การเขียนโปรแกรมอย่างง่ายด้วย ภาษาซี
เขียนโปรแกรม (Source Code) • ใช้ Editor เขียนโปรแกรมภาษาซีและท าการบันทึกไฟล์ให้มีนามสกุลเป็ น .c เช่น work.c เป็ นต้น Editor คือ โปรแกรมที่ใช้ส าหรับการเขียนโปรแกรม โดยตัวอย่างของ Editor ที่นิยมน ามาใช้ในการเขียน โปรแกรม ได้แก่ Notepad, Edit ของ Dos, TextPad และ EditPlus เป็ นต้นการเขียนโปรแกรมสามารถ • เลือกใช้โปรแกรมใดในการเรียนโปรแกรมก็ได้ แล้วแต่ความถนัดของแต่ละบุคคล
คอมไพล์โปรแกรม (Compile) • น า Source Code จากขั ้นตอนที่ 1 มาท าการคอมไพล์ เพื่อแปลจากภาษาซีที่มนุษย์เข้าใจไปเป็ น • ภาษาเครื่องที่คอมพิวเตอร์เข้าใจได้ ในขั ้นตอนนี ้คอมไพเลอร์จะท าการตรวจสอบ Source Code ว่าเกิด • ข้อผิดพลาดหรือไม่ • (ไฟล์นามสกุล .obj) เช่นถ้าไฟล์ Source Code ชื่อ work.c ก็จะถูกแปลไปเป็ นไฟล์ work.obj ซึ่งเก็บภาษาเครื่องไว้เป็ นต้น Compile เป็ นตัวแปลภาษารูปแบบหนึ่ง มีหน้าที่หลักคือการแปลภาษาโปรแกรมที่มนุษย์เขียนขึ ้นไปเป็ นภาษาเครื่อง โดย คอมไพเลอร์ของภาษาซี คือ C Compiler ซึ่งหลักการที่คอมไพเลอร์ใช้ เรียกว่า คอมไพล์ (Compile) โดยจะท าการอ่านโปรแกรม ภาษาซีทั ้งหมดตั ้งแต่ต้นจนจบ แล้วท าการแปลผลทีเดียว • นอกจากคอมไพเลอร์แล้ว ยังมีตัวแปลภาษาอีกรูปแบบหนึ่งที่เรียกว่า อินเตอร์พรีเตอร์การอ่านและ • แปลโปรแกรมทีละบรรทัด เมื่อแปลผลบรรทัดหนึ่งเสร็จก็จะท างานตามค าสั่งในบรรทัดนั ้น แล้วจึงท าการแปลผลตามค าสั่งในบรรทัด ถัดไป หลักการที่อินเตอร์พรีเตอร์ใช้เรียกว่า อินเตอร์เพรต (Interpret)
เชื่อมโยงโปรแกรม (Link) • การเข ี ยนโปรแกรมภาษาซ ี น ้ นัผเู้ ข ี ยนโปรแกรมไม่จา เป็ นตอ ้ งเข ี ยนคา สั่งต่าง ๆ ข ้ึ นใชง ้ านเอง เน ื่องจาก ภาษาซ ี ม ีฟังกช ์ นั มาตรฐานใหผ ้ เู้ ข ี ยนโปรแกรมสามารถเร ี ยกใชง ้ านได ้ เช่น การเข ี ยนโปรแกรมแสดงขอ ้ ความ "Yupparajwittayalai" ออกทางหนา ้ จอผเู้ ข ี ยนโปรแกรมสามารถเร ี ยกใชฟ้ ังกช ์ นั printf() ซ่ึ งเป็ นฟังกช ์ นัมาตรฐานของภาษาซ ี มาใชงานได้ โดย ้ ส่วนการประกาศ(Declaration) ของฟังกช ์ นั่มาตรฐานต่าง ๆ จะถกูจดัเกบ ็ อยใู่นเฮดเดอร์ไฟลแ ์ ต่ละตวัแตกต่างกนัไป ตามลักษณะการใช้งาน • ดว ้ ยเหตุน ้ ี ภาษาเคร ื่องท ี่ไดจ ้ ากข ้ นัตอนท ี่2 จ ึ งยงัไม่สามารถนา ไปใชง ้ านได ้ แต่ตอ ้ งนา มาเช ื่อมโยงเขา ้ กบั Library ก่อน ซ่ึ งผลจากการเช ื่อมโยงจะทา ใหไ้ ด ้Executable Program (ไฟล์นามสกุล.exe เช่นwork.exe) • ที่สามารถน าไปใช้งานได้
