ยิ่งยึด ยิ่งทุกข์

1

คนในเมือง ไมม่ ีแมแ้ ตห่ น่ึงคนท่ีไมเ่ ครียด จะเครียดมาก
หรือ เครียดนอ้ ยเท่าน้นั เอง และความเครียดกพ็ ฒั นาไปสู่
โรคภยั ไขเ้ จบ็ ตา่ งๆ โรคภมู ิแพ้ ความเครียดทาใหภ้ มู ิคุม้ กนั เรา
ตกต่า เปรียบเสมือนรถยนต์ ถา้ เราไม่ตรวจเช็คน้ามนั เคร่ือง ไม่
ทาความสะอาดไสก้ รองน้ามนั ไสก้ รองอากาศ น้ามนั กส็ ูบฉีด
สาลกั แหวนลกู สูบพงั หมด เนื่องจากชีวติ เรายคุ น้ีมนั เครียด
มาก ตอ้ งตอ่ สู้ ตอ้ งแข่งขนั วถิ ีน้ีทกุ คนหลีกเล่ียงไม่ได้

พอ่ ครูบอก “กายฟิ ต จิตเฟิ ร์ม อารมณ์ดี ชีวมี ีสุข” บางคน
กแ็ ยง้ พ่อครูสอนใหเ้ ขาไปติดสุขหรือ ไม่ใช่ยงั ไมพ่ น้ ทุกข์ ก็
สุขไวก้ ่อน แตส่ ุขสูงสุดคือนิพพาน เป็นสุขอยา่ งยงิ่ สุขพ้นื ฐาน
ยงั ไม่ได้ อยา่ ไปพูดสุขสูงๆ มนั เป็นเรื่องท่ีห่างไกลตวั เอาเป็น
วา่ คนเรามีทุกขส์ องอยา่ ง ทุกขก์ าย กบั ทกุ ขใ์ จ ทุกขก์ ายเจบ็ ไข้
ไดป้ ่ วย ส่วนทุกขใ์ จก็เป็นเร่ืองของอารมณ์ บางที่ร่างกาย
แขง็ แรงเป็นนกั กีฬาทีมชาติ มีเศรษฐกิจท่ีแขง็ แรง พอแพม้ า
อกหกั มา กฆ็ า่ ตวั ตาย เพราะจิตมนั ไม่แขง็ แรง โดยเฉพาะยคุ น้ี
การศึกษาเราเนน้ ที่วทิ ยาศาสตร์ เป็นเร่ืองท่ดี ี พระพทุ ธเจา้ ก็
สอนแบบวทิ ยาศาสตร์ อยา่ เพงิ่ เชื่ออะไรง่ายๆ อยา่ เพงิ่ ปฏิเสธ
ฟังหูไวห้ ู นกั วิทยาศาสตร์ท่ีแทจ้ ริง ตอ้ งอยา่ ด่วนสรุปวา่ มนั ใช่

2

หรือมนั ไม่ใช่ เราตอ้ งทดลอง ทดสอบ ดว้ ยตวั เราเอง แบบ
วทิ ยาศาสตร์

แต่ตอนน้ีเนื่องจากวา่ ทนุ นิยม วตั ถนุ ิยม เราไปเนน้ ที่ตวั
วตั ถุ วทิ ยาศาสตร์กค็ น้ ควา้ วจิ ยั แตเ่ ร่ืองรูปธรรม คลา้ ย ๆ
ปฏิเสธนามธรรม ในแง่ชีวติ คนเรา ไมใ่ ช่รูปธรรมอยา่ งเดียว
ยกตวั อยา่ งคนน้ีเสียชีวิตใหม่ๆ ไมห่ ายใจแลว้ ร่างกายมนั ยงั อยู่
ใช่ไหม ทาไมมนั คิดไม่เป็น ทาไมไมม่ ีความรู้สึก รีบผา่ ตดั เอา
หวั ใจของคนน้ี ไปเปลี่ยนใหค้ นอื่นที่ยงั ไมต่ าย ทาไมหวั ใจมนั
เตน้ ข้ึนมาอีก อะไรทาใหม้ นั เตน้ เรารู้สึกดีใจ เสียใจ สุข ทกุ ข์
มนั เป็นเรื่องของนามธรรมเทา่ น้นั เอง เราปฏิเสธไดอ้ ยา่ งไรวา่
มนั ไม่มี สาหรับพอ่ ครู นี่คือความลม้ เหลวคร้ังใหญ่ของ
มนุษยชาติ แกป้ ัญหาไดค้ ร่ึงเดียว

พุทธเจา้ สอนรูปนาม ตอ้ งสอนท้งั หมด แลว้ กแ็ ยกเป็น
กาย เวทนา จิต ธรรม กายเป็นแคร่ ูปอยา่ งเดียว เวทนา จิต ธรรม
เป็นนามธรรมหมด ถา้ คิดเป็นเปอร์เซ็นต์ สี่อยา่ งน้ี รูปธรรมแค่
25% นามธรรม 75% นี่คือความสาคญั ของเขา ถา้ ไม่มี
นามธรรม หรือจิตวญิ ญาณแลว้ ความมีชีวติ เกิดข้ึนไม่ได้ หวั ใจ
มนั เตน้ ไมไ่ ด้ แตเ่ นื่องจากวา่ วตั ถนุ ิยม ทนุ นิยม เราแขง่ ขนั ที่

3

เทคโนโลยี แขง่ ขนั ที่วตั ถุ มนั ถึงจะขายไดเ้ ป็นเงิน เรื่องอารมณ์
เรื่องจิตวิญญาณไมม่ ีปรอทวดั ตอ้ งรู้ไดเ้ ฉพาะตนเท่าน้นั เอง

มนุษยเ์ ราจึงมกั ง่าย ปวดหวั ก็กินยาพารา ไมไ่ ดห้ ายปวด
มนั แคร่ ะงบั ประสาท ไมใ่ หม้ ีความรู้สึกปวดเทา่ น้นั เอง แลว้ ก็
คิดต่ออีก เราคิดวา่ เราหาย ไม่ มนั สะสมความเครียด จน
กลายเป็นไมเกรน เป็นความเครียดลงกระเพาะ พอ่ ครูคนหน่ึง
พอฤทธ์ิยาหมด ถา้ ไม่เลิกคิด มนั ก็ปวดอีก จริงๆแลว้ อาการ
ปวดหวั ทอ้ งอืด ทอ้ งร่วง เป็นเร่ืองทดี่ ี มนั เป็นปกติ แต่เราไม่
ชอบมนั เรารู้สึกวา่ ไมป่ กติ กไ็ ปรักษาไอต้ วั ปวดตรงน้นั จริงๆ
แลว้ มนั เป็นเร่ืองปกติ ร่างกายมนั ปรับสมดุลของมนั เป็นสิ่ง
เตือนภยั วา่ เธอคิดเบาเบาหน่อย เวลาไมป่ กติ คือเวลาเราคิด
มากเกินไป และกินอยา่ งไม่บนั ยะบนั ยงั มนั อร่อย เราคิดแบบ
ไม่บนั ยะบนั ยงั เพราะเราอยาก

พทุ ธเจา้ ยงิ่ ใหญ่มากไปเห็นเลยวา่ ตน้ เหตทุ ่ีเราทุกข์
เพราะเรามีความกลวั ความกลวั เกิดมาจากความอยาก ความ
อยากตวั ตณั หา เกิดมาจากกิเลส เราบม่ เพาะ เรากินเผด็ บอ่ ยๆ
เรากต็ ิดเผด็ เราก็อยากกินเผด็ เผด็ จนบอกวา่ แซบฉิบหายเลย
เราก็ยงั ใหต้ วั เองฉิบหาย เพราะเรากลวั วา่ เราจะไมไ่ ดก้ ินของ
อร่อยแลว้ พอเป็นอะไรก็แกป้ ลายเหตุ พอ่ ครูส่ีสิบปี วิง่ ไปตาม

