The Seagull
"ทะเลสาบนี่ดึงดูดฉันเหมือนกันกับที่มันดึงดูดนกนางนวล"
เทร็ปลอฟ ชายหนุ่มอายุ 25 ปี ต้องการทำ ให้อิรีน่า แม่ของเขาผู้ซึ่งเป็นนักแสดงผู้หญิงโด่งดังหันมารักตน เทร็ปลอฟจึงเตรียมการสร้างละครขึ้นมาเรื่องหนึ่ง แต่ เมื่อละครถูกจัดแสดงอิรีน่ากลัวดูถูกละครของเขา อีกทั้ง นีน่าหญิงสาวที่เทร็ปลอฟรักอย่างสุดหัวใจก็ไปตกหลุมรัก ตริกัวริน นักเขียนชื่อดังผู้เป็นคนรักของอิรีน่า เทร็ปลอฟ จึงพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อที่จะเอาชนะตริกัว รินให้ได้ จนกระทั่งเมื่อเวลาผ่านไปเขาก็ได้กลายเป็น นักเขียนที่มีชื่อเสียง แต่ทั้งอิรีน่าและนีน่าก็ยังคงรักตริกัว รินอยู่เช่นเดิม เมื่อเทร็ปลอฟได้เรียนรู้ว่าความรักที่เขา โหยหานั้นเป็นเพียงภาพลวงตาที่เขาสร้างขึ้นมาเพื่อ ประโลมหัวใจของตัวเอง เทร็ปลอฟจึงตัดสินใจยิงตัว ตายในท้ายที่สุด Synopsis
Director ' s Note “ผมเป็นใคร ผมเป็นตัวอะไร?” เทร็ปลอฟทุกข์ทรมานจากความไร้ความหมายในตัวเอง เมื่อแขกผู้มีชื่อ เสียงของแม่มองมาที่เขา ตัวเขาที่แม้แต่มหาวิทยาลัยก็ยังเรียนไม่จบ ไม่มีงานการทำ ความสามารถก็ ไม่มีอย่างที่เขาบอกว่าคนอื่นมองว่าเขาไร้สมอง เมื่อเทร็ปลอฟรู้สึกว่าต้นไร้ความสามารถ ขาดทักษะที่ จะเป็นคนพิเศษ ก็ทำ ให้เขารู้สึกว่าตนเองนั้นไร้ค่า ไร้ราคาที่จะทำ ให้แม่หันมาสนใจ หรือให้ใครมารัก “ฉันจะสละชีวิตตนเองเพื่อผู้อื่น โดยพวกเขาก็จะตระหนักได้ว่า ความสุขเดียวของพวกเขาคือการได้ ก้าวขึ้นมาให้ถึงระดับของฉัน แล้วลากราชรถของดิฉันไป” นีน่าฝันถึงการได้เป็นนักแสดงที่โด่งดังมีชื่อ เสียง ทรัพย์สินทั้งหลายที่เธอเคยมี พอแม่ตายจากพ่อก็ยกมันให้ภรรยาใหม่ อย่างที่เทร็ปลอฟบอกว่า “การจะพาเธอออกมาจากบ้าน เหมือนกับต้องพาเธอออกมาจากคุกอย่างไรอย่างนั้น” เมื่อขาดอิสรภาพ ทางการเงิน เธอก็เหมือนอยู่ในคุก ถูกพ่อกับแม่เลี้ยงกักบริเวณ เธอจึงฝันที่จะเป็นนักแสดงมีชื่อ ประสบ ความสำ เร็จ มีสุขและเสรีอย่างนกนางนวล ที่จะทำ ให้เธอกำ กับกำ หนดชีวิตของตัวเองได้ “คุณเอาแต่พูดถึงปรัชญากับเรื่องเงิน สำ หรับคุณ ความยากจนคือโชคร้ายอันเป็นที่สุดแล้ว แต่สำ หรับฉัน ให้ใส่ชุดขาดๆไปขอทานยังง่ายกว่า…ช่างเถอะ คุณไม่มีทางเข้าใจ” มิดเวียเดนคอถูกมาช่าต่อว่าว่า เขาเอาแต่สนใจเรื่องปากท้องไม่มีทางเข้าใจความทุกข์ของเธอที่ไม่ได้รับการใยดีจากคนที่เธอรัก บท สนทนาท่อนนี้สะท้อนให้เห็นถึงมุมมองความรักที่ต่างกัน แม้ทั้งคู่จะวิ่งตามหาความรัก แต่ต่างคนต่างความ สำ คัญ เมื่อมิดเวียเดนคอมีปัญหาปากท้องให้ต้องจัดการการแต่งงานและความรักจึงเป็นเรื่องของการอยู่ กิน จะมีเงินใช้เท่าไหร่ถึงจะพอไปถึงเดือนหน้า ในขณะที่มาช่ามีเงินมากมายพอเพราะพ่อเป็นผู้จัดการ สินทรัพย์ให้ชนชั้นปกครอง ปัญหาในรักของเธอจึงเป็นเรื่องของความรู้สึกที่ไม่ตรงกันและชนชั้น เธอ ตกหลุมรักผู้ชายที่มีสุนทรียะและเงินทองมากกว่าครูหนุ่มบ้านนอกจนๆที่พูดแต่เรื่องเงินและปรัชญา ที่เธอ มองว่าน่าเบื่อเสียเหลือเกิน และหากจะกล่าวไปให้ชัดเจนยิ่งขึ้นอีก ก็คงต้องย้อนความให้ทราบว่า ความยากจนถือเป็นปัญหาสำ คัญอย่างหนึ่งที่เชคอฟต้องเผชิญมาตลอดชีวิตวัยเยาว์ของเขาเอง
ตัวอย่างเหล่านี้ทำ ให้เราเห็นว่า ความหมายและชีวิตที่มนุษย์เราแต่ละคนมุ่งไปหามีส่วนถูกสังคม กำ หนดให้เป็นไปทั้งสิ้น ตริกัวรินที่เลือกจะอยู่กินกับสาวแก่อย่างอิริน่ามากกว่าจะทนอดทนอยู่กับนีน่าที่ เสียลูก ซอรินที่อยากลองใช้ชีวิตและหนีไปจากบ้านนอกอันเงียบเหงาโดยที่เงาของความตายกำ ลังมา เคาะเรียก ดอร์นที่แม้จะลองใช้ชีวิตมามากแต่ก็อยากเข้าถึงความรู้สึกของศิลปินที่ได้สร้างผลงาน ที่ เป็นความรู้สึกราวกับได้ชำ ระล้างและยกระดับจิตใจตัวเองขึ้นชั่วครู่ชั่วยามหนึ่ง ซึ่งตัวผมเองอาจจะ ทึกทักเอาเองว่าเรียกได้ว่าเป็นการฝันถึง “Catharsis” อย่างที่อริสโตเติลว่าไว้ และรากศัพท์ ของคำ นี้เองก็มีความหมายถึงลำ ไส้ จึงอาจหมายถึงความรู้สึกปิติคล้ายคลึงกับการได้ชำ ระล้างปลด ปล่อยของเสียออกไปจากลำ ไส้ และก็สะท้อนให้เห็นด้วยว่าความปิตินี้นั้นไม่คงทนถาวร และมนุษย์ต้อง คอยแสวงหาอะไรมาเติมเต็มให้ตัวเองไปตลอดกาล เหมือนกับการกินเข้าไปและถ่ายออกมานั่นเอง อีกเรื่องที่น่าพูดถึงคือการต่อสู้เรื่องแนวทางในศิลปะ ในยุคสมัยนั้นเพิ่งมีการเลิกทาสไม่ได้นานอะไร นัก กฤษฎีกาเลิกทาสถูกประกาศใช้หลังเชคอฟเกิดเพียง 1 ปี แม้จะผ่านเวลามาเป็นสิบๆปี แต่ บรรยากาศของสังคมรัสเซียในขณะนั้นชนชั้นบนก็ยังเป็นผู้มีอำ นาจกำ หนดบทบาทและทิศทางในสังคม แม้เราจะเห็นผ่านบทละครว่าอำ นาจนี้เริ่มเสื่อมถอยจากการท้าทายของชนชั้นกรรมมาชีพ แต่ศิลปะก็ ยังเป็นเรื่องที่ถูกคนชนชั้นบนที่มีอำ นาจจากยุคเก่าก่อนยึดครอง เทร็ปลอฟพยายามเขียนละครแนวใหม่ แต่ก็ถูกอิรีน่าผู้เป็นแม่ด่าทออย่างเสียๆหายๆ แม้จะเป็นละครที่เล่นกันอย่างไม่มีพิธีรีตรองนัก แต่นี่ก็ เป็นการต่อสู้เพื่อปลดปล่อยศิลปะจากชนชั้นปกครองและสร้างความหมายใหม่ให้กับศิลปะในสมัยนั้น ที่ จะไม่มีไว้เพียงเพื่อเป็นความบันเทิงของคนเฉพาะกลุ่มเท่านั้น แต่จะเป็นศิลปะของประชาชนอย่าง