MYSTERIOUS
WOMEN'S COSTUME DESIGN BEAUTIFUL
PROJECT FROM THE CLOTH
FACTORY WOMAN
Bangkok MANASANAN
University .LUAN
PRE THESIS NO.1620800944
PRE THESIS
TABLE OF
CONTENTบทที่ 1 บทนำ
ความเป็นมาและความสำคัญของปัญหา
วัตถุประสงค์ของการศึกษา
ขอบเขตของการศึกษา
01 ประโยชน์ที่จัได้รับจากการศึกษา
นิยามศัพท์เฉพาะ 02
04
DIVIDED บทที่ 2 เอกสารของการวิจัย
ขยะมูลฝอย
BY ขยะเศษผ้า
ศิลปะภาพลวงตา
03TOPIC มังงะ
อาจาร์ยจุนจิ อิโต้
บทที่ 3 กลุ่มเป้าหมายในงานวิจัย
การเลือกกลุ่มเป้าหมายของสินค้า
MUSE analysis
แบบสอบถาม
Paper doll data set 100 look
บทที่ 4 วิธีดำเนินโครงงาน
Inspiration
Technique / Details
Materials
Mood board
PRE THESIS Sketch design
บรรณานุกรม
CHCHAPTER ONENE
APTER O
PRE THESIS
CHAPTER ONE CH APTERONE
ความเป็นมาและความสำคัญของปัญหา ดังนั้นการออกแบบในครั้งนี้จะมีหัวข้อหลักในการ
วิจัยทั้งหมด3หัวข้อ ทั้งหมดที่กล่าวมาล้วนเป็นแรง
ขยะ มีหลายประเภทมากที่เกิดขึ้นบนโลกใบนี้ แต่ถ้าจะให้ บันดาลใจในการออกแบบ ทั้งปัญหาที่เกิดขึ้นในชีวิต
พูดถึงขยะที่ใกล้ตัวของเรามากที่สุด คงเป็น ขยะเศษผ้ากองโต ประจำ ทั้งความชอบส่วนตัวมารวมกัน การนำสิ่งที่
ที่เกิดขึ้นภายในโรงงานของตัวดิฉัน ขยะกองโตยังเกิดขึ้นอีกทั่ว เป็นปัญหาและความชอบมาทำให้มีมูลค่าและเกิด
ทุกมุมโลก ไม่ว่าจะเป็นเศษผ้า เศษอาหาร เศษพลาสติก ฯลฯ ประโยชน์ในงานแฟชั่น ขอบเขตในการทำโครงการ
จึงเป็นจุดสนใจในการวิจัยในครั้งนี้ ได้แก่ ศึกษาทดลองกระบวนการและเทรนแฟชั่น
ของกลุ่ม Gen Y
ปัจจุบันโลกของเรามีปัญหาเกี่ยวกับทรัพยากรขยะเป็นอย่าง
มาก เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นและกำจัดในทุกๆวินาที บวกกับบ้านดิฉัน
เปิดโรงงานเกี่ยวกับเศษผ้า เลยคุ้นเคยและเห็นสิ่งนี้มาโดย
ตลอด จึงเป็นในแรงบันดาลใจในการออกแบบครั้งนี้ร่วมกับได้
รับแรงบันดาลใจอีกด้านหนึ่งคือ ศิลปะภาพวาดหรือหนังสือ
การ์ตูนญี่ปุ่นที่ชื่อ “โทมิเอะ (TOMIE)” ของอาจารย์ จุนจิ อิโต้
เป็นหนังสือการ์ตูนแนวสยองขวัญ ระทึกขวัญ “ทำไมถึงบอก
ว่าหนังสือการ์ตูนเป็นศิลปะภาพวาด”
เพราะลายเส้นของแต่ละอาจารย์แต่ละเรื่องนั้นไม่เหมือนกัน
เลย ลายเส้นของอาจารย์จุนจิ อิโต้ก็เป็นอีกหนึ่งแรงบันดาลใจ
ในการออกแบบครั้งนี้ด้วยเหมือนกัน โครงการของดิฉันมีชื่อว่า
“ โครงการออกแบบเครื่องประกอบเครื่องแต่งกายสตรี จาก
โรงงานเศษผ้า โดยได้รับแรงบันดาลใจมาจากศิลปะ
ภาพลวงตาและศิลปะภาพวาดหนังสือการ์ตูน โทมิเอะ จาก
ประเทศญี่ปุ่น”
PRE THESIS
R ONEวัตุประสงค์ของการศึกษาHAPTE
การวิจัยครั้งนี้มีจุดประสงค์เพื่อศึกษาหาแนวทางการแก้ไขปัญหาขยะเศษผ้าและนำความชอบที่ได้รับแรง
บันดาลใจมาจากหนังสือการ์ตูนญี่ปุ่นมาใช้ในการออกแบบร่วมกับงานแฟชั่นเพื่อให้เข้ากับวัยรุ่น Gen Yใน
Cเมืองที่สนใจ Accessories
เพื่อศึกษาการแยกขยะแต่ละประเภทให้เหมาะสมกับการออกแบบ
เพื่อศึกษาพฤติกรรมของวัยรุ่น Gen y ที่ชอบและใช้ Accessories
เพื่อศึกษากลุ่มลูกค้าในอนาคต
เพื่อศึกษาความชอบของคนกลุ่มที่อ่านหนังสือการ์ตูนญี่ปุ่นแนวสยองขวัญ
ขอบเขตของการศึกษา
กลุ่มประชาชนที่ศึกษา คือ วันรุ่นช่วง 18-30 ปี ที่ใช้ชีวิตอยู่ในเมืองและกิจกรรม เช่น การออกสังคม
สร้างสรรค์ ไปห้างสรรพสินค้า และแหล่งศูนย์รวมการทำกิจกรรมต่างๆของวัยรุ่นที่อยู่ในเมือง
สถานที่การศึกษา คือ แหล่งศูนย์รวมการทำกิจกรรมต่างๆ เช่น ห้างสรรพสินค้า คาเฟ่ สถานที่ท่องเที่ยวที่
ดัง สถานที่ถ่ายรูปต่างๆ
ระยะเวลาที่ทำการศึกษา คือ เดือนตุลาคม - เดือนธันวาคม 2565
วิธีการศึกษา คือ กรอกแบบสอบถามเพื่อให้วัยรุ่นได้แสดงความคิดเห็นทั้งแบบเขียนและกรอกแบบฟอร์ม
ขอบเขตของสินค้า คือ street fashions cyblepunk และแฟชั่นที่นำขยะเศษผ้ามาผสมผสานให้เกิดสินค้า
ใหม่ๆ
PRE THESIS
นิยามศัพท์เฉพาะCH APTER
A must item หมายถึง แบบโครงสร้างของ
Accessories ที่ต้องมีในงานออกแบบ ONE
Techniques / Details (เทคนิค ดีเทล) หมาย
ถึง รายละเอียดที่เป็นจุดเด่นของงานออกแบบ
หรือลักษณะพิเศษ
Streets fashion (แฟชั่นแนวสตรีท) หมายถึง
แนวเสื้อผ้าหรือเครื่องประกอบที่มีความเรียบ
ง่าย คล่องตัว แต่มีความแปลกใหม่และดูดี
