The words you are searching are inside this book. To get more targeted content, please make full-text search by clicking here.
Discover the best professional documents and content resources in AnyFlip Document Base.
Search
Published by suttiphant pimolsaengsuriya, 2020-05-22 12:34:17

เรื่องของพ่อ

เรื่องของพ่อ

จากใจผู้เขยี น

ผมมีความสมั พนั ธก์ บั เจา้ ของเร่ืองนี้ ตงั้ แตย่ งั อยใู่ นครรภข์ องภรรยาเขา เม่ือคลอดออกมาและเรม่ิ พดู ได้ คาํ
แรกท่ีเรียกเขาคือ “พอ่ ” ผทู้ ่ีมีชีวิตเหมือนฝัน!!! คณุ พอ่ ชอบเลา่ เร่ืองราวตา่ งๆ ตงั้ แตต่ อนเป็นเด็กๆ จนกระท่งั
เตบิ โต กา้ วเขา้ สชู่ ีวิตการทาํ งานอยา่ งยาวนาน และประสบความสาํ เรจ็ อยา่ งท่ีคณุ พ่อเอง ก็ไมเ่ คยคาดคดิ
มาก่อน แตล่ ะกา้ วท่ีคณุ พอ่ เดนิ ไป มีแตเ่ ร่ืองราวท่ีนา่ จดจาํ นา่ นาํ ไปเป็นแบบอยา่ ง

ผมเก็บเลก็ ผสมนอ้ ยจากเร่ืองท่ีไดย้ ิน ไดฟ้ ังมา และนาํ มาเขียนเป็นหนงั สือเลม่ นี้ โดยหวงั วา่ ทา่ นผอู้ า่ นจะ
ไดป้ ระโยชน์ หรือไดแ้ ง่คดิ สกั 1 อยา่ ง เพ่ือนาํ ไปปรบั ใชใ้ นการดาํ เนินชีวิตหรือการทาํ งาน ก็ดใี จแลว้

ขอขอบคณุ ท่ีหนงั สือเลม่ นีอ้ ยใู่ นมือคณุ ตดิ ตามเร่ืองราวชีวิตของนายสวุ รรณไดเ้ ลยครบั

สทุ ธิพนั ธุ์ พมิ ลแสงสรุ ยิ า
ผเู้ ขียน

คนเราเลือกเกิดไมไ่ ด.้ ..แตเ่ ลือกท่ีจะทาํ ชีวิตใหด้ ีและย่ิงใหญ่ได้ คงจะจรงิ ดงั คาํ กลา่ วนี้ ด่งั เชน่ เร่อื งราวของ
เดก็ ชายแกละ ผทู้ ่ีเกิดในครอบครวั ยากจนครอบครวั หน่งึ รมิ คลองบางเตย จงั หวดั ปทมุ ธานี แมป้ ัจจบุ นั
ปทมุ ธานีจะอยใู่ กลก้ รุงเทพและเดนิ ทางสะดวกมาก มีทางดว่ นไปเกือบถงึ แลว้ แตใ่ นอดีตตอ้ งถือวา่
ปทมุ ธานีอยไู่ กลและเดนิ ทางลาํ บาก การคมนาคมสว่ นใหญ่ยงั ตอ้ งใชท้ างนาํ้ เป็นหลกั หากยอ้ นหลงั ไปใน
วนั ท่ี 31 มีนาคม 2482 ณ บา้ นไมเ้ ก่าๆ หลงั หนง่ึ ในตาํ บลบางเตย ครอบครวั นายเล่ียงกิง คนจีนท่ีอพยพมา
จากจงั หวดั แตจ้ ๋ิว ในมณฑลกวางตงุ้ ทางตอนใตข้ องประเทศจีน กบั นางยไู้ น้ แซแ่ ต้ ลกู ครง่ึ จีน-มอญท่ีอาศยั
อยใู่ นประเทศไทย ไดใ้ หก้ าํ เนดิ บตุ รคนท่ี 5 จากจาํ นวนพ่ีนอ้ งทงั้ หมด 8 คน ผชู้ าย 4 ผหู้ ญิง 4

สมยั กอ่ น กฎหมายกาํ หนดใหค้ นไทยท่ีมีสญั ชาตไิ ทย เม่ืออายคุ รบ 7 ปีบรบิ รู ณ์ ตอ้ งเขา้ เรียนระดบั
ประถมศกึ ษา ตอนนนั้ ระบบการศกึ ษาไทยยงั ไมม่ ีระดบั ชนั้ อนบุ าล แตก่ าํ หนดเป็นภาคบงั คบั ตอ้ งเรยี น 4 ปี
(จนกระท่งั ปี 2490 รฐั บาลจงึ เปล่ียนการศกึ ษาภาคบงั คบั เป็น 7 ปี) เด็กชายแกละก็เชน่ กนั เม่ือถงึ วยั ท่ีตอ้ ง
เขา้ เรยี น คณุ พอ่ คณุ แม่ จงึ ส่งเขา้ เรยี นในโรงเรียนวดั สะแก ซ่งึ มีพระครูสง่า เกษมสขุ เป็นเจา้ อาวาส เป็น
ครูใหญ่และเป็นครูประจาํ ชนั้ ประถมศกึ ษาปีท่ี 4 ซ่งึ โรงเรียนนีเ้ ป็นโรงเรียนประชาบาลท่ีใกลบ้ า้ นท่ีสดุ มี
ระยะทางหา่ งจากบา้ นประมาณ 5 กิโลเมตร ซ่งึ สมยั ก่อนการเรียนการสอนไมไ่ ดเ้ หมือนสมยั นี้ โรงเรียนวดั
จะสอนเร่อื งคณุ ธรรม จรยิ ธรรม สอนการอา่ น การเขียน เชน่ บทดอกสรอ้ ย เป็นตน้

ในขณะนนั้ เดก็ ชายแกละยงั เล็กอยู่ การเดนิ ทางไปโรงเรียนของเดก็ ตา่ งจงั หวดั สว่ นใหญ่เป็นการเดนิ เทา้
และเดก็ ยากจนสมยั ก่อนก็ไมไ่ ดม้ ีรองเทา้ ใส่ เดก็ ชายแกละก็เชน่ กนั ตอ้ งเดนิ เทา้ เปลา่ ไปโรงเรียนทกุ วนั
พรอ้ มไมต้ สี นุ ขั คใู่ จ เพราะตลอดทางเดนิ มกั จะมีสนุ ขั ว่งิ ไลเ่ สมอๆ แมว้ า่ ตอ้ งออกจากบา้ นแตเ่ ชา้ และใชเ้ วลา
เดนิ เทา้ มากกวา่ 1 ช่วั โมง แตก่ ็ไมเ่ คยบน่ ไมเ่ คยทอ้ หลงั เลกิ เรยี นก็ตอ้ งรีบกลบั บา้ น เพ่ือมาชว่ ยคณุ พอ่ คณุ
แมเ่ ตรยี มของไปขาย เพราะอาชีพของคณุ พอ่ คือพายเรือขายกว๋ ยเต๋ียว สว่ นคณุ แมก่ ็พายเรือขายของ
จปิ าถะ พวกพรกิ กะปิ นา้ํ ปลา ปลาทู ผกั สด ผลไม้ คลา้ ยๆ รถขายของชาํ ท่ีเห็นตามหมบู่ า้ นตา่ งๆ ใน
ปัจจบุ นั ซ่งึ ทกุ วนั ตอนเชา้ มืดคณุ แม่ตอ้ งพายเรอื ไปแยง่ กนั ซือ้ ของเหลา่ นีเ้ พ่ือนาํ มาขาย โดยบางวนั เดก็ ชาย
แกละก็ตามไปดว้ ย ทาํ ใหไ้ ดเ้ รยี นรูว้ ิธีการเลือกซือ้ และวิธีการขายของ

หลงั เลิกเรยี น เดก็ ชายแกละมกั จะรบี กลบั บา้ น ไมค่ อ่ ยไดม้ ีโอกาสว่งิ เลน่ หรือเตะบอลสนกุ สนานกบั เพ่ือนๆ
ตามประสาเดก็ มากนกั สว่ นใหญ่จะเลน่ กนั ก็เฉพาะตอนกลางวนั เพราะตอ้ งกลบั มาช่วยทาํ งานบา้ น พรอ้ ม

กบั ตอ้ งชว่ ยเลีย้ งนอ้ งๆ บา้ งในบางวนั แตด่ ว้ ยความเป็นเดก็ ชอบเรยี นรู้ ชอบอา่ นหนงั สือ เดก็ ชายแกละจงึ
ตงั้ ใจและใสใ่ จเรียนในหอ้ งเรียน และใชเ้ วลาตอนหวั ค่าํ เพ่ือทบทวนบทเรยี น ดว้ ยวธิ ีอา่ นบอ่ ยๆ เขียนบอ่ ยๆ
ทาํ ใหจ้ ดจาํ ไดอ้ ยา่ งแมน่ ยาํ แมว้ า่ สมยั ก่อนยงั ไมม่ ีไฟฟา้ เขา้ ถงึ แตด่ ว้ ยความพยายามและมงุ่ ม่นั จงึ ใชก้ าร
จดุ เทียนอา่ นหนงั สือ ทาํ ใหต้ ลอดระยะเวลา 4 ปีท่ีเรยี นการศกึ ษาภาคบงั คบั เดก็ ชายแกละสอบไดค้ ะแนน
อนั ดบั ท่ี 1-3 มาโดยตลอด (จากนกั เรียนทงั้ หอ้ งประมาณ 50 คน)

เม่ือขนึ้ ชนั้ ประถมศกึ ษาปีท่ี 3 เดก็ ชายแกละเร่มิ โตขนึ้ มาหนอ่ ย ประกอบกบั นอ้ งชายถงึ วยั ตอ้ งเขา้ เรียน จงึ
เปล่ียนจากการเดนิ เทา้ มาเป็นการพายเรือพานอ้ งไปเรียน เรือท่ีใชก้ ็จะเป็นเรือเลก็ ๆ ท่ีเรยี กวา่ “เรอื บด”
เดก็ ชายแกละไมไ่ ดค้ ิดแคพ่ ายเรือเปลา่ ๆ พานอ้ งไปเรยี นเทา่ นนั้ แตเ่ พ่ือจะไดม้ ีรายไดก้ ลบั มาชว่ ยครอบครวั
เม่ือถึงวนั หยดุ ซ่งึ เป็นวนั โกน วนั พระ (ในอดีตโรงเรียนวดั ไมไ่ ดห้ ยดุ วนั เสาร์ วนั อาทติ ย์ แตห่ ยดุ วนั โกน วนั
พระ) ก็จะพายเรอื ไปตลาด เพ่ือเลือกขนมนาํ ไปขายเพ่ือนๆ นกั เรยี นในตอนกลางวนั โดยดวู า่ ตอ้ งไมเ่ ป็น
ขนมท่ีบดู หรอื เสียงา่ ย และจะไมล่ งทนุ กบั ขนมท่ีเสียวนั ตอ่ วนั ขนมท่ีนาํ ไปขายก็จาํ พวก ขนมขา้ วพอง ขนม
ถ่วั ตดั ขนมนางเลด็ เป็นตน้

มีครงั้ หน่งึ ตอนนนั้ อยปู่ ระมาณประถมศกึ ษาปีท่ี 4 ในขณะท่ีกาํ ลงั พายเรือกลบั บา้ นพรอ้ มนอ้ งชาย กบั ขนม
ท่ีเหลือใสป่ ี๊ปกลบั มานนั้ มีเรอื ใหญ่แลน่ ผา่ นมา ทาํ ใหเ้ กิดระลอกคล่ืน พดั เรือท่ีกาํ ลงั พายกนั มานนั้ พลกิ
คว่าํ ลง ทงั้ เดก็ ชายแกละและนอ้ งชาย รวมทงั้ ขนมตา่ งๆ ตกลงไปในนาํ้ ทาํ ใหข้ นมเสียหายทงั้ หมด เม่ือกลบั
ถึงบา้ นจงึ ถกู คณุ พอ่ ตี ในฐานะท่ีเป็นพ่ีชายดแู ลนอ้ งไมด่ ี และยงั ทาํ ใหข้ นมจมนา้ํ เสียหาย ขาดทนุ หลงั จาก
นนั้ เดก็ ชายแกละก็เพ่ิมความระมดั ระวงั และเรียนรูว้ ธิ ีการบงั คบั เรือจากคณุ พอ่ คณุ แม่ ซ่งึ ตอ่ มาก็ไมเ่ คยเรือ
ลม่ อีกเลย จดุ นนั้ เอง ทาํ ใหไ้ ดเ้ รยี นรูว้ า่ ในชีวิตของคนเราก็ตอ้ งมีอปุ สรรคบา้ ง แตต่ อ้ งนาํ อปุ สรรคนนั้ มาเป็น
บทเรียน และเรียนรูเ้ พ่ือไมท่ าํ ใหเ้ กิดความผดิ พลาดซาํ้ อีก

เม่ือเดก็ ชายแกละเรียนจบประถมปีท่ี 4 ตามภาคบงั คบั ดว้ ยความท่ีครอบครวั ไมไ่ ดม้ ีเงินมีทองสาํ หรบั เรยี น
ตอ่ เหมือนเดก็ ๆ คนอ่ืนๆ คณุ พอ่ คณุ แม่ตอ้ งเก็บเงินไวส้ าํ หรบั สง่ นอ้ งๆ ซ่งึ มีอีกหลายคนใหไ้ ดเ้ ขา้ เรียนตาม
การศกึ ษาภาคบงั คบั เดก็ ชายแกละจงึ เรม่ิ ตน้ การใชช้ ีวิตเป็นนกั การขายอยา่ งเตม็ ตวั ดว้ ยการท่ีคณุ พอ่ คณุ
แมล่ งทนุ ซือ้ เรือ “อีแปะ” ใหไ้ วส้ าํ หรบั พายเรอื ขายของ สว่ นพ่ีสาวคนท่ีตดิ กนั ก็เร่มิ เบนเข็มเขา้ เรยี นตดั เสือ้ ผา้
ท่ีกรุงเทพ

“ปลาทนู ่งึ มาแลว้ คร๊าบบบ” เสียงรอ้ งของเดก็ ชายแกละ ซ่ึงขณะนนั้ อายปุ ระมาณ 10-11 ขวบ ดงั ไปตลอด
ลาํ นา้ํ ในคลองบางเตย อาํ เภอสามโคก ลดั เลาะไปตามลาํ นาํ้ สาขาท่ีแยกเป็นคลองเล็กคลองนอ้ ย ในทกุ ๆ
วนั ไมเ่ วน้ วนั หยดุ ตลอดระยะเวลา 5 ปี เดก็ ชายแกละตอ้ งต่นื ตี 3 เพ่ือพายเรือไปใหท้ นั ตลาดเชา้ ตอนตี 4
สาํ หรบั ศกึ แยง่ ชงิ ผกั ผลไมแ้ ละของสดตา่ งๆ จนกระท่งั อายปุ ระมาณ 15-16 ก็ถึงเวลาท่ีตอ้ งขนึ้ ทะเบยี น
ทหาร แตเ่ น่ืองจากฐานะทางบา้ นไมค่ อ่ ยดี และยงั ตอ้ งแบง่ ปันอาหารใหก้ บั พ่ีๆ นอ้ งๆ ทาํ ใหไ้ มม่ ีโอกาสได้
กินอาหารครบตามหลกั โภชนาการมากนกั รา่ งกายจงึ ผอมแกรน และดว้ ยเหตนุ ี้ เม่ือถึงวนั ท่ีตอ้ งรายงานตวั
เพ่ือขนึ้ ทะเบียนทหาร จงึ ไมผ่ า่ นตามเกณฑเ์ พราะรอบอกไมถ่ งึ สง่ ผลใหไ้ มต่ อ้ งไปเป็นทหารเกณฑ์

ในชว่ งนนั้ คณุ พอ่ เร่มิ พดู ถงึ ว่า “หากขายของอย่อู ยา่ งนี้ นา่ จะไมม่ ีความเจรญิ มากนกั ” จงึ คดิ จะพาเดก็ ชาย
แกละไปฝากใหท้ าํ งานในกรุงเทพกบั เพ่ือนสนทิ ท่ีขา้ มนาํ้ ขา้ มทะเลมาจากประเทศจีนดว้ ยกนั โดยจะสง่ ให้
ไปทาํ งานเป็นชา่ งเฟอรน์ เิ จอร์ ท่ีบรเิ วณใกลๆ้ วดั สมณานมั บรหิ าร (วดั ญวน) สะพานขาว หลงั จากนนั้ ไม่
นานนกั เดก็ ชายแกละ หรอื ท่ีคณุ พอ่ คณุ แม่ตงั้ ช่ือวา่ “สวุ รรณ” เพราะอยากใหเ้ ป็นทองแท้ ท่ีไปอยทู่ ่ีไหนก็
“ยงั คงเป็นทองคาํ ท่ีมีคา่ เสมอ” ไดเ้ ตบิ โตเป็นหนมุ่ แลว้ ตอนนนั้ จงึ มีโอกาสไดเ้ ดนิ ทางเขา้ กรุงเทพฯ เป็นครงั้
แรก การเดนิ ทางเขา้ กรุงเทพฯ สมยั กอ่ นนนั้ ตอ้ งเดนิ ทางโดยเรือแดงไปลงท่ีท่าเตียน ซ่งึ ใชเ้ วลาเดนิ ทางจาก
อาํ เภอสามโคก ประมาณ 3 ช่วั โมง ครงั้ แรกท่ีเขา้ กรุงเทพมานนั้ คณุ พอ่ พานายสวุ รรณไปเย่ียมนอ้ งชาย ซง่ึ
คณุ พอ่ พายเรือขายก๋วยเต๋ยี ว สง่ เสียใหน้ อ้ งชายไดเ้ รยี นหนงั สือจนมีความรูแ้ ละไดไ้ ปทาํ งานอย่กู ารรถไฟ
แหง่ ประเทศไทย สมยั ก่อนการรถไฟแหง่ ประเทศไทยยงั เป็นหนว่ ยงานของรฐั บาล และใครท่ีไดท้ าํ งาน
หนว่ ยงานรฐั บาลตอ้ งถือวา่ มีหนา้ มีตาและมีรายไดด้ พี อสมควร นอ้ งชายของคณุ พ่อนนั้ นอกจากจะทาํ งาน
ท่ีการรถไฟแหง่ ประเทศไทยแลว้ ยงั เป็นเจา้ ของรถสามลอ้ ป่ันใหเ้ ชา่ อีก 10-20 คนั โดยมีกิจการอยแู่ ถวๆ วง
เวียน 22 กรกฎาคม จงึ ถือวา่ เป็นคนมีฐานะดีคนหนง่ึ เม่ือครงั้ ท่ีคณุ พ่อพานายสวุ รรณไปหานนั้ ก็ตงั้ ใจจะ
พาลกู ชายไปเย่ียมเยียน เพ่ือใหร้ ูจ้ กั กนั ไวใ้ นฐานะหลานคนหน่งึ แตเ่ ม่ือไปถึงและนอ้ งชายของคณุ พอ่ ถาม
วา่ “มาหา มีอะไรหรือเปลา่ ” คณุ พอ่ ก็เลยคดิ มากว่า การพดู แบบนีเ้ หมือนมาดถู กู และคงคดิ วา่ จะมาขอเงิน
จงึ พานายสวุ รรณออกจากบา้ นนนั้ มาและหลงั จากนนั้ ก็ไมเ่ คยกลบั ไปหานอ้ งชายคณุ พอ่ คนนีอ้ ีกเลย
จนกระท่งั ปัจจบุ นั นีก้ ็ขาดการตดิ ตอ่ กนั ไป

กรุงเทพมหานคร เมืองฟา้ อมร ท่ีเคยแตไ่ ดย้ ิน แตไ่ มเ่ คยเห็น เม่ือนายสวุ รรณมีโอกาสไดเ้ ขา้ กรุงเทพฯ จงึ ต่ืน
ตาต่ืนใจ มองโนน้ มองน่ี จนไมไ่ ดด้ ทู างเดนิ ท่ีคณุ พอ่ เดนิ นาํ หนา้ ไปนนั้ คาํ กลา่ วท่ีเคยไดย้ นิ และคดิ วา่ เป็น

เร่อื งตลก จนกระท่งั วงดนตรีคาราบาวนาํ มาแตง่ เพลงและมีทอ่ นหนง่ึ วา่ “มาสมยั นีเ้ ป็น กอ ทอ มอ เมืองท่ี
คนตกทอ่ ....” จงึ ไมใ่ ชเ่ ร่ืองตลกขบขนั ซง่ึ นายสวุ รรณรูด้ ี เพราะการเขา้ กรุงเทพครงั้ นนั้ ก็เดนิ ตกทอ่ จรงิ ๆ
ปัจจบุ นั นีก้ ็ยงั มีแผลเป็นฝากไวท้ ่ีหนา้ แขง้ ดา้ นขวา

การเขา้ กรุงเทพในครงั้ นนั้ นอกจากจะไปเย่ียมคณุ อาแลว้ คณุ พอ่ ยงั พาไปแนะนาํ ใหร้ ูจ้ กั กบั เพ่ือนสนทิ ท่ีขา้ ม
นา้ํ ขา้ มทะเลมาจากหมบู่ า้ นเดยี วกนั ซ่งึ มีแซเ่ ดียวกนั และนบั ถือเป็นพ่ีนอ้ งกนั ทงั้ นีเ้ พราะคนสมยั ก่อนท่ีเขา้
มาพง่ึ พระบรมโพธิสมภารในประเทศไทย หากมาจากหมบู่ า้ นเดียวกนั เขาถือกนั วา่ เป็นญาตกิ นั เพราะมีแซ่
เดียวกนั เพ่ือนของคณุ พ่อคนนีค้ อ่ นขา้ งมีฐานะดี มีลกู สาว 3 คน คนโตช่ือ “เจเ้ ง็ก” เปิดรา้ นขายของและ
ขายทอง คนท่ีสองและคนท่ีสามช่ือ “เจล้ ๊งั ” กบั “เจฮ้ วย” สองคนนีเ้ ปิดรา้ นตดั เสือ้ ผา้ ซง่ึ ตอ่ มาคณุ พอ่ ไดฝ้ าก
ใหพ้ ่ีสาวตดิ กนั กบั นายสวุ รรณมาเรยี นตดั เสือ้ และเป็นลกู จา้ งอยกู่ บั “เจฮ้ วย” หลงั จากใชเ้ วลาพดู คยุ
ทกั ทายและแนะนาํ ลกู ชายใหร้ ูจ้ กั กบั เพ่ือนสนทิ จนไดเ้ วลาพอสมควรแลว้ คณุ พ่อก็พานายสวุ รรณ น่งั เรอื
แดงกลบั อาํ เภอสามโคกในเย็นวนั เดยี วกนั หลงั จากนนั้ นายสวุ รรณยงั คงใชช้ ีวติ ในการพายเรอื ขายของอยู่
อีกระยะหน่งึ จนกระท่งั ถงึ เวลาท่ีชีวิตหกั เห เขา้ มาทาํ งานในกรุงเทพฯ