แท้จริง บทละครเรื่องนางนวลนี้จึงถือเป็นบทละครที่มีมิติอันหลากหลาย ภายใต้ความธรรมดา ที่ทำ ให้เราเห็น การต่อสู้ของคนธรรมดาที่พยายามจะเกาะกุมกำ หนดโชคชะตาของตนเอง สู้เพื่ออิสรภาพที่จะคิด ที่จะ เชื่อ ที่จะรัก ที่จะมีกินมีใช้มากขึ้น เหล่าปักษาชนคนธรรมดาที่ผมขอนิยามคำ เรียกขึ้นเองนี้ ต่างพยายามต่อสู้เพื่อที่จะมีพื้นที่หยัดยืนใน สังคมมากขึ้นมาตลอดตั้งแต่ปี ค.ศ.1895 ตราบจนปัจจุบัน และในความหมายหนึ่งแล้วเราทุกคนก็ล้วน เป็นคนธรรมดาที่ต่างทุกข์ทรมานภายใต้กระแสธารของสังคม ที่กำ หนดให้มีแต่คนพิเศษตามนิยามความ หมายของสังคมเท่านั้นที่จะได้มีที่หยัดยืน
“ทะเลสาบนี่ดึงดูดฉัน เหมือนกันกับที่มันดึงดูนกนางนวล” นางนวลแสนธรรมดา ที่ออกหากิน ถูกล่อลวงด้วยความอุดมสมบูณ์และงดงามของทะเลสาบ และถูกยิง ตาย ขณะเดียวกันในกระแสธารของการชวนเชื่อให้เราต้องเป็นคนพิเศษเก่งกล้าไม่นานวันก่อนหน้านี้ก็มี แคมเปญจากสินค้ายี่ห้อต่างๆที่ออกมาเขียนข้อความซาบซึ้งถึงคนธรรมดา เราหลายคนก็อาจรู้สึก ซาบซึ้งใจ แต่นี่ก็อาจะเป็นการใช้จิตวิทยามุมกลับ ในทางกลับกันนั้นก็ชวนให้เราตั้งคำ ถามอีกว่า คน ธรรมดาที่เขาอยากให้เราเป็นนั้น คือการกำ หนดกฎเกณฑ์และการสร้างความหมายภายใต้อำ นาจทาง สังคมอีกหรือไม่ เทร็ปลอฟ ยิงตัวตาย หลายคนอาจมองการกระทำ นี้ว่าขาดสติอาจคิดว่าเพราะแค่เขาไม่ได้รับความ รักและอ่อนแอ แต่ในมุมหนึ่งผมมองว่านี่อาจเป็นหนทางของการแสวงหาอิสรภาพที่แท้จริงของเขาเอง เมื่อกายถูกผูกติดกับสังคม เมื่อจิตวิญญาณไม่อาจหลุดพ้นไปจากความรัก หนทางสุดท้ายคือตายไปอย่าง นกนางนวล แล้วเราทั้งหลายล่ะครับ ณ ปัจจุบันขณะนี้ เราเป็นเราเพราะเราเป็นเรา หรือเราเป็นเราเพราะ ถูกกำ หนดและหล่อหลอมมาให้เป็นเราภายใต้อำ นาจทางสังคม เราจะหลุดพ้นไปจากการนิยามคุณค่า ของความเป็นมนุษย์ ที่สังคมกำ หนดเอาไว้ได้อย่างไรบ้าง เรารักเพราะเรารัก หรือเรารักเพราะ ถูกกำ หนดมาให้รักกัน นีทเช่เองก็พูดถึงความเป็น “อภิมนุษย์” และพุทธศาสนาเองก็เอ่ยถึงนิพพาน นี่ เป็นสิ่งที่บทละครจากปี ค.ศ.1895 ส่งสารมายังเรา ช่างล้ำ หน้ามาก่อนกาลเวลาเสียเหลือเกิน… ว่าไหมครับ อิศรา ศิริปุณย์
Prince Thanakorn Sae-ung Prince Thanakorn Sae-ung Actor
