จิตสำนึก

1

ท่ีน่ีเราอยกู่ นั แบบครอบครัว เราไม่ตอ้ งต้งั กฏกติกา
วา่ อะไร ทุกคนรู้หนา้ ท่ีตามธรรมชาติ พ่อตอ้ งทาอะไร แม่
ตอ้ งทาอะไร พ่ีๆคนโตทาอะไร ทกุ คนทาหนา้ ท่ี มนั เป็น
เร่ืองของชีวติ เป็นเร่ืองของครอบครัว ไม่ใช่อุตสาหกรรม
แต่ตอนน้ีเคา้ เอาความคิด แบบอตุ สาหกรรมมาตรฐาน มาใช้
กบั การศึกษา มนั เลยตงึ เครียด แขง็ กระดา้ ง ทุกคนกลายเป็น
หุ่นยนต์ แตไ่ ม่ใช่ศนู ยพ์ ลาญขอ่ ย

ศูนยพ์ ลาญข่อยคืออะไร เป็นโรงเรียนม้ยั วดั ม้ยั
ศูนยป์ ฏิบตั ิธรรมม้ยั เกษตรกรม้ยั จริงๆแลว้ ศนู ยพ์ ลาญขอ่ ย
ไมไ่ ดเ้ ป็นอะไรเลย แตม่ นั คือทกุ สิ่ง อะไรท่ีเกี่ยวกบั ชีวติ เรา
ท่ีมนั จาเป็นในชีวิต ถา้ มีโอกาสทาใหม้ นั สมบรู ณ์ เราก็ทา
เราไมไ่ ดเ้ ป็นอะไร แตม่ นั คือทุกอยา่ ง

ชีวติ ในครอบครัวใหญ่ พอ่ ครูมีความรู้สึกอารมณ์
เป็นอยา่ งน้ี อารมณ์ในที่น้ีไม่ใช่เร่ืองเวทนา ไม่ใช่เร่ืองกิเลส
มนั เป็นความรู้สึกของจิต เหมือนเราอยกู่ บั ครอบครัวใหญ่
ถา้ ในภาษา เรียกวา่ ญาติธรรม เราเป็นญาติทางธรรมะ
ญาติธรรมะตอ้ งฆา่ กนั ไม่ได้ แตญ่ าติพน่ี อ้ งร่วมทอ้ งพอ่ แม่
เดียวกนั ฟ้องร้องกนั วางแผน่ ฆา่ กนั ได้ เพ่อื แยง่ มรดก

2

อนั น้นั เป็นญาตแิ คส่ มมุติ สมมุติวา่ ชาติน้ี ช้นั เป็นพเ่ี ธอ
เธอเป็นนอ้ งช้นั ช้นั เป็นแมเ่ ธอ มนั เป็นแคส่ มมุติ แต่
ญาติธรรมน่ี เป็นเร่ืองของจิตวิญญาณ มนั ผกู พนั กนั มา
สร้างบญุ มาดว้ ยกนั หลายภพหลายชาติ เรามีโอกาสไดม้ า
เจอกนั ที่น่ี ถือวา่ เป็นบญุ กศุ ล เป็นบุญร่วม เอาเป็นวา่ เป็น
ครอบครัวใหญ่ เรามีหวั อกเดียวกนั ส่วนอนุสยั จริตตา่ งกนั
เราตอ้ งยอมรับในความแตกต่าง อยา่ เอาตวั เองเป็นที่ต้งั

โดยเฉพาะแมช่ ีมธั ยมเริ่มโต ในทางโลกเคา้ เรียกวา่
เริ่มเป็นสาว สามเณรมธั ยมก็เริ่มเป็นหนุ่ม ฮอร์โมนใน
ร่างกายเริ่มเปล่ียน นี่ตามหลกั ธรรมชาติ ทีน้ีเริ่มรู้โน่นรู้น่ี
รู้มากข้ึน มีความรู้สึกอาย เคอะเขิน มากข้นึ ตอนเด็ก ๆ
เราไม่รู้หรอก หิวกก็ ิน ง่วงกน็ อน มอี ะไรกแ็ สดงออกมาเลย
น่ีเป็นเทอมแรกลูก แลว้ เป็นเทอมท่ีเปลี่ยนแปลงแรงมาก
โลกมนั เปล่ียนมนั กแ็ รง พอ่ ครูกแ็ รงกบั มนั เธอเปล่ียนแรง
ไปในทางท่ีทาความชวั่ ช้นั กเ็ ปลี่ยนไปทางแรงท่ีทาความดี
มากข้ึน เราจะไปพอใจทาดีแคน่ ้ีกพ็ อแลว้ นนั่ แหละ กิเลส
มนั สอน เราไม่รู้โลกอยา่ งแจ่มแจง้ วา่ ความชวั่ มนั เปล่ียน
แรงข้ึน ถา้ ความดีเราไม่มากกวา่ มนั หรือเทา่ มนั ก็เด้ียงหมด