คณุ พอ่ พาน่งั เรือแดง มาตอ่ รถเมลข์ าว ซ่งึ เป็นรถประจาํ ทางสายแรกของเมืองไทยท่ีเรียกวา่ “รถเมลน์ าย
เลศิ ” เจา้ ของคอื พระยาภกั ดีนรเศรษฐ หรอื นายเลิศ เศรษฐบตุ ร และยงั เป็นผกู้ ่อตงั้ โรงแรมปารค์ นายเลิศ ท่ี
เราคนุ้ เคยน่นั เอง จดุ หมายปลายทางท่ีพานายสวุ รรณเขา้ กรุงเทพก็คือพระโขนง เพ่ือพาไปฝากใหท้ าํ งานกบั
ลกู สาวของเพ่ือนสนิทท่ีช่ือ “เจเ้ ง็ก” ซ่งึ เป็นเจา้ ของรา้ นศริ ิกาญจนา (ปัจจบุ นั รา้ นนีเ้ ป็นรา้ นขายทองอยเู่ ชิง
สะพานพระโขนง) เป็นตกึ แถวใหญ่ๆ 2 ชนั้ 2 หอ้ ง คลา้ ยๆ หา้ งสรรพสินคา้ เล็กๆ ตามตา่ งจงั หวดั ในปัจจบุ นั
สนิ คา้ ท่ีขายก็มีจาํ พวกเสือ้ ผา้ รองเทา้ ไมก้ วาด นาํ้ มนั ใสผ่ ม ฯลฯ และหนา้ รา้ นก็มีตขู้ ายทองเลก็ ๆ อย่ดู ว้ ย
ซง่ึ ตอนแรกนายสวุ รรณคดิ วา่ การเขา้ มาทาํ งานในกรุงเทพนนั้ คงไดไ้ ปเป็นชา่ งเฟอรน์ ิเจอรเ์ หมือนอยา่ งท่ี
คณุ พอ่ บอกไวใ้ นครงั้ แรก แตส่ ดุ ทา้ ยไดม้ าทาํ งานท่ีน่ี และน่ีเป็นจดุ เรม่ิ ตน้ ของการทาํ งานในกรุงเทพฯ

การเรม่ิ ตน้ ทาํ งานท่ีรา้ นศริ กิ าญจนา ไดเ้ งินเดือน เดือนละ 100 บาท ทกุ ๆ สนิ้ เดือนคณุ พอ่ จะมาเย่ียม นาย
สวุ รรณก็จะใหเ้ งินคณุ พอ่ 90 บาท เก็บไวใ้ ชเ้ อง 10 บาท ในชว่ งแรกๆ ของการทาํ งาน นายสวุ รรณทาํ หนา้ ท่ี
เหมือนคนรบั ใช้ มีหนา้ ท่ีปัดกวาด เช็ดถู ทาํ ความสะอาด เปิดรา้ น ปิดรา้ น ความคดิ ถึงบา้ นท่ีจากคณุ พอ่
คณุ แมม่ าทาํ งานเป็นเร่ืองปกตทิ ่ีตอ้ งมีอยแู่ ลว้ แตก่ ็คดิ วา่ ทาํ งานใหเ้ พลิน ใหเ้ หน่ือยไปในแตล่ ะวนั ไมใ่ ห้

ตวั เองอยวู่ า่ งๆ พอทาํ งานเหน่ือยตกเย็นจะไดน้ อนหลบั ไมม่ ีเวลาใหต้ อ้ งไปคดิ ถึงบา้ นมากนกั จนกระท่งั
ตอ่ มาเจเ้ ง็กจงึ เรม่ิ ใหช้ ว่ ยขายของหนา้ รา้ นดว้ ย ความท่ีนายสวุ รรณเป็นคนสภุ าพ ออ่ นนอ้ มและมี
ประสบการณจ์ ากการพายเรือขายของมาอยา่ งโชกโชน จึงทาํ ใหล้ กู คา้ ตดิ และดว้ ยความซ่ือสตั ย์ สจุ ริต ไม่
เคยคดโกงหรือนาํ เงินท่ีขายไดเ้ ก็บมาเป็นของสว่ นตวั เจเ้ ง็กจงึ รกั , เช่ือใจและใหค้ วามไวว้ างใจ จนกระท่งั
ประมาณ 3 ปีตอ่ มา จงึ เร่มิ ใหเ้ ป็น “หลงจ๊”ู หรอื เรียกง่ายๆ วา่ เป็นผจู้ ดั การรา้ น มีหนา้ ท่ีน่งั รถเมลข์ าวไปสาํ
เพง็ , สะพานหนั เพ่ือเลือกซือ้ สนิ คา้ มาขายแทนเจา้ ของ หรือเวลามีเซลลม์ านาํ เสนอสนิ คา้ เจเ้ ง็กก็จะใหเ้ ป็น
คนชว่ ยดแู ล ช่วยเลือกสนิ คา้ เขา้ รา้ น ซ่งึ การเลือกซือ้ สนิ คา้ เขา้ มาขาย ก็จะอาศยั การดตู ลาด ดสู ินคา้ ใหมๆ่
วา่ อะไรนา่ จะขายไดก้ ็จะเลือกสนิ คา้ นนั้ มาทดลองขายก่อน หากเลือกมาแลว้ ขายไมด่ ีก็จะไมส่ ่งั มาขายใน
ครงั้ ตอ่ ไป

“อยบู่ า้ นทา่ น อยา่ น่ิงดดู าย ป่ันววั ป่ันควายใหล้ กู ทา่ นเล่น” เป็นคาํ สอนของคณุ แมท่ ่ีตดิ ตรงึ อยใู่ นใจเสมอมา
นายสวุ รรณจงึ ชว่ ยเหลือเจา้ ของรา้ นทกุ อย่างท่ีพอจะชว่ ยเหลือไดแ้ ละจะทาํ อยา่ งดที ่ีสดุ ดว้ ย อยา่ งเชน่ ครงั้
หน่งึ ในชว่ งท่ีบรเิ วณนนั้ กาํ ลงั ทาํ ถนน และมีรถบดถนนล่ืนเขา้ ไปชนหนา้ รา้ น ถนนตรงหนา้ รา้ นจงึ ยบุ ลงไป
เจา้ ของตอ้ งจา้ งชา่ งมาทาํ พืน้ ถนนหนา้ รา้ นใหม่ นายสวุ รรณก็เขา้ ไปชว่ ยช่างปนู เพ่ือท่ีงานจะไดเ้ สรจ็ เรว็ ๆ
ลกู คา้ จะไดเ้ ขา้ รา้ นไมล่ าํ บาก แตด่ ว้ ยความท่ีไมร่ ูว้ า่ ปนู มนั กดั จงึ ไมไ่ ดใ้ สร่ องเทา้ หลงั จากชว่ ยอยไู่ ดไ้ มก่ ่ีวนั
ปนู จงึ กดั เทา้ เป็นรู แตก่ ็แลกมากบั การไดเ้ รียนรูส้ ตู รและวิธีการผสมปนู หรือบางครงั้ สว้ มเตม็ สว้ มแตกก็เขา้
ไปชว่ ยตกั ส่งิ ปฏิกลู ออกมา โดยไมไ่ ดเ้ ก่ียงงอน เพราะคาํ สอนของแมน่ ่นั เอง

ความท่ีมีจิตใจใหค้ วามชว่ ยเหลือ ชา่ งสงั เกต ชอบศกึ ษา เรยี นรูส้ ่ิงใหมๆ่ นีเ้ อง ในวนั เวลาใดท่ีไมม่ ีลกู คา้ เขา้
รา้ น นายสวุ รรณก็ไมไ่ ดอ้ ยเู่ ฉยๆ แตจ่ ะถือโอกาสเขา้ ไปดวู า่ ชา่ งทองท่ีประจาํ อย่ใู นรา้ นทอง เขาขดั ทอง เช่ือม
ทอง รอ้ ยทองอยา่ งไร ใหอ้ อกมาเป็นสายสรอ้ ย ซง่ึ ก็ทาํ ใหไ้ ดเ้ รยี นรูว้ ธิ ีการรอ้ ยทองจากชา่ งทองประจาํ รา้ นไป
ดว้ ย

นายสวุ รรณตงั้ ใจทาํ งานอย่างเตม็ ท่ีดว้ ยความซ่ือสตั ย์ สจุ รติ และชว่ ยเหลือทกุ ส่ิงทกุ อยา่ งในรา้ น จนไดร้ บั
เงินเดือนขนึ้ จาก 100 เป็น 200 และเป็น 300 บาท ตลอดระยะเวลาประมาณ 5 ปี ท่ีทาํ งานอยรู่ า้ นศริ ิ
กาญจนา ชีวติ มีความสขุ และสนกุ สนานพอสมควร เน่ืองจากไดร้ บั ความไวว้ างใจใหด้ แู ลรา้ นคา้ ในขณะท่ี
คณุ แมย่ งั คงพายเรือขายของอยทู่ กุ วนั หยดุ ไมไ่ ด้ เพราะหากหยดุ ก็จะไมม่ ีรายได้ จากการพายเรือขายของ

ทกุ วนั จงึ ทาํ ใหม้ ือบวมและปวดมาก สง่ ผลใหเ้ รม่ิ พายเรือขายของไมไ่ หว แตค่ นสมยั ก่อนไมไ่ ดค้ ิดวา่ ท่ีมือ
บวมและปวดเพราะพายเรือมากไป แตม่ ีความเช่ือวา่ เป็นเพราะ “ถกู ของ” เม่ือทราบวา่ คณุ แมป่ ่วย นาย
สวุ รรณจงึ ขอลางานกบั เจเ้ ง็ก เพ่ือกลบั ไปดอู าการของคณุ แม่ แลว้ จงึ กลบั มาทาํ งานตอ่ ในวนั รุง่ ขนึ้ แตเ่ ม่ือ
เหน็ อาการของคณุ แมแ่ ลว้ ก็คดิ วา่ จะทาํ อยา่ งไรท่ีจะพาคณุ แมม่ ารกั ษาตวั ท่ีกรุงเทพ เพราะท่ีปทมุ ธานีอาจ
ไมม่ ีหมอดๆี ท่ีจะรกั ษาได้ และในยคุ นนั้ โรงพยาบาลใหญ่ๆ มีแคโ่ รงพยาบาลจฬุ าฯ กบั โรงพยาบาลศริ ริ าช
เทา่ นนั้ ในท่ีสดุ จงึ ตดั สินใจท่ีจะพาคณุ แมไ่ ปหาหมอท่ีโรงพยาบาลศริ ริ าช โดยลางาน แลว้ เชา้ มืดก็จะออก
เดนิ ทางจากท่ีรา้ นกลบั ไปบา้ นท่ีปทมุ ธานี เพ่ือพาคณุ แมน่ ่งั เรอื มาหาหมอท่ีโรงพยาบาลศริ ริ าช หลงั จากหา
หมอเสรจ็ ก็น่งั เรือพาคณุ แมก่ ลบั ไปปทมุ ธานี แลว้ นายสวุ รรณก็กลบั ไปทาํ งานตอ่ เป็นแบบนีอ้ ยสู่ กั 3-4 ครงั้
วนั หนง่ึ ขณะน่งั รถเมลข์ าวพาคณุ แมไ่ ปหาหมอ ก็ไดม้ ีโอกาสคยุ กบั คนท่ีน่งั ขา้ งๆ กนั เขาแนะนาํ วา่ ถา้ “ถกู
ของ” ใหล้ องพาไปรดนา้ํ มนตก์ บั หลวงพอ่ เบา๋ เอิง ท่ีวดั สมณานมั บรหิ าร (วดั ญวน) สะพานขาว นายสวุ รรณ
จงึ ตดั สินใจพาคณุ แมไ่ ปรดนาํ้ มนต์ ควบคกู่ บั การหาหมอท่ีโรงพยาบาลศริ ริ าชดว้ ย แตก่ ารรดนา้ํ มนตต์ อ้ งทาํ
ตอ่ เน่ือง ในขณะท่ีนายสวุ รรณก็ยงั ตอ้ งกลบั ไปทาํ งาน และก็ไมร่ ูจ้ ะใหค้ ณุ แมไ่ ปพกั ท่ีไหน ครนั้ จะเดนิ ทางไป
กลบั ทกุ วนั ก็ทาํ ไมไ่ หว เพราะการเดนิ ทางลาํ บากและไกล เสียเงิน เสียเวลา จงึ เขา้ ไปคยุ กบั หลวงพอ่ เพ่ือ
ขอใหค้ ณุ แมพ่ กั อยใู่ นวดั

ในระหวา่ งท่ีเทียวไปเทียวมา พาคณุ แมไ่ ปหาหมอน่นั เอง บงั เอิญวา่ วนั หน่งึ มีลกู คา้ เขา้ มาซือ้ ทองท่ีรา้ น แลว้
นาํ ทองปลอมมาแลกทองแทไ้ ป ทาํ ใหเ้ จเ้ ง็กบน่ วา่ “มีคน แตก่ ็ไมช่ ว่ ยดแู ล เอาแตเ่ ห็นเร่อื งสว่ นตวั สาํ คญั กวา่
จนทาํ ใหเ้ กิดความเสียหาย” เม่ือพดู บอ่ ยๆ เขา้ ประกอบกบั ชว่ งนนั้ ตอ้ งพาคณุ แมไ่ ปหาหมอทงั้ ท่ี
โรงพยาบาลศริ ริ าชและท่ีวดั ญวนดว้ ย นายสวุ รรณจงึ ตดั สินใจขอลาออก เพ่ือจะไดใ้ หเ้ วลากบั การดแู ลเร่อื ง
อาการเจ็บป่ วยของคณุ แม่ และน่ีเป็นจดุ เรม่ิ ตน้ ของชีวติ ท่ีหกั เหอีกครงั้ หน่งึ

หลงั ลาออกจากรา้ นศริ กิ าญจนามาแลว้ แมจ้ ะมีเวลาพาคณุ แมไ่ ปหาหมอและรดนา้ํ มนต์ แตก่ ็ไมม่ ีท่ีพกั จงึ
ขอหลวงพอ่ พกั นอนท่ีวดั แตก่ ารพาคณุ แมห่ าหมอก็ไมไ่ ดต้ อ้ งใชเ้ วลาทงั้ วนั จงึ รูส้ กึ วา่ มีเวลาวา่ ง ดว้ ยความ
ท่ีไมช่ อบอยเู่ ฉยๆ จงึ คดิ ว่าตอ้ งหางานทาํ ในละแวกใกลๆ้ เพ่ือจะไดม้ ีเวลาดแู ลคณุ แมด่ ว้ ย นายสวุ รรณเดนิ
หางานแถวๆ วดั ญวน และโรงพยาบาลศิรริ าช เผ่ือจะมีใครจา้ งใหไ้ ปเป็นคนงาน แตป่ รากฏวา่ เดนิ หางานอยู่
หลายเดือนก็ไมม่ ีใครรบั เขา้ ทาํ งาน

ตอนนนั้ พ่ีสาวคนท่ีตดิ กนั ช่ือสมุ าลี ซง่ึ ทาํ งานเป็นลกู จา้ งรา้ นตดั เสือ้ ของเจฮ้ วย นอ้ งคนเลก็ ของเจเ้ ง็กเจา้ ของ
รา้ นศริ กิ าญจนาท่ีนายสวุ รรณไดล้ าออกมานนั้ คดิ อยากจะเปิดรา้ นตดั เสือ้ ของตวั เอง จงึ ลาออกจากเจฮ้ วย
และเชา่ หอ้ งเลก็ ๆ อยตู่ รงขา้ มซอยก่ิงเพชร ถนนเพชรบรุ ตี ดั ใหม่ โดยมีนอ้ งชายคนท่ีตดิ กนั ท่ีช่ือประสิทธิ์ ซ่งึ
พ่ีสาวไดฝ้ ากคนรูจ้ กั ใหไ้ ปทาํ งานเป็นชา่ งตดั กางเกงผชู้ าย มาพกั อยทู่ ่ีรา้ นของพ่ีสาวดว้ ย

การท่ีพ่ีสาวเป็นลกู จา้ งและเป็นชา่ งตดั เสือ้ ผา้ อย่นู านพอสมควร จงึ ไดร้ ูจ้ กั และสนิทสนมกบั ลกู คา้ รายหนง่ึ
ซ่งึ สามีเป็นหวั หนา้ ชา่ งภาพของหนงั สือพิมพแ์ สนสขุ หนงั สือพิมพอ์ นั ดบั ตน้ ๆ ของเมืองไทยในยคุ นนั้ ช่ือ คณุ
สชุ าติ อมรกลุ เม่ือพ่ีสาวเห็นวา่ นอ้ งชายเดนิ หางานอยหู่ ลายเดือนแลว้ ไมม่ ีใครรบั เขา้ ทาํ งาน จงึ ฝากใหไ้ ป
เป็นลกู มือและขอใหค้ ณุ สชุ าตชิ ว่ ยสอนถ่ายรูป เพ่ือจะไดม้ ีงานทาํ มีรายได้ หลงั จากคณุ สชุ าตริ บั ปากท่ีจะ
สอนถา่ ยรูปให้ พ่ีสาว (คณุ สมุ าลี) และนอ้ งชาย (คณุ ประสิทธิ์) จงึ ไดใ้ หท้ องคาํ ท่ีคณุ แมซ่ ือ้ ใหไ้ วค้ นละ 1
บาท ตงั้ แตเ่ ม่ือครงั้ ท่ีแตล่ ะคนเขา้ มาทาํ งานในกรุงเทพ เม่ือรวมกบั ทองคาํ ของตวั เอง จงึ ไดท้ องคาํ นา้ํ หนกั 3
บาท แลว้ นาํ ไปขาย ไดเ้ งินมาพนั กวา่ บาท (ตอนนนั้ ราคารบั ซือ้ ของทองคาํ อยทู่ ่ีบาทละ 400) นาํ ไปซือ้ กลอ้ ง
เพ่ือนาํ มาฝึกถ่ายรูปกบั คณุ สชุ าติ ซง่ึ คณุ ชาติก็ไดส้ อนเทคนคิ การถ่ายรูป สอนการผสมนา้ํ ยาลา้ งรูป การอดั
รูป โดยใหน้ ายสวุ รรณไดล้ งมือทาํ จรงิ ๆ เพราะท่ีบา้ นของคณุ สชุ าตมิ ีหอ้ งมืด (หอ้ งลา้ ง-อดั รูป) ของตวั เอง

ในตอนนนั้ นายสวุ รรณยงั คงดแู ลคณุ แม่ พาไปหาหมอ พาไปรดนา้ํ มนต์ และตงั้ ใจฝึกฝน เรียนรูว้ ิธีการ,
เทคนิคการถ่ายรูปควบคกู่ นั ไปดว้ ย ในการพาคณุ แมไ่ ปรดนา้ํ มนตก์ ็มีเร่ืองแปลกแตจ่ รงิ คือ ทกุ ครงั้ ท่ีหลวง
พอ่ รดนา้ํ มนตใ์ หก้ บั คณุ แม่ จะมีเมด็ ทรายเลก็ ๆ ออกมาจากผวิ หนงั และอาการมือบวมก็คอ่ ยๆ ดีขนึ้
ตามลาํ ดบั หลงั จากรดนาํ้ มนตอ์ ย่ปู ระมาณ 3 เดอื น มือของคณุ แมก่ ็หายเป็นปกตแิ ละกลบั ไปพายเรือขาย
ของท่ีปทมุ ธานีเหมือนเดมิ สว่ นนายสวุ รรณก็มาพกั อาศยั อยกู่ บั พ่ีสาวและนอ้ งชาย

การฝึกถ่ายรูปในระยะแรกๆ นายสวุ รรณฝึกจากการถ่ายภาพน่งิ เชน่ วดั พระแกว้ พระบรมรูปทรงมา้ แลว้
นาํ ฟิลม์ ท่ีถา่ ยแลว้ กลบั มาฝึกลา้ ง ซ่งึ รูปท่ีออกมาก็มีดีบา้ ง เสียบา้ ง จนในท่ีสดุ เร่มิ มีความชาํ นาญมากขนึ้ จงึ
คดิ วา่ อยากจะลองฝึกถ่ายภาพเคล่ือนไหวหรือถ่ายรูปคนดบู า้ ง

พ่ีสาวจงึ แนะนาํ ลกู คา้ ท่ีมาตดั เสือ้ ผา้ ให้ วา่ นอ้ งชายรบั ถ่ายรูปนะ มีใครสนใจอยากถ่ายมยั้ ซง่ึ ก็มีลกู คา้ บาง
คนสนใจอยากใหถ้ ่ายรูปครอบครวั หรอื ลกู หลานบา้ ง นายสวุ รรณก็ไปถ่ายใหท้ ่ีบา้ น แลว้ นาํ ฟิลมก์ ลบั มาลา้ ง
ท่ีหอ้ งมืดของคณุ สชุ าติ แลว้ นาํ รูปท่ีอดั เสรจ็ แลว้ กลบั ไปขายไดร้ ูปละ 3 บาท เม่ือลกู คา้ ไดร้ บั รูปแลว้ เหน็ วา่ มี
ฝีมือดี ก็แนะนาํ ลกู คา้ ตอ่ ให้ แมว้ า่ รายไดใ้ นสว่ นนีไ้ มไ่ ดด้ ีนกั แตก่ ็ถือวา่ ไดเ้ รียนรูแ้ ละสะสมประสบการณ์
นายสวุ รรณทาํ แบบนีอ้ ยปู่ ระมาณ 1 ปี ก็เรม่ิ คิดวา่ หากทาํ แบบนีต้ อ่ ไปรายไดค้ งไมพ่ อแน่ จงึ ปรกึ ษากบั คณุ
สชุ าตวิ า่ มีงานอะไรท่ีจะมีรายไดม้ ากกวา่ นีห้ รือไม่ คณุ สชุ าตจิ งึ ใหล้ องถ่ายรูปนกั เรียนพยาบาลท่ีวิทยาลยั
พยาบาล ตามโรงพยาบาลตา่ งๆ ซง่ึ คณุ สชุ าตริ บั งานจาํ พวกนีอ้ ยู่ เป็นการถา่ ยรูปนกั เรียนพยาบาลท่ีสอบ
เขา้ มาเรยี นชนั้ ปีท่ี 1 และมีพิธีรบั เขา้ เรียนท่ีเรียกวา่ “พธิ ีรบั หมวก” โดยในระยะแรกๆ ก็ไปเป็นลกู มือคณุ สุ
ชาตกิ ่อน จนตอ่ มาเรม่ิ มีฝีมือการถ่ายภาพดขี นึ้ และความท่ีเป็นคนสภุ าพ ออ่ นนอ้ ม คยุ สนกุ ทาํ ใหร้ ูจ้ กั
นกั เรยี นพยาบาลมากขนึ้ หลงั จากนนั้ คณุ สชุ าตจิ งึ เร่มิ ใหร้ บั งานเอง นายสวุ รรณก็ตะเวนหางานจากโรงเรยี น
การพยาบาลตามโรงพยาบาลตา่ งๆ เชน่ โรงพยาบาลศริ ิราช โรงพยาบาลจฬุ าฯ โรงพยาบาลวชิระ หรือตาม
โรงเรียนตา่ งๆ ลกั ษณะการรบั งานในชว่ งนนั้ จะรบั ทงั้ การถา่ ยแบบเป็นพิธีการและไมเ่ ป็นพธิ ีการ เชน่ พธิ ีรบั
หมวก พิธีไหวค้ รู หรือคนท่ีตอ้ งการถ่ายกบั เพ่ือนๆ ในกิจกรรมตา่ งๆ เพ่ือเก็บไวเ้ ป็นท่ีระลกึ ถา้ เปรยี บเทียบ
กบั ปัจจบุ นั ก็จะคลา้ ยๆ ชา่ งภาพท่ีรบั จา้ งถา่ ยรูปงานรบั ปรญิ ญาน่นั เอง