4

โลก ถูกสอนวา่ เรียนเก่งๆ หาเงินเยอะๆ เมื่อรวยแลว้ จะมี
ความสุข ซ่ือสตั ยม์ าก คิด คิด ไดย้ นิ ป๊ บุ คิด เห็นป๊ บุ คิด แลว้ ก็
รวยจริงๆ แตห่ าความสุขไม่เจอ มีของแถมมาดว้ ยเป็นไมเกรน
ความเครียดลงกระเพาะ กก็ ินยาระงบั ปวด แลว้ กค็ ิดตอ่ แตพ่ อ
ยสี่ ิบหกปี มนั เกิดการระเบิด ไมเกรน กบั โรคกระเพาะหายเดี๋ยว
น้นั ยส่ี ิบหกปี มาอยทู่ ี่น่ีไม่ตอ้ งกินยาแมแ้ ตเ่ มด็ นึง เพราะจิตมนั
แกท้ ี่ตน้ เหตุ มนั ไมต่ อ้ งคิดเลย ทุกวนั น้ีคนไมเ่ ชื่อวา่ ไมค่ ิดได้
หรือ ทาไมไมไ่ ด้ ตารวจก็ไม่จบั ไม่ตอ้ งขอวซี ่า ไม่ตอ้ งขอ
อนุญาตใคร ทาไมไมไ่ ด้ งา่ ยดว้ ย ง่ายจนไมต่ อ้ งคิดแต่กิเลสเรา
เคยชิน เราถูกสอนวา่ ตอ้ งคิด ไมค่ ิดคือโง่ น่ีคือกิเลส

ทาร์ซานไมต่ อ้ งคิด มนั คิดอยากไดร้ ถเบนซไ์ หม ไม่ จะ
เอาไปทาไม ท่ีเราคิดเพราะเรารู้วา่ ถา้ เราคิดเก่งๆ เราชนะเขา
เราจะได้ เราอาจจะไดท้ รัพยส์ ินมา แตใ่ นแง่ชีวติ เราจะเด้ียง
เพราะเราสนองกิเลสเราตลอด พอเขาแยง้ ไปกท็ ุกข์ พ่อครูเห็น
จากความเปล่ียนแปลงของตวั เอง เราพดู วา่ เช่ือ หรือไมเ่ ชื่อ
ไมไ่ ด้ มนั หยาบเกินไป เราบอกวา่ เช่ืองูกไ็ มม่ ีขา เราบอกวา่ ไม่
เชื่องูกไ็ ม่มีขา ความจริงมนั เป็นเช่นน้นั เอง พอ่ ครูเสียดาย เรา
เป็นมนุษยผ์ ปู้ ระเสริฐ โดยเฉพาะคนไทยเรา เกิดมาในยคุ น้ี
ไดม้ าเจอส่ิงท่ียงิ่ ใหญ่สองอยา่ ง อนั ดบั แรก มาเจอคาสอนท่ี

5

ยงิ่ ใหญ่ที่สุดในจกั รวาล อนั ดบั สอง มาเจอพระมหากษตั ริยท์ ่ี
ยงิ่ ใหญ่ที่สุดในโลก แต่เราไมค่ อ่ ยฟังสองพระองค์ เรากราบ
ไหวพ้ ระพทุ ธเจา้ ทุกวนั กราบไหวพ้ ระพทุ ธรูป กราบแต่ไม่เคย
เชื่อพระองคเ์ ลย แลว้ ก็เคารพสักการะในหลวงเรา แต่พระองค์
บอกเศรษฐกิจพอเพียง เราก็ไมเ่ ชื่อ ไปเช่ือฝรั่ง เชื่อทุนนิยม มนั
กท็ กุ ข์

พอ่ ครูบอกวา่ ความคิดแบบวิทยาศาสตร์ไม่ดี หลกั การ
ทางวทิ ยาศาสตร์ถูกตอ้ งแลว้ แต่ถูกครอบงาดว้ ยธุรกิจนิยมทุน
นิยม หลกั การดี แต่เป้าหมายผดิ เม่ือเป้าหมายผดิ วธิ ีการดีแค่
ไหน กไ็ ม่ดี ถา้ คนทาไม่ดี คนทาดีแคไ่ หน กไ็ มด่ ี ถา้ เป้าหมาย
ในการทามนั ไมด่ ี เป้าหมายมนั ทาเพราะอยากจะรวย ไมเ่ อา
ชีวิต เอาชีวติ ไปเด้ียง ไปทกุ ขเ์ พอ่ื จะสร้างอนาคต และสุดทา้ ยมี
เงิน ก็เอาเงินมารักษาโรค ในแง่ชีวติ คือมนั ไมด่ ี แลว้ กแ็ ค่ไหน
คือรวย เราสวดมนตบ์ ทปลงสังขาร คนรวยๆ เวลาตายแลว้ ลูก
เมียเขาไม่กลา้ เขา้ ใกล้ กลวั ผี เขาไมเ่ อา เขาเอาแคเ่ งิน แตค่ นดีท่ี
ทาบญุ วาสนาเผาแลว้ เขาแยง่ อฐั ิไปกราบไหวบ้ ชู า ทาไมเขาไม่
กลวั เรากเ็ ห็น แตเ่ รากไ็ มเ่ ห็น รักกนั ปานจะกลืนจะกิน พอ
เสียชีวติ ร้องห่มร้องไห้ พอเอาไปป่ าชา้ กไ็ ม่กลา้ เขา้ ไปอยใู่ กล้
รักกนั จริงหรือ

6

เราเกิดมาเป็นเบบ้ี คนไทยเรียกเดก็ ทารก ส่วนมาก แต่
ไมใ่ ชท้ ้งั หมด คนท่ีรักเราที่สุดคือคุณพอ่ คุณแม่ ท่านกต็ ้งั ช่ือท่ี
ทา่ นเรียกเราแลว้ ทา่ นมีความสุข ตอนน้นั เขาปรึกษาเรา เราก็
พดู ไมเ่ ป็น ไม่เคยปรึกษาเรา ปรึกษาเรากไ็ มร่ ู้ เขากต็ ้งั ชื่อที่เขา
เรียกมีความสุข แลว้ เขาแถมมาดว้ ย ลูกนบั ถือศาสนาพทุ ธ
เขียนลงไปในใบเกิดทะเบียนบา้ น คนน้ีบอกคริสต์ คนน้ีบอก
อิสลาม เพราะพอ่ แม่ชอบ โดยท่ีเราไม่รู้มนั คืออะไร และเขารัก
อนาคตเรามาก เขาก็ส่งเราไปเรียนวิชาสร้างอนาคต ทกุ คนก็
ทุกข์ เพราะวง่ิ ไปอนาคต เขาไมไ่ ดร้ ักชีวิตเรา เราทาเพือ่ อนาคต
เราไมไ่ ดท้ าเพอื่ ชีวิต เราเอาชีวติ ไปทกุ ขเ์ พอ่ื สร้างอนาคตแลว้ ก็
ทุกข์ ทุกข์ ทกุ ข์ เพราะอยากสาเร็จ พอสาเร็จกส็ ุขวนั หน่ึงไป
เล้ียงฉลองกนั ทีน้ีกท็ กุ ขอ์ ีก

เหมือนเราสร้างตึกข้ึนมาสิบช้นั เหน่ือยลงไปนอน ขา้ ง
ขา้ งมีตึกสร้างร้อยช้นั นอนไมไ่ ดแ้ ลว้ เดี๋ยวสู้มนั ไม่ได้ เด๋ียวมนั
จะดูถกู เรา บางทีเขาไม่ไดค้ ิดอะไร เราคิดเอาเอง กส็ ร้างตอ่ ข้ึน
ไปเกา้ สิบเกา้ ช้นั หมดแรงหมดเลย กาลงั จะขาดใจตาย กต็ ายไม่
ลง เสียดายอีกแคช่ ้นั เดียว แต่มนั หมดแรงจริงๆ เรียกลกู เรียก
หลานมาสร้างตอ่ กลวั มนั ไม่ทกุ ขเ์ หมือนเรา โดยไม่รู้วา่ สร้าง
ไปทาไม แลว้ วนั ที่เสียชีวิตจากไป อยา่ วา่ แตช่ ้นั หน่ึงกเ็ อาไป

