืองลึกลับของอเมริกา” ในกลุ่มนักเขียน “นวนิยายเร่ืองแรก”
นวนยิ ายเรอื่ งนแี้ ปลเปน็ ภาษาไทยแลว้ ในชอ่ื “ไอฆ้ าตกร” โดย สวุ ทิ ย์ ขาวปลอด
นวนยิ ายเรอื่ งตอ่ มา คอื “ดา้ นอนื่ ของเทยี่ งคนื ” (The Other Side of Midnight)
ทะยานขึ้นติดอันดับหนังสือขายดีท่ีสุดของหนังสือพิมพ์เดอะนิวยอร์คไทม์
ตดิ ตอ่ กนั นานถึง 52 สปั ดาห์ตามมาด้วยนวนยิ ายเรื่องอ่ืนๆ อีกหลายเร่อื งท่ี
ลว้ นประสบความสำ� เรจ็ หลายเรอ่ื งไดน้ ำ� ไปสรา้ งเปน็ ภาพยนตรห์ รอื ซรี สี ท์ าง
โทรทศั น์

ซดิ นยี ์ เชลดอน เขยี นนวนยิ ายรวม 18 เรอื่ ง ซง่ึ นำ� ไปสรา้ งภาพยนตร์
3 เรอ่ื ง เขยี นหนังสอื สำ� หรบั เดก็ 9 เล่ม เชยี นบทละครเวทบี รอดเวย์ 7 เรือ่ ง
บทภาพยนตร์ 25 เรอ่ื ง สรา้ งบทโชวท์ างโทรทศั น์ 4 ชุด

งานที่ ซดิ นยี ์ เชลดอน ชอบมากท่สี ุดคอื การเขียนนวนิยาย เพราะ
เปน็ งานทเ่ี ขาสามารถทำ� ไดอ้ ยา่ งอสิ ระ ไมเ่ หมอื นสอ่ื อน่ื อยา่ งเชน่ ภาพยนตร์
ทตี่ อ้ งรว่ มมือกันหลายฝา่ ย งานประพนั ธข์ องซิดนีย์ เชลดอน ส่วนมากเปน็
เรื่องของ “ผูห้ ญงิ ท่ีแน่วแนแ่ ละมุ่งมนั่ ในโลกซึ่งก�ำหนดโดยผู้ชายทีก่ ้าวรา้ ว”

222 10ชวี ิต 10แรงบันดาลใจ

แฟนของซิดนีย์ส่วนใหญ่เป็นผู้หญิง ซิดนีย์เคยบอกว่า “ผมชอบเขียนถึง
ผหู้ ญงิ ทฉ่ี ลาดและเกง่ แตท่ สี่ ำ� คญั ทส่ี ดุ คอื ยงั คงรกั ษาความเปน็ ผหู้ ญงิ เอาไว้
ผหู้ ญงิ นน้ั มพี ลงั มหาศาล-ในความเปน็ ผหู้ ญงิ ของเธอ ซง่ึ ผชู้ ายไมม่ ที างทำ� ได้
เช่นนน้ั ”

นับว่า ซิดนีย์ประสบความส�ำเร็จอย่างสูงในชีวิตการงาน นอกจาก
รางวัลตุ๊กตาทองในฐานะผู้เขียนบทภาพยนตร์ยอดเย่ียมในวัยเพียง 30 ปี
แล้ว เขายังได้รางวัลโทนีอะวอร์ด (Tony Award) ในบทละครเพลงเรื่อง
Redhead เมอ่ื ปี พ.ศ. 2502 ในวยั 42 ปี ไดร้ บั การเสนอชอ่ื รบั รางวลั เอมมี
(Emmy Award) ในงานหัสนาฏกรรมทางสถานีโทรทัศน์ เอนบีซี ใน
ภาพยนตรช์ ดุ “ฉนั ฝนั ถงึ จนี น”ี เมอ่ื 2537 เขาได้
รับการประทับ “ตราดาวทอง” ที่The Palm
Springs Walk of Stars และเขามอี ายุยนื ยาว
ถงึ เกือบ 90 ปี

ความสำ� เรจ็ อยา่ งรงุ่ โรจนต์ งั้ แตว่ ยั ไมถ่ งึ
30 ปี เขา้ สวู่ งการไหนกป็ ระสบความสำ� เรจ็ จน
โดง่ ดัง และมีอายุยนื ยาวขนาดน้ี หลายคนคง
คิดว่า ชีวิตของซิดนีย์ เชลดอน คงราบรืน่ มา
ตั้งแตว่ ยั เด็ก แตค่ วามจรงิ หาเปน็ เชน่ น้ันไม่

10ชวี ติ 10แรงบันดาลใจ 223

เพราะในช่วงย่างเข้าสู่วัยรนุ่ เขาป่วยเป็นโรคจิตซงึ่ ไม่มีทางรกั ษาหาย และ
ถึงขน้ั เคยลงมือฆา่ ตวั ตายมาแล้ว เมอื่ อายไุ ด้ 17 ปี เขาเขยี นเล่าเรอ่ื งนี้ไว้
เองในหนังสืออตั ชวี ประวัติ ชอ่ื “ด้านอ่นื ของชีวติ ฉัน” (The Other Side of
Me) ซ่งึ ตพี ิมพเ์ ผยแพรเ่ มอื่ พ.ศ. 2547 ขณะเมอื่ เขาอายไุ ด้ 87 ปี

วัยเยาว์
ซิดนีย์ เชลดอน เกดิ เม่อื วนั ท่ี 11 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2460 ท่ีเมอื ง
ชคิ าโก มลรฐั อิลลินอยส์ สหรฐั อเมริกา ชื่อเดิมคือ ซิดนีย์ เชคเทล (Sidney
Schechtel) พอ่ แม่เปน็ ชาวยิวเชื้อสายรสั เซีย แมช่ ื่อนาตาลี มาร์คสั อพยพ
หนกี ารฆา่ ล้างเผ่าพันธ์ยุ ิวของพวกรัสเซียมาต้ังแต่อายไุ ด้ 10 ขวบ นาตาลี
เปน็ คนสวย เธอไมเ่ คยเขา้ โรงเรยี น แตพ่ ยายามเรยี นหนงั สอื ดว้ ยตนเอง เธอ
ชอบดนตรีและชอบอา่ นหนงั สอื ความฝนั ของเธอคือได้แต่งงานกับเจา้ ชาย
รปู งาม และได้ท่องเท่ียวไปรอบโลก แต่ “เจ้าชาย” ของเธอกลับกลายเปน็
ออตโต เชคเตล ซ่งึ เคยเป็นเดก็ เกเรตามทอ้ งถนนในชคิ าโก และตอ้ งออก
จากโรงเรยี นกลางคัน แต่ออตโตรูปหลอ่ และมีเสนห่ ์

ตระกลู มาร์คัส และ เชคเตล แตง่ งานกันหลายคู่ ฝา่ ยพอ่ ท�ำงานเป็น
เซลสแ์ มน ชอบคยุ โวโออ้ วดวา่ กำ� ลงั จะขายสนิ คา้ รายการใหญ่ และชอบอวด
มงั่ อวดมโี ดยชอบสงั่ อาหารดๆี มาเลย้ี งเพอ่ื น โดยไมม่ เี งนิ พอจะจา่ ย และใช้
วิธียมื เพอ่ื นในวงจา่ ยไปกอ่ น

224 10ชวี ติ 10แรงบันดาลใจ

เมอ่ื ยา้ ยไปอยเู่ มอื งใหม่ พอ่ มกั จะใชโ้ วหารในฐานะนกั ขายพดู กบั ครู
เพือ่ ใหซ้ ิดนยี ์ได้เรียนในช้นั สูงๆ ผลกค็ อื ซิดนยี ์ มักจะอายุน้อยกวา่ เพ่ือนใน
ช้นั ประกอบกับตอ้ งย้ายโรงเรยี นบอ่ ยๆ ทำ� ให้ซดิ นีย์ไมม่ ีโอกาสคบใครเป็น
เพอื่ นสนทิ เลย

โชคดีท่ีแม่รกั และเข้าใจซิดนีย์ สำ� หรบั ซดิ นยี ์แล้วแม่ คอื “ดาวเหนอื ”
ที่คอยส่องทางชวี ิต คอยใหค้ วามอบอุ่น และค้มุ ภัยใหเ้ สมอ

อุปนสิ ัยทแ่ี ตกต่างกันมากระหว่างพ่อกบั แม่ ไมน่ านหลังแตง่ งานทั้ง
คู่ก็ทะเลาะกันเป็นประจ�ำ โดยทะเลาะกันอย่างรุนแรง ต่างก็ก่นด่าจุดอ่อน
ของกันและกัน เมื่อซิดนีย์เริ่มรู้ความ ก็ทนสภาพนั้นไม่ได้ โชคดีที่เขาหา
ทางออกโดยการหนไี ปอ่านหนังสอื ในหอ้ งสมุดสาธารณะ

