บทวิเคราะห์วรรณคดีเรื่อง โคลนติดล้อ ตอน ความนิยมเป็นเสมียน (1)

เอกสารประกอบการเรยี น รายวชิ าภาษาไทย รหสั วชิ า ท๓๒๑๐๒

หนว่ ยที่ 4 โคลนติดลอ้ ตอน ความนยิ มเปน็ เสมียน

ชื่อ..............................นามสกุล............................
ช้นั ....................เลขท่ี.....................

กล่มุ สาระการเรียนรู้ภาษาไทย
โรงเรียนเบญจมราชูทศิ จงั หวดั ปัตตานี
สานักงานเขตพื้นที่การศึกษามธั ยมศึกษา เขต ๑๕

บทวเิ คราะห์วรรณคดเี รอ่ื ง โคลนติดล้อ ตอน ความนยิ มเปน็ เสมียน

ที่มาของเรื่อง : พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงพระราชนิพนธ์เรื่องโคลนติดล้อ ซึ่งมี

ทั้งหมด 12 ตอน ลงพิมพ์ในหนังสือไทย พ.ศ. 2458 ตอนความนิยมเป็นเสมียนเป็นตอนที่ 4 ลงพิมพ์ใน

หนงั สอื สยาม (สยามออฟ เซอร์เวอร)์ ฉบบั วันที่ 3 พฤษภาคม พ.ศ. 2458

โคลนตดิ ล้อ มที ้งั หมด 12 ตอน ได้แก่

1. การเอาอยา่ งโดยไมต่ ริตรอง 2. การทำตนให้ต่ำต้อย

3. การบชู าหนังสอื จนเกินเหตุ 4. ความนิยมเป็นเสมียน

5. ความเห็นผิด 6. ถอื เกียรติไมม่ ีมลู

7. ความจนไมจ่ ริง 8. แตง่ งานชัว่ คราว

9. ความไม่รบั ผิดชอบของบิดามารดา 10. การคา้ หญิงสาว

11. ความหยมุ หยิม 12. หลักฐานไม่มน่ั คง

ผู้แต่ง : พระบาทสมเด็จพระมงกฎุ เกลา้ เจ้าอยหู่ ัว ใชพ้ ระนามแฝงว่า “อัศวพาหุ”
จดุ ประสงค์ในการแต่ง : เพื่อสะท้อนใหเ้ หน็ ปญั หาท่ีเปน็ อุปสรรคในการพัฒนาประเทศ

ลักษณะคำประพนั ธ์ : บทความแสดงความคดิ เหน็ เกย่ี วกบั คา่ นยิ มของคนไทยท่ีนยิ มอาชีพเปน็ เสมียน

เนือ้ เรือ่ ง :
เสมยี น คอื ผู้ทำหน้าที่เกยี่ วกับหนงั สือ ผู้มีการศึกษาน้ันนยิ มเป็นเสมียน คือนยิ มเขา้ รับราชการผู้ท่ีเป็น

เสมียนจึงไม่สนใจกลับไปทำการเกษตรในภูมิลำเนาของตนซึ่งก่อให้เกิดประโยชน์ได้มากกว่าผู้ที่เป็นเสมียนจึง
นิยมใช้ชีวิตอยใู่ นกรงุ เทพฯ บุคคลเหล่าน้ีเหน็ วา่ การทำงานอย่างอื่นไม่สมเกียรติยศของตนเองเพราะคนท่ีได้รับ
การศึกษาไม่ควรเสียเวลาไปทำงานที่คนไม่รู้หนังสือก็ทำได้คนจำพวกนี้จึงยอมทนใช้ชีวิตอยู่ในกรุงเทพฯ ทั้งที่
เงินเดอื นไม่มากแตก่ จ็ บั จา่ ยใช้ทรัพย์เพื่อการตา่ ง ๆ เช่น นุ่งผ้าม่วงสี ดูหนัง กนิ ข้าว ตามรา้ นอาหารถา้ คนเรายัง
มคี ่านยิ มเหน็ วา่ การเปน็ เสมียนมีศกั ดิ์ศรสี ูงกว่าการเปน็ ชาวนา ชาวสวน หรือพอ่ คา้ คนกม็ ักจะใฝท่ ะเยอทะยาน
อยากเป็นเสมียนเมื่อกระทรวงทบวงการคัดเลือกเสมียนที่มีมากเกินความจำเป็นออกบุคคลเหล่านี้จะไม่
สามารถไปทำงานอื่นได้ เพราะเคยเป็นเสมียนมานานผู้ที่เป็นเสมียนไม่อาจไปเป็นชาวนาได้ ด้วยเหตุผลหลาย
ประการ เช่น เห็นว่าไม่สมเกียรติของตน ไม่อาจไปอยู่ตามบ้านนอกได้ ดังนั้นจึงคงอยู่ในเมืองเพื่อหาตำแหน่ง
เสมียนต่อไป อายมุ ากขน้ึ โอกาสย่ิงนอ้ ยลง

ในตอนท้ายของบทความจบด้วยคำถามกระตุ้นให้คิดว่า สมควรหรือไม่ที่จะเปลี่ยนค่านิยมในการเปน็
เสมียนแลว้ หันไปทำงานอ่ืน ๆ ทท่ี ำประโยชน์ไดด้ กี วา่ การเปน็ เสมียน

ค่านิยมที่ปรากฏในวรรณคดี : คนรุ่นใหม่ที่ได้รับการศึกษาจากโรงเรียนแล้วมุ่งหวังจะประกอบอาชีพรับ
ราชการ และใช้ชวี ติ ในเมืองหลวงแทนการกลับไปพฒั นาทอ้ งถ่นิ บ้านเกิดของตนเอง”

คุณคา่ และขอ้ คดิ ที่ได้ :
๑. เป็นตวั อยา่ งของบทความทีด่ ี
๒. เสนอปญั หาของบ้านเมืองในเรือ่ งคา่ นยิ มท่ีเปน็ อุปสรรคในการพฒั นาประเทศใหเ้ จริญ
๓. ให้แนวคดิ ที่เปน็ ประโยชนว์ ่า อาชีพอนื่ กส็ ามารถทำประโยชน์ให้กบั ประเทศชาติได้

แบบฝกึ หัด โคลนติดล้อ ตอน ความนยิ มเป็นเสมียน

คำช้ีแจง : ให้นักเรียนตอบคำถามต่อไปนใ้ี หถ้ กู ต้อง
1. โคลนติดล้อ หมายถึง ......................................................................................................................................
2. เสมยี น หมายถงึ .............................................................................................................................................
3. ผู้แต่งโคลนติดล้อ คือ ............................................................................................................................. .........
4. พระนามแฝงของผแู้ ต่ง คือ .............................................................................................................................
5. จดุ ประสงค์ในการแต่ง คือ ..............................................................................................................................
6. ลักษณะคำประพันธ์ของวรรณคดีเรอื่ ง โคลนติดล้อ คือ .................................................................................
................................................................................................... ..........................................................................
7. โคลนติดลอ้ มจี ำนวนทั้งหมด..................ตอน ได้แก่ ……………………………………………………………………………
.............................................................................................. ...............................................................................
............................................................................................................................. ................................................
.................................................................................................................................................... .........................
8. โคลนตดิ ลอ้ ตอน ความนิยมเป็นเสมยี น ตพี ิมพล์ งในหนงั สือ...........................................................................
ฉบบั วนั ท่.ี ..............................................................................................................................................................
9. ใหน้ ักเรยี นวเิ คราะหบ์ ทความโคลนตดิ ลอ้ ตอน ความนยิ มเปน็ เสมียน (ตวั บทในหนังสือหนา้ 160 - 162)

9.1 กลวธิ กี ารเปิดเรือ่ งและปิดเร่ือง
.............................................................................................................................................................................
............................................................................................................................. ................................................
.................................................................................. ...........................................................................................
......................................................................... ........................................................................................... .........
............................................................................................................................. ................................................
.............................................................................................................................................................................

9.2 ทัศนะทางการศึกษาและการประกอบอาชีพเสมยี นของผู้แต่งในชว่ งสมัยน้นั
.............................................................................................................................................................................
............................................................................................................................................ .................................
................................................................................................. ............................................................................
.............................................................................................................................................................................

9.3 เหตุใดคนทจี่ บการศึกษาจากกรุงเทพฯ ไมก่ ลับไปทำงานในทอ้ งถ่ินของตนเอง
....................................................................................... ......................................................................................
............................................................................................................................................. ................................
.................................................................................................. ...........................................................................

9.4 คนท่ที ำงานอาชีพเสมียน มคี วามคิดเห็นอย่างไรต่ออาชพี เกษตรกรรม
............................................................................................................................................... ..............................
.............................................................................................................................................................................
........................................................................................................ .....................................................................

9.5 จดุ จบของอาชีพเสมียนเม่อื ไม่ยอมกลบั บา้ นเกิดของตนเอง
............................................................................................................................. ................................................
................................................................................................................................................................ .............
................................................................................................................. ............................................................
............................................................................................................................. ................................................

9.6 นักเรียนเหน็ ดว้ ยกับทศั นะของผ้แู ต่งในเรอ่ื งใดบ้าง อย่างไร ยกตัวบทประกอบ
............................................................................................................................. ................................................
.............................................................................................................................................................................
............................................................................................. ....................................................................... .........
............................................................................................................................. ................................................
.............................................................................................................................................................................
.............................................................................................................................................................................
............................................................................................................................. ................................................