7

ไมไ่ ด้ สลึงหน่ึงก็เอาไปไม่ได้ เรียกวา่ ทรัพยภ์ ายนอก เรียกวา่
สมมุติ แตท่ ่ีวา่ อริยทรพั ย์ คือทรัพยภ์ ายใน อุณหภูมิก่ีพนั องศาก็
เผาไมไ่ ด้ ขา้ มภพขา้ มชาติ

วิทยาศาสตร์เราวจิ ยั แต่เร่ืองรูปธรรม อะไรท่พี ูดวา่ ฉนั
จบั ตอ้ งไมไ่ ด้ ปฏิเสธหมด นี่คือความผดิ พลาดคร้ังใหญ่ของ
มวลมนุษยชาติ พอ่ ครูเห็นจากสมยั คา้ คอมพวิ เตอร์ที่อเมริกา
ลูกนอ้ งไปปฏิบตั ิธรรมมา พดู เร่ืองเวยี นวา่ ยตายเกิด บาป
บญุ คุณโทษ กฎแห่งกรรม นง่ั สมาธิ พอ่ ครูบอกไปไกล ๆ
เด๋ียวโดน ข้ีเกียจยงั ไม่วา่ หลบั หูหลบั ตาบอกเกิดปัญญา นนั่
แหละคือความรู้เรา เราตอ้ งการหน่ึงบวกหน่ึง เป็นสอง พูด
เรื่องเวยี นวา่ ยตายเกิด บาปบุญคุณโทษ ไปไกลๆ แต่หลงั จาก
จิตมนั อิสระ ระเบดิ แลว้ จาไดห้ มดไปวา่ ใครบา้ ง ลูกนอ้ งก็ช่าง
ไปกราบขอโทษเขา เราคิดวา่ เรารู้ เราก็รู้แคว่ ชิ าการท่ีเราเรียน
มาเทา่ น้นั เอง แต่เราไมเ่ คยรู้เร่ืองชีวิตเลย เจบ็ ก็เอายาดบั ความ
เจบ็ นอนไม่หลบั กเ็ อายากินใหม้ นั หลบั ความดนั สูงกก็ ินยากด
ใหม้ นั ต่า เบาหวานข้ึนกฉ็ ีดใหม้ นั ต่า มนั ต่ากช็ ็อคเพ่ิมน้าตาล
ข้ึนไปอีก สุดทา้ ยฟอกไต ก็เป็นแพค็ เกจ

ไมม่ ีแมแ้ ตห่ น่ึงอยา่ ง ไมเ่ ก่ียวกบั ผลของกรรม บ้ีหมดั
หมาปวดหวั หกั ขาแยเ้ ป็นอมั พาต มนั จะเกิดข้ึนเมื่อไหร่เท่า

8

น้นั เอง พอ่ ครูยกตวั อยา่ งบ่อย ๆ สตรีทา่ นหน่ึงขบั รถไปยาง
ระเบิด ชายฉกรรจห์ า้ คน ขบั รถมาแกป้ ัญหาให้ อีกวนั หน่ึง
เวลาเดียวกนั ที่เดียวกนั สตรีทา่ นหน่ึงขบั รถไปยางระเบิด
เหมือนกนั ไปเจอชายฉกรรจห์ า้ คนอีกกลุม่ หน่ึง มาฆา่ ข่มขนื
ถามวา่ อุบตั ิเหตุสองอยา่ งน้ี ทาไมคนน้ีรอด ทาไมคนน้ีตาย เรา
เขา้ ใจวา่ บงั เอิญคนน้ีมาช่วย บงั เอิญคนน้ีมาฆา่ ไม่มีแมแ้ ต่หน่ึง
อยา่ งบงั เอิญ อบุ ตั ิข้ึนตามเหตทุ ี่เคยสร้างมา ส่ิงน้ีมี สิ่งน้ีจึงมี
เหตุเกิด ผลจึงเกิด

จุตปู ปาตญาณ พระพทุ ธเจา้ ไปตรัสรู้ ทาไมลูกฝาแฝด
เกิดมาพร้อมกนั ดีเอน็ เอเหมือนกนั คนนึงข้ีแย อีกคนไมข่ ้ีแย
คนน้ีไอคิวสูง คนน้ีไอคิวต่า คนน้ีแขง็ แรง ไม่แขง็ แรง พระเจา้
ท่ีไหนมากาหนด ทาไมเลือกที่รักมกั ที่ชงั ถา้ เราไม่ปฏิเสธ
นามธรรม เรายอ้ นกลบั ไปดูอดีตเรา เราจะเห็นเลยวา่ ทาไมถึง
เป็นแบบน้ี ซ่ึงพระพุทธเจา้ ทามาแลว้ พระองคก์ ็มาช้ีทางใหเ้ รา
แตเ่ รากราบพระองคแ์ คเ่ ป็นส่ิงศกั ด์ิสิทธ์ิ ขอโน่นขอน่ี เราไม่
เคยฟังพระองคเ์ ลย โลกใบน้ีมนั ถึงเป็นแบบน้ี

สาหรับพอ่ ครูไมใ่ ช่เชื่อ ไมเ่ ช่ือ เราเป็นหน้ีเพราะเราเป็น
หน้ีกรรม เราถึงเป็นโรค ถา้ เรายอมจ่ายหน้ี เมื่อจ่ายหน้ีกห็ มด
หน้ี โรคมนั ก็หาย โรคอะไรกห็ ายหมด มะเร็งเรื่องเลก็ ตายไป

9

เผาป๊ บุ มะเร็งก็ตาย แตโ่ รคทกุ ขน์ ่ีเรื่องใหญ่ ตายแลว้ ไมจ่ บ ไป
เกิดใหม่ วนั แรกก็แหกปากร้องอีก เห็นไหม เด็กมนั น่าจะ
หวั เราะ ดีใจเลยฉนั อิสระแลว้ เขาร้องไหท้ าไม เขาระลึกชาติ
ได้ เขาจาไดห้ มายรู้วา่ เกิดทีไรทุกขท์ กุ ที มนั ถงึ ร้องไห้ แลว้ พอ
เกิด ก็เกิด แก่ เจบ็ ตาย วนั เกิดป๊ ุบ เด็กคนน้ีแก่ไปแลว้ หน่ึงวนั
ไม่ใช่รอแก่ ทกุ คนแกข่ ้ึนทุกวนั เกิดแลว้ แก่ แลว้ ก็รอเจบ็
แลว้ ก็รอตาย เซลส์เราเปล่ียนทุกวนั ทาไมไมเ่ ปล่ียนใหเ้ ราเป็น
หนุ่มข้ึน มนั เปล่ียนใหเ้ ราแก่ข้ึนทาไม ทาไมเป็นแบบน้ี
พระพุทธเจา้ ตรัสรู้แลว้ วา่ มนั เป็นอนิจจงั ทุกขงั อนตั ตา เกิด
แก่ เจบ็ ตาย เป็นธรรมดาของโลก แตเ่ ราถกู ความรู้ซ่ึงเป็น
เหตผุ ลแบบตรรกะ และท่ีสาคญั คือไปติดอยแู่ คร่ ูปธรรม น่ีเป็น
ความเสียหายอยา่ งยงิ่ ไมใ่ ช่ผปู้ ฏิบตั ิธรรมจะไม่มีกรรม เจา้ ชาย
สิทธตั ถะตรัสรู้ธรรม เป็นสมั มาสมั พุทธเจา้ แลว้ ยงั โดนเทวทตั
เล่นงาน เพยี งแต่วา่ กระทบ แต่ไม่กระเทือน จิตพระองคไ์ มโ่ ง่ท่ี
จะไปทุกขเ์ ทา่ น้นั เอง