ในสมรภมู ขิ องชา่ งภาพรบั จา้ งแบบนี้ ไมไ่ ดม้ ีนายสวุ รรณคนเดยี ว แตม่ ีชา่ งภาพคนอ่ืนๆ ท่ีเขา้ ไปหางานตาม
สถานท่ีเหลา่ นีด้ ว้ ย ดงั นนั้ เม่ือถา่ ยเสรจ็ แลว้ จงึ ตอ้ งทาํ งานแขง่ กบั เวลา ตอ้ งลา้ งรูป อดั รูปออกมาใหเ้ รว็ เพ่ือ
จะนาํ กลบั ไปขาย ถา้ ไมอ่ ยา่ งนนั้ ชา่ งภาพคนอ่ืนท่ีทาํ ไดเ้ รว็ กวา่ ก็จะนาํ รูปไปขายก่อน สาํ หรบั ขนั้ ตอนการอดั
รูปนนั้ จะตอ้ งทาํ ในหอ้ งมืด เพราะฟิลม์ ท่ียงั ไมไ่ ดล้ า้ งจะถกู แสงไมไ่ ด้ โดยตอ้ งผสมนาํ้ ยาตามสตู รท่ีคณุ สุ
ชาตสิ อน แลว้ นาํ ฟิลม์ ท่ีถา่ ยแลว้ ลงไปแชใ่ นนาํ้ ยาตามเวลาท่ีกาํ หนด หลงั จากนนั้ รูปจะปรากฏขนึ้ ในฟิลม์
แลว้ นาํ ฟิลม์ ไปยา่ งบนเตาไฟออ่ นๆ เพ่ือใหฟ้ ิลม์ แหง้ ซ่งึ เป็นเทคนิคพเิ ศษท่ีนายสวุ รรณคดิ ขนึ้ มาเอง
หลงั จากนนั้ ก็นาํ ฟิลม์ นนั้ ไปเขา้ เคร่ืองอดั รูปลงกระดาษท่ีใชส้ าํ หรบั อดั รูปโดยเฉพาะ เม่ือไดร้ ูปออกมาแลว้ ก็
นาํ ไดรเ์ ป่ าผม เป่ารูปใหแ้ หง้ ซง่ึ เป็นเทคนิคพเิ ศษอีกเชน่ กนั เม่ือไดร้ ูปมาแลว้ ก็ตอ้ งรบี นาํ กลบั ไปตงั้ โตะ๊ ขาย
หากยงั มองไมเ่ หน็ ภาพ ลองนกึ ถงึ เวลาท่ีไปเท่ียวท่ีไหน แลว้ มีชา่ งภาพมาตามถ่ายรูป พอเท่ียวเสรจ็ ออกมา
ก็จะมีรูปมาวางใหด้ ู ใครสนใจอยากซือ้ ก็ซือ้ ไมส่ นใจก็ไมต่ อ้ งซือ้ เพียงแตใ่ นอดตี ไมไ่ ดม้ ีเทคโนโลยีท่ี
สามารถอดั รูปออกมาไดอ้ ย่างรวดเรว็ เหมือนปัจจบุ นั ดงั นนั้ ชา่ งภาพแตล่ ะคนจงึ ตอ้ งหาเทคนิคพิเศษของ
ตวั เอง เพราะ “ใครเรว็ ใครได”้ นายสวุ รรณจงึ ตอ้ งอดหลบั อดนอน เพ่ืออดั รูปออกมาใหท้ นั กบั การท่ีจะนาํ ไป
ตงั้ โตะ๊ ขายในวนั รุง่ ขนึ้ หรือบางครงั้ ก็ไปถ่ายรูปนกั ท่องเท่ียวท่ีขนึ้ ไปเท่ียวภเู ขาทอง โดยขอถ่ายตอนขาขนึ้

และระหวา่ งท่ีนกั ทอ่ งเท่ียวไตบ่ นั ไดขนึ้ ไปไหวพ้ ระ ก็รบี นาํ ฟิลม์ กลบั ไปลา้ ง ยา่ งและอดั รูป เพ่ือนาํ กลบั มา
ขายนกั ทอ่ งเท่ียวตอนขาลง เพ่ือหารายไดม้ าประทงั ชีพ

แมว้ า่ จะเร่มิ มีงานถ่ายรูปเขา้ มาแลว้ แตน่ ายสวุ รรณไมไ่ ดค้ ดิ แคน่ นั้ แตค่ ดิ ตอ่ ไปวา่ ทาํ อยา่ งไรถึงจะขายได้
มากกวา่ เรว็ กวา่ คนอ่ืน เพราะการตงั้ โตะ๊ ขายเอง ทาํ ใหเ้ ขา้ ถึงลกู คา้ ไดไ้ มม่ ากนกั และเคยมีบทเรยี นท่ีครงั้
หนง่ึ กลบั ไปตงั้ โต๊ะขายชา้ กว่าชา่ งภาพคนอ่ืน เวลาลกู คา้ มาดรู ูป เห็นวา่ มีรูปซา้ํ กนั กบั ท่ีเขาซือ้ จากชา่ งภาพ
คนอ่ืนไปแลว้ ก็ขายไมไ่ ด้ จงึ ทาํ ใหข้ ายรูปไดน้ อ้ ย รูปท่ีขายไมไ่ ดก้ ็ตอ้ งนาํ ไปทงิ้ รายไดก้ ็หายไป อีกทงั้
สมยั กอ่ นวิทยาลยั การพยาบาลท่ีอยใู่ นโรงพยาบาลถือเป็นแดนตอ้ งหา้ ม เพราะหลงั 18.00 น หา้ มผชู้ ายอยู่
ภายในบรเิ วณนนั้ หลงั วทิ ยาลยั ปิด เน่ืองจากเพ่ือความปลอดภยั ของพยาบาล ซ่งึ เป็นนกั เรียนผหู้ ญิง นาย
สวุ รรณจงึ คดิ วา่ นา่ จะตอ้ งหาคนมาชว่ ยขายและควรตอ้ งเป็นคนในดว้ ย เพ่ือจะไดเ้ ขา้ ถึงลกู คา้ ไดด้ กี วา่
ตวั เอง

ดว้ ยความเป็นคนชา่ งพดู ชา่ งเจรจา คยุ สนกุ ทาํ ใหร้ ูจ้ กั นกั เรียนพยาบาลเยอะ ก็จะเร่มิ ดวู า่ นกั เรียน
พยาบาลคนไหนท่ีพอจะสนิทสนมได้ ก็จะเขา้ ไปตสี นิทแลว้ ฝากใหช้ ว่ ยขายรูป หลงั จากนนั้ 2-3 วนั ก็จะเขา้
ไปเก็บเงิน โดยรูปของนกั เรียนพยาบาลท่ีไปตดิ ตอ่ ใหช้ ว่ ยขายก็จะไมค่ ิดเงิน แลกกบั การท่ีเขาชว่ ยขาย ช่วย
เก็บเงินให้ ซ่งึ แตล่ ะโรงพยาบาลท่ีเขา้ ไปถ่ายรูปก็จะตดิ ตอ่ หานกั เรียนพยาบาลท่ีสนทิ คอยใหช้ ว่ ยขายแบบ
นี้ ไปโรงพยาบาลนีก้ ็จะฝากคนนี้ ไปโรงพยาบาลนนั้ ก็จะฝากคนนนั้ ทาํ งานแบบเป็นเครือขา่ ย ทาํ ใหข้ ายรูป
ไดม้ ากขนึ้ รายไดก้ ็เร่มิ มากขึน้

นายสวุ รรณรบั งานถ่ายรูปตามโรงเรียน โรงพยาบาล สถานท่ีทอ่ งเท่ียวแบบนีอ้ ยปู่ ระมาณ 2 ปี จงึ คดิ ว่า
นา่ จะขยบั ขยายไปทาํ งานหนงั สือพิมพ์ เพราะการเป็นนกั หนงั สือพิมพน์ า่ จะกวา้ งขวางมากกวา่ นี้ อีกทงั้ ยงั
นา่ จะเป็นงานท่ีสนกุ และยดึ เป็นอาชีพได้ อีกทงั้ ในสมยั ก่อนมกั มีคาํ พดู ท่ีวา่ “เส่ียกลวั ตาํ รวจ แตต่ าํ รวจกลวั
หนงั สือพิมพ”์ (แตป่ ัจจบุ นั ไมน่ า่ ใชแ่ บบนีแ้ ลว้ ) ชว่ งนนั้ ก็ใหพ้ อดมี ีพ่ีท่ีรูจ้ กั กนั แนะนาํ ใหเ้ ขา้ ไปทาํ งานใน
หนงั สือพิมพอ์ าณาจกั รไทย โดยเป็นลกั ษณะการไปชว่ ยงานพ่ีคนนี้ ไมไ่ ดเ้ ป็นการทาํ งานประจาํ พ่ีเขาก็มี
เบยี้ เลีย้ งใหน้ ิดหน่อย แตส่ ่ิงท่ีไดค้ ือ สทิ ธิของการเป็นชา่ งภาพของหนงั สือพมิ พท์ ่ีสามารถเขา้ ไปถ่ายรูปอ่ืนๆ
ท่ีคนไมไ่ ดส้ งั กดั หนงั สือพิมพไ์ มส่ ามารถเขา้ ไปถา่ ยได้ เชน่ ในครงั้ แรกท่ีไปถ่ายรูปเพ่ือจะสง่ ขา่ วใหก้ บั
หนงั สือพมิ พอ์ าณาจกั รไทย เป็นเหตกุ ารณไ์ ฟไหมโ้ รงเลีย้ งเดก็ ท่ียศเส แตด่ ว้ ยความท่ียงั เป็นชา่ งภาพใหม่

ไปถึงก็ไปยืนเกะๆ กะๆ ในขณะท่ีตาํ รวจ คนละแวกนนั้ พนกั งานดบั เพลงิ ก็ว่งิ กนั ใหว้ นุ่ นายสวุ รรณถกู ชนลม้
ลงไป นาฬิกาขอ้ มือท่ีอตุ สา่ หเ์ ก็บเงินซือ้ มาใสไ่ ดไ้ มน่ านนกั ก็หลดุ หายไป เงินก็ไมไ่ ด้ ของก็หาย แตไ่ ด้
ประสบการณแ์ ละคาํ เตือนจากรุน่ พ่ีมาวา่ คิดจะเป็นชา่ งภาพตอ้ งมี “3 ไว” คอื “มือไว” ไมไ่ ดห้ มายถงึ วา่ ไป
หยิบของคนอ่ืน แตห่ มายถึงกดชตั เตอรต์ อ้ งไว, “ตาไว” หมายถึงตอ้ งดใู หไ้ ว วา่ มีเหตกุ ารณอ์ ะไรเกิดขนึ้ บา้ ง,
“เทา้ ไว” หมายถงึ ตอ้ งว่งิ หนีใหไ้ ว เพราะบางงานหากว่งิ ไมท่ นั อาจถกู จบั ถกู เหยียบ หรือถกู รุมสกรมั

หลงั จากชว่ ยทาํ งานกบั รุน่ พ่ีท่ีหนงั สือพมิ พอ์ าณาจกั รไทยอยใู่ นชว่ งสนั้ ๆ พอย่างเขา้ ปี 2502 จงึ ยา้ ยตามรุน่
พ่ีไปทาํ งานอย่กู บั หนงั สือพิมพห์ ลกั เมือง โดยในชว่ งแรกๆ สงั กดั ฝ่ายขา่ วพระราชสาํ นกั ซง่ึ ทาํ ใหไ้ ดเ้ ร่มิ รูจ้ กั
คนในแวดวงสงั คมชนั้ สงู มากขนึ้ ตอ่ มายา้ ยไปสงั กดั ฝ่ายอาชาญกรรม คราวนีต้ อ้ งตะเวนไปถา่ ยรูปตาม
โรงพกั เวลามีเร่ือง หรือมีคดี หรอื มีขา่ วอาชาญกรรมท่ีสาํ คญั ๆ ซง่ึ ก็ไดน้ าํ คาํ สอนของรุน่ พ่ีท่ีเคยสอนเร่อื ง “3
ไว” มาใชต้ อนทาํ งานท่ีน่ีเกือบทกุ ครงั้ เพราะมนั เป็นแบบนนั้ จรงิ ๆ เชน่ ครงั้ หน่งึ มีคดีสาํ คญั ท่ีตอ้ งไปถ่ายรูป
ทาํ ขา่ วในศาล ซ่งึ ภายในศาลจะหา้ มถา่ ยรูป จงึ ตอ้ งใช้ “3 ไว” เพ่ือใหไ้ ดร้ ูปกลบั มาทาํ ขา่ ว

ในชว่ งเวลาท่ีทาํ งานอย่กู บั หนงั สือพมิ พห์ ลกั เมือง นายสวุ รรณยงั คงรบั จา้ งถ่ายภาพตามวิทยาลยั พยาบาล
และโรงเรียนตา่ งๆ อยู่ ตอนนนั้ ก็มาน่งั คดิ วา่ งานถ่ายภาพขา่ วอาชาญกรรมมีความเส่ียงสงู อีกทงั้ ยงั เป็น
ภาพท่ีไมค่ อ่ ยสวยงาม มีแตเ่ ร่ืองโหดรา้ ย จงึ อยากหางานถา่ ยภาพสวยๆ งามๆ มากกวา่ ประกอบกบั การได้
รูจ้ กั ผคู้ นท่ีหลากหลายมากขึน้ จงึ ไดม้ ีโอกาสนาํ เสนอตวั เองเขา้ ไปทาํ งานกบั นิตยสารรายปักษท์ ่ีช่ือ
“แมบ่ า้ นการเรือน” ซ่งึ เจา้ ของนติ ยสารกาํ ลงั ตอ้ งการเผยแพรก่ ิจกรรมของเขา แตย่ งั ไมม่ ีชา่ งภาพประจาํ
ดว้ ย จงึ เป็นจงั หวะท่ีดี แมว้ า่ การทาํ งานท่ีนิตยสารนีจ้ ะไดร้ บั เงินเดือนไมม่ ากนกั แตไ่ ดบ้ ตั รชา่ งภาพสงั กดั
งานสงั คม ซง่ึ จะทาํ ใหไ้ ดร้ ูจ้ กั คนในแวดวงคนสงั คมมากขึน้ อีก และในชว่ งนนั้ เองเน่ืองจากเร่มิ มีงานทงั้
รบั จา้ งถา่ ยรูปและงานประจาํ จงึ ชกั ชวนนอ้ งชายใหเ้ ขา้ มาถา่ ยรูปดว้ ยกนั เพราะคิดวา่ หากนอ้ งชายยงั เป็น
ชา่ งตดั กางเกงอยแู่ บบนนั้ รายไดค้ งไมด่ ีนกั

ชว่ งนนั้ ถือไดว้ า่ นายสวุ รรณเป็นวยั รุน่ เตม็ ตวั มีความสขุ และสนกุ สนานกบั งานถ่ายรูปมาก เพราะการ
ถา่ ยรูปนกั เรียนพยาบาลก็มีแตค่ นสวยๆ หรอื การรบั จา้ งถ่ายรูปตามโรงเรียนก็มีแตเ่ ร่อื งสวยงาม อีกทงั้ เม่ือ
มาทาํ งานอยกู่ บั นติ ยสารแม่บา้ นการเรอื น ก็ย่งิ ไดม้ ีโอกาสไดเ้ ขา้ ไปถ่ายงานสงั คมตา่ งๆ มากขนึ้ เชน่ งาน

แตง่ งาน งานเปิดรา้ น งานท่ีมีเจา้ นายชนั้ สงู เสดจ็ และน่ีเองท่ีทาํ ใหช้ ีวิตนายสวุ รรณไดพ้ บรกั จนถือไมเ้ ทา้
ยอดทอง กระบอกยอดเพชรมาถึงปัจจบุ นั

ในงานของโรงเรียนการเรือน (ปัจจบุ นั คือมหาวิทยาลยั ราชภฏั สวนดสุ ิต) ซง่ึ คลา้ ยๆ งานกาชาด มีบรษิ ทั
หา้ งรา้ นตา่ งๆ มาออกงานมากมาย มีครงั้ หนง่ึ สมเดจ็ ยา่ เสดจ็ เป็นองคป์ ระธานเปิดงาน และในวนั นนั้ บรษิ ทั
เอฟ อี ซลิ ลิกค์ (ประเทศไทย) จาํ กดั ก็เป็นหน่งึ ในหลายๆ บรษิ ัทท่ีมาออกรา้ น เก่ียวกบั ดา้ ยไหมตรา DMC
ซง่ึ มีพนกั งานสภุ าพสตรีคนหนง่ึ เป็นผอู้ ญั เชิญชอ่ ดอกไมถ้ วาย เม่ือสมเดจ็ ยา่ เสดจ็ เขา้ มาเย่ียมชมกิจการ
ของบรษิ ัท และแนน่ อนว่างานสงั คมแบบนี้ นายสวุ รรณก็พลาดไมไ่ ดท้ ่ีจะตอ้ งเขา้ ไปถา่ ยรูป เพ่ือจะนาํ ไป
ขาย อนั เป็นไปตามปกติ แมใ้ นงานจะมีบรษิ ัทหา้ งรา้ นมาออกบธู จาํ นวนมาก แตก่ ็ตอ้ งจาํ ใหไ้ ดว้ า่ ถ่ายใคร
ไปบา้ ง คนไหนอยรู่ า้ นไหน โดยอาศยั การสงั เกตและจดจาํ จากเอกลกั ษณข์ องแตล่ ะคน เพ่ือท่ีจะไดน้ าํ รูป
กลบั มาขายใหไ้ ดถ้ กู คน โดยวิธีการทาํ งานยงั คงเป็นเหมือนเดมิ คือตอ้ งแขง่ กบั เวลา แขง่ กบั ชา่ งภาพคนอ่ืนๆ
ดว้ ยการเรง่ ลา้ งฟิลม์ ยา่ งและอดั รูปดว้ ยความรวดเรว็ เพียงแตป่ รบั วธิ ีการขายจากเดิมขายทีละรูป เป็นขาย
รูปในหลากหลายอริ ยิ าบถ เช่น ในขณะท่ีสมเดจ็ ยา่ ทรงรบั ส่งั ดว้ ย หรือในขณะท่ีกาํ ลงั ถวายพานดอกไมใ้ ห้
สมเดจ็ ยา่ โดยขายเป็นชดุ 6 รูปบา้ ง 12 รูปบา้ ง และอดั ขยายรูปใหญ่ขนึ้ เป็น 12 นวิ้ เพ่ือขายไดจ้ าํ นวนมาก
และไดร้ าคา ซ่งึ แตล่ ะรูปจะขายในราคา 80 บาท หลงั จากถา่ ยรูปงานในวนั นนั้ และอดั รูปออกมาแลว้ เห็น
วา่ มีภาพชดุ ของสภุ าพสตรีคนหนง่ึ รูปรา่ งสงู โปรง่ เป็นท่ีจดจาํ ไดง้ า่ ย ประกอบกบั การถา่ ยรูปจะพยายามถ่าย
ใหต้ ดิ ช่ือของหา้ งรา้ นตา่ งๆ ไวด้ ว้ ย จงึ จาํ ไดว้ า่ เป็นพนกั งานของบรษิ ัท เอฟ อี ซลิ ลิกค์ จาํ กดั

เม่ือนาํ รูปไปขายใหก้ บั สภุ าพสตรีทา่ นนนั้ ในราคารูปละ 80 บาท สภุ าพสตรที า่ นนนั้ เห็นวา่ แพงเกินไป จงึ
ตอ่ รองราคา แตน่ ายสวุ รรณไมล่ ดให้ สภุ าพสตรีทา่ นนนั้ จงึ คดิ วา่ จะไมซ่ ือ้ และไดถ้ ามกลบั ไปวา่ “ถา้ ไมซ่ ือ้
แลว้ จะนาํ รูปไปทาํ อะไร” นายสวุ รรณจงึ ตอบวา่ “ถา้ ไมซ่ ือ้ ก็จะนาํ รูปไปมงุ หลงั คาสว้ ม” สภุ าพสตรที า่ นนนั้
จงึ ตกใจและกลวั วา่ จะนาํ รูปของเธอไปติดในท่ีไมด่ ี จงึ ตดั สินใจซือ้ รูปทงั้ หมดท่ีมีเธออย่ใู นรูป หลงั จากนนั้
นายสวุ รรณกบั สภุ าพสตรีทา่ นนีก้ ็ไมไ่ ดเ้ จอกนั อีกเลย แตจ่ ากการไดม้ ีโอกาสคยุ กนั เล็กนอ้ ยในวนั นนั้ ทาํ ให้
ทราบว่าช่ือ “ลกั ษมี” จนกระท่งั วนั เวลาผา่ นไป มีญาตขิ องคณุ ลกั ษมีท่ีเป็นนกั ขบั รถรอบโลก และกาํ ลงั จะ
ขบั รถผา่ นเขา้ มาในประเทศไทย จงึ อยากทาํ ขา่ วลงหนงั สือพมิ พ์ คณุ ลกั ษมีนกึ ไดว้ า่ เคยมีชา่ งภาพมา
ถ่ายรูปและนาํ รูปมาขายให้ และรูแ้ ตเ่ พียงวา่ อยแู่ ถวๆ ซอยก่ิงเพชร ขา้ งโรงเรยี นเพชรบรุ ี จงึ ออกติดตามหา
ชา่ งภาพคนนีพ้ รอ้ มกบั นอ้ งสาว ทงั้ สองคนเดินไปเดนิ มา เขา้ ซอยนนั้ ออกซอยนี้ จนเหน่ือยและเรม่ิ ปวดขา