Cyblepunk (แฟชั่นแนวไซเบอร์พังก์) หมาย
ถึง แนวเสื้อผ้าหรือเครื่องประกอบแฟชั่นที่ลบ
เส้นแบ่งระหว่างความจริงกับความฝัน เป็น
สไตล์ที่เหมือนกับว่าเราอยู่ในอีกมิตินึง ผสม
ความไฮเทคและชีวิตคุณภาพต่ำเข้าด้วยกัน
และเมื่อแต่งออกมาแล้วก็จะให้ความรู้สึก
เหมือนกับเป็นตัวละครในเกม
Reduce (ลด) หมายถึง ลดการบริโภค
ทรัพยากรต่างๆ
Upcycle หมายถึง การเพิ่มมูลค่า การนำเศษ
วัสดุต่างๆมาผสมผสานใหม่
มังงะ หมายถึง หนังสือการ์ตูนญี่ปุ่น มีลักษณะ
เป็นภาพวาดด้วยมือ ลายเส้นดำ กับกระดาษสี
ขาวหรือเนื้อ
PRE THESIS ประโยชน์ที่ได้รับจากการศึกษา
ประโยชน์ที่ได้จากการทำวิจัยใรครั้งนี้ทำให้ผู้วิจัย
ได้ศึกษาเกี่ยวกับขยะเศษผ้า แยกแยะ และพัฒนา
ขยะเศษผ้าได้ รวมถึงได้รู้ข้อมูลเชิงลึกในเรื่องของ
ศิลปะภาพลวงตาและศิลปะภาพวาดหนังสือ
การ์ตูนญี่ปุ่น และได้รู้ถึงผลกระทบต่างๆของ
ปัญหาที่เกิดขึ้น ทำให้ผู้วิจัยได้เล็งเห็นถึงปัญหา
ทั้งหมดและมีความคิดที่อยากจะแก้ไขปัญหาขยะ
เศษผ้าที่เกิดขึ้นที่มีแนวโน้มที่จะเพิ่มขึ้นในทุกๆ
วินาทีและทุกๆปีในอนาคต
C
CH
H
AAC
P P H
T A
ETP
RET
TE
WR R
OTT
W
WO
PRE THESIS O
TER T HAP
PRE THESIS AP TER TWO
RARGAWASTEG WASTEขยะมูลฝอย
ขยะมูลฝอย (waste) หมายถึงสิ่งของเหลือทิ้งจากกระบวนการผลิตและ
อุปโภคซึ่งเสื่อมสภาพจน ใช้การไม่ได้หรือไม่ต้องการใช้แล้ว บางชนิดเป็น
ของแข็งหรือกากของเสีย (Solid Waste) มีผลเสียต่อสุขภาพ ทางกายและ
จิตใจเนื่องจากความสกปรกเป็นแหล่งเพาะเชื้อโรคทำให้เกิดมลพิษและ
ทัศนะอุจาด
โดยปัจจุบันปริมาณขยะมูลฝอยทั่วประเทศมี 27.40 ล้านตัน คนไทย 1
คน สร้างขยะโดยเฉลี่ย 1.13 กิโลกรัมต่อวัน ส่วนการกำจัดขยะมูลฝอยถูก
ต้อง 11.70 ล้านตัน และนำกลับมาใช้ประโยชน์ 8.52 ล้านตัน
ประเภทของขยะมูลฝอย องค์ประกอบของขยะมูลฝอย
ประเภทมูลฝอยที่จำแนกกันทั่วไป มี 4 ประเภท องค์ประกอบของขยะจะเปลี่ยนไปตามสภาพของ
มูลฝอยอินทรีย์ เป็นสิ่งที่ย่อยได้ง่าย เช่น เศษอาหาร ผัก ผลไม้ ภูมิอากาศ ฤดูกาล และพฤติกรรมทางเศรษฐกิจ
หญ้า ใบไม้ กิ่งไม้ ซากพืช ซากสัตว์ เป็นต้น สังคม วิถีชีวิตตลอดจนอุปนิสัยและแบบแผนใน
มูลฝอยรีไซเคิล เป็นสิ่งที่ยังมีประโยชน์สามารถนำไปแปรรูป การบริโภคของแต่ละชุมชน/เมือง โดยทั่วไปมีองค์
กลับมาใช้ใหม่ เช่น กระดาษ พลาสติก แก้ว โลหะ กล่องเครื่อง ประกอบแตกต่างกันไป อย่างไรก็ตามขยะมูลฝอย
ดื่มแบบ UHT กระป๋อง และแผ่นซีดี เป็นต้น ที่มีแหล่งกำเนิดมาจากชุมชนมีองค์ประกอบหลัก
มูลฝอยอันตราย เป็นสิ่งที่มีองค์ประกอบหรือปนเปื้อนสาร อยู่ด้วย กัน 4 ประเภท คือ
อันตรายวัตถุมีพิษ วัตถุกัดกร่อน วัตถุติดเชื้อและวัตถุไวไฟ เช่น
ถ่านไฟฉาย แบตเตอรี่ หลอดไฟฟลูออเรสเซนต์ ขวดน้ำยาล้าง ขยะอินทรีย์ที่สามารถย่อยสลายได้ เช่น
ห้องน้ำและกระป๋องสเปรย์ เป็นต้น เศษอาหาร เศษใบไม้ เศษหญ้า (50%)
มูลฝอยทั่วไป หมายถึง สิ่งอื่นๆนอกเหนือจากข้างต้น อาจนำ ขยะรีไซเคิล เช่น แก้ว กระดาษ โลหะ
มาใช้ใหม่ได้ แต่ย่อยสลายยาก ไม่คุ้มค่าในการแปรรูปกลับมาใช้ พลาสติก อะลูมิเนียม และ ยาง (30%)
ใหม่ เช่น เศษผ้า เศษหนัง ซองบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป พลาสติกห่อ ขยะอันตรายหรือของเสียอันตรายจาก
ขนม เป็นต้น ชุมชน เช่น ถ่านไฟฉาย หลอดไฟฟ้า (3%)
ขยะทั่วไป เช่น เศษผ้า เศษไม้ เศษวัสดุ
ก่อสร้าง เถ้าจาการเผาไหม้และอื่นๆ (17%)
สาเหตุที่ทำให้เกิดปัญหาขยะมูลฝอย
ความมักง่ายและขาดจิตสำนึกถึงผลเสียที่จะเกิดขึ้น เป็น
สาเหตุที่พบบ่อยมากซึ่งจะเห็นได้จากการทิ้งขยะลงตามพื้น
หรือแหล่งน้ำโดยไม่ทิ้งลงในถังรองรับที่จัดไว้ให้และโรงงาน
อุตสาหกรรมบางแห่งลักลอบนำสิ่งปฏิกูลไปทิ้งตามที่ว่างเปล่า
การผลิตหรือใช้สิ่งของมากเกินความจำเป็น เช่น การผลิต
สินค้าที่มีกระดาษหรือพลาสติกหุ้มหลายชั้น และการซื้อส้ินค้า
โดยห่อแยกหรือใส่ถุงพลาสติกหลายถุงทำให้มีขยะปริมาณ
มาก
การเก็บและทำลายหรือนำขยะไปใช้ประโยชน์ไม่มี
ประสิทธิภาพ จึงมีขยะตกค้างกองหมักหนมและส่งกลิ่นเหม็น
ไปทั่วบริเวณจนก่อปัญหามลพิษให้กับสิ่งแวดล้อม
ปัญหาขยะเศษผ้า ขยะเศษผ้า
C ที่ผ่านมา เรามักเข้าใจว่าอุตสาหกรรมน้ำมันและพลาสติกเป็นต้นตอทำร้าย
H
A สิ่งแวดล้อม แต่เราลืมนึกไปว่า อุตสาหกรรม”เสื้อผ้า”ก็มีส่วนเป็นต้นตอทำร้าย