9.7 ลักษณะเด่นดา้ นการใชภ้ าษาของบทความเรื่องน้ี
............................................................................................................................................ .................................
.............................................................................................................................................................................
............................................................................................................ .................................................................
.................................................................................................................................. ...........................................
.............................................................................................................................................................................
.................................................................................................. ....................................................................... ....
............................................................................................................................. ................................................

9.8 คุณค่า/ขอ้ คดิ ที่ได้จากบทความเรื่องน้ี
............................................................................................................................. ................................................
......................................................................................................................................................................... ....
.................................................................................. ............................................ ...............................................
............................................................................................................................. ................................................
10. นกั เรยี นคดิ วา่ ค่านิยมเกยี่ วกับการประกอบอาชีพเสมยี นในยุคปจั จบุ ัน เปลี่ยนแปลงหรอื ไม่ อย่างไร
............................................................................................................................. ................................................
............................................................................................................................. ................................................
.............................................................................................................................................................................

การเขียนบทความ

ความหมายของบทความ
บทความ คือ ความเรียงที่เขียนขึ้นโดยมีหลักฐานข้อเท็จจริง และในเนื้อหานั้น ผู้เขียนได้แทรก

ขอ้ เสนอแนะเชงิ วจิ ารณ์ หรือสรา้ งสรรค์เอาไว้ดว้ ย

ลกั ษณะเฉพาะของบทความ
๑. ต้องเป็นเรื่องที่ผู้อ่านส่วนมากกำลังสนใจอยู่ในขณะนั้น อาจเป็นปัญหาที่คนกำลังอยากรู้ว่าจะ

ดำเนินตอ่ ไปอยา่ งไร หรือมผี ลอยา่ งไร หรือเปน็ เรื่องท่เี ขา้ ยคุ เขา้ สมยั
๒. ตอ้ งมีแกน่ สาร มสี าระ อา่ นแล้วไดค้ วามรู้ หรอื ความคิดเพ่มิ เติม มิใช่เรอื่ งเลอื่ นลอยไร้สาระ
๓. ตอ้ งมขี ้อทรรศนะ ข้อคิดเห็น ตลอดจนขอ้ เสนอแนะของผู้เขยี นแทรกด้วย
๔. มีวิธีเขียนชวนให้อ่าน อ่านแล้วท้าทายความคิด และสนุกเพลิดเพลิน จากความคิดในเชิงถกเถียง

โตแ้ ยง้ นั้น
๕. เนื้อหาสาระและสำนวนภาษาเหมาะสมสำหรับผู้อ่านที่มีการศึกษาอยู่ในเกณฑ์ดี เพราะผู้อ่านที่มี

การศกึ ษานอ้ ยนยิ มอ่านข่าวสดมากกว่าบทความ

ลักษณะทีแ่ ตกตา่ งและเหมือนกนั ของบทความ เรียงความ และขา่ ว
๑. รูปแบบ เรียงความและบทความมีรูปหรือแบบของการเขียนเหมือนกัน คือ มีโครงเรื่องอัน

ประกอบด้วยสามส่วนใหญ่ ๆ ได้แก่ คำนำ เนื้อเรื่อง และสรุป หรือคำลงท้าย การตั้งชื่อเรื่องหรือหัวเรื่องอาจ
เหมือนหรือคล้ายคลึงกนั สว่ นขา่ วเป็นการเสนอเรือ่ งรวมหรือเหตกุ ารณท์ ี่เกิดขน้ึ ตามความเปน็ จริง สาระสำคัญ
ของข่าวอยู่ที่ความนำอันเป็นย่อหน้าแรกของการเขียนข่าว ส่วนย่อหน้าต่อ ๆ มา มีความสำคัญลดหลั่นกันลง
มาตามลำดับ จนกระทั่งถงึ ยอ่ หน้าสุดท้ายอาจตัดท้ิงไปได้ โดยไม่เสียความถา้ เนื้อท่กี ระดาษจำกัด

๒. ความมุ่งหมาย บทความนั้นเขียนขึ้นเพื่อเสนอข้อคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องหรือเหตุการณ์นั้น ๆ ส่วน
เรยี งความเป็นการเขียนเพ่ือแสดงความร้เู ก่ียวกับหวั ขอ้ เรื่องนั้นแต่เพียงเรื่องเดยี ว

๓. เนื้อเรื่อง หัวข้อเรื่องของบทความต้องทันสมัย ทันต่อเหตุการณ์ อยู่ในความสนใจของผู้อ่าน
ขณะนั้น เวลาผ่านไปเพียงสัปดาห์หนึ่งหรือมากกว่านั้นก็อาจล้าสมัยไป ส่วนเรียงความจะหยิบยกเอาเรื่องใด
ทั้งที่เป็นรูปธรรม และนามธรรมเขียนก็ได้ และหัวข้อเรื่องเดียวกันนี้จะเขียนเมื่อไหร่ก็ได้ ไม่ถือว่าล้าสมัย แต่
ขา่ วมอี ายุอยู่ ๒๔ ช่วั โมงเทา่ นั้น ถ้าเสนอขา่ วชา้ ไปสกั วนั หรือสองวันกไ็ มน่ า่ สนใจเสียแล้ว

๔. วิธีเขียน วิธีเขียนเรียงความนั้นใคร ๆ ก็รู้จักวิธีเขียนและเขียนได้ ส่วนมากเป็นการเขียนแบบ
เรียบ ๆ ไม่โลดโผน แต่บทความจะต้องมีวิธีเขียนอันชวนให้อ่าน ให้ติดตามเนื้อเรื่อง การเขียนข่าวต้องตอบ
ปัญหา ๕ ข้อ คือ ใคร ทำอะไร ที่ไหน เมื่อไหร่ และทำไม ต้องเสนอข่าวเท่าที่เกิดขึ้นจริง เขียนอย่างสั้นและ
ตรงไปตรงมา ไม่มีข้อคิดเห็นของผู้เขียน ไม่มีแม้แต่ชื่อผู้เขียนข่าว ต้องเป็นข่าวสดจริง ๆ เป็นการเขียนเพื่อให้
ชนทุกชั้นอา่ น และไมแ่ สดงอารมณ์ ความรูส้ ึกของผูเ้ ขียน ผู้อา่ นจะไม่รู้เลยว่าผเู้ ขยี นเปน็ บุคคลชนิดใด รู้สึกนึก
คิดอยา่ งไร

ประเภทของบทความ
บทความแบ่งออกเป็นประเภทใหญ่ๆ ๒ ประเภท คือ บทความเชิงสาระ (Formal Essay) และ

บทความเชงิ ปกิณกะ (Informal Essay) บทความเชงิ สาระ จะเน้นหนกั ไปทาง วิชาการ ผูเ้ ขียนตอ้ งการอธิบาย
ความร้อู ยา่ งใดอย่างหน่ึงเป็นสำคัญ ไมค่ ำนึงถึงการใชส้ ำนวนโวหาร หรอื ความเพลิดเพลินของผู้อ่าน เพราะถือ
ว่าผู้อ่านต้องการปัญญาความคิดกับผู้อ่านบ้าง แต่ต้องถือว่าเป็นความมุ่งหมายรอง เพราะผู้อ่านบทความเชิง
ปกิณกะพรอ้ ม ๆ กับใชค้ วามรูส้ กึ สนุกสนาน เพลดิ เพลนิ แก่ผอู้ ่านด้วย

ถา้ จะแบง่ ตามเน้ือเรือ่ งของบทความแลว้ ยังแบง่ ออกไปไดห้ ลายประเภท ดังน้ี
๑. บทความแสดงความคิดเห็น เป็นบทความที่ผู้เขียนหยิบยกเอาปัญหาในสังคมนั้นขึ้นมา

เขียน เช่น ปัญหาของส่วนรวม ได้แก่ ปัญหาเศรษฐกิจ สังคม การเมือง การปกครอง การศึกษา การคมนาคม
การโจรกรรม ฯลฯ และปัญหาส่วนบุคคล ได้แก่ การป้องกัน อาชญากรรม การรักษาความปลอดภัยให้ตนเอง
การประกนั ชวี ิต ฯลฯ บางครั้งผเู้ ขยี นอาจจะเขียนโตต้ อบบทความที่ผ้อู น่ื เขยี นขน้ึ เพ่ือแสดงความคิดในแนวหน่ึง
แนวใด ปญั หาทมี่ ีข้อขดั แยง้ น้ี มกั จะมีขอ้ คดิ แตกต่างกนั ไปเป็นสองแนว คอื ความคดิ ในแนวยอมรับ และโต้แย้ง
ผเู้ ขยี นอาจจะเลือกแสดงความคดิ เห็นแนวใดแนวหน่ึงก็ได้ หรอื แสดงความคิดเห็นของคนทั่วไปในทุก ๆ ด้านก็
ได้ เพ่ือปลอ่ ยใหผ้ อู้ ่านพจิ ารณาตัดสินเอาเอง

วิธีเขียนบทความแสดงความคิดเห็นนี้ ผู้เขียนต้องเริ่มต้นด้วยการแยกแยะปัญหาให้กระจ่าง
ชัด เสียก่อนว่า คืออะไร วิธีแก้ปัญหามีอย่างไร ผู้เขียนเห็นชอบด้วยวิธีไหน เหตุที่ชอบ และไม่ชอบด้วย และ
ควรยำ้ ความคดิ เหน็ ของตนใหเ้ ห็นอย่างเด่นชดั อกี ครงั้ ในตอนท้าย

๒. บทความประเภทสมั ภาษณ์ เปน็ บทความทแี่ สดงความคิดเห็นของบุคคล เก่ียวกับเร่ืองใด
เร่อื งหนง่ึ โดยเฉพาะ ผู้เขียนบทความ ควรรจู้ กั เลอื กบคุ คลทีจ่ ะสมั ภาษณ์

