ใครขโมยข้าวต้นของฉันไป.docx

1

ใครขโมยข้าวต้นของฉันไป

หนงั สือเล่มน้ีอาจจะเป็ นประโยชน์ท่ีเตือนใจหลายคน เมื่อเกิดความเปล่ียนแปลงข้ึนใจ
ชีวติ อยา่ งฉบั พลนั และต้งั รับไม่ทนั ไม่รู้วา่ จะจดั การกบั สิ่งที่เกิดข้ึนอยา่ งไร
เจา้ ของ ขา้ วตน้ (ช่ือเรียกขา้ วสารเต็มเมล็ด) นาย ก และ นาย ข ในหนงั สือเล่มน้ี ตอ้ ง
ตกใจเม่ือข้าวต้น 100% ท่ีส่ งขายตลาดข้าวสารท้ังตลาดข้าวสารตลาดพ้ืนท่ี
ภายในประเทศและขา้ วสารตน้ 100% ที่ส่งขายส่งออกไปยงั ตลาดต่างประเทศ ท่ีทาํ
การคา้ เล้ียงธุรกิจโรงสีขา้ วมายาวนานกวา่ 20 ปี ทาํ กาํ ไรให้สมควรเรียกวา่ ไม่นอ้ ยหาก
นาํ ไปเปรียบเทียบกบั ธุรกิจสาขาอื่นๆ ธุรกิจการสีขา้ วน้นั เป็ นธุรกิจหลกั ในภาคเกษตร
ของประเทศไทยเราซ่ึงเพาะปลูกขา้ วเป็ นหลกั และส่งออกทาํ รายไดเ้ ขา้ ประเทศที่น่าพึง
พอใจเป็ นธุรกิจภาคการเกษตรทาํ ใหอ้ ุตสาหกรรมอ่ืนๆ ไดข้ บั เคล่ือนต่อไปไดเ้ ป็ นท่ีน่า
พอใจ โดยเฉพาะไทยเราเป็ นผูส้ ่งออกอนั ดบั หน่ึงของตลาดขา้ วสารโลกมากกวา่ 30 ปี
แต่มาวนั น้ีขา้ วตน้ ที่สตอ็ กในโกดงั ไม่มี ออเดอร์มาจากลูกคา้ แมแ้ ต่บิลเดียว หลงั จากท่ีมี
เหตุการณ์ต่างๆเกิดข้ึนเม่ือตน้ ปี คาํ ส่ังซ้ือลดลงอยา่ งต่อเน่ืองมาหลายเดือนแลว้ แต่มาถึง
วนั น้ีไม่มีการซ้ือเกิดข้ึนเลย แลว้ ลูกคา้ ที่ไดท้ าํ ธุรกิจอยไู่ ดอ้ นั ตรธานไปไหน ใครแยง่ ไป
ลูกคา้ หยุดซ้ือจริงหรือๆว่าเขาไดไ้ ป ซ้ือขา้ วตน้ ท่ีอื่นที่คุณภาพดีกว่า ราคาถูกกว่า เขา
ตอ้ งการคาํ ตอบ เพราะเขาตอ้ งการตลาดขา้ วตน้ 100% ของเขาและเพ่ือนๆคืนกลบั มา
อะไรจะเกิดข้ึนกบั เขาท้งั สอง

เรามาจาํ ลองภาพการเปลี่ยนแปลงท่ีอาจเกิดข้ึนกบั ชีวติ ของคนเราไดต้ ลอดเวลา
ใหม้ าอยู่ ยงุ้ ขา้ วสารท่ีมีขา้ วตน้ (ชื่อเรียกขา้ วสารเตม็ เมล็ด) รายเรียงเป็ นกองสูงเป็ นสต็อก
รอการส่งมอบตลาดในและต่างประเทศ เต็มโกดงั สลบั เปล่ียนเขา้ ออกสม่าํ เสมอมีท้งั เขา้
และออกอยเู่ ป็นเวลานาน ธุรกิจกด็ าํ เนินต่อไปบางคร้ังกท็ าํ กาํ ไรมากหรือนอ้ ยตาม หงั่ เชง้
(สภาวะกลไกของตลาด)แต่มาวนั น้ีโกดงั วา่ งเปล่าไม่มีขา้ สารไม่มีความเคล่ือนไหว ไม่มี
เขา้ และออกทุกอยา่ งหยดุ โกดงั วา่ งเปล่าแลว้ ใคร?มาเอาขา้ วตน้ ของฉนั ไป

2

เร่ืองเล่าส้นั ๆอา่ นง่ายแตม่ ีความหมายลึกซ้ึง กระทบใจทุกคนท่ียอ่ มตอ้ งเคยเจอ

กบั สภาวะการเปลี่ยนแปลงอยา่ งไม่คาดคิด หลายคนนึกไม่ออกวา่ จะจดั การอยา่ งไร บาง

คนทอ้ แท้ บางคนโทษส่ิงรอบตวั และคิดวา่ “ใครมาขโมยขา้ วตน้ ของฉนั ไป”

จากแนวคิดง่ายๆอาจทาํ ใหผ้ อู้ า่ นหลายคนไดต้ ระหนกั ถึงวธิ ีการรับมือ ไม่วา่ จะ

เป็นคนที่ผา่ นภาวะคบั ขนั น้นั มาแลว้ หรือบางคนอาจจะยงั อยใู่ นช่วงของการ

เปลี่ยนแปลง รวมท้งั ทุกคนท่ีตา่ งก็มีโอกาสจะพานพบกบั ความไมแ่ น่นอนเหล่าน้ี.-

ทุกคนจะไม่เสียหลกั ไมย่ ดึ ติด ไม่ชกั ชา้ และไมเ่ สียโอกาส ถึงจะลม้ กส็ ามารถ

ลุกไดร้ วดเร็ว หากคุณคิดวา่ ขา้ วตน้ ของคุณยงั อยดู่ ี คา้ ขายราบรื่นไมม่ ีโอกาสท่ีจะ

เปลี่ยนแปลงไปในทางใดทางหน่ึง คุณแน่ใจอยา่ งน้นั ก็ขอแสดงความยนิ ดีดว้ ยที่คุณมี

ความสามารถและอยเู่ หนือความเปล่ียนแปลง แต่เม่ือใดที่คุณคิดวา่ เริ่มมีสัญญาณของการ

เปลี่ยนแปลงเริ่มระแวงวา่ ขา้ วตน้ ของคุณกาํ ลงั ถูกขโมยไปทุกๆคนยอมรับวา่ การ

เปลี่ยนแปลงเป็นส่วนหน่ึงในหนา้ ที่การทาํ งานแต่คนส่วนนอ้ ยเทา่ น้นั ที่คาดคิดและ

ยอมรับวา่ ความเปลี่ยนแปลงเป็นสิ่งที่เกิดไดจ้ ริงในชีวติ

“ใครมาขโมยขา้ วตน้ ของฉนั ไป” เปรียบเสมือนแผนท่ีธรรมดาๆที่เขา้ ใจง่าย เรา

ทุกคนสามารถนาํ ไปใชใ้ นยามตอ้ งการเผชิญหนา้ กบั ภาวะที่มีการเปลี่ยนแปลง คนทวั่ ไป

ท้งั ธุรกิจการสีขา้ วและธุรกิจอ่ืนๆ นาํ เรื่องไปปรับเขา้ กบั ความเปล่ียนแปลงในชีวติ การ

ทาํ งาน ในองคก์ รไม่วา่ เลก็ หรือใหญ่ เพื่อช่วยใหพ้ วกเขาเขา้ ใจการเปลี่ยนแปลงซ่ึงเกิดข้ึน

ซ้าํ แลว้ ซ้าํ อีก เร่ิมจากการเปลี่ยนแปลงทีมงานพฒั นาการตลาดแบบใหม่ มนั ช่วยให้เห็น

ความเปล่ียนแปลงท่ีผา่ นแวบ๊ เขา้ มาโดยที่ยงั ไมร่ ู้วา่ มนั คืออะไร? พวกเราทุกคนพากนั

ตื่นตวั เพอ่ื จะพบ “ขา้ วตน้ ของเราถูกขโมยไปแลว้ ” เมื่อคุณอา่ นหนงั สือเล่มน้ีซ่ึงเป็น

ขมุ ทรัพยส์ าํ คญั สาํ หรับหม่คู ณะ ท่ีจะนาํ บทเรียนน้ีมาประยกุ ตใ์ ชใ้ นการสังเกตเห็นความ

เปลี่ยนแปลง ท่ีมนั ค่อยๆเกิดข้ึนตลอดเวลาแตเ่ ราไม่ไดใ้ หค้ วามสนใจกบั มนั ดงั น้นั

จาํ เป็นตอ้ งมีการเปลี่ยนแปลงและมีการปรับตวั อยา่ งรวมเร็ว ใหท้ นั กบั ความเปล่ียนแปลง

น้นั ในโลกความเป็ นจริงเราอาจคิดไปวา่ การเปลี่ยนแปลงที่เกิดข้ึนน้นั เป็นเพียงแค่

3
ขา้ วตน้ ของเราไดถ้ ูกเคลื่อนยา้ ยไปเท่าน้นั แต่ถา้ เราไม่สามารถรับมือกบั สิ่งท่ีเกิดข้ึนได้
ทนั เวลามนั อาจจะหายไปจริงๆก็ได้

การวางแผนทดี่ ีเลิศ

มกั ไม่เป็นไปตามที่วางไว้

ความเรียบง่าย และความซบั ซอ้ น มีอยใู่ นทุกชีวติ

ตวั ละครท่ีมีอยู่ 4 ตวั ไดถ้ ูกกาํ หนดใหเ้ ป็นตวั แทนของความเรียบง่าย และความซบั ซ้อนท่ี
อยใู่ นตวั เราโดยไมค่ าํ นึงถึง อายุ เพศ เช้ือชาติ หรือ สัญชาติ

นายเอม็ ผมู้ ีความรู้สึกที่รวมเร็วต่อการเปลี่ยนแปลง (เจา้ หนูตวั เล็กท่ีอาศยั กิน
ขา้ วตน้ ในโกดงั ขา้ ว)

นายแอล ผมู้ ีความรีบร้อนทาํ อะไรล่วงหน้า (เจา้ หนูตวั เล็กท่ีอาศยั กินขา้ วตน้ ใน
โกดงั ขา้ ว)

นายสนิท ผทู้ ี่ ปฏิเสธ และต่อตา้ นความเปลี่ยนแปลง กลวั วา่ เหตุการณ์จะเลวร้าย
ลง (มนุษยท์ ี่มีขนาดเล็กเท่ากบั หนูท่ีอาศยั กินขา้ วตน้ ในโกดงั ขา้ ว)

นายสนม ผูท้ ่ี เรียนรู้การปรับตวั และทนั เวลา เม่ือเห็นว่าการเปล่ียนแปลงจะ
นาํ ไปสู่ส่ิงที่ดีกวา่ (มนุษยท์ ่ีมีขนาดเล็กเท่ากบั หนู ที่อาศยั กินขา้ วตน้ ในโกดงั ขา้ ว)

ไม่วา่ เราจะเลือกใชค้ วามเรียบง่ายหรือความซบั ซอ้ น เราทุกคนต่างมีส่วนท่ีเหมือนกนั คือ
ความจาํ เป็ นท่ีตอ้ งหาทางของเราเองในโกดงั ขา้ ว เม่ือเกิดความเปล่ียนแปลง และตอ้ งทาํ
ใหส้ าํ เร็จ

4

ใครขโมยข้าวต้นของฉันไป

เป็นเร่ืองของการเปลี่ยนแปลงที่เกิดข้ึน ในโกดงั ขา้ วสาร มีตวั ละครที่น่าชวนหวั อยู่ ส่ี ตวั
กาํ ลงั คน้ หา “ข้าวต้น” ซ่ึงเปรียบไดก้ บั ทุกส่ิงท่ีเราทุกคนตอ้ งการในชีวิต ไม่วา่ จะเป็ นผล
กาํ ไรจากการขาย การงาน ความสมั พนั ธ์ เงินทอง การวางแผนการตลาด การขายขา้ วสาร
ในประเทศ ต่างประเทศ ขา้ วท่อน ขา้ วปลาย รํา แมก้ ระทงั่ แกลบซ่ึงเป็ นตวั แปรท่ีสําคญั
ในผลกําไรจากการสีข้าว ธุรกิจอื่นๆ คนเราทุกคนต่างคิดกันไปว่า “ข้าวต้น” เป็ น
อะไรบา้ งแลว้ แตๆ่ ละคนจะสมมุติข้ึนมาแต่เราทุกคนก็เสาะแสวงหา “ขา้ วตน้ ” เช่ือวา่ มนั
จะทาํ ใหเ้ ราประสบความสาํ เร็จ และมีความสุข เมื่อเราไดม้ าเรามกั จะยึดติดคิดวา่ มนั เป็ น
ของเราตอ้ งการใหม้ นั อย่กู บั เราตลอดไป แต่พอเราสูญเสียมนั ไป หรือถูกคนอ่ืนแยง่ เรา
ไป มนั หายไปเราจะรู้สึกปวดร้าวและเสียดายอยากไดม้ นั กลบั มา

โกดงั ในเรื่องน้ีเป็นตวั แทนของสถานท่ีท่ีใชเ้ วลาคน้ หาสิ่งที่คุณตอ้ งการ “โกดงั ”
อาจจะเป็ นองคก์ รที่คุณทาํ งานอยู่ หรือเป็ นตลาดส่งออกขา้ วสารท้งั ในและต่างประเทศ
ของคุณก็ได้ อาจจะเป็ นเส้นทางที่คุณใช้เดินทางขนสินคา้ หรือขนส่งสินคา้ ที่อยใู่ นชีวิต
ส่วนหน่ึงของคุณ

ขอยกตวั อย่างชีวิตจริงสักเรื่องหน่ึง เจา้ ของโรงสีขา้ วมีชื่อเสียงแห่งหน่ึงใน
จงั หวดั นครสวรรค์ เป็นโรงสีที่สีขา้ วมีคุณภาพดี คุณภาพของขา้ วสารในอาํ เภอน้นั ดีมาก
เขาเป็ นคนบุกเบิกการขายขา้ วบรรจุถุงขนาด 5-15 และ 25 กิโลกรัม มีแบรนด์ เป็ นจา้ ว
แรก ธุรกิจของตระกูลรุ่งเรืองมากหลายปี ต่อมาก็มีการแบ่งหุ้นและก็แยกหุ้นเพ่ือความ
เติบโตขององคก์ ร เขาคิดไม่ตกวา่ จะทาํ อยา่ งไร(ใครขโมยขา้ วตน้ ของฉนั ไป)สุดทา้ ยเขา
กบั ญาติผใู้ หญ่ตดั สินใจออกมาต้งั โรงสีโรงใหม่เพื่อเร่ิมตน้ สร้างแบรนด์อีกคร้ัง วนั น้นั
เขามีความคิดวา่ ขา้ วตน้ (คือความสําเร็จ)ท่ีเขาสร้างมามีคนมาแยง่ ไป ดงั น้นั เขาจึงรู้สึก
ประหลาดใจและเสียใจ รู้สึกเครียดและโกรธคิดวา่ ตวั เองโชคร้าย แตเ่ ม่ือเขาเร่ิมมาสร้าง

5

โรงสี ใหม่ เร่ิ มต้นสร้างแบรนด์อีกคร้ัง ด้วยความอุตสาหะและไม่ยอมแพ้ ใช้
ความสามารถที่ได้เรียนรู้และสั่งสมมาบุกเบิกธุรกิจด้วยความซ่ือตรง น้ําใจมาก่อน
คุณภาพท่ีหน่ึง ไม่นานนกั ผลสาํ เร็จก็เป็นของเขาปัจจุบนั เป็ นโรงสีช้นั นาํ มีกาํ ลงั ผลิตมาก
ขายข้าวบรรจุถุงตลาดภายในประเทศเป็ น แบรนด์นํา อีกท้ังทาํ การส่งออกข้าวต้น
คุณภาพเยยี่ มไปขายในตลาดต่างประเทศ และยงั มีโรงสีขา้ วของพี่นอ้ งเพ่ือนร่วมธุรกิจที่
เป็นพนั ธมิตรอีกหลายโรงสี เขาบอกวา่ ถา้ ไมม่ ีวนั น้นั ก็คงไมม่ ีวนั น้ี

น่ีเป็ นเพียงเร่ืองราวของชีวิตจริงเร่ืองหน่ึง ยงั มีอีกหลายเร่ืองที่ผมเคยได้ยิน
เกี่ยวกบั ผลกระทบของเรื่องทาํ นองน้ีต่อผคู้ นท้งั หลาย ท้งั ในดา้ นชีวติ การทาํ งานและชีวติ
รัก ก็เพราะทุกคนลว้ นมีความปรารถนาเหมือนกนั ว่า นอกจากจะอยู่รอดในอนาคตแลว้
ยงั ตอ้ งมีความสามารถในการแข่งขนั อีกด้วย การค้าขาย การผลิต ตอ้ งการปรับปรุง
เปล่ียนแปลงอยตู่ ลอดเวลา “ขา้ วตน้ ” ของทุกคนจึงถูกยา้ ย (ขโมย) อยเู่ สมอ อนั ท่ีจริง คุณ
ก็ทราบดีวา่ การมีชีวิตอยใู่ นกระแสน้าํ ท่ีเช่ียวกราก ยอ่ มมีการเปล่ียนแปลงอยตู่ ลอดเวลา
ท้งั ในการงาน ธุรกิจ การตลาดโดยเฉพาะการขายขา้ ว การสีขา้ วใหด้ ีข้ึนคุณภาพขา้ วตน้ ท่ี
ดีกวา่ เดิม สวยกวา่ เดิม ตน้ ทุนการสีขา้ วท่ีประหยดั กวา่ เดิม คู่แข่งเกิดข้ึนทุกเวลาเขาพร้อม
เสมอที่ “จะขโมยขา้ วตน้ ” ของคุณไป แยง่ ตลาดและแยง่ ลูกคา้ ของคุณไปทุกเวลา เวน้ แต่
วา่ คุณจะเขา้ ใจถึงการเปล่ียนแปลงท่ีเกิดข้ึนเพราะมนั เป็ นวิถีของโลกท่ีมีแต่การแข่งขนั
เพ่ือครอบครอง ขา้ วตน้ คุณจะเขา้ ใจในธรรมชาติของตลาดของอุตสาหกรรมการสีขา้ ว
เพราะทุกวนั มีคนเก่งคนกลา้ เกิดข้ึนทุกวนั พร้อมเสมอที่จะครอบครอง “ขา้ วตน้ ”