ในแง่รูปธรรมร่างกาย พอ่ ครูใหแ้ ค่ 25% จิตวญิ ญาณ
75% แตเ่ ราปฏิเสธเรื่องนามธรรม อนั น้ีเป็นความผิดพลาดคร้ัง
ใหญ่ของมนุษยชาติ พอ่ ครูคิดจนเป็นไมเกรน ยส่ี ิบหกปี มานี่
ทาไมไม่ตอ้ งกินยา มนั ไม่ปวดหวั เลย เพราะขา้ งในมนั ฉลาด

10

แลว้ มนั ทาลายความอยากแลว้ ที่เราคิดเพราะเรามีอนาคต เรา
ถึงคิดวางแผนอนาคต เม่ือมนั ไมม่ ีความอยากแลว้ มนั ไม่มีเหตุ
ตอ้ งคิด เม่ือมนั ไม่ตอ้ งคิด มนั ไมต่ อ้ งสร้างมโนกรรม มนั ก็เลย
ไมต่ อ้ งปวดหวั ไมต่ อ้ งเสียยา ไมต่ อ้ งเสียงบประมาณไปส่ังยา
ตา่ งประเทศเขา้ มา มนั สูงกเ็ อาใหม้ นั ต่า มนั ต่าก็เพ่ิมใหม้ นั สูง
เนื่องจากวา่ ไม่ใช่เก่ง มนั ก็เก่งระดบั หน่ึง แต่วา่ เราไมแ่ กท้ ่ี
ตน้ เหตุของมนั เพราะเราปฏิเสธนามธรรม ถา้ พ่อครูใชอ้ บุ าย
แต่พระพทุ ธเจา้ ไม่ใหส้ นบั สนุน ถา้ พ่อครูบอกวา่ มีน้ามนต์
ศกั ด์ิสิทธ์ิ ศรัทธา มาเจอหนา้ พ่อครู ภมู ิคุม้ เกิดคร่ึงหน่ึง พอรด
น้ามนตห์ ายเลยทนั ที แคน่ ้าเฉยๆหรือวา่ พ่อครูมียาศกั ด์ิสิทธ์ิ
บอกไปเอาหญา้ มาตม้ ใหพ้ ่อครูหน่อยนึง ตกั มาใหก้ ินโรคหาย
เลย โรคบางโรคที่มนั เกี่ยวกบั อุปาทาน กแ็ คป่ ลดอุปาทานเรา
เท่าน้นั เอง

พระพทุ ธองคเ์ อง ในสมยั พุทธกาลถา้ สาวกองคไ์ หน
ประชวร พระองคไ์ ปแสดงโพชฌงคเ์ จด็ หาย เม่ือพระองค์
ประชวรเอง กต็ อ้ งใหส้ าวกมาแสดงโพชฌงคเ์ จด็ แค่ฟังแลว้
หายไดอ้ ยา่ งไร ไม่ใช่แค่ฟังเสียงเฉยๆ ฉนั กห็ าย ตอ้ งเขา้ ใจใน
เน้ือหา เขาแสดงถึงเร่ืองกฎแห่งกรรม เรื่องอนิจจงั ทกุ ขงั
อนตั ตา มนั ไปปลุก ตอนน้นั ร่างกายเราอ่อนแอมาก สติถูก

11

ครอบงาดว้ ยอารมณ์กลวั อารมณ์ทรมาน พอไดย้ นิ มนั กต็ ่ืน
ข้ึนมา ภูมิคุม้ กนั เกิดทนั ที อนั น้ีเขาเรียกวา่ โรคอุปาทาน ถา้ เรา
กายภาพอยา่ งเดียว เราออกกาลงั กายทุกวนั กแ็ ขง็ แรง แตถ่ า้ เรา
ไม่เอานามธรรม เราเอาความแขง็ แรงตวั น้นั เนื่องจากเรามี
ความรู้วา่ ชนะถงึ จะดี เรากเ็ อาความแขง็ แรงน้นั ไปเบียดเบียน
คนอ่ืน ไปสร้างกรรมตกนรก แตถ่ า้ เราพฒั นานามธรรม จิต
วญิ ญาณเกิดปัญญาแลว้ เขาจะเอาความแขง็ แรงของร่างกายน้ี
ไปสร้างแต่สิ่งมีประโยชน์ตอ่ ตวั เองและผอู้ ื่น กก็ ลายเป็นบุญ

ยส่ี ิบหกปี พ่อครูเจออะไรมากมาย กเ็ ลยวา่ ความรู้เขา
เป็นแบบน้นั อยา่ เสียเวลาทะเลาะกนั เลย พ่อครูคนหน่ึง
พยายามหลีกตลอด ตอนน้ีถอยจนไม่มีอะไรท่ีจะไป พ่อครู
ถอยมาอยทู่ ี่นี่ ก็บอกทกุ คนเราถอยไม่ไดอ้ ีกแลว้ เพราะไมร่ ู้จะ
ถอยไปไหน ไมต่ อ้ งสูก้ บั ใคร เรายอมแพค้ นเพือ่ ชนะกิเลส
ดีกวา่ แพก้ ิเลสเพอื่ ชนะคน แพเ้ ป็นพระ ชนะเป็นมาร สมยั ก่อน
พ่อครูเถียง แพค้ ือคนโง่จะเป็นพระไดย้ งั ไง สมยั ก่อนไมย่ อม
เลย แต่หลงั จากเราเขา้ ถึงตรงน้นั เราเขา้ ใจเลย เรายอมแพค้ น
เพื่อชนะกิเลสเรา ดีกวา่ แพก้ ิเลส เพอื่ ชนะคน แลว้ เป็นพระได้
ยงั ไง เราเป็นพระผใู้ ห้ เม่ือเขาชนะเขามีความสุข กใ็ หเ้ ขามี
ความสุข เราเป็นพระผใู้ ห้ แตถ่ า้ เราชนะ ต้งั แตจ่ ากชนะก็กลวั

12

วา่ จะแพ้ กท็ กุ ข์ พอชนะก็ดีใจวนั หน่ึง เดียวมนั จะกลวั แพอ้ ีก
เราจะทุกขไ์ ปตลอดกาล นี่แหละคาวา่ แพเ้ ป็นพระ ชนะ
เป็นมาร อยากชนะมนั เป็นมารเลา่ ร้อน

ภาษาเดียวกนั ภาษาไทยเหมือนกนั ยอ้ นไปร้อยปี ที่แลว้
แลว้ ก็เดินหนา้ มาหา้ สิบปี ที่แลว้ ก ไก่ เหมอื นกนั แต่เปลง่
ออกมานยั ยะไมเ่ หมอื นกนั พระอาจารยพ์ ุทธทาสตน้ ตาหรับ
ตวั กูของกู ภาษาไทยใช่ไหม ภาษาไทยสมยั พ่อขนุ ราม ไม่ใช่
เรื่องภาษาหยาบ เนื่องจากเราศรัทธาทา่ น เราเคารพทา่ น ทา่ น
พดู อยา่ งน้ีไมม่ ีความรู้สึกเลย แตพ่ วกเราใครคนใดคนหน่ึง สุ่ม
ส่ีสุ่มหา้ ลองพดู น้ีสิ ตวั กูของกู ภาษาเดียวกนั ทาไมความหมาย
มนั ตา่ งกนั พอ่ ครูจึงบอกวา่ ภาษามนั หยาบเกินไป ที่จะอธิบาย
ส่ิงน้นั ตอนน้ีเราถูกสอนมาต้งั แตเ่ ดก็ ทุกคนเรียนเก่งๆ ขยนั
ต่อไปจะไดเ้ ป็นเจา้ เป็นนาย ร่ารวยแลว้ จะมีความสุข พอ่ ครู
ถามวา่ ใครรู้บา้ งวา่ ตวั ความสุขมีรูปร่างหนา้ ตาเป็นอยา่ งไร มนั
มีก่ีแขนกี่ขา ลองวาดออกมาดูสิ ถามหลายคนวาดไม่ออกเลย
เราไม่รู้วา่ ตวั ความสุขมนั เป็นอยา่ งไร แลว้ จะแสวงหาตวั
ความสุข เรากาลงั แสวงหาสิ่งที่เราไมร่ ู้ แลว้ เราจะเจอหรือเปลา่
เราแสวงหาอะไร เราถกู เขาใส่โปรแกรมภาษา ถา้ เธอรวย แลว้
เธอจะมีความสุข