บทละครเรื่อง The Seagull เขียนโดย Anton Chekhov เป็นบทละครที่นำ เสนอหลากหลาย แง่มุมของชีวิต และแม้กระทั่งในด้านที่ดูเหมือนจะเรียบง่ายที่สุดอย่างความรักก็กลับดูซับซ้อนเสียเหลือ เกิน เนื่องจากมนุษย์นั้นหากเกิดความรักต่อคนหรือสิ่งหนึ่งขึ้นแล้วก็มักจะทำ ให้เกิดความคาดหวังตามมา จนอาจนำ ไปสู่ความสูญค่าในตัวตนของตัวเอง และแง่มุมต่างๆนี้ก็มีอยู่ในตัวละครทุกคน จากบทละคร เราจะสังเกตได้ว่าทุกคนต่างโบยบินไปเพื่อตามหาความฝันของตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นชื่อเสียง เงินทอง ความเยาว์วัย ความรัก ฯ บ้างก็สู้ต่อไปเพื่อสิ่งๆนั้น บ้างก็ยอมแพ้ ปล่อยมันไปและทดแทนมันด้วยสิ่งอื่น จะเห็นได้ว่าอิสรภาพในการเลือกของมนุษย์นั้นมีพลังมากมายเหลือล้น เราสามารถเลือกที่จะนำ พาชีวิต โบยบินไปสู่ทะเลสาบอันอุดมสมบูรณ์เฉกเช่นนกนางนวลได้ แต่สิ่งที่ตามมาคือการรับผิดชอบ หากเรามัว แต่อิ่มหนำ สำ ราญอยู่กับทะเลสาบก็อาจเสี่ยงที่จะถูกยิงร่วงหล่นลงมาจากฝั่งฝันอันสวยงามได้ การสร้างสรรค์ละครเรื่องนี้ทำ ให้ผมเรียนรู้ว่า ทุกคนล้วนมีส่วนในการขับเคลื่อนสังคม อาจมีบาง คนที่มองว่าหน้าที่ของตนเองมีเพียงการตัดไม้ ทาสี ประกอบโต๊ะ แต่การกระทำ ของแต่ละคน หากรวม กันแล้วจะนำ ไปสู่การสร้างสรรค์ผลงานที่แสดงออกถึงตัวตนอันหลากหลาย ไม่ใช่เพียงแค่ทีมงาน แต่ รวมไปถึงนักแสดงและผู้กำ กับ ทุกคนล้วนเสริมสร้างการตีความของบทละครและนำ ไปสู่การตีความอัน หลากมิติของผู้ชม ซึ่งการผสมผสานผลิตผลแห่งชีวิตอันหลากหลายลงไปในผลงานชิ้นนี้นั้น นับเป็นหนึ่งใน ความภาคภูมิใจอันเป็นที่สุดที่ครั้งหนึ่งในชีวิตผมเคยได้ประสบ ขอบคุณทุกคนที่ทำ ให้การสร้างสรรค์ละคร เรื่องนี้เป็นไปอย่างสนุกสนาน คละคลุ้งไปด้วยกลิ่นอายแห่งน้ำ ตาและความสุข และสุดท้ายนี้ขอขอบคุณ ทุกคนอีกครั้งที่ได้สร้างความทรงจำ ที่มีความหมายอันยิ่งใหญ่ให้แก่ผม หวังว่าจะได้เป็นความทรงจำ ที่ดี ให้แก่ทุกคนเช่นกันนะครับ Actor ' s Note
Actress Actor Bosu Sirinya Puekkom Bosu Sirinya Puekkom
“ฉันคือนกนางนวล...ไม่ ไม่ใช่ ฉันคือนักแสดง” นี่คือสิ่งที่ดิฉันอยากบอกกับคนดูในฐานะนักเรียน ศิลปะการแสดง ในปัจจุบันไม่ใช่ว่านักเรียนศิลปะการแสดงที่อยากเป็นนักแสดงจะได้เป็นนักแสดงอย่างที่หวังไว้ทุกคน โอกาสของพวกเราไม่ได้มีมาได้ง่าย ๆ แม้ว่าพวกเราจะถูกฝึกโดยครูผู้เชี่ยวชาญในด้านศิลปะการ แสดงก็ตาม บ่อยครั้งอุตสาหกรรมในประเทศไทยมักจะเลือกใครก็ได้ที่หน้าตาดี และนำ มาฝึกในระยะ เวลาสั้น ๆ แทนที่พวกเขามีโอกาสที่จะได้เป็นนักแสดงหรือศิลปิน แต่พวกเขากลับถูกเปลี่ยนเป็นสินค้า ทางพาณิชย์แทน เพื่อตอบสนองความต้องการของผู้บริโภค ในสังคมปัจจุบันสื่อศิลปะของประเทศไทยถูกจำ กัดโดยผู้ที่มีอำ นาจ ถูกผลิตซ้ำ ในรูปแบบเดิม