6

บทท่ี 1 งานสังสรรค์เพอ่ื นร่วมธุรกจิ (โรงสีข้าว)

เยน็ วนั หน่ึงท่ีงานเล้ียงของชมรมโรงสีขา้ วของจงั หวดั เพื่อนร่วมชมรมหลายท่านไดม้ าทาน
เล้ียงม้ือค่าํ หลงั จากประชุมเสร็จสมาชิกชมรมหลายท่านหลงั จากทานอาหารเรียบร้อยแลว้ ก็เปิ ด
วงสนทนาหลงั จากหยอกลอ้ กนั ครู่ใหญ่ก็มาพูดกนั ถึงเรื่องตลาดขา้ วสารภายในประเทศและ
การส่งออกไปต่างประเทศ

หน่ึงในวงสนทนาไดก้ ลา่ วข้ึนเป็นประเดน็ วา่ ที่โรงสีผมถกู คนขโมยขา้ วตน้ ไปหมดโกดงั แลว้ ?
ผมไม่มีขา้ วสารขายแลว้ และผมก็ไม่ไดซ้ ้ือขา้ วเปลือกอีกดว้ ยโรงสีผมตอ้ งหยุดกิจการสีขา้ ว
เพราะผมไม่มีลูกคา้ ที่จะซ้ือขา้ วสารของผม ทาํ ไมตลาดข้าวสารจึงถูกใครมาขโมยไปแลว้
เพ่ือนๆทุกท่านเป็ นอย่างผมหรือป่ าว?กลายเป็ นว่าชีวิตของผมคนเดียวที่เจอกบั ปัญหาน้ีใช่
หรือไม่ แลว้ เพ่ือนๆอีกหลายคนยงั ขายขา้ วไดด้ ีอยู่หรือ ทาํ ไมชีวิตของฉันจึงตอ้ งมาพบกบั
เหตุการณ์ท่ีเลวร้ายเช่นน้ีเพียงลาํ พงั ธุรกิจและชีวิตของฉันไม่ไดเ้ ป็ นไปอย่างท่ีหวงั ไว้ ผม
ยอมรับว่าตอ้ งมีการเปล่ียนแปลงแต่ผมก็พยายามแลว้ ผมทาํ ธุรกิจแบบเดิมๆท่ีเคยทาํ มาผมเป็น
ส่วนหน่ึงของชุมชนแต่วนั น้ีทุกคนทิ้งผมไปหมดเลย ผมยอมรับวา่ ตอ้ งเปล่ียนแปลงแต่จะทาํ
ไดอ้ ย่างไรผมไม่มีความรู้ ผมไม่ตอ้ งการลงทุน ผมไม่รู้วิธีการและระเบียบในการส่งออกไป
ต่างประเทศ ผมกส็ ่งใหห้ ย่งเป็นผจู้ ดั การเรื่องการขายใหก้ บั โกดงั ท่ีนาํ ไปปรับปรุงและพฒั นา
คุณภาพเพื่อการส่งออกนนั่ ไม่ใช่หนา้ ที่ของผม ผมไม่มีความชาํ นาญ ทุกคนเคยพยายามจดั การ
กบั การเปลี่ยนแปลงอนั ไม่คาดคิด ท่ีเกิดข้ึนอย่างรวมเร็วในวงการขา้ วสารเมื่อไม่ก่ีปี ที่ผา่ นมา
ส่วนใหญ่ยอมรับวา่ ไม่รู้จะจดั การกบั การเปลี่ยนแปลงใหด้ ีไดอ้ ย่างไร เพ่ือนคนหน่ึงกล่าวว่า
“ผมเคยกลวั ความเปลี่ยนแปลงมากเลยนะ” เมื่อเกิดความเปลี่ยนแปลงคร้ังใหญ่ในโรงสีขา้ ว
ของผม ผมกไ็ ม่รู้เหมือนกนั วา่ จะทาํ อยา่ งไร เราไม่ไดป้ รับเปลี่ยนแกไ้ ขอะไรเลยเพราะเราคิดวา่
เราก็ทาํ ดีอย่แู ลว้ คร้ังน้นั ทาํ ใหผ้ มเกือบเสียธุรกิจการสีขา้ วไปเหมือนกนั จนกระทงั่ ผมไดฟ้ ัง
เร่ือง “ใครขโมยขา้ วตน้ ของฉนั ไป” เร่ืองส้ันๆตลกๆเรื่องหน่ึงท่ีทาํ ใหท้ ุกอยา่ งเปล่ียนไปอย่าง
สิ้นเชิงในเรื่องมีอะไรแฝงอยู่ จึงสามารถเปล่ียนแปลงผมไดร้ วมเร็วขนาดน้นั เร่ืองมนั ส้นั ๆเอา
ละผมจะเลา่ ใหฟ้ ัง.-

7

“ใครขโมยข้าวต้นของฉันไป”

คร้ังหนึ่งนานมาแล้ว ในโกดงั ขา้ วสารของโรงสีขา้ วแห่งหน่ึง มีสี่ชีวิตเล็กๆอาศยั อยู่ ใน

โกดงั สต็อกขา้ วสารท่ีมีคุณภาพดีและเป็ นขา้ ว 100% (ขา้ วตน้ ) เป็ นโกดงั ขนาดใหญ่ที่มี
ช่องทางเดินและซอกหลืบมากมาย ท้งั ส่ีชีวติ วง่ิ เล่นไปมาในช่องทางตา่ งๆชื่อวา่ เอ็ม และ
แอล อีกสองเป็ นมนุษยต์ วั เล็กๆเท่ากบั หนู สองตวั แรก ชื่อสนิท และ สนม (ท้งั หมดน้ี
เป็ นนานสมมุติ)เน่ืองจากท้งั ส่ีตวั เล็กมาก เราจึงสังเกตไดย้ ากกวา่ ท้งั ส่ีน้นั กาํ ลงั ทาํ อะไร
อยู่ แต่เม่ือเราเขา้ ไปดูใกลๆ้ ทุกวนั คุณจะพบส่ิงท่ีน่าท่ึงอยา่ งยิง่ ทุกวนั เจา้ หนูและมนุษย์
จ๋ิวต่างก็ใช้เวลาอยู่ในโกดงั ขา้ วสาร เท่ียวมองหาเศษขา้ วตน้ ที่ตกหล่นอยู่ตามพ้ืนโกดงั
และกองขา้ วตน้ ที่รั่วออกมาจากกระสอบขา้ วเพื่อกินเป็นอาหารท่ีชื่นชอบ

เจา้ หนู เอ็ม และ แอล มนั มีสมองธรรมดาๆแบบสัตวจ์ าํ พวกท่ีใชฟ้ ันแทะแต่มี
สัญชาติญาณดี มนั ก็เสาะหาเศษขา้ วตน้ ของโปรดที่ตกหล่นกองอยทู่ ่ีพ้ืนโกดงั เพื่อกินเป็ น
อาหารทุกวนั

ส่วนมนุษยจ์ ๋ิวคือ สนิท กบั สนม ท้งั สองใช้สมองที่เต็มไปดว้ ยความคิดความ
เชื่อ อนั หลากหลายคน้ หาขา้ วตน้ ท่ีเป็ นขา้ วตน้ หอมมะลิอย่างดี ซ่ึงท้งั สองเช่ือวา่ เม่ือได้
กินแลว้ จะมีรสชาติดีกวา่ ขา้ วธรรมดาทวั่ ไป ซ่ึงต่างจาก หนูสองตวั แรกซ่ึงขอใหเ้ ป็ นขา้ ว
ตน้ หรือขา้ วทอ่ น จะสายพนั ธ์อะไรก็ไม่เป็นไร

แมว้ า่ หนูกบั มนุษยจ์ ๋ิวจะต่างกนั แตก่ ม็ ีบา้ งอยา่ งที่เหมือนกนั นนั่ คือ ทุกเชา้ ท้งั สี่
จะแต่งตวั ชุดวง่ิ ใส่รองเทา้ สาํ หรับวงิ่ ออกจากมุมท่ีซ่อนเพื่อวง่ิ แขง่ กนั เขา้ ไปในกอง
ขา้ วสารที่เรียงไวอ้ ยา่ งมีระเบียบในโกดงั เพือ่ ไปคน้ หาขา้ วตน้ ท่ีตวั เองโปรดปราน ใน
โกดงั ขา้ วสารขนาดใหญ่มีทางเดิน ทางแยกมากมาย ซอก ทางเล้ียว มุมอบั มากมาย ถา้ ไม่
ระวงั กม็ ีสิทธ์ิหลงทางเอาง่ายๆ บางมุมกม็ ีขา้ วตน้ รสอร่อย บางคร้ังขา้ วที่หล่นกองกบั พ้ืน
ก็มีมากมาย อยา่ งไรกต็ ามถา้ หากวนั ไหนเขาโชคดีหาทางไปพบกองขา้ วตน้ ขนาดใหญ่
เขาก็จะมีความสุขกบั การกินอาหารน้นั ทาํ ใหช้ ีวติ สุขสบายมากข้ึน การคน้ หาขา้ วตน้ ของ
หนูสองตวั น้นั ไม่มีอะไรซบั ซอ้ น เขาท้งั สองวงิ่ ไปตามทางเดินท่ีเขาเวน้ ไวเ้ พื่อเรียง

8

กระสอบขา้ วสาร วิง่ ไปมา ลองผิดลองถูกพอไม่พบอะไรหรือทางตนั เจอมุมอบั เขาก็จะ
หนั หลงั กลบั แลว้ วงิ่ ต่อไปอีกทางหน่ึง เจา้ หนูท้งั สองตวั เจา้ เอม็ และแอลจะใชจ้ มูกดมไป
ตามพ้ืนบางคร้ังไม่ระวงั จมูกชนกบั ผนงั โกดงั บ่อยๆ
ส่วนมนุษยจ์ ๋ิวท้งั สองจะใชว้ ธิ ีการต่างออกไปคือใชค้ วามสามารถในการผลิต และเรียนรู้
จากประสบการณ์ในอดีตแมว้ า่ บางคร้ังความคิดก็ดี แตบ่ างคร้ังก็เกิดการสับสนจากความ
เหน็ดเหน่ือยจากาการทาํ งานเหมือนกนั

ในที่สุดท้งั หนูและคนก็พบสิ่งท่ีติดตามคน้ หาดว้ ยวธิ ีการของเขาเอง พวกเขาพบ
ขา้ วตน้ คุณภาพท่ีเหมาะกบั ตนเองท่ีกองขา้ วท่ีร่ัวออกมาจากกระสอบขา้ วและที่หกกอง
เร่ียราดกบั พ้ืนโกดงั

ทุกๆเชา้ ท้งั หนูและมนุษยต์ วั จิ๋วจะแต่งตวั ดว้ ยชุดว่ิง มุ่งหน้าไปยงั จุดที่เขาพบ
กองข้าวที่ร่ัวจากกระสอบและท่ีหกกองกับพ้ืน ปฏิบัติการเช่นน้ีก็กลายเป็ น
ชีวติ ประจาํ วนั ไปแลว้ ทุกวนั กิจกรรมแบบน้ีจะเกิดข้ึนเม่ือมาถึงจุดหมายก็จะถอดรองเทา้
วงิ่ ออกแลว้ ก็เพลิดเพลินกบั ขา้ วตน้ ดนั เลิศรส

ในตอนแรกสนิท กบั สนมก็ว่ิงแข่งกนั ไปยงั กองขา้ วตน้ เพื่อลิ้มรสขา้ วตน้ อนั
โอชะทุกเช้าเหมือนกนั แต่หลงั จากน้นั ไม่นาน กิจกรรมของสองมนุษยจ์ ิ๋วก็เปล่ียนไป
สนิท และ สนม เร่ิมต่ืนสาย กวา่ เดิมเล็กนอ้ ย แต่งตวั ชา้ อีกหน่อย แลว้ ออกเดินไปยงั กอง
ขา้ วเป้ าหมาย ก็เพราะวา่ ตอนน้ีเขารู้แลว้ วา่ กองขา้ วน้นั อยทู่ ี่ไหน จะเดินทางไปจุดน้นั ได้
อยา่ งไร แต่เขาไม่รู้เลยวา่ ขา้ วตน้ น้ีมาจากไหน มาไดอ้ ยา่ งไร ใครทาํ มนั หกกองไวต้ รงน้ี
มนั รั่วมาจากไหน แต่เขาทึกทกั วา่ มนั ตอ้ งอยตู่ รงน้ี ทุกเชา้ เม่ือท้งั สองมาถึงจุดที่มีขา้ วตน้
กองอยู่ ท้งั คู่ก็ปักหลักทาํ ตวั ตามสบายประหน่ึงว่าอยู่บา้ นตวั เอง แขวนชุดว่ิงไวแ้ ล้ว
เปล่ียนรองเทา้ ทาํ ตวั ตามสบายเพราะว่าตอนน้ีเขาไดพ้ บขา้ วตน้ ที่เขาตอ้ งการแลว้ “สุด
ยอดเลย” สนิท กวา่ ท่ีมีมีขา้ วตน้ คุณภาพดีพอให้เราไดก้ ินไปตลอดกาล ไม่ตอ้ งห่วงมนั มี

มากจนเรากินอยา่ งไรก็ไมห่ มด เรามีความมนั่ คงในชีวติ และเรามีความสุขมาก

9

ต่อมาไม่นาน สนิทและสนม ก็ถือวา่ ขา้ วตน้ ที่เขาพบน้นั เป็ นของเขา ท่ีนี่มีขา้ ว
ตน้ มากเสียจน เขายา้ ยที่พกั มาอยู่ใกลๆ้ เพื่อใหท้ ี่น่ีมีบรรยากาศเป็ นบา้ นของตนเองมาก
ข้ึน เขาจึงเขียนคาํ คมติดท่ีข้างผนังโกดังโดยเขียนว่า “มีข้าวต้น ชีวิตก็มีความสุข”
บางคร้ังเขาท้งั สองก็พาเพื่อนๆมาดูกองขา้ วตน้ ขนาดใหญ่ พลางช้ีชวนให้เพ่ือนๆดูดว้ ย
ความภาคภูมิใจแลว้ พดู วา่ “ขา้ วตน้ น่ีน่ากินนะอร่อยมาก” แลว้ เขาก็แบ่งให้เพื่อนกินบา้ ง
แตบ่ างคร้ังก็ไมแ่ บง่ เราสองคนคูค่ วรกบั ขา้ วตน้ ท้งั หมดน้ี สนิท กล่าว แน่นอน “พวกเรา
ตอ้ งทาํ งานหนกั อยูน่ านกวา่ ท่ีจะพบมนั ” พลางหยิบขา้ วตน้ ท่ีใหม่สดเขา้ ปาก จากน้นั ก็
ม่อยหลบั ไปซ่ึงเป็ นเช่นน้ีประจาํ ตกค่าํ มนุษยต์ วั จิ๋วก็เดินกลบั ท่ีพกั พร้อมกบั ขา้ วตน้ เต็ม
พุง เมื่อรุ่งเช้ามาถึงเขาท้งั สองก็จะกลบั มากินข้าวตน้ อีกดว้ ยความมนั่ ใจพฤติกรรมน้ี
ดาํ เนินไปพกั หน่ึง ต่อมาไม่นาน ความเช่ือมน่ั ของมนุษยจ์ ิ๋วท้งั สองก็เพ่ิมพูนข้ึนจนเป็ น
ความยโส เวลาผ่านไปเขาท้งั สองก็รู้สึกสุขสบายจนไม่ไดส้ ังเกตวา่ กาํ ลงั เกิดอะไรข้ึน
ขณะเดียวกนั เจา้ หนูฉลาดท้งั สองตวั ก็ยงั มีกิจกรรมประจาํ วนั เหมือนเดิม ทุกเชา้ จะมาก
ดมกล่ินข้าวต้นที่มีอยู่และวิ่งวนไปมารอบๆกองข้าวต้นน้ัน ตรวจดูว่ามีอะไร
เปล่ียนแปลงไปหรือวา่ ขา้ วตน้ มีจาํ นวนลดลงเท่าไหร่แลว้ จากน้นั ก็นงั่ ลงกินขา้ วตน้ น้นั
อยา่ งมีความสุข

เชา้ วนั หน่ึงพอท้งั สองวงิ่ มาถึงตาํ แหน่งที่มาทุกวนั ก็พบวา่ กองขา้ วตน้ ขนาด
ใหญ่น้นั หายไป มนั วง่ิ วนอยหู่ ลายรอบกพ็ บวา่ มนั หายไปจริงเพราะไม่มีเศษขา้ วตน้ ที่เคย
กินหลงเหลืออยเู่ ลย จริงๆแลว้ มนั ท้งั สองตวั เคยสังเกตแลว้ วา่ จาํ นวนขา้ วตน้ ลดลงเร่ือยๆ
ทุกวนั มนั ไดเ้ ตรียมตวั เตรียมใจไวแ้ ลว้ วา่ วนั น้ีจะตอ้ งมาถึง วนั ท่ีไมม่ ีขา้ วตน้ ใหก้ ินอยา่ ง
ท่ีผา่ นมา และรู้โดยสญั ชาติญาณวา่ จะตอ้ งทาํ อยา่ งไรต่อไป พวกมนั สองตวั ปลดรองเทา้
วงิ่ ท่ีคลอ้ งคอไวอ้ อกมาสวมแลว้ ผกู เชือกรองเทา้ มนั ท้งั สองไม่ไดค้ ิดวเิ คราะห์อยา่ ง
ละเอียด ไม่ถูกถ่วงดว้ ยความเช่ือที่ซบั ซอ้ นและเหตุผลต่างๆที่อาจจะนาํ มาอา้ งอยา่ งที่
ใครๆเขาทาํ กนั สาํ หรับพวกหนูแลว้ ท้งั ปัญหาและคาํ ตอบเป็ นสิ่งง่ายๆสถานการณ์ได้
เปลี่ยนไป ดงั น้นั เจาหนูท้งั สองจึงตดั สินใจเปล่ียนแปลงดว้ ย เจา้ หนูท้งั สองเชิดจมกู ข้ึน