จะเดนิ ไมไ่ หว อากาศก็รอ้ น จงึ ตดั สินใจวา่ ไมต่ ามหาแลว้ กลบั ดีกว่า จงึ ชวนนอ้ งสาวเดนิ ทางกลบั ไปตาม
ฟตุ บาทเล็กๆ ซ่งึ ตลอดแนวก็เป็นรา้ นคา้ จปิ าถะมากมาย ในขณะท่ีกาํ ลงั เดนิ อยนู่ นั้ บงั เอญิ มีลงิ ตวั เล็กๆ สี
ดาํ นา่ รกั สง่ เสียงรอ้ งเจีย๊ กๆ เรยี กทงั้ สองคน คณุ ลกั ษมีและนอ้ งสาวเหน็ ว่านา่ รกั ดี จงึ แวะเลน่ กบั ลิง พอมี
คนมาเลน่ ดว้ ย ลิงก็ย่ิงรอ้ งมากขนึ้ นายสวุ รรณซ่งึ อยหู่ ลงั บา้ น กาํ ลงั ลา้ ง,อดั รูปอยู่ ไดย้ ินเสียงลงิ ท่ีพ่ีสาว
เลีย้ งไวร้ อ้ งผดิ ปกตอิ ยหู่ นา้ บา้ น จงึ ออกมาดแู ละพบกบั ผหู้ ญิงสองคนหนา้ บา้ น คนหน่ึงรูปรา่ งสงู โปรง่ จงึ
เรม่ิ จาํ ไดว้ า่ เป็นคนท่ีเคยนาํ รูปไปขายแลว้ ตอ่ รองราคาน่นั เอง หลงั จากพดู คยุ ถึงวตั ถปุ ระสงคท์ ่ีมาเดนิ ตาม
หา นายสวุ รรณจงึ รบั งานถ่ายรูป เพ่ือนาํ ไปทาํ ขา่ วในครงั้ นนั้ และน่ีจงึ เป็นจดุ เร่มิ ตน้ ของการพดู คยุ สาน
สมั พนั ธก์ นั ตอ่ ไป จนในท่ีสดุ กลายมาเป็นคชู่ ีวิตท่ีอยดู่ แู ลกนั และกนั มาถงึ มากกวา่ 50 ปี

คณุ ลกั ษมีเป็นคนชอบงานสงั คม เป็นนกั เท่ียวตวั ยง ประกอบกบั นายสวุ รรณเป็นชา่ งภาพ ทาํ งาน
หนงั สือพมิ พ์ จงึ มกั ไดบ้ ตั รเขา้ งานสงั คมฟรีอย่บู อ่ ยๆ เชน่ งานลีลาศท่ีสวนอมั พร งานประกวดนางสาวไทย
และงานอ่ืนๆ อีกมากมาย เม่ือไดบ้ ตั รมาก็จะไปชวนคณุ ลกั ษมีไปเท่ียวดว้ ยกนั ไมว่ า่ จะเป็นบาร์ ไนตค์ ลบั
ฯลฯ ความท่ีศรศลิ ป์ กินกนั ทงั้ สองคนสนกุ สนานไปกบั การทอ่ งราตรี และการอยใู่ นสงั คมนกั หนงั สือพิมพ์
ซง่ึ มีการสงั สรรคก์ นั บอ่ ยๆ กบั บคุ คลท่ีมีอาชีพหลากหลาย ทาํ ใหร้ ูจ้ กั คนหลากหลายอาชีพมากขนึ้ แตน่ าย
สวุ รรณก็ยงั ไมท่ งิ้ ลายของการเป็นชา่ งภาพและเป็นนกั ขาย โดยในการไปเท่ียวไนตค์ ลบั หรือบารแ์ ตล่ ะครงั้ ก็
ไมใ่ หเ้ สียเท่ียว จะถ่ายรูปสาวบาร์ ซง่ึ สมยั กอ่ นเรียกวา่ พารเ์ นอร์ คลา้ ยๆ สาวน่งั ดรงิ๊ ค์ แลว้ ก็เอารูปกลบั ไป
ขาย ไดร้ ายไดก้ ลบั มาอีก ซง่ึ เป็นอยา่ งนีอ้ ยตู่ งั้ แตป่ ี 2502-2507 ท่ีรูจ้ กั และคบหาดใู จกบั คณุ ลกั ษมี และมี
ชว่ งหน่งึ ท่ีคณุ ลกั ษมีไปเท่ียวกบั กลมุ่ เพ่ือนๆ ท่ีจงั หวดั ระยอง นายสวุ รรณก็กาํ ลงั อย่ใู นชว่ งตามจีบ จงึ ไปดว้ ย
ซ่งึ โดยปกตินายสวุ รรณไปไหน เลือดการเป็นชา่ งภาพก็จะตดิ ตามไปดว้ ย คือถา่ ยรูปแลว้ ขาย เพ่ือจะมี
รายได้ ครงั้ นนั้ ก็เชน่ กนั นายสวุ รรณติดตามไปดว้ ยกบั กลมุ่ เพ่ือนๆ ของคณุ ลกั ษมี สว่ นหน่งึ ก็ถือโอกาสไป
เท่ียวและไดใ้ กลช้ ิด อีกสว่ นหน่งึ ก็ไปถ่ายรูปเพ่ือนๆ ของคณุ ลกั ษมี ทีนีก้ ลมุ่ เพ่ือนๆ คิดวา่ ไหนๆ มาถึงจงั หวดั
ระยองแลว้ นา่ จะขา้ มไปเท่ียวเกาะแกว้ พิสดาร (เกาะเสม็ด) นายสวุ รรณเหน็ วา่ เรือท่ีจะโดยสารไปลาํ
คอ่ นขา้ งเล็ก เม่ือเทียบกบั จาํ นวนคนท่ีจะไป จงึ หา้ มคณุ ลกั ษมีไว้ แตอ่ ยา่ งท่ีเลา่ ใหฟ้ ังว่าคณุ ลกั ษมีเป็นคน
สนกุ สนาน เฮฮา ติดเพ่ือน จงึ ไมฟ่ ังและในท่ีสดุ ก็โดยสารเรอื ลาํ นนั้ ขา้ มฝ่ังไป โดยนายสวุ รรณไมไ่ ดข้ า้ มไป
ดว้ ย จงึ รออยบู่ นฝ่ัง พอตกบา่ ยเห็นเมฆดาํ ทะมนึ มาจากทางฝ่ังเกาะเสมด็ จงึ ถามคนเดนิ เรือแถวนนั้ คน
เดนิ เรือบอกวา่ นา่ จะเป็นพายกุ าํ ลงั ก่อตวั นายสวุ รรณเห็นดงั นนั้ จงึ นกึ ถงึ วา่ เรือท่ีคณุ ลกั ษมีโดยสารไปลาํ
เล็ก หากขากลบั เจอพายจุ ะเป็นอนั ตราย ดว้ ยความรกั และเป็นหว่ ง จงึ ตดั สินใจเหมาเรืออีกลาํ หนง่ึ ท่ีใหญ่
กวา่ จากบนฝ่ังระยอง ขา้ มไปเกาะเสมด็ เพ่ือรบั คณุ ลกั ษมีกลบั ทาํ ใหค้ ณุ ลกั ษมีประทบั ใจมากตงั้ แตน่ นั้ เป็น

ตน้ มา (นายสวุ รรณแอบบน่ ใหไ้ ดย้ นิ ภายหลงั วา่ ปกตไิ ปเท่ียวไหน มีแตไ่ ดเ้ งิน เพราะถา่ ยรูปขายไปดว้ ย มี
ครงั้ นีแ้ หละไมค่ มุ้ เลย เพราะตอ้ งเสียเงิน)

หลงั จากทาํ งานดา้ นส่ือมวลชนมาไดร้ ะยะหนง่ึ จงึ คดิ ว่านา่ จะตอ้ งเปล่ียนนามสกลุ เพราะการใช้ “แซ”่ อาจ
ทาํ ใหม้ ีผลกระทบกบั การทาํ งาน อีกทงั้ ชว่ งนนั้ ลกู ครง่ึ ไทยจีนนิยมเปล่ียนนามสกลุ กนั มาก และคดิ วา่ ตวั เอง
ก็คงไมไ่ ดไ้ ปทาํ งานเก่ียวกบั หนงั สือพิมพจ์ ีนแนๆ่ คงทาํ แตห่ นงั สือพมิ พไ์ ทย จงึ ทาํ เร่ืองขอเปล่ียนนามสกลุ
จาก “แซแ่ ต”้ โดยครงั้ แรกจะเปล่ียนเป็น “กาญจนาพมิ ล” แตเ่ ม่ือไปย่ืนเร่ืองปรากฏวา่ นามสกลุ นีม้ ีคนอ่ืนใช้
อยแู่ ลว้ จงึ ปรบั เป็น “แสงสรุ ิยา” แตก่ ็มีคนใชแ้ ลว้ อีก ในท่ีสดุ เจา้ หนา้ ท่ีแนะนาํ วา่ เป็น “พมิ ลแสงสรุ ยิ า” ดีมยั้
นายสวุ รรณเห็นวา่ ก็ดดู ี จงึ ตดั สนิ ใจเปล่ียนนามสกลุ จาก “แซแ่ ต”้ เป็น “พิมลแสงสรุ ยิ า” และหลงั จากนนั้ พ่ีๆ
นอ้ งๆ ก็เปล่ียนจาก “แซแ่ ต”้ เป็น “พิมลแสงสรุ ยิ า” ตามกนั ไป น่ีจงึ เป็นท่ีมาของตน้ สกลุ “พิมลแสงสรุ ยิ า”

ชว่ งท่ีสนกุ กบั การเป็นนกั หนงั สือพมิ พ์ ทาํ ใหไ้ ดท้ าํ งานกบั หนงั สือพิมพห์ ลายแหง่ เชน่ หนงั สือพิมพส์ กลุ ไทย
รายสปั ดาห์ ซ่งึ เป็นหนงั สือพิมพใ์ หญ่มากในขณะนนั้ ท่ีเนน้ ขา่ วเก่ียวกบั สงั คมชนั้ สงู ในรวั้ ในวงั หรืองาน
สงั คมตา่ งๆ นายสวุ รรณจงึ ไดม้ ีโอกาสเป็นชา่ งภาพถ่ายรูปงานสงั คมชนั้ สงู เหลา่ นี้ และเรม่ิ ไดเ้ ขียนคอลมั น์
ขา่ วสงั คมใหก้ บั หนงั สือพิมพส์ กลุ ไทยดว้ ย การรูจ้ กั คนมากขนึ้ และหลากหลายแวดวง ย่งิ ทาํ ใหไ้ ดร้ ูว้ ่าวนั
ไหน เวลาไหน จะมีงานสงั คมอะไรบา้ ง แตส่ ่ิงสาํ คญั ก็ตอ้ งอาศยั ความหไู วตาไว ตอ้ งสนใจส่งิ รอบขา้ ง
ทงั้ หมด จะไดร้ ูว้ า่ มีงานอยตู่ รงไหนบา้ ง เชน่ การทาํ ขา่ วในพระราชสาํ นกั ก็ตอ้ งเขา้ หากลมุ่ นกั ขา่ วราชสาํ นกั
เพ่ือดวู า่ วนั ไหน เจา้ นายพระองคไ์ หนจะเสดจ็ ไปท่ีไหน หรืองานสงั คมตา่ งๆ ก็ตอ้ งรูว้ า่ เจา้ นายพระองคไ์ หน
จะไปเปิดงาน ไปทาํ อะไร ท่ีไหนบา้ ง ซ่งึ งานขา่ วเหลา่ นีต้ อ้ งอาศยั ความเป็นคนปากเบา ถามไปเร่ือยๆ
เพ่ือใหไ้ ดง้ าน ไดข้ า่ ว เม่ือรูจ้ กั คนกวา้ งขวางมากขนึ้ งานก็ย่งิ มากขนึ้ คราวนีเ้ ร่มิ ทาํ คนเดยี วไมไ่ หว จงึ
ชกั ชวนเพ่ือนๆ ช่างภาพ จดั เป็นกลมุ่ เพ่ือรบั จา้ งถา่ ยรูปงานใหญ่ๆ เชน่ งานรบั ปรญิ ญาท่ี
มหาวทิ ยาลยั เชียงใหม่ ก็จดั กลมุ่ กนั ไป 7 คน มีนอ้ งชายท่ีชกั ชวนใหม้ าถ่ายรูปรว่ มไปดว้ ย เพราะตอ้ งใช้
กลอ้ ง 4 ตวั สาํ หรบั บณั ฑติ 1 คน เพ่ือไมใ่ หเ้ กิดความผิดพลาดและจะไดเ้ ลือกรูปท่ีดที ่ีสดุ และหากย่ิงเป็น
งานรบั พระราชทานปรญิ ญา ย่ิงตอ้ งระวงั มาก เพราะงานแบบนีม้ ีสญั ญาผกู มดั หากผิดพลาดจะถกู ปรบั ถึง
รูปละ 30,000 บาททีเดยี ว การรบั จา้ งถ่ายงานพระราชทานปรญิ ญาน่ีถือวา่ สดุ ยอดของงานรบั จา้ งถา่ ยรูป
ในสมยั ก่อนแลว้ เพราะมีระเบียบ กฎเกณฑม์ าก และกลอ้ งสมยั กอ่ นก็ไมเ่ หมือนกบั กลอ้ งดจิ ิตลั หรอื กลอ้ ง
มือถือในปัจจบุ นั ท่ีสามารถถ่ายไดเ้ ป็นพนั ๆ รูป แตก่ ลอ้ งสมยั ก่อนเป็นกลอ้ งใชฟ้ ิลม์ ฟิลม์ 1 มว้ นก็มีแค่ 36

รูป เม่ือถ่ายครบ 36 รูปก็จะตอ้ งเสียเวลาเปล่ียนฟิลม์ ในขณะท่ีแถวการรบั ปรญิ ญายงั คงดาํ เนินตอ่ ไป จงึ
ตอ้ งมีกลอ้ งหลายตวั เพ่ือไมใ่ หเ้ กิดความผิดพลาด ซ่งึ การทาํ งานตรงนีส้ อนตวั เองว่าตอ้ งมีความรบั ผดิ ชอบ
สงู สดุ การทาํ รูปออกมาตอ้ งดีท่ีสดุ รูปสวยท่ีสดุ เรว็ ท่ีสดุ ไมผ่ ิดพลาด รวมทงั้ ตอ้ งซ่ือสตั ยต์ อ่ หนา้ ท่ีดว้ ย
เพราะในเม่ือลกู คา้ ไวใ้ จเราแลว้ เราตอ้ งทาํ ใหด้ ที ่ีสดุ ตอ้ งตรงตอ่ เวลา เม่ือนดั วา่ ตอ้ งส่งรูปเม่ือไหร่ ตอ้ งสง่ ให้
ไดต้ ามกาํ หนด ซ่งึ ตงั้ แตร่ บั งานมาก็ไมเ่ คยทาํ งานผิดพลาดเลยแมแ้ ตค่ รงั้ เดยี ว นอกจากนนั้ ในการพดู คยุ กบั
ลกู คา้ ก็จะตอ้ งมีความสภุ าพ ออ่ นนอ้ มถ่อมตน แมว้ า่ ในสมยั กอ่ นการเป็นนกั หนงั สือพิมพจ์ ะมีคนเกรงใจ
คอ่ นขา้ งมาก แตก่ ็ตอ้ งอยา่ ไปยกตนขม่ ทา่ น

หลงั จากใชช้ ีวติ สนกุ สนาน เท่ียวเตรก่ บั เพ่ือนๆ กลมุ่ ชา่ งภาพ ส่ือมวลชนอยพู่ อสมควร จงึ คดิ วา่ ถงึ เวลาท่ี
ควรลงหลกั ปักฐาน ตดั สินใจแตง่ งานไดแ้ ลว้ เพราะคบหาดใู จกบั คณุ ลกั ษมีมาได้ 5 ปีกวา่ แลว้ (2502-
2507) แตก่ วา่ จะลงเอยกนั จนหลายๆ คนถือเป็นตวั อย่างของความรกั ท่ีม่นั คง ย่งั ยืน ก็ใชว่ า่ จะง่ายนกั
เน่ืองจากผหู้ ลกั ผใู้ หญ่และพ่ีนอ้ งของคณุ ลกั ษมี เม่ือเหน็ วา่ นายสวุ รรณเป็นชา่ งภาพต๊อกตอ๋ ย ก็ไมแ่ นใ่ จวา่
จะคบกนั ไปไดแ้ คไ่ หน สามารถดแู ลคณุ ลกั ษมีไดจ้ รงิ หรือไม่ แตน่ ายสวุ รรณก็ไมไ่ ดย้ ่อทอ้ ตอ่ ความรกั ท่ีสรา้ ง
กนั มา จงึ เรม่ิ มองหางานท่ีมีความม่นั คงตอ่ ชีวติ และครอบครวั ในอนาคต เพราะสว่ นหนง่ึ ก็เหน็ ดว้ ยวา่ การใช้
ชีวติ เป็นช่างภาพ เป็นนกั หนงั สือพมิ พก์ ็คงหนีไมพ่ น้ กบั การกินเหลา้ สาํ มะเลเทเมา เหมือนอยา่ งท่ีเป็นอยู่
หากยงั เท่ียวเตรก่ ลบั บา้ นตี 2 ตี 3 อยแู่ บบนี้ ชีวติ อาจไมม่ ีอนาคตท่ีดี จงั หวะนนั้ เองสภากาชาดไทย มีการ
จดั งานชมุ นมุ กาชาดครงั้ ท่ี 1 ซง่ึ มีนายกเหลา่ กาชาดจงั หวดั ทกุ จงั หวดั มารว่ มประชมุ โดยมีคณุ หญิงเชือ้ ช่ืน
บนุ นาค (ตอ่ มาไดร้ บั พระราชทานเคร่ืองราชอิสรยิ าภรณเ์ ป็นทา่ นผหู้ ญิง) เลขานกุ ารสาํ นกั งานกลาง
สภากาชาดไทย แจง้ เร่ืองการเสดจ็ ฯ เปิดงานชมุ นมุ กาชาดและบอกใหไ้ ปถ่ายภาพดว้ ย นายสวุ รรณซ่งึ ท่ี
ผา่ นมาทาํ ขา่ วสงั คม ในแวดวงผใู้ หญ่และมีโอกาสไดท้ าํ ข่าวของสภากาชาดไทยอยแู่ ลว้ จงึ เขา้ ไปถ่ายภาพ
ทาํ ขา่ วในงานชมุ นมุ ครงั้ นีด้ ว้ ย ซ่งึ ในการประชมุ นนั้ ท่ีประชมุ ไดม้ ีมตอิ อกมาว่าสภากาชาดไทยควรมี
หนว่ ยงานท่ีทาํ หนา้ ท่ีเผยแพรก่ ิจกรรมของสภากาชาดไทยไปสสู่ งั คม จงึ กาํ หนดใหม้ ีการตงั้ หนว่ ย
ประชาสมั พนั ธ์ ขนึ้ มา ซง่ึ หลงั จากการประชมุ ในครงั้ นนั้ คณุ หญิงเชือ้ ช่ืน บนุ นาค จงึ ชกั ชวนใหน้ ายสวุ รรณ
ไปทาํ งานเป็นชา่ งภาพ สงั กดั หนว่ ยงานใหมน่ ี้ ประจวบเหมาะกบั การท่ีกาํ ลงั คดิ จะแตง่ งานอยพู่ อดี จงึ
รบั ปากคณุ หญิง

แตก่ ่อนท่ีจะแตง่ งาน คิดวา่ น่าจะตอ้ งบวชกอ่ น ตามวิถีชีวิตและความเช่ือของคนไทยในยคุ นนั้ และ
เน่ืองจากมีผใู้ หญ่แนะนาํ ใหบ้ วชท่ีวดั บวรนเิ วศวหิ าร ในชว่ งนนั้ จงึ ตอ้ งเดนิ ทางไปวดั บวรฯ บอ่ ยๆ และผ่าน
แถวบางลาํ พู ผหู้ ญิงกบั หมอดเู ป็นของคกู่ นั คณุ ลกั ษมีเคยไดย้ นิ ว่ามีหมอดแู มน่ มาก เปิดรา้ นรบั ดดู วงอยู่
แถวบางลาํ พู วนั หนง่ึ จงึ ชวนคณุ สวุ รรณไปดดู วงดว้ ยกนั ทกุ วนั นีย้ งั จาํ ไดแ้ มน่ หมอดคู นนนั้ บอกวา่ ดวง
ชะตาแบบนีห้ ากรบั ราชการจะโชตชิ ว่ งชชั วาล เป็นเจา้ คนนายคน ในขณะนนั้ นายสวุ รรณยงั คดิ อยวู่ ่าหมอดู
คงม่วั จะเป็นไปไดอ้ ย่างไร ความรูก้ ็แคป่ ระถมศกึ ษาปีท่ี 4 ชีวติ ท่ีผ่านมาก็เป็นแคช่ า่ งภาพ ความรูเ้ ก่ียวกบั
ราชการไมม่ ีเลย ปัจจบุ นั มีแตค่ นมาถามว่าหมอดคู นนนั้ ยงั อยหู่ รือเปลา่ หากยงั อยู่ คงดงั แนๆ่ เพราะท่ี
ทาํ นายทายทกั มานนั้ ....เป็นความจรงิ !!!!