เย็นวันหน่ึงหลังกลับจากโรงเรียนเห็นพ่อกับแม่ทะเลาะกัน ซิดนีย์ก็
ถึงขดี ทนไม่ได้ จงึ ไปหาปา้ ชอ่ื พอลนี ให้ช่วย ป้าแนะวา่ ท้ังพ่อและแม่ต่างก็
รกั เขาดงั นน้ั ถ้าเขาเห็นพอ่ แม่ทะเลาะกันต่อหนา้ อกี ใหบ้ อกพอ่ กับแม่ตรงๆ
ว่า เขาไมอ่ ยากใหพ้ อ่ แมท่ ะเลาะกนั ต่อหนา้ เขา

ซดิ นยี ์ เชอื่ ปา้ เมอื่ พอ่ แมท่ ะเลาะกนั อกี เขากบ็ อกพอ่ แมต่ ามทปี่ า้ สอน

10ชีวติ 10แรงบันดาลใจ 225

ปรากฏว่าได้ผล แม่บอกว่า “ลูกพูดถูก ลูกรัก มันจะไม่เกิดข้ึนแบบน้ีอีก”
สว่ นพอ่ กบ็ อกวา่ “พอ่ ขอโทษ เราไมม่ สี ทิ ธเ์ิ อาปญั หาของเราไปใหล้ กู แบก” หลงั
จากนน้ั เมอ่ื พอ่ กบั แมจ่ ะทะเลาะกนั กจ็ ะเขา้ หอ้ งปดิ ประตูไปดา่ กนั ในหอ้ งแทน

โรงเรียนที่ชคิ าโก มีสภาพเลวรา้ ยมาก เช้าวันหนึง่ ในหอ้ งเรียนชนั้
ป.3 ครผู หู้ ญงิ เกดิ โมโหเดก็ คนหนงึ่ จงึ เอาขวดหมกึ ใบเขอื่ งขวา้ งไปทเี่ ดก็ คน
น้ัน เคราะหด์ ี ถ้าโดนหวั เดก็ คงถึงตาย ทำ� ใหบ้ ่ายวนั น้ันซดิ นยี ์ไมก่ ล้ากลับ
เข้าไปในห้องเรียนน้นั อกี

สิ่งท่ีพ่อชอบคุยอวดด้วยความภาคภูมิใจคือ ตลอดชีวิตไม่เคยอ่าน
หนังสือจบสักเล่ม ขณะที่แม่ปลูกฝังนิสัยรักการอ่านให้ซิดนีย์ เขาชอบยืม
หนังสือจากห้องสมุดสาธารณะไปอ่านที่บ้าน พ่อมักจะคอยบอกว่า จะเสีย
สายตา และไล่ให้ออกไปเล่นฟุตบอลเหมือนเซย์มัวร์ลูกผู้พี่ ลุงก็คอยบอก
พ่อว่าซิดนียอ์ ่านหนงั สือมากไป อนาคตจะแย่

เมอื่ อายไุ ด้ 10 ขวบ ซดิ นยี ร์ เิ ขยี นบทกลอนสง่ เขา้ ประกวดในนติ ยสาร
สำ� หรบั เด็กเล่มหนึง่ เขาขอใหพ้ ่อชว่ ยส่งให้ พอ่ เกิดหวงั ดกี ลวั ทางนติ ยสาร
ปฏิเสธจะท�ำให้ซดิ นีย์เสียใจ จึงเปล่ียนชื่อผู้เขยี นเป็นชอ่ื อา สองสัปดาหต์ อ่
มาอาถามพ่อว่า ทำ� ไมนิตยสาร “วี วสิ ดอม” (Wee Wisdom) สง่ เชค็ มูลคา่
5 ดอลลาร์ มาให้

226 10ชวี ิต 10แรงบนั ดาลใจ

งานประพันธ์ชิ้นแรกในชีวิตของซิดนีย์ จึงได้ตีพิมพ์ในช่ือ “อัล
มาร์คสั ” อาของเขา โดยไดค้ ่าเขยี น 5 ดอลลาร์

เมื่ออายุได้ 12 ขวบ ขณะเรียนอยูช่ นั้ ประถม 7 ซิดนีย์ เขียนบทละคร
ครอู ่านแลว้ ชอบ จงึ สนบั สนนุ ใหน้ �ำไปแสดง ซิดนีย์ดีใจมาก รบั บทเปน็ ทงั้
ผสู้ รา้ ง ผกู้ ำ� กบั และผแู้ สดงนำ� ดว้ ย ระหวา่ งฝกึ ซอ้ มมขี า่ วไปทว่ั ซดิ นยี ฝ์ นั ถงึ
การเป็นผู้เขียนบทละครที่บรอดเวย์ ท้ังครูและนักเรียนรวมท้ังครูใหญ่ต่าง
ตนื่ เต้นอยากดลู ะครของ “เด็กอัจฉริยะ” แต่พอวนั แสดงจริง ซิดนียก์ ลับล้ม
เหลวไมเ่ ปน็ ท่า เพราะในฉากสำ� คญั ที่เขาจะออกแสดง ในบทนักสืบ เพอ่ื น
เกดิ พดู ผดิ ทำ� ใหซ้ ดิ นยี ข์ ำ� กลงิ้ หวั เราะจนหยดุ ไมไ่ ด้ ทำ� ใหล้ ะครลม่ ลงกลางคนั

เมอื่ ถงึ ปี พ.ศ. 2473 เศรษฐกจิ ตกตำ�่ รนุ แรงแลว้ คนตกงานไปทว่ั คน
เข้าคิวรบั ขนมปังไปประทังความหวิ แถวยาวข้นึ ๆ บนทอ้ งถนนบางแหง่ ถึง
ขน้ั เกิดจลาจล

ซิดนีย์เรียนจบชั้นมัธยมต้น และได้งานเป็นเด็กส่งของท่ีร้านขายยา
แห่งหน่งึ แมท่ ำ� งานเป็นแคชเชียรท์ ีร่ ้านรอลเลอร์สเก๊ต พ่อยงั คงเดนิ ทางไป
ท่วั และกลับมาบา้ นเป็นบางครง้ั จูๆ่ พอ่ ก็บอกใหเ้ ตรยี มย้ายไปเมอื งเคริ ์ค
แลนด์ในมลรัฐอริโซนา เพราะได้ไปซื้อเหมืองแร่เงินที่นั่น ทุกคนฝันเฟื่อง

10ชวี ติ 10แรงบันดาลใจ 227

แตเ่ อาเขา้ จรงิ กลบั ต้องไปอาศยั อยหู่ ลงั ปั๊มน้�ำมันโทรมๆ ถงึ สามเดอื น กอ่ น
จะพบวา่ เหมืองแห่งนน้ั ไมม่ ีแร่เงนิ อยู่เลย

โชคยังดี ท่ีลุงแฮร์รี่โทรศัพท์มาตามไปช่วยงานในบริษัทโบรคเกอร์
ทเ่ี ดนเวอร์ เป็นครัง้ แรกทีซ่ ิดนยี ์ได้อยู่ในบ้านหรูท่ีพ่อกะจะซ้อื ไว้ ซิดนยี ์ฝัน
ไกลไปถงึ วา่ จะไดแ้ ตง่ งานและมลี กู ทบ่ี า้ นหลงั นนั้ เพราะธรุ กจิ ของลงุ ไปไดด้ ี
มาก ฤดูใบไมร้ ว่ งปนี ั้นซดิ นียก์ เ็ ข้าเรยี นในโรงเรียนมัธยมปลาย เขามคี วาม
สุขมากในชว่ งนั้น เปน็ เวลาถึง 3 ปี จูๆ่ เช้าวนั หนึง่ พอ่ กม็ าบอกว่าจะต้อง
ยา้ ยกลับชคิ าโก แม่อธบิ ายว่า เพราะ “พอ่ แกกบั ลงุ แฮรม่ี เี ร่ืองผดิ ใจกัน”

ทีช่ ิคาโก ซิดนีย์ตอ้ งกลับไปอยู่ในห้องเชา่ เลก็ ๆ โทรมๆ พอ่ กลบั ไป
ตระเวนหางานใหม่ แมไ่ ปเปน็ เสมยี นในหา้ งสรรพสนิ คา้ รายไดไ้ มพ่ อจบั จา่ ย
ความฝนั จะไดเ้ ขา้ เรยี นมหาวทิ ยาลยั ลม่ สลาย ซดิ นยี ซ์ มึ เศรา้ หนกั จนในทสี่ ดุ
ก็ตดั สนิ ใจฆา่ ตวั ตาย
ฉากระทึกขวัญ
ซดิ นีย์ เชลดอน เปดิ ฉากอัตชวี ประวัตขิ องเขาด้วยเร่อื งการพยายาม
ฆา่ ตวั ตาย เมื่ออายไุ ด้ 17 ปี ปนี ้ันเปน็ พ.ศ. 2477 เศรษฐกจิ ก�ำลังตกตำ�่ ทัว่
โลก ตลาดหุ้นวกิ ฤต ธนาคารนับพนั แห่งลม้ ผ้คู นตกงานกว่า 13 ล้านคน