10

ดมกล่ินหอมของขา้ วตน้ พยกั หนา้ ใหเ้ พ่อื นแลว้ ออกวงิ่ นาํ หนา้ เขา้ ไปในกองกระสอบท่ีมี

ขา้ วสารเรียงเป็นแถวอยา่ งเป็ นระเบียบ ตรอก ซอกซอยมากมายในโกดงั ขนาดใหญ่เจา้

หนูท้งั สองวงิ่ วนไปมาอยา่ งรวดเร็ว เพอ่ื จะคน้ หากองขา้ วตน้ กองใหม่ ที่อาจจะมีขา้ วตน้

ตกหล่น หรือร่ัวจากกระสอบขา้ วสารที่กองอยอู่ ยา่ งมากมายในโกดงั น้นั

วนั เดียวกนั ในเวลาต่อมา มนุษยต์ วั จิ๋ว สนิท และสนม ก็เดินมาถึงตาํ แหน่งกอง

ขา้ วตน้ ที่เขาท้งั สองไมเ่ คยไดใ้ หค้ วามสนใจกบั การเปล่ียนแปลงเล็กๆนอ้ ยๆท่ีเกิดข้ึนทุก

วนั ๆ เขาคิดเสมอวา่ ตรงน้นั ตาํ แหน่งน้ีจะตอ้ งมี “ขา้ วตน้ ” กองอยูใ่ ห้พวกเขาไดบ้ ริโภค

ทุกวนั และตลอดไป พวกเขาไม่เคยเตรียมพร้อมท่ีจะพบกบั สิ่งเหล่าน้ี อะไรกนั ไม่มีขา้ ว

ตน้ หรือ สนิทร้องแลว้ ตะโกนต่ออีกวา่ “ไม่มีขา้ วตน้ หรือ ไม่มีขา้ วตน้ หรือ” ทาํ อยา่ งกบั

วา่ ถา้ เขาตะโกนดงั พอก็จะมีคนเอาขา้ วตน้ มากองให้

ใครมาเอาขา้ วตน้ ของฉนั ไป ใครมาขโมยขา้ วตน้ ของฉนั ไป เขาตะโกนเสียงกอ้ ง

ไปท้งั โกดงั ขนาดใหญ่หลงั น้นั ในท่ีสุดเขาก็ยกมือเทา้ สะเอวหนา้ แดงก่าํ ตะโกนสุดเสียง
วา่ “ไม่ยุติธรรมเลย” สําหรับสนมน้นั เพียงแต่ส่ายศรีษะอยา่ งไม่เชื่อสายตาตนเอง เขา
มนั่ ใจวา่ จะไดพ้ บ ขา้ วตน้ ในสถานที่น้ี เพราะเขาคุน้ กบั มนั มานานแลว้ เขายนื น่ิง ตวั แขง็
ดว้ ยความตกใจ เขายงั ไม่พร้อมกบั ส่ิงที่เกิดข้ึนน้ี สนิท ตะโกนออกมาอีก แต่ สนม ไม่
อยากไดย้ ิน เขาไม่อยากจดั การกบั ส่ิงท่ีเขาเผชิญหนา้ อยู่เขาไม่อยากจะรับรู้อะไรท้งั สิ้น
พฤติกรรมของเขาท้งั สองไม่สร้างสรรคแ์ ต่เป็ นส่ิงที่สามารถเขา้ ใจได้ การคน้ หา “ขา้ ว
ตน้ ”ไม่ใช่เร่ืองง่าย และขา้ วตน้ น้นั มีความหมายต่อชีวติ ของเขามากกว่าการมีกินอ่ิมไป
วนั ๆเทา่ น้นั

การท่ีมนุษยจ์ ิ๋วคน้ หา “ขา้ วตน้ ” ในความคิดของเขา เพื่อนาํ ไปสู่สิ่งท่ีเขาคิดว่าจาํ เป็ น
สําหรับความสําเร็จ เขาต่างมีความคิดของตนเองว่า “ขา้ วตน้ ” ในความคิดของเขา คือ
ความสําเร็จ ความร่ํารวย ความมีหน้ามีตาในสังคม ความอยู่ดีกินดีมีช่ือเสียงแล้วแต่
ความคิดของแต่ละคน

11

สาํ หรับ สนิท แลว้ ขา้ วตน้ หมายถึง อาชีพท่ีดี มีความมน่ั คงในชีวติ มีครอบครัวท่ี
น่ารัก มีบา้ นที่ใหญ่โตและสะดวกสบาย

สําหรับ สนม น้นั ขา้ วตน้ คือการไดเ้ ป็ นผยู้ ิ่งใหญ่ สูงส่ง ควบคุมผูอ้ ่ืนและเป็ น
เจา้ ของกิจการขนาดใหญ่และมีบา้ นท่ีหรูหรา ชีวติ ที่มน่ั คง ครอบครัวท่ีอบอุน่

ด้วย “ขา้ วต้น” มีความสําคัญต่อพวกเขา อย่างมาก ท้งั สอบจึงใช้เวลานาน
พยายามตดั สินใจว่าจะทาํ อย่างไร เท่าท่ีคิดได้ในช้ันแรกน้ี คือ “สํารวจพ้ืนท่ีในโกดงั
ท้งั หมดวา่ ขา้ วตน้ หมดไปแลว้ จริงๆ”

ในขณะเดียวกนั น้นั เอ็ม และ แอล สองหนูน้ันปล่อยวางและจากไปหาแหล่ง
ใหม่อยา่ งรวดเร็วแต่ สนิท และสนมยงั คงตวั สินใจไม่ไดว้ า่ จะทาํ อย่างไร พวกเขาไดแ้ ต่
บ่นพร่ําเพอ้ ถึงความ ไม่ยตุ ิธรรม ท้งั หลายท่ีเกิดข้ึน สินท รู้สึกเศร้าใจและวิตกวา่ อะไรจะ
เกิดข้ึนถา้ พรุ่งน้ีไม่มี ขา้ วตน้ เขาวางแผนอนาคตไวก้ บั ขา้ วตน้ กองน้ีเท่าน้นั เขาทาํ ใจ
ไม่ได้ เขาคิดวา่ ส่ิงน้ีเกิดข้ึนไดอ้ ยา่ งไร ไมม่ ีใครเตือนเขามาก่อน ไม่ถูกตอ้ งเอาเสียเลย ไม่
น่าจะเป็นแบบน้ี โลกน้ีไมย่ ตุ ิธรรม เขาไม่ไดท้ าํ อะไรผดิ

มนุษยจ์ ิ๋วท้งั สองเดินทางกลบั บา้ นดว้ ยความหิวโหยและทอ้ แท้ แต่ก่อนท่ีจะกลบั
ออกไป สนิทไดเ้ ขียนบนฝาผนงั วา่ ย่งิ “ข้าวต้น “ มีความสาคัญมากเพยี งใด กย็ ง่ิ ต้องยดึ
ไว้มากเพยี งน้ัน” รุ่งเชา้ ต่อมา เขาท้งั สองออกจากท่ีพกั เดินกลบั มาท่ีกองขา้ วตน้ ในโกดงั
ท่ีเดิมอีกคร้ัง ด้วยความหวงั ว่าอาจจะพบ ข้าวต้นยงั หลงเหลืออยู่บ้าง แต่ทุกอย่าง
เหมือนเดิม ไม่มี ขา้ วตน้ ตรงจุดน้นั อีกแลว้ เพราะขา้ วตน้ กองมหึมาไดถ้ ูกเจา้ ของโกดงั นาํ
ออกขายจนหมดและเก็บกวาดพ้ืนโกดงั สะอาด สถานการณ์เปล่ียนไป ไม่มีขา้ วตน้ อีก
แลว้ ท้งั สองยนื น่ิงเหมือนรูปป้ัน สนม หลบั ตาป๋ี เอามืออุดหู เพราะเขาตอ้ งการปิ ดก้นั ทุก
สิ่งทุกอยา่ งไวภ้ ายนอกไม่อยากรับรู้วา่ ขา้ วตน้ ที่มีอยไู่ ดล้ ดจาํ นวนลงทีละนอ้ ย และหมด
ไปในท่ีสุด เขาเช่ือวา่ อีกไมน่ านก็จะมีคนเอาขา้ วสารมาใส่โกดงั น้ีอีกและจะมี ขา้ วตน้ ให้
เขากินอยา่ งมีความสุขอีกคร้ัง เขาเชื่ออยา่ งน้นั จริงๆ

12

ส่วน สนม วิเคราะห์สถานการณ์คร้ังแลว้ คร้ังเล่า ในที่สุดสมองอนั ซับซ้อนที่
บรรจุความเช่ือขนาดใหญ่ก็เขามาควบคุมความคิดของเขา ทาํ ไมเจา้ ของโกดงั จึงทาํ กบั
เขาได้ เขาอยากรู้ “จริงๆแลว้ มนั เกิดอะไรข้ึน” เม่ือเขาเปิ ดตาข้ึน เหลียวมองไปรอบๆตวั
พลางกล่าววา่ “เอ๊ะ เจา้ หนูเจา้ เล่ห์ สองตวั น้นั หายไปไหน พวกมนั รู้อะไรที่เราไม่รู้หรือ
เปล่าเขาถาม? สนิท หวั เราะเยย้ หยนั “พวกมนั จะรู้อะไร”

สนิท พูดต่อว่า พวกมนั ก็แค่หนูธรรมดาๆ มนั ก็แค่ตอบสนองต่อส่ิงท่ีเกิดข้ึน
เท่าน้ัน ส่วนเราท้งั สองเป็ นมนุษย์ เรามีความพิเศษเราน่าจะคิดหาทางได้และเราควร
ไดร้ ับส่ิงท่ีดีกว่าน้ี มนั ไม่ควรเกิดข้ึนกบั เราเลยนะ ถึงจะเกิดอยา่ งน้อยเราก็น่าจะไดร้ ับ
ผลประโยชน์บา้ ง เขาไม่อยากจดั การกบั มนั พฤติกรรมของเขาท้งั สองไม่เก๋ไก๋และไม่
สร้างสรรคเ์ ลย แต่มนั กเ็ ป็นเช่นน้นั เองเราพอเขา้ ใจได้ การคน้ หากองขา้ วตน้ ในพ้ืนโกดงั
ขนาดใหญ่ที่มีการจดั ระเบียบเรียบร้อยน้นั ไม่ใช่เร่ืองง่าย แต่ขา้ วตน้ ก็มีความหมายต่อ
มนุษยต์ วั เล็กมากกวา่ แค่อาหารท่ีกินไปวนั ๆเท่าน้นั การที่ท้งั สองจาํ เป็ นตอ้ งคนหาขา้ ว
ต้นต่อไป เพ่ือการ ดาํ รง ชีวิตน่ันเป็ นวิถีทางของพวกเขาพวกเขาต่างมีความคิดของ
ตนเองว่าข้าวต้นมีความสําคญั อย่างไร สําหรับบางคน “การพบข้าวต้น” คือการได้
ครอบครองอาหาร แต่กบั บางคนคือการมีความมน่ั คงทางอาหาร แต่สําหรับ สนิท แลว้
ขา้ วตน้ หมายถึงความรู้สึกที่มีความมนั่ คงทางอาหารและความปลอดภยั การมีครอบครัว
ท่ีน่ารัก อบอุ่นแสนสบาย โดยท่ีขา้ วตน้ มีความสําคญั ต่อพวกเขาอย่างมาก จึงทาํ ให้ท้งั
สองใชเ้ วลานานมากที่จะตดั สินใจว่าจะทาํ อยา่ งไรดี แต่ที่แน่ๆคือ “ตน้ ขา้ ว”ที่เราไดก้ ิน
ทุกวนั มนั หมดไปแลว้ จริงๆหรือ ในขณะท่ี หนูสองตวั เอ็ม และ แอล ปล่อยวางและว่ิง
จากไปอย่างรวมเร็ว แต่มนุษยจ์ ิ๋วท้งั สองยงั ไม่ได้ตดั สินใจ เขาได้แต่พร่ําบ่นถึงความ
ยุติธรรมและโชคร้ายที่เกิดข้ึน สนิท เริ่มรู้สึกเศร้าสลดและวิตกว่าอะไรจะเกิดข้ึนถ้า
พรุ่งน้ีไม่มีขา้ วตน้ ชีวิตเขาวางไวก้ บั ข้าวตน้ น้ีเท่าน้ัน เขาทาํ ใจไม่ได้ สิ่งน้ีเกิดข้ึนได้
อยา่ งไร ไม่มีใครเตือนเขามาก่อนไม่ถูกตอ้ งเลย มนั ไม่ควรเป็นอยา่ งน้ี

13

เราน่าจะเลิกวเิ คราะห์สถานการณ์ใหม้ นั มากมาย สู้เราออกไปคน้ หา ขา้ วตน้ กนั
ใหม่ บางทีจะไดพ้ บเร็วข้ึน “ไม่ไปหรอก” สนม แยง้ ฉนั จะคน้ หาความจริงวา่ อะไรทาํ ให้
มนั เกิดข้ึน มนั ไม่ยตุ ิธรรมเลย ขณะที่มนุษยท์ ้งั สองยงั ไม่ไดต้ ดั สินใจ หนู เอ็ม และ แอล
ท้งั สองตวั มนั เดินทางล่วงหนา้ ไปไกลแลว้ พวกมนั เดินทางลึกเขา้ ไปในช่วงต่อของโกดงั
ขา้ วหลงั ใหม่ ท่ียงั มีขา้ วกองอยู่เต็มโกดงั มนั พยายามคน้ หากองขา้ วท่ีตกหล่น หรือร่ัว
ออกจากกระสอบขา้ วท่ีชาํ รุด พวกมนั ยงั ไม่พบอะไร จนกระทง่ั มนั ท้งั สองเดินทางเขา้ ไป
ถึงทา้ ยโกดงั ท่ีลบั สายตา ช่วงแรกก็ยงั ไม่เห็นอะไร แต่เม่ือมนั เขา้ ไปใกลท้ า้ ยโกดงั โชคก็
เขา้ ข้างพวกเขาพบกองขา้ วตน้ ท่ีถูกกวาดมารวมไวด้ ้านทา้ ยโกดงั มนั เป็ นกองข้าวตน้
ขนาดใหญ่กวา่ ท่ีผา่ นมามนั แทบไมเ่ ชื่อสายตาของมนั เองวา่ มนั มีขนาดใหญ่ท่ีสุดเท่าท่ีเคย
พบมา

ในขณะเดียวกนั สนิท และ สนม ยงั คงอยใู่ นโกดงั เดิมเพอื่ ประเมินสถานการณ์ท่ี
เกิดข้ึน ท้งั สองเดือนร้อน หิวโหยจากการท่ีไม่มีขา้ วตน้ ให้บริโภคพวกเขาท้งั เครียดและ
โกรธแคน้ พลางโทษกนั ไปมาวา่ มนั เกิดข้ึนอยา่ งไรเขาท้งั สองคิดถึงเพื่อนหนูวา่ มนั ไดพ้ บ
ขา้ วตน้ กองใหม่หรือยงั เขาคิดวา่ มนั ท้งั สองคงกาํ ลงั ลาํ บากว่ิงวนอยู่ในโกดงั ลูกใหม่ซ่ึง
มกั จะพบกบั ความวา่ งเปล่าและความไม่แน่นอนแต่เขาก็รู้วา่ มนั คงเป็ นอยา่ งน้นั ไม่นาน
บางคร้ังเขาก็คิดวา่ หนูท้งั สอบตวั น้นั คงจะพบกบั ขา้ วตน้ กองใหม่แลว้ กาํ ลงั มีความสุข
กบั การกิน อยา่ งเพลิดเพลิน เขาคิดวา่ ถา้ เป็ นตวั เขาไดอ้ อกไปผจญภยั ในโกดงั หลงั ใหม่ที่
อยู่ดา้ นหลงั และเท่ียวคน้ หา กองขา้ วตน้ ใหม่ๆสดๆเขาคงจะมีความสุขกบั รสชาติของ
ขา้ วตน้ ใหม่ๆไดท้ นั ที

เขาจินตนาการเห็นตวั เขาเองกาํ ลงั กินขา้ วตน้ อยอู่ ยา่ งมีความสุขกบั ขา้ วตน้ กอง
ใหม่ “ไปกนั เถอะเราไปหาขา้ วตน้ กนั ในโกดงั ขา้ งหลงั ลูกน้ัน” เขาร้องข้ึนเสียงดงั แต่
สนิท ตอบอยา่ งฉบั พลนั วา่ “ฉนั ไม่ไปหรอก” ขา้ งนอกอนั ตราย ฉนั กลวั เพราะฉนั คิดวา่
ที่นี่สบายดีฉนั คุน้ เคยดี ฉนั จะอยทู่ ี่น่ีเพื่อวนั หน่ึง จะมีคนนาํ ขา้ วตน้ มาให้ ฉนั แก่ เกินไป
ท่ีจะทาํ อยา่ งน้นั ฉนั คิดวา่ ในโกดงั ที่คุณพดู อาจจะไมม่ ีขา้ วตน้ เลยกไ็ ด้ ฉนั ไมอ่ ยากหลง

14

ทางหรือทาํ อะไรโง่ๆอีกแลว้ พอไดย้ ินเช่นน้นั สนม ก็เกิดอาการกลวั ว่าจะลม้ เหลวอีก
คร้ัง ความหวงั ที่จะพบ ขา้ วตน้ กองใหม่ ก็เลือนหายไป ทุกๆวนั มนุษยท์ ้งั สองยงั ทาํ ตวั
เหมือนเคย คือเชา้ ไปที่กองขา้ วตน้ ท่ีเดิม ไม่พบขา้ วตน้ ไม่เห็นวา่ มีขา้ วตน้ เพิ่มมาหรือมี
ใครนาํ ขา้ วตน้ มาเทกองไวใ้ ห้ แลว้ เขาก็กลบั บา้ นดว้ ยความวิตกและหงุดหงิด เขานอน
หลบั ยากข้ึน กงั วลมากข้ึน อ่อนเปล้ียเพลียแรงลงทุกวนั หงุดหงิด ฉุนเฉียว บา้ นพกั เขาไม่
อบอุ่นเหมือนเคย เขานอนไม่หลบั และมกั ฝันร้ายวา่ เขาหา “กองขา้ วตน้ ” ไม่พอกบั ความ
ตอ้ งการบา้ ง พวกเขาไม่อบอุ่นเหมือนเคย เขานอนไม่หลบั ฝันเสมอวา่ เขาหา ขา้ วตน้ ไม่

พบ

ถึงกระน้นั เขาท้งั สองก็ยงั กลบั ไป กองขา้ วตน้ ที่เดิมเพื่อเฝ้ าคอยเหมือนอยา่ งทุก
วนั สนม กล่าวว่า “รู้ไหม ถ้าเราทํางานหนักข้ึนอีกหน่อย ก็จะเห็นว่าไม่มีอะไร
เปล่ียนแปลงไปมากเท่าไหร่ ขา้ วตน้ อาจจะอยู่ใกลๆ้ แค่เอ้ือมน้ีเองหรืออาจจะซ่อนอยู่
ดา้ นหลงั โกดงั น้ีก็ได”้ วนั ต่อมาท้งั สองช่วยกนั คน้ หาดว้ ยการเดินไปรอบๆผนงั แต่ก็ไม่
พบขา้ วตน้ แมแ่ ต่นอ้ ย ท้งั สองรู้สึกผดิ หวงั แต่ก็มีความหวงั วา่ จะหาขา้ วตน้ พบจนได้ เขา
เริ่มออกว่ิง และเดินต้งั แต่เช้าจนค่าํ โกดงั น้ันขนาดใหญ่มากเขาทาํ งานหนักข้ึนคน้ หา
บริเวณกวา้ งข้ึน แต่ก็ไม่พบ เขาเริ่มเขา้ ใจความแตกต่างระหวา่ งการกระทาํ และผลผลิต
“บางที”สนิท พูดข้ึน “เราควรนงั่ รอตรงน้ีแหละ ดูซิว่าจะมีอะไรเกิดข้ึน ไม่ชา้ จะตอ้ งมี
คนเอาขา้ วสารมากองในโกดงั น้ีและขา้ วตน้ ก็จะกลบั มา เราไม่ตอ้ งทาํ อะไร?”

