หากโลกนี้มันน่าเบื่อ โปรดเข้มเเข็งอีกนิดเพื่ออยู่ทำในสิ่งที่อยากทำ

48 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

“ ความเคยชินน่ะครบั ”

ผกู้ องภพทช่ี ะโงกหน้ามองไปอยา่ งระวงั ทงั้ สองหยบิ ปืนขน้ึ มาเตรยี มไวใ้ นทนั ทชี ายวยั สามสบิ เศษๆ
สวมเสอ้ื ยดื กางเกงขาสนั้ กาํ ลงั เดนิ เขา้ ไปในอพารต์ เมนตด์ งั กลา่ ว ผมทจ่ี ะเตรยี มเดนิ ออกไป แต่ผกู้ องภพก็
มารงั้ ไวเ้ พอ่ื หา้ มเสยี ก่อน

“ ทาํ ไมล่ะครบั ผ้กู อง ”

“ ให้มนั เข้าห้องไปก่อนครบั มนั จะได้ไม่มที างนี้ ”

เมอ่ื เป้าหมายเดนิ เขา้ ตกึ ไป ทงั้ สองจงึ ออกจากทซ่ี ุ่มอยู่ พวกเขากา้ วตามขน้ึ ไปอยา่ งชา้ ๆ

ภายในตกึ มลี กั ษณะเป็นรปู ตวั แอล มบี นั ไดขน้ึ ตกึ อยทู่ ป่ี ลายทางทงั้ สองดา้ น เศษขยะเกลอ่ื นทางเดนิ
ราวกบั ไม่มใี ครมาทาํ ความสะอาดนานหลายปี ไมน่ ่าเชอ่ื สถานทแ่ี ห่งน้จี ะมคี นอาศยั อยู่ แสงไฟทส่ี ่องตาม
ทางเดนิ สอ่ งไฟกะพรบิ ตดิ ๆ ดบั ๆ ผกู้ องภพทน่ี ําอยขู่ า้ งหน้าและผมเองทค่ี อยระวงั หลงั ชายผเู้ ป็นเป้าหมาย
ยนื อยหู่ น้าหอ้ งหนง่ึ บนชนั้ หก มนั ไขกญุ แจอยนู่ านคงเพราะความมดื ทาํ ใหห้ าลกู กญุ แจไดย้ ากลาํ บาก

เป้าหมายเปิดประตไู ดใ้ นจงั หวะท่ี ผกู้ องภพค่อยๆกา้ วไปอยา่ งชา้ ๆแตโ่ ชครา้ ยทเ่ี ทา้ เขาไปกระทบ
กบั กระป๋ องน้ําทว่ี างอยแู่ ถวนนั้ เป้าหมายหนั มามองเสยี งทด่ี งั ขน้ึ ตามสญั ชาตญาณ มนั เหน็ คนแปลกหน้าทงั้
สองและปืนของพวกเขา จงึ ไม่รอชา้ ทจ่ี ะรบี วงิ่ ไปอกี ดา้ นของทางเดนิ ในทนั ที

49 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

“ ตามเรว็ ! ”

ผกู้ องภพตะโกนลนั ่ ผมและผกู้ องภพวงิ่ ตามไปตดิ ๆ

สดุ ทางเดนิ อกี ฝัง่ มบี นั ไดอยู่ ผมทเ่ี หน็ เป้าหมายวงิ่ ขน้ึ ไปดา้ นบน ไมร่ อชา้ ทผ่ี มจะรบี วงิ่ ตามไป มนั อยู่
ห่างจากผมแค่เออ้ื มจงึ ตดั สนิ ใจควา้ จบั เขา้ ทข่ี าของมนั อกี ฝ่ายสะดดุ ลม้ ลงตรงบนั ได ผมยอ้ื ขาขา้ งนนั้ ไวแ้ น่น
มนั พลกิ ตวั กลบั มาแลว้ ถบี เขา้ ทห่ี น้าของไตรอยา่ งเตม็ แรง

เรายกมอื ขน้ึ บงั ไวท้ นั แต่กเ็ สยี หลกั ตามแรงกระแทก ผมพลาดและลม้ ลงกบั พน้ื มนั รบี ลุกหนีขน้ึ ไป
ไกลอยา่ งกบั นินจา สดุ ทา้ ยในวนั น้เี รากต็ ามจบั คนรา้ ยไมไ่ ดแ้ ตส่ ามวนั ตอ่ มาเรากส็ ามารถจบั กุมคนรา้ ยได้
เพยี งเพราะมนั ไปยนื ซอ้ื ขา้ วแกง

เร่อื งน้ถี อื เป็นคดแี รกๆทผ่ี มทท่ี าํ รว่ มกนั กบั ผกู้ องภพ ตงั้ แต่วนั นนั้ เรากร็ ่วมมอื มาดว้ ยกนั ตลอดถอื วา่
เป็นความทรงจาํ ทด่ี ี อยา่ งน้อยเพอ่ื นร่วมงานของผมกไ็ มไ่ ดแ้ ย่ ผมมองวา่ เขาเป็นพช่ี ายคนหนง่ึ ของผม

50 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

คดีที่ 13 เพ่ือนบ้าน

หญงิ สาวนงั ่ อา้ ปากหาวหวอดในขณะทส่ี ายตาจบั จอ้ งไปยงั กระดานซง่ึ ฉายวดิ โี อเกย่ี วกบั การเรยี น
การสอน มอื ไมท้ เ่ี ทา้ คางนนั้ อ่อนยวบจนไมส่ ามารถค้าํ ยนั คางมนไดอ้ กี ตอ่ ไป ผลกค็ อื เธอไดห้ ลบั สปั หงกลง
ไปทนั ที ชายหนุ่มทน่ี งั ่ ตงั้ ใจจดเลคเชอรอ์ ยนู่ นั้ จาํ ตอ้ งละสายตามามอง เพ่อื นสาวประเภทสองทน่ี งั ่ ขนาบอยู่
ดา้ นขวากลอกตาขน้ึ ดา้ นบนอยา่ งเสยี ไม่ได้

“แม่ส่งมาเรยี นนะไมใ่ ช่มานอน อีน่นุ มึงนี่ตลอดเลย”

สาวประเภทสองอดค่อนแคะใส่เพ่อื นทห่ี ลบั อยไู่ มไ่ ด้

ชายหนุ่มมองหญงิ สาวอยคู่ รหู่ น่งึ กอ่ นค่อยๆเออ้ื มมอื จะไปแตะไหล่หญงิ สาว แต่ดว้ ยความประหมา่
เขาเปลย่ี นใจมาใชป้ ากกาสะกดิ เธอแทน หญงิ สาวยกมอื ลบู หน้าลบู ตางวั เงยี ขน้ึ มาและเมอ่ื พบกบั สายตา
ตาํ หนขิ องเพอ่ื นสาวประเภทสอง เธอกไ็ ดแ้ ต่ยม้ิ เจ่อื นๆ

ชายหนุ่มหนั ไปจดงานต่อ เขาแอบหนั มามองหญงิ สาวแวบหน่ึง เธอดอู อ่ นเพลยี เน่ืองจากรบั งานกะ
ดกึ ทร่ี า้ นกาแฟบรเิ วณดา้ นหลงั มหาวทิ ยาลยั เขายม้ิ เงยี บๆคนเดยี ว ในใจคดิ เหน็ ใจทเ่ี ธอตอ้ งทาํ งานหนกั
เพอ่ื หาค่าเลา่ เรยี นครง่ึ หน่ึง เน่อื งจากเธออยกู่ บั แมแ่ ค่สองคน พ่อของเธอเสยี ชวี ติ ไปนานแลว้

เทา่ ทร่ี จู้ กั มกั คุน้ กนั มาในฐานะเพอ่ื นสนทิ กลมุ่ เดยี วกนั พที แอบชอบนุ่นมาตงั้ แตป่ ีหน่ึง ดว้ ยความท่ี
เธอเป็นคนรา่ เรงิ ออกจะหา้ วๆสกั หน่อย แตก่ เ็ ป็นคนอดทน สชู้ วี ติ ชว่ ยเหลอื คนอ่นื เป็นทร่ี กั ของเพ่อื นๆและ
อาจารยท์ กุ คนในภาควชิ า เวลาผ่านไปสกั พกั ใหญ่ๆกถ็ งึ เวลาทจ่ี ะตอ้ งกลบั

51 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

เพอ่ื นสาวประเภทสองขอตวั กลบั กอ่ นเน่ืองจากมสี อนพเิ ศษใหเ้ ดก็ ชายหนุ่มมองกลบั มายงั เพ่อื น
สาวคนสนทิ ในใจวางแผนหาเร่อื งไดใ้ กลช้ ดิ กบั เธอ

"หิวว่ะ" หญิงสาวบ่นขดั จงั หวะความคิด ซ่ึงเข้าทางเขาพอดิบพอดี

"เออ เอางีด้ ีมยั้ กรู ้วู ่ามงึ ขีเ้ กียจอ่าน กยู ินดีติวให้มึงได้นะ แลกกบั ..."

"แลกกบั อะไร.." น่นุ สนใจในข้อเสนอ

"เลี้ยงนํ้ากแู ก้วนึง โอเคนะ" ชายหนุ่มยิ้มแบบมีเลศนัย

"เอาร้านตาสว่างนะ กมู ีส่วนลด" หญิงสาวหยิบบตั รสะสมแต้มขึ้นมาโบก

"ได้!!! ดีเลย จดั ไป"

หลงั จากทเ่ี ขาและเธอไดไ้ ปนงั ่ ทบทวนหนงั สอื ดว้ ยกนั แลว้ พที มองนาฬกิ าทบ่ี อกเวลาสามทุม่ นุ่นจงึ
ขอตวั เม่อื รวู้ า่ ดกึ มากแลว้ ชายหนุ่มพยายามจะหาขอ้ อา้ งไปสง่ เธอทห่ี อ แต่หญงิ สาวบ่ายเบย่ี งอยา่ งจรงิ จงั

"มงึ ทาํ เพอ่ื กมู ามากแลว้ นะพที กขู อบใจมงึ มากๆ กกู ลบั เองได้ แค่น้ีไมเ่ ป็นไร"
เธอยม้ิ แลว้ จากนนั้ กเ็ รยี กวนิ มอเตอรไ์ ซคอ์ อกไป ทง้ิ ใหช้ ายหนุ่มยนื อยลู่ าํ พงั หน้ารา้ น
พที ถอนหายใจ เขายนื พงิ รถของตวั เอง เหมอ่ มองตามเพอ่ื นสาว

52 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

"ขออย่าให้แกเป็ นไรเลยนะ"

หญงิ สาวกระเดน็ ลงจากรถมอเตอรไ์ ซคท์ เ่ี ธอซอ้ นทา้ ยอยู่ ดว้ ยการถกู ถบี ลงขา้ งทาง เธอกลนั้ ใจไมใ่ ห้
รอ้ งทงั้ ๆทเ่ี จบ็ จุกสุดทน บบี แขนตวั เองดว้ ยความเจบ็ ปวด ไดแ้ ตน่ อนงอตวั อยกู่ บั พน้ื หญา้ รกทอ่ี ยบู่ นลานดนิ
ทราย ฝีเทา้ หนกั ๆย่าํ เดนิ ตามลงมายงั ทเ่ี กดิ เหตุ

เสยี งหายใจของอาชญากรเป็นจงั หวะอนั น่ารงั เกยี จ ไอรอ้ นและกลน่ิ ไมน่ ่าพสิ มยั ลอยฟุ้งออกมาจาก
ตวั มนั หญงิ สาวกดั รมิ ฝีปากตนเองจนเลอื ดไหล ตวั แขง็ กลนั้ เสยี งในลาํ คอสุดชวี ติ เม่อื มนั พยายามกระชาก
กระดมุ ของเธอออก มอื สากนนั้ ผอมเกรง็

ลบู ไลไ้ ปตามส่วนโคง้ เวา้ ของเธอดว้ ยความกระสนั อยาก ใคร่จะปลดปลอ่ ยพลงั ชวั ่ รา้ ยออกมา หญงิ
สาวซดั ฝ่นุ ใส่ตาของสตั วร์ า้ ยเตม็ กาํ ลงั มนั รอ้ งเสยี งหลงดว้ ยความเจบ็ ปวดระคายเคอื ง เผลอลุกยนื ขน้ึ เปะปะ
หมายจะควา้ ตวั เธอ หญงิ สาวลุกขน้ึ ซวนเซพรอ้ มกบั เงอ้ื ท่อนไมส้ าดใสก่ กหมู นั เขา้ อยา่ งจงั