ในปี 2507 ตดั สนิ ใจลาชีวิตท่ีผกู พนั กบั สงั คม ตดั สนิ ใจบวช 1 พรรษา ท่ีวดั บวรฯ ในสมยั นนั้ ใครจะบวชท่ีวดั
บวรฯ จะตอ้ งมีผรู้ บั รอง ซ่งึ ไดร้ บั ความกรุณาจากทา่ นผหู้ ญิงถวลิ หวงั ทตุ ยิ ะโพธิ หวั หนา้ พยาบาล
โรงพยาบาลจฬุ า เป็นผรู้ บั รองให้ โดยมีพระศาสนโสภณ (สมณศกั ดใิ์ นขณะนนั้ ) ซง่ึ ตอ่ มาไดร้ บั พระราชทาน
สมณศกั ดเิ์ ป็นสมเดจ็ พระสงั ฆราชเจา้ กรมหลวงวชริ ญาณสงั วรฯ สกลมหาสงั ฆปรณิ ายก (เจรญิ สวุ ฑฺฒโน)
พระสงั ฆราชองคท์ ่ี 19 ของกรุงรตั นโกสนิ ทร์ เป็นพระอปุ ัชฌาย์ เหตทุ ่ีไดร้ บั ความเมตตาจากทา่ นผหู้ ญิงถวิล
หวงั ทตุ ยิ ะโพธิ นายสวุ รรณเคยพดู ถงึ เร่อื งนีว้ า่ จรงิ ๆ แลว้ นกั หนงั สือพิมพท์ กุ คนท่ีทาํ ข่าวสงั คม มีโอกาส
เจอะเจอกบั ผหู้ ลกั ผใู้ หญ่อย่แู ลว้ อยทู่ ่ีจะไขวค่ วา้ หาโอกาสทาํ ความรูจ้ กั ใหก้ บั ตวั เองหรอื วา่ จะปล่อยผ่านไป
แตก่ ็ตอ้ งไมใ่ ชไ่ ปเบง่ วา่ อยหู่ นงั สือพิมพ์ แตต่ อ้ งมีความอ่อนนอ้ มถอ่ มตน ชว่ ยเหลือผอู้ ่ืนอยา่ งจรงิ จงั ดว้ ย
ความจรงิ ใจ หากรบั งานมาแลว้ ตอ้ งทาํ อยา่ งเตม็ ท่ี โดยไมไ่ ดค้ ดิ หวงั ส่งิ ตอบแทน มีความตรงไปตรงมา อยา่
ไปเรียกรอ้ งผลประโยชนห์ รือผลตอบแทน ผใู้ หญ่ก็จะเอ็นดู

ในขณะบวชก็ตงั้ ใจศกึ ษาเลา่ เรียน ปฏิบตั กิ ิจอยา่ งเครง่ ครดั เพราะคดิ วา่ อตุ สาหล์ ะสงั คมความวนุ่ วายและ
ตวั เองก็ไมไ่ ดใ้ ชเ้ วลาในรม่ กาสาวพสั ตรท์ งั้ ชีวิต จงึ ตอ้ งปฏิบตั ใิ หด้ ี เพ่ือใหไ้ ดบ้ ญุ กศุ ลท่ีตงั้ ใจ ตอ้ งทาํ วนั นีใ้ หด้ ี
ท่ีสดุ เพราะเม่ือวนั นีด้ ที ่ีสดุ แลว้ นา่ จะตอ้ งดีกวา่ เม่ือวาน การเครง่ ในการปฏิบตั ธิ รรมในขณะท่ีบวชอยู่ 1
พรรษา จงึ สง่ ผลใหไ้ ดศ้ กึ ษาเลา่ เรียนจนไดน้ กั ธรรมตรี และไดร้ บั รางวลั การตอบกระทธู้ รรม หลงั จากบวชอยู่
3 เดือน จงึ สกึ ออกมา แตก่ ็ยงั คงทาํ งานเป็นชา่ งภาพหนงั สือพมิ พ์ รบั ถ่ายรูปงานตา่ งๆ อยเู่ หมือนเดมิ
นอกจากนนั้ ยงั ไดเ้ ร่มิ เขา้ ไปเขียนคอลมั ภข์ า่ วใหก้ บั หนงั สือพมิ พส์ ่ีรสรายสปั ดาห์ และหนงั สือพมิ พ์
ทานตะวนั รายสปั ดาหอ์ ีกดว้ ย และหลงั จากนนั้ ไมน่ านหน่วยประชาสมั พนั ธ์ สภากาชาดไทยก็ถกู จดั ตงั้ ขนึ้

ในวนั ท่ี 1 มถิ นุ ายน 2508 จงึ เร่มิ เขา้ ทาํ งานท่ีสภากาชาดไทย และในปีเดยี วกนั นนั้ วนั ท่ี 12 พฤศจิกายน
2508 จงึ เขา้ พธิ ีมงคลสมรส โดยมีพระตรรี ณสารวิศวกรรม อปุ นายกผอู้ าํ นวยการ สภากาชาดไทย
(ขณะนนั้ ) เป็นประธานสวมมงคลให้ เม่ือแตง่ งานจงึ ยา้ ยออกจากบา้ นพ่ีสาว ไปเซง้ ตกึ แถว บรเิ วณตรอก
จนั ทร์ แตอ่ ย่ทู ่ีน่ีไมถ่ ึง 8 เดอื น ปรากฏวา่ หนา้ ฝน ฝนตกนาํ้ ทว่ ม แตเ่ ร่อื งท่ีสาํ คญั กวา่ นาํ้ ทว่ มคือ ดา้ นหลงั
บา้ นเป็นบงึ นาํ้ ขนาดใหญ่ เม่ือขนึ้ ไปมองจากระเบยี งของตกึ แถวจะดสู วยงาม แตต่ อนกลางคนื มกั จะมีปลา
ตวั ใหญ่ กระโดดขนึ้ มาเลน่ แสงจนั ทรอ์ ยเู่ ป็นประจาํ นายสวุ รรณเห็นวา่ เป็นธรรมชาตดิ ี แตค่ ณุ ลกั ษมีกลวั
เพราะเป็นเงาตะคมุ่ ๆ มีเสียงนา้ํ แตกกระจายเม่ือปลากระโดด และบางครงั้ มีเสียงรอ้ งของสตั วบ์ างอย่างท่ี
อาศยั ในบงึ ฟังแลว้ ไมส่ บายหู จงึ ไดเ้ ซง้ ตอ่ และเน่ืองจากความบงั เอิญท่ีเลขบา้ นสวย จงึ ทาํ ใหเ้ ซง้ ตอ่ ไดง้ า่ ย
แถมยงั ไดก้ าํ ไรอีกดว้ ย หลงั จากนนั้ จงึ ยา้ ยไปเซง้ ตกึ แถวใหม่ แถวๆ โรงหนงั โคลีเซียม (ปัจจบุ นั ไมม่ ีแลว้ ) มา
อยทู่ ่ีใหมไ่ ดไ้ มน่ านก็ไดบ้ ตุ รชายคนแรกช่ือ อภิวฒุ ิ (ป๊ อป) พิมลแสงสรุ ยิ า เม่ือวนั ท่ี 10 กรกฎาคม 2509 และ
อีก 2 ปีถดั ไปจงึ ไดบ้ ตุ รชายคนท่ีสองช่ือ สทุ ธิพนั ธุ์ (เป๊ ก) พิมลแสงสรุ ยิ า เม่ือวนั ท่ี 22 มีนาคม 2511 จาก
ชีวิตท่ีอยกู่ นั 2 คน ตอนนีม้ ีครอบครวั ใหญ่มากขนึ้ จงึ คดิ ว่านา่ จะตอ้ งขยบั ขยายไปหาท่ีอยใู่ หม่ ท่ีกวา้ งและ
มีบรเิ วณหนอ่ ย เพราะบตุ รชายเล็กๆ ทงั้ 2 คนชอบว่ิงเลน่ และในซอยหนา้ ตกึ แถวมีรถยนตว์ ่ิงกนั ขวกั ไขว่ จงึ
กลวั วา่ จะเกิดอบุ ตั เิ หตุ พอดีในชว่ งนนั้ ประเทศไทยเป็นเจา้ ภาพจดั กีฬาเอเชียนเกมสค์ รงั้ ท่ี 5 จงึ จดั สรา้ ง
หมบู่ า้ นสาํ หรบั นกั กีฬา มีสนามกีฬากลางแจง้ ไวเ้ พ่ือใหน้ กั กีฬาเก็บตวั สว่ นหน่งึ อีกสว่ นหนง่ึ สรา้ งไวข้ าย
โดยวธิ ีจบั ฉลากเพ่ือรบั สทิ ธิ์การซือ้ ซ่งึ ถือวา่ โชคดที ่ีนายสวุ รรณไดย้ า้ ยจากตกึ แถวท่ีโคลีเซ่ียมมาอยทู่ ่ี
หมบู่ า้ นการเคหะคลองจ่นั บางกะปิ ซ่งึ ท่ีน่ีคณุ ลกั ษมีไดก้ าํ หนดบตุ รชายคนเล็กช่ือ สนั ตพิ งศ์ พมิ ลแสงสรุ ยิ า
(ปิ๊ค) เม่ือวนั ท่ี 1 ตลุ าคม 2514

ชว่ งปี 2513-2514 นายสวุ รรณและกลมุ่ เพ่ือนๆ ชา่ งภาพยงั คงพบปะสงั สรรคก์ นั ทกุ ๆ วนั ศกุ ร์ บางครงั้ ก็มา
น่งั สงั สรรคก์ นั ท่ีบา้ นใหมท่ ่ีคลองจ่นั โดยเก็บเงินกนั คนละ 20 บาทเป็นคา่ อาหาร จากกลมุ่ เลก็ ๆ เรม่ิ ตงั้ เป็น
ชมรมชา่ งภาพส่ือมวลชน และหลายๆ ครงั้ มีการคยุ กนั วา่ นา่ จะตอ้ งจดทะเบียนเป็นสมาคม เน่ืองจาก
สามารถจดั กิจกรรมตา่ งๆ เพ่ือชว่ ยเหลือชา่ งภาพส่ือมวลชนไดส้ ะดวกกวา่ เป็นแคช่ มรม และน่ีจงึ เป็นครงั้
แรกของการก่อตงั้ “สมาคมช่างภาพส่ือมวลชนแหง่ ประเทศไทย” โดยนายสวุ รรณเป็นหน่งึ ในผรู้ ว่ มกอ่ ตงั้
และเป็นกรรมการชดุ แรก เป็นเลขาธิการของสมาคม ตอ่ มาไดร้ บั เลือกใหเ้ ป็นเหรญั ญิกดแู ลเร่ืองเงินๆ ทองๆ
ของสมาคมฯ เน่ืองจากไดร้ บั ความเช่ือใจและไวว้ างใจเก่ียวกบั เร่ืองความซ่ือสตั ย์ สจุ ริต ซง่ึ ทาํ ใหน้ าย
สวุ รรณรูส้ กึ ภาคภมู ิใจเป็นอยา่ งมากท่ีไดร้ บั ความไวว้ างใจ แมจ้ ะเปล่ียนนายกสมาคมฯ ไปก่ีคนก็ตาม นาย

สวุ รรณยงั คงไดร้ บั เลือกใหเ้ ป็นเหรญั ญิกทกุ ครงั้ ตลอดระยะเวลาเกือบ 20 ปี (ตาํ แหนง่ สดุ ทา้ ยคืออปุ นายก
และเหรญั ญิก ปัจจบุ นั ไดล้ าออก เน่ืองจากอายมุ าก แตย่ งั คงเป็นท่ีปรกึ ษาของสมาคมฯ)

สาํ หรบั ภารกิจหลกั ๆ ของสมาคมชา่ งภาพส่ือมวลชนแหง่ ประเทศไทยคือการใหค้ วามชว่ ยเหลือชา่ งภาพท่ี
ตกงาน เกษียณอายุ เจ็บไขไ้ ดป้ ่วย ถงึ แก่กรรม รวมไปถงึ มอบทนุ การศกึ ษาใหก้ บั บตุ รของสมาชกิ ครอบครวั
ละ 1 คนดว้ ย

การเรม่ิ ตน้ ทาํ งานท่ีสภากาชาดไทยในช่วงแรก ตอ้ งปรบั ตวั เป็นอยา่ งมาก เน่ืองจากท่ีผ่านมาการเป็น
ชา่ งภาพ ทาํ งานส่ือมวลชนเป็นการทาํ งานท่ีไมม่ ีเวลาประจาํ แตก่ ารทาํ งานกบั สภากาชาดไทยตอ้ ง
เปล่ียนเป็นมีเวลาประจาํ การเขา้ -ออกงานมีเวลาแนน่ อนตายตวั จงึ ตอ้ งปรบั ตวั เองไปทาํ งานรบั จา้ งถา่ ยรูป
ในวนั เสาร์ วนั อาทติ ยห์ รือวนั หยดุ ตา่ งๆ หรือสว่ นงานสงั คมตา่ งๆ ก็จะไปเฉพาะหลงั เลิกงาน หรือตอน
กลางคืน เพราะถือคตติ อ้ งซ่ือสตั ย์ ไมเ่ บียดบงั เวลาของราชการ และตอ้ งทาํ งานของตวั เองใหด้ ีท่ีสดุ งาน
หลวงก็ตอ้ งทาํ งานราษฎรก์ ็ไมใ่ หข้ าด ไมใ่ ชไ่ ปทาํ งานท่ีสภากาชาดไทย ซ่งึ ถือวา่ เป็นการรบั ราชการแลว้ จะ
ลืมเพ่ือนๆ ท่ีเป็นส่ือมวลชนและนกั หนงั สือพมิ พท์ ่ีรว่ มหวั จมทา้ ยมาดว้ ยกนั อีกทงั้ การเขา้ ไปทาํ งานท่ี
สภากาชาดไทย หนว่ ยประชาสมั พนั ธก์ ็เป็นหนว่ ยงานท่ีตอ้ งอาศยั ความสมั พนั ธท์ ่ีดีกบั ส่ือมวลชน
นกั หนงั สือพิมพต์ า่ งๆ ดว้ ย

การเป็นชา่ งภาพของสภากาชาดไทย สาํ หรบั นายสวุ รรณแลว้ ถือวา่ เป็นงานท่ีมีเกียรติอยา่ งสงู สดุ ทงั้ นี้
เพราะสภากาชาดไทย ตา่ งจากสภากาชาดตา่ งประเทศ ตรงท่ีมีเจา้ นายท่ีเป็นเชือ้ พระวงศเ์ ป็นผบู้ รหิ าร
ระดบั สงู มาตงั้ แตก่ ่อตงั้ จงึ ทาํ ใหม้ ีโอกาสไดท้ าํ งานใกลช้ ิดกบั ในรวั้ ในวงั ไดม้ องเหน็ พระราชกรณียก์ ิจนอ้ ย
ใหญ่ของเจา้ นายหลายพระองค์ อีกทงั้ การทาํ งานตดิ ตามผหู้ ลกั ผใู้ หญ่ ในฐานะชา่ งภาพของสภากาชาด
ไทยก็ไมใ่ ชแ่ คท่ าํ เฉพาะการประชาสมั พนั ธเ์ ทา่ นนั้ แตง่ านบรรเทาทกุ ขต์ า่ งๆ ไมว่ า่ จะเป็นนา้ํ ท่วม ไฟไหม้
สภากาชาดไทยก็จะเขา้ ไปใหค้ วามชว่ ยเหลือประชาชนผเู้ ดือดรอ้ น ซ่งึ นายสวุ รรณก็ไดม้ ีโอกาสรว่ มอยใู่ น
กิจกรรมเหลา่ นนั้ ดว้ ย จงึ เป็นส่ิงท่ีทาํ ใหร้ กั และภาคภมู ใิ จในความเป็นสภากาชาดไทย เชน่ ในปี 2509 เกิด
สถานการณน์ าํ้ ทว่ มใหญ่ท่ีภาคอีสาน นายสวุ รรณไดม้ ีโอกาสเดนิ ทางรว่ มไปกบั ทา่ นอปุ นายก ผอู้ าํ นวยการ
สภากาชาดไทย ซ่งึ ทา่ นไปเย่ียมและใหก้ าํ ลงั ใจเจา้ หนา้ ท่ีสาํ นกั งานบรรเทาทกุ ขข์ องสภากาชาดไทย เพ่ือ
แจกจา่ ยถงุ ยงั ชีพและเคร่ืองอปุ โภคบริโภค ซง่ึ ในครงั้ นนั้ หนว่ ยงานท่ีเขา้ ไปในพืน้ ท่ีถกู นา้ํ ลอ้ มไวอ้ อกไมไ่ ด้

เหมือนถกู ปลอ่ ยเกาะ อาหารและเคร่อื งยงั ชีพตา่ งๆ ตอ้ งถกู ลาํ เลียงสง่ เขา้ ไปในพืน้ ท่ีดว้ ยเฮลคิ อปเตอร์ ตอ้ ง
กินมะละกอแทนขา้ ว กินอย่กู บั ชาวบา้ น ทาํ ใหไ้ ดเ้ ห็นการทาํ งานท่ีจรงิ จงั ของคณะแพทยแ์ ละเจา้ หนา้ ท่ีทกุ
ระดบั ของสภากาชาดไทย เป็นตน้

หลงั จากไดท้ าํ งานมามากกว่า 10 ปี ในปี 2514 หวั หนา้ หนว่ ยประชาสมั พนั ธ์ (คณุ หมอสถาพร นิตยสทุ ธิ)
ไดล้ าออก ขณะนนั้ พระวรวงศเ์ ธอ พระองคเ์ จา้ สขุ มุ าภินนั ท์ ทรงดาํ รงตาํ แหนง่ เลขาธิการ สภากาชาดไทย
ไดเ้ รยี กนายสวุ รรณเขา้ ไปพบและแจง้ ใหท้ ราบวา่ จะตงั้ ใหเ้ ป็นหวั หนา้ หนว่ ยประชาสมั พนั ธ์ ตอนนนั้ ตกใจ
เพราะไมค่ ดิ วา่ จะทาํ ได้ คนเก่งๆ กวา่ เราก็มีมากมาย จงึ กลวั วา่ จะทาํ ไมไ่ ดด้ ี เพราะไมเ่ คยทาํ งานดา้ นการ
บรหิ ารมาก่อน แตพ่ ระวรวรศเ์ ธอ พระองคเ์ จา้ สขุ มุ าภินนั ทร์ บั ส่งั วา่ ไมม่ ีอะไรใหม่ เคยทาํ อยา่ งไรก็ทาํ อยา่ ง
นนั้ เหมือนเดมิ และเช่ือวา่ นายสวุ รรณจะทาํ ไดแ้ ละทาํ ไดด้ ีดว้ ย จงึ คดิ วา่ เม่ือผใู้ หญ่ใหค้ วามไวว้ างใจและ
เช่ือม่นั อีกทงั้ ท่ีผา่ นมาก็ไดท้ าํ งานตา่ งๆ มามากมายแลว้ นา่ จะตอ้ งทาํ ได้ สว่ นผลจะไดด้ หี รอื ไมด่ ีเป็นอีก
เร่ืองหนง่ึ แคท่ าํ ใหด้ ที ่ีสดุ ใหส้ มกบั ท่ีผใู้ หญ่ไวใ้ จและคาดหวงั ในท่ีสดุ จงึ รบั เป็นหวั หนา้ หนว่ ยประชาสมั พนั ธ์
ซง่ึ เป็นครงั้ แรกท่ีเปล่ียนจากผปู้ ฏิบตั ิ เป็นผบู้ รหิ าร

แมว้ า่ จะเครยี ดมาก เม่ือมารบั ตาํ แหนง่ (จนเป็นตน้ เหตขุ องโรคไมเกรนมาอยา่ งยาวนาน) แตก่ ็คอ่ ยๆ
แกป้ ัญหาไปทีละเปราะ เพราะคดิ ว่าปัญหามีไวต้ อ่ สู้ ศตั รูคอื ยาชกู าํ ลงั โดยส่ิงท่ีคดิ วา่ สาํ คญั และตอ้ งทาํ
มากท่ีสดุ คือ การใหค้ วามยตุ ธิ รรมกบั ลกู นอ้ งภายในหนว่ ยงาน ซ่งึ มีอยู่ 7-8 คน และการใหบ้ รกิ ารงาน
ประชาสมั พนั ธก์ บั หนว่ ยงานตา่ งๆ ของสภากาชาดไทย อยา่ งดีท่ีสดุ

เม่ือเป็นหวั หนา้ หน่วยประชาสมั พนั ธก์ ็พบวา่ งานตา่ งๆ ไมไ่ ดแ้ ตกตา่ งจากงานท่ีเคยสะสมประสบการณม์ า
แลว้ มากนกั เพียงแตง่ านถกู จดั แบง่ ออกไปใหก้ บั ลกู นอ้ งแตล่ ะคน จงึ ทาํ ใหง้ านเดนิ ไปไดอ้ ยา่ งตอ่ เน่ือง
จนกระท่งั มีการปรบั โครงสรา้ งองคก์ รภายใน ทาํ ใหห้ นว่ ยประชาสมั พนั ธเ์ ตบิ โตไปเป็นแผนกประชาสมั พนั ธ์
ซง่ึ จากการประเมินผลการปฏิบตั งิ านของผบู้ งั คบั บญั ชา ในปี 2522 นายสวุ รรณจงึ ไดร้ บั การเสนอใหเ้ ป็น
หวั หนา้ แผนกประชาสมั พนั ธค์ นแรก หลงั จากรบั ตาํ แหนง่ หวั หนา้ แผนกประชาสมั พนั ธ์ จงึ ไดท้ าํ การขยาย
งานมากขนึ้ จากเดมิ ท่ีมีเพียงชา่ งภาพ ก็เรม่ิ มีชา่ งเขียน มีหนว่ ยการเงิน หนว่ ยการบรกิ าร แมว้ า่ เป็นงานท่ี
อยนู่ อกเหนือจากความรูท้ ่ีมี แตไ่ ดท้ ีมงานท่ีมีความสามารถ ความเช่ียวชาญในแตล่ ะเร่ือง สง่ ผลใหง้ านเดิน
ไปตามระบบ เม่ือเกิดปัญหาหรอื ติดขดั ประการใด ก็เขา้ ไปใหก้ ารชว่ ยเหลือ ใหก้ ารสนบั สนนุ เชน่ การ

สนบั สนนุ เคร่อื งมือ เคร่ืองใช้ อปุ กรณท์ ่ีจาํ เป็นตอ่ การทาํ งาน เป็นตน้ ซง่ึ ในชว่ งท่ีเป็นหวั หนา้ แผนก ลกั ษณะ
การทาํ งานไมค่ อ่ ยไดแ้ ตกตา่ งจากสมยั ท่ีเป็นหวั หนา้ หนว่ ยมากนกั เพียงแตข่ อบเขตงานขยายมากขนึ้

ในชว่ งท่ีเป็นหวั หนา้ หนว่ ยและหวั หนา้ แผนก ผลงานท่ีรูส้ ึกภาคภมู ใิ จสว่ นตวั คือ การปรบั ปรุงหนงั สือสนอง
โอษฐ์สภากาชาดไทย ซ่งึ เป็นนิตยสารของสภากาชาดไทยท่ีในอดีตเคยมีอยแู่ ลว้ แตภ่ ายหลงั หยดุ ไป จงึ คดิ
นาํ มาปรบั ปรุงและดาํ เนินการใหมอ่ ีกครงั้ รวมทงั้ มีการทาํ ขา่ ว สง่ ไปใหเ้ พ่ือนๆ ส่ือมวลชนชว่ ยเผยแพรง่ าน
ของสภาการชาดไทย, มีการเชญิ ผบู้ รหิ ารของแตล่ ะกองงาน แตล่ ะสาํ นกั มาใหส้ มั ภาษณอ์ อกโทรทศั นใ์ น
เร่อื งกิจกรรมตา่ งๆ, มีการรเิ ร่ิมจดั งานสภากาชาดไทยสงั สรรคส์ ่ือมวลชน เชิญนกั หนงั สือพมิ พ์ เชิญส่ือและ
โทรทศั นช์ อ่ งตา่ งๆ มารว่ ม ซ่ึงไมเ่ คยมีมาก่อน ทาํ ใหส้ ภากาชาดไทยกบั ส่ือมวลชนมีความสมั พนั ธใ์ กลช้ ดิ กนั
เป็นอย่างมาก งานดา้ นการประชาสมั พนั ธต์ า่ งๆ จงึ ประสบความสาํ เรจ็ อยา่ งตอ่ เน่ือง กิจกรรมและขา่ วสาร
ของสภากาชาดไทยถกู เผยแพรอ่ อกไปในวงกวา้ ง จนทาํ ใหส้ ภากาชาดไทยเป็นท่ีรูจ้ กั ของประชาชนท่วั ไป

เม่ือมีขา่ วออกไปมากๆ ทาํ ใหส้ ถาบนั การศกึ ษาและหนว่ ยงานตา่ งๆ เรม่ิ รูจ้ กั สภากาชาดไทย จงึ มีการเชิญ
นายสวุ รรณไปบรรยาย เร่ือง “การประชาสมั พนั ธข์ ององคก์ รท่ีไมแ่ สวงหาผลกาํ ไร” ใหก้ บั นกั ศกึ ษาทงั้ ใน
ระดบั ปรญิ ญาตรี และปรญิ ญาโทอยบู่ อ่ ยครงั้ ซ่งึ นกั ศกึ ษาไดเ้ กรด็ ความรูเ้ ร่ืองการทาํ ขา่ ว การเผยแพรข่ ่าว
จะตอ้ งรวดเรว็ ถกู ตอ้ ง แมน่ ยาํ ไมบ่ ดิ เบอื น การทาํ ประชาสมั พนั ธท์ ่ีมีประสทิ ธิภาพ ตอ้ งมีส่ือสนบั สนนุ และ
ส่ือท่ีดีท่ีสดุ คือส่ือมวลชน จงึ ตอ้ งมีความสมั พนั ธท์ ่ีดี มีความใกลช้ ิดกบั ส่ือมวลชน จรงิ ใจตอ่ พวกเขา ส่งิ ใดท่ี
ชว่ ยเหลือได้ ควรเขา้ ไปใหค้ วามชว่ ยเหลืออยา่ งเตม็ ใจ และจรงิ ใจ