สนม ก็อยากจะเชื่ออยา่ งน้นั ดงั น้นั ทุกวนั เขาจะกลบั บา้ นพกั ผ่อนแลว้ กลบั มา
ใหมท่ ่ีเดิมเพอื่ รอขา้ วตน้ ที่จะกลบั มา เขาไมม่ นั่ ใจแลว้ ขา้ วตน้ ก็ไม่คืนกลบั มาอีกเลย เวลา
ผา่ นไป มนุษยจ์ ิ๋วท้งั สองก็เร่ิมอ่อนแรงเพราะความหิว ความเครียด สนม เริ่ม เหนื่อย
หน่าย กบั การรอคอยใหส้ ถานการณ์ดีข้ึน เขาเริ่มรู้วา่ ถา้ ยิ่งอยใู่ นสถานท่ีน้ีนานเท่าใด เขา
ท้งั สองก็จะยงิ่ จมปลกั มากข้ึนเทา่ น้นั “เขากาํ ลงั จะแยแ่ ลว้ เขาอาจตายไดถ้ า้ ไม่มีอาหาร”

15

วนั ต่อมา สนมเริ่มหัวเราะตวั เอง สนิท สนิท คุณดูฉันซิ มวั แต่คิดแบบเดิม ทาํ
แบบเดิมซ้าํ แลว้ ซ้าํ เล่า แลว้ มานง่ั สงสัยวา่ ทาํ ไมไม่มีอะไรเกิดข้ึนไม่มีอะไรดีข้ึนเลย มนั
น่าขนั มากนะ

สนม ไมช่ อบความคิดที่จะกลบั ไปคน้ หาในโกดงั ลูกเดิมอีกเลย เพราะเขารู้วา่ มนั
คงไม่มี ขา้ วตน้ อีกอยา่ งแน่นอนเพราะโกดงั น้นั วา่ งเปล่า ความกลวั ทาํ ให้เขาไม่กลวั คิดที่
จะออกไปจากที่เดิม เขาถาม สนิท “วา่ เราเก็บชุดว่ิงกบั รองเทา้ ไวท้ ่ีไหนนะ” พวกเขาใช้
เวลานานกวา่ จะหาพบ เพราะเขาไดท้ ิ้งมนั ไวใ้ นหอ้ งเก็บของหลงั จากท่ีพบ ขา้ วตน้ คร้ัง
น้นั เพราะคิดวา่ คงไม่ตอ้ งใชม้ นั อีกแลว้ สนิท เห็นเพอื่ นใส่ชุดวงิ่ ตวั เก่าท่ีคบั และชาํ รุด จึง
พดู วา่ “คุณคงไมเ่ ขา้ ไปในโกดงั หลงั เก่าอีกนะ ทาํ ไมไมอ่ ยรู่ อกบั ฉนั ที่นี่จนกวา่ จะมีคนนาํ
ขา้ วสารมาเก็บไวใ้ นโกดงั น้ีอีกล่ะ”

ก็เพราะคุณไม่เขา้ ใจ สนม ตอบ “ฉนั เองกเ็ คยไม่ยอมรับเหมือนกนั แต่ตอนน้ีฉนั
คิดวา่ คงอีกนานกวา่ ท่ีพวกเขาจะนาํ ขา้ วสารมาใส่ในโกดงั น้ีอีกคร้ัง” เพราะที่ผา่ นมา และ
ผา่ นไป แลว้ มนั เป็ นอดีตไปแลว้ จริงๆถึงเวลาท่ีเราจะตอ้ งออกไปหากองขา้ วตน้ ในโกดงั
ใหม่ไดแ้ ลว้

สนิท แยง้ วา่ ถา้ เกิดไม่มีกองขา้ วสารและขา้ วตน้ ในโกดงั อ่ืน หรืออาจจะมีแต่ถา้
เราหาไม่เจอแลว้ จะทาํ อย่างไร ฉันก็ไม่รู้เหมือนกนั สนม ตอบ “ถึงอยา่ งไรฉนั คิดวา่ ถึง
เวลาที่ตอ้ งคน้ หาและออกวิง่ และเดินสํารวจไปในสถานท่ีต่างๆแลว้ สิ่งดีๆก็จะตามมา “
บางที สนิท กล่าว “อะไรๆก็เปล่ียนแปลงไปไม่มีวนั เหมือนเดิมอีก”ดูเหมือนคร้ังน้ีก็
เช่นกนั ชีวติ กเ็ ป็นแบบน้ีแหล่ะ “ตอ้ งดาํ เนินต่อไปเราเองก็เช่นกนั สนม มองดูเพื่อนที่ซูบ
ผอม เขาพยายามพูดให้ สนิท เขา้ ใจแต่ สนิท กลวั และโกรธจนไม่ยอมฟังคาํ แนะนาํ จาก
เพ่ือน

สนมเตรียมตวั ออกวง่ิ เพอื่ ไปจากท่ีเดิม เขารู้สึกวา่ มีชีวติ ชีวามากข้ึน ในท่ีสุดเขาก็
ชนะใจตนเองได้ เขาหวั เราะกบั โชคชะตา ที่สามารถปล่อยวางและดาํ เนินชีวติ ตอ่ ไป เขา

16

ประกาศว่า ถึงเวลาแลว้ ท่ีเราตอ้ งไปหา ขา้ วตน้ เอาขา้ งหน้า แต่ สนิท หัวเราะไม่ออก
สนม หยบิ กอ้ นหินเล็กๆมากอ้ นหน่ึงแลว้ เขียนขอ้ ความบนผนงั โกดงั วา่

“ ถ้าคุณไม่ยอมเปลย่ี นแปลง คุณอาจสูญพนั ธ์ุได้ “
จากน้ันเขาก็เขา้ ไปในโกดงั ลูกเดิมเขาคิดว่า เขาตกมาอยู่ภาวะไม่มีขา้ วตน้ ได้
อยา่ งไร?
เขาเชื่อมมาตลอดว่า อาจจะไม่มีข้าวต้นในโกดังหลังใหม่น้ีก็ได้ไม่มี
หลกั ประกนั เขากาํ ลงั อยู่ในความกลวั ๆวา่ จะไม่มีอาหารเขาจะตอ้ งตาย สนม ยิม้ เขารู้วา่
สนิท เพอื่ นของเขา กาํ ลงั สงสัยวา่ “ใครมาขโมยขา้ วตน้ ไปจากเขา”และทาํ ไมฉนั จึงไม่ลุก
ข้ึนแลว้ ออกไปตามขา้ วตน้ ใหเ้ ร็วกวา่ น้ี ความเคยชิน ความสบาย ทาํ ใหเ้ สียเวลาไปมาก
ความรู้สึกเดิมๆที่คุ้นเคย ทาํ ให้ไม่อยากจากมาท้ังๆท่ีรู้ว่าข้าวต้นที่มีอยู่น้ันกาํ ลังลด
ปริมาณลงทุกวนั แต่เขาก็ไม่สงสัย เขามน่ั ใจวา่ จะมีคนนาํ ขา้ วตน้ มาใส่ในโกดงั เช่นท่ีเคย
ผา่ นมา เขาใชอ้ ิฐเขียนที่ผนงั อีกคร้ังวา่
“คุณจะทาอะไร ถ้าคุณไม่กลวั ”
เขารู้ดีว่าบางคร้ังความกลัวก็ดีเหมือนกนั เพราะเม่ือเกิดความกลวั และไม่ทาํ
อะไร สิ่งตา่ งๆจะเลวร้ายลง ดงั น้นั ความกลวั จะผลกั ดนั ใหค้ ุณลงมือทาํ เขามองเขา้ ไปใน
โกดงั หลงั ใหม่ท่ีอยใู่ กลก้ บั หลงั แรก แลว้ ออกแรงว่งิ เขา้ ไปในโกดงั อยา่ งรวดเร็ว เขารู้สึก
อ่อนแรงเม่ือวิ่งไปไดส้ ักพกั เขาไม่ไดล้ ิ้มรสขา้ วตน้ นานเกินไปเป็ นเหตุให้เขาอ่อนแรง
และลาํ บากมากเพราะโกดงั น้นั ค่อนขา้ งใหญม่ ากเขาตดั สินใจวา่ ถา้ มีโอกาสอีกคร้ังเขาจะ
รีบออกคน้ หาทนั ทีท่ีรู้วา่ ขา้ วตน้ กาํ ลงั มีกล่ินและลดจาํ นวนลงอยา่ งต่อเน่ืองเขาจะไม่รีรอ
ท่ีจะเปลี่ยนแปลงและคน้ หา ขา้ วตน้ กองใหมอ่ ยา่ งรวดเร็ว
แต่ถึงอย่างไร “มาช้าไปหน่อยก็ยงั ดีกว่าท่ีจะไม่ทาํ อะไรเลย” เม่ือเขามุ่งไป
ขา้ งหน้าอย่างรวดเร็ว แต่เขากลบั หลงทาง เหมือนกบั ว่าเดินหนา้ แต่กลบั เดินออกขา้ งๆ
และบางคร้ังก็ถอยหลงั มนั เป็ นเรื่องทา้ ทาย แต่ตอ้ งยอมรับวา่ การมาคน้ หาในโกดงั หลงั
ใหมน่ ้ีไม่ใช่ส่ิงที่เลวร้ายอยา่ งท่ีคาดคิดไวแ้ ตแ่ รก เมื่อเวลาผา่ นไปเขาเริ่มสงสัยวา่ จะได้

17

พบขา้ วตน้ ท่ีคุณภาพดี รสชาติอร่อยและมีมากกวา่ ท่ีผ่านมาเขาหวั เราะในความเป็ นจริง
เขาไม่ไดก้ ินขา้ วตน้ มาหลายวนั แลว้ เขากาํ ลงั หิว และเร่ิมทอ้ แท้ หมดกาํ ลงั ใจ เขาเตือน
ตวั เองวา่ ขณะที่นี่แมจ้ ะไม่สะดวกนกั แต่เขาคิดวา่ ยงั ดีกวา่ ที่จะนงั่ นิ่งอยทู่ ่ีบา้ นพกั ที่ไม่มี
ขา้ วตน้ เหลืออยเู่ ลย ในขณะน้ีเขาเป็ นฝ่ ายรุกเขาตอ้ งวิง่ ไปคน้ หาเพ่ือที่จะไดม้ าดีกวา่ ที่จะ
นงั่ รอซ่ึงไม่มีความแน่นอน ความคิดไม่เคยปราณีใคร เขาคิดถึงเจา้ หนู สองตวั เอ็ม และ
แอล ถา้ ท้งั สองทาํ ไดก้ ต็ อ้ งทาํ ไดเ้ ช่นกนั เม่ือมีเวลาคิดเขามาตรองดูวา่ จริงๆแลว้ ขา้ วตน้ ท่ี
โกดงั เดิมน้นั มนั ไม่ไดห้ ายไปในชวั่ ขา้ มคืน แต่มนั ค่อยๆลดลงเพราะเราท้งั ส่ีกินทุกวนั ๆ
เม่ือจาํ นวนลดลงขา้ วตน้ เริ่มเก่า มีกลิ่นและรสชาติก็แย่ลงเรื่อยๆถา้ เขาสังเกตจริงๆเขาก็
จะรู้วา่ อะไรกาํ ลงั จะเกิดข้ึน แตเ่ ขาไม่ทาํ เพราะเขาคิดวา่ มนั ตอ้ งมีคนนาํ มาเติมใหท้ ุกคร้ัง
ที่จาํ นวนนอ้ ยลง ตอนน้ี สนิท เขา้ ใจถึงความเปล่ียนแปลงที่เกิดข้ึน เขาจะไม่ประหลาดใจ
เลย ถา้ เขาเฝ้ าสังเกตซ่ึงเจา้ หนูสองตวั อาจจะรู้เร่ืองน้ีก่อนเราก็เป็ นไปได้ เขาหยุดพกั แลว้
เขียนหนงั สือบนฝาผนงั วา่ ดมกล่ินขา้ วตน้ บอ่ ยๆทา่ นก็จะรู้วา่ ขา้ วตน้ น้นั เริ่มเก่าหรือยงั

“ ดมกลน่ิ ข้าวต้น บ่อยๆนะจะได้รู้ว่ามนั เก่า (เส่ือมคุณภาพ)หรือยงั ? ”
หลงั จากการเดินทางและคน้ หาขา้ วตน้ ดูเหมือนวา่ เวลาจะผา่ นไปเร็วมาก สนม
เริ่มอ่อนแรง เขารู้ตวั ว่า “ความผิดหวงั เกิดข้ึนกบั ฉนั บ่อยเกินไปแลว้ เขารู้สึกอยากยอม
แพ้ กาํ ลงั หมดแรง เขาเร่ิมรู้สึกวา่ กาํ ลงั หลงทางเพราะวา่ เขาวิ่งวนไปวนมาที่เดิมหลาย
รอบแล้ว เขาอาจจะตายเพราะความหิว เพราะเขาไม่มีขา้ วตน้ ตกถึงทอ้ งเลย เขาคิดว่า
น่าจะกลบั ไปที่เดิมอยา่ งนอ้ ยเขายงั มี สนิท เป็นเพื่อนอีกคน เขาถามตนเองอีกคร้ังวา่ “ฉนั
จะทาํ อะไรไดถ้ า้ ฉนั ไมก่ ลวั ”
เขากลวั บ่อยคร้ังมากข้ึน เขากลวั ท่ีจะตอ้ งเดินไปตามลาํ พงั ร่างกายเขาอ่อนแอ
เขากําลังล้าหลังความกลัวได้ฉุดร้ังเขาไว้ สนม สงสัยว่าเพ่ือนของเขาได้ลงมือทํา
อะไรบา้ งหรือยงั หรือวา่ เขาคงยงั อยใู่ นความฝัน “เดี๋ยวกม็ ีใครสักคนนาข้าวต้น กลบั คืน
มาให้เราอีก เราไม่ต้องดิน้ รน เรารออยู่ตรงนีแ้ หละ”แลว้ สนม ก็เคลื่อนตวั ต่อไปเขาเดิน
ชา้ ลงแต่เขากม็ ีความรู้สึกดีๆทุกคร้ังท่ีมีความเปลี่ยนไปในตาํ แหน่งใหมๆ่ เขาเขียน

18
ขอ้ ความเพ่ือเตือนตนเองและเป็ นเครื่องหมายให้เพื่อ สนิท ที่อาจตามมาจะไดไ้ ม่หลง
ทาง!