P
T สิ่งแวดล้อมได้เหมือนกัน ลองนึกดู บนโลกมีประชากรมาก ทุกคนยังต้องส่วมใส่
E
R เสื้อผ้าทในทุกๆวัน และยังซื้อเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ สิ่งเหล่านี้จึงเกิดเป็นปัญหาอย่างนึ่ง
T
W ที่ต้องแก้ไข
O
จากโรงงาน
PRE THESIS
เศษผ้าประเภทนี้จะมาจากการผลิตเสื้อผ้า ตัดตอนจนเกินเป็นเศษชิ้นๆ ที่ไม่
สามารถนำมาผลิตเป็นเสื้อผ้าได้อีก แต่เศษผ้าบางส่วนยังสามารถนำไปทำเป็น
เศษผ้าเย็บวนใช้ในโรงงานอุตสาหกรรมต่างได้อีก เช่าผ้าคอตตอน ผ้ายืด ผ้าดิบ
แต่เศษผ้าอย่างอื่นที่ไม่สามารถทำประโยชน์ต่อได้ ก็กลายเป็นขยะเศษผ้าทันที
จากการบริโภค
เศษผ้าประเภทนี้มาจากการที่เราเราซื้อขายเสื้อผ้าในทุกๆวันของเรานี้แหละ
แต่จะเป็นเศษผ้าที่เป็นชิ้นๆที่ยังเต็มตัว แต่มันกลายเป็นขยะได้เพราะ เสื้อผ้าที่
เราไม่ใส่แล้วมันก็กลายเป็ขยะได้เหมือนกัน รวมไปถึงร้านค้าด้วย พอออก
collection ใหม่ถ้าขายไม่หมด เสื้อผ้าพวกนั้นก็ต้องถูกตีกลับไปยังโรงาานผลิต
เดิมและพร้อมจะทำให้มันเป็นขยะทันที
จากการทำ Hand made
เศษผ้าประเภทนี้มาจากการทำของประดิษฐ์ พวกปักต่างๆ จะเป็นเศษผ้าที่มี
ลักษณะเป็นเส้นด้ายต่างๆ เศษผ้าชิ้นเล็กมาก จนทำให้ไม่สามารถไปทำอย่างอื่น
ได้
PRE THESIS
ศิลปะภาพลวงตา PRE THESIS
เพราะศิลปะไม่จำเป็นต้องอยู่เพียงในกระดาษ หรือผืนผ้าใบ ไอ
เดียใหม่ๆ จากศิลปินจึงเกิดขึ้นมากมายไม่หยุดหย่อน วันนี้เราขอ
เสนอบทความเกี่ยวกับการใช้เทคนิค ความเชี่ยวชาญในการเนรมิต
ภาพลงบนพื้นผิวเรียบและสถาปัตยกรรมต่างๆ ให้กลายเป็น “ภาพ
3 มิติ หรือ ภาพลวงตา” ที่ให้ความรู้สึกที่เหมือนจริง และเต็มไป
ด้วยความคิดสร้างสรรค์ ที่ดูแล้วรับรองว่าต้องสร้างสีสันและความ
ประหลาดใจให้ทุกคนได้อย่างแน่นอน
โดยส่วนมากการสร้างภาพลวงตาในงานศิลปะจะถูกเรียกว่าเป็น
ศิลปะแนว Op Art (อ็อพ อาร์ต) หรือ ศิลปะลวงตา เป็นชื่อที่ย่อ
มาจากคำว่า อ็อพติเคิล อาร์ต (Optical Art) บางทีก็มีการเรียกว่า
เรทินัล อาร์ต (Retinal Art) ซึ่งหมายถึงศิลปะที่เกี่ยวกับสายตา
และการมองนั่นเอง
ศิลปะ Op Art เริ่มเข้ามามีอิทธิพลตั้งแต่ค.ศ 1960 เป็นวิธีการ
สร้างสรรค์งานที่คำนึงถึงความสัมพันธ์ระหว่างความลวงตากับพื้น
ผิวของภาพ และระหว่างความเข้าใจกับการมองเห็น จะเด่นมากใน
การสร้างภาพนามธรรมที่เน้นรูปทรงเรขาคณิตที่มีขอบและเส้น
รอบนอกที่คมชัด ทิศทางของรูปทรงและเส้นรอบนอกมักจะหักเห
ยักเยื้อง ลวงให้ตาของเราเห็นว่ามันกำลังเคลื่อนไหวอยู่ จุดสำคัญ
ที่สุดของภาพแบบนี้คือ เป็นภาพที่มีผลต่อการมอง ทำให้เกิดการ
ลวงตา
MANGA
漫画มังงะ (ญี่ปุ่น: ; โรมาจิ: manga) เป็นคำภาษาญี่ปุ่นสำหรับเรียกการ์ตูนช่อง สำหรับภายนอก
ประเทศญี่ปุ่น คำนี้ถูกใช้เรียกการ์ตูนช่องที่มาจากญี่ปุ่น มังงะพัฒนามาจากอุคิโยเอะและจิตรกรรมตะวันตก
และเริ่มคงรูปแบบที่เป็นอยู่ในปัจจุบันตั้งแต่หลังสงครามโลกครั้งที่สอง
มังงะที่ได้รับความนิยมสูงมักถูกนำไปสร้างเป็นอนิเมะ ละครโทรทัศน์ เนื้อหาของมังงะเหล่านั้นมักถูก
ดัดแปลงเพื่อให้เหมาะสมต่อการแพร่ภาพทางโทรทัศน์และเพื่อให้ถูกรสนิยมของผู้ชมทั่วไปมากขึ้น
ประวัติของมังงะ ในศตวรรษที่ 21 คำว่ามังงะเปลี่ยนความหมายเดิมมา
คำว่า มังงะ แปลตรงตัวว่า "ภาพตามอารมณ์" ถูกใช้อย่าง
กว้างขวางเป็นครั้งแรกหลังจากจิตรกรอุคิโยเอะชื่อโฮคุไซตี หมายถึงหนังสือการ์ตูน อย่างไรก็ดีคนญี่ปุ่นมักใช้คำนี้
พิมพ์หนังสือชื่อโฮคุไซมังงะในคริสต์ศตวรรษที่ 19 อย่างไร
ก็ดีนักประวัติศาสตร์บางกลุ่มเห็นว่ามังงะอาจมีประวัติ コミックスเรียกหนังสือการ์ตูนสำหรับเด็ก ส่วนหนังสือการ์ตูน
ยาวนานกว่านั้น โดยมีหลักฐานคือภาพจิกะ (แปลตรงตัวว่า ทั่วไปใช้คำว่า (คอมิกส์) ซึ่งเป็นคำ
"ภาพตลก") ซึ่งเป็นที่นิยมในศตวรรษที่ 12 มีลักษณะหลาย
ประการคล้ายคลึงกับมังงะในปัจจุบัน อาทิ การเน้นเนื้อ ทับศัพท์ของ comics ในภาษาอังกฤษ ในประเทศที่พูด
เรื่อง และการใช้เส้นที่เรียบง่ายแต่สละสลวย เป็นต้น
มังงะพัฒนามาจากการผสมผสานศิลปะการวาดภาพ ภาษาอังกฤษ มังงะ (manga) ถูกใช้เรียกหนังสือการ์ตูน
แบบอุคิโยเอะกับจิตรกรรมตะวันตก ความพยายามของ
ญี่ปุ่นที่จะพัฒนาตัวเองให้ทันกับมหาอำนาจตะวันตกในช่วง จากประเทศญี่ปุ่น ส่วนในประเทศไทยการใช้คำว่ามังงะ