วิธีเขียนบทความนี้ ควรมีเทคนิคการเขียนที่ช่วยให้ผู้อ่านมีความสนใจที่จะติดตามเรื่องโดย
ตลอด ดังนั้นผู้เขียนจึงไม่ควรเขียนเฉพาะเจาะจงตรงที่ถ้อยคำเป็นคำถามและคำตอบเท่านั้น แต่อาจแทรกสิ่ง
อืน่ ๆ ลงไปดว้ ย

๓. บทความประเภทกึ่งชีวประวัติ มีลักษณะคล้ายกับบทความประเภทสัมภาษณ์ต่างกันใน
แง่ที่บทความประเภทสัมภาษณ์ ต้องการแสดงข้อคิดเห็นของบุคคลใดบุคคลหนึ่ง เกี่ยวกับเรื่องใดเรื่องหน่ึง
ส่วนบทความเชิงชีวประวัตินั้น ต้องการแสดงเรื่องราวเกี่ยวกับตัวบุคคลที่ให้สัมภาษณ์ แต่ไม่ได้เน้นที่
อัตชีวประวัติ กลับไปเน้นทีค่ วามสามารถและคุณสมบัตพิ ิเศษทีท่ ำให้เขาประสบความสำเร็จย่ิงใหญ่กว่าบุคคล
ทว่ั ไป เขามวี ิธีการในการดำรงชวี ติ ตลอดจนการปฏบิ ัตติ นอยา่ งไร เร่ืองชีวประวตั ิเป็นส่งิ สำคัญรองลงมา ข้อมูล
ทเี่ กบ็ มาเขยี นนน้ั อาจจะได้จาก การสัมภาษณบ์ คุ คลน้ันเองแลว้ อาจได้มาจากการสอบถามบคุ คลแวดล้อม ซง่ึ มี
ทั้งญาติมิตร และศัตรู ตลอดจนเอกสารและผลงานต่าง ๆ ที่เขาเคยสร้างสมไว้ เราจะไม่พูดถึงเรือ่ งราวสว่ นตวั
มากเกนิ ไป เพราะไมเ่ ช่นนั้นจะกลายเป็นการเขยี นชีวประวัตบิ คุ คลสำคัญ

๔. บทความประเภทคำแนะนำ เป็นบทความที่ให้ความรู้เกี่ยวกับเรื่องใดเรื่องหนึ่ง หรือ
อธิบายวิธีการทำสิ่งใดสิ่งหน่ึง ในการเขียนควรเลือกเรื่องที่ดึงดดู ความสนใจ และผู้อ่านสามารถทำความเข้าใจ
ตลอดจนปฏิบตั ติ ามได้ไมย่ าก หัวขอ้ ที่จะเลอื กมาเขียนมกี วา้ ง เช่น เรอ่ื งเกี่ยวกับปจั จยั เป็นต้นว่า

- วธิ ีประดษิ ฐ์ของใช้ต่าง ๆ สว่ นมากทำจากวัสดุทีห่ างา่ ย ราคาย่อมเยา หรือของท่ีไม่ใช้
แลว้ เช่น วิธที ำพรมเชด็ เท้าจากเศษผา้ ทำดอกไม้ปกั แจกันจากรังไหม

- วิธีตดั เยบ็ เสอ้ื ผ้า สำหรับคนในครอบครวั เป็นการประหยัดคา่ ใช้จา่ ย
- วิธีปรงุ อาหาร
- วธิ ีรกั ษาทรวดทรง
- วธิ เี ล้ยี งเด็ก
- วธิ ีเย็บปักถักรอ้ ยและอน่ื ๆ
วิธีเขียนบทความประเภทนี้ควรจะยึดหลกั ในการให้คำแนะนำว่า สิ้นเปลืองค่าใช้จ่ายน้อย ยิ่ง
ประหยดั ไดเ้ ทา่ ไหรย่ ่ิงดี ไม่ตอ้ งใชฝ้ มี ือสงู เปน็ ของทีค่ นสว่ นมากทำได้ และทำได้สะดวกไม่เสยี เวลาในการทำส่ิง
เหล่านั้นมากจนเกินไป ควรบอกเคล็ดลับในการทำให้ผู้อ่านปฏิบัติตามได้ง่าย และทำได้ผลจริง ๆ นอกจากนี้
ควรระวังลลี าการเขียน ถ้าเขียนแบบจรงิ จัง มแี ต่เนือ้ หาอนั เป็นหลักวิชาความรู้ ก็จะกลายเปน็ ตำราในแนววิชา
น้ัน ๆ
๕. บทความประเภทให้แง่คิด โน้มน้าวใจ หรือกระตุ้นให้ทำอย่างใดอย่างหนึ่ง ผู้เขียนอาจ
เขียนอย่างตรงไปตรงมา หรือเขียนในเชิงอุปมาอุปไมยก็ได้ การเขียนเชิงอุปมาอุปไมยนั้นจะเขียนถึงสิ่งอื่นผูก
เป็นเรื่องราวต่อเนื่องกันโดยตลอด ข้อความทั้งเรือ่ งจะแทนความคิดที่ต้องการให้ผู้อื่นทราบ เช่น กล่าวถึงสัตว์
ฝงู หนึง่ แต่เดมิ เคยอย่เู ป็นสุขรักใคร่สามัคคีกนั ตอ่ มาเกดิ ทะเลาะวิวาทกันแยกตวั ไปอยู่ที่อื่นเปน็ จำนวนมาก ไม่
ช้านักสัตว์ฝูงนั้นก็ถูกสัตว์ฝูงอื่นรักแก ล้มตายหมดสิ้น เรื่องทั้งหมดนี้เป็นการแทนความคิดของผู้เขียนที่จะใช้
ช้ีให้เหน็ โทษของการแตกความสามัคคี เรอื่ งท่ีนำมาเขียนอาจเป็นการใหแ้ ง่คิดทวั่ ไป เชน่ การประหยัด การทำ
ตนเป็นพลเมืองดี ความรักชาติ ฯลฯ
๖. บทความประเภทการเดินทางท่องเท่ียว สมัยนี้การท่องเที่ยวชมภูมิประเทศหรือสถานท่ี
แปลกๆ ใหม่ ๆ มีผู้นิยมกันมากขึ้นทั้งในและนอกประเทศ เป็นการเปิดหูเปิดตา เป็นการทัศนศึกษาไปในตัว
บทความประเภทนี้จึงเกิดขึ้นมีจุดมุ่งหมาย ชี้ชวน แนะนำ หรือกระตุ้นเตือนให้ผู้อื่นเกิดความรู้สึกอยากจะไป
พบเห็นด้วยตนเอง สถานที่ใดที่แปลกใหม่ที่คนยังไม่กล้าที่จะไปเที่ยว ดังนั้นบทความแบบนี้จะช่วยเสริมสร้าง
ความมน่ั ใจให้แกผ่ ทู้ ร่ี กั การทศั นาจร
วิธีเขียนบทความนี้ผู้เขียนควรจะมีประสบการณ์ด้วยตนเองมาก่อน และได้เดินทางไปจนถึง
สถานท่นี ั้น ๆ ไดส้ ังเกต จดจำสงิ่ ต่าง ๆ มาเป็นอย่างดี แลว้ ถ่ายทอดประสบการณ์น้นั ๆ ออกมาเป็นตัวหนังสือ
นอกจากจะบอกข้อเท็จจริงต่าง ๆ แล้ว ข้อสังเกต คำแนะนำ เกร็ดเล็ก ๆ น้อย ๆ คำเตือนใจหรือข้อระวังใน
การปฏบิ ตั ิตนระหวา่ งเดินทางที่ผู้เขยี นเคยไดป้ ระสบหรือผดิ พลาด จะช่วยให้เรอ่ื งน่าอ่านย่งิ ขึน้
๗. บทความประเภทวิชาการ เป็นบทความที่ผู้เขียนประสงค์จะให้ความรู้เกี่ยวกับเรื่องใด
เรอื่ งหน่ึงทางวชิ าการ เชน่ วิทยาศาสตร์ ปรัชญา จิตวทิ ยา รฐั ศาสตร์ เป็นต้น
๘. บทความประเภทครบรอบปี บทความประเภทนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับเหตุการณ์ พิธีการ
เทศกาล หรือวันสำคัญทป่ี ระชาชนสนใจ เมอ่ื โอกาสหรือเรอื่ งราวเหล่านั้นเวยี นมาบรรจบครบรอบ เช่น

- มกราคม มีเรอ่ื งราวเกยี่ วกบั วันข้ึนปใี หม่ วันครู วนั เดก็
- เมษายน วันจกั รี วันอนามยั โลก วนั สงกรานต์
- ธนั วาคม วนั เฉลิมพระชนมพรรษา วนั รฐั ธรรมนญู วันส้ินปี

๙. บทความประเภทวิจารณ์ ผู้เขียนจะต้องพิจารณาข้อเท็จจริง ลักษณะและคุณสมบัติ
ต่าง ๆ ของเรื่องที่จะวิจารณ์อย่างถี่ถ้วน โดยอาศัยหลักวิชา เหตุผลหรือข้อเท็จจริงตัดสินว่าดีหรือไม่ดี ควร
หรือไม่ควรอย่างไร บทความประเภทวจิ ารณน์ ้ี แบง่ ย่อยได้เปน็ ๓ ประเภท คอื

