เจ้างูน้อย

เจา้ งูน้อย

หนงั สือ : เจ้างูนอ้ ย
ผู้เขียน /ภาพ : ครตู ๊ะ อมั พร ผ่านทอง

ณ ป่าใหญแ่ ห่งหนึง่ มเี จ้าสัตว์บางอยา่ ง พ่งึ ออกมาจากไข่ มันเลื้อยเข้าไป
แอบทีพ่ มุ่ ดอกไม้ ซงึ่ ตอนน้ดี อกไม้หลายชนิดกาลงั บานเพื่อตอ้ นรบั ผีเส้อื ผ้งึ
มด และแมลง ตา่ งๆพากนั มากนิ น้าหวานจากเกสรดอกไม้

“สวัสดจี ะ้ ฉนั ขอถามอะไรหนอ่ ยซิ
พวกเธอพอจะรูไ้ หมว่าฉันเป็นใคร” เจา้ งูนอ้ ยพดู
“อืม...ไม่รสู้ นิ ะ เธอไมม่ ขี า เธอไม่มีปีกแบบฉัน” ผีเส้ือ ตอบ
มนั จึงออกเดนิ ทางไปเรอื่ ยๆจนพบบา้ น หลงั หน่ึง

ท่ีบ้านหลงั นน้ั
มันไดพ้ บกับแมว
กาลังไลจ่ บั หนูเลก็

มันจงึ พูดวา่ “สวสั ดจี ้ะ พวกเธอเลน่ ไล่จับกันอยูเ่ หรอ
ฉนั ขอถามอะไรหนอ่ ยซิ “พวกเธอพอจะรไู้ หมว่าฉนั เปน็ ใคร”
แมวและหนตู กใจกลวั ทง้ั สองพูดพร้อมกันว่า
“เอ่อ...ไมร่ ้สู จิ ะ๊ เราก็ไมร่ ูว้ า่ เธอเปน็ ใคร”
แล้วกว็ ง่ิ หนีไป ทีส่ นามหญ้าหนา้ บ้าน

เจา้ งู กร็ ีบตามออกมานอกตัวบา้ น ไดพ้ บกบั หอยทาก วัว ลงุ หมา หมา
น้อย และ กระรอก ทีก่ าลงั เล่นดว้ ยกันอยา่ งสนุกสนาน

มันจึงถามคาเดมิ วา่
“ฉันขอถามอะไรหนอ่ ยซิ “พวกเธอพอจะรไู้ หมวา่ ฉันเป็นใคร”

หมาน้อยตอบ ออกไปว่า “ฉันไม่แนใ่ จว่าเธอคอื งูน้อย รเึ ปล่า

เอาแบบน้ีสิ เธอลองไปทสี่ วนสตั ว์ มันอยู่ไมไ่ กล จากบ้านนี้
ที่นั่นอาจจะมีคาตอบ ให้เธอนะ ขอใหโ้ ชคด”ี

ระหว่างทางไปสวนสัตว์ เจ้างูนอ้ ย เจอบงึ นา้ ใหญ่
มันกเ็ หน็ หงส์ 2 ตวั แม่เปด็ 1 ตัว และ ลูกเปด็ 5 ตวั

กาลงั ว่ายนา้ เลน่ กนั อยา่ ง
สนกุ สนานมันจึงถามคา
เดมิ วา่ “ฉนั ขอถามอะไร
หน่อยซิพวกเธอพอจะรู้
ไหมวา่ ฉนั เปน็ ใคร”

หงส์และเปด็ พดู พรอ้ ม
กนั ว่า “เราไมเ่ คยเห็นเธอ
มากอ่ น เราไม่รหู้ รอกวา่
เธอเป็นใคร”

ในที่สดุ เจา้ งนู ้อย กเ็ ดินทางมาถึงสวนสตั ว์ มันรีบเข้าไปหา
และถามลงุ ชา้ ง วา่ “ลงุ ครบั ลุงรูไ้ หมว่า ผมเปน็ ใคร”
ลงุ ชา้ ง ตอบวา่ “อมื .......มันติดอยทู่ ี่ปากนะ นึกชอ่ื ไมอ่ อก เคยเหน็ ในสวน
สตั วน์ ี่แหละ เอาอยา่ งนเี้ ธอลองไปทางโซนโนน้ ดูนะ
ถา้ เจอเพนกวนิ ก็ถามไดเ้ ลยเผอื่ เพนกวินจะรู้”

มนั ทาตามโดยดี แตเ่ อะ๊ !!! ทาไมไมม่ ีใครเลย มแี ค่บ้านน้าแขง็
“แลว้ ฉันจะรู้ได้ไงวา่ ฉันเปน็ ใครกนั เฮ่อ!!กลบั ป่าดีกว่าเรา

เวลาผ่านไปเร็วมาก ทอ้ งฟา้ เร่มิ มดื เจ้างูนอ้ ย รูส้ ึกหิวมาก
ขณะนน้ั เอง เจา้ หนใู หญ่ ตวั หนงึ่ ก็เดินผ่านมา
มนั ถามแบบเดมิ “ฉนั ขอถามอะไรหนอ่ ยซิ
เธอพอจะรู้ไหมวา่ ฉันเปน็ ใคร ฉันหิว

เธอพอจะแบ่งอะไรให้ฉัน
กนิ ดว้ ยได้รเึ ปล่า”

“ฉัน..เอ่อ คือ ฉันคือหนู
ใหญ่ ฉันคงแบ่งอะไรให้เธอกิน
ไม่ได้ ถ้าฉันอยู่ต่อ เธออาจจะ
กินฉันก่อนก็ได้ ฉันไปก่อนนะ
ลาก่อนจา้ ”

มาถงึ ตอนน้ี เปน็ เวลากลางคนื ฟา้ มืดสนทิ

แตเ่ จา้ งูน้อย กลบั มองเหน็ สงิ่ หนง่ึ ตัวยาวๆคลา้ ยกับ
มันกาลงั กินหนูใหญ่ มันกลวั มาก มนั จึงรวบรวม ความ
กลา้ ตะโกน ถามออกไป “เธอเปน็ ใคร ทาไมถงึ กินหนู
ใหญ่” มเี สียงตอบกลับมาว่า“ฉันก็เป็นพวกเดยี วกับเธอ
ไงเจ้างูน้อย นค่ี งพึ่งออกจากไขห่ ละ่ ซิ ถึงไมร่ ู้ว่าตัวเอง
เป็นใคร”งูใหญต่ อบ

“ฉนั เป็น ..งนู ้อย รนึ ่ี”
“ถ้าไม่เช่อื กม็ าดูเงาตัวเอง กับเงาฉนั ดว้ ยกันไหม
ฉันจะพาไปทีบ่ ึงน้า” งใู หญอ่ าสา “
จรงิ ๆดว้ ย
ฉันกับเธอหนา้ ตาเหมือนกันเลย
เอาหล่ะ อยา่ งน้ันเธอชว่ ยสอน
ใหฉ้ นั เปน็ งูเก่งๆด้วยได้ไหม”
“ได้ซิ ตามฉนั มาทางน้เี ลย
ฉนั จะสอนเธอเองเจ้างนู อ้ ย”

แลว้ ท้ังสองกช็ ่วยกันหาอาหาร
และอยู่ดว้ ยกันอย่างมคี วามสุข