มนั ลม้ ลงบดิ ตวั งอเรา่ ดว้ ยความเจบ็ ปวด หญงิ สาวกระหน่ําฟาดลงไปไมย่ งั้ ทบ่ี รเิ วณใบหน้าและทา้ ย
ทอยของมนั แสงจนั ทรส์ ะทอ้ นใหเ้ หน็ เลอื ดอาบหน้าคนรา้ ย พรอ้ มกนั นนั้ เธอจกิ ทง้ึ เสน้ ผมของมนั ขาดเป็น
กระจกุ ดว้ ยความโกรธแคน้ หญงิ สาวกง่ึ วงิ่ กง่ึ เขยกไปตามถนนสายเลก็ ๆทเ่ี ปลย่ี วรา้ ง

เธอใจชน้ื เม่อื เหน็ รา้ นคา้ เลก็ ๆรา้ นหน่งึ และบา้ นสองสามหลงั อยอู่ กี ไมไ่ กล เสยี งอนั สนั ่ ระรวั หลุดพน้
ปลายลน้ิ หวั ใจเตน้ ต่นื สบู ฉีดเตม็ ทด่ี ว้ ยสญั ชาตญาณการเอาชวี ติ รอด ไฟของแตล่ ะบา้ นสวา่ งขน้ึ มาแทบจะ
ในทนั ที เพราะเสยี งรอ้ งของเธอ หลายสปั ดาหผ์ า่ นไป หญงิ สาวเรม่ิ มอี าการดขี น้ึ จนสามารถกลบั มาเรยี นได้
ตามปกติ หญงิ สาวเดนิ ออกจากหอ้ งเรยี นอยา่ งชา้ ๆ ทนั ใดนนั้ เม่อื เธอเงยหน้าขน้ึ มา

53 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

ชายหนุ่มยนื อยทู่ ห่ี น้าประตู สหี น้าเครง่ เครยี ด

“ ขอโทษนะที่ดแู ลอะไรมงึ ไมไ่ ด้เลย ”

“ ทาํ ไม มงึ จะดแู ลกไู หมล่ะ ”

"....ฮะ?"

ชายหนุ่มตกใจกบั คาํ พดู ของหญงิ สาวเกรงวา่ สง่ิ ทเ่ี
ธอพดู มนั จะใชเ้ ร่อื งเดยี วกบั ทเ่ี ขาอยากทาํ มาทงั้ ชวี ติ หรอื ไหม

“ กด็ แู ลไง จะสารภาพรกั กลู ่ะสิ จงั หวะขอเป็นแฟนตอนนี้ดีเลยนะว่าไหม ”

ชายหนุ่มพดู พลางชท้ี ต่ี วั เขา หน้าแดงซา่ นดว้ ยความเขนิ อาย หญงิ สาวเหน็ กรยิ าของชายหนุ่มดงั นนั้
กห็ ลดุ หวั เราะขาํ พรวดออกมาทนั ที เธอทงั้ ยม้ิ ทงั้ เขนิ จนหน้าแดง ลกึ ๆในใจแลว้ เธอกช็ อบเขาเหมอื นกนั แตก่ ็
รอวนั ทช่ี ายหนุ่มจะมาสารภาพรกั แต่กค็ งนานเกนิ จะรอเธอเลยตอ้ งเป็นคนสารภาพรกั ไปเสยี เอง

54 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

“ แหม่ เก่งขนาดนนั้ เลยนะน่นุ ”

ผมไดย้ นื อยตู่ รงกาํ แพงบา้ นของผมทต่ี รงขา้ มเป็นบา้ นของนุ่น นุ่นเป็นเพอ่ื นบา้ นของผม เรามกั จะ
เจอกนั เสมอในตอนเชา้ นุ่นมกั จะเล่าเร่อื งเรยี นเร่อื งเพอ่ื นและทวั ่ ๆ ใหผ้ มฟังเสมอ ผมเองเปรยี บเหมอื นกบั
พช่ี ายแทๆ้ กว็ า่ ไดน้ ุ่นเป็นลกู สาวคนเดยี วของป้าออ้ ย และบา้ นป้าออ้ ยกใ็ จดกี บั บา้ นเรามากเคยมกี ารคยุ กนั
เล่นๆวา่ จะใหเ้ ราหมนั ่ กนั

ผมถงึ กบั ตอ้ งหา้ มความคดิ นนั้ ไวแ้ ทบไมท่ นั และวนั นน้ี ุ่นไดม้ าเล่าวา่ ตวั เองไดม้ แี ฟนแลว้ ผมกย็ นิ ดี
กบั น้องดว้ ย ขอใหเ้ ป็นน้องทน่ี ่ารกั แบบน้ีตลอดไป และอยา่ ใหม้ อี ะไรมาทาํ รา้ ยเธอไดอ้ กี ส่วนเรอ่ื งทน่ี ุ่นถูกทาํ
รา้ ยในวนั นนั้ ดหี น่อยทถ่ี นนตรงนนั้ มกี ลอ้ งวงจรและทางตาํ รวจกต็ ามจบั คนรา้ ยไดเ้ รยี บรอ้ ย

55 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

คดีที่ 14 เพราะวา่ ฉันเป็นแฟนคลบั

" ราํ คาญมึงว่ะ หบุ ปากไอ่สสั "

ทวติ ของใครสกั คนทถ่ี ูกรที วติ มาทห่ี น้าฟีตของฉนั ดเู พยี งเผนิ ๆมนั กเ็ ป็นถอ้ ยคาํ ทค่ี งปกตใิ นโลกทวติ
เตอรห์ ากมนั ไม่มรี ปู ประกอบเป็นใครสกั คนทฉ่ี นั คนุ้ ตา ฉนั ช่นื ชอบชายคนหน่ึงถ้าหากเราไดเ้ ป็นสว่ นหนง่ึ
ของกนั และกนั กค็ งจะดี ฉนั ชอบเขามานานพอๆกบั ชาไขม่ กุ สองสงิ่ น้เี ป็นสองสง่ิ ทฉ่ี นั รกั

เขาเป็นผชู้ ายหน้าตาดี เป็นคนตลก มอี ารมณ์ขนั ใครอยดู่ ว้ ยกอ็ ารมณ์ดี เขาชอบไปเทย่ี ว และ
หลายๆครงั้ ทเ่ี ขาไปเทย่ี วทไ่ี หนๆ เขากม็ กั จะไปกบั แกง๊ เพอ่ื นเสมอๆ จะเรยี กวา่ เป็นสสี นั ของกลมุ่ กว็ า่ ได้

ฉนั นงั ่ ดเู ขาอยเู่ สมอ ฉนั ไมใ่ ชผ่ รู้ า้ ยทค่ี อยตามตดิ เขา ทฉ่ี นั ทาํ กเ็ พยี งมองเขาผ่านแอปพลเิ คชนั สแี ดง
ทเ่ี รยี กวา่ Youtube เทา่ นนั้ แหละ จะเรยี กเขาวา่ " ยทู ปู เบอร์ " กค็ งได้ และฉนั คอื สงิ่ มชี วี ติ เลก็ ๆท่ี
เรยี กวา่ "แฟนคลบั " อนั ทจ่ี รงิ ตอนแรกฉนั ไมไ่ ดต้ งั้ ใจจะเป็นแฟนคลบั พวกเขาเตม็ ตวั

แต่พอไดเ้ หน็ ความเป็นกนั เองทพ่ี วกเขามใี หก้ บั แฟนคลบั อยา่ งพวกฉนั มนั ทาํ ใหเ้ ราตกหลมุ รกั เขา
ไดไ้ ม่ยากเลย ฉนั เฝ้าตดิ ตามเขามาอยพู่ กั ใหญ่ๆ เขาเป็นคนทส่ี รา้ งสสี นั ใหก้ บั แชแนลและเพอ่ื นๆในกลมุ่
เสมอๆ

เป็นทร่ี กั ของทุกคนจรงิ ๆอยมู่ าวนั หน่งึ ฉนั ไดข้ า่ วดวี า่ เขาเป็นหน่งึ ในผเู้ ขา้ แขง่ ขนั รายการดงั
รายการหน่ึงฉนั ดใี จมาก และเดาวา่ เขากค็ งดใี จกวา่ ฉนั เป็นสบิ เท่า เพราะน่มี นั คอื กา้ วสาํ คญั ทจ่ี ะทาํ ใหเ้ ขา
เป็นทร่ี จู้ กั เป็นทร่ี กั ของคนหมมู่ าก

56 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

เราตา่ งนบั วนั รอการออกอากาศของรายการน้ีกนั อยา่ งใจจดใจจอ่ และหลงั จากรายการออนแอรไ์ ป
ไดไ้ มน่ านนกั กเ็ กดิ กระแสกบั หนุ่มอารมณ์ดขี องเราจรงิ ๆดว้ ยละ่ แต่มนั เป็นกระแสในแงล่ บต่างๆน่าราํ คาญ ,
อยากไดแ้ อรไ์ ทมห์ รอ , ปลอม , กลบั ไปเถอะ, รกตาจงั ,พดู มาก , หบุ ปาก

ถอ้ ยคาํ มากมายถกู พมิ พแ์ ละตดิ แฮชแทก็ รายการ หากคณุ เป็นใครสกั คนทด่ี รู ายการน้ี คุณกจ็ ะได้
เหน็ คาํ พดู เหลา่ นนั้ อยา่ งแน่นอนแลว้ สาํ หรบั ตวั ผเู้ ขา้ แขง่ ขนั เองแน่นอนวา่ การเหน็ ขอ้ ความเหลา่ นนั้ มนั ไม่
ยากเลย

ทกุ ครงั้ ในการทาํ ทกุ กจิ กรรมของรายการ เขาเตม็ ทเ่ี สมอ ฉนั เหน็ ถงึ ความพยายามของเขามาตลอด
เหน็ วา่ เขาตงั้ ใจ เหน็ วา่ เขาเป็นตวั ของตวั เองในทกุ ๆการสมั ภาษณ์เขาไมต่ า่ งไปจากตอนทเ่ี ป็นยทู ปู เบอร์ เขา
ยงั เป็นเขาคนเดมิ ท่ี

ฉนั เคยเหน็ แตก่ ารตดั ตอ่ แอรไ์ ทมใ์ หเ้ ขาทเ่ี ยอะเสยี ยง่ิ กวา่ พธิ กี รรายการ มนั ทาํ ใหเ้ ขาไดร้ บั กระแสลบ
ไปเตม็ ๆเสยี อยา่ งนนั้ หากจะบอกวา่ เพราะฉนั เป็นแฟนคลบั เขาฉนั เขา้ ขา้ งเขา เพราะฉนั ชอบเขา

งนั้ ฉนั ขอตงั้ คาํ ถามกลบั สกั หน่อยไดไ้ หมคะ?
ฉันอยากถามว่า

"เราเอาอะไรมาตดั สินว่าเขาปลอม ?"
"เราเอาเกณฑไ์ หนมาตดั สินว่าเขาไมเ่ ป็นตวั เองทงั้ ที่ไม่ได้รจู้ กั มาก่อน?"

