Prehistory Peroid

PEROID

Old stone Age
New Stone Age

PAHOAFINRSCTIOEARNYHT MISANTORICAL



ยุคก่อน
ประวัติศาสตร์

สมัยก่อนประวัติศาสตร์ของไทยเป็นการศึกษาเรื่องราว
ของมนุษย์ ที่ได้จากหลักฐานที่ถูกละทิ้งไว้บนดิน ในบริเวณที่เคย
เป็นที่อยู่อาศัย หรือในหลุมศพ อาจจะเป็นเครื่องมือเครื่องใช้ ที่
ทำจากหินในรูปแบบต่างๆ ภาชนะที่ทำด้วยดินหรือโลหะ ตลอด
จนเครื่องประดับที่ติดอยู่กับโครงกระดูก ซึ่งเรื่องราวของ
มนุษย์กลุ่มต่างๆ เหล่านี้อยู่ ในระยะเวลาที่ไม่ปรากฏว่ามีการใช้
หนังสือเป็นสื่อภาษาที่บันทึกไว้แต่ อย่างใด แต่เราสามารถศึกษา
อายุของหลักฐานโบราณวัตถุนั้นๆ จากรูปร่างลักษณะ และจาก
วัสดุที่ใช้ทำขึ้น ทั้งโดยวิธีการหาอายุจากวิธีวิทยาศาสตร์ คือ วิธี
คาร์บอน ๑๔ หรือเทอร์โมลูมิเนสเซนส์ และการศึกษาเปรียบเทียบ
กับรูปแบบของโบราณวัตถุจากแหล่ง โบราณคดีของเพื่อนบ้าน
หรือดินแดนอารยธรรมร่วมสมัยใกล้เคียงที่สามารถศึกษา
กำหนดอายุได้



แหล่งโบราณคดีก่อนประวัติศาสตร์ของไทยนี้แต่
เดิมแบ่งออกเป็น ๔ สมัย ตามลักษณะและวัสดุที่นำมา
ทำเครื่องมือเครื่องใช้ คือ
๑. สมัยหินเก่า อายุประมาณ ๕๐,๐๐๐-๑๐,๐๐๐ ปีมา
แล้ว
๒. สมัยหินกลาง อายุประมาณ ๑๐,๐๐๐-๗,๐๐๐ ปีมา
แล้ว
๓. สมัยหินใหม่ อายุประมาณ ๗,๐๐๐-๔,๐๐๐ ปีมา
แล้ว
๔. สมัยโลหะ อายุประมาณ ๕,๖๐๐-๑,๗๐๐ ปีมาแล้ว

ยุคก่อน
ประวัติศาสตร์



S ยุคหิน (อังกฤษ: Stone Age) หมายถึง ช่วงเวลาสมัย
T บรรพบุรุษมนุษย์สร้างเครื่องมือจากหิน ไม้ และกระดูก
O หรือวัสดุอื่น ๆ เป็นเครื่องมือในการดำรงชีวิต โดยมีหิน
N ลักษณะเฉพาะที่ใช้ในการตัดสิ่งของต่าง ๆ ที่เรียกว่า
E ฟลินต์ (flint)
A
G จุดเริ่มต้นของยุคหินนั้นนักวิทยาศาสตร์เชื่อว่าเกิดอยู่
E ในช่วง 2-5 ล้านปีมาแล้ว ระยะเวลานั้นแตกต่างกันไปตาม
สถานที่พบซากวัตถุ แต่เนื่องจากไม่ได้มีหลักฐานบันทึกไว้
แน่ และมนุษย์ก็ยังมีการใช้เครื่องมือที่ทำจากหินเป็นระยะ
เวลานานต่อมา
แบ่งออกเป็น ยุคหินเก่า(Old Stone Age) และ ยุคหิน
ใหม่(New Stone Age)



Old Stone Age

เป็นช่วงเวลาก่อนประวัติศาสตร์ของมนุษย์
มีจุดเด่นอยู่ที่การพัฒนาเครื่องมือหินยุคแรก

เริ่ม และครอบคลุมประมาณ 95% ของ
เทคโนโลยีก่อนประวัติศาสตร์ของมนุษย์ เริ่ม

ตั้งแต่การใช้เครื่องมือหินครั้งแรก



คนในยุคหินเก่าดำรงชีพด้วยการล่าสัตว์ และเสาะแสวงหาพืช
ผัก ผลไม้ กินเป็น อาหาร มีการพึ่งพาอาศัยธรรมชาติและสภาวะ
แวดล้อมอย่างเต็มที่ กล่าวคือ เมื่อฝูงสัตว์ที่ล่าเป็นอาหารหมดลง
ก็ต้องอพยพย้ายถิ่นติดตามฝูงสัตว์ไปเรื่อย ๆ การที่มนุษย์จำเป็น
ต้องแสวงหาถิ่นที่อยู่ใหม่เพราะต้องล่าสัตว์ดังกล่าว อาจทำให้คน
ต้องปรับพฤติกรรมการบริโภคไปในตัวด้วย เนื่องจากชีวิตส่วน
ใหญ่ของคนในยุคหินเก่าต้องอยู่กับการแสวงหาอาหาร และการ
ป้องกันตัวจากสัตว์ร้ายและภัยธรรมชาติ รวมถึงการต่อสู้ในหมู่
พวกเดียวกันเพื่อการอยู่รอด จึงทำให้ต้องพัฒนาเกี่ยวกับเครื่อง
มือล่าสัตว์ โดยการพัฒนาอาวุธที่ทำด้วยหินสำหรับตัด ขูดหรือ
สับ เช่น หอก มีด และเข็ม เป็นต้น