ปลายศตวรรษที่ 19 ผลักดันให้ญี่ปุ่นนำเข้าวัฒนธรรมตะวัน
ตกหลาย ๆ รูปแบบ รวมทั้งการจ้างศิลปินตะวันตกมาสอน
ศิลปินญี่ปุ่นเกี่ยวกับองค์ประกอบพื้นฐานทางศิลปะ เช่น
เส้น รูปทรง และสี ซึ่งการวาดภาพแบบอุคิโยเอะไม่ให้
ความสำคัญเนื่องจากคิดว่าความรู้สึกโดยรวมของภาพ
สำคัญกว่า อย่างไรก็ดี มังงะที่เป็นที่รู้จักกันในปัจจุบันเริ่ม
ก่อตัวเป็นรูปเป็นร่างในช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่สองหลัง
จากที่รัฐบาลญี่ปุ่นถูกสหรัฐอเมริกาบังคับให้เปิดเสรีภาพแก่
สื่อมวลชน
PRE THESIS
ยังไม่เป็นที่แพร่หลายนัก
มังงะมีความสำคัญวัฒนธรรมญี่ปุ่นและได้รับ
การยอมรับจากคนญี่ปุ่นว่าเป็นวิจิตรศิลป์และ
วรรณกรรมรูปแบบหนึ่ง มังงะในปัจจุบันถูก
วิพากษ์วิจารณ์จากกลุ่มอนุรักษนิยมทั้งในญี่ปุ่น
และต่างประเทศอย่างกว้างขวางว่ามีความ
รุนแรงและเนื้อหาทางเพศปะปนอยู่มาก
อย่างไรก็ดี ประเทศญี่ปุ่นก็ยังไม่มีกฎหมายจัด
ระเบียบมังงะ เว้นแต่กฎหมายคลุมเครือฉบับ
หนึ่งที่กล่าวทำนองว่า "ห้ามผู้ใดจัดจำหน่ายสื่อ
ที่ขัดต่อความดีงามของสังคมจนเกินไป" เท่านั้น
นักวาดการ์ตูนในญี่ปุ่นจีงมีเสรีภาพที่จะเขียน
มังงะที่มีเนื้อหาทุกแนวสำหรับผู้อ่านทุกกลุ่ม
MANGA PRE THESIS
ลักษณะเฉพาะตัวของมังงะ
รูปในมังงะส่วนใหญ่จะเน้นเส้นมากกว่ารูปทรงและการให้แสงเงา การ
จัดช่องภาพจะไม่ตายตัวเหมือนการ์ตูนสี่ช่องหรือการ์ตูนช่องใน
หนังสือพิมพ์ การอ่านมังงะจะอ่านจากขวาไปซ้ายตามวิธีเขียนหนังสือ
แบบดั้งเดิมของญี่ปุ่น เป็นที่น่าสังเกตว่าตัวละครในมังงะมักจะดูเหมือน
คนตะวันตกหรือไม่ก็มีนัยน์ตาขนาดใหญ่ ความใหญ่ของตากลายมาเป็น
ลักษณะเด่นของมังงะและอนิเมะตั้งแต่ยุคปี 1960 เมื่อเทะซึกะ โอะซะ
มุ ผู้เขียนเรื่องแอสโตรบอยซึ่งได้รับการยกย่องว่าเป็นบิดาของมังงะใน
ปัจจุบัน เริ่มวาดตาของตัวละครแบบนั้น โดยเอาแบบมาจากตัวการ์ตูน
ของดิสนีย์ อย่างไรก็ดี ไม่ใช่ว่านักเขียนการ์ตูนทุกคนจะวาดตัวละครให้
มีตาใหญ่เสมอไป มังงะนั้นจะถูกแยกจาก comic อย่างเด่นชัดเพราะ
เป็นการเขียนเทคนิกการถ่ายทำภาพยนตร์ (cinematic style) โดยผู้
เขียนจะทำการเขียนภาพระยะไกลระยะใกล้ระยะประชิด เปลี่ยนมุม
มองและตัดต่อเนื้อหาเรื่องราวอย่างฉับไวโดยใช้เส้น speed เพิ่ม
ความเร็ว
MAN GA
การตีพิมพ์มังงะ
หนังสือการ์ตูนรายสัปดาห์ในญี่ปุ่นจะตีพิมพ์มังงะหลาย ๆ เรื่องพร้อมกัน โดยแต่ละเรื่องจะมีประมาณ 10 ถึง 40 หน้าต่อฉบับ
หนังสือเหล่านี้มักจะตีพิมพ์โดยใช้กระดาษคุณภาพต่ำและมีจำนวนหน้าตั้งแต่ 200 ถึง 850 หน้า นอกจากนี้บางครั้งยังตีพิมพ์
การ์ตูนจบในตอนและการ์ตูนสี่ช่อง มังงะเรื่องหนึ่ง ๆ อาจจะถูกตีพิมพ์อยู่หลายปีถ้าหากได้รับความนิยมสูง นักเขียนการ์ตูนส่วน
ใหญ่จะเริ่มต้นด้วยการเขียนการ์ตูนจบในตอนก่อนเพื่อสร้างชื่อเสียงให้ตัวเอง ซึ่งถ้าได้รับความนิยมก็จะได้เขียนมังงะเรื่องยาว
ต่อไป
หลังจากที่มังงะเรื่องหนึ่ง ๆ ถูกตีพิมพ์ไปได้ระยะหนึ่ง สำนักพิมพ์ก็จะรวบรวมมาตีพิมพ์เป็นหนังสือการ์ตูนรวมเล่ม (ญี่ปุ่น: ทัง
โคบง) โดยใช้กระดาษคุณภาพสูง เป็นประโยชน์ต่อผู้ที่ต้องการไล่ตามมังงะเรื่องที่กำลังตีพิมพ์อยู่หรือผู้ที่ไม่สะดวกกับการซื้อ
หนังสือการ์ตูนรายสัปดาห์ มังงะที่มีชื่อเสียงอาจจะถูกรวบรวมตีพิมพ์เป็นหนังสือการ์ตูน "ฉบับพิเศษ" ซึ่งอาจมีปกแข็ง พิมพ์ด้วย
หมึกสามสี หรือมีจำนวนตอนมากกว่าหนังสือการ์ตูนรวมเล่มทั่วไป โดยมีนักสะสมเป็นกลุ่มเป้าหมาย นอกจากนี้มังงะเก่า ๆ ยัง
ถูกนำมาตีพิมพ์ใหม่ด้วยกระดาษคุณภาพต่ำลงและจำหน่ายในราคาเล่มละประมาณ 100 เยนเพื่อแข่งกับมังงะมือสอง
มังงะโดยหลักแล้วจะแบ่งออกเป็นประเภทตามเพศและอายุของกลุ่มเป้าหมาย กล่าวคือหนังสือการ์ตูนสำหรับเด็กผู้ชาย
(โชเน็น) และสำหรับเด็กผู้หญิง (โชโจะ) จะมีรูปหน้าปกต่างกันอย่างเห็นได้ชัดและไม่วางขายบนชั้นหนังสือเดียวกัน
นักเขียนการ์ตูนบางคนจะเพิ่มหน้าพิเศษเรียกว่า โอมาเกะ (แปลตรงตัวว่า "ของแถม") ลงในหนังสือการ์ตูนรวมเล่ม โอมาเกะ
มักจะเล่าการออกแบบตัวละครและฉาก มีภาพร่างมังงะ หรือไม่ก็เป็นมังงะหรือข้อเขียนอีกเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับมังงะในเล่มเลย
โดจินชิคือมังงะที่ตีพิมพ์อย่างไม่เป็นทางการโดยผู้ติดตามมังงะ โดจินชิส่วนมากจะเขียนขึ้นโดยนำตัวละครและเนื้อเรื่องจากมัง