228 10ชีวติ 10แรงบันดาลใจ

ค่าแรงตกลงเหลือแค่ช่ัวโมงละ 5 เซ็นต์ เศรษฐีเงินล้านจ�ำนวนมากฆ่าตัว
ตาย ผู้บริหารธุรกิจบางคนเปล่ียนอาชีพไปขายแอปเปิ้ลริมถนน ช่วงน้ัน
ซดิ นยี เ์ ชลดอนอยู่ในภาวะซมึ เศร้าสดุ ๆ มองไมเ่ หน็ ประโยชนท์ ีจ่ ะมชี ีวติ ตอ่
ไป และคดิ ฆ่าตวั ตาย

ตอนน้นั เขาท�ำงานเปน็ เด็กส่งของในร้านขายยา จงึ เปน็ โอกาสดีท่ีจะ
แอบขโมยยานอนหลบั ครงั้ ละ 2-3 เมด็ เพ่อื ไม่ให้เจา้ ของร้านรู้ จนครบ 20
เมด็ เขาอา่ นหนังสอื พบวา่ ถา้ กินยานอนหลบั กบั เหลา้ จะชว่ ยใหฤ้ ทธแ์ิ รงขน้ึ
รา้ นยาปิด 6 โมงเยน็ เขาเลอื กจังหวะวนั ศุกร์ เพราะพอ่ แม่ก�ำลงั จะออกไป
เทยี่ วกันในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ ริชาร์ดน้องชายก็ไปนอนอยบู่ า้ นเพอ่ื น

บา้ นเขาอยู่ใกลท้ ะเลสาบมชิ แิ กน คนื หนงึ่ เขาเดนิ ไปรมิ ทะเลสาบเพอ่ื
สงบอารมณ์ ขณะนั้นท้องฟ้ามีเมฆครึ้ม ลมแรง เขาแหงนมองขึ้นไปใน
ทอ้ งฟา้ รำ� พงึ วา่ “ถา้ พระเจา้ มจี รงิ ขอใหส้ ำ� แดงตนตอ่ ขา้ เถดิ ” ทนั ใดนน้ั เมฆ
มว้ นตวั เขา้ หากนั กลายเปน็ รปู ใบหนา้ ขนาดมหมึ า พรอ้ มกบั มฟี า้ แลบแปลบ
ปลาบเหมือนใบหน้ายักษ์กระพริบตา ท�ำให้เขาว่ิงกลับเข้าบ้านด้วยอาการ
อกสนั่ ขวัญแขวน

วนั ทเี่ ขาตงั้ ใจฆา่ ตวั ตาย เมอื่ กลบั ถงึ บา้ น บา้ นวา่ งเปลา่ พอ่ กบั แมไ่ ป
เท่ียวกันแล้ว น้องชายก็ไปแล้ว เขาเดินเข้าไปในห้องนอนที่เขากับริชาร์ด

10ชวี ติ 10แรงบันดาลใจ 229

นอนด้วยกนั จากน้ันเดินเข้าไปในครวั หยบิ ขวดเหลา้ เบอรบ์ อนของพ่อเอา
กลับเข้าไปในห้องนอน มองยานอนหลับกับขวดเหล้า แล้วคิดว่ามันจะใช้
เวลาเท่าไรหนอกว่าจะออกฤทธิ์ จากน้ันเทวิสกี้ลงแก้วยกข้ึนดื่ม เพราะไม่
เคยดืม่ เหล้า เขาจึงส�ำลกั จากนน้ั เขาเตรียมเทยานอนหลับเข้าปาก ทันใด
นัน้ เอง กม็ เี สยี งพดู จากดา้ นหลงั ว่า “แกกำ� ลงั ท�ำอะไรน่ะ”

เป็นเสียงพ่อ ยืนอยู่ท่ีประตูห้องนอน พ่อเดินเข้าไปใกล้เขา พูดว่า
“พ่อไมร่ ้วู ่าแกด่มื เหล้า”
ซดิ นยี ม์ องพอ่ พดู ดว้ ยความประหลาดใจวา่ “ผม-ผมคดิ วา่ พอ่ ไปแลว้ ”
“พอ่ ลืมของ พ่อขอถามแกซ้�ำว่า แกก�ำลังทำ� อะไร”
พ่อพดู พร้อมดึงแกว้ เหลา้ ไปจากมอื ของเขา
“เปลา่ เปลา่ ” เขาปฏิเสธ
พอ่ ขมวดค้ิว พูดว่า “นมี่ ันไม่ใช่แก ซดิ นีย์ เกดิ อะไรขน้ึ ร”ึ พอ่ เห็นยา
นอนหลบั “โอ พระเจา้ นมี่ ันอะไรกัน น่ีคืออะไรเน่ยี ”
“ยานอนหลบั ”
“ทำ� ไม”
“ผมกำ� ลงั จะ - ฆา่ ตัวตาย”
พ่ออ้งึ กอ่ นจะพูดว่า “พ่อไมร่ เู้ ลยวา่ แกทกุ ขข์ นาดน”้ี
ซดิ นยี ต์ อบว่า “พ่อหยดุ ผมไม่ได้หรอก ถ้าพอ่ หา้ มผมวนั นี้ได้ พรุ่งนี้
ผมกจ็ ะทำ� ใหม”่

230 10ชวี ิต 10แรงบันดาลใจ

พ่อยนื นงิ่ ครุ่นคิดว่าจะพดู อะไร จากน้ันกพ็ ูดวา่ “มันชีวิตของแก แก
จะทำ� อะไรก็ได้ แตถ่ า้ แกไมร่ บี รอ้ นเกนิ ไปนกั ไปเดนิ เลน่ กบั พอ่ สกั ครดู่ ไี หม”

เขารู้ว่าพ่อคิดอะไร เพราะพ่อมีอาชีพเป็นเซลส์แมน พ่อต้องการ
เปลย่ี นใจเขา แต่ไม่มที างหรอก เพราะเขาตัดสนิ ใจแน่วแนแ่ ล้ว อยา่ งไรก็
ดีเขาบอกพอ่ ว่า “ได้”
“ใส่เสื้อคลุมดว้ ยนะ เด๋ียวจะเป็นหวดั ”พ่อบอก เขาฟงั แล้วอดยิ้มไม่
ได้ เขาจะตายแล้ว ท�ำไมต้องกลวั จะเปน็ หวดั

หา้ นาทหี ลงั จากนนั้ ซดิ นยี ก์ บั พอ่ กอ็ อกไปเดนิ บนถนนทว่ี า่ งเปลา่ ไมม่ ี
ผู้คน ลมแรง หนาวยะเยอื ก

หลงั จากเงยี บอยพู่ กั ใหญ่ พอ่ เรม่ิ ถาม “บอกพอ่ ซลิ กู ทำ� ไมลกู จะฆา่ ตวั ตาย”

เขาไมร่ จู้ ะเรม่ิ ตน้ อยา่ งไร เพอ่ื จะบอกพอ่ วา่ เขาเหงาแคไ่ หน สน้ิ หวงั
กบั ชวี ติ แคไ่ หน เขาอยากมอี นาคตทงี่ ดงาม แตไ่ มม่ คี วามหวงั ใดๆ เขาอยาก
เขา้ เรยี นมหาวทิ ยาลยั แตพ่ อ่ ก็ไมม่ เี งนิ สง่ จงึ เปน็ ไดแ้ คเ่ ดก็ สง่ ของในรา้ นยา
เขาอยากเปน็ นกั เขยี น และเขยี นเรอ่ื งสน้ั นบั สบิ เรอ่ื งสง่ ไปลงพมิ พ์ แตก่ ม็ แี ต่
คำ� ตอบปฏิเสธ.....