13

พ่อครูเองก็ซ่ือสัตยม์ าก พ่อครูเอาชีวิตพอ่ ครูท้งั ชีวิตลุย
เละ แลว้ มนั กร็ วย แตพ่ อ่ ครูหาความสุขไมเ่ จอ ตอนน้ีคนท่ีเขา
รวยอนั ดบั หน่ึงของโลก เขากย็ งั ไมเ่ จอความสุข เขาเจอแต่
ความภาคภูมิใจ สะใจ เขากย็ งั ทกุ ขอ์ ยู่ เพราะตอ้ งรักษาท่ีหน่ึง
เขาไม่เดือนร้อนเร่ืองเงิน แตเ่ งินยงั ทาใหเ้ ขาเดือนร้อนอยู่ ยงั วดั
วา่ ใครมีเงินมากท่ีสุด คนน้นั เป็นท่ีหน่ึง เขาก็ยงั ไมเ่ จอความสุข
แต่ยสี่ ิบหกปี ของพอ่ ครูมาอยทู่ ี่น่ี พอ่ ครูไม่เคยเจอตวั ทกุ ข์ มนั
สุขอยา่ งยงิ่ เพราะมนั ไมม่ ีความรู้สึกทุกขเ์ ลย ไมม่ ีกงั วลอะไร
เลย นน่ั แหละความสุขท่ีแทจ้ ริง คือความไมม่ ที กุ ข์ ความไม่มี
ทกุ ขท์ ่ีแทจ้ ริง คือความอิสระเทา่ น้นั เอง ไมใ่ ช่มีโน่นมีนี่ ทกุ
วนั น้ีท่ีเราทุกข์ คือเรามี เนื่องจากเรามีกรรมก่อน เราถึงไดม้ า
เกิดอีก เกิดมาวนั แรกกร็ ับทกุ ข์ เพราะเกิดมากร็ ้องไห้ แก่มาลุก
กโ็ อย นงั่ ก็โอย เจบ็ มาก็โอยอีก วนั จะตายตายไมล่ ง กท็ ุกขอ์ กี
มีเงินลน้ ฟ้าเป็นแคส่ ะดวกสบาย สะใจ พงึ พอใจ แตก่ ย็ งั ทกุ ข์
อยู่ ถา้ เราดบั ทกุ ขไ์ ด้ เราจะเจอความสุขอยา่ งยงิ่ คาวา่ นิพพาน
เป็นสุขอยา่ งยงิ่

โดยเฉพาะพุทธศาสนา พระองคไ์ ม่ไดส้ อน ใหเ้ ราเพม่ิ
อะไรแมแ้ ต่หน่ึงอยา่ ง ไมม่ ี บอกใหเ้ ราลดละเลกิ เทา่ น้นั เอง แม้
กระท้งั ความรู้ ทาดี ละชวั่ ขดั เกลาจิตใหผ้ อ่ งใส ทาดีคืออะไร

14

การใหท้ านคือสลดั ออก สลดั ความโลภ ความตระหน่ีออก บุญ
คือเบา บาปคือหนกั เม่ือเอากิเลสตณั หาออกไป มนั ก็เบาได้
ทนั ที ศีลเป็นเกราะป้องกนั ภยั ไม่ใหเ้ ราไปสร้างกรรมชว่ั ใหม่
ทาดี ละชวั่ ยงั ไมพ่ อ ตอ้ งขดั เกลาจิตใหผ้ อ่ งใส มนั เป้ื อนอยแู่ ลว้
เอามนั ออก เราทาบุญไมใ่ ช่ไปสะสมบุญ บญุ เกิดจากการให้
ทาน ทาบุญ ทาทาน ทานคือจาคะ คือสลดั ออก ไมม่ ีอะไรเอา
มาเขา้ เลย ศาลานี่สะอาดเพราะเอาความสกปรกออกเทา่ น้นั เอง
ไม่ใช่ตอ้ งเพม่ิ ตวั สะอาด เป็นศาสตร์ทีง่ ่ายท่ีสุดในจกั รวาล ไม่
ตอ้ งใชเ้ ทคโนโลยี แคเ่ อาออก แตม่ นั ไปขดั แยง้ กบั กิเลสเรา เรา
ถูกสอนใหเ้ อาเขา้ มนั ยาก เพราะกิเลสไม่ยอม กวา่ จะเรียนจบ
อนุบาลกต็ อ้ งใชด้ ินสอปากกา ไปตีกอลฟ์ ก็ตอ้ งมีไมก้ อลฟ์
ตอ้ งไปเสียคา่ กรีน ตอ้ งอะไร อะไร เตม็ ไปหมด เพ่อื แลกกบั
ความสนุกสนานชวั่ คราว

ทาไมพ่อครูจึงจะตอ้ งถวายชีวิตพระพุทธเจา้ พระองค์
ยงิ่ ใหญ่เกินกวา่ จะนบั ถือ ไปเห็นไดย้ งั ไง แลว้ เครื่องมือที่
ตอ้ งการกาจดั สิ่งเหลา่ น้ี เคร่ืองมือทาแคส่ ามอยา่ ง ทาน ศีล
ภาวนา มีอยแู่ ลว้ คือ กาย เวทนา จิต ธรรม ไปไหนกไ็ ปดว้ ย ทา
เม่ือไหร่ก็ได้ มีศาสตร์วชิ าไหนที่มนั ง่ายขนาดน้ี บางคนบอกวา่
เราทกุ ขเ์ พราะจิตเราไมว่ า่ ง กงั วลห่วงโน่นห่วงน่ี ที่มนั ไมว่ า่ ง

15

เพราะมนั ติด ไมเ้ อก เราเหวีย่ งไมเ้ อกทิง้ เดี๋ยวน้ี กบ็ รรลุเด๋ียวน้ี
เหว่ยี งพรุ่งน้ีบรรลพุ รุ่งน้ี คือวาง แลว้ มนั ก็วา่ ง หลายคนบอก
มนั วางยาก ถามวา่ ตารวจจบั ไหม ตอ้ งขออนุญาตใครไหม ตอ้ ง
เสียเงินก่ีบาท มนั ยากเพราะมนั ง่าย เราไมเ่ ชื่อ อะไรจะมงี ่าย
ขนาดน้นั

ถา้ เราเขา้ ใจชีวิตแลว้ อยา่ ไปรักษาโรค มนั อยกู่ บั เรา
เหวีย่ งมนั ทิ้ง เหว่ยี งโรคทิ้ง ตอนจะเหว่ยี งทิง้ เราก็ไปจ่ายหน้ี
กรรม แลว้ เด๋ียวมนั กไ็ ปเอง เป็นหน้ี จ่ายหน้ี ก็หมดหน้ี แต่วา่
ไมใ่ ช่วา่ ใครกท็ าได้ ถา้ ไมม่ ีความต้งั มน่ั ไม่มีศรัทธาแลว้ มาร
มนั จะมาหลอกเรา เพราะวา่ กรรมที่เราสร้าง มารมนั จะหลอก
เรา แตว่ า่ ในทางกลบั กนั มารไม่มี บารมีไม่เกิด มารมา เรากร็ ู้
เรียนรู้กบั มนั สูก้ บั มนั ไมห่ นี แตถ่ า้ ปฏิบตั ิเจบ็ แลว้ หนี เราหนี
หน้ี เราข้ีเหนียวหน้ี มนั จะหมดไดย้ งั ไง โรคอะไรกช็ ่างมนั
เปล่ียนได้ สาคญั วา่ เราทาจริงไหม