ๆ ค่านิยม เดิม ๆ เนื่องด้วยเศรษฐกิจและความเป็นอยู่ของคนในประเทศไทยไม่ได้เอื้อให้ผู้บริโภคได้มีโอกาส เลือกเสพสื่อที่หลากหลาย จึงทำ รสนิยมและกระแสอุตสาหกรรมสื่อไม่ถูกพัฒนา ส่งผลให้สื่อที่ถูกผลิต ออกมาเป็นสื่อที่ซ้ำ ซากจำ เจ และในฐานะนักเรียนศิลปะการแสดง ละครเรื่องนี้เป็นเสียงที่ดิฉันอยากส่งออกไปถึงผู้บริโภค เพื่อให้ ตระหนักถึงคุณค่าของงานศิลปะ อะไรคือศิลปะที่ดี เราจะรู้ได้อย่างไรในเมื่อตัวเลือกในการบริโภค เราช่างน้อยนิดนัก และเพราะอะไร ทำ ไมคนในประเทศไทยถึงได้มีตัวเลือกในการเสพสื่อได้น้อย กว่าประเทศที่ถูกพัฒนาแล้ว Actress ' s Note
Kwamfann Thitikan Sukcharoenlap Kwamfann Thitikan Sukcharoenlap Actress
อิรีน่า อาร์คาดิน่า เป็นตัวละครที่สะท้อนถึงความเพิกเฉยของมนุษย์ เธอเลือกที่จะให้ความสำ คัญกับ เรื่องของตัวเอง โดยไม่สนใจคนรอบข้างและความเป็นจริงที่กำ ลังเกิดขึ้นตรงหน้า เพราะเธอคิดว่า ไม่ใช่ปัญหาของเธอ เธอจะไม่รู้สึกอะไรกับมันจนกว่ามันจะเกิดขึ้นกับตัวเธอเอง ดิฉันคิดว่าในประเทศไทยตอนนี้ก็มีคนจำ นวนไม่น้อยที่เลือกที่จะมองชีวิตในแบบเดียวกับ อิรีน่า ซึ่งก็ยากที่ จะปฏิเสธได้ว่าปัญหาที่กำ ลังเกิดขึ้นมีเยอะและเกินกว่าจะรับไหว นั่นอาจเป็นเหตุผลที่ทำ ให้เราอาจต้อง เลือกที่จะเพิกเฉยและมองข้ามปัญหาเพื่อให้เราไม่ทุกข์ทรมาน แต่นั่นไม่ใช่ทางแก้ไขที่ถูกต้อง ถ้าหากเรา ไม่ได้ย้อนกลับไปมองต้นตอของปัญหาและแก้ไข ตัวละครตัวนี้อาจจะทำ ให้เราได้คิดว่าเรากำ ลังเพิกเฉยและหลีกหนีจากความเป็นจริงเพราะความกลัว อะไรบางอย่างอยู่หรือเปล่า หรือเราอาจจะกำ ลังต่อสู้กับความจริงที่เราไม่มีทางชนะได้ เราจึงอย่า ปล่อยให้ปัญหามันเกิดขึ้นจนมันสายเกินกว่าที่จะแก้ เพราะในตอนนั้นเราจะไม่สามารถทำ อะไรได้เลย นอกจากการยอมรับความจริง Actress ' s Note
Actor Benz Varaporn Deeying Benz Varaporn Deeying Costume ' s Designer
รู้สึกเป็นเกียรติอย่างมากที่สุดที่ได้มีโอกาสออกแบบเครื่องแต่งกายของเรื่อง The Seagull เพื่อเป็น วิทยานิพนธ์ของตนเองค่ะ ขอขอบคุณคุณครู ครอบครัว และเพื่อน ๆ รวมถึงทีมงานทุกท่านที่ให้ความช่วยเหลือ จนได้มีโอกาสได้ ร่วมสร้างงานศิลปะเรื่องหนึ่งขึ้นมาให้ผู้ชมได้ หากไม่มีทุกคนผลงานชิ้นนี้ก็ไม่สามารถสำ เร็จได้เลย ขอให้ความงดงามขององก์ประกอบเครื่องแต่งกายจากดิฉัน ได้จรรโลงจิตใจและสร้างความทรงจำ ที่ งดงามร่วมกับผู้ชมละคร The Seagull ทุกท่านค่ะ จากหยาดเหงื่อ และหยดน้ำ ตาของดิฉัน " วราภรณ์ ดียิ่ง " Costume Designer ' s Note