10ชีวิต 10แรงบันดาลใจ 231

พ่อฟังแล้วพูดว่า “........และมีสถานที่สวยงามมากมายในโลกท่ีแก
ยงั ไม่เคยเห็น.......”
เขาไมฟ่ ัง แต่พอ่ กพ็ ดู ต่อ
“..........แกจะชอบกรุงโรม....”
เขาฟังแล้ว ยังแน่วแนว่ า่ ถ้าพอ่ ออกไป คืนนี้เขาก็จะฆา่ ตวั ตาย พ่อ
พดู ตอ่ อกี
“ซดิ นยี ์ แกบอกพ่อว่า แกอยากเปน็ นกั เขยี นมากกว่าอะไรทั้งหมด”
“น่ันมันเม่ือวาน” เขาสวน
“แล้วพรงุ่ น้ีล่ะ”
เขามองพอ่ งง ถามว่า “อะไรนะ”

“แกไมร่ ้หู รอกวา่ อะไรจะเกดิ ข้ึนพรงุ่ น้ี ชีวติ กเ็ หมือนนวนิยาย ใช่ไหม
ละ่ มีเรือ่ งชวนระทึกขวัญมากมาย แกไม่มที างรวู้ ่าจะเกิดอะไรขน้ึ จนกวา่ จะ
พลิกอ่านหน้าต่อไป”
“ผมรวู้ า่ จะเกดิ อะไรขน้ึ ไมม่ อี ะไรเลย”

“แกไม่รู้จริงๆ หรอก ใช่ไหม ชีวิตทุกวันก็เหมือนเรื่องราวในแต่ละ
หนา้ ซดิ นยี ์ และมนั อาจเตม็ ไปดว้ ยเรอื่ งนา่ ประหลาดใจ แกไมม่ ที างรจู้ นกวา่
แกจะพลกิ ไปอ่านหนา้ ตอ่ ไป”

232 10ชีวิต 10แรงบนั ดาลใจ

“มีเรอ่ื งชวนระทึกขวญั มากมาย
แกไมม่ ที างร้วู า่
จะเกิดอะไรขนึ้
จนกวา่ จะพลิกอ่านหนา้ ตอ่ ไป”

”

10ชีวิต 10แรงบนั ดาลใจ 233

ผมเร่ิมคิด พ่อพูดมีประเด็น ทุกวันพรุ่งนี้เหมือนหน้าต่อไปของ
นวนิยาย

เราเลี้ยวท่ีมุมตึก พ่อพดู ตอ่ “ถา้ แกต้องการฆ่าตัวตายจริงๆ ซิดนีย์
พ่อเข้าใจ แต่พ่อไม่อยากเห็นแกโยนหนังสือทิ้งเร็วเกินไปและพลาดโอกาส
รบั รเู้ รอ่ื งนา่ ตนื่ เตน้ ทแ่ี กอาจไดพ้ บในหนา้ ตอ่ ไป–หนา้ กระดาษทแี่ กกำ� ลงั จะเขยี น”
“อยา่ โยนหนงั สอื ทงิ้ เรว็ เกนิ ไป.........ผมโยนหนงั สอื ทงิ้ เรว็ เกนิ ไปหรอื
เปล่า พรุง่ นอี้ าจเกิดสงิ่ มหศั จรรย์ขึน้ ก็ได้”

ถ้าไม่ใช่เพราะพ่อเป็นยอดเซลส์แมน ก็เพราะความต้ังใจฆ่าตัวตาย
ของเขาไมแ่ รงพอ เพราะพอเดนิ ไปอกี หนง่ึ ชว่ งตกึ เขากย็ อมเลอ่ื นการตดั สนิ
ใจฆา่ ตัวตายออกไป
แตไ่ ม่ถึงกับปดิ ประตูเสียทเี ดียว
เส้นทางวบิ ากยังยาวไกล
คำ� พดู ของพอ่ ท่ีใหซ้ ดิ นยี พ์ ลกิ หนา้ กระดาษเรอ่ื งราวในชวี ติ ไปอกี หนา้
และอกี หนา้ เปน็ แรงบนั ดาลใจสำ� คญั ทที่ ำ� ใหเ้ ขามแี รงสชู้ วี ติ อนั ลำ� เคญ็ ตอ่ ไป
ปลายปีนน้ั เขาเขา้ โรงเรียนมธั ยมปลายทนี่ นั่ พอ่ ยังคงฝนั ทจ่ี ะ “ขาย
รายการใหญ”่ ตอ่ ไป แม่ไดง้ านใหม่ในร้านตดั เสื้อผ้า แต่คา่ จา้ งก็ไม่พอใช้

234 10ชีวติ 10แรงบันดาลใจ

จ่าย ซิดนีย์จึงหางานท�ำเพิ่ม โดยไปของานอาท�ำที่โรงแรมบิสมาร์ค ท�ำ
หน้าที่รับฝากเสื้อโค้ตแล้วเอามาคืนให้เวลาแขกจะกลับ ได้ค่าแรงคืนละ 3
ดอลลาร์ ทุกเช้าเขาต้องรีบไปโรงเรยี นจนบ่ายสาม ไปเข้าทำ� งานท่ีโรงแรม
ตอน 5 โมงเย็น จนกระท่งั เลกิ ซง่ึ บางคร้งั ต้องอยจู่ นถงึ สองยามหรือดกึ กวา่
นน้ั ตอ้ งทำ� งานตลอดเจด็ วนั ของสปั ดาห์ ชว่ งครสิ ตม์ าส เขาตอ้ งดคู รอบครวั
ต่างๆ ฉลองครสิ ต์มาสกนั โดยเขาไม่มีโอกาสจะทำ� เชน่ นนั้ เพราะแมต่ อ้ งไป
ท�ำงาน พ่อก็ไม่รู้ไปอยู่ไหนเขากับน้องชายจึงไม่มีโอกาสอยู่พร้อมหน้าพ่อ
แมล่ ูก คา่ จ้างท้งั หมดเขาใหแ้ ม่

แลว้ วันหนึ่ง หวั ใจเขากส็ น่ั ไหว เมอ่ื พบกับพนักงานสาวสวยคนหนงึ่
เขา้ มาท�ำงานใหม่ ชอื่ โจน วติ ูซซ์ ี เธอเป็นคนเชือ้ สายอติ าเลยี น แก่กวา่
ซดิ นยี ห์ นง่ึ ปี เขาฝนั จะไดอ้ อกเดตกบั เธอ แลว้ ฝนั ของเขากท็ ำ� ทา่ จะเปน็ จรงิ
เม่ือเธอชวนเขาไปกินข้าวกลางวันกับครอบครัวของลุงกับป้าซ่ึงพบกันทุก
วนั อาทิตย์ ลงุ ของโจนเปน็ ประธานสหภาพภารโรงของชคิ าโก วนั น้ันซิดนีย์
มีความสุขมาก แต่ความสขุ ของเขาแสนสั้น วันรุ่งขน้ึ ลุงของโจนถกู ยิงตาย
หลงั จากนน้ั เธอก็หายตัวไป

ซดิ นีย์ ยงั คงทำ� งานหนักที่โรงแรมทุกคืน วนั เสารย์ ังเปน็ เดก็ ส่งของ
ท่ีร้านขายยา แล้ววันหน่ึงพ่อก็เข้ามาหาซิดนีย์ บอกว่าจะต้องไปท�ำฟาร์ม

10ชีวติ 10แรงบันดาลใจ 235

สกั สามปี ซดิ นยี ฝ์ นั ถงึ ชวี ติ ในฟารม์ แลว้ อยากไปดว้ ย แตพ่ อ่ บอกไมไ่ ด้ เพราะ
แท้จริงแล้ว พ่อถูกตัดสินจ�ำคุก 3 ปี เน่ืองจากร่วมกับเพื่อนขายเครื่อง
จ�ำหน่ายสินคา้ แบบหยอดเหรยี ญ เพ่ือนเชดิ เงินไปหมด แต่ไมม่ สี ินค้าสง่ ให้
ลกู ค้า จึงถูกจบั และถูกศาลตดั สินจ�ำคุก 3 ปี

แตพ่ อ่ ตดิ คกุ อยปู่ เี ดยี วก็ไดก้ ลบั บา้ นในฐานะฮโี ร่ เพราะไดก้ ระโดดลง
ไปชว่ ยเด็กคนหน่งึ ทต่ี กลงไปในถงั นำ้� ในคกุ โดยทีต่ วั เองวา่ ยน�ำ้ ไม่เปน็ ท้ัง
เดก็ และพอ่ รอดตาย เผอิญเดก็ คนนั้นเปน็ ลกู ผ้คู มุ ทางการพจิ ารณาความดี
ความชอบของเขาในฐานะทค่ี วามผดิ ของเขาก็ไมร่ า้ ยแรง จงึ อภยั โทษให้ พอ่
กลายเป็นคนดัง ทีส่ อื่ พากนั สรรเสริญ และมผี ู้เสนองานใหท้ �ำ

โชคดีประดังเข้ามา ซิดนีย์ได้ทุนการศึกษาขององค์กรการกุศลแห่ง
หนึง่ ของชาวยวิ ทำ� ให้เขาสามารถเขา้ เรียนมหาวทิ ยาลยั ได้

เขาเปน็ คนแรกของตระกลู ที่ไดเ้ ข้าเรยี นมหาวทิ ยาลยั
แตท่ นุ การศกึ ษาก็ไมพ่ อใชจ้ า่ ย เขาจงึ ตอ้ งหางานทำ� เพมิ่ งานแรกคอื
งานผชู้ ว่ ยบรกิ รในรา้ นอาหารของมหาวทิ ยาลยั ซง่ึ กย็ งั ไมพ่ อ เขาจงึ ไปสมคั ร
เป็นผู้ส่อื ขา่ วหนังสอื พมิ พ์ “นอร์ทเวสเทิรน์ รายวนั ” (Daily Northwestern)
โดยยังคงท�ำงานท่ีโรงแรมและร้านยาดว้ ย ขณะท่ลี งทะเบียนเรยี นเต็มพกิ ดั
บวกภาษาละติน