3

ศูนยน์ ้ี ยส่ี ิบเจด็ ปี พอ่ ครูเป็นอยา่ งน้ีตลอด ไมใ่ ช่ไป
คิดเอาเอง คล่ืนมนั บอก เรากท็ า ทา ทา ขา้ งนอกยง่ิ แรง
ทางน้ียงิ่ แรง มนั ตอ้ งสมดุล ไม่อยา่ งน้นั สิ่งน้ีไม่เกิดข้ึน
ใครจะกลา้ คิดวา่ วนั น้ีเราจะมาบวชลูกหลานเราแบบน้ี แลว้
บงั เอิญลูกหลานเราก็ยอมดว้ ย ไม่ใช่คิดจะทาก็ทาได้ พ่อครู
ก็เรียนรู้กบั พวกเราอยู่ ไม่ไดว้ างแผน พอถงึ เวลาแลว้ คล่ืน
เป็นแบบน้ีก็ทา ทาแลว้ ค่อยรู้วา่ ทาเพราะอะไร ไมใ่ ช่
ไปวางแผนแบบทางโลก ทาแลว้ ช้นั จะไดอ้ ะไร

พอ่ ครูไม่ใชค้ าวา่ พวกเราเสียสละ เราไมไ่ ดเ้ สียสละ
เราทาในสิ่งที่ยง่ิ ใหญ่ เราทาในสิ่งที่ควรทา การบวชคือ
สนองคุณพอ่ แมส่ ่วนหน่ึง ปี น้ีก็เป็นปี มหามงคล เราเป็น
คนไทย เราตอ้ งมีกตญั ญูรู้คุณแผน่ ดินเกิด การบวชในปี น้ี
ถือวา่ เราบวชถวายแด่พอ่ หลวง กบั แม่หลวงของเรา เป็น
มหากศุ ล เพราะเป็นปี ท่ีครองราชยค์ รบ 70 ปี พอดี
พระราชินีครบ 7 รอบ เป็นมหามงคล ในฐานะท่ีเราเป็น
คนไทย เราก็ถือโอกาสน้ีบวช ส่วนอนาคตขา้ งหนา้ ยงั ไมร่ ู้

ท่ีศูนย์ เรามีพระคุณเจา้ ครูบาอาจารย์ ท่านก็มา
จาพรรษาท่ีน่ี เม่ือครบ 5 รูปข้ึนไปก็ตอ้ งจดั ใหม้ ีองคก์ ฐิน

4

เป็นประเพณีท่ีเราดาเนินทกุ ปี ถา้ ทา่ นไดร้ ับกฐินแลว้ กถ็ ือวา่
พรรษาทา่ นสมบรู ณ์ ต้งั แตเ่ ปิ ดศนู ยน์ ้ี ไมม่ ีปี ไหนไมไ่ ด้
รับกฐิน ส่วนรายรับรายจ่ายที่น่ี ถา้ คดิ แลว้ ไม่มีใครกลา้ ทา
มนั ไม่ใช่กาไรขาดทนุ พ่อครูไมเ่ คยคิด ถึงรอดมา 27 ปี
ไมต่ อ้ งคิด มนั ก็ผา่ นมาไดท้ ้งั น้นั หลายคนมาท่ีนี่ กห็ ่วงวา่
พ่อครูเอางบประมาณทไี่ หน นนั่ แหละ คือคิดแบบทุนนิยม
ทาใหเ้ ราไม่มีแรง พอเห็นตวั เลข 1 2 3 4 5 บวกลบคูณหาร
แลว้ ไม่กลา้ ทาอะไร มนั กเ็ ลยพลาดโอกาสในการสร้างกุศล
พอ่ ครูไมค่ ิด พ่อครูไม่มีตวั เลข ถามพ่อครูวา่ คา่ ก่อสร้าง
เทา่ ไหร่ กไ็ มร่ ู้ไปจามนั ทาไม อะไรท่ีมนั ควรทา เราก็ทา
ทาไปเด๋ียวมนั ก็เสร็จ