ก. บทความวิจารณ์หนงั สือ ผ้เู ขยี นจะต้องมคี วามรู้กวา้ งขวางในวชิ าการหลายแขนง
เพื่อเป็นแนวในการพิจารณาคุณค่าของหนังสือเรื่องนั้น ผู้เขียนจะวิจารณ์โดยใช้ความรู้สึกส่วนตัวไม่ได้ ต้อง
อาศัยหลักวิชา หยิบยกประเด็นต่าง ๆ ของหนังสือมากล่าวว่าดีหรือไม่ดี เหมาะสมหรือไม่อย่างไร เช่น
การวิจารณน์ วนิยายเรอ่ื งหนึ่ง ประเดน็ ทจ่ี ะต้องพจิ ารณาคือ การใช้ภาษา เค้าโครงเร่ือง การจดั ฉาก ลกั ษณะตัว
ละคร การวาดภาพตัวละคร ความสมจริงการดำเนินเร่ือง การคลี่คลายเรือ่ ง ผู้วิจารณ์ตอ้ งกล่าวท้ังแง่ดีและแง่
ไม่ดี ท้ายสดุ ผวู้ จิ ารณ์ตอ้ งสรปุ ขอ้ คดิ เหน็ ของตนเองว่าหนงั สือเรือ่ งนั้น มีคุณคา่ ควรแกก่ ารอ่านหรือไม่ เพยี งใด

ข. บทความวจิ ารณข์ า่ ว มีมูลเหตโุ ดยตรงมาจากข่าวและเปน็ ข่าวที่ก่อให้เกิดปัญหา
ขึ้นในกลุ่มชน อาจเป็นปัญหาส่วนรวมหรือส่วนบุคคลก็ได้ ผู้เขียนจะต้องศึกษาที่มาของข่าว ตลอดจนผลอัน
เกิดขึ้นเนื่องจากขา่ วนั้น แล้วนำมาเขียนวิจารณ์แสดงข้อคิดเหน็ ของตน ว่าควรหรือไม่อย่างไร ตามเนื้อหาของ
ข่าว และอาจแสดงข้อคิดเหน็ เพมิ่ เติมเปน็ เชิงเสนอแนะด้วย

ค. บทความวิจารณก์ ารเมอื ง ผู้เชยี่ วชาญหยบิ ยกเอาเร่อื งราวตา่ ง ๆ ทางการเมืองท่ี
เป็นปัญหาขึ้นมากล่าวในเชิงวิพากษ์วิจารณ์ การกระทำใด ๆ ก็ตามย่อมมีท้ังดีและเสีย ฉะนั้นผู้เขียนต้องคอย
จับเอาเหตุการณ์ต่าง ๆ ท่ีมีผลดังกล่าวมาแยกแยะ แสดงความคิดเห็นและ อาจแนะแนวทางปฏิบัติ
นอกเหนอื จากท่ีไดเ้ ปน็ ไปแล้ว ผูเ้ ขียนบทความวิจารณ์การเมือง จะต้องเป็นผ้ตู ิดตามข่าวคราวให้ทันเหตุการณ์
มีความรอบรู้ทั้งการเมืองภายใน และภายนอกประเทศ การเมืองในอดีตและปัจจุบัน ซึ่งจะช่วยทำนาย
เหตุการณ์ทอ่ี าจเกิดข้ึนในอนาคตได้

วิธีหาเน้ือหากอ่ นเขยี นบทความ
ก่อนที่เขียนบทความ ผู้เขียนจำต้องสืบเสาะหาความรู้และเรื่องราวอันเป็นสาระมาเพื่อเป็นแนว

ทางการเขียน เพราะมใิ ช่เป็นการเขยี นประเภทท่แี ต่งหรือสมมติข้ึนเองได้ เราอาจหาเนื้อหาได้จากแหล่งต่าง ๆ
ดังนี้

๑. จากการสัมภาษณ์ การซกั ถามสอบถามผูร้ ู้
๒. จากการสืบเสาะวา่ ทใ่ี ดมอี ะไรบ้าง ไปดูสถานที่ ไปพบบุคคล ไปดูเหตกุ ารณก์ ารกระทำ
๓. จากข่าวในหน้าหนังสือพิมพ์รายวัน ซึ่งเป็นข่าวสดใหม่ มีทุก ๆ ชนิดตั้งแต่ โจรกรรม
ฆาตกรรม ฉ้อโกง การเมือง ตั้งแต่เรื่องใหญ่จนถึงเรื่องสามัญ นักเขียนบทความจะหยิบยกเรื่องจากข่าวสดมา
เขยี นไดเ้ สมอ
๔. จากหนังสอื ต่าง ๆ
๕. จากบคุ คลต่าง ๆ เร่ิมจากบุคคลท่อี ยู่ใกลต้ ัวเรา
๖. จากการเดินทางท่องเท่ียว
๗. จากปฏทิ ินในรอบปซี ่ึงมีถึง ๑๒ เดอื นนั้น มเี ทศกาลมากมายหลายอยา่ ง ตงั้ แต่พระราชพิธี
จนถึงงานต่าง ๆ
๘. จากวงการและสถานบันตา่ ง ๆ

โครงเรื่องบทความ
การเขียนบทความให้ได้ดีนั้น ถ้าผู้เขียนรู้จักวางโครงเรื่องให้ดีก็จะช่วยการเขียนได้มาก เพราะโครง

เรื่องจะช่วยควบคุมการเขียน ให้เป็นไปตามแนวคิดที่ กำหนดไว้ ทั้งยังเป็นการป้องกันมิให้เขียนวกวน ซ้ำ
กลับไปกลับมาอีกดว้ ย โครงเรื่องของบทความแบง่ เปน็ ๓ ตอน คือ คำนำ เนือ้ เร่อื ง และสรุป

๑. คำนำ เป็นการเกริ่นบอกกล่าวให้รู้ว่าจะเขียนเรื่องอะไร การขึ้นคำนำมีอยู่ ๒ แบบ คือ
การกล่าวทั่วไปก่อนที่จะวกเข้าเรื่องที่จะเขียน และการกล่าว เจาะจงลงไปตรงกับหัวเรื่องที่จะเขียนเลยทีเดียว
การเขยี นคำนำ ตอ้ งให้นา่ อา่ นชวนตดิ ตาม เพราะผู้อ่านนิยมอา่ นย่อหน้าแรกก่อน ถ้าเขียนคำนำ ตอ้ งให้น่าอ่าน
ชวนตดิ ตาม

๒. เนื้อเรื่อง แบ่งเป็น ๒ ตอน คือ ส่วนแรกเป็นการขยายความ เมื่อเกริ่นในคำนำแล้วผู้อ่าน
ยังติดตามความคดิ ได้ไม่ดีพอ ก็ต้องขยายความออกไป เพื่อช่วยให้เข้าใจไดม้ ากขึ้น ส่วนที่สองเปน็ รายละเอียด
มีการให้สถิติ รวบรวมข้อมูล การเปรียบเทียบหรือยกตัวอย่างประกอบ แต่ต้องระวัง อย่าให้มากเกินไปจนน่า
เกลยี ด

๓. สรปุ เปน็ สว่ นแสดงทัศนะข้อคิดเหน็ ของผู้อ่นื รวมทั้งใหข้ ้อเสนอแนะการแก้ปญั หาท่ีมีดว้ ย

วิธีเขียนคำนำ
การเขยี นคำนำเปน็ ตอนท่ยี ากท่ีสุด ถ้าเรม่ิ ไดแ้ ล้วก็จะชว่ ยให้เรื่องดำเนินไป การเขยี นคำนำจึงต้องการ

ความประณีตมาก เพอ่ื เปน็ เครอ่ื งจงู ใจผู้อ่าน ใหต้ ิดตามเรื่องตอ่ ไปจนจบ การเขียนคำนำมีหลายแบบดังน้ี
๑. นำด้วยขา่ ว
๒. นำดว้ ยการอธบิ าย
๓. นำด้วยการเสนอความคดิ เหน็
๔. นำด้วยการใชค้ ำท่ที ำให้ผ้อู ่านเกดิ ความสนใจ
๕. นำด้วยการบอกความสำคัญ
๖. นำด้วยการประชดประชันหรือเสียดสี
๗. นำดว้ ยคำถาม
๘. นำดว้ ยการสรุปใจความสำคัญของเรือ่ ง
๙. นำด้วยสภุ าษติ คำคม บทกวี

วิธีเขยี นเน้ือเร่อื ง
เนื้อเรื่องเป็นส่วนที่สำคัญและเป็นส่วนที่ยาวที่สุด รวมความคิดและข้อมูลทั้งหมด ย่อหน้าแต่ละย่อ

หน้าในเน้ือเรื่องจะต้องสัมพันธ์เป็นเร่ืองเดียวกัน มีลำดับขั้นตอนไม่วกวนไปมา ก่อนที่จะเขียนบทความผู้เขียน
จึงต้องหาข้อมูล หาความรู้ที่จะนำมาเขียนเสียก่อน การหาข้อมูลนั้นอาจได้จากการสัมภาษณ์ การสอบถามผู้รู้
การเดินทางทอ่ งเทยี่ ว การอา่ นหนังส่อื พิมพ์หรอื หนังส่อื ตา่ ง ๆ ในการเขยี นเนื้อเร่ืองควรคำนึงสิง่ ตา่ ง ๆ ดังน้ี