งะที่วางขายอยู่ในตลาดมาแต่งเติม หรือไม่ก็เขียนเนื้อเรื่องขึ้นมาใหม่แต่ยังใช้ตัวละครเดิมอยู่ ปัจจุบันในญี่ปุ่นมีบริษัทรวบรวมโด
จินชิของมังงะ อนิเมะ หรือเกมที่มีชื่อเสียงมาตีพิมพ์เป็นหนังสือการ์ตูน และมีร้านการ์ตูนจำนวนหนึ่งที่ขายแต่โดจินชิ คอมิเก็ต
เป็นเทศกาลขายตรงโดจินชิขนาดใหญ่ที่จัดขึ้นปีละสองครั้ง โดยมีศิลปินเข้าร่วมงานถึงกว่า 10,000 กลุ่มและมีผู้เข้าชมงาน
แต่ละครั้งไม่ต่ำกว่า 400,000 คน
ประเภทของมังงะ
ประเภทของมังงะที่จะกล่าวถึงต่อไปนี้สามารถนำไปใช้กับอนิเมะ, ละครโทรทัศน์และเกมได้ด้วย
เด็ก
อนิเมะและมังงะเด็ก หมายถึง อนิเมะและมังงะที่มีเด็กและเยาวชนที่มีอายุระหว่าง 1- 2 ปี เป็นกลุ่มเป้า
หมายหลัก การ์ตูนเหล่านี้จึงไม่มีความรุนแรง หรือความลามกอนาจารอยู่เลย โดยอาจสร้างขึ้นมาเพื่อการ
ศึกษา เพื่อให้ความบันเทิง หรือเพื่อเป็นการโฆษณาของเล่นทางอ้อม และอาจแบ่งย่อยออกได้เป็นการ์ตูน
สำหรับเด็กผู้ชาย และการ์ตูนสำหรับเด็กผู้หญิง
การ์ตูนสำหรับเด็กผู้ชายในปัจจุบันส่วนมากมีตัวละครหลักเป็นเด็กอายุประมาณ 2-3 ปี และมักมีเนื้อหา
เกี่ยวกับการผจญภัยหรือการแข่งขัน "กีฬา" ด้วยของเล่น เช่น รถแข่ง ลูกข่าง เป็นต้น หุ่นยนต์ยักษ์และสัตว์
ประหลาดเป็นสิ่งที่พบได้ทั่วไปในการ์ตูนประเภทนี้ เนื้อเรื่องส่วนมากจะเป็นไปในทำนองว่า เด็กธรรมดา
กลุ่มหนึ่งได้รับหุ่นยนต์ สัตว์ประหลาดผู้ช่วย หรืออุปกรณ์วิเศษอย่างหนึ่งมา และต้องใช้สิ่งนั้นต่อสู้เพื่อ
พิทักษ์ความสงบสุขของโลกหรือดินแดนวิเศษอีกดินแดนหนึ่ง
การ์ตูนสำหรับเด็กผู้หญิงส่วนใหญ่มักอยู่ในแนวสาวน้อยเวทมนตร์ กล่าวคือเด็กผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง
หรือกลุ่มหนึ่งซึ่งมักอยู่ ป.4-ม.3 ได้รับพลังวิเศษอย่างหนึ่งมาและต้องใช้พลังนั้นต่อสู้กับผู้ร้าย หรือไม่ก็ช่วย
เหลือเพื่อนและคนที่อยู่รอบข้าง สาวน้อยเวทมนตร์ทุกคนมักจะมีคฑาหรือตลับวิเศษใช้สำหรับแปลงร่างและ
เสกคาภา และผู้ช่วยเป็นสัตว์ประหลาดตัวเล็กน่ารัก
少女漫画โชโจะ เด็กวัยรุ่นหญิง ; โรมาจิ: Shōjo manga)
มังงะโชโจะ (ญี่ปุ่น:
少女เป็นมังงะที่มีกลุ่มเป้าหมายเป็นวัยรุ่นหญิง ซึ่งนำชื่อมาจากการ
ทับศัพท์คำว่า (shōjo) แปลตรงตัวว่า "สาวน้อย" มังงะ
โชโจะครอบคลุมไปในหลายด้าน ตั้งแต่ละครประวัติศาสตร์จนถึง
นิยายวิทยาศาสตร์ ส่วนใหญ่มักเน้นถึงความสัมพันธ์หรืออารมณ์
อันโรแมนติก
อย่างไรก็ตาม เมื่อกล่าวในมุมแคบ มังงะโชโจะไม่มีแนวของ
ตนเอง แต่บ่งชี้ถึงกลุ่มเป้าหมายประชากร การ์ตูนแนวโชโจะนั้น
มักสับสนกับการ์ตูนแนวบิโชโจะ (เด็กผู้หญิงสวย) ซึ่งหมายถึง
การ์ตูนญี่ปุ่นที่มีตัวละครหญิงที่มีหน้าตาและรูปร่างสวยงามเป็น
จุดขาย โดยมีผู้ชายเป็นกลุ่มเป้าหมาย
PRE THESIS
PRE THESIS
少年โชเน็ง เด็กวัยรุ่นชาย
โชเน็ง (ญี่ปุ่น: ; โรมาจิ: shōnen) แปลว่า "หนุ่มน้อย" ซึ่งหมายถึงผู้ชายอายุระหว่าง 12 ถึง 18 ปี[1]
สำหรับภายนอกประเทศญี่ปุ่น คำว่าโชเน็งถูกใช้เป็นคำเรียกการ์ตูนญี่ปุ่น ที่มีเด็กวัยรุ่นชายเป็นกลุ่มเป้าหมายหลัก มัง
งะโชเน็งเป็นการ์ตูนประเภทที่เป็นที่นิยมที่สุด และขายดีที่สุด
การ์ตูนญี่ปุ่นแนวโชเน็งส่วนใหญ่ เป็นเรื่องของการต่อสู้ (ไม่ว่าจะเป็นการรบราฆ่าฟัน หรือการต่อสู้ในสนามกีฬา)
และมักมีการแทรกมุขตลก เพื่อไม่ให้เรื่องหนักเกินไป ตัวละครหลักส่วนมากเป็นผู้ชาย ซึ่งจุดสำคัญของเรื่องมักเป็น
มิตรภาพระหว่างตัวละครชาย ขณะที่ตัวละครหญิงในเรื่อง ส่วนมากจะมีหน้าตาและรูปร่างสวยงามเกินความเป็นจริง
สไตล์ในการวาดภาพของการ์ตูนแนวโชเน็งจะไม่หวานแหวว และละเอียดอ่อนเหมือนกับการ์ตูนแนวโชโจ
การ์ตูนแนวโชเน็งหลาย ๆ เรื่องมีกลุ่มผู้ติดตามหญิงที่นำเนื้อเรื่องและตัวละครในเรื่องไปเขียนโดจินชิ และแฟนฟิก
ชั่น แนวยาโออิ และโชตะคอน
โจะเซ (เรดิโคมิ) ผู้หญิง
女性 レディーโจเซ (ญี่ปุ่น: ; โรมาจิ: Josei, รู้จักกันในชื่อ เลดีส์คอมิกส์ (อังกฤษ: ladies' comics; ญี่ปุ่น:
スコミック レディコミ) และในชื่อย่อว่า เรดิโกมิ (ญี่ปุ่น:
; โรมาจิ: redikomi) เป็นคำเรียกกลุ่มการ์ตูน
ญี่ปุ่นที่ก่อกำเนิดในคริสต์ทศวรรษ 1980 ในความหมายเฉพาะ โจเซ สื่อถึงมังงะที่มีกลุ่มเป้าหมายเป็นผู้หญิงวัยผู้ใหญ่ ซึ่ง
