ภาคใต้ นาฏศิลป์พื้ ป์ พื้ น พื้ เมือ มื ง ผู้จัดทำ ด.ช. อันวา ดวงม.2/1 เลขที่ 18 เสนอ ครูสุดา จันทอง
ภูมิศาสตร์ ภาคใต้มีลักษณะภูมิประเทศเป็น แหลมหรือแผ่นดินยื่นลงไปใน ทะเล มีพื้นที่ชายฝั่งทะเลเป็นแนว ยาวทั้งสองด้านรวมกันมากกว่า 2,400 กิโลเมตรตอนกลางของ ภาค มีเทือกเขาสูง 3แนวทอดตัว เป็นแนวยาวเหนือ-ใต้ ทำ ให้เกิด พื้นที่ลาดเอียงจากตอนกลางลงสู่ ชายฝั่งทะเลทั้ง 2ด้าน ส่วนพื้นที่ ถัดขึ้นไปถึงตอนกลางของภาคซึ่ง เป็นพื้นที่ภูเขาและเทือกเขา
ศาสนาและความเชื่อ ประชากรในภาคใต้ส่วนใหญ่เป็นชาว ไทยนับถือพระพุทธศาสนาและ ขนบธรรมเนียมประเพณีเหมือนคนไทย โดยทั่วไป นอกจากนี้มีพิธีการปลีกย่อย บางอย่างที่แตกต่างกันบ้าง นอกจาก ไทยพุทธแล้ว บริเวณทางตอนใต้ของ ภาคโดยเฉพาะในเขตจังหวัดชายแดน ประชาชนในจังหวัดเหล่านี้เกือบร้อยละ ๖๐ นับถือศาสนาอิสลามชาวเลหรือ ชาวน้ำ (ซึ่งอยู่ทางฝั่งตะวันตก)และ พวกซาไก (มีเหลืออยู่น้อยเช่น ในเขต จังหวัดยะลา)ความเชื่อของชน 2 กลุ่ม นี้ เด่นในเรื่องผี วิญญาณ และอำ นาจ เหนือธรรมชาติ
เครื่องแต่งกายประจำ ภาค ภาคใต้ด้วยความที่ภูมิประเทศภาค ใต้ตั้งอยู่แถบศูนย์สูตมีผลให้ อากาศร้อน ชาวใต้จึงนิยมแต่งกาย แบบเรียบง่าย หลวม ๆ ส่วนมาก ใช้ผ้าฝ้ายรูปแบบเครื่องนุ่งห่มส่วน ใหญ่คล้ายกับของมาเลเซียและ อินโดนีเซียเพราะอยู่ในลักษณะ อากาศแบบเดียวกัน ผ้าพื้นเมืองที่ มีชื่อเสียงของภาคใต้คือผ้ามัดย้อม ผ้ายก ผ้าจวน ผ้าไหม พุมเรียง และผ้าปาเต๊ะ
เครื่องดนตรี เครื่องดนตรีที่ใช้บรรเลงในวงดนตรีพื้นบ้านภาคใต้ที่สำ คัญๆ ได้แก่ ทับ รำ มะนา กลอง โหม่ง ฆ้องคู่ กลองชาตรี กรือโต๊ะ รือบับ
อาหาร อาหารพื้นบ้านภาคใต้อาหารพื้นบ้าน ภาคใต้มีรสชาติโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์ เฉพาะสืบเนื่องจากดินแดนของภาคใต้ เคยเป็นศูนย์กลางการเดินเรือค้าขาย ของพ่อค้าจากอินเดียจีนและชวา ทำ ให้ วัฒนธรรมของชาวต่างชาติโดยเฉพาะ อินเดียใต้ซึ่งเป็นต้นตำ รับในการใช้ เครื่องเทศปรุงอาหารได้เข้ามามีอิทธิพล เป็นอย่างมาก
ตัวอย่างการแสดง โนรา ลิเกป่า เป็นชื่อศิลปะการแสดงพื้นเมืองอย่างหนึ่ง ของภาคใต้ มีรากศัพท์ที่มาจากคำ ว่า “นระ” เป็นภาษาบาลี–สันสกฤตแปล ว่ามนุษย์เพราะการร่ายรำ แต่เดิมแล้ว การรำ โนราจะรำ ให้เสมือนกับท่าร่ายรำ ของเทวดา การแสดงก็คล้ายกับโรงมโนราห์ ผู้แสดง ลิเกป่าคณะหนึ่งมีประมาณ 6-8คน ถ้า รวมลูกคู่ด้วยก็จะมีจำ นวนคนพอ ๆ กับ มโนราห์หนึ่งคณะ การแสดงจะเริ่มด้วย การโหมโรง "เกริ่นวง"ต่อจากเกริ่นวง แขกขาวกับแขกแดงจะออกมาเต้นและ ร้องประกอบ โดยลูกคู่จะรับไปด้วย หลัง จากนั้นจะมีผู้ออกมาบอกเรื่องแล้วก็จะ เริ่มแสดงเลย
ลิเกฮูลู สิละ หนังตะลุง เป็นการละเล่นพื้นบ้านของชาวมลายู มุสลิมภาคใต้ของไทยขึ้นบทเป็นเพลง ประกอบดนตรีและจังหวะตบมือ เป็นศิลปะการต่อสู้ป้องกันตัวอย่างหนึ่งของไทย มุสลิม ทำ นองเดียวกับคาราเต้ยูโด กังฟู หรือ มวยไทยมุสลิมภาคใต้เรียกว่าการต่อสู้แบบสิละ อย่างหนึ่งว่า “ดีกา” หรือ“เบือดีกา” ในพื้นที่ จังหวัดสตูลเรียกศิลปะการต่อสู้แบบนี้ ตามความ เดิมว่าสิละ ศิลปะการแสดงประจำ ท้องถิ่นอย่างหนึ่งของภาคใต้ เป็นการเล่าเรื่องราวที่ผูกร้อยเป็นนิยายดำ เนินเรื่องด้วย บทร้อยกรองที่ขับร้องเป็นสำ เนียงท้องถิ่น หรือที่เรียกกัน ว่าการ "ว่าบท" มีบทสนทนาแทรกเป็นระยะและใช้การ แสดงเงาบนจอผ้าเป็นสิ่งดึงดูดสายตาของผู้ชม ซึ่งการว่า บท การสนทนาและการแสดงเงานี้ นายหนังตะลุงเป็น คนแสดงเองทั้งหมด
ภาคใต้