๑. ใชถ้ ้อยคำทีถ่ กู ตอ้ งตามความหมาย ใช้ตัวสะกดถกู ต้องตามพจนานุกรม
๒. ใช้สำนวนโวหารให้เหมาะกับเร่ือง เชน่ ใชถ้ ้อยคำท่ีเปน็ ทางการ ใชศ้ ัพทเ์ ฉพาะในการเขียน
บทความทางวิชาการ ใชถ้ อ้ ยคำท่ดี ึงเป็นภาษาปาก คำแสลง ในการเขยี นบทความทัว่ ไป
๓. มีขอ้ มูล เหตผุ ล สถติ ิและการอ้างองิ ประกอบเรอ่ื ง เพ่ือใหเ้ ขา้ ใจงา่ ยและนา่ เช่ือถอื

วิธีเขยี นสรปุ
การเขียนบทความในส่วนสรุปหรือคำลงท้าย เป็นส่วนที่ผู้เขียนต้องการบอกให้ผู้อื่นทราบว่า ข้อมูล

ทง้ั หมดท่ีเสนอมาได้จบลงแล้ว ผเู้ ขียนควรมกี ลวธิ ี ที่จะทำให้ผ้อู ่าน พอใจ ประทบั ใจ ส่วนสรุปน้ีเป็นส่วนที่ฝาก
ความคิดและปญั หาไวก้ บั ผอู้ ่านหลังจากทอี่ า่ นแลว้ การเขยี นสรุปหรอื คำลงทา้ ยมหี ลายแบบดังน้ี

๑. สรปุ ด้วยคำถามทช่ี วนให้ผอู้ นื่ คิดหาคำตอบ
๒. สรปุ ดว้ ยการแสดงความประสงคข์ องผู้เขียน
๓. สรุปดว้ ยใจความสำคัญ
๔. สรุปด้วยการใชค้ ำกล่าว คำคม บทกวี
๕. สรุปดว้ ยการเลน่ คำ

โวหารท่ใี ชใ้ นการเขียนบทความ
1. บรรยายโวหาร คอื โวหารทใี่ ชเ้ ล่าเรอื่ งหรืออธบิ ายเรอ่ื งราวต่าง ๆ ตามลำกบั เหตกุ ารณ์ การเขียน

บรรยายโวหาร มุ่งความชัดเจน เขียนตรงไปตรงมา รวบรัด กล่าวเฉพาะสาระสำคัญ ไม่จำเป็นต้องมีพลความ
หรือความปลีกย่อยเสริม ในการเขียนทั่ว ๆ ไป มักใช้บรรยายโวหาร เพราะเหมาะกับการติดต่อสื่อสาร
เน่ืองจากสำนวนประเภทนี้มุ่งเขียนสาระอย่างสั้น ๆ ได้ความชัดเจนงานเขียนที่ใช้บรรยายโวหาร ได้แก่ การ
เขียนอธิบายประเภทตา่ ง ๆ

2. พรรณนาโวหาร มีจุดมุ่งหมายในการเขียนต่างจากบรรยายโวหาร คือ มุ่งให้ความแจ่มแจ้ง
ละเอียด เพื่อให้ผู้อ่านเกิดความซาบซึ้งเพลิดเพลินไปกับข้อความนั้น การเขียนพรรณนาโวหารจึงยาวกว่า
บรรยายโวหารมาก แต่มิใช่การเขียนอย่างเยิ่นเย้อ เพราะพรรณนาโวหารมุ่งให้เห็นภาพและอารมณ์ จึงมักใช้
การเลน่ คำ เล่นเสยี ง ใช้ภาพพจน์

3. เทศนาโวหาร หมายถึง โวหารที่มีจุดมุ่งหมายแสดงความแจ่มแจ้งเพือ่ ใหผ้ ู้อ่านคลอ้ ยตามหรืออาจ
กล่าวไดว้ า่ ชกั จูงให้ผูอ้ า่ น คิดเหน็ หรอื คล้อยตามความคิดเห็นของผเู้ ขยี นเทศนาโวหาร ตอ้ งใช้กลวิธีในการจงู ใจ

4. สาธกโวหาร หมายถึง โวหารที่มุ่งให้ความชัดเจน โดยการยกตัวอย่างเพื่ออธิบายให้แจ่มแจ้งหรือ
สนับสนุนความคิดเห็นที่เสนอให้หนักแน่น น่าเชื่อถือ สาธกโวหารเป็นโวหารเสริมบรรยายโวหาร พรรณนา
โวหารและเทศนาโวหาร เชน่ การเลอื กยกตัวอยา่ งมหี ลกั ทค่ี วรเลอื กใหเ้ ขา้ กบั เน้ือความ อาจยกตวั อย่างสน้ั ๆ

5. อปุ มาโวหาร หมายถึง โวหารเปรียบเทยี บ โดยยกตัวอย่าง สิ่งท่คี ล้ายคลึงกนั มาเปรียบเทยี บเพ่ือให้
เกิดความชดั เจนด้านความหมาย ด้านภาพ และเกดิ อารมณ์ความร้สู ึกมากยิง่ ข้ึน

บทความเรื่อง : อยา่ ปลอ่ ยใหถ้ งุ พลาสติกครองเมือง
เขยี นโดย เลขานายก อบต.ตรงั

ถึงเวลานี้คงยากที่จะปฏิเสธแล้วจะท่ี
เรียกว่าถุงพลาสติกหรือถุงก๊อบแก๊บนั้นสร้างปัญหา
ให้กับหลายเมืองทั่วโลกเนื่องจากมีจำนวนมากและ
กำจัดได้ยาก ที่น่าตกใจก็คือ ได้มีการประมาณว่าถ้า
นำถุงพลาสติกที่คนไทยใช้ในหนึ่งปีมาเรียงต่อกันจะ
ได้ระยะทางไปกลับระหว่างโลกกับดวงจันทร์ถึงเจ็ด
รอบ จังหวัดตรังเองก็ไม่รอดพ้นจากการถูกคุกคาม
จากขยะถุงพลาสติกเชน่ กัน เนื่องจากประชาชนจำนวนมากยังไม่ตระหนักถึงผลกระทบที่เกิดจากขยะประเภท
นจี้ งึ ทำให้ยังใชถ้ งุ พลาสติกกันอย่างไม่ย้ังคดิ

ถุงพลาสติกผลิตมาจากเม็ดพลาสติกจากอุตสาหกรรมปิโตรเคมี ถุงพลาสติกหนึ่งถุงใช้เวลา
ประมาณ 5 - 6 ชั่วอายุคนหรอื ประมาณ 450 ปีในการย่อยสลาย และส่งผลเสียมากมายต่อสิ่งแวดล้อม เชน่
หากนำถุงพลาสติกไปเผาก็จะก่อให้เกิดก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ซ่ึงเป็นก๊าซเรอื นกระจกห่อหุ้มโลกใบนี้เอาไว้ทำ
ใหเ้ กิดภาวะโลกรอ้ น หากนำไปฝังดนิ จะทำให้ดนิ เสือ่ มคุณภาพไมส่ ามารถปลูกพืชได้ เนื่องจากรากของพืชจะไม่
สามารถชอนไชผ่านขยะถุงพลาสติกที่อยู่ใต้ดินได้ บ่อยครั้งที่ถุงพลาสติกไปอุดตันท่อระบายน้ำ ทำให้เกิดน้ำ
ท่วมขังสร้างความเดือดร้อนให้กับประชาชน ซ้ำร้ายกว่านั้น ในบริเวณที่มีกิจกรรมการท่องเที่ยวมาก
ถุงพลาสติกมักลอยไปในทะเล ทำใหส้ ัตวท์ ะเล เชน่ เตา่ มะเฟืองไปกินมันเข้าแลว้ ตายลง เนื่องจากเข้าใจผิดคิด
ว่าเป็นแมงกะพรุนซึ่งเป็นอาหาร โดยระบบการย่อยอาหารของเต่ามะเฟืองไม่สามารถย่อยถุงพลาสติกได้
ถุงพลาสติกบางประเภท โดยเฉพาะถุงพลาสติกสีเข้มที่เกิดจากการนำกลับมาใช้ใหม่ ไม่ปลอดภัยที่จะนำมา
บรรจุอาหารเนอื่ งจากจะก่อใหเ้ กดิ การปนเปื้อนของโลหะหนัก เช่น แคดเม่ยี ม ตะกวั่ เพราะการนำมาใชใ้ หม่มัก
ต้องมีการใส่สีลงไปปกปิดสขี องถุงเดมิ

ทีส่ ำคญั ทสี่ ุด ขยะถุงพลาสติกท่ีปรากฏหรือปลิวว่อนไปยังท่ีตา่ ง ๆ ไดท้ ำลายความงามของเมือง
ไปอยา่ งนา่ เสียดายและแสดงออกถงึ ความไร้วัฒนธรรมในการทิ้งขยะ รวมทั้งความด้อยความสามารถของชุมชน
ในการจดั การกบั ขยะประเภทน้ี อีกด้วย

การจัดเก็บขยะนั้นเป็นหน้าที่ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในระดับล่างที่เป็นเจ้าขอ งพื้นท่ี
อย่างเทศบาลและองค์การบรหิ ารส่วนตำบล (อบต.) องคก์ รในระดบั สนับสนุนอยา่ งองค์การบริหารส่วนจังหวัด
(อบจ.) ซึ่งมีอำนาจหน้าที่ครอบคลุมทั้งจังหวัดควรมีบทบาทในการรณรงค์เพื่อสร้างความตระหนักให้กับ
ประชาชนในการลดการสร้างขยะ เนื่องจากการเพิ่มงบประมาณในการจัดเก็บขยะเป็นการแก้ปัญหาเพียงท่ี
ปลายเหตุเทา่ นัน้ ในขณะที่การลดการสร้างขยะเป็นการแกป้ ญั หาทีต่ น้ เหตุซึ่งเป็นการแก้ปัญหาท่ีเหมาะสมกวา่