Actor Mo Wiyada Saodee Mo Wiyada Saodee Lighting Designer
Lighting Designer ' s Note แสงท่ีน่าสนใจและท้ายทายจากบทประพันธ์เร่ือง the seagull คือการท่ีดิฉันได้ออกแบบแสง ตามธรรมชาติ สถานท่ีต่างๆท่ีเปล่ียนไปตามบทประพันธ์ และการออกแบบแสงอย่างไรให้ออกมา สวยงาม มีมิติ ดูน่าสนใจ การอ่านบทประพันธ์ และตีความ จึงเป็นส่วนท่ีสําคัญมากๆ เพราะบท จะบอกถึง สถานท่ี เวลา ประเทศ ประวัติศาสตร์ของช่วงเวลานั้นของบทประพันธ์ และการ เฝ้ามองสังเกตุแสงธรรมชาติ ก็ช่วยให้การออกแบบแสงเป็นในทางถูกต้อง ส่ิงหน่ึงท่ีควรคํานึงท่ีสุดในการสร้างละคร คือการท่ีผู้กํากับและนักออกแบบแสงเห็นภาพ หรือสาร ไปในทิศทางเดียว
Cast & Creators
Nina Mikhailovna Zarechnaya "ฉันคือนกนางนวล...ไม่ ไม่ใช่ ฉันคือนักแสดง" Konstantin Gavrilovich Treplev "เธอรู้ว่าเธอกำ ลังจะไปไหน แต่ฉันกลับยังล่องลอยยุ่งเหยิงอยู่ใน มโนภาพและความฝัน" Thanakorn Sae-ung (Prince) Sirinya Puekkom (Bosu)
Boris Alexeyevich Trigorin Irena Nikolayevna Arkadina "ฉันมันแก่และน่าเกลียดเสียจนผู้ชายกล้าพูดว่าชอบผู้หญิงอื่นกับฉัน แล้วเหรอ" Thitikan Sukcharoenlap (Kwamfann) Sirinya Puekkom (Bosu) "ไม่มีอะไรสุขใจเท่ากับการได้นั่งเฉยๆที่ริมน้ำ ยามเย็น"
Semyon Semyonovich Medvedenko Marsha "มาช่าผู้ไม่รู้ว่าตนมาจากไหน และเกิดมาทำ ไมบนโลกใบนี้" Sirikon kittithongsopon (Lemild) Pavit phormphan (Puth) "ถ้ามีใครซักคน จะเขียนและเล่นนละครที่มีครูพละ เป็นตัวเอกบ้างละก็.. ”
Ilya Afanasyevich Shamrayev Pyotr Nikolayevich Sorin (Petrusha) "แม้แต่คนอายุหกสิบเอ็ดก็ยังอยากอยู่ต่อนะ" Nuttaporn Kerdmee (Film) Teerapon Maleewong (Babe) "ผมนับถือความสามารถของคุณจริงๆ ผมยินดีสละเวลาสิบปีในชีวิตของผมเพื่อคุณ "
Paulina Andreyevna "อูจีน ที่รัก ที่รัก ให้ฉันทิ้งเขาไปหาคุณเถอะ เวลากำ ลังจะ ผ่านไปนะ' Yevgeny Sergeyevich Dorn "งั้นเอาวาเลอเลียนดรอปไป" Worapon jeenlib (Petch) Phakhakun Plodprong (Khaopan)
The Cook Yakov "เพื่อให้ได้เลี้ยงครอบครัวที่ฉันรัก ฉันจึงต้องทำ งานที่ตัวเอง ไม่อยากจะทำ ด้วยซ้ำ " Chanin Thawitsang (Saw ) Chama Chatnukrob (Chama)
Weeracheat Kantisa (Vee) Nathaphop kanjanteak (Atom) Patsakorn Kungwanlertpapha (Boom) Worker Worker Worker
The maid Manasicha Oomsin (Money) Punyanuch Koedsook (Nupoon) The maid
Stage Manager