ประมวลผล (Run) • เมื่อน า Executable Program จากขั ้นตอนที่ 3 มาประมวลผลก็จะได้ผลลัพธ์ (Output) ของโปรแกรมออกมา • ในขั ้นตอนสุดท้าย โปรแกรมที่สามารถรันได้จะถูกน าเข้าสู่หน่วยความจ าของเครื่องคอมพิวเตอร์ • โดยโปรแกรมบรรจุ (Loader) จากนั ้นการรันโปรแกรมจึงเริ่มต้นขึ ้น ซึ่งผลที่ได้จากการรันโปรแกรมขึ ้นอยู่กับ • ค าสั่งในโปรแกรมที่ปรากฏอยู่ในรหัสต้นฉบับที่เขียนโปรแกรมนั่นเอง
กฎเกณฑ์การเขียนภาษาซี 1. จะต้องก าหนดพรีโปรเชสเชอร์ที่ต้นโปรแกรมก่อน เช่น #include<stdio.h>, #include<conio.h> 2. ค าสั่งต่างๆจะใช้อักษรพิมพ์เล็ก 3. ตัวแปรที่ใช้งานในโปรแกรมต้องประกาศไว้เสมอ 4. ภายในโปรแกรมต้องมีอย่างน้อยหนึ่งฟังก์ชั่น คือ main ( ) 5. ใช้เครื่องหมาย { เพื่อบอกจุดเริ่มต้นของชุดค าสั่ง และเครื่องหมาย } เพื่อบอกจุดสิ ้นสุดของชุดค าสั่งโดยสามารถซ้อนเครื่องหมาย { } เพิ่มไว้ภายในได้ 6. สิ ้นสุดของแต่ละประโยคค าสั่ง จะต้องจบด้วยเครื่องหมาย ; (semicolon) 7. สามารถใช้เครื่องหมาย /*comment*/ หรือ //comment เพื่อระบุหมายเหตุภายในโปรแกรม โดยค าอธิบายที่อยู่ภายใต้ เครื่องหมาย /*comment*/ หรือ //comment จะไม่ถูกน าไปประมวลผล
อักขระในภาษาซี • ตัวอักขระ (charactors) • ตัวอักขระในภาษา C สามารถจ าแนกออกเป็ น 3 ประเภท คือ • 1) ตัวเลข (digits) คือ ตัวเลข 0, 1, 2, …., 9 และตัวเลขฐานสิบหก A, B, C, D, E และ F • 2) ตัวอักษร (letters) สามารถใชต ้ วัอกัษรพิมพใ์ หญ่ (uppercase letter) คือ A, B, C, …, Z และ ตัวอักษรพิมพ์เล็ก (lowercase letter) คือ a, b, c, …., z รวมท ้ งัสิ้ น 52 ตัวอักษร • 3) ตัวอักขระพิเศษ (special character) ซ่ึ งไดแ ้ ก่
ตัวอักขระพิเศษ (special character) ซึ่งได้แก่ • ! * + “ < • # ( = | > • % ) ~ ; / • ^ - [ : ,(comma) • ? & _ ] ‘ • .(dot) b (blank หรือ space)
• ค่าคงท ี่ในภาษา C • ค่าคงท ี่(Constant) เป็ นตวัแปรท ี่ไม่สามารถเปล ี่ยนแปลงค่าในภายหลงัได ้ ค่าของตวัแปรค่าคงท ี่จะต้องถูก กา หนดพร ้ อมกบัการประกาศตวัแปรเสมอค่าคงท ี่สามารถเป็ นขอ ้ มูลประเภทต่างๆ เหม ื อนประเภทขอ ้ มูลพ ้ ื นฐาน ได ้ เช่น Integer, Floating-point, Characters, Boolean, Pointers และ User-defined literals