57 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

"แล้วเรามีสิทธ์ิอะไรไปว่าคนท่ีเราไมร่ ้จู กั เขามาก่อน?"
เขาไมใ่ ช่คนแรกท่ีถกู คนจาํ นวนมากตามด่า

เขาไมใ่ ช่คนแรกท่ีโดนพิษของการตดั ต่อ
เขาไม่ใช่คนแรกท่ีโดนโลกโซเชียลทาํ รา้ ย
มผี คู้ นอกี มากมายทถ่ี กู มองผ่านจอสเ่ี หลย่ี ม และถกู นําไปพมิ พด์ ่าอยา่ งเมามนั ในโลกอนิ เทอรเ์ น็ต

เขาไมใ่ ช่คนแรก
และไมใ่ ช่คนสดุ ท้าย
กล่มุ คนที่ใจร้ายใส่เขา กไ็ มใ่ ช่คนกล่มุ แรกท่ีเริ่มทาํ แบบนี้
และกจ็ ะไม่ใช่กล่มุ สดุ ท้ายด้วย

ในวนั หน่งึ ขา้ งหน้า หรอื เรว็ วนั น้เี ราอาจจะมองวา่ การดา่ การวจิ ารณ์คน เป็นเร่อื งปกตทิ ท่ี าํ ได้ เป็น
เรอ่ื งปกตทิ ช่ี นิ ตาสว่ นคนโดนด่ากต็ อ้ งทน ทนไม่ไดก้ ช็ ่างมงึ หลายตอ่ หลายครงั้ ทม่ี กี ารรณรงคเ์ กย่ี วกบั การ
ตอ่ ตา้ นการ บลู ลจ่ี ะมกี ระแสเหน็ ดว้ ยเสมอทุกคนจะพากนั พดู วา่

การบลู ลไ่ี มด่ ตี ่างๆแต่เมอ่ื กระแสมนั เรม่ิ จางหายไป ผคู้ นกพ็ รอ้ มจะลมื และเตรยี มตวั ดา่ ใครตอ่ ใครท่ี
โชครา้ ยมาอยใู่ นกระแสเชน่ เคยชว่ ยไมไ่ ด้ กซ็ วยเอง กท็ าํ ผดิ เองกระแสต่อตา้ นการบลู ลท่ี พ่ี ดู กนั หนกั หนา ก็
พรอ้ มจะลมื มนั ไปเสยี อยา่ งนนั้ อยา่ งน้สี นิ ะ ถงึ มปี ระโยคทใ่ี ครต่อใครมกั จะพดู กนั วา่

"คนไทยลืมงา่ ย"

58 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

ฉนั คดิ วา่ เราไมไ่ ดล้ มื งา่ ย เราแคห่ ลงลมื ในบางสง่ิ เพราะไมไ่ ดส้ นใจจะใชม้ นั เราจะจาํ มนั ได้ กต็ อ่ เม่อื
มใี ครพดู ถงึ มนั อกี ครงั้ ฉนั อยากใชช้ อ่ งทางน้ี ในการพดู ถงึ ไซเบอรบ์ ลู ลอ่ี กี ครงั้ ฉนั เองไม่ใชค่ นทม่ี ชี ่อื เสยี งโดง่
ดงั ไมไ่ ดม้ อี ทิ ธพิ ลมากพอทจ่ี ะชกั นําหรอื เปลา่ ประกาศใหใ้ ครตระหนกั ถงึ การบลู ล่ี สง่ิ ทฉ่ี นั หวงั กเ็ พยี งแค่
อยากใหค้ ุณทห่ี ลงเขา้ มารบั ชมถงึ ตรงน้ี ไดฉ้ ุกคดิ ขน้ึ มาวา่ คณุ เคยใจรา้ ยกบั ใครทเ่ี ราไมร่ จู้ กั ไวบ้ า้ ง?

ผมทน่ี งั ่ ดไู ลฟ์ สดของเพอ่ื นในเฟซบกุ๊ ของผม เธอชน่ื ชอบดาราทงั้ ไทยและตา่ งประเทศ ภาษาทใ่ี ช้
เรยี กกนั กค็ อื เป็นตง่ิ เธอไมเ่ คยสรา้ งความเดอื ดรอ้ นใหใ้ ครเท่าทผ่ี มเหน็ จรงิ ๆแลว้ เธอเป็นเพอ่ื นผมตงั้ แต่
สมยั มธั ยมเธอเป็นคนจติ ใจดี และพอเป็นวนั น้ที เ่ี ธอคงตอ้ งออกมาพดู สกั ครงั้ เร่อื งการบลู ล่ี ประเทศเรามอง
วา่ เป็นความเคยชนิ บางคนอาจไม่ไดต้ งั้ ใจ แตค่ ุณจะรไู้ หมวา่ คนพดู ไม่จาํ แตค่ นฟังกลบั ไมล่ มื

59 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

คดีท่ี 15 เหนื่อยไหม ?

“ น้องครบั ใจเยน็ ๆก่อนนะครบั ”

ใกลเ้ วลาพลบค่าํ ผคู้ นพลกุ พลา่ นยนื เป็นไทยมงุ ในทๆ่ี เดยี วเสยี งดงั อกึ กะทกึ คกึ โครม และผมเองก็
อยใู่ นทแ่ี หง่ น้เี หมอื นกบั ทกุ คน มเี ดก็ สาวคนหนง่ึ คดิ สนั้ จะฆา่ ตวั ตายในตอนน้เี ธอยนื อยรู่ ะเบยี งบนตกึ ชนั้ สอง
ของรา้ นทาํ ฟันแห่งหน่งึ หากกระโดดลงมาอาจไมถ่ งึ ตายแตก่ อ็ าจไดร้ บั บาดเจบ็ หนกั แตถ่ งึ แบบนนั้ กไ็ ม่ควร
ทจ่ี ะกระโดดลงมาอยดู่ ี เราทย่ี นื อยขู่ า้ งล่างตา่ งบอกใหเ้ ธอใจเยน็

“ ช่างหนเู ถอะค่ะทุกคน มนั ไมต่ ายหรอกสงู แค่นี้ ”

คาํ พดู ทอ่ี อกมาจากปากเดก็ สาวทาํ เอาทกุ คนทย่ี นื อยขู่ า้ งล่างต่างมองหน้ากนั ไปกนั มาแต่ไมท่ นั ไรกม็ ี
คณุ ป้าทย่ี นื ขา้ งๆผมกไ็ ดต้ ะโกนกลบั ไปวา่

“ หนูถ้าจะทาํ ประชดไปทาํ ที่อ่ืนเถอะ
อยากกระโดดเขากม็ ที ใ่ี หก้ ระโดดจะมาสรา้ งความเดอื ดรอ้ นใหค้ นอ่นื ทาํ ไมกนั ลกู ”

ผมทย่ี นื อยขู่ า้ งๆถงึ กบั เหน็ ดเี หน็ งามกบั ความคดิ คุณป้าไปดว้ ย หากน้องไม่คดิ ทจ่ี ะฆ่าตวั ตายอยาก
ทาํ เพราะสะใจมนั ยงั มอี กี หลายวธิ ใี หท้ าํ แต่ตอนน้ที น่ี ้องทาํ กลบั สรา้ งความกงั วลใหก้ บั ทางรา้ น

60 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

ผมทล่ี องเดนิ เขา้ ตกึ ไป จนมาถงึ ชนั้ ทเ่ี ธออยผู่ มคอ่ ยๆกา้ วเดนิ ไปอยา่ งชา้ ๆเพอ่ื ไมใ่ หเ้ ธอรตู้ วั ในขณะ
ทเ่ี ดนิ ผมถอดเสอ้ื คลมุ ของผมออก เพราะจะใชใ้ นการคลมุ หน้าเธอและจบั ตวั เธอลงมา ผมทเ่ี ขา้ ใกลเ้ ธอขน้ึ
เร่อื ยๆและกไ็ ดจ้ งั หวะผมใชเ้ สอ้ื ของตวั เองคลมุ เขา้ ทห่ี วั ของเธอและใชแ้ ขนของผมลอ็ กคอ

“ เห้อไมเ่ จบ็ ตรงไหนใช่ไหม พี่ขอโทษนะ”

จากทพ่ี าตวั เธอลงมาเรากล็ ม้ ลงไปกองอยทู่ พ่ี น้ื ผมทถ่ี ามดว้ ยความเป็นห่วงกลบั ไปไดร้ บั คาํ ตอบวา่
เธอบาดเจบ็ ตรงไหนหรอื ไม่ ผมค่อยๆเอามอื ของผมจบั ไปทป่ี ลายเสอ้ื คลมุ และยกมนั ขน้ึ ชา้ ๆเพอ่ื ใหเ้ หน็
ใบหน้าของเธอ แต่ใบหน้านนั้ เตม็ ไปดว้ ยน้ําตาทไ่ี หลออกจากตาใบหน้าทด่ี สู น้ิ หวงั เดก็ หน่ึงทาํ ไมถงึ ไดม้ าถงึ
จดุ น้ไี ด้

ผมถามเธออกี ครงั้ วา่ เป็นอะไรหรอื เปล่า ใบหน้านนั้ คอ่ ยๆมองมาทผ่ี ม พรอ้ มกบั สายตาทถ่ี า้ หากไม่มี
ผมหรอื ใครมาชว่ ยเธอในตอนน้ีเธอคงตอ้ งโดดลงไปจรงิ ๆ ผมรอใหเ้ ธอตงั้ สตกิ ่อนและรอ้ งไหใ้ หพ้ อเรานงั ่ อยู่
บนด่านฟ้าซง่ึ มเี กา้ ออ้ี ยบู่ รรยากาศในตอนน้ดี มี าก แต่กย็ ุงเยอะพอสมควรยงั ดที ม่ี ไี ฟทต่ี ดิ อยตู่ รงประตคู อยให้
แสงสวา่ งกบั เรา

“ พี่ว่าเราเกิดมาทาํ ไมคะ ”

เดก็ สาวทเ่ี อ่ยวาจากบั ผมไดส้ กั ที แต่เป็นคาํ ถามทด่ี จู ะหาคาํ ตอบใหไ้ มไ่ ดเ้ ชน่ กนั เพราะตวั ผมเองก็
คดิ วา่ คนเราเกดิ มาทาํ ไม

“ พี่ว่าเกิดมาใช้ชีวิตในส่ิงที่เราอยากจะ
และไม่สร้างความเดือดให้ตวั หรือครอบข้างกพ็ อมงั้ ”

61 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

ผมทไ่ี ดต้ อบไปแบบประชดคนขา้ งๆ แต่กอ็ มยม้ิ ไปดว้ ยผมคดิ วา่ หากเธอเป็นอะไรไปมนั กไ็ ม่ใช่เร่อื ง
ดตี ่อครอบครวั เธอเองและตวั เธอด้วย เพราะชวี ติ มอี ะไรใหท้ าํ อกี มากผมไมอ่ ยากใหเ้ ธอเสยี โอกาสตรงนไ้ี ป

เธอเลา่ ใหผ้ มฟังวา่ เพราะอะไรถงึ ไดม้ าคดิ สนั้ ทจ่ี ะทาํ แบบน้ี เดก็ คนน้ีถูกกดดนั จากคนทบ่ี า้ นและคน
ภายนอกตา่ งคาดหวงั ในตวั เธอ เธอสามารถทาํ อะไรกไ็ ดท้ ่ี ทบ่ี า้ นตอ้ งการแตส่ ง่ิ เดยี วทเ่ี ธออยากจะขอกลบั ก็
แคถ่ ามสกั คาํ วา่ เหน่อื ยไหม แตเ่ ธอกลบั ไปไดย้ นิ คาํ นนั้ เลยสกั ครงั้

เมอ่ื ไม่กว่ี นั ก่อนผมสอบออกมาวา่ เธอไมส่ ามารถสอบแพทยต์ ดิ เธอเป็นกงั วลและไมร่ จู้ ะทาํ อยา่ งไร
จนไดค้ ดิ ทจ่ี ะกระโดดตกึ แตใ่ จกก็ ลวั ความตายเพราะคดิ วา่ มนั ไมค่ มุ้ หากบาดเจบ็ มนั น่าจะทดแทนกนั ได้

ก่อนหน้าน้ีเธอคดิ วา่ ตวั เราเองเขม้ แขง็ พอทจ่ี ะรบั มอื กบั ปัญหาเหลา่ น้ที เ่ี กดิ ขน้ึ ได้ เธอพยายามทาํ
ตวั เขม้ แขง็ ตอ่ คนภายนอก พยายามทาํ เป็นไมแ่ ครค์ าํ พดู ใครๆ แตจ่ รงิ ๆแลว้ ไม่เลย เธอไมเ่ คยเขม้ แขง็ เธอ
ไมแ่ ครค์ าํ พดู พวกนนั้ ไมไ่ ด้ เธอเกบ็ มาคดิ ทุกคาํ ทงั้ ๆทน่ี ่าจะทง้ิ ๆคาํ พดู รา้ ยๆไป

ผมมองวา่ ปัญหาน้ยี งั เกดิ ขน้ึ ในสงั คมและมนั หนกั ขน้ึ ทุกวนั คนหนง่ึ คนตอ้ งมาเจอเร่อื งอะไรทม่ี นั เป็น
ผลกระทบตอ่ ชวี ติ ขนาดน้ี ในปัจจุบนั ครอบครวั สาํ หรบั ใครบางคนอาจไมใ่ ช่ทพ่ี ง่ึ ทางจติ ใจอกี ตอ่ ไปสงั คมจะ
น่าอยขู่ น้ึ ได้ คงตอ้ งเรม่ิ ทต่ี วั เราใจเขา้ ใจเรามนั กเ็ ท่านนั้ เอง

62 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

คดีที่ 16 ผมรกั ในส่ิงท่ีผมทาํ

หอ้ งสเ่ี หลย่ี มขนาดกลางสที บึ โตะ๊ หน้าขาวทว่ี างอยใู่ จกลางหอ้ งพรอ้ มเกา้ อส้ี องฝัง่ ภายในหอ้ งมเี พยี ง
ไฟดวงเดยี วทใ่ี หแ้ สงสวา่ งอยทู่ ต่ี ดิ อยบู่ นเพดานของหอ้ ง