“ การเปลยี่ นทศิ ทางใหม่ ช่วยให้คุณได้พบกบั ข้าวต้นใหม่ๆ “
สนมมองไปตามทางมืดๆรู้สึกไดถ้ ึงความกลวั ของเขา มีอะไรรออยขู่ า้ งหนา้ หรือ
เปล่า หรือวา่ งเปล่า หรืออาจมีอนั ตรายซ่อนอยู่ เขาเร่ิมจินตนาการถึงสิ่งท่ีน่ากลวั ที่อาจ
เกิดข้ึน เขากาํ ลงั หลอกหลอนตวั เองใหก้ ลวั แทบตาย
แลว้ เขากห็ วั เราะข้ึนเขารู้วา่ ความกลวั จะทาํ ใหท้ ุกสิ่งเลวร้ายย่ิงข้ึน เขาเดินต่อไป
พยายามข่มความกลวั เขาคิดว่าถา้ เขาลดความกลวั ลงไดแ้ ละเดินไปตามเส้นทางใหม่ๆ
สนมประหลาดใจอย่างมากและเร่ิมสนุกมากข้ึนเม่ือเขาไม่กลวั ไม่ว่าจะเกิดอะไรข้ึน
ความรู้สึกดีๆและกาํ ลงั กลบั มา เขามองไม่เห็นขา้ วตน้ แมส้ ักนิดเดียวแต่เขาก็ไม่กลวั เขา
รู้สึกสบายและผอ่ นคลายมากข้ึนเขาหยดุ เดินแลว้ เขียนที่ผนงั วา่

“ เมื่อเราไม่กลวั เมอ่ื ใดเมอื่ น้ันเรากเ็ ป็ นอสิ ระ “
มีลมเยน็ ๆพดั มาทาํ ใหเ้ ขาสดช่ืนข้ึน สูดอากาศหายใจลึกๆเขารู้สึกสบายและผอ่ น
คลายมากข้ึนเม่ือจิตใจเขาหลุดพน้ จากความกลวั เขาสร้างฝันวา่ เขานงั่ อยบู่ นกองขา้ วตน้
ขนาดใหญ่ มีจาํ นวนมากมายเตม็ โกดงั เขามีความสุขกบั การที่ไดก้ ินขา้ วตน้ อนั โอชะ ย่ิง
ภาพชดั มากข้ึน เขาก็ยง่ิ รู้สึกวา่ มนั เป็นจริงที่เขาคน้ พบ
ขา้ วตน้ กองขนาดใหญ่ แลว้ เขากเ็ ขียนวา่ “จงจินตนาการวา่ ไดเ้ พลิดเพลินกบั ขา้ ว
ตน้ ที่มีกลิ่นหอม แมว้ ่ายงั หาไม่พบแต่ฉันจะพยายามหาให้พบ” เขาตื่นเตน้ มากเม่ือพบ
กองขา้ วเก่าท่ีมีเศษขา้ วตน้ ตกอยเู่ ป็ นเศษขา้ วตน้ เก่าหลายชนิดขา้ ว เขากินจนอ่ิม และเก็บ
ใส่กระเป๋ าส่วนหน่ึงเพ่ือไปฝากเพื่อน สนิท เขามีกาํ ลงั วงั ชาข้ึนอีกคร้ัง เขาเดินเขา้ ไปใน
กองขา้ วท่ีเห็นอยขู่ า้ งๆเขาผิดหวงั เพราะไม่มีเศษขา้ วตน้ หลงเหลืออยเู่ ลย คงมีใครมาพบ
ก่อนแลว้ กินจนหมดเหลือเพยี งเศษเล็กนอ้ ยทิง้ ไว้ เขาคิดไดท้ นั ทีวา่ ถา้ เขามาท่ีนี่เร็วกวา่
น้ีเขาคงพบขา้ วตน้ ใหมๆ่ กองโตจาํ นวนมากรอเขาอยู่

19

เขาตดั สินใจกลบั ไปดู สนิท ว่าพร้อมที่จะมาคน้ หาขา้ วตน้ ร่วมกบั เขาหรือยงั
ขณะเดินทางยอ้ นกลบั น้นั เขาก็หยดุ แลว้ เขียนบนฝาผนงั วา่ “ทงิ้ ข้าวต้นเก่าไปเร็วเท่าใด ก็
จะได้พบข้าวต้นใหม่เร็วขนึ้ เท่าน้ัน “

เขากลบั ไปพบสนิท แลว้ ส่งเศษขา้ วตน้ ที่เขาเก็บมาฝากส่งใหเ้ พ่ือนรัก แต่ สนิท
ไม่ยอมรับน้าํ ใจเพ่ือน เพราะฉันไม่ชอบเนื่องจากมนั ไม่ใช่พนั ธุ์ขา้ วท่ีเขาคุน้ เคย “ฉัน
ตอ้ งการขา้ วตน้ ของฉนั คืนมา ฉนั ไม่ยอมเปล่ียนแปลงอะไรจนกวา่ ฉนั จะไดข้ า้ วตน้ ที่ฉนั
ตอ้ งการกลบั คืนมา “

สนมส่วยหวั ดว้ ยความผดิ หวงั และค่อยๆเดินจากไป เขาเดินและวง่ิ กลบั ไปยงั จุด
ที่ไกลท่ีสุดที่เขาเคยไปในโกดงั หลงั ใหม่ เขายงั คิดถึงเพอ่ื น แมแ้ ตก่ ่อนที่เขาจะพบขา้ วตน้
ท่ีมีจาํ นวนมากมาย เขาก็รู้วา่ ความสุขไม่ไดม้ ีแค่การมีขา้ วตน้ เท่าน้นั เขามีความสุขท่ีได้
ทาํ ส่ิงที่เขาคน้ หาและความสุขท่ีไดท้ าํ น่ิงที่ชอบโดยปราศจากความกลวั เม่ือมีความรู้สึก
ที่ดีแลว้ สนม ก็ไม่รู้สึกอ่อนแอ ทอ้ แทเ้ หมือนท่ีเคยเป็ นเมื่ออยใู่ นโกดงั หลงั เก่าและไม่มี
ขา้ วตน้ แต่วนั น้ีเขาไม่มีความกลวั ความกงั วลมาเป็ นเครื่องกีดขวางเขาอีกต่อไป และ
รับรู้ว่าการเดินทางไปในทิศทางใหม่ๆ เพื่อคน้ หาสิ่งใหม่ๆน้ันเป็ นการเพ่ิมพลงั และ
ประสบการณ์ใหม่ๆใหก้ บั ตนเอง

ถึงเวลาน้ีเขารู้สึกวา่ เขาไดพ้ บสิ่งที่เขาคน้ หาแลว้ เพราะวา่ การที่จะไดพ้ บขา้ วตน้
น้ันเป็ นเพียงแค่เร่ืองของเวลาเท่าน้ัน วนั ไหน เวลาไหนเพราะเขาต้องพบมนั อย่าง
แน่นอน เขายมิ้ กบั ตวั เอง แลว้ เขียนวา่ “การท่ีเราออกไปเสาะหาในสถานท่ีแห่งใหม่แมย้ งั
ไม่พบก็ยงั ไม่ปลอดภยั กวา่ ทนรออยโู่ ดยไม่มีขา้ วตน้ ในท่ีเดิม” เพ่ือเตือนใจเพ่ือนท่ีอาจ
ตามมาแลว้ อ่านบทความน้ี

สนม คิดเหมือนเคยวา่ “สิ่งท่ีกลวั น้ันอาจไม่เลวร้ายเท่ากับความคิดนึกกังวลไป

เมือ่ ความกลวั สร้างสมไว้ในจิตใจน้ันเลวร้ายกว่าสถานการณ์ทเี่ ป็ นจริงเสียอกี ”

20

เขาเคยกงั วลมากกวา่ จะไม่มีวนั ท่ีจะพบ ขา้ วตน้ กองใหม่ ไม่ตอ้ งการที่จะเร่ิมตน้
ออกคน้ หาดว้ ยซ้าํ เขาหมดกาํ ลงั ใจและคิดวา่ เขาตอ้ งอดตายและหิวตายอยใู่ นโกดงั หลงั
เดิมน้นั อยา่ งแน่นอน

แต่เมื่อเขาเร่ิมออกคน้ หา เขาได้พบ ขา้ วตน้ ท้งั ใหม่และเก่าตามทางเดินเป็ น
ระยะๆเพียงพอท่ีจะเป็ นเสบียงให้เขาแสวงหาต่อไป ขณะที่เขามุ่งหวงั วา่ จะไดพ้ บกอง
ขา้ วตน้ จาํ นวนมากอีกคร้ัง เพียงมองไปขา้ งหนา้ เขามีกาํ ลงั ใจและคิดวา่ เขามาถูกทางแลว้
เขาต่ืนเตน้ มาก มาถึงจุดน้ีความคิดเขาไดเ้ ปลี่ยนไปแลว้ แต่เดิมเคยคิดวา่ ขา้ วตน้ จะไม่มี
วนั หมด ไม่มีใครสามารถเคล่ือนยา้ ยขา้ วตน้ ออกไปได้ การเปล่ียนแปลงจะตอ้ งไม่เกิดข้ึน
ทุกอยา่ งตอ้ งคงเดิม เขาตระหนกั แลว้ วา่ “การเปลี่ยนแปลงน้นั เป็ นเรื่องธรรมดาที่จะตอ้ ง
เกิดข้ึน ไมว่ า่ เราจะหวงั หรือคาดหวงั ไวก้ ต็ าม ความเปลี่ยนแปลงจะทาํ ให้ประหลาดใจได้
เมื่อเราไมเ่ คยคิดมาก่อน “

เขาหยดุ การวง่ิ แลว้ เขียนที่ผนงั วา่ “ความเช่ือเก่าๆจะไม่สามารถนาไปพบข้าวต้น
ใหม่”

สนม ยงั ไม่พบกองขา้ วตน้ ที่เขากาํ ลงั คน้ หา แต่ในขณะที่เขาว่งิ ไปมาอยใู่ นโกดงั
หลงั ใหญ่น้นั เขาคิดถึงสิ่งท่ีเขาไดเ้ รียนรู้ที่ผา่ นมา ตอนน้ี สนม ไดส้ ํานึกความเช่ือใหม่ๆ
ของเขาได้กระตุน้ ให้เกิดพฤติกรรมใหม่ๆ เขามีพฤติกรรมที่แตกต่างไปจากเมื่อคร้ัง
ก่อนท่ีเขานอนเฝ้ าโกดงั หลงั เดิมเมื่อ ท้งั ท่ีขา้ วตน้ หมดไปแลว้ เขารู้แลว้ วา่

“เม่ือคุณเปลยี่ นแปลงสิ่งทค่ี ุณเชื่อ คุณจะเปลย่ี นแปลงสิ่งทคี่ ุณทาด้วย”
คุณจะเช่ือวา่ “การเปล่ียนแปลงอาจทาอนั ตรายและต่อต้านการเปล่ยี นแปลงน้ัน

กไ็ ด้ หรือจะเช่ือว่าการค้นพบข้าวต้นกองใหม่จะเป็ นผลดีต่อคุณและอ้าแขนยอมรับการ
เปลยี่ นแปลงน้ันกไ็ ด้” อยทู่ ี่คุณจะเลือกเชื่ออะไร?

เขาเขียนบนฝาผนงั วา่ “เมื่อคุณคิดว่าคุณจะมีความสุขมากเมื่อคุณพบข้าวต้น

กองใหม่ๆ คุณกจ็ ะเปลย่ี นเส้นทางใหม่”

21

ถึงเวลาน้ี สนม ยอมรับวา่ ถา้ เขาเปลี่ยนแปลงเร็วกวา่ น้ี ออกจากความคิดเดิมเร็ว
กว่าน้ีเขาอาจจะพบขา้ วตน้ กองใหม่ๆเร็วกวา่ น้ีแทนที่จะมวั เสียเวลากบั การปฏิเสธเร่ือง
การเปล่ียนแปลง เขารวบรวมกาํ ลงั ใจและเดินหน้าคน้ หาต่อไปเขาพบขา้ วตน้ ท่ีจาํ นวน
ไม่มากกองอยรู่ ะหวา่ งทางที่โน่นนิดที่น่ีหน่อย เขาคิดวา่ เขามาถูกทางแลว้ ความเขม้ แข็ง
และความเช่ือมนั่ เริ่มกลบั มา เขาคิดถึงเพ่ือนที่ยงั นอนรอการกลบั มาของขา้ วตน้ อยโู่ กดงั
หลงั เดิมเขาดีใจที่ไดเ้ ขียนขอ้ ความไวบ้ นผนงั หลายๆแห่ง มนั่ ใจว่าขอ้ ความเหล่าน้นั จะ
ช่วยให้ สนิท แกะรอยตามมาถึงโกดังใหม่ได้หากว่าเขาตัดสิ นใจยอมรับความ
เปล่ียนแปลงแลว้ ออกจากโกดงั หลงั น้นั แลว้ สนมก็เขียนสิ่งที่เขาไดไ้ ตร่ตรองมาแลว้ ลง
บนฝาผนงั วา่

“ถ้ าสั งเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงเล็กๆน้ อยๆเสี ยแต่ เนิ่นๆจะช่ วยให้ คุณปรั บตัวรั บการ

เปลย่ี นแปลงคร้ังใหญ่ทจ่ี ะเกดิ ขึน้ ได้”
ณ เวลาน้ี สนมปล่อยอดีตให้ผา่ นไปแลว้ กาํ ลงั เขา้ สู่อนาคต เขาเดินคน้ หาต่อไป

ในโกดงั หลงั ใหม่ดว้ ยความรวดเร็วและเขม้ แข็ง ไม่ชา้ ไม่นานความฝันของเขาก็เกิดข้ึน
เดิมท่ีเขาคิดว่าตอ้ งคน้ หาอีกนานเพราะว่าขนาดของโกดงั น้นั ใหญ่มากและเต็มไปดว้ ย
อนั ตรายจากสัตวน์ อ้ ยใหญ่ท้งั มีพิษและไม่มีพิษ แต่โชคเป็ นของเขาการเดินทางไดจ้ บลง
ในเวลาอนั ส้ัน สนม เขาพบกองขา้ วต้นที่เขาคน้ หาแล้วที่โกดงั ขนาดใหญ่หลงั น้ี เขา
ตะลึงกบั สิ่งท่ีเห็น กองขา้ วตน้ ขนาดใหญส่ ูงกวา่ 2 เมตรอยเู่ ตม็ ไปหมดจาํ นวนมาก นี่เป็ น
กองขา้ วที่เขาเองไม่เคยพบในชีวติ และขนาดที่เห็นน้ีคิดวา่ อีกหลายปี ก็กินไม่หมด และ
ยงั มีขา้ วชนิดอ่ืนๆอีกหลายกองเขาเองก็เรียกชื่อไมถ่ ูกเหมือนกนั เพราะไม่เคยพบมาก่อน

เขาสงสยั วา่ น่ีเป็นความจริงใช่ไหมหรือภาพหลอนในความฝัน จนกระทงั่ เขาได้
พบเพอ่ื นเก่าคือ เจา้ หนูจ๋ิว 2 ตวั ช่ือเอม็ และ แอล เอม็ พยกั หนา้ ทกั ทาย ส่วน แอล น้นั โบก
อุง้ เทา้ หนา้ ทกั เขาสังเกตเห็นพุงของเจา้ หนูท้งั สองป่ องนอ้ ยๆแสดงว่าเขาไดม้ าพบและ
อยทู่ ี่น่ีมาระยะเวลานานพอสมควรทีเดียว

22

สนม รีบกล่าวทกั ทายตอบแลว้ หยิบ ขา้ วตน้ ชนิดเมล็ดยาวพนั ธุ์หอมมะลิของ
โปรดข้ึนมาชิม เขาถอดรองเทา้ ออกผูกเชือกรองเทา้ ติดกนั แล้วคลอ้ งคอเอาไวเ้ ผื่อว่า
ตอ้ งการใชอ้ ีก เขากระโจนเขา้ ไปในกองขา้ วตน้ อยา่ งดีใจและมีความสุขเขากินจนอิ่มแลว้
หยบิ ขา้ วตน้ ข้ึนมาท้งั สองมือแลว้ ชูข้ึนเปล่งเสียงตะโกนเสียงดงั วา่

“ ไชโยๆ !! ขอให้การเปลย่ี นแปลงจงเจริญ ”
ขณะท่ี สนมกาํ ลงั เพลิดเพลินกบั ขา้ วตน้ กองใหม่น้นั เขาไตร่ตรองถึงสิ่งท่ีเขาได้
เรียนรู้ไปดว้ ย เขาตระหนกั วา่ เม่ือยามท่ีเรากลวั การเปล่ียนแปลง ยามน้นั เขาไดย้ ดึ ติดกบั
ภาพลวงตา วา่ ขา้ วตน้ ยงั มีอยู่จริงเพียงแต่มนั อาจจะหายไปชวั่ คราวหรือมีใครมาขโมย
ขา้ วตน้ ของฉนั ไปเขาจะตอ้ งนาํ มนั กลบั มาคืน แต่ในความเป็นจริงน้นั ตรงน้นั ไม่มีขา้ วตน้
แลว้ ทุกสิ่งทุกอยา่ งเปล่ียนแปลงไปไม่มีใครมาขโมยขา้ วตน้ กองน้นั แต่มนั ค่อยๆหมดไป
มนั เปล่ียนแปลงตลอดเวลาเราไม่ไดส้ ังเกตความเป็นไปเท่าน้นั เอง.!
อะไรหนอที่ทาํ ให้เขาตอ้ งเปล่ียนแปลง ความกลวั ใช่ไหม! กลัวอดตาย กลวั
ความหิว ก็ใช่ ถูกตอ้ งแลว้ เขาก็หวั เราะเสียงดงั เขาตระหนกั วา่ เขาเริ่มเปลี่ยนแปลงเม่ือ
รู้จกั หวั เราะเยาะตนเองในส่ิงท่ีเคยทาํ ผิดพลาดมา วธิ ีที่จะเปล่ียนแปลงไดเ้ ร็วท่ีสุดคือการ
หวั เราะเยาะตนเองในความโง่เง่าเต่าตุ่นไม่ไดเ้ ร่ืองของตนเองท่ียึดติดกบั ความสุขสบาย
ในอดีต ถา้ คุณปล่อยวางไดค้ ุณจะไปต่อไดอ้ ยา่ งรวมเร็วเขาไดเ้ รียนรู้ส่ิงที่เป็ นประโยชน์
จากเพื่อนหนูจิ๋วท้งั สองตวั เอ็ม และ แอล เก่ียวกบั การดาํ เนินชีวิต ท้งั สองใชช้ ีวิตอย่าง
เรียบง่ายไม่วเิ คราะห์หรือทาํ อะไรใหย้ งุ่ ยากเกินเหตุ เม่ือสถานการณ์เปล่ียนแปลงไป ขา้ ว
ตน้ ถูกยา้ ยท่ี หรือหมดไปมนั กเ็ ปลี่ยนแปลงไปตามสถานการณ์ทนั ทีมนั ออกเดินทางโดย
ไม่หนั กลบั มาอาลยั อาวรณ์กบั ความสุขที่ผา่ นมามนั ท้งั สองมุ่งขา้ งหนา้ ทนั ทีโดยไมร่ ีรอ
เม่ือเขายอ้ นรําลึกถึงความผิดพลาดที่เคยทาํ มาในอดีตและนํามาใช้ในการ
วางแผนสาํ หรับอนาคต เขารู้วา่ เราสามารถเรียนรู้วธิ ีจดั การกบั การเปลี่ยนแปลงไดเ้ ช่น.