ทุกวนั น้ีวทิ ยาศาสตร์การแพทย์ แมก้ ระทงั่ ไขห้ วดั หรือ
โรคภมู ิแพม้ นั ไมไ่ ดห้ ายขาด มนั หายชวั่ คราว เด๋ียวมนั ก็เป็นอีก
เป็นแค่บรรเทาเฉย ๆ ไม่มียาวิเศษไหน ท่ีจะรักษาโรคเวรโรค
กรรมได้ แตเ่ ราปฏิเสธไมไ่ ด้ พระพุทธเจา้ บอกวา่ เราตอ้ งมี
ปัจจยั ส่ี เราตอ้ งมียารักษาโรค บางอยา่ งตอ้ งพ่งึ แตส่ ุดทา้ ยสิ่ง

16

สาคญั คือ อตั ตา หิ อตั ตะโน นาโถ ตนแลยอ่ มเป็นที่พ่ึงแห่งตน
พ่อครูเคยพูดบอ่ ยๆวา่ วธิ ีรักษาโรคท่ีดีที่สุดคือป้องกนั ไมใ่ ห้
เกิดโรค วิธีป้องกนั ไมใ่ หเ้ กิดโรคท่ีดีที่สุด คือรักษาความ
สะอาด สะอาดจิต สะอาดร่างกาย สะอาดส่ิงแวดลอ้ ม

สิ่งแวดลอ้ มท่ีสาคญั ท่ีสุด คือ มนุษย์ ขา้ งตวั เราอยู่
ดว้ ยกนั ทะเลาะกนั ทุกวนั เพมิ่ ความเครียดทกุ วนั ภมู ิคุม้ กนั ก็
ตก ถา้ มนุษยท์ ่ีไม่มีสานึก ทาส่ิงแวดลอ้ มเป้ื อนไปหมด เราตอ้ ง
สะอาดสิ่งแวดลอ้ ม เร่ิมจากมนุษยข์ า้ งตวั เรา ตอนน้ีเธอก็เครียด
ฉนั กเ็ ครียด แบกภเู ขาอยใู่ นอก อยา่ งอ่ืนสิ่งแวดลอ้ มมนั เป้ื อน
น้นั เร่ืองเลก็ ท่ีมนั เป้ื อน เพราะมนุษยจ์ ิตใจมนั เป้ื อน ถา้ มนุษย์
จิตใจดี เธอก็เยน็ ฉนั ก็เยน็ พลงั ในบา้ นมนั มหาศาล ภมู ิคุม้ กนั
เกิด ตอนน้ีส่ิงแวดลอ้ มเป้ื อนหมด และเราก็กินยาพิษเขา้ ไป กิน
เหลา้ แลว้ กเ็ อาอารมณ์ต่างๆ ทาใหจ้ ิตเป้ื อนอีก คิดไมห่ ยดุ
เพราะสนองตณั หา ขา้ งในก็เป้ื อน ขา้ งนอกก็เป้ื อน แลว้ มนั จะ
เหลืออะไร

แต่ตอนน้ีถา้ เกิดเราเปลี่ยนสิ่งแวดลอ้ มไมไ่ ด้ เรามีหนา้ ที่
เปลี่ยนตวั เอง สะอาดจิต สะอาดร่างกาย ภมู ิคุม้ กนั ก็เกิด อยา่ ง
นอ้ ยก็ผอ่ นหนกั เป็นเบา สิ่งที่เราทาไดแ้ ค่น้นั เอง เร่ิมจากตวั เรา
ก่อน เม่ือตวั เราทาไดแ้ ลว้ บารมีเราจะถึงคนขา้ งตวั ใน

17

ครอบครัว เพราะสงั คมองคร์ วมเหลือบา่ กวา่ แรงเรา เราจะ
เปล่ียนกรุงเทพไม่ใหร้ ถติดไดไ้ หม อาการรถติดกค็ ือเป้ื อน
มลภาวะน้นั กห็ ยาบๆ แตอ่ าการรถติดน่ี ทาใหเ้ ราหงุดหงิด ให้
เราไปเสียเวลากบั มนั มนั ก็ทาใหเ้ ราเป้ื อน ทกุ สิ่งทุกอยา่ งมนั
สะสม กลายเป็นกลุ่มเป็นกอ้ นข้ึนมา แลว้ ไมใ่ หเ้ ราเจบ็ ป่ วยได้
อยา่ งไร

วนั ท่ีเกิดความเปลี่ยนแปลงชีวติ พ่อครู พ่อครูเห็นเลย
ไมก่ ลา้ พูดกบั ใครท้งั น้นั เราเนรเทศตวั เอง มาอยใู่ นป่ า
นกั วชิ าการหลายแขนงรู้จกั ประวตั ิพอ่ ครู กพ็ ยายามมาหา
ขอ้ มูลพอ่ ครู บอกจริงๆไดไ้ หม พ่อครูมาอยทู่ ่ีนี่พ่อครูไดอ้ ะไร
ก็บอกไดอ้ ยไู่ ง ไดอ้ ากาศที่บริสุทธ์ิ อาหารที่บริสุทธ์ิ จริงๆแลว้
ลมหายใจสาคญั กวา่ ปัจจยั ส่ี แต่พระพุทธเจา้ ไม่แสดง เพราะวา่
มนั ไมต่ อ้ งหา แตต่ อนน้ีอยใู่ นเมืองต่อไปตอ้ งมีออกซิเจนปิ ด
หนา้ ไปดว้ ย มนั หายใจเขา้ ออก มนั กส็ ะสมไปเร่ือยๆ ท่นี ี่เราได้
ชีวติ พอ่ ครูบอกไดใ้ ห้ เขาถามวา่ ทาไมตอ้ งให้ อยากรู้ไหม ลอง
ใหด้ ูสิ ใหไ้ ดย้ งั ไงมนั เจบ็ แต่ใหบ้ ่อยๆแลว้ จนตดั เน้ือตวั เอง
หมดเลย มนั ไม่มีอะไรจะเจบ็ แลว้ ใครทาใหเ้ ราเจบ็ ไหม นนั่
แหละคือผลของการให้ เราไดแ้ ตเ่ รียนรู้วชิ าเอา เราไม่เคย

18

เรียนรู้วิชาให้ พระพุทธเจา้ สอนวิชาให้ ทาน ศีล ภาวนา เป็น
ทางพน้ ทกุ ข์

สมยั ก่อนอยกู่ รุงเทพอยเู่ มืองใหญ่ ทางานวนั จนั ทร์ถึง
วนั ศกุ ร์ เครียดอยตู่ รงน้นั เสาร์อาทิตยว์ ิง่ เอาเงินไปซ้ือรีสอร์ท
อยู่ ที่นี่อยรู่ ีสอร์ททกุ วนั ไม่ตอ้ งผา่ นเงินเลย เราไดช้ ีวติ ตรงๆ
เลย ไม่ใช่มีเงินก่อนค่อยซ้ือความสุข ก็แคเ่ ราไมท่ กุ ขก์ ส็ ุขแลว้
หายใจเขา้ ออกมีแตอ่ ากาศบริสุทธ์ิ ไมต่ อ้ งมีเสียงรถเสียงรา คน
จนก็อา้ งวา่ ตอ้ งเขา้ กรุงเทพ เพราะไมม่ ีงานทา คนรวยบอกตอ้ ง
อยกู่ รุงเทพ ตอ้ งหาเงิน เพราะเรามีเงินเป็นท่ีต้งั เราไมไ่ ดม้ ีชีวิต
เป็ นท่ีต้งั