ตลอดระยะเวลาท่ีทาํ งานในสภากาชาดไทย ตงั้ แตเ่ ร่มิ ตน้ เป็นชา่ งภาพ จนไตเ่ ตา้ ขนึ้ เป็นหวั หนา้ หนว่ ย และ
หวั หนา้ แผนก นายสวุ รรณยงั รกั และรบั งานถา่ ยภาพ โดยอาศยั เวลาวา่ งในชว่ งวนั เสาร์ วนั อาทิตยห์ รือ
วนั หยดุ ราชการ รบั ถ่ายรูปงานพระราชทานปรญิ ญา งานพระราชทานเหรียญกาชาดสมนาคณุ และงาน
อ่ืนๆ อยเู่ สมอๆ แตเ่ ร่มิ มีเคร่ืองไมเ้ คร่ืองมือในการลา้ ง อดั ขยายรูปของตวั เอง โดยเก็บเงินทีละเล็กทีละนอ้ ย
เพ่ือซือ้ เคร่ืองมือสองแบบผ่อน รวมทงั้ แบง่ พืน้ ท่ีบา้ นการเคหะคลองจ่นั จดั ทาํ เป็นหอ้ งเล็กๆ ท่ีเป็นหอ้ งมืด
สมยั นนั้ เรยี กหอ้ งท่ีใชส้ าํ หรบั ลา้ ง อดั รูปว่าหอ้ งมืด เพราะตอ้ งมืดจรงิ ๆ ขนาดนาํ มือมาไวใ้ กลๆ้ ตา ยงั มองไม่
เหน็ ทงั้ นีเ้ น่ืองจากฟิลม์ ท่ีนาํ ออกมาจากกลอ้ งแลว้ จะถกู แสงแมแ้ ตน่ ิดเดียวไมไ่ ด้ ฟิลม์ จะเสียทนั ที และเม่ือ
ลกู ๆ โตขนึ้ พอจะชว่ ยเหลือ หยบิ จบั อะไรไดบ้ า้ งแลว้ นายสวุ รรณก็พาลกู ๆ เขา้ ไปในหอ้ งมืดเกือบทกุ ครงั้ ท่ี

ทาํ งาน เพ่ือสอนใหไ้ ดเ้ รียนรูต้ งั้ แตว่ ิธีการผสมสตู รนาํ้ ยา เทคนิคการลา้ ง อดั ขยายรูป และเม่ือไดร้ ูปมาแลว้
ก็สอนใหต้ ดั แผน่ โฟมขนาดเทา่ รูปแตล่ ะไซด์ นาํ มาประกบหนา้ ประกบหลงั เพ่ือปอ้ งกนั ไมใ่ หร้ ูปเสียหาย
กอ่ นท่ีจะห่อดว้ ยกระดาษสีนาํ้ ตาล และหยอดคร่งั เพ่ือปิดผนกึ (ปัจจบุ นั ไมต่ อ้ งใชว้ ิธีนีแ้ ลว้ ) หลงั จากนนั้ จงึ
นาํ มาเขียนจา่ หนา้ เขียนใบนาํ สง่ ไปรษณีย์ เพ่ือเตรียมนาํ ไปสง่ ในวนั รุง่ ขนึ้ การสอนแบบใหล้ กู ๆ ไดล้ อง ได้
ลงมือปฏิบตั ิดว้ ยตวั เอง เป็นการสอนแบบเดยี วกบั ท่ีคณุ สชุ าตเิ คยสอนนายสวุ รรณ เม่ือครงั้ ท่ีเรม่ิ ตน้ เรยี นรู้
การเป็นช่างภาพในอดีต ส่ิงนีเ้ องทาํ ใหล้ กู ๆ มีความรูต้ ดิ ตวั คนุ้ เคยกบั ช่ือตาํ บล ช่ืออาํ เภอ พอจะรูว้ า่ ตาํ บลนี้
อาํ เภอนี้ อยใู่ นจงั หวดั ไหน เพราะชว่ ยเขียนจา่ หนา้ พสั ดมุ านาน และนอกจากนนั้ ยงั ทาํ ใหใ้ นเวลาตอ่ มา ลกู
ชายคนเล็กสนใจเขา้ เรียนท่ีวิทยาลยั เทคนิคกรุงเทพ (ปัจจบุ นั คือมหาวิทยาลยั เทคโนโลยีราชมงคลกรุงเทพ
ศนู ยเ์ ทคนิคกรุงเทพฯ) สาขาวิชาการถ่ายภาพและภาพยนตรด์ ว้ ย

ซ่งึ ในชว่ งท่ียา้ ยไปอยทู่ ่ีบา้ นการเคหะคลองจ่นั ตอ้ งถือวา่ ชีวติ เร่มิ ดีขนึ้ พอสมควร เพราะไดท้ าํ งานท่ี
สภากาชาดไทย เรียกวา่ มีงานเป็นหลกั เป็นแหลง่ มีเงินเดือนท่ีแนน่ อนตายตวั แมจ้ ะไมม่ ากนกั แตด่ ว้ ย
ความท่ีเป็นคนสชู้ ีวติ ไมห่ ยดุ อยนู่ ่ิง จงึ รบั งานถ่ายรูปไปดว้ ย ซ่งึ ถือวา่ เป็นงานท่ีไมใ่ ชแ่ คช่ อบเทา่ นนั้ แตเ่ ป็น
งานท่ีหลงใหลเลยก็วา่ ได้ และการท่ีไมเ่ คยลืมว่าตวั เองยากจนมากอ่ น จงึ เป็นคนประหยดั มธั ยสั ถ์ สง่ ผลให้
มีรายไดจ้ นุ เจือครอบครวั มากขนึ้ สามารถผอ่ นบา้ น ผอ่ นรถ ผอ่ นเคร่ืองใชไ้ ฟฟา้ ตา่ งๆ ท่ีจะชว่ ยอาํ นวยความ
สะดวกใหก้ บั ครอบครวั ไดม้ ากขนึ้ รวมทงั้ ยงั กระเหมด็ กระแหม่ เพ่ือสง่ ลกู ๆ ทงั้ 3 คนใหไ้ ดเ้ รยี นหนงั สือท่ี
โรงเรยี นดีๆ และนอกจากนนั้ ดว้ ยความท่ีไมเ่ คยลืมวา่ ตนเองไดร้ บั การศกึ ษามาไมส่ งู มาก จงึ ใหค้ วามสาํ คญั
กบั เร่อื งการศกึ ษาเป็นอยา่ งย่ิง โดยช่วยเหลือและสง่ เสียนอ้ งๆ ทงั้ ท่ีเป็นนอ้ งของตวั เอง และนอ้ งของคณุ
ลกั ษมี รวมไปถงึ หลานๆ ท่ีเป็นลกู ของนอ้ งๆ (ในปัจจบุ นั ยงั สง่ เสียไปถงึ เหลนดว้ ย) ใหไ้ ดร้ บั การศกึ ษาอยา่ ง
ดีท่ีสดุ โดยหากใครท่ีอยตู่ า่ งจงั หวดั ก็เปิดบา้ นใหม้ าพกั อาศยั ได้ เพ่ือจะไดเ้ รียนหนงั สือโดยไมต่ อ้ งลาํ บาก
เดนิ ทาง ปัจจบุ นั รวมนอ้ งๆ หลานๆ เหลนๆ ท่ีนายสวุ รรณอปุ การะในเร่อื งการศกึ ษา มีไมต่ ่าํ กวา่ 20 ชีวติ
และหลายๆ คนก็ประสบความสาํ เรจ็ ในเสน้ ทางของตนเองไปไดเ้ ป็นอยา่ งดี เพราะการศกึ ษาท่ีไดร้ บั

สาํ หรบั ชีวิตครอบครวั แมว้ า่ ความเป็นชา่ งภาพ เป็นนกั หนงั สือพมิ พจ์ ะเหมือนหนมุ่ เจา้ สาํ ราญ แตเ่ ม่ือ
ตดั สินใจแตง่ งานกบั ผหู้ ญิงคนหน่งึ ซ่งึ ตนเองเป็นผเู้ ลือกคนท่ีจะมาเป็น “แมข่ องลกู ” จึงตงั้ ใจม่นั ท่ีจะตอ้ งอยู่
ดว้ ยกนั ดแู ลและประคบั ประคองชีวิตครอบครวั ฝ่าฟันอปุ สรรคตา่ งๆ รว่ มกนั เราไมไ่ ดม้ ีชีวิตเพียงลาํ พงั คน
เดียวแลว้ ตอนนีม้ ีอีกคนท่ีมาพ่งึ พงิ เราดว้ ย จงึ ตอ้ งมีความจรงิ ใจ เขา้ ใจซ่งึ กนั และกนั ซ่ือสตั ยท์ งั้ ตอ่ ตวั เอง

และตอ่ ครอบครวั หนกั แนน่ ในส่งิ ท่ีเขา้ มาเยา้ ยวนหรือรบกวน แมห้ ลายๆ ชว่ งของชีวิตการทาํ งาน ตอ้ ง
เดนิ ทางไปพกั คา้ งแรมตา่ งจงั หวดั แตน่ ายสวุ รรณไมเ่ คยออกนอกลนู่ อกทาง ไมเ่ คยทาํ ใหค้ ณุ ลกั ษมีเสียใจ

คณุ ลกั ษมีเลา่ ใหฟ้ ังวา่ นายสวุ รรณไมเ่ พียงแตเ่ ป็นหวั หนา้ งานท่ีดี ยงั เป็นหวั หนา้ ครอบครวั ท่ีดี คอยดแู ล
เหมือนเป็นผปู้ กครองคนหน่งึ เพราะคณุ ลกั ษมีไมใ่ ชแ่ มบ่ า้ นแมเ่ รือนเหมือนผหู้ ญิงไทยในฝันของใครหลายๆ
คน แตค่ ณุ ลกั ษมีทาํ กบั ขา้ วไมเ่ ป็น เรียกไดว้ า่ เป็นแมบ่ า้ นถงุ พลาสตกิ ก็วา่ ได้ และยงั เป็นคนขีก้ ลวั ไมช่ อบ
การอยคู่ นเดยี ว แตท่ ่ีผา่ นมานายสวุ รรณรกั และใหก้ ารดแู ลเป็นอย่างดี มีความเอือ้ อาทรมอบใหต้ ลอดเวลา
เป็นคนเสมอตน้ เสมอปลาย ตงั้ แตย่ งั ไมแ่ ตง่ งานกนั นายสวุ รรณเคยไปรบั ไปสง่ อยา่ งไร หรือเม่ือเจ็บไขไ้ ด้
ป่วย คอยดแู ลอยา่ งไร ตอนนีก้ ็ยงั เป็นอยา่ งนนั้ ทาํ ใหร้ ูส้ กึ อบอนุ่ อย่ดู ว้ ยแลว้ สบายใจเพราะไดเ้ ป็นตวั ของ
ตวั เอง ซ่งึ เป็นส่ิงท่ีเงินหาซือ้ ไมไ่ ด้

ในการดแู ลลกู ชายทงั้ 3 คน นายสวุ รรณใชห้ ลกั การดแู ล “ไมต่ งึ ไมห่ ยอ่ น จนเกินไป” เพราะตงึ ไปก็จะไมม่ ี
ความสขุ หยอ่ นไปลกู ก็จะเสียคน เปรียบเหมือนเคร่ืองดนตรี “ซอ” จะสีใหไ้ พเราะตอ้ งไมข่ งึ สายซอตงึ เกินไป
เพราะจะทาํ ใหส้ ายขาด แตก่ ็ตอ้ งไมข่ งึ ใหห้ ยอ่ นจนเกินไป เพราะทาํ ใหส้ ีแลว้ เสียงไมด่ งั จงึ ตอ้ งปกครองดว้ ย
ทางสายกลาง ไมย่ ึดม่นั เอาแตใ่ จตวั เอง แตร่ บั ฟัง เปิดโอกาสใหล้ กู ๆ ไดพ้ ดู คยุ อธิบาย แสดงความคดิ เห็น
เพ่ือจะไดเ้ ขา้ ใจความตอ้ งการของลกู ๆ แตล่ ะคน รวมทงั้ ใหค้ วามรกั ความอบอนุ่ เป็นตวั อยา่ งท่ีดใี นส่ิงท่ีพดู
ออกไป หากลกู ๆ ทาํ ผดิ จะไม่ปลอ่ ยเลยตามเลย แตจ่ ะเรียกมาพดู คยุ ชีแ้ นะใหร้ ูว้ า่ อะไรเป็นส่งิ ท่ีไมถ่ กู ไม่
ควร หากทาํ ถกู หรือทาํ ดี ก็จะชมเชย และใหก้ าํ ลงั ใจในการทาํ ส่งิ เหลา่ นนั้ ตอ่ ไป

นายสวุ รรณเป็นหวั หนา้ แผนกอยู่ ประมาณ 10 กวา่ ปี สภากาชาดไทยก็มีการปรบั โครงสรา้ งองคก์ รอีกครงั้
เพราะงานขยายมากขนึ้ โดยเพ่มิ ตาํ แหนง่ “ผชู้ ว่ ยผอู้ าํ นวยการ สาํ นกั งานกลาง” ซง่ึ เป็นตาํ แหนง่ ใหม่ ท่ีเพ่มิ
ขนึ้ มา เพ่ือชว่ ยงานของผอู้ าํ นวยการ สาํ นกั งานกลาง ซง่ึ ในขณะนนั้ มีหมอ่ มหลวงเกษตร สนทิ วงศ์ เป็น
เลขาธิการ สภากาชาดไทย และมีคณุ หญิงจนั ทรแ์ จม่ พรหมวีระ เป็นผอู้ าํ นวยการ สาํ นกั งานกลาง จากการ
ทาํ งานท่ีดว้ ยความขยนั อดทน มงุ่ ม่นั ตงั้ ใจทาํ ทกุ ส่งิ ทกุ อยา่ งท่ีไดร้ บั มอบหมายและอยใู่ นความรบั ผิดชอบ
ใหด้ ที ่ีสดุ ผลงานท่ีผา่ นมาสามารถพสิ จู นก์ ารบรหิ ารงานไดอ้ ย่างมีประสทิ ธิภาพ ผบู้ ริหารจงึ เหน็ วา่ เป็น
บคุ คลท่ีเหมาะสมกบั ตาํ แหน่ง “ผชู้ ว่ ยผอู้ าํ นวยการ สาํ นกั งานกลาง” จงึ ไดร้ บั แตง่ ตงั้ ใหด้ าํ รงตาํ แหนง่ ใน
วนั ท่ี 10 กรกฎาคม 2535

ในทกุ ๆ ชว่ งของการเตบิ โต ไตเ่ ตา้ ไปแตล่ ะตาํ แหนง่ รวมทงั้ เม่ือมีการเปล่ียนผบู้ รหิ ารระดบั สงู ของ
สภากาชาดไทย มกั จะมีเสียงสะทอ้ นใหไ้ ดย้ ินอย่บู อ่ ยๆ ว่า “คณุ สวุ รรณนา่ จะอยไู่ มไ่ ด้ เพราะเรียนมานอ้ ย
ผบู้ รหิ ารระดบั สงู ท่ีเขา้ มาใหม่ ทกุ คนมีความรูค้ วามสามารถในการบรหิ ารระดบั ประเทศมาแลว้ ทงั้ นนั้ จะ
สามารถทาํ งานไดเ้ หรอ” เร่ืองนีถ้ ือเป็นเร่ืองท่ีทา้ ทายมากสาํ หรบั นายสวุ รรณ แตด่ ว้ ยความจรงิ ใจ
ตรงไปตรงมา ส่ิงท่ีทาํ ไมไ่ ดห้ รอื เป็นจดุ ออ่ นจะแจง้ ใหผ้ บู้ รหิ ารและทกุ คนทราบ โดยไมป่ ิดบงั เชน่ ในเร่ือง
ภาษาองั กฤษ เป็นตน้ แตจ่ ะหาคนท่ีเก่งในเร่อื งนนั้ ๆ เขา้ มาชว่ ย ส่งิ สาํ คญั คือ ถา้ ไมร่ ูจ้ รงิ … จะไมท่ าํ สว่ น
งานอ่ืนๆ ท่ีไมใ่ ชเ่ ก่ียวกบั ภาษาองั กฤษ จะลยุ สอู้ ย่างเตม็ ท่ี ทาํ งานท่ีไดร้ บั มอบหมายอยา่ งดีท่ีสดุ และสดุ
ความสามารถท่ีจะทาํ ได้ ภายใตร้ ะยะเวลาท่ีกาํ หนดหรือรบั ปากไว้ เรียนรูแ้ ละพฒั นาตนเองดว้ ยการอ่าน
หนงั สือ, ตาํ ราตา่ งๆ ทาํ งานอยา่ งจรงิ จงั แสดงผลงานใหป้ รากฏเป็นท่ีประจกั ษ์ โดยมีหลกั การประจาํ ตวั คือ
“ทาํ ทนั ที ทาํ ดีท่ีสดุ ” และนอกจากนนั้ ยงั ยดึ หลกั การดาํ เนินชีวติ ตงั้ แตเ่ ดก็ ๆ คือ ซ่ือสตั ยส์ จุ รติ ใหค้ วาม
ชว่ ยเหลือผอู้ ่ืนเทา่ ท่ีจะชว่ ยได้ ทาํ ใหท้ กุ ครงั้ ท่ีเปล่ียนตาํ แหนง่ หรอื เปล่ียนผบู้ รหิ าร นายสวุ รรณจงึ อยไู่ ด้
เพราะยดึ ส่งิ เหลา่ นี้ จวบจนกระท่งั เกษียณอายรุ าชการ ในตาํ แหนง่ “รองผอู้ าํ นวยการ สาํ นกั งานกลาง”

คดิ ว่าเม่ือเกษียณอายรุ าชการแลว้ เร่อื งจะจบแตเ่ พียงเทา่ นี้ แตเ่ ปลา่ เลย ตอ้ งถือวา่ เป็นจดุ เรม่ิ ตน้ ใหมด่ ว้ ย
ซา้ํ ทงั้ นีเ้ พราะในชว่ งท่ีเป็นหวั หนา้ หนว่ ยประชาสมั พนั ธ์ ในปี 2522 เกิดการสรู้ บอยา่ งรุนแรง
ภายในประเทศกมั พชู า ทาํ ใหป้ ระชาชนชาวกมั พชู าจาํ นวนมาก บา้ นแตกสาแหรกขาด จงึ ตอ้ งอพยพดว้ ย
การเดนิ เทา้ ผา่ นป่า เขา ขา้ มเทือกเขาบรรทดั หล่งั ไหลเขา้ มาในประเทศไทยเป็นแสนคน ในจดุ ท่ีเป็นท่ีตงั้
ของบา้ นไมร้ ูดและบา้ นเขาลา้ น จงั หวดั ตราด เม่ือเร่อื งนีท้ ราบไปถงึ พระเนตรพระกรรณของสมเดจ็ พระนาง
เจา้ สริ กิ ิติ์ พระบรมราชนิ ีนาถ ในพระบาทสมเดจ็ พระเจา้ อยหู่ วั รชั กาลท่ี 9 ซง่ึ ทรงดาํ รงตาํ แหนง่ องคส์ ภา
นายิกาของสภากาชาดไทย พระองคร์ บั ส่งั วา่ จะเสดจ็ ไปเย่ียมผอู้ พยพเหลา่ นนั้ ในวนั ท่ี 26 พฤษภาคม 2522
ผบู้ รหิ ารของสภากาชาดไทย จงึ เตรยี มตวั เดนิ ทางไปก่อนลว่ งหนา้ เพ่ือรบั เสดจ็ องคร์ าชินี นายสวุ รรณใน
ฐานะหวั หนา้ หนว่ ยประชาสมั พนั ธ์ จงึ ไดร้ บั คาํ ส่งั ใหเ้ ป็นผหู้ นง่ึ ท่ีจะตอ้ งเดนิ ทางไปดว้ ย เพ่ือถ่ายรูปและทาํ
ขา่ ว ผวู้ า่ ราชการจงั หวดั ในขณะนนั้ จงึ ไดน้ าํ เกณฑผ์ อู้ พยพจาํ นวนหนง่ึ ซ่งึ รา่ งกายยงั พอแข็งแรงอยบู่ า้ ง ไป
รบั เสดจ็ องคร์ าชินีท่ีโรงเรียนบา้ นไมร้ ูด เม่ือเฮลิคอปเตอรพ์ ระท่ีน่งั ลงจอด องคร์ าชินีทอดพระเนตรเหน็ ว่ามี
จาํ นวนผอู้ พยพจาํ นวนไมม่ ากนกั และไมเ่ หน็ อิดโรย เหมือนอยา่ งท่ีทรงทราบมา ทา่ นผวู้ า่ ราชการจงั หวดั จงึ
ไดก้ ราบบงั คมทลู วา่ จาํ นวนผอู้ พยพจาํ นวนมากอยทู่ ่ีบา้ นเขาลา้ น แตเ่ น่ืองจากสถานท่ีนนั้ ไมป่ ลอดภยั
เพราะบอ่ ยครงั้ ท่ีมีการสรู้ บตามแนวชายแดน กระสนุ ปืนใหญ่และจรวดยงั คงตกลงบรเิ วณบา้ นเขาลา้ น อีก

ทงั้ ผอู้ พยพมีจาํ นวนเรือนแสน มีการขบั ถา่ ยส่งิ ปฏิกลู เร่ยี ราดเป็นจาํ นวนมาก เป็นพืน้ ท่ีสกปรกมีแมลงวนั
เป็นลา้ นตวั พระองคท์ า่ นจงึ รบั ส่งั วา่ “ฉนั จะไปดขู องจรงิ ” และมีพระราชบญั ชาใหน้ าํ เฮลิคอปเตอรอ์ อกจาก
บา้ นไมร้ ูด แลว้ นาํ ไปลงท่ีบา้ นเขาลา้ น เม่ือเฮลคิ อปเตอรพ์ ระท่ีน่งั ลงจอดท่ีบา้ นเขาลา้ น จงึ พบวา่ มีผอู้ พยพ
จาํ นวนมากและอดิ โรย โดยส่วนใหญ่เป็นผหู้ ญิง เดก็ และคนชรา และในจาํ นวนนีม้ ีเดก็ กาํ พรา้ อยเู่ ป็นรอ้ ย
คน เพราะพอ่ แมถ่ กู ฆา่ ตายในระหวา่ งเกิดสงคราม รวมทงั้ ระหวา่ งการเดนิ ทางเขา้ มาในประเทศไทย ไมม่ ี
อาหาร ไมม่ ีนา้ํ ตอ้ งเดด็ ใบไม้ ใบหญา้ กินตามทาง บา้ งภมู ิตา้ นทานแข็งแรงหน่อยก็รอดมาได้ บา้ งก็เสียชีวิต
จากโรคทอ้ งรว่ ง เพราะกินใบไมใ้ บหญา้ ท่ีสกปรกและมีเชือ้ โรค บา้ งก็เป็นไขป้ ่า เสียชีวิตระหวา่ งทาง เม่ือ
องคร์ าชินีทรงทราบและทอดพระเนตรเชน่ นนั้ จงึ รบั ส่งั ใหส้ ภากาชาดไทยสรา้ งท่ีพกั ช่วั คราวขึน้ ณ บา้ นเขา
ลา้ น ในวนั นนั้ ทนั ที โดยมีพระราชบญั ชาวา่ “หากวนั นีไ้ มเ่ หน็ ธงกาชาดชกั ขนึ้ สยู่ อดเสา ฉนั จะไมก่ ลบั ” และ
น่นั เป็นจดุ เร่มิ ตน้ ของศนู ยผ์ อู้ พยพบา้ นเขาลา้ น จงั หวดั ตราด อยา่ งเป็นทางการ