23

1. ต้องรู้ถึงความจาํ เป็ นที่จะทาํ สิ่งต่างๆให้เรียบง่าย ยืดหยุ่น พร้อมที่จะ
เปล่ียนแปลงไดต้ ลอดเวลา

2. ไม่จาํ เป็ นตอ้ งทาํ ส่ิงต่างๆให้ยุง่ ยากเกินไปหรือทาํ ให้ตวั คุณเองสับสนดว้ ย
ความเชื่อท่ีน่ากลวั

3. ควรสังเกตการเปลี่ยนแปลงเล็กๆน้อยๆท่ีเริ่ มเกิดข้ึนเพื่อว่าคุณจะได้
เตรียมพร้อมไดด้ ีเมื่อการเปล่ียนแปลงคร้ังใหญม่ าถึง

4. เขารู้แลว้ วา่ จาํ เป็ นตอ้ งปรับตวั ให้เร็วข้ึน ถา้ ไม่ปรับตวั ให้ทนั เวลา ก็อาจจะ
ไม่มีโอกาสปรับตวั ไดเ้ ลย

5. เขายอมรับวา่ อุปสรรคท่ียิง่ ใหญ่ท่ีสุดของการเปล่ียนแปลงอยทู่ ่ีตวั เอง และ
ไม่มีอะไรดีข้ึนเลยจนกระทงั่ ตวั เราเองเปล่ียนแปลงไดแ้ ลว้

บางสิ่งท่ีสําคญั ท่ีสุดก็คือ การตระหนกั วา่ มีขา้ วตน้ ใหม่ๆกองอยทู่ วั่ ไปเสมอ ไม่
วา่ เวลาน้นั คุณจะรู้หรือไม่กต็ ามคุณจะไดก้ ินขา้ วตน้ ใหม่ๆรสชาติดีๆก็ตอ่ เม่ือคุณหายกลวั
และเพลิดเพลิน มีความสุขกบั การผจญภยั ในการเสาะหาขา้ วตน้ กองใหม่ๆเพราะวา่ ความ
กลวั น้นั ส่วนมากไร้เหตุผลและเป็ นขอ้ อา้ งไม่ใหเ้ กิดการเปลี่ยนแปลงเม่ือถึงคราวคบั ขนั
คนส่วนใหญ่ไม่ชอบการเปล่ียนแปลง เม่ือเวลาต่อมาจึงรู้วา่ การเปลี่ยนแปลงน้นั คือ พร
ซ่อนรูป เมื่อพรบนั ดาลให้เขาพบกบั ขา้ วตน้ ๆกองโต และยงั ไดค้ น้ พบความสามารถที่
ซ่อนอยู่ในตวั เองอีกด้วย ระหว่างท่ี สนม ทบทวนถึงสิ่งท่ีเขาไดเ้ รียนรู้มา เขาก็คิดถึง
สนิท เพอื่ นรัก เขาสงสัยวา่ ป่ านน้ี สนิท ไดอ้ ่านคติพจน์ที่เขาไดเ้ ขียนไวบ้ นฝาผนงั ตามจุด
ต่างๆที่เขาผ่านมาเป็ นการทิ้งร่องรอยบอกทางให้เขาติดตามมาจะไดไ้ ม่หลงทาง ต้งั แต่
เริ่มออกเดินทางกระทง่ั ถึงจุดหมาย บา้ งหรือไม?่

สนม คิดว่าจะกลบั ไปที่โกดงั หลงั เดิมที่เคยอยูก่ ินมาระยะหน่ึง เพ่ือไปพบกบั
สนิท เพื่อบอกกบั เขา ท้งั น้ีไม่แน่ใจวา่ จะพบ สนิท หรือไม่ ถา้ โชคดีไดพ้ บ อาจจะช่วยช้ี
ทางที่เขาเดินและว่ิงมาถึงจุดหมายน้ี เมื่อคิดดูอีกที เขาก็ไดพ้ ยายามหลายคร้ังบอกกบั
สนิท เร่ืองการยอมรับการเปล่ียนแปลงแลว้ แต่เขาก็ไม่สนใจ

24

สนม รวบรวมประสบการณ์ ขอ้ มูลการเดินทาง การขจดั ความกลวั แลว้ นาํ มา
เขียน ขอ้ สรุปเก่ียวกบั สิ่งที่เขาเรียนรู้มาไวบ้ นฝาผนงั ดา้ นที่ใหญ่สุดของโกดงั หลงั ใหญ่
หลงั น้ี วาดเป็ นรูปเมล็ดขา้ วตน้ ขนาดใหญ่ลอ้ มเป็ นกรอบขอ้ ความท้งั หมด เขายมิ้ นอ้ ยๆ
กบั ตวั เองกบั ส่ิงท่ีเขาเรียนรู้ !!

การเปลี่ยนแปลงเกิดข้ึนเสมอ (มีคูแ่ ขง่ จอ้ งมาขโมยขา้ วตน้ ไปเร่ือยๆ)
เตรียมตวั เรื่องการเปลี่ยนแปลงไวล้ ่วงหน้า (เตรียมตวั ไวก้ ่อนท่ีขา้ วตน้ จะถูก
คูแ่ ข่งขโมยเอาไป)
ตรวจตราการเปล่ียนแปลง (ตรวจสอบคุณภาพขา้ วตน้ บ่อยๆ ว่าเสื่อมคุณภาพ
หรือยงั )
ปรับตวั เขา้ กบั ความเปล่ียนแปลงอย่างรวดเร็ว (ตดั สินใจทิ้งขา้ วตน้ กองเก่าท่ี
เสื่อมคุณภาพแลว้ ออกคน้ หากองขา้ วตน้ ใหม่ๆทนั ที)
เปลี่ยนแปลง (ขจดั ความกลวั และออกคน้ หาและคน้ หาแลว้ คุณจะพบกองขา้ ว
ตน้ ใหมๆ่ )
สนุกกบั การเปลี่ยนแปลง (สนุกกบั การผจญภยั และการคน้ หา ผลของมนั จะทาํ
ใหค้ ุณมีความสุข)
เตรียมพร้อมกบั การเปล่ียนแปลงอยา่ งรวดเร็วที่จะเกิดข้ึนตามมาอีกอยา่ งรวดเร็ว
(เพราะคู่แข่งขอ้ มูลใหม่ๆเกิดข้ึนอยา่ งรวดเร็วการเปลี่ยนแปลงในอนาคตจะเกิดข้ึนอยา่ ง
รวดเร็วและรุนแรงมากข้ึน)
สนม รู้ดีวา่ เขาไดก้ า้ วมาไกลพอสมควรต้งั แต่ที่เขาอยกู่ บั สนิท ท่ีกองขา้ วตน้ ใน
โกดงั หลงั เดิม เขาประมาทเกินไปเพลิดเพลินกบั กองขา้ วตน้ ขนาดใหญ่โดยไม่คิดจะ
คน้ หากองขา้ วตน้ ใหม่ๆไวส้ าํ รอง
วนั น้ีเขาจะไม่ยอมให้มนั เกิดข้ึนอีกอยา่ งแน่นอน ทุกวนั เขาจะตอ้ งเดินและว่ิง
ดว้ ยรองเทา้ คู่โปรดเพ่อื ตรวจสอบกองขา้ วตน้ วา่ มีใครแอบขโมยไปหรือเปล่า และคุณภา
ขา้ วตน้ เริ่มเสื่อมหรือยงั เขาทาํ ทุกอยา่ งเพอ่ื เตรียมตวั เตรียมพร้อมมีกาํ ลงั ใจรวบรวมความ

25

กลา้ ท่ีจะเปลี่ยนแปลง อยา่ งรวดเร็วและมีสติหากวา่ ความเปล่ียนแปลงที่อาจจะเกิดข้ึน
อยา่ งฉบั พลนั แทนที่จะเพลิดเพลินกบั ขา้ วตน้ กองโตที่เขาคน้ พบ.

เสียงมีคนเดินมา....คงมีแขกมาเยย่ี ม เขาภาวนาให้เป็ นเสียงเทา้ ของเพ่ือนรักที่ช่ือ
สนิท เพราะเขาสวดมนตข์ อพรใหไ้ ดพ้ บเพ่ือนรักสักคร้ัง เขามีเรื่องจะบอกมากมาย เขา
เดินออกจากขา้ งกองขา้ ว ดว้ ยความหวงั วา่ จะไดพ้ บ...เพ่อื น สนิท คนน้นั ...

เปลี่ยนแปลงไปกบั ขา้ วตน้ และสนุกกบั การเปล่ียนแปลง

วสิ ูตร จิตสุทธิภากร 5/12/2559

26

ข้อคดิ จากใครขโมยข้าวต้นของฉันไป
หลงั จากอาหารเยน็ กลุ่มเพื่อนๆก็จบั กลุ่มพดู หยอกลอ้ กนั เล่นเกี่ยวกบั การคน้ หา

ของตวั ละครใน
“ ใครขโมยข้าวต้นของฉันไป “ หลายคนบอกว่าเรื่องน้ีให้ข้อคิดและเป็ น

ประโยชนม์ าก ซ่ึงในยุคน้ีคือยุคของการเปล่ียนแปลงอยา่ งรวดเร็วและรุนแรงอีกดว้ ย คาํ
ว่า”ขา้ วตน้ ”ในนิทานน้ีคือความสําเร็จสามารถใช้แทนศพั ท์เฉพาะของผลงาน ผลการ
กระทาํ คุณภาพสินคา้ และความสาํ เร็จตามเป้ าหมายอ่ืนๆอีกดว้ ยท้งั สองคุยกนั

สมศรี (ช่ือสมมุติ) ถามเพ่ืออยา่ งอารมณ์ดีว่า คุณคือใคร ในนิทานเร่ืองน้ี เอ็ม-
แอล หนูสองตวั หรือเป็ น สนิท กบั สนม มนุษยร์ ่างจ๋ิว 2 คนน้นั สมชาย ตอบวา่ ฉนั ก็คิด
เร่ืองน้ีต้งั แต่ตอนบ่ายเหมือนกนั ยงั จาํ ไดเ้ ม่ือหลายปี ท่ีผา่ นมาก่อนท่ีจะมาทาํ ธุรกิจเครื่อง
กีฬา ตอนน้นั ผมประสบปัญหาอยา่ งมากเกี่ยวกบั การเปลี่ยนแปลง

เพราะฉนั ไม่ไดต้ รวจตราสภาพการณ์และเฝ้ ามองการเปล่ียนแปลงของธุรกิจเลย
และไม่ยอมรับไม่อยากเห็นความเปล่ียนแปลงอีกดว้ ย คุณทาํ ให้ผมคิดถึงเพ่ือนคนหน่ึง
สมศกั ด์ิ (ช่ือสมมุติ) แผนกของเขากาํ ลงั จะถูกยบุ เขาไมอ่ ยากใหเ้ ป็นอยา่ งน้นั ผจู้ ดั การได้
ยา้ ยเขาไปหลายตาํ แหน่งเพื่อให้เขามีโอกาสที่จะตอ้ งปรับตวั เพ่ือจะไดท้ าํ งานร่วมกนั
ต่อไป แต่เขาคิดว่าเขาไม่จาํ เป็ นท่ีจะตอ้ งเปล่ียนแปลงมีเขาคนเดียวท่ีประหลาดใจเมื่อ
แผนกถูกยุบ ตอนน้ีเขารู้สึกลาํ บากมากที่ตอ้ งปรับตวั ใหเ้ ขา้ กบั การเปล่ียนแปลงท่ีเขาคิด
วา่ ไม่ควรท่ีจะเกิดข้ึน

สมศรี กล่าว “ฉันก็เหมือนกนั ไม่คิดวา่ ความเปลี่ยนแปลงจะเกิดข้ึนกบั ฉนั ดว้ ย
แตม่ ีคนขโมยขา้ วตน้ ของฉนั มากกวา่ หน่ึงคร้ังเชียวนะ

เพ่ือนๆหลายคนหัวเราะ ยกเวน้ สมบัติ(นามสมมุติ) น่ันแหละอาจจะเป็ น
ประเดน็ สาํ คญั และการเปล่ียนแปลงเกิดข้ึนกบั ทุกคน เขาเสริมวา่ ครอบครัวของฉนั น่าจะ
ไดย้ ินเร่ือง ขา้ วตน้ ก่อนหน้าน้ี โชคไม่ดี เราไม่ตอ้ งการเห็นความเปลี่ยนแปลงที่เกิด
ข้ึนกบั ธุรกิจของเรา แตถ่ ึงเวลาน้ีอะไรๆก็สายเกินไปแลว้ เราจาํ เป็นปิ ดสาขาหลายแหล่ง

27

คุณคิดวา่ จะเกิดอะไรข้ึนในองคก์ รของคุณ เมื่อผบู้ ริหารระดบั สูงประกาศวา่ จะมี
การเปล่ียนแปลง คนส่วนใหญม่ กั จะบอกวา่ การเปล่ียนแปลงเป็ นความคิดที่ดีหรือเลวกนั
ล่ะ ก็เลวนะซิ เพราะว่าเราทุกคนต้องการให้ทุกอย่างคงอยู่ตามเดิมและคิดว่าการ
เปลี่ยนแปลงเป็ นส่ิงเลวร้ายสําหรับเขา เมื่อมีใครสักคนบอกวา่ เป็ นส่ิงเลวร้ายคนอื่นๆก็
จะวา่ เลวตามไปดว้ ยท้งั ๆท่ีพวกเขาอาจจะไมร่ ู้สึกเช่นน้นั จริงๆหรอก แต่เขาทาํ ตวั ให้แลดู
ดีมีสมองใสมนั เป็ นแรงกดดันประเภทหน่ึงจากกลุ่มเพ่ือนร่วมงานท่ีต่อต้านความ
เปล่ียนแปลงขององคก์ รน้นั ๆ

ในครอบครัวต่างๆก็เช่นกนั เรื่องแบบเดียวกนั น้ีเกิดข้ึนระหว่างพ่อ แม่กบั ลูกๆ
แลว้ คุณล่ะ “เห็นว่าอะไรบา้ งท่ีเปลี่ยนแปลง หลงั จากท่ีไดร้ ับฟังเรื่อง ใครขโมยขา้ วตน้
ของฉนั ไป”

สมบัติ ตอบเรียบๆว่า “ ทุกคนพากันเปล่ียนแปลงเพราะไม่มีใครต้องการ
สามารถอย่อู ย่างเดิมๆได้ เขาไม่อยากเป็ นเหมือนกบั สนิท ในเรื่องนี้ “

สมศรี กล่าวในตอนท้ายว่า เมื่อเราเห็นว่านิทานเร่ืองน้ีมีประโยชน์ เราน่าจะ
นาํ ไปเล่าใหเ้ พือ่ นร่วมธุรกิจของเราและเพื่อนๆของเราแมก้ ระทง่ั คนในครอบครัวของเรา
และคนใกลช้ ิดท่ีเราทาํ ธุรกิจดว้ ยเพราะว่าองคก์ รเหล่าน้นั และเพ่ือนเราทุกคนน้นั ต่างก็
ตอ้ งจดั การกบั การเปลี่ยนแปลงเหมือนกนั เพราะเราอาจจะเป็ น ขา้ วตน้ กองใหม่ของเขา
ก็ได้ เราจะเป็นหุน้ ส่วนหรือผรู้ ่วมธุรกิจท่ีดีกวา่ เดิมมีการเปลี่ยนแปลงท่ีดีข้ึนและประสบ
ความสาํ เร็จร่วมกนั มนั ทาํ ใหเ้ กิดธุรกิจใหม่ๆตามมาอยา่ งมากมาย

เธอ ยกมือข้ึนมองนาฬิกาแลว้ กล่าววา่ “ถึงเวลาแลว้ นะ ท่ีฉนั ตอ้ งออกจากโกดงั
หลงั เดิมแลว้ ซิ และใส่รองเทา้ ออกวง่ิ สาํ รวจหาโกดงั ใหม่ๆเสียที”

28

เพ่ือนๆหัวเราะเร่ิมกล่าวคาํ อาํ ลา หลายคนยงั มีคาํ ถามในใจอีกแต่ก็จาํ ตอ้ งแยก
ยา้ ยทุกคนกล่าวขอบคุณ สมบตั ิ อีกคร้ัง ที่เล่านิทานเร่ืองน้ีทาํ ให้เขาไดค้ ิดและพร้อมที่จะ
เปล่ียนแปลง

เขาตอบว่า ผมดีใจมากที่เพ่ือนๆทุกคนเห็นว่าเรื่องที่เล่ามีประโยชน์หวงั ว่า
เพ่อื นๆทุกคนจะนาํ ไปเล่าใหค้ นอื่นๆฟังต่อไปในไมช่ า้

จากนิทานเร่ือง “ใครขโมยขา้ วตน้ ของฉนั ไป”ไดช้ ้ีให้เห็นว่าการเปลี่ยนแปลง
น้นั เกิดข้ึนทุกเวลาเรามาวิเคราะห์เร่ืองท่ีเกิดข้ึนตลอดเวลาในธุรกิจโรงสีขา้ ว (การแปร
สภาพขา้ ว)

คาํ ศพั ท์เฉพาะของคาํ ว่า “ข้าวตน้ ” น้ันไม่ได้หมายถึง ขา้ วสารที่สีได้ข้าวเต็ม
เมล็ด แต่ยงั หมายถึง ผลิตภัณฑ์ข้าวทุกขนาดท่ีผลิตออกมา และส่วนประกอบของ
ขา้ วสารทุกรายการ เช่น รํา ปลายขา้ ว แกลบ รําหยาบ ขา้ วกอ้ ง ละอองขา้ ว “ขโมย” ศพั ท์
เฉพาะ คือ ความหมาย ความเปล่ียนแปลง ความเส่ือมสภาพของผลิตภณั ฑ์ ค่าใช้จ่าย
สิ้นเปลืองท่ีมากกว่าปกติ การเสียเวลา เสียโอกาสเหล่าน้ีถือความเสียหายที่เรียกว่าถูก
ขโมย ในความเป็นจริงของธุรกิจโรงสีขา้ วน้นั ไมใ่ ช่มีแต่การแปรสภาพขา้ วเท่าน้นั โรงสี
ขา้ วมีธุรกรรมท่ีสาํ คญั มากอยู่ หลายแผนกท่ีทาํ งานสอดรับและต่อเน่ืองกนั อยา่ งมีระบบ
และทุกระบบมี การเสียหาย การร่ัวไหล (ขโมย) เกิดข้ึนตลอดเวลา