เมอ่ื ไม่นานมาน้ีทางตาํ รวจไดจ้ บั กุม นาย บี คาดวา่ น่าจะมสี ่วนกบั การเพาะพนั ธุง์ อู ยา่ งผดิ ธรรมา
ชาติ เพอ่ื ส่งออกใหค้ นทช่ี ่นื ชอบงกู ารเพาะพนั ธุใ์ นแตล่ ่ะครงั้ ความสาํ เรจ็ คดิ เป็น หา้ เปอรเ์ ซน็ ตจ์ ากรอ้ ยนนั้
หมายความวา่ สตั วต์ ้องมาตายลง เพราะความชอบทผ่ี ดิ ธรรมชาตเิ พราะเพยี งอยากจะไดล้ ายสวยๆไวช้ ่นื ชม
แต่หากเบ่อื กป็ ล่อยทง้ิ อยา่ งไรเ้ ยอ่ื ใย บา้ งกส็ รา้ งความเดอื ดรอ้ นใหช้ าวบา้ นบา้ ง

นายบใี หก้ ารวา่ ตนเผา่ พนั ธงุ์ นู ้ี ตงั้ แตส่ มยั เรยี นมหาวทิ ยาลยั ดว้ ยความชอบของตนและเกดิ มาเป็น
ธรุ กจิ มดื อยา่ งทุกวนั น้ี หากสามารถเผา่ พนั ธุไ์ ดล้ ายแปลกๆ มากเทา่ ไร กจ็ ะมคี นสนใจและยอมจ่าย

อยา่ งล่าสุดมคี นยอมจ่ายใหส้ งู ถงึ เกา้ หลกั และเร่อื งพวกน้ีทางตาํ รวจทราบมาจากชาวบา้ นเขา้ มาแจง้
ความวา่ มงี หู ลดุ แต่มลี ายทแ่ี ปลกตาและสบื ต่อมาไดว้ า่ เป็นงขู อง นายบี เป็นคนเลย้ี งเพราะมกี รงสาํ หรบั เลย้ี ง
ไวห้ ลงั บา้ นเรยี งยาวประมาณสบิ กรงมผี า้ คลมุ สดี าํ ปิดไวท้ ุกกรง และทส่ี าํ คญั นายบใี หก้ ารอกี วา่ การขายในแต่
ล่ะครงั้ จะไปโพสในเวบ็ เถ่อื นเพราะไมส่ ามารถโพสขายไดต้ ามปรกตจิ ะมแี ตค่ นวงในทร่ี วู้ า่ เขาคอื พ่อคา้
เพาะพนั ธุง์ ลู ายแปลก แต่กม็ าถูกจบั ไดก้ เ็ พราะ งหู ลุดออกจากกรง

ผมทไ่ี ดอ้ ยหู่ อ้ งสอบสวนในตอนน้ี มแี ค่ผมและนายบี ผมไดถ้ ามวา่ การเพาะพนั ธใุ์ นแตล่ ะ่ ครงั้ และงู
ตายเป็นจาํ นวนมากเคยคดิ จะสงสารหรอื มคี วามรสู้ กึ อะไรหรอื ไม่ หรอื เพยี งมนั ไมไ่ ดน้ ่ารกั ในสายตาผคู้ นแต่
คนทเ่ี ขารกั งจู รงิ ๆเร่อื งน้กี ค็ งไมย่ อม เกดิ เป็นสตั วก์ ช็ ่วยเหลอื ตวั เองหรอื พดู ส่อื สารกบั มนุษยม์ นั กท็ าํ ไมไ่ ด้
แลว้ ทาํ ไมถงึ เลอื กทจ่ี ะทาํ รา้ ยมนั ไดล้ ง นายบกี ลบั ตอบผมมาวา่

63 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

ผมพยายามจะเป็นคนทด่ี ี หรอื อยา่ งน้อยกพ็ ยายามจะเป็นคนทด่ี กี วา่ ทเ่ี ป็นอยู่ แต่เหนือสง่ิ อน่ื ใด ผม
เป็นคนชวั ่ ตอบไม่ไดว้ า่ ชวั ่ โดยสนั ดานหรอื จากการเลย้ี งดู ถา้ หากเป็นเพราะการเลย้ี งดู กอ็ ยา่ ไดโ้ ทษคนท่ี
เลย้ี งดผู มเลย พวกทา่ นลว้ นใหค้ วามรกั และดแู ลผมอยา่ งดเี หมอื นกบั ทค่ี นอน่ื ๆ

ไดร้ บั จากครอบครวั ของพวกเขา เป็นตวั ของผมเองต่างหากทไ่ี ม่เคยเรยี นรอู้ ะไรเลย แตไ่ ดโ้ ปรด ผม
พยายามแลว้ ถ้าตดั สนิ จากผลลพั ธใ์ ด ๆ ทเ่ี กดิ ขน้ึ ขอ้ เทจ็ จรงิ คอื ผมเป็นคนชวั ่ อยา่ งไมต่ อ้ งสงสยั ถา้ ตดั สนิ ท่ี
เจตนา ผมกต็ อบไมไ่ ดอ้ กี อยดู่ วี า่ ผมเป็นคนดหี รอื ไม่ ผมไม่อยากบอกวา่ ผมเป็นคนดถี ้าตดั สนิ ทเ่ี จตนา
ไม่เช่นนนั้ คงจะดเู ป็นการขอความเหน็ ใจเสยี มากกวา่

ชา่ งเหน็ แก่ตวั จรงิ ๆ สงิ่ เดยี วทผ่ี มจะขอรอ้ งคอื ขอใหค้ ณุ นกั สบื เชอ่ื วา่ ผมพยายามแลว้ หากมนั ยงั ไม่
เพยี งพอ ผมกจ็ าํ เป็นจะตอ้ งพยายามตอ่ ไป ผมรกั ในสง่ิ ทผ่ี มทาํ ผมคดิ วา่ ทผ่ี มทาํ มนั ดแี ลว้ กเ็ ทา่ นนั้

ผมเกอื บจะเขา้ ใจกบั สงิ่ ทน่ี ายบพี ดู แต่เขารกั เงนิ หรอื รกั งู เขามองมนั เป็นสตั วเ์ ลย้ี งเป็นสว่ นหน่งึ ใน
ครอบครวั แตม่ นั ตงั้ แตต่ อนไหนทเ่ี ขามองความรกั ของเขาเป็นเร่อื งเงนิ และมนั สง่ ผลใหเ้ ขาไม่ไดเ้ หน็ ใจกบั สง่ิ
ทป่ี ากเขาบอกว่ารกั อกี เลย

64 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

คดีท่ี 17 โลกที่ไมเ่ หมอื นเดิม

ฉนั บรรจงทาลปิ สตกิ สแี ดงเขม้ ลงบนรมิ ฝีปาก เมม้ ปากบดขยไ้ี ปมาเบาๆเพอ่ื ใหแ้ น่ใจวา่ ตดิ ทนนาน
เรอื นผมสดี าํ สนิทหยกั เป็นคลน่ื ถูกมว้ นเกบ็ เป็นมวยหลวมๆบนศรี ษะ ปอยผมน้อยๆทห่ี ลดุ ลยุ่ ทาํ ใหฉ้ นั ยม้ิ
น้อยๆกบั มนั ฉนั ไมต่ อ้ งการใหต้ วั เองดเู จา้ ระเบยี บเกนิ ไปและปอยผมนนั้ กท็ าํ หน้าทข่ี องมนั ไดด้ ี ฉนั ยนื จอ้ ง
ตวั เองในกระจกพรอ้ มสาํ รวจตรวจตราความเรยี บรอ้ ยเป็นครงั้ สุดทา้ ยก่อนออกจากหอ้ งน้ํา แสงอาทติ ยย์ าม
เยน็ กาํ ลงั สาดสอ่ งทอ้ งฟ้าเป็นสมี ่วง แดง สม้ ชมพู ดสู วยงามและลกึ ลบั พรอ้ มกนั

ผชู้ ายคนหนง่ึ ทเ่ี ดนิ สวนทางกบั ฉนั เหลยี วหลงั คอแทบเคลด็ ฉนั สาบานไดว้ า่ เขาคงจะยนื ตะลงึ งนั อยู่
อยา่ งนนั้ อกี เลก็ น้อย เป็นเรอ่ื งปกตไิ ปเสยี แลว้ ฉนั เคยชนิ กบั มนั ...

แต่เขาไม่ใช่เป้าหมายฉนั หรอก

การเลอื กเป้าหมายทาํ ไดไ้ มย่ าก แตค่ วามยากและทา้ ทายมนั อยตู่ รงทว่ี า่ เขาคนนนั้ จะรบั ไมตรที ฉ่ี นั
หยบิ ยน่ื ใหห้ รอื ไม่ สว่ นใหญ่รอ้ ยทงั้ รอ้ ยไม่คอ่ ยปฏเิ สธ แตถ่ า้ คนใดปฏเิ สธ คา่ หวั ของเขาจะเพม่ิ ขน้ึ เป็นเท่าตวั
หรอื ถา้ ไมป่ ฏเิ สธ เขาคนนนั้ กต็ อ้ งมบี างสง่ิ ทพ่ี เิ ศษ และนนั ่ แหละสงิ่ ทฉ่ี นั ตอ้ งการ

ฉนั เลอื กทาํ เลเป็นรา้ นกาแฟเลก็ ๆ ทต่ี กแตง่ สวยงามแบบยอ้ นยคุ ตบเทา้ ไปทเ่ี คาทเ์ ตอร์ พนกั งาน
หนุ่มน้อยเลกิ คว้ิ ชา้ ๆ แวบ๊ หน่งึ เมอ่ื เขาเงยหน้าขน้ึ มาเหน็ ฉนั พลนั แกม้ เขากแ็ ดงเร่อื เสยี งสนั ่ เครอื บง่ บอก
ความเขนิ อายไหวสะทา้ น

"ระ..รบั อะไรดีครบั .."
ฉนั ยิ้มหวาน ไมล่ ะสายตาจากเขา
" วนั นี้มอี ะไรพิเศษมยั้ คะ ช่วยแนะนําหน่อยสิ "

65 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

"อ่าา.." เขาท่าทางประหมา่ มากยิ่งขึ้น รีบหนั ไปหยิบเมนพู รอ้ มอ่านให้ฟัง
"วนั นี้ทางรา้ นเรา มชี าวานิลลาครบั เพิ่งนําเข้ามาเลย"

"ดีเลยค่ะ งนั้ ตามนัน้ เลยนะคะ ชาวานิลลารอ้ นถ้วยนึง"

ฉนั แยม้ รมิ ฝีปากยม้ิ น้อยๆใหเ้ ขา
ในระหวา่ งทน่ี งั ่ จบิ ชาอยนู่ นั้ พลนั ฉนั กส็ งั เกตไดว้ า่ มผี ชู้ ายคนหน่งึ แอบจอ้ งมองฉนั จากมุมรา้ น เขา
ผอมเกง้ กา้ ง สวมแวน่ ตา ใบหน้าไมถ่ งึ กบั หล่อแต่กพ็ อดไู ด้ ผมเผา้ สนั้ เป็นระเบยี บ ฉนั แกลง้ ทาํ เป็นไม่รไู้ ม่
เหน็ จนกระทงั ่ แน่ใจวา่ เขาสนใจแลว้ แน่ๆ จงึ เรม่ิ งาน

"เอ่อ ไม่ทราบว่า คณุ มองฉนั ทาํ ไมหรอื คะ" ฉันเดินเข้าไปทกั

ชายหนุ่มคนนนั้ หน้าเหวอทนั ทที ไ่ี ดย้ นิ ฉนั พดู เขาละล่าํ ละลกั ตอบ ไม่ยอมสบตา อาจเป็นเพราะวา่
เกรงกลวั ในน้ําเสยี งฟังดหู าเรอ่ื งของฉนั

"ขอโทษครบั ผมแค่ร้สู ึกว่าค้นุ ๆหน้าคณุ อย่างไรไมท่ ราบ"

"เราเคยเจอกนั หรือคะ?"