236 10ชีวิต 10แรงบันดาลใจ

แมจ้ ะเรยี นหนกั และทำ� งานหนกั ขนาดนน้ั รายไดก้ ย็ งั ไมพ่ อใชจ้ า่ ยใน
ครอบครวั ค่าเชา่ หอ้ งค้างเขาหลายเดือนแล้ว ขณะที่อาการโรคจติ ของเขา
ก็ไม่ดีขึ้น เขาเกือบจะได้ไปปรึกษานักจิตวิทยาแล้ว แต่ขณะก�ำลังจะไปขอ
คำ� ปรกึ ษาจๆู่ อาการซึมเศร้าก็กลับหายไป เขาจึงไม่ได้ไปปรึกษา ทำ� ให้เขา
ต้องอยกู่ บั อาการของโรคนต้ี ่อมาอีกนาน

เพื่อเพิ่มรายได้ แม่ตัดสินใจจะท�ำงานอีกหนึ่งจ๊อบตอนกลางคืน
ซิดนีย์รู้เข้าก็ไม่ยอม เพราะแม่ท�ำงานท้ังวันแล้ว เมื่อกลับบ้านก็ยังไปท�ำ
อาหารใหท้ กุ คนและเกบ็ กวาดหอ้ งอกี ดว้ ย เขายอมใหแ้ มท่ ำ� งานเพม่ิ อกี ไมไ่ ด้

เช้าวนั รงุ่ ข้ึนเขาลาออกจากมหาวิทยาลยั
และเขา้ ไปสมคั รงานในรา้ นขายรองเทา้ สตรี โดยโกหกผจู้ ดั การวา่ เคย
ทำ� มาแลว้ ผู้จดั การจบั ได้ แต่ก็ตดั สนิ ใจจา้ งเขา แตพ่ อประเดิมงานได้ 15
นาที ก็ถูกไลอ่ อก หลงั จากได้ลูกค้ารายแรก ขอซ้ือรองเทา้ เบอร์ 7B เขา
เข้าไปหาในสต็อคไม่เจอเบอร์น้ัน จึงเอาเบอร์ใกล้เคียงมาให้แล้วยืนยันว่า
เปน็ เบอร์ 7B ลกู ค้าลองใส่กร็ ูว้ ่าไม่ใช่ จงึ ขอพบผจู้ ัดการ และเขาก็ตอ้ งออก
จากงานนนั้ ทันที เคราะหย์ ังดีทเ่ี พียงโดนยา้ ยไปแผนกอ่นื

คำ่� วนั หนง่ึ ขณะนง่ั รถกลบั บา้ น เขาเหน็ โฆษณาวา่ พอล แอช หวั หนา้

10ชวี ติ 10แรงบันดาลใจ 237

วงดนตรชี อ่ื ดงั กำ� ลงั จดั แขง่ ขนั รบั โฆษกสมคั รเลน่ ทชี่ คิ าโก เขาไปสมคั รโดย
เปลีย่ นช่ือจาก ซดิ นีย์ เชคเตล เป็น ซิดนยี ์ เชลดอน เพราะเห็นวา่ ชื่อสกุล
เชคเตลไมเ่ หมาะกบั งานแสดง พอถงึ เวลาแขง่ ขนั จรงิ เขากลบั เผลอประกาศ
ชื่อตัวเองว่า เชคเตล แม้เขาจะท�ำหน้าท่ีโฆษกได้ดี แต่สุดท้ายก็ถูกส่ังว่า
“ไสหวั ไปใหพ้ น้ ภายใน 15 วนิ าท”ี เขาไม่ไดง้ านกับวงดนตรีของพอล แอช
แต่เขาได้ชื่อใหม่ และครอบครัวของเขาแทบทุกคน เปล่ียนไปใช้นามสกุล
เชลดอนกนั หมด เว้นแต่ลงุ แฮร์ร่ี ซึง่ ยังคงใช้นามสกุล เชคเตล ตามเดมิ
เกอื บไดเ้ ป็นคีตกวี
ตอนเดก็ ๆ แมไ่ มร่ เู้ อาเงนิ จากไหนมาซอ้ื เปยี โนมอื สองเครอ่ื งเลก็ ๆ ให้
ซดิ นยี ์ และคะยน้ั คะยอใหเ้ ขาหดั เลน่ พอ่ ไมเ่ ขา้ ใจถามวา่ “ทำ� ไม” แมบ่ อกวา่
“แลว้ เธอจะเห็น ซิดนยี ม์ มี อื ของนกั ดนตรีนะ” ซิดนยี ห์ ัดเล่นไดไ้ ม่ก่เี ดอื นก็
ตอ้ งเลิก เพราะตอ้ งยา้ ยไปดที รอยต์ แตต่ อ่ มากไ็ ดก้ ลบั มาหดั เลน่ อกี เมอ่ื ยา้ ยกลบั
มาชคิ าโก

บา่ ยวนั อาทติ ยห์ นงึ่ ทกุ คนออกไปจากบา้ นหมด ซดิ นยี น์ งั่ เลน่ เปยี โน
แลว้ ลองแตง่ เพลงแรกในชวี ิต ตัง้ ชอื่ ว่า “โลกเงยี บในชีวติ ฉนั ” (My Silent
Self) ตอนนัน้ เขาอายุได้ 19 ปี เขาเอาเพลงนี้ไปใหฟ้ ิล เลแวนท์ นักดนตรี
หนมุ่ ทเ่ี ลน่ ดนตรอี ยู่ในโรงแรมบสิ มารค์ ทเี่ ขาทำ� งานอยดู่ ู ฟลิ เลน่ ดนตรีในวง

238 10ชวี ิต 10แรงบนั ดาลใจ

ออเคสตรา้ ของโรงแรมซงึ่ มกี ารถา่ ยทอดทางวทิ ยไุ ปทวั่ ประเทศ ฟลิ รบั โนต้
เพลงจากเขาไปดผู ่านๆ แลว้ ก็เดนิ จากไป ซดิ นีย์ใจแปว้ แตอ่ ีกชวั่ โมงตอ่
มา ฟิลกลบั มาหาซิดนยี ท์ ีห่ อ้ งทำ� งาน บอกวา่ ชอบเพลงนั้น เพราะมคี วาม
“ใหม”่ (Original) ฟลิ คดิ ว่าเพลงนี้จะดัง จึงถามวา่ จะขัดขอ้ งไหมถ้าให้วง
ออเคสตรา้ ของเขาเล่น แน่นอน ซดิ นยี ด์ ีใจมาก

หลงั กลบั ถงึ บา้ นคนื นน้ั ขณะกำ� ลงั อาบนำ�้ พอ่ บอกมโี ทรศพั ทจ์ าก ฟลิ
เลแวนต์ ซดิ นยี ์ รบี นงุ่ ผา้ เชด็ ตวั ออกมารบั โทรศพั ท์ ฟลิ แจง้ วา่ มผี ผู้ ลติ แผน่
เสียงจากบริษัทฮาร์มมิวสิคในนิวยอร์ค ฟังเพลงน้ีแล้วอยากน�ำไปผลิต
จำ� หนา่ ย ให้ไปพบเขาที่โรงแรมเลยไดม้ ย้ั

ซดิ นยี ร์ บี แตง่ ตวั ขอยมื รถพอ่ กลบั ไปโรงแรม ขบั ไปไดพ้ กั เดยี วก็โดน
ตำ� รวจเรียกใหห้ ยดุ เพราะขับรถเร็วเกนิ กำ� หนด เขาขอให้ตำ� รวจออกใบส่งั
ปรับเขาเลย แตต่ ำ� รวจบอกว่าตามระเบียบใหม่ตอ้ งไปท่ีโรงพัก พร้อมขอดู
ใบขับข่ีแล้วยึดไป ซิดนีย์จ�ำใจต้องขับตามรถมอเตอร์ไซค์ต�ำรวจไปโรงพัก
แต่ขับไปสักพักไม่เห็นต�ำรวจ เขาเลยตรงไปโรงแรมบิสมาร์ค ไปถึงก็เจอ
ต�ำรวจดักรออยู่ที่น่ัน ถามว่าเขาจะหนีเหรอ และจะให้เขาไปโรงพักให้ได้
ซดิ นยี ์ ขอโทรศพั ทถ์ งึ พอ่ บอกเลา่ เหตกุ ารณ์ใหฟ้ งั พอ่ ขอพดู กบั ตำ� รวจ พกั
เดียวต�ำรวจคืนใบขับข่ีให้เขา เพราะพ่ออ้างว่าจะฝากงานให้ลูกต�ำรวจ ใน
ทสี่ ดุ เขาจงึ ไดพ้ บกบั เบรนทซ์ ง่ึ เปน็ ตวั แทนจากบรษิ ทั ทบี ฮี ารม์ สซ์ ง่ึ เปน็ บรษิ ทั