ตรงข้ามกับโชโจะที่มีกลุ่มเป้าหมายเป็นเด็กผู้หญิงและวัยรุ่นหญิงตอนปลาย[a] แต่ในเชิงปฏิบัติ การแยกระหว่าง โชโจะ
กับ โจเซ มักคลุมเครือ
การ์ตูนแนวโจะเซส่วนใหญ่จะเกี่ยวกับชีวิตประจำวันของผู้ใหญ่เพศหญิงในญี่ปุ่น แต่ก็มีบ้างเรื่องที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับ
นักเรียนมัธยม สไตล์การวาดภาพคล้ายกับการ์ตูนแนวโชโจะ แต่ตาไม่หวานและเป็นประกายเท่า และภาพโดยรวมดู
เหมือนจริงมากขึ้น การ์ตูนโจะเซจะเล่าเรื่องและมีมุมมองของความรักอย่างสมจริงสมจริงและบางครั้งก็มีเซ็กส์เป็นองค์
ประกอบของเรื่อง ผิดกับความรักในการ์ตูนโชโจะซึ่งมักเป็นความรักในอุดมคติในวัยเรียน การ์ตูนโจะเซอีกกลุ่มหนึ่งมี
เนื้อหาเกี่ยวกับความรักระหว่างผู้ชายกับผู้ชาย คล้าย ๆ กับการ์ตูนแนวยาโออิ โดยการ์ตูนเหล่านั้นจะมีเนื้อหาสมจริงสม
จังกว่าโดยเน้นเรื่องความเป็นจริงในชีวิตเป็นหลัก
青年เซเน็น ผู้ชาย
เซเน็ง (ญี่ปุ่น: ; โรมาจิ: seinen) เป็นแนวการ์ตูนญี่ปุ่นที่เน้นกลุ่มผู้ชายอายุ 18-25 ปีเป็นกลุ่มเป้าหมายหลัก มีเนื้อหา
ที่หลากหลาย เช่น แนวทดลอง แนวเน้นความน่ารักของตัวละครเป็นจุดขาย และแนวที่เน้นความรุนแรง ด้วยเหตุนี้การ์ตูนแนว
少女 少年เซเน็งหลายเรื่องจึงถูกจัดอยู่ในกลุ่มโชโจะ (ญี่ปุ่น: ; โรมาจิ: shoujo) และโชเน็น (ญี่ปุ่น: ; โรมาจิ: shounen)
ด้วย
การที่จะบอกว่าการ์ตูนเรื่องใดเป็นการ์ตูนเซเน็งคือการดูว่าตัวอักษรคันจิเป็นตัวอะไร ถ้ามีกำกับส่วนมากจะเป็นแนวเซเน็ง
ถ้าไม่มีแสดงว่าการ์ตูนเรื่องนั้นมีเป้าหมายเป็นกลุ่มอื่น การดูนิตยสารที่ตีพิมพ์ก็เป็นอีกวิธีหนึ่ง โดยนิตยสารการ์ตูนที่ขึ้นต้นชื่อ
ด้วยคำว่า "ยัง" (young) คือ ต่ำกว่า 16 ห้ามอ่าน มักจะเป็นนิตยสารการ์ตูนเซเน็ง เช่น ยังจัมป์ ยังแอนิมอล เป็นต้น นิตยสาร
การ์ตูนเซเน็ง อื่น ๆ ที่มีชื่อเสียง ได้แก่ อุลตร้าจัมป์ อาฟเตอร์นูน และบิ๊กคอมิก
JUNJI ITO
PRE THESIS
JUNJI ITO
PRE THESIS
ประวัติของอาจารย์ ผลงานของอาจารย์
伊藤 潤二จุนจิ อิโต้ (
) เป็นนักเขียนการ์ตูนชาว คลังสยองขวัญ
เป็นผลงานที่แฟนๆ อ. จุนจิ อิโต้ต้องรู้จักกันเป็นอย่างดีแน่นอน
ญี่ปุ่น เกิดเมื่อวันที่ 31 กรกฎาคมปี 1963 ที่จังหวัดกิฟุ เป็นหนังสือการ์ตูนที่รวบรวมเอาการ์ตูนแนวสยองขวัญสั่นประสาท
เอาไว้ มีจำนวนเล่ม 16 เล่มด้วยกัน ปัจจุบันถือลิขสิทธิ์ภาษาไทย
เริ่มวาดผลงานการ์ตูนแนวสยองขวัญจนเป็นที่รู้จักไป โดยทาง “รักพิมพ์” (11 เล่มจบ) โดยมีเรื่องเด่นๆ อย่าง “โทมิ
เอะ”
ทั่ว ซึ่งผลงานเปิดตัวของอ. จุนจิ อิโต้ที่รู้จักและมีชื่อ
โทมิเอะ
เสียงอย่าง ผลงานเรื่องนี้ถือเป็นการ์ตูนแนวสยองขวัญเรื่องแรกๆ ที่แฟนๆ
รู้จักกันอย่างดี เป็นเรื่องราวของ “โทมิเอะ” เด็กสาวผมยาวดำ
富江“โทมิเอะ” ( )ได้เริ่มตีพิมพ์เมื่อปี 1987 จนถึงปี สลวย ผู้ที่มีใบหน้าที่งดงามมาก… มากเสียจนรู้สึก “อยากฆ่า” เลย
うずま2010 จำนวน 3 เล่ม, “ก้นหอยมรณะ” ( ก็ว่าได้ เพราะความสวยของเธอ ทำให้ถูกบรรดาเพื่อนร่วมชั้นฆ่า
き)เริ่มตีพิมพ์เมื่อปี 1998 จนถึงปี 1999 จำนวน 3 ตายอย่างทารุณ แต่… เธอกลับสามารถฟื้นคืนชีพได้ทุกครั้ง และ
ギョเล่ม และ “ปลามรณะ” ( ) เริ่มตีพิมพ์เมื่อปี ทุกครั้งที่เธอตาย เธอจะเกิดใหม่จากซากศพของร่างเดิมไม่รู้จบ
2001 จนถึง 2002 จำนวน 2 เล่ม
PRE THESIS
PRE THESIS
T とえみ
O
M
I
E
PRE THESIS
STERIOUS,BEAUTIFUL WOMAN MY AN MY
PRE THESIS
STERIOUS,BEAUTIFUL WOM
เรื่องราวของโทมิเอะ เริ่มต้นจากมังงะความยาวเพียง 30 หน้า โดยฝีมือของ จุนจิ อิโต้ (Junji Ito) นักเขียนมังงะ
สยองขวัญ ซึ่งตอนนั้นเขายังทำงานเป็นช่างทันตกรรม แต่ด้วยความมุ่งมั่นอยากคว้า Kazuo Umezu Award ให้
ได้ เพราะเป็นรางวัลที่ตัดสินโดย อุเมะซุ คะซุโอะ ปรมาจารย์ผู้บุกเบิกเขียนมังงะสยองขวัญคนโปรดของเขา
อิโต้จึงแบ่งเวลาว่างระหว่างทำงานมาเขียนมังงะจนเสร็จแบบเฉียดฉิว แล้วความพยายามของอิโต้ก็ประสบผล
สำเร็จ มังงะเรื่องโทมิเอะได้รับรางวัลชมเชย เปิดทางให้เขาเริ่มต้นเส้นทางอาชีพนักเขียนมังงะอย่างเต็มตัว โทมิเอะ
จึงเป็นผลงานแรกที่ได้รับการตีพิมพ์ลงในนิตยสารสำหรับเด็กผู้หญิง Gakkan Halloween ฉบับเดือนกุมภาพันธ์
ปี 1987 จนถึงปี 2000 กลายเป็นตัวละครเอกสร้างชื่อให้อิโต้เป็นที่รู้จักในหมู่นักอ่านมังงะสยองขวัญทั่วโลก