มอื ขยบั เกา้ อต้ี รงขา้ มกบั เขาออก เลอ่ื นตวั ลงนงั ่ ประจนั หน้า
"ผมไมแ่ น่ใจเหมอื นผมเคยเหน็ คณุ ท่ีโบสถ์ เมือ่ วนั อาทิตยท์ ่ีผา่ นมา"

66 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

ฉนั ปัน้ หน้าตกใจ ยกมอื ปิดปากอทุ านเบาๆ ก่อนจะรอ้ งออกมา
"อะ๊ ! ใช่ ฉันเพ่ิงไปโบสถใ์ นเมืองนี้เป็นครงั้ แรกค่ะแหม โบสถเ์ ดยี วกนั น่ีเอง ขอฝากตวั ด้วย
นะคะ เพิ่งย้ายงานมาจากที่อื่น ฉันช่ือ เพชรพลอย นะคะ เรียกสนั้ ๆ ว่า เพชร กไ็ ด้ค่ะ"

ชายหนุ่มเรม่ิ มอี าการผอ่ นคลายลง ฉนั นงั ่ กบั เขานานนบั ชวั ่ โมง เขาเป็นชายหนุ่มซอ่ื ๆ
แค่อ่านเขาแป๊ บเดยี วกพ็ อรวู้ า่ เขาคดิ อะไร เป็นคนยงั ไง

"โอะ๊ แย่แล้วสิ ดึกป่ านนี้แล้วเหรอเนี่ย ตายแล้ว ฉนั ต้องไปแล้วล่ะค่ะ ขอโทษนะคะ"

"ให้ผมไปส่งมยั้ ครบั บ้านคณุ อย่แู ถวไหนหรือครบั "

เขายืนขึ้นอย่างเป็นสภุ าพบรุ ษุ ขยบั เข้ามาใกล้ฉัน

"ไมเ่ ป็นไรหรอกค่ะ รบกวนคณุ เปล่าๆ ฉันกลบั เองได้" ฉันรอคอยอย่างใจเยน็

ชายหนุ่มมสี หี น้าผดิ หวงั เลก็ น้อย ฉนั โบกมอื ใหเ้ ขาก่อนจากมา

67 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

ฉนั ทง้ิ เบอรโ์ ทรศพั ทไ์ วบ้ นโตะ๊ ของเขา ฉนั พบเขาบ่อยครงั้ ขน้ึ เราเรมิ่ สนทิ กนั ไปไหนมาไหน
ดว้ ยกจั นในทส่ี ดุ เราทงั้ ค่ตู กลงคบหาดใู จกนั และแต่งงานกนั จนเป็นสามภี รรยาเหมอื นค่อู ่นื ๆ ฉนั อยากทจ่ี ะ
เลกิ ทาํ งานขายบรกิ ารกเ็ พ่อื เขา เขาอยากใหฉ้ นั ทาํ งานแบบผหู้ ญงิ ทวั ่ ๆไปเขาทาํ กนั

ฉนั กย็ อมแตไ่ มร่ เู้ มอ่ื ไหรค่ วามรกั ของเรามนั ไม่พอ เขายอมแมก้ ระทงั ่ เอาฉนั ไปขายเพอ่ื ทจ่ี ะใชห้ นท้ี ่ี
เขาสรา้ งขน้ึ ฉนั ถูกจบั ตวั ไปและถกู ทาํ รา้ ยร่างกายเหมอื นไมใ่ ช่คน บางครงั้ กอ็ ดั คลปิ ไว้ ทแ่ี ห่งนนั้ มแี ต่คนโรค
จติ เหน็ ผหู้ ญงิ เป็นเพยี งของเลน่ สงั คมชา่ งโหดรา้ ยเอาผดิ ใครไมไ่ ดเ้ พราะใชอ้ าํ นาจกนั ทงั้ นนั้ โลกสชี มพขู อง
ฉนั ทเ่ี คยเกดิ ขน้ึ มนั ไม่เหมอื นเดมิ ฉนั ทนกบั คนพวกนนั้ มานานมนั ทาํ ใหฉ้ นั ตดั สนิ ใจทจ่ี ะฆา่ พวกเขาทล่ี ะ่ คน

68 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

คดีท่ี 18 ศพเดก็ สาว

ค่าํ คนื แหง่ การฉลองเลอื ดเรมิ่ ขน้ึ เมอ่ื ชาวเมอื งเอ่อลน้ บนทอ้ งถนนนครแหง่ หน่งึ ดว้ ยการแตง่ หน้าทาปาก
เสมอื นซากผที ล่ี กุ ขน้ึ จากหลมุ มนั อาจดสู ยดสยอง แต่น้อยกวา่ สภาพทพ่ี บในบา้ นรา้ งแห่งหนง่ึ ทร่ี อบขา้ ง
เตม็ ไปดว้ ยมดี ผ่าตดั ห่างออกไปมเี ล่อื ยกล คอ้ น สวา่ น

เธอโชครา้ ยทเ่ี ขา้ บา้ นหลงั นนั้ โดยไม่ไดร้ บั อนุญาตในค่าํ คนื น้ี จงึ ไดเ้ หน็ ซากศพเดก็ ทถ่ี กู แขวนนนั้
แถมดว้ ยโลงศพอกี สองโรงวางอยตู่ รงหน้า ประสาทสมั ผสั ทกุ สว่ นของเขาต่นื ตวั กา้ วเทา้ ย่าํ อย่างเรว็ หกลม้
คลุกคลาน ดว้ ยความพยายามออกจากทน่ี นั ่ แสงไฟสลวั ส่องอยนู่ อกประตไู มไ่ กลนกั ความหวงั คอื ตรงไปท่ี
นนั ่ แลว้ เผ่นราบ

เม่อื ตงั้ ตวั ไดแ้ ลว้ ออกวงิ่ ไปถงึ ประตู ยงั ไมท่ นั ไดต้ กใจกบั ใบหน้าขาวโพนเบา้ ตาดาํ คล้าํ กบั ปากแดงฉาน
ของชายร่างใหญ่เบอ้ื งหน้า ขวานอนั หนกั อง้ึ กท็ ง้ิ น้ําหนกั ลงบนศรี ษะเขาจนไดย้ นิ เสยี งแตกรา้ วประหน่งึ การ
ผ่าลกู มะพรา้ วของผชู้ าํ นาญการ สภาพเละเทะนอนจมกองเลอื ดหน้าปากประตบู า้ น อบอวลไปดว้ ยเสยี ง
หวั เราะตอ่ เน่อื งของฆาตกร

กอ่ นจะขบั รอ้ งดว้ ยเสยี งทุม้ หนกั แน่นในแบบทว่ งทาํ นองโอเปร่า ทช่ี วนหลอนหู พรอ้ มๆกบั การลาก
ศพแขกผมู้ าเยอื นเขา้ บา้ นและสบั ขวานเล่มเดมิ ไปทวั ่ ร่างไม่ต่างกบั การสบั เน้อื ววั ของพ่อคา้ ตามตลาดนดั ทุก
อยา่ งเป็นไปอยา่ งมจี งั หวะ ต่อเน่อื งดว้ ยการร่ายโอเปร่าบทหนกั หน่วงตอ่ ไป ในค่าํ คนื นนั้

ตอนน้ผี มและผกู้ องภพไดเ้ ขา้ มาทาํ คดที เ่ี ลอื ดเยน็ ในบา้ นรา้ งแหง่ หน่งึ ซง่ึ อยใู่ กลบ้ า้ นอ่นื ๆมาก แทบ
จะไม่มคี นเดนิ เขา้ มาดว้ ยซ้าํ คนื กอ่ น หมบู่ า้ นแหง่ น้มี พี ธิ กี รรมแปลกๆอยเู่ สมอ บางครงั้ ทางตาํ รวจเองไม่
สามารถเขา้ ถงึ ไดก้ เ็ พราะเป็นความเช่อื จารตี ประเพณขี องคนในหมบู่ า้ นบา้ ง

69 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

จนในทส่ี ดุ ลกู ชายของผใู้ หญ่บา้ นทเ่ี พงิ่ ไปเรยี นกลบั มาจากตา่ งประเทศ ดว้ ยความทจ่ี ากบา้ นไปนาน
กเ็ ดนิ เล่นรอบๆ หม่บู า้ นจนไดเ้ ขา้ มาเจอบา้ นหลงั น้ีกลนิ่ สาบออกมาเหมอื นมตี วั อะไรตายและกเ็ ป็นเช่นนนั้ วา่
มศี พอยทู่ น่ี ่จี รงิ ๆ เร่อื งยากอกี หน่งึ เร่อื งกค็ อื คนในหมบู่ า้ นดนั ไมย่ อมพดู ยอมจา เกย่ี วกบั บา้ นหลงั น้ี ศพส่วน
ใหญ่ทเ่ี ราเจอคอื เป็นเดก็ ผหู้ ญงิ ถอื วา่ เป็นคดที ส่ี ะเทอื นขวญั และจติ ใจมนุษยอ์ ยา่ งมาก เพราะไม่สามารถเอา
ผดิ ใครไดเ้ ลย

70 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

คดีที่ 19 แค้น

“ แก้แค้นอย่างไรให้ได้ผล ”

ชายหนุ่มหยบิ หนงั สอื เลม่ น้ขี น้ึ มา หลงั จากทอ่ี า่ นชอ่ื เรอ่ื ง ขณะทเ่ี ขาพลกิ ดขู า้ งใน เขาคดิ วา่ เป็นเรอ่ื ง
น่าแปลกทม่ี คี นแต่งหนงั สอื ประเภทน้ีขน้ึ มาและมคี นยอมใหห้ นงั สอื ประเภทน้ีออกวางขาย เพราะเป็นการ
เสย่ี งตอ่ ผอู้ ่านทไ่ี มม่ วี จิ ารณญาณหรอื มแี ตม่ นี ้อย เขากวาดสายตาอา่ นตามคาํ ชแ้ี จงของผเู้ ขยี น แลว้ ปิด
หนงั สอื วางลงดว้ ยความไม่สบอารมณ์

“โถ่ กแ็ ค่จิตวิทยาบ้าๆ บอๆ ”

วนิ พดู ขณะทส่ี ายตาเหลอื บไปเหน็ หนงั สอื เลม่ หน่ึงเขา้ หน้าปกเขยี นไวว้ า่ สถติ อิ าชญากรรม เขา
ตรงรไ่ี ปหาหนงั สอื เลม่ นนั้ ทนั ที และยนื อา่ นอยพู่ กั จนเป็นทพ่ี อใจ จงึ นําหนงั สอื เล่มนนั้ ไปคดิ เงนิ ทแ่ี คชเชยี ร์

“ร้อยย่สี ิบค่ะ”

แคชเชยี รบ์ อกราคาหนงั สอื วนิ ควกั เงนิ ขน้ึ มาจ่ายจากกระเป๋ าสตางค์ แลว้ หยบิ หนงั สอื ออกจากรา้ น
กา้ วฝีเทา้ อนั เรง่ รบี วนิ รบี เดนิ ไปยงั ป้ายรถเมลแ์ ละนบั เป็นโชคของเขาทร่ี ถเมลม์ าพอดอี กี เชน่ กนั

วนิ เกลยี ดการรอคอยทส่ี ุด เขาเป็นคนตรงต่อเวลาและจะราํ คาญทุกคนทไ่ี มต่ รงตอ่ เวลา อาทเิ ช่น
เคนเพ่อื นคนเดยี วทเ่ี ขามอี ยู่ ขณะนงั ่ รถเมล์ วนิ หยบิ หนงั สอื ทพ่ี ง่ึ ซอ้ื ขน้ึ มาอา่ นดว้ ยความตงั้ ใจราวกบั เป็น

71 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

หนงั สอื เรยี น เวลาผ่านไปพรอ้ มกบั รถเมลท์ ก่ี าํ ลงั เล่นไปเรอ่ื ยๆ วนิ ชะเงอ้ มองดขู า้ งทางดว้ ยทา่ ทาง
ไมพ่ อใจ ลกุ ขน้ึ กดกรงิ่ รอจนรถจอดแลว้ ลงรถไป

“ถึงไวจงั วะ ยงั อ่านไมจ่ บเลย”

อาการเครยี ดของวนิ แสดงออกมาอยา่ งเหน็ ไดช้ ดั ขณะทเ่ี ขากาํ ลงั จะกา้ วขน้ึ บนั ไดของ
คอนโดมเิ นยี มสดุ หรู ในยา่ นใจกลางเมอื ง ทท่ี เ่ี ขาพกั อยกู่ บั เพอ่ื นคนเดยี วของเขา วนิ หยดุ ชะงกั เมอ่ื ฉุก
คดิ ถงึ เร่อื งสาํ คญั เร่อื งหน่งึ วนิ จงึ เปลย่ี นใจไปนงั ่ อ่านทร่ี า้ นคาเฟ่ทอ่ี ยตู่ ดิ กบั คอนโดฯ เพอ่ื จะอา่ นหนงั สอื เล่ม
นนั้ ใหจ้ บ