เร่ิมท่ี การซ้ือขา้ วเปลือก ตอ้ งเริ่มต้งั แต่ ศึกษาการเพาะปลูกขา้ ววา่ ปี น้ี ดินดี น้าํ ดี
ไม่มีปัญหาเร่ืองกระทบแลว้ แมลงการเก็บเก่ียวไดผ้ ลดีแค่ไหน ควรเร่ิมเปิ ดรับซ้ือเวลา
ไหนจึงจะเหมาะสม ราคาแนวโนม้ เป็ นอยา่ งไร สูงเกินไปหรือวา่ ราคาต่าํ ควรจะซ้ือแนว
ไหน คือซ้ือบุกหรือซ้ือตามตลาด หรือยงั ไม่ตดั สินใจ แลว้ ผลผลิตออกมามากหรือเปล่า
ถา้ น้อยจะใช้กลยุทธ์ิแบบไหน ถา้ ขา้ วเปลือกมีมากจะใช้แผนไหน โกดงั ไซโล มีแลว้
หรือยงั ความจุเท่าไหร่ พอเก็บหรือว่าไม่พอ ที่สําคญั มองตลาดต่างประเทศหรือเปล่า
สุดทา้ ยคลาํ กระเป๋ าวา่ มีหนา้ ตกั อย่เู ท่าไหร่ พอบุกไดจ้ าํ นวนแค่ไหน เราพูดเฉพาะเรื่อง
การซ้ือท้งั ที่จริงๆยงั ไม่ไดซ้ ้ือเพยี งแต่แสดงใหเ้ ห็นถึงรายละเอียดท่ีจะตอ้ งนาํ มา

29

ประกอบการตดั สินใจ เพราะการขายขา้ วสารแต่ละตลาดน้นั ท้งั คุณภาพและพนั ธ์ขา้ วก็
ไม่เหมือนกนั เปอร์เซ็นตข์ องขา้ วแต่ละชนิดก็ตา่ งกนั

ในอดีตท่ีผา่ นมายคุ ตน้ รัชกาลท่ี ๙ โรงสีขา้ วน้นั จะถูกสร้างข้ึนตามภูมิศาสตร์ท่ีมี
การเพาะปลูกข้าวมากๆเช่นข้าวคุณภาพดีหลายสายพนั ธุ์บริเวณจงั หวดั ภาคเหนือ

ตอนล่าง ขา้ วเหนียว ขา้ วหอมมะลิบางส่วนท่ีภาคเหนือ และขา้ วหอมมะลิคุณภาพดีท่ี

ภาคอีสาน โดยยึดการขนส่งทางแม่น้าํ ลาํ คลองเป็ นหลกั แต่ในปัจจุบนั การคมนาคมทาง
ถนนสะดวกมาก การสร้างโรงสีจึงตอ้ งสร้างโดยคาํ นึงถึงการคมนาคมเป็ นหลกั ใหญ่

เพราะขา้ วเปลือกสามารถขนส่งไปไดท้ ุกแห่งเพียงชวั่ ขา้ มคืน หากวา่ เราไดม้ ีโอกาสนง่ั
เรือท่องเที่ยวทางน้าํ เราจะเห็นโรงสีขา้ วขนาดใหญ่ (ในอดีต) และขนาดกลางต้งั อยู่ริม
แม่น้าํ สายหลกั จะเห็นภาพในอดีตท่ีมีคนงานโรงสีแต่ละโรงสีตอ้ งหาบขา้ วเปลือกข้ึน
จากทอ้ งเรือเดินข้ึนตล่ิงบนไมก้ ระดานท่ีพาดต่อๆกนั เมื่อเดินก็มีการอ่อนยวบและดีดข้ึน
ตามจงั หวะการเดินของคนหาบขา้ วต่อแถวกนั มีสะพานไมส้ องสายคือข้ึนและลงมีเร่ือง
เล่าเก่ียวกบั คนหาบขา้ ว หนุ่มสาว พ่อ แม่ ลูกสาว ลูกสะใภ้ ลูกเขย เกิดข้ึนมากมาย “ใน
หนงั สือเรื่องอยกู่ บั ก๋งก็เคยเขียนถึง” ลงมาใกลป้ ากน้าํ ทางออกทะเล จะเห็นภาพน้ีอย่าง
มากและเห็นการทาํ งานของคนหาบขา้ ว ที่เป็นจกั รสาํ คญั ในอดีต การหาบขา้ วข้ึนจากเรือ
ขา้ วเปลือกข้ึนโรงสีเพื่อนําไปทาํ การแปรรูป อีกสายหน่ึงกําลังหาบข้าวสารท่ีบรรจุ
กระสอบเรียบร้อยลงเรืออีกลาํ เพ่ือส่งเขา้ บางกอก (กรุงเทพฯ) โกดงั ขา้ วสารจงั หวดั ใกล้

ทะเลรอบๆกรุงเทพฯก็มีการส่ังซ้ือข้าวสารต่างภาคกลางและภาคอีสาน เพ่ือนําไป
ปรับปรุงคุณภาพให้ได้เปอร์เซ็นต์ข้าวสารและบรรจุลงถุงตามคาํ สั่งของผูซ้ ้ือจาก
ต่างประเทศ

“เราเรียกวา่ โกดงั ผูส้ ่งออก”การใช้แรงงานในทอ้ งถิ่น การสีขา้ วท่ีมีควนั โขมง
ปลายปล่องโรงสีเราเรียกว่า “โรงสีไฟ”เพราะใช้แกลบไปเป็ นเช้ือเพลิงต้มน้ําให้
กลายเป็ นไอน้าํ แล้วใช้แรงดนั ของไอน้าํ ขบั เคลื่อนเคร่ืองตน้ กาํ ลงั เรียกว่าเคร่ืองสติม
(เครื่องจกั รไอน้าํ ) โรงสีขา้ วในอดีตจึงตอ้ งใชพ้ ้ืนท่ีกวา้ งมากเรียกวา่ ใชท้ ี่ดินหลายสิบไร่

30

ริมแม่น้าํ เพราะตอ้ งพ่งึ การลาํ เลียงขา้ วสารเขา้ กรุงเทพฯทางน้าํ ปัจจุบนั โรงสีหลายตระกูล
เป็นเศรษฐีมากจากที่ดินริมแมน่ ้าํ เจา้ พระยาท่ีแพงกวา่ ทองคาํ ขา้ วสารไทยโดยเฉพาะขา้ ว
หอมมะลิน้นั เป็ นแชมป์ ในดา้ นคุณภาพการบริโภคและรสชาติมานานกวา่ 30 ปี ก็มาจาก
ผลงานของเกษตรกรชาวนาที่เพาะปลูกในแถบตะวนั ออกเฉียงเหนือท่ีมีดินดี เพาะปลูก

ไดเ้ พยี งปี ละคร้ัง เวลาผา่ นไปกิจการโรงสีขา้ วก็เจริญรุ่งเรืองตามลาํ ดบั จากเครื่องจกั รไอ
น้าํ ก็มาถึงเครื่องยนต์ใชน้ ้าํ มนั กา้ วหนา้ มาถึงใชไ้ ฟฟ้ า เมื่อโรงสีขา้ วนิยมใชไ้ ฟฟ้ าสีขา้ ว
มากข้ึน แกลบก็เหลือ สมยั น้นั แกลบตอ้ งทิ้ง มีการจา้ งเพ่ือขนแกลบออกจากโรงสี คิดดู
วา่ แกลบหน่ึงตนั ขา้ วเปลือกจะมีแกลบถึง 230 กิโลกรรม ปัญหาเรื่องแกลบจึงเป็ นเร่ือง

ใหญ่ในยคุ ตอ่ มา จากแกลบฟรี ก็ขยบั มาเป็ นตนั ละ 300 บาท ข้ึนมาเรื่อยๆแลว้ แต่สภาวะ
ของความตอ้ งการ เม่ือมีโรงงานผลิตกระแสไฟฟ้ าใชช้ ีวะมวล ซ่ึงรวมท้งั แกลบจึมีราคา
เพิม่ ข้ึนมาถึงตนั ละ 1,000.-บาท ปัจจุบนั อาจมากกวา่ เม่ือมาถึงยุคมีรถเก่ียวมาช่วยชาวนา
เก่ียวขา้ วขอ้ จาํ กดั ของรถเกี่ยวคือ ตอ้ งเกบ็ เก่ียวในขณะที่ขา้ วเปลือกกาํ ลงั พลบั พลึง (กาํ ลงั

สุกแต่ยงั ไม่แหง้ ) เพอ่ื ป้ องกนั ขา้ วเปลือกหลุดร่วงจากวงในขณะที่ใชเ้ คร่ืองเกี่ยว ปัญหาท่ี

เกิดตามมาคือขา้ วเปลือกมีความช้ืนสูง เม่ือเก็บเกี่ยวแลว้ เกษตรกรชาวนาจะนาํ มาขายให้
โรงสีขา้ วในวนั น้นั ๆเพราะในยคุ ปัจจุบนั ไม่มีการตากหรือผ่งึ ขา้ วเปลือกให้แห้งเหมือน
ในอดีต เพราะการเก็บเก่ียวดว้ ยรถทาํ ให้ขา้ วที่มาถึงโรงสีน้นั มีความช้ือสูงหากไม่เขา้
เคร่ืองอบในวนั น้นั ๆขา้ วเปลือกจะเส่ือมคุณภาพได้ เพราะน้าํ ที่อยใู่ นขา้ วเปลือกจะเกิด
ความร้อนและขา้ วเปลือกจะเส่ือมสภาพเมด็ ขา้ วสารจะเป็นสีเหลืองในเวลาอนั ส้ัน

คราวน้ีกเ็ ดือดร้อนถึงโรงสีขา้ วขนาดกลางและใหญ่ตอ้ งลงทุนสร้างเครื่องอบลด
ความช้ืนกนั ทุกโรงสีเพราะหากวา่ ไม่มีเครื่องอบลดความช้ืนขนาดใหญ่แลว้ ก็ไม่สามารถ
ซ้ือขา้ วเปลือกไดเ้ พราะหากขา้ วเปลือกมีมากแลว้ อบไม่ทนั ขา้ วก็จะเส่ือมคุณภาพ แกลบ
คือเช้ือเพลิงที่นาํ มาใชอ้ บขา้ วเปลือกจึงถูกใชไ้ ปส่วนหน่ึง เม่ือแกลบนอ้ ยลงราคาก็ขยบั
สูงข้ึนเพราะขาดแคลน เมื่อโรงสีขา้ วกา้ วเขา้ สู่ยุคพฒั นาด้วยการติดต้งั เครื่องสีข้าวที่
ทนั สมยั ขบั ดว้ ยมอเตอร์ไฟฟ้ า เครื่องสีขา้ วรุ่นใหม่ๆและมีช่ือเสียงจากต่างประเทศเร่ิมเขา้

31

มาติดต้งั อย่างหนาตา อุตสาหกรรมผลิตเคร่ืองสีขา้ วก็มีการพฒั นาตามอย่างต่อเนื่อง
เครื่องจกั รรุ่นใหม่ๆใชม้ อเตอร์ไฟฟ้ า มีกาํ ลงั ผลิตสูง รวดเร็วและลดภาระเรื่องแรงงาน
เป็นยคุ ทองของโรงสีขา้ วและเกษตรกรชาวนา การส่งออกขา้ วสารของไทยเป็ นท่ีหน่ึงใน
โลกท้งั ปริมาณการส่งออกและในดา้ นคุณภาพ

เขียนถึงประวตั ิของการเปล่ียนแปลงในยคุ ท่ีผา่ นมาน้นั ท่ีผา่ นมาใชเ้ วลายาวนาน
ในการเปลี่ยนแปลงแต่ละยุค แต่ละสมยั มาถึงยุคปัจจุบนั การเปล่ียนแปลงน้ันรวดเร็ว
มาก เพราะการสื่อสาร ไดเ้ ปลี่ยนรูปแบบอยา่ งเรียกวา่ พลิกหนา้ มือกนั ทีเดียว ในขณะท่ี
การส่งออกแจง้ ราคารับซ้ือ ทุกคนก็ไดท้ ราบในทนั ที การข้ึนลงของขา้ วสาร ขา้ วเปลือก
น้นั ทาํ ให้การคา้ ขายในตลาดขา้ วเปลือกและขา้ วสารรู้ทนั กนั หมด ขา้ วเปลือกในแหล่ง
เดียวกนั เมื่อสีขา้ วออกมาแลว้ ต่างกนั เพราะเทคโนโลยีในการสีน้นั ต่างกนั โรงสีใดที่มี
ความรู้ความสามารถและมีเครื่องจกั รที่ดี การบริหารที่ดี และการใช้แรงงานที่มีความ
รับผิดชอบก็สามารถลดตน้ ทุนในการแปรสภาพไดด้ ีกว่า โรงสีไหนที่ไม่ยอมปรับปรุง
เปลี่ยนแปลงก็ตอ้ งถอยออกไปไม่สามารถแข่งขนั ได้ การเปล่ียนแปลงน้นั เริ่มตน้ ท่ีการ
สงั เกตภาวะตลาดที่เร่ิมเปลี่ยนไป และเปล่ียนอยา่ งรวดเร็ว ทาํ ไมเราขายขา้ วตม้ ไม่ไดใ้ น
ขณะที่ขา้ งบา้ นเขาขายไดส้ ม่าํ เสมอ เมื่อขา้ งบา้ นเปลี่ยนเครื่องจกั ร เรายงั เฉยเพราะคิดวา่
ไม่น่าลงทุน เมื่อขา้ งบา้ นบอกว่าตอ้ งศึกษาเร่ืองการส่งออกเราก็บอกว่าเพอ้ ฝัน เมื่อเขา
ส่งออกเราก็บอกว่าตอ้ งขาดทุนแน่ๆ เมื่อเขาขยายการส่งออกขยายโรงสี เราก็บอกว่า
ลงทุนไม่คุม้ พออีกไม่กี่วนั เราตอ้ งหยุดสีเพราะตามเขาไม่ทนั แลว้ ในยคุ ท่ีมีการแข่งขนั
อยา่ งเขม้ ขน้ น้ีผทู้ ี่ยอมรับการเปล่ียนแปลงและปรับตวั ให้ทนั ต่อคล่ืนของธุรกิจเท่าน้นั จึง
จะอยรู่ อดได้

นิทานเร่ืองใครขโมยขา้ วตน้ ของฉนั ไป น้ีไดย้ กเป็ นตวั อย่างของความคิดของ
หนู 2 ตวั และมนุษยจ์ ๋ิว 2 คนที่มีความคิดต่างกนั มองการเปล่ียนแปลงในความคิดท่ี
ตา่ งกนั หนู 2 ตวั น้นั ดว้ ยความรวดเร็ววง่ิ ออกไปหาแหล่งใหม่ๆอาชีพใหม่ๆและกลา้ ที่จะ
เส่ียงไปในท่ีๆไม่คุน้ เคยโดยมีความหวงั วา่ มนั ตอ้ งประสบความสาํ เร็จแมว้ า่ มนั ยงั ไมร่ ู้วา่

32

อะไรจะเกิดข้ึนแตม่ นุษย์ 2 คน ความคิดไมเ่ หมือนกนั คนหน่ึงคิดวา่ มนั เป็ นปรากฏการณ์
เท่าน้นั เด๋ียวมนั ก็จะดีข้ึนและเหมือนเดิมโดยไม่ไดเ้ รียนรู้วา่ การเปลี่ยนแปลงน้นั เกิดข้ึน
ตลอดเวลาแต่ตนเองประมาทไม่ไดส้ ังเกตวา่ ขา้ วตน้ นน่ั เก่าลง และมีปริมาณลดลงอยา่ ง
ต่อเน่ือง ส่วนอีกคนน้นั ยอมรับวา่ มีสิ่งหน่ึงท่ีเปล่ียนไปและเปลี่ยนตลอดเวลาเขาจึงออก
คน้ หาแหล่งใหม่ๆเพื่อสํารองไวใ้ นอนาคต เขาชวนเพ่ือนแต่เพื่อนบอกวา่ ไม่เพราะว่า
เดี๋ยวมนั ก็กลบั มาเป็ นเช่นเดิม เพราะที่ผ่านมาในอดีตก็ไปอย่างน้ีเดี๋ยวก็มีเดี๋ยวก็หมดไป
ไม่ตอ้ งกงั วล ตวั เขาไม่ยอมที่จะออกจากจุดที่มนั่ เพราะเขาคิดว่าจุดท่ีเขาอยู่เป็ นจุดท่ี
ปลอดภยั ได้มน่ั คงเหมือนที่ผ่านมาในวนั น้ีธุรกิจการสีข้าวจะตอ้ งก้าวไปขา้ งหน้าไป
ขา้ งหนา้ อยา่ งรวดเร็ว ตอ้ งกลา้ และไม่กลา้ ที่จะเปลี่ยนแปลงและกลา้ ท่ีลองยื่นมือออกไป
แลว้ หาพนั ธมิตรในธุรกิจ มีคาํ พดู ท่ีใหก้ าํ ลงั ใจจากหลายท่านบอกวา่

