สำเนา เจ้าหนูพุกจอมโลภมาก

ผแู้ ต่ง : นางสาวอินทิรา คร้ามปั6น 788779:7
ภาพอา้ งอิง: luckyflame.co.th



เชา วนั หน่งึ มหี นพู กุ นสิ ัยเจา เลห ท ี่กาํ ลังมองหาบานมนุษยเ พ่อื จะเขา ไปอยู
อาศยั เจาหนพู ุกเลอื กหาบา นท่ใี หญและนาอยู

“เลอื กบานหลังน้แี ลว
กัน หลงั ใหญด ี นาจะมี

ของกนิ เยอะแยะ”

และมันกไ็ ดเดินมาเรอ่ื ยๆ จนมาถงึ บานหลังใหญท า ยหมบู า นเจาหนู
พุกมองเห็นบา นหลงั นแ้ี ลวยนื มองอยูนานสองนาน และมันกพ็ ดู วา

มนั เดนิ เขา ไปในบานอยางมีความสุขและนกึ ถึงของกินทีม่ นั อยากจะกนิ
หลงั จากท่เี ขา ไปอยูใ นบานหลังนน้ั แลว

เจาหนพู ุกไดเ ดินไปที่หองครัวและไดเ ห็นรใู นหอ งครวั มันยิ้มดีใจแลว
เขาไปสาํ รวจในรนู ้นั ทนั ที

นา อยูใชไ ดเ ลยทีน่ ี่ มที ัง้
ของกนิ มที งั้ ทอี่ ยู

พอมนั ไดทนี่ อนเสรจ็ กเ็ รมิ่ รสู ึกหวิ จงึ ไดอ อกมาหาอาหารกิน
ในครัว มันเหลอื บไปเหน็ แตงกวาวางอยบู นโตะ จึงหยิบเอามา

กินอยางสบายใจ

เจา หนพู วกนยี้ ิ่งอยนู านวนั มันกเ็ ร่ิมกนิ ทกุ อยางท่เี จาของบา นวางไวในครัว
จนหมด เจา ของบานเริม่ สงสยั วา อาหารที่เขาไดวางไวมันหายไปไหน

เชาวันรุงขนึ้ เขาจึงนาํ ปลาทอดมาวางไวแลวแอบดอู ยขู างนอกแบบเงยี บๆ เขาจงึ ได
รูวามีเจา หนูพุกตวั อวนกลมมาอยูในบา นเขาจงึ หาทางท่ีจะกําจดั เจา หนพู กุ ตวั นี้
ออกจากบาน

“เปน แกน่เี องเจา หนพู กุ ”

เชา วันตอ ไปเขาจึงไดน ําปลาทอดชิน้ ใหญๆ ใสก รงดกั หนูแลววางไวห นา
หอ งครัว

และวนั นีก้ ็เปนเหมือนทกุ ๆวนั ทเ่ี จาหนจู ะออกมาหาอาหารกินในครวั แตทตี่ าง
ไปจากทกุ วนั คอื เจาของบานไดเ อากรงมาดักเจาหนูพุกตัวนไ้ี วแลว

มนั กเ็ ริ่มมองหาอาหารกนิ ไปทุกท่ีในหองครัว มนั ไดม องเหน็ แตงกวาและปลา
ทอดชืน้ ใหญวางอยใู กลๆ กัน

ดว ยความท่แี ตงกวาไมอ รอยเทา ปลาทอดจนไมท นั ไดสงั เกตวา ปลาทอดนั้น
อยใู นกรงดักหนู มันเลยรีบเขา ไปในกรงเพื่อที่จะกินปลาทอด

เจา หนูพกุ ตวั น้ไี มมอี าหารท่ีอรอยๆกนิ อกี แลวเพราะความโลภของตวั มัน
เองที่อยากกนิ ปลาทอดจนตดิ กบั ดกั แทนกินแกงกวาทว่ี างอยขู างๆกัน

และแลว เจาหนพู กุ ตัวน้กี ต็ อ งเสียใจท่มี ันไมสามารถออกมากินอยางอ่นื ไดแ ลว เพราะ
มันไดติดกบั ดักทีเ่ จาของบา นไดเอากรงมาดกั มนั ไว