ในฐานะทผี่ ูเ้ ขียนทำหน้าทีเ่ ลขานายก อบต.ตรงั ขอยกตวั อย่างการจัดเก็บขยะทีก่ ำลังดำเนินการ
อยู่มาให้ได้รับทราบ เพอ่ื มใิ หข้ ยะถงุ พลาสติกครองเมือง ซึง่ ทางองค์การบรหิ ารส่วนจังหวัดตรัง (อบจ.ตรงั ) โดย
การนำของนายกิจ หลกี ภัย นายกอบจ.ตรัง ไดด้ ำเนนิ การปลูกจิตสำนึกของประชาชนชาวตรังมาอย่างต่อเนื่อง

โดยให้วทิ ยากรบรรยายใหป้ ระชาชนกลุม่ ตา่ ง ๆ ไดร้ ับทราบเก่ียวพษิ ภัยของถุงพลาสติกและวธิ ีการลดการสร้าง
ขยะประเภทนี้รวมทั้งขยะประเภทอื่น ๆ เช่น กล่องโฟม นอกจากนี้ ยังได้ขยายผลการปลูกจิตสำนึกโดยการ
ผลิตสื่อต่าง ๆ ได้แก่ ป้ายไวนิล สปอตทางวิทยุและโทรทัศน์ บทความในเว็บไซต์และหนังสือพิมพ์ท้องถ่ิน
เพือ่ ใหป้ ระชาชนสามารถจดจำขอ้ มลู เกยี่ วกบั ขยะแต่ละประเภทได้

โดยอบจ.ตรัง ได้เสนอวิธีการทีป่ ระชาชนสามารถช่วยกันลดขยะถงุ พลาสติกด้วยวิธีการ 3R คือ
(1) Reject (2) Reduce และ (3) Reuse

(1) Reject หมายถึง การปฏิเสธการใช้ถุงพลาสติกในทุก ๆ โอกาสที่เป็นไปได้ เช่น เมื่อซื้อ
สินค้าจากร้านค้าเพียงน้อยชนิ้ และสามารถนำกลบั มาไดโ้ ดยไม่ต้องใช้ถงุ พลาสติก หรือ ผซู้ ือ้ มีภาชนะใส่ของอยู่
แล้ว เช่น เป้ ยา่ ม กระเป๋าสะพาย ฯลฯ ก็ไม่จำเปน็ ท่ีจะต้องใช้ถุงพลาสตกิ อีก

(2) Reduce หมายถงึ การลดการใชถ้ ุงพลาสติกด้วยวธิ ีการต่าง ๆ เชน่ การเปลย่ี นมาใช้ถุงผ้า
ถุงกระดาษเมื่อไปจ่ายตลาด การเปลี่ยนพฤติกรรมการจับจ่ายซื้อของโดยการใส่ของหลายอย่างรวมกันใน
ถุงพลาสติกหนึ่งใบเท่าที่จะทำได้ แทนที่จะใช้ถุงพลาสติกหนึ่งถุงสำหรับของหนึ่งอย่าง หรือการเปลี่ยนมาใช้
ถุงพลาสติกชวี ภาพทีผ่ ลิตมาจากวัสดธุ รรมชาติอย่าง แปง้ สาลี แปง้ ขา้ วโพด ท่ีสามารถยอ่ ยสลายได้ภายในเวลา
เพยี ง 6 เดอื น โดยไม่สง่ ผลเสยี ตอ่ สิ่งแวดลอ้ ม และ

(3) Reuse หมายถึง การนำมาใชซ้ ำ้ ถุงพลาสตกิ ท่ีสรา้ งปญั หาในทุกวนั นนี้ ัน้ เกดิ จากการถูกใช้
เพยี งครัง้ เดยี วแลว้ ทิง้ เปน็ ขยะทันที ดงั น้นั หากประชาชนนำถุงพลาสตกิ ทีม่ อี ยู่แลว้ ภายในบ้านมาใชซ้ ้ำก็จะช่วย
ลดการสร้างขยะประเภทนี้ได้มาก (อันที่จริงมีอีกวิธีการหนึ่งที่เรียกว่า Recycle ซ่ึงหมายถึง “การนำมาใช้
ใหม่” ซ่ึงเปน็ วธิ กี ารที่ประชาชนทำเองไดย้ ากเน่ืองจากเป็นการกระทำท่ตี ้องใช้เทคโนโลยีเพ่ือหลอมถุงพลาสติก
ทใ่ี ช้แลว้ ใหเ้ ป็นถุงใหม)่

ข้อมูลจากโครงการสิ่งแวดลอ้ มแห่งสหประชาชาติ (UNEP) ทำให้ทราบว่า หลายประเทศทั่วโลกได้มีมาตรการ
ต่าง ๆ เพื่อจัดการกับขยะถุงพลาสติก เช่น ในประเทศจีน ซุปเปอร์มาเกตหลายแห่งในเมืองเซี่ยงไฮ้จะคิดเงิน
เพ่มิ สำหรบั ผทู้ ี่ใชถ้ งุ พลาสติกจากทางรา้ น ในมลรัฐแคลิฟอร์เนีย ประเทศสหรฐั อเมรกิ า ได้มกี ฎหมายกำหนดให้
ถุงพลาสติกใส่ขยะต้องมีส่วนผสมของวัสดุที่ยอ่ ยสลายได้ถึงร้อยละสามสิบ ในรัฐฮิมาไชปราเดช ทางภาคเหนือ
ของประเทศอินเดีย ได้มีการห้ามใชถ้ ุงพลาสติกอย่างครบวงจรไม่ว่าจะเป็นการผลิต การเก็บ การขายและการ
จำหน่าย ผู้ฝ่าฝืนจะได้รับโทษหนักคือจำคุก 7 ปี และปรับ 100,000 รูปี (ประมาณ 470,875 บาท) ใน
เมืองไคร้สท์เชิร์ช ประเทศนิวซีแลนด์ ได้มีการรณรงค์ “Say No to Plastic Bags” (ปฏิเสธถุงพลาสติกกัน
เถอะ) เพื่อสร้างความตระหนักให้กับประชาชนในเรื่องต่าง ๆ ที่เกี่ยวกับถุงพลาสติกและส่งเสริมให้ร้านค้าหัน
มาใชถ้ งุ ทีผ่ ลติ จากวสั ดุธรรมชาติอยา่ งปอกระเจาแทน

สุดท้ายนี้ ประชาชนทุกภาคส่วนคงจะให้ความร่วมมือ ในการลดปริมาณขยะถุงพลาสติกด้วย
วิธีการ 3R ตามที่ อบต.ตรัง ได้ดำเนินการณรงค์ดังที่กล่าวมาแล้วข้างต้น ถ้าทุกเมืองของทุกจังหวัดใช้วิธีการ
3R เปน็ โมเดล กจ็ ะทำให้ประเทศไทยสะอาดน่าอยู่อย่างไม่ตอ้ งสงสยั

แบบฝกึ หัด บทความของฉนั

คำชี้แจง : ให้นักเรียนเขียนบทความแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับปัญหาสังคมในยุคปัจจุบัน 1 เรื่อง โดย
กำหนดใหม้ ีองคป์ ระกอบครบถ้วน มเี นื้อหาสอดคล้องกบั ประเดน็ ที่กำหนดพรอ้ มต้ังช่อื เรื่องให้ครอบคลุม

โครงเร่ืองบทความของฉัน
คำนำ
............................................................................................................................. ...............................
.......................................................................................................................................... .................
............................................................................................................................. ...............................
...........................................................................................................................................................
เนื้อเรือ่ ง
............................................................................................................................. ...............................
.......................................................................................................................................... .................
............................................................................................................................. ...............................
.......................................................................................................................................... .................
............................................................................................................................. ...............................
...........................................................................................................................................................
............................................................................................................................. ..............................
สรปุ
............................................................................................................................. ...............................
.......................................................................................................................................... .................
............................................................................................................................. ...............................
...........................................................................................................................................................

ได้โครงเร่ืองแลว้
ไปเขียนฉบับสมบรู ณก์ นั เลย

ชอ่ื บทความ................................................................................................

............................................................................................................................. ...............................................................
............................................................................................................................. ...............................................................
............................................................................................................................. ...............................................................
.................................................................................................................................................................................. ..........
......................................................................................................................... ...................................................................
............................................................................................................................. ...............................................................
.............................................................................................................................. ..............................................................
............................................................................................................................................................................................
............................................................................................................................. ...............................................................
............................................................................................................................. ...............................................................
.............................................................................................................................................. ..............................................
............................................................................................................................................................................................
............................................................................................................................. ...............................................................
............................................................................................................................. ...............................................................
.............................................................................................................................................................. ..............................
..................................................................................................... .......................................................................................
............................................................................................................................. ...............................................................
............................................................................................................................. ...............................................................
.............................................................................................................................................................................. ..............
..................................................................................................................... .......................................................................
............................................................................................................................. ...............................................................
............................................................................................................................. ...............................................................
............................................................................................................................................................................................
............................................................................................................................. ...............................................................
............................................................................................................................. ...............................................................
.......................................................................................................................................... ..................................................
................................................................................. ...........................................................................................................
............................................................................................................................. ...............................................................
............................................................................................................................. ...............................................................
.......................................................................................................................................................... ..................................
................................................................................................. ...........................................................................................
............................................................................................................................. ...............................................................
.......................................................................................................................................................................... ..................
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