หลายปี ก่อน เคยมีสาธารณสุขคณะใหญ่มาเยย่ี มพอ่ ครู
พอพ่อครูบรรยายเสร็จ รู้สึกมีทา่ นหน่ึงอยกู่ รมโรคจิต ยกมือ
ถามวา่ ปฏิบตั ิฝึกจิตบางคนเป็นวิกลจริต พอ่ ครูถามวา่ มีใคร
บา้ งไมบ่ า้ เกิดมาวนั แรกมนั กแ็ หกปากร้อง มนั บา้ มาเกิด ถือ
ศกั ด์ิศรี ถือลาภยศสรรเสริญ เครียดกนั ไปหมดแลว้ ทะเลาะกนั
ท้งั บา้ นท้งั เมือง ใครไม่บา้ ใครบา้ กนั แน่ บา้ ทุกคน บา้ คนละ
อยา่ ง ถา้ อยากหายบา้ ทายงั ไง ไม่ใช่ไปกดความบา้ ไว้ ตอ้ งมา
เอาความบา้ ออก แลว้ มนั จะหายบา้ นี่คือขดั เกลาจิตใหผ้ อ่ งใส
ไม่ใชไ้ ปกดมนั ฝึกสติ ฝึกสมาธิ สปริงกดมนั อยตู่ รงน้นั พอลูก

19

โตๆชนเดง้ ออกไปเลย เราตอ้ งทาลายสปริง ดบั ทุกขด์ บั ที่
ตน้ เหตุแห่งทุกข์ เมื่อเราทาลายมนั แลว้ ไม่ตอ้ งกดเลย มนั สงบ
ตลอดกาล

สมยั เดก็ ๆพอ่ ครูเป็นคนอุบล ที่บา้ นมีโรงสีใหญ่ พอ
คนงานเขาไปส่งขา้ ว เขาใชจ้ กั รยานบรรทุก ขา้ วกระสอบหน่ึง
น้าหนกั หน่ึงร้อยกิโล ใส่ไดส้ องกระสอบ ขบั ไปส่ง แต่ทุก
วนั น้ีลองเอาจกั รยานไปบรรทกุ แค่กระสอบนึง ลอ้ มนั ก็งอแลว้
ทาไมยคุ น้ีตอ้ งทาอยา่ งน้ี เขาทามาขาย เขาไม่ไดท้ ามาใช้ ใหม้ นั
สวยเขา้ วา่ และใหม้ นั ไม่ทนเขา้ วา่ จะไดข้ ายของใหม่
เทคโนโลยอี ะไรเหมือนกนั หมด แลว้ ปัญหาตามมาคืออะไร
ขยะลน้ โลก ทกุ ประเทศเมืองใหญ่ๆ มีปัญหาขยะท้งั น้นั เพราะ
ก็เราคิดแบบน้ี มีแตจ่ ะเอา แลว้ วตั ถแุ ตล่ ะชิ้นน้ีเกือบทกุ ชิ้น
ขบวนการผลิตทาลายส่ิงแวดลอ้ มหมด ตอ้ งใชพ้ ลงั งาน เราอยู่
แบบลา้ งผลาญ แลว้ ขยะสารพษิ ลน้ โลก โรคภยั ไขเ้ จบ็ ที่ไมเ่ คย
เกิดข้ึน มนั เกิดข้ึนแลว้ ไปสร้างภูมิคุม้ กนั ใหม้ นั มากข้ึน โรค
เดี๋ยวซารส์บา้ ง เดี๋ยวอีโบลา่ บา้ ง ตอ่ ไปอีดาอีแดง มนั จ่อคิวกนั
มา น่ีคือผลงานของมนุษย์ ไม่ใช่ผปู้ ระเสริฐ ผเู้ ก่งกาจ

ตอนพอ่ ครูมา ที่น่ีบริสุทธ์ิมากๆ เขาพาพ่อครูไปเก็บเห็ด
ไปหาอาหารในป่ า ซุปเปอร์มาร์เก็ตไม่ตอ้ งจ่ายเงินเลย ไมม่ ี

20

สารพิษ ไมต่ อ้ งลงทุนไปปลูกเห็ด มีอาหารทิพย์ พอ่ บา้ นลงไป
ในน้าไดป้ ลามา แมบ่ า้ นกไ็ ปเก็บเห็ด ไปเอาหน่อไม้ ไม่ตอ้ ง
เสียเงิน ถา้ ไมต่ อ้ งใชเ้ งิน กไ็ มต่ อ้ งหาเงิน ใชเ้ งินมาก หาเงินมาก
หาเงินมากก็ทกุ ขม์ าก เขาอยดู่ ีๆของเขา เขาจนอยดู่ ีๆของเขา
นกั วิชาการหวงั ดีประสงคร์ ้าย มาทาใหเ้ ขายากจน มนั ไม่
เจริญเติบโต ตอ้ งไปกหู้ น้ียมื สินธนาคาร เจริญเติบโตแลว้ ก็เจง๊
หมด เพราะเขาไม่มี เขาไมไ่ ดเ้ รียนวิชาทาธุรกิจ ตอนน้ียากจน
เพราะเป็นหน้ี ไมจ่ ่ายกไ็ มไ่ ด้ นอนหวาดผวา เขาจนอยดู่ ีๆ เขา
ไม่ไดท้ กุ ขเ์ ลย เรามาสอนใหเ้ ขายากจน นี่คือองคค์ วามรู้คิด
ตามทนุ นิยม มาสร้างคนไทยกลายเป็นทาสหมด พ่อครูเห็นก็
เห็น ก็สกั แตว่ า่ เห็น ไปนงั่ ทกุ ขต์ รงน้นั กแ็ กอ้ ะไรไม่ได้ มีแต่
เราทาหนา้ ที่ที่เราพอจะทาไดเ้ ท่าน้นั เอง เราคิดนอกกรอบบว่ ง
ความรู้เราไม่ไดเ้ ลย ความรู้น้นั สร้างอตั ตา ภาษาเดียวกนั คุยกนั
ไมร่ ู้ภาษา

พอ่ ครูเกิดมาไม่เคยเห็นทาร์ซานทะเลาะกบั ลิง ทาไมไม่
ทะเลาะ เพราะมนั ไมไ่ ดไ้ ปโรงเรียน แตย่ คุ น้ีเราไมไ่ ปโรงเรียน
ไม่ได้ เพราะเขาจดั ระบบเอาวิชาการเป็นที่ต้งั เอาวชิ าการเป็น
คนวดั ความรู้ เรียนเกียรตินิยมอนั ดบั หน่ึงทาอะไรก็ไมเ่ ป็น น่ี
คือสังคมท่ีมนั บิดเบ้ียว เราเลยตอ้ งถ่อสังขารไปเรียน ท่องจา

21

ถา้ เธอขยนั อ่านหนงั สือ เธอก็สอบผา่ นเลื่อนช้นั ปี หนา้ ข้ึนช้นั
ใหมก่ ไ็ ปอ่านทอ่ งจาใหม่ มีแตเ่ อาขยะเขา้ ไม่ไดใ้ ชเ้ ลย เด็กทุก
วนั น้ีไปพ่ึงอินเตอร์เน็ต ยคุ น้ีเราไมใ่ ชม้ นั ไมไ่ ด้ แต่ใชใ้ หม้ นั
เป็นไดไ้ หม อยา่ ใชใ้ หม้ นั ตาย ใชใ้ หม้ นั ตายยงั ไง มอเตอร์ไซค์
เหมือนกนั เขามีไวใ้ หแ้ ทนการข่ีการเดิน ก็ข่ีใหม้ นั เป็น อยา่ ขี่
ใหม้ นั ตาย เขามีเอาไวใ้ หข้ ่ี มนั เอาไปซ่ิง เดก็ เราเป็นเหยอ่ื หมด