“ หากว่าคุณไม่กล้าทจี่ ะเปลย่ี น วนั หนึ่งจะมคี นมาเปลยี่ นจุด “
ลองมองรอบตวั ซิครับ การเปล่ียนแปลงในธุรกิจการสีขา้ วน้นั เกิดข้ึนตลอดเวลา
การซ้ือขา้ วเปลือก การชงั่ การเก็บตวั อยา่ ง การเก็บรักษาขา้ วเปลือกระบบการสีขา้ วใน
ร้านสี ระบบอตั โนมตั ิ การจา้ งแรงงาน การเก็บรักษาขา้ วสาร การขายการบรรจุ การใน
ตลาดตา่ งประเทศ ในตลาดผบู้ ริโภคภายใน การขนส่ง ระบบ โลจิสติกส์ ระบบการชาํ ระ
เงิน รวมท้งั ระบบมาตรฐานสากลหลายหน่วยงานไดม้ ีบทบาทในการทาํ ธุรกิจของคุณ
ท้ังสิ้น ขอเป็ นกาํ ลังใจที่จะก้าวต่อไปและประสบความสําเร็จในการเปล่ียนแปลง
ปรับปรุงธุรกิจของทา่ นใหป้ ระสบความสาํ เร็จ
“ใครขโมยขา้ วตน้ ของฉนั ไป” ในธุรกิจโรงสีขา้ วน้นั มีหลายจุดที่ตอ้ งหมน่ั ตรวจ
ตราในทุกข้นั ตอนของการผลิตวา่ จะมี (ความเสียหาย) ใครมาขโมยขา้ วตน้ ของฉนั ไป ใน
ธุรกิจโรงสีขา้ วน้นั เป็ นธุรกิจท่ีมีลกั ษณะเฉพาะ เน่ืองจากเป็ นการแปรสภาพขา้ วต้งั แต่
ตน้ น้าํ กลางน้าํ ถึงปลายน้าํ การบริหารจึงตอ้ งมีความรวดเร็ว ทนั ต่อเหตุการณ์และรอบรู้
ทุกเรื่องอาทิ.-

33

การก่อสร้าง ออกแบบร้านสี อาคารคลุม อาคารโกดงั เก็บขา้ วเปลือก อาคารเก็บ
ขา้ วสาร แมแ้ ต่ยุง้ แกลบสํานักงาน อาคารคลุมเครื่องอบลดความช้ืน ลาน ปูนซีเมนต์
ระบบการจราจรภายในโรงสี ระบบการขนส่งขาเขา้ (ขา้ วเปลือก) ขาออก (ขา้ วสาร และ
ผลิตภณั ฑ์จากการสีขา้ วทุกรายการ)เร่ืองการเงิน การลงทุน ดอกเบ้ีย ตน้ ทุนขา้ วเปลือก
การจดั เกบ็ สตอ็ กขา้ วเปลือก เพราะเงินท่ีหมุนเวยี นในธุรกิจโรงสีน้นั เป็ นอุตสาหกรรมที่
ใกลช้ ิดกบั เกษตรกรอย่างมากเพราะโรงสีขา้ วน้ันส่วนใหญ่ซ้ือขา้ วเปลือกโดยรงจาก
เกษตรกรชาวนา และตอ้ งใชเ้ งินสด การหมุนเวียนเงินของโรงสีขา้ วจึงมีวงจรค่อนขา้ ง
กวา้ ง ตวั อยา่ งเช่น.-
หน่วยท่ี 1 เงินซ้ือข้าวเปลือก เงินค่าข้าวเปลือกท่ีเก็บในโกดังรอให้ข้าวเปลือกมี
ระยะเวลายอ่ มตวั เป็นขา้ วเก่า (6-8 เดือน)

2. เงินคา่ ขา้ วเปลือกที่กาํ ลงั แปรรูปในร้านสี
3. เงินค่าขา้ วสารที่รอการจาํ หน่าย และผลิตภณั ฑ์จากการสีขา้ ว เช่น รํา ขา้ ว
ทอ่ น ขา้ วปลาย แกลบ รําหยาบยงั มีอีกรายการที่หลายท่านลืมไปคือขา้ วหลงั เคร่ืองยงิ สี
4.เงินค่าขา้ วสารและผลิตภณั ฑ์จากการสีขา้ วที่ส่งมอบใหล้ ูกคา้ แลว้ แต่ยงั ไม่ถึง
กาํ หนดชาํ ระส่วนหน่ึงยงั เก็บเงินไม่ได้ ส่วนหน่ึงเป็ นหน้ีไม่ก่อเกิดรายไดส้ ่วนค่าใชจ้ ่าย
ในกิจการน้นั ตอ้ งชาํ ระเป็ นเงินสดทุกวนั ทุกรายการ ฉะน้นั การหมน่ั ตรวจสอบสุขภาพ
การเงิน สุขภาพธุรกิจ และการบริหารจึงเป็นเร่ืองท่ีตอ้ งใหค้ วามสนใจอยา่ งใกลช้ ิด
นิทานเรื่องใครขโมยขา้ วตน้ ฉนั ไป จึงเป็ นนิทานเร่ืองส้ันๆเร่ืองหน่ึงที่อ่านแลว้
ท่านอาจนาํ ไปเป็ นนิทานสะกิดใจใหท้ ่านไดค้ ิดถึงจุดรั่วหรือจุดท่ีน่าจะเป็ นจุดที่อาจจะ
ทาํ รายไดใ้ ห้ท่านท่ีบางคร้ังท่านก็ลืมไปหรือไม่คิดวา่ จะเกิดข้ึนในกิจการโรงสีขา้ ว มีคน
กล่าวไวว้ า่ การข้ึนราคาสินคา้ (ขา้ วสารหรือผลิตภณั ฑจ์ ากการสีขา้ วเพียงเล็กนอ้ ยน้นั ยาก
มากเพราะธุรกิจมีการแข่งขันกันสูงมาก) แต่หากว่าท่านสามารถลดค่าใช้จ่ายใน
ขบวนการทุกข้ันตอนเริ่มต้ังแต่การลงทุนในการก่อสร้าง อาคาร เคร่ืองจักรสีข้าว
เครื่องอบลดความช้ืน ระบบขนส่ง เม่ือเร่ิมซ้ือขา้ วเปลือกใหไ้ ดค้ ุณภาพที่ตอ้ งการในราคา

34
ที่เหมาะสม การอบลดความช้ืนท่ีได้คุณภาพ สต็อกขา้ งเปลือกที่มีระบบป้ องกันการ
เส่ือมสภาพขา้ วเปลือกการเก็บรายละเอียดทุกข้นั ตอนในระบบการสีขา้ ว ลดการแตกหกั
ป้ องกนั การเสียหายจากการใชเ้ คร่ืองจกั รเช่น ขา้ วกอ้ งไปแกลบ รําไปอยทู่ ่ีขา้ วปลาย ขา้ ว
ท่อนไปรวมกบั ขา้ วตน้ กระพอ้ กลบั หลงั แกลบไมส่ ะอาด มีเศษขา้ วเปลือกขา้ วกอ้ งไปอยู่
ดว้ ย ขา้ วหลงั เคร่ืองยิงสีมีขา้ วตน้ มากเกินไป ผลรวมของการสีขา้ วไม่ไดอ้ ยา่ งที่คาํ นวณ
ไว้ “มีท่านผรู้ ู้บอกไวว้ า่ หากสีขา้ วไดข้ า้ วตน้ (หาบขา้ ว) มากกวา่ ปกติ ตอ้ งระวงั ไวว้ า่ ขา้ ว
ปลายอาจไปรําผิดปกติ หรือขา้ วก้องไปแกลบ ตอ้ งตรวจสอบให้รู้ทนั ที / ประหยดั
พลงั งานอย่างจริงจงั / ขายให้ไดร้ าคาในจงั หวะที่เหมาะสม ที่เขียนมาไม่ใช่เร่ืองง่ายๆ
หากวา่ คุณสีขา้ วปี ละ 60,000 เกวยี น สามารถลดค่าใชจ้ ่ายไดเ้ กวยี นละเพียง 200 บาท ใน
หน่ึงปี ท่านสีขา้ ว 300 x 200 x 200 วนั = 12,000,000.- (นี่เป็ นตวั เลขตวั อยา่ งใหเ้ ห็น
คุณค่าของการป้ องกนั ความเสียหาย (ขโมย) เท่าน้นั )

สวสั ดีครับ
วสิ ูตร จิตสุทธิภากร 10/1/2560

35

คาถาชีวติ

การทาํ จิตใจให้เป็ นสุข คือการพกั ผอ่ นท่ีดีที่สุข หากเราทาํ จิตใจให้สงบสุข คิด
แตใ่ นแง่บวก ทาํ จิตใจให้แจ่มใสอยตู่ ลอดเวลา ถึงแมว้ า่ เราจะอยทู่ ่ีใดก็ยอ่ มมีแต่ความสุข
กายสบายใจ จึงไม่จาํ เป็นตอ้ งไปหาท่ีพกั ร้อนใหส้ ิ้นเปลืองเงินทองเปล่าๆ

เร่ืองมกั เกิดกบั คนชอบมีเรื่อง บุคคลที่มีนิสยั กา้ วร้าว คอยคิดแต่จะมองหาขอ้ เสีย
ของผูอ้ ่ืน บุคคลน้นั มกั จะแสดงออกมาทางคาํ พูดกิริยาและท่าทางในลกั ษณะที่ไม่เป็ น
มิตรต่อคนรอบขา้ ง หากแสดงออกมามากเกินไปจนผอู้ ื่นยอมรับไม่ได้ ยอ่ มมีโอกาสเกิด
ความขดั แยง้ จนนาํ ไปสู่ความเสียหายท่ีจะเกิดข้ึนตามมาอยา่ งคาดไมถ่ ึง

ทุกปัญหาท่ีเกิดข้ึนในชีวิต ล้วนมาจากการกระทําของตนเองท้ังสิ้น การ
ตดั สินใจที่จะกระทาํ ส่ิงใดน้นั ตอ้ งมีความรอบคอบและต้งั อยบู่ นเหตุผล ปัญหาท่ีตามมาก็
จะลดนอ้ ยลง ผลจากการกระทาํ น้นั จะดีจะชวั่ อยทู่ ่ีตวั เราเอง ดงั น้นั หากทาํ อะไรผดิ พลาด
ไปแลว้ ก็ควรรับผดิ ชอบดว้ ยตนเอง ไมค่ วรไปโทษหรือโยนความผดิ ใหก้ บั ผอู้ ่ืน

ไม่ทาํ เกินกาํ ลงั มนุษยท์ ุกคนลว้ นมีความสามารถและหากมีความชอบในสิ่งใด
ส่ิงหน่ึงเป็นพิเศษแลว้ ก็จะสามารถทาํ ส่ิงน้นั ไดด้ ีกวา่ ในขณะท่ีหลายๆคน มกั จะพยายาม
กระทาํ ในสิ่งท่ีเหนือกวา่ คนอ่ืน แต่ในความจริงแลว้ หากเราทาํ ทุกอยา่ งโดยไม่เกินกาํ ลงั
และขีดความสามารถจนเกินไป ความเส่ียงต่อชีวติ และทรัพยส์ ินกจ็ ะไม่เกิดข้ึน

น้อยคนมกั ท่ีจะยอมรับว่าตนเองไม่ดี มนุษยส์ ่วนใหญ่มีความเห็นแก่ตวั อยไู่ ม่
มากก็นอ้ ย การท่ีจะยอมรับว่าตนเองทาํ อะไรผิดพลาดไวใ้ นอดีตน้นั จึงไม่ค่อยมีให้พบ
เห็นบ่อยนกั หลายคนเคยเสียใจในการกระทาํ ของตนเองในอดีต และนน่ั เป็ นเหตุทาํ ให้
นาํ ไปสู่การเปลี่ยนแปลงท่ีสาํ คญั ของครอบครัวจนปัจจุบนั

36

อดีตมีไวใ้ หเ้ รียนรู้ ไม่ใช่มีไวใ้ หบ้ ่นด่าหรือเสียใจ ประสบการณ์มากมายท่ีผา่ น
มาในอดีตน้นั มีไวใ้ ห้เราได้เรียนรู้ โดยเฉพาะความผิดพลาดหรือความเสียหายที่เคย
เกิดข้ึนให้ถือวา่ เป็ นบทเรียนและขอ้ คิดเตือนใจเรา ถา้ หากเรายงั คงมามวั แต่บ่น ด่า ว่า
กล่าว คิดย้อนกลับไปโกรธแค้นหรื อยงั คงเสียใจอยู่น้ัน คงไม่ได้ช่วยให้อดีตน้ัน
เปล่ียนแปลงไดเ้ ลย

ถ้าใจสะอาด ทุกอย่างก็จะสะอาด การกระทาํ ของมนุษยล์ ว้ นมาจากพ้ืนฐาน
ทางดา้ นจิตใจ คนท่ีชอบคิดร้ายจึงมกั จะทาํ แต่ ในส่ิงชัว่ ร้ายคอยสร้างแต่ปัญหาให้กบั
ผูอ้ ่ืน และสังคม แต่ถา้ เป็ นคนท่ีมีจิตใจสะอาด และคิดแต่ทาํ ดี ทุกอยา่ งที่เขาพึงกระทาํ
ยอ่ มจะมีแต่สิ่งท่ีดีงาม การท่ีจะเป็นคนดีจึงตอ้ งเริ่มมาจากจิตใจก่อนเสมอ

ไม่มีอะไรดีไปกว่าการทาํ ดี การกระทาํ แต่ในสิ่งที่ดีงามท่ีเป็ นประโยชน์ต่อ
ตนเองและผูอ้ ่ืน ถือไดว้ า่ เป็ นสร้างความดีที่จะเป็ นภูมิคุม้ กนั ให้เกิดความมน่ั คงยง่ั ยืนท้งั
ตอ่ ชีวติ ของตนเอง ครอบครัว และองคก์ รในระยะยาว

การศึกษาเปล่ียนชีวิตคน คนท่ีไม่มีความรู้หรือไม่ยอมเรียนรู้ยอ่ มไม่สามารถที่
จะทาํ งานประเภทท่ีตอ้ งใชค้ วามสามารถข้นั สูงได้ หากไดรับการศึกษาท่ีดีก็จะเป็ นการ
ช่วยเสริมสร้างทกั ษะและความรู้ใหค้ นเราสามารถที่จะทาํ งานไดห้ ลากหลายอนั จะนาํ พา
ชีวติ ไปสู่ความสาํ เร็จไดใ้ นอนาคต

ความฟ่ ุมเฟื อยคือตน้ เหตุของปัญหา มีคนจาํ นวนไม่น้อยที่ใช้จ่ายเงินฟ่ ุมเฟื อย
เกินความจาํ เป็ นจนเกิดปัญหาและเป็ นภาระจนตอ้ งไปกูห้ น้ี ยืมสินจากสถาบนั การเงิน
หรือเงินนอกระบบมาใช้ หากหามาใช้คืนไม่ได้ ก็จะเกิดปัญหาตามมาอีกสารพดั ดงั น้นั
จึงควรใชจ้ า่ ยเงินแตใ่ นส่ิงท่ีจาํ เป็น

คาถาชีวติ 3 วกิ รม กรมดิษฐ์

37

เรื่องของบุญ เร่ืองของกรรม น้ันมอี ย่จู ริง
คาํ วา่ “ ศีลตอ้ งเสมอ “ จึงจะไดพ้ บน้นั ........เป็นเร่ืองจริง

บุญมีแต่กรรมบัง
สาํ หรับคนท่ียงั ไมถ่ ึงเวลาของเขา ตอ่ ใหเ้ ราเค่ียวเขญ็ อยา่ งไร
เขากไ็ ม่มีวนั สนใจ ในความหวงั ดีของเราเพราะเขาถูก “กรรมบงั ”

บุญไม่ถึง
ตอ่ ใหย้ น่ื ความช่วยเหลือไป อยา่ งไรก็ไม่ไดผ้ ล เอาหนงั สือดีๆไปวาง เขาก็ไม่อ่านออกเน
ใหไ้ ปเขา้ สมั มนาเขากฟ็ ังไปหลบั ไปแคลว้ คลาดกบั ทางออกของชีวติ อยรู่ ่าํ ไป

เผชิญกรรม
ทุกคนตอ้ งเจอช่วงหลุมดาํ ของชีวิต ตอ้ งเผชิญกรรม ไขว่ควา้ หาทางออกยงั ไงก็ไม่เจอ
หรือตอ่ ใหม้ ีทางออกคุณก็มองไม่เห็นเพราะ บุญ ไมถ่ ึง

บุญคุณ
ในวนั ท่ีทุกอยา่ งดูสิ้นหวงั อยดู่ ีๆทางรอดกม็ าพร้อมกนั หมด เจอหนงั สือดีๆเจอคนดีๆและ
เจอโอกาสดีๆท้งั หมดน้ีเป็นเพราะบุญถึงแลว้ นนั่ เอง

ทาอย่างไรให้ บุญถงึ
แทจ้ ริงแลว้ คาํ วา่ บุญ ตีความว่ามนั คือพลงั งานทางบวก ถา้ เราทาํ จิตใจเราให้อย่ใู น พลงั
บวก บุญท่ีวา่ กจ็ ะค่อยๆสะสมจน “บุญถึง”

38

มที รัพย์พงึ ให้ทาน !!!
มีความรู้พงึ ใหว้ ทิ ยาทาน มีแรงมีกาํ ลงั ก็ช่วยสงั คม ไม่มีแรงกข็ อเพียง “รอยยมิ้ ” ใหก้ พ็ อ

ทาไปเถอะ !!!
สั่งสม “บุญ” ไปเรื่อยๆทาํ โดยไม่หวงั ผลร่วมกิจกรรมการกุศลให้อภยั ให้ยึดติด ที่คุณ
บงั เอิญผา่ นมาไดอ้ ่านบทความน้ีนน่ั เพราะเราศีลเสมอกนั และบทความน้ี ก็มีจุดประสงค์
เดียวคืออยากใหห้ มนั่ สร้างบุญ บุญมีอยจู่ ริงและไม่ตอ้ งรอใชช้ าติหนา้ ผลก็จะออกมาให้
เห็นในชาติน้ีอยา่ มวั อ่าน ....แลว้ ปล่อยผา่ ยแชร์อลั บ้มั น้ีใหค้ นที่มี “ศีลเสมอกนั ”

ธรรมะดีๆจากไลน์ เกบ็ มาฝาก
10/1/560