การประเมนิ คณุ ค่างานเขียน

การประเมินคุณค่า คือ การตัดสินคุณค่าของเรื่องราวท่ีอ่านหลังจากการวิเคราะห์และวิจารณม์ าแล้ว
วา่ งานเขยี นช้ินนนั้ ดีหรอื ไมด่ ี นา่ เชอ่ื ถือหรือมีคุณคา่ ดา้ นใดบา้ ง

งานเขยี นหรอื วรรณกรรม หมายถึง สิ่งทเี่ ขยี นข้นึ ทงั้ หมดจะใชร้ ูปแบบใดหรอื เพ่อื จุดมุ่งหมายใดก็ได้
เชน่ นวนิยาย เรือ่ งส้นั บทละครพูด กวนี พิ นธ์ เรยี งความ สารคดี บทความ คำอธบิ ายการใช้สงิ่ ตา่ ง ๆ เปน็ ตน้

การประเมินคณุ ค่างานเขียน คอื การศึกษาวเิ คราะห์งานเขยี น ทงั้ ด้านแนวคดิ การใช้ภาษากลวิธีการ
เขียน รวมถึงคุณค่าที่ได้รับ แล้วนำมาตัดสินว่างานเขียนนั้นดีหรือไม่ อย่างไร การประเมินคุณค่างานเขียนมี
ประโยชนต์ ่อผเู้ รยี น กล่าวคือ สามารถนำแนวทางทด่ี ตี า่ ง ๆ มาประยกุ ต์ใช้เพ่อื สร้างสรรค์งานเขยี น

หลักการประเมินคุณค่างานเขยี น
๑. ต้องรู้ประเภทของหนังสือหรืองานเขียนนั้น ๆ ว่าเป็นงานเขยี นประเภทใด เป็นร้อยแกว้ หรือร้อย

กรอง เป็นนวนิยาย เรื่องสั้น นิทาน บทละคร หรือสารคดี เพราะงานเขียนแต่ละประเภทมีวิธีการอ่าน
การพิจารณาและการประเมนิ คณุ ค่าท่ี แตกต่างกนั ควรจับสาระสำคญั ของเรอื่ งท่ีอ่านให้ได้

๒. อา่ นอยา่ งถีถ่ ้วน เพ่ือการวิเคราะห์แยกแยะรายละเอียดของเรื่องที่อ่าน โดยพิจารณาความสัมพันธ์
ของโครงสร้างในส่วนต่าง ๆ ของเรื่อง เช่น เนื้อหา แนวคิด รูปแบบและกลวิธีใน การนำเสนอเรื่อง การใช้
สำนวนภาษา

๓. ตีความ เป็นการทำความเข้าใจความหมายของคำและประโยคต่าง ๆ ที่ผู้เขียน อาจซ่อน
ความหมายแฝงซึง่ ไม่ไดส้ ื่อความหมายตามรปู คำ ผอู้ ่านตอ้ งอา่ น เรื่องราวท้ังหมดอย่างน้อย ๒ รอบ เพ่ือสังเกต
ให้เห็นถึงความเห็นที่แปลกออกไป จากข้อความปกติ ซึ่งผู้อ่านจะต้องอาศัยความรู้ประสบการณ์และภูมิหลัง
ของผูอ้ ่าน เพอื่ ค้นหาสารท่ีผ้อู า่ นตอ้ งการสื่อถงึ ผอู้ า่ น

๔. ประเมินคุณค่า เป็นการตัดสินหรือตีค่าสิ่งที่อ่าน ผู้อ่านจะต้องประเมินค่าเรื่อง ที่อ่าน ถึงความ
น่าเชื่อถือ ความสมบูรณ์และความถูกต้องของการนำเสนอเรื่อง ซึ่งควรเป็นการตัดสินอย่างมีเหตุผลโดยใช้
เกณฑม์ าตรฐานท่ีได้รับการยอมรับ เปน็ เคร่อื งมอื ในการตดั สนิ ประเมินคณุ คา่

การประเมินคุณค่างานเขียน ต้องการศึกษาวเิ คราะห์งานเขียน ทัง้ ด้านแนวคดิ การใชภ้ าษา กลวิธีการ
แตง่ รวมถงึ คุณค่าท่ีได้รบั จากงานเขียนก่อน

15

การประเมนิ คุณคา่ งานเขยี น ประเภทบทความ

การประเมินคณุ คา่ บทความ ควรพจิ ารณาประเมนิ ใหค้ รอบคลุม ๔ ประเด็นใหญ่ ๆ ดงั นี้

๑. เนื้อหา มีเนื้อหาสะท้อนแนวคิดสร้างสรรค์ที่เป็นสากล และแนวคิดเฉพาะตน รวมทั้งพิจารณา
ความถกู ตอ้ งของเน้อื หาท่นี ำเสนอ มกี ารอา้ งองิ แหล่งทม่ี าของข้อมลู ท่นี า่ เช่ือถือ ประเด็นการวเิ คราะห์ มีดังนี้

- รปู แบบการประพันธ์
- ประวัติผแู้ ต่งและจุดมุ่งหมายในการแต่ง
- สาระสำคญั ของงานเขียน

๒. วิธีการนำเสนอ พิจารณาชื่อเรื่องต้องมีความน่าสนใจ กระชับตรงประเด็น เปิดเรื่องอย่างมีศิลปะ
ลำดับเรื่องชวนติดตาม ปิดเรื่องอย่างน่าประทับใจ กลวิธีในการนำเสนอเหมาะสมกับเนื้อหาและน่ าสนใจ
กลั่นกรองข้อมูลและนำเสนอในรูปแบบทีเ่ หมาะสมถูกต้อง นำเสนอข้อเท็จจริงที่ผูอ้ ่านควรรูแ้ ละเกิดประโยชน์
ตอ่ สงั คมไมส่ อดแทรกความคดิ เห็นสว่ นตวั ประเด็นการวิเคราะห์ มีดังนี้

- การตง้ั ชอ่ื เรือ่ ง
- โครงเร่อื ง ได้แก่ การเปิดเรือ่ ง ตัวเรื่อง การปิดเรอ่ื ง
- กลวธิ ีในการแต่ง

๓. การใช้ภาษา ใช้ภาษาถูกต้องชัดเจน การใช้สำนวนภาษามีพลังในการส่งสาร ใช้ภาษาที่สื่อ
ความหมายได้อยา่ งตรงไปตรงมา รวมท้ังเลือกใช้ศัพท์เฉพาะหรือศัพท์บัญญตั ิได้อยา่ งถูกต้องเหมาะสมกับเรื่อง
หากจำเป็นตอ้ งใช้ภาษาตา่ งประเทศควรมกี ารอธิบายใหช้ ัดเจนดว้ ย เพอื่ ให้ผูอ้ า่ นซงึ่ มีความรู้พื้นฐานแตกต่างกัน
เขา้ ใจเร่ืองทีอ่ ่านได้ตรงกนั ประเดน็ การวิเคราะห์ มดี งั น้ี

- ระดบั ภาษา
- การสรรคำ
- การใชส้ ำนวนโวหาร

๔. คุณค่าของบทความ บทความเป็นความเรียงประเภทหนึ่งที่เขียนเพื่อเสนอความรู้ ความคิด มี
รูปแบบการเขียนคล้ายกับเรียงความ แต่การเขียนบทความจะต้องมีเรื่องราวมาจากข้อเท็จจริงหรือข่าว
ประจำวัน มีความทันสมัย ทันต่อเหตุการณ์ อยู่ในความสนใจของผู้อ่านและผู้เขียน และจะต้องสอดแทรก
ข้อเสนอเชงิ วชิ าการ และความคดิ เห็นเชงิ สรา้ งสรรคไ์ วด้ ว้ ย ประเด็นการวิเคราะห์ มีดงั น้ี

- แนวคิดหลกั ของเรอื่ ง
- ข้อดีและข้อบกพร่อง
- การประเมนิ ทส่ี รุปดว้ ยความคิดเหน็ ของผู้ประเมนิ เอง

ตวั อย่างการประเมินคุณค่าบทความ
เร่ือง ลดความอ้วน ลดอาหาร เพมิ่ ออกกำลังกาย

สืบเนอ่ื งจากข่าวพาดหวั ตา่ ง ๆ เม่อื วนั ที่ ๒ มถิ ุนายนทีผ่ า่ นมา กรณที ี่คาดวา่ นกั เรียนชนั้ ม. ๖ เสยี ชีวิต
โดยเกิดภาวะระบบไหลเวียนโลหิตล้มเหลวจากการกินยาลดความอ้วน เนื่องจากพบว่าขวดยาลดความอ้วน
๒ ชนดิ ท่ีซอื้ จากอินเทอรเ์ น็ตอยู่ในหอ้ งของผู้ตาย โดยบนฉลากยาแจ้งว่ามสี ่วนประการกอบ ได้แก่ แอล-คาร์นิ
ทีน (L- Carnitine) ถั่วขาว และส้มแขก นอกจากนี้ จากการนำยาไปวิเคราะห์ พบว่ายังมีส่วนประกอบของยา
ไซบูทรามีน (Sibutramine) ซึ่งกระทรวงสาธารณสุขจัดเป็นยาควบคุมพิเศษ การใช้ยาต้องอยู่ภายใต้การ
ควบคมุ ดูแลของแพทยเ์ ท่าน้นั

แนวทางการรักษาภาวะอ้วนวิธีหนึ่งที่นิยมใชใ้ นการประเมินภาวะอ้วน คือ การคำนวณค่าดรรชนีมวล
กาย (body mass index) ซึ่งสามารถคำนวณได้จากดัชนีมวลกาย =น้ำหนักตัว (กก.) หารส่วนสูง(เมตร) ยก
กำลงั ๒ จากค่าดัชนีมวลกายท่ีคำนวณได้ สามารถจำแนกได้ ดังนี้