โทมิเอะเกิดจากประสบการณ์สมัยมัธยมต้นของอิโต้ เขาจดจำความรู้สึกแปลกประหลาดที่เกิดขึ้นหลังสูญเสีย
เพื่อนในห้องไปอย่างกระทันหันเพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์ได้ดี จึงนำความรู้สึกนั้นมาเป็นแรงบันดาลใจช่วงเริ่มต้น
เรื่องในโทมิเอะ และเปลี่ยนเป็นตัวละครเด็กผู้หญิงแทน
とみえ ไม่มีใครรู้ประวัติที่แน่ชัดของโทมิเอะ อิโต้เองก็ไม่เคยเปิดเผยถึง
เรื่องนี้ เขาอาจตั้งใจทิ้งไว้เป็นปริศนา รู้แต่ว่าอิโต้สร้างโทมิเอะให้
บ่อยครั้งที่อิโต้ได้รับจดหมายจากนักอ่าน เป็นภาพแทน femme fatale หรือนางมารแพศยาผู้ใช้เสน่ห์
ผู้หญิง พวกเธอบอกทำนองเดียวกันว่า ยั่วยวนชายให้หลงใหล ภายใต้ความงามเบื้องหน้าจึงแฝงเร้นไว้
ใฝ่ฝันอยากเป็นผู้หญิงแบบโทมิเอะ ในมุม ซึ่งความลึกลับน่าค้นหา กว่าหนุ่มผู้อับโชคจะรู้ตัวว่าโทมิเอะคือ
มองของอิโต้ เขาคิดว่าเหตุผลที่คนชื่น หญิงอันตรายก็สายเสียแล้ว ทุกชีวิตที่เธอเข้าไปพัวพันด้วย มัก
ชอบตัวละครนี้ เพราะโทมิเอะมีสิ่งที่หาได้ จะต้องพบกับหายนะและความพินาศย่อยยับจนไม่เหลือชิ้นดี
ยากในชีวิตจริง นั่นคืออิสระที่จะใช้ชีวิต เป็นความสวยระดับสังหารยิ่งกว่าความเลวร้ายใดๆ
อย่างไรก็ได้ ไม่ต้องสนใจกฎเกณฑ์หรือ
กรอบสังคมใดๆ โทมิเอะมีชีวิตในแบบที่ PRE THESIS
เธอต้องการ ทุกอย่างหมุ่นรอบตัวเธอ
เพราะเธอวางตัวเองเป็นศูนย์กลาง
จักรวาล แม้เป็นคนเย่อหยิ่ง เอาแต่ใจ
และโอหังมากแค่ไหนก็ไม่ใช่ปัญหา เพราะ
เธอย่อมเป็นที่หมายปองของผู้ชายเสมอ
ความงาม คือคุณสมบัติข้อเดียวที่ทำให้โทมิเอะยืนอยู่บน MYSTERIOUS,BEAUTIFUL
WOMAN
ตำแหน่งที่เหนือกว่าทุกคน แค่ได้เห็นใบหน้าอันมีเอกลักษณ์
ตาเฉี่ยวคม ไฝที่หางตาข้างซ้าย ผมยาวสีดำขลับ ย่อมถูก
ครอบงำด้วยความรู้สึกสองขั้วตรงข้ามกัน คือ ความใคร่
สำหรับเพศชาย ส่วนเพศหญิงจะรู้สึกเกลียดชังและอิจฉาใน ผู้ชายทุกคนที่ข้องเกี่ยวกับโทมิเอะเชิงชู้สาวจะถูกกระตุ้นให้
ความสวยไร้ที่ติ เพราะโทมิเอะเป็นที่หมายปองของผู้ชายที่ รู้สึกต้องการครอบครองเธออย่างรุนแรง ถึงขนาดอยากฆ่า
พวกเธอแอบหลงรักหรือกำลังเป็นแฟนกันอยู่ เพื่อไม่ให้โทมิเอะตกไปเป็นของชายคนอื่น เช่นเดียวกับผู้ชาย
เมื่อโทมิเอะเอ่ยปากหว่านล้อมให้ผู้ชายสักคนหันมาสนใจ ต่อ ที่โทมิเอะเข้าไปเกี่ยวดองด้วยมักพบจุดจบเป็นความตาย
ให้มีแฟนหรือคู่ครองอยู่ก่อนหน้า เขาก็พร้อมหลงเธออย่างหัว โทมิเอะใช้ความสวยเป็นอำนาจบังคับให้ผู้ชายทำในสิ่งที่เธอ
ปักหัวปำ เสน่ห์ของโทมิเอะดึงดูดให้ผู้ชายยอมตกเป็นทาสรับ ต้องการ เธอปลุกปั่นจิตรกรให้ใช้เธอเป็นแบบวาดภาพ แต่
ใช้และเชื่อฟังคำของเธออย่างง่ายดาย ถ้าสั่งให้ไปฆ่าใครก็ เธอกลับเยอะเย้ยผลงานนั้นว่า วาดสวยได้ไม่ถึง 10% ของตัว
ย่อมทำได้ เธอด้วยซ้ำ ความสวยของเธอยังเป็นเหตุให้พี่น้องผู้ชายสี่คน
ห้ำหั่นกันเพื่อแย่งชิงเธอคนเดียว
‘กอดฉันหน่อย’ โทมิเอะหว่านเสน่ห์และ
ประเด็นนี้ มินะมิ โนะบุนะกะ (Minami Nobunaga) นักวิจา เป็นฝ่ายร้องขอให้ผู้ชายสนใจในตัวเธอทุก
รณ์มังงะให้ความเห็นว่า ความงามและการปลุกเค้าอารมณ์ของโท ครั้งที่มีโอกาส แม้ตัวเองจะอยู่ในสภาพดู
มิเอะ เช่น เป็นฝ่ายเข้าไปกอดจูบ ถึงเนื้อถึงตัวก่อน ทำให้ผู้ชายไม่ ไม่ได้แค่ไหน
อาจระงับใจหรือความรู้สึกลุ่มหลงทางเพศได้
เพราะโทมิเอะเป็นตัวละครที่มีลักษณะ Hypersexuality หรือ PRE THESIS
อาการใคร่ไม่รู้อิ่ม หมกมุ่นในกาม เธอเสพติดความต้องการทาง
เพศฉับพลันสุดโต่ง ซึ่งเกิดขึ้นได้ในทุกเพศ หากเกิดในเพศหญิงจะ
เรียกว่า Nymphomania (ในเพศชายเรียกว่า Satyriasis)
โทมิเอะทำให้ทุกคนคลั่งไคล้เธออย่างถึงที่สุด แล้วเธอจะเป็นฝ่าย
บอกเลิกหรือขอตีตัวออกห่างก่อน ด้วยความโกรธแค้นและไม่
อยากปล่อยให้โทมิเอะหลุดมือไป สุดท้ายบรรดาผู้ชายเหล่านั้นจะ
ลงมือฆ่า เธออย่างเลือดเย็น แต่ไม่ว่าจะถูกฆ่าสักกี่ครั้ง โทมิเอะจะ
ฟื้นคืนชีพกลับมาได้เสมอ
ความพึงพอใจที่ตนได้ตายโดยการถูกฆ่า เพื่อเกิดใหม่ซ้ำแล้วซ้ำ
เล่า สะท้อนแรงขับสัญชาตญาณแห่งชีวิตหรืออีรอส (Eros) และ
สัญชาตญาณแห่งความตายหรือทานาทอส (Thanatos)
ทั้งหมดอธิบายได้ด้วยแนวคิดจิตวิทยาของ ซิกมันด์ ฟรอยด์
(Sigmund Freud) จิตแพทย์ชาวออสเตรีย ผู้วางรากฐานทฤษฎี
จิตวิเคราะห์
PRE THESIS