Support Showmaster Pintusorn Nawakitrungsan (Whipcream) Siramon Soponpanchuen (Best) Showmaster
Producer
Head Produce Tipok Saifa (Time) Support Produce Benyapha Sittipanich (Meen)
Prapassorn Wittayakajornde (Yoshi) Support Produce Support Produce Watit Wiwatrattanapong (TT)
Costume
Anchuleeporn Pengpit (Tukta) Head Costume
Arts
Head Arts Alina Angelina Mittelman (Lina) Support Arts Kittisak Nangam (Deaw)
Lighting
Support Lighting Konchanin Bunpichet (Aftgo) Head Lighting Natthakon Ainthuman (Best) Anongnat Piamfa (Noon)
Scenic
Arunocha Ruangjinda (Peach) Head Scenic
Props
Sasiwimon jittidou (PK) Head Props
Sound
Head Sound Supawan Phadungsri (POP)
Media
Head Media Benyathip Samdeang (Pink) Nacha Tangwattanakan (Nach) Support Media
Support Media Wachirawit Srijumpa (Zepztu)) Chattrawat katip (Pack) Support Media
Director Isara Siripoon Thesis's Owner Thanakorn Sae-ung Sirinya Puekkom Thitikan Sukcharoenlap Varaporn Deeying Wiyada Saodee Cast Thanakorn Sae-ung as Konstantin Gavrilovich Treplev Sirinya Puekkom as Nina Mikhailovna Zarechnaya Thitikan Sukcharoenlap as Irena Nikolayevna Arkadina Naruebez Matkhaw as Boris Alexeyevich Trigorin Nuttaporn Kerdmee as Pyotr Nikolayevich Sorin (Petrusha) Sirikon kittithongsopon as Masha Pavit phormphan as Semyon Semyonovich Medvedenko Phakhakun Plodprong as Paulina Andreyevna Teerapon Maleewong as Ilya Afanasyevich Shamrayev Worapon jeenlib as Yevgeny Sergeyevich Dorn Chanin Thawitsang as Yakov Chama Chatnukrob as The cook Weeracheat Kantisa as Worker Nathaphop kanjanteak as Worker Patsakorn Kungwanlertpapha as Worker Thepthinnakorn Klinchan as Worker Punyanuch Koedsook as The maid Manasicha Oomsin as The maid Ending Credits
S t a g e M a n a g e r P i n t u s o r n N a w a k i t r u n g s a n S i r a m o n S o p o n p a n c h u e n N u t t a n u n P u e n g s u p a N i c h a K o n g p r a p h a n K a n y a r a t W i l a i p h o n g P a t s a k o r n K u n g w a n l e r t p a p h a T h e p t h i n n a k o r n K l i n c h a n J a n j i r a T h i a m m u e a n g S a v a r o j K a n j a n a s u k N a t h a p h o p k