10ชีวติ 10แรงบนั ดาลใจ 239

ผลติ แผน่ เสยี งใหญท่ ส่ี ดุ ในโลก เบรนทบ์ อกวา่ จะนำ� เพลงเขาไปผลติ จำ� หนา่ ย
แต่เห็นวา่ ฟลิ เลแวนต์ ยังไม่ “ดัง” พอ เขาอยากใหโ้ ฮราซ ไฮดท์ ซง่ึ ดงั กวา่
เล่น จงึ ใหซ้ ดิ นีย์ไปหาไฮดทท์ ี่โรงแรมเดรคในคืนนนั้ ไฮดทด์ ูแล้วชอบ ยน่ื
เงอ่ื นไขขอแบง่ ผลประโยชนค์ รง่ึ ตอ่ ครง่ึ ซดิ นยี ต์ กลง ตอ่ มาไฮดทย์ นื่ เงอื่ นไข
กับบรษิ ัทอีกขอเงินล่วงหนา้ 5,000 ดอลลาร์ บรษิ ทั ไม่ตกลง ไฮดท์บอกว่า
ไมเ่ ป็นไร เขาจะผลติ จำ� หน่ายเอง สองสามสปั ดาหห์ ลงั จากนน้ั ไฮดทเ์ ลน่
เพลง My Silent Self ออกอากาศบ่อยครั้งในรายการดงั ๆ ของเขา แต่จน
แล้วจนรอดก็ไมย่ อมผลิตออกจ�ำหนา่ ย

แม่ฟังเพลงเขาแล้ว ชมว่า ดีกว่าเพลงของเออร์วิง เบอร์ลิน ยอด
นกั แตง่ เพลงยคุ นน้ั เสยี อกี เขาใชเ้ วลาวา่ งแตง่ เพลงอกี 12 เพลง จะสง่ ไปรษณยี ์
ไปใหบ้ ริษทั แผ่นเสียงในนิวยอร์ค แตแ่ ม่บอกว่า เขาตอ้ งไปท่ี นวิ ยอรค์ ดว้ ย
ตนเองเขาจะไปได้อย่างไรละ่ เพราะตอ้ งทำ� งานหลายจ๊อบเพ่อื ช่วยทางบ้าน
แม่คะยนั้ คะยอว่าตอ้ งไป ในที่สดุ เขาก็ตัดสินใจไปนวิ ยอรค์ แม่ซ้อื ตว๋ั รถบสั
เกรยเ์ ฮานด์ให้ ซึง่ ต้องใชเ้ วลาเดินทางถึง 4 วันคร่ึง ด้วยความหวังอนั เรือง
รองวา่ จะรำ�่ รวย

เขาจองทพี่ กั ทห่ี อพักวายเอม็ ซเี อ คา่ เช่าอาทิตย์ละ 4 ดอลลาร์ เขา
มีเงินติดกระเป๋าแค่ 30 ดอลลาร์ ทันทีท่ีไปถึงท่พี ัก เขาขอพบผู้จัดการ ขอ
งานท�ำโชคดีอยู่ในนิวยอร์คไม่ทันข้ามวันเขาก็ได้งานท�ำ เป็นพนักงานพา

240 10ชีวิต 10แรงบนั ดาลใจ

ผู้ชมเข้าไปหาท่ีนั่งในโรงหนัง เพ่ือประหยัดเงินเขาต้องเดินทางจากหอพัก
ไปทำ� งานระยะทางถงึ 39 ชว่ งตกึ ไดค้ ่าจ้างอาทติ ย์ 14.40 ดอลลาร์ ท�ำงาน
ต้ังแต่บา่ ย 4 โมง 40 นาที ถึงเที่ยงคนื ช่วงเชา้ เขาจึงมีเวลาวา่ ง ไปติดตอ่
บรษิ ัทแผน่ เสียง

วนั แลว้ วนั เลา่ เขาไดร้ บั การตอ้ นรบั อยา่ งอบอนุ่ พรอ้ มคำ� ตอบวา่ เพลง
ทเี่ ขาแตง่ ดี แต่ยงั ไม่ใช่ที่บริษทั ตอ้ งการ บางบริษทั บอกว่าเคยมีเพลงทผี่ ลิต
จำ� หนา่ ยแลว้ ไหม เพราะ “เรารบั แตเ่ พลงของคนทเ่ี คยมผี ลงานมาแลว้ ” เพลง
My Silent Self ของเขาดี แตก่ ็ไมม่ ีใครสนใจจะผลติ จำ� หน่าย เพราะโฮราซ
ไฮดท์ เล่นจน “จดื ” แล้ว

กระเป๋าเขาแฟบลงเร่ือยๆ แม่สง่ เงินมาให้เขาอกี 20 ดอลลาร์ เขา
รีบส่งคืนเพราะรู้ว่าแม่ต้องการใช้มากกว่าเขา “คลื่นซึมเศร้า” โถมทับเขา
เป็นระยะๆ สลับกันสองขั้วระหว่างฟุ้งฝันกับความรู้สึกอยากฆ่าตัวตายโดย
ไมม่ ีเหตผุ ล

วันหนึง่ พนกั งานเชียร์ลูกค้าหนา้ โรงหนัง (Barker) ป่วย ซิดนียถ์ กู
เรยี กไปท�ำหน้าทแ่ี ทน ซ่งึ เขาท�ำหน้าที่ได้อยา่ งดี งานเกา่ เขากด็ ี เขาได้ค่า
จา้ งเพม่ิ สปั ดาหล์ ะ 1 ดอลลาร์ บวกกบั งานในหนา้ ท่ีใหมท่ ำ� ใหร้ ายไดเ้ พมิ่ ขนึ้
เขาเจยี ดเงนิ สง่ ใหแ้ ม่ และใชจ้ า่ ยอยา่ งกระเบยี ดกระเสยี ร ตอนใกลส้ น้ิ สปั ดาห์

10ชวี ิต 10แรงบันดาลใจ 241

เขามกั เหลือเงนิ ในกระเป๋าแค่ 10 เซน็ ต์ เขาต้องเลอื กเอา 2 อย่างจาก 3 คอื
ฮอตด็อก 5 เซ็นต์ กับโค้ก 5 เซน็ ต์ แต่ต้องเดิน “ย�ำ่ ตอ๊ ก” กลับท่ีพกั 35
ชว่ งตกึ หรอื นงั่ รถใตด้ นิ คา่ โดยสาร 5 เซน็ ต์ แตต่ อ้ งงดโคก้ บางครงั้ เขาเลอื ก
โคก้ บางครง้ั เขาเลอื กน่งั รถใต้ดนิ

ในทสี่ ดุ เขากเ็ กอื บไปถงึ ฝง่ั ฝนั เมอ่ื พบกบั แมก็ ซ์ รชิ นกั แตง่ เพลงของ
บรษิ ัทแผน่ เสยี งแหง่ หนึ่ง ชวนเขาไปท�ำงานแต่งเพลงด้วยกัน โดยนัดให้
เขาไปท�ำงานวนั รุง่ ข้ึน

คนื นน้ั อาการโรคจติ ของเขาก�ำเริบ แทนท่จี ะนอนหลบั ฝันดีเขากลับ
สบั สนมาก และสญู เสยี ความมน่ั ใจ ยำ้� คดิ วา่ ทำ� ไมแมกซ์ รชิ มาชวนเขารว่ ม
แตง่ เพลง ในเมอื่ แมก็ ซจ์ ะไปแต่งเพลงกับใครก็ได้ เพราะแม็กซส์ งสาร หรอื
แม็กซ์ประเมินค่าเขาสูงเกินความจริง เขาโดนปฏิเสธจากบริษัทแผ่นเสียง
ชน้ั นำ� มาแลว้ ทกุ แหง่ พวกนนั้ เปน็ พวกมอื อาชพี ทงั้ นน้ั พวกเขารวู้ า่ ใครเปน็
อัจฉริยะ ซ่ึงตัวเขาไม่ใช่ เมฆหมอกทะมึนแห่งความเศร้าซึมถาโถมเข้า
ครอบงำ� เขา

10 โมงเชา้ วนั รงุ่ ขน้ึ แทนทจ่ี ะเดนิ ทางไปทำ� งานกบั แมก็ ซ์ รชิ เขานง่ั
รถเกรย์เฮานด์กลับบ้านท่ีชิคาโก ด้วยอารมณ์ซึมเศร้า เม่ือเดือนมีนาคม
พ.ศ. 2480 ขณะอายไุ ด้ 20 ปี