พ่อครูไม่โทษเด็ก ถา้ จะตอ้ งโทษ โทษผใู้ หญเ่ ราสร้าง
สงั คมเลวๆ ใหเ้ ด็กมนั อยู่ เดก็ คือผไู้ มร่ ู้ ผใู้ หญม่ วั แต่ทะเลาะกนั
มวั แตห่ าเงินหาเงิน อา้ งสิทธิเสรีภาพ ซ้ือมือถือใหล้ ูกๆ พอไป
โรงเรียนเพอื่ นมีรุ่นใหม่ ไม่ซ้ือใหก้ ็ไม่ยอม บอกวา่ อา้ งวา่ สิทธิ
เสมอภาค ถา้ พ่อครูเป็นรัฐมนตรีศึกษาคาสั่งแรก หา้ มเอามือถือ
ไปโรงเรียน น้นั คือเทา่ เทียมกนั หมด ไมต่ อ้ งมีเหมอื นกนั
ผใู้ หญ่มกั ง่าย เด็กก็เป็นเหยอ่ื อนั น้ีเลา่ ใหฟ้ ังเฉยๆ เราแกไ้ ข
อะไรไม่ได้ เราหยดุ เกมส์น้ีไมไ่ ด้ เราตอ้ งอยกู่ บั โลกน้ีใหไ้ ด้
อยา่ อยใู่ หม้ นั เสีย ถา้ อยไู่ ปดว้ ย ทกุ ขไ์ ปดว้ ย เราเสียชีวิตเรา เรา
โง่แลว้ อยา่ งนอ้ ยยงั ไมพ่ น้ ทุกข์ เราตอ้ งสุขไวก้ ่อน

หา้ ปี ท่ีพอ่ ครูไปบรรยายขา้ งนอก โจทยย์ อดฮิตทกุ
บริษทั หา้ งร้าน องคก์ ร ต้งั โจทย์ อยา่ อดทนทางานเพ่ือ
ความสุข จงทาตนใหม้ ีสุขเม่ือไดท้ างาน ตอนน้ีทาไปดว้ ยทุกข์

22

ไปดว้ ย เพราะอยากสาเร็จ อยากสาเร็จกลวั ไม่สาเร็จ ก็อยตู่ รง
น้นั แหละ เครียดหมด เสียเวลาเทา่ กนั แลว้ กข็ าดทุนความสุข
กาไรความทกุ ขม์ าอีก อนั น้ีโง่ซ้าซาก เมื่อเราพอใจกบั งาน เรา
ตอ้ งสุขกบั งาน เราสุขทุกวนั ส่วนทาแลว้ ไดก้ ส็ ุข ทาแลว้ เสียก็
สุขอีก เราไม่ใช่ทาเพอ่ื จะไดจ้ ะเสีย เราทาเพราะเรารักมนั เรา
ทาเรากม็ ีความสุข ส่วนไดเ้ สียน้นั มนั คือผล ไดม้ นั กไ็ ด้
ประสบการณ์อยา่ งหน่ึง เรารู้วา่ มนั ไดเ้ พราะอะไร มนั เสียได้
ประสบการณ์มนั เสียเพราะอะไร เราจะฉลาดข้ึน ไปทุกขก์ บั
มนั ทาไม

แตต่ อนน้ีเราถกู สอนวา่ แข่งขนั เสรีตอ้ งชนะอยา่ งเดียว
แพค้ ือคนไม่ดี เราถูกใส่โปรแกรมขา้ งในแลว้ เราคิดนอกกรอบ
ไมไ่ ด้ ไมใ่ ชส้ าธารณะสุข สาธารณะทุกข์ ทุกขท์ วั่ หนา้ ทว่ั โลก
ประเทศที่เศรษฐกิจ สงั คม การเมือง อนั ดบั หน่ึงของโลก
ตอนน้ี มีหน้ีมากที่สุดในโลก ไมม่ ีประเทศไหนในโลกน้ีถึงจะ
เป็นเจา้ หน้ีก็เป็นหน้ี ก็เป็นลูกหน้ี บริษทั หา้ งร้านใหญแ่ ค่ไหน
กช็ ่างมีท้งั เจา้ หน้ีลกู หน้ี และเงินที่เราไปทาลายทรัพยากรของ
โลก น้ามนั กวา่ จะเป็นน้ามนั ก่ีลา้ นปี รู้ไหม สูบข้ึนมาวนั หน่ึง
หลายลา้ นบาร์เรล เพื่อมาแรกเป็นจีดีพี แลว้ มาทาใหโ้ ลกร้อน

23

อีก แลว้ ถามวา่ เงินทเ่ี ราทาลายทรัพยากร มนั หายไปไหน
กลายเป็ นขยะหมด

เมื่อเทคโนโลยมี นั เจริญข้ึน คุณตอ้ งใชเ้ วลานอ้ ยกวา่ เก่า
มีคอมพวิ เตอร์ ทาไมคุณตอ้ งทางานมากกวา่ เก่า สมยั ก่อน
ธนาคาร เปิ ดแปดโมงคร่ึง ปิ ดสามโมงคร่ึง กลบั บา้ นสี่โมง
ตอนน้ีมีคอมพวิ เตอร์ ก็ทางานแปดโมงคร่ึง กลบั บา้ นหา้ โมง
เพราะตอ้ งเซ็ตอพั คอมพวิ เตอร์ดว้ ย แลว้ คุณจะมีเทคโนโลยไี ว้
ทาไม ถา้ มนั เก่งจริง คุณตอ้ งทางานเหลือคร่ึงวนั ก็พอ ชีวติ เรา
จะไดม้ ีความสุข ไมร่ ู้เก่งจริงหรือเปลา่ คนโบราณไมใ่ ช่เขาไม่
เก่ง แตเ่ ขาไมโ่ ง่ บญั ญตั ิสิบประการทวั่ โลก ไมว่ า่ จะเป็น
พีระมิด นครวดั นครธม คนยคุ น้ีสร้างไมไ่ ด้ ไม่ใช่คนโบราณ
เขามาสร้างรถยนตเ์ ทคโนโลยไี มไ่ ดน้ ะ แตอ่ ะไรที่มีประโยชน์
มีโทษดว้ ย เขาจะไม่กระทา ทกุ วนั น้ีเราไม่สนใจหรอก มีแต่วา่
ฉนั ขาย ฉนั ได้ ผลขา้ งเคียงช่างมนั เป็นกรรมใหญห่ ลวงนกั

เอาเป็นวา่ ทฤษฎีแขง่ ขนั เสรี โดยมีทุนเป็นศูนยก์ ลาง
ความสุขเกิดจากการบริโภค สาหรับพ่อครูหลงั สงครามโลก
คร้ังท่ี 2 คนชนะสงครามต้งั โจทยโ์ ลกอยา่ งน้ี เจด็ สิบแปดสิบปี
ที่ผา่ นมา ไอเดียน้ีลม่ สลายแลว้ แกป้ ัญหามนุษยชาติไมไ่ ด้ มีแต่
แตกแยกกนั มากข้ึน รอวนั ระเบิด ยคุ ลา่ อาณานิคมกผ็ า่ นไป

24

ลองถกู ลองผดิ ยคุ คา้ ทาสกผ็ า่ นไป มนุษยไ์ มไ่ ดร้ ู้จริง ลองถูก
ลองผิด แต่พระพทุ ธเจา้ รู้จริง ทาแลว้ เห็นจริง ๆ วา่ พระองคพ์ น้
ทกุ ขไ์ ด้ แตเ่ ราไม่เคยทาตามพระองคเ์ ลย มนั กท็ ุกข์

25

ทมี่ า : เร่ือง ยง่ิ ยดึ กย็ ง่ิ ทุกข์
บรรยายโดย พ่อครูบัญชา ต้ังวงษ์ไชย
ศูนย์พลาญข่อย 31 ธนั วาคม 2558