การศึกษาตอ้ งเปล่ียนระบบใหม่ เรียนแบบเก่า ๆ
มนั สอนใหค้ นโง่ มแี ต่ความเห็นแก่ตวั เหมือนหุ่นยนต์
การศึกษาที่แทจ้ ริงอนั ดบั แรกตอ้ งมี ทาน ศีล ภาวนา ตอ้ งฝึก
ใหต้ วั เองเป็นผใู้ ห้ ใหไ้ ด้ ไมใ่ ช่เป็นผเู้ อา ตอนน้ีตาแหน่ง
ผอ. เตม็ บา้ นเตม็ เมือง มีแตผ่ เู้ อา ไม่มีผอู้ าสา ความเป็น
มนุษยไ์ มม่ ี เพราะสงั คมมนั เปลี่ยนแรงมาก โดยเฉพาะปี ที่
ผา่ นมา กระแสการศึกษาโลกแรงมาก ไมเ่ คยมียคุ ไหนแรง

5

เทา่ น้ี เพราะวา่ มนุษยอ์ ยากไดอ้ ะไร กม็ ีหมดแลว้ จะสร้าง
อะไร ก็สาเร็จหมดแลว้ แตป่ ัญหาชีวติ มากข้ึน ความ
รับผดิ ชอบตอ่ สงั คมไมม่ ี ความรับผดิ ชอบตอ่ ตวั เองก็ไมม่ ี
มีแต่เก่ง เก่งเอาตวั รอด คิดแตเ่ รื่องสนุกสนาน เรื่อง
ประโยชนต์ ่อตวั เอง

เร็ว ๆ น้ีมีขา่ วออกมา หลายประเทศพยายามสร้าง
หุ่นยนต์ ญ่ีป่ ุนกม็ าสั่งซ้ือหุ่นยนตใ์ นประเทศไทย หุ่นยนต์
ที่นง่ั เฉย ๆ เดินไม่ไดต้ วั นึงแสนบาท แต่ถา้ ตวั เดินไดล้ า้ น
บาท บริษทั ท่ีซ้ือเป็นหา้ งสรรพสินคา้ เคา้ เอาหุ่นยนตไ์ ป
ขายของ ตอ่ ไปไม่ตอ้ งใชค้ น หุ่นยนตม์ นั ยมิ้ ตลอด คนบางที
อารมณ์ไมด่ ีก็หนา้ บดู แลว้ มนั ไม่ตอ้ งเขา้ หอ้ งน้า ไม่ตอ้ ง
กินขา้ วอีกตา่ งหาก ไมต่ อ้ งลาป่ วย ลาคลอดลกู ตอ่ ไป
พวกเราจะอยอู่ ยา่ งไร มนั เปลี่ยนเร็วมาก หุ่นยนตม์ นั พดู ได้
หลายภาษา โดยไม่ตอ้ งมาเรียนหนงั สือแบบพวกเรา ราคา
แค่แสนบาทใช้ 2-3 เดือน กค็ ุม้ แลว้ มนั เปล่ียนแลว้ ถา้ เรายงั
ทาเหมือนเกา่ อยู่ เราก็ไมม่ ีจุดยนื ในสังคมในโลกใบน้ี

ถา้ เราถูกสอนวา่ ใหไ้ ปทอ่ งจา จาแลว้ กเ็ อาไปสอบ
ประเมิน เคา้ ส่งั ใหเ้ รา ซา้ ยหนั ขวาหนั เหมือนหุ่นยนต์

6

แลว้ เคา้ จะใชเ้ ราทาไม เคา้ ก็ใชห้ ุ่นยนตด์ ีกวา่ ตอ่ ไปมีหลาย
อาชีพจะหมดไปจากโลกน้ี วอลมาร์ทเป็นร้านสรรพสินคา้
ท่ีใหญท่ ่ีสุดในโลก อยทู่ ่ีอเมริกา แต่กาลงั จะลม่ สลาย
เพราะวา่ เคา้ ซ้ือขายกนั ผา่ นทางอินเตอร์เน็ต ถา้ เรามวั ยดึ มนั่
ถือมน่ั กบั อดุ มการณ์ ความคิดแบบเก่า ๆ เราจะอยยู่ าก
นอกจากเราไม่แคร์ จะเปล่ียนอยา่ งไร เรากอ็ ยอู่ ยา่ งน้ีแหละ
สรุปวา่ มนั เปล่ียน แต่เราไมร่ ู้จะเปล่ียนอยา่ งไร บริษทั
ใหญ่ ๆ ถา้ ยงั ปรับตวั ไม่ทนั สุดทา้ ยมนั ก็ล่มสลายไป พ่อครู
ช้ีตวั อยา่ ง แต่วา่ เราไมต่ อ้ งตื่นเตน้ เราเรียนรู้ รู้เท่าทนั โลก
แต่ถา้ เราไมร่ ู้เท่าทนั เราไปตามมนั เม่ือไหร่ ตอ่ ไปหุ่นยนต์
มนั จะส่งั มนุษยท์ างาน