242 10ชวี ติ 10แรงบนั ดาลใจ

ไปฮอลลวี ูด
ไมน่ านหลงั กลบั จากนวิ ยอรค์ ครผู ปู้ กครองของเขามาเปน็ แขกทบ่ี า้ น
พวกเขาก�ำลังจะเดินทางไปแคลิฟอร์เนีย ซิดนีย์อาสาช่วยขับรถไปให้
ทกุ คนในบา้ นไมเ่ หน็ ดว้ ยเพราะเขาเพง่ิ “ลม้ เหลว” จากนวิ ยอรค์ จะไปอกี แลว้
เรอะ แต่แล้วแม่ก็เป็นคนบอกพ่อว่า “อ็อตโต มันเป็นความต้องการของ
ซดิ นยี ์ เราควรใหโ้ อกาสเขา เอาอยา่ งนแ้ี ลว้ กนั ถา้ ลกู หางานทำ� ไมไ่ ดใ้ นสาม
อาทิตย์ ลกู ตอ้ งกลบั บา้ น”

ซดิ นียต์ กลง
การเดินทางถึงซาคราเมนโต ใชเ้ วลา 5 วัน ซิดนยี ม์ เี งินตดิ กระเปา๋
50 ดอลลาร์ เขาซอ้ื หนังสือพิมพ์ลอสแอนเจลสิ ไทม์ ดูโฆษณาหาหอ้ งพัก
ได้หอ้ งพกั ราคา 4 ดอลลาร์คร่ึงต่อสัปดาห์ในบา้ นเช่าขนาด 20 หอ้ งนอน ที่
นน่ั เขาพบนกั แสวงโชคกลมุ่ หนง่ึ บา้ งเปน็ นกั เขยี น นกั แสดง ผกู้ ำ� กบั นกั รอ้ ง
ทกุ คนล้วนตกงาน และฝันถงึ โลกมหศั จรรย์ท่ยี ากจะไขวค่ ว้าไปถึง

เขาตระเวนไปยงั สตูดโิ อหลายแหง่ แต่ทกุ แหง่ ยามจะถามว่า มาพบ
ใคร มีนัดไว้กอ่ นไหม ถา้ ไมม่ ีนดั ก็แปลว่าจะเขา้ ไปในอาคารไมไ่ ด้ ลอสแอน
เจลิสไมเ่ หมอื นนวิ ยอรค์ ทีเ่ ต็มไปด้วยอาคารสงู ไมม่ คี ่าโดยสารกพ็ อเดินไป
ได้ แต่ท่ีลอสแอนเจลิสมีแต่ต้องใช้รถโดยสาร ซ่ึงต้องเสียเงินทั้งส้ิน สอง

10ชีวิต 10แรงบันดาลใจ 243

สปั ดาห์ผ่านไป ไมม่ ีวแ่ี ววว่าเขาจะไดง้ าน เงนิ ก็หมด จู่ๆ เจา้ ของห้องเช่าก็
ประกาศวา่ จะไม่มีอาหารมือ้ เชา้ บรกิ ารแลว้ เพราะแต่ละคนค้างคา่ เชา่ จน
เจ้าของบ้านไม่สามารถจัดหาอาหารมาบริการได้ มีจดหมายจากทางบ้าน
สอดตว๋ั รถเกรย์เฮานด์ ขากลบั มาให้แล้ว วันหน่งึ เขาหิวจัดจนไม่มสี มาธิจะ
เขยี นหนงั สือ จึงเขา้ ไปในครวั จะหาอะไรกนิ เจอเจ้าของบา้ นไล่ให้กลบั ห้อง
เขาหิวจนตาลาย สน้ิ หวัง แต่โดยไม่นึกไม่ฝันสิบหา้ นาทตี ่อมา เจา้ ของบ้าน
ยกถาดอาหารมาให้ มนี ำ้� ส้ม กาแฟ ไข่ เบคอน และขนมปัง “กนิ เสยี ตอน
ทมี่ นั ยงั รอ้ นๆ” เธอบอก อาหารมอื้ นน้ั อรอ่ ยทสี่ ดุ และอยู่ในความทรงจำ� ของ
เขาไมร่ ู้ลืม

เย็นน้ัน เพ่ือนในบ้านพักบอกว่า น้องสาวของเขาเพ่ิงได้งานเป็น
“นักย่อเร่ือง” (reader) ที่บริษัท เอ็มจีเอ็ม เขาอธิบายว่า ทุกสตูดิโอจะมี
“นักยอ่ เรือ่ ง” ท�ำหนา้ ท่ีอ่านเรื่องยาว แล้วยอ่ ให้ทางผู้อำ� นวยการสร้างดู ถ้า
ชอบเร่อื งย่อจึงจะไปอ่านฉบบั เตม็ ประโยคส�ำคญั สำ� หรับซดิ นีย์คอื บางครั้ง
บรษิ ทั สรา้ งภาพยนตรเ์ หล่านี้ตอ้ งการ “นกั ย่อเรือ่ ง” จากข้างนอกบรษิ ทั

ซิดนีย์ ฟงั แลว้ กจ็ ดั การท�ำเรอื่ งย่อของนวนยิ ายเรือ่ งเอกของจอห์น
สไตน์เบค คือ Of Mice and Men (แปลเปน็ ไทยแลว้ ในช่ือ “เพ่ือนยาก”) ถ่าย
ส�ำเนาส่งไปให้หลายสตูดิโอ เร่ืองเงียบหาย วันก�ำหนดกลับชิคาโกใกล้เข้า

244 10ชีวิต 10แรงบันดาลใจ

มาแลว้ เขาส้ินหวัง และเตรยี มบอกลาเจา้ ของบ้าน เจา้ ของบ้านถามว่า มี
อะไรจะใหช้ ว่ ยไดบ้ ้าง เขาโอบกอดเธอ บอกวา่ เธอเปน็ คนท่ีมหศั จรรยม์ าก
เธอบอกว่า “ตอ้ งไม่หยดุ ฝนั ”

แต่แล้วรุ่งขึ้น ก็มีโทรศัพท์จากเลขานุการของ เดวิด เซลสนิค
ผอู้ �ำนวยการสร้างภาพยนตร์ผู้ย่งิ ใหญ่ แจ้งซดิ นียว์ ่ามีนวนิยายที่ต้องการให้
ทำ� เรอ่ื งยอ่ แตไ่ มม่ ีใครวา่ ง จงึ เสนอใหเ้ ขารบั งานนี้ คอื ตอ้ งทำ� เรอื่ งยอ่ ขนาด
30 หนา้ กระดาษพิมพ์ พร้อมบทคัดยอ่ 2 หนา้ และบทวิจารณอ์ กี 1 ย่อหนา้
ให้เสร็จภายใน 6 โมงเย็นวนั นัน้ นวนยิ ายเร่ืองนน้ั หนา 4 ร้อยหนา้ เวลาน้นั
9 โมงครึง่ แล้ว ไมม่ ีทางทำ� ได้ แตเ่ ขาก็รับปาก

จากห้องพัก ต้องใช้เวลาเดินทางช่ัวโมงคร่ึงไปรับต้นฉบับนวนิยาย
400 หนา้ มาอา่ นแลว้ ย่อและพมิ พ์ใหเ้ หลอื 30 หนา้ บวกบทคัดยอ่ อีก 2
หน้า และบทวิจารณ์อกี 1 ยอ่ หนา้ โดยที่เขาพิมพด์ ีดได้แบบ “จิ้มดีด” พมิ พ์
สัมผัสไมเ่ ปน็ จะทำ� อย่างไร

เขานึกถงึ ซิย์ดนยี ์ ซงิ เกอร์ ภรรยาเกา่ ของเซย์มัวร์ ลกู ผพู้ ขี่ องเขา
ซ่งึ มาทำ� งานเปน็ เลขานุการของผู้บรหิ ารคนหนึ่งในบริษัทเอ็มจเี อ็ม เขาลมื
ไปวา่ ซยิ ด์ นยี ์ อยกู่ บั เซยม์ วั รแ์ คห่ กเดอื นและหยา่ ขาดจากกนั ดว้ ยความเจบ็

10ชีวิต 10แรงบันดาลใจ 245

แคน้ เขาโชคดที ี่จๆู่ ก็ไปขอพบและเธอยอมใหพ้ บ แตเ่ ขาไดร้ บั การตอ้ นรบั
อยา่ งเยน็ ชา และท�ำท่าจะกลับไปมือเปลา่ แต่เพราะเธอเห็นว่าเรอื่ งท่เี ขาไป
ขอใหช้ ว่ ยน้ันเปน็ เร่อื งที่ “มคี วามหมายตอ่ ชวี ิตของเขามาก” และเหน็ ความ
มุง่ ม่นั ของเขา เธอถงึ ขั้นยอมอดอาหารกลางวัน ลงมือชว่ ยเขา

วธิ กี ารคอื เขาอา่ นอยา่ งเรว็ ๆ พอถงึ ตอนสำ� คญั เขาจะบอกคำ� บอกให้
เธอชว่ ยพิมพ์ ถึงบา่ ย 4 โมง เพ่งิ ท�ำไปได้ครึง่ เลม่ เขาตอ้ งเร่งท�ำจนเสร็จ
ครบ 30 หนา้ พรอ้ มบทคดั ยอ่ 2 หนา้ และบทวจิ ารณอ์ กี 1 ยอ่ หนา้ ขอบคณุ
และร�ำ่ ลาเธอ แลว้ รีบบึง่ กลับไปทนั สง่ งานหกโมงเยน็ พอดี พรอ้ มกับความ
หวงั วา่ จะได้ทำ� งานกับเดวิด เซลสนคิ เขาทราบประวัติวา่ เซลสนิคเรมิ่ งาน
ในโลกบนั เทงิ ดว้ ยการเปน็ “นกั ยอ่ เรอ่ื ง” นแ่ี หละ ถา้ ไดพ้ บกนั คงมเี รอ่ื งคยุ กนั

