01

ดนตรี

ยุคเรเนสซฮงส์

Renaissance ค.ศ. 1450 -1600

ประวัติ

ยุคเรเนสซองส์ (Renaissance ) เป็นยุคที่ต่อจากยุคกลาง
หลังจากที่บ้านเมืองในทวีปยุโรปตกอยู่ในความทรุดโทรม ขาด
การทะนุบำรุงรักษามาเป็นระยะเวลานาน ในยุคเรเนสซองส์ชาว
ยุโรปเริ่มให้ความสนใจหันกลับมาฟื้นฟู พัฒนาบ้านเมืองใหม่ เพื่อ
ให้มีความรุ่งเรืองเหมือนในยุคกรีกและโรมัน ได้มีการนำเอาศิลปะ
วิทยาที่ดีในอดีตกลับมาใช้พัฒนาใหม่ จนทำให้มีการเรียกชื่อยุค
เรเนสซองส์อีกชื่อหนึ่งว่า “ยุคฟื้นฟู ศิลปะวิทยา” ซึ่งมีความ
หมายว่า การเกิดใหม่ (Rebirth) ศูนย์กลางยุคเรเนซองส์คือ
อิตาลี

ดนตรีศาสนา (Sacred Music)

ดนตรีศาสนา (Sacred Music) ยังมีความสำคัญเหมือนในยุคกลาง ทฤษฎีการประสานเสียงแบบ
ต่างๆได้รับการพัฒนามาจากเพลงศาสนา รูปพรรณของบทเพลงในยุคนี้จะมีอยู่ 2 ลักษณะ คือ

1.อิมมิเททีฟโพลีโฟนี (Imitative Polyphony)

คือเพลงหลายแนวเสียง และจะบรรเลงไล่ล้อกัน ทุกแนวเสียงมีความสำคัญเท่าๆกัน

2.โฮโมโฟนี (Homophony)

คือเพลงหลายแนวเสียง แต่จะมีเพียงแนวเสียงเดียวที่เด่นเป็นทำนองเพลง แนวเสียงอื่นๆเป็น
เพี ยงส่วนประกอบ

เพลงร้อง (Vocal Music)

เพลงร้อง (Vocal Music) ในศาสนาคริสต์ที่สำคัญมี 2 ชนิด คือ
1. แมส(Mass) คือเพลงขับร้องหลายแนวเสียงในนิกายโรมันคาธอลิก ต่อมา
เพิ่มดนตรีบรรเลงประกอบในศตวรรษที่ 17
2.โมเต็ท (Motet) คือเพลงขับร้องที่ไม่มีดนตรีประกอบ
ใช้ทำนองจากเพลงชานท์มาเป็นแนวเสียงต่ำแล้วเพิ่ มแนวเสียงอื่นๆตาม
ต้องการ ซึ่งมีจังหวะของทำนองรวดเร็วกว่าแนวเสียงต่ำ
คำร้องใช้ภาษาละติน

ดนตรีคฤหัสถ์ (Secular Music)

ดนตรีคฤหัสถ์ (Secular Music) หรือ ดนตรีฆราวาส หรือ
ดนตรีชาวบ้าน เป็นดนตรีที่ไม่เกี่ยวข้องกับศาสนาก็ได้รับการ
พั ฒนาให้มีความทัดเทียมกับดนตรีศาสนาในยุคเรเนสซองส์
เรียกเพลงชนิดนี้ว่า แมดริกัล (Madrigal) มักจะเป็นเพลงที่
สนุกสนาน ใช้ภาษาประจำชาติของตนเอง เนื้อร้องจะเกี่ยวข้อง
กับความรัก หรือกล่าวยกย่องบุคคลสำคัญ

เพลงบรรเลง (Instrumental Music)

เพลงบรรเลง (Instrumental Music) เริ่มมีบทบาทมาก
ขึ้นในยุคเรเนสซองส์ เครื่องดนตรีที่นิยมนำมาใช้ผสมวง
คือ ลูท (lute) ออร์แกนเคลื่อนย้ายได้ (Portative
Organ) ฮาร์พซิคอร์ด(harpsichord) เวอร์จินัล
(virginal) ขลุ่ยรีคอร์ดเดอร์ (recorder) ซอวิโอล
(Viol)ปี่ ชอม (Shawm) ครัมฮอร์น (Crumhorn) เซอร์
เพนต์(Serpent) ซัลเทอรี่ (psaltery)ปี่ ถุง (bagpipe)
แตรซัคบัต (suckbut) เครื่องประกอบจังหวะต่างๆ

เครื่องดนตรี

เครื่องดนตรีในสมัยนี้ที่นิยมใช้กันได้แก่ เครื่องสาย
ที่บรรเลงด้วยการใช้คันชัก
ได้แก่ ซอวิโอล (Viols) ขนาดต่าง ๆ ซอรีเบค
(Rebec) ซึ่งตัวซอมีทรวดทรงคล้ายลูกแพร์เป็น
เครื่องสายที่ใช้คันชัก ลูท เวอร์จินัล คลาวิคอร์ด
ขลุ่ยรีคอร์เดอร์ ปี่ ชอม ปี่ คอร์เน็ต แตรทรัมเปต
และแตรทรอมโบนโบราณ เป็นต้น

ผู้ประพั นธ์เพลง

1. ดันสเตเบิล (John Dunstable, ประมาณ 1390 –1453)
2. ดูเฟย์(Guillianum Dufay ประมาณ 1400-1474)
3. โอคิกัม (Johannes Ockeghem, ประมาณ 1410-1497)
4. จอสกิน เดอส์ เพรซ์ (Josquin des Prez, ประมาณ 1440 -1521)
5. โทมัส ทัลลิส (Thomas Tallis)
6. ปาเลสตรินา (Giovanni Pierluigi da Palestrina, ประมาณ 1524-1594)
7. เบิร์ด (William Byrd, 1543-1623)
8. มอนแทแวร์ดี (Claudio Monteverdi, 1567-1643)

สมาชิก




นายอันดามัน เพ็ชรประสมกูล เลขที่ 18 นางสาวอนัญญา เวชสิทธิ์ เลขที่ 25

นางสาวพรชนก บุญประสิทธิ์ เลขที่ 23 นางสาวฐิตาภรณ์ ศรีอุดม เลขที่ 26
นางสาววัทนพร นวลแผลง เลขที่ 24 นางสาวสุภัทชา ปักกาเวสา เลขที่ 28

นางสาวบัณฑิตา แก้วดี เลขที่ 39

5/9