7

นานาจิตตงั มีคาวา่ จิต มนั เป็นเร่ืองอารมณ์ของจิต
เรียกวา่ ธรรมารมณ์ของจิต แตถ่ า้ เป็นอารมณ์ปัจจุบนั
เป็นเรื่องของใจ เป็นเรื่องของเวทนา ชีวิตน้ีเราทาอะไร
บ่อย ๆ ก็ตดิ เป็นนิสยั ติดไปนาน ๆ ก็กลายเป็นสนั ดาน
แต่อนุสยั เป็นเร่ืองของอดีต มนั ตามจิตดวงน้ีมา กลายเป็น
จริต ดว้ ยท่ีเรามีจริตไม่เหมือนกนั เคา้ เรียกวา่ นานาจิตตงั
เป็นเรื่องอนุสัยของจิต อารมณ์ของจิตน้นั ไมใ่ ช่นิสัยปัจจุบนั
ส่วนพฤติกรรมการกระทาในเวลาน้ี ทาอะไรที่เนื่องดว้ ย
เจตนา ทาดว้ ยความชอบ หรือความไมช่ อบของปัจจุบนั
อนั น้ีเป็นอารมณ์ปัจจุบนั แตถ่ า้ มนั แฝงดว้ ยเจตนาเมื่อไหร่
กก็ ลายเป็นการสร้างกรรมใหม่ เป็นเรื่องของกิเลส

ถา้ เราไม่เขา้ ใจคาวา่ นานาจิตตงั แลว้ เอาไปใชแ้ บบ
พร่าเพรื่อ เพอ่ื ช้นั จะสนองตณั หาช้นั ทาตามใจช้นั อนั น้ี
กรรมใหม่ แตธ่ รรมารมณ์ในอดีตน้นั ถา้ มนั ผดุ ข้ึนมา แลว้
เราไม่สารวมระวงั จิตปัจจุบนั ถกู ใจส่งั ใส่เจตนาเขา้ ไปดว้ ย
มนั ก็สร้างกรรมใหมไ่ ดเ้ หมือนกนั เหมือนชาติน้ีเราเกิดมา
เจอ นาย ก ถูกชะตามาก พอเจอ นาย ข หมนั่ ไส้ ไม่ไดร้ ู้จกั
กนั มาก่อน มนั เป็นเร่ืองของอารมณ์เกา่ แต่ถา้ ปัจจุบนั

8

ไม่สารวมระวงั มนั กส็ ่งผล ใหเ้ ราสร้างกรรมไดใ้ หมอ่ ีก
กรรมมนั มีสองดา้ น ท้งั ฝ่ ายกุศลและอกศุ ล กรรมเก่าบวก
กรรมปัจจุบนั คือผล คาวา่ นานาจิตตงั ตอ้ งใชอ้ ยา่ งระวงั
ไม่ใช่ใชพ้ ร่าเพรื่อ กิเลสมนั หลอกใหพ้ ูด เพอ่ื จะสนอง
ตณั หาตวั เอง ก็เป็นกรรมใหม่ โดยเฉพาะเราผเู้ ดินทางแลว้
ไมพ่ งึ กระทา อตุ ส่าหท์ ิง้ ความสะดวกสบายขา้ งนอก มาอยู่
กนั แบบสมถะเรียบง่าย มาเดินสายธรรม เผลอหลุดทีนึง
ที่สร้างมาท้งั หมดสูญเปลา่ มนั เป็นท่ีน่าเสียดาย

ความเบ่ือถา้ เกิดจาก กระบวนการเจริญวปิ ัสสนา
หรือเรียกวา่ พฒั นาจิต มนั เกิดผลของการเจริญวปิ ัสสนา
เรียกวา่ นิพพิทารมณ์ เป็นตวั ปัญญา เป็นประโยชน์ สามารถ
ทาใหเ้ รา จางคลายความยดึ มน่ั ความหลงของเราได้ เหมือน
พอ่ ครูกินเหลา้ มาหลายปี สูบบหุ รี่ยส่ี ิบกวา่ ปี ตีกอลฟ์ ยงิ นก
ตกปลา เป็นความท่ีเราหลงติดมนั ถา้ อาทิตยไ์ หนไม่ไดไ้ ป
รู้สึกหงุดหงิด รู้สึกทกุ ข์ แตพ่ อความเบอื่ มนั เกิดข้ึนกบั
พ่อครูแลว้ เราเหมอื นรู้สึกวา่ ที่เราหลงมนั อยู่ ทาไมเราทิง้
มนั ได้ ความเบ่ือมนั ทาใหเ้ ราจางคลาย ความยดึ มน่ั ถือมนั่
ความหลงน้นั ได้ เรียกวา่ นิพพทิ ารมณ์ ความเบื่อน้ีมนั เกิด