รา้ นน้ตี ดิ ไฟหร่ี ทาํ ใหบ้ รรยากาศดอู มึ ครมึ สาํ หรบั วนิ ผซู้ ง่ึ จาํ ใจตอ้ งมานงั ่ ทร่ี า้ นน้ี เพราะเหตผุ ลบาง
ประการ รอบๆ รา้ นตดิ กระจกสชี าเขม้ ตกแต่งดว้ ยโทนสนี ้ําตาลแดง ขณะทเ่ี บาะนงั ่ เป็นสนี ้ําตาลออ่ น โต๊ะ
ทกุ ตวั ถกู จดั วางภายใตโ้ คมไฟดวงเลก็ มแี จกนั แกว้ ใสด่ อกกหุ ลาบสแี ดงวางอยตู่ รงกลาง

วนิ ไม่สนใจความสวยงามของรา้ นแมแ้ ต่น้อย เขาทมุ่ เทความสนใจใหก้ บั หนงั สอื เลม่ นนั้ โดยมชี า
กุหลาบแกว้ หน่ึงวางอยตู่ รงหน้าเป็นเพ่อื นกบั เขา พกั ใหญ่อยเู่ หมอื นกนั ทว่ี นิ จะละสายตามาทกั ทายชา
กุหลาบแกว้ นนั้ และไมน่ านเขากอ็ ่านจบ วนิ ไมเ่ กบ็ มนั ไว้ แต่ทง้ิ ลงถงั ขยะหลงั จากออกจากรา้ น

วนิ เดนิ ชา้ ๆ เขา้ ไปในลฟิ ต์ จนถงึ ชนั้ สามเขาจงึ เดนิ ออกไปและมุง่ หน้าไปยงั หอ้ งของเขา หอ้ ง 306
หอ้ งทก่ี าํ ลงั จะเกดิ เรอ่ื งรา้ ยแรงแตเ่ ป็นเร่อื งทน่ี ่าพอใจสาํ หรบั วนิ นกั เรยี นแพทยป์ ีส่ี ผทู้ พ่ี อใจกบั ความเป็นตวั
ของตวั เองและสง่ิ รอบกาย ยกเวน้ เพ่อื นของเขา

72 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

เคน บุคคลทเ่ี ขาทงั้ รกั และทงั้ เกลยี ด ยามรกั กร็ กั อยา่ งเสยี ไมไ่ ด้ ยามเกลยี ดกเ็ กลยี ดอยา่ งเตม็ ใจ
บดั น้คี วามเกลยี ดมมี ากกวา่ เสยี แลว้ หอ้ งถกู ปลดจากพนั ธนาการ วนิ กา้ วเขา้ ไปในหอ้ ง แลว้ ลอ็ กหอ้ งไว้ เขา
ตรงไปอาบน้ําดว้ ยความใจเยน็

“ปัง ปัง” “เฮ้ย..ไอว่ ินเปิ ดประตหู น่อยโว้ย”
เคนทุบประตเู รยี กใหเ้ พอ่ื นมาเปิด “เออ!” วนิ ขานรบั ขณะหยบิ ผา้ เชด็ ตวั มานุ่ง ออกจากหอ้ งน้ําเดนิ
มาเปิดประตู แลว้ ยม้ิ รบั เพอ่ื นอยา่ งมเี ลศนยั

วนิ เปิดประตใู หเ้ คนเพ่อื นของเขาใหไ้ ดเ้ ขามา ในหวั เอาแตค่ ดิ เรอ่ื งความโกรธแคน้ แค่เพยี งเหน็ หน้า
เพ่อื นรกั ของเขามเี พยี งจงั หวะน้ีเท่านนั้ ทเ่ี ขา้ จะทาํ มนั ได้

“ มึงมไี รกินม่ะวิน”

เคนทเ่ี ขา้ มาในหอ้ งของวนิ และมกั จะชอบทาํ กรยิ าทไ่ี ม่คอ่ ยมมี ารยาทสกั เทา่ ไรหลายวนั กอ่ นกด็ นั มา
ตม้ มาม่าในขณะทต่ี วั เองเมาทาํ ใหค้ รวั ของวนิ เละไม่เป็นทา่

“ มงึ เดินไปท่ีต้เู ยน็ สิเพ่ือน อย่างท่ีมงึ เคยทาํ ”

วนิ พดู ดว้ ยน้ําเสยี งเยน็ ชา เหมอื นกบั ทุกครงั้ เขาเดนิ ตามเคนไปตดิ ๆ รอจงั หวะทเ่ี คนกม้ หาของกนิ
ขณะทเ่ี ดนิ วนิ ไดห้ ยบิ มดี อโี ตท้ เ่ี สยี บไวต้ รงทเ่ี กบ็ มดี ตดิ ตวั มาดว้ ย จงั หวะทเ่ี คนกาํ ลงั คน้ หาอาหารอยวู่ นิ เดนิ
เขา้ มาประชดิ ตวั เคนอยา่ งใกลๆ้ และมนั จบลงดว้ ยท…่ี

73 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

เขาฟันลงทค่ี อของเคนเขา้ อยา่ งจงั เคนจากทน่ี งั ่ ยองกลบั ลม้ เอาหวั มุดเขา้ ไปในตเู้ ยน็ ความแคน้ ของ
วนิ ยงั ไม่พอ เขากระหน่ําฟันไปทเ่ี คนไมร่ กู้ ส่ี บิ ครงั้ จนไม่เหลอื ชน้ิ ดี เวลารว่ งเลยไปเขาไดแ้ ต่นงั ่ จมกองเลอื ด
ความเงยี บเขา้ ครอบงาํ กวา่ จะมคี นรวู้ า่ มกี ารฆาตกรรมกส็ ามวนั เหน็ จะได้

แคก่ ารบลู ลเ่ี พยี งเร่อื งเดยี วสาํ หรบั คณุ อาจแค่สนุกปาก แตส่ าํ หรบั ใครอกี หลายคนมนั ไมใ่ ชเ่ ร่อื งสนุก
โลกน้ชี า่ งน่าเบ่อื เราไม่รวู้ า่ เราตอ้ งเป็นคนแบบไหนถงึ จะถูกใจคนอน่ื ๆ แต่ในความคดิ นกั เขยี นขอแค่คุณอยู่
ในทข่ี องตวั เอง และไมไ่ ปสรา้ งความเดอื ดรอ้ นใหใ้ ครกพ็ อ

74 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

¤´·Õ èÕ 20 àÂÂÕè ÁÞÒµÇÔ ¹Ñ »ã‚ ËÁ‹

หอ้ งนอนทต่ี กแต่งอยา่ งเรยี บงา่ ยขาวดาํ ตดั กนั เป็นทงั้ หอ้ งนอนและหอ้ งทาํ งานไปในตวั ขา้ งโต๊ะเตม็
ไปดว้ ยเอกสารมากมายแต่หอ้ งกไ็ ม่ไดร้ กอะไร จะรกแคโ่ ตะ๊ ทาํ งานเพราะส่วนใหญ่กใ็ ชช้ วิ ติ อยแู่ คโ่ ต๊ะทาํ งาน
ไม่ทบ่ี า้ นกอ็ อกไปทาํ คดขี า้ งนอก

ก๊อกๆ
“หมอกเปิ ดประตใู ห้แม่ที”
แอด๊ ( เสียงเปิ ดประตู )
“แมม่ อี ะไรรเึ ปล่าครบั ”

ผมอยกู่ บั แมส่ องคนพ่อเสยี ชวี ติ ไปเมอ่ื สามปีทแ่ี ลว้ ในทกุ ๆปีเราจะไปเทย่ี วทเ่ี ชยี งใหมก่ นั เพอ่ื ไป
เยย่ี มยายอม่ิ ยายอาศยั อยกู่ บั ป้าหน่งึ ซง่ึ เป็นพค่ี นโตสว่ นแมข่ องผมเป็นลกู คนเลก็

อยา่ งทบ่ี อกไปบา้ นทเ่ี ชยี งใหมม่ ยี าย มปี ้าหน่ึงและหลานอกี สามคน ช่อื ใบบวั ใบเตย และอกี คนเป็น
หลานทย่ี ายเกบ็ มาเลย้ี งชอ่ื เบส เป็นหลานสาวทย่ี ายผมดจู ะรกั มากทส่ี ุด ตามโอ๋ตามหว่ งอยากไดอ้ ะไรก็
ขอใหบ้ อกเหน็ วา่ กาํ ลงั จะขน้ึ มหาลยั แม่ผมบอกวา่ ยายจะสง่ ไปเรยี นตา่ งประเทศ

1 อาทติ ยต์ ่อมา

“สวสั ดคี รบั ยายอิ่ม ป้าหนึ่ง ”
ผมทกั ทายยายและป้าหน่ึงที่รอพวกเราอย่ทู ่ีบ้านหลงั นี้”

75 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

“ยงั ไม่ตายสินะ”
เสยี งทพ่ี ดู แทรกขน้ึ มาระหวา่ งทผ่ี มกาํ ลงั สนทนาอยกู่ บั ป้าหน่งึ เป็นใครไปไมไ่ ดน้ อกจากยายอมิ่ ของผมเอง

“ยายครบั หมอกยงั ไมต่ ายสกั หน่อยครบั ”
“กถ็ ้าแกไมเ่ ลิกทาํ งานพวกนี้คงได้ตายสกั วนั กร็ อดเู ลยแลว้ กนั ”

เวลา 20:30 น. ณ บา้ นของยายอมิ่

“ มาแล้วครบั ทุกคน ”
เสยี งทต่ี ะโกนตงั้ แตโ่ รงรถคาดวา่ น่าจะทะลถุ งึ ในบา้ นเป็นใครไปไมไ่ ดน้ อกจาก ไอ่แอล

“ แอลเดี๋ยวยายกด็ ่าหรอกลกู เสียมารยาท”
“ แม่ ยายหตู ึงเชื่อแอลเถอะไมไ่ ด้ยินหรอก”
เราทงั้ หมดพากนั หวั เราะชอบใจกบั สงิ่ ทแ่ี อลพดู ออกมาถ้ายายมาไดย้ นิ คงไมพ่ อใจเป็นแน่
“ ทาํ ตวั ปากตลาดเหมอื นไม่มีพ่อไม่มีแม่คอยสงั ่ สอน
อ่อกม็ าจากตลาดจริงๆแมเ่ ป็นถึงเจา้ ของตลาดไมแ่ ปลกใจเลยทาํ ไมลกู เป็นแบบนี้”

76 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

ยายอม่ิ !!! เป็นการอุทานของแอลทด่ี จู ะตกใจกบั คนตรงหน้า

“ ยายแอลขอโทษครบั ว่าแต่ยายมาอย่นู ี่ตงั้ แต่ตอนไหนครบั แอลไมเ่ หน็ เลย ”

“ ตาถวั ่ แบบแกจะไปเหน็ อะไร แล้วจะยืนให้ยงุ กดั ตายกนั รไึ งรีบเข้าบ้านสิ”

ทกุ คนทย่ี นื อยตู่ รงนนั้ อง้ึ ไปสกั พกั เพราะยายอม่ิ น่ากลวั จรงิ ๆ ทงั้ การพดู และสหี น้าท่าทางคงจะ
เกลยี ดพวกเรามาก บางครงั้ ผมกค็ ดิ ทย่ี ายเป็นแบบน้ีกเ็ พราะวา่ พวกเราหนีไปอยทู่ อ่ี น่ื กนั หมดตอ้ งมเี ทศกาล
อะไรสกั อยา่ งถงึ จะขน้ึ มาหายายกนั

“ แอลบอกแมแ่ ล้วใช่ไหมว่าไม่ต้องมา ”

“ เอาเถอะๆ อะไรเสรจ็ กจ็ ะกลบั เลยแม่กไ็ มไ่ ด้อยากอย่หู รอก ”

วนั ที่ 31 ธนั วาคม 2562

น่กี ว็ นั สน้ิ ปีแลว้ ทกุ คนทอ่ี ยตู่ รงน้ีตา่ งกนั พาหวั เราและหากจิ กรรมทาํ ไปเร่อื ยๆดว้ ยความสนุกสนาน
เสยี งตะโกนดใี จของน้องๆตอนน้ีเราพากนั อยสู่ นามยา่ ผมทก่ี าํ ลงั ก่อไฟกบั แอล อฟี และเบสจดั เตรยี มอาหาร
สว่ นใบบวั และใบเตยจดั โต๊ะกนั อยสู่ ว่ นแม่กบั ป้าๆ ไปซอ้ื ของมาเพม่ิ สน้ิ ปีเป็นเวลาทด่ี เี ราจะโตขน้ึ กนั อกี ปี

“ จริงสิยายอย่ไู หนล่ะ เรามอี าหารว่างอย่นู ะถือไปให้ยายกินกนั ก่อนสิ ”
ผมทต่ี งั้ คาํ ถาม

“ ไมต่ ้อง!!! ฉันหยิบของฉันได้ ”

77 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

“ ผมไปหาอะไรทาํ ก่อนนะพ่ีราํ คาญ แชทหาด้วยนะถ้าจะกิน เดี๋ยวมา ”
แอลทก่ี ระซบิ บอกผมขา้ งๆพรอ้ มเดนิ ออกไปอยา่ งเงยี บๆ

“ ยายจา้ เตยต้มนํ้าสมนุ ไพรที่ยายชอบนงั ่ ด่ืมก่อนจะ่ ต้มสกุ ใหมๆ่ กล่ินกาํ ลงั หอมๆเลย ”

“ อืม เบสไปหยิบมาให้ยายหน่อยสิลกู ”

“ ได้คะ่ ”

เวลา 17:23 น.