PRE THESIS
APTER THRCHAPTER THREE CHAPTER THREE
H
PRE THESIS
ข้อมูลประชากร
คน Gen Y ในเมือง เป็นคนที่เติบโตขึ้นมาท่ามกลางยุคที่
เศรษฐกิจทั้งโลกกำลังเติบโตเป็นอย่างมาก การใช้คอมพิวเตอร์
และอินเตอร์เน็ท เริ่มเพิ่มบทบาทขึ้นแบบทวีคูณ เพื่อเปลี่ยน
พฤติกรรมการใช้ชีวิตของผู้คน เมื่อคนกลุ่มนี้เติบโตมาพร้อมกับ
การเติบโตของ Internet และ Social Media แน่นอนครับว่า
พวกเขาจะเชี่ยวชาญในเทคโนโลยี Online อย่างมาก เจ้าพ่อ
Face Book อย่างนาย Mark Zuckerberg ของเราก็เป็นคน
กลุ่มนี้ พวกเขาชอบงานด้านไอที ชอบใช้ความคิดสร้างสรรค์สิ่ง
ใหม่ ๆ และยังสามารถทำอะไรหลายๆอย่างได้ในเวลาเดียวกัน
เพราะชีวิตของพวกเขาต่างรายล้อมไปด้วย Smart Device
ขนาดต่างๆและ Application ที่ถูกออกแบบมามากมายเพื่อให้
ชีวิตง่ายขึ้น
อยู่ในช่วงวัยรุ่น-วัยทำงาน
ใช้ชีวิตในเมือง มีความสนใจในการตามเทนต่างของ
แฟชั่น รักในการแต่งตัว ช้อปปิ้ง ทำให้มีการอัพเดต
เรื่องการใช้ชีวิตและแฟชั่นในโซเชียลตลอดเวลา
“มีพฤติกรรมที่ชอบเข้าสังคม GENERA
ทั้งสังคมต่อหน้าและสังคมในโซ
เชียล รักการแต่งตัว และยังคง TION Y
เอกลักษณ์หรือสไล์ของตัวเอง
ชอบถ่ายรูปอัพเดตในโซเชียล
และมีผลกับโซเชียล”
Gen Y เป็นกลุ่มคนที่มีพลังในตัวเองมาก
ชอบคิดนอกกรอบ พวกเขามีความมั่นใจ
ในตัวเองสูง ดังนั้นไม่น่าแปลกใจที่คน
กลุ่มนี้ จะมีความสามารถในการใช้
นวัตกรรมใหม่ๆ โดยเฉพาะเทคโนโลยี
คอมพิวเตอร์และการสื่อสาร
อิเล็กทรอนิกส์ คนกลุ่มนี้ล้วนมีความรู้
และทักษะที่จำเป็นต่อการทำงานในโลก
ยุคไร้พรมแดนเช่นในปัจจุบัน ทั้งพวกเขา
ยังเป็นพวกที่ชอบพัฒนาตนเองอยู่เสมอ
อีกด้วย
คน Gen Y จะใช้อารมณ์เพื่อเลือกสรรสินค้า
สินค้าต้องมีรูปลักษณ์โดนใจ มีความ
สวยงามเหมาะกับ Lifestyle ของพวกเค้า
แต่พวกเค้าก็ยังใช้เหตุผลในการเลือกเสาะหา
ข้อมูลจาก Internet และ Social Media
เพื่อเลือกสรรคุณสมบัติและราคา รวมถึง
ร้านค้าเงื่ อนไขการซื้ อที่เขาพอใจที่สุด
พวกเขาช่างเลือก เพราะคนกลุ่มนี้มี
มาตรฐานสูงและรู้ว่ามีทางเลือกอีกมากจาก
ข้อมูลบนโลกออนไลน์จึงมักจะพิจารณา
เปรียบเทียบราคาและคุณภาพจนกว่าจะเจอ
ตัวเลือกที่ดีที่สุด
MUSE
คุณ JIFI เหมาะกับการเป็นMUSEในการออกแบบครั้งนี้มาก
ทั้งการแต่งตัว ทั้งสไตล์ ยังคงและเด่นเห็นได้ชัด การแต่งตัวเป็น
แนวสตรีทบวกกับไซเบอร์พังก์ แต่ก็ยังมีลุคทั้งยังตามเทรนยุค
ปัจจุบัน
ในโซเชียล ค่อนข้างมีชื่อเสียงในด้าน
แฟชั่นเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ไม่แปลกที่จะ
ผู้ติดตามมาก ส่วนใหญ่ที่ติดตามก็จะ
เป็นผู้ที่รักการแต่งตัวและชอบแนว
เดียวกับเธอ เธอเป็นผู้ให้ความรู้ใน
การMIX&MACTHในลุคต่างๆ
จากการเปลี่ยนแปลงของโครงสร้างทางสังคม เศรษฐกิจ ก่อ
ให้เกิดการเปลี่ยนแปลงของวิถีการดำเนินชีวิตของกลุ่มคนใน
เมือง ความเริญของสังคมปัจจุบันที่เติบโตขึ้น ก่อให้เกิดกลุ่ม
คนขึ้นกลางทัศนคติใหม่ มีกำลังซื้อสูง มีรสนิยมชมชอบ
ความแตกต่าง ต้องการแสดงออกถึงความมีตัวตนผ่านความ
งาม ที่เรียบง่ายแต่แฝงไว้ซึ่งรายละเอียดและความปราณีต
ในคุณค่างานฝีมือ
จากการสำรวจตลาดเครื่องประกอบเครื่องแต่งกายที่มีทั้งฟังชั่นแนว
สตรีทบวกกับไซเบอร์พังก์ ทำให้ผู้วิจัยได้พบช่องว่างของตลาดเครื่อง
ประกอบเครื่องแต่งกายนี้ว่า ยังไม่พบรูปทรงที่เรียบง่าย ธรรมดา
เบสิค และผู้คนส่วนมากคำนึงถึงรูปลักษณ์ภายนอกก่อนคำนึงถึง
ราคาของตัวสินค้าก่อนอีก ด้วยความที่ยุคสมัยนี้มีการเติบโตของ
ปัจจัยต่างๆที่รวดเร็ว
โดยบทที่3 ที่ผู้วิจัย จึงได้ทำการศึกษารายละเอียดของกลุ่ม
เป้าหมายเพื่อลักษณะทางกายภาพและจิตภาพ ดังนี้
ส่วนกราฟนี้ คนGEN Y มีสไตล์ กราฟนี้ทำให้เห็นได้ว่า คนGEN Y เล็งเห็นภาพลักษณ์ของ
ที่หลากหลายมาก อาจจะ สินค้าสำคัญกว่าการใช้งานต่างๆ อย่างที่เกริ่นไว้ตอนช่วง
มากกว่าที่กำหนดไว้ แต่ก็ไม่ แรก ยุคนี้มีการเติบโตของปัจจัยต่างๆที่รวดเร็ว เลยทำให้
เป็นอุปสรรคในการเลือกใช้ ภาพลักษณ์เป็นสิ่งแรกที่เรานึกถึง
สินค้าหรือผลิตภัณฑ์ที่แตกต่าง
กัน กราฟนี้ ช่วยทำให้ผู้
ออกแบบเห็นงาน
ออกแบบได้ชัดขึ้น เป็น
ข้อมูลหลักที่ใช้ในการ
ออกแบบรูปทรงและ
ฟังชั่นการทำงานของตัว
ผลิตภัณฑ์ได้ชัดขึ้น
YCHAPTER FOURM
METHODOLOG
ETHODOLOG