9

จากจิตซ่ึงผา่ นการพฒั นา คือผล มนั คือมรรคผล ผลที่เรา
เจริญมรรค มนั ทาใหเ้ ราเกิดความเบ่ือ ไม่อยา่ งน้นั เราก็
วางตวั เราหลง ที่เราไปยดึ มน่ั ถือมน่ั ไมไ่ ด้ กเ็ ป็นตวั ปัญญา
แตถ่ า้ ความเบื่อน้นั เกิดข้ึนจากใจ จากกิเลส ช้นั ไมช่ อบมานง่ั
ตรงน้ีหรอก ถกู บงั คบั ใหน้ งั่ ใจมนั เร่าร้อนมนั เบื่อ มนั ทกุ ข์
อนั น้ีเป็นโทษ เบ่ือจากอารมณ์ของกิเลส มนั รวมดว้ ย โลภ
โกรธ หลง เกิดความเบอ่ื หน่าย

เบ่ือมนั มีสองอยา่ ง เบอื่ จากใจเป็นเร่ืองของอารมณ์
ปัจจุบนั เพราะมนั ไมไ่ ดด้ งั่ ใจกเ็ กิดความเบ่ือ อนั น้ีเป็นกิเลส
ดา้ นฝ่ายอกุศล แลว้ จะพฒั นาไปสู่การสร้างกรรม หลงรักเคา้
เคา้ ไม่รักเรา เบ่ือชีวติ ฆ่ามนั ทิง้ แลว้ กฆ็ า่ ตวั ตายดว้ ย เคา้ คิด
วา่ มนั จบ ไมใ่ ช่ อนั น้ีเพ่ิงเริ่มตน้ เป็นกรรมหนกั ดว้ ย ไม่ใช่
ตายแลว้ จบ เกิดมาเด๋ียวมนั กโ็ ดนทุกขม์ ากกวา่ น้ีอีก อนั น้ี
เบื่อจากการขาดสติ เกิดข้ึนจากอารมณ์ที่ใจ

แตเ่ บื่อท่ีเกิดจากเราเจริญวิปัสสนา เราจะเห็นสิ่ง
ที่เราเคยติด ทาไมช้นั เห็นมนั เฉยๆ เบื่อมนั อกี ตอนน้นั เรา
ไมเ่ สพมนั ไม่ได้ เพราะเราติดมนั พออารมณ์นิพพทิ ารมณ์น้ี
เกิดข้ึนมา เราไมเ่ อามนั เลย สมยั ก่อนหลงเคา้ ตอนเบ่อื

10

หยาบๆ เบ่ือนิพพิทารมณ์หยาบๆ ขยะแขยงหมด อารมณ์เรา
เปลี่ยนเลย จากที่เราเห็นเมื่อไหร่เราชอบมาก แต่ตอนน้ี
เราไม่เอาแลว้ แตเ่ บอื่ จากใจ จากอารมณ์ท่ีใจ มนั จะทาให้
เราสร้างวจีกรรม มโนกรรมแน่นอน แตม่ โนกรรมไม่ไดไ้ ป
กระทบบคุ คลที่ 3 เราเองรู้ แต่วจีกรรมไปด่าเคา้ ไปวา่ เคา้
ไปตอ่ วา่ เคา้ กายกรรมไปตีเคา้ ไปฆา่ เคา้ แลว้ กรรมน้ี
ก็ส่งผล สร้างวฏั สงสาร

จะปลดปลอ่ ยตวั เองใหอ้ ิสระทาอยา่ งไร ตอ้ งถาม
ก่อนวา่ เราตอ้ งรู้ก่อนวา่ อิสระจากอะไร บางคนมีหน้ีสิน
อยากอิสระจากความเป็นหน้ี บางคนถูกจองจาอยใู่ นคุก
อยากจะอิสระจากการจองจา มนั มีอะไรหลายอยา่ ง คนเรา
มนั ถกู ติดบว่ งไมเ่ หมือนกนั แตส่ ิ่งที่เหมือนกนั คุณจะเป็น
เพราะอะไรก็ช่าง ทาไมบางคนรักกนั อยู่ ไม่ถามวา่ จะอิสระ
จากความรักไดอ้ ยา่ งไร เพราะมนั หลง เร่ืองอะไรจะเป็น
อิสระ มนั จะกอดไวแ้ น่น ๆ ความไมอ่ ิสระกท็ าใหเ้ ราเป็น
ทาสของสิ่งน้นั ๆ แตท่ ี่เหมือนกนั คือวา่ เราเป็นทาสของ
กระแสกรรมท้งั น้นั