Old Stone Age



Old Stone Age

สังคมของมนุษย์ยุคหินเก่าตอนกลาง และยุคหินเก่าตอนปลายมี
ระยะเวลาที่สั้น ปรากฏอารยธรรมเกิดขึ้นในทวีปยุโรป แอฟริกาและ
เอเชีย สภาพชีวิตความเป็นอยู่ของคนยุคหินเก่าตอนกลางส่วนมาก
คล้ายกับยุคหินเก่าตอนต้น แต่ก็พบว่าคนยุคหินเก่าตอนกลางบาง
แห่งมีพัฒนาการมากขึ้น

มีการพบหลักฐานแสดงว่า คนยุคหินเก่าในช่วงปลายมีความ
สามารถในการจับสัตว์น้ำได้ดี และมีการคมนาคมทางน้ำเกิดขึ้นแล้ว
เทคโนโลยีของยุคหินเก่าตอนปลายจะมีขนาดเล็กกว่ายุคหินเก่าตอน
ต้นและประโยชน์ใช้สอยดีขึ้นกว่าเดิม คนยุคหินเก่าตอนกลางจะมี
วัฒนธรรมแบ่งออกเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่มหนึ่งอาศัยอยู่บนภูเขา ตาม
ถ้ำ หรือเพิงผา ส่วนอีกกลุ่มหนึ่งอาศัยอยู่บนพื้นราบ ริมน้ำหรือชาย
ทะเล



New Stone Age

ยุคหินใหม่ ( อังกฤษ : Neolithic หรือ New Stone Age )
อยู่ในช่วงเวลาประมาณ 10,200 − 4,500/2,000 ปีก่อน
คริสตกาล โดยเป็นช่วงเวลาระหว่าง ยุคหินกลาง กับ ยุคโลหะ
ซึ่งมนุษย์ในยุคนี้อาศัยรวมกันอยู่เป็นหมู่บ้าน เริ่มรู้จักทำการ
เกษตรอย่างเป็นระบบ สามารถเพาะปลูกพืชและเก็บไว้เป็น
อาหาร รู้จักทอผ้าและทำเครื่องปั้นดินเผา และเลี้ยงสัตว์ การ
เพาะปลูกได้เปลี่ยนวิถีชีวิตของมนุษย์จากสังคมล่าสัตว์มาเป็น
สังคมเกษตรกรรม ที่ตั้งถิ่นฐานเป็นหลักแหล่ง มีการสร้างที่พัก
อาศัยถาวรเป็นกระท่อมดินเหนียวและตั้งหลักแหล่งตามบริเวณ
ลุ่มน้ำ ยุคหินใหม่เป็นยุคเกษตรกรรม



พืชเพาะปลูกที่สำคัญ คือ ข้าวสาลี ข้าวบา
เลย์ และพืชอื่น ๆ รู้จักใช้เครื่องมือล่าสัตว์และ
ทำภาชนะจากดินเหนียว สำหรับเก็บข้าวเปลือก
และใส่อาหาร

สัตว์เลี้ยง ได้แก่ สุนัข แพะ แกะ และยังคงล่า
สัตว์ เช่น กวาง กระต่าย หมูป่า

New Stone Age



New Stone Age

สภาพชีวิตมนุษย์ในยุคหินใหม่ เปลี่ยนแปลงชีวิตตาม
ความเป็นอยู่จากที่สูงมาอยู่ที่ราบใกล้แหล่งน้ำ โดยอยู่รวม
กันเป็นกลุ่มเป็นหมู่บ้านบนเนิน และดำรงชีวิตตามเศรษฐกิจ
ใหม่ ได้แก่ เกษตรกรรม และพบว่ามีผลิตผลมากกว่าที่จะ
บริโภค ก่อให้เกิดการแลกเปลี่ยนและการค้าขาย สมัยหิน
ใหม่จัดเป็นการปฏิวัติครั้งแรกของมนุษย์ ที่ประสบความ
สำเร็จขั้นต้นในการปรับตัวให้เข้ากับข้อจำกัดของธรรมชาติ
และสิ่งแวดล้อม ไม่ต้องร่อนเร่ย้ายถิ่น และเป็นช่วงเวลา
เริ่มต้นการรวมกลุ่มเป็นหลักแหล่ง ในบริเวณที่มีแหล่งน้ำ
อุดมสมบูรณ์