ดชั นีมวลกายมีคา่ น้อยกว่า ๑๘.๕ กิโลกรมั ต่อตารางเมตร ถือวา่ นำ้ หนักตัวตำ่ กว่ามาตรฐาน
ดัชนมี วลกายมีคา่ ๑๘.๕ – ๒๒.๙ กิโลกรัมต่อตารางเมตร ถอื วา่ น้ำหนกั ตวั ปกติ
ดัชนีมวลกายมคี า่ ๒๓.๐ – ๒๔.๙ กโิ ลกรัมต่อตารางเมตร ถอื ว่า น้ำหนักเกิน
ดชั นีมวลกายมีค่า ๒๕.๐ – ๒๙.๙ กิโลกรมั ตอ่ ตารางเมตร ถอื วา่ อ้วนระดับ ๑
ดชั นมี วลกายมคี ่า มากกว่า ๓๐ กโิ ลกรมั ตอ่ ตารางเมตร ถือวา่ อว้ นระดับ ๒
การรักษาภาวะอ้วนนั้นโดยทั่วไปจะใช้วิธีควบคุมอาหารและออกกำลังกายเป็นหลัก สำหรับการใช้ยา
นนั้ มีขอ้ บง่ ใช้เฉพาะกรณีทีผ่ ู้ปว่ ยมีภาวะอ้วน (ดัชนีมวลกายมคี ่า เกนิ ๒๕.๐ – ๒๙.๙ ) หรอื ผู้ป่วยท่ีมีภาวะอ้วน
มาก ๆ แพทย์อาจพจิ ารณาการรกั ษาโดยการผ่าตดั

(ทม่ี า : หนงั สือพมิ พเ์ ดลนิ วิ ส์ ฉบับ๒๒,๑๔๗ วนั พุธท่ี ๒ มถิ ุนายน ๒๕๕๓1)

แนวทางการประเมนิ คุณค่าบทความ
เรื่อง ลดความอ้วน ลดอาหาร เพิ่มออกกำลังกาย

๑. เนอ้ื หา ผเู้ ขยี นใหค้ วามรเู้ รือ่ งการลดความอ้วนและอนั ตรายจากการใช้ยาลดความอว้ น ผูอ้ ่านได้รับ
ความรูท้ ีเ่ ปน็ ประโยชนท์ งั้ ตอ่ ตนเองและสงั คม คือ ร้วู ธิ ลี ดความอว้ นทีถ่ ูกวธิ ี ผทู้ ีเ่ ปน็ โรคอ้วนจะได้นำวิธีลดความ
อว้ นท่ีปลอดภยั และประหยัดคา่ ใชจ้ ่ายไปปฏบิ ัติ และท่ีสำคญั จะไดไ้ มเ่ ปน็ เหยื่อของการโฆษณา

ผู้เขียน คือ เภสัชกร คทา บัญฑิตานุกูล เป็นบุคลากรทางการแพทย์ งานเขียนมีการอ้างอิงข้อมูล
เรื่องดัชนีมวลกาย ยาไซบูทรามีน แอล – คาร์นิทีน สารสกัดจากถั่วขาว รสกัดจากส้มแขก ตามข้อมูลทาง
วิทยาศาสตร์ ขอ้ มูลจึงมีความน่าเช่ือถอื

๒. วธิ ีการนำเสนอ ชื่อเรื่องนา่ สนใจ ผ้เู ขยี นใชค้ ำกระชับตรงประเด็น คอื ลดความอ้วน ลดอาหารเพ่ิม
ออกกำลังกาย ใช้คำที่สื่อความหมายชัดเจนว่า ถ้าจะลด อ (อ้วน) ต้องลด อ (อาหาร) และเพิ่ม อ (ออกกำลัง
กาย)

ผู้เขียนมกี ารเรยี งลำดับตามองค์ประกอบของการเขยี นครบถว้ นชวนตดิ ตาม ดงั น้ี
๑) การเปิดเรื่อง ใช้ขา่ วจากพาดหวั ข่าวหนงั สอื พมิ พ์มาเรียกความสนใจเน้ือหาเปน็ การเกริ่นให้

ผูอ้ ่านทราบว่าเป็นเรอ่ื งการใชย้ าลดความอ้วนที่ส่งั ซอื้ จาดอินเทอร์เนต็
๒) ตัวเรื่อง บอกแนวทางลดความอ้วน อธิบายถึงคุณสมบัติของส่วนประกอบของยาลดความ

อ้วนผซู้ ้ือสั่งซื้อทางอินเทอรเ์ นต็ เม่ือใชแ้ ล้วเสียชีวิต และกล่าวถึงการลดความอว้ นท่ถี กู วิธี
๓) การปิดเรื่อง ผู้เขียนคลี่คลายปัญหาของผู้ที่อยากลดความอ้วน คือ ใช้วิธีควบคุมการกิน

อาหารและการออกกำลังกาย ผู้เขียนฝากข้อคิดว่าควรปรับเปลี่ยนค่านิยมที่คิดว่า ต้องมีน้ำหนักตัวน้อยจึงจะ
ถือวา่ สวยและจบเร่อื งวา่ ยงั มปี จั จัยอ่นื ทช่ี ว่ ยในทำให้เราดูดีแทนการกินยาได้

๓. การใช้ภาษา ภาษาที่ใช้เป็นภาษาแบบแผนมกี ารใชศ้ ัพทแ์ ละภาษาทางการแพทยบ์ ้าง แตผ่ อู้ า่ น

ทวั่ ไปสามารถเขา้ ใจความหมายไดไ้ มย่ าก เช่น

* เกิดภาวะระบบไหลเวยี นโลหติ ลม้ เหลว * การประเมนิ ภาวะอ้วน

* การคำนวณค่าดชั นีมวลกาย * การบวนการเผาผลาญของร่างกาย

“ลดอ้วน ลดอาหาร เพ่ิมออกกำลงั กาย” เป็นสารคดีทีใ่ หค้ ุณคา่ ประเทืองปญั ญาผู้อา่ นจะได้รับความรู้

ทถี่ ูกตอ้ งชัดเจน เป็นอีกทางเลือกหนึ่งสำหรับผูท้ ม่ี ีภาวะอว้ นและต้องการรักษาด้วยวธิ ที ี่ปลอดภัยและประหยัด

ค่าใชจ้ า่ ย

๔. คณุ ค่าของบทความ เนื้อหาให้ความรู้ ความคดิ แกผ่ ู้อ่านเกี่ยวกับเร่ืองการลดความอ้วน โดยการใช้
ยาลดความอ้วน แตเ่ นน้ การควบคมุ อาหารและเพิ่มการออกกำลงั กาย

แบบฝึกหดั การประเมินคณุ คา่ บทความ
คำชี้แจง : ให้นักเรียนค้นควา้ และศกึ ษาบทความแสดงความคดิ เห็นเก่ยี วกับค่านยิ มไทย/ปัญหาสังคมไทยในยุค
ปัจจุบัน 1 เรื่อง จากนั้นให้นักเรียนประเมินคุณค่าบทความเรื่องนั้นตามหลักการประเมินคุณค่าบทความที่ได้
ศกึ ษามา

แนบบทความทไ่ี ดไ้ ปค้นคว้ามา

ผลการประเมินคณุ ค่าบทความ
เรือ่ ง........................................................................................................................

..................................................................................................................................................... .......................................
................................................................... .......................................................................................................... ...............
............................................................................................................................. ...............................................................
............................................................................................................................. ...............................................................
............................................................................................................................................................................. ...............
....................................................................................................... .....................................................................................
............................................................................................................................. ...............................................................
......................................................................................................................................... ...................................................
................................................ ............................................................................................................................. ...............
................................................................................................................... .........................................................................
............................................................................................................................. ...............................................................
..................................................................................................................................................... .......................................
............................................................ ................................................................................................................. ...............
............................................................................................................................. ...............................................................
............................................................................................................................. ...............................................................
................................................................................................................................................................. ...........................
............................................................................................................................................................................................
............................................................................................................................. ...............................................................
............................................................................................................................. ...............................................................
............................................................................................................................................................................. ...............

.................................................................................... ......................................................................................... ...............
............................................................................................................................. ...............................................................
............................................................................................................................. ...............................................................
............................................................................................................................................................................. ...............
................................................................................................ ............................................................................. ...............
............................................................................................................................. ...............................................................
.................................................................................................................................. ..........................................................
............................................................................................................................................................................. ...............
............................................................................................................ ................................................................. ...............
................................................................... .......................................................................................................... ...............
............................................................................................................................. ...............................................................
............................................................................................................................................................................. ...............
........................................................................................................................ ..................................................... ...............
............................................................................... .............................................................................................. ...............
............................................................................................................................. ...............................................................
................................................................. ............................................................................................................ ...............
............................................................................................................................. ...............................................................
............................................................................................................................. ...............................................................
......................................................................................................................................... ...................................................
............................................................................. ................................................................................................ ...............
............................................................................................................................. ...............................................................
............................................................................................................................. ...............................................................
..................................................................................................................................................... .......................................
......................................................................................... .................................................................................... ...............
............................................................................................................................. ...............................................................
............................................................................................................................. ...............................................................
................................................................................................................................................................. ...........................
..................................................................................................... ........................................................................ ...............
............................................................................................................................. ...............................................................
............................................................................................................................. ...............................................................
............................................................................................................................................................................. ...............
................................................................................................................. ............................................................ ...............
.............................................................................................................................. ..............................................................