11

อิสระที่ยง่ิ ใหญท่ ี่สุด คืออิสระจากวฏั สงสาร การ
เวียนวา่ ยตายเกิด นน่ั คือเป้าประสงคท์ ี่เรามาเดินสายธรรม
เรามีกรรมเป็นทายาท เรามีกรรมเป็นเผา่ พนั ธุ์ ถา้ ไม่อยากแก่
ไม่อยากเจบ็ ไม่อยากตาย ไม่อยากอกหกั ไมอ่ ยากผดิ หวงั
จาแมน่ ๆ อยา่ เกิดอีก แลว้ ตอ้ งทาอยา่ งไร พระพทุ ธเจา้ บอก
วิธีเรียบร้อยแลว้ ก็เจริญมรรค มรรคคืออะไร ศีล สมาธิ
ปัญญา หรือ ทาน ศีล ภาวนา แต่ตอ้ งทาใหม้ นั เตม็ ที่

เม่ือคืนเราดูหนงั พระพทุ ธเจา้ พระองคว์ า่ หนทาง
แห่งพทุ ธะ มีจุดบกพร่องแค่ 2 อยา่ ง จริงๆแลว้ ไมใ่ ช่
จุดบกพร่อง พระองคถ์ อ่ มตวั มาก ขอ้ แรก ไม่ยอมเดินทาง
ใหม้ นั ถึงท่ีสุด ขอ้ สอง ไม่ยอมเริ่มตน้ สองอยา่ งน้ีไมใ่ ช่
จุดบกพร่องของทางแห่งพทุ ธะ มนั เป็นเร่ืองของบคุ คล

พวกเรานง่ั อยทู่ ่ีนี่ถือวา่ เราเริ่มตน้ แลว้ ก็เดินใหม้ นั
ถึงที่สุด อยา่ ไปถามวา่ เม่ือไหร่จะถึง อยา่ คา้ กาไรเกินควร
อยา่ แกลง้ ลืมที่สร้างอกศุ ลมาก็มาก ทาดีแคไ่ ม่ก่ีวนั ตอ้ งการ
ปลดหน้ีแลว้ นนั่ แหละ ขอ้ แรกคือ ไม่เดินใหม้ นั ถึงท่ีสุด
ส่วนขอ้ ที่สอง คือไม่ยอมเริ่มตน้ เลย พวกเราน่ีถือวา่ เราผา่ น
เร่ิมตน้ แลว้ อยทู่ ี่วา่ เราม่งุ มน่ั แค่ไหน เรามีศรัทธาแค่ไหน

12

ถา้ มีศรัทธาแตเ่ ลอื กเวลา ช้นั มาปฏิบตั ิ ช้นั สบายใจ
ช้นั แขง็ แรงเฉย ๆ แลว้ กอ็ อกไป เอาตวั แขง็ แรงไปสร้าง
กรรมใหม่ น่ีคือความไมม่ ุ่งมนั่ ไมศ่ รัทธาต้งั มนั่ กลา้ ๆ
กลวั ๆ มนั ก็ไดเ้ ทา่ น้นั แตไ่ มไ่ ดว้ า่ มนั ถูกหรือมนั ผดิ

ที่เรามาปฏิบตั ิ เรากาลงั ปลดปลอ่ ย ใหห้ ลดุ ออก
จากกระแสบว่ งกรรม บ่วงกรรมท่ีทาใหเ้ ราอยใู่ นวฏั สงสาร
ชาตนิ ้ีมาเจอเรื่องเลก็ นอ้ ย เร่ืองรักใคร่ เรื่องหลง ชีวติ เรายงั มี
ความหมาย บางทีคนน้ีรักกนั สมหวงั ก็แต่งงาน แลว้ ทาไม
ไม่ดูแลกนั ไปจนตายไปขา้ งนึง เผลอกม็ ีชู้ รักกนั ยงั ไง
มนั ไมร่ ักจริง มนั หลง บางคนมาอยทู่ ี่ศูนย์ หนีทกุ ขม์ า
จะฆ่าตวั ตาย พอปฏิบตั ิกด็ ีข้ึน บางทีมีโรคภยั ไขเ้ จบ็ มาก็
ดีข้ึน พอผดิ หวงั นิดนึงไปดีกวา่ ชาตนิ ้ีไม่มาศูนยอ์ ีกแลว้
คิดไดย้ งั ไง น่ีคือคนถา้ ไมต่ ้งั มนั่ ไม่รู้ศรัทธา ไมม่ ีกตญั ญู
แลว้ มนั ไมง่ ่าย กิเลสมารมนั มีขอ้ อา้ งท้งั น้นั เดินทางไป
เร่ือย ๆ ไมต่ อ้ งทาอะไรพเิ ศษ แลว้ กไ็ มต่ อ้ งทาอะไรพเิ รนทร์
ดว้ ย เพยี งแค่ทาใหเ้ ป็นปกติ นน่ั แหละ คือความปกติสุข
ก็เกิดข้ึน พออยากไดก้ ท็ าพเิ ศษ พอเบ่ือมากท็ าอะไรพเิ รนทร์
กจู ะทิง้ กท็ ิ้ง จะสร้างกรรมใหม่ก็สร้าง ทาดีไม่ละชวั่ มนั จะ