เริ่มเมื่อประมาณ4,000 ปี มาแล้วมนุษย์ยุคนี้มีความก้าวหน้าทาง
เทคโนโลยี ขึ้นอย่างเห็นได้ชัดอันแสดงถึงการพัฒนาความ

สามารถทางความคิดด้วยการมีความสามารถนำโลหะมาทำเป็น
เครื่องมือเครื่องใช้นั่นเองในระยะแรกของยุคโลหะจะพบว่าพวก
เขารู้จักหลอมทองแดงและดี บุกซึ่งเป็นโลหะที่ใช้อุณหภูมิ ไม่สูง
นักในการหลอมต่อมาจึงพัฒนาความรู้และเทคโนโลยี ขึ้นมาจน
สามารถหลอมเหล็กได้ซึ่งการหลอมเหล็กต้องใช้อุณหภูมิสูงนัก
โบราณคดีจึงแบ่งยุคโลหะออกเป็น 2 ยุคตามความแตกต่างของ
ระดับเทคโนโลยี และวัสดุที่นำมาใช้ทำเครื่องมือเครื่อง ได้แก่ ยุค

สำริด และยุคเหล็ก

Metal Age

Bronze Age

การเริ่มต้นของยุคสำริดในแต่ละภูมิ ภาคจะต่างกันไปแต่ส่วนใหญ่จะเริ่ม
ระหว่างประมาณ4,000ปี มาแล้วในช่วงเวลานี้มนุษย์รู้จักนำทองแดงผสม
กับดีบุกหลอมรวมกันกลายเป็นโลหะผสมที่เราเรียกว่า สำริดมาใช้ทำเป็น

เครื่องมือเครื่องใช้และอาวุธที่มี คุณภาพดี กว่าที่ทำจากหินขัดมากการ
ดำรงชีวิตของมนุษย์ยุคนี้ก็เปลี่ยนไปจากการเป็นชุมชนเกษตรกรรมเล็กๆ

กลายเป็นชุมชนขนาดใหญ่ที่เราเรียกว่าชุมชนเมืองมี การจัดแบ่งความ
สัมพันธ์ของคนในสังคมตามความสัมพันธ์และความสามารถซึ่ง

พัฒนาการนี้ทำให้สังคมมี ความมั่นคงและมีการสั่งสมอารยธรรมได้อย่าง
รวดเร็วกว่าที่ผ่านมาแหล่งอารยธรรมสำคัญที่มีพัฒนาการจากสังคม
สมัยหินใหม่สู่สมัยสำริดเช่น แหล่งอารยธรรมเมโสโปเตเมียในภูมิภาค
เอเชีย-ตะวันตกแหล่งอารยธรรมลุ่มแม่น้ำไนล์ในประเทศอียิปต์แหล่ง
อารยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุในประเทศอินเดียและแหล่งอารยธรรมลุ่มแม่น้ำ
ฮวงโหวในประเทศจีนเป็นต้น

เริ่มเมื่อประมาณ 3 , 200 ปี มาแล้วเป็นช่วงของการพัฒนาการทางเทคโนโลยี
ที่ต่อเนื่องจากยุคสำริดหลังจากที่มนุษย์สามารถนำทองแดงมาผสมกับดีบุกและ
หลอมเป็นโลหะผสมได้แล้วมนุษย์ก็ คิดค้นหาวิธี นำเหล็กซึ่งเป็นโลหะที่มี ความ

แข็งและทนทานกว่าสำริดมาทำเป็นเครื่องมือเครื่องใช้และอาวุธด้วยการใช้
อุณหภูมิ ในการหลอมที่สูงกว่าการหลอมสำริดแล้วจึงตีโลหะเหล็กในขณะที่ยังร้อน
อยู่ให้เป็นรูปทรงที่ต้องการเนื่องจากเหล็กใช้ทำเครื่องมือเครื่องใช้มี ความเหมาะ
สมกับงานการเกษตรที่ต้องใช้ความแข็งแรงมากกว่าสำริดและมีความทนทานกว่า
ด้วยจึงทำให้มนุษย์ยุคเหล็กสามารถทำการเกษตรได้ผลผลิตเพิ่มมากขึ้นนอกจากนี้

เหล็กยังใช้ ทำอาวุธที่มี ความแข็งแกร่งและทนทานกว่าสำริดจึงทำให้ สังคม
มนุษย์ยุคนี้ที่พัฒนาเข้าสู่ยุคเหล็กและเข้าสู่ความเป็นรัฐได้ด้วยการมี กองทัพที่มี
ประสิทธิภาพกว่าสามารถปกป้องเขตแดนของตนเองได้ดีกว่าทำให้สังคมเมือง
ของตนมีความมั่นคงปลอดภัยและในที่สุดก็สามารถขยายอิทธิพลไปยังดินแด

นอื่นๆได้ในเวลาต่อมา

Iron Age

KAMLAIKAEW
KAEWKANHA