ศนู ยอ์ พยพนีเ้ ปิดมาเป็นระยะเวลา 7 ปีเศษ นบั ตงั้ แตว่ นั นนั้ ตลอดระยะเวลา 7 ปี นายสวุ รรณไดเ้ ดนิ ทางไป
ท่ีศนู ยอ์ พยพแหง่ นี้ ทกุ ๆ ครงั้ ท่ีผบู้ รหิ ารของสภากาชาดไทยเดนิ ทางไปตรวจเย่ียม เพ่ือถ่ายรูป ทาํ ขา่ ว ใน
ฐานะหวั หนา้ หนว่ ย, หวั หนา้ แผนกประชาสมั พนั ธ์ ทกุ ครงั้ ท่ีไปก็จะรูส้ กึ หดหกู่ บั ภาพท่ีเห็น และทาํ ใหร้ ูส้ กึ วา่
โชคดเี หลือเกิน ท่ีไดเ้ กิดเป็นคนไทย โดยเฉพาะอยา่ งย่งิ เกิดในชว่ งท่ีประเทศไทยมีในหลวงรชั กาลท่ี 9 และ
สภากาชาดไทยมีสมเดจ็ พระนางเจา้ สิรกิ ิตพิ์ ระบรมราชนิ ีนาถ ทรงดาํ รงตาํ แหนง่ สภานายิกาสภากาชาด
ไทย หากตวั เองเกิดเป็นชาวกมั พชู าท่ีตอ้ งเดนิ ทางหนีตาย อาจจะไมไ่ ดม้ าถึงประเทศไทยก็เป็นได้ หลงั จาก
การสรู้ บยตุ ลิ ง และทางรฐั บาลไทยไดส้ ง่ ผอู้ พยพทงั้ หมดไปประเทศท่ี 3 แลว้ ศนู ยผ์ อู้ พยพเขาลา้ นจงึ ปิดตวั
ลง และปลอ่ ยทงิ้ รา้ งตงั้ แตป่ ี 2529 เป็นตน้ มา

จนกระท่งั ในชว่ งปลายปี 2534 สมเดจ็ พระเทพรตั นร์ าชสดุ าฯ สยามบรมราชกมุ ารี ซง่ึ ดาํ รงตาํ แหนง่ อปุ
นายิกา ผอู้ าํ นวยการ สภากาชาดไทย จงึ มีพระราชบญั ชาวา่ สภากาชาดไทยไมค่ วรปล่อยใหส้ ถานท่ีนีร้ กรา้ ง
เพราะสมเดจ็ พระนางเจา้ สิรกิ ิติ์ พระบรมราชนิ ีนาถ ในพระบาทสมเดจ็ พระเจา้ อยหู่ วั รชั กาลท่ี 9 ซ่งึ เป็นองค์
สภานายกิ า ทรงพระราชทานใหส้ ถานท่ีนีเ้ กิดขนึ้ และในโอกาสท่ีพระองคท์ รงเจรญิ พระชนมพ์ รรษา 60
พรรษา เพ่ือระลกึ ถงึ พระมหากรุณาธิคณุ ของพระองคท์ ่ีไดพ้ ระราชทานความชว่ ยเหลือประชากรโลก จงึ
รบั ส่งั ใหส้ ภากาชาดไทยปรบั ปรุง บรู ณะพืน้ ท่ีนีข้ นึ้ มาใหม่ และพระราชทาน พระราชดาํ รใิ หจ้ ดั ตงั้ พิพธิ ภณั ฑ์
เฉลมิ พระเกียรติ 60 พรรษา สมเดจ็ พระนางเจา้ สริ กิ ิติ์ โดยในพิพิธภณั ฑจ์ ะเป็นเร่อื งราวการเสดจ็ พระราช

ดาํ เนนิ ใหค้ วามชว่ ยเหลือดา้ นมนษุ ยธ์ รรมแกผ่ อู้ พยพชาวกมั พชู า และส่งิ ของเคร่ืองใชต้ า่ งๆ ของผอู้ พยพท่ี
นาํ ติดตวั มา รวมทงั้ มีส่งิ ของท่ีไดพ้ ระราชทานครูศลิ ปาชีพมาสอนผอู้ พยพ โดยเสดจ็ พระราชดาํ เนินวางศลิ า
ฤกษใ์ นวนั ท่ี 23 เมษายน 2535 หลงั จากนนั้ พระราชนามพิพธิ ภณั ฑน์ ีว้ า่ “ศาลาราชการุณย”์ ซง่ึ เป็นท่ีมา
ของช่ืออดีตศนู ยผ์ อู้ พยพนีว้ า่ “ศนู ยร์ าชการุณย”์ นอกจากนนั้ ยงั พระราชทานใหป้ รบั ปรุงพืน้ ท่ีใหเ้ ป็นท่ี
สาํ หรบั เขา้ คา่ ยพกั แรมของเยาวชน ทงั้ ยวุ กาชาด ลกู เสือ เนตรนารี นสิ ิต นกั ศกึ ษา รวมทงั้ ยงั มีพระราช
บญั ชาใหป้ รบั ปรุงชายหาด อาคารบา้ นเรือนใหเ้ ป็นแหลง่ ทอ่ งเท่ียวและพกั ผอ่ นหยอ่ นใจของประชาชนท่วั ไป
สาํ หรบั ท่องเท่ียวในเชงิ อนรุ กั ษธ์ รรมชาตแิ ละส่งิ แวดลอ้ ม หลงั จากใชเ้ วลาก่อสรา้ งนาน 2 ปี สมเดจ็ พระนาง
เจา้ สริ กิ ิติ์ พระบรมราชินีนาถ พรอ้ มดว้ ยสมเดจ็ พระเทพรตั นร์ าชสดุ าฯ สยามบรมราชกมุ ารีไดเ้ สดจ็ พระราช
ดาํ เนินเปิดพิพิธภณั ฑน์ ีเ้ ม่ือวนั ท่ี 26 พฤษภาคม 2537 โดยครงั้ แรกท่ีเร่มิ มีผเู้ ขา้ มาพกั เจา้ หนา้ ท่ีของศนู ยฯ์
ตอ้ งใชว้ ธิ ีหาบนา้ํ ใสโ่ อง่ สาํ หรบั ใหผ้ เู้ ขา้ พกั ไดใ้ ชอ้ าบ และนา้ํ ยงั เป็นนาํ้ ดบิ จากธรรมชาติ ซ่งึ บางครงั้ มีสีแดง
อิฐ ตอ่ มาไดม้ ีการพฒั นาปรบั ปรุงอาคารตา่ งๆ ท่ีมีอยู่ ซ่งึ สว่ นใหญ่เป็นโรงเรียน บา้ นพกั ของขา้ ราชบรพิ าร
ผแู้ ทนพระองค์ ตลอดระยะเวลา 7 ปีกวา่ ท่ีเป็นศนู ยช์ ว่ ยเหลือผอู้ พยพ โดยไมไ่ ดส้ รา้ งขึน้ มาใหม่

ในชว่ งท่ีนายสวุ รรณเป็นผชู้ ว่ ยผอู้ าํ นวยการ สาํ นกั งานกลาง สว่ นหนง่ึ ในงานท่ีตอ้ งดแู ลคอื ศนู ยร์ าชการุณย์
แหง่ นี้ จนกระท่งั ไดร้ บั ตาํ แหนง่ เป็นรองผอู้ าํ นวยการ สาํ นกั งานกลาง งานของศนู ยร์ าชการุณย์ จงึ มาอยใู่ น
ความดแู ล รบั ผดิ ชอบ อยา่ งเตม็ ตวั ในชว่ งนนั้ ไดเ้ รม่ิ มีการพฒั นาศนู ยฯ์ อยา่ งจรงิ จงั เร่มิ จากการปรบั ปรุง
ถนนภายในศนู ยฯ์ ก่อนเป็นอนั ดบั แรก จากเดมิ ท่ีเป็นถนนดนิ ลกู รงั โดยทาํ เร่ืองขอใหก้ รมทางหลวงชว่ ย
สรา้ งเป็นถนนลาดยางในชว่ งปี 2541-2542 และในปี 2542 เป็นโอกาสท่ีพระบาทสมเดจ็ พระเจา้ อยหู่ วั
รชั กาลท่ี 9 ทรงเจรญิ พระชนมพ์ รรษา 72 พรรษา ทกุ หนว่ ยงานในสภากาชาดไทยมีการนาํ เสนอโครงการ
เฉลิมพระเกียรตติ า่ งๆ สาํ นกั งานกลาง สภากาชาดไทย ภายใตก้ ารดแู ลของนายสวุ รรณ ในตาํ แหนง่ รอง
ผอู้ าํ นวยการ จงึ นาํ เสนอโครงการปลกู ตน้ ไมถ้ วายในโครงการช่ือ “พฤษชาตบิ ชู า พระบรมราชปู ถมั ภก 6
รอบ” โดยนาํ ไมม้ งคลประจาํ จงั หวดั 76 จงั หวดั (ในปี 2542 ประเทศไทยมี 76 จงั หวดั ) จาํ นวน 972 ตน้ ไป
ปลกู ในพืน้ ท่ี เพ่ือเป็นการเฉลิมพระเกียรติ

กอ่ นท่ีนายสวุ รรณจะเกษียณอายจุ ากตาํ แหนง่ รองผอู้ าํ นวยการ สาํ นกั งานกลาง ขณะนนั้ ท่ีศนู ยร์ าชการุณย์
มีพนกั งานท่ีทาํ งานอยเู่ พียง 5 คน โดยไมม่ ีผจู้ ดั การคอยเป็นผใู้ หญ่ท่ีจะดแู ลในพืน้ ท่ี ผบู้ รหิ ารของ
สภากาชาดไทย จงึ มีความเห็นตรงกนั ว่านายสวุ รรณ รูจ้ กั ประวตั ิศาสตรข์ องศนู ยร์ าชการุณยเ์ ป็นอย่างดี ได้

มีโอกาสเห็นความเป็นไปตงั้ แตเ่ รม่ิ เปิดศนู ยฯ์ จนกระท่งั ปิดศนู ยฯ์ รวมทงั้ ยงั มีโอกาสไดด้ แู ล บรหิ ารงาน
ศนู ยฯ์ แหง่ นี้ ตงั้ แตเ่ ป็นผชู้ ว่ ยผอู้ าํ นวยการ จนกระท่งั เป็นรองผอู้ าํ นวยการ ดงั นนั้ เม่ือนายสวุ รรณ
เกษียณอายุ จงึ ขอใหช้ ว่ ยไปดแู ลศนู ยร์ าชการุณยอ์ ยา่ งเตม็ ตวั ในตาํ แหนง่ ผจู้ ดั การศนู ยฯ์ ทาํ ใหน้ ายสวุ รรณ
ตอ้ งยา้ ยถ่ินฐานไปพาํ นกั อยทู่ ่ีศนู ยฯ์ นี้ น่ีจงึ เรยี กไดว้ า่ เป็นจดุ เร่มิ ตน้ ของชีวิตใหมอ่ ีกครงั้ หนง่ึ เพราะตอ้ งไป
เจอกบั สภาพแวดลอ้ มใหมๆ่ ท่ีไมเ่ หมือนกบั การเป็นผบู้ รหิ ารอยทู่ ่ีสว่ นกลาง (สาํ นกั งานกลาง สภากาชาด
ไทย กรุงเทพมหานคร)

ในครงั้ แรกท่ีไปรบั ตาํ แหนง่ ผจู้ ดั การศนู ยร์ าชการุณย์ นายสวุ รรณคิดวา่ จะไปทาํ งานท่ีน่ีสกั 2-3 ปี แลว้ จะพกั
เพราะทาํ งานมาตลอดชีวติ แลว้ แตช่ ีวิตกลบั เรม่ิ ตน้ อีกครงั้ ท่ีเขาลา้ น ณ วนั ท่ี 1 ตลุ าคม 2543 นายสวุ รรณ
คณุ ลกั ษมีและลกู ชายทงั้ 3 เดนิ ทางไปสง่ ถงึ ท่ีศนู ยร์ าชการุณย์ เขาลา้ น จงั หวดั ตราด โดยมีรถตแู้ ละรถยนต์
ตามมาอีก 7-8 คนั ซ่งึ เป็นเจา้ หนา้ ท่ี ท่ีไดร้ ว่ มงานกบั นายสวุ รรณมาตงั้ แตเ่ ป็นหวั หนา้ หนว่ ย หวั หนา้ แผนก
ผชู้ ว่ ยผอู้ าํ นวยการ รองผอู้ าํ นายการ เดนิ ทางมาสง่ และใหก้ าํ ลงั ใจในการปฏิบตั หิ นา้ ท่ีจากนีต้ อ่ ไป ในปี
2543 การเดนิ ทางไปจงั หวดั ตราดโดยรถยนต์ ระยะทางประมาณ 350 กิโลเมตร ตอ้ งใชเ้ วลาเดนิ ทาง
ประมาณ 6-7 ช่วั โมง การท่ีมีเจา้ หนา้ ท่ีและผใู้ หญ่หลายท่านเดนิ ทางไปสง่ นนั้ แสดงใหเ้ หน็ วา่ ท่ีผา่ นมานาย
สวุ รรณเป็นท่ีรกั ของผบู้ งั คบั บญั ชา ผใู้ หญ่ ผใู้ ตบ้ งั คบั บญั ชา และเพ่ือนๆ จาํ นวนมาก ทงั้ ท่ี ณ วนั นนั้ ตอ้ ง
เรียกวา่ ไมม่ ี “พระเดช” หลงเหลืออีกแลว้ เน่ืองจากเกษียณอายรุ าชการ แตด่ ว้ ยความออ่ นนอ้ ม ถ่อมตน
ทาํ งานจรงิ จงั ใหค้ วามชว่ ยเหลือทกุ คน ในทกุ เร่ืองเทา่ ท่ีจะทาํ ไดต้ ลอดมา จงึ ทาํ ให้ ”พระคณุ ” ตดิ ตามตวั มา
ดว้ ย

เย็นวนั นนั้ เจา้ หนา้ ท่ีศนู ยร์ าชการุณย์ จดั งานเลีย้ งตอ้ นรบั โดยเชญิ ใหน้ ายสวุ รรณขนึ้ กลา่ วอะไรเลก็ นอ้ ย ซง่ึ
นายสวุ รรณพดู ไวต้ อนหนง่ึ ในวนั นนั้ วา่ “ขอใหท้ กุ คนจงภมู ิใจท่ีไดท้ าํ งานกบั หนว่ ยงานของสภากาชาดไทย
ท่ีมีเจา้ นายสงู สดุ เป็นผอู้ ปุ ถมั ภแ์ ละเป็นผบู้ รหิ ารระดบั สงู ขอใหท้ กุ คน “ทาํ งานดว้ ยใจ” เพราะหากใจอยาก
ทาํ จะทาํ ใหค้ นท่ีทาํ งาน ไมเ่ บ่อื หน่ายกบั งาน และมีความตงั้ ใจทาํ งานอยา่ งเตม็ ความสามารถ เรียกวา่ “ทาํ
ดีท่ีสดุ ” หากงานใดท่ีไมเ่ ขา้ ใจ ตอ้ งใฝ่หาความรูเ้ พ่ิมเตมิ และหนว่ ยงานนี้ ไมส่ ามารถทาํ งานคนเดยี วได้ ตอ้ ง
พ่งึ พิงคนอ่ืนและหนว่ ยงานอ่ืนๆ ดงั นนั้ การออ่ นนอ้ มถ่อมตน ไปตอ้ งลา มาตอ้ งไหว้ จงึ เป็นส่ิงสาํ คญั มาก”
และคาํ กลา่ วทงั้ หมดนี้ นายสวุ รรณก็ไดย้ ดึ เป็นแนวทางในการทาํ งานท่ีศนู ยร์ าชการุณย์ สภากาชาดไทย
ตงั้ แตว่ นั นนั้ เป็นตน้ มา

ศนู ยร์ าชการุณย์ ตงั้ อย่บู นถนนตราด-คลองใหญ่ กิโลเมตรท่ี 48 รมิ ทางหลวงหมายเลข 318 บรเิ วณภายใน
ศนู ยฯ์ ทิศตะวนั ตกมีชายหาดเรียบยาว หาดทรายขาวสะอาด ไดร้ บั รางวลั หาดทรายสวยระดบั 4 ดาวของ
จงั หวดั ตราด นา้ํ ใส สะอาด สามารถเลน่ นาํ้ ได้ ปราศจากนา้ํ วนและทรายดดู เม่ือมองออกไปนอกชายฝ่ังจะ
มองเหน็ เรือจบั ปลาเล็กใหญ่ โดยมีฉากหลงั เป็นเกาะชา้ งและเกาะกดู เกาะท่ีมีขนาดใหญ่เป็นอนั ดบั 2 และ
อนั ดบั 4 ในประเทศไทย เม่ือเขา้ ฤดหู นาวในบา้ งปี จะเกิดปรากฏการแมงกะพรุนสี จาํ นวนมากรวมกลมุ่
บรเิ วณใกลช้ ายฝ่ัง และในบางครงั้ ถา้ โชคดี จะมีปลาโลมาสีชมพมู ากระโดดนาํ้ เลน่ ใหเ้ ห็น อีกทงั้ ยงั เป็น
แหลง่ ทอ่ งเท่ียวเชิงประวตั ิศาสตร์ เพราะเป็นสถานท่ีตงั้ พิพิธภณั ฑเ์ ฉลมิ พระเกียรตสิ มเดจ็ พระนางเจา้ ฯ
พระบรมราชนิ ีนาถ สภานายิกาสภาชาดไทย ภายในพพิ ธิ ภณั ฑไ์ ดจ้ ดั แสดงความเป็นมาของชาวกมั พชู า
อพยพเม่ือ พ.ศ.2522 มีทงั้ ภาพถา่ ย ภาพวาด และหนุ่ จาํ ลองเทา่ ของจรงิ และมีสถานท่ีใหป้ ระชาชนท่วั ไป
เขา้ ไปพกั ผอ่ น ไมว่ า่ จะเป็นสถานท่ีสาํ หรบั ตกปลา การเดินทางปีนเขาศกึ ษาธรรมชาติ ภายในศนู ยฯ์
สามารถเดนิ เลน่ ไดอ้ ยา่ งปลอดภยั เพราะจะมีชดุ ควบคมุ ทหารพรานนาวกิ โยธินท่ี 3 คอยดแู ล นอกจากนี้
ยงั มีสวนไมม้ งคลพระราชทานประจาํ จงั หวดั 76 จงั หวดั รวมทงั้ สวนสมนุ ไพรใหศ้ กึ ษาเรียนรูอ้ ีกดว้ ย

การไดใ้ ชช้ ีวิตบนั้ ปลายท่ีศนู ยร์ าชการุณย์ สว่ นหน่งึ ตอ้ งถือวา่ ดมี าก เพราะไดใ้ ชช้ ีวติ อยกู่ บั ธรรมชาติ
ทา่ มกลางสวนตน้ ไม้ ดอกไม้ ทะเล ภเู ขา มีอากาศและบรรยากาศท่ีดี เหมือนทงั้ การทาํ งานและการพกั ผ่อน
ไมต่ อ้ งฝ่าฟันกบั สภาพรถตดิ ในกรุงเทพฯ อยา่ งไรก็ตาม ในปี 2543 ท่ีนายสวุ รรณเร่มิ ไปเป็นผจู้ ดั การศนู ยฯ์
เตม็ ตวั นนั้ ตอ้ งพฒั นาศนู ยฯ์ อีกมากมาย โดยเรม่ิ จากการเขา้ ไปวางระบบเอกสาร งานธรุ การตา่ งๆ หนงั สือ
เขา้ หนงั สือออก เพราะเอกสารตา่ งๆ ไมม่ ีการจดั เก็บท่ีเป็นระบบ ระเบยี บ เอกสารสาํ คญั ตา่ งๆ หาไมเ่ จอ
หรือหายไปเป็นส่วนใหญ่ ไมไ่ ดม้ ีการจดั ทาํ เป็นสาํ เนาไว้ และท่ีขาดไมไ่ ดค้ อื ความถนดั งานดา้ นการ
ประชาสมั พนั ธ์ ซ่งึ ทาํ งานเก่ียวกบั ดา้ นนีม้ านาน รูจ้ กั ชา่ งภาพส่ือมวลชนจาํ นวนมาก อีกทงั้ ยงั เป็นเหรญั ญิก
ของสมาคมชา่ งภาพส่ือมวลชนแหง่ ประเทศไทยดว้ ย ซง่ึ ท่ีผา่ นมาศนู ยร์ าชการุณยไ์ มเ่ คยมีการ
ประชาสมั พนั ธอ์ อกไปใหผ้ คู้ นรบั ทราบ นายสวุ รรณไดเ้ ขา้ ไปรเิ รม่ิ ทาํ ในสว่ นนีแ้ ละประสบความสาํ เรจ็ ดว้ ยดี
ไดค้ วามรว่ มมือทงั้ ส่ือมวลชนในทอ้ งถ่ิน วิทยุ หนงั สือพิมพท์ อ้ งถ่ินชว่ ยเผยแพรข่ า่ ว รวมทงั้ ไดม้ ีการเชิญ
คณะกรรมการสมาคมชา่ งภาพส่ือมวลชนแหง่ ประเทศไทยใหไ้ ปเย่ียมชม ทาํ กิจกรรมรว่ มกบั ศนู ยฯ์ หลาย
ครงั้ หลายหน ซ่งึ ในแตล่ ะครงั้ มีการเรยี นเชญิ ผวู้ า่ ราชการจงั หวดั ผใู้ หญ่ในจงั หวดั มารว่ มงานอยเู่ สมอๆ ทงั้ นี้
เพราะแมจ้ ะเป็นผจู้ ดั การศนู ยฯ์ คนใหมท่ ่ีเขา้ ไปในพืน้ ท่ี แตด่ ว้ ยความท่ีมีความออ่ นนอ้ ม ถ่อมตน จรงิ ใจ ไม่
เคยนาํ ช่ือของศนู ยร์ าชการุณย์ ซง่ึ มีความเก่ียวพนั ธก์ บั เจา้ นายระดบั สงู ไปหาผลประโยชนส์ ว่ นตวั หรือ