13

ไปไหน ถา้ มนั ไม่เกิดเหตุ มนั สอบอารมณ์เราไม่ได้ วา่ เรา
มุง่ มน่ั แคไ่ หน โดยเฉพาะกิเลสมารในใจเรา มนั ร้ายท่ีสุด
คนอ่ืนเป็นแคผ่ สู้ นบั สนุน เป็นเรื่องหยาบ ๆ กิเลสในใจเรา
มนั รู้เลยวา่ เราชอบอะไร เรากลวั อะไร ถา้ เราไม่ศรัทธา
ต้งั มน่ั เราโดนมนั หลอกหมด มนั จะมีขอ้ อา้ ง

เมื่อมีโอกาสมาเจอแลว้ ลงั เลอะไร สงสยั อะไร
รออะไรอยู่ มีคาหน่ึงของหลวงป่ ูดุล พูดบ่อย ๆ คิดอยา่ งไร
กไ็ ม่รู้ แตถ่ า้ อยากรู้กต็ อ้ งคิด เราเป็นมนุษยผ์ ปู้ ระเสริฐ
เราคิดได้ เราอยากรู้เราถึงคิด เราถงึ วางแผนมาท่ีน่ี แต่พอ
เร่ืองจิตวิญญาณแลว้ คิดอยา่ งไรกไ็ ม่รู้ อยา่ หาเหตผุ ล
แบบตรรกะ คือตอ้ งปฏิบตั ิ เรามาเรียนรู้ดว้ ยกนั พอ่ ครู
เรียนรู้ทกุ วนั จิตพอ่ ครูไมห่ ยดุ นิ่งในการเรียนรู้ แต่ไม่ใช่
อยากรู้ เมื่อมนั สังเกต มนั ใส่ใจ พ่อครูใกลช้ ิดเดก็ ๆ พ่อครู
กม็ ีโอกาสเรียนรู้อารมณ์เคา้ ผใู้ หญ่บางคนไม่มีเวลาส่งั ๆ
แลว้ มนั จะไปรู้หรือเปลา่ เด็กคิดยงั ไง อารมณ์เป็นยงั ไง
เพราะเราไมใ่ ส่ใจ เพราะเราใหไ้ ม่ได้ ปัญญามนั เกิดจาก
ประสบการณ์จริง ๆ ที่เราต้งั มนั่ ศึกษาเคา้ เราคลกุ คลีกบั เคา้
เรากร็ ู้วา่ เคา้ เป็นยงั ไง แตถ่ า้ คนไมม่ ีเมตตา มนั จะมีเวลา

14

มาทาอยา่ งน้ีม้ยั ไมม่ ที างหรอก ทาอะไรฉาบฉวยเอาหนา้
เอาตานนั่ เราหลอกใคร ๆ ก็ได้ แต่เราหลอกจิตเราไมไ่ ด้

บางที พ่อครูเปลง่ เสียงออกมา เสียงดงั หน่อยนึง
จิตปัจจุบนั กด็ ู ทาไมวนั น้ีมนั แรง ไมใ่ ช่มนั คิดอยากจะแรง
และมนั ไม่เก่ียวกบั เร่ืองอารมณ์ มนั ตอ้ งใชพ้ ลงั กระตนุ้ จิต
ใหม้ นั ตื่น ไม่อยา่ งน้นั มนั หลงงมงาย อยกู่ บั อารมณ์ตรงน้นั
พ่อครูไมต่ อ้ งใหอ้ ภยั ใคร เพราะไมเ่ คยตดั สินใครถูกใครผิด
มีหนา้ ที่เตือนสติ บางทจี มปลกั อยกู่ บั อุดมการณ์น้นั ก็คิดวา่
เป็นปัญญา ไมใ่ ช่ เป็นความหลงอีกอยา่ งนึง หลงละเอียด
ติดดีดว้ ย ถา้ ยงั เขา้ ไม่ถึงนานาจิตตงั แลว้ น่ิงเฉยตาลึงทอง
เอาตวั เองใหแ้ ตกฉานกอ่ น พลาดพล้งั ไป สร้างกรรมโดย
ไม่รู้ตวั เพราะวา่ แตล่ ะคนเกิดมาก็ไม่เหมือนกนั ลกู ฝาแฝด
ไม่เหมือนกนั หนา้ ตาคลา้ ยกนั พนั ธุกรรมเหมือนกนั พอ่ แม่
เดียวกนั แตก่ รรมพนั ธุท์ ่ีเคา้ สร้างมามนั ไม่เหมอื นกนั

