วัวัด วั ด วั ปากแซง บ้ า ร ป า ก แ ซ ง ตำ บ ล พ ะ ล า น อำ เ ภ อ น า ต า ล จั ง ห วั ด อุ บ ล ร า ช ธ า นี
วัวัด วั ด วั ปากแซง บ้ า ร ป า ก แ ซ ง ตำ บ ล พ ะ ล า น อำ เ ภ อ น า ต า ล จั ง ห วั ด อุ บ ล ร า ช ธ า นี พระเจ้าใหญ่องค์ตื้อ ตื้ เป็นพระพุทธรูปปางมารวิชัย สร้างด้วยอิฐผสมปูนขาว ขนาดหน้าตักกว้าง 2.90 เมตร สูง 4.36 เมตร สูง 1.19 เมตร พระพุทธรูปที่เก่าแก่และมีความศักดิ์สิทธิ์เป็นที่ เคารพบูชาของประชาชนคนไทย และประชาชน จากสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว (สปป.ลาว) เลื่อมใสศรัทธากราบไหว้บูชาตลอด มา จนกลายเป็นประเพณีที่สำ คัญในการนมัสการ พระเจ้าใหญ่องค์ตื้อ ตื้ ระหว่างวันขึ้น ขึ้ 9 ค่ำ ถึงวัน ขึ้น ขึ้ 15 ค่ำ เดือน 3 ของทุกปี และจะมีประชาชน จากทั่วสารทิศ ทั้ง ทั้ไทย-ลาว ได้มานมัสการ จำ นวนมาก ประวัติการสร้างพระเจ้าใหญ่องค์ตื้อ ตื้ ไม่มีหลักฐานที่แน่ชัด มีเพียงการบันทึกจากคำ บอกเล่าของคนแก่ ซึ่งได้เล่าสืบทอดกันมาว่า
วัวัด วั ด วั ปากแซง บ้ า ร ป า ก แ ซ ง ตำ บ ล พ ะ ล า น อำ เ ภ อ น า ต า ล จั ง ห วั ด อุ บ ล ร า ช ธ า นี มีกษัตริย์สมัยขอมพระองค์หนึ่ง ทรงพระนามว่า พระยาแข้วเจ็ดถัน ได้เสด็จล่องเรือลงมาตามลำ แม่น้ำ โขงในฤดูฝน พอถึงบ้านปากแซงก็ค่ำ ลง จึง ได้หยุดประทับแรม 1 คืน วันรุ่งขึ้น ขึ้ พระองค์ได้ เสด็จขึ้น ขึ้ ไปยังหมู่บ้าน และได้พบกับเจ้ากวนของ หมู่บ้านในสมัยนั้น นั้ พระยาแข้วเจ็ดถัน ได้ตรัส ถามถึงประวัติของหมู่บ้าน เจ้ากวนได้เล่าให้ฟังว่า บ้านนี้มี นี้ มี หาดสวยงามกว้างใหญ่ ในฤดูแล้ง หาด ทรายจะโผล่ขึ้น ขึ้ เหนือผิวน้ำ และหาดทรายแห่งนี้ มีสิ่งอัศจรรย์อยู่คือ ถ้าปีใดหาดทรายโผล่ขึ้น ขึ้ เหนือผิวน้ำ ระหว่างหมู่บ้าน ประชาชนจะอยู่เย็น เป็นสุข เมื่อพระองค์ได้ทราบก็เกิดศรัทธาในใจ ว่า สักวันหนึ่งจะต้องย้อนกลับมาสร้างหมู่บ้านนี้ ให้เป็นเมือง
วัวัด วั ด วั ปากแซง บ้ า ร ป า ก แ ซ ง ตำ บ ล พ ะ ล า น อำ เ ภ อ น า ต า ล จั ง ห วั ด อุ บ ล ร า ช ธ า นี ในราว พ.ศ. 1154 พระองค์ ก็ได้เสด็จมา พร้อม ด้วยข้าทาสบริวารเป็นจำ นวนมาก เมื่อเสด็จมา ถึง พระองค์จึงได้มอบให้เจ้าแสง (คงจะเป็นนาย ชั้น ชั้ ผู้ใหญ่) เป็นคนควบคุมการก่อสร้างพร้อมกัน นี้ก็ นี้ ก็ได้สร้างพระพุทธรูปขึ้น ขึ้ องค์หนึ่ง ซึ่งสร้างแล้ว เสร็จเมื่อประมาณ พ.ศ. 1180 และขนานนามว่า พระอินทร์ใส่โฉม (ต่อมาเรียก พระเจ้าใหญ่องค์ ตื้อ ตื้ ) เมื่อเจ้าแสงก็ถึงกรรมลง ชาวเมืองได้สร้าง หอหลักเมืองขึ้น ขึ้ เพื่อเป็นอนุสรณ์ และขนานนาม ว่า หอแสง ต่อมาวัดแห่งนี้ก็ นี้ ก็ ขาดคนบูรณะ และ กลายเป็นวัดร้าง จนกระทั่งเวลาผ่านไปหลายร้อย ปี ควาญช้างในหมู่บ้านนี้ ได้ไปพบพระพุทธรูป องค์ดังกล่าว และได้บอกบุญชาวบ้านร่วมกัน บูรณะวัดขึ้น ขึ้ มาอีกครั้ง รั้ หนึ่งและต่อมาจึงเปลี่ยน ชื่อวัดเป็น “วัดพระโต”
วัวัด วั ด วั ปากแซง บ้ า ร ป า ก แ ซ ง ตำ บ ล พ ะ ล า น อำ เ ภ อ น า ต า ล จั ง ห วั ด อุ บ ล ร า ช ธ า นี