นาํ ไปโออ้ วด ทาํ ใหผ้ ใู้ หญ่ในจงั หวดั แมจ้ ะมีวยั วฒุ ทิ ่ีนอ้ ยกวา่ แตก่ ็รกั เคารพและใหค้ วามรว่ มมือในการ
ทาํ งานและเขา้ รว่ มกิจกรรมของศนู ยฯ์ อยา่ งเตม็ ใจ อยเู่ สมอๆ

เม่ือเร่มิ มีการวางระบบ วางแผนงานจนเร่มิ เขา้ ท่ีเขา้ ทางแลว้ นายสวุ รรณก็เรม่ิ พฒั นาพืน้ ท่ีโดยเร่มิ จาก
โครงการปลกู ป่าเฉลมิ พระเกียรตสิ มเดจ็ พระนางเจา้ สริ กิ ิติ์ พระบรมราชินีนาถ ในวโรกาสเจรญิ พระชนม์
พรรษา 72 พรรษา โดยปลกู ในพืน้ ท่ี ท่ีเคยทรงพกั แรม และใหช้ ่ือวา่ “สวนสมเดจ็ พระนางเจา้ ฯ
พระบรมราชินีนาถ” และปลกู “สวนสมเดจ็ พระบรมโอรสาธิราช สยามมงกฎุ ราชกมุ าร” รวมทงั้ จดั ทาํ สวน
สมนุ ไพร โดยใหช้ ่ือวา่ “สวนสมเดจ็ องคอ์ ปุ นายิกา ผอู้ าํ นวยการ สภากาชาดไทย” มีสมนุ ไพรแกโ้ รคตา่ งๆ
20 กลมุ่ โรค และมีการจดั หาตน้ ไมใ้ นพทุ ธประวตั ิ 18 ชนดิ ไปปลกู ในศาลาประดษิ ฐานหลวงพอ่ แดง เพ่ือให้
เป็นแหลง่ เรยี นรูส้ าํ หรบั ผทู้ ่ีเขา้ มาทอ่ งเท่ียวพกั ผอ่ น สาํ หรบั เร่อื งการปลกู ป่า ตลอดระยะเวลาท่ีนายสวุ รรณ
ดแู ล รบั ผดิ ชอบอยทู่ ่ีศนู ยฯ์ ไดด้ าํ เนินการอยมู่ ไิ ดข้ าด รวมทงั้ มีการจดั หาวสั ดอุ ปุ กรณ์ เคร่อื งมือเคร่ืองใช้
ตา่ งๆ ท่ีใชส้ าํ หรบั การบาํ รุงรกั ษาพฤกษชาติตา่ งๆ ท่ีไดด้ าํ เนนิ การไป เพ่ือสวนไมต้ า่ งๆ มีความสวยงาม
ตลอดเวลา

เม่ือพดู ถงึ “หลวงพอ่ แดง” นายสวุ รรณเลา่ วา่ เม่ือครงั้ ท่ีสมเดจ็ พระนางเจา้ สิรกิ ิติ์ พระบรมราชนิ ีนาถ เสดจ็
พระราชดาํ เนินไปเย่ียมผอู้ พยพในครงั้ ท่ี 2 และครงั้ ท่ี 3 ตกเย็นพระองคจ์ ะนาํ สวดมนต์ จงึ รบั ส่งั วา่ หากมี
พระพทุ ธรูป จะชว่ ยเป็นส่ิงยึดเหน่ียวจิตใจใหก้ บั เจา้ หนา้ ท่ีและผอู้ พยพ ผแู้ ทนพระองคท์ ่ีดแู ลศนู ยผ์ อู้ พยพใน
ขณะนนั้ บงั เอิญเป็นลกู ศษิ ย์ พระอาจารยส์ มชาย ฐิตะวิรโิ ย วดั เขาสกุ ิม จงึ ไดไ้ ปเล่าใหฟ้ ังเร่อื งท่ีสมเดจ็ ฯ
ทรงตรสั ไว้ พระอาจารยแ์ ละศษิ ยานศุ ษิ ย์ จงึ รวบรวมทนุ ทรพั ยใ์ นการสรา้ งพระพทุ ธรูปปางมารวชิ ยั แลว้
เคลือบสีแดงทงั้ องค์ นาํ ไปทลู เกลา้ ฯ ถวาย ซง่ึ ตอ่ มาชาวบา้ นเลยเรียกตามสีท่ีทาไวว้ า่ “หลวงพอ่ แดง” ใน
ครงั้ แรกประดษิ ฐานไวห้ นา้ คา่ ยทหาร หนั หนา้ ไปทางฝ่ังเขมร ไมไ่ ดม้ ีหลงั คา พระพทุ ธรูปหลวงพอ่ แดงจงึ ถกู
ปลอ่ ยใหต้ ากแดดตากฝน ตอ่ มาเม่ือศนู ยผ์ อู้ พยพปิดลง ไดอ้ ญั เชิญไปประดษิ ฐานอยรู่ ิมถนนหนา้ ศนู ยฯ์
โดยจดั ทาํ เป็นหลงั คาสงั กะสี หลงั จากนนั้ จงึ มีการสรา้ งศาลาหลวงพอ่ แดงเป็นท่ีประดิษฐานเหมือนอยา่ งใน
ปัจจบุ นั นอกจากนี้ ภายในศนู ยร์ าชการุณยย์ งั มีส่ิงศกั ดสิ์ ิทธิท่ีชาวบา้ นในละแวกนนั้ กราบไหวบ้ ชู าคือเจา้ แม่
เขาลา้ น ซ่งึ ตอ่ มาไดม้ ีการจดั สรา้ งเป็นศาลาขนึ้ ใหมแ่ ทนของเดมิ ดว้ ยเชน่ กนั

ตลอดระยะเวลา 20 ปีท่ีทาํ หนา้ ท่ีผจู้ ดั การศนู ยร์ าชการุณย์ ท่ีศนู ยฯ์ มีการพฒั นาขนึ้ มากมาย หากใครเคย
ไปเท่ียวเม่ือสกั 10-15 ปีท่ีกอ่ น แลว้ กลบั ไปใหม่คงแทบจาํ ไมไ่ ด้ เพราะมีหลายส่งิ หลายอยา่ งเกิดขนึ้ ท่ีนี้ ดว้ ย
ความท่ีนายสวุ รรณเป็นคนทาํ อะไร ทาํ จรงิ จงั และยึดหลกั ท่ีคณุ แมเ่ คยสอนไวต้ งั้ แตเ่ ด็กๆ คือ “อย่บู า้ นทา่ น
อยา่ น่ิงดดู าย ปั้นววั ปั้นควายใหล้ กู หลานท่านเลน่ ” ประกอบกบั การไดท้ าํ งานกบั สภากาชาดไทยมานาน ได้
เหน็ ในหลวงรชั กาลท่ี 9 ทรงเป็น “ผใู้ ห”้ อย่างแทจ้ รงิ พระองคท์ รง “ให”้ ประชาชนของพระองคด์ ว้ ยใจ นาย
สวุ รรณจงึ ยดึ เป็นแบบอยา่ งในการทาํ งานตลอดมา ไปอย่ทู ่ีไหนจงึ ไป “ให”้ ไปพฒั นาท่ีน่นั ใหด้ ีท่ีสดุ
อยา่ งเชน่

การบาํ รุงรกั ษา ปรบั ปรุง ซอ่ มแซมอาคารตา่ งๆ ซ่งึ เป็นอาคารเก่าท่ีสรา้ งตงั้ แตส่ มยั ท่ียงั เป็นศนู ยอ์ พยพ
อาคารเหลา่ นีส้ ว่ นใหญ่เม่ือนาํ มาปรบั ปรุงเป็นท่ีพกั อาศยั แลว้ จะสามารถเขา้ พกั ไดเ้ ป็นหมคู่ ณะ หรือเป็น
ลกั ษณะหอ้ งเลก็ ๆ แบบพกั กนั ไดเ้ พียง 2 คนเทา่ นนั้ ไมม่ ีบา้ นพกั แบบครอบครวั จงึ ไดจ้ ดั สรา้ งบา้ นพกั
สาํ หรบั ผมู้ าเท่ียวพกั ผ่อนแบบครอบครวั เพ่ิม 4 หลงั

การปรบั ปรุงพิพธิ ภณั ฑ์ ซ่งึ ในชว่ งแรกๆ มีเพียงส่งิ ของ เคร่ืองใชท้ ่ีผอู้ พยพตดิ ตวั มา และมีรูปถ่ายท่ีสมเดจ็
พระนางเจา้ สิรกิ ิติ์ พระบรมราชนิ ีนาถเสดจ็ พระราชดาํ เนินเทา่ นนั้ จงึ ไดป้ รบั ปรุง พฒั นาโดยใชร้ ะบบดจิ ิทลั
ท่ีสามารถกดป่มุ เพ่ือฟังการบรรยายไดท้ งั้ ภาษาไทยและภาษาองั กฤษ รวมทงั้ หลายๆ ครงั้ นายสวุ รรณจะ
เป็นผบู้ รรยายดว้ ย เพราะมีโอกาสไดเ้ ห็นสภาพผอู้ พยพจรงิ ๆ ตงั้ แตว่ นั แรก ภาพเก่าๆ ยงั คงติดตาตรงึ ใจอยู่
มิรูค้ ลาย จงึ เลา่ ไดเ้ ป็นฉากๆ วา่ ตรงนีเ้ คยเป็นสถานพยาบาล ตรงนนั้ พระราชนิ ีทรงเคยเสดจ็ มาประทบั ฯลฯ
ผทู้ ่ีไดฟ้ ังจงึ รูส้ กึ ประทบั ใจ ฟังแลว้ จินตนาการไป คลา้ ยอยใู่ นเหตกุ ารณ์ ณ เวลานนั้ จรงิ ๆ

การจดั ทาํ สวนสมนุ ไพร สวนกลว้ ยไม้ ปลกู ตน้ ไมต้ า่ งๆ ปลกู ป่าชายเลน รวมไปถงึ ปลกู ตน้ ราชพฤกษ์ ตน้ หาง
นกยงู ตน้ ทองอไุ ร ตลอดแนวถนนภายในศนู ยฯ์ เม่ือถงึ เวลาออกดอก ก็เป็นภาพท่ีสวยงาม นกั ท่องเท่ียวมา
ถา่ ยรูปนาํ ไปลงโลกโซเช่ียวเป็นจาํ นวนมาก นอกจากนนั้ ยงั ไดพ้ ฒั นาสถานท่ีใหเ้ ป็นแหลง่ เรยี นรูธ้ รรมชาติ
เก่ียวกบั พนั ธไ์ มต้ า่ งๆ และพฒั นาเสน้ ทางการเดนิ ป่าขนึ้ เขาลา้ น สาํ หรบั การเขา้ คา่ ยเยาวชน ซ่งึ จดั ขนึ้ ปีละ
1 ครงั้ สง่ ผลใหเ้ ดก็ ๆ ชอบมาท่ีน่ี

เน่ืองจากศนู ยร์ าชการุณย์ ตงั้ อยทู่ างภาคตะวนั ออก ซ่งึ มีลกั ษณะภมู ิอากาศท่ีเรียกวา่ ฝน 8 แดด 4 (หนา้
ฝน 8 เดือน แดดออก 4 เดอื น) ในชว่ งแรกๆ เม่ือตอ้ งขนผา้ ไปเปล่ียนตามหอ้ งพกั ตา่ งๆ ตอ้ งใชร้ ถเขน็ เม่ือ
ฝนตกจงึ เกิดปัญหา หลงั จากนายสวุ รรณเขา้ มาดแู ล จงึ จดั หารถตู้ รถกระบะ ดว้ ยการขอสนบั สนนุ จาก
สว่ นกลางของสภากาชาดไทย และขอรบั บรจิ าคจากองคก์ รหรือผมู้ ีจิตศรทั ธา นาํ มาใชใ้ นการทาํ งาน ทาํ ให้
สามารถบรกิ ารผเู้ ขา้ พกั ไดส้ ะดวกและรวดเร็วมากขนึ้

การปรบั ปรุงฝ่ายนาํ้ ลน้ และอา่ งเก็บนาํ้ ขนาดใหญ่บนเทือกเขาบรรทดั ท่ีสรา้ งมาเกือบ 20 ปี จากโครงการ
พระราชดาํ รขิ องในหลวงรชั กาลท่ี 9 ท่ีทรงพระราชทานใหก้ รมชลประทานจดั สรา้ งขนึ้ เพ่ือนาํ นา้ํ สง่ ไปใช้
อปุ โภคบรโิ ภคภายในศนู ยผ์ อู้ พยพขณะนนั้ เม่ือปรบั เปล่ียนจากศนู ยผ์ อู้ พยพมาเป็นสถานท่ีพกั ผอ่ นหย่อน
ใจ จงึ ตอ้ งปรบั ปรุงใหเ้ ป็นนาํ้ สะอาด ถกู สขุ อนามยั ตามมาตรฐานของการประปา

การปรบั ปรุงถนนภายในศนู ย์ และถนนรมิ ชาดหาด ซ่งึ ถกู คล่ืนซดั พงั เม่ือเจอกบั พายใุ หญ่ 2 ครงั้ คอื พายเุ กย์
และพายลุ ินดา โดยสรา้ งเป็นเข่ือนใชห้ ินธรรมชาติ เพ่ือใหเ้ กิดความสวยงาม

การจดั งานวนั เด็ก ซ่งึ ในระยะแรกๆ ทหารพรานเป็นผจู้ ดั แตต่ อ่ มาไดม้ อบหมายใหส้ ภากาชาดไทยเป็นผจู้ ดั
เม่ือนายสวุ รรณไดเ้ ขา้ มาดแู ลท่ีศนู ยฯ์ จงึ ประสานกบั หนว่ ยงานตา่ งๆ จดั ใหม้ ีอาหาร มีของแจกเดก็ ๆ
ประสานกบั หนว่ ยงานราชการ ขอใหน้ าํ เรือรบหลวงมาดา้ นหนา้ หาดราชการุณย์ และมีการแสดงการบนิ
ของเคร่ืองบนิ ทหาร ใหเ้ ดก็ ๆ ไดช้ ม ทาํ ใหว้ นั เดก็ แตล่ ะปีมีผเู้ ขา้ มาเท่ียวงานเกือบ 3 หม่ืนคน

นายสวุ รรณเป็นคนทาํ งานลงรายละเอียดลกึ ในการพฒั นาพืน้ ท่ี หรือทาํ กิจกรรมตา่ งๆ ตอ้ งเห็นใหช้ ดั ดว้ ย
ตาตวั เอง ไมน่ ่งั รอฟังรายงานจากลกู นอ้ งเทา่ นนั้ แตจ่ ะเขา้ ไปทาํ งานรว่ มกบั ลกู นอ้ ง เพ่ือจะไดเ้ หน็ หนา้ งาน
เหน็ สภาพท่ีเกิดขนึ้ จรงิ ไมว่ ่าจะเป็นการเขา้ ไปตรวจสอบการปรบั ปรุงอาคารตา่ งๆ การลงพืน้ ท่ีดกู ารจดั ทาํ
ฝายนาํ้ ลน้ การเดนิ ขนึ้ สนั เขาบรรทดั เพ่ือดกู ารปรบั ปรุงอา่ งเก็บนาํ้ การเดนิ ขนึ้ เขาลา้ นเพ่ือพฒั นาเสน้ ทาง
การเดนิ ป่า นายสวุ รรณจะเขา้ ไปดดู ว้ ยตวั เอง

นอกจากการปรบั ปรุง พฒั นางานดา้ นตา่ งๆ แลว้ ส่ิงท่ีจาํ เป็นอยา่ งย่ิงสาํ หรบั ท่ีศนู ยฯ์ คือการพฒั นาคน
เน่ืองจากเจา้ หนา้ ท่ีครง่ึ หน่งึ เป็นผใู้ ชแ้ รงงาน เชน่ คนสวน คนทาํ ความสะอาด หรือเป็นชา่ ง อีกสว่ นหน่งึ เป็น
เจา้ หนา้ ท่ีปฏิบตั งิ านธรุ การ จงึ มีการสง่ เจา้ หนา้ ท่ีเหลา่ นีไ้ ปอบรม เรียนรูเ้ พ่ิมเตมิ อยา่ งสม่าํ เสมอ เพ่ือนาํ
ความรูต้ า่ งๆ มาปรบั ใชก้ บั การทาํ งาน

สาํ หรบั กิจกรรมท่ีนายสวุ รรณประทบั ใจและถือวา่ ประสบความสาํ เรจ็ มากกิจกรรมหน่งึ คือ การจดั เดนิ การ
กศุ ลเฉลมิ พระเกียรติ 80 พรรษา พระบาทสมเดจ็ พระเจา้ อยหู่ วั รชั กาลท่ี 9 ซง่ึ มีผเู้ ขา้ รว่ มกิจกรรมมากกวา่
20,000 คน และทกุ คนใสเ่ สือ้ สีเหลือง ซ่งึ ในการจดั กิจกรรมครงั้ นนั้ มีคนกลา่ วถึงกนั มาก ตอ่ มาจงึ มีการจดั
กิจกรรมเน่ืองในวนั ตา่ งๆ อยเู่ สมอๆ มีการเชญิ ชวนใหส้ ่ือมวลชน ทงั้ หนงั สือพิมพ์ วิทยุ โทรทศั น์ มาชว่ ยทาํ
การประชาสมั พนั ธ์ เผยแพรก่ ิจกรรมของศนู ยอ์ อกไปอยา่ งกวา้ งขวาง เม่ือมีการจดั กิจกรรมบอ่ ยๆ จงึ ทาํ ให้
คนในจงั หวดั และจงั หวดั ใกลเ้ คียงรูจ้ กั ศนู ยร์ าชการุณยม์ ากขนึ้ สง่ ผลใหม้ ีผคู้ นเขา้ มาเท่ียวพกั ผอ่ นและพกั
แรมเป็นจาํ นวนมากกวา่ สมยั ก่อน เม่ือรว่ มกบั การคิดจดั ทาํ โปรโมช่นั ตา่ งๆ ดว้ ย ทาํ ใหใ้ นระยะแรกๆ จากท่ีมี
รายไดป้ ีละหลกั แสนบาท เป็นปีละหลกั ลา้ นบาท ซ่งึ มากขนึ้ ถึง 10 เทา่

จาก 2-3 ปี ท่ีนายสวุ รรณไดร้ บั การทาบทามใหไ้ ปชว่ ยดแู ลในฐานะผจู้ ดั การศนู ยร์ าชการุณย์ สภากาชาด
ไทย เขาลา้ น ปัจจบุ นั กลายเป็น 20 ปีแลว้ ท่ีไดพ้ ฒั นาใหศ้ นู ยฯ์ แหง่ นีเ้ ป็นท่ีรูจ้ กั ของบคุ คลท่วั ไป นาย
สวุ รรณรบั อาสาทาํ งานน่ีดว้ ยความเตม็ ใจ ไมใ่ ชเ่ พราะผใู้ หญ่ขอมา แตเ่ ป็นเพราะผกู พนั กบั สถานท่ีแหง่ นี้
มาก อีกทงั้ ยงั ยึดคาํ สอนท่ีไดม้ าจากคณุ แม่ตงั้ แตเ่ ดก็ ๆ ในเร่ือง “อยบู่ า้ นทา่ นอยา่ น่ิงดดู าย” ทาํ ใหไ้ มว่ า่ ไป
อยทู่ ่ีไหน ความคิดและความเช่ือนีจ้ งึ เป็นตวั ขบั เคล่ือนการทาํ งานทกุ อยา่ ง ประกอบกบั เม่ือไดม้ ีโอกาส
ทาํ งานรบั ใชเ้ จา้ นายหลายพระองคแ์ ละไดเ้ ห็นการเป็น “ผใู้ ห”้ ของในหลวงรชั กาลท่ี 9 จงึ นาํ มาเป็น
แบบอยา่ ง และส่ิงใดท่ีไมร่ ูก้ ็ใฝ่หาความรู้ อ่านหนงั สือ อา่ นบทความ ตดิ ตามเร่ืองราวข่าวสารและนาํ ไปปรบั
ใช้ โดยมีคตปิ ระจาํ ใจ ท่ีเม่ือถามครงั้ ใดก็มกั จะไดค้ าํ ตอบแบบนีค้ อื “ทาํ ใหด้ ที ่ีสดุ ”

ณ วนั นี้ ท่วั โลกและประเทศไทยประสบกบั สถานการณก์ ารระบาดอยา่ งรุนแรงของโรคตดิ เชือ้ ไวรสั โคโรน่า
สายพนั ธใ์ หม่ 2019 (Covid-19) ศนู ยร์ าชการุณย์ สภากาชาดไทย เขาลา้ น แหง่ นี้ ไดถ้ กู นาํ ไปทาํ หนา้ ท่ี
สาํ หรบั ใชด้ แู ลประชาชนทงั้ คนไทยและคนกมั พชู าในดา้ นสขุ ภาพอนามยั อีกครงั้ หน่งึ โดยทางสว่ นกลางและ
รฐั บาล ไดข้ อใชพ้ ืน้ ท่ีของศนู ยฯ์ ในการจดั ตงั้ เป็นโรงพยาบาลสนาม เพ่ือใชเ้ ป็นท่ีรองรบั และกกั กนั ผทู้ ่ีตอ้ ง

ไดร้ บั การตรวจยืนยนั การตดิ เชือ้ ผลจากการขอใชพ้ ืน้ ท่ี ทาํ ใหศ้ นู ยฯ์ ตอ้ งปิดตวั ลงช่วั คราว จนกวา่
สถานการณก์ ารระบาดของโรคดงั กล่าวจะเขา้ สสู่ ภาวะปกติ หรอื ไดร้ บั การคืนพืน้ ท่ีในอนาคต ทาํ ใหน้ าย
สวุ รรณ ปัจจบุ นั อายุ 81 ปี ไดม้ ีโอกาสกลบั มาใชช้ ีวิตช่วั คราว อยกู่ บั ลกู ๆ หลานๆ ท่ีกรุงเทพฯ และน่ีคอื
เสน้ ทางชีวิตเหมือนฝัน!! ของเดก็ ชายแกละ .... จนกวา่ จะไดพ้ บกนั ใหม่ สวัสดี

เครอื่ งราชอสิ รยิ าภรณท์ ไี่ ดร้ ับพระราชทาน

พ.ศ. 2506 เหรียญกาชาดสมนาคณุ ชนั้ ท่ี 3
พ.ศ. 2516 เบญจมาภรณม์ งกฎุ ไทย
พ.ศ. 2521 เบญจมาภรณช์ า้ งเผือก
พ.ศ. 2522 ตรติ าภรณม์ งกฎุ ไทย
พ.ศ. 2525 ตรติ รภรณช์ า้ งเผือก
พ.ศ. 2529 ทวติ ยิ าภรณม์ งกฎุ ไทย
พ.ศ. 2534 ทวติ ยิ าภรณช์ า้ งเผือก


Click to View FlipBook Version