แต่เร่ืองก็กลับตาลปัตร เลขานุการของเซลสนิครับงานพร้อมค�ำชม
และเผยความจรงิ วา่ เขาไดง้ านน้ีเพราะความเขา้ ใจผิด แท้จริงแลว้ เขาไม่มี
รายชอ่ื อยู่ในบญั ชี “นกั ย่อเร่ือง” ของบริษัทเลย

เขาไดค้ า่ จ้างครงั้ นนั้ 10 ดอลลาร์ และจบลงแค่นน้ั เขาควรจะร้สู กึ
เศร้ามาก แตเ่ ขากลับรสู้ กึ มีความสขุ เขาไมร่ วู้ ่าท�ำไมเปน็ เชน่ นน้ั

246 10ชวี ิต 10แรงบันดาลใจ

ซดิ นยี ์โทรศพั ทบ์ อก “ขา่ วด”ี แกแ่ มว่ า่ เพง่ิ ทำ� เรอ่ื งยอ่ ใหเ้ ดวดิ เซลสนคิ
เขาใหค้ วามหวงั แก่แม่วา่ นคี่ ือจดุ เรม่ิ ต้น ประตเู ปดิ ใหเ้ ขาแลว้ แมด่ ีใจและ
ไมเ่ ร่งให้เขากลบั บ้าน เขาเอาต๋ัวรถเกรย์เฮานด์ไปคนื ขน้ึ เงินมาใช้

จากงานชนิ้ แรก ซดิ นยี ์ขยายผล โดยสง่ เร่อื งยอ่ เรอ่ื งอ่ืนไปยังสตูดโิ อ
อกี หลายแหง่ โดยเขยี นจดหมายน�ำดว้ ยการเริ่มตน้ ว่า “ตามการร้องขอของ
เดวดิ โอ. เซลสนคิ ผมเพง่ิ ทำ� เรอ่ื งยอ่ นวนยิ ายใหแ้ กเ่ ขาเรอ่ื งหนงึ่ เสรจ็ ตอน
น้ีผมวา่ งพรอ้ มท�ำเรื่องยอ่ เรื่องอ่นื ....”
ซิดนีย์ เสาะหางาน และไดเ้ ขา้ ท�ำงานอีกหลายแห่ง ได้แกง่ านดูผล
การอนุรักษ์ฟิล์มภาพยนตร์ของสถาบันศิลปะและวิชาการภาพยนตร์ งาน
โอปะเรเตอรท์ ีโ่ รงแรมแหง่ หนง่ึ งานท่โี รงเรยี นสอนขบั รถ สำ� หรบั งานยอ่ เรอื่ ง
ท่เี ขาสง่ ไป หลายสตดู ิโอตอบกลบั มา เสนองานให้เขา จนในทีส่ ดุ ถงึ ขัน้ ได้
งาน “นักยอ่ เร่อื ง” ประจ�ำที่ ยูนเิ วอรแ์ ซลสตดู โิ อ

เขาได้งานประจ�ำในโลกบนั เทิงแลว้ แต่ช่ัวเดอื นเดยี วงานนี้กห็ ลุดมือ
ไปเพราะยูนิเวอร์แซลเปลย่ี นเจา้ ของ

เขายังคงหางานท�ำไปเรื่อยๆ จนได้งานย่อเร่ืองกับบริษัททเวนต้ี

10ชวี ิต 10แรงบันดาลใจ 247

เซนจรู -ี ฟอ็ กซ์ ผลงานของเขาคง “เขา้ ขนั้ ” วนั หนงึ่ ก็ไดง้ านยอ่ เรอ่ื งแบบเปน็
พนักงานประจำ� ได้ค่าจา้ งสัปดาห์ละ 23 ดอลลาร์

งานย่อเรื่องเป็นงานเร่งรีบ เพราะแต่ละสตูดิโอจะพยายามเสาะหา
เรือ่ งดๆี มาสร้างเปน็ ภาพยนตร์ ผสู้ รา้ งตอ้ งอาศยั คนย่อเรือ่ งมายอ่ เร่ืองไว้
ใหพ้ จิ ารณา เรอื่ งไหนดจี ะไดช้ งิ ซอื้ มากอ่ นเจา้ อนื่ ทบี่ รษิ ทั ทเวนต้ี เซนจรู -ี ฟอ็ กซ์
เขาโชคดี เพราะได้รบั มอบหมายใหท้ �ำงานให้ยักษ์ใหญ่ในวงการภาพยนตร์
เวลานั้น คือ ดาร์ริล เอฟ. ซานุค ซ่งึ เป็นผู้บรหิ ารแบบถึงลกู ถึงคน รูง้ านดี
ทุกขนั้ ตอน

ทมี งานยอ่ เร่ืองทนี่ น่ั มี 12 คน อายตุ ้ังแต่ 35 ถึง 60 ส่วนใหญเ่ ปน็
ญาตผิ บู้ รหิ ารฝากฝงั เขา้ มา มาทำ� งานเบาๆ ดว้ ยคา่ จา้ งของบรษิ ทั แตส่ ำ� หรบั
ซิดนยี ์ เขาต้องทำ� งานหนกั จนเลยเทยี่ งคืนเปน็ ประจ�ำ
เขาพอใจกับงานน้ี แต่เขายังฝันจะเป็นนักเขียนเร่ืองมาสร้างหนัง
มากกวา่ เขาบอกเรอื่ งนกี้ บั หวั หนา้ เขา เพราะทราบวา่ ทางบรษิ ทั มโี ครงการ
ส่งเสรมิ นักเขยี นร่นุ ใหม่ นายเขาเขา้ ใจแตไ่ มต่ ามใจ บอกว่า “อย่าลมื ว่าคุณ
ได้ทำ� งานกับซานุคนะ น่ันนะ่ ส�ำคัญกวา่ ”

248 10ชวี ติ 10แรงบนั ดาลใจ

ท�ำงานในหน้าท่ีนักย่อเร่ืองประจ�ำได้ไม่นาน ก็มีคนมาชวนก่อตั้ง
สมาคมอาชพี นักย่อเร่ือง เพอ่ื ต่อรองค่าจา้ งกบั นายจ้าง เขาไม่ปฏิเสธและ
ไปชวนเพ่ือนร่วมงานมาร่วม โดยไม่คิดว่าจะมีใครมาเข้าร่วม เพราะส่วน
ใหญเ่ ป็น “เด็กฝาก” แต่ปรากฏวา่ ทุกคนเข้ารว่ มหมด ในการเจรจานดั แรก
เขาถกู เลอื กเปน็ ตวั แทนฝา่ ยลกู จา้ ง 6 คน ไปเจรจากบั นายจา้ ง 4 คน ซดิ นยี ์
เปรียบเทยี บว่า เหมอื นลูกแกะ 6 ตวั ไปเจรจากับสงิ โต 4 ตัว

ฝ่ายนายจ้างคนหนึ่งจากบริษัทเมโทร-โกลวิน-เมเยอร์ เล่นบทโหด
เร่ิมการเจรจาด้วยการส่งเสียงค�ำรามถามว่า “มีปัญหาอะไรเรอะ” พอฝ่าย
ลูกจ้างบอกวา่ ได้ค่าจ้างแคอ่ าทติ ย์ละ 16 ดอลลาร์ ไม่พอยาไส้ เขาลุกข้ึน
แล้วตะคอกว่า “อ๊ัวไม่อยากฟังเรื่องขี้ๆ พวกนี้” แล้วผลุนผลันออกไปจาก
ห้องเจรจา

ฝา่ ยลกู จา้ งทง้ั 6 คน ตะลึงงัน การเจรจาท�ำทา่ จะจบลง

ฝ่ายนายจ้างนายหนึ่งส่ันศีรษะ พูดว่า จะลองเรียกเขากลับมา เขา
ยอมกลบั มาพร้อมคุกคามต่อไป หลังการเจรจาราวสองชั่วโมง ทางสมาคม
ยอมรบั ค่าจา้ งขั้นต�ำ่ สัปดาห์ละ 21.50 ดอลลาร์ ส�ำหรับพนักงานประจ�ำ ถ้า
เป็นคนนอกจะได้เพ่ิมร้อยละ 20 ผลการเจรจาคร้ังนั้นท�ำให้สมาคมเป็นท่ี
ยอมรบั ของทกุ สตูดโิ อ ซดิ นีย์ได้รับเลอื กเป็นรองประธานสมาคม