“ กลบั มาแล้วทกุ คน อ่าวแอลไปไหนแลว้ ล่ะอีฟพ่ีเราไปไหนมาช่วยแม่ยกของหน่อย ”

“ น่าจะอย่หู ้องนะครบั เดี๋ยวผมแชทหาน้อง ”

“ วนั ครอบครวั แท้ๆแทนที่จะช่วยกนั เอาแต่สบายอย่คู นเดยี ว ”

ไมท่ นั ไรยายกบ็ ่นแอล สถานการณ์เรม่ิ ไม่คอ่ ยดปี ้ารองและยายอม่ิ มปี ากเสยี งกนั พอสมควรเหมอื น
ใครจะหา้ มกไ็ มฟ่ ังทงั้ ผมและคนอ่นื ๆกต็ ่างบอกทงั้ คใู่ หใ้ จเยน็ ๆก่อน

78 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

ดเู หมอื นตา่ งฝ่ายจะยอมสงบลงทุกอยา่ งกลบั มาอยใู่ นสภาพปรกติ ยกเวน้ ยายทเ่ี ดนิ กลบั เขา้ บา้ นไป
และเตยทว่ี งิ่ ตามไปดู สกั พกั เตยกเ็ ดนิ ออกมาจดั จานถอื น้ําเขา้ ไปใหย้ ายแลว้ บอกกบั พวกเราวา่ กนิ กนั ไปเลย
น้ําคา้ งลงยายไมอ่ ยากตากน้ําคา้ งยายจะกนิ อยทู่ ห่ี น้าทวี ใี นบา้ น

เวลา 20:37 น.

“ เด๋ียวผมไปเข้าห้องน้ําก่อนนะแม่ ”
แอลไดพ้ ดู กบั ป้ารองกอ่ นทจ่ี ะออกไปเขา้ หอ้ งน้ํา อฟี และใบบวั กไ็ ปเขา้ หอ้ งน้ําเชน่ กนั จนทุกคน
กลบั มาเบสกไ็ ดเ้ ขา้ ไปในบา้ นแตท่ วา่

กรด้ี ดดดดดดดดดดดดดดดด เสยี งกรด้ี ทด่ี งั ลนั ่ พวกเราทงั้ หมดวง่ิ เขา้ ไปในบา้ น

“ เบสเป็นอะไร ”

ผมทไ่ี ดถ้ ามน้องออกไปแตเ่ บสเอาแตช่ ไ้ี ปทย่ี ายทน่ี งั ่ อยทู่ โ่ี ซฟาผมไมร่ อชา้ ทจ่ี ะวงิ่ เขา้ ไปหายายแต่
กลบั พบวา่ ยายหยดุ หายใจไปแลว้

“ ยาย…… ยายไม่หายใจแล้ว”

แสงไฟไซเรนและแสงสขี าวจา้ ของไฟหน้ารถทาํ ใหส้ ถานทเ่ี งยี บสงบน้มี สี สี นั เหมอื นตลาดกลางคนื อยู่
หน้าบา้ นเราเตม็ ไปหมด ตาํ รวจเขา้ มาดสู ถานทเ่ี กดิ เหตพุ รอ้ มสลบั ใหค้ นในบา้ นไปสอบสวนทลี ะ่ คนผมเองก็
เช่นกนั

79 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

“ อาจาํ เราได้โตเป็นหน่มุ ขึน้ เยอะเลยนะหมอกสมยั ที่พ่อเราประจาํ อย่ทู ่ีน่ีมแี ต่คนช่ืนชม
เสียดายฝี มือจริงๆแต่หมอกเองกเ็ ก่งไมแ่ พ้พ่อสินะอาได้ยินข่าวมาอย่นู กั สืบหนุ่มไฟแรง ”

ตาํ รวจนายน้ีเป็นเพอ่ื นพอ่ ของผมตงั้ แตส่ มยั เรยี นนายรอ้ ยหรอื เรยี กวา่ อากอ้ งเป็นตาํ รวจประจาํ ทน่ี ่ดี ี
ทร่ี บั ผดิ ชอบแถวๆ เขตเรา ผมไดบ้ อกไปทุกอยา่ งวา่ ผมทาํ อะไรอยทู่ ไ่ี หนยนื ยนั ตวั ตนเรยี บรอ้ ยแลว้ จงึ ขออา
กอ้ งสบื คดนี ้ดี ว้ ย

ดจู ากสภาพศพเหมอื นเสยี ชวี ติ ไดป้ ระมาณสองถงึ สามชวั ่ โมงไดน้ ะครบั ตาํ รวจทต่ี รวจสอบศพยาย
อยไู่ ดพ้ ดู ขน้ึ มาตามลาํ ตวั ของยายไม่มรี อยใดๆเลย สภาพเหมอื นคนหลบั ไปเฉยๆสองถงึ สามชวั ่ โมงกอ่ นหน้า
น้พี วกเรากอ็ ยกู่ นั ขา้ งนอกหมดมแี ต่น้องๆทส่ี ลบั พากนั ไปเขา้ หอ้ งน้ําแตใ่ ชเ้ วลากนั แคแ่ ป๊ ปเดยี วเพราะหอ้ งน้ํา
กอ็ ยขู่ า้ งล่าง

“ เหน็ ว่าท่ีบ้านนี้ชอบมปี ากเสียงกนั หลานคนรองท่ีช่ือแอลล่าสดุ คณุ มปี ากเสียงกบั ยายอิ่ม
ข้างบ้านบอกกบั ตาํ รวจว่าได้ยินเสยี งคณุ กบั แมข่ องคณุ ไม่ทราบว่าตอนนนั้ จะทะเลาะกนั ทาํ ไมครบั มี

เร่ืองอะไรกนั เละที่สาํ คญั เราตรวจพบยาพิษในอาหาร ”

ตาํ รวจนายหน่งึ ทส่ี อบสวนน้องผมอยู่ แอลเองกไ็ ดใ้ หป้ ากคาํ กบั ตาํ รวจต่อไป

“ ยายกบั ผมทะเลาะกนั ตลอดไมส่ ิ ยายหาเรือ่ งทกุ คนยกเว้นเบส
ผมกไ็ ม่เข้าใจว่าจะอะไรนกั หนายายรกั เราไม่เท่ากนั เจอหน้ากด็ ่าผมอย่างเดียว
แต่ผมสาบานได้ผมไม่ได้วางยายายผมไม่ได้ย่งุ กบั อาหารของยายเลยด้วยซาํ้ ”

แอลตอบคาํ ถามตาํ รวจด้วยอาการสนั ่ และกลวั อยตู่ ลอดเวลา

80 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

“ แล้วใครเป็นคนทาํ อาหารบ้างครบั ”

ตาํ รวจถามอกี ครงั้ แต่น้องๆและป้าๆกต็ อบกนั มาวา่ ทาํ กนั ทุกคนช่วยๆกนั แต่มนั กเ็ ป็นเช่นนนั้ จรงิ ๆ
สว่ นใหญผ่ หู้ ญงิ จะทาํ เรอ่ื งการครวั ส่วนผมกบั แอลกเ็ ตรยี มพวกไฟสาํ หรบั การป้ิงยา่ งตาํ รวจยงั คงถามหา
เบาะแสตอ่ ไป

เวลา 22:44 น.

“ เอาล่ะน่ีกด็ ึกมามากพอแล้วพร่งุ นี้ยงั ไงกเ็ ชิญทกุ คนไปให้ปากคาํ เพ่ิมที่ สน. ต่อด้วยนะ
ครบั หากบริสทุ ธ์ิใจเราคงได้เหน็ หน้ากนั ”

ตาํ รวจไดพ้ ากนั กลบั ไปแลว้ พร่งุ น้เี ราทุกคนตอ้ งไปท่ี สน.

“ พี่เตยเป็นคนเอาอาหารมาให้ยาย ”

อยๆู่ อฟี กพ็ ดู ขน้ึ มาเฉยๆจรงิ ๆเร่อื งน้เี ตยเองกไ็ ดใ้ หป้ ากคาํ กบั ตาํ รวจไปแลว้ วา่ ตนเป็นคนเอาอาหาร
ไปใหย้ ายตาํ รวจยงั คน้ บา้ นไดไ้ ม่มากเพราะไมม่ หี มายคน้ เลยหาขอ้ สรปุ อะไรไม่ไดว้ า่ ยาพษิ มาจากไหนแลว้
ผมกไ็ มค่ ดิ วา่ น้องจะทาํ อะไรแบบนนั้ แตก่ ไ็ วใ้ จใครไมไ่ ดอ้ กี

“ เธอเสียสติเหรอบ้าไปแล้วรึไง ”

81 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

ทกุ คนหยดุ ไดแ้ ลว้ !!! พอกนั ทที งั้ ค่เู ลยทกุ คนอยา่ ไปไหนทงั้ นนั้ นอนมนั กลางบา้ นแบบน้ลี ะ่

เสยี งทข่ี ดั จงั หวะเขา้ มาผมเองกแ็ ปลกใจเพราะเขาคนนนั้ คอื ป้าหน่งึ ผหู้ ญงิ ทส่ี งบเงยี บมาโดยตลอด
พอถงึ เวลาทฟ่ี ิลขาดกน็ ่ากลวั เอามากๆ

หลกั ฐานบางส่วนทค่ี าดวา่ จะเกย่ี วขอ้ งตาํ รวจไดน้ ําไปแลว้ ศพยายเองกเ็ ชน่ กนั กลายเป็นวา่ ตอนน้เี รา
ระแวงกนั เองมองหน้ากนั ไปกนั มาไมม่ ใี ครพดู อะไรมาก

เพราะแบบนนั้ แม่ของผมเลยจดั การโดยทว่ี า่ ปิดไฟดวงใหญ่แลว้ เหลอื แตไ่ ฟเลก็ ๆกลางหอ้ ง
ทย่ี งั ใหค้ วามสวา่ งและพยายามใหท้ กุ คนพกั ผ่อนอยผู่ มน่าจะใชโ้ อกาสน้ีหาหลกั ฐานเพม่ิ ไดบ้ า้ ง

เวลา 04:13 น.

ดเู หมอื นทุกคนจะหลบั ไปแลว้ เพราะความเหน่ือยลา้ แตส่ าํ หรบั ป้าๆรวมถงึ แมผ่ มกส็ ลบั กนั หลบั ๆ
ต่นื ๆแต่ผมตอ้ งใชเ้ วลาน้ีในการหาเบาะแส อาจจะดเู หมอื นผมเป็นคนรา้ ยเพราะมผี มเดนิ อยใู่ นบา้ นเพยี งคน
เดยี ว

ตาํ รวจบอกวา่ ยายเสยี ชวี ติ ไปแลว้ สองถงึ สามชวั ่ โมงกน็ ่าจะประมาณ หกโมงเยน็ ถงึ หน่งึ ทมุ่ กเ็ ป็นได้
เพราะมาเจอศพอกี ทกี ส็ องทมุ่ จะสส่ี บิ แลว้ แตว่ า่ พวกเรากพ็ ากนั เขา้ บา้ นเพอ่ื มาเขา้ หอ้ งน้ํากนั อยดู่ ี

กไ็ มม่ ใี ครคดิ ทจ่ี ะสงั เกต แตก่ ลบั เป็นเบสผมเหน็ เบสใหป้ ากคาํ กบั ตาํ รวจไปวา่ ตวั น้องเองจะเดนิ มา
นงั ่ เลน่ กบั ยายแตพ่ อมาถงึ กเ็ หน็ ยายนงั ่ ตวั แขง็ ไปแลว้ ไมพ่ ดู ไม่จาสกั คาํ ถงึ ตอนนนั้ พวกเราเลยรวู้ า่ ยายจาก
พวกเราไปแลว้