ในหมู่บา้ นน้ีเคา้ จนอยดู่ ี ๆ นกั วิชาการมาสอนให้
เคา้ ยากจน เมื่อเคา้ มแี ลว้ เคา้ กอ็ ยากจะไดอ้ ีก พออยากได้
ก็ไปเส่ียงเป็นเส่ียงตาย บางคนที่ไหนมีเงินปล่อยกูเ้ มื่อไหร่

15

กกู หู้ มด กูแ้ ลว้ ไม่รู้ทาอะไร กเู้ คา้ มากป็ ลอ่ ยกอู้ ีก คิดวา่
ดอกเบ้ียถกู มาปลอ่ ยดอกเบ้ียแพง โดนโกงอีก พอ่ ครูอบรม
อยบู่ อ่ ย ๆ คนเคา้ เดือดร้อน มาขอความช่วยเหลือ เราไม่มี
กาลงั เราก็ไม่ตอ้ งใหเ้ คา้ อนั น้ีไม่ใช่ ไม่ไดช้ ่วยกลบั ซ้าเติม
เคา้ อีก บอกดอกเบ้ียเคา้ มาก ๆ กต็ อ้ งรับกรรม บาปนะ ทาให้
เคา้ ตอ้ งแบกรับภาระมากข้ึน น่ีความอยากของคนแลว้ กรรม
เม่ือไหร่มนั จะหมด คือบญุ มีไดม้ าเจอแลว้ แตก่ รรมมนั บงั

พ่อครูไมก่ ลา้ คาดหวงั อยทู่ ี่น่ีเราก็แคส่ ร้างงาน เพอื่
ไม่อยากใหเ้ คา้ ทิง้ ถ่ินฐาน ปัญหาหยา่ ร้างมีเยอะมาก ผวั ไป
ทางเมียไปทาง เด็ก ๆ ถกู ทอดทิ้ง แลว้ สังคมจะเป็นอยา่ งไร
ชีวิตเรามีความหมาย กวา่ จะไดเ้ กิดเป็นมนุษยผ์ ปู้ ระเสริฐ
หุ่นยนตต์ ีมนั ก็ไม่รู้จกั เจบ็ เรามีเลือดเน้ือ มสี มอง มีอะไร
ดว้ ยตวั เราเอง แลว้ ไปทาตวั เหมือนหุ่นยนตไ์ มร่ ู้เรื่อง เราโง่
ไปจมปลกั อยกู่ บั อารมณ์บา้ บอ รักแบบไม่มีเหตผุ ล รักแบบ
หลงงมงาย รักแบบเห็นแก่ตวั เธอตอ้ งเป็นของช้นั เธอเป็น
ของคนอื่นช้นั จะไม่รัก มนั รักกนั แบบไหน ถา้ รักจริง เคา้ ไป
มีความสุขเธอตอ้ งดีใจสิ มนั เป็นความหลง มนั ไมใ่ ช่รัก

16

พระพทุ ธเจา้ ถึงไม่ไดพ้ ดู คาวา่ รัก พูดคาวา่ เมตตา กรุณา
มทุ ิตา อเุ บกขา ไม่มีเงื่อนไขบริสุทธ์ิ

จะปลดปลอ่ ยตวั เองใหเ้ ป็นอิสระ ก็ง่ายมาก ถา้ ยงั
ไมอ่ ิสระเตม็ ท่ี คาวา่ วาง แลว้ มนั กว็ า่ ง ก็วางสิ ที่มนั ไม่อิสระ
เพราะเราไม่ยอมวางเทา่ น้นั เอง วาง เดี๋ยวคิดถึงมนั ก็ยกข้ึน
มาอีก วาง วาง หยดุ วาง แลว้ มนั จะยงั ไง เวลาวางมนั ก็เบา
เวลายกมนั ก็หนกั มนั กเ็ บื่อ ๆ อยาก ๆ สุดทา้ ยฆา่ มนั ทิง้
คนท่ีมนั ไม่ยอมวาง ไมใ่ ช่เอาปื นไปยงิ มนั ติดคุก แบบน้นั
มนั ไม่อิสระ ตอ้ งฆา่ อตั ตาเราทิง้ ตวั น้ีเป็นตวั ตน้ เหตทุ ้งั หมด

17

ท่ีมา : เร่ือง จิตสานึก
บรรยายโดย พ่อครูบัญชา ต้ังวงษ์ไชย
ศูนย์พลาญข่อย 9 ตุลาคม 2559

YouTube จิตสานกึ 9ตค59

www.plarnkhoi.com
Facebook ศูนยพ์ ลาญขอ่ ย