a n j a n t e a k N a c h a p h o n j u a n g m u t i t a P r o d u c e r T i p o k s a i f a B e n y a p h a S i t t i p a n i c h P r a p a s s o r n W i t t a y a k a j o r n d e t W a t i t W i w a t r a t t a n a p o n g C o s t u m e A n c h u l e e p o r n P e n g p i t B a n t i t a M e e m o n g k h o n P o n g s a t h o n N i n p h r u e k P i t c h a n a n r u e n g k u l J i r a c h a y a J i r a p h a n p i c h e t S u k a n y a t a i p a y o o n W o r a p o n J e e n l i b P e t c h P h a c h a r a p h a t t C h a r o e n s u p S i t t i n o n K a t s u w a n L u p t h a w u n M a n e e w u n A r t s A l i n a A n g e l i n a M i t t e l m a n K i t t i s a k N a n g a m T h a n c h a n i d S u k t i e m s u w a n L i g h t i n g N a t t h a k o n A i n t h u m a n A n o n g n a t P i a m f a K o n c h a n i n B u n p i c h e t s c e n i c A r u n o c h a R u a n g j i n d a M u k d a r a t T a n n a r o n g P a t t a l a p a S r i s a w a t D o u n g h a t h a i m a s C h a i y a w o n g S i r o j A m o n p a s i t W e e r a y a P u n s a w a t P o d j a m a r n T u n g k h a b u r e e P h i t c h a w i t S u t i N a r a w i t Y u e n y o u n g J i r a y a S a h n g u a n s i n P h a n a k o r n H o n g t h i n g P r o p S a s i w i m o n j i t t i d o u s o u n d S u p a w a n P h a d u n g s r i S h o w s i t a P h o o t h a v o r a r a k B e n y a p h a c h o i p l o y A r t i t a y a T u m c h a r o e n p h a i s a n M e d i a B e n y a t h i p S a m d e a n g N a c h a T a n g w a t t a n a k a n W a c h i r a w i t S r i j u m p a C h a t t r a w a t k a t i p S p e c i a l T h a n k s K i t t i S r i s a n y a U b o n w a n M o o n k a n t a S u p a t r a K r u e k r o n g s u k C h a t r e e T a n g w o n g p i m o o k C h a m a C h a t n u k r o b W e e r a c h e a t K a n t i s a P o o t i p K a m j a d p a i N a t t a p o n g B u d d e e A r i y a c h a i j e e r a c h a i m o n g k o l M a c h a y a C h a r o e n s r i O a k k h a r a p h a t D e c h n u k o o l C h a n c h o n I a m s u n t h o r n W i n i t s a e n g s a i