82 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

ผมลองเดนิ ไปบรเิ วณรอบๆ บา้ นโดยใชแ้ สงไฟอ่อนๆ ไฟทอ่ี อกมาจากในบา้ น แตท่ วา่ ผมกลบั ไป
เหยยี บฝาขวดเป็นอะลมู เิ นยี มฝาขวดเหลา้ กไ็ มน่ ่าใชต้ กอยทู่ บ่ี ่อน้ําพุซง่ึ อยเู่ ยอ้ื งจากโตะ๊ กนิ ขา้ วขา้ งนอกแค่
เดนิ ออกมาเพยี งหา้ กา้ วเทา่ นนั้ มกี ลน่ิ แปลกๆ อยทู่ ข่ี วดหญ้าขน้ึ สงู พอสมควรจนบดบงั ฝาขวดบดิ ตาํ รวจอาจ
คดิ วา่ เป็นฝาขวดน้ําปรกตเิ ลยไมไ่ ดส้ นใจ

เจอฝาแลว้ ส่วนตวั ขวดละ่ ผมลองเดนิ ไปทก่ี องขยะใหญ่ทอ่ี ยหู่ ลงั บา้ นดถู า้ หากจะทง้ิ กค็ งจะทง้ิ ใหห้ ่าง
จากตวั บา้ นถ้าเป็นตามทผ่ี มคดิ เราคงจะเจอ และเป็นเช่นนนั้ จรงิ ๆผมเจอขวดแกว้ มลี ายหวั กะโหลกอยตู่ รง
กลางผมพยามใหไ้ มโ่ ดนตวั ขวดมากเพอ่ื ทจ่ี ะไดเ้ อาไปพสิ ุทธลิ ์ ายน้ิวมอื

อกี ไมก่ ช่ี วั ่ โมงพระอาทติ ยก์ จ็ ะขน้ึ แลว้ ผมรบี ตดั สนิ ใจกลบั เขา้ บา้ นแตพ่ อมาถงึ หอ้ งรบั แขกทเ่ี รานอน
รวมกนั มสี องคนทห่ี ายไปคอื บวั และ เบสหายไปไหนกนั นะทนั ใดนนั้ เองผมเหมอื นไดย้ นิ เสยี งมาจากชนั้ สอง
เหมอื นทาํ ของอะไรสกั อยา่ งตกผมเลยค่อยๆเดนิ ขน้ึ ไปดู เสยี งมาจากหอ้ งของฝาแฝดใบเตยใบบวั

ประตหู อ้ งปิดไมส่ นทิ ทาํ ใหผ้ มสามารถมองเขา้ ไปในหอ้ งไดน้ ดิ หน่อยในหอ้ งเปิดไฟหวั เตยี งไวท้ าํ ให้
ผมสามารถเหน็ คนในหอ้ งได้ แอบมองหอ้ งน้องแบบน้ีเหมอื นจะโรคจติ แต่ผมเพยี งแคส่ งสยั น้องบวั กาํ ลงั ทาํ
อะไรสงิ่ ทผ่ี มเหน็ คอื บวั กาํ ลงั ลอ้ื ของหอ้ งตวั เองอยเู่ หมอื นจะหาอะไรสกั อยา่ ง

อยๆู่ ผมกไ็ ดย้ นิ เสยี งคนเดนิ อยฝู่ ัง่ ตรงขา้ มผมเองกต็ อ้ งหลบไปก่อน ผมเลอื กทจ่ี ะไปหลบในหอ้ งแอ
ลก่อนเพอ่ื ดสู ถานการณ์ดหี น่อยทไ่ี ดไ้ ฟตรงบนั ไดช่วยทาํ ใหม้ องเหน็ ถงึ จะมดื ไปหน่อยแตก่ พ็ อเหน็ บา้ งบา้ น
หลงั น้เี ป็นสองชนั้ ซง่ึ มไี ฟอยตู่ รงทางเดนิ ขน้ึ บนั ไดไวด้ ว้ ย

เสยี งฝีเทา้ ทผ่ี มไดย้ นิ เหมอื นมนั ใกลเ้ ขา้ มาเรอ่ื ยๆจนกระทงั ่

83 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

“ พี่บวั หาอะไรเหรอคะ ”
เป็นเสยี งพดู ทเ่ี บาแต่ผมมนั ่ ใจวา่ เป็นเสยี งของเบสทย่ี นื พดู อยหู่ น้าประตหู อ้ งของใบบวั

“ เบสเหรอ พี่ตกใจหมด ”
“ สรปุ พี่บวั มาหาอะไร”
“ กน็ ่ีห้องของพี่ พ่ีจะทาํ อะไรกเ็ ร่อื งของพ่ีสิแล้วเราล่ะมาทาํ อะไรตรงนี้ ”

สองคนนนั้ ทะเลาะกนั แรงขน้ึ เรอ่ื ยๆ ผมจะทาํ ไงดลี ะ่ ตอนน้แี ตเ่ ร่อื งทบ่ี วั พดู กน็ ่าคดิ ดจู ากเวลาแลว้
เป็นชว่ งทเ่ี ราสลบั กนั ไปเขา้ หอ้ งน้ําไมใ่ ช่วา่ เราไมส่ นใจยายอกี อยา่ งเบสเป็นคนสดุ ทา้ ยทเ่ี ขา้ บา้ นกอ่ นเกดิ
เรอ่ื งทร่ี วู้ า่ ยายเสยี ไปแลว้ เบสกลบั เป็นคนเจอทงั้ ๆ

ทก่ี อ่ นหน้าน้กี เ็ ขา้ บา้ นไปแลว้ ทาํ ไมไมไ่ ปหายายตงั้ แต่ตอนแรกเบสแทบไม่เคยจะห่างยายเลยดว้ ยซา้ํ
ก่อนหน้านนั้ ยายเองกแ็ ยกโต๊ะกนิ ขา้ วกบั เราเบสเองกด็ ว้ ย แต่พอจดั งานเม่อื วานกลบั อยกู่ บั พวกเราตลอดดู
ไม่มที ที ่าจะเขา้ บา้ นเลยดว้ ยซา้ํ ถ้าไมม่ คี นเขา้

เสยี งทงั้ คเู่ งยี บลงไปแลว้ เหมอื นคนในบา้ นจะพากนั ตน่ื ผมเลยเอาโอกาสน้คี อ่ ยๆเดนิ ไปหอ้ งเบส หอ้ ง
ของเบสมแี ตห่ นงั สอื หอ้ งตอ้ งแต่งแบบเรยี บงา่ ยเน้นโทนขาวและเขยี วมโี ปสเตอรด์ าราเกาหลตี ดิ ไวอ้ ยโู่ ตะ๊
หนงั สอื ถูกจดั วางไวอ้ ยา่ งมรี ะเบยี บเรยี บรอ้ ยทุกระเบยี บน้ิวไดย้ ายมาจรงิ ๆ

และผมกไ็ ดเ้ จอสมดุ เลม่ หนง่ึ อยบู่ นหวั เตยี งจรงิ ๆกม็ หี ลายเลม่ คาดวา่ จะเป็นไดอารข่ี องเบสเรยี งกนั
เป็นแถวอยา่ งเล่มทผ่ี มหยบิ ออกมาเป็นเล่มสเี ขยี วออ่ นขา้ งในกเ็ ขยี นประมาณวา่

84 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

20/11/2019

“ไดอารท่ี ร่ี กั วนั น้ยี ายอม่ิ สอนใหเ้ บสทาํ ขนมชนั้ เป็นครงั้ แรก ยายทาํ ขนมไทยไดอ้ รอ่ ยมากอาหารก็
เช่นกนั เบสดใี จทม่ี ยี ายอยขู่ า้ งๆ เสรจ็ ไปอกี หน่ึงกต็ ่อดว้ ยทาํ บวั ลอยจะเป็นเบาหวานไหมนะเรายายพาทาํ
ขนมเกง่ มากอกี ไม่กว่ี นั ญาตๆิ กจ็ ะขน้ึ มาหาเบสกบั ยายแลว้ หวงั วา่ ยายจะพดู ดๆี กบั พวกเขาบา้ งตอนทเ่ี บส
อยกู่ บั ยาย ยายกพ็ ดู จาดปี รกตแิ ตก่ ไ็ ม่รทู้ าํ ไมจะตอ้ งอารมณ์เสยี ใส่พแ่ี อลและคนอ่นื ๆ ตลอดแตถ่ งึ แบบนนั้ เรา
จะไดอ้ ยพู่ รอ้ มหน้าพรอ้ มตากนั แลว้ เบสมคี วามสุขมากๆ ”

ลองอา่ นเล่มอ่นื ดกี วา่ เผอ่ื จะไดอ้ ะไรบา้ งตอนทผ่ี มกาํ ลงั เลอื กอยวู่ า่ จะอ่านเล่มไหนผมเลอื กทจ่ี ะนงั ่ ท่ี
เตยี งแตด่ ว้ ยนสิ ยั ของผมทช่ี อบเอาหมอนมาวางไวบ้ นตกั ทนั ใดนนั้ ผมกเ็ จออกี เล่มทซ่ี ่อนอยใู่ ตห้ มอนเลม่ น้ี
เป็นเลม่ เดยี วทเ่ี ป็นสแี ดงแปลกตาไปเลย อยา่ งทบ่ี อกหอ้ งเบสจะคุมโทนขาวเขยี ว

20/11/2019

“ไดอารท่ี ร่ี กั วนั น้ยี ายบงั คบั ใหเ้ บสทาํ ขนมยายเอาแต่พดู วา่ เป็นผหู้ ญงิ ตอ้ งทาํ กบั ขา้ วตอ้ งทาํ งานบา้ น
งานเรอื นเป็นเบสไม่มคี วามสขุ เลยเพราะเบสไมม่ ชี วี ติ เป็นของตวั เองแตท่ ท่ี าํ กเ็ พราะกลวั ยายจะไม่รกั อกี ไมก่ ่ี
วนั ญาตจิ ะขน้ึ มาหาเราเป็นเวลาทม่ี คี วามสขุ ทส่ี ดุ เพราะยายจะสนใจเบสน้อยลงแลว้ เอาเวลาไปดุไปดา่ หลาน
แทๆ้ ของตวั เองอยา่ งน้อยเบสกไ็ ดพ้ กั บา้ งเบสรกั ยายนะแต่บางครงั้ เบสกอ็ ยากจะรกั ตวั เองบา้ ง”

หลงั จากอา่ นเสรจ็ กท็ าํ ใหผ้ มรสู้ กึ ประหลาดใจไมใ่ ชน่ ้อย คนหน่งึ คนจะเขยี นไดอารท่ี าํ ไมวนั เดยี วกนั
สองเล่มแตค่ นละความรสู้ กึ หรอื เป็นสง่ิ ทเ่ี บสอยากพดู แตพ่ ดู ออกมาไมไ่ ดห้ รอื วา่ ไดอารน่ี ้ียายกเ็ ป็นคนใหเ้ บส
เขยี นดว้ ยรเึ ปลา่ เล่มทถ่ี ่ายทอดออกมาวา่ ตนเองมคี วามสขุ ทไ่ี ดอ้ ยกู่ บั ยายทงั้ ๆ ทไ่ี มจ่ รงิ เลย

85 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

“ เบสพ่ีขอคยุ กบั เราหน่อยสิ ”

ผมแอบกระซบิ อยหู่ ลงั เบส พรอ้ มพดู สงิ่ ทผ่ี มเจอในหอ้ งนอนของเบสจนสดุ ทา้ ยเบสกร็ อ้ งไห้
ออกมาแลว้ สารภาพออกมาวา่ ตวั เองเหมอื นมอี าการการผดิ ปรกตทิ างจติ อยากใหท้ ุกคนสนใจและทส่ี าํ คญั
เพราะอยากใหย้ ายสนใจเลยทาํ ตามยายทุกอยา่ งแมต้ วั เองจะชอบหรอื ไมก่ ต็ าม จนวนั หน่งึ ทย่ี ายแสดงสหี น้า
ดใี จและพอใจในตวั เตยมากเกนิ ไปทาํ ใหต้ นเองไม่พอใจเลยสงั ่ ยาพษิ จากเวบ็ สงั ่ ของเถ่อื นเพอ่ื ทจ่ี ะฆ่ายาย

---ÊØ¢ÊѹµÇѹ»‚ãËÁ‹---

86 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

Qr code Download Application

87 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

สาํ หรบั สแกน AR

88 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

สาํ หรบั สะแกน AR

89 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

สาํ หรบั สแกน AR

90 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

สาํ หรบั สแกน AR

91 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

สาํ หรบั สแกน AR

92 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

สาํ หรบั สแกน AR

93 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

สาํ หรบั สแกน AR

94 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

สาํ หรบั สแกน AR

95 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

สาํ หรบั สแกน AR

96 | S A Y G O O D B Y E ค ดี ส่ั ง ต า ย

สาํ หรบั สแกน AR